To see the other types of publications on this topic, follow the link: Lenora de [1953- ].

Dissertations / Theses on the topic 'Lenora de [1953- ]'

Create a spot-on reference in APA, MLA, Chicago, Harvard, and other styles

Select a source type:

Consult the top 27 dissertations / theses for your research on the topic 'Lenora de [1953- ].'

Next to every source in the list of references, there is an 'Add to bibliography' button. Press on it, and we will generate automatically the bibliographic reference to the chosen work in the citation style you need: APA, MLA, Harvard, Chicago, Vancouver, etc.

You can also download the full text of the academic publication as pdf and read online its abstract whenever available in the metadata.

Browse dissertations / theses on a wide variety of disciplines and organise your bibliography correctly.

1

Lima, Hélida de. "Lenora de Barros: poesia expandida." Pontifícia Universidade Católica de São Paulo, 2017. https://tede2.pucsp.br/handle/handle/20165.

Full text
Abstract:
Submitted by Filipe dos Santos (fsantos@pucsp.br) on 2017-06-20T12:21:40Z No. of bitstreams: 1 Hélida de Lima.pdf: 41514626 bytes, checksum: d3e398191645d98457ceebd0d45248c6 (MD5)<br>Made available in DSpace on 2017-06-20T12:21:40Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Hélida de Lima.pdf: 41514626 bytes, checksum: d3e398191645d98457ceebd0d45248c6 (MD5) Previous issue date: 2017-06-06<br>Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior - CAPES<br>Fundação São Paulo - FUNDASP<br>In 1970, in the context of the experimental cinema of the time, Gene Youngblood released a book under the title of Expanded Cinema. It took a few decades for this text to be repeatedly remembered and quoted. From about ten years on, the adjective "expanded" began to be increasingly attached to other media, especially photography and even video. This is most probably due to the growing process of hybridization of languages as a consequence of the multiplication of media we are seeing. This is the background of this research. At the forefront, there is the search for exploitation of the production of the artist and poet Lenora de Barros. For this reason, it was imperative to return to a cultural universe, since her work comprises an extension of the operations put in by Concrete Poetry and Neoconcretism, since the 1970s. So much so that the artist uses post- Duchamp positions, entangled rock, pop, paradigmatic changes on the body, the rise of performance art and video art. Thus, it is proposed to rewrite an "Other Generation 80". The corpus of the research is understood by the works: Poema (1979), Língua Vertebral (1998) and the series Não Quero Nem Ver (2005). Therefore, the research questions: How to name, in order to understand and signify, a quantity of multiple performances contained within your creation? With this in mind, the concept of "Expanded Poetry" is developed here. The theoretical foundation is fixed on the understandings of semiosis and aesthetic sign, contextualized in the light of the semiotic philosophy of Charles Sanders Peirce<br>Em 1970, no contexto do cinema experimental da época, Gene Youngblood lançou um livro sob o título de Cinema Expandido. Foram necessárias algumas décadas para que esse texto passasse a ser repetidamente lembrado e citado. De uns dez anos para cá, o adjetivo “expandido” começou a ser crescentemente anexado a outras mídias, especialmente a fotografia e mesmo o vídeo. Isso se deve muito provavelmente ao processo crescente de hibridação das linguagens como consequência da multiplicação de mídias a que estamos assistindo. Esse é o contexto de fundo desta pesquisa. No plano de frente, encontra-se a busca de exploração da produção da artista e poeta Lenora de Barros, devido a importância das ações sensíveis na construção das cognições e o trânsito que a poesia e artes visuais tomaram diante os estudos de comunicação e significação nas mídias. Logo, foi imperativo voltar para um universo cultural, pois sua obra compreende uma extensão das operações postas pela Poesia Concreta e pelo Neoconcretismo, desde os 1970. Tanto é assim que a artista se vale de posições pós-duchampianas, enredando o rock, pop, mudanças paradigmáticas sobre o corpo, ascensão da arte performática e da videoarte. Assim, propõe-se a reescritura de uma “Outra Geração 80”. O corpus da pesquisa é compreendido pelas obras: Poema (1979), Língua Vertebral (1998) e a série Não Quero Nem Ver (2005). Logo, a pesquisa questiona: Como nomear, a fim de compreender e significar, uma quantidade de atuações múltiplas contidas no interior de sua criação? Tendo isso em vista, desenvolve-se aqui a defesa do conceito de “Poesia Expandida”. A fundamentação teórica se fixa sobre os entendimentos de semiose e signo estético, contextualizados à luz da filosofia semiótica de Charles Sanders Peirce
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
2

Xavier, Eduardo de Souza. "— umas, de Lenora de Barros : trânsitos entre coluna de jornal, porposição artística e arquivo." reponame:Biblioteca Digital de Teses e Dissertações da UFRGS, 2012. http://hdl.handle.net/10183/66661.

Full text
Abstract:
Este estudo tem como objetivo analisar a coluna de jornal denominada ...umas, assinada pela artista Lenora de Barros no Jornal da Tarde, de São Paulo, entre 1993 e 1996. Nesta coluna foram veiculadas imagens de suas obras e de outros artistas, bem como poemas visuais e experimentações gráficas, extrapolando o caráter informativo do jornalismo impresso. A pesquisa se deu através da análise de edições de ...umas, mantidas por Lenora de Barros como arquivo em seu ateliê, e de outras obras suas. A artista retomou diversas proposições publicadas em ...umas em seu processo de criação atual, desdobrando assim a coluna ...umas em novas obras. Desta forma, são abordados os deslocamentos entre a coluna de jornal e outros espaços legitimados do sistema das artes. A coluna ...umas é considerada neste estudo sob três principais aspectos: como coluna de jornal, como proposição artística e como arquivo. Evidencia-se, nesta análise, que a mesma traz uma concepção singular de apresentação da arte, pois inseriu-se em um veículo de comunicação e não em uma instituição museológica.<br>This study’s goal is to analyze the newspaper column titled …umas, by the artist Lenora de Barros, published in the Jornal da Tarde, from São Paulo, between 1993 and 1996. In this column were published images of works by Lenora de Barros’ and of other artists, as well as visual poems and graphic experiments, extrapolating the informative features of the newspaper media. This research occurred through the analysis of works by Lenora de Barros and of different editions of …umas, kept as an archive in the artist’s studio. Taking into account that de Barros has resumed several propositions originally published in …umas in her current creative process, unfolding this column into new works, the displacements between newspaper column and other legitimized spaces in the art system are discussed in this study. Therefore, …umas is considered under three main features: as a newspaper column, as an artistic proposition and as an archive. This analysis points to the fact that …umas has a particular conception of the artwork’s appearance, for it was inserted in a communication vehicle and not in a museum institution.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
3

Mattiolli, Isadora Buzo. "O corpo como questão : relações entre feminismos e arte contemporânea no Brasil." reponame:Biblioteca Digital de Teses e Dissertações da UFRGS, 2017. http://hdl.handle.net/10183/180777.

Full text
Abstract:
Este trabalho investiga a produção em fotografia e vídeo de artistas que utilizaram o próprio corpo como objeto de representação nos anos 1970, sob um viés de análise feminista e de gênero. O objetivo principal foi o de destacar se houve ou não a influência do movimento feminista de segunda onda na obra de artistas brasileiras. As artistas Anna Bella Geiger, Anna Maria Maiolino, Iole de Freitas, Lenora de Barros, Regina Vater e Sonia Andrade fazem parte do meu escopo de estudos de caso. O desenvolvimento do trabalho foi fundamentado em entrevistas inéditas com as artistas pesquisadas e a apreciação de suas obras que atendem ao recorte escolhido. A partir da criação de três categorias baseadas no conteúdo dos trabalhos artísticos, foram definidos os seguintes temas: a esfera do privado em oposição à pública, a construção ficcional de si e a estética da violência. Cada um desses núcleos temáticos orientam os três capítulos que constituem a dissertação: “O corpo é a casa”, “O corpo é a camuflagem” e “O corpo é a fissura”, respectivamente. No primeiro capítulo, apresento obras que expõem questões relativas ao espaço doméstico e às funções gendradas vivenciadas por mulheres, por meio da interlocução teórica de Hannah Arendt e Jayne Wark. No segundo, aponto obras que se relacionam com a ideia de identidade fragmentada com base em construções ficcionais de si. Teresa de Lauretis, Donna Haraway, Luiz Sérgio de Oliveira e Janet Wolff foram as contribuições teóricas mais significativas do capítulo. Por fim, no terceiro, abordo obras produzidas no contexto da ditadura militar no Brasil, que confrontam as violências do período decorrente de censuras, torturas e cerceamento das liberdades individuais e coletivas, baseando-me em três autores que se dedicaram sobre o período: Artur Freitas, Claudia Calirman e Margareth Rago. Com o suporte metodológico de uma análise de conteúdo das entrevistas e o parecer teórico-crítico das obras, foi possível inferir que o discurso das artistas sobre os seus trabalhos não possui intenções feministas na maioria das vezes. Todavia, as ideias presentes nos seus trabalhos em fotografia e vídeo indicam preocupações comuns ao feminismo daquele período. A contradição entre o discurso e a prática foi a pergunta que guiou o processo de escrita do trabalho.<br>This work investigates the photography and video production of artists who used their own body as an object of representation in the 1970s, under a bias of feminist and gender analysis. The main objective was to highlight the possible influence of the second wave feminist movement on the work of brazilian artists. The artists Anna Bella Geiger, Anna Maria Maiolino, Iole de Freitas, Lenora de Barros, Regina Vater and Sonia Andrade are part of my scope of case studies. The development of the work was based on unpublished interviews with the artists researched and the appreciation of their work that meet the chosen cut. From the creation of three categories based on the content of artistic work, the following themes were defined: the private sphere as opposed to the public, the fictional construction of self, and the aesthetics of violence. Each of these thematic nuclei guide the three chapters that constitute the dissertation: "The body is the house", "The body is the camouflage" and "The body is the fissure", respectively. In the first chapter, I present works that expose questions regarding the domestic space and the gendered functions experienced by women, through the theoretical interlocution of Hannah Arendt and Jayne Wark. In the second, I point to works that relate to the idea of fragmented identity based on fictional constructions of self that artists have developed for photography and video. Teresa de Lauretis, Donna Haraway, Luiz Sérgio de Oliveira and Janet Wolff were the most significant theoretical contributions of the chapter. Lastly, in the third, I approach works produced in the context of the military dictatorship in Brazil, which confront the violence of the period resulting from censorship, torture and restriction of individual and collective freedoms, based on three authors who dedicated themselves on the period: Artur Freitas, Claudia Calirman and Margareth Rago. With the methodological support of a content analysis of the interviews and the theoretical-critical opinion of the works, it was possible to infer that the discourse of the artists about their works does not have feminist intentions in the majority of the times. However, the ideas present in their work in photography and video indicate concerns common to feminism during that period. The contradiction between discourse and practice was the question that guided the writing process of the work.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
4

Ferretti, Sandra. "La narrativa breve de Carmen Laforet (1952-1954)." Doctoral thesis, Universitat de Barcelona, 2013. http://hdl.handle.net/10803/130829.

Full text
Abstract:
La tesis se centra en uno de los aspectos menos considerados de la escritora hasta ahora: su narrativa breve, escrita en un corto periodo de tiempo, entre 1952 y 1954, y bajo unas condiciones de espíritu que resultan perfectamente aislables del conjunto de su obra. En ella apreciamos la suave ironía con que tiñe sus narraciones, su reacción ante la belleza de la Naturaleza, su amor a la libertad y sobre todo la búsqueda de una bondad y verdad interior vinculada al amor y a la etapa religiosa vivida por la escritora en este periodo. En particular nos hemos centrado en los personajes femeninos de sus novelas cortas, pues al igual que ocurre en la mayor parte de su obra, son ellos los que aportan con mayor profundidad un conocimiento psicológico del ser humano. El análisis de su narrativa breve nos ha proporcionado fundadas bases para una interpretación más ajustada de la Carmen Laforet real, hasta hace poco reducida a su creación más inmortal, la frágil Andrea de Nada. Se ha demostrado cómo Carmen Laforet ha sido no solamente la autora de Nada, sino una valiosa escritora de novelas cortas y de cuentos, menos considerados por la crítica pero altamente representativos de su quehacer. Dicha narrativa breve la sitúa como una mujer de su época que, sin embargo, rehúye el compromiso ideológico o el realismo social, que se impone en los años cincuenta, para sumergirse en la búsqueda de una verdad humana que carece de color político y sí aporta, en cambio, una reflexión sobre la honestidad, la hipocresía, la ambición o la abnegación como hechos fundamentales en las vidas de los seres reales. Laforet es una excelente escritora de relatos breves a los que, sin embargo, ella no concede demasiada importancia. Su periodo de creación en este género es sumamente limitado, como se ha dicho. Nunca más vuelve a escribir narrativa breve, pero la novela corta le sirve para dar forma a sus nuevas creencias y necesidades religiosas. Y de ahí la aportación sutil de Laforet a una narrativa católica que en los años 50 ha tenido en ella y en su narrativa breve a una de sus más importantes representantes. La tesis ha abordado también diversos temas relacionados con la época de la posguerra, que sirven de telón de fondo en las novelas de Laforet como el hambre, las penurias, la miseria, la lucha por la supervivencia, la falta de medios, etc. Sus ideales resultan próximos a los ideales de San Francisco de Asís y que lamentablemente la crítica no valoró en su momento de manera oportuna, según creemos; las siete novelas cortas estudiadas – “El piano”, “La llamada”, “El viaje divertido”, “La niña”, “Los emplazados”, “El último verano” y “Un noviazgo” muestran prioritariamente temas como el desarrollo de la propia identidad, la autonomía personal, los valores cristianos y la represión social; algunas de sus narraciones breves realizan aportaciones importantes al tema del feminismo y de crítica social, presente en mucha de su obra. Aunque muy matizados por temas específicos de la religión católica como la caridad, el amor o el sacrificio, derivados de la propia conversión de la escritora en diciembre de 1951, no es nada difícil detectar la crítica social en los escritos breves de Carmen Laforet, aunque la mayoría de los expertos a menudo no hayan incidido en este particular. ¬La tesis se centra en las siete novelas cortas mencionadas, aunque mantiene correspondencias con su literatura cuentística y hace referencias a su narrativa.<br>The thesis centres on one of the author’s least recognised areas until now: her short stories, written in the brief period of time between 1952 and 1954, and under the spiritual conditions which appear as entirely distinct from those experienced in her main body of work. In this piece we can appreciate the smooth irony which runs through her narrative, her reaction towards the beauty of nature, her love of freedom and, above all, her search for righteousness and inner truth connected to the love and religious phase experienced by the writer during this period. In particular, we have focussed on the female characters in her short stories as it is those that demonstrate most profoundly the writer’s understanding of the human condition. It is shown that Carmen Laforet isn’t only the author of Nada but a valuable writer of novellas and short stories which are less well-known critically but highly representative of her craft. The thesis also approaches different related themes from the post-war era, that serve as a backdrop to the novels of Laforet alongside famine, scarcity, misery, the fight for survival, lack of means, etc. Her ideals surface as similar to those of St Francis of Assisi but regrettably this remained unnoticed by the critics of the time. The seven short stories studied – El piano, La llamada, El viaje divertido, La nina, Los emplazados, El ultimo verano and Un noviazgo primarily show themes like the development of one’s own identity, personal autonomy, Christian values and social repression; some of her short stories bring out important contributions on the theme of feminism and social criticism, and these are present in much of her work.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
5

Leask, Margaret. "Lena Ashwell, 1869-1957 'actress, patriot, pioneer' /." Connect to full text, 2000. http://hdl.handle.net/2123/360.

Full text
Abstract:
Thesis (Ph. D.)--University of Sydney, 2001.<br>Title from title screen (viewed Apr. 21, 2008). Submitted in fulfilment of the requirements for the degree of Doctor of Philosophy to the Dept. of English, Faculty of Arts. Degree awarded 2001; thesis submitted 2000. Includes bibliography. Also available in print form.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
6

Andrade, Ciudad Luis. "Topónimos de una lengua andina extinta en un listado de 1943." Pontificia Universidad Católica del Perú, 2013. http://repositorio.pucp.edu.pe/index/handle/123456789/101881.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
7

Pinter, Oñate Walter. "La lengua como uso social en Ortega." Tesis, Universidad de Chile, 1999. http://repositorio.uchile.cl/handle/2250/136183.

Full text
Abstract:
Memoria para optar al título de Periodista<br>El autor no autoriza el acceso a texto completo de su documento<br>Sin duda que escribir sobre el más importante pensador español del siglo es una dificultad no menor. Más aun, si se trata de un filósofo, como es el caso de José Ortega, quien además ha gozado de un prestigio complejo a propósito de circunstancias de diferente tenor, pero no por ello desdeñables. Digo complejo, a propósito de una entrañable disputa sobre las dudas respecto a su calidad de filósofo, pero también, en relación a las formas en que José Ortega expresó su pensamiento. Ambos aspectos, -en apariencia diferentes- poseen una orgánica conexión, pues la filosofía ha estado marcada o circunscrita a una forma de difusión académica, para la cual es necesario un cierto entrenamiento metódico y terminológico, que a pesar de los esfuerzos, nada despreciables de generaciones de filósofos para hacerla comprensible, han sido infructuosos, en cuanto a la masificación del mensaje y su acogida y comprensión por parte de un público amplio. Más allá de lo que se piense, la filosofía es compleja, y si bien existen teorías filosóficas más accesibles -como la del propio Ortega-, no se trata de una excepción, como en principio podría pensarse, quizás con justa razón, por palabras suyas, que invitan a leer sobre temas difíciles. La claridad a este punto puede devenir si consideramos el escenario filosófico del último siglo, marcado por el denominado giro lingüístico de la filosofía. Es en este contexto, donde Ortega produce, y donde lo hace para multitudes, a través de medios masivos de comunicación, como el periódico y la radio. La aparente paradoja, puede tener un esclarecimiento si consideramos la interpenetración de estilo y teoría del razonar contemporáneo filosófico, pues la diferenciación lata entre un aspecto y el otro, no puede sino considerarse como una herencia del racionalismo filosófico, y en última instancia del método platónico de la división, o del platonismo. Sin embargo, si bien la distinción entre ambos aspectos es un residuo del ideologismo racionalista, no por eso es imposible intentar un esclarecimiento y un acercamiento al problema aquí planteado. En palabras del autor, la claridad es posible, pero utópica. No sólo en este caso, sino en toda actividad humana. El estilo y la teoría son inseparables, es decir, el fondo y la forma de todo texto danzan, en buena medida, un mismo compás, por lo cual es preciso tener en cuenta aspectos estructurales de lo humano y hacer una referencia explícita a problemas relacionales para salvar el punto. O sea, tomar en cuenta a los emisores y receptores, así como un mensaje en forma concreta. Esa fue la raíz y el sentido del filosofar orteguiano, para el cual el destinatario siempre fue elemento fundamental a la hora de decir alguna verdad, y en este sentido, su obra está orientada conscientemente a los hablantes españoles e hispanohablantes. De ahí que encontremos formas de expresión totalmente heterodoxas en el razonar del filósofo español, pues utilizó géneros “simples”, como el artículo, la charla amistosa y la conferencia, los cuales fueron modalidades extrañas de comunicación para la filosofía tradicional, más aun, si tenemos en cuenta que Ortega realizó sus estudios de filosofía dentro de la tradición del idealismo alemán, la cual se caracteriza por ser, en cierto modo, impenetrable. No sólo aquí podemos encontrar elementos de continuidad y ruptura, sino también con la propia vocación filosófica moderna de hacer más accesible el pensamiento. En este sentido, cabe destacar a Descartes, quien lleva a cabo una revolución expresiva, al desarrollar su producción filosófica en francés, y no ya en el marco de la tradición latina clásica. A pesar de ello, la intención de Ortega es de más largo aliento, pues supera en radicalidad el intento del fundacional pensador francés de la denominada "modernidad". Pero el punto clave, como decía, es más radical, y se trata ahora no tan sólo de superar formalmente una barrera idiomática, sino de alcanzar, por una parte, desde el lenguaje mismo, un cierto universo común significativo. Es entonces, un intento interno, y no meramente exterior (mecánico), como el cartesiano. Este afán pretende desbancar así toda una tradición cientificista de la filosofía, que nace modernamente en el pensador francés. Ortega quiere pensar con las palabras, por las palabras y para los hablantes, podríamos indicar, no tan sólo con un idioma, sino a partir del lenguaje común. Por otro lado, es relevante notar, que su forma expositiva se acerca al diálogo, es decir, a la palabra hablada, en contraposición a la formalidad de la escritura y del libro en general, por ello fueron los géneros periodísticos y masivos los que más cultivó. Es el momento de hacer notar el paralelo entre Sócrates y Ortega, quien como es sabido es el fundador de la filosofía, pero además nunca escribió libros, y sin embargo, dedicó su vida a conversar con sus contemporáneos y fundar un estilo de vida y quizás de civilización. Hacer las cosas mejor o peor, con distintos niveles o grados de profundidad, pero siempre perfectiblemente. Es así como la propia filosofía de Ortega otorga esa posibilidad; es generosa en el planteo y la riqueza de los problemas que toca. Desde el lenguaje común, sin renunciar a mejorar, sin poner límites absurdos e inalcanzables, sin querer acabar con el tema, dispuesto siempre al diálogo, sin beatería terminológica y tecnicismos provenientes de la ciencia canónica y también de la filosofía, sin dar la última palabra. Hacerse entender, o intentarlo -pues en ello se juega la tradición racional de la filosofía, y a lo mejor, la filosofía o lo humano mismo-, ese fue el deseo de Ortega, tal vez incomprendido, por los paladines de la razón o de la sin razón. En sus propias palabras, de las masas.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
8

Cisneros, Luis Jaime. "REAL ACADEMIA ESPAÑOLA, Esbozo de una nueva gramática de la lengua española. Madrid, Espasa-Calpe, 1973." Pontificia Universidad Católica del Perú, 2014. http://repositorio.pucp.edu.pe/index/handle/123456789/114291.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
9

Bastos, Fernanda Pereira. "Tratamento de água de chuva através de filtração lenta e desinfecção UV." Mestrado em Engenharia Ambiental, 2007. http://repositorio.ufes.br/handle/10/1933.

Full text
Abstract:
Submitted by Maykon Nascimento (maykon.albani@hotmail.com) on 2016-05-18T19:28:17Z No. of bitstreams: 2 license_rdf: 23148 bytes, checksum: 9da0b6dfac957114c6a7714714b86306 (MD5) Dissertacao Fernanda Bastos.pdf: 2383262 bytes, checksum: 97593c61028106e6c41a5fb1222c092c (MD5)<br>Approved for entry into archive by Patricia Barros (patricia.barros@ufes.br) on 2016-06-14T18:04:40Z (GMT) No. of bitstreams: 2 license_rdf: 23148 bytes, checksum: 9da0b6dfac957114c6a7714714b86306 (MD5) Dissertacao Fernanda Bastos.pdf: 2383262 bytes, checksum: 97593c61028106e6c41a5fb1222c092c (MD5)<br>Made available in DSpace on 2016-06-14T18:04:40Z (GMT). No. of bitstreams: 2 license_rdf: 23148 bytes, checksum: 9da0b6dfac957114c6a7714714b86306 (MD5) Dissertacao Fernanda Bastos.pdf: 2383262 bytes, checksum: 97593c61028106e6c41a5fb1222c092c (MD5)<br>Diante de problemas de escassez de água na atualidade, o uso de fontes alternativas de suprimento é citado como solução para a conservação de água. Dentre essas fontes destaca-se o aproveitamento de água de chuva, que se caracteriza por ser uma solução simples e barata para se preservar água potável. Dentro deste contexto, esta pesquisa promoveu uma caracterização da água da chuva, viabilizando um sistema de tratamento desta água que tenha menor demanda operacional possível e que contribua para melhorar a qualidade de vida de populações que não têm acesso à água potável, com o menor impacto possível ao meio ambiente. Este trabalho estabelece as diretrizes para a concepção e elaboração de um projeto de abastecimento de água, onde o tratamento será através de Filtros Lentos e desinfecção ultravioleta, uma vez que a cloração – método mais tradicional – demanda um custo operacional mais elevado e também é rejeitada por algumas comunidades, devido ao sabor conferido à água clorada. Para a captação da água da chuva utilizaram-se os telhados dos prédios localizados no Parque Experimental do Núcleo Água, que foram construídos com telha metálica e possuem área de projeção total de, aproximadamente, 180m². Anexo ao prédio construiu-se um sistema de armazenamento e tratamento da água da chuva, composto por dois filtros lentos verticais e lâmpadas ultravioleta. A caracterização foi realizada por meio de 12 análises físico-químicas semanais: temperatura, pH, turbidez, cor verdadeira, sólidos suspensos, dissolvidos e totais, acidez, alcalinidade, dureza, cloretos, sendo que as três primeiras eram realizadas diariamente. E por meio de análises microbiológicas, como: coliformes termotolerantes, coliformes totais e Escherichia coli. Foi analisada a água de chuva sem tratamento, após passagem pelos filtros lentos com diferentes taxas de filtração (4, 6 e 8 m3/m2.dia) e após passagem pela desinfecção UV, com intensidade média de 0,57 mW/cm2. A água de chuva analisada pode ser classificada de acordo com o CONAMA 357/05 como de classe 1 e de acordo com a NBR 12.216/92 como tipo B, sendo necessária em ambas classificações um tratamento para o consumo humano. A qualidade da água de chuva, após filtração lenta, em relação à Portaria 518/04, do Ministério da Saúde, foi, em geral, satisfatória, porém, é necessária desinfecção para ser considerada potável. A taxa de radiação UV aplicada apresentou boa eficiência na remoção dos microorganismos estudados, tornando-a própria para consumo humano.<br>In the face of water scarcity problems in the present time, the use of alternative supply sources is cited as solution for the water conservation. Among these sources, the main is the rainwater catchment system, characterized by a simple and cheap solution to preserve drinking waters. In this context, this research promoted a characterization of the rainwater, making it possible a system of treatment of this water making viable the smallest operational demand possible, and thus, contributes to improve the quality of life of populations that do not have access to drinking waters with low impact possible to the environment. The present work establish the guidelines for the conception and elaboration of a project of water supply, where the treatment will be through Slow Filters and ultraviolet disinfection – keeping in mind that the chlorination, conventional method, demand a operational high cost, and also is rejected by some communities, because of the taste of the chlorinated water. The roofs of the building located in the “Parque Experimental do Núcleo Água” were utilized for the rainwater capitation, were constructed with metallic tile and, approximately, 180m ² of total projection area. Annex to the building was constructed a system of storage and treatment of the rainwater, is formed by two vertical slow filters and ultraviolet light bulbs. The characterization occurred through by 12 weekly physical-chemical analyses: temperature, pH, turbidity, true color, suspended solids, dissolved solids and total solids, acidity, alkalinity, hardness, chloride -the first three were carried out every day; and microbiological analyses, like: thermo tolerant and total coliforms and Escherichia coli. The rainwater was analyzed without treatment after passage through the slow filters with different filtration rates (4, 6 e 8 m3/m2 day), and after passage through ultraviolet disinfection with average of the 0,57 mW/cm2 . The rainwater analyzed can be classified according to CONAMA 357/05 is class 1 and according to NBR 12.216/92 is type B, being necessary in both classifications a treatment for the consumption. The quality of rainwater, after slow filtration, regarding Brazilian Ministry of Health Directive # 518/04, was, in general satisfactory, but is necessary the disinfection to be considered drinking water. The rate of ultraviolet radiation applied showed good efficacy for removal of microbiological studied in this research, being suitable for drinking.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
10

Krause, Lena [Verfasser]. "Der Deutsche Rat für Internationales Privatrecht : Wirken und Wirkung im Kontext kollisionsrechtlicher Entwicklung in Deutschland seit 1953 / Lena Krause." Baden-Baden : Nomos Verlagsgesellschaft mbH & Co. KG, 2018. http://d-nb.info/1175743445/34.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
11

Aramayo, Perla Julio. "ANGEL ROSENBLAT. Lengua y cultura de Venezuela. Tradición e innovación. Universidad Central de Venezuela. (Caracas. 1957). 45 pp." Pontificia Universidad Católica del Perú, 2017. http://repositorio.pucp.edu.pe/index/handle/123456789/114527.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
12

Nascimento, Lairane Menezes do. "Literatura e testemunho no romance Em câmara lenta, de Ranato Tapajós." Universidade Federal do Espírito Santo, 2013. http://repositorio.ufes.br/handle/10/3273.

Full text
Abstract:
Made available in DSpace on 2016-08-29T14:11:29Z (GMT). No. of bitstreams: 1 tese_6541_Literatura e testemunho no romance Em câmara lenta- Lairane Menezes do Nascimento.pdf: 10368065 bytes, checksum: b02a1f491f610decf26e4ee58e0d5d5d (MD5) Previous issue date: 2013-06-05<br>Este trabalho analisa o romance Em câmara lenta, de Renato Tapajós, 1977, a partir da noção de literatura de testemunho. A escolha do romance se deu (a) pela sua representatividade de um período histórico brasileiro o da ditadura militar pós-1964 e (b) por reunir características relevantes do testemunho enquanto expressão literária. Para tanto, textos e estudos como os de Márcio Seligmann-Silva, Primo Levi, Giorgio Agamben e Jaime Ginzburg foram fundamentais para a reflexão, além de outros trabalhos específicos de crítica sobre o romance.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
13

Schrage, Lena [Verfasser]. "Otto Freundlich (1878–1943) : Individualist im Netzwerk der Pariser Avantgarde – Das Frühwerk / Lena Schrage." Frankfurt a.M. : Peter Lang GmbH, Internationaler Verlag der Wissenschaften, 2016. http://d-nb.info/1123420521/34.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
14

Gutiérrez, Contreras Daniela. "Reforma ortográfica e ideologías lingüísticas en Chile (1913-1927): la Academia Chilena de la Lengua y el retorno a la ortografía de la RAE." Tesis, Universidad de Chile, 2017. http://repositorio.uchile.cl/handle/2250/145199.

Full text
Abstract:
Tesis para optar al grado de Magíster en Lingüística mención Lengua Española<br>En 1927 se produjo el abandono de la “ortografía chilena”, oficializada en 1844, en favor de la ortografía de la Real Academia Española, tras un largo proceso marcado por diferentes posturas que oscilaban entre la constitución de una ortografía propia de la nación y la adopción de aquella ofrecida por la tradición española. El problema de la ortografía ocupó la atención de muchos intelectuales chilenos de este periodo debido a su vinculación íntima con la conformación y consolidación del aparato estatal chileno, relacionada con la importancia de la alfabetización. Un actor social relevante en el movimiento “contrarreformista”, auspiciadora del retorno a la ortografía de la RAE, fue la Academia Chilena de la Lengua, fundada como correspondiente de la corporación española en 1885, y activa de manera sostenida a partir de 1914. En la presente investigación estudiamos los discursos acerca de la ortografía española que la Academia Chilena, como institución o a través de sus miembros, produjo entre 1913 y 1927. Hemos indagado en los vínculos que las ideas contenidas en estos discursos tienen con el contexto cultural y político más amplio de dicha época, es decir, considerándolas como parte de ideologías lingüísticas que articulan el escenario glotopolítico del Chile de comienzos del siglo XX. Este enfoque nos permite concluir que el debate ortográfico respondió a necesidades nacionales y extranjeras las cuales posibilitaron la norma castellana en el sistema de escritura del país. Así, la RAE, a través de su proyecto “contrarreformista” y la creación de Academias, buscó reforzar los lazos culturales, sociales y políticos con la nación. A su vez, en Chile identificamos que el conflicto sobre el sistema escritural, significó las necesidades políticas y sociales de una nación que reconoció en la estandarización ortográfica, una herramienta glotopolítica que sirvió para la consolidación de un estado moderno.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
15

Medeiros, Ariane Liliam da Silva Rodrigues. "Am?lia Duarte Machado, a Vi?va Machado: a esposa, a vi?va e a lenda na Cidade do Natal (1900-1930)." Universidade Federal do Rio Grande do Norte, 2013. http://repositorio.ufrn.br/handle/123456789/19553.

Full text
Abstract:
Submitted by Automa??o e Estat?stica (sst@bczm.ufrn.br) on 2016-01-04T22:00:08Z No. of bitstreams: 1 ArianeLiliamDaSilvaRodriguesMedeiros_DISSERT.pdf: 1844822 bytes, checksum: 23074a74c564c4c349ddb3976b20fefb (MD5)<br>Approved for entry into archive by Arlan Eloi Leite Silva (eloihistoriador@yahoo.com.br) on 2016-01-07T20:49:57Z (GMT) No. of bitstreams: 1 ArianeLiliamDaSilvaRodriguesMedeiros_DISSERT.pdf: 1844822 bytes, checksum: 23074a74c564c4c349ddb3976b20fefb (MD5)<br>Made available in DSpace on 2016-01-07T20:49:57Z (GMT). No. of bitstreams: 1 ArianeLiliamDaSilvaRodriguesMedeiros_DISSERT.pdf: 1844822 bytes, checksum: 23074a74c564c4c349ddb3976b20fefb (MD5) Previous issue date: 2013-12-20<br>Coordena??o de Aperfei?oamento de Pessoal de N?vel Superior - CAPES<br>A pesquisa em quest?o analisa as representa??es elaboradas sobre Am?lia Duarte Machado, imagens que foram constru?das em um determinado espa?o: a Cidade do Natal. Am?lia, uma mossoroense de vida simples, passou a ter uma vida luxuosa ao casar com o rico comerciante portugu?s Manoel Machado, em 1904. Ela levou uma vida de dama da sociedade, residia em uma resid?ncia suntuosa, viajou para a Europa, frequentava o Teatro da cidade e cuidava da imagem social de seu esposo, abrindo as portas da sua casa para a promo??o de jantares e recep??es. Vivenciou as transforma??es ocorridas em Natal nas primeiras tr?s d?cadas do s?culo XX, quando por iniciativa de uma elite pol?tica e intelectual a cidade passou a incorporar valores burgueses e a dotar de uma estrutura t?cnica voltada para os melhoramentos trazidos pela Revolu??o Industrial. Em 1934, com a morte do marido, assumiu os neg?cios da fam?lia. Al?m de vi?va, tornou-se tamb?m uma mulher empreendedora. A vi?va Am?lia Machado tamb?m passou a ser alvo de suspeitas da popula??o, boatos sobre sua vida. A partir da? emerge uma figura amedrontadora em Natal, um ser que capturava e comia o f?gado de crian?as, o papa-figo da Cidade do Natal, a Vi?va Machado. Na presente pesquisa, iremos relacionar diferentes imagens que circularam sobre essa mulher, que foi dama da sociedade, vi?va arrojada e papa-figo, articulando essas representa??es com o discurso sobre o feminino que circulava na Natal das d?cadas 1900 a 1930. Ainda levantaremos hip?teses sobre a cria??o da Lenda da Vi?va Machado<br>The research project examines representations elaborated about Amelia Duarte Machado, images that were built in a particular space: the Natal City. Amelia, one mossoroense that has a simple life, stated a luxurious life after marrying with a rich Portuguese merchant Manuel Machado, in 1904. She led a life of society lady, lived in a sumptuous residence, traveled to Europe, attending the Theatre the city and took care of the social image of her husband, opening the doors of your home to promote dinners and receptions. Experienced the changes occurring in Natal in the first three decades of the twentieth century, when the initiative of a political and intellectual elite of the city began to incorporate bourgeois values and to provide a technical framework focused on the improvements brought by the Industrial Revolution. In 1934, with her husband's death, took over the family business. Besides the widow, also became an enterprising woman. The widow Amelia Machado also became the target of suspicion of the population, rumors about his life. From there emerges a frightening figure in Natal, a being that captured and ate the liver of children, the papa-figo of Natal City, the Widow Machado. In this research, we relate different images that circulated about this woman, who was society lady, dashing widow and papa-figo, articulating these representations with the discourse on female circulating in Natal from 1900 to 1930 yet will raise hypotheses about the creation of the Legend of the Widow Machado
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
16

Grau, Mateu Josep. "La Lliga Regionalista i la llengua catalana, 1901-1923." Doctoral thesis, Universitat Pompeu Fabra, 2004. http://hdl.handle.net/10803/7461.

Full text
Abstract:
La tesi estudia l'activisme lingüístic de la Lliga Regionalista, el principal partit polític de la Catalunya del primer quart del segle XX. En primer lloc, mostra com els regionalistes van impulsar tant la codificació del català com l'ús d'aquesta llengua en àmbits com l'administració pública, l'escola o els tribunals. A més, analitza l'oposició dels sectors polítics i intel·lectuals castellanistes a l'ús oficial del català, i recull algunes de les polèmiques lingüístiques més rellevants del període. Finalment, relata el desmantellament de l'obra lingüística de la Lliga per part de la Dictadura de Primo de Rivera. Es tracta, en suma, d'una visió de conjunt del que va ser el primer assaig global de política lingüística de la Catalunya contemporània.<br>La tesis estudia el activismo lingüístico de la Lliga Regionalista, el principal partido político de la Cataluña del primer cuarto del siglo XX. En primer lugar, muestra como los regionalistes impulsaron tanto la codificación del catalán como el uso de esta lengua en ámbitos como la administración pública, la escuela o los tribunales. La tesis da cuenta también de la oposición de los sectores políticos y intelectuales castellanistas al uso oficial del catalán, y recoge algunas de las polémicas lingüísticas más relevantes del período. Finalmente, relata el desmantelamiento de la obra lingüística regionalista por parte de la Dictadura de Primo de Rivera. Se trata, en suma, de una visión de conjunto del que constituyó el primer ensayo global de política lingüística de la Cataluña contemporánea.<br>The thesis studies the linguistic activism of the Lliga Regionalista, the main political party in Catalonia in the first quarter of the XXth century. Firstly, it shows how the regionalists led the work of codification of the Catalan language and promoted its use in official areas such as the civil service, the education system or the judicial system. It also describes the opposition of the castilianist groups (politicians, civil servants, intellectuals) to the official use of Catalan, and reports some of the most relevant linguistic polemics of the period. Finally, it narrates the dismantling of the regionalist linguistic policy by Primo de Rivera's dictatorship. In short, the thesis offers a comprehensive view of what constituted the first global attempt of language planning in modern Catalonia.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
17

Sabater, Lorenzo Pilar. "Las tesis doctorales de las facultades de ciencias de la Universidad de Murcia. 1955 – 1990 (catálogo, estadística descriptiva y bibliometría)." Doctoral thesis, Universidad de Murcia, 2001. http://hdl.handle.net/10803/38249.

Full text
Abstract:
El propósito de esta tesis doctoral ha sido la realización de un catálogo de la tesis doctorales defendidas en las Facultades de Ciencias de la Universidad de Murcia desde 1955 a 1990. Dicho catálogo recoge los datos referenciales de 667 tesis (292 de química, 225 de medicina, 84 de biología, 32 de veterinaria, 20 de matemáticas, 13 de física y 3 de geología). El catálogo se presenta ordenado por titulaciones y dentro de éstas, alfabéticamente por autores, se complementa con un índice general de autores, otro de directores y un tercero de autores ordenado por fechas de lectura de las tesis. El catálogo se acompaña además de un estudio estadístico descriptivo de los autores de las tesis, de los directores de las mismas, de la forma depresentación de las propias tesis y, por último, un análisis bibliométrico de las referencias bibliográficas de cada una de las tesis.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
18

Staveryd, Caisa. "Från Doktorns spalt till Så får du hetare sex! - en studie om framställningen av sexualsynen i tidskriften Vecko-Revyn 1955-2005." Thesis, Halmstad University, School of Teacher Education (LUT), 2007. http://urn.kb.se/resolve?urn=urn:nbn:se:hh:diva-1419.

Full text
Abstract:
<p>Syftet med uppsatsen är att undersöka om sexualsynen i Vecko-Revyn under perioden 1955-2005 följer samma förändring som har inträffat i sexualsynen i samhället enligt en för studien sammansatt analysmodell. Med hjälp av den hermeneutiska metoden har källmaterialet, som består av artiklar och spalter från Vecko-Revyn från 1955-2005, analyserats. Den teoretiska utgångspunkten består Lennerheds, Sandströms, Bergenheims och McLarens teoretiska skildringar av sexualsynen, vilka är sammansatta i en för studien aktuell analysmodell. Slutsatsen visar att Vecko-Revyns sexualsyn följde förändringen i samhällets sexualsyn i olika grad under de olika decennierna. Den mångfasetterade bilden av Vecko-Revyns sexualsyn som framträder i det undersökta materialet visar att Vecko-Revyns åsikter i vissa fall var mer liberala än samhällets medan de i andra fall var mer konservativa. Det var främst i Vecko-Revyn liberala inställning till föräktenskapliga sexuella relationer som de skiljde sig åt gentemot samhället under den undersökta perioden.</p>
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
19

Cossio, Arredondo Germ?n. "So?lo cuento con mi lengua: Hablas pol?ticas y campos en disputa en Tributo del Mudo, de Diana Bellesi, y La Bandera de Chile, de Elvira Hern?ndez." Tesis, Universidad de Chile, 2008. http://repositorio.uchile.cl/handle/2250/108497.

Full text
Abstract:
Tesis para optar al grado de Mag?ster en Estudios Latinoamericanos<br>El presente ensayo empieza con una confesi?n: la necesidad de declarar que la escritura que se despliega en este trabajo posee una mirada estr?bica; por un lado, este ensayo despliega sus l?neas descriptivas sobre Tributo del mudo, texto po?tico escrito en 1982, por la poeta argentina Diana Bellesi (1946); por otra parte, la atenci?n tambi?n va a recaer sobre otro texto de poes?a, titulado La Bandera de Chile, escrito en 1981, pero publicado con posterioridad, por la poeta chilena Elvira Hern?ndez (1951). Si bien nuestra escritura ir? privilegiando el an?lisis de un texto por sobre otro, incluso separados por cap?tulos independientes, advertimos de entrada que en cada an?lisis rondar? el esp?ritu de la letra del otro texto po?tico, produci?ndose una contaminaci?n intertextual ah? donde centremos nuestra investigaci?n, defraudando a aquel lector que busca en esta escritura una separaci?n tan total como as?ptica de cada texto estudiado. No ha podido ser de otra forma, es m?s, ha sido totalmente conciente y program?tico en tanto hemos querido no s?lo abordar cr?tica y descriptivamente cada uno de estos textos sino adem?s hacerlos dialogar entre s?, entendiendo que di?logo implica establecer sus diferencias as? como explicitar aquellos aspectos que tienden a compartir, en lo textual y contextual. Convergencias y querellas que permiten la emergencia de perspectivas que en general son veladas a la cr?tica cuando ?sta se esmera en no querer salir de la letra misma.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
20

Silva, Ana Claudia da [UNESP]. "A autointertextualidade na obra ficcional de Mia Couto: história, crítica e análise." Universidade Estadual Paulista (UNESP), 2010. http://hdl.handle.net/11449/102366.

Full text
Abstract:
Made available in DSpace on 2014-06-11T19:32:07Z (GMT). No. of bitstreams: 0 Previous issue date: 2010-05-20Bitstream added on 2014-06-13T19:21:18Z : No. of bitstreams: 1 silva_ac_dr_arafcl.pdf: 1131007 bytes, checksum: 5a634a212d80f6c1cf762c40f53eae5b (MD5)<br>Conselho Nacional de Desenvolvimento Científico e Tecnológico (CNPq)<br>Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior (CAPES)<br>O presente estudo tem como objetivo principal a análise da autointertextualidade presente na obra de Mia Couto, por meio dos motivos composicionais do tempo, especialmente os cronotopos do rio e da casa. Para isso, temos como objetos privilegiados de análise o conto “Nas margens do tempo” (COUTO, 1996) e o romance Um rio chamado tempo, uma casa chamada terra (COUTO, 2003). A análise literária está baseada nas concepções de Gerárd Genette e outros autores sobre a autointertextualidade; para a análise dos cronotopos, utilizamos as reflexões de Mikhail Bakhtin e Benedito Nunes. De posse destes e de outros estudos da teoria da narrativa, analisamos os textos literários, procurando identificar elementos do conto que são retomados no romance. Além da análise, procedemos, também, à reflexão sobre a história da literatura moçambicana, procurando compreender, por meio dela, o lugar que Mia Couto ocupa nesse sistema literário. Procuramos, também, reunir a fortuna crítica acadêmica monográfica do autor produzida no Brasil e fazer um rápido balanço sobre ela, identificando o modo como este autor tem sido lido no país<br>El presente estudio tiene como objetivo principal el análisis de la autointertextualidad presente en la obra de Mia Couto, por medio de dos motivos de composición del tiempo, especialmente los cronotopos del río y de la casa. Para eso, tenemos como objetos de análisis privilegiados el cuento Nas margens do tempo (COUTO, 1996) y la novela Un río llamado tiempo, una casa llamada tierra (COUTO, 2003). El análisis literario está basado en las concepciones de Gerárd Genette y otros autores sobre la autointertextualidad; para el análisis de los cronotopos, utilizamos las reflexiones de Mikhail Bakhtin y Benedito Nunes. Con estos y otros estudios de la teoría narrativa en la mano, analizamos los textos literarios, procurando identificar elementos del cuento que son retomados en la novela. Además del análisis, hacemos, también, una reflexión sobre la historia de la literatura mozambicana, buscando comprender, por medio de ella, el lugar que Mia Couto ocupa en este sistema literario. Procuramos, también, reunir la fortuna crítica académica monográfica del autor producida en Brasil y hacer un rápido balance sobre ella, identificando el modo en que este autor ha sido leído en el país
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
21

García, Trinidad María Dolores. "La obra de Rosa Regás: La reconstrucción del mundo narrativo en el espejo de la memoria y del tiempo." Doctoral thesis, Universitat de Barcelona, 2017. http://hdl.handle.net/10803/459062.

Full text
Abstract:
La siguiente tesis doctoral titulada La obra de Rosa Regàs: la reconstrucción del mundo narrativo en el espejo de la memoria y del tiempo aborda el estudio de la vida y de la obra de la escritora contemporánea Rosa Regàs Pagés (Barcelona, 1933). Se trata de una investigación centrada en su biografía y en su narrativa completa escrita en castellano. Señalamos en este trabajo, además de la intertextualidad que se establece en su producción literaria, el vínculo que se da entre sus obras, el contexto histórico y social en el que vive la autora, y su experiencia personal. Ha sido nuestro propósito describir, caracterizar y comprender qué elementos determinan la literatura regasiana para ofrecer una valoración crítica desde una perspectiva epistemológica de acercamiento a las preocupaciones estéticas e ideológicas de la autora, que han repercutido en su manera de entender la escritura y de producirla. Destacamos su faceta profesional en el mundo de la edición a cargo de La Gaya Ciencia, comentamos sus publicaciones ‒ muy acordes con su gusto por despertar el interés y la curiosidad del público lector‒, e incluso nos detenemos en abordar cuáles fueron los autores noveles a quienes brindó la alternativa en el mundo editorial. Asimismo, analizamos su evolución de editora a escritora ‒pasando por la vertiente de traductora‒, e insistimos en la importancia de su anexión al grupo de la Gauche divine. Estudiamos cómo repercute su faceta profesional a lo largo de su trayectoria literaria que se inicia en 1988, con la publicación de Ginebra ‒un libro de viaje hecho por encargo‒, hasta su última novela, Música de cámara, premiada con el Biblioteca Breve en 2013. Examinamos toda su obra narrativa en castellano compuesta por una variedad de géneros: relatos cortos, novelas, ensayos y libros de viaje, con el afán de demostrar la trascendencia de su biografía en su literatura, y el valor que la autora otorga a la memoria tanto histórica como personal, como un poderoso elemento capaz de transformar la realidad. Su narrativa se cimienta en el bagaje personal de la escritora y en una mímesis sincrónica, ella misma o una anécdota suya quedan, en muchos casos, transfiguradas en un personaje o en una situación de su universo narrativo.<br>The following doctoral thesis, named The work of Rosa Regàs: reconstruction of the narrative world in the mirror of memory and time (“La obra de Rosa Regàs: la reconstrucción del mundo narrativo en el espejo de la memoria y del tiempo”), addresses the life and work of the contemporary writer Rosa Regàs Pagés (Barcelona, 1933). The research focuses on her biography and her narrative written entirely in Spanish. This research shows the intertextuality in her literature, the link between her works, the social and historical context in which the writer lives, and her personal experience. The purpose of this paper is to describe, characterise and understand the elements that determine Regasian literature in order to offer a critical review from an epistemological perspective approaching the aesthetical and ideological concerns of the writer, which had an impact on her way of understanding and creating literature. We highlight her professional role in the publishing world in charge of La Gaya Ciencia; we comment her publications ‒which reflect her quest to awaken interest and curiosity‒, and we even analyse which new authors she offered the alternative to in the publishing world. We also analyse her evolution from publishing to writing –going through translation‒, and we highlight the importance of her membership in the Gauche divine. We study how her professional career affected her literary career, which began in 1988 –when she was entrusted with the task of writing Ginebra, a travel book – until her most recent, Música de cámara, which received the Biblioteca Breve award in 2013. We examine her entire repertoire of Spanish narrative, which includes a number of genres –short stories, novels, essays and travel books– to demonstrate the transcendence of her biography in her works, and the value given by the author to historical and personal memories, as a powerful element capable of transforming reality. Her narrative is founded on her personal knowledge and on a synchronic mimesis – she herself or an anecdote of hers are often transfigured into a character or a situation in her narrative universe.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
22

Grau, Perejoan Maria. "Reterritorialising the Caribbean: Marching alongside Earl Lovelace." Doctoral thesis, Universitat de Barcelona, 2015. http://hdl.handle.net/10803/295842.

Full text
Abstract:
This study revolves around the figure of Caribbean writer Earl Lovelace. The thesis demonstrates that the emphasis on the deterritorialisation of the Caribbean region and the focus on transnationalism has meant that what is produced within its geographical boundaries is sidelined in favour of what is produced beyond them. The study argues that even though Western academia holds transnationalism as the most appropriate and encompassing approach to deal with Caribbean literature, its applicability is limited to those writings produced in metropolitan spaces. In fact, due to the transnational nature of the Caribbean region itself, it is possible to see the Caribbean as both an intercultural and transcultural space and to recognise that the nation-state is a reality. The figure of Trinidadian writer Earl Lovelace serves to reclaim the importance of Caribbean-based narratives. Lovelace’s alternative journey distinguishes him from the majority of West Indian writers. To start with, he has made the extremely political choice of staying in Trinidad and has thus rejected the pull towards migrating, which is still a staple for the West Indian artist. However, his choice is not without consequences. Because of his decision to stay in the region he has been labelled a regional and national writer, since his work is not tailored for a Western readership and offers context-based narratives in which Creole language is present. As a result, his writings have been excluded from the mainstream postcolonial literary field. This thesis foregrounds Lovelace’s writings as an extremely important intervention in the Caribbean, as they prove that the Caribbean nation is also a place where people can build a life. In his writings Lovelace contests the representations which establish the perceived impossibility of residing in the Caribbean and the pervading idea of the region as a non-place populated by non-people who have created nothing – a construct which ultimately contributes to maintaining the region dependant on Western approval and tutelage. Like many other West Indian creative writers, Lovelace has theorised on Caribbean culture and literature. Aware of the historic roots of the ills of the region but optimistic about the possibilities of constructing a new culture, he has emphasised that the heterogeneity of the region is its most enriching characteristic and one that allows for the creation of a new future together. Lovelace has argued that the diverse and heterogeneous nature of the region, as its real heritage, not only needs to be valued, but it needs to be seen as a precondition which allows for the creation of a New World. While the Trinidadian author argues that the construction of a New World for the region can only be accomplished through the collective involvement of the different communities, this study argues that in order to reverse the trend that sidelines non-diasporic Caribbean writing, a similar collective endeavour is needed. This collective endeavour includes a variety of cultural agents: writers, intellectuals, activists, publishers, critics, scholars and translators alike. Indeed, ethically and politically motivated translations of West Indian literary texts can also participate in the critical network that contributes to the collective dimension of social struggles. Through their artistic renditions of a source text, literary translators can help spread these narratives’ symbolic force.<br>Aquesta tesi doctoral explora la figura de l’escriptor de Trinidad i Tobago Earl Lovelace. Actualment el món de la literatura postcolonial està dominat, en gran mesura, per obres literàries que s’estudien des de teories transnacionals i post-nacionals. L’estudi subratlla la necessitat de recuperar narratives caribenyes situades al Carib i escrites per autors no diaspòrics; autors que són definits com a locals o nacionals des d’un punt de vista hegemònic, i als que no se’ls dóna cabuda en el panorama literari mundial. De fet, els textos de Lovelace són de gran importància en el context de les lletres caribenyes perquè no només se situen sempre a l’illa de Trinidad, microcosmos del Carib, sinó que a més el Carib es presenta com un lloc amb una rica cultura pròpia i on és possible construir-hi una vida. És a dir, els textos de Lovelace ofereixen una visió del Carib que pretén contrarestar construccions freqüentment utilitzades per referir-se a la regió i que en última instància contribueixen a mantenir la regió sota tutela del món occidental. Així com Lovelace manté que la construcció d’un nou inici per al Carib – New World – només és possible amb la participació col·lectiva de les diferents comunitats de la regió, aquesta tesi defensa que per tal de revertir la tendència actual que menysté els textos d’autors no diaspòrics, és necessària una implicació col·lectiva d’escriptors, editors, crítics, acadèmics i traductors. D’aquesta manera, l’estudi posa en relleu la figura del traductor literari com un agent amb la capacitat de contribuir, amb les seves traduccions de textos literaris caribenys, a oferir una visió del Carib més plural i rica que no menystingui autors com Earl Lovelace.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
23

Contreras, Barceló Elisabet. "La crítica literaria en La Vanguardia (1914-1936). Mario Verdaguer y Agustí Calvet, Gaziel." Doctoral thesis, Universitat de Barcelona, 2013. http://hdl.handle.net/10803/123827.

Full text
Abstract:
La presente tesis doctoral tiene por objetivo inventariar y analizar la crítica literaria de dos personajes importantes, dentro de un período concreto y en un medio de comunicación concreto, a saber, La Vanguardia de los años comprendidos entre 1914 y 1936. En los últimos años, los investigadores de la literatura contemporánea han sentido la necesidad de abordar el estudio diacrónico de los periódicos, debido al importante papel que desempeñaron como comunicadores de masas y divulgadores culturales, desde finales del siglo XIX y hasta el siglo XXI. Durante estos años, un número considerable de literatos se emplearon en periódicos para ganarse la vida. A menudo se encargaban de escribir crítica literaria, un género periodístico propio que recoge la recepción de las novedades literarias, con la voluntad de estilo propia de un escritor. En este contexto, la presente investigación aborda el estudio del articulismo periodístico y concretamente la crítica literaria de Mario Verdaguer y Gaziel, como parte importante y trascendente de su producción literaria, que debe de conocerse como cualquier otra. Esta tesis aporta conocimiento sobre el género de la crítica literaria, circunscrito a un tiempo y un espacio determinados –la Península Ibérica de los años 20 y 30-, a partir de un mayor conocimiento de dos figuras destacadas de la cultura catalana, que en un determinado momento utilizaron la lengua castellana como vehículo de comunicación: Mario Verdaguer y Agustí Calvet, Gaziel. Ambos fueron escritores importantes durante estos años; sin embargo, sus facetas de críticos literarios habían caído en el olvido, a pesar de que su producción crítica es abundante y significativa. Para ello, ha sido necesaria la recopliación de todos los artículos de temática literaria de ambos, publicados en La Vanguardia, para elaborar un inventario y una clasificación posterior. A partir de la clasificación, se ha procedido a un análisis descriptivo de esta obra crítica configurando el pensamiento literario de cada uno, su concepción de la naturaleza de la crítica y la metodología usada a lo largo de los años, para discernir en qué contextos, es decir, ante qué tipo de obras, usaban un método u otro y por qué. De esta manera, la investigación matiza los conocimientos previos que se tenía de los dos escritores en sus facetas de intelectuales y periodistas, y ahondará en el conocimiento de sus facetas de crítico literario, hasta ahora poco estudiadas, aportando nuevos datos significativos para concebir sus pensamientos literarios, su manera de entender la crítica literaria y su propio ejercicio de la crítica. Todos estos objetivos se orientan hacia objetivos más generalistas como la contribución al conocimiento del género crítico, de un período concreto de la historia de la literatura y de un medio de comunicación concreto. Con todo ello, se pretende evidenciar la unión entre el periodismo y la literatura, no solamente en este caso de estudio, pues podría extrapolarse a otras situaciones y momentos históricos. Los lazos existentes entre la literatura y el periodismo se materializan en unos mismos agentes –escritores que publican artículos en prensa y periodistas que publican libros- y en unos géneros –la crítica literaria o la publicación de artículos recopilados-, que muestran la hibridez, la fina línea que separa ambos ámbitos, con un mismo origen: la pluma inquieta de una mente pensante. Así pues, a partir de un proceso lento de lecturas, re-lecturas y clasificaciones, y con una metodología de trabajo exhaustiva y rigurosa, se ha adquirido un conocimiento no sólo de la obra crítica de Mario Verdaguer y Gaziel, sino también, un mayor conocimiento de éstos, en todas sus facetas, y del contexto histórico-social en el que vivieron.<br>This thesis aims to compile and analyze the literary criticism of two important writers, working journalists, in a specific period of time and in a determined media, ie, La Vanguardia, between 1914 and 1936. In the lasts years, researchers of contemporary literature have had the need to study the media diachronically, specifically newspapers, because the role they played as mass communicators and cultural disseminators, was very important, at the end of 19th century and at the begining of the 20th century. During these years, a considerable number of writers used to work in newspapers to earn one's living. They took care of literary criticism of new books, with their own writer's style. In this context, this investigation deals with the study of newspaper articles, literary criticism specifically, as an important and significant part in the literary production of a writer. This thesis contributes to the knowledge of the genre of literary criticism, limited in a space and time -Iberian Peninsula in the twenties and thirties -. The research, also wants to shed a little more light on the knowledge of two prominent figures of Catalan culture, which used the Spanish language to communicate: Mario Verdaguer and Agustí Calvet, Gaziel. Both were recognized authors by their contemporaries and by present researchers, but their critical facets have been forgotten, even though their literary criticism's production is abundant and significant. To get these objectives we have looked for all the articles published by Verdaguer and Gaziel in La Vangaurdia, we inventoried and classified them in a database. After that, we analyse the literary theme articles to configurate the literary though, the conception of the criticism's nature and the methodology used by each one. The research increases the understanding of these two writers at the same time that contributes to the knowledge of the critical genre, in a moment of the literature history and evidence links between journalism and literature.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
24

Sfeir, Maya. "A Comparative Analysis of Language and Gender in Selected French and American Modern Drama." Thesis, Sorbonne Paris Cité, 2018. http://www.theses.fr/2018USPCA021.

Full text
Abstract:
Notre étude a pour objet d’examiner comment le genre et les relations de pouvoir et d’affinité sont construits à travers le discours dans deux pièces de théâtre françaises et deux pièces de théâtre américaines écrites durant l’époque moderne (1890-1914), Margaret Fleming (1890) de James A. Herne, He and She (1911) de Rachel Crothers, Les avariés (1902) de Eugène Brieux et La triomphatrice (1914) de Marie Lenéru. Le but de l’étude est de combler l’écart entre le champ d’étude du langage et du genre ainsi que dans le champ de l’analyse linguistique des textes de théâtre dans les mondes francophones et anglophones. Pour combler cette lacune, nous avons choisi de développer un modèle d’analyse ancré dans l’évolution récente du champ de langage et de genre tout en prenant en considération l’analyse linguistique des textes de théâtres. Le modèle joint les théories anglophones de l’analyse critique du discours ainsi que les théories de l’analyse du discours françaises et les théories d’énonciation. Notre analyse nous a démontré que dans les pièces françaises et américaines, les systèmes linguistiques français et anglais utilisent les mêmes stratégies et procès linguistiques pour représenter le genre et les relations. Nous avons également constaté que dans les textes dramatiques, le genre est situationnel, dépendant du contexte, et intersectionnel, se croisant avec d’autres catégories tels la classe, l’âge et l’ethnicité, et dans le cas des textes dramatiques, les genres dramatiques et les rôles des personnages. Nos résultats présentent de nouvelles façons d’étudier et de lire le genre dans les discours dramatiques et montrent aussi l’importance de joindre des approches multiculturelles<br>The purpose of this study was to investigate how gender, and power and affinity relationships areconstructed via discourse in two French and two American plays composed during the modern period (1890-1914): James A. Herne’s Margaret Fleming (1890), Rachel Crothers’s He and She (1911), Eugène Brieux’sLes Avariés (1902), and Marie Lenéru’s La Triomphatrice (1914). The study sought to fill the gap between,on the one hand, research in the field of language and gender that unsystematically analyzed literary anddramatic texts, and, on the other hand, studies in the field of the linguistic analysis of drama that analyzedlanguage and gender in plays without recourse to the theoretical underpinnings in language and genderstudies. To address this gap, a three-partite model analyzing the dramatic text, the situation of enunciation,and gendered discourses was developed, building on Critical Discourse Analysis and French DiscourseAnalysis, as well as research from the fields of language and gender, and the linguistic analysis of drama. Aclose examination of gendered representations and gendered usage using the model revealed that in Frenchand American drama, similar linguistic features are mostly deployed to construct gender and relationships.Results also showed that in dramatic texts, gender is situational, depending on context, and intersectional,often intersecting with other categories like class, age, and ethnicity, and in the case of dramatic texts,dramatic genres and roles. These findings present new ways of researching and reading gender in dramaticdiscourse. They also highlight the importance of combining multi-cultural approaches to analyze gender indramatic texts
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
25

Cvrček, Lukáš. "Politické působení Jozefa Lenárta v letech 1963-1970." Master's thesis, 2006. http://www.nusl.cz/ntk/nusl-269772.

Full text
Abstract:
Má diplomová práce především vzhledem k jejímu plánovanému rozsahu rezignuje na pokus být kompletní biografií Jozefa Lenárta, významného komunistického státního a stranického činitele, a omezuje se pouze na sledování jeho politické kariéry v letech 1963 - 1970. Celá práce je rozdělena na dva větší celky s odlišnou koncepcí líčení událostí. První část se zabývá obdobím vymezeném rozmezím let 1963 až 1967. Tuto velkou kapitolu jsem rozdělil na podkapitoly podle tematického hlediska. V nich se zabývám Lenártovým podílem na řízení strany a státu, a tím pádem i na nejdůležitějších politických událostech sledovaného období (rehabilitace, ekonomická reforma). Ve snaze přiblížit Lenárta alespoň útržkovitě jako člověka, jsem učinil také malou odbočku pojednávající o Lenártově životním stylu. Předěl mezi oběma celky tvoří kapitola o Novotn~ho nuceném odchodu z funkce prvního tajemníka. Pro vylíčení Lenártových činů a postojů v bouřlivém období let 1968 - 1970 jsem zvolil chronologicky navazující styl řazení událostí.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
26

Tornier, Marcela Gisselle. "La restauración nacionalista de Ricardo Rojas y la relación entre lengua e identidad nacional." Bachelor's thesis, 2015. http://hdl.handle.net/11086/2297.

Full text
Abstract:
Nuestro estudio aspiró a realizar un aporte en las perspectivas de análisis con relación a LRN, en este caso, aplicadas a explorar la relación entre lengua e identidad nacional dentro del plan educativo propuesto por Rojas. Nuestro trabajo parte de las nociones de identidad nacional (Smith, 1997); la lengua y su dimensión ideológica, representacional y simbólica (Bourdieu, 2001) y su vínculo con la nación y el nacionalismo de acuerdo con Eric Hobsbawm (2012), teniendo en cuenta su análisis sobre la evolución de las naciones modernas y Benedict Anderson (1993) quien introduce la expresión “comunidad imaginada” en este campo.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
27

Renaudo, Juan Salvador. "Los trabajos de memoria y la construcción de la identidad en Lengua Madre (2010) de María Teresa Andruetto." Bachelor's thesis, 2014. http://hdl.handle.net/11086/1584.

Full text
Abstract:
El epígrafe que da comienzo a nuestro escrito forma parte de uno de los núcleos centrales de la novela objeto de estudio de esta investigación. El título de esta novela es Lengua madre y su autora es María Teresa Andruetto. Este epígrafe da cuenta de una relación triádica que es el eje de la obra que analizaremos.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
We offer discounts on all premium plans for authors whose works are included in thematic literature selections. Contact us to get a unique promo code!

To the bibliography