To see the other types of publications on this topic, follow the link: Komunikacja cyfrowa.
Journal articles on the topic 'Komunikacja cyfrowa'
Create a spot-on reference in APA, MLA, Chicago, Harvard, and other styles
Consult the top 42 journal articles for your research on the topic 'Komunikacja cyfrowa.'
Next to every source in the list of references, there is an 'Add to bibliography' button. Press on it, and we will generate automatically the bibliographic reference to the chosen work in the citation style you need: APA, MLA, Harvard, Chicago, Vancouver, etc.
You can also download the full text of the academic publication as pdf and read online its abstract whenever available in the metadata.
Browse journal articles on a wide variety of disciplines and organise your bibliography correctly.
1
Jabłońska-Bonca, Jolanta. "Wokół problematyki gatekeeperów w prawniczej komunikacji naukowej." Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny 83, no. 2 (June 30, 2021): 165–81. http://dx.doi.org/10.14746/rpeis.2021.83.2.10.
Full textAbstract:
Przedmiotem artykułu są wybrane problemy podmiotów mających istotny wpływ na wybór tych prawniczych wyników badań naukowych, które są ujawniane, publikowane, dostarczone adresatom, a niekiedy traktowane jako poufne i niejawne. To zadania, które można uznać za zadania specjalnego selekcjonera (gatekeeper) w prawniczej komunikacji naukowej. Prawnicza komunikacja naukowa jest rozumiana w tym tekście jako komunikacja między naukowcami oraz jako komunikacja transformowana do praktyki prawniczej. To także przekazywanie przez naukowców zamawianych wyników badań innym interesariuszom zewnętrznym oraz komunikacja naukowców ze społeczeństwem. Pytania stawiane w tym tekście są następujące: czy i jak zmieniają się obecnie drogi prawniczej komunikacji naukowej? Kto ma ważny albo decydujący wpływ na filtrowanie wyników naukowych badań prawniczych, które trafiają do publicznego dyskursu prawniczego, oraz kto i dlaczego może zamykać niektóre „bramki” (gate), ograniczając albo wykluczając dostęp naukowców, praktyków albo społeczeństwa do określonych treści? Czy i jaki wpływ ma kultura cyfrowa na zjawiska istnienia „bramek”? Czy fakt dynamicznego rozwoju otwartej komunikacji naukowej (open access) ma wpływ na to, kto jest gatekeeprem? Czy wraz z upowszechnianiem Internetu jest mniej punktów selekcji, a może są, ale inne?
2
Przywara, Barbara, and Iwona Leonowicz-Bukała. "Bądźmy w kontakcie. Współczesna cyfrowa komunikacja permanentna." Zeszyty Prasoznawcze 63, no. 3 (243) (2020): 9–32. http://dx.doi.org/10.4467/22996362pz.20.019.12090.
Full text
3
Wyrwisz, Joanna. "Digital abstinence and effective marketing communications." Studia i Prace WNEiZ 48 (2017): 363–72. http://dx.doi.org/10.18276/sip.2017.48/2-31.
Full text
4
Przastek-Samokowa, Maria. "Czym jest humanistyka cyfrowa? Pole semantyczne pojęcia (zarys)." Zagadnienia Informacji Naukowej - Studia Informacyjne 54, no. 2(108) (October 1, 2016): 82–93. http://dx.doi.org/10.36702/zin.306.
Full textAbstract:
CEL/TEZA: Celem artykułu jest próba przedstawienia polskiego rozumienia pojęcia ‘humanistyka cyfrowa’ i stworzenie jego pola semantycznego. KONCEPCJA/METODY BADAŃ: Stosując podejście językoznawcze, przeprowadzono językową i merytoryczną analizę wybranego materiału – niejednorodnego gatunkowo – zawierającego definicje i charakterystyki humanistyki cyfrowej. WYNIKI I WNIOSKI: W wyniku analizy z tekstów wyabstrahowano znaczące swobodne słowa kluczowe (najistotniejsze elementy opisów/definicji HC) wraz z kontekstami ich użycia. Pozwoliło to na wyodrębnienie kategorii znaczeniowych (składników semantycznych nadrzędnego wyrażenia humanistyka cyfrowa). Zaproponowano dziewięć wyraźnych kategorii znaczeniowych pola semantycznego pojęcia ‘humanistyka cyfrowa’: 1) orientacja badawcza; 2) dziedzina/dyscyplina badawcza; 3) narzędzia; 4) projekty; 5) placówki i konsorcja; 6) formy komunikacji; 7) humanista cyfrowy; 8) kompetencje i umiejętności; 9) kierunek studiów. ORYGINALNOŚĆ/WARTOŚĆ POZNAWCZA: Artykuł – w podziale na aspekty, stające się kategoriami znaczeniowymi – ukazuje sposoby przedstawiania złożonego pojęcia ‘humanistyka cyfrowa’ oraz konstrukcję jego pola semantycznego. Uzyskane wyniki mogą stanowić punkt odniesienia dla dalszych badań dot. interpretacji pojęcia ‘humanistyka cyfrowa’ oraz dot. rozwoju samej humanistyki cyfrowej.
5
Szerksznis, Żaneta. "Marek Nahotko, Komunikacja naukowa w środowisku cyfrowym. Globalna biblioteka cyfrowa w informatycznej infrastrukturze nauki, Warszawa: Wydawnictwo SBP 2010, ss. 384." Biblioteka, no. 15(25) (January 1, 2011): 375. http://dx.doi.org/10.14746/b.2011.15.17.
Full text
6
Hudzik, Krystyna. "Biblioteka akademicka i nauka w procesie transformacji cyfrowej: próba diagnozy." Biblioteka, no. 22/31 (February 8, 2019): 143–56. http://dx.doi.org/10.14746/b.2018.22.8.
Full textAbstract:
Rozważania dotyczą bibliotek akademickich oraz nauki w znaczeniubadań naukowych. Obydwa obszary – biblioteka i nauka – od prawie 30 lat znajdują się w procesie przemian określanych ostatnio mianem transformacji cyfrowej. Nauka tworzy nowoczesne technologie cyfrowe, a te z kolei zmieniają ją samą przez dostarczanie nowych narzędzi i metod badawczych oraz sposobów komunikacji. Z kolei zadaniem bibliotek jest dopasowanie się do nauki i nadążanie za jej oczekiwaniami w zapewnieniu potrzebnej do badań literatury i informacji. Podstawowe pytaniebrzmi: czy biblioteka i nauka są dziś na tym samym torze transformacji cyfrowej?
7
Pisarski, Mariusz. "Kropka nad „e”. Porządkowanie literatury cyfrowej." Porównania 28, no. 1 (June 25, 2021): 569–77. http://dx.doi.org/10.14746/por.2021.1.26.
Full textAbstract:
Książka Elżbiety Winieckiej Poszerzanie pola literackiego. Studia o literackości w internecie stanowi ważne podsumowanie teorii i praktyki ostatnich dwóch dekad rozwoju literatury polskiej w przestrzeni cyfrowej oraz przekonującą próbę wprowadzenia tych doświadczeń w pole dyskusji nad literaturą w ogóle. To zadanie autorka wykonuje wzorowo, niosąc literaturoznawcom dobrą wiadomość: cyfrowy świat przynosi im bowiem nowe zadania i nowe obszary badań. W recenzji zwraca się także uwagę na edukacyjny charakter publikacji oraz ciekawą propozycję poszerzenia samego pola literatury elektronicznej o zjawiska rzadziej omawiane (aktywizm, literackie platformy społecznościowe) oraz o formy niecyfrowe, ale odnoszące się do społeczno-kulturowych efektów cyfrowej kultury i komunikacji.
8
Królikiewicz, Renata, and Irena Pulak. "Możliwości wspierania edukacji domowej nowoczesnymi technologiami informacyjno-komunikacyjnymi." Edukacja Elementarna w Teorii i Praktyce 15, no. 1(55) (May 12, 2020): 23–38. http://dx.doi.org/10.35765/eetp.2020.1555.02.
Full textAbstract:
Celem niniejszego opracowania było dokonanie przeglądu możliwości; jakie oferują nowe media cyfrowe we współczesnym środowisku uczenia się i nauczania w kontekście potrzeb rodziców podejmujących edukację domową. Temat ten jest istotny; gdyż wiele wskazuje na to; że rozwój i coraz łatwiejszy dostęp do nowych technologii informacyjno-komunikacyjnych może się stać istotnym czynnikiem wpływającym na motywację do podjęcia decyzji o edukacji domowej; jak i elementem mocno wspomagającym sam proces nauczania. W artykule autorki starają się odpowiedzieć na pytania; jak na podstawie nowych technologii informacyjno-komunikacyjne budować spersonalizowane środowisko kształcenia dla edukacji domowej oraz jakie narzędzia i zasoby cyfrowe można do tego celu wykorzystać. W pierwszej części scharakteryzowano nowe trendy w edukacji i rozwój edukacji domowej. Następnie dokonano klasyfikacji i omówiono przykłady przydatnych z punku widzenia edukacji domowej usług i narzędzi dostępnych online. Zestawiono je według pełnionych funkcji; uwzględniając zasoby informacyjne; materiały i pomoce dydaktyczne oraz środki komunikacji cyfrowej; przydatne w procesie edukacji domowej. Przytoczono też wyniki badań ankietowych przeprowadzonych wśród polskich rodzin edukujących domowo; które dotyczyły wykorzystania nowych technologii cyfrowych. W zakończeniu odniesiono się do korzyści; jakie dla edukacji domowej niesie cyfrowe środowisko edukacyjne.
9
Lachman, Michał. "Humanistyka emancypacji, czyli przestrzenie życia i przestrzenie komunikacji między słowem a wirtualnością." Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica 60, no. 1 (March 30, 2021): 7–14. http://dx.doi.org/10.18778/1505-9057.60.01.
Full textAbstract:
Artykuł stanowi podsumowanie kilku sposobów rozumienia współczesnej humanistyki, której zasadniczą cechą pozostaje aspekt emancypacyjny oraz jej charakter relacyjny. Humanistyka postrzegana jest w tym kontekście nie tylko jako dyscyplina nauki zdominowana przez otwartość, ale przede wszystkim jako metodologia akceptująca własną nieostateczność. Ten element miękkiej strategii badawczej, w której ważnym aspektem refleksji pozostaje również doświadczenie osoby badającej, obecny jest w tych dziedzinach humanistyki, które łączą się z szeroko rozumianym obszarem kultury cyfrowej oraz wirtualnej rzeczywistości. Humanistyka badająca kulturę cyfrową zmuszona jest do redefinicji własnych narzędzi, a także do uznania innych podmiotów stanowiących źródło doświadczenia. Ten relacyjny charakter humanistyki, w którym ewoluuje ona ku wielości podmiotów i perspektyw badawczych stanowi zarówno wyzwanie, przed którym stają współcześni humaniści, jak i szansę dalszego rozwoju tej gałęzi nauki.
10
Kusztykiewicz, Aleksandra. "DYPLOMACJA CYFROWA- NOWA FORMA POLITYKI ZAGRANICZNEJ UNII EUROPEJSKIEJ." Studia z Polityki Publicznej, no. 2 (14) (March 5, 2017): 103–16. http://dx.doi.org/10.33119/kszpp.2017.2.5.
Full textAbstract:
Rozwój społeczeństwa informacyjnego zainicjował potrzebę stworzenia nowych instrumentów, za pomocą których władze mogą docierać do obywateli, dlatego cyberprzestrzeń stała się w ostatnim czasie miejscem aktywności wielu podmiotów, w tym państw oraz organizacji międzynarodowych (również Unii Europejskiej). Skutkiem tego zjawiska jest powstanie tak zwanej dyplomacji cyfrowej jako nowej jakości w miękkiej dyplomacji UE.Dyplomacja UE używa obecnie wielu e-instrumentów, m.in. Facebooka, Myspace’a, Daily Motion, YouTube’a itp. Są to bardzo dobre narzędzia służące poprawianiu i ocieplaniu wizerunku Unii na arenie międzynarodowej. Ten rodzaj dyplomacji ukształtował się dopiero na początku XXI w. i ma przed sobą obiecującą perspektywę rozwoju, dlatego warto się zastanowić, w jakim kierunku ewolucja ta powinna podążać. Dyplomacja cyfrowa jest de facto odpowiedzią na problem komunikacji Unii ze światem zewnętrznym oraz na zjawisko rosnącej liczby użytkowników Internetu
11
Jędrzejewski, Stanisław. "Media publiczne w świecie konwergencji – regulacje europejskie a praktyka komunikacyjna." Studia Medioznawcze 3 (September 1, 2014): 135–43. http://dx.doi.org/10.33077/uw.24511617.ms.2014.58.611.
Full textAbstract:
Mediamorfoza, której jesteśmy dzisiaj świadkami, składa się z jednocześnie następujących dwóch fal: przejścia z nadawania analogowego na cyfrowe oraz wejścia do technologii informacyjnych (IT). Dotyczy to operacji gromadzenia i przechowywania, przetwarzania i dystrybucji przekazów. Wszystkie odbywają się w technologii cyfrowej, w warunkach konwergencji klasycznego radia i telewizji, telekomunikacji i IT. Innymi słowy – dzięki połączeniu atrybutów radia i telewizji, telefonu i komputera. Rewolucja technologiczna jest tak głęboka, że mówimy dziś o zmierzchu starych mediów drukowanych i elektronicznych oraz pojawieniu się nowych. Punkt krytyczny w rozwoju nowych mediów sytuuje się w latach 90. XX wieku, ponieważ właśnie wtedy pojawił się internet – medium, a zarazem potężne źródło informacji i nowa płaszczyzna komunikacji społecznej. Dzisiaj jest esencją nowych realiów technologicznych rozwoju mediów. Artykuł jest próbą odpowiedzi na pytania, jak w tych okolicznościach postępują nadawcy publiczni?; jak wykorzystują nowe technologie?; jak na nową sytuację, w jakiej się znajdują, wpływają regulacje europejskie?
12
Stelmach-Fita, Beata. "Europejskie źródła danych w zakresie zagospodarowania przestrzennego: potrzeby i ograniczenia." Studies of the Industrial Geography Commission of the Polish Geographical Society 31, no. 3 (September 27, 2017): 185–203. http://dx.doi.org/10.24917/20801653.313.12.
Full textAbstract:
Strategia na rzecz inteligentnego i zrównoważonego rozwoju sprzyjającego włączeniu społecznemu, zawarta w komunikacie Komisji Europejskiej pt. Europa 2020 (Strategia Europa 2020, 2010), przedstawia wizję gospodarki rynkowej Europy w XXI wieku odnoszącej pełne korzyści gospodarcze i społeczne. Jedna z inicjatyw strategii Europa 2020, zawartych w komunikacie Komisji pt. Europejska Agenda Cyfrowa (Komunikat Komisji…, 2010a), przyznaje doniosłą rolę poprawie standardów w dziedzinie technologii informacyjno-komunikacyjnych dla zapewnienia interoperacyjności aplikacji, usług i produktów, mając na względzie zmniejszenie fragmentaryzacji rynku cyfrowego, a jednocześnie promowanie innowacji i konkurencji. Z kolei inna inicjatywa tej strategii, zawarta w komunikacie zatytułowanym Zintegrowana polityka przemysłowa w erze globalizacji. Konkurencyjność i zrównoważony rozwój na pierwszym planie (Komunikat Komisji…, 2010b), wzywa Europę do rozwijania systemu standardów, który spełniałby oczekiwania zarówno uczestników rynku, jak i europejskich władz publicznych, promując jednocześnie wpływy Europy wykraczające poza jednolity rynek w globalnej gospodarce. Ogólnym celem agendy cyfrowej jest zapewnienie korzyści gospodarczych i społecznych z jednolitego rynku cyfrowego w oparciu o szybki i ultraszybki internet oraz interoperacyjne aplikacje. Autorka zwraca uwagę na potrzeby i ograniczenia związane z pozyskiwaniem zestandaryzowanych źródeł i usług danych przestrzennych dotyczących zagospodarowania przestrzennego w warunkach polskich, prezentując swoje wyniki badań jakościowych, wywiady pogłębione z polskimi ekspertami szkolącymi, specjalistami GIS, planistami przestrzennymi, przeprowadzone w latach 2011–2013, na tle doświadczeń innych krajów, w tym Wielkiej Brytanii, Holandii i Republiki Czeskiej.
13
Czajkowski, Roman. "Technologie komunikacji cyfrowej bliskiego zasi�gu." ELEKTRONIKA - KONSTRUKCJE, TECHNOLOGIE, ZASTOSOWANIA 1, no. 2 (February 5, 2015): 91–94. http://dx.doi.org/10.15199/13.2015.2.21.
Full text
14
Gielarek-Gorczyca, Krystyna. "CYFROWE MATERIAŁY EDUKACYJNE – PRZEGLĄD ŹRÓDEŁ." Професіоналізм педагога: теоретичні й методичні аспекти, no. 15 (October 21, 2021): 27–36. http://dx.doi.org/10.31865/2414-9292.15.2021.242934.
Full textAbstract:
Pandemia koronawirusa zmusiła systemy edukacyjne na całym świecie do oceny swoich osiągnięć w zakresie wdrażania cyfrowej edukacji. Ta sytuacja nie ominęła również Polski. Okazało się jednak, że nasze szkoły nie były przygotowane do podjęcia nauki w zdalnych warunkach. Napotkaliśmy na liczne problemy – logistyczne i merytoryczne. Najpoważniejszym jednak był brak lub nieznajomość cyfrowych materiałów edukacyjnych, co powodowało, że nauczyciele próbowali dokonać transmisji tradycyjnych metod nauczania do nowej rzeczywistości komunikacji w przestrzeni internetowej. Kolejne miesiące izolacji społecznej zmieniły jednak realia polskiej szkoły – zaczęto korzystać ze źródeł do tej pory niedocenionych oraz rozwijać istniejące już portale edukacyjne.
15
Król, Paulina. "Nowoczesne technologie w dyplomacji." Progress, no. 6 (November 20, 2019): 73–84. http://dx.doi.org/10.26881/prog.2019.6.06.
Full textAbstract:
Artykuł ma na celu przemodelowanie postrzegania dyplomacji w świecie zdominowanym przez nowe technologie. Technologia w dyplomacji funkcjonuje wielopoziomowo i widocznie wpłynęła zarówno na praktykę dyplomatyczną, sposób komunikacji, pozyskiwanie informacji, a także zmieniła i nadal zmienia zasady współpracy rządów z firmami, m.in. technologicznymi. W czasach, gdy priorytetem staje się obrona kraju w cyberprzestrzeni, konieczne jest zdementowanie opinii tyleż powszechnej, co błędnej, jakoby dyplomacja cyfrowa oznaczała jedynie korzystanie z mediów społecznościowych przez dyplomatów. Artykuł wyraźnie wskazuje nową rolę, jaką technologia odegrała w swoistej metamorfozie dyplomacji.
16
Koredczuk, Bożena. "Badania humanistyczne w sieci, czyli zmiany w komunikacji naukowej spowodowane rewolucją cyfrową „Komunikacja naukowa w humanistyce”, red. Emanuel Kulczycki, Wydawnictwo Naukowe Instytutu Filozofii UAM, Poznań 2017." Studia o Książce i Informacji (dawniej: Bibliotekoznawstwo) 36 (July 5, 2018): 249–55. http://dx.doi.org/10.19195/2300-7729.36.14.
Full text
17
Pylipiak, Irena. "Media cyfrowe jako źródło przemian relacji rodzinnych." Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze 574, no. 9 (November 30, 2018): 45–53. http://dx.doi.org/10.5604/01.3001.0012.8077.
Full textAbstract:
W artykule przedstawiono rolę mediów cyfrowych w życiu codziennym człowieka oraz ich wpływ na kształtowanie jego postaw oraz zachowania. Zwrócono uwagę na szczególną rolę jaką w relacjach rodzinnych odgrywa powszechne korzystanie ze współczesnych technologii komunikacji. Podkreślono jak bardzo zmieniły się relacje pomiędzy rodzicami i dziećmi w wyniku gwałtownie rozwijającej się techniki telefonów komórkowych i najnowszej ich wersji w postaci smarfonów. Dzięki smartfonom jest możliwy powszechny dostęp do Internetu, który jest źródłem zarówno informacji jak również pozwala wykorzystać różne komunikatory do wzajemnych kontaktów. Ten szeroko pojęty dostęp do środowiska cyfrowego ma bardzo pozytywne znaczenie w naszym życiu codziennym, niestety niesie również pewne zagrożenia wynikające przede wszystkim z bezkrytycznego korzystania z zasobów Internetu. Artykuł zawiera ponadto wyniki własnych badań statystycznych dotyczących wpływu Internetu na relacje rodzinne, które przeprowadziła autorka w rejonie Iwano Frankiwska na Ukrainie.
18
Winiecka, Elżbieta. "Kształcenie humanistyczne w nowej rzeczywistości społeczno-medialnej." Polonistyka. Innowacje, no. 4 (December 21, 2016): 57–70. http://dx.doi.org/10.14746/pi.2016.1.4.5.
Full textAbstract:
Artykuł prezentuje perspektywy kształcenia współczesnych polonistów. Autorka na przykładzie programu dwóch specjalizacji: komunikacji medialnej i kultury mediów cyfrowych, realizowanych w Instytucie Filologii Polskiej UAM, omawia wybrane wyzwania współczesnej polonistycznej edukacji akademickiej. Wskazuje na potrzebę poszerzenia kompetencji zawodowych studentów filologii polskiej o umiejętności z zakresu innych dyscyplin humanistycznych i nowych technologii. Odwołuje się w ten sposób do idei humanistyki cyfrowej.
19
Cichosz, Wojciech. "Andrzej Adamski, Media w analogowym i cyfrowym świecie. Wpływ cyfrowej rewolucji na rekonfigurację komunikacji społecznej, Dom Wydawniczy ELIPSA , Warszawa 2012, ss. 410." Teologia i Człowiek 24, no. 4 (March 14, 2014): 161. http://dx.doi.org/10.12775/ticz.2013.056.
Full text
20
Czyżak, Agnieszka. "Przeobrażenia w polu literackim – przemieszczenia, parcelacje, zanikanie. Recenzja książki Elżbiety Winieckiej Poszerzanie pola literackiego. Studia o literackości w internecie (Universitas, Kraków 2020)." Czytanie Literatury. Łódzkie Studia Literaturoznawcze, no. 10 (December 30, 2021): 251–57. http://dx.doi.org/10.18778/2299-7458.10.14.
Full textAbstract:
Recenzja dotyczy książki Elżbiety Winieckiej Poszerzanie pola literackiego. Studia o literackości w internecie (Universitas, Kraków 2020). Tekst zawiera rozważania poświęcone ekspansji literatury cyfrowej. Współczesne przemiany w polu literackim mogą być postrzegane z różnych punktów widzenia. W niniejszym artykule najważniejsza okazuje się perspektywa komparatystyczna, stawiająca w centrum zainteresowania relacje pomiędzy rozwojem technologicznym a wspólnotowym życiem i regułami komunikacji, podlegające dziś przyspieszonym przeobrażeniom.
21
Aptacy, Piotr. "Nowe formy doświadczania przestrzeni oraz tradycji kulturowych w erze komunikacji cyfrowej." Journal of Urban Ethnology 19 (December 20, 2021): 171–84. http://dx.doi.org/10.23858/jue19.2021.011.
Full textAbstract:
Kategoria przestrzeni obecna jest w dyskursie dotyczącym sieci komputerowych od momentu, gdy stały się one środowiskiem umożliwiającym wszelkiego rodzaju aktywność o charakterze społecznym. Zjawiska opisywane w poniższym artykule skupiają się na dwóch głównych wątkach. Pierwszym z nich jest transformacja tradycyjnie rozumianej przestrzenności (topografii) zachodząca pod wpływem połączenia technologii zdjęć satelitarnych, geolokalizacji, systemów informacji geograficznej i aplikacji mobilnych. Ich zsumowane możliwości tworzą tzw. „przestrzeń rozszerzoną”, konglomerat realnych lokalizacji i danych cyfrowych z nimi związanych. Drugim zagadnieniem są przeobrażenia, które dzięki współczesnym technologiom informacyjno-komunikacyjnym zachodzą w relacji człowieka z kulturą lokalną – jej tradycją i współczesnością.
22
Dudek-Waligóra, Gabriela. "Typy nowoczesnych medialnych form komunikacji w dyskursie politycznym (na przykładzie programu Linia bezpośrednia z Władimirem Putinem)." tekst i dyskurs - text und diskurs, no. 15 (2021) (December 23, 2021): 397–416. http://dx.doi.org/10.7311/tid.15.2021.16.
Full textAbstract:
Dany artykuł ma na celu ukazanie typów stosowanych medialnych form komunikacji oraz specyfiki zmian wywołanych innowacjami technologicznymi w dyskursie politycznym. Jako materiał empiryczny posłużyło ostatnie wydanie corocznego programu telewizyjnego i radiowego Linia bezpośrednia z Władimirem Putinem z 20 czerwca 2019 roku, w którym do kontaktu z obywatelami wykorzystano rozwój cyfrowy. Badanie jest prowadzone z użyciem narzędzi retorycznych oraz w świetle krytycznej analizy dyskursu. Trwająca ponad cztery godziny audycja stanowi przykład, za pomocą jakich nowoczesnych form i w jaki sposób przekształca się oblicze współczesnego dyskursu politycznego: nadawcami stają się tzw. zwykli obywatele poruszający bliskie im problemy, wzrasta użycie elementów potocznych w oficjalnych wypowiedziach dla efektu naturalności, powstaje specyficzne widowisko umożliwiające Władimirowi Putinowi budowanie wizerunku empatycznego, troskliwego i profesjonalnego lidera.
23
Jaskiernia, Alicja. "Problemy mediów w nowej strategii Unii Europejskiej "wzmocnienia odporności demokratycznej"." Studia Medioznawcze 22, no. 1 (March 7, 2021): 880–90. http://dx.doi.org/10.33077/uw.24511617.sm.2021.1.647.
Full textAbstract:
W artykule dokonano przeglądu aktywności instytucji Unii Europejskiej w kluczowych kwestiach unijnej polityki medialnej, podejmowanych w cieniu walki z pandemią COVID-19, w tym zwłaszcza planów związanych z wejściem w nowy etap strategii cyfrowej. Skutki digitalizacji w sektorze komunikacji i mediów obnażyły luki w dotychczasowych działaniach, legislacji oraz w zakresie zwalczania głównych zagrożeń. Komisja Europejska dostrzega groźny wpływ „infodemii”, negatywne skutki słabej harmonizacji prawnej oraz szkodliwe dla wolności mediów praktyki niektórych państw członkowskich, które ocenia jako podmywanie aksjologicznych fundamentów wspólnoty. Plany nowej Europejskiej Agendy Cyfrowej, europejski plan działania na rzecz demokracji oraz modernizacja dyrektywy o audiowizualnych usługach medialnych są względem siebie komplementarne. Mają one służyć „wzmocnieniu odporności demokratycznej”, podkreślając wizerunek i rolę Unii jako referencyjnego gracza nie tylko w przestrzeni rynkowej, ale także na polu globalnej walki o reguły demokratyczne.
24
Olszewski, Jan. "Nowe instytucje standaryzacji informowania w ustawie o dostępie cyfrowym." Prawo 329 (July 22, 2020): 495–506. http://dx.doi.org/10.19195/0524-4544.329.40.
Full textAbstract:
Publikacja zawiera analizę ważniejszych instytucji z u.d.c.s.a.m.p.p., która wdraża dyrek-tywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/2102 z dnia 26 października 2016 roku w sprawie dostępności stron internetowych i mobilnych aplikacji organów sektora publicznego. Generalnym ce-lem ustawy jest opracowanie standardów w zakresie przekazywania informacji przez wskazane w niej organy publiczne w sposób najbardziej czytelny i uczciwy. W opisach poddano badaniom szczególnie kwestie normatywne w zakresie ujednolicania i zwiększania dostępności stron internetowych. W ra-mach analizy autor najpierw wykazuje nową siatkę pojęciową, następnie zaś najważniejsze instytucje prawne odnoszące się do cyfrowego informowania. W wielu miejscach dostrzega usterki legislacyjne, szczególnie w aspekcie rozmijania się tekstu ustawy z treściami dyrektywy. W wnioskach zaś przed-stawiono kilka propozycji w zakresie dalszego doskonalenia przepływu informacji i komunikacji sfe-ry publicznej z społeczeństwem.
25
Shishenkova, Magdalena. "Wiarygodność informacji w epoce cyfrowej: przegląd wybranych koncepcji." Zagadnienia Informacji Naukowej - Studia Informacyjne 54, no. 1(107) (September 1, 2016): 85–94. http://dx.doi.org/10.36702/zin.289.
Full textAbstract:
CEL/TEZA: Podstawowym celem artykułu jest prezentacja wybranych koncepcji wiarygodności informacji w odniesieniu do środowiska cyfrowego z ostatnich dziesięciu lat. Dodatkowym celem badań była próba syntetycznego ujęcia pojęć związanych z zagadnieniem wiarygodności informacji w ujęciu interdyscyplinarnym.KONCEPCJA/METODY BADAŃ: W badaniach zastosowano metodę analizy i krytyki piśmiennictwa. Uwzględniono również próby interpretacji pojęcia wiarygodności informacji w ujęciu filozoficznym, psychologicznym oraz z punktu widzenia nauki o komunikacji oraz informacji naukowej. WYNIKI I WNIOSKI: W artykule wskazano na kilka konstruktów pojęciowych związanych z pojęciem wiarygodności oraz scharakteryzowano próby ich interpretacji w kontekście badań nad informacją w ostatnich dziesięciu latach. Przedstawiono również zagadnienie wpływu środowiska cyfrowego na postrzeganie zjawiska wiarygodności informacji. W artykule stwierdzono, że dotychczasowe wyniki badań dają podstawę do dalszych dociekań nad zjawiskiem wiarygodności informacji wykraczających poza ujęcie komunikacyjne. ORYGINALNOŚĆ/WARTOŚĆ POZNAWCZA: Zaprezentowane wyniki badań stanowią głos w dyskursie naukowym, którego przedmiotem jest zagadnienie wiarygodności informacji poprzez charakterystykę jego zakresu pojęciowego i wewnętrznej złożoności oraz jego multidyscyplinarny charakter.
26
Dobrowolski, Piotr. "My, widzowie // «We, the people»." Pamiętnik Teatralny 69, no. 4 (December 31, 2020): 181–92. http://dx.doi.org/10.36744/pt.609.
Full textAbstract:
Tekst jest omówieniem książki Davida Wilesa Theatre and Citizenship: the History of a Practice (Cambridge 2011), której lektura inspiruje autora do rozważań dotyczących historycznego i aktualnego znaczenia praktyki teatralnej dla propagowania idei obywatelskich. Krytyczna refleksja inicjowana jest pytaniami odnoszącymi się do zmieniającego się charakteru więzi społecznych w dobie komunikacji cyfrowej. We współczesnej, zatomizowanej perspektywie społecznej postulowane przez Wilesa uznanie wspólnotowego charakteru estetycznego i etycznego doświadczenia teatralnego wydaje się w pewnej mierze archaiczne. Ma jednak istotne znaczenie z historycznego punktu widzenia, wskazując źródła przekonań dotyczących teatralności, które do dziś warunkują oczekiwania odbiorcze wobec sztuk widowiskowych. Historyczne prezentacje Wilesa stanowią punkt wyjścia do krytycznej dyskusji dotyczącej polityczności teatru i znaczenia sposobów jego organizacji instytucjonalnej.
27
Syrkiewicz-Świtała, Magdalena, Karolina Sobczyk, and Michał Wróblewski. "Prospects for the Development of Social Media marketing in Communication with 55+ Patients in the Aspect of Digital Exclusion Risk." Marketing i Zarządzanie 45 (2016): 225–32. http://dx.doi.org/10.18276/miz.2016.45-20.
Full text
28
Godlewska-Majkowska, Hanna, and Jacek Lipiec. "Zarządzanie różnorodnością pokoleniową zasobów pracy w przestrzeni regionalnej Polski." Studies of the Industrial Geography Commission of the Polish Geographical Society 32, no. 3 (September 19, 2018): 9–25. http://dx.doi.org/10.24917/20801653.323.1.
Full textAbstract:
Współczesne warunki życia spowodowały wydłużenie trwania życia i koegzystencję wielu pokoleń. Na rynku pracy mogą obecnie funkcjonować równocześnie tradycjonaliści oraz pokolenie Z, co stanowi wyzwanie dla zarządzających firmą oraz włodarzy jednostek samorządu terytorialnego. Dla regionu istotne jest zarówno pokolenie najmłodsze, które jest biegłe w korzystaniu z narzędzi informatycznych (gospodarka cyfrowa), jak i starsze pokolenie, które jest nośnikiem wiedzy. Wobec powyższego autorzy określili cel niniejszego artykułu jako identyfikację źródeł różnorodności pokoleniowej zasobów pracy i jej zróżnicowania przestrzennego w Polsce, a także wskazanie tendencji przestrzennych w rozwoju różnorodności pokoleniowej w latach 2003–2016 w skali powiatów. Ponadto artykuł wskazuje kluczowe obszary zarządzania generacjami w różnych skalach (od mikroekonomicznej przez mezoekonomiczną do krajowej), pozwalającego na uzyskanie wzmocnionego efektu synergicznego w zespołach międzypokoleniowych oraz niwelującego negatywne skutki różnorodności pokoleniowej. Z analizy trendów przestrzennych w kształtowaniu się demograficznej wymienialności pokoleń wynika, że milenialsi stanowią w skali kraju pokolenie o zmniejszającym się udziale w zaludnieniu w latach 2003–2016, ale to właśnie oni, wraz z nadchodzącym pokoleniem Z, będą kształtować w najbliższych latach rynek pracy, zwłaszcza w Wielkopolsce, na Pomorzu i Warmii oraz Mazurach. Jednak srebrną gospodarkę należy postrzegać jako szansę do wykorzystania przez regiony, np. poprzez rozwój opieki senioralnej. W kontekście rynku pracy kluczowe jest zrozumienie tego zagadnienia oraz stworzenie odpowiedniej komunikacji międzypokoleniowej w miejscu pracy.
29
Mielczarek, Tomasz. "Polska telewizja programowa po konwersji cyfrowej." Zeszyty Prasoznawcze 64, no. 4 (248) (2021): 11–24. http://dx.doi.org/10.4467/22996362pz.21.023.14286.
Full textAbstract:
Polish Program Television After Digital Conversion The aim of this article is to analyze the basic transformations that have taken place in Polish television after the digital conversion. The article is of a synthetic and review character; it uses an informative-descriptive method. The author believes that the decommissioning of analogue TV transmitters in Poland has accelerated the reconfiguration of the broadcasting market and its programming. This process was intensified by changes in the methods of social communication, which often took on a network character. Referring to sociological research, the author believes that watching television depends on various demographic characteristics but mainly on age. Young viewers primarily use streaming platforms. They watch not only television series and feature films made by professionals but also amateur works available (e.g. YouTube). Older viewers prefer linear programming. They pay attention especially to television sagas and news programs, and their needs are probably best met by state television. Broadcasters try to remain in business in two ways. First of all, they expand their offer and introduce to the market more and more specialized programs addressed to the ever narrowing groups of recipients. Secondly, they launch their own streaming platforms to try to attract new viewers. STRESZCZENIE Celem niniejszego artykułu jest zaprezentowanie najważniejszych zjawisk, które wystąpiły w ostatnich latach w polskiej telewizji programowej. Artykuł ma charakter syntetyczny i przeglądowy; wykorzystuje metodę informacyjno-opisową. Autor uważa, że likwidacja analogowych nadajników telewizyjnych w Polsce przyspieszyła rekonfigurację rynku nadawców i ich oferty programowej. Proces ten zintensyfikowały zmiany sposobów komunikacji społecznej, która coraz częściej przybierała charakter sieciowy. Odwołując się do badań socjologicznych, Autor dochodzi do wniosku, że oglądanie telewizji uzależnione jest od różnorodnych cech demograficznych, ale głównie od wieku. Młodzi widzowie korzystają przede wszystkim z platform strumieniowych. Oglądają nie tylko wykonane przez profesjonalistów seriale i filmy fabularne, ale też twórczość amatorską oferowaną np. przez YouTube. Starsi widzowie preferują linearną telewizję programową. Zwracają uwagę zwłaszcza na telewizyjne sagi i programy informacyjne, a ich potrzeby bodaj najlepiej zaspokaja telewizja państwowa. Nadawcy próbują utrzymać się na rynku na dwa sposoby. Po pierwsze multiplikują ofertę i wprowadzają na rynek coraz bardziej wyspecjalizowane programy adresowane do coraz węższych grup odbiorców. Po drugie uruchamiają własne platformy strumieniowe, próbując w ten sposób pozyskać nowych widzów.
30
Kotuła, Sebastian Dawid. "Przyczyny popularności internetowych serwisów społecznościowych i plotkarskich." Media - Kultura - Komunikacja Społeczna 1, no. 14 (February 4, 2019): 109–21. http://dx.doi.org/10.31648/mkks.2953.
Full textAbstract:
Wraz z pojawieniem się modelu Internetu określanego jako Web 2.0 narodził się nowy społeczny fenomen – media społeczne, a w nich serwisy społecznościowe oraz specjalna grupa serwisów internetowych określanych jako plotkarskie. Serwisy społecznościowe oraz serwisy typu plotkarskiego stale zyskują na popularności, czego owocem jest między innymi powoływanie coraz to nowych witryn tego rodzaju, a także utrzymująca się wysoko w rankingach ich pozycja (duża liczba odwiedzin). Dla wielu użytkowników serwisy tego typu są podstawowym źródłem informacji oraz jednocześnie najważniejszą cyfrową przestrzenią społecznej komunikacji. Ich nieustająca atrakcyjność skłoniła do sformułowania pytania, skąd bierze się ich popularność. W celu udzielenia odpowiedzi wykorzystano ustalenia psychologa rozwojowego Michaela Tomasello dotyczące kumulatywnej ewolucji kulturowej, a ściślej ten jej aspekt, który został poświęcony zagadnieniu rozumienia kategorii relacyjnych. Ostatecznie możliwe stało się przedstawienie następujących wniosków: z serwisów typu społecznościowego internauci dowiadują się tego, co jest związane z ich życiem i dorastaniem (doświadczenie najbliższych osób), dowiadują się zatem o innych podmiotach (relacje względem podmiotów). W przypadku serwisów typu plotkarskiego internauci dowiadują się o perypetiach i zdarzeniach losowych z życia osób medialnych. Dowiadując się o nich, przenoszą doświadczenie codziennego życia gwiazdy (sfera materialna, sfera emocjonalna) na własne, tym samym dowiadują się o określonych przedmiotach (relacje względem przedmiotów), a pośrednio również o danej osobie.
31
Miąso, Janusz. "Szkoła immersyjna medialnie – szanse i zagrożenia." Lubelski Rocznik Pedagogiczny 35, no. 1 (February 21, 2017): 73. http://dx.doi.org/10.17951/lrp.2016.35.1.73.
Full textAbstract:
<p>Dzisiejsze środowisko medialne podejmuje planową edukację oraz inspiruje i uwalnia olbrzymią swym zasięgiem i skutecznością socjalizację. Nigdy dotąd uczniowie nie mieli takiej „przestrzeni” jak obecnie, przestrzeni medialnej, cyfrowej, gdzie mogą spędzać czas, nawiązywać znajomości, bawić się z przyjaciółmi z najodleglejszych miejsc świata; kiedyś namiastkę tego zapewniała szkoła (Dylak 2013, s. 12). Dlatego ogromną siłę ma obecnie pytanie o model szkoły przyszłości. Moim zdaniem szkoła jest i będzie konieczna, głównie ze względu na proces realnego uspołecznienia, który dokonuje się przede wszystkim przez realne kontakty uczniów ze sobą, z nauczycielami, ale równocześnie jestem przekonany, że będzie to musiała być szkoła już trochę inna, szkoła interaktywna, gdzie nastąpi profesjonalizacja i intensyfikacja komunikacji interpersonalnej, a także dydaktyki interaktywnej, w której następuje bardzo dynamiczny, w dobrej atmosferze, z wykorzystaniem potencjału ucznia proces nauczania–uczenia się, także z mądrym wykorzystaniem mediów. Droga do takiej szkoły nie jest łatwa, albowiem ile szans, tyle trudności i zagrożeń, jednak jak mawiał klasyk Adam Asnyk, „trzeba z żywymi naprzód iść, bo życie sięgać nowe”.</p>
32
Frukacz, Katarzyna. "Globtroterka w wersji slow. Vlog podróżniczy „Globstory” między pragmatyką nowych mediów a poetyką reportażu." Postscriptum Polonistyczne 27, no. 1 (June 30, 2021): 265–87. http://dx.doi.org/10.31261/https://doi.org/10.31261/ps_p.2021.27.15.
Full textAbstract:
Artykuł ma na celu ukazanie specyfiki podróżnictwa w erze cyfrowej oraz dokonujących się rekonfiguracji w jego kobiecym nurcie. Z uwagi na reprezentatywne odzwierciedlenie obu procesów, na przedmiot rozważań został wybrany kanał podróżniczy „Globstory”, który powstał w serwisie YouTube z inicjatywy vlogerki Kai Kraskiej. Jako metodologię badania przyjęto analizę zawartości tego vloga i jego paratekstów: poświęconych mu kont na portalach społecznościowych oraz powiązanych z nim materiałów prasowych. Artykuł zawiera też liczne odniesienia do socjologii podróży i nauki o mediach.
Tak dookreślone studium, poprzedzone wprowadzeniem i przeglądem vlogów podróżniczych w Polsce, obejmuje trzy zagadnienia. Pierwszym jest charakterystyka wizerunku twórczyni „Globstory”, która realizując idee backpackingu i podróżowania wolnego, wzmacnia autentyzm swych relacji i dystansuje się wobec turystyki masowej. Następnie zostaje omówiona interakcja vlogerki z subskrybentami, zachodząca na poziomie zawartości vloga oraz zewnętrznej komunikacji w internetowych serwisach społecznościowych. Jako kontekst badania przyjęto w tej części rozpowszechnioną w dobie nowych mediów ideę tzw. kultury uczestnictwa. Ostatnim z poruszonych zagadnień są widoczne na vlogu Kraskiej nawiązania do poetyki reportażu, które wynikają z problemowego i transmedialnego ujmowania publikowanego materiału.Artykuł finalizują rozważania o zastąpieniu mainstreamowej figury rozpoznawalnej medialnie podróżniczki przez postać niezależnej globtroterki obserwowanej w internecie. Kanał „Globstory” zostaje też uznany za inicjatywę komplementarną wobec przemian współczesnego reportażu, dokonujących się pod wpływem jego konwergencji z nowymi mediami.
33
Płaziak, Monika, and Anna Irena Szymańska. "Preferencje młodych użytkowników przestrzeni miejskiej Krakowa w zakresie wyboru alternatywnych form transportu." Studies of the Industrial Geography Commission of the Polish Geographical Society 33, no. 3 (September 30, 2019): 36–57. http://dx.doi.org/10.24917/20801653.333.3.
Full textAbstract:
W dużych miastach obserwujemy rozwój transportu alternatywnego, towarzyszącego indywidualnemu transportowi samochodowemu, motocyklowemu, motorowerowemu i rowerowemu oraz zbiorowej komunikacji miejskiej i tradycyjnym przedsiębiorstwom taksówkowym. Do alternatywnych form transportu zaliczamy następujące usługi transportowe: zbliżone do usług taksówkowych, jednakże tańsze i odmienne w porównaniu z tradycyjnymi formami w sposobie realizacji zamówienia, które odbywają się przez aplikację, wynajem samochodów (będących własnością danego przedsiębiorstwa lub prywatnych właścicieli) na minuty lub godziny, co określamy mianem carsharingu, oraz wypożyczanie rowerów w ramach publicznego systemu wynajmu. Ze względu na specyfikę realizacji zamówienia, do czego potrzebny jest dostęp do komputera lub mobilnego urządzenia oraz internetu lub specjalnej aplikacji, z oferty firm świadczących usługi w ramach transportu alternatywnego korzystają najczęściej ludzie młodzi. Popularności tego transportu wśród przedstawicieli tego pokolenia sprzyja również wiele cech charakteryzujących młode pokolenie cyfrowe (sieci, Y). Przykładowe z tych cech to: pragnienie wolności, personalizacja, uważna obserwacja, czułość na wiarygodność i otwartość (wrażliwość?), pragnienie rozrywki, wspólne działania i nawiązywanie kontaktów, potrzeba prędkości, innowacyjność. Przytoczone badania zostały przeprowadzone wśród przedstawicieli młodszego pokolenia Y, czyli osób w wieku 19–24 lata. Ankietowani bardzo chętnie korzystają z transportu alternatywnego, w przyszłości również planują z niego korzystać i będą do tego zachęcać innych. Najważniejszymi powodami, które nimi kierują przy wyborze tego rodzaju transportu, są: dowolność w czasowym i przestrzennym korzystaniu z transportu, czyli fakt, że można z pojazdu skorzystać właściwie o dowolnej porze i w dowolnym miejscu. Natomiast czynnik finansowy ma dla nich pewne znaczenie, jednakże nie jest on decydujący wobec innych korzyści. Także czynniki ekologizacji i współpracy kolaboratywnej w kontekście wyboru transportu alternatywnego, na podstawie wypowiedzi badanych osób, nie zostały potwierdzone.
34
Pietruch-Reizes, Diana. "Problematyka ochrony własności intelektualnej na studiach zarządzania informacją i kierunkach pokrewnych w Polsce." Zagadnienia Informacji Naukowej - Studia Informacyjne 58, no. 1(115) (June 26, 2020): 99–120. http://dx.doi.org/10.36702/zin.650.
Full textAbstract:
Cel/Teza: Celem artykułu jest zwrócenie uwagi na znaczenie wiedzy z zakresu ochrony własności intelektualnej – obejmującej własność przemysłową i prawo autorskie – w kontekście nowych, dynamicznie rozwijających się technologii informacyjno-komunikacyjnych oraz gospodarki cyfrowej na prowadzonych w polskich uczelniach studiach uniwersyteckich kształcących tzw. profesjonalistów informacji – specjalistów zarządzania informacją, bibliotekoznawców, brokerów informacji czy specjalistów zarządzania dokumentacją.Koncepcja/Metody badań: Metoda analizy i krytyki piśmiennictwa została wykorzystana do omówienia zagadnienia ochrony własności intelektualnej. Na podstawie danych z systemu informacji o szkolnictwie wyższym POL-on oraz stron internetowych poszczególnych uniwersytetów wyróżniono kierunki studiów w wymienionym zakresie. Analizowano plany studiów i moduły kształcenia pod kątem treści z zakresu ochrony własności intelektualnej.Wyniki i wnioski: Przedmiotem badania były polskie standardy kształcenia pod kątem treści z zakresuochrony własności intelektualnej. Wynika z nich, że obejmują one w kategoriach wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych efekty uczenia się w odniesieniu do ochrony własności przemysłowej i prawa autorskiego. Stwierdzono, że na większości kierunków prowadzone jest nauczanie z zakresu ochrony własności intelektualnej, różnice występują w odniesieniu do nazwy przedmiotu (przeważa nazwa „ochrona własności intelektualnej”), jego statusu, zakresu kształcenia, formy czy liczby godzin. Na przykładzie kierunku zarządzanie informacją, realizowanego przez Instytut Studiów Informacyjnych (dawny Instytut Informacji Naukowej i Bibliotekoznawstwa) na Wydziale Zarządzania i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Jagiellońskiego, analizując plan studiów I i II stopnia oraz moduły kształcenia, przedstawiono założone efekty kształcenia w odniesieniu do ochrony własności intelektualnej, uzasadniając potrzeby realizacji przedmiotów w tym obszarze oraz wskazując na zakres wiedzy przekazywanej studentom zarządzania informacją.Oryginalność/Wartość poznawcza: Przedstawione zagadnienie nie było do tej pory przedmiotem szerszych rozważań.
35
Șestacov, Andrei. "Cyber Security Deficiencies in the Education Environment." Homo et Societas 5 (2020): 141–49. http://dx.doi.org/10.4467/25436104hs.20.010.13243.
Full textAbstract:
Information technologies have already radically transformed the communications and information technology sectors, trade, media, and the education sector, especially education, which is on the top priority. Digital technologies will radically change the way data is sent and retrieved, will allow immediate and real-time feedback from students, will facilitate access to education through distance learning, will allow new service providers to enter traditional markets education. Thus, a diligent and well planned implementation of cyber security, as well as information security of information networks of educational institutions will provide a definite competitive advantage in the information environment. In the context of a dynamic information environment prone to large-scale cyber-attacks, in which cybercriminals are using increasingly advanced methods to implement attack vectors that are undetectable and difficult to neutralize, this scientific study is designed to protect data and security of your institutions as well as to ensure the confidentiality of your students and teachers. Whether we are talking about large or small educational institutions, this study provides a series of recommendations on the secure use of social networks with a minimum set of measures needed to prevent cyber-attacks as well as reduce the damage caused in case of attacks. At the same time, it will examine the best practices in the online environment, effectively analyze the privacy settings of mobile devices and present some top tips for the secure use of social networks. The study aims to comply with the following minimum set of measures in order to prevent cyber-attacks in educational institutions, and reduce the damage caused in the event of attacks. Cyber-bezpieczeństwo w obszarze edukacji Technologie informacyjne radykalnie przekształciły sektory komunikacji, handlu, mediów i edukacji. Technologie cyfrowe zmienią sposób przesyłania i wyszukiwania danych, umożliwią natychmiastową informację zwrotną od uczniów w czasie rzeczywistym oraz ułatwiają dostęp do edukacji poprzez kształcenie na odległość. Zatem rzetelne i dobrze zaplanowane wdrożenie cyberbezpieczeństwa, a także bezpieczeństwa informacyjnego sieci informacyjnych placówek oświatowych zapewni zdecydowaną przewagę konkurencyjną w środowisku informacyjnym. Artykuł ma na celu przedstawienie środków zapobiegawczych przeciw cyberatakom w placówkach edukacyjnych i ograniczania szkód wyrządzanych w przypadku takich ataków.
36
Czaja, Izabela, and Tomasz Kafel. "Transformacja cyfrowa przedsiębiorczego uniwersytetu." Przedsiębiorczość - Edukacja 17, no. 2 (December 31, 2021). http://dx.doi.org/10.24917/20833296.172.11.
Full textAbstract:
Transformacja cyfrowa zmieniła radykalnie sposób działania wszystkich instytucji i organizacji, w tym uniwersytetów, w zakresie komunikacji i zasad ich funkcjonowania. W koncepcji przedsiębiorczego uniwersytetu wymiar transformacji cyfrowej i potencjału technologicznego stanowi ważne kryterium kształtowania mikroekosystemu przedsiębiorczości. Instytucje szkolnictwa wyższego (HEI) stosują technologie cyfrowe, jednakże stopień wykorzystania i integracji technologii w instytucjach, a nawet jednostkach w obrębie jednej instytucji, jest zróżnicowany. Podczas powodu zagrożenia zewnętrznego (epidemicznego) cyfrowe platformy edukacyjne umożliwiły prowadzenie zajęć i studiowanie w nowej, bezpiecznej i całkowicie zdalnej formule. W przyszłości posiadany i rozwijany potencjał technologiczny będzie wpływać na formację nowej generacji – poprzez tzw. inteligentny uniwersytet (smart university) – docelowo uniwersytet w chmurze (university in the cloud). Przedmiotem artykułu jest ocena przedsiębiorczego uniwersytetu (Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie) w wymiarze technologicznym (zarówno transformacji cyfrowej, potencjału technologicznego, jak i informatycznych technik nauczania). Podstawą ewaluacji są wyniki badań ilościowych przeprowadzonych za pomocą narzędzia samooceny (ankiety HEInnovate) oraz badań jakościowych przeprowadzonych w formie ankiet z otwartymi pytaniami w 2019 i 2020 r. Rezultaty badań wskazują na dobrą ocenę przedsiębiorczości uniwersytetu i jego potencjału w badanym wymiarze.
37
Bilicka, Beata. "Nauczanie religii w kulturze cyfrowej." Teologia i Człowiek 55, no. 3 (November 18, 2021). http://dx.doi.org/10.12775/ticz.2021.014.
Full textAbstract:
Artykuł Nauczanie religii w kulturze cyfrowej jest ujęciem syntetycznym, podzielonym na trzy zasadnicze części. W pierwszej scharakteryzowano kulturę nazywaną w Dyrektorium o katechizacji (2020) „kulturą cyfrową”, która wywiera bardzo duży wpływ na zmiany w komunikacji i życiu współczesnych ludzi, także na zmiany w edukacji religijnej. Technologie informacyjno-komunikacyjne mają wiele zalet, nie są jednak pozbawione niebezpieczeństw, dlatego stawiają przed katechetami nowe zadania, które opisano w drugiej części. W ostatniej części wskazano na możliwość prowadzenia edukacji medialnej dzieci i młodzieży szkoły podstawowej na lekcjach religii w korelacji z innymi przedmiotami, przede wszystkim w zakresie wychowania uczniów do odpowiedzialnego korzystania z nowych technologii.
38
Belmar, Guillem, and Maggie Glass. "Virtual communities as breathing spaces for minority languages: Re-framing minority language use in social media." Adeptus, no. 14 (December 31, 2019). http://dx.doi.org/10.11649/a.1968.
Full textAbstract:
Virtual communities as breathing spaces for minority languages: Re-framing minority language use in social mediaConsidering that social media is increasingly present in our daily communicative exchanges, digital presence is an essential component of language revitalization and maintenance. Online communication has modified our language use in various ways. In fact, language use online is often described as hybrid, and boundaries across languages tend to blur. These are also characteristics of translanguaging approaches, which see language as fluid codes of communication. “Breathing spaces” are needed in order to achieve “sustainable translanguaging” practices for minority languages. The establishment of communities of performing minority language speakers in a digital environment raises the question whether these emerging virtual communities can take up the role of breathing spaces for minority languages. Społeczności wirtualne jako przestrzeń życiowa dla języków mniejszościowych. Nowe spojrzenie na używanie języków mniejszościowych w mediach społecznościowychPonieważ media społecznościowe są coraz bardziej obecne w codziennej komunikacji, obecność języków mniejszościowych w świecie cyfrowym jest niezbędnym elementem dla ich zachowania i rewitalizacji. Komunikacja online przyniosła zmiany wielu aspektów użycia języka. Używanie języka w Internecie często określa się jako hybrydowe, a granice między językami często się zacierają. Te zjawiska cechuje również transjęzyczność (translanguaging), podejście które postrzega język jako płynne kody komunikacji. W przypadku języków mniejszościowych, osiągnięcie „zrównoważonej transjęzyczności” (sustainable translanguaging) wymaga „przestrzeni życiowej” do ich używania. Tworzenie wirtualnych społeczności posługujących się językami mniejszościowymi w świecie cyfrowym rodzi pytanie, czy mogąone pełnić rolę takiej przestrzeni.
39
Kowalski, Paweł. "Wybrane aspekty polskiej humanistyki cyfrowej z perspektywy językoznawczej." Adeptus, no. 16 (December 31, 2020). http://dx.doi.org/10.11649/a.2233.
Full textAbstract:
Some Notions about Polish Digital Humanities in the Linguistic PerspectiveThis article is devoted to selected aspects of digital humanities in Poland, especially academic communication and linguistic metalanguage. Considerations in this respect have so far focused primarily on topics related to the use of digital tools in humanities research rather than those concerning the ontological status of this research field. This paper presents the impact of issues associated with digital humanities on language and communication space. The study focuses on how linguistic and communicative reality changes in contact with what is classified as digital humanities. The discussion considers word-formation, lexical and semantic phenomena in linguistic terminology, using material from the iSybislaw digital bibliography and other sources. Wybrane aspekty polskiej humanistyki cyfrowej z perspektywy językoznawczejArtykuł poświęcony jest wybranym aspektom humanistyki cyfrowej w Polsce w perspektywie komunikacji naukowej i metajęzyka językoznawstwa. Ma charakter wprowadzający, dlatego też zarysowane w nim tematy, różnorodne, lecz związane wspólnym słowem kluczowym, jakim jest językoznawstwo, mają na celu wskazanie możliwości badawczych, które stoją przed badaczami lingwistami. Dotychczasowe rozważania na temat humanistyki cyfrowej w Polsce koncentrują się głównie na kwestiach związanych z wykorzystywaniem i użytecznością narzędzi cyfrowych w badaniach humanistycznych, znacznie rzadziej dotyczą statusu ontologicznego tego pola badawczego. W niniejszym artykule przybliżam kwestię oddziaływania zagadnień łączonych z humanistyką cyfrową zwłaszcza na polską przestrzeń językową. Uwzględniam zjawiska słowotwórcze, leksykalne, semantyczne na gruncie słownictwa specjalistycznego (terminologii szeroko rozumianego językoznawstwa), wykorzystując także materiał z bibliografii cyfrowej iSybislaw.
40
Wężyk, Wojciech. "Wpływ cyfryzacji na wyzwania wizerunkowe rynku ubezpieczeń w Polsce." Studia i Materiały Instytutu Transportu i Handlu Morskiego, no. 15 (December 18, 2018). http://dx.doi.org/10.26881/sim.2018.15.07.
Full textAbstract:
Proces cyfryzacji komunikacji wpłynął istotnie na wyzwania branży ubezpieczeniowej wobec swoich interesariuszy w kontekście budowania wizerunku. Ubezpieczyciele są zmuszeni dostosować się do nowych reguł opartych m.in. na wielokanałowości komunikacji, umiejętności tworzenia zrozumiałego przekazu oraz współpracy pomiędzy konkurentami, której zadaniem jest budowa pozytywnego wizerunku całej branży.
Celem artykułu jest wskazanie najważniejszych czynników determinujących wizerunek ubezpieczycieli w czasach cyfrowej komunikacji oraz działań poprawiających wizerunek branży w oczach interesariuszy w kontekście nowoczesnych kanałów komunikacji m.in. social media. Jako przykład podejmowania aktywności, które odpowiadają zapotrzebowaniu współczesnego odbiorcy, przedstawiono kampanię wizerunkową prowadzoną pod koniec 2017 r. przez Polską Izbę Ubezpieczeń. Wydaje się, że wspomniana kampania jest pierwszą udaną próbą współdzielenia odpowiedzialności uczestników rynku ubezpieczeniowego za kształt jego wizerunku zarówno w odniesieniu do klienta indywidualnego, jak i biznesowego.
41
"Technologie cyfrowe i kanały komunikacji w budowaniu relacji animatorów kultury z odbiorcami działań." Współczesne paradygmaty komunikacji społecznej, no. 48 (December 30, 2021): 308–26. http://dx.doi.org/10.21697/kmt.48.13.
Full text
42
Sobczak, Katarzyna Natalia. "Facebook jako źródło wykluczenia społecznego ery Web 2.0." Adeptus, no. 10 (December 12, 2017). http://dx.doi.org/10.11649/a.1500.
Full textAbstract:
Facebook as a new source of social exclusion in Web 2.0 eraSocial life in the 21st century is no longer composed simply of direct communication but also of technology-mediated one. Moreover, these two patterns of communication are both equally important. In such cyberreal world the Internet not only is the equalizing force which reduces traditionally understood social divisions but also offers additional opportunities and creates a new kind of social exclusion – the social network exclusion. The main aim of this article is an analysis of the mechanisms created by Facebook that exclude and limit the access to its content, as compared with the traditional forms of social life and exclusion. Facebook jako źródło wykluczenia społecznego ery Web 2.0W XXI wieku życie społeczne opiera się już nie tylko na komunikacji bezpośredniej, ale jest również zapośredniczone cyfrowo, przy czym obie te sfery są sobie równoważne. W tak rozumianym cyberrealnym świecie internet nie jest wyłącznie siłą zacierającą tradycyjne podziały społeczne, lecz oferuje techniczne możliwości i sprzyja tworzeniu nowego typu wykluczenia – społecznościowego. Głównym celem niniejszego artykułu jest analiza portalu Facebook pod kątem mechanizmów wykluczających i ograniczających dostęp do zgromadzonych w serwisie treści w kontekście tradycyjnych form życia i wykluczenia społecznego.