To see the other types of publications on this topic, follow the link: Monoteizm.
Journal articles on the topic 'Monoteizm'
Create a spot-on reference in APA, MLA, Chicago, Harvard, and other styles
Consult the top 50 journal articles for your research on the topic 'Monoteizm.'
Next to every source in the list of references, there is an 'Add to bibliography' button. Press on it, and we will generate automatically the bibliographic reference to the chosen work in the citation style you need: APA, MLA, Harvard, Chicago, Vancouver, etc.
You can also download the full text of the academic publication as pdf and read online its abstract whenever available in the metadata.
Browse journal articles on a wide variety of disciplines and organise your bibliography correctly.
1
Poniży, Bogdan. "Ks. Zdzisław Małecki, Monoteizm w Księdze Deuteroizajasza, Kraków 1998." Ruch Biblijny i Liturgiczny 52, no. 1 (March 31, 1999): 90. http://dx.doi.org/10.21906/rbl.1804.
Full text
2
Ramazan, ADIBELLİ. "Monoteizm ve Yüce Varlık Konusunda Wilhelm Schmidt ile Raffaele Pettazzoni Arasındaki Tartışma." Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi 50, no. 2 (2009): 113–52. http://dx.doi.org/10.1501/ilhfak_0000001003.
Full text
3
Drozdek, Adam. "Noël-Antoine Pluche and the Spectacularity of Nature." Roczniki Teologiczne 67, no. 4 (August 19, 2020): 41–59. http://dx.doi.org/10.18290/rt20674-2.
Full textAbstract:
Noël-Antoine Pluche i spektakularność przyrody
Artykuł przedstawia poglądy abbé Pluche’a, którego książki były bardzo popularne w osiemnastowiecznej Francji. W Spektaklu przyrody i w Historii niebios chciał wzbudzić w czytelnikach zainteresowanie otaczającym ich światem, bowiem według niego przyroda jest księgą napisaną przez Boga-Stwórcę, a czytając ją właściwie, ludzie mogą zobaczyć opatrznościową opiekę Boga. Aby walczyć z atomizmem i przypadkowością w przyrodzie, Pluche wprowadził do fizyki szereg podstawowych substancji jako fundamentalnych elementów przyrody, z których szczególnie ważne było światło.
Pluche poświęcił wiele uwagi problemowi pochodzenia religii i obrzędów religijnych. Według niego monoteizm był pierwotną religią, a bałwochwalczy politeizm to jego późniejsze wypaczenie.
4
Toom, Tarmo. "Constantine’s summus deus and the Nicene unus deus: imperial agenda and ecclesiastical conviction." Vox Patrum 61 (January 5, 2014): 103–22. http://dx.doi.org/10.31743/vp.3612.
Full textAbstract:
Cesarz Konstantyn Wielki w zachowanych listach i mowach wielokrotnie odnosił się do Boga. Odniesienia te jednak rzadko przybierały postać rozważań teologicznych na temat Jego istoty; zwykle ograniczały do wykorzystywania pewnych ambiwalentnych Jego tytułów. W niniejszym artykule przeanalizowano cesarską koncepcję Boga przy pomocy tak zwanej „małej teologii”. Wygląda na to, że konstantyńskie rozumienie Boga rozwinęło się z zamkniętego pogańskiego henoteizmu w zaawansowany chrześcijański monoteizm, mimo że zachowało rys wiary w istnienie wielu postaci Boga. Niejasność kwestii teologicznych służyła ustanowieniu możliwie najszerszego kompromisu teologicznego w Cesarstwie Rzymskim. W tym samym czasie owa zamierzona niejasność wpłynęła na różne sposoby interpretowania konstantyńskich wypowiedzi teologicznych i – być może – w pośredni sposób oddziaływała na trynitne spory w łonie Kościoła. Porównanie konstantyńskiej i nicejskiej koncepcji Boga pokazuje zarówno ważny kompromis, jak i istnienie różnorakich, leżących u jego podstaw czynników.
5
Abbas, Muhammad Husaini. "GAGASAN MONOTEISME ANDREW LANG DAN WILHELM SCHMIDT DALAM TINJAUAN ISLAM." Jurnal Ilmiah Ilmu Ushuluddin 10, no. 2 (March 10, 2016): 179. http://dx.doi.org/10.18592/jiu.v10i2.751.
Full textAbstract:
Tulisan ini mengkaji tentang asal-usul agama primitif dengan mendasarkan kajianpada pemikiran Andrew Lang, seorang sarjana Inggris dan Wilhelm Schidt, seorangsarjana Jerman, yang mengemukakan teori bahwa pada bangsa primitif sudahmengenal adanya kepercayaan tentang tokoh dewa tertinggi yang paling berkuasa,sebagai pencipta alam semesta. Implikasi dari teori ini, menimbulkan pertanyaanapakah kepercayaan bangsa primitif itu sungguh-sungguh merupakan suatukepercayaan monoteisme yang identik dengan konsepsi monoteisme Islam atau bukan.Dari eksplorasi penulis diketahui bahwa paham ketuhanan bangsa primitif dalamsudut pandang Islam masih bersifat monoteis yang polities. Dalam artian di sampingmereka percaya kepada adanya Dewa Yang Tertinggi (Tuhan), mereka juga percayakepada adanya ilah-ilah yang lain. Monoteisme dalam Islam sangat jelas lagi bersifatmutlak. Penyimpangan sedikit saja dalam keyakinan yang mengandung arti mengurangisuperioritas Tuhan karena egoisme apalagi pengabdian dan penyembahan kepadaunsur lain, maka keyakinan itu sudah bukan monoteis lagi sifatnya.
6
Górzna, Sylwia. "Polityczny oddźwięk Deklaracji o stosunku Kościoła do religii niechrześcijańskich Nostra aetate." Środkowoeuropejskie Studia Polityczne, no. 1 (May 31, 2019): 191–203. http://dx.doi.org/10.14746/ssp.2015.1.11.
Full textAbstract:
Otwarcie Kościoła katolickiego na dialog z innymi religiami ma swoje źródło w Soborze Watykańskim II (1962-1965), który w wielu dokumentach wyraził pozytywny stosunek Kościoła katolickiego do religii niechrześcijańskich. Był wydarzeniem szczególnym i przełomowym w dziejach Kościoła katolickiego. Autorka przedstawiła dokument soborowy, który proponuje, aby wierni Kościoła nawiązali dialog z wyznawcami różnych religii, aby szanowali wartości obecne w tych religiach. Deklaracja o stosunku Kościoła do religii niechrześcijańskich Nostra aetate rozpoczęła proces reorientacji Kościoła wobec wyznawców różnych religii m.in. islamu i judaizmu, której podstawąjest wiara w jednego Boga (monoteizm). Należy zwrócić uwagę zwłaszcza na numer 3. tej deklaracji, który podkreśla, iż Kościół katolicki z szacunkiem odnosi się do wyznawców islamu oraz numer 4., który zawiera sformułowanie zdejmujące z Żydów odpowiedzialność za Bogobójstwo, porusza bolesną sprawę antysemityzmu, jednak nie z pobudek politycznych. Dzięki Deklaracji wielu katolików zmieniło podejście do wyznawców innych religii. Ten dokument jest świadectwem potwierdzającym szczególną troskę Kościoła o nawiązanie przyjaznych relacji z wyznawcami różnych religii m.in. islamu i judaizmu. Autorka jest przekonana, iż dokument przyczynia się do pokojowego współistnienia religii, które powinny podjąć służbę na rzecz pokoju między narodami, co stanowi o jego politycznym wymiarze.
7
Bralewski, Sławomir. "Constantinian shift – the truth or a myth?" Vox Patrum 61 (January 5, 2014): 39–53. http://dx.doi.org/10.31743/vp.3608.
Full textAbstract:
Zdefiniowanie zjawiska nazwanego przełomem czy rewolucją konstantyńską nie jest łatwe. Wydaje się, że trzeba w nim widzieć epokowy czyn cesarza, który nie tylko uznał i otoczył opieką Kościół, ale związał go z państwem i doprowadził do wielkiego znaczenia, pozyskując w zamian, w swoim głębokim przekonaniu, błogosławieństwo samego Boga dla Imperium Romanum i jego władców. Konsekwencją wydarzeń określanych tym mianem –według wielu badaczy – była epoka czy era konstantyńska, w której Kościół narażony był na dwojakie niebezpieczeństwo. Mógł on bowiem zdominować rządzących i państwo bądź podporządkować się im i stać się instrumentem w ich rękach. W Kościele katolickim zakończyć epokę tę miał dopiero II Sobór Watykański. Konstantyn w swej polityce państwowej był przede wszystkim kontynuatorem tradycji odziedziczonej po przodkach, co było zaprzeczeniem idei przełomu. Zapoczątkował jednak procesy, dzięki którym z czasem dokonało się gruntowne przeobrażenie Cesarstwa Rzymskiego. Niewątpliwie charakter przełomowy miało samo nawrócenie cesarza na chrześcijaństwo, jakkolwiek by je rozumieć i datować, chociaż i ono mogło być postrzegane przez Rzymian jako wybór boskiego patrona, który zapewnia zwycięstwa cesarzowi oraz wychowanie cesarskich dzieci w duchu chrześcijańskim. Jednak oddanie siebie i swego państwa przez Konstantyna w opiekę jedynego Boga samo w sobie miało charakter rewolucyjny. Monoteizm wszak z natury wykluczał inne kulty i choć upłynęło jeszcze kilkadziesiąt lat, nim chrześcijaństwo oficjalnie stało się religią państwową w Imperium Romanum, to było to konsekwencją wyboru dokonanego przez Konstantyna.
8
Matošević, Lidija, and Andrej Bukovac-Mimica. "Ekleziologija Jürgena Moltmanna kao primjena trinitarne teologije križa na razumijevanje Crkve." Nova prisutnost XVII, no. 2 (July 9, 2019): 351–67. http://dx.doi.org/10.31192/np.17.2.8.
Full textAbstract:
Ovaj rad istražuje implikacije trinitarne teologije križa Jürgena Moltmanna na ekleziologiju. Prema Moltmannu, hijerarhijski model Crkve nastao je na temeljima antičkog koncepta Boga, što Moltmann naziva monarhijski monoteizam. Umjesto u monarhijskom monoteizmu, zajedništvo Crkve Moltmann utemeljuje prema modelu perihoretskog zajedništva triju božanskih osoba, u kojemu nema privilegija niti podređivanja, te koje je otvoreno čovjeku, uvodeći ga u zajedništvo s Trojedinim Bogom te u međusobno zajedništvo. Iako smatra da je model Crkve kao zajednice jednakopravnih primjereniji od hijerarhijskog, pitanje ustroja za Moltmanna je u konačnici sekundarno. U fokusu ekleziologije ne treba biti ustroj Crkve, već njezina misija, shvaćena unutar okvira missio Dei, kao eshatološkog gibanja koje polazi od Boga te pronalazi cilj u dovršetku svega stvorenja. Shvatimo li Crkvu na ovaj način, kao zajednicu kojoj nije svrha širenje Crkve, već širenje Kraljevstva, te uzmemo li u obzir da eshatološko Kraljevstvo uključuje sve ljude, sva bića i samu zemlju, otvara se golemi ekumenski potencijal te prostor za dijalog s drugim religijama, kao i (sekularnim) društvom u cjelini.
9
Matošević, Lidija, and Andrej Bukovac-Mimica. "Trinitarna teologija križa - Recepcija i kritika starocrkvene trinitarne dogme u Jürgena Moltmanna." Nova prisutnost XV, no. 3 (November 21, 2017): 449–69. http://dx.doi.org/10.31192/np.15.3.3.
Full textAbstract:
Trinitarna teologija križa Jürgena Moltmanna preispituje i, mogli bismo reći, korigira tradicionalan nauk o Trojedinom Bogu. Boreći se s nizom kristoloških hereza, teolozi prvih stoljeća kršćanstva morali su obraniti Kristovo božanstvo, no istovremeno objasniti kako je pritom i dalje moguća vjera u jednoga Boga. Kako bi se ovo postiglo, kao polazište su uzeli monoteizam, te su u njega naknadno nastojali uklopiti biblijsko svjedočanstvo o Ocu, Sinu i Duhu. Ovime je teologija stare Crkve uspješno odoljela triteizmu i arijanizmu, ali ne i Sabelijevu modalizmu. Umjesto od ideje monoteizma, Moltmann će krenuti obrnutim smjerom, te kao polazište uzeti biblijsko svjedočanstvo, koje pak svoj vrhunac ima na križu, da bi s te pozicije progovorio o Božjoj naravi. Budući da je mjesto na kojemu se Bog objavio križ Isusa Krista, nije primjereno o Bogu govoriti kao o jednoj, nepokretnoj, apatičnoj naravi, koja egzistira u tri osobe, već je pojam kojim se, prema Moltmannu, adekvatno mogu izraziti odnosi među osobama Trojstva perihoreza. Isusova patnja i smrt na križu pritom nije događaj u kome je patila samo ljudska narav, dok je božanska ostala nedirnuta, nego je to događaj odnosa između osoba Trojstva, konstitutivan za te osobe. Iskustvo križa novost je i za samog Boga unutar Trojstva, a jedino je u zajedništvu s takvim Bogom – koji u sebe preuzima muku, ostavljenost i potonuće stvorenja – moguće i spasenje tog istoga stvorenja.
10
Spini, Debora. "MONOTEISMO E VIOLENZA." Revista de Teologia e Ciências da Religião da UNICAP 5, no. 1 (2015): 109–20. http://dx.doi.org/10.20400/p.2237-907x.2015v5n1p109.
Full text
11
Salij, Jacek. "Kult świętych jako potwierdzenie jednoznacznego monoteizmu." Forum Teologiczne 18 (October 12, 2018): 7–16. http://dx.doi.org/10.31648/ft.1652.
Full textAbstract:
Już dla ojców Kościoła (por. Passio S. Polycarpi, a zwłaszcza dla św. Augustyna) kult świętych był przeciwieństwem kultów politeistycznych. Treścią artykułu jest przedstawienie biblijnego zakorzenienia obecnych w katolicyzmie pięciu aspektów kultu świętych: 1. Oddając cześć świętym, dziękujemy Bogu za to, że tak wiernie obdarzał swój Kościół poprzednich pokoleniach. 2. Nasze dziękczynienie przeniknięte jest błaganiem, ażeby Bóg również nas raczył obdarzać podobnie, jak niegdyś obdarzał naszych ojców i matki w wierze. 3. W kulcie świętych wyrażamy naszą wiarę, że święci modlą się za nas, zarazem ich samych prosimy o to, żeby się za nami wstawiali. 4. Wyrazem kultu świętych jest również oddawanie czci ich relikwiom,5. oraz ich naśladowanie. Mówiąc najkrócej: Naśladując świętych, uczymy się tego, jak możemy i powinniśmy naśladować Chrystusa.
12
Lindner, Gyula. "Plutarchos és a pogány monoteizmus." PONTES 1, no. 1 (2018): 35–53. http://dx.doi.org/10.15170/pontes.2018.01.01.02.
Full text
13
Uling, Manintiro. "REAFIRMASI MONOTEISME TRINITARIAN TERHADAP KONSEP HENOTEISME DIKALANGAN ORANG KRISTEN." Missio Ecclesiae 9, no. 1 (April 30, 2020): 20–39. http://dx.doi.org/10.52157/me.v9i1.109.
Full textAbstract:
Artikel ini memaparkan mengenai konsep monoteisme Trinitarian sebagai sebutan lain, dari doktrin Trinitas yang merupakan Theisme Kristen, sebagaimana yang diwahyukan Alkitab. Akan tetapi, pada kenyataannya pemahaman sebagian orang Kristen terhadap monoteisme Trinitarian seringkali tanpa disadari terjebak pada konsep henoteisme. Mengakui atau menyembah satu Allah, tetapi tidak menyangkali keberadaan allah-allah lain, sehingga muncullah klaim bahwa Allah yang disembahnya adalah Allah yang unggul, daripada “allah-allah” lain. Itulah sebabnya pentingnya menegaskan kembali pemahaman monoteisme Trinitarian bagi setiap orang Kristen. Kajiannya akan menggunakan studi literatur Injili, berdiskusi dengan literatur dari non Injili untuk mengumpulkan berbagai data dari buku, dan jurnal yang relevan dengan topik yang dibahas. Ternyata monoteisme Trinitarian, bukanlah henoteisme. Henoteisme merupakan produk mitologi Yunani kuno, fenomena agama, tidak bersumber dari Alkitab dan bukanlah Allah sejati.
14
Saliba, John A. "Book Review: Religione e religioni. Volume 1, Dalla monolatria al monoteismo Profetico. Volume 2, Il monoteismo." Theological Studies 64, no. 3 (September 2003): 630–32. http://dx.doi.org/10.1177/004056390306400317.
Full text
15
Arijal, Hasbi. "Problem Konsep Monoteisme dalam Agama-Agama Semit." KALIMAH 13, no. 1 (March 31, 2015): 115. http://dx.doi.org/10.21111/klm.v13i1.281.
Full text
16
Rebronja, Semir. "UTJECAJ KUR'ANA NA POEZIJU RANOISLAMSKOG PERIODA NA PRIMJERU POEZIJE ḤASSĀNA IBN ṮĀBITA." Zbornik radova Islamskog pedagoškog fakulteta u Bihaću 10, no. 10 (December 24, 2018): 221–34. http://dx.doi.org/10.52535/27441695.2018.10.221-234.
Full textAbstract:
Niti jedno djelo u ljudskoj historiji nije ostavilo dubljeg traga, niti je jedan događaj tako snažno utjecao na promjenu toka historije kao što je slučaj s početkom objave Kur'ana. Pored toga što je paganske, prijeislamske Arape iz takvog jednog duhovnog stanja preveo u stanje čistog monoteizma, što, skoro, da nije zabilježeno, Kur'an je izvršio i snažan utjecaj na kulturu i društvo na Arabijskom poluotoku. Svojim idejama čistog monoteizma, moralističkim shvatanjima i idejom islamskog bratstva, Kur'an je uspio promijeniti matricu na kojoj je dotadašnji arapski čovjek funkcionisao. Analizom poezije ranoislamskih pjesnika uopće, a Ḥassāna ibn Ṯābita posebno, zapaža se taj novi pristup, gdje pjesnik ne brani više svoje pleme, kao što je bio slučaj u prijeislamskom periodu, već ta poezija ističe jedan novi rivalitet iskazan na relaciji muslimani-pagani. Dok je drevni pjesnik često branio sebe ili svoje pleme protiv rivala, ili protiv rivalskih plemena, novi polaritet koji je otkriven u Ḥassānovoj poeziji je onaj između vjernika i njihovih neprijatelja.
17
Lumingkewas, Marthin Steven. "One God or One Lord? Deuteronomi and the Meaning of Monotheism." FIDEI: Jurnal Teologi Sistematika dan Praktika 2, no. 2 (December 10, 2019): 388–410. http://dx.doi.org/10.34081/fidei.v2i2.79.
Full textAbstract:
Buku ini berupaya memahami ide monoteisme dan siknifikansi Yahweh dalam Ulangan, serta hubungan keduanya melalui beberapa teks yang terekam dalam Perjanjian Lama. Substansi dari penelitian ini adalah eksegesis mendalam beberapa pasal dalam Ulangan yang berhubungan dengan kesatuan Yahweh. Dimana ide utama yang dipaparkan sebagai ‘Yahweh adalah satu’ merupakan tema utama yang berkaitan dengan kesatuan Yahweh, keunikan Yahweh, keberadaan allah lain, arti mengasihi Yahweh, pemilihan Israel dan larangan penyembahan berhala melalui analisis literari-sejarah serta disimpulkan bahwa ide monoteisme modern tidak mampu mewakili model agama Israel yang menetapkan Yahweh sebagai allah ‘unik’ di antara allah lain.
18
Tadeusz, Bartoś. "W jedności siła – złego. O etycznych konsekwencjach monoteizmów." Zagłada Żydów. Studia i Materiały 15 (December 20, 2019): 665–86. http://dx.doi.org/10.32927/zzsim.2020.15.28.
Full text
19
Zubaidi, Sujiat. "Antara Teodisi dan Monoteisme: Memaknai Esensi Keadilan Ilahi." TSAQAFAH 7, no. 2 (November 30, 2011): 247. http://dx.doi.org/10.21111/tsaqafah.v7i2.2.
Full text
20
Barzdaitis, Juozas. "XIX a. pabaigos ir XX a. pradžios Lietuvos ateistai apie politeizmą ir monoteizmą." Problemos 4 (October 1, 2014): 101–12. http://dx.doi.org/10.15388/problemos.1964.0.7285.
Full text
21
Ismail, Roni. "HAKIKAT MONOTEISME ISLAM (KAJIAN ATAS KONSEP TAUHID “LAA ILAAHA ILLALLAH”)." RELIGI JURNAL STUDI AGAMA-AGAMA 10, no. 2 (August 14, 2016): 172. http://dx.doi.org/10.14421/rejusta.2014.1002-03.
Full textAbstract:
According to Islam, all humans are bor n in a state of fitrah or an innate inclination of tawhid (Oneness). In a further development, some people deviated from their fithrah, some remains in their desposition depending on the milieu affecting them, especially their parent. The concept of divinity or theology taught by Islam are monotheistic, and it is in line with the pure human nature. The monotheistic theology of Muslims, known as “tauhid” is formulated in the in the confession of faith saying “laa ilaha illallah”, meaning “there is no god, but Allah.” This paper describes the concept of monotheism in Islam based on the meaning of “La ilaha Illallah” and their implications in ever yday life.
22
Bettini, Romano. "Ulema e Costituzione in Egitto. La "Carta dei Valori" 2011 della moschea-universitŕ di al-Azhar." RIVISTA TRIMESTRALE DI SCIENZA DELL'AMMINISTRAZIONE, no. 2 (July 2012): 31–61. http://dx.doi.org/10.3280/sa2012-002003.
Full textAbstract:
Il saggio analizza, nella prima parte, la originaria struttura diarchica del sistema islamico, nel suo ruolo negativo rispetto alla relativa economia; e, nella seconda parte, il conflitto tra diritto sacro e diritto costituzionale di uno Stato tendenzialmente liberal-democratico come quello egiziano. Le conclusioni vertono sul confronto del magistero religioso islamico-egiziano con il magistero religioso degli altri monoteismi.
23
Jasiński, Karol. "Fenomen religii w myśli Martina Bubera." Studia Warmińskie 50 (December 31, 2013): 23–40. http://dx.doi.org/10.31648/sw.185.
Full textAbstract:
Niniejszy artykuł jest próbą analizy fenomenu religii w myśli Martina Bubera (+1965). Autor wychodzi od zasadniczego rozróżnienia obecnego u żydowskiego filozofa na religię (oparta na tradycji, kulcie i instytucji statyczna relacja do Boga) i religijność (żywe i kreatywne odniesienie do Boga poprzez świat). Następnie zostały zaprezentowane główne idee Bubera: uznanie religii za uwarunkowany historycznie wytwór człowieka; negacja roszczeń przedstawicieli konkretnych religii do ekskluzywizmu; deprecjacja teologii jako formy obiektywizacji żywego objawienia; negacja poznawczego aspektu religii; preferowanie wiary opartej na osobowym zaufaniu zamiast wiary bazującej na poznaniu prawdy o boskiej rzeczywistości; odrzucenie prawa religijnego; pojęcie monoteizmu i politeizmu jako życiowego punktu odniesienia się człowieka. Buber został zaprezentowany jako zwolennik akonfesyjnej religijności.
24
YILDIZ, Yusuf. "BATI KAYNAKLARINA GÖRE KARAÇAY-BALKAR TÜRKLERİNDE ŞAMANİST-PAGAN İNANÇLAR VE MONOTEİST DİNLER." Journal Of History School 10, no. XXXII (January 1, 2017): 733–45. http://dx.doi.org/10.14225/joh1175.
Full text
25
Habsari, Novi Triana. "MONOTEISME TEORITIS DALAM RITUAL KEDUK BEJI DI KABUPATEN NGAWI (KAJIAN SOSIO-RELIGI)." HISTORIA : Jurnal Program Studi Pendidikan Sejarah 6, no. 1 (February 28, 2018): 89. http://dx.doi.org/10.24127/hj.v6i1.1033.
Full text
26
Khalil;çev. KURT, ATHAMINA. "İslam Bakış Açısında Hz. İbrahim: İslam Öncesi Arabistan'da Monoteizmin Gelişimi Üzerine Düşünceler." Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi 47, no. 1 (2006): 1. http://dx.doi.org/10.1501/ilhfak_0000000043.
Full text
27
Liu, Jiang. "Block distance invariant method for monoterm canonicalization of Riemann tensor polynomials." ACM Communications in Computer Algebra 53, no. 3 (December 17, 2019): 134–37. http://dx.doi.org/10.1145/3377006.3377019.
Full text
28
Nasution, Fatimah Zahra. "Mengukur Implementasi Distribusi Barang Berdasarkan Kerangka Islamdi Bidang Peternakan dan Konfeksi Pakaian Muslim Kota Tasikmalaya – Jawa Barat." Dinar : Jurnal Ekonomi dan Keuangan Islam 7, no. 1 (June 15, 2020): 46–61. http://dx.doi.org/10.21107/dinar.v7i1.6864.
Full textAbstract:
Islam memandang urgensi penerapan nilai-nilai halal tidak hanya pada aspek materi, tetapi juga pada aspek penerapan cara hidup (muamalah). Dalam perekonomian, kegiatan distribusi menjadi salah satu kegiatan penting selain konsumsi dan produksi. Bisnis berbasis Islam tidak akan sempurna tanpa kegiatan distribusi yang sesuai dengan prinsip-prinsip Islam. Nilai monoteisme (persatuan), rasa syukur, keadilan dan kebebasan menjadi dimensi dalam mengukur prinsip variabel distribusi Islam yang dianalisis dalam penelitian ini. Penelitian ini bertujuan untuk mengetahui penerapan prinsip Islam dalam kegiatan distribusi yang dilakukan oleh produsen makanan dan non-pangan di Kota Tasikmalaya, Jawa Barat. Data dikumpulkan dengan menggunakan instrumen penelitian dalam bentuk kuesioner yang dibagikan kepada 51 responden yang terdiri dari pengusaha di bidang peternakan yang mewakili produsen makanan, sedangkan dari 88 responden yang terdiri dari pengusaha penganan pakaian muslim yang mewakili produsen bukan makanan. Hasil penelitian menunjukkan bahwa pemahaman pengusaha konpeksi pakaian ternak dan muslim terhadap prinsip distribusi Islam adalah 99,22% dan 98,11%, masing-masing. Dimensi yang paling dominan diterapkan dari prinsip distribusi Islam, baik oleh pengusaha ternak dan pengusaha konpeksi pakaian muslim adalah dimensi monoteisme (kesatuan) dengan nilai rata-rata per item masing-masing 233,0 dan 416,56. Implikasi dari hasil penelitian ini mendorong pengusaha Muslim untuk menerapkan prinsip distribusi Islam dalam kegiatan bisnis mereka untuk mencapai manfaat masyarakat.
29
Tola, G., S. Stirparo, L. Ruggeri, and G. Capogna. "Thromboelastometer (monoTEM-A) in pregnancy: reference values during labor and after delivery." European Journal of Anaesthesiology 30 (June 2013): 176. http://dx.doi.org/10.1097/00003643-201306001-00547.
Full text
30
Kalenda, Česlovas. "Iš ekologinės etikos tapsmo istorijos." Problemos 50 (September 29, 2014): 102–12. http://dx.doi.org/10.15388/problemos.1996.50.6981.
Full textAbstract:
Straipsnyje analizuojama krikščionybės ir ekologijos santykio problema. Teigiama, kad santykiai su gamta nulemti to, kaip žmogus traktuoja savo paskirtį, t. y. susiję su religija. Aptariamas amerikiečių istoriko L. White‘o požiūris, teigiantis, kad krikščioniškasis (ir šiuolaikinis, t. y. pokrikščioniškasis) mąstymas pripažįsta žmogaus ir gamtos dualizmą ir pirmojo teisę valdyti gamtą, naudoti ją savo tikslams nuolat siekiant nenutrūkstamos pažangos. Šiuolaikinė ekologinė krizė yra nulemta gamtotyros ir technikos, kurios abi kilusios iš krikščioniško santykio su gamta. Straipsnio autorius teigia, kad ekologinės deformacijos priežasčių neįmanoma redukuoti į vieną abstraktų principą – monoteizmą ar ateizmą. Krikščionybė yra sudėtinga religija, todėl jos turinio negalima vienareikšmiškai ekologiškai interpretuoti. Biblija leidžia žmogui naudoti gamtos gėrybes, bet kartu reikalauja atsakomybės už elgesio padarinius. Aptariamos krikščioniškos sąmonės ir ūkinės veikos sąsajos – kai kurių vienuolynų ūkinė veikla. Nagrinėjami santykiai su gamta senojoje baltų pasaulėžiūroje. Pabrėžiamas senovės baltų tikėjimo ir krikščionybės religinių bei dorovinių idealų tam tikras artumas.
31
Cohen, Richard A. "MENAS, SAKRALIZUOTA ERDVĖ IR UTOPIJA." Religija ir kultūra 5, no. 1 (January 1, 2008): 7–23. http://dx.doi.org/10.15388/relig.2008.1.2795.
Full textAbstract:
Monoteistinės religijos oponuoja erdvę sakralizuojančiai stabmeldystei, taip pat mitologinam pasauliui, kurio dalis visa stabmeldystė yra. Menas, tiek monoteizme, tiek mitologijose, yra neutralus šios opozicijos atžvilgiu. Judaizmo pavyzdys pasitelkiamas parodyti, kaip dvi „sakralizuotos erdvės“ – antikinė šventykla Jezuralėje ir vedybinis guolis namuose – reprezentuoja ne vietos sakralizavimą, o etiškumo sustiprinimo būdu įvykdytą vietos pakeitimą ekstrateritoriniu u-topos.Pagrindiniai žodžiai: Levinas, menas, sakralumas, judaizmas, seksualumas, utopia.“ART, SACRED SPACE AND UTOPIA”Richard A. Cohen SummaryMonotheist religions oppose the idolatry which makes space sacred and the mythological world upon which all idolatry depends. Art, used by monotheisms and mythologies, is neutral in this opposition. The example of Judaism is invoked to show how two apparently “sacred spaces,” the ancient Temple in Jerusalem and the conjugal bed of the home, represent not sacralizations of places but displacements through the intensification of an ethical extra-territorial u-topos.Keywords: Levinas, Art, sacred, Judaism, sexuality, utopia.
32
Anggraeni, Dewi. "Agama Pra-Islam Perspektif Al-Qur'an." Jurnal Online Studi Al-Qur'an 12, no. 1 (January 1, 2016): 49–76. http://dx.doi.org/10.21009/jsq.012.1.04.
Full textAbstract:
This paper discusses how the Qur'an speaks of pre-Islamic religions which originally came from a monotheistic religion whose brought by Abraham. Explicitly the Qur'an gives the message essentially the same message between the Qur'an and the earlier books. This message give a signals the continuity of God's message in which all the semitic religions revealed in the Qur'an lead to the prophet Abraham. So the semitic religions have the same mission to purify Tauhid as a peace religion based on submission to God. At once refine again the belief of those who believe in supernatural powers that are limited to the beliefs of myth. Finally the coming of the prophet Muhammad was to support, confirm, rectify, and perfecting the teachings of the former religion.
Keywords : Religions, Pre-Islamic, Monotheistic.
Abstrak
Tulisan ini membahas tentang bagaimana al Quran membicarakan agama-agama pra- Islam yang awalnya berasal dari satu agama monoteisme yang di bawa oleh Ibrahim. Secara eskplisit al-Qur’an memberikan pesan secara esensial adanya pesan yang sama antara al-Qur’an dengan kitab-kitab sebelumnya. Pesan ini memberikan isyarat adanya keseinambungan risalah Tuhan dimana semua agama semitik yang diungkap dalam al-Qur’an bermuara kepada nabi Ibrahim As. Sehingga agama-agama semitik memiliki misi yang sama untuk memurnikan Tauhid sebagai agama kedamaian yang berlandaskan kepasrahan kepada Tuhan. Sekaligus memurnikan kembali kepercayaan orang-orang yang meyakini kekuatan adikodrati yang hanya sebatas keyakinan dari mitos. Akhirnya kedatangan nabi Muhammad adalah untuk mendukung, mengukuhkan, meluruskan kembali, dan menyempurnakan ajaran-ajaran agama terdahulu.
Kata Kunci : Agama, Pra-Islam,Monoteisme
33
Najitama, Fikria. "ISLAM DAN KRISIS LINGKUNGAN HIDUP (REKONSTRUKSI PARADIGMA MENUJU ISLAM RAMAH LINGKUNGAN)." An-Nidzam : Jurnal Manajemen Pendidikan dan Studi Islam 3, no. 2 (December 10, 2016): 126–42. http://dx.doi.org/10.33507/an-nidzam.v3i2.21.
Full textAbstract:
Artikel ini dipicu munculnya banyak kritik dari para akademisi mengenai posisiagama monoteisme dalam konteks kerusakan lingkungan. Arnold Toynbee misalnya,menganggap bahwa krisis lingkungan hidup disebabkan oleh agama-agamamonoteisme yang menghilangkan rasa hormat terhadap alam ilahi sehingga tidakada lagi yang menahan ketamakan manusia. Tulisan ini merupakan ikhitiar untukmemberikan gambaran bahwa persoalan krisis lingkungan hidup merupakan persoalanglobal yang menuntut semua kalangan untuk meresponnya. Dalam konteks ini, Islamjuga harus memberikan solusi dengan melakukan pembacaan ulang pada bangunankeilmuan yang diharap memberi dampak pada munculnya shitf paradigm terkaitkonsep teologi, etika, dan fiqh yang selama ini masih dikuasai dengan cara berpikirklasik yang kurang memberi respon dan landasan dalam konservasi lingkungan
34
Jatmiko, Yudi. "“Kafirlah Hukumnya Orang yang Menyembah Tuhan yang Tiga Itu”: Menampik Tuduhan Terkait Problem Doktrin Tritunggal." Veritas: Jurnal Teologi dan Pelayanan 20, no. 1 (June 18, 2021): 37–50. http://dx.doi.org/10.36421/veritas.v20i1.412.
Full textAbstract:
Tritunggal adalah sebuah doktrin yang amat mendasar dalam iman Kristen. Sekalipun kata “tritunggal” tidak pernah muncul dalam Alkitab, kebenarannya mewarnai sepanjang penulisan Kitab Suci. Walaupun demikian, bukan berarti kebenaran ini diterima begitu saja oleh semua manusia. Dalam konteks Indonesia, yang notabene mayoritas penduduknya adalah pemeluk agama Islam, ide tentang satu Allah tetapi tiga dan tiga tetapi satu sangat bernuansa politeisme. Kaum muslim sangat menjunjung tinggi konsep monoteisme. Berpijak pada kebenaran monoteisme ini, bagi mereka, ide tentang Tritunggal bukan hanya aneh, tetapi juga harus ditolak dengan keras. Mengamati kedua fakta di atas, penulis melihat perlunya sebuah pembelaan apologetis terhadap tuduhan tersebut. Tulisan ini berusaha untuk memaparkan tuduhan kaum muslim berkaitan dengan problem teologis dan logis konsep Allah Tritunggal serta menyajikan sebuah pembelaan apologetis yang memadai. Tulisan ini bertujuan untuk memberikan sebuah pembelaan apologetis yang obyektif dengan keyakinan bahwa doktrin Tritunggal bersifat monoteistik (pembelaan teologis) dan, walaupun jauh melampaui akal manusia yang terbatas, Tritunggal tidak irasional (pembelaan logis).
Trinity is a fundamental doctrine in the Christian faith. Though the word “trinity” never appears in the Bible, its truth is displayed throughout the entire writing of the Scripture. However, it does not mean that all people accept this truth. In the Indonesian context, whose major population is Islam, the idea of one God but three and three but one is very polytheistic. Muslims highly regard the concept of monotheism. Standing on this monotheistic truth, to them, the idea of Trinity is not just simply weird but must also be vigorously rejected. Observing the above two facts, the author sees the need for apologetic defense from those accusations. This article exerts to describes allegations concerning the theological and logical problems of the Trinity as well as providing adequate apologetic defense. This article aims to present an objective apologetic defense in the belief that the doctrine of Trinity is monotheistic (theological defense), and even though far surpassing the limited human reasoning, Trinity is not irrational (logical defense).
35
Grgić, Miljenka. "Sadržajni odmak i metodološka vjernost." Služba Božja 60, no. 1 (March 1, 2020): 29–54. http://dx.doi.org/10.34075/sb.60.1.3.
Full textAbstract:
Studija osvjetljuje čuvanje Pavlove nauke u Pastoralnim poslanicama, analizirajući govor o Pavlovu evanđelju u 2 Tim 1,8-11 (1.) i Pavlovu pologu u 2 Tim 1,12-14 (2.). Prvi dio studije utvrđuje da evanđelje Pastoralnih poslanica govori o trima etapama i trima protagonistima povijesti spasenja: Božjem planu prije vremena, Kristovu povijesnom pojavku i naviještaju evanđelja, koji je utemeljen Kristovim ukazanjem Pavlu. Analiza otkriva da to evanđelje karakteriziraju monoteizam i pavlinizam: Bog djeluje u svim trima etapama spasenja, Krist samo u vrijeme svoga povijesnog pojavka, a Pavao je dionik Kristova događaja i ima apostolski prioritet u vremenu navještaja evanđelja. Drugi dio studije utvrđuje da se Pavlov polog odnosi na tradiciju koja se razvila nakon Pavla i koja je našla svoj izričaj u Pastoralnim poslanicama. Toj tradiciji autor daje normativnost, nazivajući je tehničkim terminom iz prava o depozitu i pokazujući da predstavlja legitimni razvoj Pavlove usmene predaje. U zaključku studije pokazuje se da govor o Pavlovu evanđelju i pologu služi tomu da obrani autorovo prihvaćanje kasnijih tradicija i odmak od Pavlove nauke. Pred dilemom „Pavlova norma ili novost“ autor Pastoralnih poslanica izabrao je kompromis „sadržajni odmak i metodološka vjernost Pavlu“, te je predložio taj model kao Pavlov model crkvenim upraviteljima.
36
Dąbrowski, Szymon. "Krytyczna pedagogika religii – zarys problematyki." Ars Educandi, no. 9 (December 8, 2012): 90–111. http://dx.doi.org/10.26881/ae.2012.09.06.
Full textAbstract:
Celem tego artykułu jest przedstawienie genezy i rozwoju edukacji religijnej w aspekcie krytycznego paradygmatu. Główna teza wprowadzona w XX wieku przez badania pedagogiczne i religijne za pomocą analizy, jest głównie zaangażowana w interpretacje ideologiczne i krytyczne. Tekst omówia kilka głównych tradycji związanych z edukacją religijną, w tym badania amerykańskie, anglosaskie i niemieckie, ustalone na początku XX wieku i najintensywniej rozwijane w okresie międzywojennym, ze względu na wymogi teologii liberalnej i trendy emancypacyjne. Wydaje się, że analiza niemiecka ma tu kluczowe znaczenie, a jej żądania obejmują krytyczną ocenę religijnego wychowania w kościele protestanckim w Niemczech, gdzie zaangażowani byli inicjowani głównie przez wychowawców i nauczycieli szkolnych. Religijna edukacja oparta na paradygmacie krytycznym nie skupiała się na kształtowaniu teologii, monoteizmu, a nawet ewangeliczności, ale przede wszystkim ludzkości w jej doskonałej formie pochodzenia boskiego. Tekst nie tylko przedstawia aspekt krytycznej edukacji religijnej, ale jednocześnie omawia wybrane aspekty badań społecznych, psychologicznych i filozoficznych. Dostrzec można, że kwestie wychowania i edukacji religijnej otrzymują szerszy zakres możliwych kryteriów i narzędzi umożliwiających ich zrozumienie. Badania dotyczą przede wszystkim współczesnych zagadnień z zakresu polskiej edukacji religijnej, a kluczową rolę odgrywają prace C. Rogowskiego, B. Milerskiego i J. Bagrowicza.
37
Christian, Imanuel. "STUDI LITERATUR PENCIPTAAN TIMUR DEKAT KUNO." Pengarah: Jurnal Teologi Kristen 1, no. 2 (August 2, 2019): 121–28. http://dx.doi.org/10.36270/pengarah.v1i2.17.
Full textAbstract:
Artikel ini merupakan sebuah kajian untuk menyodorkan gagasan teologis narasi penciptaan berdasarkan kebudayaan Timur Dekat Kuno. Dengan menggunakan pendekatan historis-kultural dan memakai metode studi komparatif, artikel ini akan membedah narasi penciptaan dalam Kejadian 1:1-2:3 melalui persamaan dan perbedaaan dengan Enuma Elish. Berdasarkan asumsi umum bahwa adanya kekerabatan kultur kultus di Fertile Crescent, artikel ini hendak mencari gagasan-gagasan teologis yang sejatinya hendak diungkapkan oleh penulis kitab Kejadian. Hasil dari pendekatan historikal kultural menyingkapkan bahwa penulis kitab Kejadian menaruh perhatian terhadap dua kerangka besar, yaitu konsep pencipta dan konsep ciptaan. Tentang konsep pencipta, hal-hal yang terungkap adalah penegasan terhadap konsep monoteisme, kenihilan teogoni dan ketiadaan konflik ilahi. Sedangkan terhadap konsep ciptaan, creatio ex nihilo dalam Kejadian 1:1-2:3, keteraturan dan kesempurnaan adalah hakikat dan sifat ciptaan.
38
Lubis, Hairani, Rena Khairunniza, Ita Dewi Kurnia Syam, Nabila Zathira Diba, and Muhammad Renaldy. "Mamidarai Sebagai Kepercayaan Dalam Penyembuhan Penyakit Keteguran Makhluk Halus." Psikostudia : Jurnal Psikologi 6, no. 2 (June 18, 2019): 32. http://dx.doi.org/10.30872/psikostudia.v6i2.2374.
Full textAbstract:
Penelitian ini bertujuan untuk mengetahui penyebab serta alasan pada seseorang yang percaya pada mamidarai sebagai pengobatan ditegur oleh makhluk halus. Jenis penelitian ini adalah penelitian Kualitatif dengan pendekatan fenomenologi. Metode pengumpulan data yang digunakan adalah observasi dan wawancara. Teknik sampling yang digunakan adalah purposive sampling. Subjek penelitian sebanyak 10 orang yang terdiri dari 5 subjek utama, dan 5 orang informan. Metode analisis data yang digunakan mengacu kepada analisis model interaktif dari Miles & Huberman yang terdiri dari tiga tahap, yaitu reduksi data, penyajian data, dan kesimpulan atau verifikasi. Hasil penelitian ini menunjukkan bahwa masyarakat memiliki kepercayaan yang penuh terhadap mamidarai sebagai penyembuhan ditegur oleh makhluk halus. Kepercayaan tersebut meliputi animisme, dinamisme, dan monoteisme. Meskipun zaman telah modern, masyarakat akan tetap konsisten untuk melestarikan mamidarai sebagai penyembuhan ditegur makhluk halus.
39
MZ, Shofiyullah. "MEMPERTIMBANGKAN KEMBALI KONSEP TENTANG TUHAN, MANUSIA, DAN AQL DALAM FILSAFAT AL-KINDI DAN SEYYED HOSSEIN NASR." TAJDID: Jurnal Ilmu Ushuluddin 17, no. 1 (June 11, 2018): 1–26. http://dx.doi.org/10.30631/tjd.v17i1.44.
Full textAbstract:
Dalam sejarah manusia, sejak pertama pemikiran, sudah mengetahui adanya kekuatan-kekuatan yang mengatasi manusia, suatu yang dianggap Maha Kuasa, dan mendatangkan kebaikan maupun keburukan serta dapat mengabulkan doa dan ke inginan manusia. Dari pemikiran tersebut kemudian muncul konsep-konsep tentang Tuhan. Tuhan merupakan sentral sekaligus inti dari semua yang ada. Dalam tradisi keagamaan monoteis Persoalan ke-Tuhan-an selalu mendapat perhatian utama dan menempati posisi teratas dari berbagai persoalan keagamaan lainnya. Tulisan ini bertujuan menelisik aspek-aspek pandangan para filsuf Islam tentang konsep ketuhanan, manusia dan akal. Juga sekaligus merangkum berbagai interpretasi mereka mengenai konsep metafisik dari sudut pandang filsafat yang merupakan harmonisasi tradisi keilmuan. Konsep ketuhanan di atas telah memberikan sumbangan pemikiran yang konstruktif terhadap pemikiran keagamaan. Akan tetapi hal tersebut tidak lepas dari kelemahan dan kritik.
40
Ismail, Roni. "KONSEP KETUHANAN MENURUT KRISTEN SAKSI YEHUWA." Jurnal Sosiologi Agama 10, no. 2 (July 20, 2017): 83. http://dx.doi.org/10.14421/jsa.2016.1002-04.
Full textAbstract:
Ajaran Kristen mainstream meyakini Tritunggal secara dogmatis. Dogma Tritunggal mengimani ketuhanan Allah, Yesus Kristus, dan Roh Kudus sekaligus sebagaimana tercantum dalam kredo iman rasuli. Ketiga pribadi itu adalah pribadi Allah dan ketiga pribadi tersebut adalah Allah. Allah adalah Tuhan, Yesus adalah Tuhan, dan Roh Kudus juga Tuhan. Terdapat aliran Kristen yang bernama Saksi-Saksi Yehuwa yang menolak dogma Tritunggal ini. Menurut Saksi-Saksi Yehuwa, Tuhan itu Satu bernama Yehuwa. Hanya Yehuwa Yang Maha Kuasa dan Pencipta. Konsekwensinya, Yesus bukanlah Tuhan karena ia diciptakan atau makhluk. Konsep ketuhanan Saksi-Saksi Yehuwa ini bersifat monoteistik. Konsep ketuhanan yang monoteistik ini dijelaskan bahwa Hanya ada Satu Tuhan, Tidak ada Tuhan selain Yehuwa dalam ajaran Kristen Saksi Yehuwa (Kejadian 17:1); Tuhan memiliki sifat-sifat; dalam Alkitab dijelaskan Allah Yehuwa itu Maha Tinggi (Mazmur 83:18), Maha Kuasa (Penyingkapan 15:3), Raja kekekalan (Mazmur 90:2), Pencipta (Penyingkapan), dan Kudus (Yesaya 6:3). Key Words: Kristen Saksi Yehuwa, Yehuwa, monoteisme
41
Nursugiharti, Titih. "IDEOLOGI SASTRA ANAK HABIB SANG PENDEKAR BUMI MELAYU." LOA: Jurnal Ketatabahasaan dan Kesusastraan 15, no. 1 (June 30, 2020): 57. http://dx.doi.org/10.26499/loa.v15i1.2371.
Full textAbstract:
AbstrakTujuan penelitian ini adalah mendeskripsikan ideologi dan teknik penyajiannya dalam struktur sastra anak, Habib Sang Pendekar Bumi Melayu. Metode penelitian ini adalah deskriptif kualitatif. Data penelitian berupa satuan teks bertema ideologi yang bersumber dari buku tersebut. Teknik pengumpulan data dilakukan dengan kajian pustaka dan teknik catat. Instrumen pengumpulan data adalah peneliti sendiri dengan menggunakan kartu data. Prosedur pengumpulan data dilakukan dengan membaca intensif dan mencatat data di kartu data. Metode analisis data dilakukan dengan identifikasi dan klasifikasi satuan teks, interpretasi dan inferensi setiap unit teks secara tekstual, kontekstual, dan/atau intertekstual. Penelitian dilakukan di Bengkulu pada Januari sampai dengan April 2020. Hasil penelitian ini menunjukkan bahwa jenis-jenis ideologi yang disajikan dalam sastra anak yang diteliti adalah ideologi politeis, monoteis, dan nasionalis. Ketiga ideologi tersebut diperkenalkan dalam struktur teks secara bertahap sesuai dengan perkembangan usia dan peran tokoh utama melalui konteks pendidikan dalam keluarga, masyarakat, dan sekolah. Kata kunci: ideologi, sastra anak, politeis, monoteis, nasionalis AbstractThe purpose of this study is to describe the ideology and presentation techniques in the structure of the children's literature, Habib, The Fighter Of Melayu Earth. This research method is descriptive qualitative. The data of this research are ideology-themed text units, sourced from the book. The technique of data collection is done by literature review and note taking techniques. The data collection instrument was a researcher, using data cards. Data collection procedures are done by intensive reading and recording data on a data card. The method of data analysis is carried out by the identification and classification of text units, interpretation and inference of each text unit in textual, contextual, and/or intertextual terms. The research was conducted in Bengkulu in January to April 2020. The results of this study showed that the types of ideologies presented in this children's story are polytheist, monotheistic and nationalist ideologies. These three ideologies were introduced in the text structure gradually according to the development of age and the role of the main characters through the context of education in the family, community, and school. Keywords: ideology, children's literature, polytheists, monotheists, nationalists
42
Susanta, Yohanes Krismantyo. "GEREJA SEBAGAI PERSEKUTUAN PERSAHABATAN YANG TERBUKA MENURUT JÜRGEN MOLTMANN." VISIO DEI: JURNAL TEOLOGI KRISTEN 2, no. 1 (June 12, 2020): 105–26. http://dx.doi.org/10.35909/visiodei.v2i1.86.
Full textAbstract:
Dengan menggunakan pendekatan kualitatif deskriptif, artikel ini memperlihatkan bahwa menurut Moltmann, konsep gereja sebagai persekutuan atau koinonia terlalu sering didasarkan pada keseragaman. Terhadap model koinonia tersebut, Moltmann mengangkat konsep Alkitabiah tentang arti penting dari orang asing dan musafir, orang buangan dan pendosa. Menurut Moltmann, gereja tidak bisa menjadi sebuah perahu kesamaan (a boat of sameness) dalam mengarungi lautan keberbedaan. Oleh karena itu, Moltmann menawarkan konsep persekutuan trinitaris yang berdasar pada persahabatan. Bagi Moltmann, kabar baik tentang koinonia dari Allah Tritunggal tidak ditandai oleh persahabatan keseragaman, tetapi oleh persahabatan yang menyatukan, menghormati dan mencakup perbedaan. Koinonia sejati berarti lebih dari sekadar menerima dan merangkul ketegangan dan konflik. Koinonia sejati adalah tentang menerima dan memeluk satu sama lain (dan juga Allah). Tanda pamungkas dari koinonia sejati adalah persahabatan. Moltmann menekankan panggilan gereja untuk menjadi persekutuan persahabatan (friendship koinonia) yang terbuka dengan mengedepankan kebebasan, kesetaraan dan cinta kasih. Moltmann sekaligus mengajukan kritik terhadap struktur gereja yang – dalam istilah Moltmann – dibangun dengan prinsip hierarkhi monoteis yang justru sarat dengan penindasan
43
Grzywaczewski, Józef. "L’Esprit-Saint comme celui qui accomplit l’action du Père et du Fils." Vox Patrum 60 (December 16, 2013): 147–64. http://dx.doi.org/10.31743/vp.3984.
Full textAbstract:
Duch Święty jako trzecia Osoba Trójcy Świętej istnieje odwiecznie. W Starym Testamencie objawiał się jako Duch Boży. Izraelici pojmowali Go nie tyle jako samoistny byt, lecz raczej jako wyraz działania Boga Jahwe. Przypuszcza się, że nieosobowa forma działania wynikała z potrzeby zachowania monoteizmu. Na kartach Nowego Testamentu dostrzegamy działanie Ducha Świętego w stosunku do osób, które żyjących na pograniczu Starego i Nowego Przymierza. Duch Święty natchniął Symeona co do Dzieciatka Jezus; On zstąpił na Maryję, aby mogła począć Syna Bożego, o Nim mówił Jan Chrzciciel. O Nim nauczał Jezus Chrystus; zapowiadał, że będzie prosić Ojca, aby zesłał Ducha Świętego, zapowiedział, że On, gdy przyjdzie, doprowadzi uczniów do całej prawdy i pomoże im zrozumieć to, czego Jezus nauczał oraz dzieło zbawcze. Istotnie, po Zmartwychwstaniu Duch Święty został zesłany. Mamy dwa opisy: jeden w Ewangelii Jana, a drugi w Dziejach Apostolskich. Według relacji Jana sami tylko apostołowie otrzymali dar Ducha Świętego połączony z prawem do odpuszczeniem grzechów, co jest – jak wiadomo – atrybutem samego Boga. Zesłanie Ducha Świętego, o którym mówi Łukasz miało charakter bardziej okazały, było związane z darem języków (glosolalia), a także i ukazaniem się nadzwyczajnego zjawiska podobnego do języków z ognia. Była to realizacja zapowiedzi Jana Chrzciciela, że Apostołowie będą ochrzczeni Duchem Świetnym i ogniem. Ogień, jak wiadomo, jest symbolem obecności i działania Boga. Duch Święty raz udzielony przez Boga Ojca na prośbę Chrystusa, pozostaje w Kościele i kontynuuje dzieło oświecenia, uświecania i umocnienia wiernych w wyznawaniu wiary. Duch Święty zawsze działa w łączności z Ojcem i Synem dla zbawienia wierzących.
44
Gruszczyński, Piotr. "Myśl teologicznoreligijna Gilberta K. Chestertona." Roczniki Teologiczne 68, no. 9 (November 5, 2021): 67–84. http://dx.doi.org/10.18290/rt.21689.5.
Full textAbstract:
Celem artykułu jest przedstawienie miejsca chrześcijaństwa pośród religii i ich wzajemnych relacji w myśli G.K. Chestertona, poety, pisarza i apologety chrześcijaństwa. Dzieli on zjawiska religijne według ich treści: Bóg, bogowie, demony i filozofie. Chesterton zauważa obecność jedynego Boga, najczęściej ukrytą, w wielu religiach. Omawiając politeizm szczególną uwagę poświęca mitologiom, widząc w nich nie tyle wynaturzenie religii, ile wyraz artyzmu towarzyszącego religii. Prawdziwym wynaturzeniem religii jest kult demonów, przejawiający się w obrzędach w wielu religiach historycznych, takich jak np. składanie ludzkich ofiar. Czwartym zjawiskiem jest filozofia o charakterze religijnym, charakteryzująca wierzenia Dalekiego Wschodu, takie jak buddyzm i konfucjanizm. Szczególne miejsce w myśli Chestertona zajmuje islam, który powinien być określany nie jako religia, lecz jako odłam chrześcijański o charakterze zbliżonym do arianizmu.
Chesterton mocno akcentuje fakt, iż to, co dobre w zjawiskach religijnych, zostaje zebrane przez chrześcijaństwo, które, opierając się na monoteizmie, nie gasi ducha mitycznych opowieści, a jednocześnie jest najpełniejszą filozofią religijną. Dlatego nie powinno się stawiać chrześcijaństwa na tym samym poziomie, co religie, ale ponad nimi. Myśl Chestertona można jednak z powodzeniem, mimo iż niejednokrotnie ocenia on zjawiska religijne bardzo surowo, wpisać w teologicznoreligijny paradygmat inkluzywizmu, gdyż to właśnie w chrześcijaństwie religie znajdują swoje wypełnienie.
45
Roseta, Charolin Indah. "DAKWAH ANTARBUDAYA: PERUBAHAN SOSIAL BUDAYA PADA PROSES ISLAMISASI JAWA ABAD XV." INTELEKSIA - Jurnal Pengembangan Ilmu Dakwah 1, no. 2 (January 30, 2020): 163–86. http://dx.doi.org/10.55372/inteleksiajpid.v1i2.45.
Full textAbstract:
Fenomena dakwah antarbudaya dalam rangka perubahan sosial-budayatidak semuanya menghasilkan cultural conflict sebagaimana umumnya terjadi.Walisongo adalah perintis jalan penyebaran Islam di tanah Jawa secara revolusionerpada abad XV. Bentuknya berupa perubahan pemikiran masyarakat Jawa yangpoliteis Hindu Buddha menjadi monoteis Islam Sufi dalam waktu yang relatif singkatnamun tanpa menimbulkan gejolak sosial. Adapun fokus tulisan ini adalahbagaimana bentuk dan strategi perubahan sosial budaya dalam dakwah Walisongoangkatan V di Jawa abad XV yang bertujuan untuk mendeskripsikan bentuk danstrategi perubahan sosial-budaya dalam misi Islamisasi yang dilakukannya. Denganpendekatan historis antropologis ditemukan bahwa misi dakwah Walisongomerupakan jenis perubahan sosial terencana dengan tahapan yang tersistematisdan strategis karena memanfaatkan infrastruktur local wisdom Jawa. Kajian inimendapati bahwa proses pengadopsian nilai Islam pada masyarakat Jawa tidaklepas dari peran agen perubah budaya yang dimotori oleh Sunan Ampel setelahmampu memanfaatkan momentum krisis sosial-politik di Majapahit kala itu. Sedariawal ia membidik kalangan keraton dan bangsawan Jawa untuk melakukan"kaderisasi agen" dakwah. Strategi umumnya adalah dengan melakukan beberapamodifikasi pada berbagai sektor kehidupan masyarakat Jawa seperti pendidikan,ritual, bahasa, dan kesenian lokal menjadi lebih bernapaskan Islam.
46
Esmaeili, Masoud. "The Essence of Religion in The Perspective of Islamic Mysticism." Kanz Philosophia : A Journal for Islamic Philosophy and Mysticism 2, no. 1 (June 23, 2012): 45. http://dx.doi.org/10.20871/kpjipm.v2i1.24.
Full textAbstract:
<div><p><strong>Abstrak :</strong> “Dimensi esoterik dan eksoterik agama” adalah masalah filosofis-teologis yang berkonteks oksidental. “Pengalaman Religius” dan “Sophia Perennis” adalah dua teori yang diperdebatkan dalam isu ini. Esensi agama, menurut teori yang pertama, terletak pada pengalaman yang membuat pemiliknya terlihat religius (beragama) dan eksoterisnya mencakup seperangkat keyakinan yang berawal pada kemerdekaan yang dirasakan oleh pesuluk/pejalan setelah menyentuh esensi, dan teori kedua mendefi nisikan agama sebagai fenomena yang nampak yang aspek batinnya adalah monoteisme yang termanifestasi dalam bentuk Sophia Perennis dalam diri manusia, dan kerangkanya terdiri dari tradisi tradisi yang mengantar sang pejalan menuju mutiara. Dalam mistisisme Islam, agama adalah kebenaran yang terintegrasi dan lurus, termanifestasi dalam tiga aspek; eksoterik, esoterik dan ultra-esoterik. Manifestasi esoterik adalah kesatuan individual yang juga adalah mutiara agama, dan meskipun terlihat sebagai aspek luar atau eksoterik, sebenarnya adalah bayangan dari kebenaran esoterik yang sama yang bersifat kekal. Keberagamaan adalah juga kebenaran yang berlapis yang esensinya adalah intuisi yang mutlak dari monoteisme mistis; sehingga dengan demikian agama dan keberagamaan adalah saling berkaitan erat dalam esensinya.</p><p><em>Kata kunci : Syariat (agama), Tarekat (disiplin spiritual), Kebenaran, Kekhalifahan, Kesatuan individual</em></p><p><strong>Abstract :</strong>“The Essence and Shell of Religion” is a philosophico-theological problem which is Occidental in its context. “Religious Experience” and “Sophia Perennis” are two mooted theories on this issue. The essence of religion, according to first theory, lies in the experience that makes its possessor to be seen religious and the shell is a set of beliefs that has its origin in the independence that the wayfarer feels after touching the essence and the second theory defines religion as a bisurficial phenomenon whose inward surface is monotheism which is manifested in the form of Sophia Perennis inside human being and the shell is consisted of traditions that leads the wayfarer toward the gem. In Islamic mysticism, religion is an integrated and seamless truth that has triple manifestations of exoteric, esoteric and ultra-esoteric. The esoteric manifestation is the individual unity which is also the gem of religion, though they are seen as the shell exoteric manifestations are merely diluted shadows of the same esoteric truth and thus they are imperishable. Religiosity is also a threefold truth whose essence is the absolutely certain intuition of mystic monotheism; and thus conceived, religion and religiosity are coextensive in their essence.</p><p><em>Keywords : Shari’a (religion), Tariqah (spiritual discipline), Truth, Vicegerency, Individual unity</em></p></div>
47
Fumagalli, Pier Francesco. "Shalom-Salam-Pace in te, Gerusalemme!" FUTURIBILI, no. 3 (September 2012): 121–33. http://dx.doi.org/10.3280/fu2011-003008.
Full textAbstract:
L'Autore sottolinea con forza il ruolo delle tre religioni che vivono a Gerusalemme, che in comune hanno il monoteismo, e che hanno dato un volto originale, unico e santo alla cittŕ, pur tra momenti di fondamentalismi e di contrapposizioni acute. Per il futuro č doveroso che si trovi con buona volontŕ e lungimiranza un modo concreto e giusto in cui i diversi interessi e aspirazioni siano composti in forma armonica e stabile. Ciň puň avvenire sottolineando i seguenti punti salienti: 1) attenzione ai pronunciamenti internazionali, 2) rilievo degli aspetti spirituali, storici e culturali di Gerusalemme, 3) inclusione non solo dei monumenti ma anche dell'insieme della Gerusalemme storica, 4) presenza delle diverse comunitŕ religiose che vi vivono, 5) esigenza di trovare un modo concreto e giusto per tutelare i diversi diritti di tutti con uno speciale "statuto internazionalmente garantito", 6) distinte fedi religiose ma insieme l'identitŕ religiosa della cittŕ sotto il profilo della comune "fede monoteistica", 7) necessitŕ di pace e riconciliazione tra Stato di Israele e popolo palestinese. L'Autore mette altresě in evidenza il ruolo della Santa Sede nel perseguire queste direzioni, e in particolare quelle di cittŕ internazionale e di cittŕ "madre di giustizia per tutte le genti, realtŕ unica e insieme universale".
48
Zovkić, Mato. "Tolerantni dijalog između kršćanske i muslimanske vjere." Crkva u svijetu 54, no. 1 (March 20, 2019): 82–104. http://dx.doi.org/10.34075/cs.54.1.5.
Full textAbstract:
Na poziv dr. Nedžada Grabusa, muftije u Sloveniji, da se jednom temom uključi u znanstvenu konferenciju u prigodi stote obljetnice prve džamije u Sloveniji, autor je na temelju svojeg iskustva pripadnika kršćanske manjine u gradu s većinskim muslimanskim stanovništvom te na osnovi smjernica Drugoga vatikanskog sabora o dijalogu s muslimanima obradio potrebu razumskog branjena vlastite vjere bez vrijeđanja onih koji drugačije vjeruju. Potrebu razumske obrane kršćanstva izvodi iz 1 Pt 3,15-16 te Rim 12,1. Zatim ističe kako je nakon Drugoga vatikanskog apologetika postala fundamentalna teologija. U islamu se potreba razumskog pristajanja uz objavu izvodi iz K 96,1-5; 17,73-75 8,2; 13,28 i dr. Polemika s muslimanima počela je s Ivanom Damaščaninom, prenesena djelcem Tome Akvinskog „Traktat o razlozima vjere protiv Saracena“ i trajala je do sredine 20. st. Promjenu su unijeli kršćanski znanstvenici koji su živjeli među muslimanima, proučavali arapski jezik i kulturu muslimana te protumačili islamski monoteizam drugim kršćanima. Plodovi njihova zalaganja ušli su u saborske dokumente DH, NAE, GS. Muslimanski teolozi već od 9. st. tvrde da kršćani iskrivljuju evanđelje što ga je Isus primio od Boga, da je uvreda jedincatom Bogu kultno štovanje Trojstva. Za jedan od primjera dijaloškog stava muslimana autor uzima prijevod i komentar „The Study Quran“ (New York 2015.), koji su pod vodstvom profesora Nasra priredili muslimanski znanstvenici u Americi, a od bošnjačkih teologa navodi radove S. Balića, R. Hafizovića, E. Karića, F. Karčića i A. Silajdžića. Smatra da imami i svećenici u tjednim molitvenim susretima mogu vlastite vjernike dublje uvoditi u razumijevanje vjere, bez izrugivanja onih koji imaju pravo ostati drugačiji. To mogu i vjeroučitelji u konfesionalnom vjeronauku u javnim školama. Za razumsku obranu vlastite vjere potrebno je učiti u odrasloj dobi vjeru zajednice kojoj pripadamo te se iskreno informirati o vjeri sugovornika s kojima imamo neke zajedničke vrijednosti, ali dogmatske razlike ostaju.
49
Terzić, Izet. "PUTEVI I STRANPUTICE U RAZUMIJEVANJU VJERE." Zbornik radova Islamskog pedagoškog fakulteta u Bihaću 3, no. 3 (June 15, 2010): 99–119. http://dx.doi.org/10.52535/27441695.2010.3.99-119.
Full textAbstract:
Biti u pravu uvijek i u svemu je jedna od najjačih egoističkih osobina kod čovjeka. Mnogi ljudi ne mogu podnijeti da i neki drugi mogu biti u pravu, pa čak i onda kada je to ljudskoj logici neobično. Veoma zanimljiv je odnos na relaciji otac i sin, kako ga Kur'an, a.š., navodi između Ibrahima a. s., i njegovoga oca. Ta ljubav i pažnja prema roditelju od strane djeteta nikada ne smije biti prekinuta, kao ni taj emotivni odnos, bez obzira na eventualne nesuglasice i nerazumijevanja. Međutim, jedina nit koja se morala prekinuti, jeste nit na ideološkom planu, kada sin (Ibrahim, a. s.,) zadržava svoj čisti tevhid, monoteizam, dok otac (Azer) ostaje privržen politeizmu - širku. I pored toga što nisu "na istome pravcu", dijete uvijek ostaje u obavezi da ispunjava svoje dužnosti prema roditeljima:''Po dunjalučkim pitanjima budi dobar prema njima". (Kur'an)وصاحبهما فى الدنيا معروفاًDrugi važan pogled na naslovljenu problematiku ukazuje na mogućnost ispravnih stavova dvaju (eventualno) suprotstavljenih strana, a obje mogu biti ispravne. (slučaj h. Omera, r. a. u tekstu) Učenje je Kur'ana na različite načine bogatstvo u formalnoj različitosti, gdje je suština ostala ista. Nijanse ne smiju biti uzrokom međusobnoga sukobljavanja. Pozivanje na Pravi put, put islama je prikazano kroz nekoliko primjera i na način koji nikako nije iz kolekcije mudrosti na koju Stvoritelj posebno ukazuje. Ponuđeni primjeri u tekstu ukazuju, nažalost, i na jedan dio mladalačke populacije koja je puna isključivosti - nespremne da prihvati i razumije duboku poruku Kur'ana i sunneta oko pitanja da'vetskog angažmana. Čitaocu navedenog rada ostaje, da se i sam zapita koliko smo u društvenim i međusobnim odnosima spremni voditi razuman dijalog sa drugima ili drugačijima od nas.Molimo Allaha, dž. š., da nam prosvijetli umove i ojača srca na putu Jedinog i Mudrog Allaha, dž.š. Amin!
50
Syofrianisda, Syofrianisda, and M. Arrafie Abduh. "Corak dan Pengaruh Tasawuf Al-Ghazali Dalam Islam." Jurnal Ushuluddin 25, no. 1 (June 21, 2017): 69. http://dx.doi.org/10.24014/jush.v25i1.2559.
Full textAbstract:
Salah seorang tokoh cendekiawan muslim yang berhasil mengkompromikan dan mengintegrasikan antara tasawuf dengan syari’at menjadi konstruksi yang sangat memuaskan kalangan syar’i dan kalangan sufi adalah Imam al-Ghazali (1058-1111), melalui karya monumentalnya Ihyā’ Ulūm al-Dīn menawarkan sufisme yang dinamis dan kreatif dengan melihat kehidupan sebagai proses untuk mencapai penyempurnaan diri yang harus dilalui melalui aktivitas yang kreatif. Kitab Ihyā’ Ulūm al-Dīn mendapat sambutan antusias dari kalangan Islam, karena al- Ghazali mengelaborasi tasawuf dalam al-Qur’an dan Sunnah, sehingga Mir Valiuddin menulis disertasinya, The Qur`anic Sufism (Sufisme dalam al-Qur`an). Ia menyuguhkan konsep cinta (mahabbah), tauhīd (monoteisme), makhafah (takut) dan ma’rifah (pengetahuan). Di antara tokoh sufi terbesar yang terpengaruh oleh al-Ghazali ialah Muhyiddin Ibn Arabi (1165-1240) tentang perwujudan Tuhan secara keseluruhan alam nyata dan alam ghaib, kemudian al- Sya’rani (w.973/1585) salah seorang pengikut tarekat Syadziliyah (didirikan oleh al-Syadzili, w.656/1258) tentang akhlak bahwa hidup yang baik terletak pada pengabdian terhadap orang lain. Di samping itu, karya-karya al-Ghazali juga mempengaruhi penulis Kristen terbesar pada abad pertengahan, yaitu St. Thomas Aquinas (1225-1274) tentang konsep Beatic Vision. Penulis generasi Kristen selanjutnya yang dapat dijumpai adanya dampak al-Ghazali adalah mistikus Perancis Pascal (1623-1662) tentang intuisi, yaitu hanya hati yang sadar akan Tuhan dan dapat memperoleh pengalaman langsung tentang Tuhan, bukan pikiran.