Academic literature on the topic 'Kwestionariusz Kompetencji Społecznych'

<p>Inkluzja społeczna osób z niepełnosprawnością intelektualną jest zdeterminowana możliwością nabywania przez nich odpowiednich kompetencji społecznych i obywatelskich. Kompetencje te są istotnym warunkiem aktywnego udziału jednostki w życiu społecznym. Niniejszy artykuł porusza problematykę kompetencji obywatelskich, rozwijanych podczas formalnego i nieformalnego treningu. Rozważania opierają się na wnioskach z badań kompetencji społecznych i obywatelskich przeprowadzonych w specjalnej szkole zawodowej dla uczniów z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu lekkim. Celem badań było sprawdzenie efektywności treningu kompetencji obywatelskich w wybranej placówce. Populację badawczą stanowili uczniowie biorący udział w trwającym jeden semestr projekcie Młody Obywatel oraz uczniowie z grupy kontrolnej nieobjętej projektem. W eksploracji wykorzystano Kwestionariusz kompetencji społeczno-zawodowych KKSZ dla ONU i ich opiekunów oraz autorski kwestionariusz wywiadu dotyczący wybranych kompetencji obywatelskich. Wyniki badań pokazują, że wszyscy respondenci posiadają podobny zakres podstawowej wiedzy o społeczeństwie. Pogłębione kompetencje dotyczące problematyki obywatelskiej mają uczniowie biorący udział w treningu.</p>

Cel badań. Celem niniejszego artykułu było udzielenie odpowiedzi na pytanie: które z analizowanych zmiennych podmiotowych i rodzinnych są wyznacznikami ryzyka uzależnienia od internetu. Materiał i metody. W badaniach zastosowano Test Uzależnienia od Internetu (Internet Addiction Test) K. Young, Kwestionariusz Kompetencji Społecznych (A. Matczak), Kwestionariusz Inteligencji Emocjonalnej INTE (Anna Ciechanowicz, A. Jaworska, A. Matczak), Kwestionariusz Stosunków Między Dziećmi i Rodzicami PCR (Parents-Child Relationship Questionnaire) autorstwa A. Roe i M. Siegelmana, w polskiej adaptacji Włodzimierza S. Kowalskiego (1984). W analizie ilościowej danych uzyskanych na podstawie wymienionych testów psychologicznych wykorzystany został pakiet statystyczny SPSS+ oraz STATISTICA. Wskazanymi metodami przebadano 322 osoby w wieku 19-31 lat. Wyniki i wnioski. Uzyskane wyniki badań wskazały na predykcyjne znaczenie kompetencji społecznych warunkujących efektywność funkcjonowania osób badanych w sytuacjach intymnych (zarówno w grupie kobiet, jak i w grupie mężczyzn). Determinantami w grupie kobiet okazały się: postawa wymagająca ojca, inteligencja emocjonalna oraz kompetencje społeczne warunkujące efektywność funkcjonowania w sytuacjach intymnych oraz wymagających asertywności. W grupie mężczyzn ujawniono 5 czynników predykcji, w tym: postawę ochraniającą i kochającą matki, postawę liberalną ojca oraz kompetencje społeczne warunkujące efektywność funkcjonowania w sytuacjach ekspozycji społecznej i intymności.

Kompetencje kulturalne są składową kompetencji społecznych, których rozwijanie jest istotnym zadaniem w życiu człowieka. Celem badania było ukazanie rozwoju kompetencji kulturalnych dorosłych osób z umiarkowaną oraz znaczną niepełnosprawnością intelektualną dzięki ich uczestnictwu w wydarzeniach kulturalnych. Badanie zostało przeprowadzone w ramach naukowego projektu grantowego „Kulturalni w Toruniu”. Celem praktycznym projektu było zdobycie nowych kompetencji społecznych, w tym kulturalnych, przez dorosłe osoby z umiarkowaną oraz znaczną niepełnosprawnością intelektualną poprzez ich czynny udział w wydarzeniach kulturalnych. Podczas trwania projektu zrealizowano badania wstępne oraz badania końcowe dotyczące kompetencji kulturalnych uczestników projektu z wykorzystaniem wywiadu częściowo ustrukturyzowanego, obserwacji uczestniczącej oraz Kwestionariusza Kompetencji Społeczno-Zawodowych (KKSZ) dla ONU i ich opiekunów. W projekcie uczestniczyło pięć dorosłych osób z niepełnosprawnością intelektualną, którzy wzięli udział w – samodzielnie wybranych – jedenastu wydarzeniach kulturalnych. Wyniki badań wykazały zmiany w definiowaniu pojęcia kultura przez uczestników badań, poszerzenie ich wiedzy dotyczącej miejsc związanych z kulturą, zdobycie nowych umiejętności praktycznych podczas uczestnictwa w wydarzeniach kulturalnych, a także rozwój umiejętności decyzyjnych. Rezultaty potwierdzają, iż uczestnictwo w kulturze oddziałuje na kompetencje społeczne.

W artykule podjęto próbę przedstawienia zależności między prężnością psychologiczną, a wypaleniem zawodowym nauczycieli szkół podstawowych, ponadpodstawowych oraz uczelni wyższych. W pierwszej części zostały przybliżone zagadnienia prężności psychicznej oraz wypalenia zawodowego. Do przeprowadzenia badania wykorzystano Kwestionariusz Oceny Prężności (KOP-26) i Kwestionariusz LBQ, który ocenia poziom wypalenia zawodowego. Dalsza część artykułu przedstawia wyniki badań w obszarze zależności między prężnością psychiczną i jej składowymi (kompetencjami osobistymi, relacjami rodzinnymi oraz kompetencjami społecznymi) a syndromem wypalenia zawodowego. Nauczyciele wykazali istotne różnice pod względem poziomu prężności psychicznej i różnili się stopniem wypalenia zawodowego. Wykazano silną korelację pomiędzy prężnością psychiczną a wypaleniem zawodowym nauczycieli. Nie zauważono wyższego stopnia wypalenia zawodowego wśród nauczycieli niższych etapów nauczania. Nauczyciele uczelni wyższych charakteryzowali się minimalnie wyższym stopniem wypalenia zawodowego. Ponadto wykazano, że wsparcie rodziny ma znaczący związek w niwelowaniu wypalenia zawodowego. We wnioskach wskazano potrzebę wprowadzenia profilaktyki wypalenia zawodowego wśród nauczycieli poprzez psychoedukację w zakresie umiejętności składających się na poszczególne elementy prężności psychicznej oraz pogłębienie badań wśród konkretnej grupy nauczycieli.

<p>Edukacja i integracja dzieci z różnych krajów to trudne zadania dla współczesnych przedszkoli. Celem jest zapewnienie dzieciom możliwości właściwego rozwoju i zdobywania wiedzy, kompetencji i kluczowych umiejętności w życiu społecznym. Opisane w artykule badanie przeprowadzono za pomocą metody indywidualnych przypadków, a jego założeniem teoretycznym była koncepcja edukacji międzykulturowej w ujęciu Jerzego Nikitorowicza. Stanowiący podstawę rozważań materiał empiryczny został zebrany za pomocą autorskich kwestionariuszy wywiadów oraz analizy dokumentów. Otrzymane wyniki wskazują na doświadczenia oraz trudności rodziców i dzieci dotyczące edukacji w kraju przyjmującym, a także na przykłady dobrych praktyk, co umożliwia dyskusję na temat polskiego systemu edukacji.</p>

Innowacje w diagnozie wstępnej stymulujące rozwój rozumowania moralnego w poradnictwie pedagogicznym Wyzwalanie potencjału rozwojowego uczniów, także w sferze moralności, jest jednym z głównych zadań edukacji. Myślenie refleksyjne jest bardzo ważne w pracy z nastolatkami, szczególnie w kierunku rozumowania moralnego. Ważniejsze jest jednak, aby zacząć od diagnozy, która oprócz niezbędnych informacji o dziecku będzie, już na tym wstępnym etapie, stymulować proces rozwoju rozumowania moralnego. Zadając specjalne pytania, pomagamy pobudzić refleksję u dziecka i dowiadujemy się, jak myśli i jakie ma problemy. Wydaje się, że w pracy pedagogicznej musimy stworzyć solidne podstawy w postaci siatki pojęć moralnych, a to wymaga czasu i pogłębionej diagnozy wstępnej. Pełniąc funkcje dydaktyczne, edukacyjne, opiekuńcze i profilaktyczne, oprócz nauczycieli szkoła zatrudnia pedagogów do wykonywania tych zadań. Ważnym elementem ich pracy jest niewątpliwie stawianie diagnoz, co potwierdzają przepisy wynikające z ustawy i wykonawcze obowiązujące w ich pracy. Oczekuje się, że szkoła, oprócz przekazywanej wiedzy, rozwinie u młodych ludzi pożądany poziom kompetencji aksjologicznych, talenty i predyspozycje, różne rodzaje umiejętności, zwłaszcza o charakterze społecznym – kreatywność, wrażliwość i pożądane postawy moralne. Zmiany zachodzące we współczesnym świecie, w tym w Polsce, spowodowały na wielu poziomach, także w edukacji, kryzys moralny, w wyniku którego wiele osób nie potrafi się odnaleźć, nie wierzy we własne możliwości. Większość badań pokazuje, w jaki sposób ludzie rozumieją problemy moralne, ale nie pokazuje, jak udoskonalić pracę z nastolatkami w tym zakresie. Badacze problemu rozumowania moralnego zwracają uwagę na rozwiązywanie dylematów moralnych jako na ważny element w rozwoju młodzieży. Autorzy zainteresowani rozumowaniem moralnym pokazują np. że pokolenie milenialsów wykazuje różnice w rozumowaniu moralnym w zależności od płci, inteligencji, doświadczenia zawodowego i kierunku studiów, jednak niekoniecznie w oczekiwany sposób. Różnice w rozumowaniu moralnym stwierdzono przy rozważaniu kontekstu przedstawionych dylematów etycznych. Ponadto, porównanie z innymi badaniami pokazuje, że np. pokolenie milenialsów biznesu ma tendencję do myślenia na niższych poziomach rozumowania moralnego niż studenci niebędący przedsiębiorcami, a także w porównaniu ze studentami lat 60. i 70. XX wieku (wyżu demograficznego) oraz lat 80. i 90. XX wieku (Generacja Xers). W literaturze możemy znaleźć refleksję, że potrzebna jest skuteczna metoda szkolenia, która poprawia zdolność pracowników do podejmowania etycznych decyzji, np. program szkolenia w zakresie etyki oparty na grach mógłby skutecznie rozwijać rozumowanie moralne i kształtować poglądy moralne lepiej niż zwykły program treningowy. Celem tego artykułu jest ukazanie innowacyjności i wartości w samodzielnie skonstruowanym narzędziu badawczym – kwestionariusz do wstępnej diagnozy, który może stymulować proces rozwijania rozumowania moralnego nastolatków w poradnictwie pedagogicznym. Autorka tego artykułu stawia tezę, że nawet na poziomie diagnozy wstępnej możemy stymulować osobę, zachęcać i wyzwalać efekty. W artykule argumentowano, że w sytuacji opiekuńczo-wychowawczej, która jest domeną działalności pedagoga, kluczową rolę odgrywają wiedza, umiejętności, doświadczenia życiowe, kompetencje moralne, bowiem to one ułatwiają stymulowanie rozwoju rozumowania moralnego młodych ludzi.

ABSTRAKTWstęp: Kompetencje społeczne są istotnym elementem pracy lekarzy. Te umiejętności ułatwiają budowanie relacji z pacjentem, prowadzenie wrażliwego kulturowo wywiadu medycznego, sprzyjają realizowaniu zadań diagnostycznych i terapeutycznych oraz pozwalają zadbać o własny dobrostan psychiczny.Celem pracy było poznanie kompetencji społecznych studentów medycyny, z uwzględnieniem aspektu kulturowego.Materiały i metody: Podstawą teoretyczną analizy kompetencji społecznych była koncepcja transkulturowej psychoterapii pozytywnej autorstwa Nossrata Peseschkiana, w której opisano potencjalności aktywne, ujmowane w niniejszej pracy jako kompetencje. W badaniu wzięło udział 133 studentów Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Medycznego we Wrocławiu, przy czym 47 osób studiowało w języku polskim, a 86 osób było uczestnikami English Devision. Jako narzędzie pomiarowe wykorzystano Wiesbadeński Kwestionariusz Psychoterapii Pozytywnej i Rodzinnej (Wiesbaden Inventory for Positive Psychotherapy and Family Therapy – WIPPF2).Wyniki: W badanej grupie studentów większość potencjalności aktywnych była odpowiednio zróżnicowana (zbalansowana). Znaczną identyfikację badani ujawnili względem: nadziei, uprzejmości, miłości oraz niezawodności i sprawiedliwości. W porównaniu z osobami studiującymi w języku angielskim studenci polscy mniej (lub najmniej) identyfikowali się z potencjalnościami: porządku, uprzejmości, posłuszeństwa, wierności, cierpliwości i kontaktu, a najbardziej – z niezawodnością. Kobiety przywiązywały większą wagę do uprzejmości, sprawiedliwości, zaufania oraz wiary/sensu niż mężczyźni. Osoby pozostające w związkach nadawały większe znaczenie niż osoby wolne takim potencjalnościom jak: otwartość/szczerość, kontakt, czułość/seksualność, miłość, nadzieja.Wnioski: Zaleca się włączenie w proces edukacji studentów polskich wiedzy na temat innych kultur oraz rozbudzanie postawy ciekawości i otwartości wobec kulturowych uwarunkowań zdrowia pacjenta.