Journal articles: 'Konnai︠a︡ armii︠a︡'

1

Gorczyca, Wojciech. "Tradycja wojny Starotestamentowej w literaturze rosyjskiej a Armia Konna Izaaka Babla." Slavica litteraria, no. 1 (2019): 89–105. http://dx.doi.org/10.5817/sl2019-1-9.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

2

PTASZEK, Stanisław. "THE MORAL ASPECT OF EDUCATION ABOUT SECURITY. A PERSPECTIVE BASED ON US ARMY PRACTICE." National Security Studies 5, no. 1 (May 15, 2014): 279–87. http://dx.doi.org/10.37055/sbn/135197.

Full text

Abstract:

Artykuł przedstawia swoistą filozofię wychowania obronnego i patriotycznego w armii polskiej i armii USA. Autor próbuje pokazać oczywiste podobieństwa wynikające z istoty armii, ale też różnice w ilości i wielkości problemów obu armii. Zdaniem autora obie armie dzieli taka przepaść kulturowa, taktyczna, że powinny one w swej działalności wychowawczej kierować się swymi celami, dążąc do wypełniania zobowiązań traktatowych NATO.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

3

Ziemke, Earl F., Ia Khoffmann, and E. Gessen. "Istoriia Vlasovskoi armii." Russian Review 50, no. 3 (July 1991): 370. http://dx.doi.org/10.2307/131095.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

4

Ciesielski, Tomasz. "W poszukiwaniu doświadczenia wojskowego czy sławy wojennej. Peregrynacje militarne Polaków w XVIII wieku." Facta Simonidis 16, no. 1 (June 30, 2023): 149–70. http://dx.doi.org/10.56583/fs.2126.

Full text

Abstract:

W artykule zostały omówione podróże oficerów XVIII-wiecznych armii Rzeczypospolitej do krajów europejskich w celu zdobycia wykształcenia fachowego oraz doświadczenia wojennego. W XVIII wieku zjawisko peregrynacji wojskowych nabrało na sile w stosunku do poprzednich stuleci, na co wpływ miały z jednej strony głęboki kryzys wojskowości polskiej, a z drugiej ograniczona liczebność armii koronnej i litewskiej. Nie sposób oszacować skali tego zjawiska i dlatego w artykule ograniczono się do przedstawienia sondażowej grupy kilkudziesięciu oficerów, którzy od schyłku drugiej dekady do lat 80. XVIII wieku podjęli się takich peregrynacji. Najwięcej Polaków służyło w armii saskiej, co było związane z zasiadaniem na tronie Rzeczypospolitej Wettynów, a z armii obcych władców najpopularniejszymi były: francuska, cesarska, pruska i rosyjska.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

5

Wójcik, Tomasz. "Skrwawione miasto. Uniejów i jego rejon w czasie wojny obronnej 1939 roku." Biuletyn Uniejowski, no. 7 (November 23, 2018): 47–63. http://dx.doi.org/10.18778/2299-8403.07.04.

Full text

Abstract:

W czasie wojny obronnej we wrześniu 1939 roku Uniejów i jego okolice były miejscem zaciętych walk pomiędzy oddziałami polskiej armii „Poznań” i niemieckiej 8 armii. Taktyczne znaczenie Uniejowa związane było ze znajdującą się tutaj przeprawą mostową, której utrzymanie miało kluczowe znaczenie dla wojsk polskich, maszerujących znad granicy w kierunku Warszawy. Pierwsza faza walk miała miejsce w dniach 6–7 września, gdy polski 60 pp z 25 DP uniemożliwił oddziałom 30 DP z 8 armii zdobycie i zniszczenie mostu w Uniejowie, a tym samym zapewnił bezpieczeństwo przeprawy oddziałom macierzystej armii. Uniejów był miejscem starcia wrogich sobie sił także nocą i rankiem 10 września. Oddziały kawalerii, podporządkowane armii „Poznań” i osłaniające rozpoczynającą się polską ofensywę (bitwa nad Bzurą), pod Uniejowem powstrzymały idące z odsieczą pod Łęczycę dalsze oddziały Wehrmachtu. Ułani 6 puł pokonali znajdujący się w Uniejowie oddział rozpoznawczy niemieckiej 221 DP. Intensywne walki w rejonie Uniejowa przyniosły znaczne straty wśród ludności cywilnej, zarówno mieszkańców miasta i okolicznych wsi, jak i uciekinierów w zachodnich części Polski. Niemieccy żołnierze dokonali kilku zbrodni wojennych. Autor zidentyfikował oddziały Wehrmachtu, odpowiedzialne za dokonane zbrodnie.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

6

Kloc, Agnieszka. "Cenzura wobec tematu powstania warszawskiego w literaturze pięknej w latach 1956–1958." Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica 22, no. 4 (December 30, 2013): 207–28. http://dx.doi.org/10.18778/1505-9057.22.14.

Full text

Abstract:

Temat powstania warszawskiego od momentu jego zaistnienia podlegał licznym manipulacjom aż do całkowitego wyeliminowania w okresie stalinowskim. Dopiero okres liberalizacji kultury oraz zmniejszenie skali „represji” GUKPPiW doprowadziły do ponownego powrotu wspomnianego zagadnienia w literaturze. Właściwa analiza skupia się na wskazaniu odniesienia cenzury do kreowanego przez autorów obrazu powstania, ale również na określeniu poprzez przykłady wybranych utworów treści akceptowanych, odrzucanych i przeinaczanych przez cenzurę. Na podstawie konfrontacji dokumentów cenzorskich z tekstem wydanych dzieł określona została nie tylko stosowana przez GUKPPiW różnorodna głębokość ingerencji, ale również wskazano metody manipulacji danymi faktami historycznymi na takich płaszczyznach jak: ukazywanie przez twórcę wewnętrznego podziału żołnierzy biorących udział w powstaniu jako waleczne „doły” i „stojące z bronią u nogi” dowództwo, określanie nastawienia autora do Armii Ludowej, I Armii Wojska Polskiego, Armii Krajowej czy Armii Radzieckiej i jej bierności podczas powstania.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

7

Jarno, Witold. "Zaciąg do armii ochotniczej w Okręgu Generalnym Wojska Polskiego nr IV Łódź latem 1920 roku." Roczniki Humanistyczne 68, no. 2 (February 3, 2020): 165–91. http://dx.doi.org/10.18290/rh20682-9.

Full text

Abstract:

Tematem artykułu jest zaciąg do Armii Ochotniczej w Okręgu Generalnym nr IV Łódź latem 1920 r. Prowadził go Okręgowy Inspektorat Armii Ochotniczej w Łodzi (jego komendantem był płk Michał Zienkiewicz), który współpracował w tym zakresie z organizacjami społecznymi oraz lokalnymi strukturami partii politycznych. Inspektorat nadzorował prowadzenie agitacji i werbunku oraz proces formowania oddziałów ochotniczych. Armia Ochotnicza miała wzmocnić siłę polskiej armii w najtrudniejszym momencie wojny polsko-bolszewickiej, gdy Armia Czerwona próbowała zająć stolicę Polski. Akcja zaciągu do Armii Ochotniczej w Okręgu Generalnym nr IV Łódź dała polskiej armii niemal 13,4 tys. ochotników, zaś wliczając harcerzy – niemal 14 tys. Początkowo planowano utworzyć osiem ochotniczych pułków piechoty, lecz ostatecznie udało się sformować jedynie dwa niepełnie pułki (nr 229 i 231) oraz 21 samodzielnych kompanii złożonych z ochotników. Poza ochotniczymi oddziałami piechoty, sformowano również ochotniczy 203 Pułku Ułanów w Kaliszu utworzony przez Szwadron Zapasowy 3 Pułku Ułanów. Przebieg zaciągu – biorąc pod uwagę krótki czas jego trwania od lipca do września – był sukcesem polskich władz wojskowych, gdyż ochotnicy wzmocnili regularną armię w krytycznym momencie wojny. Również społeczeństwo województwa łódzkiego pokazało, iż w chwilach najważniejszych dla Polski zdolne jest do wielkich poświęceń w imię obrony niepodległości kraju.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

8

Salmonowicz, Stanisław. "Pamięć o Armii Krajowej: wkład środowiska toruńskiego." Biuletyn Fundacji Generał Elżbiety Zawackiej 34, no. 72 (March 1, 2024): 25–33. http://dx.doi.org/10.12775/bfegz.2022.003.

Full text

Abstract:

Artykuł jest poświęcony wkładowi środowiska toruńskiego w badania i upamiętnienie Armii Krajowej. Ogromną rolę na tym polu odegrała Elżbieta Zawacka, działająca w tej dziedzinie od lat sześćdziesiątych. Na mocy działań na przełomie lat 1988–1989 (w tym m.in. dzięki opublikowanemu w prasie apelowi Elżbiety Zawackiej w sprawie powołania organizacji kombatanckiej) powołano Fundację „Archiwum i Muzeum Armii Krajowej im. gen. Stefana Roweckiego-Grota” w Warszawie. Wobec braku pewności co do losów warszawskiej Fundacji, Elżbieta Zawacka, Grzegorz Górski i Stanisław Salmonowicz powołali w Toruniu Fundację „Archiwum Pomorskie Armii Krajowej”, która odniosła duży sukces.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

9

Strzeżek, Tomasz. "Armia polska w przededniu wyprawy na gwardię w maju 1831 roku. Charakterystyka głównych rodzajów wojsk." Echa Przeszłości, no. XXII/2 (November 17, 2021): 179–201. http://dx.doi.org/10.31648/ep.7212.

Full text

Abstract:

W artykule przedstawiono krótką charakterystykę piechoty, kawalerii i artylerii armii polskiej w przededniu wyprawy na gwardię w maju 1831 r. Opisano organizację, wyszkolenie, taktykę walki, liczebność poszczególnych rodzajów wojsk, a także proces wprowadzania nowej struktury organizacyjnej armii powstańczej.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

10

Świerbutowski, Adrian. "Pion łączności radiowej w ramach Okręgu Białystok Armii Krajowej-Armii Krajowej Obywateli." Przegląd Historyczno-Wojskowy 23, no. 2 (2022): 162–93. http://dx.doi.org/10.32089/wbh.phw.2022.2(280).0007.

Full text

Abstract:

So far, no complete study has been conducted concerning the history and functioning of the radio communications division of the the Białystok District of the Home Army-the Civic Home Army. This article, which is based on archival materials held in Polish archives, aims to change this state of affairs. These include, first of all, the „Mścisław” dispatches addressed to London or the Home Army Headquarters, which are kept in the resources of the Institute of National Remembrance.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

11

Hundert, Zbigniew. "Strażnicy koronny i wojskowy w dobie Jana Sobieskiego (1667–1696). Kilka uwag o osobach odpowiedzialnych za organizowanie przemarszów armii koronnej." Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica, no. 99 (December 30, 2017): 149–70. http://dx.doi.org/10.18778/0208-6050.99.08.

Full text

Abstract:

Urzędy strażnika wielkiego i wojskowego (polnego) w wojsku koronnym istniały od XVI w. Od pierwszej połowy XVII w. miały one także swoje odpowiedniki w armii Wielkiego Księstwa Litewskiego. Jednym z głównych zadań osób sprawujących te stanowiska było ubezpieczanie maszerujących armii. W czasach Sobieskiego urzędy strażników pełniły osoby o dużym doświadczeniu wojskowym i autorytecie w armii, ale także osoby zależne politycznie od osoby hetmana, a później króla Jana Sobieskiego. Od czynnika politycznego zależne było także ograniczenie prerogatyw strażnika wielkiego Stefana Bidzińskiego po 1683 r., albowiem znajdował się on w otwartym konflikcie z ówczesnym hetmanem wielkim koronnym Stanisławem Janem Jabłonowskim.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

12

Stulczewski, Jarosław. "Styczeń 1945 – radość i tragedia na terenie gminy Szadek." Biuletyn Szadkowski 15 (December 30, 2015): 189–203. http://dx.doi.org/10.18778/1643-0700.15.09.

Full text

Abstract:

Szadek został oswobodzony 20 stycznia 1945 r. przez wojska 33 Armii I Frontu Białoruskiego wspólnie z 9 Korpusem Pancernym Gwardyjskim. Jednak wkroczenie żołnierzy Armii Czerwonej na teren gminy Szadek było dla niektórych mieszkańców tragiczne w skutkach. Na drodze Szadek–Rossoszyca, w miejscowości Kotlinki, 5 km na zachód od Szadku czerwonoarmiści zabili siedem osób (Szczepana Maćkowiaka, Stefana Przekorę, Stanisława Kaczmarka, Piotra Tyrakowskiego, Stanisława Masłowskiego i dwóch żołnierzy NN Armii Czerwonej). Po zakończeniu działań wojennych w okresie PRL-u, według oficjalnej propagandy, winnych za tragedię uznano wycofujące się wojska Wermachtu. Wszyscy zabici oprócz S. Kaczmarka i jednego z żołnierzy radzieckich zostali pochowani w zbiorowej mogile na cmentarzu św. Wawrzyńca w Szadku.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

13

Cembrzyńska, Patrycja. "Opór pamięci i fotografie kultury historycznej. Nekropolie Armii Czerwonej." Teksty Drugie 4, no. 2020 (August 1, 2020): 273–95. http://dx.doi.org/10.18318/td.2020.4.15.

Full text

Abstract:

Po wejściu w życie ustawy o zakazie propagowania komunizmu (Dz. U z 2016 r. poz. 744, z 2017 r. poz. 1389, 2495) wróciły spory o pomniki Armii Czerwonej zbudowane na ziemiach polskich. Co należy, a co nie do naszego dziedzictwa kulturowego? Co nie przystaje do wyobrażeń o nim? Problem „kłopotliwego dziedzictwa” autorka pokazała na przykładzie cmentarzy Armii Czerwonej. Analizuje ich rolę w propagandzie komunistycznej i przedstawia podłoże kontrowersji, jakie po 1989 roku powstały wokół miejsc pamięci dedykowanych żołnierzom radzieckim. Całość rozważań zamyka omówienie zdjęć z serii Architektura symetryczna Wojciecha Wilczyka, przedstawiających nekropolie Armii Czerwonej. Przedmiotem uwagi stają się wyeksponowane na fotografiach elementy artykulacji architektonicznej i rzeźbiarskiej służące ideologicznej perswazji.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

14

Kulik, Mariusz. "Działalność rosyjskiej cenzury wojskowej w czasie I wojny światowej." Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej 56, no. 2 (January 7, 2022): 47–69. http://dx.doi.org/10.12775/sdr.2021.2.03.

Full text

Abstract:

Tekst przedstawia strukturę i przybliża zasady działania rosyjskiej cenzury wojskowej w czasie I wojny światowej. Struktury cenzury istniały oddzielnie w armii lądowej i marynarce wojennej. Działała w dwóch obszarach: kontroli listów (korespondencji) i kontroli druków (głównie prasa). Jej zadaniem było odszukanie w treści listu informacji o znaczeniu wojskowym i usunięcie ich. Miało to przeciwdziałać możliwości szpiegowania na rzecz wroga oraz niezamierzonego ujawnienia ważnych informacji. Starano się także poznać nastroje panujące w armii oraz nastawienie społeczeństwa do toczącej się wojny. W dokumentach pozostałych po cenzurze wojskowej można odnaleźć także informacje dotyczące ziem polskich i Polaków. Najwięcej było opisów działań bojowych oraz nastrojów panujących w armii rosyjskiej, lecz znajdowały się także wzmianki o polskich formacjach wojskowych.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

15

Masternak, Patrycja. "Polacy niepolskiej narodowości a formowanie się Armii Polskiej w ZSRR – wybrane dokumenty z archiwum ambasadora Stanisława Kota." Polonia Inter Gentes, no. 2 (December 27, 2021): 41–57. http://dx.doi.org/10.56583/pig.541.

Full text

Abstract:

W Bibliotece Uniwersyteckiej KUL znajdują się kopie dokumentów związanych z formowaniem się Armii Polskiej w ZSRR. Fascynujące są szczególnie te, które ilustrują walkę władz politycznych i wojskowych o obywateli polskich nieposiadających polskiego pochodzenia. Po dwóch latach sowieckiej okupacji ludzie ci doskonale zdawali sobie sprawę z tego, czym jest Rosja Sowiecka i masowo wyrażali chęć wstępowania do Armii Polskiej. Ze względu na sowieckie prowokacje i nieposzanowanie przez ZSRR prawa międzynarodowego nie wszystkim udało się pomóc.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

16

Łach, Wiesław Bolesław. "Generał armii Iwan Czerniachowski – bohater czy zbrodniarz wojenny?" Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica, no. 103 (April 30, 2019): 155–71. http://dx.doi.org/10.18778/0208-6050.103.11.

Full text

Abstract:

Kariera generała armii Iwana Czerniachowskiego, który był jednym z najmłodszych generałów w historii wojskowości, była dość błyskotliwa. W związku z jego osobą rodzi się wiele pytań. Czy był on bohaterem czy zbrodniarzem wojennym? Dlaczego jego pomnik pod Pieniężnem wywołał aż takie emocje?. W dniu 24 kwietnia 1944 r. Iwan Czerniachowski został mianowany dowódcą 3 Frontu Białoruskiego. Dowodził operacją wileńską i kowieńską. Jednak dla nas nie jest on postacią pozytywną, ponieważ doprowadził do aresztowania dowództwa i żołnierzy Armii Krajowej na Wileńszczyźnie. Co prawda operacją kierowała NKWD, jednak rola Czerniachowskiego jest w tej historii jednoznacznie negatywna. W styczniu 1945 r. 3 Front Białoruski brał udział w operacji wschodniopruskiej i przełamał niemiecką obronę w północnej części Prus. Trzeci Front Białoruski, który był dowodzony przez Czerniachowskiego, otrzymał zadanie likwidacji otoczonych armii niemieckich. Dnia 18 lutego Czerniachowski udał się na inspekcję, mimo wielu ostrzeżeń o ostrzale drogi. Nakazał kierowcy jechać w kierunku Pieniężna. Generał zginął raniony odłamkiem artyleryjskim. Po II wojnie światowej na Warmię przybyło wielu mieszkańców Wileńszczyzny. Byli wśród nich żołnierze Armii Krajowej, którzy doskonale pamiętali rolę Czerniachowskiego w rozbrojeniu i aresztowaniu polskich oficerów i żołnierzy w Wilnie. W 1971 r. postawiony został pomnik upamiętniający śmierć generała w Pieniężnie na skrzyżowaniu dróg. Do roku 1990 miejscowe władze partyjne organizowały wiece i składanie kwiatów kilka razy w roku. W styczniu 2014 r. rada miejska w Pieniężnie zdecydowała o rozbiórce obelisku.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

17

Wójcik, Tomasz, and Jacek Boraś. "Walki oddziału wydzielonego ppłk. Mariana Frydrycha z jednostkami 30 dywizji piechoty wehrmachtu o utrzymanie przeprawy mostowej w Uniejowie w dn. 6–7 września 1939 roku." Biuletyn Uniejowski 9 (November 5, 2020): 23–57. http://dx.doi.org/10.18778/2299-8403.09.02.

Full text

Abstract:

W czasie wojny obronnej we wrześniu 1939 roku Uniejów i jego okolice były miejscem zaciętych walk pomiędzy oddziałami polskiej armii „Poznań” i niemieckiej 8 armii. Taktyczne znaczenie Uniejowa związane było ze znajdującą się tutaj przeprawą przez rzekę Wartę, której utrzymanie miało kluczowe znaczenie dla wojsk polskich, maszerujących znad granicy w kierunku Warszawy. Wrogie sobie oddziały stoczyły w tym rejonie walkę o utrzymanie przeprawy mostowej (Polacy), bądź jej zdobycie (Niemcy). Bitwa miała miejsce w dniach 6–7 września, gdy polski Oddział Wydzielony ppłk. Mariana Frydrycha, dowódcy 60 Pułku Piechoty Wielkopolskiej z 25 Dywizji Piechoty, uniemożliwił oddziałom 30 Dywizji Piechoty z 8 armii Wehrmachtu zdobycie i zniszczenie mostu w Uniejowie, a tym samym zapewnił bezpieczeństwo przeprawy oddziałom macierzystej armii. Bitwa miała dwie fazy, pierwszą była zasadzka 2 batalionu 60 pp pod Balinem w dn. 6 września wieczorem. Drugą był kontratak sił niemieckich, rozpoczęty następnego dnia rano. Bitwa pod Uniejowem była wstępem do walk tych samych oddziałów pod Łęczycą (I faza bitwy nad Bzurą). Autorzy po raz pierwszy w polskiej historiografii wykorzystują dokumenty dywizyjne z archiwów niemieckich, identyfikując wojska Wehrmachtu, biorące udział w tych walkach, do szczebla pododdziałów oraz prezentując obraz walk z perspektywy wojsk agresora. Udało się także jednoznacznie wyjaśnić nierozstrzygniętą dotąd w piśmiennictwie kwestię rozbicia przez Niemców 1 batalionu 29 Pułku Strzelców Kaniowskich pod Uniejowem 7 września wieczorem.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

18

Goronczarowskij, Władimir. "Armia Królestwa Bosporańskiego w wojnie lat 45–49." Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica, no. 104 (August 30, 2019): 9–20. http://dx.doi.org/10.18778/0208-6050.104.02.

Full text

Abstract:

Opowieść Tacyta o przebiegu wojny bosforskiej w latach 45–49 n.e. to jedyne pisemne świadectwo o dziejach bosporańskiej armii w pierwszych wiekach naszej ery. Sojusz Kotysa i Rzymian z sarmackim plemieniem Aorsów tłumaczy się koniecznością użycia kawalerii, która mogłaby sprostać innym koczownikom pod względem liczebności i jakości broni. Kolumna marszowa armii sprzymierzonej składała się z kolumny piechoty z taborem oraz jazdy, która poruszała się w przedniej i tylnej straży. Ta praktyka wykształciła się wyniku doświadczeń wojskowych zdobytych w bitwach z Sarmatami.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

19

Szymański, Józef. "Parafia NSPJ w New Britain i jej duszpasterze na łamach „Dziennika Chicagoskiego” w latach 1894-1920." Studia Polonijne 41 (November 27, 2020): 145–64. http://dx.doi.org/10.18290/sp2041-8.

Full text

Abstract:

Parafia nowobretańska miała charakter narodowy i personalny, liczyła około 7,5 tys. wiernych, i tak zaprezentowana została na łamach „Dziennika Chicagoskiego”. Jej pierwszy proboszcz, ks. Lucjan Bójnowski, pozostał na tym stanowisku 62 lata (1895-1957). W tym czasie zbudowano kościół drewniany, po 1902 r. murowany, a także szkołę i ochronkę, wydawano gazetę. Wokół tej parafii swoją działalność prowadziły różne towarzystwa religijne, kulturalne i narodowe mające na celu pogłębianie i podtrzymanie polskiej świadomości narodowej wśród emigrantów, więzi ze starym krajem, pogłębianie życia religijnego. Obok pomocy duchowej, uroczystych nabożeństw, parafia polska w New Britain dostarczyła do „błękitnej armii” wielu rekrutów, a także tysiące dolarów pomocy materialnej staremu krajowi. Do armii polskiej we Francji wstąpiło z tej parafii polskiej 290 ochotników. Łącznie do armii polskiej i amerykańskiej wstąpiło 965 Polaków. Z nich 123 oddało życie. Ogromną rolę odegrała parafia polska przede wszystkim w sprawach odrodzenia poczucia narodowego i odrodzenia niepodległego Państwa Polskiego. Więź emigrantów polskich z Kościołem poza ojczystym krajem kształtowała poczucie tożsamości religijnej i narodowej.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

20

Wyrowiński, Jan. "Stanisław Salmonowicz – pożegnanie." Biuletyn Fundacji Generał Elżbiety Zawackiej 33, no. 71 (March 15, 2023): 5–6. http://dx.doi.org/10.12775/bfegz.2021.001.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

21

Florczak, Ilona. "Obraz armii rosyjskiej w okupowanej Galicji w świetle dzienników i wspomnień (1914–1915)." Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica, no. 102 (December 30, 2018): 75–87. http://dx.doi.org/10.18778/0208-6050.102.06.

Full text

Abstract:

Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie obrazu armii rosyjskiej, wyłaniającego się z dzienników i wspomnień, powstałych w okupowanych przez Rosjan miastach Galicji Wschodniej. W drugiej połowie sierpnia 1914 r. wojska rosyjskie wkroczyły do Galicji i w wyniku zwycięskiej ofensywy zajęły najważniejsze centra administracyjne na tych terenach, a mianowicie Tarnopol i Lwów. W marcu 1915 r., po drugim oblężeniu, poddał się Przemyśl. Autorzy wykorzystanych w tekście wspomnień na co dzień stykali się z przedstawicielami wrogiej armii i z tej perspektywy opisywali spostrzeżenia dotyczące rosyjskiej siły zbrojnej.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

22

Dmitruk, Stefan. "Straty żołnierzy armii rosyjskiej pochodzących z gminy Gródek powiatu białostockiego guberni grodzieńskiej podczas I wojny światowej." Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej 58, no. 2 (March 12, 2024): 107–42. http://dx.doi.org/10.12775/sdr.2023.2.05.

Full text

Abstract:

Straty w armii rosyjskiej z I wojny światowej dotknęły ok. 55% wszystkich walczących w niej żołnierzy. Wśród ofiar byli rekruci pochodzący z gminy Gródek powiatu białostockiego guberni grodzieńskiej, czyli terenów wchodzących obecnie w skład województwa podlaskiego. Ubytki żołnierzy wpływały na życie społeczne po Wielkiej Wojnie – szczególnie na Białostocczyźnie dotkniętej działaniami wojennymi i ewakuacją z 1915 r. Problem strat z wymienionego obszaru nie został kompleksowo zbadany w polskiej historiografii. Autor analizuje straty żołnierzy i podoficerów walczących w mundurze armii rosyjskiej w latach 1914–1918, pochodzących z rejonu Gródka.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

23

Červinková, Hana. "Widmo Szwejka i profesjonalizacja czeskiej armii." Kultura i Społeczeństwo 53, no. 3 (September 21, 2009): 129–44. http://dx.doi.org/10.35757/kis.2009.53.3.7.

Full text

Abstract:

The author discusses the military professionalization of the Czech Armed Forces as a large-scale socio-political process of change that involved efforts both on the part of the Czech state officials and the media aimed at improving the deprived position of the Czech military in the public sphere and culture. These efforts focussed on the obliteration of the cultural idiom of Švejk — a literary hero of Jaroslav Hašek’s novel of the 1920s, and the representation of peaceful resistance to war and military violence. In the course of the 20th century Švejk had become one of the most pervasive cultural references for popular laughter at oppressive military power and has been a leading cultural idiom for the Czechs during the thirty years of German and Soviet military occupations. The article shows how the current official efforts at changing the image of the Czech military focus on the obliteration of Švejk’s cultural idiom, bringing him so frequently into the public discourse that they produce a phantom-like effect in which Švejk has come to haunt the process directed precisely at his expurgation.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

24

Drapikowska, Barbara. "Kobiety w polskiej armii – ujęcie historyczne." Czasopismo Naukowe Instytutu Studiów Kobiecych, no. 1(1) (2016): 45–65. http://dx.doi.org/10.15290/cnisk.2016.01.01.03.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

25

Pogońska-Pol, Magdalena. "Kobiety w izraelskiej armii – trudy codzienności." Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica, no. 102 (December 30, 2018): 199–212. http://dx.doi.org/10.18778/0208-6050.102.14.

Full text

Abstract:

W okresie poprzedzającym powstanie Izraela, a także w czasie Wojny o Niepodległość (pierwszej wojny arabsko-izraelskiej z 1948 r.), kobiety walczyły razem z mężczyznami w jednostkach o charakterze paramilitarnym. Kneset w 1949 r. uchwalił Ustawę o służbie obronnej. W tym dokumencie służba kobiet została ograniczona do służby nieliniowej. W artykule przedstawiono miejsce kobiet w izraelskiej armii, zasady poboru, zmiany związane ze sprawą Alice Miller (1995) i nowe wyzwania wynikające z obecności kobiet w jednostkach bojowych.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

26

Arent, Leszek Andrzej. "Mławski Obwód Armii Krajowej (wybrane zagadnienia)." Studia Mazowieckie 19, no. 1 (July 15, 2024): 11–42. http://dx.doi.org/10.54539/sm.75.

Full text

Abstract:

Mławski Obwód Związku Walki Zbrojnej, a następnie Armii Krajowej był jednymz wielu podstawowych elementów wielkiej organizacji wojskowej, jakąbyło konspiracyjne wojsko polskie w okupowanym kraju. Armia Krajowa stanowiłapodstawę Podziemnego Państwa Polskiego, a jej głównym celem byłoprzygotowanie podstawowych ogniw do przeprowadzenia powstania powszechnego,w końcowej fazie niemieckiej okupacji. Równolegle prowadzonebyły także systematyczne działania wywiadowcze, służące do osiągnięciazakładanych celów i dywersja przeciwko okupantom. Obwód mławski prowadziłdziałalność z polecenia władz zwierzchnich wojska konspiracyjnego,działającego z rozkazu konstytucyjnych władz polskich na emigracji. Podobniejak w innych regionach niemieckiej okupacji, w obwodzie mławskim nieudała się próba wcielenia innych związków bojowych, działających z inicjatywyposzczególnych ruchów niepodległościowych: Batalionów Chłopskich zeStronnictwa Ludowego „Roch” czy Narodowych Sił Zbrojnych z Obozu Narodowego.Obwód mławski pomimo niezrealizowania podstawowego celuw ramach akcji „Burza” spełnił swoje zadanie przez samo funkcjonowanie.Była to organizacja, która w świadomości lokalnej społeczności swoją obecnościązapewniała względne bezpieczeństwo, podtrzymywała chwiejnychludzi od współpracy z okupantem, a niebezpiecznych współpracownikówwładz okupacyjnych likwidowała na mocy wyroków sądów podziemnych.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

27

Jarno, Witold. "4 Dywizja Strzelców na Kubaniu i w Odessie jako element Armii Polskiej we Francji (1918–1919)." Res Historica, no. 50 (December 28, 2020): 285. http://dx.doi.org/10.17951/rh.2020.50.285-318.

Full text

Abstract:

<p>Artykuł opisuje historię 4 Dywizji Strzelców dowodzonej przez generała Lucjana Żeligowskiego. Powstała ona jesienią 1918 r. na Kubaniu w południowej Rosji. Podlegała początkowo dowództwu rosyjskiej Armii Ochotniczej, lecz niebawem stała się częścią Armii Polskiej we Francji. Po podpisaniu we wrześniu 1918 r. umowy pomiędzy rządem francuskim a Komitetem Narodowym Polski – 4 Dywizja Strzelców została podporządkowana dowództwu wojsk sprzymierzonych i w grudniu przetransportowana do Odessy. W toku rozmów z rządem francuskim ustalono, iż od stycznia 1919 r. pełne zaopatrzenie dywizji miała przejąć na siebie strona francuska. Wówczas też dywizja została podporządkowana pod względem operacyjnym Naczelnemu Dowódcy Sił Sprzymierzonych na Bałkanach. Dywizja stała się odtąd oficjalnie częścią Armii Polskiej we Francji. Równocześnie jednak generał Lucjan Żeligowski nawiązał bliskie kontakty z dowództwem Wojska Polskiego w Warszawie i de facto podporządkował się władzy Józefa Piłsudskiego, jako Naczelnego Wodza. 4 Dywizja Strzelców powróciła ostatecznie do Polski w czerwcu 1919 r., gdzie została przeformowana na 10 Dywizję Piechoty. Zakończyło to istnienie 4 Dywizji Strzelców, która jako jedyny polski związek taktyczny powstały w Rosji powrócił do Polski.</p>

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

28

Grudzień, Adrian, and Tomasz Rokicki. "Logistical organization of the Armed Forces of the Republic of Poland." Ekonomika i Organizacja Logistyki 6, no. 3 (September 20, 2021): 23–31. http://dx.doi.org/10.22630/eiol.2021.6.3.19.

Full text

Abstract:

W pracy przedstawiono logistykę wojskową z uwzględnieniem norm prawno- administracyj-nych jakie w XXI wieku wpływały na kształtowane się współczesnego sytemu logistyki woj-skowej. Na wymiar wojskowego systemu logistycznego miały wpływ regulacje prawne zwią-zane z przystąpieniem Polski do sojuszu NATO. Podejmowane działania w ostatnich latach dotyczyły modernizacji całego systemu armii. W praca przedstawiono opis struktury organi-zacyjnej Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (SZ RP) wraz z uwzględnieniem w niej sys-temu logistycznego, podzielonego na poszczególne szczeble hierarchiczno-organizacyjne woj-ska, a także scharakteryzowano obszary zabezpieczenia technicznego, transportowego oraz materiałowego Sił Zbrojnych RP. Były to elementy w największym stopniu odpowiadające za gotowość bojową armii.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

29

Zakrzewski, Paweł. "Życie jeńców polskich we włoskim obozie Santa Maria Capue Vetere w czasie I wojny światowej." Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica, no. 101 (August 30, 2018): 103–14. http://dx.doi.org/10.18778/0208-6050.101.07.

Full text

Abstract:

Przystąpienie w 1915 r. Włoch po stronie Ententy do wojny utworzyło nowy front działań militarnych. Podejmowane na nim boje spowodowały duży napływ jeńców narodowości słowiańskiej w tym Polaków, którzy służyli w armii austro-węgierskiej. Ciężkie warunki obozowe oraz rygor narzucony przez oficerów austriackich wobec szeregowych wzbudziły wśród działaczy polonijnych mieszkających we Włoszech chęć pomocy. Podejmowane wówczas zabiegi w kwestii poprawy warunków spowodowały zgodę władz włoskich na oddzielenie jeńców narodowości polskiej od innych. Niniejszy artykuł ma na celu ukazanie, jak wyglądało życie codzienne jeńców-Polaków, od przybycia do obozu, aż po ponowne wstąpienie w szeregi tworzonej we Francji armii polskiej.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

30

Nagielski, Mirosław. "Wojsko koronne suplementowe i komputowe w latach 1648–1652 w świetle rachunków skarbowo-wojskowych z Archiwum Głównego Akt Dawnych w Warszawie." Roczniki Dziejów Społecznych i Gospodarczych 83, Specjalny (December 8, 2022): 291–314. http://dx.doi.org/10.12775/rdsg.2022.si.12.

Full text

Abstract:

Artykuł ukazuje znaczenie akt skarbowo-wojskowych znajdujących się w AGAD w Warszawie dla przedstawienia stanu armii koronnej w latach 1648–1652. Pozwalają one nie tylko na określenie organizacji, struktury czy liczebności poszczególnych jednostek obu zaciągów, tak narodowego, jak cudzoziemskiego, ale także na przedstawienie kadry dowódczej tych oddziałów oraz kosztów ponoszonych przez Rzeczpospolitą na ich utrzymanie. Materiały znajdujące się w poszczególnych działach Archiwum Skarbu Koronnego umożliwiają odtworzenie kadry oficerskiej i podoficerskiej armii koronnej odbierającej zasługi na poszczególnych komisjach skarbowo-wojskowych, których przedstawiciele nie występują w innych leksykonach i słownikach oficerów, a regestrów i rolli jednostek, w których służyli, nie odnajdujemy w dziale 86.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

31

Mróz, Michał. "Wojenne losy „polskiego Disneya”." Kwartalnik Filmowy, no. 99 (September 30, 2017): 196–206. http://dx.doi.org/10.36744/kf.2047.

Full text

Abstract:

Artykuł jest poświęcony wojennej twórczości Włodzimierza Kowańki, pioniera filmu animowanego, rysownika, konstruktora oraz żołnierza armii Władysława Andersa. Na podstawie wywiadów, artykułów prasowych, wspomnień innych żołnierzy oraz rysunków samego twórcy autor stara się zrekonstruować tułaczkę Kowańki po klęsce kampanii wrześniowej. Artysta na początku wojny przemierzał syberyjską tajgę jako jeden z sowieckich więźniów, a następnie wstąpił w szeregi armii polskiej. Artykuł ukazuje, w jaki sposób Kowańko prowadził swoją działalność artystyczną pomimo trudów wojennej tułaczki i sytuacji ciągłego zagrożenia. Tekst jest wreszcie próbą zdefiniowania sposobu, w jaki myślenie charakterystyczne dla języka animacji filmowej było obecne w jego pracach rysunkowych, graficznych czy teatralnych.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

32

Rojewska, Anna. "Monika Strączek ps. Halina." Biuletyn Fundacji Generał Elżbiety Zawackiej 34, no. 72 (March 1, 2024): 95–98. http://dx.doi.org/10.12775/bfegz.2022.009.

Full text

Abstract:

"9 IV 2022 r. odeszła na wieczną wartę we Wrocławiu kpt. Monika Strączek z d. Śladewska, sanitariuszka „Halina” 27. Wołyńskiej Dywizji AK, żołnierz 2. Armii WP. [...] W kwietniu 1945 r. wzięła udział w walkach tzw. operacji łużyckiej i jej najkrwawszym epizodzie, jakim była bitwa pod Budziszynem. 6 V 1945 10. Dywizja Piechoty 2. [...] Odznaczona m.in.: Medalem za Odrę, Nysę, Bałtyk (za udział w walkach o Berlin), Srebrnym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim, Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Polonia Mater Nostra Est, Krzyżem Armii Krajowej, Złotym i Srebrnym Medalem Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej. Na wniosek Zarządu Dolnośląskiego ZW i RWP została awansowana do stopnia kapitana.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

33

Basińska, Jadwiga. "Por. Jadwiga Kuśmierek ps. Hańcza, Czarna Hańcza." Biuletyn Fundacji Generał Elżbiety Zawackiej 33, no. 71 (March 15, 2023): 118–19. http://dx.doi.org/10.12775/bfegz.2021.015.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

34

Woszczerowicz, Zuzanna Alicja. "Recenzja: Horka – łużycka Golgota służby zdrowia 2. Armii Wojska Polskiego." Zeszyty Łużyckie 57 (December 10, 2022): 258–60. http://dx.doi.org/10.32798/zl.954.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

35

Janczak, Bartosz. "Centrum Wyszkolenia Armii – „Alma Mater” żołnierzy gen. Władysława Andersa w latach 1942–1946." Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica, no. 109 (December 30, 2021): 201–22. http://dx.doi.org/10.18778/0208-6050.109.11.

Full text

Abstract:

W artykule opisano dzieje Centrum Wyszkolenia Armii (CWA) w latach 1942–1946. Utworzono je w celu przeszkolenia żołnierzy służących w Armii Polskiej na Wschodzie oraz 2 Korpusie. We wchodzących w skład CWA ośrodkach wyszkolenia broni i służb organizowano – zgodnie z zapotrzebowaniem – kursy oraz szkoły podchorążych, na których słuchacze zdobywali niezbędną wiedzę wojskową. Przez prawie cztery lata funkcjonowania kilkukrotnie zmieniało się podporządkowanie CWA, przekształcano strukturę organizacyjną i podległość. W składzie polskiego wojska na Środkowym Wschodzie znaleźli się żołnierze o różnych przeżyciach wojennych, doświadczeniach i umiejętnościach. Z tego powodu szkolenie nie było łatwym zadaniem. Najważniejszy cel CWA dotyczył przeszkolenia jak największej liczby żołnierzy na szczeblu centralnym, aby Armia Polska na Wschodzie i 2 Korpus Polski osiągnęły zdolność bojową. W polskim wojsku potrzebowano bardzo wielu specjalistów różnych broni i służb, aby obsadzić przewidziane etatami stanowiska w jednostkach wojskowych. Zadania dla CWA ustalało Dowództwo Armii Polskiej na Wschodzie i 2 Korpusu w wytycznych wyszkolenia. Na podstawie tych dokumentów opracowywano cały proces szkolenia. Przez prawie cztery lata w CWA przeszkolono kilka tysięcy polskich żołnierzy. Ta jednostka dla wielu okazała się „Alma Mater”, a nabyte umiejętności przydały się w działaniach wojennych o niepodległość Polski.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

36

SKRZYPEK, Wojciech. "MILITARY CRIMINAL LAW FROM RECOVERING INDEPENDENCE UNTIL THE OUTBREAK OF WORLD WAR II - IN THE CONTEXT OF LEGISLATIVE SOLUTIONS OF SELECTED EUROPEAN STATES AND THEIR INFLUENCE ON THE SHAPING OF NATIONAL LAW." National Security Studies 3, no. 1 (December 2, 2012): 307–21. http://dx.doi.org/10.37055/sbn/129784.

Full text

Abstract:

Celem niniejszego opracowania jest rozpowszechnienie wiedzy na temat genezy i źródeł prawa karnego wojskowego u zarania niepodległości oraz odpowiedź na pytanie, doktryna którego z państw europejskich miała największy wpływ na kształtowanie się rodzimego kanonu prawa karnego wojskowego. Przedmiotowe opracowanie rozważa wojskowy wymiar sprawiedliwości armii austriackiej w pierwszej połowie XX wieku oraz jego wpływ na polską procedurę karną wojskową, wojskowy wymiar sprawiedliwości armii niemieckiej w pierwszej połowie XX wieku oraz jego wpływ na polskie materialne prawo karne wojskowe, rosyjski kodeks karny z 1903 r. oraz jego wpływ na polskie prawo karne wojskowe i wreszcie wojskowy wymiar sprawiedliwości armii francuskiej w pierwszej połowie XX wieku oraz jego wpływ na polskie prawo karne wojskowe. Podejmując pracę badawczą w trakcie opracowania przedmiotowego artykułu, dokonałem analizy bibliografii i prawniczych zgromadzonych w zbiorach Biblioteki Uniwersytetu Warszawskiego. Po wyselekcjonowaniu właściwych pozycji książkowych i zapoznaniu się z ich treścią, przystąpiłem do dogłębnej i szczegółowej analizy zgromadzonego materiału. W jej wyniku doszedłem do wniosku, iż największy wpływ na kanon materialnego prawa karnego wojskowego u zarania niepodległości miała doktryna niemiecka i rosyjska. Procedura karna kształtowała się w oparciu o wpływy prawa austriackiego i francuskiego.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

37

Bawoł, Piotr. "Analysis and evaluation of changes in the process of adaptation of soldiers to military service." Systemy Logistyczne Wojsk 58, no. 1 (September 30, 2023): 23–40. http://dx.doi.org/10.37055/slw/176013.

Full text

Abstract:

Głębokie zmiany Sił Zbrojnych RP, związane przede wszystkim z procesem ich profesjonalizacji, dotyczą wielu obszarów funkcjonowania wojska. Niemniej jednak podstawą implementacji każdej zmiany jest żołnierz, który stanowi fundament armii. Co więcej, każdy z wstępujących w strukturę armii żołnierzy musi przejść etap adaptacji do nowego środowiska, który może okazać się kluczowym elementem, wpływającym na dalszą służbę, kształtującym jego postawę i sposób realizacji zadań. I chociaż w 2008 roku zniesiona została obowiązkowa służba zasadnicza i obecnie kandydaci są wyłącznie ochotnikami, to proces adaptacji jest niezmiennie ważnym etapem służby wojskowej, który – jak wskazuje literatura w tym obszarze - nie jest częstym przedmiotem naukowych rozważań. Dlatego przedstawione w niniejszym artykule dociekania są cenne nie tylko ze względu na tematykę, ale także na ich unikalność, wynikającą z zakresu badania, który obejmuje zarówno żołnierzy zasadniczej służby wojskowej jak i podchorążych, stanowiących - po zaniesieniu powszechnego poboru - jedno z głównych źródeł zasilania armii. Za cel badania przyjęto dokonanie oceny procesu adaptacji do służby wojskowej wśród nowo powołanych żołnierzy oraz porównanie zmian, jakie miały miejsce na przestrzeni 25 lat w odbiorze tego zagadnienia. Pozwoli to dociec (główny problem badawczy), czy rodzaj służby wojskowej (obowiązkowa zasadnicza służba wojskowa versus dobrowolna zasadnicza służba wojskowa) zmienił postrzeganie tego trudnego okresu przez młodych ludzi, wkraczających w szeregi armii. W badaniu wykorzystano przede wszystkim metodę sondażu diagnostycznego, obserwację uczestniczącą, analizę, syntezę, wnioskowanie i porównanie. Otrzymane wyniki pokazały, że na przestrzeni ćwierć wieku problemy związane z adaptacją do służby wojskowej pozostały takie same pomimo, że kiedyś była to zawodowa służba wojskowa, a obecnie jest to dobrowolna służba wojskowa. Jednak zmieniło się podejście kadry zawodowej w stosunku do nowo powołanych żołnierzy. Ponadto powołanym dużo bardziej zależy na zdyscyplinowaniu, co wynika z faktu, że są w wojsku z własnej woli i od pierwszego dnia służby pobierają uposażenie.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

38

Basińska, Jadwiga. "Jan Władysław Kisielnicki ps. Topór." Biuletyn Fundacji Generał Elżbiety Zawackiej 33, no. 71 (March 15, 2023): 120. http://dx.doi.org/10.12775/bfegz.2021.016.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

39

Jodkowski ks., Marek. "Duszpasterstwo wojskowe na obszarze diecezji chełmińskiej w latach 1850-1873." Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne 122 (June 29, 2024): 103–22. http://dx.doi.org/10.31743/abmk.13529.

Full text

Abstract:

Artykuł jest poświęcony duszpasterstwu garnizonowemu na obszarze diecezji chełmińskiej w latach 1850-1873, czyli w okresie jej przynależności do państwa pruskiego. Ze względu na niekwestionowane znaczenie armii pruskiej w utrwalaniu bezpieczeństwa i stabilności państwa, zagwarantowanie udziału w życiu religijnym należało do istotnych czynników formacji wojskowej. Z tego względu stałą opieką pastoralną objęto miasta garnizonowe, do których należały m.in. Gdańsk, Grudziądz i Toruń. Żołnierze stacjonujący w jednostkach wojskowych usytuowanych na obszarze diaspory katolickiej, czyli m.in. w Iławie, Ostródzie, Prabutach, Suszu i Zalewie, również mieli możliwość korzystania z sakramentów dzięki posłudze zamiejscowych kapelanów. Opiekę duchową nad żołnierzami sprawowali przeważnie księża z parafii cywilnych. Dość sporadycznie w tym czasie zatrudniano w diecezji chełmińskiej etatowych kapelanów armii pruskiej.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

40

Baczkowski, Michał. "Rozkład armii austro-węgierskiej w 1918 r." Folia Historica Cracoviensia 25, no. 2 (December 31, 2019): 69. http://dx.doi.org/10.15633/fhc.3601.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

41

Grabarczyk, Tadeusz. "Funkcje obozu armii jagiellońskiej w XV wieku." Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica, no. 101 (August 30, 2018): 53–68. http://dx.doi.org/10.18778/0208-6050.101.04.

Full text

Abstract:

W artykule omówiono podstawowe funkcje obozu wojskowego armii jagiellońskiej w XV w. Zasadniczą rolą obozu było zapewnienie uczestnikom wyprawy możliwości odpoczynku. W związku z tym przywiązywano wagę do doboru miejsca postoju, które powinno obfitować w wodę, drewno na opał i paszę dla koni. Obóz powinien zapewnić wojsku bezpieczeństwo, w związku z czym stosowano różne sposoby obwarowania taboru. W artykule przytoczono przykłady walk o obozy, zarówno te należące do wojsk polskich, jak i te przez nie atakowane. Autor porusza również kwestie wykorzystania wozów nie tylko podczas postoju wojska, lecz także do osłony oddziałów będących w ruchu. Poruszony został również problem inkorporacji czeskich doświadczeń wykorzystania taboru w działaniach wojennych przez armię Królestwa Polskiego.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

42

Kaniewski, Piotr, and Krzysztof Kostrzewa. "Kobiety Wielkiej Armii Napoleona. Szkic do portretu." Studia z Historii Społeczno-Gospodarczej XIX i XX Wieku 9 (January 1, 2011): 43–57. http://dx.doi.org/10.18778/2080-8313.09.03.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

43

Smoliński, Aleksander. "Zachodnia Dywizja Strzelecka Armii Czerwonej. Przyczynek do dziejów polskojęzycznych formacji Robotniczo-Chłopskiej Armii Czerwonej w latach 1917–1919." Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica, no. 105 (December 30, 2019): 59–84. http://dx.doi.org/10.18778/0208-6050.105.05.

Full text

Abstract:

W studium autor zajął się kwestią okoliczności społecznych i politycznych, a także metodami formowania przez polskojęzycznych i polskich komunistów przebywających w sowieckiej Rosji polskojęzycznych formacji Armii Czerwonej, mianowicie Zachodniej Dywizji Strzeleckiej. Interesowały go również rzeczywiste motywy, przede wszystkim polityczne, które kierowały władzami bolszewickiej Rosji, gdy godziły się one na formowanie na podległym im terytorium polskojęzycznych formacji wojskowych. Jednocześnie ustalił on, jakie były realne efekty podejmowanych wówczas działań organizacyjnych oraz przyczyny rezygnacji przez Sowiety latem 1919 r. z dalszego istnienia Zachodniej Dywizji Strzeleckiej.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

44

Skerska, Elżbieta. "Halina Szewczyk z d. Melzacka ps. Halinka, Olga." Biuletyn Fundacji Generał Elżbiety Zawackiej 33, no. 71 (March 15, 2023): 121–22. http://dx.doi.org/10.12775/bfegz.2021.017.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

45

Madej, Leszek. "Służby audytorskie lądowych sił zbrojnych w systemie rosyjskiego sądownictwa wojskowego w XVIII i pierwszej połowie XIX w." Czasopismo Prawno-Historyczne 70, no. 2 (July 17, 2019): 23–107. http://dx.doi.org/10.14746/cph.2018.2.2.

Full text

Abstract:

Następstwem przeprowadzonej przez Piotra I reformy wojskowej stało się utworzenie w Rosji pochodzącej z poboru armii regularnej. Pojawienie się nowoczesnych sił zbrojnych pociągnęło za sobą konieczność przeprowadzenia zmian na płaszczyźnie sądownictwa wojskowego. Proces ten trwał do chwili opublikowania w 1716 r. Regulaminu Wojskowego. Dokument ten legł u podstaw organizacji systemu wymiaru sprawiedliwości w armii carskiej na wiele dziesięcioleci. Jego składową częścią stały się służby audytorskie. Celem publikacji jest przybliżenie polskiemu czytelnikowi całościowej organizacji oraz zasad funkcjonowania instytucji audytoriatu do 1867 r., kiedy na fali przeprowadzonej wówczas reformy sądownictwa wojskowego nastąpiła jej ostateczna likwidacja. W celu lepszego zrozumienia natury i specyfiki instytucji, o której mowa, zabiegiem koniecznym staje się charakterystyka ustroju sądownictwa wojskowego carskiej Rosji w przedziale czasowym, jaki został określony w tytule.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

46

Stefański, Marek. "Podpułkownik Rudolf Ksieniewicz (1898–1940) – kawaler Orderu Virtuti Militari i ofiara zbrodni katyńskiej. Przyczynek do biografii." Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica, no. 103 (April 30, 2019): 89–100. http://dx.doi.org/10.18778/0208-6050.103.07.

Full text

Abstract:

Artykuł przedstawia sylwetkę ppłk. Rudolfa Ksieniewicza, jednego z oficerów wojska Drugiej Rzeczypospolitej. Urodzony na estońskiej wyspie Dago, po przeprowadzce z rodziną zamieszkał w głębi Rosji. Aby ulżyć finansowo rodzicom, wstąpił do armii rosyjskiej. Pnąc się po szczeblach kariery, został w końcu jednym z organizatorów Wojska Polskiego na Syberii. W wyniku walk dostał się do niewoli bolszewickiej, w której pozostawał do października 1921 r. W wolnej Polsce kontynuował karierę wojskowego, osiągając stopień podpułkownika i stanowisko I zastępcy dowódcy 45 pułku piechoty w Równem na Wołyniu. W 1939 r. po mobilizacji 13 Dywizji Piechoty pozostał w Równem, którego został komendantem garnizonu. Po wkroczeniu Armii Czerwonej 17 września dostał się do niewoli i wiosną 1940 r. został zamordowany przez Sowietów w bliżej nieznanych okolicznościach.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

47

Wołos, Mariusz. "Udział obywateli Związku Sowieckiego w wojnie domowej w Hiszpanii w latach 1936–1939." Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica, no. 97 (December 30, 2016): 31–63. http://dx.doi.org/10.18778/0208-6050.97.03.

Full text

Abstract:

Udział obywateli Związku Sowieckiego w wojnie domowej w Hiszpanii był znaczący. Dla wsparcia obozu lewicy i armii Frontu Ludowego posłano ok. 4 tysięcy ludzi, w tym ok. tysiąca specjalistów cywilnych i kilkuset agentów służ specjalnych. Największą liczbę doradców wojskowych stanowili piloci oraz czołgiści. Do Hiszpanii wysłano elitę Armii Czerwonej, ludzi w zdecydowanej większości stosunkowo młodych, bo urodzonych na przełomie XIX i XX w. Józef Stalin traktował wojnę domową jako poligon doświadczalny dla własnego sprzętu oraz specjalistów. W Moskwie zadbano również o promowanie komunizmu i internacjonalizmu, posyłając do Hiszpanii dziennikarzy, pisarzy i kinooperatorów. Poniesione w trakcie konfliktu straty były bolesne, ale z pewnością nie nadszarpnęły nadmiernie potencjału militarnego Związku Sowieckiego. Oblicza się, że w trakcie konfliktu zginęło 198 doradców oraz specjalistów wojskowych, w tym co najmniej 93 lotników.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

48

Szpak, Agnieszka. "ZBRODNIE W SREBRENICY I SARAJEWIE PRZED MIĘDZYNARODOWYM TRYBUNAŁEM KARNYM DS. ZBRODNI W B. JUGOSŁAWII. CASUS RATKO MLADICIA." Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny 74, no. 4 (November 3, 2018): 79–91. http://dx.doi.org/10.14746/rpeis.2012.74.4.7.

Full text

Abstract:

Celem artykułu jest przedstawienie prognozy wyroku Międzynarodowego Trybunału Karnego ds. Zbrodni w b. Jugosławii (MTKJ) w sprawie Ratko Mladicia, generała armii bośniackich Serbów odpowiedzialnego za zbrodnie popełnione w Srebrenicy oraz Sarajewie. Po wskazaniu stawianych mu zarzutów autorka próbuje wykazać, że – biorąc pod uwagę dotychczasowe orzecznictwo MTKJ – Mladić zostanie uznany winnym zbrodni ludobójstwa w Srebrenicy oraz bezprawnych ataków i terroryzowania ludności cywilnej (te ostatnie jako zbrodnie wojenne). Mladić jako szef sztabu głównego armii bośniackich Serbów wydawał rozkazy swoim podwładnym (m.in. generałom Krsticiowi i Galiciowi). W artykule zostały przeanalizowane ich sprawy w takim zakresie, w jakim mają znaczenie dla sprawy Mladicia. Ten ostatni jako ich przełożony wydający im rozkazy powinien zostać uznany winnym takich samych zbrodni jak oni, to jest tych wymienionych wyżej.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

49

Cymerman, Jarosław. "Dwa teatry – dwa początki: Pierwsze miesiące teatru tzw. Polski Lubelskiej." Pamiętnik Teatralny 66, no. 1-2 (June 30, 2017): 134–64. http://dx.doi.org/10.36744/pt.1205.

Full text

Abstract:

Artykuł poświęcony jest dwóm zespołom teatralnym, działającym w Lublinie w okresie od lipca do października 1944 roku. Pierwszy z nich to zrzeszenie aktorskie stworzone przez artystów działających podczas okupacji niemieckiej w konspiracji kierowane przez Józefa Klejera i Irenę Ładosiównę, zajmujące we wspomnianym okresie budynek Teatru Miejskiego w Lublinie przy ulicy Narutowicza. Drugi natomiast to wojskowy Teatr I Armii Wojska Polskiego założony w 1943 roku w ZSRS, przy polskich oddziałach, walczących u boku Armii Czerwonej. Działalność obu teatrów w 1944 była mocno uwikłana w zachodzący wówczas proces narzucania Polsce systemu komunistycznego. Artykuł prezentuje przygotowane w tym czasie premiery zespołu Klejera i Ładosiówny oraz grane wówczas w Lublinie spektakle teatru wojskowego w kontekście toczonej wówczas walki politycznej i kształtujących się wówczas podstaw nowego systemu teatralnego w komunistycznej Polsce.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

50

Jurek, Lidia. "Komunikacja przez użycie siły: legiony polskie we Włoszech jako instrument apelu do „Europy” (1848–1849)." Studia z Historii Społeczno-Gospodarczej XIX i XX Wieku 9 (January 1, 2011): 59–76. http://dx.doi.org/10.18778/2080-8313.09.04.

Full text

Abstract:

Plan powołania do życia legionów polskich we Włoszech (1848) był najczęściej analizowany przez pryzmat działań dyplomatycznych Hôtelu Lambert oraz ich słabej wojskowej efektywności. Artykuł ten – na podstawie materiałów archiwalnych – interpretuje inicjatywę legionową Czartoryskiego z punktu widzenia szerszej gry propagandowej prowadzonej przez księcia w Europie. Legiony miały za zadanie zjednanie sprawie polskiej europejskiej opinii publicznej. Odwoływały się do pozytywnych konotacji idei przemocy jako uświęconego europejską tradycją prawa wolnych ludzi do stawiania zorganizowanego oporu uzurpatorom oraz do hołubionej tradycji włoskich legionów Dąbrowskiego. Dlatego właśnie Czartoryski wydawał się zadowolony z wartości propagandowej działań swoich agentów we Włoszech, którym udał się nie lada wyczyn – umieszczenia Polaka na czele całej armii włoskiej (piemonckiej). Wizja legionów jako zalążka armii polskiej wydawała się tutaj grać rolę drugorzędną.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

Journal articles on the topic 'Konnai︠a︡ armii︠a︡'

Create a spot-on reference in APA, MLA, Chicago, Harvard, and other styles