Academic literature on the topic 'Mitologema'

Create a spot-on reference in APA, MLA, Chicago, Harvard, and other styles

Select a source type:

Consult the lists of relevant articles, books, theses, conference reports, and other scholarly sources on the topic 'Mitologema.'

Next to every source in the list of references, there is an 'Add to bibliography' button. Press on it, and we will generate automatically the bibliographic reference to the chosen work in the citation style you need: APA, MLA, Harvard, Chicago, Vancouver, etc.

You can also download the full text of the academic publication as pdf and read online its abstract whenever available in the metadata.

Journal articles on the topic "Mitologema"

1

Santos e Carvalho, Ricardo Vinicius Cornélio dos. "Administração como ciência e Taylor como mito fundador." Revista Pensamento Contemporâneo em Administração 14, no. 3 (October 1, 2020): 150. http://dx.doi.org/10.12712/rpca.v14i3.43049.

Full text
Abstract:
O presente ensaio discute a narrativa do administrador-herói que teria como mito fundador a figura de Taylor, tanto para a administração como ciência positiva quanto para o administrador-cientista como seu superagente. Discute-se essa narrativa a partir da natureza do mito e da figura do herói como mitologema de Taylor, dentro de um contexto mais amplo de dogmatização e mitificação da ciência moderna, conforme discutido pelas perspectivas Críticas da Administração. A partir disso, apresenta-se como livros-textos tradicionais de administração reproduzem essa mitologia, dificultando a construção de uma linguagem crítica em administração.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
2

Krsic, Dario. "ULOGA HRVATSKIH MITOLOGEMA U GENERISANjU SRBOFOBIJE." Politička revija 66, no. 4/2020 (January 5, 2021): 121–44. http://dx.doi.org/10.22182/pr.6642020.5.

Full text
Abstract:
U radu se razmatraju neke od najvažnijih hrvatskih mitologema koje su poslužile kao gradivni elementi srbofobije: Crvena Hrvatska, krunisanje kralja Tomislava i Hrvatska do Drine. Hrvatski naučni autoriteti konstruisali su ih uglavnom u 19. veku i utkali ih u kolektivno sećanje sopstvene nacije. Vrlo brzo evoluirale su u faktoide, i kao naučne dogme implementirane su u hrvatski obrazovni sistem. Politička i religijska elita, opterećena velikohrvatskim težnjama i prozelitizmom, uplašena srpskom ekspanzijom sredinom XIX i početkom XX veka, emitovala je strahove od sužavanja hrvatskog mitskog etničkog prostora i katoličke crkvene jurisdikcije. U drugom delu rada, koji će biti objavljen u sledećem broju Političke revije, razmatraće se mit o Hrvatskoj kao predziđu hrišćanstva, Srbima kao Vlasima, te mitovi o gotskom i iranskom poreklu Hrvata.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
3

Karlo-Gomes, Geam. "O imaginário no cordel Antonio Conselheiro: o profeta do sertão." Téssera 3, no. 2 (June 29, 2021): 56–68. http://dx.doi.org/10.14393/tes-v3n2-2021-62034.

Full text
Abstract:
Esta abordagem, numa perspectiva da psicologia analítica e do imaginário coletivo, perfaz uma leitura mítico-arquetípica do imaginário no cordel. O corpus de análise é um cordel brasileiro, intitulado Antonio Conselheiro: o profeta do sertão (RINARÉ, 2015). No intuito de interpretar os mitos e arquétipos que organizam a imagem messiânica de Antonio Conselheiro nessa poética de Rinaré, notam-se: o mitologema da Criança Divina como marco originário de sua trajetória mística; o arquétipo do Velho Sábio em suas virtudes como um conselheiro espiritual; e o mito do Salvador, acentuando sua figura de esperança para um destino com bem-aventuranças em Canudos.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
4

Krsic, Dario. "ULOGA HRVATSKIH MITOLOGEMA U GENERISANJU SRBOFOBIJE: HRVATSKA KAO „PREDZIĐE HRIŠĆANSTVA“ I SRBI KAO „VLASI“." Politička revija 67, no. 1/2021 (April 23, 2021): 85–106. http://dx.doi.org/10.22182/pr.6712021.5.

Full text
Abstract:
Mnogobrojni su primeri istorijskih konstrukata, koji već vek i po služe ideologiji „hrvatskog državnog prava“. Ovaj rad predstavlja nastavak razmatranja najvažnijih mitologema ugrađenih u temelje nacionalnog identiteta Hrvata. Neke od njih, spomenute u prošlom broju ovog časopisa („Hrvatska do Drine“ i „Crvena Hrvatska“), evoluirale su davno u faktoide; utkane su u „kolektivno sećanje“ hrvatske nacije i anatomiju srbofobije. Kako bi struktura mržnje bila čvršća, a velikohrvatske težnje opravdane, srpski narod bio je podvrgnut doziranoj rasističkoj pogrdi od strane istaknutih hrvatskih istoričara, političara i katoličkog sveštenstva u 19. i 20 veku. Uporedo s instrumentalizacijom istorije, kreirane su i predrasude o krajiškim Srbima, koji su preimenovani u „posrbljene Vlahe“: narod antropološki pomalo stran i kulturno prilično udaljen od evropske civilizacije. Nižerasno „slavosrpsko smeće“, kako ga nazvaše „očevi hrvatske nacije“, smetalo je svekolikom napretku naroda i države otkako se „doteplo“ u Hrvatsku, i počelo se smatrati nedostojnim saživota s „pravim ljudima duha hrvatskog“ – tobožnjim „potomcima Gota“, Arijevaca, vojnika-osvajača iz drevnog Irana. Srbi, s druge strane, zadobiše epitet „sužanjske pasmine“, kojima Grci ili Mađari „dadoše ime“; postadoše „potomci martologa“, u kojima kipti „zlo i rđa“, pljačkaši i robitelji „svete zemlje Hrvatske“, „predziđa hrišćanstva“. Nestankom osmanlijske pretnje, iako je vekovima činio najveći deo krajiških vojnih trupa, srpski narod predstavljen je kao „vlaški nakot zreo za sekiru“, poslušnik „srbijanskih gegula“ i njihove „ciganske dinastije“. Time je mitomanisanje, potpomognuto hrvatskim naučnim i obrazovnim institucijama, uspešno završilo svoj srbomrzački zadatak: nadahnulo je pogrom u tri navrata za samo stotinu godina. Međutim, indukovalo je i kroatofobiju, omogućivši na neodređeno vreme „circulus vitiosus“ srpsko-hrvatskih konflikata.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
5

Solares Altamirano, Blanca. "Los itinerarios del alma en La flauta mágica de Mozart. Hermenéutica de la iniciación." Interpretatio. Revista de hermenéutica 4, no. 2 (September 10, 2019): 13. http://dx.doi.org/10.19130/irh.4.2.2019.150.

Full text
Abstract:
La flauta mágica de Wolfgang Amadeus Mozart fue representada por vez primera en Viena en 1791. Es un lugar común asociar esta ópera con los misterios egipcios y la masonería, frente a la que si bien Mozart simpatizó mantuvo una afectuosa distancia. La flauta mágica es, más bien, un haz de enigmas, que incluso pondrá en cuestión los principios excesivamente masculinos de los francmasones. El presente ensayo, en un intento de mitoanálisis, hace énfasis en el mitologema de la iniciación, clave existencial de la aventura humana que echa sus raíces en el Mito y que es recreada aquí a través del lenguaje quintaesenciado de la música.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
6

Bader, Françoise. "Myths of Metals and Myths of SightL'occhio e il metallo: Un mitologema greco a Roma?Giorgio Camassa." History of Religions 25, no. 2 (November 1985): 181–83. http://dx.doi.org/10.1086/463035.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
7

Lorenzo García, Esther. "La vigencia de Prometeo como paradigma ético en "El hereje", de Miguel Delibes." Amaltea. Revista de mitocrítica 4 (November 15, 2012): 49–73. http://dx.doi.org/10.5209/rev_amal.2012.v4.40588.

Full text
Abstract:
La defensa de la libertad religiosa y, por extensión, de la libertad de conciencia, es la idea que sirvió de estímulo a Miguel Delibes para la redacción de El hereje, su última novela. Para desarrollar dicho tema, el narrador se sirve del mitologema del rebelde que, espoleado por un imperativo de su razón o su moral, osa ir más allá de los límites permitidos por las leyes y, como consecuencia, debe afrontar un duro castigo. En El hereje, la abundancia de episodios y elementos simbólicos relacionados con la imagen del titán en su versión de héroe trágico justifica, a mi entender, una aproximación desde la mitocrítica a esta obra, tan elogiosamente acogida como insuficientemente estudiada. En nuestro trabajo detallaremos de qué modo los principales mitemas del Prometeo de Esquilo –la rebeldía, la filantropía, la libertad, la resistencia…– son asimilados desde la óptica del humanismo cristiano y hasta qué punto, más allá del hecho religioso, pueden manifestar su condición de valores objetivos frente a las concepciones relativistas en torno a lo humano y, también, frente a la renovada amenaza del fundamentalismo.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
8

Кобилко, Наталія. "Міфологеми дому й дороги як структурні складові творення жіночих образів в українській химерній прозі." Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio FF – Philologiae 36, no. 2 (January 18, 2019): 95. http://dx.doi.org/10.17951/ff.2018.36.2.95-103.

Full text
Abstract:
<p>Celem artykułu jest określenie roli mitologemów dom i droga w procesie kreowania obrazów kobiet w ukraińskiej prozie chimerycznej. Podstawę materiałową pracy stanowią: powieść-ballada W. Szewczuka Dom na wzgórzu (1983), dylogia W. Zemlaka Stado łabędzi (1971) i Zielone młyny (1976), powieść W. Jaworiwśkiego Spójrz wstecz z jesieni (1979), dylogia B. Miniajły Gwiazdy i śledzie, Na jasne gwiazdy (1979). Metodą nadrzędną studium jest metoda mitologemów w utworach literackich. W pracy wykorzystano elementy metody kulturowo-historycznej oraz tradycyjną metodę kontekstualną. Wyniki badań pozwoliły na sformułowanie następujących wniosków: mitologemy domu i drogi najczęściej wiążą się z nadzieją, wiarą, utraconą miłością, oczekiwaniem. Kreując obrazy kobiet, ukraińscy twórcy prozy chimerycznej przypisują im z jednej strony emocjonalność i poznanie intuicyjne, z drugiej zaś cechy maskulinistyczne – odwagę, samowystarczalność, pewność odnośnie do słuszności obranej drogi.</p>
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
9

E Souza, Ronaldes De Melo. "O drama trágico do desdobramento da personalidade em Crime e Castigo." Dramaturgias, no. 10 (May 28, 2019): 360–81. http://dx.doi.org/10.26512/dramaturgias.v0i10.24891.

Full text
Abstract:
O presente estudo interpreta o romance de Dostoiévski, Crime e Castigo, em intercâmbio dialógico com o drama trágico. Defendemos a tese de que a conduta transgressora de Raskólnikov não se fundamenta no ambiente ideológico de seu tempo, mas tem como móbil recôndito a sua personalidade demoníaca, insuflada por desenfreada vontade de potência. O satanismo que o subjuga não irrompe como determinação exterior, mas emerge do profundo desejo de mando e comando, que remonta ao antigo mitologema grego do homem e ao moderno filosofema da subjetividade. Em consonância com a disposição do protagonista, o drama romanesco se concentra, do início ao fim, na representação das emoções trágicas de aflição e terror, suscitadas pelo plano inicial e pela execução final do morticínio. Na representação da cons- ciência trágica de Raskólnikov, Dostoiévski submete a história do romance a uma revolução radical. A sutileza artística da correlação isomórfica do tema da personalidade cindida em polêmica consigo mesma e da forma monodia- lógica da narrativa singulariza o ficcionista russo. Conforme demonstramos, a revolução ficcional do romance em foco não se limita ao monodiálogo originário do drama teatral, sempre recitado pelo personagem na forma pronominal da primeira pessoa, mas também se atesta no monodiálogo especificamente narrativo, expresso na terceira pessoa e caracterizado pela interação da consciência do narrador e da experiência passional do protagonista.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
10

Santos, Nádia Maria Weber, Luana Lopes Xavier, and Ivan Vieira Neto. "MITO, ARQUÉTIPO E ARTE NAS PERFORMANCES CULTURAIS." Revista Mosaico - Revista de História 13 (August 19, 2020): 3. http://dx.doi.org/10.18224/mos.v13i0.8270.

Full text
Abstract:
O dossiê “Mito, arquétipo e arte nas Performances Culturais”, coordenado pelos doutorandos Luana Lopes Xavier, Ivan Vieira e pela professora Dra. Nádia Maria Weber Santos, do PPG em Performances Culturais da UFG, tem por objetivo apresentar e interpretar os diversos sistemas simbólicos em que se inserem os processos imagéticos contidos nas Performances Culturais. Estes sistemas são nomeados como mitologias ocidentais e orientais, contos de fada, folclore, cosmogonias e mitologias religiosas, astrologias, alquimia e outros sistemas culturais da representação humana. Os artigos apresentam e discutem alguns sistemas simbólicos, incluindo os símbolos universais, isto é, arquetípicos, relacionando-os às temáticas e aos objetos de pesquisa de seus autores. As discussões teóricas dos artigos são direcionadas a autores das Performances Culturais bem como a teóricos estudados na disciplina e aprofundados nos artigos, como o filósofo neo-kantiano Ernst Cassirer e o pensador da psique, original e revolucionário no século XX, Carl Gustav Jung. Alguns conceitos trabalhados na disciplina são explorados pelos autores na inter-relação com seus objetos de estudo, entre eles: sistemas simbólicos, imagens míticas, mitologema, arquétipos e símbolos arquetípicos. Partindo da indagação “como pensar as imagens arquetípicas na produção imagética contemporânea e qual a relação entre imagem, ação e Performance”, os artigos percorrem o caminho da tentativa de interpretação de algumas destas imagens, correlacionando sempre psique individual e psique coletiva.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
More sources

Dissertations / Theses on the topic "Mitologema"

1

Auga, Domas. "Orfėjo mito transformacijos J.Fowles kūryboje." Master's thesis, Lithuanian Academic Libraries Network (LABT), 2008. http://vddb.library.lt/obj/LT-eLABa-0001:E.02~2008~D_20080929_145933-84909.

Full text
Abstract:
Vieno įdomiausių šiuolaikinio anglų rašytojo John’o Fowles’o kūryba yra lyg išsamus ir gilus ekskursas į vakarietiškos kultūros, filosofijos, mitologijos, meno ir istorijos raidą. Pasaulinėje literatūros kritikoje, J. Fowles’o proza yra analizuojama šiais aspektais: 1) kaip romantizmo ir neoromantizmo idėjų tesėja ir skleidėja, 2) kaip egzistencialistinės literatūros tęsėja, 3) kaip postmodernistinės rašymo tradicijos skleidėja, 4) kaip mitopoetikos ir mitinio rašymo atstovė. Darbo tikslas yra pateikti struktūrinę pačio Orfėjo mito analizę ir pritaikyti ją analizuojant Fowles’o prozą. Orfėjo mito struktūra atskleidžia akivaizdžias tris dalis, į kurias susigrupuoja visos mite esančios mitologemos. Trinarė Orfėjo mito struktūra sudaro binarines opozicijas, kuriomis remiantis galima atskleisti giluminius mito klodus, santykių pluoštus ir konfliktus.Pirmieji Orfėjo mitą pateikę rašytiniai šaltiniai - Vergilijaus „Georgikos“ ir Ovidijaus „Metamorfozės“ jau byloja apie šio mito invariantų interpretacinę gausą ir įvairovę. Vergilijus ir Ovidijus tą patį Orfėjo mitą pateikia visiškai skirtingai. Vergilijus naudoja Orfėjo mitą kaip Aristėjo mito svarbią dalį, kuri paaiškina gamtinio, kosminio ir kolektyvinio ciklo sutrikimą, t.y. – bičių praradimą. Ovidijus savo „Metamorfozėse“, priešingai nei kad Vergilijaus „Georgikose“, Orfėjas mite atlieka tarpininko vaidmenį, jis yra mediatorius, pagrindinė ašis leidžianti egzistuoti visiem esantiems mite santykiams ir konfliktams. Orfėjas kaip... [toliau žr. visą tekstą]
One of the most interesting contemporary novelists John Fowles’s creation can be considered as a deep and broad excursus to the development of western culture, philosophy, mythology, art and history. In literature critics Fowles’s creation is analysed in these aspects: 1) as the existential projections of romance proceeding the traditions of the romanticism literature, 2) as the holder of existential literature traditions, 3) as the supporter of postmodern tradition in literature, 3) as the representative of myth poetic. The aim of this thesis is to give the structural analysis of the myth of Orpheus and to apply it in the analysis of Fowles’s prose. The structure of the myth of Orpheus reveals three parts and groups all the myth elements in them. The trinomial structure of the myth of Orpheus creates the binary oppositions that help to reveal all the layers of the myth, the main conflicts and relations. Virgil’s “Georgics” and Ovid’s “Metamorphosis” - the first written resources where we meet the myth of Orpheus, already proves that the myth has lots of invariants and interpretation possibilities. Virgil and Ovid represent the myth of Orpheus in very different ways. Virgil uses the myth of Orpheus as the complex part of the myth of Aristeus which helps to explain the reason how he lost his bees and why the natural order is discomfited. Ovid in his “Metamorphosis” argues Virgil and depicts the myth of Orpheus as the main centre of narration and the base for the other myths... [to full text]
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
2

Castillo, Carlos Giovani Dutra Del. "Estética e poética em JRP: uma leitura de pensamiento del tiempo." reponame:Repositório Institucional da FURG, 2010. http://repositorio.furg.br/handle/1/2580.

Full text
Abstract:
Dissertação(mestrado) - Universidade Federal do Rio Grande, Programa de Pós-Graduação em Letras, Instituto de Letras e Artes, 2010.
Submitted by Cristiane Silva (cristiane_gomides@hotmail.com) on 2012-09-21T13:32:52Z No. of bitstreams: 1 carlosgiovani.pdf: 606627 bytes, checksum: 543d3e970142662c9c324a4d04094357 (MD5)
Approved for entry into archive by Bruna Vieira(bruninha_vieira@ibest.com.br) on 2012-09-24T22:07:21Z (GMT) No. of bitstreams: 1 carlosgiovani.pdf: 606627 bytes, checksum: 543d3e970142662c9c324a4d04094357 (MD5)
Made available in DSpace on 2012-09-24T22:07:21Z (GMT). No. of bitstreams: 1 carlosgiovani.pdf: 606627 bytes, checksum: 543d3e970142662c9c324a4d04094357 (MD5) Previous issue date: 2010
Esta dissertação realiza uma leitura estética da obra poética e, principalmente, do livro Pensamiento del tiempo(2005), de Juana Rosa Pita, que destaca as estratégias comunicativas do texto em sua produtiva relação com o leitor. Ao focalizar sua poética, o propósito maior é caracterizar uma identidade estética, assim como salientar aspectos proeminentes da sua poética: dialogismo, releituras mitológicas, metapoesia e metáforas. Ainda, e dentro deste contexto, são analisados poemas significativos, aprofundando nessas estratégias discursivas que distinguem a obra pitiana no seu conjunto significativo na ordem temática e compositiva. Enfim, esta pesquisa visa contribuir ao melhor conhecimento da poesia de Juana Rosa Pita e seu pensamento sobre a arte poética e a existência, no contexto da poesia contemporânea da língua espanhola e da cultura da alta modernidade nas Américas, em vínculo com a cultura universal.
Esta disertación realiza una lectura estética de la obra poética y, principalmente, del libro Pensamiento del tiempo (2005), de Juana Rosa Pita que destaca las estrategias comunicativas del texto en su productiva relación con el lector. Al focarse su poética, el objetivo mayor es caracterizar una identidad estética, además, destacar aspectos notables de su poética: dialogismo, relecturas mitológicas, metapoesía y metáforas. Todavía, y dentro de este contexto, son analizados poemas significativos, profundizando en esas estrategias discursivas que distinguen la obra pitiana en su conjunto significativo en el orden temática y compositiva. Al final, este trabajo busca contribuír a un mejor conocimiento de la poesía de Juana Rosa Pita y de su pensamiento sobre el arte poética y la existencia, en el contexto de la poesía contemporánea de la lengua española y de la cultura de la alta modernidad en las Américas, en vínculo con la cultura universal.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
3

Valle, Rafael Heliodoro. "Mitología de Santiago en América /." Tegucigalpa : Universidad nacional autónoma de Honduras, 1989. http://catalogue.bnf.fr/ark:/12148/cb36150542q.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
4

Cot, Glòria. "L'Omphalos i la dinàmica de l'espai a la Grècia Arcaica." Doctoral thesis, Universitat de Barcelona, 2017. http://hdl.handle.net/10803/403841.

Full text
Abstract:
Omphalos i Delfos –l'emplaçament des de l'antiguitat de la pedra homònima més coneguda en la cultura panhel·lènica– semblen remetre, en una primera instància a un món femení lligat als conceptes de melic, cordó umbilical i matriu. Hi ha una sèrie d’imatges metafòriques que vénen a reforçar aquesta idea i que les trobem míticament associades a la deessa mare com a personificació de la terra en la seva capacitat reproductiva. Entre elles les més rellevants són: les deus d'aigua, l'arbre, la serp i la cova, elements també presents en els mites dèlfics. La pregunta que s’esdevé, doncs, és perquè aquest omphalos es troba en el recinte sagrat d'una divinitat masculina? Perquè els mites grecs que s'hi relacionen ho fan amb Apol·ló i Zeus i no amb Hera, Àrtemis o Ilitia (deessa associada al part), per exemple? De fet, si ho pensem, ni el melic ni el cordó umbilical tenen perquè ser entesos forçosament dins l’esfera de la maternitat, sinó que es vinculen amb la identitat de l’individu: el melic és la petjada d'un lligam escindit, tal com relata Plató (El banquet: 189c-193e) en relació al mite de l'androgin. Si bé l'experiència del part pertany a l'esfera femenina, el naixement, de manera individual ateny a totes les persones, essent a més un esdeveniment social, ja que la comunitat ha d'integrar un nou individu, fet altament ritualitzat en totes les cultures. Perquè, doncs, hauríem de suposar una relació forçosa entre omphalos i maternitat? Un rastreig antropològic sobre el melic i el cordó umbilical permet observar una relació clara amb l'infantat, malgrat tot, imatges i formes a través d'associacions visuals basades en la semblança, delaten construccions simbòliques a partir de l'observació dels elements físics i les funcions fisiològiques relatives al cordó umbilical, la placenta, el líquid amniòtic, la matriu i, en estreta relació, les glàndules mamàries. A Grècia, els conceptes de cordó i melic són indestriables formant un mot únic per a les dues accepcions: omphalos. El seu significat sembla trobar-se lluny de l'apreciació fenomenològica lligada a memòries biològiques, tot centrant el seu interès en la capacitat d'esdevenir un senyal a l'espai. Aquest aspecte conceptual que es relaciona amb l construcció del coneixement a partir de l'apreciació de les dimensions de l'espai i el temps és el que ha guiat la nostra recerca més que no pas una idea purament sociològica que seria l'apuntada per diverses tesis, entre elles la de Jennifer Graves, per a explicar l'aparent absència femenina dels mites dèlfics, com un desplaçament del culte primigeni a la deessa-mare en el marc d'una organització matriarcal per una de masculina concebuda com a símptoma d’una estructura patriarcal. El fet demostrat arqueològicament d'un substrat micènic, és per a nosaltres seguint Burkert, un element més de les influències hel·làdiques i del Pròxim Orient que transporta la cultura hel·lènica, les quals s'han evidenciat també a través d'aquesta recerca en relació a l'omphalos. El fet que Delfos sigui un santuari consagrat a Apol·ló com a divinitat principal no impedeix que hi hagi altres divinitats que l'habitin, entre elles Dionís, amb la mateixa importància segons Plutarc. Les memòries sobre el lloc referides per part de diferents autors clàssics són múltiples i diverses, tant com la riquesa cultual que en sorgeix, posar-les en relació ens aproxima a l'omphalos com a un element vinculat a les divinititats atmosfèrica (Zeus) i solar (Apol·ló), testimoni del paper d'aquestes en la creació del món. L'omphalos és doncs, la pedra primigènia que hauria sorgit com a primer sòlid de les aigües originals, que esdevé espai de comunicació entre els déus i els homes; que com a axis mundi estructura el món conegut i el vertebra vers altres realitats; i que es manté com a segell de l'espai caòtic de potencialitat i efervescència creativa que cal tenir controlat, on habiten les forces primitives allí confinades per les divinitats olímpiques garants de l'ordre. La tomba de la serp pitó clausurada per l'omphalos –la qual manté una relació de substitució, tal com la protuberància/concavitat del melic substitueix al cordó umbilical tallat (sacrificat)– podria fer referència a la ideació d'aquest espai primigeni tancat, però no eradicat, que permet mantenir una comunicació amb l'origen que possibilita l'endevinació del futur, en una concepció temporal circular. Pitó i Dionís, a qui també se li atorga tomba en el santuari, formen part explícita d'aquest vincle amb l'alteritat que estableix l'omphalos on s'inclou no només els aspectes relatius a la personificació de la llum i el dia, sinó també seguint l'eclíptica solar, l'obscur, l'invisible i fins i tot la mort com a pas previ al renaixement. L'omphalos és doncs més enllà d'un simple espai central, la clau de volta d'una mirada sobre el món originada en el Pròxim Orient i que encara serveix als grecs per a concebre's a ells mateixos en relació al Tot. Comprensió que es realitza a partir de metàfores que no sols sorgeixen de l'observació de la natura sinó que pensem són deutores de les tecnologies neolítiques vinculades a la construcció d'objectes domèstics: el teixit i el torn, paraules i conceptes que trobem en els mites cosmogònics. Els objectes ceràmics no són aliens a les memòries heretades, no sols estan fets per a una funció sinó que pertanyen a uns ordres, que s'articulen a partir de la comprensió del món, que són estructura social i expressió del sagrat a través del ritual, però que també són propis de la tecnologia constructiva i del llenguatge que possibiliten forma i imatge, els quals aporten la seva mateixa objectualitat com a interacció amb els subjectes i com a interrogació del real, possibilitant noves mirades, nous ordres. Resumint, la nostra proposta interpretativa en front de la concepció de l’omphalos vinculat forçosament a una divinitat femenina relacionada amb el fenomen del part és l’omphalos com a principi cosmogònic, principi motor a partir d’on es genera la forma. l és des d’aquest punt de vista, que l’omphalos esdevé la gran metàfora que permet pensar el desconegut i articular el conegut i pensem ho fa en relació a l'impacte tecnològic de la roda i a les ideacions estructuradores d'ordre que provenen de l'observació del cel i els astres. És element potencialment creador a la vegada que d'ell emana la possible fertilització, el nodriment dels cossos i la garantia de la regeneració. Aquest fet forçosament el vincula no sols a la vida sinó també a la mort.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
5

Mountian, Daniela. "Mitologia poética de Daniil Kharms." Universidade de São Paulo, 2016. http://www.teses.usp.br/teses/disponiveis/8/8155/tde-08032017-142720/.

Full text
Abstract:
A pesquisa tem como objetivo analisar e relacionar as escritas de si do poeta e escritor russo Daniil Kharms (1905-1942): seus apontamentos em cadernetas, sua prosa quasebiográfica, como a novela A velha (1939), suas cartas e seus autorretratos, sobretudo na década de 1930, momento em que essas artes de si mesmo passam a interagir de forma mais pronunciada, quando o criador e sua obra se misturam de maneira muito peculiar. Como o estudo das cadernetas do escritor define ponto medular da pesquisa e este material ainda não foi publicado no Brasil, também será apresentada a tradução de parte de seus cadernos de anotações e do pequeno diário, que abarcam os anos de 1924 a 1940. Além disso, pelo próprio recorte do trabalho, foi delineada uma biografia cuidadosa do autor, um dos fundadores da Oberiu, o último grande grupo do vanguardismo russo, assim como foram definidos alguns diálogos (Krutchónykh, Khlébnikov, Bergson, Malévitch e tchinari) que marcaram o desenvolvimento artístico e filosófico de Daniil Kharms, um dos mais peculiares e talentosos artistas russos de vanguarda, hoje assemelhado a escritores como Franz Kafka, Eugène Ionesco e Samuel Beckett.
The objetive of this thesis is to analyse the self-writing of the Russian poet and writer Daniil Kharms (1905-1942): his notes in notepads, his almost-biographical prose, such as the novel Old Woman (1939), his letters and self-portraits, especially in the 1930s, a time when these arts about oneself start to interact in a more emphatic way, when the writer and his work mix up in a very particular way. As the study on his notepads defines the central element of this research and this material has not been previously published in Brazil, it will be also presented a translation of a part of his notepads and little diary, from 1924 to 1940. Furthermore, by the perspective taken in this study, a detailed biography of the author was conducted. Kharms was one of the founders of Oberiu, the last avant-garde Russian group. Hence, the study also debates the importance of the art and philosophy of Krutchónykh, Khlébnikov, Bergson, Malévitch e tchinari to the work of Kharms, who became one of the most singular and talented contemporary Russian authors, compared to Franz Kafka, Eugène Ionesco e Samuel Beckett.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
6

Candeias, Daniel Levy. "Lourenço Mutarelli, literatura e mitologia." Universidade de São Paulo, 2008. http://www.teses.usp.br/teses/disponiveis/8/8139/tde-27112009-113730/.

Full text
Abstract:
O presente trabalho consiste numa abordagem semiótica da obra literária de Lourenço Mutarelli, a qual compreende três romances: O Cheiro do Ralo, O Natimorto e Jesus Kid. Os textos são estudados com base em desenvolvimentos promovidos por semioticistas na área de semiótica poética e literatura; no que diz respeito a essa última, sobretudo as colaborações de Denis Bertrand em seu livro Caminhos da Semiótica Literária. Por conta das características do autor estudado, se propõem discussões a respeito de ethos, veredicção, enunciador e narrador; conceitos mais diretamente ligados à retórica e a Análise do Discurso.
This work consists of a boarding semiotics of the literary composition of Lourenço Mutarelli, who wrote three romances: O Cheiro do Ralo, O Natimorto and Jesus Kid. The texts are studied on the basis of developments promoted in the area of poetical semiotics and litereray semiotics. This work uses the contributions of Denis Bertrand in its book Caminhos da semiótica literária and Roman Jakobson in Lingüística e Comunicação. For account of the characteristics of the studied author if they consider quarrels regarding ethos, verediction, enunciator and narrator; concepts more directly on to the rhetoric and the analysis of the speech.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
7

Barauskaitė, Rosita. "Moteriškoji O. Baliukonės ir N. Miliauskaitės mitologija." Master's thesis, Lithuanian Academic Libraries Network (LABT), 2013. http://vddb.laba.lt/obj/LT-eLABa-0001:E.02~2013~D_20130731_131759-54977.

Full text
Abstract:
Magistro darbe aptariama Onės Baliukonės ir Nijolės Miliauskaitės poezija koncentruojantis į lyrinio subjekto mitinę sąmonę, jo sapnus, prisiminimus bei vizijas. Abi poetės, atstovaujančios viduriniajai poetų kartai (kurios centrą sudaro 1945–1955 metų gimimo poetai), savo kūryboje akcentuoja asmeninio patyrimo svarbą, o kultūrinė lyrinio subjekto patirtis skatina jo savivokos procesus. Darbe siekiama įrodyti, kad O. Baliukonės ir N. Miliauskaitės eilėraščio moters asmenybė formuojasi per mitinę moters sąmonę bei praeičiai besijungiant su dabartimi: vaikystė reflektuojama remiantis kadaise girdėtomis pasakomis bei legendomis, o lyrinis „aš“ nuolatos balansuoja tarp vaizduotės ir realybės, tarp sapno ir tikrovės, taip sujungdamas dvi egzistencines erdves. Sapnų ir mitų pasaulis bei lyrinio subjekto praeitis suvokiami kaip priešprieša chaotiškai dabarčiai. Negalėdama atsiriboti nuo realybės, eilėraščio moteris yra persekiojama beprasmybės ir vienatvės jausmo. Užuovėja atrandama kito glėbyje (prie kurio glaudžiamasi per sapnus) arba gamtoje, kurioje grįžtama į pirmapradę būtį. Gamtoje taip pat užmezgamas ryšis su anapusybe ir, transformuojant protėvių tikėjimą, gręžiamasi į pagonybę. Magistro darbe analizuojami ir tarpusavyje lyginami visi aptariamų autorių poezijos rinkiniai, nurodoma, kur poečių kūryba susijungia bei kur atsiskiria. O. Baliukonės ir N. Miliauskaitės poezija lyginama su kitų tos pačios kartos poečių (E. Juodvalkės, J. Vaičiūnaitės, T. Marcinkevičiūtės ir kt.)... [toliau žr. visą tekstą]
This Master’s thesis discusses Onė Baliukonė’s and Nijolės Miliauskaitė’s poetry focusing on the dreams, memories and visions of the lyrical subject. Both poets, representing the middle generation of poets (the centre of which consists of the poets that were born within the period of 1945-1955), in their works, emphasize the importance of personal experience, and the cultural experience of the lyrical subject that drive her self-perception processes. The work aims to show that the personalities of the women of Baliukonė’s and Miliauskaitė’s poems are forming when the past merges together to the present: their childhood is reflected based on once-heard tales and legends, while the lyrical subject is constantly teetering between imagination and reality, between dream and reality, thus connecting the two existential spaces. The world of dreams and myths and the past of the lyrical subject are perceived as the opposite of the chaotic present. Being unable to make a distance between the reality and herself, the woman of the poem is persecuted by the feeling of meaninglessness and loneliness. The shelter is found in the arms of the other (to who is nestled when dreaming) or in nature, which serves as a conveyor to the primordial being. Nature helps to connect with the other side and, by transforming the ancient faith, the lyrical subject looks back to the paganism. The Master’s thesis analyses and compares with each other all the poets’ collections, indicating what unities and what... [to full text]
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
8

Morganti, Bianca Fanelli. "A mitologia n'Os Lusiadas : balanço historico-critico." [s.n.], 2003. http://repositorio.unicamp.br/jspui/handle/REPOSIP/269898.

Full text
Abstract:
Orientador: Antonio Alcir Bernardez Pecora
Dissertação (mestrado) - Universidade Estadual de Campinas, Instituto de Estudos da Linguagem
Made available in DSpace on 2018-08-03T20:46:58Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Morganti_BiancaFanelli_M.pdf: 9642075 bytes, checksum: aa7476ee1b8738159ffdc1a10a17376c (MD5) Previous issue date: 2003
Mestrado
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
9

Campos, Maria do Socorro Maia Chaves Arrais. "O herói: uma mitologia da vida cotidiana." reponame:Repositório Institucional do FGV, 1989. http://hdl.handle.net/10438/9495.

Full text
Abstract:
Submitted by Estagiário SPT BMHS (spt@fgv.br) on 2012-03-27T13:39:43Z No. of bitstreams: 1 000055270.pdf: 2127958 bytes, checksum: df1ce45d519ab8464e0d80f1e9fa7927 (MD5)
Made available in DSpace on 2012-03-27T13:40:34Z (GMT). No. of bitstreams: 1 000055270.pdf: 2127958 bytes, checksum: df1ce45d519ab8464e0d80f1e9fa7927 (MD5)
O presente estudo teve por objetivo, através da Psicologia Analítica de Carl Gustav Jung, configurar a emergência do mito do herói no desenvolvimento psicológico do homem contemporâneo, vinculando-o a uma perspectiva simbólica. Observou-se que as forças simbólicas, através das quais os mitos se expressam, não perderam importância para a humanidade, mas ao contrário, servem como mediadores entre os processos conscientes e inconscientes. A dimensão arquetípica reconduz o ser humano a experiências vividas repetidamente durante milênios, na tentativa de situá-lo na sua condição de ser participante do mundo, em que vive. A mudança é apenas no modo como o mito é pontoado em sua determinada época. A validade do simbolismo arquetípico do herói, com muita propriedade, projeta-se através dessa demanda, porque sua manifestação ocorre em todos os locais e culturas inscrevendo sua característica universal ou coletiva. Na realização desta pesquisa foi utilizado o Teste de Apercepção Temática de Murray e relatos de sonhos coletados de um grupo de 27 pessoas, das quais quinze são do sexo feminino e doze do sexo masculino, adultas e normais no tocante aos aspectos de natureza psicológica do ser humano. As narrativas de histórias do TAT e os sonhos apresentados foram utilizados a guisa de ratificar a teorização aqui exposta. Este estudo constatou dentro de uma relativa elasticidade do modelo analítico, a emergência do mito do herói de maneira transparente, tanto nas histórias como nos sonhos que é o modo específico do inconsciente se comunicar com a consciência numa linguagem metaforizada, dialetizada, mas que fornece senhas que facilitam ir aos conteúdos e motivos básicos da totalidade psíquica. Finalmente, buscou a compreensão do significado psicológico da polaridade do mito do herói no desenvolvimento da personalidade, descrevendo as três etapas da trajetória e evolução do herói, interligando histórias e sonhos, que remetem ao processo de individualização e conduz o indivíduo a retomada de um viver mais maduro, consequente e sobretudo singular.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
10

Paludo, Ticiano Ricardo. "Da mitologia ancestral ? mitologia musical : reflexos do espetacular e do hiperespetacular em videoclipes de David Bowie, Kiss e Lady Gaga." Pontif?cia Universidade Cat?lica do Rio Grande do Sul, 2017. http://tede2.pucrs.br/tede2/handle/tede/7290.

Full text
Abstract:
Submitted by Caroline Xavier (caroline.xavier@pucrs.br) on 2017-05-19T17:42:46Z No. of bitstreams: 1 TES_TICIANO_RICARDO_PALUDO_COMPLETO.pdf: 4503183 bytes, checksum: 26a6e1ee4a05505a08456c1b16493040 (MD5)
Made available in DSpace on 2017-05-19T17:42:46Z (GMT). No. of bitstreams: 1 TES_TICIANO_RICARDO_PALUDO_COMPLETO.pdf: 4503183 bytes, checksum: 26a6e1ee4a05505a08456c1b16493040 (MD5) Previous issue date: 2017-03-22
This thesis aims to study the articulations and tensions that exist in the 21st century musical myths, and will verify the possibility of tracing a 2000?s mythic construction paradigm to understand the plurality of proposals, platforms and contemporary languages. For this, it presents its own analysis method to think about the total artist concept. An illustrative cut occurs through David Bowie, Kiss and Lady Gaga?s music videos. Bowie will be presented as one of the very first total artists in pop culture, fowward by Kiss, and Gaga. Music videos will be presented as encapsulated operas. In the end, the thesis discuss the adversongs, an union between music, and advertising, apex of the total artist of the 2010 decade.
A presente tese busca compreender as articula??es e tens?es existentes nos mitos musicais do s?culo XXI para verificar a possibilidade de tra?ar-se um paradigma de constru??o m?tica p?s anos 2000 que d? conta da pluralidade de propostas, plataformas e linguagens contempor?neas. Para isso, apresenta metodologia pr?pria de an?lise do que chama de artista total. O recorte ilustrativo se d? atrav?s de videoclipes dos artistas David Bowie, Kiss e Lady Gaga, sendo esta ?ltima uma expoente do referido artista total, e David Bowie, o fundador do modelo. Os videoclipes s?o pensados como ?peras encapsuladas e vetores de constru??o m?tico-espetacular, desde que obede?am a certos crit?rios que s?o explanados durante a pesquisa. Ao final, a tese apresenta o conceito de adversong que compreende a uni?o entre m?sica e publicidade, ?pice do artista total da d?cada de 2010.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
More sources

Books on the topic "Mitologema"

1

Don Quijote, mitologema nacional: Literatura y política entre la Septembrina y la II República. Alcalá de Henares [Spain]: Centro de Estudios Cervantinos, 2003.

Find full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
2

Conti, Natale. Mitología. [Murcia]: Universidad de Murcia, 1988.

Find full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
3

Rueda, Marco Vinicio. Mitología. Quito, Ecuador: Ediciones de la Pontificia Universidad Católica del Ecuador, 1993.

Find full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
4

Parandowski, Jan. Mitologia. London: Puls, 1992.

Find full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
5

Zepeda-Henríquez, Eduardo. Mitología nicaragüense. Managua, Nicaragua: Editorial "Manolo Morales,", 1987.

Find full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
6

Zepeda-Henríquez, Eduardo. Mitología nicaragüense. 2nd ed. Managua: Academia de Geografía e Historia de Nicaragua, 2003.

Find full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
7

Barandiarán, José Miguel de. Mitología vasca. San Sebastián: Txertoa, 1996.

Find full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
8

Colinas, Antonio. Mitología clásica. Madrid: Álbum Letras Artes, 1994.

Find full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
9

Andrejić, Živojin. Mitologija pčele. Rača: Centar za kulturu "Radoje Domanović" Rača, 2002.

Find full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
10

Mitologija raskršća. Niš: Prosveta, 1993.

Find full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
More sources

Book chapters on the topic "Mitologema"

1

Boi, Luciano. "Storia e mitologia dei nodi." In Pensare l’impossibile, 155–59. Milano: Springer Milan, 2012. http://dx.doi.org/10.1007/978-88-470-1673-6_14.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
2

Menicocci, Marco. "Astri gelosi e fanciulle lascive. La Crisi Cosmica nella mitologia Crow." In Antrocom: Journal of Anthropology, edited by Marco Menicocci and Moreno Tiziani, 43–48. Piscataway, NJ, USA: Gorgias Press, 2010. http://dx.doi.org/10.31826/9781463233983-006.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
3

"Smrt i mitologija." In Saxa loquuntur: Roman Epitaphs from North-Western Croatia, 105–10. Archaeopress Publishing Ltd, 2017. http://dx.doi.org/10.2307/j.ctv177tjsh.22.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
4

"La mitología de los héroes." In Los gatos pardos, 171–76. Universidad de La Sabana, 2016. http://dx.doi.org/10.2307/j.ctvn1tc01.18.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
5

"Contingencia, mitología y otra gramática." In Entreactos, 49–63. Katz Editores, 2015. http://dx.doi.org/10.2307/j.ctvndv5wg.9.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
6

Rodrigues, Nuno Simões. "Mitología griega en el cine." In Claves para la lectura del mito griego, translated by Marta González González, 407–44. Dykinson, 2021. http://dx.doi.org/10.2307/j.ctv1ks0drq.18.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
7

Rodrigues, Raymundo Nina. "Sobrevivências religiosas religião, mitologia e culto." In Os africanos no Brasil, 239–86. Centro Edelstein, 2010. http://dx.doi.org/10.7476/9788579820106.0009.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
8

CASTANHEIRA, Cássio Silva. "SABERES AFRICANOS: A TECNOLOGIA NA MITOLOGIA." In PESQUISAS EM TEMAS MULTIDISCIPLINARES. RFB Editora, 2021. http://dx.doi.org/10.46898/rfb.9786558891130.11.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
9

D’Angelo, Biagio. "Mutis poeta: Para una mitologiìa del desastre." In Maqroll y el imperio de la literatura: ensayos sobre la vida y obra de Álvaro Mutis. Volumen II, 167–81. Editorial Universidad Santiago de Cali, 2018. http://dx.doi.org/10.35985/9789585522305.9.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
10

"PERSPECTIVAS DEL ROMANTICISMO PARA UNA “MITOLOGÍA PERUANA”." In Mito, palabra e historia en la tradición literaria latinoamericana, 223–36. Vervuert Verlagsgesellschaft, 2013. http://dx.doi.org/10.31819/9783954870998-017.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

Conference papers on the topic "Mitologema"

1

A. Mello, M., M. S. Ribeiro, and S. E. de Souza Pinto. "A REDE SOCIAL DA MITOLOGIA DOS ORIXÁS." In XX Semana da Física da UEPG. Ponta Grossa, Paraná: Even3, 2018. http://dx.doi.org/10.29327/xx_semana_da_fisica.78484.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
2

Palamin, Flávio Guadagnucci. "Loki como representação do caos e da ordem na mitologia Viking." In VI Congresso Internacional de História. Programa de Pós-Graduação em História e Departamento de História – Universidade Estadual de Maringá – UEM, 2013. http://dx.doi.org/10.4025/6cih.pphuem.502.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
3

Marques, José. "MITOLOGIA GRECO-ROMANA E OS MASCOTES OLÍMPICOS:UMA TENTATIVA DE APROXIMAÇÃO CULTURAL." In VII World Congresson Communication andArts. Science and Education Research Council (COPEC), 2014. http://dx.doi.org/10.14684/wcca.7.2014.209-212.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
4

Fonti, Alessandro. "Le Corbusier and Ariadne." In LC2015 - Le Corbusier, 50 years later. Valencia: Universitat Politècnica València, 2015. http://dx.doi.org/10.4995/lc2015.2015.957.

Full text
Abstract:
Abstract: From a letter dated 1913 to W. Ritter in which he described the “erotic obsession” which had caused him to depict the statue of the Sleeping Ariadne in the gardens of Versailles as a scantily-clad odalisque in the painting entitled La Versailles du Grand Turc, up to his last graphic project of 1964 entitled “Nassaince du Minotaure II”, the “private mythology” of Le Corbusier’s works was dominated by Minoan-Cretan mythology, to the point that the bull symbol became the unifying principle of his entire pictorial, plastic and architectural work. Dozens of Le Corbusier’s architectural projects include the theme of the labyrinth. The “main ouverte” and Ariadne - la Licorne were intended to “join up” from afar Chandigarh with the Bhakra dam. For the dam Le Corbusier designed architectural elements and he planned to install a copy of the “Ariadne” sculpture, similar in size to the “open hand” at Chandigarh. The Chandigarh-Bhakra complex – the planned city and the hydroelectric infrastructure – was the realization of the global post-war reconstruction plan, an approach devised by Le Corbusier together with the UN’s CIAM, based on the model of the TVA, the New-Deal Federal Agency, which had planned the development of the most backward area in the States starting from hydropower generation. The story is encrypted on the back of the tabernacle at Ronchamp. Resumen: De una carta de fecha 1913 a W. Ritter en el que describía la "obsesión erótica", que le había hecho representar la imagen de la Ariadna dormiente en los jardines de Versalles como una odalisca desnuda en el cuadro titulado La Versalles du Grand Turc, hasta su último proyecto gráfico de 1964 titulado "Nassaince du Minotaure II", la "mitología privada" de las obras de Le Corbusier fue dominado por la mitología minoico-cretense, hasta el punto de que el símbolo del toro se convirtió en el principio unificador de toda su obra pictórica, plástica y arquitectónica. Decenas de proyectos de arquitectura de Le Corbusier incluyen el tema del laberinto. La “main ouverte” y Ariadna - la Licorne estaban destinadas a unirse de lejos Chandigarh con la presa de Bhakra. Para la presa Le Corbusier diseñó elementos arquitectónicos y que planeaba instalar una copia de la escultura "Ariadna", similar en tamaño a la "mano abierta" en Chandigarh. El complejo de ChandigarhBhakra - la ciudad planificada y la infraestructura hidroeléctrica - fue la realización del plan mundial de la reconstrucció posguerra, un enfoque ideado por Le Corbusier, junto con el CIAM de la ONU, basado en el modelo de la TVA, el New-Deal Agencia Federal, que había planeado el desarrollo de la zona más atrasada de los Estados Unidos a partir de la generación de energía hidroeléctrica. La historia está cifrada en la parte posterior del tabernáculo en Ronchamp. Keywords: Minoan-Cretan mythology; Ariadne; Taureaux; hydropower; Chandigarh; Ronchamp. Palabras clave: Mitología minoico-cretense; Ariadna; Taureaux; energía hidroeléctrica; Chandigarh; Ronchamp. DOI: http://dx.doi.org/10.4995/LC2015.2015.957
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
5

Gonzalo Santos, Tomás. "Fontis nympha sacri. Deidades del agua en el arte y en la literatura francesa." In XXV Coloquio AFUE. Palabras e imaginarios del agua. Valencia: Universitat Politècnica València, 2016. http://dx.doi.org/10.4995/xxvcoloquioafue.2016.3678.

Full text
Abstract:
La leyenda Fontis nympha sacri, somnum ne rumpe, quiesco figura en las distintas variaciones que sobre el motivo de las ninfas pintara Lucas Cranach el Viejo en el segundo cuarto del siglo XVI. El texto en latín ilustra a la perfección una de las escenas más repetidas de cuantas atañen a estas deidades del agua: la «ninfa de la fuente» o la «ninfa dormida». En efecto, los pintores y grabadores del Renacimiento recrearon una y otra vez esta escena inspirándose en la mitología, la coartada cultural necesaria para llevar temas eróticos al arte. A partir de estas imágenes, comenzaron a proliferar distintas recreaciones literarias, muy cercanas en un principio a las representaciones icónicas. Nos detendremos aquí en algunos escritores franceses que, desde el siglo XVII hasta el XX, aportaron su pequeña contribución al motivo de la «ninfa dormida»; principalmente en los distintos subgéneros novelescos que fueron sucediéndose en el favor del público: novela pastoril, heroica, sentimental o campestre. Autores como Honoré d’Urfé, La Calprenède, La Fontaine, Marivaux, George Sand, o incluso Marcel Pagnol, van reelaborando la escena y se apartan con ello, paulatinamente, del tratamiento inicial, lo que supone perder –al menos aparentemente– toda referencia mitológica.DOI: http://dx.doi.org/10.4995/XXVColloqueAFUE.2016.3678
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
We offer discounts on all premium plans for authors whose works are included in thematic literature selections. Contact us to get a unique promo code!

To the bibliography