To see the other types of publications on this topic, follow the link: Katoliczki.
Journal articles on the topic 'Katoliczki'
Create a spot-on reference in APA, MLA, Chicago, Harvard, and other styles
Consult the top 50 journal articles for your research on the topic 'Katoliczki.'
Next to every source in the list of references, there is an 'Add to bibliography' button. Press on it, and we will generate automatically the bibliographic reference to the chosen work in the citation style you need: APA, MLA, Harvard, Chicago, Vancouver, etc.
You can also download the full text of the academic publication as pdf and read online its abstract whenever available in the metadata.
Browse journal articles on a wide variety of disciplines and organise your bibliography correctly.
1
Jasiński, Janusz. "Z dziejów przywłaszczania przedwojennej "Gazety Olsztyńskiej"." Studia Warmińskie 49 (December 31, 2012): 377–88. http://dx.doi.org/10.31648/sw.275.
Full textAbstract:
W artykule autor omawia problem nieuzasadnionego przejmowania przedwojennego dziedzictwa „Gazety Olsztyńskiej” przez powojennych redaktorów czasopisma o tym samym tytule. Założona w 1886 r. „Gazeta Olsztyńska” do wybuchu II wojny światowej w 1939 r. była pismem o silnie katolickim charakterze. W latach 1886-1939 zawsze prezentowała także zdecydowanie propolskie stanowisko. W komunistycznej natomiast Polsce „Gazeta Olsztyńska”, będąc czasopismem Wojewódzkiego Komitetu PZPR, często atakowała mniej lub bardziej bezpośrednio Kościół katolicki i dziedzictwo katolickie, a także zaprzeczała dziedzictwu narodu polskiego. Po 1989 r. „Gazetę Olsztyńską” również trudno uznać za zdecydowanie katolicki i propolski magazyn. Dlatego, według autora, historia „Gazety Olsztyńskiej”, założonej w 1886 r., zakończyła się w 1939 r. Jest to historia zamknięta, wyjątkowa i nie da się jej już dzisiaj kontynuować. Wszelkie więc próby powojennych redaktorów czasopisma o tym samym tytule, co gazeta przedwojenna, powoływania się na przedwojenną tradycję należy uznać za bezzasadne. Artykuł zawiera także dwa fragmenty tekstów, które ukazały się w „Gazecie Olsztyńskiej” w 1899 r. Stanowią one zobrazowanie mocno katolickiej i propolskiej linii, którą w tym czasie konsekwentnie przyjmowali redaktorzy tego czasopisma.
2
Maciejewska, Magdalena. "Patronka do bierzmowania jako wzór moralny. Perspektywa wierzących katoliczek u progu dorosłości." Studia Paedagogica Ignatiana 25, no. 3 (2022): 179–95. http://dx.doi.org/10.12775/spi.2022.3.009.
Full textAbstract:
Artykuł został poświęcony patronkom wybranym przez młode katoliczki w związku z sakramentem bierzmowania, przywoływanym przez nie po kilku latach od podjęcia tej decyzji. Jego podstawą były przeprowadzone w formie zogniskowanych wywiadów grupowych rozmowy z uczennicami ostatnich klas szkół średnich. Pomimo ustaleń poczynionych przez Konferencję Episkopatu Polski dotyczących zachowania przez młodych ludzi przy sakramencie bierzmowania imienia z chrztu (jeśli tylko jest to imię świętego), większość rozmówczyń miała możliwość wyboru dowolnej patronki. Według zaprezentowanych narracji było to dla nich istotnym wydarzeniem, a ich decyzje w większości były starannie przemyślane. Prowadzone w tym zakresie poszukiwania najczęściej miały charakter samodzielny, rzadko związany zarówno z lekcjami religii, jak i katechezą parafialną. Patronki, na które przed kilkoma laty zdecydowały się rozmówczynie, często były przez nie prezentowane jako swoisty wzór moralny. Zachowania i postawy świętych lub błogosławionych były zazwyczaj pozytywnie odbierane przez dziewczęta stojące u progu dorosłości. W związku z tym warto poczynić refleksje dotyczące zarówno umożliwienia młodzieży autonomicznego, refleksyjnego wyboru patrona, z którym ze względu na określone czynniki, takie jak zainteresowania lub zawodowe plany, chcą się utożsamiać, jak i całego procesu zapoznawania ich z religijnymi wzorami osobowymi w kontekście katechezy parafialnej oraz szkolnej edukacji religijnej.
3
Świto, Lucjan, and Małgorzata Tomkiewicz. "Zrzeszenia „katolickie” w Kościele katolickim i w prawie polskim." Studia Warmińskie 55 (December 31, 2018): 217–34. http://dx.doi.org/10.31648/sw.3072.
Full textAbstract:
Kongregacja Nauki Wiary w liście Iuvenescit Ecclesia, skierowanym do biskupów katolickich w czerwcu 2016 r., zwróciła uwagę na to, że istnieją wątpliwości odnośnie do tego, czy części zrzeszeń, mających w swej nazwie określenie „katolicki”, faktycznie przysługuje prawo do tego, aby się tym słowem posługiwać. Kongregacja przypomniała też, że zasadniczym elementem zrzeszeń katolickich winien być cel działania polegający na odpowiedzialnym uczestniczeniu w misji Kościoła. W artykule, mając na uwadze powyższe, a także na podstawie analizy regulacji normatywnych obowiązujących w prawie wewnętrznym Kościoła katolickiego oraz w prawie polskim, ukazano, jakie są zasady używania w nazwach instytucji, stowarzyszeń, klubów itp. przymiotnika „katolicki”.
4
Przybysz, Kinga. "Relacje państwo–Kościół katolicki w dyskursie „Gościa Niedzielnego”. Casus edukacji publicznej." Środkowoeuropejskie Studia Polityczne, no. 3 (May 24, 2019): 121–33. http://dx.doi.org/10.14746/ssp.2016.3.5.
Full textAbstract:
Artykuł jest próbą spojrzenia na relacje państwo – kościół katolicki poprzez pryzmat dyskursu „Gościa Niedzielnego”. Z uwagi na ich złożony charakter, w centrum zainteresowania znalazł się jeden, konfliktogenny obszar: edukacja publiczna, a dokładniej lekcje religii oraz edukacja seksualna. Wyniki przeprowadzonych badań sugerują, że na łamach „Gościa” oczekiwano, iż państwo spełni formułowane przez redakcję postulaty, z uwagi na fakt, że reprezentują one katolicką większość.
5
Obirek, Stanisław. "Nowa odsłona filozofii dialogu: Jorge M. Bergoglio." Etyka 48 (December 1, 2014): 107–19. http://dx.doi.org/10.14394/etyka.467.
Full textAbstract:
Autor analizuje radykalną zmianę zachodzącą obecnie w Kościele katolickim. Instytucja, która zwykle uchodzi za uosobienie konserwatyzmu i niezmienności w traktowaniu własnego nauczania, gwarantowanego dogmatem nieomylności papieża, deklaruje gotowość zmiany tego nauczania, jeśli zaistnieją ku temu racjonalne przyczyny. Mamy do czynienia z dynamicznym procesem, którego zakończenie jest trudne do przewidzenia. Już w chwili obecnej dają się jednak wyróżnić pewne tendencje, które można nazwać swoistymi odsłonami filozofii dialogu. Autor dowodzi, że nowa odsłona dialogu stała się faktem niezależnie od tego, czy Kościół katolicki jest w stanie ją przyjąć czy nie.
6
Maroń, Grzegorz. "Historia, współczesność i przyszłość katolickich szkół prawniczych – perspektywa amerykańska." Studia Prawnicze KUL, no. 3 (April 17, 2020): 133–64. http://dx.doi.org/10.31743/sp.8900.
Full textAbstract:
W artykule przedstawiono genezę, ewolucję i stan obecny katolickich szkół prawniczych w USA na tle zachodzących zmian społecznych i kulturowych. Od lat 60-70. minionego stulecia większość z nominalnie katolickich szkół prawniczych w Stanach Zjednoczonych praktycznie nie różni się od swoich świeckich odpowiedników. W ocenie Autora wyraźną katolicką tożsamość tych szkół należy kształtować, kierując się postanowieniami Konstytucji apostolskiej Jana Pawła II Ex Corde Ecclesiae. W pierwszej kolejności tożsamość ta powinna przejawiać się w działalności badawczo-dydaktycznej. Program nauczania studentów oraz twórczość naukowa wykładowców powinny uwzględniać bogatą katolicką tradycję filozoficzno-teologiczną. Katolickie szkoły prawnicze, nie tylko te w Stanach Zjednoczonych, są powołane do integralności religijnej tożsamości z pełnym profesjonalizmem, wiary z rozumem, respektowania katolickiej doktryny i moralności z działaniem ściśle naukowym i krytycznym ukierunkowanym na poszukiwanie i głoszenie obiektywnej prawdy, przekazywania wiedzy studentom z ich duchowo-intelektualną formacją.
7
Białkowski, Michał. "Odnowa posoborowa w Kościele katolickim w Polsce w latach 1978-1989. Zarys wybranych problemów." Nasza Przeszłość 130 (December 30, 2018): 263–323. http://dx.doi.org/10.52204/np.2018.130.263-323.
Full textAbstract:

 Lata 1978-1989 to w Kościele katolickim w Polsce faza dojrzała recepcji Soboru Watykańskiego II. Do najważniejszych zjawisk mających wpływ na jej przebieg należały: przemiany polskiej religijności w latach osiemdziesiątych XX w.; nowy model relacji państwo-Kościół katolicki; społeczny wymiar trzech pielgrzymek Papieża-Polaka do Ojczyzny (1979-1983-1987); zmiany personalne i pokoleniowe w Episkopacie Polski. Ważną rolę odgrywała działalność specjalistycznych Komisji Episkopatu Polski, które nadawały całemu procesowi właściwe tempo i wyznaczały główne kierunki zmian. Aplikacja nauczania soborowego w teologii polskiej zaznaczyła swoją obecność w pracach: ks. Józefa Kudasiewicza (biblistyka), ks. Józefa Tischnera (katolicka nauka społeczna), ks. Adama Ludwika Szafrańskiego (eklezjologia), o. Stanisława Celestyna Napiórkowskiego OFMConv. (mariologia, ekumenizmu), ks. Wacława Hryniewicza OMI (ekumenizm), o. Jana Charytańskiego SJ (katechetyka), ks. Franciszka Blachnickiego (teologia pastoralna i liturgika), ks. Eugeniusza Werona SAC (teologia laikatu), biskupa Wilhelma Pluty (teologia pastoralna), ks. Franciszka Woronowskiego (teologia pastoralna) oraz ks. Tadeusza Dajczera (religioznawstwo i fenomenologia religii). Publikacja czterech tomów „Liturgii Godzin” oraz wydanie w 1986 r. „Mszału Rzymskiego dla Diecezji Polskich” stanowiły zwieńczenie odnowy liturgicznej. Z kolei ukazanie się krytycznego III wydania „Biblii Tysiąclecia” (1980 r.), było realizacją postulatów zgłaszanych już w drugiej połowie lat sześćdziesiątych XX w. Kolegialność biskupów znalazła w pełni odzwierciedlenie w przepisach nowego Statutu Konferencji Episkopatu Polski (1987 r.), a synodalność rozwijała się poprzez synody. W latach 1978-1989 trwały obrady jednego synodu prowincjonalnego i dziewięciu synodów diecezjalnych. Sporym osiągnięciem ruchu ekumenicznego było zainaugurowanie dwustronnych dialogów doktrynalnych (odnośnie ważności chrztu św. oraz małżeństw mieszanych). Przystosowana odnowa życia zakonnego w dekadzie lat osiemdziesiątych XX w. miała przede wszystkim wymiar jurydyczny związany z rewizją prawa zakonnego oraz przyjęciem nowych konstytucji. Aktywność świeckich zaowocowała rozwojem wcześniej działających ruchów i stowarzyszeń oraz narodzinami nowych. Dynamiczny wzrost był udziałem Drogi Neokatechumenalnej, Katolickiej Odnowy w Duchu Świętym, Ruchu Światło-Życie, Ruchu Rodzin Nazaretańskich oraz Wspólnot Życia Chrześcijańskiego.
8
Kowalski, Mirosław. "Jana Pawła II pedagogiczne konteksty katolickiej nauki społecznej." Biografistyka Pedagogiczna 6, no. 2 (2021): 315–26. http://dx.doi.org/10.36578/bp.2021.06.55.
Full textAbstract:
Katolicka nauka społeczna posiada ważny wymiar interdyscyplinarny. Dotyczy to szczególnie odniesienia i otwartości na wymiar pedagogiczny i edukacyjny. Artykuł ma na celu zaprezentowanie zarysu edukacyjnych kontekstów katolickiej nauki społecznej w ujęciu Jana Pawła II (w perspektywie jego biografii życia) w aspekcie m.in. sposobów jej interpretowania (rozumienia), jakie kształtowały się na przestrzeni lat w naukach społecznych - z odniesieniem do pedagogiki. Skuteczność teoretyczna i praktyczna pedagogiki zakłada dialog i jej otwartość wobec innych nauk społecznych. Jan Paweł II zalicza katolicką naukę społeczną do dziedziny teologii moralnej, wskazując tym samym na jej wymiar normatywny. Katolicka nauka społeczna zyskuje skuteczność oddziaływania na procesy socjalizacyjne i edukacyjne, jeśli związana jest z życiem społeczności oraz jednostek żyjących w społeczeństwie. Zasługą Jana Pawła II w tej kwestii jest umiejętność powiązania ze sobą potrzeby interdyscyplinarności i autonomiczności katolickiej nauki społecznej, jak również akcentując jej charakter personalistyczny.
9
Podzielny, Janusz. "Ewangelickie oraz katolickie nauczanie o antykoncepcji jako sporny obszar dialogu ekumenicznego." Studia Oecumenica 18 (February 12, 2019): 317–32. http://dx.doi.org/10.25167/soe/18/2018/317-332.
Full textAbstract:
Celem niniejszego artykułu jest spojrzenie na problematykę antykoncepcji w kontekście ekumenicznym. Szczególną okazją ku takiej refleksji jest przypadająca w 2018 r. pięćdziesiąta rocznica opublikowania przez papieża Pawła VI encykliki Humanae vitae o zasadach moralnych w dziedzinie przekazywania życia ludzkiego. Wiadomo, iż Kościół katolicki w swych oficjalnych wypowiedziach zupełnie inaczej ocenia stosowanie środków antykoncepcyjnych niż Kościoły ewangelickie. Te ostatnie bowiem, podobnie jak inne Wspólnoty protestanckie, już w latach trzydziestych XX w. zaakceptowały antykoncepcję jako formę odpowiedzialnego podejścia małżonków do rodzicielstwa. W Kościele katolickim metody antykoncepcyjne traktowane są natomiast jako niegodziwe, sprzeciwiające się moralności aktu małżeńskiego. Temat antykoncepcji stanowi więc ciągle sporny obszar dialogu ekumenicznego. Niemniej jednak wypowiedzi niektórych teologów lub biskupów katolickich, powołujących się na nauczanie papieża Franciszka, być może zmienią coś w tej kwestii.
10
Maj, Ewa. "Katolicka, katolicko-narodowa i narodowa prasa dla kobiet w Polsce międzywojennej: cechy czasopiśmiennictwa światopoglądowego." Czasopismo Naukowe Instytutu Studiów Kobiecych, no. 1(10) (2021): 71–96. http://dx.doi.org/10.15290/cnisk.2021.01.10.04.
Full textAbstract:
The aim of the article was to reconstruct the means of communication in Interwar Poland’s worldview press for women. The origins and development of such periodicals was determined by the decisions made by the Catholic Church, which wanted to gain more influence on Polish women. Catholic, National Catholic and National press declared their affiliation with the Catholic faith, informed about the state of the Church, presented the doctrine and deepen the National identity and unity. These periodicals were created by the Catholic women’s associations, including those with political aspirations. To achieve their goals, they were using archetypes of Polish Mother and Polish women as Catholics.
11
Golachowska, Ewa. "Catholic religious vocabulary in the modern Belarusian language." Studia Białorutenistyczne 12 (March 27, 2019): 215. http://dx.doi.org/10.17951/sb.2018.12.215-225.
Full textAbstract:
<p>Celem artykułu jest analiza wybranego słownictwa konfesyjnego w języku białoruskim, ze szczególnym uwzględnieniem mechanizmów tworzenia leksyki na potrzeby Kościoła katolickiego na tle zróżnicowania religijnego i kulturowego Białorusi. Co istotne, we współczesnym języku białoruskim nie funkcjonuje ogólnie przyjęta przez wszystkie wyznania chrześcijańskie terminologia teologiczna, obejmująca pojęcia religijne oraz słownictwo biblijne, a wynika to ze współistnienia na badanym terenie różnych orientacji kulturowych i tradycji chrześcijańskich, które uwarunkowane były wpływami religii dominujących w sąsiednich krajach. Badania zostały przeprowadzone dwiema metodami: socjolingwistyczną, która na podstawie otwartych wywiadów i obserwacji uczestniczącej pozwoliła na określenie prestiżu używanych w sferze <em>sacrum </em>języków wśród przedstawicieli różnych pokoleń, oraz metodą opisu leksykograficznego, prezentującą katolicką leksykę religijną wyekscerpowaną z dostępnych źródeł drukowanych oraz internetowych i zestawioną z odpowiadającą jej leksyką prawosławną. Przez teren Białorusi przebiega linia podziału między zwolennikami języka białoruskiego i polskiego w liturgii. Wśród przedstawicieli najstarszego pokolenia przeważa opinia, że to język polski jest predestynowany do używania w sferze <em>sacrum</em>. Młodzi katolicy o białoruskiej identyfikacji narodowej uważają natomiast, że w słownictwie liturgicznym zbyt wiele jest polonizmów, które bez trudu mogą być zastąpione leksemami białoruskimi. Mieszkańcy Grodzieńszczyzny opowiadają się za polszczyzną, podczas gdy na pozostałym terenie język białoruski w kościele jest akceptowany, a nawet pożądany. Analiza leksyki religijnej tekstów używanych przez Kościół katolicki na Białorusi pokazuje, że w zakresie leksyki na badanym terenie mamy do czynienia z białoruszczyzną silnie interferowaną przez język polski. Wyraźnie widać, że słownictwo to bazuje na polszczyźnie oraz stanowi odzwierciedlenie przyzwyczajeń językowych wiernych Kościoła katolickiego. Rozmowy prowadzone z młodymi duchownymi Kościoła katolickiego na Białorusi oraz przedstawicielami białoruskiej inteligencji katolickiej pokazują, że z łatwością identyfikują oni obce białoruszczyźnie słownictwo w tekstach religijnych. Należy przypuszczać, że w najbliższym czasie katolicka leksyka religijna będzie się zmieniać w kierunku unifikacji ze słownictwem innych wyznań, zwłaszcza prawosławia, które z przeszkodami, ale stopniowo zaczyna wprowadzać język białoruski do nabożeństw.</p>
12
Kuciński, Marcin. "Sakrament małżeństwa w postanowieniach I (XIV) SynoduArchidiecezjiWarmińskiej." Ius Matrimoniale 33, no. 2 (2022): 191–210. http://dx.doi.org/10.21697/im.2022.33.2.08.
Full textAbstract:

 
 
 Małżeństwo, jako wyłączny związek między mężczyzną i kobietą, zostało pod- niesione przez Jezusa Chrystusa do rangi sakramentu. Jest to główny powód, dla którego Kościół katolicki przywiązuje wielką wagę do kodyfikacji praw dotyczących małżeństwa, ale także do ochrony tego sakramentu i podkreślenia jego znaczenia w życiu wspólnoty. Artykuł ten dotyczy ustawodawcy prawa o sakramencie małżeństwa I Synodu Archidie- cezji Warmińskiej, który odbył się w latach 2006-2012. Autor podzielił swój artykuł na dwie części. Pierwsza dotyczy norm synodu dotyczących sakramentalności małżeństwa i zawiera porównanie między prawodawstwem powszechnym i partykularnym. Autor chciał ukazać specyfikę niektórych aspektów sprawowania tego sakramentu. Druga część zawiera normy, które zostały omówione podczas procesu synodalnego, ale nie zostały uwzględnione w ostatecznej redakcji dokumentów synodalnych. Autor chciał ukazać, jak wyglądał proces synodalny i przedstawić relację między prawem partykularnym a powszechnym w Kościele katolickim.
 
 
13
Romanko, Agnieszka. "Ogólnopolska Konferencja Naukowa „Stefan Kardynał Wyszyński – Absolwent Katedry Kościelnego Prawa Publicznego i Konstytucyjnego KUL”." Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego 15, no. 1 (2023): 229–31. http://dx.doi.org/10.32084/sawp.2020.15.1-13.
Full textAbstract:
Dnia 18 stycznia 2020 r. w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim Jana Pawła II odbyła się Ogólnopolska Konferencja Naukowa pt. „Stefan Kardynał Wyszyński – absolwent Katedry Kościelnego Prawa Publicznego i Konstytucyjnego KUL” połączona z Walnym Zebraniem Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, podczas którego zostały wręczone Nagrody im. Stefana Kardynała Wyszyńskiego Prymasa Tysiąclecia i Medale „Stefan Kardynał Wyszyński – Nauczyciel Praw Bożych”. Organizatorami konferencji były dwa podmioty: Katedra Kościelnego Prawa Publicznego i Konstytucyjnego KUL oraz Stowarzyszenie Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Patronat medialny nad wydarzeniem naukowym objął Tygodnik Katolicki „Niedziela”. Ponadto w uroczystości uczestniczyli przedstawiciele wielu środków społecznego przekazu (zarówno radia, jak i telewizji) o zasięgu lokalnym i ogólnopolskim. Wydarzenie znalazło bardzo szerokie uznanie w opinii publicznej, o czym świadczy fakt, że zgromadziło pełną aulę, w której odbywała się uroczystość, a także przyległe korytarze. Uroczystość swoim śpiewem uświetnił Chór Akademicki KUL.
14
Zatwardnicki, Sławomir. "Objawienie – uświęcenie – natchnienie. Johna Webstera doktryna Pisma Świętego z perspektywy katolickiej." Collectanea Theologica 92, no. 3 (2022): 97–147. http://dx.doi.org/10.21697/ct.2022.92.3.04.
Full textAbstract:
W pierwszej części artykułu zaprezentowano „ontologię Pisma Świętego” Johna Webstera. Teolog postrzegał teksty biblijne w świetle ich pochodzenia i roli w Boskiej samo-komunikacji. Uczony wprowadził termin uświęcenie, oznaczający oddzielenie przez Boga i włączenie na służbę „ekonomii łaski”. Doktryna natchnienia została przez Webstera podporządkowana pojęciu objawienia i ulokowana w ramach uświęcenia. W drugiej części artykułu oceniono refleksję autora Holy Scripture: A Dogmatic Sketch uprawianą zgodnie z pryncypiami doktryny reformowanej. Pomimo licznych zbieżności z teologią katolicką doktrynę Pisma Webstera należy uznać za niesatysfakcjonująco wpisaną w nexus mysteriorum, a jego teologię natchnienia za zbyt mało „wcieleniową”. Teologia katolicka może z kolei zainspirować się podkreślanym przez Webstera soteriologicznym wymiarem objawienia oraz Pisma Świętego.
15
Jodkowski, Marek. "Z dziejów katolickiej parafii w Miłakowie w XIX wieku." Studia Warmińskie 51 (December 31, 2014): 309–22. http://dx.doi.org/10.31648/sw.174.
Full textAbstract:
Proboszcz z Ełdyt Wielkich ks. Heinrich Renkel (Renze) zakupił 5 kwietnia 1852 r. wolnostojący dom w Miłakowie, aby zaadaptować go na cele kultu religijnego. Urządzono w nim oratorium, które poświęcił ełdycki proboszcz ku czci Krzyża Świętego 12 grudnia 1855 r. Od tego czasu księża z Ełdyt Wielkich okazjonalnie sprawowali w nim katolickie nabożeństwa. W związku ze wzrastającą liczbą wiernych w 1864 r. nabyto parcelę pod budowę kościoła. Tegoż roku utworzono w Miłakowie kurację oraz nominowano pierwszego duszpasterza, którym został ks. Augustin Bargel. Jego następcą ustanowiono w 1865 r. ks. Antona Gerigka, który energicznie przystąpił do realizacji inwestycji budowlanej. Kamień węgielny pod nową świątynię położono w 1867 r. Ostatecznie wybudowano kościół salowy w stylu neogotyckim. Uroczystość jego konsekracji ku czci Znalezienia i Podwyższenia Krzyża Świętego, której przewodniczył biskup Filip Krementz, miała miejsce 4 lipca 1869 r. W 1859 r. erygowano w Miłakowie szkołę katolicką. W czasie kulturkampfu wakował urząd proboszcza w tym mieście. W 1879 r. na obszarze parafii mieszkało 1014 katolików, zaś w 1895 r. – 950. Budowę obiektów kościelnych oraz pensję duszpasterzy i pracowników kościelnych dotowały stowarzyszenia i organizacje katolickie, zwłaszcza Towarzystwo św. Franciszka Ksawerego i Stowarzyszenie św. Bonifacego i Wojciecha we Fromborku.
16
Václavík, David. "Katolická církev očima současných Čechů a současní Češi očima Katolické církve. Mezi nedůvěrou a očekáváním." Caritas et veritas 6, no. 1 (2016): 150–56. http://dx.doi.org/10.32725/cetv.2016.018.
Full text
17
Szaynok, Bożena. "„Tuż po Zagładzie”. Kościół wobec problematyki żydowskiej (VII 1944–VII 1946)." Zagłada Żydów. Studia i Materiały, no. 5 (November 9, 2009): 128–48. http://dx.doi.org/10.32927/zzsim.309.
Full textAbstract:
Stosunek kościoła katolickiego do Żydów po II wojnie światowej jest trudnym tematem w polsko - żydowskiej historii, w znacznym stopniu zdominowanym przez emocje i stereotypy. Prezentowany tekst przedstawia fragment relacji kościół - Żydzi: od chwili zakończenia działań wojennych na wschodzie powojennej Polski, latem 1944 r. do pogromu Żydów w Kielcach w lipcu 1946 r. Zaproponowana chronologia pozwala jednak odpowiedzieć na pytanie: czy i na ile cień Zagłady zmieniał traktowanie Żydów przez kościół katolicki. Przyjrzenie się pierwszemu okresowi powojennemu ma duże znaczenie, ponieważ to, co wypracowano na samym początku miało wpływ na stanowisko kościoła w tak dramatycznym momencie jak pogrom kielecki, a także w okresie późniejszym. W artykule przedstawiono sytuację kościoła i społeczności żydowskiej w momencie zakończenia działań wojennych, opisano wzajemne postrzeganie się kościoła i Żydów w powojennej rzeczywistości. Artykuł omawia jak tematyka żydowska przedstawiana była przez hierarchów, duchowieństwo, prasę katolicką, wiernych.
18
Sołga, Przemysław. "Główne płaszczyzny konfliktu Kościoła katolickiego z obozem piłsudczykowskim w Drugiej Rzeczypospolitej." Res Historica, no. 51 (June 30, 2021): 535. http://dx.doi.org/10.17951/rh.2021.51.535-577.
Full textAbstract:
<p class="Standard">Kościół katolicki w Drugiej Rzeczypospolitej, a konkretnie większość przedstawicieli jego wyższego duchowieństwa, pozostawał w stałym konflikcie z obozem politycznym Józefa Piłsudskiego. Składały się na niego takie czynniki, jak indyferentyzm religijny członków obozu piłsudczykowskiego, ich przynależność do masonerii, rozwiązłość w życiu prywatnym, lewicowe i socjalistyczne inklinacje oraz posługiwanie się w kulturze politycznej instrumentami typowymi dla państwa totalitarnego, zwłaszcza po roku 1926. Osobny aspekt stanowiły osobiste animozje Marszałka z poszczególnymi przedstawicielami kleru oraz poparcie, jakie ci ostatni wyrażali w stosunku dla konkurencyjnych opcji politycznych o odchyleniu prawicowym. Mimo wszystko obóz piłsudczykowski szukał konsensusu z Kościołem katolickim w Polsce, zdając sobie sprawę z jego wpływów i częstokroć podejmował działania idące na jego korzyść. Także niektórzy przedstawiciele polskiego episkopatu, z prymasem na czele, wychodzili z założenia, że w zaistniałej sytuacji jedynym stosownym rozwiązaniem jest szukanie wspólnej nici porozumienia z obozem rządzącym w Polsce.</p>
19
Resler, Tomasz. "Wydział do Spraw Wyznań Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej we Wrocławiu wobec procesji Bożego Ciała w latach 1950-1965." Studia z Prawa Wyznaniowego 24 (December 18, 2021): 405–27. http://dx.doi.org/10.31743/spw.12632.
Full textAbstract:
Publiczne sprawowanie kultu w latach 1950–1989 w Polsce było uznawane za wrogie wobec idei państwa świeckiego. Władze państwowe uznawały Kościół Katolicki za wroga ideologicznego i dążyły do ograniczenia wolności sumienia i wyznania obywateli, spychając religię do sfery prywatnej. Podobną taktykę stosowano wobec jednego z najważniejszych dla katolików świąt – Bożego Ciała. Administracja wyznaniowa we Wrocławiu starała się ograniczać w tym dniu ekspresję religijną w przestrzeni publicznej. Wykorzystywano do tego prawo o zgromadzeniach, które dało narzędzia do koncesjonowania procesji religijnych. Środki podejmowane przez organy państwowe w stosunku do Kościoła Katolickiego i jego wiernych naruszały standardy ówczesnego prawa. Bardzo często dokonywano rozszerzającej wykładni przepisów lub wprost ignorowano poszczególne akty prawne. Na uczestników procesji nakładano liczne ograniczenia oraz wywierano presję, wykorzystując do tego na przykład kierownictwo zakładów pracy. Dodatkowo władze państwowe konkurowały z Kościołem Katolickim organizując liczne wydarzenia alternatywne. Imprezy plenerowe, wycieczki i zawody sportowe miały za cel odciągnięcie wiernych od uroczystości religijnych. Oceniając te zabiegi należy stwierdzić, że wprost naruszały one standardy rozdziału Kościoła od państwa.
20
Sieradzki, Paweł. "Piotr Michał Czartoryski (1909-1993) – ziemianin, żołnierz, emigrant." Studia Polonijne 39 (July 30, 2019): 167–77. http://dx.doi.org/10.18290/sp.2018.7.
Full textAbstract:
Katolicki Uniwersytet Lubelski od początków swojego istnienia związał swoje losy z Polonią, która dzięki swojemu materialnemu wsparciu dawała możliwość przetrwania tej lubelskiej uczelni w krytycznych momentach dziejowych. Jednym z takich wybitnych przedstawicieli Polonii kanadyjskiej, związanych przez lata z uniwersytetem, był Piotr Michał Czartoryski. Pochodził z książęcej rodziny, która uformowała go w duchu narodowym i katolickim, zdobył staranne wykształcenie w zakresie filozofii, ekonomii i nauk rolniczych w Belgii i Polsce. W czasie II wojny światowej walczył w oddziałach regularnych, jak i formacjach Armii Krajowej. Po opuszczeniu Polski, w ramach przynależności do Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie wykonywał zadania zlecone mu przez najwyższe władze wojskowe na emigracji. Po demobilizacji wyjechał z rodziną do Kanady, gdzie działał jako przedsiębiorca, członek naczelnych organizacji polonijnych oraz propagator i animator polskiego życia kulturalnego i naukowego w Kanadzie. Organizował systematyczne wsparcie materialne dla Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego oraz rozwijał kontakty naukowe tej uczelni w Kanadzie, w efekcie otrzymując za tę działalność tytuł doktora honoris causa KUL oraz odznaczenia państwowe.
21
Chrobak, Stanisław. "Zwyciężać samego siebie – kard. Stefan Wyszyński o ideale (katolickiego) wychowania." Forum Pedagogiczne 11, no. 2 (2022): 37–48. http://dx.doi.org/10.21697/fp.2021.2.03.
Full textAbstract:
Dla współczesnej pedagogiki życie, myśl i nauczanie kardynała Stefana Wyszyńskiego wpisują się w tradycję rozwoju nauki społecznej Kościoła oraz obejmują obszar pedagogiki katolickiej. Katolicką naukę społeczną traktował kardynał jako integralną część nauczania Kościoła o człowieku, egzystującym i pracującym w konkretnej rzeczywistości społeczno-gospodarczej i politycznej. Na pierwszym miejscu stawiał konkretnego człowieka. Czy wychowanie katolickie ma dziś swoje znaczenie? – pytał Prymas Tysiąclecia i wskazywał na ideały katolickiego (integralnego) wychowania obejmującego: wewnętrzną jedność wychowania; miłość prawdy i życie w prawdzie oraz potrzebę jednoczenia wszystkiego i wszystkich w miłości. Podkreślał, że życie jest największym dobrem każdego człowieka. Każdy człowiek tylko w biegu życia nabiera pełnego wyrazu swej osobowości. Nikt się nie rodzi geniuszem, wielkim uczonym, świętym, ale dzięki życiu się nim staje. Jako istota rozumna i wolna rozwija się w działaniu i wysiłku na rzecz nieprzemijających, ponadczasowych wartości dobra, prawdy i piękna.
22
Michalski, Grzegorz. "Sprawy obrony wychowania religijnego w przekazie białostockiego tygodnika „Zjednoczenie Katolickie” (1933-1935)." Lubelski Rocznik Pedagogiczny 39, no. 1 (2020): 165. http://dx.doi.org/10.17951/lrp.2020.39.1.165-180.
Full textAbstract:
<p>„Zjednoczenie Katolickie” ukazujące się w Białymstoku w latach 1933–1935 było tygodnikiem katolickim założonym przez ks. Aleksandra Chodykę. Z analizy zawartości tego periodyku wynika, że zamieszczano w nim nie tylko informacje o bieżących wydarzeniach w kraju i za granicą, ale przede wszystkim koncentrowano się na problemach związanych z nauką i nauczaniem Kościoła. W tym kontekście odtworzono przedstawiane przez dziennikarzy nieprawidłowości i trudności w realizacji ustawowych zadań wychowania religijnego, zwracając uwagę na wszystkie opisywane incydenty w tym zakresie, niezależnie od miejsca ich występowania w kraju: negatywne przejawy stosunku do wiary dyrekcji i nauczycielstwa seminariów nauczycielskich, nieprzyjazne odniesienia do Kościoła w szkołach na wschodnich i zachodnich kresach Polski oraz na Pomorzu, próby ograniczania aktywności organizacji religijnych uczniów we Lwowie i na Śląsku, a także powody oprotestowania przez biskupów decyzji władz państwowych o redukcji godzin przeznaczonych w szkołach na naukę religii.</p>
23
Więcek, Katarzyna. "Prawo Kościoła katolickiego do zakładania i prowadzenia szkół." Studia z Prawa Wyznaniowego 17 (December 30, 2014): 233–53. http://dx.doi.org/10.31743/spw.5121.
Full textAbstract:
W artykule przedstawione zostały podstawowe motywy podejmowania przez Kościół Katolicki działalności oświatowej. Nawiązując do wielowiekowej tradycji podmioty kościelne również w dobie obecnej zajmują się prowadzeniem placówek edukacyjnych, wśród których na szczególną uwagę zasługują szkoły. Korzystając z gwarantowanej przez prawodawstwo państw demokratycznych wolności religijnej, Kościół wspiera rodziców w wychowywaniu dzieci zgodnie z ich przekonaniami religijnymi. Szczególną formą tej pomocy jest prowadzenie szkół, w których proces wychowawczy opiera się na wartościach chrześcijańskich. Szkoły katolickie podlegają podwójnemu reżimowi prawnemu. Ich zakładanie i podstawowe zasady funkcjonowania określa zarówno prawodawstwo oraz nauczanie Kościoła, jak również przepisy prawa krajowego. W polskim systemie oświaty odnośnie do szkół prowadzonych przez kościelne osoby prawne, co do zasady, mają zastosowanie przepisy dotyczące szkół prowadzonych przez osoby fizyczne oraz osoby prawne, inne niż jednostki samorządu terytorialnego. Podmioty kościelne posiadające osobowość cywilnoprawną mogą, zgodnie z prawem polskim, zakładać szkoły publiczne, niepubliczne o uprawnieniach szkół publicznych oraz niepubliczne. Ważne jest, aby podejmując starania, mające na celu realizację wymagań, wynikających z przepisów państwowych, nie zapominano równie gorliwie troszczyć się o zachowanie katolickiej tożsamości, która stanowi o specyfice tych szkół.
24
Rozen, Barbara. "Ocalić od zapomnienia. Żyli dla Kościoła i świata." Studia Warmińskie 49 (December 31, 2012): 359–76. http://dx.doi.org/10.31648/sw.274.
Full textAbstract:
„Ocalić od zapomnienia. Żyli dla Kościoła i świata”, to artykuł upamiętniający działalność ks. J. Wojtukiewicza i A. Stefanowicz, którzy po II wojnie światowej, borykając się z wieloma trudnościami materialnymi, społecznymi i politycznymi, w ciężkich, wręcz dramatycznych warunkach stwarzali podwaliny dla rozwoju teorii i praktyki katechetycznej. Dwie wielkie osobowości, których spotkanie było bardzo inspirujące. Ich współpraca zaowocowała licznymi dziełami w zakresie wychowania integralnego i metodyki pracy wychowawczej, zwłaszcza katechetycznej. Z inicjatywy tych dwojga osób tuż po II wojnie światowej, w 1945 r. w Częstochowie powstał Instytut Katolicki – pierwsza wyższa szkoła teologiczna dla osób świeckich. Władze komunistyczne w powojennej Polsce utrudniały religijną działalność, dlatego Instytut musiał często zmieniać miejsce. Praca Instytutu Katolickiego rozwijała się w dwóch kierunkach: teoretyczno-naukowym i szkoleniowym oraz praktycznym. Instytut dostarczał Kościołowi w Polsce dobrze przygotowane i uformowane duchowo katechetki oraz zaopatrywał katechetów w praktyczne pomoce do prowadzenia katechez na wszystkich poziomach nauczania. Duchowe ideały tych dwojga osób, ich dyspozycyjność wobec Boga i troska o człowieka, połączone we wspólnym działaniu, przyniosły bardzo wymierne efekty. Wraz z Instytutem Katolickim utworzyła się i rozwijała się wspólnota ludzi, która uzyskała charakter świeckiego instytutu życia konsekrowanego.
25
Kościanek, Aneta. "Pedro V (1859–1891): katolicki władca Konga wobec zmieniającej się sytuacji międzynarodowej." Biografistyka Pedagogiczna 5, no. 1 (2020): 307–25. http://dx.doi.org/10.36578/bp.2020.05.20.
Full textAbstract:
Artykuł charakteryzuje postać ostatniego niezależnego władcy Konga Pedra V panującego w kluczowym dla dziejów Afryki początku ery kolonialnej. Był to okres znaczący dla całego kontynentu afrykańskiego, a w samym Kongo czas przekształceń gospodarczych i politycznych. Pedro V jako władca katolicki, którego korona pochodziła z rąk Portugalczyków, stanął w obliczu wielu decyzji politycznych. Z ograniczonym aparatem władzy, pozostając władcą „królestwa z umysłu”, pozycja Pedra V nadal była znacząca w społeczeństwie o silnym poczuciu jedności, stanowiąc jeden z elementów spajających rozdrobnione terytorium. Królestwo nieprzerwanie trwało na fundamentach wielowiekowej tradycji z królem, którego uznanie i moc umocowane były w katolickim kulcie sakralizującym władzę. Pod koniec XIX wieku do Konga przybywają protestanccy misjonarze British Missionary Society, co daje królowi nowe spojrzenie na sojusze, pozwala myśleć śmielej o uniezależnieniu się od Portugalczyków, którym zawdzięczał tron. Artykuł ukazuje Pedra V we własnej pułapce: chcąc zachować tron przyczynił się do kolonizacji swojego kraju, dobrowolnie uznając zwierzchność Lizbony w zamian za poparcie. Godnym uznania pozostaje jego trwanie przy katolicyzmie, bez względu na zmieniające się okoliczności i sojusze wewnętrzne i zewnętrzne. Oceniony przez współczesnych historyków jako dobry dyplomata i rozgrywający, potrafił odnaleźć się w nowych okolicznościach geopolitycznych, które Afryce zgotowali Europejczycy.
26
Porada, Rajmund. "Urząd kościelny jako służba Ewangelii. Od reformacyjnego postulatu do ekumenicznego konsensusu." Roczniki Teologiczne 69, no. 7 (2022): 107–23. http://dx.doi.org/10.18290/rt22697.7.
Full textAbstract:
Relacja urzędu kościelnego i Ewangelii jest kluczowym problemem w relacjach ekumenicznych, zwłaszcza z Kościołami poreformacyjnymi. Reformacyjna krytyka dotyczyła w dużym stopniu nadużyć związanych z redukcjonistycznym sprawowaniem tego urzędu i stawianiem go ponad Ewangelię. Tymczasem właściwym jego zadaniem jest służba świadectwa wobec Bożego słowa. W ekumenicznej dobie również katolicka teologia może przyłączyć się do reformacyjnego postulatu pojmowania urzędu kościelnego w perspektywie służby Słowu. Taki sposób ujęcia wynika z ekumenicznego dialogu nad tą kwestią, zapoczątkowanego po katolickiej stronie przez nauczanie Soboru Watykańskiego II odnośnie do relacji Słowa i urzędu. Kluczowym czynnikiem tego procesu było pogłębione rozumienie sukcesji apostolskiej i dowartościowanie wierności Ewangelii jako istotnego znaku apostolskości Kościoła, zdystansowanie się zaś od rozumienia urzędu w perspektywie władzy. Postępując w chronologicznym porządku w pierwszym etapie została ukazana historyczna ewolucja w rozumieniu urzędu kościelnego w kontekście sukcesji apostolskiej. Następnie wskazano na elementy nauczania Soboru Watykańskiego II i niektórych raportów dialogu katolicko-luterańskiego stanowiących wkład do rozumienia urzędu kościelnego przede wszystkim jako służby świadectwa Słowu.
27
Debita, Magdalena. "Kościół katolicki wobec niepłodności." Ogrody Nauk i Sztuk 8 (July 23, 2018): 84–90. http://dx.doi.org/10.15503/onis2018.84.90.
Full textAbstract:
Teza. Kościół katolicki, jako instytucja żywo zaangażowana w dyskusje na tematy bioetyczne, włącza się w publiczny dyskurs dotyczący niepłodności i metod jej leczenia. Stanowisko Kościoła w tych kwestiach jest znacznie bliższe etyce chrześcijańskiej niż etyce naturalnej (tj. wiążącej się z biomedycyną).
 Omówione koncepcje. Kościół prezentuje swoje stanowisko wobec omawianej problematyki w oficjalnych dokumentach instytucji, np. w encyklikach, listach apostolskich, dokumentach Kongregacji Nauki Wiary czy Konferencji Episkopatu Polski. Odnaleźć je można również w dokumentach nieoficjalnych, jak chociażby kazaniach. Autorka przyjęła metodę omawiania nie tyle poszczególnych koncepcji, co ujęła temat problemowo, dzieląc strukturę wywodu na stanowisko Kościoła wobec metody zapłodnienia pozaustrojowego i wobec badań prenatalnych.
 Wyniki i wnioski. Podsumowując przedstawione stanowisko Kościoła katolickiego wobec problematyki in vitro i badań prenatalnych, należy skonstatować bardzo sceptyczne i krytyczne podejście do ww. kwestii. Dyskurs hierarchów Kościoła dąży do zachęcenia par niemogących posiadać potomstwa, do korzystania z innych metod radzenia sobie z niepłodnością, takich jak chociażby naprotechnologia czy adopcja dzieci. Kościół katolicki prezentuje podejście bardzo restrykcyjne i konserwatywne względem współczesnych problemów bioetycznych.
 Oryginalność/wartość poznawcza podejścia. Celem artykułu było usystematyzowanie oraz przybliżenie czytelnikowi argumentów Kościoła katolickiego w kwestii leczenia niepłodności metodą in vitro oraz badaniami prenatalnymi. Niezwykle szybki postęp technologiczny umożliwiający leczenie wielu chorób, w tym m.in. niepłodności wiąże się bowiem z etycznymi dylematami w związku z korzystaniem z procedury in vitro, zamrażania zarodków czy wykonywaniem badań prenatalnych oraz preimplantacyjnych. Artykuł ma za zadanie w syntetyczny sposób przedstawić stanowisko Kościoła katolickiego, który jest uczestnikiem publicznej debaty na tematy bioetyczne, sięgając bezpośrednio do oficjalnych dokumentów kościelnych.
28
Kubiaczyk, Filip. "FERDYNAND KATOLICKI ZNÓW NIEDOCENIONY!" Studia Europaea Gnesnensia, no. 15 (June 15, 2017): 267–76. http://dx.doi.org/10.14746/seg.2017.15.14.
Full textAbstract:
FERDYNAND KATOLICKI ZNÓW NIEDOCENIONY! Henry Kamen, Fernando el Católico (1451-1516). Vida y mitos de uno de los fundadores de la España Moderna, z ang. tłum. José C. Vales, Esfera de los Libros, Madrid 2015, ss. 381 + kolorowe ilustracje
29
Krakowiak, Czesław. "Katolicki pogrzeb po kremacji." Teologia i Człowiek 12 (March 30, 2008): 175. http://dx.doi.org/10.12775/ticz.2008.027.
Full text
30
Baniak, Józef. "Wiara w reinkarnację wśród młodych i dorosłych katolików w Polsce na przełomie XX i XXI wieku. Wyniki badań socjologicznych." Zeszyty Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II 65, no. 1 (2022): 89–106. http://dx.doi.org/10.31743/znkul.13602.
Full textAbstract:
Artykuł ukazuje wiarę w reinkarnację niektórych młodych i dorosłych katolików w Polsce na przełomie XX i XXI wieku. Problem badawczy stanowią następujące pytania: Czy niektórzy młodzi i dorośli katolicy w Polsce interesowali się reinkarnacją na przełomie XX i XXI wieku i jak ujmowali jej istotę i cel? Jaki odsetek badanych młodych i dorosłych katolików polskich wierzył w ideowe założenia reinkarnacji? Czy badani młodzi i dorośli katolicy polscy zastępowali założeniami reinkarnacji własne wierzenia religijne dotyczące losu duszy i życia po śmierci? Podstawę dla odpowiedzi na te pytania stanowią wyniki badań socjologicznych zrealizowanych na przełomie w drugiej połowie XX wieku i w obu dekadach XXI wieku. Podczas opracowywania materiałów źródłowych z badań zastosowano metodę historyczno-porównawczą, metodę selekcji i doboru badań, socjologiczną analizę treści wyników tych badań, metodę statystyczną i korelacji zmiennych. Kategorię młodych katolików stanowiła tu młodzież szkół średnich (w wieku 16–18 lat) oraz młodzież akademicka (w wieku 18–24 lat), natomiast kategorię dorosłych katolików tworzyły osoby w wieku 25–65 lat. W tych kategoriach ulokowali respondentów autorzy prezentowanych badań. Badania te wykazały, że niektórzy młodzi i dorośli katolicy polscy, deklarujący własny związek z wiarą chrześcijańską i z Kościołem katolickim, równocześnie akceptowali reinkarnację i wierzyli w wędrówkę duszy człowieka po śmierci, w różnorodność jej wcieleń po śmierci. Jednak już nie wierzyli w powrót duszy do tego samego ciała po zmartwychwstaniu, jak naucza Kościół katolicki.
31
Kurzydło, Dariusz. "Katolicki rodzic w zmediatyzowanym świecie." Studia Katechetyczne 16 (October 26, 2021): 75–92. http://dx.doi.org/10.21697/sk.2020.16.5.
Full text
32
Lewandowski, Ignacy. "Wątki religijne w twórczości i życiu Klemensa Janickiego (1516-1543)." Ecclesia. Studia z Dziejów Wielkopolski, no. 13 (December 15, 2018): 7–26. http://dx.doi.org/10.14746/e.2018.13.1.
Full textAbstract:
Klemens Janicki (1516-1543), bodaj największy poeta łaciński w Polsce, dla ludzi naszych czasów jest postacią mało znaną. Wielkopolanin, urodził się w Januszkowie pod Żninem. W każdym gatunku jego twórczości, czy to będzie elegia, czy epigram, czy skarga i satyra, czy pieśń weselna, nie mówiąc o parafrazie psalmu Dawidowego, znajdziemy mniejsze lub większe nawiązania do religii. Co w nich autor przekazał? Przepiękne obrazy wiary w Boga Ojca i Syna Bożego, w człowieczeństwo Chrystusa, w potężne wstawiennictwo Najświętszej Bogarodzicy Dziewicy, namalował wzory świętych polskich męczenników, Wojciecha i Stanisława, nakreślił swój stosunek do historycznych i aktualnych przedstawicieli Kościoła. Obrazy te zdecydowanie świadczą o katolickim profilu wyznawanej wiary. Pojawiające się w nich niekiedy słowa krytyczne nie dotyczą samych prawd wiary, lecz przestrzegania ich w praktyce codziennego życia, i wskazują raczej na intelektualną i emocjonalną sympatię dla nich oraz na troskę poety o jednoznaczność ludzkich postaw niezależnie od społecznego statusu. Luterańskie wpływy na niego były niewielkie, chociaż widoczne w niektórych wypowiedziach. Z całą mocą natomiast występował przeciw islamowi szerzącemu się w Europie przez zbrojne najazdy. Znając na wylot filozofię i ducha starożytnego świata, nie identyfikował się z nim w kwestiach wiary i moralności. Wiara Janickiego bowiem – jak to wynika z przedstawionych wątków – była dojrzałą katolicką wiarą renesansowego intelektualisty, a nie cichego i pokornego syna chłopa z Januszkowa pod Żninem.
33
Kopiec, Piotr. "Chrzest i Eucharystia w dialogach katolicko-luterańskim i katolicko-reformowanym." Studia Oecumenica 2017, no. 17 (2017): 269–86. http://dx.doi.org/10.25167/soe/17/2017/269-286.
Full text
34
Kantyka, Przemysław. "Chrzest i Eucharystia w dialogach katolicko-anglikańskich i katolicko-metodystycznych." Studia Oecumenica 2017, no. 17 (2017): 287–304. http://dx.doi.org/10.25167/soe/17/2017/287-304.
Full text
35
Bankowicz, Bożena. "Kościół katolicki w polscepod rządami komunistów." Politeja 13, no. 45 (2016): 317–34. http://dx.doi.org/10.12797/politeja.13.2016.45.14.
Full text
36
Pielacińska, Nina, and Adrianna Seniów. "Polka, nauczycielka, katoliczka - Emma Nicolay de Caprile." Biografistyka Pedagogiczna 6, no. 2 (2021): 341–60. http://dx.doi.org/10.36578/bp.2021.06.12.
Full textAbstract:
Celem niniejszego artykułu jest przybliżenie sylwetki Emmy Nicolay de Caprile – pochodzącej z Polski wybitnej nauczycielki, pionierki argentyńskiego systemu edukacyjnego. W Polsce jest to postać zupełnie nieznana, więc publikacja stanowi uzupełnienie pewnej luki w badaniach nad emigracyjnymi losami Polaków, tym bardziej, że Nicolay de Caprile była i jest nadal ambasadorem polskości, bowiem Argentyńczycy mają świadomość jej korzeni. W rozważaniach odwołamy się do kontekstu historycznego, omówimy etapy kształtowania się argentyńskiego systemu edukacyjnego w drugiej połowie XIX wieku. Na tym tle ukażemy nie tylko biografię Emmy Nicolay de Caprile, ale przede wszystkim jej rolę w propagowaniu edukacji dziewcząt, omówimy też sygnalnie zaproponowaną przez nią metodę nauki czytania i pisania, dzięki której poziom analfabetyzmu w Argentynie znacząco się zmniejszył. Podstawę dla naszych rozważań stanowi korespondencja Nicolay de Caprile z ówczesnym prezydentem Argentyny Domingo Faustino Sarmiento, zgromadzona w Archivo Histórico de la Escuela Normal Nº 1 w Buenos Aires, wspomnienia uczennic oraz materiały zarówno z argentyńskiej, jak i polonijnej prasy.
37
Leśniczak, Ks Rafał. "Czy tygodnik katolicki „Niedziela” poparł Prawo i Sprawiedliwość w kampanii parlamentarnej w 2019 r? Studium medioznawcze." Środkowoeuropejskie Studia Polityczne, no. 2 (June 15, 2020): 171–90. http://dx.doi.org/10.14746/ssp.2020.2.9.
Full textAbstract:
Celem pracy jest weryfikacja, czy tygodnik katolicki „Niedziela”, zaangażował się w kampanię parlamentarną w Polsce w 2019 r. jako uczestnik procesu komunikowania politycznego. Podstawową metodą badawczą jest ilościowa i jakościowa analiza zawartości. Pomocniczo wykorzystano także metodę analizy i syntezy oraz analizę kontekstu dyskursu prasowego. Tygodnik katolicki był czasopismem wspierającym PiS. Na jego łamach wypowiadali się politycy prawicy, których wypowiedzi były przyjmowane przez redakcję „Niedzieli” z aprobatą i życzliwością. Nieudzielenie w dyskursie politycznym głosu politykom opozycji dowodzi stronniczości tygodnika i wyeksponowania „jedynego, słusznego” kierunku prowadzenia polityki zagranicznej, gospodarczej czy historycznej, tzn. zaproponowanego przez Prawo i Sprawiedliwość.
38
Kosiński, Krzysztof. "Próba synkretyzmu katolicko-socjalistycznego." Polska 1944/45-1989. Studia i Materiały, no. 15 (February 1, 2018): 375. http://dx.doi.org/10.12775/polska.2017.18.
Full text
39
Mariański, Janusz. "Kościół katolicki w Polsce w procesie przemian." SOCIOLÓGIA A SPOLOČNOSŤ / SOCIOLOGY AND SOCIETY 3, no. 1 (2018): 19–36. http://dx.doi.org/10.17846/ss.2018.3.1.19-36.
Full text
40
Pawlikowski OSM, John. "Kościół katolicki a zagłada Żydów: Perspektywy instytucjonalne." Zagłada Żydów. Studia i Materiały, no. 5 (November 9, 2009): 261–77. http://dx.doi.org/10.32927/zzsim.315.
Full textAbstract:
W artykule przedstawiono i zanalizowano oficjalne stanowiska Watykanu wobec Zagłady Żydów - od oświadczenia z 1998 r. pt. „Pamiętamy” aż do niedawnych wystąpień Benedykta XVI. Autor wskazuje pewną dwuznaczność postaw Kościoła Katolickiego w kwestiach dotyczących antysemityzmu i Zagłady oraz niechęć wobec uznania roli katolików w Zagładzie. Omawia również sporną kwestię beatyfikacji Piusa XII.
41
Tronina, Antoni. "Katolicki komentarz do Starego Testamentu. Uwagi metodologiczne." Ruch Biblijny i Liturgiczny 55, no. 2 (2002): 161. http://dx.doi.org/10.21906/rbl.1741.
Full text
42
Grzegorz Adamiak. "Kościół katolicki na Islandii do roku 1264." Annales Missiologici Posnanienses 24 (December 31, 2019): 41–57. http://dx.doi.org/10.14746/amp.2019.24.3.
Full textAbstract:
The missionary action in Iceland did not end with the reception of Christianity by Althing in the year 1000. Further eff orts of the missionaries and their cooperation with Icelandic society were necessary to consolidate the adopted faith. The missionaries from Germany and England fi rst had a huge share here. Then, the native bishops and clergy took over this role successfully. The political and social stabilization of this period allowed Christianity to take root in the society of the Icelandic time of the independent Icelandic Community. This was confi rmed by the rise and development of monastic life, the development of Icelandic culture and education. The fi rst period of Christianity in Iceland allowed for laying solid foundations on which, even after the loss of sovereignty, Icelanders could preserve their cultural identity and national heritage.
43
Flaga, Jerzy. "Oleh Behen, Akcja Katolicka i ukraińskie organizacje katolickie w Małopolsce Wschodniej w okresie międzywojennym. Lublin, Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II, 2009, ss.258." Studia Prawnicze KUL, no. 1 (December 23, 2019): 239–43. http://dx.doi.org/10.31743/sp.4908.
Full text
44
Zawadzki, Wojciech. "Katolickie księgi metrykalne diecezji elbląskiej." Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne 84 (December 16, 2005): 373–93. http://dx.doi.org/10.31743/abmk.9900.
Full text
45
Binek, Mateusz. "O co chodzi filozofom katolickim?" Σοφια 15 (2015): 362–68. http://dx.doi.org/10.15584/sofia.2015.15.35.
Full text
46
Mari, Giuseppe. "Katolickie wychowanie, wiara i autorytet." Studia Paedagogica Ignatiana 20, no. 5 (2018): 213. http://dx.doi.org/10.12775/spi.2017.5.009.
Full text
47
Jurczyszyn, Marek. "Henryk Przeździecki – propagator unii w Polsce." Biografistyka Pedagogiczna 4, no. 1 (2019): 235–60. http://dx.doi.org/10.36578/bp.2019.04.05.
Full textAbstract:
Biskup podlaski ks. dr Henryk Przeździecki (1873-1939) przyjął święcenia kapłańskie dnia 22 grudnia 1895 r. Prawie od początku łączył funkcje kapłańskie z pracą wykładowcy w seminarium duchownym i z obowiązkami publicysty zamieszczającego ważne artykuły i opracowania naukowe w encyklopedii katolickiej i w innych wydawnictwach.
 Podejmował liczne odpowiedzialne zadania w Kościele mające też znaczenie dla państwa polskiego (np. kształt terytorialny diecezji w II RP, konkordat, neounia). W wieku 45 lat został biskupem wskrzeszonej na nowo diecezji podlaskiej. Jego działalność została wówczas dostosowana do potrzeb wiernych i kapłanów wspomnianej diecezji. Dał się poznać jako znakomity organizator życia religijnego, twórca instytucji kościelnych i działacz społeczny. W wypełnianiu zadań pasterza odrodzonej diecezji podlaskiej pozostał wierny swojemu zawołaniu biskupiemu: Unitis viribus (łac. złączonymi siłami), kładąc akcent na zgodną współpracę członków jednego Kościoła Chrystusowego. Nie stawiał ani na ideologię, ani na zwalczanie mniejszości, ale na Kościół katolicki i jego siłę wychowawczą.
 Nowy biskup podlaski stał się promotorem akcji unijnej w Polsce. Włożył wiele wysiłku w szerzenie unii kościelnej na Wschodnich Kresach II Rzeczypospolitej, a szczególnie na Podlasiu. Nie tylko przyjmował wiernych prawosławnych do Kościoła rzymsko-katolickiego, lecz także otrzymał specjalne uprawnienia do zakładania parafii neounickich. Organizował konferencje z kapłanami obu obrządków, wizytował parafie, wspierał materialnie potrzebujących, niestrudzenie głosił słowo Boże, tworzył organizacje katolickie i bractwa neounijne. Wprowadzanie w czyn przykazania miłości Boga i bliźniego uczynił głównym celem wspomnianych organizacji i bractw. Przedstawił ciekawą propozycję dla kapłanów obrządku wschodniego, aby zakładali bractwa modlitwy w intencji unii kościelnej. Aktywnie uczestniczył w zjazdach unijnych w kraju i zagranicą, na których wygłaszał referaty dotyczące unii, organizował „tygodnie” unijne. Uważał motywy polityczne za przeszkodę w działalności unijnej.
 Dzięki niezłomnej wierze i zaufaniu samemu Jezusowi Chrystusowi pokonywał różne przeszkody związane z działalnością pasterską w diecezji podlaskiej i z promocją unii w Polsce.
48
Robak, Paweł. "Troska Kościoła katolickiego o osoby z niepełnosprawnością." Kościół i Prawo 11, no. 2 (2022): 253–65. http://dx.doi.org/10.18290/kip22112.15.
Full textAbstract:
Kościół katolicki w swojej działalności kieruje się przede wszystkim misją wsparcia każdego człowieka. W sposób szczególny wsparciem otacza osoby z niepełnosprawnością. Pokazuje, że pomimo dysfunkcji, słabości i ograniczeń osobom takim powinna przysługiwać taka sama godność, jak i pełnosprawnym. Zadanie opieki nad wiernymi powierzone zostało biskupom. Aby jeszcze lepiej dotrzeć do wiernych, Kościół kieruje swoją pomoc poprzez działanie instytucji mu podległych. Nauczanie Kościoła nakazuje pełne włączanie niepełnosprawnych w życie lokalnych społeczności, jakimi są parafie oraz w życie instytucji na szczeblu ponad parafialnym. Artykuł ma na celu przekrojowe ukazanie nauczania oraz form wsparci,a jakie Kościół katolicki oferuje swoim wiernym, a w sposób szczególny osobom niepełnosprawnym.
49
Achremczyk, Stanisław. "Integracyjna działalność Kościoła warmińskiego w pierwszych latach po II wojnie światowej." Rocznik Ziem Zachodnich 1 (December 29, 2017): 165–91. http://dx.doi.org/10.26774/rzz.168.
Full textAbstract:
W 1945 r. południowe Prusy Wschodnie, ale bez Królewca, znalazły się w granicach państwa polskiego. Całe dawne dominium warmińskie rządzone do 1772 r.przez biskupów i kapitułę warmińską, kraj katolicki było pod rządami polskimi. W wyniku działań wojennych ziemie wschodniopruskie doznały ogromnych zniszczeń i wyludnienia. Już w 1945 r. w wyniku osadnictwa zmieniał się demograficzny i wyznaniowy obraz tych ziem. Ludność niemiecka została wysiedlona, a ludność mazurska i warmińska odmawiająca przyjęcia polskiego obywatelstwa też musiała te ziemie opuścić. Do 1945 r. katolicy byli jakby diasporą wśród wyznawców ewangelickich. Po 1945 r. wszystko się odwróciło, ludność w większości była katolicka. Kapłani niemieccy ustąpili miejsca duchownym polskim, którzy przyjechali na Warmię i Mazury wraz z polskimi osadnikami. Władze państwowe odmówiły biskupowi warmińskiemu Maksymilianowi Kallerowi kontynuacji rządów biskupich w warmińskiej diecezji. Dr Teodor Bensch został administratorem diecezji. W 1956 r. Tomasz Wilczyński otrzymał nominację na biskupa w Olsztynie, lecz dopiero Józef Drzazga został pełnym ordynariuszem warmińskim po unormowaniu stosunków polsko-niemieckich. Księża katoliccy odegrali niezwykle ważną rolę w procesie zasiedlania ziem, a tym samym integracji ludności. Otwierając kościoły, budowali poczucie stabilizacji, likwidując poczucie tymczasowości. W zmieniającej się politycznej polskiej rzeczywistości Kościół stał się przeciwnikiem władz państwowych. Księża zaczęli doznawać szykan, wypychano Kościół z działalności społecznej. Na Warmii i Mazurach schronienie znalazło wielu żołnierzy podziemia zbrojnego, organizacji politycznych i księży ściganych przez komunistyczne władze. Ze strony tych władz doznawali oni represji. A jednak mimo nieustających szykan nie zmniejszały się wpływy Kościoła, świątynie wciąż były pełne wiernych. Kościół integrował ludzi przybyłych z różnych stron dawnej Polski, obejmował ich opieką nie tylko duszpasterską. Kościół pomagał w odnajdywaniu dawnej świetności Warmii. Na bazie historii tworzył podwaliny zrywania z tymczasowością i pomagał mieszkańcom w procesach zakorzeniania się na nowej ziemi.
50
Krukowski, Józef. "Państwo polskie a Kościół katolicki w ujęciu historycznym." Roczniki Nauk Prawnych 26, no. 2 (2016): 83–100. http://dx.doi.org/10.18290/rnp.2016.26.2-4.
Full text