To see the other types of publications on this topic, follow the link: Kościół Prawosławny w Polsce.

Journal articles on the topic 'Kościół Prawosławny w Polsce'

Create a spot-on reference in APA, MLA, Chicago, Harvard, and other styles

Select a source type:

Consult the top 50 journal articles for your research on the topic 'Kościół Prawosławny w Polsce.'

Next to every source in the list of references, there is an 'Add to bibliography' button. Press on it, and we will generate automatically the bibliographic reference to the chosen work in the citation style you need: APA, MLA, Harvard, Chicago, Vancouver, etc.

You can also download the full text of the academic publication as pdf and read online its abstract whenever available in the metadata.

Browse journal articles on a wide variety of disciplines and organise your bibliography correctly.

1

Jemielity, Witold. "Antoni Mironowicz, Kościół prawosławny w Polsce, Białystok 2006, s. 917." Studia Podlaskie, no. 17 (2008): 372–75. http://dx.doi.org/10.15290/sp.2007-2008.17.18.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
2

Romanowicz, Wiesław. "Rzymskokatolicki i prawosławny Kościół instytucjonalny w opiniach maturzystów pogranicza środkowo-wschodniego w Polsce. Analiza porównawcza." Pogranicze. Polish Borderlands Studies 5, no. 1 (May 20, 2017): 49–68. http://dx.doi.org/10.25167/ppbs391.

Full text
Abstract:
W artykule przedstawiono stosunek maturzystów z liceów ogólnokształcących regionu środkowo-wschodniej Polski do instytucji Kościołów: rzymskokatolickiego i prawosławnego. Autor analizuje zebrany materiał badawczy w kontekście następujących wskaźników: stopnia zaufania do Kościoła i księży, autorytetu duchownych, poziomu zaspokojenia potrzeb religijnych oraz stosunku do tradycji. Wykazano, że religijność maturzystów jest kościelnie uformowana lecz równolegle respondenci poszukują nowych, bardziej adekwatnych form zaspokojenia potrzeb religijnych.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
3

Rutkowska, Grażyna, and Adam Kozak. "Kościół w życiu Heleny moskiewskiej, żony Aleksandra Jagiellończyka." Średniowiecze Polskie i Powszechne 12 (December 16, 2020): 261–307. http://dx.doi.org/10.31261/spip.2020.16.12.

Full text
Abstract:
Artykuł stanowi próbę przedstawienia osobistej pobożności oraz praktyk religijnych spełnianych przez Helenę moskiewską (1476–1513), córkę wielkiego księcia moskiewskiego Iwana III oraz bizantyjskiej księżnej Zoe, która w 1495 roku wyszła za mąż za wielkiego księcia litewskiego Aleksandra Jagiellończyka, późniejszego króla Polski. W tym celu wykorzystano dokumenty i korespondencję z epoki, kroniki ważniejszych historiografów podługoszowych (Bernard Wapowski, Maciej z Miechowa, Marcin Bielski, Marcin Kromer, Maciej Stryjkowski i Jan z Komorowa) oraz przekazy wybranych latopisów (Latopis sofijski I, Kronika Bychowca i Latopis hustyński). W pierwszej kolejności omówiono rolę prawosławia w doktrynie Wielkiego Księstwa Moskiewskiego, wychowanie Heleny na dworze moskiewskim oraz obowiązujące w Europie i Polsce zwyczaje tyczące się małżeństw dynastycznych z wyznawcami obrządku wschodniego. W drugiej części tekstu zajęto się kwestią swobody sprawowania przez Helenę prawosławnych praktyk religijnych na Litwie i w Polsce, zebrano też przykłady jej donacji na rzecz cerkwi i monastyrów w Wielkim Księstwie Litewskim, na koniec zaś omówiono relację Heleny z Kościołem katolickim (tu m.in. omówiono spór dotyczący ewentualnej konieczności zmiany wiary przez królową i jej ponownego chrztu w obrządku łacińskim).
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
4

Jurczyszyn, Marek. "Henryk Przeździecki – propagator unii w Polsce." Biografistyka Pedagogiczna 4, no. 1 (December 27, 2019): 235–60. http://dx.doi.org/10.36578/bp.2019.04.05.

Full text
Abstract:
Biskup podlaski ks. dr Henryk Przeździecki (1873-1939) przyjął święcenia kapłańskie dnia 22 grudnia 1895 r. Prawie od początku łączył funkcje kapłańskie z pracą wykładowcy w seminarium duchownym i z obowiązkami publicysty zamieszczającego ważne artykuły i opracowania naukowe w encyklopedii katolickiej i w innych wydawnictwach. Podejmował liczne odpowiedzialne zadania w Kościele mające też znaczenie dla państwa polskiego (np. kształt terytorialny diecezji w II RP, konkordat, neounia). W wieku 45 lat został biskupem wskrzeszonej na nowo diecezji podlaskiej. Jego działalność została wówczas dostosowana do potrzeb wiernych i kapłanów wspomnianej diecezji. Dał się poznać jako znakomity organizator życia religijnego, twórca instytucji kościelnych i działacz społeczny. W wypełnianiu zadań pasterza odrodzonej diecezji podlaskiej pozostał wierny swojemu zawołaniu biskupiemu: Unitis viribus (łac. złączonymi siłami), kładąc akcent na zgodną współpracę członków jednego Kościoła Chrystusowego. Nie stawiał ani na ideologię, ani na zwalczanie mniejszości, ale na Kościół katolicki i jego siłę wychowawczą. Nowy biskup podlaski stał się promotorem akcji unijnej w Polsce. Włożył wiele wysiłku w szerzenie unii kościelnej na Wschodnich Kresach II Rzeczypospolitej, a szczególnie na Podlasiu. Nie tylko przyjmował wiernych prawosławnych do Kościoła rzymsko-katolickiego, lecz także otrzymał specjalne uprawnienia do zakładania parafii neounickich. Organizował konferencje z kapłanami obu obrządków, wizytował parafie, wspierał materialnie potrzebujących, niestrudzenie głosił słowo Boże, tworzył organizacje katolickie i bractwa neounijne. Wprowadzanie w czyn przykazania miłości Boga i bliźniego uczynił głównym celem wspomnianych organizacji i bractw. Przedstawił ciekawą propozycję dla kapłanów obrządku wschodniego, aby zakładali bractwa modlitwy w intencji unii kościelnej. Aktywnie uczestniczył w zjazdach unijnych w kraju i zagranicą, na których wygłaszał referaty dotyczące unii, organizował „tygodnie” unijne. Uważał motywy polityczne za przeszkodę w działalności unijnej. Dzięki niezłomnej wierze i zaufaniu samemu Jezusowi Chrystusowi pokonywał różne przeszkody związane z działalnością pasterską w diecezji podlaskiej i z promocją unii w Polsce.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
5

Ważniewska, Joanna. "Prawosławie w Polsce: Stefan Dudra, Polski Autokefaliczny Kościół Prawosławny w obszarze polityki wyznaniowej oraz polityki narodowościowej Polski Ludowej i III Rzeczypospolitej, Wydawnictwo Naukowe Scholar, Warszawa 2019, ss. 958." Doctrina. Studia społeczno-polityczne, no. 17 (March 15, 2021): 359–68. http://dx.doi.org/10.34739/doc.2020.17.21.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
6

Jackowski, Antoni, and Izabela Sołjan. "Pielgrzymki w polskim prawosławiu." Turyzm/Tourism 5, no. 2 (December 30, 1995): 49–64. http://dx.doi.org/10.18778/0867-5856.5.2.06.

Full text
Abstract:
W artykule przedstawiono główne problemy związane z pielgrzymkami do prawosławnych ośrodków kultu religijnego w Polsce. Po krótkim zarysie historii Kościoła prawosławnego na ziemiach polskich przedstawiono istotę kultu Maryi, kultu świętych oraz specyficzne w prawosławiu znaczenie ikony. One bowiem decydują przede wszystkim o rozwoju pielgrzymek. Następnie, po rysie historycznym prawosławnych pielgrzymek w Polsce, zaprezentowano próbę oceny współczesnego pątnictwa związanego z tym wyznaniem. Główną uwagę poświęcono najważniejszym ośrodkom kultu religijnego wyznawców prawosławia, a więc Grabarce, Jabłecznej, Świętej Górze Jawor oraz ośrodkowi w Supraślu.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
7

Krajczyński, Jan. "Wybrane problemy Kościoła katolickiego w PRL w zakresie realizacji własnej misji." Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica 80 (September 30, 2017): 55–77. http://dx.doi.org/10.18778/0208-6069.80.05.

Full text
Abstract:
Przedmiotem zainteresowania autora opracowania są relacje państwo – Kościół w Polsce Rzeczpospolitej Ludowej. Mając na uwadze trojakie zadania Kościoła w świecie, a mianowicie posługę rządzenia, nauczania i uświęcania, podjął on próbę określenia fundamentalnych problemów natury politycznej, społecznej, prawnej i administracyjnej, na jakie natrafił Kościół katolicki w zakresie realizacji wspomnianej misji w Polsce w latach 1945–1989.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
8

Mariański, Janusz. "Kościół katolicki w Polsce w procesie przemian." SOCIOLÓGIA A SPOLOČNOSŤ / SOCIOLOGY AND SOCIETY 3, no. 1 (June 8, 2018): 19–36. http://dx.doi.org/10.17846/ss.2018.3.1.19-36.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
9

Perillo, Francesco S. "Echi della battaglia della Piana dei Merli (1389) nella storiografia e nella cultura italiana [Echa bitwy na Kosowym Polu (1389) we włoskiej historiografii i kulturze]." Fabrica Litterarum Polono-Italica, no. 3 (May 28, 2021): 117–50. http://dx.doi.org/10.31261/flpi.2021.03.08.

Full text
Abstract:
W czerwcu 1389 roku wojska serbskie i ich sojusznicy zostali pokonani przez Turków na równinie kosowskiej. W krwawej bitwie poległo wielu dzielnych chrześcijańskich bojowników oraz sam książę Lazar Hrebljanović, który został uświęcony przez Kościół prawosławny. Katastrofa wojsk chrześcijańskich utorowała drogę do inwazji osmańskiej na Półwysep Bałkański, ale klęska nabrała wartości mitu dla narodu serbskiego, który przez wieki towarzyszył jego istnieniu jako wzór poświęcenia i miłości do ojczyzny.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
10

Kuźma, Andrzej. "Kościół rzymski i pierwszeństwo jego biskupa w eklezjologii ks. Mikołaja Afanasjewa." Studia Oecumenica 18 (February 11, 2019): 161–84. http://dx.doi.org/10.25167/soe/18/2018/161-184.

Full text
Abstract:
Ks. Mikołaj Afanasjew jest jednym z najbardziej znaczących teologów prawosławnych XX w. w dziedzinie eklezjologii. Rozwinął i uzasadnił koncepcję eklezjologii eucharystycznej, w pewien sposób przeciwstawiając ją eklezjologii uniwersalistycznej. Na bazie tych obu eklezjologii poruszył problem prymatu w Kościele. Wychodząc z założeń eklezjologii eucharystycznej, podkreślał równość biskupów poszczególnych lokalnych Kościołów w ich posłudze. Równość biskupów jednak nie jest w sprzeczności z tym, że niektóre Kościoły cieszyły się większym autorytetem od pozostałych. W okresie apostolskim Kościołem, który posiadał największy autorytet, był Kościół jerozolimski, natomiastod II w. stał się Kościół rzymski. Rozwój eklezjologii uniwersalistycznej, przede wszystkim za sprawą św. Cypriana z Kartaginy, jak uważa ks. M. Afanasjew, przyczynił się to tego, że autorytet Kościoła rzymskiego w osobie jego biskupa zyskał wymiar prawny. W ten sposób biskupi rzymscy zaczęli się uważać za zwierzchników całego Kościoła powszechnego. Afanasjew podkreśla, że Kościół prawosławny na bazie eklezjologii eucharystycznej zawsze akceptował pierwszeństwo Kościoła i biskupa rzymskiego, natomiast nie może przyjąć jego prymatu o charakterze jurydycznym na bazie eklezjologii uniwersalistycznej.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
11

Chmielecki, Tymon Tytus. "Kościół prawosławny w Gruzji w latach zaboru rosyjskiego i władzy sowieckiej (XIX-XX w.)." Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne 70 (April 16, 2020): 303–14. http://dx.doi.org/10.31743/abmk.8826.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
12

Ogorzelec, Kazimierz. "Kościół rzymskokatolicki w Polsce w świetle zarzutów – krytycznych uwag." Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego 41, no. 1 (July 29, 2021): 109–35. http://dx.doi.org/10.25167/sth.2132.

Full text
Abstract:
Artykuł jest krytycznym spojrzeniem na dzisiejszy Kościół rzymskokatolicki w Polsce. Podjęto w nim próbę wskazania historycznych uwarunkowań (i roli w nich Kościoła rzymskokatolickiego) jako bardzo prawdopodobne przyczyny stanu i kształtu dzisiejszego Kościoła rzymskokatolickiego w Polsce, w tym jakości wiary oraz charakteru polskiego katolicyzmu. Jest to studium historyczno-teologiczno-socjologiczne, którego metodologia oparta jest na krytycznej analizie historycznej: przyczynowo-skutkowej. W analizie tej wykorzystano publikacje naukowe i artykuły prasowe. Uwzględniono też różne opinie naukowców, publicystów, hierarchów kościelnych i księży oraz dziennikarzy na temat dzisiejszego Kościoła w Polsce.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
13

Muskus, Damian. "KOŚCIÓŁ W POLSCE PRZYGOTOWUJE ŚWIATOWE DNI MŁODZIEŻY." Studia Katechetyczne 11 (September 20, 2016): 21. http://dx.doi.org/10.21697/sk.2015.11.02.

Full text
Abstract:
Światowe Dni Młodzieży, które odbędą się w 2016 roku w Krakowie są nie tylko wyzwaniem logistycznym, ale przede wszystkim szansą na duchowe przebudzenie Kościoła w Polsce i wyzwaniem duszpasterskim, które powinno zjednoczyć wszystkich: biskupów, księży, katechetów, wspólnoty parafialne i młodzieżowe, ewangelizacyjne i modlitewne w całej Polsce. Światowe Dni Młodzieży nie są bowiem zwykłym wydarzeniem, ale drogą, którą zapoczątkował w 1984 roku święty papież Jan Paweł II i zaproponował młodym jako pielgrzymkę przez miasta i kontynenty. Włączając się w nią, młodzi ludzie nie tylko siebie przemieniają, ale przez żywe i autentyczne świadectwo wiary przyczyniać się do przemiany Kościołów lokalnych, które stają się jej etapami. Programem duchowych przygotowań do ŚDM stają się dla Kościoła w Polsce Błogosławieństwa, zaproponowane do rozważenia przez papieża Franciszka. Światowe Dni Młodzieży w 2016 i okres przygotowań do tego wydarzenia to wielkie rekolekcje dla całej Polski. Oczekiwanym owocem międzynarodowego spotkania młodych w Polsce jest nowy dynamizm ewangelizacyjny.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
14

Kucharska, Anna. "Kościół Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich w Polsce." Środkowoeuropejskie Studia Polityczne, no. 2 (December 15, 2007): 113. http://dx.doi.org/10.14746/ssp.2007.2.07.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
15

Krzewicki, Jarosław. "Relacje Kościół-Państwo w Polsce wobec COVID-19." Kościół i Prawo 9, no. 1 (September 28, 2020): 83–100. http://dx.doi.org/10.18290/kip2091-5.

Full text
Abstract:
Pandemia COVID-19 skłoniła rząd polski do działania, którego skutkiem ubocznym było naruszenie wolności religijnej. Problem głównie dotyczył obostrzeń w ilości osób mogących uczestniczyć w nabożeństwach. Istnieją zastrzeżenia co do konstytucyjności podjętych w dobrej wierze działań. Działanie państwa wiązało się z dobrze uzasadnionym celem. Było ono adekwatne i potrzebne. Wątpliwości budziło arbitralne i nieproporcjonalne narzucanie Kościołowi ograniczeń, co do których zastosowanej skali brakowało jasnego i przekonywającego uzasadnienia. Ponadto sposób wprowadzenia obostrzeń w zbyt małym stopniu opierał się na poszanowaniu autonomii Kościoła. Pandemia wykazała, że oba podmioty powinny wyciągnąć wnioski celem pogłębienia i rozwoju owocnej współpracy na rzecz dobra człowieka i społeczeństwa.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
16

Arkadiusz, Arkadiusz. "Ochrona danych osobowych w Polsce a Kościół katolicki." Seminare. Poszukiwania naukowe. 2019(40), no. 1 (March 31, 2019): 23–36. http://dx.doi.org/10.21852/sem.2019.1.02.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
17

Zamirski, Konrad T. "Kościół Nowoapostolski w Polsce – charakterystyka ze szczególnym uwzględnieniem statusu prawnego." Studia z Prawa Wyznaniowego 19 (December 15, 2016): 289–306. http://dx.doi.org/10.31743/spw.136.

Full text
Abstract:
Artykuł dotyczy statusu prawnego Kościoła Nowoapostolskiego w Polsce, jego nauki oraz struktury organizacyjnej. Ukazuje także starania tej chrześcijańskiej wspólnoty religijnej o ukształtowanie jej bytu prawnego w odrębnej ustawie (ustawa partykularna). W części historycznej znajdują się informacje o pierwotnej strukturze Kościoła Nowoapostolskiego powstałej w 1830 r. w Anglii oraz o działalności Kościoła Nowoapostolskiego na ziemiach polskich począwszy od drugiej połowy XIX wieku (1863 r.). Wskazywany jest szczególnie atrybut uznania prawnego posiadany przez Kościół na podstawie ustawodawstwa państw zaborczych. Autor zauważa, że uznanie prawne omawiana wspólnota posiadała także w okresie II Rzeczypospolitej. Opisano losy tego Kościoła w okresie PRL oraz wspomniano, że w 2013 r. Kościół Nowoapostolski obchodził 150-lecie swojego istnienia.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
18

Leśniewski, Krzysztof. "Kwestia prokreacji w prawosławiu." Studia Oecumenica 19 (December 23, 2019): 179–92. http://dx.doi.org/10.25167/so.1124.

Full text
Abstract:
W Kościele prawosławnym prokreacja jest postrzegana nie tylko jako aktywność ludzka mająca na celu przedłużenie gatunku, ale również jako dar Boga, Który jest absolutnym i jedynym Władcą życia człowieka. Zrozumienie prokreacji, z chrześcijańskiego punktu widzenia, wymaga odniesienia do sakramentu małżeństwa. W ramach bowiem małżeństwa sakramentalnego, które jest monogamiczne, heteroseksualne i pobłogosławione w Kościele, popęd seksualny podlega transformacji. Poczęcie i zrodzenie potomstwa jest owocem miłości obojga rodziców. Początek istnienia duszy i ciała każdej osoby ludzkiej dokonuje się równocześnie. Liczne świadectwa pochodzące z tradycji kanonicznej, liturgicznej i patrystycznej chrześcijaństwa wschodniego dowodzą, iż od pierwszych wieków aborcja była traktowana jako zabójstwo i grzech ciężki, wymagający długotrwałej pokuty. Współcześnie Kościół prawosławny podejmuje wyzwania związane z rozwojem technologii wspomagania rozrodu. W oficjalnych dokumentach prawosławnych podkreśla się, że podejmowanie decyzji skorzystania ze wspomaganej prokreacji powinno uwzględniać zarówno nauczanie doktrynalne, jak i sytuację egzystencjalną danej pary małżeńskiej. Szczegółowe zalecenia dotyczą pozaustrojowego zapłodnienia in vitro. Prawosławni bioetycy wypowiadają się przeciwko stosowaniu technik klonowania oraz eksperymentom z komórkami ludzkimi z grupy zarodkowych.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
19

Sieracka, Joanna. "The Church and Polish Feminism: Forever Enemies? A Secular Feminist Perspective." Prace Kulturoznawcze 21, no. 1 (December 22, 2017): 123–44. http://dx.doi.org/10.19195/0860-6668.21.9.

Full text
Abstract:
Kościół i feminizm w Polsce: odwieczni wrogowie? Z perspektywy świeckiej feministkiKsiążka Kościół kobiet Zuzanny Radzik, feministki i katolickiej teolożki, jest punktem wyj­ścia do przedstawionych w artykule rozważań na temat relacji między feminizmem a Kościołem katolickim w Polsce. Analizując feministyczną debatę na jej temat, skupiającą się na kwestii walki o prawa reprodukcyjne, kościelnej kampanii antygenderowej i negocjacjach dotyczących kształtu polskiej demokracji, przekonuję, że jest ona przejawem paradygmatu sekularyzacyjno-moderni­stycznego i przekonania o niemożliwości pogodzenia walki o prawa kobiet z interesami Kościoła. Postuluję porzucenie takiej perspektywy i zerwanie z feministyczną polityką tożsamości. Przedsta­wiam też propozycję potencjalnego sojuszu ruchu kobiecego z Kościołem.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
20

Dylus, Aniela. "Z troską o Kościele (ludowym) i o Polsce z nim związanej." Chrześcijaństwo, Świat, Polityka, no. 22 (January 24, 2019): 131. http://dx.doi.org/10.21697/csp.2018.22.1.08.

Full text
Abstract:
Artykuł jest poświęcony analizie kondycji i potencjału Kościoła katolickiego w Polsce. Kościół, rozumiany jako Kościół ludowy, był na przestrzeni dziejów nierozerwalnie związany z tożsamością narodową Polaków. Jednakże pojawiające się symptomy sekularyzacji oraz oznaki neopogaństwa w Kościele skłoniły autorkę do podjęcia refleksji nad procesami zachodzącymi w Kościele w Polsce. W artykule poruszone zostały zagadnienia relacji Kościoła i państwa, poprzez omówienie możliwych scenariuszy sekularyzacji państwa polskiego, czynników przyspieszjących odchodzenie wiernych od Kościoła, słabych i mocnych stron Kościoła oddziaływujących na społeczeństwo, których mogła doświadczyć religijność ukształtowana w Kościele ludowym. Aktualne badania statystyczne wskazujące określone tendencje i trendy, stały się przyczynkiem do podjęcia próby odpowiedzi na pytanie dotyczące możliwości zatrzymania negatywnych procesów zachodzących w Kościele. Przedstawiony artykuł analizuje zjawisko spadku dynamiki praktyk religijnych oraz innych symptomów słabnącej pozycji Kościoła.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
21

Story, Marek. "Kościół, urząd czy plener – miejsce zawarcia małżeństwa w Polsce." Annales Canonici 15, no. 2 (April 30, 2020): 101. http://dx.doi.org/10.15633/acan.3588.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
22

Dębiński, Józef. "Kościół w Polsce represjonowany przez władze komunistyczne w latach 1944-1989." Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne 97 (June 25, 2012): 45–64. http://dx.doi.org/10.31743/abmk.11707.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
23

Kaczmarek, Ewa. "Prymas Wyszyński - obrońca zakonów wobec prześladowań władz Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej." Teologia i Moralność 6, no. 2(10) (June 1, 2011): 155–65. http://dx.doi.org/10.14746/tim.2011.10.2.9.

Full text
Abstract:
Po II Wojnie światowej rozwinął się komunistyczny system wrogo nastawiony do religii i Kościoła w Polsce. Polityka anty-Kościół realizowana przez rząd oznaczała między innymi zwalczanie zakonów w celu całkowitej eliminacji życia religijnego w Polsce. W tym celu został wykorzystany szeroki wachlarz metod administracyjnych, prawnych i ekonomicznych. Były próby pozbawienia zakonów z możliwości przeprowadzania ich charyzmatów, aby przekonać społeczeństwo o nieprzydatności życia zakonnego. Prymas Wyszyński, jako głowa Kościoła w Polsce zaangażował się w obronie zakonów przeciwko złośliwym i wrogim polityki rządu.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
24

Kowalczyk, Krzysztof. "Typologia grup interesu artykułujących postulaty Kościoła katolickiego w Polsce." Przegląd Politologiczny, no. 2 (June 15, 2017): 177–88. http://dx.doi.org/10.14746/pp.2017.22.2.11.

Full text
Abstract:
Celem artykułu jest dokonanie klasyfikacji grup interesu artykułujących postulaty Kościoła katolickiego w Polsce. W związku z tym zdefiniowano Kościół w ujęciu politologicznym, określono formy oddziaływania Kościoła na system polityczny, określono pojęcie grup interesu w odniesieniu do analizowanej problematyki, następnie w oparciu o określone kryteria dokonano ich typizacji. Zaproponowana typologia może stanowić punkt wyjścia do dalszych badań w tym zakresie.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
25

Stępień, Marek. "Działania podejmowane przez władze diecezjalne w związku z dekretem Rady Państwa PRL z dnia 9 lutego 1953 r. o obsadzeniu duchownych stanowisk kościelnych na przykładzie wybranych diecezji." Warszawskie Studia Pastoralne 3, no. 32 (January 7, 2018): 121. http://dx.doi.org/10.21697/wsp.2016.11.3.32.07.

Full text
Abstract:
Po II wojnie światowej, komuniści objeli władzę w Polsce. Ich działania miały na celu szybkie wdrożenia zasad filozofii marksistowskiej poprzez, między innymi, zmniejszenie a następnie zapobieganie funkcjonowania opozycji. Na froncie walki ideologicznej stanął także Kościół katolicki, którego działalność została uznana przez państwo jako główną przeszkodę w osiągnięciu postawionych celów. Działalność duszpasterska Kościoła w Polsce była znacznie ograniczyła w tym czasie, a w wielu przypadkach wręcz niemożliwa. W dniu 9 lutego 1953 roku, Rada Państwa Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej wydał dekret w sprawie mianowania na stanowiskach urzędniczych w Kościele. W artykule opisano działania podjęte w związku z tym dekretem oparte na przykładach wybranych diecezjach. Kościół Polski nie spodziewałem się nowych przepisów i natychmiast interweniował u władz państwowych, słusznie sądząc, że wydane przepisy nie służą do represjonowania duchowieństwa. Choć Dekret Rady Państwa z lutego 1953 roku obowiązywał, biskupi wielokrotnie protestowali przeciwko sposobowi jego reazilizacji dając przykłady pokazujące, że urzędnicy państwowi wykonując postanowienia dekretu bardzo często łamią prawo.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
26

Glaeser, Zygfryd. "Ekumenizm w Polsce w kontekście dokumentów II Polskiego Synodu Plenarnego (1991–1999)." Studia Oecumenica 16 (December 25, 2016): 63–79. http://dx.doi.org/10.25167/so.3202.

Full text
Abstract:
II Polski Synod Plenarny został uroczyście zainaugurowany przez papieża Jana Pawła II w czasie jego wizyty w Polsce w czerwcu 1991 r. Również Jan Paweł II dokonał jego zamknięcia 11 czerwca 1999 r. Prace przygotowawcze do synodu trwały prawie trzy lata. W tym czasie sformułowano istotne problemy, które miały zostać przedyskutowane i przepracowane przez grupy synodalne. W ramach siedemnastu komisji tematycznych zredagowano doku- menty robocze. Ważne miejsce wśród nich zajmuje dokument pt.: Kościół katolicki w Polsce na drodze ekumenizmu. Niestety, dokument ten nie znalazł się wśród czternastu finalnych dokumentów synodu. Owszem, w dokumentach końcowych synodu można znaleźć pewne ekumeniczne odniesienia, nie poruszono w nich jednak wielu ważnych kwestii, np.: ekumenicznej formacji świeckich czy duszpasterstwa małżeństw mieszanych. Synod nie wypracował spójnego stanowiska Kościoła rzymskokatolickiego w Polsce na temat ekumenizmu i nie wykazał w tej materii ekumenicznej wrażliwości promowanej przez św. Jana Pawła II.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
27

MEJER SDB, MICHAŁ. "DZIAŁALNOŚĆ SALEZJAŃSKICH WSPÓLNOT EWANGELIZACYJNYCH JAKO PRZYKŁAD RUCHU EWANGELIZACYJNEGO INSPIROWANEGO PEDAGOGIKĄ SALEZJAŃSKĄ." Forum Pedagogiczne 5, no. 2 (November 17, 2016): 239–44. http://dx.doi.org/10.21697/fp.2015.2.21.

Full text
Abstract:
Salezjańskie Wspólnoty Ewangelizacyjne są przykładem polskiego ruchu w ramach szeroko pojętej Nowej Ewangelizacji. Łączą w sobie współczesne wyzwania, przed którymi staje Kościół, oraz tradycję pedagogiki salezjańskiej z jej charakterystycznymi elementami. Krótkie przedstawienie SWE pokazuje ich specyficzną metodę i aktualność dla dzisiejszego Kościoła w Polsce.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
28

Hanich, Ks Andrzej. "Relacje państwo – Kościół w komunistycznej Polsce na przykładzie Śląska Opolskiego (1945–1989)." Rocznik Ziem Zachodnich 1 (December 29, 2017): 192–230. http://dx.doi.org/10.26774/rzz.169.

Full text
Abstract:
W pierwszym powojennym dziesięcioleciu, pod rządami Bolesława Bieruta, misja Kościoła na Śląsku Opolskim została zakwestionowana przez komunistyczną władzę. Po kilkuletnim okresie przygotowawczym, z początkiem lat 50. XX w. przeszły one do zdecydowanej ofensywy, zmierzającej do osłabienia, „włączenia w system”, a ostatecznie do zniszczenia tych wartości, których był on strażnikiem w ciągu wieków istnienia. Była to prawdziwa batalia o kształt, charakter posłannictwa i duchową niezależność Kościoła. Krótko po przełomie politycznym Października 1956 r. władze znowu zaczęły „dokręcać śruby” w antykościelnej polityce. W grudniu 1970 r. w Gdańsku, a potem w innych miastach Wybrzeża, wybuchły protestacyjne manifestacje ludności. Władze krwawo je stłumiły. Kościół i prymas znowu wpływali uspokajająco na naród, przyczyniając się do zapanowania pokoju społecznego. Okres od 1970 r. miał być okresem wejścia państwowej polityki wyznaniowej w fazę pełnej normalizacji stosunków państwowo-kościelnych i społeczno-wyznaniowych. Liberalizacja względem Kościoła następowała powoli i z oporami, czego wyrazem były trudności w zakresie katechizacji i budowy kościołów. Zaburzenia czerwcowe 1976 r. spowodowały represje milicyjne wobec robotników Radomia, Ursusa i innych ośrodków. Rząd szukał wówczas wsparcia w Kościele, który znowu po raz kolejny usiłował łagodzić napięcia społeczne, ale równocześnie zdecydowanie dopominał się o prawa człowieka. Jednakże opór społeczny narastał do powstania i legalizacji „Solidarności” w 1981 r. Wymusiło to zmiany na szczytach władzy. Rządy w kraju objął gen. Wojciech Jaruzelski, który doprowadził do stanu wojennego. W polityce wobec Kościoła wyraziło się to liberalizacją, głównie w zakresie budownictwa sakralnego. W tej ostatniej dekadzie PRL wzniesiono najwięcej kościołów. Władze komunistyczne nadal nie rezygnowały jednak z działań mających na celu wyrugowanie Kościoła i religii z życia publicznego. Szczególnie jaskrawym tego przykładem było usuwanie krzyży i innych symboli religijnych z miejsc publicznych. W warunkach narastającego kryzysu społeczno-gospodarczego władze kościelne opowiadały się za zawarciem porozumienia pomiędzy władzami państwowymi i opozycją. W ten sposób przyczyniły się do przełomu, jaki się dokonał w życiu politycznym kraju w latach 1989–1990.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
29

Zduniak, Agnieszka. "Kryzys Kościoła jako kryzys wartości w niemieckim dyskursie teologiczno-socjologicznym." Zeszyty Naukowe KUL 62, no. 4 (June 17, 2020): 53–70. http://dx.doi.org/10.31743/zn.2019.62.4.03.

Full text
Abstract:
Artykuł poświęcony jest przemianom następującym w sferze aksjonormatywnej, których skutkiem jest zmiana miejsca i roli Kościoła we współczesnym społeczeństwie, często określana mianem kryzysu. Autorka przedstawia najważniejsze wątki toczącej się od kilku dziesięcioleci w środowisku teologów i socjologów niemieckich dyskusji na temat możliwych przyczyn osłabienia społecznej pozycji instytucji Kościoła oraz sposobów radzenia sobie z tą sytuacją. Problemy Kościoła katolickiego w Niemczech są nieco inne niż w Polsce, jednak zbliżone kierunki przemian społeczno-kulturowych, w tym również tych zachodzących w sferze wartości, sprawiają, że Kościół w Polsce w przyszłości prawdopodobnie będzie musiał stawić czoła podobnym problemom. Potrzebne mogą okazać się pewne zmiany strukturalne oraz pastoralne, które mogłyby się przyczynić do wzrostu wiarygodności i skuteczności głoszenia Ewangelii współczesnemu człowiekowi.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
30

Śmigiel, Wiesław. "Próba ukazania aktualnej sytuacji Kościoła katolickiego w Polsce." Warszawskie Studia Pastoralne 2, no. 35 (December 14, 2017): 9. http://dx.doi.org/10.21697/wsp.2017.12.2.35.02.

Full text
Abstract:
Na kondycję Kościoła katolickiego w Polsce ma wpływ wiele czynników i uwarunkowań. Współczesna dynamika Kościoła w Polsce ma swoje uwarunkowania historyczne oraz społeczno-polityczne. z przeszłości Kościół wyszedł jako obrońca i opiekun narodu. Współcześnie w Polsce stykają się dwa trendy negatywne: pierwszy związany z konsekwencjami komunizmu, drugi z konsumpcyjno-liberalnym stylem życia. do pozytywnych uwarunkowań można zaliczyć coraz większą aktywizację społeczeństwa. Badania socjologiczne oparte na autodeklaracjach oraz badania dominicantes i communicantes wskazują na stabilną sytuację, choć można zaobserwować przechylenie w kierunku bardziej zindywidualizowanej i jednocześnie mniej zinstytucjonalizowanej religijności, w której coniedzielne uczestnictwo w Mszy świętej nie jest obligatoryjne, a kanon wiary katolickiej i zasad moralności chrześcijańskiej nie muszą być przyjmowane w całości. Nie- znacznie, ale systematycznie spada liczba powołań kapłańskich i zakonnych. Pozytywnym zjawiskiem jest znaczny wzrost tzw. participantes (8%), którzy stanowią jądro wspólnot kościelnych. ich aktywność, odpowiednio ukierunkowana, może przyczynić się do skutecznej przemiany para i z instytucji usług religijnych w postulowaną wspólnotę wspólnot. Natomiast słabością Kościoła w Polsce jest immobilizm pastoralny, który skupia się na podtrzymywaniu utrwalonego status quo duszpasterstwa (por. EG 33).
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
31

Mezglewski, Artur. "Opinia prawna w sprawie statusu prawnego Instytutu Filozoficzno-Teologicznego im. E. Stein w Zielonej Górze po zawarciu przez uczelnię umowy o współpracy z Papieskim Wydziałem Teologicznym we Wrocławiu z dnia 14 maja 2013 r." Studia z Prawa Wyznaniowego 18 (December 30, 2015): 355–61. http://dx.doi.org/10.31743/spw.5096.

Full text
Abstract:
Opinia dotyczy sytuacji, w jakiej znalazł się jeden z instytutów teologicznych, prowadzonych przez Kościół katolicki w Polsce. Sytuacja instytutu zmieniła się po wejściu w życie nowelizacji ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym dokonanej w 2011 r. Nowa ustawa nie przewiduje dalszego istnienia ośrodków zamiejscowych (w tym instytutów teologicznych) na uniwersytetach państwowych. Z kolei afiliowanie instytutu do Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu napotyka trudności ze strony władz kościelnych, których decyzje należy zinterpretować w świetle obowiązujących porozumień państwowo-kościelnych.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
32

Debita, Magdalena. "Prawne i moralne aspekty eutanazji w świetle polskiej regulacji prawnej oraz nauki społecznej Kościoła Katolickiego." Ogrody Nauk i Sztuk 5, no. 5 (February 3, 2020): 74–83. http://dx.doi.org/10.15503/onis2015.74.83.

Full text
Abstract:
Temat eutanazji i lekarskiej pomocy w samobójstwie istnieje tak długo jak medycyna, jednakże w ostatniej dekadzie wywołuje on szczególne kontrowersje skutkiem legalizacji eutanazji i wspomaganego samobójstwa w kilku krajach Europy oraz obserwowalnej tendencji do liberalizowania zapisów prawnych w tej kwestii. Problem budzi żywe zainteresowanie mediów, staje się zapalnym punktem w dialogu państwo-kościół. Przepisy obowiązujące m.in. w Holandii, Belgii i Luksemburgu, a także projekty ustaw w Polsce, angażują w dyskurs zarówno środowiska medyczne, farmaceutyczne, prawne, teologiczne – jak i szerokie kręgi opinii publicznej.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
33

Piasta, Aleksy. "Parafia pod wezwaniem Wszystkich Świętych i Niepokalanego Poczęcia NMP w Grocholicach w świetle wizytacji kanonicznych." Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne 114 (December 21, 2020): 265–84. http://dx.doi.org/10.31743/abmk.11778.

Full text
Abstract:
Parafia w Grocholicach należy do najstarszych w archidiecezji łódzkiej i star­szych w Polsce. Przyjmuje się, że parafia pw. Wszystkich Świętych i Niepoka­lanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny została erygowana ok. 1230 r. przez ówczesnego arcybiskupa gnieźnieńskiego Wincentego z Niałka herbu Jeleń. Najstarsze zachowane dokumenty z wizytacji parafii w Grocholicach przecho­wywane są w Archiwum Diecezjalnym we Włocławku i pochodzą z 1636 oraz 1683 r. W niniejszym opracowaniu wykorzystano materiały z XVII, XVIII i pierwszej połowy XIX w. Pierwotny kościół wybudowano z kamieni polnych i cegły ok. 1233 r. Zabytkowa świątynia został rozebrana na początku XX w., a na jej miejscu wzniesiono nowy obiekt w stylu neogotyckim.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
34

Obirek, Stanisław. "Dialog chrześcijańsko-żydowski z Zagładą w tle." Zagłada Żydów. Studia i Materiały, no. 5 (November 9, 2009): 299–316. http://dx.doi.org/10.32927/zzsim.318.

Full text
Abstract:
Dialog chrześcijańsko-żydowski jest jednym z najbardziej widocznych skutków soborowej deklaracji Nostra aetate, ogłoszonej przez Kościół katolicki 28 października 1965 roku. Teologiczne implikacje tego tekstu są widoczne w refleksji teologów katolickich głównie w USA i Europie Zachodniej. Echa tej debaty w Polsce są słabo słyszalne. Podobnie jak w judaizmie również w chrześcijaństwie, nie ma jednej odpowiedzi na Zagładę. Wydaje się wręcz, że stosunek do tego wydarzenia w dużym stopniu spolaryzował teologów katolickich. Tak się składa, że tendencje konserwatywne w teologii zwykle łączą się z niechęcią do włączenia wydarzenia Zagłady do refleksji nad istotą chrześcijaństwa, zaś otwarta teologia dostrzega konieczność nie tylko włączenia Holocaustu do teologii, ale wręcz upatruje w nim niezbywalny punkt odniesienia. Głosem szczególnie wyrazistym w dialogu chrześcijańsko-żydowskim w Polsce jest głos ks. Waldemara Chrostowskiego. Oprócz niego na ten temat wypowiadali się ks. Michał Czajkowski, Stanisław Musiał SJ, i Romuald Jakub Weksler-Waszkinel. Poza nimi ciekawą propozycję przedstawił ks. Wacław Hryniewicz.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
35

Brożyna, Paweł Władysław. "Posługa charyzmatyczna jako implikacja nowej ewangelizacji na przykładzie Kościoła w Polsce." Studia Nauk Teologicznych PAN, no. 15 (September 15, 2020): 267–86. http://dx.doi.org/10.31743/snt.5843.

Full text
Abstract:
Podstawową misja Kościoła jest doprowadzenie człowieka do przyjęcia Jezusa Chrystusa jako swojego Pana i Zbawiciela. Służyć ma temu szeroko pojęta ewangelizacja. Wielu wskazuje, że obecnie Kościół przeżywa kryzys. Wydaje się, że zjawisko sekularyzacji zbiera największe dotychczas żniwo. Równolegle obserwuje się coś odwrotnego. Tysiące ludzi w Polsce i na całym świecie odnajduje się na nowo w Kościele. Bez wątpienia dzieje się tak za sprawą nowej ewangelizacja, która jest owocem Soboru Watykańskiego II. Szczególna rolę w tym dziele odgrywają dary duchowe zwane charyzmatami, które są dane przez Ducha Świętego. Wraz z nimi zauważalne jest posługa charyzmatyczna, która gromadzi liczne rzesze ludzi potrzebujących i szukających Bożej Obecności i Bożego działania. Dzięki tej posłudze i wielkiej roli nowych wspólnot przeżywamy obecnie wiosnę Kościoła.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
36

Pawlikowska-Piechotka, Anna, and Karolina Gołębieska. "Turystyka religijna zrównoważona – na podstawie sanktuariów Warszawy i regionu Mazowsza." Zeszyty Naukowe. Turystyka i Rekreacja 16, no. 2 (December 10, 2015): 121–37. http://dx.doi.org/10.5604/01.3001.0008.2388.

Full text
Abstract:
Poznanie społecznych i przestrzennych uwarunkowań zrównoważonego rozwoju turystyki kulturowo- religijnej wydaje się problemem ważnym, ponieważ zainteresowanie turystyką religijną i pielgrzymkową w Polsce nie słabnie, czego dowodzą miliony turystów w skali roku odwiedzających najbardziej popularne sanktuaria (Jasna Góra, Piekary Śląskie, Licheń, Kraków-Łagiewniki). W Warszawie i na terenie Mazowsza takimi miejscami kultu, chętnie odwiedzanymi przez turystów, są Niepokalanów oraz kościół św. Stanisława Kostki. Położenie sanktuariów religijnych w bezpośrednim sąsiedztwie zespołów mieszkaniowych może być przyczyną narastających konfliktów na płaszczyźnie: turyści–społeczność lokalna. Problematyka ta nie była dotąd materiałem pogłębionych studiów naukowych w Polsce. Inny wątek, który był szczególnie ważny w przeprowadzonych dotąd badaniach, to problem dostępności sanktuariów dla niepełnosprawnych. Niedostrzeganie w podejmowanych przez teoretyków ruchu turystycznego badaniach wymienionych aspektów szczegółowych dotyczących turystyki religijnej zachęca do podjęcia rozważań nad problematyką społecznych i przestrzennych uwarunkowań turystyki religijnej. Szczegółowa analiza problemu wydaje się istotna w kontekście spodziewanego wzmożenia ruchu pielgrzymkowego w Polsce w roku 2016, z okazji Światowych Dni Młodzieży, a także w latach następnych, ze względu na prawdopodobne nasilenie ruchu turystycznego. W przedstawionym tekście zaprezentowano pierwsze wnioski z badań przeprowadzonych w ramach ds.-245 AWF Warszawa (grant MNiSW na lata 2015–2018).
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
37

Sołga, Przemysław. "Główne płaszczyzny konfliktu Kościoła katolickiego z obozem piłsudczykowskim w Drugiej Rzeczypospolitej." Res Historica, no. 51 (June 30, 2021): 535. http://dx.doi.org/10.17951/rh.2021.51.535-577.

Full text
Abstract:
<p class="Standard">Kościół katolicki w Drugiej Rzeczypospolitej, a konkretnie większość przedstawicieli jego wyższego duchowieństwa, pozostawał w stałym konflikcie z obozem politycznym Józefa Piłsudskiego. Składały się na niego takie czynniki, jak indyferentyzm religijny członków obozu piłsudczykowskiego, ich przynależność do masonerii, rozwiązłość w życiu prywatnym, lewicowe i socjalistyczne inklinacje oraz posługiwanie się w kulturze politycznej instrumentami typowymi dla państwa totalitarnego, zwłaszcza po roku 1926. Osobny aspekt stanowiły osobiste animozje Marszałka z poszczególnymi przedstawicielami kleru oraz poparcie, jakie ci ostatni wyrażali w stosunku dla konkurencyjnych opcji politycznych o odchyleniu prawicowym. Mimo wszystko obóz piłsudczykowski szukał konsensusu z Kościołem katolickim w Polsce, zdając sobie sprawę z jego wpływów i częstokroć podejmował działania idące na jego korzyść. Także niektórzy przedstawiciele polskiego episkopatu, z prymasem na czele, wychodzili z założenia, że w zaistniałej sytuacji jedynym stosownym rozwiązaniem jest szukanie wspólnej nici porozumienia z obozem rządzącym w Polsce.</p>
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
38

Biela, Bogdan. "Ksiądz Franciszek Blachnicki – prekursor teologii kerygmatycznej w Polsce." Roczniki Teologiczne 67, no. 6 (October 23, 2020): 37–54. http://dx.doi.org/10.18290/rt20676-3.

Full text
Abstract:
Papież Franciszek stwierdził, iż „teologia po Veritatis gaudium jest teologią kerygmatyczną, teologią rozeznania, miłosierdzia i akceptacji, która nawiązuje dialog ze społeczeństwem, kulturami i religiami w celu budowania pokojowego współistnienia ludzi i narodów” (21.06.2019). Warto w tym kontekście zwrócić uwagę na prekursora teologii kerygmatycznej w Polsce, ks. Franciszka Blachnickiego (1921-1987), który był nie tylko teoretykiem, ale i praktykiem teologii kerygmatycznej. Jako teoretyk wypracował podwaliny pod katechezę fundamentalną, w której wskazał, że dzisiejsze formy katechumenatu nie odpowiadają wymaganiom czasów współczesnych. Blachnicki miał świadomość, że centralnym problemem pastoralnym jest utrata przez Kościół środowiska żywej wiary i miłości, które mogłoby przyjmować w siebie nowe pokolenie chrześcijan. Istniejący system katechizacji dzieci i młodzieży pojętej na sposób szkolny, intelektualistyczny, jako nauczanie religii, nie potrafi w tej sytuacji spełnić zadań katechumenatu, ponieważ nie jest systemem wychowawczym, który wdraża do życia chrześcijańskiego we wspólnocie Kościoła. W związku z powyższym Blachnicki był przekonany, że trzeba wprowadzić uzupełniający katechumenat dla osób już ochrzczonych – zarówno dorosłych, jak dzieci i młodzieży – wykorzystując wskazówki posoborowego nauczania Kościoła, zwłaszcza zawarte w dokumencie o inicjacji chrześcijańskiej dorosłych. W efekcie ks. Blachnicki w latach sześćdziesiątych ubiegłego wieku na bazie rekolekcji oazowych stworzył Ruch Żywego Kościoła, nazwany później Ruchem Światło-Życie. W ramach formacji deuterokatechumenalnej pokazał konkretną drogę realizacji postulatów wynikających bezpośrednio ze zdobyczy teologii kerygmatycznej oraz ukazał „katechumenacką” koncepcję duszpasterstwa mogącą odnowić współczesną parafię wspólnotę wspólnot.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
39

Chrostowski, Mariusz. "Niewykorzystana szansa? O inkluzywnym potencjale niemieckiej koncepcji duszpasterstwa szkolnego jako źródle inspiracji dla Kościoła w Polsce." Teologia i Człowiek 54, no. 2 (April 30, 2021): 9–25. http://dx.doi.org/10.12775/ticz.2021.008.

Full text
Abstract:
Młodzi ludzie postrzegają Kościół katolicki w Polsce jako instytucję zamkniętą na osoby o innym światopoglądzie oraz niezdolną do podejmowania otwartego dialogu w obliczu przemian społeczno-kulturowych. Przezwyciężeniu dostrzeganych przez młodzież dyskrepancji w działalności Kościoła, ale także napięć zachodzących pomiędzy inkluzją a ekskluzją w podejściu do religii w ramach procesów wychowania, edukacji i socjalizacji mogłoby pomóc duszpasterstwo szkolne, które jest jednym z zapomnianych zasobów w polskiej koncepcji edukacji religijnej. W tym kontekście celem niniejszego artykułu jest prezentacja duszpasterstwa szkolnego jako oferty pozalekcyjnej i całkowicie dobrowolnej, będącej płaszczyzną szeroko rozumianej inkluzji, która w centrum swoich działań stawia konkretną osobę - ucznia, rodzica lub nauczyciela - z całym jej bagażem doświadczeń o charakterze indywidualnym lub społecznym.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
40

Ratajczak, Krzysztof. "Legaci apostolscy w Polsce w wiekach średnich i ich rola w przyjmowaniu partykularnego ustawodawstwa kościelnego przez Kościół polski – aspekty edukacyjne." Biuletyn Historii Wychowania, no. 26 (March 10, 2019): 7–18. http://dx.doi.org/10.14746/bhw.2010.26.1.

Full text
Abstract:
The official reception of the conciliar legislation in medieval Poland was greatly influenced by the papal legates, ambassadors endowed with papal authority, who brought conciliar canons to the country ruled at the time by the Piasts and made them public at councils convened with the participation of papal legates, closely monitored the observance of Canon Law and its scope expansion, concurred statutes of Polish provincial and diocesan councils, approved or rejected nominations of bishops, etc. They also acted as intermediaries in personal interventions of popes in their involvement in the functioning of the Church in Poland. Their duties also included inspections in dioceses. Visits of papal legates in Poland were relatively frequent and their main goal was to enforce and implement ecclesiastical reforms in the country. In some instances, a strict relationship between a stay of a papal representative in Poland and the process of the creation and spread of schools is clearly observable. The article examines source accounts concerning the visits of papal legates in Poland, as well as analyses the available statues of legate councils in terms of the provisions included in them regarding education of representatives of the clergy and laymen alike.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
41

Kalisz, Łukasz. "Kościół św. Jana Bosko w Kurhanie 1934-1945. Historia pierwszego w Polsce kościoła ku czci założyciela księży salezjanów." Seminare. Poszukiwania naukowe 2018(39), no. 1 (March 31, 2017): 171–80. http://dx.doi.org/10.21852/sem.2018.1.14.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
42

Durka, Jarosław. "Pielgrzymki nauczycieli na Jasną Górę w latach 60. i 70. XX wieku w dokumentach Służby Bezpieczeństwa." Forum Pedagogiczne 6, no. 2/2 (November 19, 2016): 161–75. http://dx.doi.org/10.21697/fp.2016.2.35.

Full text
Abstract:
Pierwsze pielgrzymki nauczycieli na Jasną Górę miały miejsce na przełomie XIX i XX wieku. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, mimo licznych trudności związanych z podziałami politycznymi, starano się zintensyfikować ten ruch. Pierwsza ogólnopolska pielgrzymka nauczycieli odbyła się w 1937 roku. II wojna światowa uniemożliwiała zorganizowany ruch pielgrzymkowy. Po wojnie, w Polsce Ludowej rządzonej przez partię komunistyczną, pielgrzymowanie nauczycieli na Jasną Górę było traktowane jako realne zagrożenie dla działań związanych z laicyzacją i indoktrynacją społeczeństwa. Dlatego kontrolowano liczby uczestników, uważnie analizowano treść kazań i referatów wygłaszanych podczas konferencji. Niemal zawsze odnosiły się one zarówno do aktualnej problematyki społecznej, relacji państwo – Kościół, jak i do polityki wewnętrznej rządu PRL-u. W warunkach silnej cenzury i monopolu informacyjnego władz państwowych pielgrzymki organizowane pod hasłem zjazdu czy dni modlitw przełamywały wyłączność partii komunistycznej na kształtowanie obrazu rzeczywistości społeczno-politycznej w środowisku nauczycieli i wychowawców. Służba Bezpieczeństwa (SB) dokumentowała swoje działania.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
43

Krzysztofek-Strzała, Katarzyna. "Równouprawnienie związków wyznaniowych jako jedna z naczelnych zasad relacji Państwo-Kościół w Polsce i gwarant świeckiego charakteru III Rzeczypospolitej Polskiej." Studia z Prawa Wyznaniowego 23 (December 30, 2020): 539–46. http://dx.doi.org/10.31743/spw.9801.

Full text
Abstract:
Przedmiotem recenzji jest publikacja Anety Marii Abramowicz dotycząca niezwykle ważnej w polskim systemie prawa wyznaniowego po 1989 r. konstytucyjnej zasady równouprawnienia kościołów i innych związków wyznaniowych. Autorka zaprezentowała w monografii szeroką analizę przepisów prawnych odnoszących się zarówno do regulacji położenia prawnego, jak i działalności kościołów i innych związków wyznaniowych pod kątem ich zgodności ze wspomnianą zasadą. Książka została opatrzona obszernym wstępem ukazującym historyczny rozwój zasady równości oraz omówieniem jej w kontekście wolności religijnej w aspekcie indywidualnym i instytucjonalnym. Recenzowana praca jest pierwszą, która w tak szerokim zakresie poświęca w całości uwagę zasadzie równouprawnienia kościołów i innych związków wyznaniowych w Polsce, i stanowi cenne uzupełnienie dotychczasowego dorobku nauki polskiego prawa wyznaniowego.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
44

Szczepaniak, Jan. "Spór pomiędzy Kościołem a państwem o katolicki charakter szkoły polskiej (1926–1939)." Rocznik Filozoficzny Ignatianum 25, no. 1 (July 30, 2021): 115–34. http://dx.doi.org/10.35765/rfi.2019.2501.8.

Full text
Abstract:
W świadomości polskiego społeczeństwa mocno utrwaliła się wizja współpracy Kościoła katolickiego z władzami państwowymi w okresie międzywojennym. W pamięci zbiorowej nie zachowały się wspomnienia o ostrych sporach pomiędzy Kościołem a działaczami politycznymi i społecznymi. Do 1926 roku w spory nie angażowali się bezpośrednio urzędnicy państwowi. Zmieniło się to po przewrocie majowym, o czym traktuje poniższy tekst. Podstawę źródłową stanowią wyłącznie dokumenty wytworzone przez państwowe i kościelne urzędy i instytucje, dotyczące obecności wychowania i nauczania religijnego w szkole. Szczególną wartość poznawczą mają państwowe dokumenty i projekty dokumentów prawnych, memoriały episkopatu Polski oraz korespondencja pomiędzy władzami państwowymi (Ministerstwem Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego w Warszawie, kuratoriami i inspektoratami szkolnymi) a Komisją Szkolną Episkopatu Polski i ordynariuszami poszczególnych diecezji. Istotnym elementem dla poznania poglądów przedstawicieli władz państwowych dotyczących miejsca religii w polskim systemie szkolnym są także teksty programowe publikowane przez pedagogów i urzędników oświatowych związanych z obozem rządzącym. Literatura, wyjąwszy propagandowe prace pedagogów komunistycznych, dotycząca omawianych zagadnień, praktycznie nie istnieje. W związku z tym niniejszy tekst jest rozprawą źródłową. Zgodnie z przyjętą w humanistyce zasadą, zastosowano więc w nim metody analizy i syntezy. Nawet wyrywkowe przeglądnięcie dokumentacji dotyczących relacji państwo–Kościół w sprawach nauczania i wychowania pokazuje zmianę ich charakteru po przewrocie majowym. Nie burząc prawnego porządku przyjętego w Polsce, sprawujący władze i podlegli im urzędnicy przez szereg drobnych zmian starali się podporządkować Kościół państwu, licząc na to, że stanie się on narzędziem do budowy nowego obywatela – człowieka państwowego. Ostrość sporów szczególnie uwidoczniła się w sprawach nauczania i wychowania w trakcie reformy szkolnictwa w 1932 roku i uchwalenia nowej konstytucji w 1935 roku.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
45

Pabiś, Dariusz, and Andrzej Makowski. "Integralny System Nowej Ewangelizacji jako odpowiedź na wezwanie Kościoła w Ameryce Łacińskiej do nowej ewangelizacji." Collectanea Theologica 90, no. 4 (December 31, 2020): 125–42. http://dx.doi.org/10.21697/ct.2020.90.4.05.

Full text
Abstract:
Od czasu Soboru Watykańskiego II świadomość ewangelizacyjnych wyzwań przed jakimi stoi Kościół jest coraz mocniejsza. Przynaglenie, aby w szybko zmieniającej się rzeczywistości poszukiwać dla ewangelizacji świeżych form i metod zaczęło być określane, począwszy od III Konferencji Rady Biskupów Ameryki Łacińskiej (CELAM) w Puebla z roku 1979, jako „nowa ewangelizacja”. Dzięki św. Janowi Pawłowi II określenie to zaś na stałe zagościło w świadomości Kościoła powszechnego. Pontyfikat papieża Franciszka sprzyja, aby Ameryka Łacińska nadal kontynuowała inspirującą rolę wobec całego Kościoła w obszarze „nowej ewangelizacji”. W przekonaniu autorów artykułu godnym zainteresowania jest zainicjowany w Meksyku i z powodzeniem implementowany w wielu regionach świata, gdzie stał się oficjalnym programem duszpasterskim dla licznych diecezji i parafii - Integralny System Nowej Ewangelizacji (SINE – Sistema Integral de la Nueva Evangelización). Dostrzegając realia Kościoła w Polsce i ewangeliczy niepokój wielu duszpasterzy, System ten jest ciekawą propozycją, która – twórczo rozwinięta – może przekształcić tradycyjnie prowadzoną parafię w tętniącą życiem wspólnotę wspólnot.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
46

Sołga, Przemysław. "Jarosław Kłaczkow, Kościół Ewangelicko-Augsburski w Polsce w latach 1918-1939, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, Toruń 2017, 295 ss." Res Historica, no. 49 (December 21, 2020): 603. http://dx.doi.org/10.17951/rh.2020.49.603-608.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
47

WROCEŃSKI, JÓZEF. "Godność osoby ludzkiej podstawą prawa do wolności religijnej." Prawo Kanoniczne 59, no. 3 (January 18, 2017): 3. http://dx.doi.org/10.21697/pk.2016.59.3.01.

Full text
Abstract:
Autor w swoim artykule uzasadnia, że gwarancje wolności sumienia i religii otrzymały ochronę prawną, w aktach prawa międzynarodowego i w konstytucjach poszczególnych państw, jako pierwsze z grupy podstawowych praw człowieka. Podstawą tych gwarancji jest przyrodzona godność ludzka. W Polsce wolność religijna w zakresie podmiotowym i przedmiotowym jest regulowana przede wszystkim w Konstytucji RP, która jest najwyższym aktem prawnym. Z jej postanowień wynika, że umowy międzynarodowe ratyfikowane przez Polskę, ustawy oraz inne akty prawne muszą być zgodne z konstytucyjną zasadą ochrony wolności sumienia i religii. Konstytucyjna ochrona tej wolności wiąże nie tylko organy państwa, ale wszystkich obywateli, a także kościoły i związki wyznaniowe. Należy dodać, że w tej sprawie przepisy Konstytucji RP i Kościoła katolickiego są zgodne. Sfera sumienia i religii jest obszarem przeżyć wewnętrznych człowieka i dotyczy jego osobistych poglądów i jego wolności. Zarówno państwo jak i Kościół nie mogą ograniczać tej wolności, ponieważ ona nie pochodzi od tych instytucji. Źródłem wolności sumienia i religii jest przyrodzona i niezbywalna godność człowieka.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
48

Draguła, Andrzej. "Listy, których nie było. Teologiczna interpretacja czasu epidemii w listach pasterskich biskupów polskich." Roczniki Teologiczne 68, no. 1 (March 12, 2021): 17–35. http://dx.doi.org/10.18290/rt21681-2.

Full text
Abstract:
Dokumenty Kościoła posoborowego jednoznacznie stwierdzają, że głoszenie słowa Bożego wysuwa się na czoło pasterskich zadań biskupów. Oprócz głoszenia prawd wiary istotnym obowiązkiem pozostaje interpretacja rzeczywistości doczesnej w świetle Ewangelii. Obok homilii podstawową formą przepowiadania jest list pasterski, o którym dokumenty poświęcone posłudze biskupów mówią, że powinny być wydawane w sytuacjach szczególnych okoliczności, w jakich znajduje się Kościół. Jak się wydaje, taką okolicznością jest epidemia koronawirusa powodująca chorobę określaną jako COVID-19. Kwerenda przeprowadzona na oficjalnych stronach internetowych diecezji pokazała, że w okresie od marca do końca czerwca 2020 r. na 41 biskupów diecezjalnych obrządku łacińskiego w Polsce tylko 12 wydało listy poświęcone całkowicie lub częściowo kwestiom związanym z epidemią. Tylko w trzech listach pojawiły się próby teologicznych interpretacji za pośrednictwem biblijnych modeli. Także jedynie trzech biskupów odniosło się do kwestii epidemii jako zła nadprzyrodzonego. W pozostałych listach dominował aspekt pedagogiczny. Autorzy listów pisali o epidemii jako czasie próby, okazji do nawrócenia i pokuty. Biskupi nie wykorzystali szansy na pogłębioną refleksję na temat epidemii sub specie aeternitatis.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
49

Jasiński, Janusz. "Z dziejów przywłaszczania przedwojennej "Gazety Olsztyńskiej"." Studia Warmińskie 49 (December 31, 2012): 377–88. http://dx.doi.org/10.31648/sw.275.

Full text
Abstract:
W artykule autor omawia problem nieuzasadnionego przejmowania przedwojennego dziedzictwa „Gazety Olsztyńskiej” przez powojennych redaktorów czasopisma o tym samym tytule. Założona w 1886 r. „Gazeta Olsztyńska” do wybuchu II wojny światowej w 1939 r. była pismem o silnie katolickim charakterze. W latach 1886-1939 zawsze prezentowała także zdecydowanie propolskie stanowisko. W komunistycznej natomiast Polsce „Gazeta Olsztyńska”, będąc czasopismem Wojewódzkiego Komitetu PZPR, często atakowała mniej lub bardziej bezpośrednio Kościół katolicki i dziedzictwo katolickie, a także zaprzeczała dziedzictwu narodu polskiego. Po 1989 r. „Gazetę Olsztyńską” również trudno uznać za zdecydowanie katolicki i propolski magazyn. Dlatego, według autora, historia „Gazety Olsztyńskiej”, założonej w 1886 r., zakończyła się w 1939 r. Jest to historia zamknięta, wyjątkowa i nie da się jej już dzisiaj kontynuować. Wszelkie więc próby powojennych redaktorów czasopisma o tym samym tytule, co gazeta przedwojenna, powoływania się na przedwojenną tradycję należy uznać za bezzasadne. Artykuł zawiera także dwa fragmenty tekstów, które ukazały się w „Gazecie Olsztyńskiej” w 1899 r. Stanowią one zobrazowanie mocno katolickiej i propolskiej linii, którą w tym czasie konsekwentnie przyjmowali redaktorzy tego czasopisma.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
50

Tutak, Mateusz, and Tomasz Wielebski. "Planowanie duszpasterskie Kościoła w Polsce na przykładzie programu Przez Chrystusa, z Chrystusem, w Chrystusie. Przez wiarę i chrzest do świadectwa (2013–2017)." Teologia Praktyczna, no. 19 (December 15, 2018): 51–73. http://dx.doi.org/10.14746/tp.2018.19.04.

Full text
Abstract:
Jan Paweł II w liście Novo millenio ineunte (2001) zachęcał Kościół, aby „program zawarty w Ewangelii i w żywej Tradycji […] znalazł wyraz we wskazaniach duszpasterskich dosto sowanych do sytuacji każdej wspólnoty” (29). Z kolei Dyrektorium o pasterskiej posłudze biskupów Apostolorum Succesores (2004) apeluje, aby działalność apostolska w diecezji była odpowiednio zorganizowana, zgodnie „z programem czy planem duszpasterskim, którego opracowanie domaga się uprzedniej analizy warunków socjalnych w których żyją wierni, tak aby działalność duszpasterska była coraz bardziej skuteczna” (AS 165). Dokument zauważa także konieczność opracowania na poziomie parafi alnym programu inicjatyw związanych z opieką duszpasterską, który określi sposoby ich realizacji (AS 212). Celem artykułu jest pokazanie tego, jak wygląda planowanie duszpasterskie Kościoła w Polsce, na przykładzie realizowanego w latach 2013–2017 ogólnopolskiego programu duszpasterskiego Przez Chrystusa, z Chrystusem, w Chrystusie. Przez wiarę i chrzest do świadectwa (2013–2107). Autorzy artykułu, wykorzystując ankietę internetową (online survey), przeprowadzili we wrześniu 2017 roku badania wśród polskich proboszczów, prosząc ich o ocenę istoty, sposobu przygotowania, treści, propagowania oraz realizacji wspomnianego programu duszpasterskiego. W swoim artykule przedstawiają oni wybrane wyniki badań, poprzedzając je ukazaniem teologicznychpodstaw planowania duszpasterskiego, a kończąc sformułowaniem wniosków i postulatów pastoralnych.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
We offer discounts on all premium plans for authors whose works are included in thematic literature selections. Contact us to get a unique promo code!

To the bibliography