To see the other types of publications on this topic, follow the link: Mineralogía.

Dissertations / Theses on the topic 'Mineralogía'

Create a spot-on reference in APA, MLA, Chicago, Harvard, and other styles

Select a source type:

Consult the top 50 dissertations / theses for your research on the topic 'Mineralogía.'

Next to every source in the list of references, there is an 'Add to bibliography' button. Press on it, and we will generate automatically the bibliographic reference to the chosen work in the citation style you need: APA, MLA, Harvard, Chicago, Vancouver, etc.

You can also download the full text of the academic publication as pdf and read online its abstract whenever available in the metadata.

Browse dissertations / theses on a wide variety of disciplines and organise your bibliography correctly.

1

Contreras, González Sebastián Antonio. "Caracterización del efecto de la mineralogía, abundancia de la fracción arcillosa y presencia de medio salino en las propiedades reológicas de relaves de sulfuros de Cobre." Tesis, Universidad de Chile, 2019. http://repositorio.uchile.cl/handle/2250/171780.

Full text
Abstract:
Tesis para optar al grado de Magíster en Ciencias de la Ingeniería, Mención Metalurgia Extractiva<br>Memoria para optar al título de Ingeniero Civil de Minas<br>Al agotarse los depósitos ricos en cobre, ha sido necesario explotar aquellos de leyes más bajas, minerales más complejos, y mayores volúmenes para mantener constante la producción de cobre fino. Lo anterior ha significado un aumento considerable del consumo específico de energía, insumos químicos y principalmente agua. Además, la presencia de arcillas ha sido reportada en diversas faenas mineras de la industria nacional y mundial, implicando en muchos casos problemas operacionales en las diferentes operaciones unitarias. Dichos problemas son derivados de los atributos físicos y fisicoquímicos de las arcillas, junto con las condiciones operacionales imperantes, y las interacciones que gatillan dichos efectos no han sido a la fecha completamente caracterizadas y desacopladas en un contexto de mineralogía versus reología. El foco del presente trabajo fue el estudio de relaves de sulfuros de cobre, aquí representados como mezclas de cuarzo, caolinita y bentonita sódica, típicamente compuestos por un 80\% de cuarzo bajo 105 $\mu$m y un 20\% de fracción fina bajo 74 $\mu$m de composición variable. Mediante el planteamiento apropiado de distintos problemas inversos se busca analizar el efecto de la mineralogía, el tamaño de partícula, la presencia de NaCl en el medio líquido (en proporciones relativas al agua de mar) y capacidad de intercambio de cationes en la respuesta reológica de los relaves sintéticos, estudiada a la luz de modelos \textit{ad-hoc}. Se desarrolló un conjunto de métodos que permiten estimar y controlar la variabilidad en los parámetros reológicos a partir de las mediciones de laboratorio. Los modelos de Bingham y Casson resultaron ser los más apropiados para representar el comportamiento reológico de los relaves en el intervalo de tasas de deformación considerado. Luego de la concentración, la mineralogía es el factor que afecta más fuertemente a la reología, siendo la bentonita la especie arcillosa que desarrolla tensiones de fluencia más elevadas incluso en concentraciones bajas. Para suspensiones cuya fracción fina contiene bentonita y caolinita en proporción 1:1, la estabilidad, en términos del potencial zeta de la suspensión, y comportamiento reológico están determinados respectivamente por la bentonita y la caolinita, dando cuenta de interacciones no aditivas. Se encontró que la presencia de NaCl en el medio disminuyó la tensión de fluencia de todas las suspensiones en el rango de salinidad evaluado, debido a que el aumento de la fuerza iónica favoreció la agregación de partículas, disminuyendo la proporción relativa de las que actuaban como puentes formadores estructuras. Cuando se reemplaza parte de la fracción arcillosa por cuarzo fino la tensión de fluencia se reduce considerablemente, sugiriendo la aplicabilidad del \textit{blending} operacional como estrategia para agregar valor al negocio minero.<br>Corfo-CSIRO
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
2

Fuentealba, Navarrete Ricardo Mauricio. "Geología y mineralización Aurífera-Argentífera de la veta Julia en el Distrito Amancaya, Región de Antofagasta." Tesis, Universidad de Chile, 2019. http://repositorio.uchile.cl/handle/2250/170613.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
3

Gómez, Gajardo Andrés Roberto. "Fluidos mineralizantes del distrito minero Alhué, Chile." Tesis, Universidad de Chile, 2019. http://repositorio.uchile.cl/handle/2250/170628.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
4

Robbiano, Muñoz Franco Matías. "Estudio geoquímico del magma a través de inclusiones vítreas: El caso del cono Navidad, IX Región de La Araucanía, Chile." Tesis, Universidad de Chile, 2017. http://repositorio.uchile.cl/handle/2250/149135.

Full text
Abstract:
Geólogo<br>El cono Navidad, en la cordillera de los Andes de la IX región de la Araucanía, Chile, corresponde a un cono adventicio cuya erupción ocurrió el día 25 de diciembre de 1988, catalogada con un índice de explosividad VEI 2-3 y una erupción del tipo estromboliana. Se ubica dentro del Complejo Volcánico Lonquimay, el que incluye el estratovolcán Lonquimay y el Cordón Fisural Oriental. Este complejo ha sido objeto de varios estudios debido a las características estructurales en la zona de su emplazamiento, asociadas a una tectónica de intra-arco controlada por la Zona de Falla Liquiñe-Ofqui. El cono Navidad se encuentra dentro de este contexto, pero además durante su erupción emitió en sus gases altas concentraciones anómalas de flúor, lo que repercutió en una gran mortandad en el ganado de las poblaciones aledañas al volcán, principalmente Lonquimay y Malalcahuello, por osteofluorosis. El objetivo principal de esta memoria de título es determinar el origen del flúor presente en los productos volcánicos de esta erupción, mediante un estudio de las inclusiones hospedadas en sus fenocristales. Se contó con tres muestras del frente de colada del volcán Navidad, emplazada en el valle del río Lolco. Su estudio se centró en describir la mineralogía con una petrografía minuciosa, identificando texturas y asociaciones minerales, para luego describir las inclusiones vítreas homogéneas, u homogéneas con burbuja que están hospedadas en los fenocristales. Además, se determinó la química de elementos mayoritarios en estas inclusiones como también la de sus respectivos minerales huésped. Con estos resultados se elaboraron diagramas de clasificación, diagramas bivariantes y cálculos de geotermobarometría. Con respecto a la mineralogía, se han reconocido texturas de reabsorción en plagioclasa y olivino, zonación inversa en plagioclasa y lámelas de exsolución de pigeonita en augita. Se ha identificado además la presencia de flúorapatita euhedral en inclusiones pseudosecundarias en un fenocristal de olivino y titanomagnetita, como también cristales idiomorfos de flúorapatita en textura poquilítica con titanomagnetita. El análisis de los diagramas bivariantes de inclusiones vítreas permitió determinar la evolución de dos magmas, uno traqui-andesítico basáltico de la serie calco-alcalina y otro dacítico de la serie toleítica. Esto permite determinar que hubo un proceso de mezcla de magmas en una zona de acumulación a una profundidad de entre 40 a 35km, en la interfase corteza-manto en la zona volcánica del sur. La flúorapatita se identifica tanto durante como después de este proceso, por lo que el contenido de flúor del sistema estaría asociado a este proceso, indicando una fuente en la cuña astenosférica, la cual se generaría por la adición de volátiles producto de la deshidratación de la placa oceánica subductante.<br>22/12/2019
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
5

Muñoz, Soto Diego Alejandro. "Caracterización mineralógica y geometalúrgica de la mena oxidada de cobre, proyecto Vicky, II Región." Tesis, Universidad de Chile, 2018. http://repositorio.uchile.cl/handle/2250/159588.

Full text
Abstract:
Geólogo<br>El proyecto Vicky corresponde a un depósito mineral de tipo exótico cuya mineralización está conformada por óxidos negros y, en menor medida, por minerales oxidados de cobre verdes como crisocola y arcillas con cobre, contenidos en la parte basal de gravas aluviales y en la roca subyacente. Este depósito se ubica en la Región de Antofagasta y su fuente, al menos en parte, corresponde al Pórfido Cuprífero Gaby. La exploración de este yacimiento fue desarrollada entre los años 2002-2006 por la Gerencia Corporativa de Exploraciones de CODELCO, mediante sucesivas campañas de sondajes que totalizan 67.283 m. Este trabajo se enmarca en el proyecto de Exploración Geológica de los Cuerpos Satélites de la División Gabriela Mistral de CODELCO CHILE, cuyo objetivo es mejorar el conocimiento geológico existente de acuerdo con los estándares actuales de CODELCO, para disponer de un soporte que permita evaluar en forma adecuada su real potencial de incorporación al Inventario de Recursos Divisional. De esta forma, para el depósito Vicky se planifica realizar el remapeo de los pozos históricos del proyecto, con el fin de validar la base de datos geológica histórica. Adicionalmente, durante este trabajo se obtienen muestras de los sondajes remapeados para caracterizar la mineralogía del depósito. A partir de esta información se relacionan, mediante un análisis estadístico, los datos metalúrgicos históricos del exótico con la base de datos geológica. El resultado del proceso de remapeo, además de permitir establecer una diferenciación preliminar de los óxidos negros en base a su forma de ocurrencia y respuesta a la lixiviación (ácido clorhídrico), logró validar la información geológica histórica. Dicha diferenciación no brinda información relevante ya que, con base en los resultados de mineralogía automatizada QEMSCAN en 5 muestras, no existiría una relación entre los grados de liberación de los silicatos de Cu-Mn y los tipos de óxidos negros diferenciados en muestras de mano, por lo cual no se trataría de diferentes fases de óxidos negros necesariamente, sino que se refiere a diferentes ocurrencias o, incluso, a distintas especies no diferenciables a la escala de mapeo. Si bien los análisis QEMSCAN dieron resultados relacionados al grado de liberación de dichos silicatos, debido a la granulometría de análisis, no permiten relacionar este parámetro con los porcentajes de solubilidad de Cu en un proceso de lixiviación. El análisis estadístico de los parámetros metalúrgicos permite llegar a 3 conclusiones principales. En primer lugar, al estudiar el contenido de manganeso en la base de datos metalúrgica (principalmente contenido en óxidos negros), se infiere que sus mayores niveles se encuentran en canalón Sur, mientras que los menores se observan en el canalón Norte-Este (concentrándose en las gravas). En segundo lugar, al analizar el contenido de Cu total, se observa que, al aumentar la intensidad de óxidos negros, éstos también aumentan, siendo similar el comportamiento del Cu en la roca y en las gravas. Finalmente, al estudiar la solubilidad de Cu, se aprecia una alta variabilidad al aumentar la intensidad de óxidos negros, mostrando las mayores diferencias en la zona rocosa. Además, si bien no se observa una relación directa entre el contenido de Mn y la solubilidad de Cu o el contenido de CuS, si se puede apreciar que existe una relación inversa entre el primero y los dos últimos en cada uno de los canalones.<br>Este trabajo ha sido financiado por Exploraciones Mineras S.A.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
6

Rivera, Vega Javier Ignacio. "Enriquecimiento de elementos del grupo del platino en suelos asociados a los cuerpos ultramáficos de La Cabaña, IX Región, Chile." Tesis, Universidad de Chile, 2018. http://repositorio.uchile.cl/handle/2250/152415.

Full text
Abstract:
Magíster en Ciencias, Mención Geología. Geólogo<br>Los suelos asociados a la meteorización de cuerpos ultramáficos, son conocidos por su alto contenido de metales como Fe, Co, Cr, Mn, Ni, elementos del grupo del platino (EGP) y Au. Tradicionalmente, estos depósitos de suelo y regolito sobre rocas ultramáficas están asociados a climas tropicales y largos tiempos de meteorización intensa. Sin embargo, dada la inestable naturaleza en superficie de la mineralogía presente en las rocas ultramáficas, es probable que los procesos que llevan a este enriquecimiento residual tras la meteorización de estas rocas, no estén únicamente restringidos a las latitudes donde se dan estos climas. A través del estudio geoquímico y mineralógico detallado de diversos perfiles de suelo desarrollados sobre los cuerpos ultramáficos serpentinizados del área de La Cabaña, IX Región, se pretende dilucidar si existe enriquecimiento, redistribución y movilidad de EGP en los suelos desarrollados sobre serpentinitas del área. En estas serpentinitas se reporta la presencia de cromita (FeCr2O4) accesoria, con pequeñas inclusiones micrométricas de minerales del grupo del platino. Esta relación sugiere que durante el proceso de meteorización y generación de suelo, la disolución de cromita controla en gran parte la liberación de los EGP. Bajo esta hipótesis, se determinaron las razones de isótopos estables de Cr (expresada como δ53/52Cr), para el uso de este sistema isotópico como monitor de procesos redox. Especialmente cuando existe reducción de especies de Cr(VI) moduladas por óxidos de Mn. Las concentraciones y patrones de enriquecimiento de EGP obtenidos en este estudio, se asemejan en una escala menor a los reportados en otros depósitos lateríticos en el mundo. No obstante, la principal diferencia está en que el Ni no es retenido en los perfiles muestreados. A pesar de esto, los resultados establecen que las condiciones de pedogénesis del área, permiten enriquecer los suelos en metales como Fe, Cr, Ti, Au, EGP y REE, en especial en aquellos horizontes donde el grado de meteorización es mayor. Enriquecimiento que puede ser atribuido al incremento de fases neo-formadas en estos horizontes, como oxi-hidróxidos de Fe-Al-Mn y minerales de arcilla, los cuales pueden tener una alta capacidad de adsorción de metales en ambientes superficiales. La señal isotópica de Cr muestra desviaciones a lo largo de un mismo perfil, donde una fuerte relación es encontrada entre los valores más negativos de δ53/52Cr y el mayor contenido de EGP, en particular Pt y Pd. Este resultado estaría reflejando los procesos de enriquecimiento de estos metales en los suelos estudiados, enriquecimiento probablemente modulado por procesos redox en el caso del Pd, y por la disolución de la cromita para el caso del Pt.<br>Este trabajo ha sido financiado por el Núcleo Milenio Trazadores de Metales en Zonas de Subducción NC130065
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
7

Alegría, Olivera Luis Aquiles. "Distribución y ocurrencia de mercurio en el yacimiento de cobre y oro Tambo de Oro, Punitaqui, Chile." Tesis, Universidad de Chile, 2018. http://repositorio.uchile.cl/handle/2250/152417.

Full text
Abstract:
Geólogo<br>El yacimiento Tambo de Oro, ubicado en la cuarta región de Chile, a 114 kilómetros al sur de La Serena, corresponde a un sistema de vetas y brechas estratiformes con características epitermales y mesotermales, de edad Cretácico Inferior. En el presente trabajo se realiza un estudio de la distribución y ocurrencia de Hg en el depósito, con énfasis en las unidades que controlan la mineralización y son explotadas. Esta investigación se llevó a cabo en dos etapas principales, la primera consiste en determinar las especies minerales portadoras de Hg a través de análisis químicos y mineralógicos, mientras que en la segunda se desarrolla un modelo del yacimiento junto con interpolaciones de Hg perjudicial (≥ 5ppm) y otros elementos de interés. Los resultados del análisis geoquímico y calcográfico indican que el Hg en Tambo de Oro puede ocurrir como impureza en sulfosales de la serie de la tetraedrita-tenantita, que a su vez se encuentran reemplazando completa o parcialmente a los granos de calcopirita a través de márgenes o planos de debilidad. También se tiene evidencia de mercurio en la especie coloradoita (HgTe), siendo este un teluro que está estrechamente asociado a la precipitación de oro nativo en Tambo de Oro. A partir de los sólidos de mercurio y antimonio críticos (≥5ppm y ≥10ppm respectivamente) generados, se determinó que las sulfosales de la serie tetraedrita-tenantita se pueden encontrar a lo largo de todo el depósito de manera puntual, con una mayor probabilidad de ocurrencia en la zona entre las coordenadas 6584900 N - 6585100 N y 287450 E - 287550 E, y las cotas -100 y 100 m s. n. m. Por otro lado, los sólidos de mercurio y teluro críticos (≥5ppm en ambos), indican que la coloradoita presente en Tambo de Oro se encuentra acotada a la zona de la brecha hidrotermal (HBx), en donde además habría ocurrencia de calaverita (AuTe2). Con los resultados obtenidos del estudio de concentrado de la planta, se plantea que un alto porcentaje de las sulfosales de la serie tetraedrita-tenantita extraídas en el depósito se están depresando durante la flotación, mientras que las especies de teluro presentes en el depósito (coloradoita y calaverita) se están flotando junto a la pirita y calcopirita.<br>Este trabajo ha sido financiado por la empresa HMC Gold SCM
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
8

Mardones, Torres Víctor Ignacio. "Generación de estimador del parámetro de conminución SAG power index a partir de la mineralogía modal en el Yacimiento Los Sulfatos, Región Metropolitana, Chile." Tesis, Universidad de Chile, 2018. http://repositorio.uchile.cl/handle/2250/168598.

Full text
Abstract:
Memoria para optar al título de Geólogo<br>El yacimiento Los Sulfatos corresponde a un depósito de tipo pórfido cuprífero emplazado en rocas volcánicas del Mioceno tardío-Plioceno temprano, aproximadamente a 69 km al NE de Santiago, Chile. Corresponde a un sistema hidrotermal de brechas con mineralización de calcopirita y bornita en matriz, diseminada y en vetillas. El proceso de concentración corresponde a la etapa de mayor consumo eléctrico en la minería del cobre, por lo que una cuantificación de los subprocesos que lo componen es de vital importancia para la disminución de costos (Comisión Chilena del Cobre, 2018). Dentro de la etapa de concentración pueden identificarse diferentes subprocesos tales como: conminución y flotación. El SPI (SAG Power Index) corresponde a un índice que cuantifica el rendimiento de los molinos semiautógenos SAG en etapa de conminución. Este mide el tiempo en minutos, que demora el 80% de una roca en pasar de una granulometría de 12,7 mm a una granulometría de 1,7 mm. En el presente estudio se cuantificó la mineralogía modal de las rocas por medio de un análisis de roca total y XRD, aplicando una transformación de elementos a minerales por medio de la estequiometría de los minerales y la concentración de elementos químicos en la roca. Luego de identificados los minerales predominantes se aplicaron técnicas estadísticas para correlacionar la mineralogía con el SPI. El principal problema que se presentó en la etapa de cuantificación corresponde a que, minerales como las micas blancas y los feldespatos potásicos, poseen en su estructura los mismos elementos químicos con proporciones estequiométricas diferentes, por lo que la forma de abordar la problemática se basó en identificar las muestras que tuvieran mica blanca o feldespato potásico, generando una regresión lineal con 26 muestras que se ajusta de buena forma el comportamiento de las muestras respecto a la composición mineral de esta. Luego de realizada la regresión lineal se interpoló la razón mica blanca/feldespato potásico para un total de 44 muestras. Una vez obtenida la razón Mb/Fk para un total de 70 muestras se realizó un modelo numérico en el software de modelamiento geológico Leapfrog, con el que se validaron el total de 30 muestras restantes. Los resultados obtenidos muestran que, los minerales que tendrían mayor incidencia en la dureza geometalúrgica SPI de las rocas, corresponden a los filosilicatos y a los tectosilicatos. Los primeros, influirían respecto a su comportamiento elástico y plástico en la etapa de molienda, por lo que a una mayor proporción de filosilicatos aumentaría la dureza geometalúrgica de las rocas. Caso contrario a lo que pasa con los tectosilicatos, los cuales, al poseer un comportamiento frágil, disminuyen el SPI a mayores proporciones. Se concluye que el parámetro geometalúrgico SPI estaría relacionado con la mineralogía de las rocas de yacimiento Los Sulfatos, en particular, con la relación entre filosilicatos y tectosilicatos.<br>Anglo American
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
9

Zhuk, Yuliya. "Critical Assessment of the Mineralogical Collections at Uppsala University using Raman Spectroscopy." Thesis, Uppsala universitet, Institutionen för geovetenskaper, 2017. http://urn.kb.se/resolve?urn=urn:nbn:se:uu:diva-315850.

Full text
Abstract:
The technique of Raman spectroscopy was applied in order to identify and characterize the number of minerals in the mineralogical collection at the Department of Earth Sciences. The collection was broadened with five rare carbonates borrowed from the collection of the Swedish Museum of Natural History in Stockholm. In total, 66 specimens were examined.The characteristics of interest included possible presence and nature of defects and impurities, degree of crystallinity, residual stresses, possible treatment by natural heat sources (e.g. radionuclides) or chemicals (e.g. polishing agents), and fluorescence.Raman spectroscopy was chosen as examination method because of its distinctive advantage over traditional techniques – a non-destructive probing of pristine materials and minimum or no preparation. Besides, Raman spectroscopy performs very well in collecting the needed characteristics, in terms of its sensitivity, as well ability to probe miniature grains in a matrix with a high spatial resolution.A portable system was used to identify the presence of impurities and the fingerprint of the host rock in the majority of the examined carbonates. The rare carbonate burbankite showed distinct fluorescence bands, which likely can be explained by its complicated chemical composition.The Raman system was used for gemmological purposes and helped to identify the purity of the gems. Diamond and two rubies showed to be free from impurities, but red corundum showed a broad peak, which may represent traces of natural heat treatment, which in turn could be caused by regional metamorphism or even by a radiation source. Furthermore, the correlation between the signal intensity of the fluorites’ bands and the chemical composition of the minerals were studied. The experiment showed that blue fluorite fully misses the peak T2g while purple and grey fluorites showed a well-developed and easily recognizable peak at this location. Thus, it was discovered that the presence and intensity of this peak is directly dependent on the fluorite’s colour, i.e. on the host species, which are incorporated in the crystal structure, such as metals, rare earth elements (REE) or even organic substances. Moreover, residual tensile stress was identified in colourless quartz. The tensile stress was estimated to be in the interval between 0.23 and 1.0 GPa.The Raman system was used to identify different end-members of the garnet family. Raman spectroscopy showed to have high analytical power and helped to estimate the ratio between the end-members in eight garnet samples. In one case, fluorescence was linked to the presence of REEs in the structure of almandine. One sample of calcite showed to be incorrectly placed in the collection. This work will now form a solid foundation for the mineral characteristics handbook.<br>Ramanspektroskopitekniken applicerades för att identifiera och karakterisera antalet mineraler i den mineralogiska samlingen vid Institutionen för geovetenskaper. Samlingen breddades med fem sällsynta karbonater som lånades från Naturhistoriska riksmuseets samling i Stockholm. Sammanlagt analyserades 66 prover. Egenskaperna av intresse inkluderade eventuell förekomst av och karaktären hos defekter och föroreningar, graden av kristallinitet, restspänningar, eventuella spår av naturlig värmebehandling (till exempel radionuklider) eller kemisk behandling (till exempel polermedel), och fluorescens. Ramanspektroskopi valdes som undersökningsmetod på grund av dess tydliga fördel över traditionella metoder – en icke-förstörande undersökning av rena material och minimal eller ingen förberedelse. Därutöver fungerar Ramanspektroskopi väldigt bra för undersökning av de efterfrågade egenskaperna, vad gäller dess känslighet och kapacitet vid sondering av miniatyrkorn i matriser med hög spatial upplösning. Ett portabelt system användes för att identifiera föroreningar och fingeravtryck av den omslutande bergarten i de flesta undersökta karbonatprov. Den sällsynta karbonaten burbankit visade på distinkta fluorescensband, som sannolikt kan tillskrivas dess komplicerade kemiska sammansättning. Ramansystemet användes i gemmologiskt syfte och kunde identifiera ädelstenarnas renhet. Diamant och två rubiner visade sig sakna föroreningar, men den röda korunden visade en bred topp, som kan indikera på spår av naturlig värmebehandling, som i sin tur kan ha orsakats av regional metamorfos eller till och med en strålningskälla. Därutöver studerades sambandet mellan signalstyrkan hos fluoriters band och mineralers kemiska sammansättning. Experimentet visade att blå fluorit fullständigt saknar toppen från T2g, medan de lila och grå fluoriterna hade välutvecklade och lättigenkännliga toppar vid denna position. Således upptäcktes att denna topps närvaro och intensitet är direkt beroende av fluroritens färg, det vill säga av elementen som är inkorporerade i kristallstrukturen, så som metaller, sällsynta jordartsmetaller eller till och med organiska substanser. Därutöver identifierades restdragspänning i den färglösa kvartsen. Spänningen uppskattades ligga i intervallet 0.23 – 1.0 GPa. Ramansystemet användes för att identifiera olika ändelement i granatfamiljen. Ramanspektroskopin hade hög analytisk förmåga och hjälpte till att estimera förhållandet mellan ändelementen i åtta granatprover. I ett fall kunde fluorescens bindas till förekomsten av sällsynta jordartsmetaller i almandinets struktur. Ett kalcitprov visade sig vara felaktigt placerat i samlingen. Detta arbete kommer nu utgöra en god grund för den mineralogiska samlingens handbok.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
10

Toloza, Weber Lemuel Isaac Eli. "Geología, alteración y mineralización del tacimiento estratologado de Mina Rafaela, Cabildo, V Región." Tesis, Universidad de Chile, 2017. http://repositorio.uchile.cl/handle/2250/150350.

Full text
Abstract:
Geólogo<br>Mina Rafaela corresponde a una explotación de un yacimiento que posee ciertas características que lo asemejan a un estratoligado de cobre y plata. Se encuentra ubicado en el sector de Peñablanca, al Suroeste de Cabildo en la Región de Valparaíso. Se ubica en la franja metalogénica del Cretácico Inferior, junto a otros yacimientos conocidos de características similares como son La Torre, El Soldado, Lo Aguirre, etc. Su emplazamiento es entre las formaciones Lo Prado y Veta Negra, justamente en el contacto. Se caracteriza, como todos los yacimientos de este tipo, por alojar su mineralización en niveles estratificados de origen volcánico, infrayacentes a una capa superior estratificada de origen sedimentario. La mineralización más abundante del yacimiento corresponde a calcopirita, seguida en menor cantidad por bornita, covelina y escasamente calcosina hipógena. Sin embargo en superficie hay zonas con oxidados de cobre, los cuales no representan gran importancia económica, debido a que la explotación es por mineral sulfurado vendido a la planta de flotación de ENAMI en Cabildo. La mineralización se ve distribuida en cercanías a vetas, las cuales corresponden a fallas normales previas, y en cercanías a diques andesíticos, que a modo de interpretación, se presentan como camino a los fluidos hidrotermales. En cuanto a su mineralogía de alteración, se destaca la fuerte presencia de calcita rómbica presente en todos los sectores, tanto en relleno de vetas como en patinas, diseminada y rellenando espacios. También hay presencia de granates en rocas calcáreas, presencia de epidota, clorita, zeolitas y jaspe en rocas volcánicas y siliciclásticas, y presencia de especularita, pirita, calcopirita, bornita, covelina y calcosina hipógenas. Finalmente realizando un modelo de mineralización tridimensional se logró obtener una cubicación total del yacimiento, separando los recursos minerales en medidos indicados e inferidos, obteniendo 2.9 millones de toneladas de mineral. Muestreos sistemáticos arrojaron valores de ley promedio de 2.3% de cobre total, del cual 2.1 % corresponde a cobre insoluble. Este dato concuerda bien con los valores obtenidos en la venta de mineral a ENAMI, y el modelo de mineralización ha servido para ampliar la producción en los últimos meses.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
11

Barbosa, Troncoso Carla Valentina. "Mineralogía y geoquímica de travertinos andinos: Caso de estudio Baños Azules, Cajón del Maipo, Chile." Tesis, Universidad de Chile, 2018. http://repositorio.uchile.cl/handle/2250/170031.

Full text
Abstract:
Memoria para optar al título de Geóloga<br>En este Trabajo de Título se presenta una caracterización morfológica, textural, mineralógica y geoquímica de los depósitos de travertino de Baños Azules, La Cueva y Río Agua Blanca, formados desde las vertientes termales de Baños Azules (BA) y otras surgencias cercanas. El objetivo es comprender los procesos que llevan a la formación de estos depósitos mediante la hidrogeoquímica de los fluidos parentales y el estudio de sus morfologías, texturas, mineralogía y geoquímica. Para esto se realizó una campaña de terreno de tres días en la que se describieron morfológicamente los depósitos y se tomaron muestras de travertino y agua. Las muestras de roca fueron descritas texturalmente con microscopía óptica y microscopía electrónica de barrido (SEM) y luego sometidas a difracción de rayos X (DRX) con el objetivo de determinar su mineralogía. Mediante análisis de espectrometría de masa de razones isotópicas (IRMS) realizados en el Instituto Andaluz de Ciencias de la Tierra, se obtuvieron las composiciones isotópicas de carbono y oxígeno. Las muestras de agua fueron sometidas a análisis composicionales de cationes, aniones y elementos traza en el laboratorio de geoquímica del Centro de Excelencia en Geotermia de los Andes y a análisis isotópicos de deuterio, oxígeno y carbono. BA se encuentra en la ladera norte del Cerro del Museo, en la confluencia de los esteros del Museo y del Azufre y está compuesto por grandes depósitos de ladera, morfología de terrazas y travertino fósil en capas. Unos 300 metros al poniente se ubica La Cueva, una cavidad de 5 m de profundidad con microterrazas y espeleotemas. El tercer depósito se dispone a lo largo del último kilómetro del Río Agua Blanca como una corteza fluvial. La mineralogía de todos estos depósitos está compuesta por calcita y cantidades menores de cuarzo y aragonito. Se encontró también yeso en dos puntos de precipitación activa de carbonato de calcio. Microscópicamente predominan la calcita dendrítica, granos cubiertos por esparita prismática columnar y parches de calcita microesparítica. Imágenes SEM evidencian la actividad de algas y bacterias en depósitos activos. Los fluidos parentales son aguas termales sulfatadas cálcicas de origen meteórico, a excepción de los aportes del Río que podrían estar influenciados por una fuente magmática. Isótopos de carbono en travertinos permiten clasificarlos como termógenos donde el aporte de CO2 provendría de fluidos magmáticos y/o de reacciones metamórficas de decarbonatación. Esta caracterización conduce a plantear que los travertinos del Sector Baños Azules se forman por la infiltración de aguas meteóricas a través de fallas y fracturas a niveles profundos, donde reciben aportes adicionales de CO2 y luego disuelven secuencias calcáreas y de yeso para enriquecerse en calcio y especies carbonatadas. Estos fluidos ascienden a la superficie a través de estructuras, proceso en el cual se produce la pérdida de CO2 a la atmósfera y una consecuente precipitación de carbonato de calcio.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
12

Aguirre, Soto Ulisse. "Caracterización mineralógica y geotécnica de un depósito coluvial de la región de Pilbara, Australia." Tesis, Universidad de Chile, 2018. http://repositorio.uchile.cl/handle/2250/169227.

Full text
Abstract:
Memoria para optar al título de Geólogo<br>En la región de Pilbara, Australia, hay una gran cantidad de depósitos de hierro. En la zona destaca un depósito coluvial, cuyo material está siendo estudiado para ser utilizado en obras civiles. El objetivo de este estudio es caracterizar mineralógica y geotécnicamente el material. Para caracterizar el material se hizo una clasificación granulométrica, se describió geológicamente el material y se analizó los datos de un triaxial gigante realizados por IDIEM que aún no han sido publicados. A modo de entender los procesos internos de lo que ocurre en el triaxial, se hizo dos ensayos especiales: un corte directo entre dos rocas y un corte directo entre roca y suelo. La caracterización del material granular grueso se basó en descripciones macroscópicas de partículas, descripciones microscópicas de cortes transparentes y pulidos y determinación de propiedades físicas (densidad, absorción y porosidad). La resistencia de las partículas se estimó mediante ensayos de carga puntual y martillo de Schmidt. Adicionalmente, el material grueso se sometió a un ensayo de desgaste (slake). La mineralogía del material fino se caracterizó a través de un análisis de difracción de rayos x y espectrometría por infrarrojo (FTIR). Las principales conclusiones de este estudio son: el material se clasificó como gravas bien graduadas, GW, el ángulo de fricción del material es 30,15°, el ángulo de fricción entre roca-roca varía entre 11,2° y 15,4°, y el ángulo de fricción entre roca-suelo varía entre 15,2° y 19,3° dependiendo de la humedad. La mineralogía del material granular grueso está compuesta en mayor parte por hematita, magnetita y cuarzo. La resistencia a la compresión simple de las partículas es 101,24 Mpa. La mineralogía del material fino está compuesta por magnetita, hematita, cuarzo, goethita, muscovita, caolín y rutilo. El material grueso resultó resistente al desgaste.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
13

Piaia, Patrícia 1984. "Geoquímica de rochas máficas da região de São José do Jacauípe, segmento norte do Orógeno Itabuna-Salvador-Curaçá, Cráton do São Francisco, Bahia." [s.n.], 2011. http://repositorio.unicamp.br/jspui/handle/REPOSIP/287238.

Full text
Abstract:
Orientador: Elson Paiva de Oliveira<br>Dissertação (mestrado) - Universidade Estadual de Campinas, Instituto de Geociências<br>Made available in DSpace on 2018-08-18T13:34:45Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Piaia_Patricia_M.pdf: 22497674 bytes, checksum: ca688c1a7bfc4bf7fbbbc2fe2a92815e (MD5) Previous issue date: 2011<br>Resumo: Complexos máfico-ultramáficos são comuns em faixas orogênicas e podem representar diferentes ambientes tectônicos, tais como raízes de arco, restos obductados de ofiolitos, platôs oceânicos, lascas do manto litosférico ou ainda ramos abortados de riftes. Características de campo, petrográficas, de química mineral e litogeoquímicas são importantes no intuito de diferenciar o ambiente de formação desses corpos. O orógeno Itabuna-Salvador-Curaçá corresponde a uma das faixas precambrianas do Brasil consolidada durante o Paleoproterozóico. Ele hospeda diversos complexos máficos-ultramáficos cuja compreensão petrogenética é dificultada por suas rochas muitas vezes se encontrarem metamorfisadas em fácies granulito. Um desses complexos é a Suíte metamórfica gabro-anortosítica São José do Jacuípe que compreende um conjunto de rochas cumuláticas estratificadas, formado por metaanortositos, meta-leucogabros, meta-leuconoritos, meta-gabros e meta-gabronoritos, com meta-piroxenitos subordinados. As rochas da suíte possuem características litogeoquímicas e de química mineral semelhantes ao magmatismo máfico de arco e foram interpretadas como pertencentes a um remanescente de arco, podendo representar um fragmento da raiz máfica de arco magmático que, no caso do cinturão Salvador-Curaçá, seria o Complexo Caraíba. Outros complexos máfico-ultramáficos que se destacam na região são os enxames de diques máficos que ocorrem em abundância na porção norte do Orógeno Itabuna-Salvador-Curaçá. Um deles é o enxame de diques máficos Aroeira, que ocorre na porção central e mais deformada do orógeno, cujas rochas de composição gabronorítica muitas vezes são confundidas com as rochas pertencentes à Suíte São José do Jacuípe. O enxame intrudiu a crosta continental, possui caráter tholeiítico e subalcalino, sendo que suas rochas possuem afinidade com magmas basálticos. Modelagem geoquímica indica que o derrame se formou provavelmente a partir de baixas taxas de fusão de uma fonte mantélica pobre em granada e, a partir de então, evoluiu por processos de cristalização fracionada - cujos principais minerais a cristalizarem foram plagioclásio, olivina e piroxênio - seguida de contaminação crustal. No que se refere aos aspectos petrográficos e litogeoquímicos, as rochas da Suíte São José do Jacuípe e do enxame de diques máficos Aroeira são muito semelhantes e de difícil diferenciação. No entanto aspectos macroscópicos das rochas pertencentes aos diques como presença de fenocristais, falta de outros litotipos associados, diferenças de granulação e no grau metamórfico entre diques, além das próprias relações de contato com as encaixantes, permitem separá-los dos meta-gabronoritos pertencentes à Suíte São José do Jacuípe<br>Abstract: Mafic and ultramafic complex are commons in orogenics belts and can represent differents tectonics environments like arcs roots, obducted parts of ophiolites, oceanic plateaus, litospheric mantle wedge or an aborted rift. Field, petrographic, mineral chemistry and litogeochemistry characteristics are important to characterize the formation environment. The Itabuna-Salvador-Curaçá belt is one of the Precambrian belts consolidated during the Paleoproterozoic. This belt hosts a lot of mafic and ultramafic bodies and the petrogenesis understanding of these bodies is difficult because they are often metamorphosed in granulite facies. The São José do Jacuípe metamorphic gabbro-anorthositic suit is one of these bodies. It's a conjunct of stratified cumulatic rocks constituted by metaanorthosites, meta-leucogabbros, meta-leuconorites, meta-gabbros and meta-gabbronorites with associated metapyroxenite. These rocks have lithogeochemistry and mineral chemistry characteristics similar to arc mafic magmatism. They are being interpreted as a remaining of a mafic root of a magmatic arc and, in case of Itabuna- Salvador Curaçá belt, this arc probably is represented by the Caraíba Complex. Others complex that stand out in this region are the mafic dykes swarms. They are abundant in the north part of the Itabuna-Salvador-Curaçá belt. One of them is Aroeira swarm that occurs in the central and more deformed part of the belt. Their rocks have a gabbronoritic composition and sometimes are confounded with São José do Jacuípe's rocks. The swarm intruded a continental crust, has a tholeitic and sub-alcaline character and affinity with basaltics magmas. Geochemistry modeling shows this magma was formed from low rates of melt of a mantle font poor in garnet and then, evolved by fractional crystallization and crustal contamination. The main minerals that crystallize were plagioclase, olivine and pyroxene. São José do Jacuípe and Aroeira's rock are petrographically and lithgeochemically similar and difficult to differentiate. However, characteristics of dyke's rocks like presence of phenocrysts, absence of any other litho type associated, differences of granulation and of the metamorphic degree between dykes and the relations of contact with the other rocks allow differentiate them of the meta-gabbonorites of São José do Jacuípe suite<br>Mestrado<br>Geologia e Recursos Naturais<br>Mestre em Geociências
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
14

Menares, Lira Sebastián Eduardo. "Caracterización y descripción litológica y geotécnica de sondaje profundo en la Falla San Ramón." Tesis, Universidad de Chile, 2018. http://repositorio.uchile.cl/handle/2250/152977.

Full text
Abstract:
Geólogo<br>El presente trabajo se focaliza al oriente del Centro de Estudios Nucleares de La Reina (CEN), ubicado a los pies del Cerro Los Rulos y al norte de la quebrada de Ramón, donde se reconoce el contacto entre dos unidades morfoestructurales características de Chile Central. Al este, la Cordillera Principal y al oeste, la Depresión Intermedia Este estudio tiene como objetivo identificar, describir y caracterizar las unidades geológicas presentes en el escarpe de la Falla San Ramón mediante dos sondajes profundos, un sondaje de diamantina (S-1) con recuperación de testigo que se ubicó sobre el escarpe alcanzando una profundidad de 199 metros y un segundo sondaje de aire reverso (S-2) ubicado en dependencias del CEN que alcanzo una profundidad de 100 metros. Para la descripción y caracterización litológica detallada de los testigos del sondaje S-1, se realizaron cortes transparentes para su estudio microscópico. Además, difracción de rayos x y FTIR para conocer mejor la mineralogía presente en las estructuras. Con el fin de caracterizar geotécnicamente el sondaje S-1 se estimó RQD y frecuencia de fractura (ff/m) La estratigrafía del sondaje ubicado sobre el escarpe de falla muestra roca asociada a la Formación Abanico sobre sedimentos cuaternarios de la cuenca de Santiago, lo que indica la presencia de una falla geológica inversa que se asocia a la Falla San Ramón. El segundo sondaje solo mostró sedimentos cuaternarios asociados al relleno de la cuenca. Con los resultados se confeccionaron columnas estratigráficas representativas de los sondajes, las cuales se complementaron con información de estudios anteriores, logrando generar un perfil geológico de la zona. Del estudio se ha podido concluir que la Falla San Ramón tiene una zona de daño estimado de 25 metros de espesor, caracterizada por la presencia de una red de estructuras subsidiarias, entre las que se encuentran, planos de fallas subverticales con estrías de falla. El núcleo de falla, representado por la presencia de 4 zonas con brechas de falla tipo mosaico, de espesores estimados entre 7,5 y 65 cm, alcanza un total de 1,35 metros de espesor. Las brechas de falla presentan una disminución del tamaño de grano con respecto al protolito (tobas de lapilli, lavas e ignimbritas), además; de presentar minerales metamórficos de bajo grado (zeolitas) rellenando espacios vacíos. Esto último genera una disminución de la permeabilidad permitiendo que la Falla San Ramón actué como barrera-conducto para el agua subterránea. Considerando la ubicación del escarpe de falla en la zona de estudio, un perfil de resistividad cercano y la ubicación de la falla en el sondaje S-1 la Falla San Ramón muestra un manteo entre 54º-60°E.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
15

Xu, Jingyao. "Optimization of the use of diamond indicator minerals in diamond exploration in kimberlites." Doctoral thesis, Universitat de Barcelona, 2019. http://hdl.handle.net/10803/668786.

Full text
Abstract:
Ti-rich minerals occur in xenoliths of metasomatized mantle peridotites, MARID and PIC. Xenocrysts produced by disaggregation during the intrusion have equivalent compositions. Early crystallization in the first intrusive stage in kimberlites and related rocks produces olivine phenocrysts that may have trapped inclusions of co-crystallizing rutile, Mg-rich ilmenite to geikielite and chromite. Geikielite may replace Ti-bearing minerals of the xenocrystic suite, producing a suite of magnesian ilmenites of intermediate compositions that follow an Mg enrichment trend depending on the grade of interaction xenocrysts/magma. Phlogopite microphenocrysts can start to crystallize in this stage. A second magmatic stage produces saturation in pyrophanite, that can precipitate or react with all the above Ti-rich minerals, producing crystallization of a suite of intermediate manganoan ilmenites whose compositions depend on that of the replaced Ti-mineral and the grade of interaction of the magma with the above crystals. Lately in this stage, qandilite-ulvöspinel-magnetite start to crystallize, together with perovskite, along with phlogopite microphenocrysts. Finally, the crystallization of ulvöspinel-magnetite crystals may be produced in disequilibria, inducing the development of atoll textures. Groundmass phlogopite crystallize in the late magmagtic stage. Monticellite can be formed in this stage. Interstitial glass can be produced at the end of this stage. Subsolidus hydrothermal processes are widespread in most of the kimberlites, with replacement of the early minerals by hydrous and carbonic fluids of kimberlitic provenance. Olivines and glass are replaced by serpentines and carbonates. A sequence of ilmenites (geikielite followed by pyrophanite) can precipitate directly or replace the above Ti-bearing minerals. Spinels and perovskites may also be replaced by Ti hydrogarnets and late perovskite or kassite accompanied by aeschynite. The composition of the replacing ilmenite depends on that of the replaced mineral. Hence, these ilmenites can retain Nb, Cr, Zr when replacing rutile or perovskite, chromite or crichtonite. Therefore, the trace composition of ilmenite cannot be used to extract petrogenetic information. Mg- or Mn-ilmenites cannot be used as DIM because they are very late minerals formed during the intrusion. When plotting the composition of these minerals in the existing IUGS classification diagrams there is an extensive overlap among kimberlites and related rocks. Thus the existing classification diagrams are not useful and we propose some amendments to the existing classification.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
16

Ordóñez, Fernando Elí Romero. "Esmeraldas colombianas: mineralogia, geologia e gênese." Universidade de São Paulo, 1998. http://www.teses.usp.br/teses/disponiveis/44/44135/tde-11112015-154809/.

Full text
Abstract:
As jazidas de esmeralda da Colômbia estão localizadas na parte central da Cordilheira Oriental, nas regiões do Guávio (Cinturão Oriental) e do Território Vásquez-Yacopí (Cinturão Ocidental). Estas mineralizações encontram-se em rochas sedimentares marinhas de idade cretácea, pertencentes às formações sedimentares Calizas do Guávio e Lutitas de Macanal, ambas localizadas na região do Guávio, e às Formações Rosa Bianca e Paja situadas no território Vásquez-Yacopí. Existem várias dúvidas no que diz respeito à origem destas mineralizações, principalmente no que se refere à idade e à origem dos fluidos mineralizantes, bem como aos mecanismos de transporte do berílio. Na tentativa de contribuir no esclarecimento da gênese destas mineralizações, foram realizados estudos estratigráficos que permitiram definir as formações onde ocorrem as mineralizações e sua relação com a esmeralda. Também foram efetuados estudos analíticos para documentar as características físicas, químicas, mineralógicas, isotópicas e geocronológicas das esmeraldas e alguns minerais associados. As técnicas analíticas incluíram petrografia, fluorescência e difração de raios X, microscopia eletrônica de varredura, microssonda eletrônica, análises de ativação com nêutrons, plasma induzido, isótopos estáveis e geocronologia de Rb/Sr. Os estudos mineralógicos indicaram que as associações minerais das ocorrências de esmeralda são semelhantes em quase todas as minas, sendo compostas principalmente de carbonatos, sulfetos, sulfatos albita e quartzo. Em menor quantidade ocorrem apatita, ankerita, fluorita, parisita, mica, euclásio, gibsita, azurita, malaquita, caolinita, enxofre, epídoto e pirofilita. Os resultados dos estudos de elementos terras raras (ETR) permitiram definir um padrão de distribuição de ETR para áreas mineralizadas e não mineralizadas com berilo. Os espectros de ETR de carbonatos de veios de áreas não mineralizadas com berilo, portando uma mineralogia semelhante daquelas das áreas esmeraldíferas, mostraram fortes anomalias negativas de cério e positivas de európio. Pela comparação destas características com a distribuição tanto de rochas quanto de fluidos, foi possível demonstrar a influência do ambiente marinho na formação dos fluidos mineralizantes. Ao comparar os espectros de abundância de ETR de carbonatos em associações com esmeraldas dos dois cinturões que eles mostram relativamente altas concentrações de ETR, porém com diferenças no caso de minerais do Cinturão Ocidental, os quais são menos enriquecidos em ETR. Este fato é explicado pela maior abundância de folhelhos negros ricos em matéria orgânica no Cinturão Ocidental e, conseqüentemente pelo maior acúmulo de ETR. Os estudos geoquímicos de RB e de Sr indicaram que a razão inicial das esmeraldas do Cinturão Ocidental (\'APROXIMADAMENTE IGUAL A\' 0,713) é relativamente baixa, indicando provavelmente algum tipo de interação com o estrôncio marinho, enquanto que a mesma razão no material do outro cinturão (0,746) é alta, denotando uma possível influência de materiais isotopicamente maduros, provavelmente com influência continental do Escudo da Guiana com rochas arcaicas e proterozóicas. A interpretação geocronológica das errócronas obtidas permitiu determinar uma idade aparente para estas esmeraldas de 67 a 65 Ma, idade compatível com a situação geológica de ambas as áreas esmeraldíferas. Os resultados dos estudos isotópicos, determinados a partir da água nos canais e nas inclusões fluidas destas esmeraldas e de alguns minerais associados, indicaram um fluido mineralizante rico em \'O ANTPOT.18\' (+ \'10 POR CENTO\'<\'sigma\'\'O ANTPOT.18\' \'H IND.2\'<+\'18 POR CENTO\') de águas de origem formacional. O valor calculado de \'sigma\'\'O ANTPOT.18\' e \'H IND.2\'O nos materiais das diferentes minas corresponde a valores para águas que interagiram com formações submetidas a uma alta diagênese, fenômenos diapíricos salinares e tectonismo, como é o caso das formações que contêm as esmeraldas colombianas. Nestas condições, os fluidos mineralizantes são considerados como de origem sedimentar com registro geoquímico marcado pela dissolução de evaporitos e a decomposição da matéria orgânica. Propõe-se par a gênese destas esmeraldas um modelo sedimentar semelhante ao tipo Vale do Mississipi de alta temperatura, onde o berílio teve uma origem local. As esmeraldas colombianas formaram-se num ambiente de folhelhos negros, marinhos, geradas pela redução de uma salmoura rica em sulfatos, quando houve interação de águas formacionais e matéria orgânica que liberaram o berílio e elementos cromóforos para cristalizar a gema.<br>The emerald mines of Colombia are situated in the central parto f the eastern Cordillera, especifically in the Guavio region and Vasquez-Yacopi territory. These mineralizations are found in early cretaceous marine sedimentary rocks belonging to the stratigraphics formations \"Calizas del Guávio\" and \"Lutitas de Macanal\", as well as \"Rosa Blanca\" and \"Paja\". To unravel the conditions of formation of these mineralizations, host rocks gangue minerals and emeralds, have been investigated by petrography, X-ray diffraction, eletron microscopy, ICP analysis, instrumental neutron activation analysis (INAA), stables isotopes, rare elements geochemistry and Rb/Sr method. REE contents are variable and highest abundances are found in carbonates from the \"Murca-La Palma\" region, representing areas without emerald formation, as well as from Muzo, Coscuez, Chivor and other mines. Some mineralizations have primary REE patterns with positive Eu anomalies wich possibly reflect the alteration of feldspar or high temperature influence. The negative Ce anomalies allows to deduce that the fluid from which these minerals were formed probably equilibrated with ocean waters of the sedimentary country rocks. The REE data suggest a marine sedimentary basin source of the ore fluids. The rubidium-strontium method has been used to determine the age of these emeralds. Isotope values of the Colombian emeralds plotted on a graph of 87Sr/86Sr vs 87Rb/86Sr indicate about 67 to 65 million years (Ma) as age of formation. Oxygen isotope geochemistry of the emeralds and hydrothermal carbonates and quartz indicates a strong enrichment in \'sigma\'\'O ANTPOT.18\' of the waters in equilibrium with the mineralization (+ \'10 PER CENT\'<\'sigma\'\'O ANTPOT.18\' \'H IND.2\'<+\'18 PER CENT\'), which correspond to hot basinal formation waters. The proposed model of emerald genesis involves a local sedimentary origin for beryllium and a basinal origin for fluids.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
17

Salo, A. (Aleksi). "Hautakankaan oksidigabron mineralogia, stratigrafia ja geokemia." Master's thesis, University of Oulu, 2016. http://urn.fi/URN:NBN:fi:oulu-201604091433.

Full text
Abstract:
Tämän työn tarkoituksen oli tutkia Iin kunnan alueella sijaitsevan Hautakankaan gabromuodostuman stratigrafiaa, mineralogiaa ja kemiallista koostumusta. Tärkein tutkimuksen osa oli selvittää intruusion eri osien suhde toisiinsa sekä selvittää tarkemmin intruusion evoluutiota. Tutkimuksen kohteena oleva Hautakankaan mafinen-ultramafinen intruusio on Fe-, Ti- ja V-pitoisuuksiltaan mielenkiintoinen. Titaani on määritelty EU:ssa kriittiseksi raaka-aineeksi. Tutkimusaineistona ovat Geologian tutkimuskeskuksen luovuttamat geokemialliset analyysit, litologiset havainnot kairasydämistä sekä 53 ohuthiettä, jotka kattoivat kaikki kairauksissa tavatut kivilajit. Mineralogisia tutkimuksia tehtiin WDS-EPMA-laitteistolla Oulun yliopiston elektronioptiikan laitoksella ohuthieistä. Tutkielmassa käsitelty analytiikka koostuu XRF- sekä ICP-MS-analyyseistä. Hautakankaan intruusio on noin 6 km pitkä ja 150 m leveä, pohjois-eteläsuuntainen, pystyasentoinen, differentioitunut ja tektonisesti pilkkoutunut mafis-ultramafinen intruusio. Se sijaitsee Pudasjärven arkeeisen kompleksin alueella Oijärven-Yli-Iin vihreäkivivyöhykkeen eteläpuolella ja erottuu magneettisella kartalla muista alueen kivilajeista. Fe-Ti-V-rikkaat kivet sijaitsevat intruusion keskiosassa massiivisena-semimassiivisena yksikkönä. Pirotteinen Fe-Ti-V-mineralisaatio tavataan intruusion koko pituudelta. Intruusiota leikkaavat proterotsooiset ja varhaisproterotsooiset mafiset juonet. Intruusio on tunkeutunut Tannilan granodioriitin ja Oijärven-Yli-Iin vihreäkivivyöhykkeen väliseen kontaktivyöhykkeeseen. Intruusio voidaan stratigrafisesti jakaa neljään pääyksikköön: 1. alaosan ultramafinen peridotiittiyksikkö, 2. keskiosan gabronoriitti sekä pyrokseniitti, 3. yläosan oksidipirotteinen monzodioriitti ja 4. pohjoisosan breksia. Massiivinen-semimassiivinen Fe-Ti-V-esiintymä liittyy keskiosan pyrokseniittiin. Stratigrafiset yksiköt eroavat toisistaan mineralogisesti sekä raudan ja titaanin oksidien määrän suhteen. Intruusion eri osien kontakti ovat sekä vaihettuvia että teräviä. Mahdollisesti ferropikriittinen kantamagma on fraktioivan kiteytymisen kautta muodostanut pirotteisen ja massiivisen-semimassiivisen oksidigabron. TiO₂-pitoisuus on enimmillään 13,9 p-% ja Fe-pitoisuus 49,2 p-%. Ilmeniittiä ja magnetiittia tavataan sekä suotautuneina sekarakeina että omina erillisinä rakeinaan. Intruusion mineralogia on muuttunut myöhäismagmaattisissa prosesseissa huomattavasti: ilmeniitti on muuttunut paikoin kauttaaltaan leukokseeniksi ja pyrokseenit uraliitiksi. Sen sijaan aivan massiivisimmassa oksidimalmissa ilmeniitti ei ole lainkaan muuttunut.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
18

Nayem, Saleh Lehbib. "Estudio Geológico y Metalogenético del Basamento Precámbrico del Sahara Occidental." Doctoral thesis, Universitat de Barcelona, 2016. http://hdl.handle.net/10803/402471.

Full text
Abstract:
En el Sáhara Occidental hay dos unidades principales: la cobertera sedimentaria del Fanerozoico y un basamento cristalino que forma parte del cratón del África Occidental, constituido desde el Paleoarcaico al Paleoproterozoico. A su vez, en el basamento se ha definido una serie de dominios o terranes, delimitados por fallas regionales, que responden a microcontinentes que colisionaron principalmente durante la orogenia Birimiense y la Hercínica. Los primeros estadios de granitización parecen producirse entre el Paleoproterozoico y el Mesoproterozoico dependiendo del dominio, pero el primer gran episodio de plutonismo de tipo TTG generalizado es en la orogenia Leoniana (hacia 3 Ga). Se forman importantes depósitos de BIF en cuencas de “greenstone belts”. El ciclo Liberiense comienza con diques y “sills” ultrabásicos asociados a una pluma mantélica, que evoluciona a una LIP constituida por enjambres de diques de diabasa; en el resto de sectores se produce la individualización de los microcontinentes. El final del ciclo implica la colisión parcial de algunos de estos dominios y procesos de subducción que generan magmatismo calcoalcalino. El proceso de rift en el límite Arcaico- Proterozoico produce magmatismo alcalino saturado y subsaturado, con indicios de elementos raros. Localmente se individualizan cuencas sedimentarias submarinas en las que se forman depósitos importantes de BIF. Durante el Paleoproterozoico se produce la convergencia de la mayoría de las microplacas; en las zonas de suprasubducción se produce un magmatismo calcoalcalino; con el cierre de los océanos y la colisión continental se forman complejos ofiolíticos, a veces con mineralizaciones de Cr-PGE y depósitos de oro orogénico. Esta orogenia produce la cratonización de la mayor parte de los dominios. Los granitos alcalinos asociados al rift posterior son en cambio estériles. El magmatismo calcoalcalino asociado a la orogenia Kibariense en el margen occidental del crató n no par ece haber gener ado depósitos, pero los granitos alcalinos que cierran el ciclo contienen concentraciones muy altas de REE y Nb. La orogenia Panafricana determina la aparición de magmatismo calcoalcalino en el borde occidental del cratón, así como una nueva colisión con el dominio oriental de los Mauritánides, que se cratoniza. El proceso de rifting subsecuente genera rocas alcalinas saturadas y subsaturadas estériles. Los márgenes continentales así formados facilitan la sedimentación de series de plataforma del Paleozoico, en los que se encuentran mineralizaciones de Fe oolítico en el Devónico inferior. Durante la orogenia hercínica se produce la colisión continental de todos estos dominios y Laurussia, formándose el supercontinente de Pangea. En este contexto los cabalgamientos asociados pueden formar mineralizaciones de oro orogénico, y pueden darse mineralizaciones de Cr podiforme (PGE) en ofiolitas. Finalmente, la apertura del Atlántico N desde el Triásico superior-Jurásico produce el desarrollo de carbonatitas en el dominio más occidental de los Mauritánides, asimismo con mineralización de elementos raros. Los márgenes continentales así formados permiten el desarrollo de series de plataforma ricas en yacimientos de fosfatos y con potencial para petróleo. En el curso de este t rabajo se han descubierto varios depósitos minerales, pr incipalmente en el basamento del Precámbrico. Los depósitos de menas metálicas más interesantes son los siguientes: a) Los depósitos ortomagmáticos de Cr- PGE -Ti-V en el complejo estratiforme de Bir Malhat, con continuidades de decenas de km b) Los depósitos de Cr-PGE en cromititas podiformes en contextos oceánicos del Proterozoico de los Mauritánides. c) Los depósitos de Au-(PGE) orogénico asociados a zonas de cizalla, tanto en forma de listwänitas-birbiritas, sistemas filonianos o mineralizaciones estratoligadas asociadas a los mismos, correspondiendo a cizallas formadas en épocas panafricanas (dominios de Tifariti-Bir Lehlu-Ain ben Tili y de Sfariat) o hercínicas (Mauritánides). d) Los depósitos de BIF en series submarinas; si bien estos depósitos se encuentran en todos los dominios, los más interesantes por su continuidad y leyes se encuentran en las zonas de Sfariat y Miyec-Ijil. e) depósitos de Nb-Ta-LREE-U-Fe-V- P-Mo en carbonatitas, importantes tanto en las de edades del Proterozoico como en las del Cretácico. f) depósitos de Nb-Ta-F-HREE-U-Th en rocas alcalinas saturadas o subsaturadas, preferentmente en las enriquecidas en F. g) depósitos de Fe oolítico en las series de plataforma del Devónico inferior, de grandes reservas. h) depósitos de fosforitas y petróleo asociados a la cuenca sedimentaria de El Aaiún. i) Depósitos de U-(REE??) de edad Cuaternario , asociados a calcretas y ferricretas.<br>Two main geological units are distinguished in Western Sahara: a Phanerozoic sedimentary cover and a cryst a lline basement o f Paleoarchean to Paleoproterozoic age. This basement is a part of the Reguibat ridge, in the Western Africa craton. An ensemble of domains (or terranes) are distinguished in the basement. These domains are limited by regional fauls and correspond to old microcontinents collisioned mainly during the Birimian and Hercynian orogenies. Earlier granitization stages were produced in the Paleoarchean and the Mesoarchean depending on the domain, but the first generalized episode of TTG plutonism occurs in the Leonian orogeny ( circa 3 Ga). Important BIF deposits formed in greenstone belt basins. The Liberian cycle start with the intrusion of ultrabasic sills and dykes, associated with a mantle plume. This scenario evolved to a LIP made up by a dense network of diabase dykes; the individualization of the microcontinents took place in the rest of the area. Convergence of some of these microplates pr oduced subduction and a calc-alkaline magnatism and finally a collision between some of these domains at the end of this cycle. Rifting at the limit Archean-Proterozoic generated saturated and subsaturated alkaline magmatism. Showings of rare- element mineralization occur in these rocks. Submarine sedimentary basins are locally developed, and contain important BIF deposits. Most of the microplates converged during the Paleoproterozoic; calc-alkaline magmatism do occur in the suprasubduction zones; closing of the oceans and subsequent continental collision is associated with development of Cr- (PGE) bearing ophiolitic suites. Regional shear zones are associated with orogeenic gold deposits. This Birimain orogen produced the cratonization of most of the domains.. Alkaline granites intruded in a rft stage at the end of the orogeny, but they are barren. Calc-alkaline magmatism is also present during the Kibarian and Panafrican orogeny at the west border of the WAC, and is not mineralized; however, the alkaline granites of the rifting closing the Kibaran orogeny contain high concentrations of Nb and REE; those at the end of the end of the Panafrican are devoid of mineralization.. The continental margins of the craton allowed the sedimentation of thick platform series during the Paleozoic. The lower Devonian series hosts oolitic iron deposits. The general collision of all these domains and Laurussia during the Hercynian orogeny produced the Pangea supercontinent. In this context, the thrusts can carry orogenic gold deposits, and podiform Cr-(PGE) deposits outcrop in ophiolites. Finally, the opening of the North Atlantic since the Upper Triassic-Jurassic produced carbonatites at the western end of the WAC ; these carbonatites are enriched in rare elements. The continental margins formed in this epoch allowed the sedimentation of platform series thaht contain phospate deposits and have potential to contain oil. Western Sahara has a large potential for ore deposits, and some of them have been discovered during the development of this memory; most of them are hosted in the Precambrian materials: a) Stratiform Cr-PGE -Ti-V deposits associated with the Bir Malhat complex, and their continuity overpass 20 km. b) Podiform Cr-PGE chromitite deposits were produced in the Proterozoic of the Mauritanids. c) Orogenic gold deposits (Au-(PGE) are associated with the regional shear zones. There are several styles of mineralization: listwänites- birbirites, vein systems, or stratabound mineralizations replacing favourable host rocks in the vicinity of shear zones formed during the Birimian orogeny (Tifariti-Bir Lehlu-Ain ben Tili and Sfariat domains) o the Hercynian (Mauritanids). d) BIF deposits in submarine series. These deposits occur in most of the domains, but the Sfariat and Miyec-Ijil domains contain most of the largest reserves. e) Deposits of rare elements as Nb-Ta- LREE-U-Fe-V-P-Mo occur in the Proterozoic and Cretaceous carbonatites. f) Deposits of Nb-Ta-F-HREE-U-Th are found in undersaturated or saturated alkaline rocks, mainly in those enriched in F. g) Oolitic iron deposits have large reserves in the platform series of the Lower Devonian. h) World-class stratiform phosphorite deposits occur in the Paleogene El Aaiún sedimentary basin, which has also potential for oil deposits. i) Calcrete and ferricrete U-(REE??) deposits of Quaternary age.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
19

Santos, Tatiele Fruett dos. "Relação entre atributos físicos, químicos, mineralógicos e capacidade de suporte de carga de solos do Rio Grande do Sul." reponame:Biblioteca Digital de Teses e Dissertações da UFRGS, 2016. http://hdl.handle.net/10183/180107.

Full text
Abstract:
Há poucos estudos sobre a influência da mineralogia no comportamento do solo em relação aos atributos de resistência física. Neste sentido, o estudo tem como hipótese que independentemente do potencial matricial de água no solo a composição mineralógica da fração argila interfere na pressão de préconsolidação, modificando a capacidade de suporte de carga dos solos. Assim, objetivou-se caracterizar a composição mineralógica de classes de solos representativas no Rio Grande do Sul; Determinar parâmetros físico-mecânicos dos solos; E estabelecer correlações entre parâmetros físico-mecânicos com mineralógicos melhorando o entendimento da capacidade de suporte de carga. Para tal, foram selecionados sete solos de duas classes de solos; três Argissolos e quatro Latossolos. As amostras deformadas e indeformadas foram coletadas sob vegetação natural na camada de 10 a 15 cm de profundidade. Na fração TFSA, foram realizadas análises físicas (granulometria e área superficial específica), químicas (carbono orgânico total, teor de óxidos de ferro pedogênicos e óxidos de baixa cristalinidade) e mineralógicas (difratometria de raio x e refletância difusa). Nas amostras indeformadas foram realizadas as análises de permeabilidade ao ar e o ensaio de compressão uniaxial. Os dados foram analisados por correlações de Pearson. Os solos avaliados possuem a caulinita como principal mineral da fração argila, no entanto diferenças com relação aos óxidos de ferro foram encontradas, os quais correlacionaram com a pressão de pré-consolidação. A hematita influenciou positivamente sobre a pressão de pré-consolidação à 100 kPa, assim, dependendo do potencial matricial de água no solo.<br>There are few studies on the influence of mineralogy on the ground behavior in relation to physical resilience attributes. The is study has hypothesized that regardless of the matric potential of soil water the mineralogical composition of the clay fraction interferes with the pre-consolidation pressure by modifying the soil bearing capacity. Therefore, this study aimed to characterize the mineralogical composition of representative soil classes in Rio Grande do Sul; determine physical-mechanical parameters of the soil; and establish correlations between physico-mechanical parameters mineralogical improving the understanding of the load-bearing capacity. To this end, it was selected seven soils of two soil classes; three Ultisols and four Oxisols. The disturbed and undisturbed samples were collected under natural vegetation in the layer from 10 to 15 cm deep. In TFSA fraction, physical analyzes were performed (particle size and specific surface area), chemical (total organic carbon content of pedogenic iron oxides and low crystallinity oxides) and mineralogical (x ray diffraction and diffuse reflectance). In undisturbed soil samples were carried out air permeability tests and uniaxial compression test. Data were analyzed by Pearson correlations. The evaluated soils have kaolinite as the main mineral of the clay fraction, however differences with respect to iron oxides were found, which correlated with the pressure of pre-consolidation. The hematite had a positive effect on the pre-consolidation pressure of 100 kPa, thus depending on the matric potential of soil water.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
20

M'RABET, MAAMAR Souad. "Mineralogie comparee des granites hyperalcalins." Paris 11, 1994. http://www.theses.fr/1994PA112175.

Full text
Abstract:
L'etude mineralogique comparee de quatre provinces magmatiques alcalines a permis de mettre en evidence deux groupes d'environnements geodynamiques differents. Le premier est lie aux zones d'extension de type rift et comprend les granites et les monzonites alcalins du rift d'oslo (norvege), les granites alcalins de mizane et de porto (corse) et les syenites de jabel hufash (yemen). Le second groupe est lie a des cisaillements tardifs, qui ont suivi l'orogenese brasiliano, et comprend les complexes alcalins de la ceinture de cachoerinha-salgueiro du nordeste (bresil). 1) les roches du premier groupe presentent des mineralogies et des conditions physiques de cristallisation comparables: une paragenese primaire en milieu reducteur, qui evolue vers un milieu oxydant au stade subsolidus avec une predominance des mineraux fortement sodiques comme l'gyrine et l'arfvedsonite. Ces caracteristiques suggerent une mise en place a des niveaux superficiels (5 a 2 km), qui correspondent aux parties superieures des complexes annulaires. 2) les roches du second groupe contiennent des feldspaths alcalins cumulatifs, riches en ba et sr et de la titanite precoce, qui indique un milieu constamment oxydant. Les roches hyperalcalines de ce groupe se caracterisent essentiellement par la presence de mineraux calco-sodiques (augite gyrinique). Les pressions calculees d'apres les parageneses existantes montrent une mise en place a des etages structuraux plus profonds, (30 a 60 km) plus particulierement a la limite entre la croute cassante et la croute ductile. Les chambres magmatiques se sont developpees a la faveur de cisaillements lithospheriques. Le caractere oxydant est probablement lie a la circulation des fluides lors de l'activation de ces memes cisaillements
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
21

Amores, Casals Sandra. "Evolución metalogenética de complejos carbonatíticos en contexto hipoabisal y plutónico: Bonga y Monte Verde (Angola)." Doctoral thesis, Universitat de Barcelona, 2017. http://hdl.handle.net/10803/666643.

Full text
Abstract:
En Angola afloran complejos carbonatíticos en todos los niveles de emplazamiento tanto plutónico, hipoabisal como volcánico. Recientemente, se han caracterizado en detalle algunos de estos complejos debido a las mineralizaciones en HFSE y REE que presentan así como su comportamiento en función del nivel de emplazamiento. Sin embargo, aún no se conoce con precisión la distribución de elementos raros en ambientes subvolcánicos explosivos. Los complejos de Monte Verde y Bonga muestran mineralizaciones en las manifestaciones explosivas de modo que su estudio ha permitido describir y comprender la distribución de elementos raros en tales condiciones. De forma paralela, los resultados obtenidos en esta tesis han permitido entender la relación entre carbonatitas y lamprófidos ultramáficos en el complejo de Bonga, asociación que hasta ahora ha sido descrita en escasos complejos. El complejo de Bonga presenta cuerpos intrusivos mixtos de composición carbonatítica – lamprofíricos. Éstos fueron formados en estadios de cristalización tardíos por fenómenos de magma mingling como resultado de una intrusión de magma aillikítico y alnöítico dentro de una cámara magmática con magma carbonatítico residente. Esta mezcla de magmas dio lugar a estadios explosivos que no concentran especialmente elementos raros como HFSE y REE. De forma similar, las brechas subvolcánicas estudiadas en el complejo de Monte Verde contienen cantidades secundarias de estos elementos. En ambos complejos se concentran en cantidades traza de pirocloro empobrecido en F. El estudio de la distribución de elementos raros y la evolución de la carbonatita de Bonga se ha realizado mediante la caracterización de la geoquímica del pirocloro. Se ha determinado pirocloro primario de Na y F en los diques anulares alrededor de la intrusión que indica una composición rica en álcalis en el magma carbonatítico. El contenido en Na y F disminuye debido a la progresión de la fenitización. Los estadios posteriores más tardíos que dan lugar a rocas de magnetita-apatito, al cuerpo calciocarbonatítico central y a la matriz carbonatítica, presentan pirocloro pobre en F con una proporción de Na inferior. Los mayores enriquecimientos de elementos raros HFSE y REE se registran en los pirocloros secundarios formados en procesos hidrotermales muy tardíos y que están asociados a la invasión de la carbonatita por fluidos procedentes de las rocas encajantes. En estos estadios es donde se concentran carbonatos y fosfatos de REE. En consecuencia, el potencial metalogenético de las rocas de Bonga en ambientes explosivos no es destacable. Sin embargo, los elementos raros se suelen concentrar en estadios anteriores, en la formación de los diques anulares y rocas de magnetita – apatito. El potencial en elementos raros en las brechas carbonatíticas subvolcánicas de Monte Verde es muy bajo. Tampoco las rocas plutónicas alcalinas asociadas contienen cantidades de elementos raros importantes, como indica la escasez en carbonatos, fosfatos de REE así como en silicatos y óxidos agpaíticos (loparita, eudialita y sorosilicatos de Na-Ti-Zr). Éstos además presentan intervalos de agpaicidad bajos.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
22

Atencio, Daniel. "Furcalita e outros minerais uraniferos secundarios de Perus, SP." Universidade de São Paulo, 1991. http://www.teses.usp.br/teses/disponiveis/44/44135/tde-10062013-142511/.

Full text
Abstract:
Furcalita ocorre como preenchimento de fraturas no pegmatito granítico de Perus, noroeste do município de São Paulo, Brasil, constituindo agregados radiados de cristais eudrais de até 5 mm de comprimento. Os cristais apresentam cor amarelo-vivo, são transparentes e de brilho vítreo a adamantino. A cor do traço é amarelo-claro. A furcalita é quebradiça e apresenta fratura conchoidal. O mineral não é fluorescente. Dureza de Vickers = 86 - 95 (média 90,5) kg/mm², dureza de Mohs calculada 2,4. \'D IND. medida\'4,22(4), \'D IND. calc.\' 4,220 g/cm³. Opticamente, o mineral é biaxial (-), com \'alfa\' 1,677(2), \'beta\' 1,732(2), \'gama\' 1,766(2), 2\'Vx IND. medido\'75°, 2\'Vx IND. calc.\' 74°. A fórmula pleocróica é X = amarelo claro, Y = amarelo, Z = amarelo ouro, X = b, Y = a, Z = c, absorção X < Y < Z, dispersão r > v média, elongação positiva. O mineral é ortorrômbico, grupo espacial Pbca, a 17,415(2), b 16,035(3), c 13,598(3) A, V 3.797(2) A³, Z= 8. As sete reflexões mais intensas do padrão de difração de raios X [d em A (I)(hkl)] são 8,863(3) (111 e 200), 8,014(100)(020), 7,648(3)(210), 4,008(15) (040), 3,844(4) (041), 3,128(3)(024) e 3,100(3) (502). A fórmula analítica, derivada de análises por microssonda eletrônica, é \'(\'Ca IND. 1,97\'\'K IND. 0,05\') IND. \'SIGMA\'2,02\'\'(U\'O IND. 2\') IND. 2,87\'\'O IND. 1,93\'\'[\'(P\'O IND. 4\') IND. 1,90\'\'(Si\'O IND. 4\') IND. 0,04\'] IND. \'SIGMA\'1,94\' . 7,57\'H IND. 2\'O. A curva de DTA apresenta um pico endotérmico em 150°C, correspondente a perda de \'H IND. 2\'O, confirmada por TGA, e fusão a 900°C. O espectro IR apresenta bandas de \'H IND. 2\'O, P\'O IND. 4\' e U\'O IND. 2\'. Furcalita é insolúvel em água e solúvel em HCI, HN\'O IND. 3\' e \'H IND. 2\'S\'O IND. 4\', todos em concentração 1:1, a frio. A compatibilidade Gladstone-Dale é superior. Furcalita forma-se, provavelmente, a T \'< ou =\' 150°C. A estrutura cristalina da furcalita foi resolvida por métodos de difração de raios X de cristal único e refinada até R = 3,8% usando 2.065 reflexões observadas [I > 3\'sigma\'(I)]. A estrutura consiste de camadas \'[\'(U\'O IND. 2\') IND. 3\'\'O IND. 2\'\'(P\'O IND. 4\') IND. 2\'] IND. N POT. 4n-\', paralelas a (010), conectadas por íons \'Ca Pot. 2+\' e \'H IND. 2\'O. Os poliedros de coordenação são: para U(1) bipirâmide hexagonal; para U(2) e U(3) bipirâmides pentagonais; para Ca(4) e Ca(5) prisma trigonal monoencapuzado e dodecaedro triangulado, respectivamente; e para P(6) e P(7) tetraedros. Como consequência deste trabalho, a fórmula molecular da furcalita, previamente citada como \'Ca IND. 2\'\'(U\'O IND. 2\') IND. 3\'\'(P\'O IND. 4\') IND. 2\'\'(OH) IND. 4\'. 4\'H IND. 2\'O deve ser modificada para \'Ca IND. 2\'\'(U\'O IND. 2\') IND. 3\'\'O IND. 2\'\'(P\'O IND. 4\') IND. 2\'. 7\'H IND. 2\'O. Outros minerais secundários de urânio associados à furcalita de Perus são autunita, torbernita, meta-autunita, meta-torbernita, chernikovita, meta-uranocircita, fosfuranilita, uranofânio-alfa, uranofânio-beta, haiweeíta, weeksita rica em bário, e, talvez, também bassetita, meta-tyuyamunita e meta-haiweeíta. Opala, tridimita, cristobalita, quartzo secundário, saponita e rodocrosita ocorrem associados aos minerais de urânio. Chernikovita é um novo nome de mineral proposto para \'(\'H IND. 3\'O) IND. 2\'\'(U\'O IND. 2\') IND. 2\'\'(P\'O IND. 4\') IND. 2\'. 6\'H IND. 2\'O em substituição a \"hidrogênio autunita\". A proposta para abandonar o nome \"hidrogênio autunita\" foi efetuada porque (a) o mineral contém íons oxônio (\'H IND. 3\'\'O POT. +\'); (b) o grau de hidratação não é aquele de minerais do grupo da autunita; e (c) o termo \"hidrogênio autunita\" foi utilizado para outros compostos naturais e artificiais.<br>Phurcalite has been found filling fractures in the tourmaline-bearing granitic pegmatite of Perus, in the north-west part of São Paulo city, Brazil. It forms aggregates of radiating euhedral crystals up to 5 mm in length. The crystals are bright yellow, transparent and display vitreous to adamantine lustre. Its streak is pale yellow. Phurcalite is brittle, with a conchoidal fracture, and non-fluorescent. Vickers hardness = 86 - 95 (av. 90.5) kg/mm², calculated. Mohs hardness about 2.4. \'D IND. meas.\'4.22(4), \'D IND. calc.\' 4.220 g/cm³. Optically, the mineral is biaxial (-), with \'alfa\' 1.677(2), \'beta\' 1.732(2), \'gama\' 1.766(2), 2\'Vx IND. meas.\'75°, 2\'Vx IND. calc.\' 74°. Pleochroic scheme is X = pale yellow, Y = yellow, Z = golden yellow, X = b, Y = a, Z = c, absorption X < Y < Z, dispersion r > v medium, positive elongation. The mineral is orthorhombic, space group Pbca, a 17.475(2), b 16.035(3), c 13.598(3) A, V 3797(2) A³, Z = 8. The strongest seven lines of the X-ray diffraction pattern [d in A (I)(hkl)] are 8.863(3)(111 and 200), 8.014(100) (020), 7.648(3)(210), 4.008(15)(040), 3.844(4)(041), 3.128(3)(024) and 3.100(3) (502). The analytical formula, derived from microprobe analysis, is \'(\'Ca IND. 1.97\'\'K IND. 0.05) IND. \'SIGMA\'2.02\'\'(U\'O IND. 2\') IND. 2.87\'\'O IND. 1.93\'\'[\'(P\'O IND. 4) IND. 1.90\'\'(Si\'O IND. 4\') IND. 0.04\'] IND. \'SIGMA\'1.94\' . 7,57\'H IND. 2\'O. The DTA curve shows an endothermic peak at 150°C, corresponding to loss of \'H IND. 2\'O, as confirmed by TGA, and melting at 900°C. IR spectrum show bands of \'H IND. 2\'O, P\'O IND. 4\' e U\'O IND. 2\'. Phurcalite is insoluble in water and soluble in cold 1:1 HCI, HN\'O IND. 3\' e \'H IND. 2\'S\'O IND. 4\'. Gladstone-Dale compatibility is superior. Phurcalite is probably formed at T \'< OU =\' 150°C. The crystal structure of phurcalite has been solved by single-crystal X-ray diffraction methods and refined to R = 3.8% using 2065 observed [I > 3\'sigma\'(I)] reflections. The structure consists of \'[\'(U\'O IND. 2\') IND. 3\'\'O IND. 2\'\'(P\'O IND. 4\') IND. 2\'] IND. n POT. 4n-\' layers, parallel to (010), connected by \'Ca Pot. 2+\' and \'H IND. 2\'O. The coordination polyhedra are: for U(1) hexagonal bipyramid; for U(2) and U(3) pentagonal bipyramids; for Ca(4) and Ca(5) capped trigonal prism and triangulated dodecahedron, respectively; and for P(6) and P(7) tetratredra. As a consequence of this work, the molecular formula of phurcalite previously reported as \'Ca IND. 2\'\'(U\'O IND. 2\') IND. 3\'\'(P\'O IND. 4\') IND. 2\'\'(OH) IND. 4\'. 4\'H IND. 2\'O must be changed to \'Ca IND. 2\'\'(U\'O IND. 2\') IND. 3\'\'O IND. 2\'\'(P\'O IND. 4\') IND. 2\'. 7\'H IND. 2\'O. Other secondary uranium minerals associated with Perus phurcalite are autunite, torbernite, meta-autunite, meta-torbernite, chernikovite, meta-uranocircite I, phosphuranylite, uranophane-alpha, uranophane-beta, haiweeite, barian weeksite and perhaps also bassetite, meta-tyuyamunite and meta-haiweeite. Opal, tridymite, cristobalite, secondary quartz, saponite and rhodochrosite occur associated to the uranium minerals. Chernikovite is a new mineral name proposed for \'(\'H IND. 3\'O) IND. 2\'\'(U\'O IND. 2\') IND. 2\'\'(P\'O IND. 4\') IND. 2\'. 6\'H IND. 2\'O superseding \"hydrogen autunite\". The proposal to discard the name \"hydrogen autunite\" has been made because (a) the mineral contains \'H IND. 3\'\'O POT. +\' ions; (b) the degree of hydration is not that of an autunite-group mineral; and (c) the term \"hydrogen autunite\" has been used for other natural and artificial compounds.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
23

Borges, Marcos Paulo Alencar de Carvalho. "Mineralogia dos diamantes da terra indígena Roosevelt-RO." reponame:Repositório Institucional da UnB, 2009. http://repositorio.unb.br/handle/10482/6940.

Full text
Abstract:
Dissertação (mestrado)—Universidade de Brasília, Instituto de Geociências, 2010.<br>Submitted by Jaqueline Ferreira de Souza (jaquefs.braz@gmail.com) on 2011-02-24T12:25:57Z No. of bitstreams: 1 2010_MarcosPauloAlencardeCarvalhoBorges.pdf: 16186850 bytes, checksum: 9a6f9a151e98174188bf6aae919622e6 (MD5)<br>Approved for entry into archive by Luanna Maia(luanna@bce.unb.br) on 2011-02-24T14:42:37Z (GMT) No. of bitstreams: 1 2010_MarcosPauloAlencardeCarvalhoBorges.pdf: 16186850 bytes, checksum: 9a6f9a151e98174188bf6aae919622e6 (MD5)<br>Made available in DSpace on 2011-02-24T14:42:37Z (GMT). No. of bitstreams: 1 2010_MarcosPauloAlencardeCarvalhoBorges.pdf: 16186850 bytes, checksum: 9a6f9a151e98174188bf6aae919622e6 (MD5)<br>As Terras Indígenas Roosevelt e Parque Aripuanã, localizadas no sudeste de Rondônia, atualmente hospedam o principal depósito diamantífero da região (garimpo Igarapé Lajes), conhecida pela ocorrência freqüente de kimberlitos aflorantes principalmente nos municípios de Pimenta Bueno e Espigão D’Oeste. Os corpos intrudem na borda sudoeste do Cráton Amazônico (Província Rio Negro-Juruena) e os sedimentos da Bacia dos Parecis, contudo, até o momento não são conhecidos depósitos primários economicamente viáveis. Além disso, poucos estudos foram realizados sobre a região e seus diamantes. No presente trabalho, foram investigados 660 cristais de diamante provenientes do garimpo Igarapé Lajes, segundo suas características morfológicas, óticas e superficiais, utilizando técnicas de microscopia ótica e eletrônica de varredura (MEV), catodoluminescência e espectroscopia de infravermelho (FTIR). As análises demonstraram a predominância de cristais altamente reabsorvidos, com morfologia tetrahexaedróide e alta freqüência de feições de corrosão superficiais, sendo geralmente incolores a levemente amarelados com uma parcela expressiva de coloração marrom. Em virtude da associação de características de origem diferenciada, 4 grupos distintos (G1, G2, G3 e G4) foram identificados, revelando a contribuição de mais de um tipo de fonte ao depósito estudado. O grupo G1 apresenta características típicas de fontes secundárias, tais como: marcas de percussão, padrão em rede, spots de radiação verdes e marrons e superfícies de abrasão. Os grupos G2 e G4 apresentam apenas características primárias, que evidenciam ambientes de formação e transporte diferenciados. O grupo G2 exibe alta freqüência de feições deformacionais (linhas de laminação, coloração marrom, distorções morfológicas), de corrosão (shagreen proeminente, trígons e hexágonos) e superfícies foscas, enquanto o G4 compõe-se de cristais incolores, relativamente mais regulares e de maior granulometria, com superfícies lisas e poucas feições de corrosão proeminentes (terraços e hillocks). O grupo G3 possui feições típicas dos demais grupos, porém, apresenta exemplares menos reabsorvidos, com morfologia primária (octaédrica) relativamente preservada, indicando menor tempo de exposição aos efeitos de dissolução. As feições de catodoluminescência e resultados da espectroscopia de infravermelho (conteúdo e estado de agregação do nitrogênio) confirmam a existência de grupos geneticamente distintos e/ou que sofreram alterações (reabsorção, corrosão, abrasão etc.) em ambientes diferenciados. O grupo G2 se destaca pelas emissões de luminescência associadas às feições de deformação plástica e predominância de cristais de baixo teor de N (< 100 ppm e tipo II) e alta agregação (IaB). O G4 apresenta emissões azuis homogêneas, alto teor de N (entre 700 e 1000 ppm) e agregação intermediária (IaAB). O grupo G1 apresentou luminescência fortemente influenciada pelos efeitos da radiação superficial (intensa emissão verde amarelada) e revelou populações com conteúdo e agregação de nitrogênio nos mesmos intervalos dos grupos de origem essencialmente primária (G2 e G4). Estas características constituem um indicativo de que as fontes primárias de G2 e G4 sejam as mesmas que contribuíram para a formação do depósito secundário responsável pelo aporte dos diamantes do grupo G1 na Terra Indígena Roosevelt. O grupo G3 novamente apresentou resultados compatíveis com os demais grupos, porém são pouco representativos devido ao reduzido número de exemplares analisados por catodoluminescência e FTIR. Baseando-se na relação conteúdo de nitrogênio versus estado de agregação do elemento, as populações identificadas evidenciam a predominância de temperaturas de formação mais elevadas para o grupo G2 e menores para o grupo G4. Este fator, associado à maior freqüência de diamantes do tipo II, à presença de feições de deformação plástica e coloração marrom dos cristais, sugere que as pedras do grupo G2 sejam oriundas de porções mantélicas profundas (zona de transição e manto inferior), cuja ocorrência já foi descrita em depósitos relativamente próximos à Terra Indígena Roosevelt (Rio Machado-RO) e principalmente na Província Kimberlítica de Juína, sendo todos restritos à mesma porção do Cráton Amazônico. Além dos dados relacionados às condições de crescimento e alterações dos cristais examinados, as técnicas empregadas mostraram-se eficientes para a identificação de diferenças entre os diamantes de Rondônia e de outras regiões. Deste modo, tal metodologia, associada à análise estatística de informações armazenadas em um banco de dados pode ser utilizada para a implementação de procedimentos regulares de identificação e certificação da proveniência de lotes de diamantes de proveniência desconhecida. _____________________________________________________________________________ ABSTRACT<br>The Roosevelt and Aripuanã Park indigenous lands in southeastern Rondônia State, Brazil, host the main diamond deposit of the region (Igarapé Lajes Diggings), known for the frequent occurrence of kimberlites located mainly in the districts of Pimenta Bueno and Espigão D’Oeste. These pipes intrude the southwestern border of the Amazon Craton (Rio Negro-Juruena Province) and sediments of the Parecis Basin, however, so far economically viable primary deposits are not known. Moreover, few studies were realized about the region and its diamonds. In the present study, 660 diamond crystals were investigated according to their morphological, optical and surface characteristics using optical and scanning electron microscopy (SEM), cathodoluminescence and infrared spectroscopy (FTIR). The results demonstrated a predominance of highly resorbed crystals, with tetrahexaedroid morphology and high frequency of surface corrosion features, being generally colorless to slightly yellow with an expressive amount of brown stones. Due to the association of genetically distinct characteristics, four different groups (G1, G2, G3 and G4) were identified, revealing a contribution of more than one source to the studied deposit. The G1 group presents typical characteristics of secondary sources, such as: percussion marks, network pattern, green and brown radiation spots and abrasion surfaces. The G2 and G4 groups present only primary characteristics, which show different formation and transport environments. The G2 group has high frequency of deformational features (lamination lines, brown coloration and morphological distortions), of corrosion (prominent shagreen, trigons and hexagons) and frosted surfaces, while the G4 is composed of colorless crystals, relatively more regular and with higher granulometry, with smooth surfaces and few prominent corrosion features (terraces and hillocks). The G3 group has typical features of the other groups, however, is composed of less reabsorbed specimens with primary morphology (octahedral) relatively preserved, indicating shorter time of exposition to the dissolution effects. The cathodoluminescence features and results of the infrared spectroscopy (nitrogen content and aggregation state) confirm the existence of genetically distinct groups and/or which suffered alterations (resorption, corrosion, abrasion, etc.) in different environments. The G2 group is highlighted by the emissions of luminescence associated to the features of plastic deformation and to the predominance of crystals with low contents of nitrogen (<100 ppm and type II) and highly aggregated (IaB). The G4 group shows homogeneous blue emissions, high contents of nitrogen (between 700 and 1000 ppm) and intermediate aggregation state (IaAB). The G1 group presented luminescence strongly influenced by the radiation effects (intense green-yellow emission) and revealed populations with contents and aggregation of nitrogen in the same intervals of the groups of essentially primary origin (G2 e G4). These characteristics are an indication that the primary sources of G2 and G4 are the same that contributed for the formation of the secondary deposit responsible for supply of diamonds of the G1 group in the Roosevelt Indigenous Land. The G3 group again showed consistent results with the other groups, although they are somewhat representative due to the low number of specimens examined by these techniques. Based primarily on the relationship of nitrogen content versus aggregation state of the element, the identified populations show the predominance of higher temperatures of formation for the G2 group and lower for the G4 group. This factor, associated to the increased frequency of type II diamonds, the presence of plastic deformational features and the brown coloration of the crystals, suggests that the stones of the G2 group are originated in the deep portions of the mantle (transition zone and lower mantle), whose occurrence was reported in relatively near deposits to the Roosevelt Indigenous Land (Machado River) and mainly in the Juína Kimberlite Province, being all restricted to the same portion of the Amazon Craton.In addition to the data related to the growth and alterations conditions of the examined crystals, the employed techniques were effective for the identification of differences between the diamonds from Rondônia and from other localities. Therefore, such methodology associated to the statistical analyses of the information stored in a data bank, can be used for the implementation of regular procedures of identification and certification of the provenance of diamond samples from unknown origin.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
24

Tuovinen, L. (Lauri). "Seinäjoen Tiilikallion kulta-aiheen geologia, mineralogia ja geokemia." Master's thesis, University of Oulu, 2013. http://urn.fi/URN:NBN:fi:oulu-201306011431.

Full text
Abstract:
Seinäjoen ympäristöstä tunnetaan useita orogeenisia kulta-aiheita, joihin liittyy antimonin rikastumista. Yksi niistä on Peräseinäjoella sijaitseva Tiilikallion esiintymä. Tämän työn aiheena oli tutkia Tiilikallion geologiaa, sitä ympäröiviä syväkiviä sekä kullan esiintymistä mineralisaatiossa. Teoreettisena taustana tarkasteltiin orogeenisia kultamalmeja yleisesti sekä Suomen ja Seinäjoen alueen esiintymiä lähemmin. Tiilikallio sijaitsee Pohjanmaan liuskejakson ja Keski-Suomen granitoidikompleksin rajaseudulla. Liuskejakson tuffiitteihin ja kiilleliuskeisiin on tunkeutunut kerrosjuoni, joka koostuu kemialtaan ja asultaan vaihtelevasta sarvivälke- ja plagioklaasiporfyriitistä. Tiilikalliota ympäröivät Keski-Suomen granitoidikompleksiin kuuluvat granodioriitit ja graniitit. Kallioalueen läpi kulkee hiertovyöhyke, johon liittyy kvartsijuoniverkosto ja itse kulta-aihe. Syväkivet jakautuvat geokemian perusteella I- ja S- tyypin syväkiviin. Porfyriiteillä on hyvä kemiallinen vastaavuus Laakavuoren jakson vulkaniittien kanssa. Tuffiitit ja kiilleliuskeet luokittuvat kemialtaan selvästi vulkaanisiin ja sedimenttisiin kiviin. Aineistona oli kirjoittajan vuosina 2011 ja 2012 tekemät kallioperäkartoitukset sekä syvä- ja käsikairauksella otetut kivinäytteet. Kivinäytteistä tehtiin kiillotettuja ohuthieitä, joita tutkittiin malmi- ja läpivalaisumikroskoopeilla sekä röntgenmikroanalysaattorilla (EPMA) kulta-aiheen mineralogian selvittämiseksi. Kokokivinäytteistä tehtiin myös pää- ja hivenkomponenttianalyysejä (XRF, ICP-AES ja ICP-MS) ja jalometallianalyysejä (GFAAS), joilla selvitettiin Tiilikallion geokemiaa. Kulta-aiheen tärkein malmimineraali on arseenikiisu. Lisäksi siinä esiintyy mm. magneettikiisua, löllingiittiä, kuparikiisua, lyijyhohdetta, vismutti- ja telluurimineraaleja sekä metallista kultaa. Kultaa esiintyy seoksena hopean kanssa sulkeumina ja suotaumina arseenikiisussa sekä vismuttimineraalien yhteydessä. Sulfidien mineraalihilaan sitoutuneen refraktorisen kullan määrää tutkittiin mikroanalysaattorilla. Refraktorista kultaa oli keskimäärin 140 ppm. Metallista kultaa on muodostunut useissa eri vaiheissa. Mineralogian sekä kullan ja arseenin korrelaatiokertoimien perusteella merkittävä osa esiintymän kullasta on hilakultana lähinnä arseenikiisussa.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
25

Haaranen, P. (Päivi). "Ranuan Sääskilampien alkalikivi-intruusion petrografia, mineralogia ja geokemia." Master's thesis, University of Oulu, 2016. http://urn.fi/URN:NBN:fi:oulu-201604131461.

Full text
Abstract:
Tutkielman tarkoituksena oli tarkentaa Sääskilampien alkalikivi-intruusion petrografiaa, mineralogiaa ja geokemiaa uusien tulosten pohjalta. Tutkimuksessa selvitettiin myös intruusion malmipotentiaalia sekä sen suhdetta muihin vastaaviin alkalikivi-intruusioihin lähialueella. Aineistona oli 31 lyhyttä kairasydäntä sekä niistä otetut kuvat, 18 kiillotettua ohuthiettä, 134 kokokivianalyysiä ja n. 70 mineraalianalyysiä. Ohuthieet tutkittiin polarisaatiomikroskoopilla ja mikroanalyysit tehtiin röntgenmikroanalysaattorilla. Sääskilampien alkalikivi-intruusio sijaitsee Ranuan keskustasta 13 km pohjoisluoteeseen. Tutkimusalue on osa Pudasjärven arkeeista pohjakompleksia, joka koostuu etupäässä gneisseistä ja granitoideista. Sääskilampien intruusion sivukiviä ovat pääasiassa erilaiset dioriitit. Intruusio on muodoltaan piippumainen ja maanpintaleikkaukseltaan soikio, jonka pituus on 1,3 km ja leveys 0,7 km. Alkalikivi-intruusio koostuu erilaisista alkalisyeniiteistä sekä intruusion ytimessä olevista ultramafisista alkalikivistä. Intruusiota reunustaa vaihtelevan laajuinen feniittikehä, jonka joukossa voi olla feniittibreksioita. Alkalisyeniitit ovat mm. larvikiitteja, porfyyrisiä syeniittejä ja tasarakeisia syeniittejä. Ultramafisiin kiviin kuuluu jacupirangiitteja, melteigiitteja ja ijoliitteja. Intruusiossa on myös tummia leikkaavia juonia, kuten gabroja ja metadiabaaseja. Sen sijaan happamien juonten ei ole havaittu leikkaavan intruusion kiviä. Sääskilampien alkalikivet muodostuvat useimmiten alkalimaasälvästä, kuten albiitista, Na-Ca-amfibolista ja biotiitista. Joskus kivissä on mm. egiriiniaugiittia, maasälvänsijaisia ja zeoliittimineraaleja. Yleisimpiä aksessorisia mineraaleja ovat alkalikiville tyypilliset apatiitti ja titaniitti. Porfyyrisissä syeniiteissä on myös pieniä määriä REE-mineraalia allaniittia. Tämän tutkimuksen tulosten pohjalta intruusion malmipotentiaali on heikko. Feniitissä on korkeahkot Ba-, Sr- ja Zr-pitoisuudet (Ba 1280 ppm, Sr 1980 ppm ja Zr 257 ppm), kun taas alkalikivissä on kohonneita Cu- ja V-pitoisuuksia (syeniittien Cu-pitoisuus max. 500 ppm ja V-pitoisuus max. 410 ppm, jacupirangiitin Cu-pitoisuus max. 690 ppm ja V-pitoisuus max. 640 ppm). kondriittinormalisoidulla REE-diagrammilla kivet ovat rikastuneita keveistä lantanideista raskaisiin lantanideihin nähden. Lähellä Sääskilampien intruusiota sijaitsevat Kokalmuksen ja Simontaipaleen alkalikivi-intruusiot ovat todennäköisesti samaa alkuperää Sääskilampien alkalikivien kanssa. Hieman kauempana sijaitsevat, mutta myös Pudasjärven kompleksiin kuuluvat Kortejärven, Laivajoen ja Petäikkö-Suvantovaaran karbonatiitit, ovat paleoproterotsooisia iältään. Geneettistä yhteyttä näihin karbonatiitteihin ei voitu todistaa, mutta esim. zirkonin ikämääritys jostain Ranuan alueen alkalikivi-intruusiosta auttaisi asiaa.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
26

Carvalho, Wilton Pinto de. "O Meteorito Bendegó: História, Mineralogia e Classificação Química." Instituto de Geociências, 2010. http://repositorio.ufba.br/ri/handle/ri/21488.

Full text
Abstract:
Submitted by Everaldo Pereira (pereira.evera@gmail.com) on 2017-02-18T18:12:33Z No. of bitstreams: 1 Dissertação_Wilton_Carvalho 2010.pdf: 46454647 bytes, checksum: e304765ef3b013eb53e2880aada653e7 (MD5)<br>Made available in DSpace on 2017-02-18T18:12:33Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Dissertação_Wilton_Carvalho 2010.pdf: 46454647 bytes, checksum: e304765ef3b013eb53e2880aada653e7 (MD5)<br>O meteorito Bendegó, objeto desta dissertação, é o maior exemplar da coleção brasileira e ocupa a 16ª posição entre as maiores massas de ferro-níquel de origem espacial catalogadas em todo o mundo. Sua descoberta em 1784 e subsequente remoção, em 1888, do sertão da Bahia para o Rio de Janeiro foram fatos marcantes da história da meteorítica, uma ciência multidisciplinar dedicada ao estudo de amostras de material extraterrestre natural que sobrevive à passagem brilhante e abrasiva pela atmosfera de nosso planeta. O local do achado desse meteorito, que se acredita seja também o ponto de impacto, está inserido na porção Norte do Núcleo Serrinha, um dos três núcleos arqueanos do Cráton do São Francisco. Nessa área o embasamento é gnáissico-migmatítico intrudido por granitos TTGs do Complexo Metamórfico de Uauá. A ausência de PDFs (planar deformation features) ou de brechas em 14 lâminas delgadas confeccionadas a partir de amostras de rochas coletadas no local do achado e a geomorfologia da área estudada, que não apresenta indícios de formações circulares ou elípticas, sugerem a inexistência de cratera de impacto. Estudos petrográficos realizados nesse meteorito o classificam estruturalmente como octaedrito grosso, apresentando lamelas de kamacita com 1,8 mm de largura em média. A distribuição paralela ao eixo principal de pelo menos 37 ocorrências de troilita, facilmente observáveis na face polida da massa principal, é uma característica única desse siderito e sua assembléia de fases mineralógicas conta ainda com os minerais coenita, cromita, haxonita, rabdita e schreibersita. Quimicamente o Bendegó integra o grupo genético IC, segundo classificação vigente para meteoritos férreos. Esse grupo é composto de apenas 11 membros com teor de níquel entre 6,12 e 6,98%, sendo o Bendegó o maior deles em termos de massa.<br>ABSTRACT - The Bendegó iron, this dissertation theme, is the biggest specimen of the Brazilian collection and holds the 16th position among the largest iron-nickel masses of space origin catalogued so far in the whole world. Its finding in 1784 and the following transportation, in 1888, from the Bahia State hinterland to Rio de Janeiro, were landmarks in the history of meteoritics, a multidisciplinary science dedicated to the study of natural extraterrestrial samples which survives the bright fly through the atmosphere of our planet. That meteorite finding place, which it is believed are also the impact point, is inserted in the North portion of the Núcleo Serrinha, one out of the three Archean cores of the São Francisco craton. The basement here is gneissic migmatitic intruded by TTGs granites from the Metamorphic Uauá Complex. The lack of PDFs (planar deformation features) or breaches in 14 thin sections prepared from rock samples collected on the finding place and the geomorphology of the studied area, which does not present any vestiges of circular or ellipsoids formations, suggest that there is no impact crater. Petrographic studies on that meteorite classify it structurally as a coarse octahedrite, showing kamacite lamellae with 1.8 mm width in average. A distribution of at least 37 occurrences of troilite parallel to the main axis are easily observed on the polished face of the main mass, being a unique characteristic for that siderite. The other mineralogical phase found in that mass are: cohenite, chromite, haxonite, rabdite and schreibersite. Based on chemical analysis the Bendegó iron is part of the IC genetic group, according to the present classification for iron meteorites. This group is formed only by 11 members with a nickel concentration between 6.12 and 6.98%, and the Bendegó is the largest mass among them.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
27

Fernandes, José Augusto de Abreu Peixoto. "Quartzo de determinados depósitos portugueses, filoneanos e pegmatíticos: propriedades e aplicações industriais." Master's thesis, Universidade de Aveiro, 1998. http://hdl.handle.net/10773/18055.

Full text
Abstract:
Mestrado em Geociências<br>O objectivo principal do presente trabalho é determinar as aplicações possíveis, tendo em conta as exigências actuais dos diferentes mercados, para o quartzo filoneano e pegmatítico de determinados depósitos portugueses. Para o efeito, tentou-se determinar o leque possível de aplicações de acordo com as características químicas e fisicas do quartzo existente nos depósitos estudados. A atenção recaiu fundamentalmente sobre as características químicas, uma vez que as características granulométricas necessárias para fazer face ás diferentes especificações, são facilmente atingíveis com a utilização de equipamentos adequados. Assim, e porque as características químicas são intrínsecas ao tipo de depósito, são estas as mais limitadoras no que concerne ás aplicações industriais. Daí, o especial relevo prestado aos parâmetros químicos do quartzo amostrado nos cinco depósitos considerados, não descorando porém as restantes características. Tentou-se, igualmente, seleccionar depósitos em áreas geográficas onde a ocorrência de quartzo filoneano e pegmatítico é mais frequente. Dado que existem inúmeros depósitos de pequenas dimensões, a selecção recaiu sobre os distritos de Braga, Viseu, Guarda e Évora, por forma a tentar uma razoável distribuição geográfica. Incluiu-se ainda nos estudos realizados, por se entender ser economicamente importante, o "stock" de quartzo existente na antiga Companhia de Fornos Eléctricos, S.A., agora desactivada, no intuito de determinar uma possível aplicação para o mesmo. Relativamente as especificações granulométricas a atingir, apontam-se para além de um diagrama de tratamento genérico, exemplos de algumas instalações ainda em funcionamento. Espera-se com o presente trabalho ter-se de algum modo contribuído para a correcta utilização do quartzo, como matéria prima de primordial importância para inúmeras indústrias, no intuito de rentabilizar as reservas de quartzo existentes em Portugal.<br>The principal objective of this study is to identify possible end uses for quartz sourced from Portuguese veins and pegmatites, taking into account the requirements of various markets. In this way an attempt is made to determine the possible range of applications in the light of the chemical and physical characteristics of the quartz occurring in the deposits studied. The greatest attention focuses on chemical characteristics since the particle mean size and particle size distribution needed for the various specifications are readily obtained through the utilisation of appropriate mineral processing techniques. Therefore, and since the chemical characteristics are intrinsic to the type of deposit, these become the principal limiting factors in determining industrial applications. Despite this, the specific relevance of chemical parameters of the quartz samples from the five deposits studied, has not been allowed to divert attention from the other characteristics. At the same time an attempt was made to select deposits in areas with the greatest occurrence of quartz of veins and pegmatites. Given that there exist innumerable small scale deposits, the selection was restricted to the districts of Braga, Viseu, Guarda and Viseu thereby achieving a reasonable geographical distribution. Because of its economic importance, the stockpile of quartz existing at the now abandoned installations of Fornos Electricos is included in this study with a view to identifying possible applications for this material. Concerning methods utilised in meeting particle size requirements, there are included, in addition to a typical process flow sheet, examples of some installations currently in operation. It is hoped that this study will, in some way, contribute to the correct utilisation of quartz as a raw material of fundamental importance for many industries, and the viable exploitation of quartz reserves existing in Portugal.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
28

Heikkinen, I. (Ilari). "Kondriittisten meteoriittien mineralogia, tekstuuri ja synty ja esimerkkejä Suomesta." Master's thesis, University of Oulu, 2017. http://urn.fi/URN:NBN:fi:oulu-201712203366.

Full text
Abstract:
Kondriitit ovat yleisin meteoriittityyppi, joiden nimi tulee niissä olevista jyvämäistä sulkeumista, kondreista. Kondriittien pääkomponentit ovat kondrit, perusmassa, metalli- ja sulfidirakeet ja refraktoriset sulkeumat. Kondrien reunat ympäröivät useimpia kondreja. Niitä on kahta päätyyppiä: hieno- ja karkearakeisia. Kondrit ja refraktoriset sulkeumat ovat Aurinkokunnan vanhinta kiinteää ainesta. Allenden CV3-kondriitin iäksi saatiin Pb-ajoituksella 4566,6 +/- 1,0 miljoonaa vuotta. Kondriittiluokat ovat hiili C-, tavalliset- ja enstatiitti (E)-kondriitit. Rumuruti (R)- ja Kakangari (K)-kondriitit ovat molemmat omat ryhmänsä. Lisäksi on olemassa ns. ryhmittelemättömiä kondriitteja. Kondriitit jaotellaan petrografisiin tyyppeihin 1–6. Esimerkiksi L6 on tavallinen L-kondriitti, jonka petrologinen tyyppi on 6. Kondriittien alkuainekoostumukset ovat samat kuin Auringolla volatiileimpia alkuaineita (H, C, N, O) sekä Li:tä ja B:a lukuunottamatta. Oliviini, pyrokseeni ja plagioklaasi ovat tavallisten sekä hiili- ja Rumuruti-kondriittien päämineraaleja. Niiden tärkeimmät opaakit mineraalit ovat kamasiitti, kromiitti ja troiliitti. Enstatiittikondriittien päämineraaleihin kuuluvat esim. enstatiitti, plagioklaasi, SiO₂ ja kamasiitti. Kondriittien metalli- ja sulfidifaasi koostuu pääosin kamasiitista, taeniitista ja troiliitista. Kondriiteista on löytynyt uusia mineraaleja ja kidemuotoja, kuten Khatyrkan CV3-kondriitin kvasikiteet ja Suizhoun L6-kondriitin xieiitti. Kondriiteissa on myös tähtienvälistä ainesta, esimerkiksi nanotimantteja. Kondriittien primitiivinen luonne kertoo niiden emokappaleiden välttyneen laajamittaiselta geologiselta muuttumiselta, ja kondriitit ovat todennäköisesti peräisin asteroideista ja komeetoista. Kaikkien tähän mennessä selvitettyjen kondriittien putoamista edeltävien kiertoratojen aphelit ovat Marsin ja Jupiterin välisellä pääasteroidivyöhykkeellä. Tämä viittaa siihen, että kondriitit olisivat lähtöisin sieltä. Eri meteoriittityyppien laboratoriospektrien ja tiettyjen asteroidien heijastusspektrien välillä on havaittu yhtäläisyyksiä. Esimerkiksi asteroidi 2007PA8:n pinnan koostumuksen on havaittu vastaavan H-kondriittien koostumusta ja Itokawa-asteroidin pinnan koostumus on samanlainen kuin Bjurbölen L/LL4-kondriitilla. Suomesta on tähän mennessä löytynyt 14 meteoriittia, joista 10 on kondriitteja. Gradussa niistä on tutkittu Bjurbölen L/LL4-, Mikkelin (St. Michel) ja Valkealan L6- sekä Hvittiksen EL6-kondriitteja. Jokaisen kappaleesta tehtiin ohuthie, joita tutkittiin polarisaatiomikroskoopilla ja EPMA- ja FESEM-menetelmillä. Tavoitteena on selvittää kondriittien petrologiaa, mineraalikoostumusta ja syntyä. Bjurbölessä (H32) kondrit ovat selvästi erottuvia ja perusmassa on erittäin hienorakeista. Perusmassan seassa on opakkia Fe-Ni-metallia ja troiliittia. Mikkelissä (H35) kondrit erottuvat heikosti ja tekstuuri on vahvasti breksioitunut ja massamainen, näytteessä on suuria breksiahalkeamia. Näyte koostuu hienojakoisesta oliviini-ortopyrokseenimassasta, minkä joukossa on opaakkia Fe-Ni-metallia. Valkealan (H34) näyte on vahvasti rapautunut ja sillä on ruosteinen yleissävy. Myös suuria reksiahalkeamia, vaikkakin vähemmän kuin Mikkelissä. Joitain kondreja erottuu selvästi. Hvittiksessä (H33) kondreja ei näy, ja tekstuuri on uudelleenkiteytynyt. Kivessä on runsaasti metallipirotetta. Oliviinin Fo-pitoisuudet ovat H32-näytteessä 74,8–75,5 % ja H35-näytteessä 75,9– 77,5 %. H35-näytteessä EPMA:lla määritetyt kamasiitin Fe-pitoisuudet ovat 91,63 ja 93,12 % sekä Ni-pitoisuudet 6,28 ja 6,78 %. EPMA-mittauksilla mitatut H35-näytteen taeniitin Fe-pitoisuudet ovat 70,90 ja 65,60 %, Ni-pitoisuudet puolestaan ovat 28,85 ja 33,74 %. EPMA-mittauksilla määritetty H33-näytteen kamasiitin Fe-pitoisuus on 91,5–93,0 % ja Ni-pitoisuus 5,4–7,5 %. H33-näytteessä ortopyrokseenin MgO-pitoisuus on 39,5–40,2 %.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
29

Oliveira, Jéssica Souza de. "Mineralogia e adsorção de fósforo em solos do Rio Grande do Sul." reponame:Biblioteca Digital de Teses e Dissertações da UFRGS, 2015. http://hdl.handle.net/10183/130549.

Full text
Abstract:
No Rio Grande do Sul, são escassos os estudos relacionados à identificação e à caracterização de minerais pedogênicos em ampla escala, bem como aqueles que tratam da influência da mineralogia nos aspectos físicos e químicos dos solos. O sistema solo é resultado da combinação de fatores que atuaram ao longo do tempo geológico, fato evidente no estado do Rio Grande do Sul devido a expressiva variabilidade de classes de solos em seu território. Nesse sentido, o estudo objetivou caracterizar a composição mineralógica de solos formados nas diferentes regiões fisiográficas do Rio Grande do Sul e definir combinações físicas, químicas e mineralógicas responsáveis pela adsorção de fósforo nesses solos. Para tal, foram selecionadas 60 amostras representativas de oito classes de solos de pedoambientes oxidados e com distintos graus de intemperização. As amostras foram previamente coletadas sob vegetação natural na camada de 0 a 20 cm de profundidade. Na fração TFSA, foram realizadas análises físicas (granulometria, área superficial específica, suscetibilidade magnética), químicas (carbono orgânico total, teor de óxidos de ferro pedogênicos e óxidos de baixa cristalinidade, teor de fósforo remanescente) e mineralógicas (difratometria de raio x, estimativa dos minerais por área e largura a meia altura). Os dados foram analisados por correlações de Pearson. Os resultados mostraram ampla variação mineralógica devido aos distintos materiais de origem, influenciando a granulometria, ASE e SM. Os valores de COT mostraram relação positiva com os teores de argila e negativa, principalmente, com os teores de Prem, interferindo nos fenômenos de sorção dos solos. Os teores de Fed aumentaram conforme o incremento de argila nos solos e os teores de Feo foram baixos, ambos devido ao avançado estágio de intemperização dos solos. Na fração argila, predomina a caulinita associada a diferentes proporções de argilominerais 2:1 e óxidos de ferro. A adsorção de fósforo apresenta relação expressiva com os teores de argila, de óxidos de ferro, de carbono orgânico total e, consequentemente, com a área superficial específica do solo.<br>There are few studies in Rio Grande do Sul making relations with the identification and characterization of pedogenic minerals on a large scale, as well as those that establish the influence of mineralogy on physical and chemical aspects of the soil. The soil system is a result of combination of factors that acted over geological time, an evident fact in Rio Grande do Sul state of due to significant variability of soil classes on his territory. Therein, the study intent to characterize the mineralogical composition of soils formed in distinct geographical regions of Rio Grande do Sul and define physical, chemical and mineralogical combinations responsible for phosphorus adsorption in these soils. However, we selected 60 representative samples of eight soil classes of oxidics pedoenvironments and with distinct degrees of mineral weathering. The samples were previously collected under natural vegetation in the 0 to 20 cm deep. In TFSA fraction, were performed physical (soil texture, specific surface area, magnetic susceptibility), chemical (total organic carbon, content of pedogenic (Fed) and low cristalinity (Feo) iron oxides, remaining phosphorus content (Prem)) and mineralogical analyzes (X ray diffraction, estimation per area and width at half height of minerals). Data were analyzed by Pearson correlations. The results showed wide mineralogical variation due to different parent materials, influencing the soil texture, SSA and MS. The TOC values were closely related with the clay fraction and negative relationship, especially with the levels of Prem, interfering in soil sorption phenomena. The Fed contents increased with the clay fraction and Feo contents were low, both due to the advanced soil stage of weathering. The clay fraction had predominantly kaolinite associated with different ratios of 2: 1 clay minerals and iron oxides. The phosphorus adsorption shows a significant relationship with the clay fraction, iron oxides, total organic carbon and, consequently, with the specific surface area of the soil.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
30

Chieregati, Luiz Antonio. "Aspectos mineralógicos, genéticos e econômicos das ocorrências diamantíferas da região nordeste do Paraná e sul de São Paulo." Universidade de São Paulo, 1989. http://www.teses.usp.br/teses/disponiveis/44/44135/tde-12062013-141018/.

Full text
Abstract:
As ocorrências diamantíferas do nordeste paranaense e sul do Estado de São Paulo são conhecidas desde meados do século passado, e vem sendo exploradas, de modo intermitente, até os dias de hoje. O diamante ocorre tanto em cascalheiros do leito atual dos rios, como também em aluviões recentes e antigos, constituindo os denominados \"monchões\". Os depósitos são em geral de pequenas dimensões, sendo raros aqueles que suportam um trabalho mecanizado de lavra e beneficiamento. O conteúdo de diamantes nos depósitos também é pequeno, variando os teores entre 0,04 e 0,08 ct/m³. A produção total dos garimpos oscila entre 400 e 1.000 ct/ano de diamantes além de pequena quantidade de ouro obtido como subproduto. As principais ocorrências situam-se na bacia do rio Tibaji, desde os arredores da cidade homônima até cerca de 50 Km a jusante de Telêmaco Borba. Outros rios diamantíferos são o Laranjinha, Cinzas, Jaguariaíva, Jaguaricatu, Itararé e Verde, este último integralmente no Estado de São Paulo. Do ponto de vista geológico, as ocorrências estão posicionadas sobre unidades estratigráficas do Devoniano, permo-Carbonífero e Permiano da bacia do Paraná, sendo rara a presença de depósitos mineralizados, sobre terrenos geologicamente mais antigos ou mais novos do que os mencionados. Além dos parâmetros econômicos e geológicos, os depósitos foram estudados quanto ao seu conteúdo minerológico, buscando-se caracterizar a fonte desses sedimentos bem como a eventual presença de minerais paragenéticos do diamante, indicativos de suas fontes primárias. Entre os minerais pesados verificou-se a predominância das fases ultra-estáveis, Zircão, Turmalina e Rutilo, além da presença marcante de ilmenita, magnetita, goethita, cromita e monazita. Subsidiariamente verificou-se a presença de granadas de cores variadas, anfibólitos, piroxênios, epidoto, estaurolita, apatita, xenotima, anatásio, espinélio verde, ouro e o próprio diamante. Determinações químicas por meio de microssonda eletrônica, efetuadas em granadas, ilmenitas e espinélios da região, não revelaram, entretanto, indícios da presença de kimberlitos. As granadas são constituídas principalmente da molécula de almandina, com pequenas proporções das moléculas de piropo e grossulária. As ilmenitas por sua vez apresentam baixo conteúdo de magnésio, não correspondendo às de natureza kimberlítica. Quanto à presença de minerais de lamproítos na área, os dados obtidos com os espinélios não permitem avançar muito nessa hipótese, já que as características dos mineirais-índice utilizados na prospecção dessas rochas não se encontram suficientemente divulgados na literatura especializada. No que se refere ao diamante, o mesmo é de pequenas dimensões, com peso médio de 0,10 ct não obstante termos registrados o achado de pedras com peso de até de 10 ct. O hábito predominante é o rombodecaédrico, seguido das formas de transição para o octaédro. Subordinadamente ocorrem cristais geminados, agregados policristalinos e o próprio octaédro, além de exemplares irregulares e fraturados. O diamante é predominantemente incolor e de qualidade gemológica. A origem desse diamante tem sido motivo de controvérsia ao longo dos tempos. A distribuição das ocorrências conhecidas, invariavelmente situadas sobre os terrenos paleozóicos da bacia do Paraná, sugere que o diamante esteja sendo liberado dos sedimentos rudáceos dessas unidades. Por outro lado, o balizamento das ocorrências pelas estruturas tectônicas do arco de Ponta Grossa e a presença de rochas alcalinas e alcalino-ultra-básicas na porção central dessa estrutura, permite supor a existência de rochas matrizes primárias do diamante, a elas associadas. Apesar das evidências apontarem para um modelo de reciclagem do diamante, a localização espacial e temporal de suas fontes primárias não deve ser abandonada, uma vez que seu entendimento traz uma importante contribuição para o conhecimento da evolução tectônica dessa porção de nosso continente.<br>Diamonds have been exploited in northeastern Paraná and southern São PauIo states since the middIe of the Iast century. The mineral occurs in alluvial, elluvial and colluvial deposits, in concentrations ranging from 0.04 up to 0.60 ct/m³, with annual output fIuctuating around 1000 ct/year. In addition, gold has been recovered as a by product of concentrates in many localities. The main occurences and deposits are located in the basins of Tibaji, Laranjinhas, Cinzas, Jaguariaíva and Itararé Rivers. Field surveys revealed that the deposits are reIated to the lower (Furnas Formation) and middle (ltararé Subgroup) portions of the Paleozoic sequences of the sedimentary Paraná Basin. Occurences on Precambrian basement seem to be rare and sporadic. In order to investigate the source of local diamonds, mineral concentrates were sistematically sampled at more then one hundred different targets within the area of recorded diamond exploitation. As identifìed by optical microscopy and X-ray diffraction the mineralogical assemblage comprises mgnetite, goethite, hematite, Iimonite, ilmenite, zircon, rutile, tourmaline, chromite, monazite, garnets, hornblende, epidote, staurolite, apatite, xenotime, anatase, gahnite, corundum, kyanite, gold and diamond. Garnets and ilmenites were analysed in the electron micro probe, in order to search for the primary source of local diamonds. Garnets are mainly magnesium-poor and chromium-depleted almandine. Magnesium and chromium are absent in ilmenites as well. There fore, the absence of Cr-pyrope garnet and Mg-ilmenite, the common mineral indicators of kimberlite, reinforces the hypothesis based on field work that the studied diamonds have been recycIed from the rudaceous units of the Paraná Basin. The study of several parceIs of diamonds from local deposits (garimpos) revealed grain sizes granulometry from 0.01 to 5.0 ct. Diamonds wejghing 10 or more carats have been recorded Occasionally. However, large stones of tens or even hundreds carats Iike those found in western Minas Gerais, have never been recorded in the Tibaji and neighboring areas. As commonly observed elsewhere in Brazil and most worlwide localities dodecahedra is the most common crystal Morphology, foIIowed by forms intermedi ate between dodecahedral and octahedral crystals. Unrounded octahedra, flat twins, pyramidal cube, polycrystalline aggregates, cleavage fragments and borts are less common. As previously observed crystalIine inclusions are mainlly olivine, garnet, spinel and sulphides. The great majority of the diamonds are colorless (90%), the remainder showing variations of green brown and yellow. It is estimated from the examination of parcels totalizing 5,000 carats that 70% are gemological diamonds. The origin of the diamond from Tibaji and neighboring areas has always been a matter of discussion. Apart from old ideas linking these diamonds to acid rocks or kimberlite sources Iocated in Southern Africa via pre-drift glacial transport, current hypothesis are centered on the possibility (or not) of primary sources in the area. Unfortunately, there is still little informations on the nature and distribution of the heavy minerals found together with the diamond, as well as on the geological and tectonics characteristics of the area. Although no kimberlite mineral was found during this research enhancing the possibiIity that the diamond has been recycled from the rudaceous units of the Paraná Basin, this result has to be interpreted in the light of the large size of the area investigated. On the other side until systematic surveys permit a firm conclusion as to the presence or absence of primary sources, the possibility of the presence of kimberlite and/or lamproite intrusions in the area can not be excluded, given the huge amount of basic/ultrabasic dikes associated with the ponta Grossa Arch.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
31

Piazzoni, Antonio Sebastiano. "Coupling thermodynamic mineralogical models and mantle convection." Diss., lmu, 2007. http://nbn-resolving.de/urn:nbn:de:bvb:19-91854.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
32

歐陽秋眉 and Yang Chiu-mei Ou. "A mineralogical study of Burmese jadeite jade." Thesis, The University of Hong Kong (Pokfulam, Hong Kong), 1985. http://hub.hku.hk/bib/B3120739X.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
33

Mackin, Stephen. "Mineralogical mapping using airborne imaging spectrometry data." Thesis, Durham University, 1989. http://etheses.dur.ac.uk/6306/.

Full text
Abstract:
With the development of airborne, high spectral resolution imaging spectrometers, we now have a tool, that allows us to examine surface materials with enough spectral detail to identify them. Identification is based on the analysis of position and shape of absorption features in the material spectra in the visible and infrared (0.4µm to 2.5µm). These absorption features are caused by the interaction of Electro-Magnetic Radiation (EMR) with the atoms and molecules of the surface material. Airborne data were collected to evaluate these new high spectral resolution systems. The data quality was assessed prior to processing and analysis and several problems were noted for each data set (striping, geometric distortion, etc.). These problems required some preparation of the data. After data preparation, data processing methods were evaluated, concentrating primarily on the log residuals and hull quotients methods. The processing steps convert the data to a form suitable for analysis. The data was analysed using the Spectral Analysis Manager (SPAM) package, developed by JPL. Two Imaging spectrometers were evaluated. The AIS - 1 instrument was flown over an area in Queensland, Australia. Ground data and laboratory work confirmed the presence of anomalous areas detected by the instrument. The data quality was poor and only basic classification of the data was possible. Anomalies were classed as "GREEN VEGETATION", "DRY VEGETATION", "CLAY" or "CARBONATE" based on the position of the major absorptions observed. The second instrument, the GER - II was flown over an area of Nevada, USA. Ground data and laboratory work confirmed the presence of the anomalies detected by the instrument. The data quality was somewhat better. Identification of sericite, dolomite and illite was possible. However, most of the area could still only be classed in the broad groupings listed above. To conclude, the effectiveness of identification is limited to a large degree by the poor data quality. If the data quality can be improved, techniques can be applied to automatically locate and identify material spectra, from the airborne data alone.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
34

Ou, Yang Chiu-mei. "A mineralogical study of Burmese jadeite jade /." [Hong Kong : University of Hong Kong], 1985. http://sunzi.lib.hku.hk/hkuto/record.jsp?B12264131.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
35

Piazzoni, Antonio Sebastiano. "Coupling thermodynamic mineralogical models and mantle convection." kostenfrei, 2008. http://edoc.ub.uni-muenchen.de/9185/.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
36

Zacchi, Érico Natal Pedro. "Integração de dados aerogeofísicos, estruturais e geoquímicos para a caracterização de formações ferríferas bandadas na região de Itapanhoacanga, MG." reponame:Repositório Institucional da UnB, 2010. http://repositorio.unb.br/handle/10482/8834.

Full text
Abstract:
Dissertação (mestrado)—Universidade de Brasília, Instituto de Geociências, 2011.<br>Submitted by wiliam de oliveira aguiar (wiliam@bce.unb.br) on 2011-06-22T19:14:12Z No. of bitstreams: 1 2010_EricoNatalPedroZacchi.pdf: 18410818 bytes, checksum: fc8c8c5d41984f4d5c44a57be20e72df (MD5)<br>Approved for entry into archive by Guilherme Lourenço Machado(gui.admin@gmail.com) on 2011-06-30T16:35:05Z (GMT) No. of bitstreams: 1 2010_EricoNatalPedroZacchi.pdf: 18410818 bytes, checksum: fc8c8c5d41984f4d5c44a57be20e72df (MD5)<br>Made available in DSpace on 2011-06-30T16:35:05Z (GMT). No. of bitstreams: 1 2010_EricoNatalPedroZacchi.pdf: 18410818 bytes, checksum: fc8c8c5d41984f4d5c44a57be20e72df (MD5)<br>A Serra do Espinhaço Meridional, localizada no estado de Minas Gerais, tem sido objeto de centenas de trabalhos geológicos nas últimas décadas, em virtude principalmente do elevado potencial que apresenta para a descoberta de novas ocorrências e depósitos minerais. Entre as substâncias minerais de maior importância está o minério de ferro, devido à presença de formações ferríferas bandadas em diversas unidades geológicas dessa porção da Serra do Espinhaço, tendo sido em sua maioria descobertas através de métodos convencionais de mapeamento e prospecção mineral. Procurando a melhor caracterização desses depósitos conhecidos e a identificação de novas ocorrências de minério de ferro, este trabalho tem como objetivo a caracterização geofísica e a aplicação de técnicas de análise espacial baseadas em lógica fuzzy na elaboração de mapas prospectivos convenientes para a área de estudo. Essa caracterização permitiu diferenciar as assinaturas geofísicas do minério de ferro de alto teor do itabirito enriquecido e do itabirito preservado, e correlacioná-las a processos geológicos possivelmente desenvolvidos a na região. Embora haja descrição na literatura de corpos de hematita compacta, que representariam um enriquecimento primário, e a ocorrência de cangas mineralizadas na área seja comum, o que poderia sugerir um componente de enriquecimento supergênico, os dados petrofísicos sugerem que o processo mineralizador mais importante deu-se pela percolação de fluidos através de zonas favoráveis, representadas pelos cinturões de cisalhamento. O modelo exploratório apresentou alta correlação com os corpos de minério mapeados e ocorrência mapeadas em campo. A grande extensão dessas formações ferríferas em um contexto geológico similar, associado à disponibilidade de dados magnetométrico e gamaespectrométricos regionais permitem a expansão do modelo para outras áreas além da área-piloto, podendo gerar subsídios para campanhas de exploração. _________________________________________________________________________________ ABSTRACT<br>The southern Espinhaço, located in Minas Gerais, has been the subject of hundreds of geological researches in recent decades, mainly due to the high potential it presents for the discovery of new mineral deposits and occurrences. Among the most important minerals are iron ore, due to the presence of banded iron formations in various geological units of this portion of the Espinhaço, having been mostly discovered through conventional methods of mapping and mineral prospecting. Looking for a better characterization of known deposits and the identification of new similar occurrences of iron ore, this paper aims to geophysical characterization and application of spatial analysis techniques based on fuzzy sets to produce maps suitable for prospective study area. This characterization allows to differentiate the geophysical signatures of iron ore of high grade, less enriched ore and itabirite preserved, and to correlate the geological processes possibly developed in the region. Although there are descriptions in literature of the bodies of hematite, which represent a primary enrichment, and the occurrence of mineralized ‘canga’ in the area is common, which could suggest an enrichment component of supergene, petrophysical data suggest that the most important mineralization took place by percolation of fluids through favorable areas, represented by the shear belts. The exploration model was highly correlated with the ore occurrence mapped and checked in the field. The vast extent of iron formations in a similar geological setting, associated with the availability of regional geophysical data allow expansion of the model to other areas beyond the pilot area and may provide subsidies for exploration projects.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
37

Santos, Wagner Martins dos. "Mineralogia e geoquímica da bauxita derivada do anortosito, Barro Alto, Goiás." reponame:Repositório Institucional da UnB, 2011. http://repositorio.unb.br/handle/10482/10004.

Full text
Abstract:
Dissertação (mestrado)—Universidade de Brasília, Instituto de Geociências, 2011.<br>Submitted by Tania Milca Carvalho Malheiros (tania@bce.unb.br) on 2012-02-23T17:40:03Z No. of bitstreams: 1 2011_WagnerMartinsSantos.pdf: 11398086 bytes, checksum: 3782265570e973c8cba62b5ad670ee56 (MD5)<br>Approved for entry into archive by Marília Freitas(marilia@bce.unb.br) on 2012-02-24T12:31:10Z (GMT) No. of bitstreams: 1 2011_WagnerMartinsSantos.pdf: 11398086 bytes, checksum: 3782265570e973c8cba62b5ad670ee56 (MD5)<br>Made available in DSpace on 2012-02-24T12:31:10Z (GMT). No. of bitstreams: 1 2011_WagnerMartinsSantos.pdf: 11398086 bytes, checksum: 3782265570e973c8cba62b5ad670ee56 (MD5)<br>A atuação do intemperismo sobre o anortosito do Complexo Máfico-Ultramáfico de Barro Alto, Goiás, gerou o primeiro depósito de bauxita economicamente viável na região centro-oeste do Brasil. Situada nos municípios de Barro Alto e Santa Rita do Novo Destino, a jazida possui teores médios acima de 50% de Al2O3 aproveitável e com reserva estimada em 100 Milhões de toneladas. As condições litológicas, topográficas e de drenagem existentes na área da jazida foram extremamente favoráveis ao desenvolvimento do manto de alteração que capeia o anortosito. Trata-se de perfis de alteração altamente evoluidos, que constituem um corpo único de minério, onde foram individualizados, grosseiramente da base para o topo, cinco fácies de alteração: 1) Fácies Bauxita Porosa (FBP) considerada isalterítica, já que preserva estruturas e texturas derivadas do anortosito; 2) Fácies caulinítica (FCP) formada pela caulinitização direta do anortosito; 3) Fácies Argilosa com blocos de Bauxita (FAB) constitui a porção argilosa, na qual o maior volume de caulinita é associada à gibbsita, exibindo feições de substituição da bauxita, indicativas de ressilicificação. 4) Fácies Bauxita Maciça (FBM), formada a partir da remobilização de alumínio em uma segunda fase de bauxitização, indicada pela textura microcristalina de gibbsita que preenche poros e fraturas que cortam a bauxita primária. 5) Fácies Bauxita Coluvionar (FBC) caracterizada por materiais desagregados das fácies bauxíticas pré-existentes e se depositaram sobre as diferentes fácies do manto intempérico. O minério se formou a partir de um processo de bauxitização intensa e diretamente desenvolvida sobre a rocha-mãe, na qual a paragênese primária do anortosito, composta predominantemente por labradorita, e subordinadamente por piroxênio, granada, escapolita, além de traços de minerais opacos (ilmenita, magnetita e espinélio) foi bruscamente substituida por minerais neoformados, marcadamente por gibbsita e caulinita, além de goethita, hematita, lepidocrocita, boehmita, diásporo e anátasio. Notáveis cristais centimétricos de coríndon, de origem supergênica, ocorrem envoltos por halo ferruginoso. Quimicamente, o perfil é caracterizado, em relação ao anortosito, por uma concentração de Al2O3, Fe2O3, TiO2, perda intensa de SiO2 nas fácies bauxíticas e moderada no caso das fácies argilosas e perda muito expressiva dos álcalis, desde os estágios iniciais da alteração, em ambos os materiais, bauxítico e argilosos. Tratamentos estatísticos efetuado com os dados de análises químicas, correlação Pearson, análise de clusters e cálculos isovolumétricos colocam em evidência o relacionamento entre as espécies químicas, identificando quatro grupos: elementos que apresentam afinidade com alumínio e se concentram nas fácies mais gibbsíticas (Ga, H2O+); elementos que possuem comportamento geoquímico similar ao silício e se concentram nas fácies mais argilosas (Rb, ETR, Ca, Sr); elementos com comportamento similar ao do ferro (TiO2, Cr, Zr, Hf, Co, P, Mg, Mn, Ni e ETRs pesados) e elementos com comportamento independente (Ba, Be, Mo, Sn, Na, K). A existência de cinco fácies de alteração, por vezes bem individualizadas, apresentando cada uma composição, textura e estruturas próprias, as relações de contato entre as diferentes fácies de alteração, bem como as relações entre os diferentes materiais constituintes em cada fácies sugerem gênese complexa e polifásica para o manto de alteração. ______________________________________________________________________________ ABSTRACT<br>The role of weathering of the mafic-anorthosite Complex of Ultramafic Barro Alto, Goiás, has generated the first economically viable bauxite deposit in central-west Brazil. Located in the municipalities of Barro Alto and Santa Rita do Novo Destino, the reservoir has Al2O3 average levels above 50% and usable reserves estimated at 100 million tonnes. The lithological context, topography and drainage in the reservoir area were extremely favorable to the development of bauxitic profiles. These are highly evolved profiles, which constitutes a single ore body, represented by the alteration mantle that overlaps a significant topographic elevation, called Serra da Torre, among 900 and 1500 meters in altitude, where were isolated into five facies: 1) Porous Bauxite Facies (FBP) considered isalteritic, since it preserves structures and textures derived from the anorthosite and 2) Massive Bauxite Facies (FBM), formed from aluminum remobilization in a second bauxitization phase, ercognizaed by the microcrystalline gibbsite texture that fills the pores and fractures cutting the primary bauxite. 3) Colluvial Bauxite Facies (FBC) is characterized by the disaggregated materials from the saprolite reworked and deposited on the different facies of the weathering mantle, leading to bauxitic- lateritic formation representing the most mature stage of the profile. 4) Shaly with Bauxite Blocks Facies (FAB) is the clay portion, on which the greatest kaolinite volume is associated with gibbsite, showing bauxite substitution features, indicating resilicification. 5) Shaly Facies (FAP) formed by the anorthosite direct kaolinitization; The ore was formed by a intense bauxitization process directly developed on parent rock, in which the primary anorthosite paragenesis, composed mostly of labradorite and subordinated by pyroxene, garnet, scapolite, and traces of opaque minerals (ilmenite, magnetite and spinel) was abruptly replaced by newly formed minerals, especially by kaolinite and gibbsite, as well as goethite, hematite, lepidocrocite, boehmite, diaspore and anatase. Remarkable corundum centimetric crystals, of supergene origin, occur surrounded by a ferruginous halo. Chemically, the profile is characterized as related to the anorthosite, with a residual concentration of Al2O3, Fe2O3, TiO2, with a severe loss of SiO2 in the bauxite facies and a moderate SiO2 loss in the clayey and a very significant alkali loss in both materials, bauxitic and clayey, from the early stages of alteration. Statistical processing performed with data from chemical analysis, Pearson correlation, Clusters analysis and isovolumetric calculations provide evidence of the relationship among chemical species, by identifying four groups: Elements that are similar to aluminum and concentrated on gibbsite facies (Ga, H2O + ) Elements that are similar to silicon and are concentrated in the clay facies (Rb, REE, Ca, Sr) elements with similar behavior to iron (TiO2, Cr, Zr, Hf, Co, P, Mg, Mn, Ni and heavy REEs) and elements with independent behavior (Ba, Be, Mo, Sn, Na, K). The presence of five alteration facies, sometimes well individualized, with each composition, texture, structure, change of contact relations among the different facies as well as the relationships among the different constituent materials in each facies clearly suggests a polyphasic complex genesis for the residual mantle.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
38

Paixão, Marco Antônio Pires. "Complexo ofiolítico Quatipuru, Pará, Brasil." reponame:Repositório Institucional da UnB, 2009. http://repositorio.unb.br/handle/10482/4205.

Full text
Abstract:
Tese (doutorado)—Universidade de Brasília, Instituto de Geociências, 2009.<br>Submitted by Raquel Viana (tempestade_b@hotmail.com) on 2010-04-12T20:36:34Z No. of bitstreams: 1 2009_MarcoAntonioPiresPaixao.pdf: 6785693 bytes, checksum: c80dc33967377465423d0624b6a0d5c7 (MD5)<br>Approved for entry into archive by Daniel Ribeiro(daniel@bce.unb.br) on 2010-04-14T22:22:04Z (GMT) No. of bitstreams: 1 2009_MarcoAntonioPiresPaixao.pdf: 6785693 bytes, checksum: c80dc33967377465423d0624b6a0d5c7 (MD5)<br>Made available in DSpace on 2010-04-14T22:22:04Z (GMT). No. of bitstreams: 1 2009_MarcoAntonioPiresPaixao.pdf: 6785693 bytes, checksum: c80dc33967377465423d0624b6a0d5c7 (MD5) Previous issue date: 2009<br>Os tratos oceânicos existentes entre os blocos continentais descendentes do supercontinente Rodínia são registrados na Faixa Araguaia por meio de corpos ofiolíticos. Tais corpos frequentemente não apresentam a clássica pseudo-estratigrafia de ofiolitos, sendo representados principalmente por peridotitos mantélicos serpentinizados e derrames basálticos. Dois dos maiores e mais bem preservados complexos ofiolíticos da Faixa Araguaia, o Complexo Quatipuru e o Complexo Morro do Agostinho compreendem uma associação de peridotitos serpentinizados e pillow-lavas basálticas. A sequência mantélica é composta por um arranjo interacamadado de harzburgito e dunito. Tais rochas abrigam uma suíte de diques e sills piroxeníticos e gabróicos, além de pods de cromitito com texturas nodulares e envelopes duníticos, típicos de complexos ofiolíticos. As relações litoestruturais entre os peridotitos mantélicos, a suíte de diques e os pods de cromitito apontam uma associação característica da zona de transição de Moho, e relatam uma história de múltiplos estágios magmáticos e tectônicos operantes durante a edificação de litosfera oceânica. Estudos de litogeoquímica e química mineral demonstram a natureza depletada e residual dos peridotitos, bem como sua similaridade com peridotitos do tipo MORB e/ou de SSZ (supra-subduction zone). A cromita dos cromititos é do tipo alto-Al com baixos teores de EGP, sugerindo filiação de líquidos MORB, formados em zona de expansão oceânica sobre uma zona de subducção (SSZ), à semelhança de outras sequências ofiolíticas da América do Sul e Central. Dados isotópicos de Sm-Nd corroboram o caráter MORB desta seqüência ofiolítica, dado por valores positivos de εNd de basaltos (εNd= +5) e diques gabróicos (εNd= + 6,7) que cortam os peridotitos. Tais diques foram utilizados na obtenção de uma idade isocrônica Sm-Nd de 757± 49 Ma, que marca o estágio de oceanização da Faixa Araguaia. O ambiente tectônico inferido para a associação espacial de peridotitos mantélicos e pillow-lavas do Complexo Quatipuru-Morro do Agostinho é uma zona de expansão oceânica próxima a uma zona de falha transformante, a exemplo de associações semelhantes descritas em litosfera oceânica moderna (e. g., falhas transformantes de Terevaka e Garrett). A obducção desta litosfera oceânica em terrenos da Faixa Araguaia constitui-se como marcador de zonas de sutura na amalgamação do paleocontinente Gondwana Oeste. A similaridade de terrenos da Faixa Araguaia com sua extensão sul que bordeja o Cráton Amazônico, a Faixa Paraguai, juntamente com suas contrapartes em território africano e sul-americano, a Faixa Mauritanides-Bassarides-Rokelides e a Faixa Pampeana, respectivamente, demonstra que tais faixas são cronocorrelatas e co-partícipes da evolução de ciclos de fragmentação e edificação de paleocontinentes. _________________________________________________________________________________ ABSTRACT<br>The oceanic realms present between crustal blocks descendents of the Rodinia supercontinent are recorded in the Araguaia Belt by the presence of ophiolite bodies. These bodies frequently do not present the classic ophiolite pseudo-stratigraphy; rather they are mainly represented by serpentinized mantle peridotites and basaltic lavas. Two of the largest and better preserved ophiolite complexes in the Araguaia Belt, the Quatipuru and the Morro do Agostinho complexes are comprised of serpentinized peridotites and basaltic pillow lavas. The mantle sequence is composed of an interlayered arrangement of harzburgite and dunite. These sequences host a suite of pyroxenitic and gabbroic dikes and sills, in addition to chromitite pods with nodular textures and dunitic envelopes typical of ophiolite complexes. The lithostructural relationship among the mantle peridotites, the suite of dikes and sills, and chromitite pods is a characteristic association indicative of the Moho Transition Zone and reveals a history of multiple magmatic and tectonic stages during the development of the oceanic lithosphere in the Araguaia Belt. Lithogeochemistry and mineral chemistry demonstrate the depleted and residual nature of the peridotites, as well as its similarity with MORB and/or SSZ peridotites. Chromite from the chromitites is high-Al type-ophiolite with low tenors of PGE, suggesting derivative MORB magmas formed in a spreading center in a supra-subduction zone, similar to South and Central America ophiolite sequences. Sm-Nd isotopic data also demonstrate the MORB character of this ophiolitic sequence, as indicated by positive values of εNd from basalts (εNd = +5) and gabbroic dikes (εNd = + 6.7) that cut the peridotites. Samples from dikes resulted in a Sm-Nd isochron of 757± 49 Ma age, dating the oceanization stage of the Araguaia belt. The tectonic setting inferred from the spatial association of mantle peridotites and pillow lavas of the Quatipuru-Morro do Agostinho complexes resemble an oceanic spreading centre close to a transform fault, as exemplified by similar associations described in modern oceanic lithosphere (e. g. Terevaka and Garrett transform faults). The obduction of this oceanic lithosphere in the Araguaia Belt terrains constitutes a suture zone marker in the amalgamation of the West Gondwana paleocontinent. The similarity between the terrains of the Araguaia Belt and its southern extension the Paraguai Belt, both bordering the Amazonian Craton, and their West African and south American counterparts, the Mauritanides-Bassarides-Rokelides and Pampeana belts, respectively, demonstrates that the belts are probably contemporaneous and co-participants during fragmentation and amalgamation cycles in the evolutionary history of paleocontinents, i.e. the ties that bind.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
39

BOURDEAU, ALAIN. "Les bauxites du mali. Geochimie et mineralogie." Université Louis Pasteur (Strasbourg) (1971-2008), 1991. http://www.theses.fr/1991STR13206.

Full text
Abstract:
Le territoire bauxitique du mali est situe sur les confins nord et nord-est du fouta djalon. Il constitue dans ce contexte, un cadre unique pour l'etude du cuirassement lateritique bauxitique. La vaste repartition geographique et topographique des plateaux, ainsi que la grande diversite des facies mineralogiques rencontres, ont permis la realisation d'etudes aux echelles du profil, du plateau, de la region et enfin de l'afrique de l'ouest. Deux grands types de profils bauxitiques ont ete caracterises: les profils orthobauxitiques a gibbsite et hematite, et les profils metabauxitiques a gibbsite, boehmite et kaolinite. Les profils orthobauxitiques se sont formes en climat tropical humide. Les profils metabauxitiques se sont constitues posterieurement, a partir des premiers, en climat tropical sec. La distinction entre ces deux types de profils est donc genetique et repose sur une divergence evolutive. A l'echelle du plateau, les regles de localisation des profils bauxitiques sont imposees par la geomorphologie et la lithodependance. A l'echelle regionale, la repartition spatiale des deux types de formations correspond a une zonation paleoclimatique. Les orthobauxites sont mieux representees au sud, dans le fouta djalon guineen, alors que les metabauxites occupent au nord, la frange septentrionale de la zone bauxitique malienne. La distribution des gisements bauxitiques d'afrique de l'ouest obeit a deux gradients: sud-nord et ouest-est. Ces gradients sont lies aux paleopositions de l'equateur et a sa migration vers le sud depuis le trias
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
40

Silva, Laércio Santos. "Mineralogia da fração argila dos solos do Planalto Ocidental Paulista /." Jaboticabal, 2016. http://hdl.handle.net/11449/136370.

Full text
Abstract:
Orientador: José Marques Júnior<br>Coorientador: Diego Silva Siqueira<br>Coorientador: Lívia Arantes Camargo<br>Banca: Éder de Souza Martins<br>Banca: Marcílio Vieira Martins Filho<br>Resumo: A diversidade geológica do Planalto condicionou a formação de diversos solos, predominando na fração argila caulinita, óxidos e hidróxidos de ferro e gibbsita. Entre estes, os óxidos e hidróxidos de ferro e a gibbsita são considerados pedoindicadores ambientais na região tropical. Desta forma, os objetivos desta pesquisa foram: i) caracterizar os óxidos de ferro pedogênicos formados a partir de compartimentos geológicos com baixos e altos teores de ferro total do Planalto Ocidental Paulista e associá-los com o grau de dissecação da paisagem; ii) caracterizar os óxidos de ferro dos solos do Planalto Ocidental Paulista por espectroscopia de reflectância difusa. Baseado nas informações geológicas, geomorfológica e na amplitude de variação dos teores de ferro pedogênicos (Fed e Feo). Foram coletadas doze amostras de solo na profundidade de 0,0 - 0,2 m para caracterização mineralógica e espectral. A magnitude dos teores totais obtida pela digestão com ácido sulfúrico evidenciou a diferença do material de origem, geologia, intensidade de pedogênese e geomorfologia. Nos solos da Formação Vale do Rio do Peixe predominaram a mineralogia caulinítica, enquanto na Formação Serra Geral, hematítica. Os atributos granulométricos, químicos e mineralógicos foram influenciados pelo grau de dissecação dos solos do Planalto Ocidental Paulista. O comportamento espectral das regiões em diferentes estágios de dissecação, foram diferentes na faixa espectral dos óxidos (530 a 570 nm) e cau... (Resumo completo, clicar acesso eletrônico abaixo)<br>Abstract: The geological diversity of Plateau conditioned the formation of various soils, predominantly kaolinite in the clay fraction, iron oxides and hydroxides and gibbsite. Among these, the oxides and hydroxides of iron and gibbsite are considered environmental pedoindicadores in the tropical region. Thus, aimed to The geological diversity of Plateau conditioned the formation of various soils, predominantly kaolinite in the clay fraction, iron oxides and hydroxides and gibbsite. Among these, the oxides and hydroxides of iron and gibbsite are considered environmental pedoindicadores in the tropical region. Thus, aimed to characterize the oxides and hydroxides of iron (hematite and goethite), kaolinite and gibbsite Western Paulista Plateau and associate them with the landscape of the state of play in different environments with total iron content. Based on geological, geomorphological and amplitude variation of pedogenic iron levels (Fed and Feo). Twelve soil samples were collected at a depth 0.0 to 0.2 m for mineralogical and spectral characterization. The magnitude of the total contents obtained by digestion with sulfuric acid showed the difference in the source material, geology, geomorphology and pedogenesis intensity. In soils Training Fish River Valley predominated kaolinitic mineralogy, while the Serra Geral Formation, hematítica. The granulometric, chemical and mineralogical attributes were influenced by the degree of dissection of the Western Paulista Plateau soil... (Complete abstract click electronic access below)<br>Mestre
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
41

Barbosa, Elisa Soares Rocha. "Mineralogia e petrologia do complexo carbonatítico-foscorítico de Salitre, MG." reponame:Repositório Institucional da UnB, 2009. http://repositorio.unb.br/handle/10482/10379.

Full text
Abstract:
Tese (doutorado)—Universidade de Brasília, Programa de Pós-Graduação em Geociências. 2009.<br>Submitted by Alaíde Gonçalves dos Santos (alaide@unb.br) on 2012-05-03T12:51:14Z No. of bitstreams: 1 2009_ElisaSoaresRochaBarbosa.pdf: 37328276 bytes, checksum: 5a22c078248fdda8bb7a27cb94454836 (MD5)<br>Approved for entry into archive by Jaqueline Ferreira de Souza(jaquefs.braz@gmail.com) on 2012-05-04T12:59:02Z (GMT) No. of bitstreams: 1 2009_ElisaSoaresRochaBarbosa.pdf: 37328276 bytes, checksum: 5a22c078248fdda8bb7a27cb94454836 (MD5)<br>Made available in DSpace on 2012-05-04T12:59:02Z (GMT). No. of bitstreams: 1 2009_ElisaSoaresRochaBarbosa.pdf: 37328276 bytes, checksum: 5a22c078248fdda8bb7a27cb94454836 (MD5)<br>A Província Ígnea do Alto Paranaíba (APIP) faz parte do magmatismo alcalino que ocorreu durante o Cretáceo Superior nas margens da Bacia do Paraná, devido ao impacto da pluma de Trindade, e é composta por kamafugitos, kimberlitos, lamproítos e complexos alcalinocarbonatíticos. Dentro desse contexto, os complexos de Salitre I, II e III intrudem rochas metassedimentares da Faixa Brasília, e são compostos por múltiplas intrusões, onde bebedouritos predominam, com diques anelares de carbonatitos e foscoritos subordinados. As rochas silicáticas alcalinas de Salitre I ocorrem como dois corpos independentes. A intrusão que ocupa a porção centro-norte do complexo é composta por um anel descontínuo de olivina-perovskita bebedouritos (B1a), circundando uma região de perovskita bebedouritos (B1b). A porção centro-sul do complexo é composta por uma intrusão independente, composta por melanita bebedouritos (B2). Variações petrográficas subordinadas nesse domínio incluem bebedouritos com perovskita+titanita+melanita (B2a), além de diques de titanita e titanita-melanita bebedouritos (B2b), que intrudem no domínio norte-centro do complexo (B1). Diques de composição sienítica (S1) ocorrem no complexo. Intrudindo o domínio B1, principalmente os perovskita bebedouritos, ocorre um sistema de diques anelares e radiais interconectados de carbonatitos e foscoritos. Duas unidades de foscoritos foram individualizadas (P1 e P2), e pelo menos cinco gerações de carbonatitos foram discriminadas (magnesiocarbonatitos C1 e C2, calciocarbonatitos C3, cumulados nelsoníticos C3a e magnesiocarbonatitos D4). A composição mineralógica, química e isotópica de bebedouritos, foscoritos e carbonatitos mostra que essas rochas estão associadas a uma complexa evolução magmática, que envolve múltiplos estágios, marcados por cristalização fracionada e imiscibilidade de líquidos. O magma parental do complexo de Salitre tem composição próxima ao flogopita picrito, que gera cumulados de olivina perovskita bebedouritos B1a. A acumulação de perovskita e olivina provocam um aumento de P2O5 e CO2 no magma, resultando na separação entre um líquido foscorítico e outro silicático – foscoritos P1 e perovskita bebedouritos B1b, respectivamente. Um novo acúmulo de voláteis gera um segundo evento de imiscibilidade, produzindo os melanita bebedouritos B2 e magnesiocarbonatitos C1. A evolução do magma carbonatítico faz com que este se “subdivida” em frações de composição mais simples – rica em Mg (magnesiocarbonatitos C2); rica em P e Fe (foscoritos P2), e finalmente, rica em Ca (calciocarbonatitos C3). Os magnesiocarbonatitos tardios, ricos em Ba (D4), foram provavelmente produzidos como resíduo da diferenciação dos magnesiocarbonatitos C2, enquanto os calciocarbonatitos C3 são o produto final da evolução de foscoritos P2 e/ou evoluem paralelamente a estes. Eventualmente, calciocarbonatitos C3 podem gerar cumulados nelsoníticos C3a, por acumulação de magnetita, pirocloro e apatita. Melanita bebedouritos B2 evoluem diretamente por cristalização fracionada até termos finais de composição sienítica, S1. _______________________________________________________________________________________ ABSTRACT<br>The Alto Paranaíba Igneous Province is part of the Late Cretaceous alkaline magmatic activity that took place in Central Brazil. The province is located at the Northeast margin of the Paraná Basin, and composed of kamafugites, kimberlites, lamproites and alkaline-carbonatite complexes. In this context, the Salitre I, II e III intrude metasedimentary rocks of the Neoproterozoic Brasília Belt. Salitre is composed of multiple intrusions, with bebedourite as the dominant rock-type, and swarms of carbonatite and phoscorite ring-dykes. The silicate alkaline rock of Salitre I occur as two independent bodies. The intrusion that occupies the central and northern part of the complex forms a discontinuous ring of olivineperovskite bebedourite (B1a), surrounding a region of olivine-free perovskite bebedourites (B1b). The southern portion of the complex is composed of an independent intrusion of melanite bebedourites (B2). Subordinate petrographic variations perovskite-titanite-melanite bebedourites (B2a), and dykes of titanite and titanite-melanite bebedourites (B2b) that intrude B1. Syenite dykes (S1) also occur in the complex. A system of interconnected carbonatite and phoscorite ring dykes intrudes B1, especially the perovskite bebedourites. Two phoscorite units (P1 and P2), and at least five generatoins of carbonatite (C1 and C2 magnesiocarbonatites, C3 calciocarbonatites, C3a nelsonitic cumulates, and D4 magnesiocarbonatites) are recognized in the complex. Mineral chemistry, whole-rock geochemistry, and stable and radiogenic isotope composition show that bebedourites, phoscorites, and carbonatites are related through a complex magmatic evolution, involving multiple stages of fractional crystallization and liquid immiscibility. The parental magma of the complex has composition similar to the phlogopite picrites typical of the APIP complexes. This primitive magma generated the olivine-perovskite bebedourites (B1a) as cumulates through crystal fractionation. The accumulation of perovskite and olivine induced an increase in P2O5 and CO2 in the residual magma, resulting in the separation of immiscible silicate (perovskite bebedourites – B1b) and phoscorite (P1) liquids. Continued build-up of volatiles eventually lead to a second immiscibility event that produced the B2 melanite bebedourites and the C1 magnesiocarbonatites. With further magma evolution, the carbonatite magma is subdivided in simpler fractoins: Mg-rich (C2 magnesiocarbonatites), P- and Fe-rich (P2 phoscorites), and Ca-rich (C3 calciocarbonatites). The late-stage, Ba-rich, D4 magnesiocarbonatites were probably formed as a residue of the differentication of the C2 magnesiocarbonatites, whereas the C3 calciocarbonatites are either the final product of the differentiation of P2 or evolved independently in a trend parallel to the latter. Fractionation of magnetite, apatite, and pyrochlore from the C3 calciocarbonatite magma generated the C3a nelsonitic cumulates. Melanite bebedourites (B2) evolved directly by crystal fractionation to the S1 syenites.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
42

Nascimento, Estela Leal Chagas do. "Geologia, Geoquímica e Mineralogia do Complexo Carbonatítico Morro Preto – GO." reponame:Repositório Institucional da UnB, 2018. http://repositorio.unb.br/handle/10482/33854.

Full text
Abstract:
Tese (doutorado)—Universidade de Brasília, Instituto de Geociências, Pós-Graduação em Geociências Aplicadas, 2018.<br>A Província Alcalina de Goiás (GAP) é uma das maiores províncias kamafugíticas no mundo. A porção sul da GAP é composta em sua maioria por depósitos piroclásticos e lavas utrapotássicas, ocorrendo carbonatitos localmente, e a porção central consiste principalmente de diatremas kamafugíticos. A porção norte da GAP possui predominantemente complexos intrusivos alcalinos ultramáficos a máfico-intermediários, com mineralização de níquel laterítico associada. O Complexo alcalino carbonatítico Morro Preto, localizado na porção norte da GAP, é uma exceção na região, devido à associação carbonatito-kamafugito e devido à mineralização de fosfato associada. O complexo se caracteriza por duas intrusões subcirculares (Morro Preto Norte e Morro Preto Sul) de magnetita apatita magnesiocarbonatitos evoluindo para ankerita ferrocarbonatitos ricos em bário, e ferrocabonatitos tardios contendo siderita. A série carbonatítica fenitiza as rochas hospedeiras do Pré-cambriano, atingindo um halo metassomático de aproximadamente 800m em superfície. A mineralização de fosfato hospeda-se nas rochas magnetita apatita magnesiocarbonatitos. Essas rochas variam em textura e composição modal: se apresentando desde cumulados ricos em apatita e magnetita, a até rochas com textura de fluxo magmático e com proporções menores de magnetita e apatita. A apatita é rara a ausente nos ferrocarbonatitos, sendo Fe-dolomita e ankerita os principais carbonatos. Siderita pode estar presente nas feições mais tardias, além de traço de monazita e carbonatos da série Magnesitasiderita. Dados geológicos, geoquímicos e de química mineral são consistentes com a evolução dos magnesiocarbonatitos para ferrocarbonatitos, evidenciando processos de evolução por cristalização fracionada, imiscibilidade de líquidos, metassomatismo e eventos hidrotermais tardios. As rochas silicáticas do complexo são diques de kamafugito e raras ocorrências de diques alcalinos félsicos e basalto alcalino, sendo que esse último litotipo não apresenta uma relação clara com a série carbonatítica do complexo. Os diques alcalinos de composição félsica possuem microcristais de K-feldspato em uma matriz afanítica, dominado por carbonato e argilominerais. Apesar de feições magmáticas reliquiares, essas rochas estão intensamente fenitizadas, e parte da fábrica mineral encontrada pode ser um produto de metassomatismo potássico. Os kamafugitos representam as rochas mais primitivas do Complexo Morro Preto. Abrangem um intervalo composicional típico dos mafuritos descritos na GAP, indicando a natureza relativamente diferenciada desses diques em comparação com katungitos e com os picritos alcalinos que representam o magma parental da maioria dos complexos alcalinos ultramáficos do norte da GAP. Os kamafugitos de Morro Preto contêm glóbulos de carbonato, corroborando a hipótese de imiscibilidade entre líquido silicático e carbonatítico durante a formação do complexo, e indicando que representam o magma parental tanto das rochas silicáticas mais diferenciadas quanto das rochas da série carbonatítica. O clinopiroxênio dos kamafugitos do Complexo Morro Preto tem composição química comparável à do piroxênio de bebedouritos de complexos alcalinos (e.g. Salitre) da Província do Alto Paranaíba (APIP) e do piroxênio em xenólitos de bebedourito em kamafugitos, tanto em Morro Preto quanto na Mata da Corda, na Província do Alto Paranaíba (APIP). Esta similaridade fornece evidências adicionais da associação kamafugito-carbonatito na GAP, e reforça as semelhanças petrogenéticas entre as duas províncias alcalinas. Considerando que a APIP hospeda um número considerável de complexos intrusivos, alcalinos carbonatíticos, contendo mineralização de P-Nb-REE(-Ti-Ba-Fe-U), recomenda-se trabalhos exploratórios na GAP com o foco na identificação de complexos alcalinos carbonatíticos não aflorantes, utilizando a afinidade metalogenética do Complexo Morro Preto e a mineralização de fosfato associada como um guia exploratório.<br>The Late-Cretaceous Goiás Alkaline Province (GAP) is one of the largest kamafugite provinces in the world. It is dominated in its southern portion by ultrapotassic lavas and pyroclastic deposits, locally containing carbonatites, and in the central portion by kamafugitic diatremes. The northern portion of GAP consists of ultramafic to mafic/intermediate, plagioclase-bearing alkaline rocks and host mostly Ni laterite mineralization. The Morro Preto Alkaline-Carbonatite Complex in northern GAP is an exception, in that it is characterized by an intrusive carbonatite-kamafugite association and contains significant phosphate mineralization. It comprises two circular intrusions (Morro Preto North and Morro Preto South) of magnetite apatite magnesiocarbonatites, which host phosphate mineralization, and gradually differentiate to barium-rich ferrocarbonatites, some containing carbonates of the magnesite-siderite series. Both carbonatite intrusions fenitized the Precambrian host rocks, the metasomatic halo reaching up to 800m. The phosphate-mineralized magnetite apatite magnesiocarbonatites vary in texture and modal composition from magnetiteapatite cumulates (pseudophoscorites) to magnesiocarbonatites with only small amounts of magnetite and apatite. In the Ba-rich ferrocarbonatites, apatite is rare or absent, and the dominant carbonate varies from Fe-dolomite to ankerite and siderite. Carbonates of the magnesite-siderite series and traces of monazite and REE-carbonates are also present in the most evolved rocks. Geological, geochemical and mineral chemistry data are consistent with the evolution of the Morro Preto Complex from the magnesiocarbonatites to ferrocarbonatites by crystal fractionation, liquid immiscibility, metasomatic overprinting and late hydrothermal events. The silicate rocks in the complex are kamafugite dykes, felsic dykes and rare alkaline basalts. Due to their minor expression in the complex, the relation of alkaline basalts to the carbonatites remains unclear. The felsic dykes have K-feldspar microphenocrysts in an aphanitic groundmass dominated by carbonate and secondary clay minerals. Despite the remnants of magmatic textures, these rocks are strongly fenitized and might be the product of the potassic fenitization overprinting the complex. Kamafugites represent the most primitive rock type in the Morro Preto complex. They have a compositional range similar to the GAP mafurites, indicating their relatively evolved position in the kamafugitic series, and distinguishing them from the regional MgO-rich alkaline picrites that are the parental magmas to most northern GAP alkaline complexes. Carbonate globules in the Morro Preto kamafugites are consistent with silicate-carbonate liquid immiscibility, suggesting that the kamafugites are the parental magmas both to the more evolved silicate rocks and to the Morro Preto carbonatite series. The chemical composition of clinopyroxene in the Morro Preto kamafugites is comparable with (i) bebedourite xenoliths from the Morro Preto kamafugites, (ii) bebedourite xenoliths from the Alto Paranaíba Province (APIP) kamafugites (Mata da Corda), and (iii) bebedourites occurring in alkaline-carbonatite complexes (Salitre) from the APIP. This provides an additional evidence for the carbonatite-kamafugite association in the GAP, and an indicative of petrogenetic similarities between both alkaline provinces. Considering that the APIP contains a number of carbonatite-bearing plutonic complexes hosting large P-Nb-REE(-Ti-Ba- Fe-U) deposits, additional exploration work directed toward the identification of yet undiscovered carbonatite complexes in the GAP should take into account the characteristics of the Morro Preto phosphate mineralization and, consequently, abroader metallogenetic affinity.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
43

LEITE, Alessandro Sabá. "Geologia, mineralogia e geoquímica dos fosfatos de Sapucaia (Bonito - PA)." Universidade Federal do Pará, 2014. http://repositorio.ufpa.br/jspui/handle/2011/6368.

Full text
Abstract:
Submitted by Edisangela Bastos (edisangela@ufpa.br) on 2015-02-27T19:02:42Z No. of bitstreams: 2 license_rdf: 22974 bytes, checksum: 99c771d9f0b9c46790009b9874d49253 (MD5) Dissertacao_GeologiaMineralogiaGeoquimica.pdf: 12135959 bytes, checksum: 9219cfec604b9939651effde51c28905 (MD5)<br>Approved for entry into archive by Ana Rosa Silva (arosa@ufpa.br) on 2015-03-02T13:10:34Z (GMT) No. of bitstreams: 2 license_rdf: 22974 bytes, checksum: 99c771d9f0b9c46790009b9874d49253 (MD5) Dissertacao_GeologiaMineralogiaGeoquimica.pdf: 12135959 bytes, checksum: 9219cfec604b9939651effde51c28905 (MD5)<br>Made available in DSpace on 2015-03-02T13:10:34Z (GMT). No. of bitstreams: 2 license_rdf: 22974 bytes, checksum: 99c771d9f0b9c46790009b9874d49253 (MD5) Dissertacao_GeologiaMineralogiaGeoquimica.pdf: 12135959 bytes, checksum: 9219cfec604b9939651effde51c28905 (MD5) Previous issue date: 2014<br>GEOCIAM - Instituto Nacional de Ciência e Tecnologia de Geociências da Amazônia<br>O depósito mineral de Sapucaia, situado no município de Bonito, região nordeste do Estado do Pará, é parte de um conjunto de ocorrências de fosfatos de alumínio lateríticos localizados predominantemente ao longo da zona costeira dos estados do Pará e Maranhão. Estes depósitos foram alvos de estudo desde o início do século passado, quando as primeiras descrições de “bauxitas fosforosas” foram mencionadas na região NW do Maranhão. Nas últimas décadas, com o crescimento acentuado da demanda por produtos fertilizantes pelo mercado agrícola mundial, diversos projetos de exploração mineral foram iniciados ou tiveram seus recursos ampliados no território brasileiro, dentre estes destaca-se a viabilização econômica de depósitos de fosfatos aluminosos, como o de Sapucaia, que vem a ser o primeiro projeto econômico mineral de produção e comercialização de termofosfatos do Brasil. Este trabalho teve como principal objetivo caracterizar a geologia, a constituição mineralógica e a geoquímica do perfil laterítico alumino-fosfático do morro Sapucaia. A macrorregião abrange terrenos dominados em sua maioria por rochas pré-cambrianas a paleozóicas, localmente definidas pela Formação Pirabas, Formação Barreiras, Latossolos e sedimentos recentes. A morfologia do depósito é caracterizada por um discreto morrote alongado que apresenta suaves e contínuos declives em suas bordas, e que tornam raras as exposições naturais dos horizontes do perfil laterítico. Desta forma, a metodologia aplicada para a caracterização do depósito tomou como base o programa de pesquisa geológica executada pela Fosfatar Mineração, até então detentora dos respectivos direitos minerais, onde foram disponibilizadas duas trincheiras e amostras de 8 testemunhos de sondagem. A amostragem limitou-se à extensão litológica do perfil laterítico, com a seleção de 44 amostras em intervalos médios de 1m, e que foram submetidas a uma rota de preparação e análise em laboratório. Em consonância com as demais ocorrências da região do Gurupi, os fosfatos de Sapucaia constituem um horizonte individualizado, de geometria predominantemente tabular, denominado simplesmente de horizonte de fosfatos de alumínio ou crosta aluminofosfática, que varia texturalmente de maciça a cavernosa, porosa a microporosa, que para o topo grada para uma crosta ferroalumino fosfática, tipo pele-de-onça, compacta a cavernosa, composta por nódulos de hematita e/ou goethita cimentados por fosfatos de alumínio, com características similares aos do horizonte de fosfatos subjacente. A crosta aluminofosfática, para a base do perfil, grada para um espesso horizonte argiloso caulinítico com níveis arenosos, que repousa sobre sedimentos heterolíticos intemperizados de granulação fina, aspecto argiloso, por vezes sericítico, intercalados por horizontes arenosos, e que não possuem correlação aparente com as demais rochas aflorantes da geologia na região. Aproximadamente 40% da superfície do morro é encoberta por colúvio composto por fragmentos mineralizados da crosta e por sedimentos arenosos da Formação Barreiras. Na crosta, os fosfatos de alumínio estão representados predominantemente pelo subgrupo da crandallita: i) série crandallita-goyazita (média de 57,3%); ii) woodhouseíta-svanbergita (média de 15,8%); e pela iii) wardita-millisita (média de 5,1%). Associados aos fosfatos encontram-se hematita, goethita, quartzo, caulinita, muscovita e anatásio, com volumes que variam segundo o horizonte laterítico correspondente. Como os minerais pesados em nível acessório a raro estão zircão, estaurolita, turmalina, anatásio, andalusita e silimanita. O horizonte de fosfatos, bem como a crosta ferroalumínio-fosfática, mostra-se claramente rica em P2O5, além de Fe2O3, CaO, Na2O, SrO, SO3, Th, Ta e em terras-raras leves como La e Ce em relação ao horizonte saprolítico. Os teores de SiO2 são consideravelmente elevados, porém muito inferiores aqueles identificados no horizonte argiloso sotoposto. No perfil como um todo, observa-se uma correlação inversa entre SiO2 e Al2O3; entre Al2O3 e Fe2O3, e positiva entre SiO2 e Fe2O3, que ratificam a natureza laterítica do perfil. Diferente do que é esperado para lateritos bauxíticos, os teores de P2O5, CaO, Na2O, SrO e SO3 são fortemente elevados, concentrações consideradas típicas de depósitos de fosfatos de alumínio ricos em crandallita-goyazita e woodhouseítasvanbergita. A sucessão dos horizontes, sua composição mineralógica, e os padrões geoquímicos permitem correlacionar o presente depósito com os demais fosfatos de alumínio da região, mais especificamente Jandiá (Pará) e Trauíra (Maranhão), bem como outros situados além do território brasileiro, indicando portanto, que os fosfatos de alumínio de Sapucaia são produtos da gênese de um perfil laterítico maturo e completo, cuja rocha fonte pode estar relacionada a rochas mineralizadas em fósforo, tais como as observadas na Formação Pimenteiras, parcialmente aflorante na borda da Bacia do Parnaíba. Possivelmente, o atual corpo de minério integrou a paleocosta do mar de Pirabas, uma vez que furos de sondagem às proximidades do corpo deixaram claro a relação de contato lateral entre estas unidades.<br>The mineral deposit of Sapucaia, located in Bonito county, northeast of Pará state, is part of a set of occurrences of lateritic aluminum phosphates located predominantly along the coastal area of Pará and Maranhão states. These deposits were subjetc for study since the beginning of the last century, when the first descriptions of "phosphorous bauxites" were mentioned in the NW region in Maranhão. In the last decades, with the increase demand for fertilized products for agricultural world market, various mineral exploration projects were started or expanded their resources in Brazilian territory, among them there is the economic viability of deposits of aluminous phosphates, as Sapucaia, which will be the first project of economic mineral production and marketing of thermophosphates of Brazil. This study aimed to characterize the geology, mineral composition and geochemistry of lateritic aluminum phosphates profile of the Sapucaia hill. The macro-region inclued lands mostly dominated by Precambrian to Paleozoic rocks land, locally defined by Pirabas Formation, Barreiras Formation, latosoils and recent sediments. The morphology of the deposit is characterized by a discrete elongated hillock that offers smooth and continuous slopes at its edges, which become rare natural exposures of the laterite profile horizons. So, the methodology used to characterize the deposit was based on the program of geological research performed by “Fosfatar Mining”, hitherto owns their mineral rights, has provide two trenches and samples of 8 drill cores. Sampling was limited to the extent of lithological lateritic profile, with the selection of 44 samples at intervals of 1m, and underwent a course of preparation and laboratory analysis. According with the other occurrences of the Gurupi region, the phosphates of Sapucaia contains an individualized horizon, called simply aluminum phosphates or aluminophosphatic crust, which varies texturally to massive horizon, cavernous, porous microporous, which to the top transitions to phosphate ferroalumino crust, “leopard skin”, cavernous, composed of nodules of hematite and / or goethite cemented by aluminum phosphates, with similar characteristics to the underlying phosphate horizon. The aluminophosphatic crust to the base of the profile transition to a thick horizon kaolinitic clay with sand layers, which rests on weathered heterolithic fine-grained sediments, sericite clay aspect, sometimes interspersed with sandy horizons, and have no apparent correlation with other rocks outcrop in the region. Approximately 40% of the surface of the hill is covered by colluvium composed of mineralized fragments of the crust and sandy sediment from Barreira Formation. In the crust, the aluminum phosphates are predominantly represented by the subgroup of crandallite: i) Crandallite-goyazite (average 57.3%); ii) woodhouseite-svanbergite (average 15.8%); and iii) wardite-millisite (average 5.1%). Associated with phosphates are: hematite, goethite, quartz, kaolinite, muscovite and anatase, with volumes that vary according to the corresponding laterite horizon. As the heavy minerals in the accessory level are zircon, staurolite, tourmaline, anatase, andalusite and sillimanite. The horizon of phosphates and iron phosphate crusts shows be clearly rich in P2O5, and Fe2O3, CaO, Na2O, SrO, SO3, Th, Ta and LREE such as La and Ce relative to the horizon saprolite. The contents of SiO2 are pretty high, but much lower than those identified in lower clay horizon. In profile as a whole, there is an inverse correlation between SiO2 and Al2O3, between Al2O3 and Fe2O3, and positive between SiO2 and Fe2O3, which confirms the nature of the lateritic profile. Different from what is expected by bauxitic laterites, the content of P2O5, CaO, Na2O, SrO and SO3 have a elevated concentration, considered typical of phosphate deposits of aluminum rich in crandallite-goyazite and woodhouseite-svanbergite. The succession of horizons, the mineralogical composition and geochemical patterns allow correlating the deposit with other aluminum phosphates presents in the region, more specifically Jandiá (Pará) and Trauíra (Maranhão), as well as others located beyond the Brazilian territory, thus indicating that the aluminum phosphates of Sapucaia are the genesis of a lateritic mature and a complete profile, products whose source rock may be related to mineralized rocks in phosphorus, such as those observed in Pimenteiras Formation, partially outcropping on the edge of the Parnaíba Basin. Possibly, the current ore body was integrated of Pirabas paleocost sea, since drill holes on the side of the body, made clear the relationship of lateral contact between these units.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
44

Silva, Laércio Santos [UNESP]. "Mineralogia da fração argila dos solos do Planalto Ocidental Paulista." Universidade Estadual Paulista (UNESP), 2016. http://hdl.handle.net/11449/136370.

Full text
Abstract:
Submitted by LAÉRCIO SANTOS SILVA null (laerciosantos18@gmail.com) on 2016-03-21T21:18:03Z No. of bitstreams: 1 Dissertação_Laercio_Santos_Silva_espelhada_2016.pdf: 1714650 bytes, checksum: 47f05faa577cbb7bf53e0c788cea097a (MD5)<br>Approved for entry into archive by Ana Paula Grisoto (grisotoana@reitoria.unesp.br) on 2016-03-22T19:10:43Z (GMT) No. of bitstreams: 1 silva_ls_me_jabo.pdf: 1714650 bytes, checksum: 47f05faa577cbb7bf53e0c788cea097a (MD5)<br>Made available in DSpace on 2016-03-22T19:10:43Z (GMT). No. of bitstreams: 1 silva_ls_me_jabo.pdf: 1714650 bytes, checksum: 47f05faa577cbb7bf53e0c788cea097a (MD5) Previous issue date: 2016-02-23<br>Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior (CAPES)<br>A diversidade geológica do Planalto condicionou a formação de diversos solos, predominando na fração argila caulinita, óxidos e hidróxidos de ferro e gibbsita. Entre estes, os óxidos e hidróxidos de ferro e a gibbsita são considerados pedoindicadores ambientais na região tropical. Desta forma, os objetivos desta pesquisa foram: i) caracterizar os óxidos de ferro pedogênicos formados a partir de compartimentos geológicos com baixos e altos teores de ferro total do Planalto Ocidental Paulista e associá-los com o grau de dissecação da paisagem; ii) caracterizar os óxidos de ferro dos solos do Planalto Ocidental Paulista por espectroscopia de reflectância difusa. Baseado nas informações geológicas, geomorfológica e na amplitude de variação dos teores de ferro pedogênicos (Fed e Feo). Foram coletadas doze amostras de solo na profundidade de 0,0 – 0,2 m para caracterização mineralógica e espectral. A magnitude dos teores totais obtida pela digestão com ácido sulfúrico evidenciou a diferença do material de origem, geologia, intensidade de pedogênese e geomorfologia. Nos solos da Formação Vale do Rio do Peixe predominaram a mineralogia caulinítica, enquanto na Formação Serra Geral, hematítica. Os atributos granulométricos, químicos e mineralógicos foram influenciados pelo grau de dissecação dos solos do Planalto Ocidental Paulista. O comportamento espectral das regiões em diferentes estágios de dissecação, foram diferentes na faixa espectral dos óxidos (530 a 570 nm) e caulinita (1880 a 2380 nm). A caulinita foi melhor pedoindicador para caracterizar a paisagem em diferentes estágios de dissecação nos solos de arenito, enquanto que a hematita e goethita foram melhores pedoindicadores para caracterizar a paisagem em diferentes estágios de dissecação nos solos basalto. Esse resultado pode auxiliar na compreensão da evolução da paisagem e do solo em outras bacias sedimentares.<br>The geological diversity of Plateau conditioned the formation of various soils, predominantly kaolinite in the clay fraction, iron oxides and hydroxides and gibbsite. Among these, the oxides and hydroxides of iron and gibbsite are considered environmental pedoindicadores in the tropical region. Thus, aimed to The geological diversity of Plateau conditioned the formation of various soils, predominantly kaolinite in the clay fraction, iron oxides and hydroxides and gibbsite. Among these, the oxides and hydroxides of iron and gibbsite are considered environmental pedoindicadores in the tropical region. Thus, aimed to characterize the oxides and hydroxides of iron (hematite and goethite), kaolinite and gibbsite Western Paulista Plateau and associate them with the landscape of the state of play in different environments with total iron content. Based on geological, geomorphological and amplitude variation of pedogenic iron levels (Fed and Feo). Twelve soil samples were collected at a depth 0.0 to 0.2 m for mineralogical and spectral characterization. The magnitude of the total contents obtained by digestion with sulfuric acid showed the difference in the source material, geology, geomorphology and pedogenesis intensity. In soils Training Fish River Valley predominated kaolinitic mineralogy, while the Serra Geral Formation, hematítica. The granulometric, chemical and mineralogical attributes were influenced by the degree of dissection of the Western Paulista Plateau soil. The spectral behavior of the regions at different stages of dissection were different in the spectral range of oxides (530 to 570 nm) and kaolinite (1880 to 2380 nm). The kaolinite was better environmental indicators to characterize the landscape in different stages of dissection in sandy soils, whereas hematite and goethite were better environmental indicators to characterize the landscape at different stages of dissection in basalt soils. This result may help to understand the evolution of the landscape and soil in other sedimentary basins. the oxides and hydroxides of iron (hematite and goethite), kaolinite and gibbsite Western Paulista Plateau and associate them with the landscape of the state of play in different environments with total iron content. Based on geological, geomorphological and amplitude variation of pedogenic iron levels (Fed and Feo). Twelve soil samples were collected at a depth 0.0 to 0.2 m for mineralogical and spectral characterization. The magnitude of the total contents obtained by digestion with sulfuric acid showed the difference in the source material, geology, geomorphology and pedogenesis intensity. In soils Training Fish River Valley predominated kaolinitic mineralogy, while the Serra Geral Formation, hematítica. The granulometric, chemical and mineralogical attributes were influenced by the degree of dissection of the Western Paulista Plateau soil. The spectral behavior of the regions at different stages of dissection were different in the spectral range of oxides (530 to 570 nm) and kaolinite (1880 to 2380 nm). The kaolinite was better environmental indicators to characterize the landscape in different stages of dissection in sandy soils, whereas hematite and goethite were better environmental indicators to characterize the landscape at different stages of dissection in basalt soils. This result may help to understand the evolution of the landscape and soil in other sedimentary basins.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
45

Lima, Hedinaldo Narciso. "Gênese, química, mineralogia e micromorfologia de solos da Amazônia Ocidental." Universidade Federal de Viçosa, 2001. http://www.locus.ufv.br/handle/123456789/7934.

Full text
Abstract:
Submitted by Reginaldo Soares de Freitas (reginaldo.freitas@ufv.br) on 2016-06-20T09:25:04Z No. of bitstreams: 1 texto completo.pdf: 1238672 bytes, checksum: 50960383cabf7d6b9ee90c0d67234208 (MD5)<br>Made available in DSpace on 2016-06-20T09:25:04Z (GMT). No. of bitstreams: 1 texto completo.pdf: 1238672 bytes, checksum: 50960383cabf7d6b9ee90c0d67234208 (MD5) Previous issue date: 2001-08-20<br>Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior<br>Solos representativos da várzea e da terra firme e solos antropogênicos da Amazônia foram submetidos a análises físicas, químicas e mineralógicas com o propósito de conhecer melhor aspectos de sua gênese, química e mineralogia. Amostras desses solos foram mantidas sob inundação por seis meses e alíquotas da solução, coletadas e analisadas, periodicamente, para o entendimento da dinâmica da mobilização de alguns elementos em solos inundados. Estudaram- se, comparativamente, aspectos da micromorfologia e da microquímica de um solo antropogênico (Terra Preta de Índio) e de um solo não-antropogênico (Latossolo Amarelo) com o propósito de identificar as fontes primárias de P, sua morfologia, suas características químicas, sua distribuição e relação com a estrutura do solo. As análises mostraram diferenças expressivas entre os vários solos analisados: os solos de várzea mostraram maior fertilidade natural, maior teor de silte e maior diversidade mineralógica, o que é consistente com um material de origem mais rico, drenagem mais restrita e menor grau de pedogênese; os solos de terra firme, especialmente os Latossolos, derivados de sedimentos mais antigos, mais pobres e mais bem drenados, apresentaram baixa fertilidade natural, baixo teor de silte e menor diversidade mineralógica. As características químicas e mineralógicas dos solos de várzea, o relevo plano e a proximidade dos rios confirmam o elevado potencial agrícola destes solos, todavia, as enchentes anuais, as dificuldades de mecanização, a necessidade de preservação de matas ciliares e os riscos de contaminação da água por insumos agrícolas constituem importantes aspectos a serem considerados no uso e na ocupação da várzea. Observa-se que a inundação exerceu importante influência na dinâmica dos elementos, principalmente Fe e Mn, cuja mobilização foi mais intensa, sobretudo nas primeiras semanas. Os teores de Fe em solução foram mais elevados nas amostras mais ricas em Fe amorfo e com conteúdo mais elevado de matéria orgânica. O teor de P em solução foi influenciado por todas as formas de P, principalmente pelo P ligado ao Fe. Os teores de Ca2+, Mg2+, K+ e Na+, em solução, foram diretamente influenciados por seus respectivos teores trocáveis e pela cinética do Fe e do Mn. As análises dos solos antropogênicos indicam, ainda, que as alterações resultantes de ações humanas, como incorporação de resíduos orgânicos, e os efeitos do fogo no horizonte superficial destes solos, também se manifestam sobre algumas das características químicas do horizonte subsuperficial. Observa-se, ainda, que é possível distinguir as Terras Pretas dos solos adjacentes, por meio da cor, da presença de fragmentos de cerâmica e material lítico no horizonte superficial, dos teores de fósforo e cálcio, da composição das substâncias húmicas, do conteúdo de óxidos de manganês, todavia, é improvável distinguí-los, com segurança, por meio da composição mineral, do conteúdo de óxidos de Fe, da substituição de Fe por Al e da capacidade máxima de adsorção de fosfato. As análises micromorfológicas e microquímicas evidenciam que microfragmentos de apatita biogênica na forma de ossos e espinhas de peixe, com morfologias variadas, constituem a reserva primária de P e Ca das Terras Pretas. Formas secundárias e complexas de P ligado a Al e Fe são provenientes da intensa pedoturbação, incorporando P em profundidade. Fragmentos cerâmicos constituem reserva não-trocável de K, sendo, provavelmente, provenientes de materiais oriundos da várzea, ricos em argilominerais 2:1. Finalmente, considera-se que fertilidade elevada das Terras Pretas é resultado de uma conjunção favorável de aportes minerais e orgânicos, que tornaram os estes solos altamente enriquecidos em formas não-trocáveis.<br>Representative soils of floodplain (várzea), upland (terra firme) and anthropogenic soils (Black Earth of Indian) from Amazonia were submitted to physical, chemical and mineralogical analysis, in order to study aspects of its genesis, chemistry and mineralogy. Soil samples were flooded during six months and aliquots of the solution were periodically collected and analyzed for studying the dynamics of the mobilization of some elements. Aspects of micromorphology and of the microchemistry of an anthropogenic soil in comparison with a non- anthropogenic soil (Oxisol) were also studied. The purpose was to identify the primary P sources, their morphology, chemical characteristics, profile distribution and their relationship with the structure of the soil. The analysis showed expressive differences among soils: the floodplain soils showed higher natural fertility, silt content and mineralogical diversity, in agreement with a richer parent material, restricted drainage and lower pedogenesis degree; the upland soils, especially Oxisols, derived from older and poor sediments and well-drained, presented low natural fertility, silt content and mineralogical diversity. The chemical and mineralogical characteristics of the floodplain soils, the smooth relief and proximity of rivers confirm the high agricultural potential of these soils. However, the annual inundations, the mechanization difficulties, the need to preserve ciliary forests, and the risks of water contamination by agricultural inputs constitute important aspects to be considered for use and occupation of the floodplain. It is observed that the flooding markedly influenced the elements dynamics, mainly Fe and Mn, which were intensely mobilized during the first weeks of flooding. The contents of Fe in solution were higher in samples with higher amorphous Fe and organic matter. All P forms influenced the content of P in solution, mainly, the P-Fe forms. The contents of Ca2+, Mg2+, K+ and Na+ in solution were influenced directly by its respective exchangeable contents and by Fe and Mn kinetics. The analysis of anthropogenic soils indicate that the alterations by human actions, such as incorporation of organic residues, and the effects of fire in the superficial horizon, also influenced some of the chemical characteristics of the subsurface. It is still observed that is possible to distinguish the anthropogenic soils from adjacent ones, based on their color, presence of ceramic fragments and lithic material in the superficial horizon, phosphorus, calcium and Mn oxides contents and composition of humic substances. Nevertheless, it is difficult to accurately distinguish them, based on mineral composition, content of Fe oxides, Al for Fe substitution and phosphate maximum adsorption capacity. The micromorphology and microchemistry evidence that microfragments of biological apatite in form of bones and fish spines with varied morphologies, constitute the primary source of P and Ca in anthropogenic soils. Secondary and complex forms of P-Al and P-Fe result from intense pedoturbation, which incorporate P in depth. Ceramic fragments probably made of floodplain materials rich in 2:1 clays constitute the non-exchangeable K source. Finally, it is considered that the high fertility of anthropogenic soils results from a favourable conjunction of mineral and organic contributions, making these soils highly enriched in non-exchangeable forms.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
46

Gonçalves, Paula Cristina Vieira. "Mineralogia e geoquímica da sequência Ha7 do Guincho (Bacia Lusitaniana)." Master's thesis, Universidade de Aveiro, 2004. http://hdl.handle.net/10773/17667.

Full text
Abstract:
Mestrado em Minerais e Rochas Industriais<br>Uma associação de minerais pode caracterizar uma camada e permitir o estabelecimento de correlações estratigráficas. A análise combinada da mineralogia e geoquímica com as características sedimentológicas e tectónicas estabelece a interpretação mais usual do conceito de “Análise de Bacias”, com a mineralogia de argilas e a geoquímica de carbonatos a contribuir para a resolução de problemas, tais como o estabelecimento do meio de depósito, a caracterização dos processos sedimentares e diagenéticos, entre outros. A presente dissertação tem como principal objectivo a determinação da evolução vertical dos cortejos mineralógicos e teores geoquímicos, ao longo da sequência deposicional Ha7 do Hauteriviano superior do corte do Forte do Guincho (Bacia Lusitaniana, Portugal), de modo a desenvolver metodologias em termos mineralógicos e geoquímicos. Foi efectuado um levantamento detalhado, camada a camada, de toda a sequência sedimentar do corte do Forte do Guincho correspondente ao intervalo topo do Hauteriviano superior – Barremiano inferior. Foi estudada um total de 85 amostras. As técnicas analíticas utilizadas para o efeito foram Difracção de Raio- X, para o estudo mineralógico, e Espectroscopia por Absorção Atómica e Fotometria de Chama, para o estudo geoquímico. Obtiveram-se resultados de carácter mineralógico e geoquímico, que permitiram a caracterização da sequência sedimentar presente no corte estudado. O trabalho está dividido em nove capítulos. O Capitulo I apresenta uma pequena introdução e define os objectivos da dissertação; o Capítulo II enquadra a série sedimentar em estudo no âmbito da Bacia Lusitaniana; no Capítulo III é feita a caracterização geral da área em estudo; nos Capítulos IV e V é feita, respectivamente, uma caracterização dos minerais argilosos e parâmetros geoquímicos no estudo de Bacias Sedimentares; no Capítulo VI são descritos os métodos e técnicas utilizadas; nos Capítulos VII e VIII apresentam-se e discutem-se os resultados obtidos; o último Capítulo apresenta as principais conclusões do trabalho.<br>A mineral assemblage can characterize a sedimentary layer and allow the establishment of stratigraphic correlations. The combined analysis of mineralogy and geochemistry with sedimentological and tectonic characteristics describes the most usual definition of the concept of “Basin Analysis”, with clay mineralogy and carbonate geochemistry contributing to the resolution of problems, such as, the establishment of the depositional environment, the characterization of sedimentary and diagenetic processes, among others. The main objective of this dissertation is the definition of the vertical evolution of mineralogical assemblages and geochemical contents throughout the Upper Hauterivian depositional sequence Ha7 of the Forte do Guincho section (Lusitanian Basin, Portugal), in order to establish methodologies based on mineralogical and geochemical studies. A detailed, bed by bed, survey of the whole sedimentary sequence of the Forte do Guincho section, corresponding to an interval between the uppermost Upper Hauterivian – Lower Barremian, was undertaken with the collection of a total number of 85 samples. The analytical techniques employed in this study were X-Ray Diffraction, for mineralogical analyses, and Atomic Absorption Spectroscopy and Flame Photometry, for geochemical analyses. Results concerning mineralogical assemblages and geochemical contents were obtained that allow the characterization of the depositional sequence present in the studied section. This work is organized in nine chapters. Chapter I presents a brief introduction and defines the objectives of the dissertation; Chapter II, gives the framework of the studied series in terms of the Lusitanian Basin; in Chapter III a general characterization of the study area is made; Chapters IV and V present, respectively, a characterization of clay minerals and geochemical parameters applied to the study of sedimentary basins; in Chapter VI a description is made of the methods followed and techniques employed in the study; Chapters VII and VIII present and discuss the obtained results; the last Chapter presents the main conclusions of the study.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
47

Trindade, Maria José Ferreira. "Geoquímica e mineralogia de argilas da Bacia Algarvia : transformações térmicas." Doctoral thesis, Universidade de Aveiro, 2007. http://hdl.handle.net/10773/2746.

Full text
Abstract:
Doutoramento em Geociências<br>A inventariação das matérias primas argilosas da região Algarvia constitui matéria de interesse para a geologia nacional, quer do ponto de vista científico quer aplicado à indústria cerâmica actual e antiga (arqueológica) ou para áreas afins. O presente trabalho pretende contribuir para essa inventariação através da caracterização dos depósitos argilosos do Algarve. Por forma a cumprir esse objectivo, foram seleccionados e amostrados níveis argilosos a uma escala regional que engloba não só os da Bacia Algarvia, com idades compreendidas entre o Triásico e o Quaternário, como também os depósitos de argilas residuais do soco Carbonífero, tendo-se obtido uma suficiente representatividade dos principais depósitos argilosos da região. A caracterização das matérias primas baseou-se nos aspectos granulométrico, mineralógico e geoquímico. No estudo granulométrico, para além de uma abordagem classificativa, estabeleceu-se a adequação das matérias primas à indústria cerâmica; o estudo mineralógico permitiu, por um lado, distinguir/agrupar os diferentes tipos de materiais e, por outro, a atenção focada nos minerais argilosos permitiu uma contribuição efectiva na interpretação paleoambiental da bacia; finalmente, o estudo geoquímico possibilitou inferir a origem dos depósitos como o resultado da forte meteorização química e repetida reciclagem dos materiais provenientes da crosta continental superior. Os elementos maiores, certas razões entre elementos traço imóveis (Th/Sc, Zr/Sc, La/Sc) e os padrões de terras raras normalizadas para os condritos, puseram claramente em evidência variações nas áreas-fonte dos sedimentos, bem como a importância e a responsabilidade dos processos de meteorização, de calibração sedimentar e diagenéticos na variabilidade inter e intra grupos. Sobretudo depois da normalização para o Sc foi possível avaliar a natureza geoquímica das diversas unidades, tendo-se obtido o Cs e o K (e outros elementos móveis) como excelentes discriminantes das unidades tipicamente vermelhas do Triásico, uma consequência da sua grande abundância em ilite. Tendo em vista estudos arqueométricos fez-se a avaliação do comportamento das matérias primas sujeitas a aquecimento (a temperaturas variáveis entre 300 e 1200 ºC) em ensaios laboratoriais simulando o processo de cozedura cerâmico. Como resultados, obteve-se que a transformação geoquímica mais relevante refere-se a volatilização do Br que, nos sedimentos carbonatados, aparece associada a reacções de descarbonatação. As transformações na mineralogia, induzidas pela temperatura, foram analisadas tendo em vista não só o desaparecimento das fases originais e cristalização de novos minerais, mas também as temperaturas em que ocorreram. Foi possível estabelecer 3 grupos de associações minerais consoante a composição dos materiais originais: 1) sem carbonatos; 2) com calcite e 3) com dolomite (sem ou com calcite). No primeiro, que inclui unidades do Carbonífero, do Cretácico (unidades detríticas) e do Cenozóico, mineral de neoformação típico é a mulite que aparece a partir de 1100 ºC. No segundo, que abrange as argilas margosas do Jurássico, espera-se associação gelenite + volastonite + larnite a partir de cerca de 900 º Finalmente, no terceiro, que engloba o complexo Triásico, forma- geralmente gelenite-akermanite + diópsido, a que se associam outros minerais, nomeadamente anortite, enstatite, periclase, forsterite, monticelite espinela, que dependem essencialmente de percentagens crescentes dolomite. Os resultados obtidos permitiram estabelecer grupos de referência geoquímicos e mineralógicos das matérias primas argilosas que, para além interesse geológico, também podem ter uma aplicação muito útil estudos de proveniência de cerâmicas antigas, com centros de produção locais - evidenciados pela existência de fornos - de que a região do Algarve constitui exemplo.<br>From a national geological interest, it is important to perform an inventory of raw materials of the Algarve region due to its application to Archaeology, current ceramics industry, related areas, but also from a scientific perspective. This work intends to contribute for this inventory through the characterization of clay deposits in Algarve. To fulfil this goal, sampling of several clay levels from the Algarve Basin, aged between Triasic and Quaternary was performed at a regional scale. Sampling of clay deposits of the Carboniferous basement was also done. The characterization of raw materials was performed using three approaches: Granulometric, mineralogical and geochemical. For the granulometric study, we have established the applicability of raw materials to ceramic industry, as well as undertaken a classifying approach; for the mineralogical study, we have distinguished/grouped different types of materials, on one hand, and have focused on clay minerals to allow for a better understanding of the paleoenvironment and evolutionary history of the basin; for the geochemical study, it was possible to establish the origin of the deposits as a result of a strong chemical weathering and repeated recycling of material coming from the upper continental crust. The major elements, certain trace elemental ratios (Th/Sc, Zr/Sc, La/Sc) and the rare earth elements patterns, normalized to chondrites, showed variations on sediments source areas and have evidenced the importance and responsibility of weathering, sedimentary calibration and diagenesis processes on the variation observed among and inside groups. After Sc normalization, it was possible to evaluate the geochemical nature of different units. Cs and K (and other mobile elements) proved to be excellent discriminators for the typical Triasic red units as a consequence of their great richness on illite. The study of the behavior of raw materials with firing (at temperatures from 300 to 1200º C) was also performed in laboratory experiments simulating the ceramics manufacture process, in order to enable future archaeometric studies. As a result, we have observed that the volatilization of Br, which occurs in carbonated sediments in association with decarbonation reactions, was the most relevant geochemical transformation. Temperature-induced mineralogical transformations were analyzed for the disappearance of original phases, crystallization of new minerals, and temperatures at which they occurred. Three groups of minerals associations were established in accordance to the composition of the original materials: 1) without carbonates: 2) with calcite and 3) with dolomite (without or with calcite). On the first, which includes units from the Carboniferous, the Cretaceous (detrital units) and the Cenozoic, mullite appeared from 1100 º C on, which is the typical neoformed mineral. On the second, which includes the marly clays from Jurassic, the association gehlenite + wollastonite + larnite appeared from 900 ºC on. Finally, on the third group, containing the Triassic complex, gehlenite-akermanite + diopside was generally formed, associated with other minerals like anorthite, enstatite, periclase, forsterite, monticellite or spinel, depending on increasing percentages of dolomite. The results obtained enabled to establish geochemical and mineralogical reference groups of clayey raw materials. In addition to a geological interest, this can be very useful in determining ancient ceramics provenance. In Algarve, this is particularly relevant due to the existence of kilns, which indicate nearby production centres.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
48

Jensen, Max. "Mineralogiska analysmetoder : från klassisk metodik till modern elektronstråleteknik." Thesis, Uppsala universitet, Institutionen för geovetenskaper, 2013. http://urn.kb.se/resolve?urn=urn:nbn:se:uu:diva-208568.

Full text
Abstract:
Detta arbete diskuterar och belyser hur utvecklingen av mineralogiskanalysmetodik har sett ut genom att tillämpa samtbeskriva ett urval av både klassisk och modern metodik. Grundentill arbetet är en stensamling som byggts upp av HolgerJensen och beskrivits av hans son Rolf Jensen på 1940-talet.Den nya förteckningen som sammanställts jämförs med dengamla som Rolf gjorde. Den enda metoden som inte tillämpas ärgoniometri, vilken dock beskrivs på grund av dess historiskabetydelse i utvecklingen av kristallmorfologin. Klassisk metodikoch egenskaper som beskrivs och har tillämpats är exempelvisblåsrörsanalys, hårdhetstestning, streckfärg, spaltning ochbrott. Bland modern metodik valdes malmmikroskopi, röntgendiffraktion,elektronmikrosondanalys och Ramanspektroskopi.Tidigt under arbetets gång noterades att erfarenhet krävs oberoendemetodik för att få korrekt resultat och att det kommer dröjalänge innan de klassiska metoderna blir förlegade. Efter genomfördaanalyser fick vissa minerals identitet revideras.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
49

Montorsi, Silvia. "Studio mineralogico-petrografico del Porfido Rosso Antico D'Egitto." Bachelor's thesis, Alma Mater Studiorum - Università di Bologna, 2017.

Find full text
Abstract:
In questa relazione di laurea sono stati studiati dei campioni di Porfido Rosso Antico d’Egitto provenienti degli scavi della Domus dei Tappeti di Pietra a Ravenna. Questo materiale veniva estratto in Egitto nelle cave dell’Mons Porphyrites (Gebel Abu Dukhan), situato nel Deserto Orientale egiziano. Il Porfido Rosso Antico ha avuto un importante significato simbolico, fu legato alla figura dell’imperatore, così da essere utilizzato esclusivamente come decoro e ornamento dei palazzi imperiali, e, successivamente, su legato anche alla Cristianità. Il Lapis Porphyrites è una roccia ignea effusiva con tessitura porfirica. Presenta una pasta di fondo microcristallina e fenocristalli visibili ad occhio nudo che sono, per la maggior parte, plagioclasi isoorientati, di piccole dimensioni e anfibolo bruno. Al microscopio ottico possiamo osservare anche biotite e ossidi di Fe. La pigmentazione della roccia è data dalla presenza di ossidi di ferro presenti principalmente nella pasta di fondo. Sono state effettuate osservazioni al SEM e la microanalisi delle fasi le quali hanno consentito di caratterizzare i minerali. I plagioclasi sono di composizione albite-oligoclasio, l’anfibolo è una “orneblenda” bruna. Fra gli altri minerali che sono stati rilevati durante le analisi EDS ricordiamo l’epidoto della serie clinozoisite-pistacite. In letteratura, in queste rocce, è segnalata la presenza dell’epidoto piemontite ma le nostre analisi non l’hanno individuato. Tramite XRF è stato analizzato il chimismo della roccia ed è quindi stato possibile classificarla con l’utilizzo del diagramma TAS. Il Porfido Rosso Antico è stato classificato come una Dacite, una roccia di composizione acida con un alto contenuto di silice.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
50

Fabbri, Riccardo. "Sviluppo di processi di geopolimerizzazione innovativi." Master's thesis, Alma Mater Studiorum - Università di Bologna, 2021.

Find full text
Abstract:
Il seguente elaborato di tesi è finalizzato allo studio, alla preparazione e alla caratterizzazione di campioni geopolimerici sintetizzati in laboratorio. I geopolimeri sono materiali allumino silicatici a matrice polimerica ottenuti, attraverso un trattamento termico a bassa temperatura (generalmente inferiore ai 150-200°C), da una polvere reattiva a composizione prevalentemente allumino silicatica, e un attivatore alcalino, che può essere sotto forma di soluzione o di polvere. Questi materiali innovativi, presentano una versatilità notevole per quanto riguarda le applicazioni potenziali. Infatti, avendo proprietà termiche, meccaniche e chimico-fisiche ottimali possono essere impiegati in differenti settori produttivi e/o industriali, dal settore edile e delle grandi opere fino a quello aeronautico e automobilistico . I materiali geopolimerici sono utilizzati in molteplici campi d’applicazione perché risultano essere economicamente vantaggiosi e relativamente semplici da produrre. In questo lavoro di tesi sono stati prodotti differenti campioni a matrice geopolimerica, utilizzando diversi materiali come precursori e due tipologie di attivatore alcalino. Sui campioni geopolimerici realizzati sono state effettuate numerose analisi: XRD, SEM, analisi dell'andamento interno della temperatura dei campioni durante il trattamento termico in incubatore a 80°C, e infine anche delle prove meccaniche preliminari di compressione verticale, investigando il comportamento di alcuni campioni geopolimerici rappresentativi una volta sottoposti a una pressione assiale di 30 MPa, 60 MPa e 90 MPa, per una durata compresa tra le 24 e le 48 ore, a carico costante.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
We offer discounts on all premium plans for authors whose works are included in thematic literature selections. Contact us to get a unique promo code!

To the bibliography