To see the other types of publications on this topic, follow the link: Musica barroca.

Journal articles on the topic 'Musica barroca'

Create a spot-on reference in APA, MLA, Chicago, Harvard, and other styles

Select a source type:

Consult the top 50 journal articles for your research on the topic 'Musica barroca.'

Next to every source in the list of references, there is an 'Add to bibliography' button. Press on it, and we will generate automatically the bibliographic reference to the chosen work in the citation style you need: APA, MLA, Harvard, Chicago, Vancouver, etc.

You can also download the full text of the academic publication as pdf and read online its abstract whenever available in the metadata.

Browse journal articles on a wide variety of disciplines and organise your bibliography correctly.

1

Cusick, Suzanne, and Lucia Becker Carpena. "Barroco em contexto." Per Musi, no. 19 (2009): 7–17. http://dx.doi.org/10.1590/s1517-75992009000100002.

Full text
Abstract:
Quem produziu música durante o longo período histórico que hoje chamamos "Barroco"? Quem a escutou? Como a prática musical teria articulado relações de poder, tanto dentro das culturas européias nas quais as estéticas barrocas nasceram quanto nas terras americanas que estas mesmas culturas colonizaram? Por que, no século XXI, poderíamos continuar a achar esta música interessante e bonita? Por que uma compreensão maior do Barroco pode ser útil nos dias de hoje? Este ensaio abordará estas questões preliminarmente situando a música barroca em relação aos sistemas emergentes de representação, trocas econômicas, poder político e produção artística que caracterizaram a longa transição das crises epistemológicas do final do século XVI da cultura européia, que se interligava com a resolução destas crises nos paradigmas da modernidade iluminista do século XVIII.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
2

Hudde, Hermann. "La Musica Colonial Venezolana - Collegiun Musicum ‘Fernado Silva-Morvan’ and Camerata Barroca de Caracas Isabel Palacios cond FD3982007842 Notes and translations included." Nineteenth-Century Music Review 11, no. 1 (June 2014): 172–74. http://dx.doi.org/10.1017/s1479409814000226.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
3

Lambea, Mariano. "Un ejemplo ilustrativo del proceso de cambio entre el villancico renacentista y el barroco." Anuario Musical, no. 56 (December 30, 2001): 59. http://dx.doi.org/10.3989/anuariomusical.2001.56.98.

Full text
Abstract:
Tras un breve comentario histórico de carácter general sobre diversos aspectos de la mentalidad barroca, el artículo intenta ilustrar el proceso de cambio que se da, a diversos niveles de apreciación, entre el villancico renacentista y el barroco. Para ello se procede a confrontar las dos versiones musicadas del antiguo estribillo de carácter tradicional titulado «No puedo apartarme», procedentes, respectivamente, de un compositor anónimo en el Cancionero Musical de Palacio (siglos XV-XVI) y de Juan Vásquez en su Recopilación de Sonetos y Villancicos (1560). Por último se comparan estas versiones renacentistas con el villancico barroco «Madre, el amor» (principios del siglo XVII) de Joan Pau Pujol, cuyo estribillo, más moderno y de creación culta, ofrece una temática literaria parecida pero, musicalmente, es más evolucionado y elaborado.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
4

Bejarano Pellicer, Clara. "Músicos ante los tribunales civiles y religiosos (siglos XVII-XVIII)." Historia. Instituciones. Documentos 47 (December 1, 2020): 71–96. http://dx.doi.org/10.12795/hid.2020.i47.03.

Full text
Abstract:
La sociedad barroca vivió un clima de irritabilidad notable, explicado por las circunstancias, por muy diversas razones, que afectó a todos sus integrantes. Los músicos, conocidos por su temperamento conflictivo, también protagonizaron muchos incidentes, aunque en una proporción mínima desembocaron en los tribunales de justicia. Este trabajo se propone analizar una muestra de pleitos civiles y religiosos que afectaron a músicos del mundo hispánico en los siglos XVII y XVIII, con el objetivo de distinguir las causas que les movían y perjudicaban en mayor medida o aquellas faltas que la sociedad barroca consideraba imperdonables en los músicos. Esto revelará si efectivamente la mala fama de este grupo socioprofesional está basada en una realidad contrastable. Esto ofrece interés con vistas al estudio de la profesión musical en el Barroco hispánico y asimismo de la conflictividad social propia de entonces.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
5

Josa, Lola. "«Al aire» del to barroc." SCRIPTA. Revista Internacional de Literatura i Cultura Medieval i Moderna 11, no. 11 (June 11, 2018): 159. http://dx.doi.org/10.7203/scripta.11.12590.

Full text
Abstract:
Resum: El paisatge bucòlic es va convertir en una espècie de partitura i de joc metalíric en els tons barrocs de tal manera que sembla com si els intèrprets i les veus que els canten només tinguessin que seguir les indicacions que els tòpics poètics dicten des del text per a que la sonoritat, l’harmonia i la música fossin possibles. Resulta molt curiós també que, tan tardanament, fos a propòsit de l’amor bucolicopastoral el pretext amb què l’incipient art del to es mostrés més experimental. Només aquest motiu musical podria justificar, que, a principis del segle XVII, proliferessin les composicions de tons de temàtica bucòlica i d’aquells altres que estan centrats en una Natura, si bé no idealitzada, no advertida pel més tardà panteisme egocèntric. En aquest treball ens centrarem, per tant, en les causes d’aquest esforç d’originalitat musical i de llurs èxits, així com la repercussió que va tenir en la poesia musicada. També seguirem l’evolució poeticomusical del to bucolicopastoral de la mà dels millors compositors peninsulars (alguns encara desconeguts) per a terminar oferint les característiques més significatives que permeten fixar-lo com una de les importants tipologies de la història de la música peninsular del segle XVII.. Paraules clau: to barroc, poesia i música del segle XVII, bucolisme líric, estudi interdisciplinar, llenguatge poeticomusical. Abstract: The bucolic landscape became a kind of sheet music and metalyrical game in baroque tonos in such a way that it seems as if the performers and the voices that sing them have only to follow the indications that the poetic topics dictate from the text so that the sonority, harmony and music were possible. It is very curious also that, so belatedly, it was on the subject of pastoral-bucolic love the pretext with which the incipient art of the tono was more experimental. Only this musical motif could justify, that, at the beginning of the XVII century, the compositions of bucolic tonos proliferated and of those others that are centered in a Nature, although not idealized, not noticed by the later egocentric pantheism. In this work we will focus, therefore, on the causes of this effort of musical originality and its achievements, as well as the repercussion that it had on musicalized poetry. We will also follow the poetic-musical evolution of the bucolic-pastoral tono along with the best peninsular composers (some still unknown) to end up offering the most significant characteristics that allow us to fix it as one of the important typologies of the history of the peninsular music of the XVII century. Keywords: Baroque tono; Poetry and music of the seventeenth century; Lyric bucolicism; Interdisciplinary study; Poetic-musical language.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
6

Lopes, Mário Sève Wanderley. "A retórica musical e o choro." Música Popular em Revista 6, no. 1 (August 29, 2019): 56–91. http://dx.doi.org/10.20396/muspop.v6i1.13149.

Full text
Abstract:
Este artigo tem a intenção de apontar caminhos para a análise do choro, a partir de um referencial teórico da retórica musical (CANO, 2011; BARTEL, 1997; RATNER, 1980). O texto associa alguns conceitos da retórica musical com procedimentos usados na música que surgiu no Brasil no século XIX a partir das danças que chegaram da Europa. São apresentadas as supostas origens e significados do termo choro (TINHORÃO, 1991; ARAGÃO, 2013; CAZES, 2010). São descritos os contextos do surgimento da retórica, da música poética e do desenvolvimento do sistema retórico-musical, a partir de pesquisas musicológicas em tratados barrocos (REBOUL, 2004; CANO, 2011; BUELOW, 1980). São expostas aplicações da chamada “teoria das tópicas” fora do âmbito da música barroca — incluindo-se aí o classicismo europeu (RATNER, 1980), diferentes estilos musicais brasileiros (PIEDADE, 2007) e o choro, especialmente. Por fim, são relacionados alguns conceitos e usos de figuras retóricas para propor um paralelo possível entre exemplos musicais extraídos de obras barrocas e de peças do repertorio de choros.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
7

Cusick, Suzanne, and Silvana Scarinci. "Gênero e música barroca." Per Musi, no. 20 (2009): 07–15. http://dx.doi.org/10.1590/s1517-75992009000200002.

Full text
Abstract:
Na Europa dos séculos XVII e XVIII, a cultura musical e aquilo que os antropólogos denominam de "sistema de sexo/gênero" eram áreas importantes para seres humanos comuns (e não filósofos) confrontarem e se engajarem com as ansiedades epistemológicas e sociais que caracterizavam a era. Este ensaio deverá explorar a miríade de relações entre gênero e cultura musical barroca, com ênfase especial nos aspectos mais exóticos destas relações - os papéis adotados pelas cortesãs, castrati e seus patrões da mais alta elite com o intuito de manter a prática musical como um meio para a representação e circulação de poder e desejo..
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
8

Barros, José Costa D'Assumção. "Renascimento e Barroco – um paralelo contrastante através da Pintura e da Música." Arteriais - Revista do Programa de Pós-Gradução em Artes 3, no. 5 (December 29, 2017): 91. http://dx.doi.org/10.18542/arteriais.v3i5.5358.

Full text
Abstract:
ResumoEste artigo busca refletir sobre as relações entre Artes Visuais e Músico no âmbito de momentos específicos da História da Arte, elaborando uma análise comparativa entre a arte renascentista e a arte barroca, examinando as relações entre artes visuais e Música. Os elementos essenciais do estilo Barroco e do estilo Renascentista são considerados em oposição de modo a identificar possíveis similitudes existentes entre os aspectos pictóricos e os aspectos musicais de cada um destes estilos. O artigo parte do pressuposto de que, uma vez que estejam envolvidas pelo mesmo contexto histórico-social, a produção artística visual e a produção artística musical de um mesmo período e sociedade devem trazer elementos fundamentais em comum, e que, de maneira análoga, podem ser percebidas mudanças e rupturas entre as artes visuais e sonoras de dois períodos históricos distintos. Metodologicamente, dialoga-se na parte inicial do artigo com o sistema conceitual proposto por Wölfflin para análise de estilos artísticos. Na parte final do artigo dialoga-se teoricamente com a filosofia nietzscheniana, ao utilizar-se os conceitos de apolíneo e dionisíaco em sua aplicabilidade às artes visuais e à música.AbstractThis article attempts to develop a reflection about the relations between visual arts and music in the ambit of specifically historical periods, elaborating a comparative analysis from the renaissance and baroque arts, examining the relations between visual arts and Music. The essential elements of the Baroque Style and of the Renaissance Style are considered in opposition in order to identify possible similarities existent between the pictorial and musical aspects of which one of these styles. In the methodological aspects, the initial part of the article dialogues with the conceptual system considered by Wöfflin for analysis of artistic styles. In the last part of the article, it is establish a dialogue with the Nietzsche’s Philosophy in the use of the concepts of apolinian and dionysiac.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
9

Ferri-Benedetti, Flavio. "“La tua Grecia, la quale a me non è Dio”: Martello y Metastasio reinterpretando a Aristóteles." Humanitas 65 (August 30, 2016): 219–50. http://dx.doi.org/10.14195/2183-1718_65_12.

Full text
Abstract:
Martello en 1714 y Metastasio en 1773-1783: dos autores italianos, pertenecientesambos a la Accademia dell’Arcadia, que tratan, por un lado, de reinterpretar y comprender según las novedades literarias y filosóficas de la época los preceptosde la Poética aristotélica (ya tergiversados ampliamente por el recelo de los eruditos del siglo anterior) y, por otro lado, de aplicar esta nueva perspectiva al importante género del teatro musical, el dramma per musica. Buscamos y comparamos aquí los posibles enlaces entre ambos autores en el tratamiento de los preceptos aristotélicos aplicados al rico entramado del teatro barroco tardío y del melodrama.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
10

Torrente, A. "Concierto barroco." Early Music 35, no. 1 (January 16, 2007): 120–22. http://dx.doi.org/10.1093/em/cal098.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
11

JACKSON, KENNETH DAVID. "MACHADO MUSICAL: NOTAS SOBRE MÚSICA E ESCRITA." Machado de Assis em Linha 12, no. 26 (April 2019): 109–24. http://dx.doi.org/10.1590/1983-6821201912267.

Full text
Abstract:
Resumo O presente estudo tem como objeto a influência da ópera e da música no método de composição do escritor. Para tanto, examina motivos ligados à música que serão desenvolvidos nos romances. Ao fim, propõe encontrar na ficção a encenação de uma cidade-teatro, na tradição barroca do grande teatro do mundo.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
12

Piedade, Acácio Tadeu de Camargo, and Allan Medeiros Falqueiro. "A retórica musical da MPB: uma análise de duas canções brasileiras." DAPesquisa 2, no. 4 (November 26, 2019): 463–71. http://dx.doi.org/10.5965/1808312902042007463.

Full text
Abstract:
Este artigo tem a retórica musical como objeto de estudo principal. Inicialmente, comentaremos o sistema retórico-musical do período barroco, e em seguida apresentaremos uma análise musical de duas canções da MPB procurando aplicar esta teoria. Estas canções apresentam aspectos opostos, e procuraremos interpretar esta dualidade conforme o sistema retórico-musical.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
13

Alves, Maria Theresa Abelha. "“A fuga para o Egipto”: pulsação de cor e sentido num concerto (neo)barroco." Abril – NEPA / UFF 2, no. 3 (November 19, 2009): 8–20. http://dx.doi.org/10.22409/abriluff.v2i3.29797.

Full text
Abstract:
O presente artigo propõe uma análise intersemiótica da novela de Mário Cláudio, A fuga para o Egipto, a partir dos seguintes pressupostos: 1) A transformação em palavras do quadro homônimo de Giambattista Tiepolo, pelo exercício de ekphrasis, que reproduz o jogo de claro escuro, as proporções, o geometrismo, e toda a temática barroca que instruiu a pintura do artista veneziano. 2) A analogia que a novela estabelece com a música barroca, ao transformar a pintura em tema e ao conferir a cada personagem que monologa o estatuto de voz, configurando uma nova arte musical da “fuga”. 3) A metamorfose da tela em texto como fruto de uma observação que, sensível e teoreticamente, acompanha a saga da humanidade e a evolução do artesanato à arte.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
14

CAIXETA, Maryllú de Oliveira. "A LITERATURA LATINO- AMERICANA E AS ALEGORIAS NACIONAIS DE “CONCIERTO BARROCO”." MOARA – Revista Eletrônica do Programa de Pós-Graduação em Letras ISSN: 0104-0944 1, no. 31 (August 3, 2016): 79. http://dx.doi.org/10.18542/moara.v1i31.3614.

Full text
Abstract:
A identidade problemática da América Latina reflete-se na recorrência do tema na literatura realizada nessa parte do continente. As imagens de Caliban, do antropófago e a atribuição de um sentido barroco à experiência latino- americana caracterizam uma parte expressiva da literatura em questão. O “Concierto Barroco” de Carpentier exemplifica, por meio do personagem Amo, as dificuldades da elite crioula em encontrar uma origem nobre para si na Europa de seus avós e mesmo de identificar-se com ela. O personagem escravo músico Filomeno naturaliza a fabulação, assim como o Amo, e transita abusadamente entre as hierarquias, alegorizando o sentido barroco da identidade em questão. O jazz é o produto crioulo, antropofágico e barroco de negros cuja origem apagada na história foi substituída pela fabulação nos spiritual, num caminho musical que renovou a música moderna no mundo todo. É significativo que Carpentier tenha criado por meio de Filomeno a unidade da experiência americana, cuja fronteira é o México. PALAVRAS- CHAVE: barroco; antropofagia. Literatura latino- americana.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
15

Pérsico, Gabriel. "LA REFUTACIÓN EN LA DISPOSICIÓN MUSICAL BARROCA O CÓMO ARGUMENTAR CON SONIDOS." Revista Música 18, especial (October 21, 2018): 69–92. http://dx.doi.org/10.11606/rm.v18iespecial.151083.

Full text
Abstract:
Estudiaremos en este trabajo algunos de los distintos recursos de oposición argumental, basados en la retórica textual, que se emplearon en la música barroca. Ejemplificaremos con fragmentos del Aria Seele, para soprano y flauto traverso obligato, del Oratorio de Pascua, BWV 249 de Johann Sebastian Bach.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
16

Mercadal Molina, Cecilia. "Los presocráticos en la música barroca: una lección de filosofía musical." Escritura e Imagen 16 (December 16, 2020): 379–89. http://dx.doi.org/10.5209/esim.73044.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
17

Teixeira, William. "Dos limites da colaboração musical." Revista Brasileira de Música 33, no. 2 (July 22, 2021): 597–618. http://dx.doi.org/10.47146/rbm.v33i2.39325.

Full text
Abstract:
Neste breve ensaio, são discutidas algumas definições que podem auxiliar a compreensão das possibilidades e dos limites da criação musical colaborativa. Para tanto, é realizada uma primeira exposição dos postulados ontológicos de Nicholas Wolterstorff para a obra musical. Em seguida, são apresentados exemplos de colaboração musical desde o período Barroco até casos recentes, traçando algumas constantes entre os processos. Por fim, uma proposição de caminhos para a colaboração visa amplificar sua potência em produzir diversidade musical a partir da diversidade de sujeitos.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
18

Rosa Montagut, Marian. "Música y fiesta barroca: celebraciones en Tortosa en honor de Felipe V (1701)." Anuario Musical, no. 59 (December 30, 2004): 85. http://dx.doi.org/10.3989/anuariomusical.2004.59.60.

Full text
Abstract:
El presente trabajo se basa en un caso concreto de presencia musical en el contexto de unas celebraciones ciudadanas que tuvieron lugar en Tortosa, como festejo y propaganda política a favor de un nuevo y recién coronado monarca, a principios de 1701: el borbón Felipe de Anjou. El vehículo para analizar la variada y abundante participación musical de dichas festividades es un documento impreso en Barcelona en 1701, titulado "Alborozos festivos, leales obsequiosas demostraciones con que la fidelissima y exemplar ciudad de Tortosa celebró el feliz arribo a su real corte de nuestro gran monarca, y señor D. Felipe de Borbón rey de las Españas (que Dios guarde)". La importancia de este impreso anónimo radica, por un lado, en la detallada descripción que nos ofrece del papel primordial que desempeñó la música —junto con otras manifestaciones artísticas— en la mayor parte de los actos realizados, y por otro lado, en ser un testimonio paradigmático de la relación entre música y fiesta en el barroco hispánico.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
19

Viana, Fábio Henrique. "Maravilha e conhecimento na arte religiosa de Minas colonial." Per Musi, no. 24 (December 2011): 143–50. http://dx.doi.org/10.1590/s1517-75992011000200015.

Full text
Abstract:
A arte religiosa barroca construiu verdadeiras máquinas capazes de maravilhar quem se aproximasse. O objetivo era a conversão do fiel e a maravilha, a isca que o podia atrair, fazendoo considerar os ensinamentos da Igreja. Nesse sentido, procurase identificar na pintura, talha e música religiosas de Minas colonial alguns artifícios usados para maravilhar e ensinar os fiéis.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
20

Gilabert, Gaston. "L’èxtasi poètic de Fontanella: metateatre i música a la Lloa per la Tragicomèdia pastoral d’amor, firmesa i porfia." SCRIPTA. Revista Internacional de Literatura i Cultura Medieval i Moderna 11, no. 11 (June 11, 2018): 178. http://dx.doi.org/10.7203/scripta.11.12592.

Full text
Abstract:
Resum: En absència d’estudis monogràfics sobre la Lloa de Fontanella, aquest article n’ analitza l’estructura dramàtica, començant amb una reflexió sobre llur classificació dintre del gènere i sobre l’espai de la Barcelona del segle XVII que podria haver-la escenificat. La importància funcional que el poeta barceloní atorga a la música i al metateatre condueixen a una interpretació de la Lloa des d’un punt de vista poeticomusical, la qual cosa permet una nova lectura de certs passatges i una valoració crítica que afecta, no només a la peça en qüestió sinó a tota la Tragicomèdia pastoral d’amor, firmesa i porfia i al caràcter d’avantguarda del teatre català de l’Edat Moderna Paraules clau: Francesc Fontanella, teatre català, literatura barroca, música, Barcelona. Abstract: In the absence of monographic studies on Fontanella’s Lloa, this paper analyses its dramatic structure, starting with a reflection on their classification within the genre and on the context of 17th century Barcelona where it could have been staged. The functional importance that this Barcelonian poet grants to music and metatheatre leads to an interpretation of the Lloa from a poetic-musical point of view, which allows a new reading of certain passages and a critical evaluation that affects not only the piece in question, but also the whole Tragicomèdia pastoral d’amor, firmesa i porfia and the avant-garde character of the Catalan theatre of the Modern Age. Keywords: Francesc Fontanella, Catalan theatre, baroque literature, music, Barcelona.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
21

Sarfson Gleizer, Susana, and Rodrigo Madrid Gómez. "Americanidad en la música barroca andina (Bolivia, Ecuador, Perú): sincretismo e identidades." Acta Hispanica 23 (September 25, 2018): 341–47. http://dx.doi.org/10.14232/actahisp.2018.23.341-347.

Full text
Abstract:
Cuando las ciudades virreinales del otrora imperio incaico buscaban consolidar una identidad, los elementos culturales de la metrópoli se entrelazaron con la tradición antigua, de manera que el sincretismo da un carácter singular a las manifestaciones culturales andinas del siglo XVIII. En este trabajo se reflexiona acerca de rasgos culturales propios, cuyas raíces se remiten tanto a los modelos españoles como a los propios de los pueblos originarios, que sustancian creaciones musicales que se enmarcan en la estética del barroco pero con elementos distintivos del mundo andino. Así, por ejemplo, advocaciones marianas cuya imagen se identifica con una ñusta, van acompañadas de música propia, que presentamos junto con otros ejemplos de sincretismo musical y cultural, a partir de una labor investigadora realizada en archivos de Bolivia, Ecuador y Perú.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
22

Soler Campo, Sandra. "Vittoria Aleotti e Isabella Leonarda, compositoras del barroco italiano." RICSH Revista Iberoamericana de las Ciencias Sociales y Humanísticas 9, no. 18 (February 16, 2021): 254–65. http://dx.doi.org/10.23913/ricsh.v9i18.235.

Full text
Abstract:
En el presente artículo se realizará un recorrido histórico del barroco musical Italiano en el que se describirán cuáles eran las posibilidades de algunas mujeres músicas en este periodo así como las posibilidades que tenían para formarse y posteriormente dedicarse a la composición. Así también, se hará mención de la vida y obra de Vittoria Aleotti e Isabella Leonarda, dos de las compositoras más representativas de los siglos XVI y XVII del barroco italiano. Sus obras fueron fundamentalmente vocales y se escribieron para una, dos, tres y/o cuatro voces. Todo ello tuvo lugar en un momento histórico en el que la voz femenina era cada vez más aclamada por el público.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
23

Guzmán, José Antonio. "Inventario que contiene instrumentos y papeles de música, México, 1782." Cuadernos de Investigación Musical, no. 9 (February 27, 2020): 84–105. http://dx.doi.org/10.18239/invesmusic.v0i9.2133.

Full text
Abstract:
Descripción de un documento que consigna un inventario de papeles de música e instrumentos musicales en la Ciudad de México (1782), que pertenecieron a don Miguel de Berrio, marqués del Jaral, rico y prominente aristócrata novohispano. Se mencionan instrumentos (especialmente violines) de los mejores constructores de la época. Los “papeles de música” muestran un repertorio de música instrumental de autores que circulaban en Nueva España a mediados del siglo XVIII y de la práctica musical en los salones aristocráticos de la nobleza novohispana. Conocimiento y popularidad de la música barroca y galante italiana y española.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
24

Valle. "MÚSICA Y RETÓRICA: UNA NUEVA TRAYECTORIA DE LA "ARS MUSICA" Y LA "MUSICA PRACTICA" A COMIENZOS DEL BARROCO." Revista de Musicología 10, no. 3 (1987): 811. http://dx.doi.org/10.2307/20795173.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
25

Reily, Suzel Ana. "A experiência barroca e a identidade local na Semana Santa de Campanha, Minas Gerais." Per Musi, no. 24 (December 2011): 43–53. http://dx.doi.org/10.1590/s1517-75992011000200006.

Full text
Abstract:
Este trabalho analisa a formação de uma sensibilidade barroca em Minas Gerais a partir da orientação participativa e altamente emotiva das festas coloniais, cujo legado se mantem presente nas festas religiosas de muitas antigas cidades mineradoras do estado. Enfocando as celebrações da Semana Santa na cidade sul-mineira de Campanha, o texto mostra como este evento anual era organizado pela Irmandade do Santíssimo Sacramento, passando então às mãos de uma comissão local após a extinção da irmandade. Se até meados do século XIX, havia músicos semi-profissionais contratados para tocar e cantar nas celebrações, a música foi assumida progressivamente por grupos de amadores. Assim, a festa passou a ser entendida como uma produção local e a cada ano a população renova o seu orgulho campanhense, ao contemplar sua capacidade de produzir um evento tão 'maravilhoso'.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
26

Paz Barahona, Carlos. "Juego, símbolo y fiesta en Concierto barroco de Alejo Carpentier, una mirada desde la música." Revista de Filología y Lingüística de la Universidad de Costa Rica 31, no. 1 (March 16, 2005): 71. http://dx.doi.org/10.15517/rfl.v31i1.4410.

Full text
Abstract:
El presente artículo propone una interpretación de la novela Concierto barroco del escritor Alejo Carpentier, utilizando para ello las herramientas de la hermenéutica de Hans Georg Gadamer: el juego, el símbolo y la fiesta, partiendo, a su vez, de un universo musical presente en la obra que es también preocupación constante en la vida del autor: la música latinoamericana.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
27

Martinez, Gandhi De Oliveira, and Acácio Tadeu de Camargo Piedade. "Considerações sobre o caráter sombrio na música." Revista Música 18, no. 2 (December 23, 2018): 66–80. http://dx.doi.org/10.11606/rm.v18i2.148296.

Full text
Abstract:
Atualmente há uma forte presença do caráter sombrio nas artes, literatura e entretenimento. Este artigo busca investigar o sombrio como tópica musical através de um levantamento preliminar do campo do sombrio na música. Iniciamos discutindo questões como a luminosidade e suas associações com o medo, o diabólico e o grotesco. Após comentar o expressionismo no cinema e o movimento gótico dos anos 1980, apresentaremos um histórico do sombrio como tópica musical a partir de figuras de retórica do período barroco e tópicas posteriores como ombrae das unheimliche. Na conclusão, tentaremos argumentar que o sombrio é uma tópica musical contemporânea levando em conta toda essa trajetória histórica e sua intensificação pela arquitetura simbólica da indústria do entretenimento.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
28

Garoz and Muñoz. "Estética musical del barroco tardío valenciano. José Pradas Gallén (1689-1757)." Revista de Musicología 19, no. 1/2 (1996): 357. http://dx.doi.org/10.2307/20797105.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
29

Ballús Casóliva, Glòria. "Música i músics del Barroc català. El mestre de capella de la Seu de Manresa, Josep Masvasí (1731-1762)." Anuario Musical, no. 61 (December 31, 2006): 167. http://dx.doi.org/10.3989/anuariomusical.2006.61.8.

Full text
Abstract:
El músic català Josep Masvasí fou mestre de capella de la Seu de Manresa (1731-1762). Malgrat aquesta llarga estada de 31 anys, tenim poques notícies de la seva producció musical, doncs només es conserva un Responsori per les Matines de Nadal (1733) i la informació de varis oratoris sacres que foren cantats a Manresa per la capella de música de la Seu. Una anàlisi d’aquest nocturn Verbum caro factum est ens mostra les tècniques compositives que utilitzava, oferint així un exemple d’aquest període del barroc musical català.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
30

Tanco, Matías. "Armonía como cifrado en la audición musical." Epistemus. Revista de Estudios en Música, Cognición y Cultura 4, no. 1 (February 2, 2017): 111. http://dx.doi.org/10.21932/epistemus.4.3063.1.

Full text
Abstract:
El cifrado de números romanos es el tipo de escritura más utilizado en los ámbitos académicos para el análisis armónico de obras musicales. En este trabajo indagamos el uso del cifrado armónico que los estudiantes de música realizan en actividades de audición musical. En el estudio, los participantes transcribieron el preludio de una suite barroca para cello, en donde la melodía compuesta presentaba tonos sucesivos (no simultáneos) en una textura de conducción de voces. Durante la realización de la tarea los alumnos realizaron producciones sonoras con la voz y/o un instrumento para tocar y escribir las reducciones armónicas en un pentagrama, a partir de las cuales finalmente cifraron los acordes. Los resultados del estudio presentan diferentes respuestas para los grados armónicos que fueron cifrados entre los límites de las armonías de tónica y dominante de la primera frase del preludio. La discusión de los resultados obtenidos vincula a la audición musical que se produce en la interacción del alumno con la grabación y la producción de reducciones armónicas para la interpretación del movimiento de las voces, involucrando aspectos performáticos que se integran al análisis, la teoría musical y la notación de la armonía como cifrado.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
31

Lanzoni, Pablo Alberto. "Apontamentos retórico-musicais no Largo do Concerto n.5, BWV 1056, de Johann Sebastian Bach." Per Musi, no. 27 (June 2013): 218–28. http://dx.doi.org/10.1590/s1517-75992013000100019.

Full text
Abstract:
O presente artigo discute a análise retórica do Largo do Concerto n.5 em Fá menor, BWV 1056 de Johann Sebastian Bach. No primeiro momento, é apresentada uma revisão dos princípios retóricos e de como eles se transportam à música. A seguir, é proposta uma análise do movimento mencionado, partindo da discussão já exposta. O exercício analítico exemplifica como os princípios retóricos estão intimamente relacionados à música do período barroco.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
32

Peidró Padilla, Octavio J. "De la novela ejemplar a la zarzuela: intertextualidad y transcodificación en El celoso extremeño de Gonzalo Cantó y Pablo Parellada; el recurso cervantino como materia de construcción musical en el compositor Tomás Barrera Saavedra." Cuadernos de Investigación Musical, no. 2 (November 17, 2017): 92–108. http://dx.doi.org/10.18239/invesmusic_2017.02.1552.

Full text
Abstract:
El presente artículo analiza el proceso de creación de la zarzuela El celoso extremeño (1908) a través del referente semiótico legado por Miguel de Cervantes en el siglo XVII, tanto desde su vertiente literaria (libreto de Cantó y Parellada), como musical (partitura de Tomás Barrera).
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
33

Dottori, Maurício. ""Ut Rhetorica Musica" - Análise do Moteto "O Vos Omnes" a dois coros, de Manoel Dias de Oliveira." Revista Música 3, no. 1 (May 1, 1992): 53. http://dx.doi.org/10.11606/rm.v3i1.55038.

Full text
Abstract:
Na fase inicial do barroco, quando as cadências exigidas pela retórica musical, com fins expressivos, tornaram-se freqüentes, um número significativo de teóricos, em sua maioria alemães, tomaram emprestada a terminologia das figuras da retórica clássica, tendo em vista as tradicionais (ainda que genéricas) afinidades entre a música e a retórica, para explicar de forma racional as licenças praticadas pelos compositores de então. Na medida em que, durante o período barroco, as "figurae" musicais, que foram liberdades tomadas sobre os limites da teoria do contraponto - teoria que nada mais é do que a classificação sistemática dos intervalos melódicos e harmônicos e das suas possíveis combinações e progressões -, foram se tornando habituais, cada vez menos houve necessidade de justificá-las através de uma comparação com a retórica clássica. Tampouco os manuais de baixo contínuo jamais ganharam importância como base teórica para as novas composições, mas foram sempre uma espécie de auxílio técnico para elas, justificando (contrapontisticamente) as partes intermediárias deixadas sem escrever. Aquilo que os teóricos alemães haviam racionalizado tornara-se parte do ofício de todo compositor. Se Manoel Dias de Oliveira fez ou não uso de alguma terminologia, é impossível de se determinar, e a resposta provável é não; mas, que ele enfatizava a retórica musical torna-se óbvio na análise de um único moteto seu, o "O vos omnes", pertencente ao grupo de "Motetos de Passos", a dois coros, flautas, trompas e baixo.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
34

Bermejo Gregorio, Jordi. "Perdón, restitución y teatro musical: Antonio de Zamora y su visión poético-musical de los sublevados españoles durante la Guerra de Sucesión." SCRIPTA. Revista Internacional de Literatura i Cultura Medieval i Moderna 11, no. 11 (June 11, 2018): 237. http://dx.doi.org/10.7203/scripta.11.12594.

Full text
Abstract:
Resumen: Este trabajo estudia el discurso de Antonio de Zamora sobre el arrepentimiento y restitución de la lealtad hacia Felipe V dirigido a los sublevados españoles durante la Guerra de Sucesión. Se comprobará la importancia propagandística y retórica que, para ello, adquirieron las formas poético-musicales y escénicamente espectaculares de las fiestas reales –especialmente en el caso de la zarzuela Viento es la dicha de amor (1708).. Palabras clave: zarzuela barroca, Antonio de Zamora, Guerra de Sucesión, Felipe V, bando austracista. Abstract: This work studies the speech of Antonio de Zamora about the remorse and restitution of the loyalty towards Philip V directed to the Spanish rebels during the War of Succession. It will prove that the propagandistic and rhetorical importance that the poetic-musical and spectacularly forms of palatial dramas acquired to send out that political message –especially in the case of zarzuela Viento es la dicha de amor (1708). Keywords: baroque zarzuela, Antonio de Zamora, War of the Spanish Succession, Philip V, Austrian side.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
35

Romero Medina, Raúl. "Con grande alarido y regosijo y mucha música. La boda del V marqués de Cañete con María de la Cerda y las fiestas organizadas en San Lorenzo de la Parilla en 1605." IMAGO. Revista de Emblemática y Cultura Visual, no. 12 (January 28, 2021): 51. http://dx.doi.org/10.7203/imago.12.17060.

Full text
Abstract:
ABSTRACT: In 1605 the festivities for the wedding of Juan Andrés Hurtado de Mendoza, son ot the IV Marquis de Cañete, and María de la Cerda, daughter of the V Duke of Medinaceli, was celebrated in the town of San Lorenzo de la Parilla. The analysis of an unpublished document that relates what happened, allows us focus attention on the visual culture of this festive scene, where music, dance, bullfighting, gifts and food abound. I dedicate these pages to the study of this ephemeral, but also mental image of the baroque city celebrating festivals. KEYWORDS: Wedding, Marquis of Cañete, San Lorenzo de la Parrilla, Festivities, Ephemeral Image, Baroque City. RESUMEN: En 1605 se celebraban en la villa de San Lorenzo de la Parilla las fiestas por la boda de Juan Andrés Hurtado de Mendoza, hijo del IV marqués de Cañete, y María de la Cerda, hija del V duque de Medinaceli. El análisis de un documento inédito que relata lo acontecido, nos permite centrar la mirada en la cultura visual de esa escenografía festiva, donde no faltó la música, la danza, los toros, los regalos y la comida por doquier. Al estudio de esta imagen efímera, pero también mental, de la ciudad barroca en fiestas, consagramos estas páginas. PALABRAS CLAVES: Boda, marqués de Cañete, San Lorenzo de la Parrilla, fiestas, imagen efímera, ciudad barroca.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
36

Matthews, Kyle. "“Baroque Jazz: Toward a New Understanding of Musical Form in Carpentier's Concierto Barroco.”." Latin American Literary Review 44, no. 87 (April 26, 2017): 2. http://dx.doi.org/10.26824/lalr.16.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
37

Etzion, Judith. "Latin Polyphony in the Early Spanish Baroque: Suggestions for Stylistic Criteria." Anuario Musical, no. 56 (December 30, 2001): 75. http://dx.doi.org/10.3989/anuariomusical.2001.56.99.

Full text
Abstract:
El presente artículo se centra en los rasgos estilísticos principales de determinadas obras con texto latino de Mateo Romero (Maestro Capitán), en relación al estudio de algunas pautas básicas dentro de la diversidad genérica y estilística del corpus latino del barroco español temprano. El trabajo demuestra esencialmente cómo, por una parte, las obras contrapuntísticas de Romero, escritas en el supuestamente llamado "estilo antiguo" están substancialmente modificadas, y, por otra, cómo los rasgos tradicionales se hallan comprendidos en sus obras escritas en el "nuevo estilo". Se pone especial interés en las obras policorales de Romero para ejemplificar la tendencia más progresiva del estilo policoral en el barroco español temprano.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
38

Sanchis Francés, Raül, and José Maria Esteve-Faubel. "Historiografia del “Ball de Torrent”: De la moixiganga barroca al quadre de balls populars valencians (1692-1929)." SCRIPTA. Revista Internacional de Literatura i Cultura Medieval i Moderna 1, no. 1 (June 17, 2013): 240. http://dx.doi.org/10.7203/scripta.1.2586.

Full text
Abstract:
Resum: El Ball de Torrent és una moixiganga dramàtica popular escenificada a la ciutat de València i altres indrets del País Valencià des de finals del segle XVII fins a principis del segle XX. Estava organitzada per agrupacions gremials, juntes d’hospitals o clavaris de festes i protagonitzada per personatges agrupats en comparses que representaven una paròdia sobre les relacions entre les estructures de poder i les classes populars. Tot i la variabilitat segons el moment històric, es conforma com una mescla de quadres amb danses, música i jocs teatrals. El ball interacciona de diverses formes amb algunes festes valencianes i és, probablement, una de les mostres de teatre de carrer més nostrades i menys estudiades de la València Moderna. En aquest article es realitza una revisió bibliogràfica crítica i una primera anàlisi historiogràfica.Paraules clau: Ball de Torrent, Dansa i música tradicional, Teatre, Moixiganga, Festa valencianaAbstract: Ball de Torrent (Dance of Torrent) is a popular dramatic masquerade staged in Valencia since the late seventeenth century to the early twentieth. It was organized by guilds, hospital managements or festival organizers. The actors were grouped in associations representing a parody on the relationships between power structures and popular classes. Despite the variability depending on the historical period, it consisted of a mixture of episodes or scenes with dance, music and theatre games. Any Festivals in Valencia are connected with the Ball de Torrent. It’s probably one of the most interesting samples of street theatre and studied under of the Modern Valencia. This paper analyses historical sources to review and critique bibliography.Keywords: Dance of Torrent, Traditional Dance and Music, Theatre, Masquerade, Feasts of Valencia
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
39

Caballero Fernández-Rufete, Carmelo. "Varia fortuna de un tono de comediantes: “Ama al que ama, Anajarte” de La fiera, el rayo, la piedra." Anuario Musical, no. 73 (December 18, 2018): 103. http://dx.doi.org/10.3989/anuariomusical.2018.73.07.

Full text
Abstract:
Resumen La única fuente musical conocida hasta la fecha perteneciente al drama mitológico calderoniano La fiera, el rayo, la piedra corresponde a la intervención “Ama al que ama, Anajarte”, cantada por Anteros en el momento en que el dios se presenta ante la desdeñosa reina de Trinacria, al final de la segunda jornada. Aunque la fuente musical no está exenta de problemas, su localización y edición nos obliga a plantearnos el papel que La fiera... jugó en la interacción entre drama y música en la escena española durante la década central del siglo XVII. Al mismo tiempo, el estudio del tono cantado por Anteros nos da pie para rastrear la circulación, difusión y popularización de algunos tonos teatrales del barroco y su arraigo en otros repertorios, tanto religiosos como profanos.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
40

Martín Márquez, Alberto. "Luis de Sandoval y Mallas: autor de villancicos." Anuario Musical, no. 62 (December 30, 2007): 75. http://dx.doi.org/10.3989/anuariomusical.2007.62.19.

Full text
Abstract:
La provisión de letras para villancicos en el Barroco español ha sido una materia eclipsada por el trabajo musical de los maestros de capilla. Este artículo presenta al burgalés afincado en Zamora, Luis de Sandoval y Mallas, uno de tantos poetas locales que esperan ser rescatados del anonimato. Mallas fue un autor de letras muy prolífico en la segunda mitad del siglo XVII, llegando a colaborar con una de las personalidades más relevantes de la música del momento: Juan García de Salazar, maestro de la Catedral de Zamora.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
41

Cardoso, Renato De Carvalho. "Uma suíte, sua entabulação e a poética do alaúde barroco: considerações sobre a Suite em Sol Menor BWV 995 de Johann Sebastian Bach." Revista Música 16, no. 1 (December 25, 2016): 231–40. http://dx.doi.org/10.11606/rm.v16i1.125016.

Full text
Abstract:
Este trabalho trata da contraposição entre a Suite em Sol menor para alaúde barroco, BWV 995, de Johann Sebastian Bach, com o manuscrito de época feito por um entabulador anônimo, conforme documentada no chamado Manuscrito de Leipzig (Coleção Becker III. 11. 3). Parte-se da ideia de que há um desalinhamento entre a obra concebida pelo compositor e a tradição instrumental na qual ela seria executada. Através de um procedimento comparativo de fontes, essa diferença será analisada em três tópicos: alteração do texto para fins de exequibilidade ao alaúde (supressão de notas, transposição de oitava, deslocamento rítmico); ornamentação (uníssonos alaudísticos, adição substanciosa de ornamentos, ornamentação do sujeito na fuga); articulação (ligados técnicos, de textura e fraseológicos, overlegato, articulação assimétrica). Dada a qualidade da adaptação à tablatura, é de conjectura entre musicólogos que o autor dessa entabulação seja um alaudista de alto nível profissional, do calibre de compositores como Silvius Leopold Weiss (1687 – 1750) ou Adam Falkenhagen (1697 – 1761), o que faz dessa fonte documental um marco qualitativo da prática interpretativa do barroco tardio. A reflexão empreendida busca valorizar a poética interpretativa da tradição alaudística no barroco, considerando sua particularidade criativa de se conceber a prática musical. Argumenta-se que fontes primárias como esta sejam de grande relevância para se entender mais de uma tradição instrumental, fruto da vida social dos músicos da época, e que elas devem ter um status privilegiado na abordagem da performance historicamente orientada.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
42

Villavicencio, Cesar Marino. "A Retórica do silêncio." Per Musi, no. 24 (December 2011): 101–9. http://dx.doi.org/10.1590/s1517-75992011000200011.

Full text
Abstract:
A teoria da retórica na música barroca revela-se, de modo geral, interpretativa e heterogênea, não havendo uma linha de pensamento fixa. Essa heterogeneidade torna-se evidente quando se analisa a utilização dos silêncios como figuras retóricas. Para definir as intencionalidades dos silêncios é necessário considerar os afetos que os cercam. Assim, por haver diversos afetos inerentes, há ainda mais deliberações subjetivas na análise dos silêncios. Sugerindo uma visão retórica plural, propõe-se diversos tipos de categorização bem como a coexistência de interpretações. Para apresentar os desdobramentos dos objetivos estéticos da meraviglia, que focam o escopo pragmático de deslumbrar inesperadamente criando percepções chocantes de admiração, busca-se um equilíbrio entre a teoria e a prática através de exemplificações musicais. A retórica é vista como a energia inerente na emoção e no pensamento, transmitida por meio de um sistema de signos, entre os quais a música, com o objetivo de influenciar terceiros em suas decisões e ações.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
43

TRAGTENBERG, Lucila ROMANO. "Interpretação vocal e imaginação criativa." Revista Música Hodie 17, no. 2 (May 22, 2018): 205. http://dx.doi.org/10.5216/mh.v17i2.49048.

Full text
Abstract:
Discute-se aqui a compreensão de Interpretação Vocal como parâmetros (dinâmica sonora, fraseado e articulação sonora, andamento, timbre) e estilos musicais (medieval, renascentista, barroco, clássico, romântico, moderno e contemporâneo), trazendo ao diálogo a questão da imaginação criativa no processo da Interpretação Vocal. A teoria de Redes da Criação de Salles (2006) redimensiona tal compreensão levando em conta, junto aos parâmetros musicais oferecidos pela partitura, informações estilísticas ligadas ao compositor e algumas das vivências pessoais do intérprete-cantor (memória e imaginação conectadas à percepção, aspectos afetivos, dimensão somática). Interpretação vocal como transcriação será trazida à discussão em Haroldo de Campos (2002, 2006, 2013).
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
44

Tarifa Castilla, María Josefa. "La caja del órgano barroco de la iglesia de san Miguel de Larraga, obra de Miguel de Zufía (1775-1776)." Ars Bilduma, no. 6 (April 18, 2016): 73–95. http://dx.doi.org/10.1387/ars-bilduma.14378.

Full text
Abstract:
El presente artículo aborda el estudio histórico-artístico de la caja del órgano barroco de la iglesia parroquial de San Miguel de Larraga (Navarra). Estructura de madera que ejecutó Miguel Zufía entre 1775 y 1776 y policromó en 1803 Juan José del Rey, para albergar el instrumento musical realizado por el organero Diego Gómez, resultando uno de los ejemplos más sobresalientes de la organería navarra. La consulta de diferentes archivos ha permitido localizar la documentación inédita de la contratación de la caja y el órgano dieciochesco, así como de las reformas del instrumento en 1878 por Saturnino Inchaurbe y José Puyó.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
45

Gomis Corell, Joan Carles. "Històries escrites, històries cantades i històries pintades. Els goigs en el Barroc valencià." SCRIPTA. Revista Internacional de Literatura i Cultura Medieval i Moderna 11, no. 11 (June 11, 2018): 131. http://dx.doi.org/10.7203/scripta.11.12589.

Full text
Abstract:
Resum: A partir de principis de la setzena centúria, la implantació de la impremta i el consegüent afermament de la tradició escrita propiciaren que els goigs iniciaren, particularment a València, un progressiu procés de difusió. El nou invent facilitava incloure a l’estampació la reproducció de la imatge sagrada a la qual anava dedicada la composició, de manera que, a més de transmetre el text de l’oració, assoliren el valor i funció d’estampes devocionals. No incloïen, però, la música, la qual cosa indicaria que hagué de quedar fiada a la memòria i bon fer interpretatiu dels cantors de les capelles musicals. La posterior implantació dels postulats contrareformistes afavorí la difusió i popularització dels goigs, que culminà en la segona mitat del segle XVIII, quan la religiositat barroca fou qüestionada pels nous postulats il·lustrats. Els texts, de la lloança i invitació a la meditació pròpies del segle XVI, es transformaren majorment en peticions de favors i en històries narratives d’aparicions, troballes d’imatges i esdeveniments miraculosos, carregats de teatralitat i efectisme. L’Església contrareformista va veure en els goigs un bon mitjà per a exalçar els personatges sagrats i estimular la pietat dels fidels sense deslligar-se de la tradició literària de les hagiografies cultes. Els goigs passaren a ésser versions reduïdes d’aquest gènere literari, i també de les “vertaderes històries”, fent properes i comprensibles als fidels, gràcies a l’oralitat que els conferia el cant, les històries escrites, les quals, a la vegada, servien als pintors per a compondre llurs històries pintades.. Paraules clau: goigs, Barroc, Contrareforma, València, festa. Abstract: From the beginning of the sixteenth century, the implantation of the printing press and the consequent affirmation of the written tradition caused that the goigs initiated, particularly in Valencia, a progressive diffusion process. The new invention facilitated the reproduction of the sacred image to which the composition was dedicated, so that, in addition to transmitting the text of the prayer, they achieved the value and function of devotional prints. They did not include, however, music, which would indicate that it had to be trusted to the memory and good performing of the singers of the musical chapels. The subsequent implantation of the counter-reformist postulates favoured the dissemination and popularization of goigs, which culminated in the second half of the 18th century, when Baroque religiosity was questioned by the new illustrated postulates. The texts, from the praise and invitation to meditation typical of the 16th century, were mainly transformed into requests for favours and narrative stories of appearances, finding images and miraculous events, full of theatricality and effect. The counter-reform Church saw in goigs a good way to exalt sacred characters and stimulate the piety of the faithful without getting rid of the literary tradition of cult hagiographies. Goigs happened to be small versions of this literary genre, as well as of the “true stories”, making them understandable to the faithful, thanks to the orality conferred by singing, written stories, which, at the same time, they served the painters to compose their painted stories. Keywords: catalan syntax, linguistic variation, diachronic linguistics, semantic change.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
46

Álvarez, Rosario. "La música en las imágenes procesionales del Arte Barroco hispano." Anuario Musical, no. 50 (January 24, 2019): 87. http://dx.doi.org/10.3989/anuariomusical.1995.i50.330.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
47

Reily, Lucia. "Músicos cegos ou cegos músicos: representações de compensação sensorial na história da arte." Cadernos CEDES 28, no. 75 (August 2008): 245–66. http://dx.doi.org/10.1590/s0101-32622008000200007.

Full text
Abstract:
A representação de músicos cegos foi tema recorrente entre os artistas desde a Antiguidade. O presente estudo descreve historicamente as concepções sobre a figura do músico cego baseado nas obras que atravessam os séculos. A análise da concentração de harpistas na Antiguidade, de tocadores de viola de roda na Idade Média até o Barroco, de violinistas e violonistas entre os séculos XVII e XIX e o aparecimento do acordeão a partir do século XIX permite falar do flutuante papel do músico cego na sociedade. O estudo mostra que na Era Cristã predominava o papel de cego músico, trabalhando na marginalidade e na miséria, onde sua performance musical legitimava a mendicância.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
48

Fiaminghi, Luiz Henrique. "O violino violado: o entremear das vozes esquecidas das rabecas e de "outros violinos"." Per Musi, no. 20 (2009): 16–21. http://dx.doi.org/10.1590/s1517-75992009000200003.

Full text
Abstract:
A representação do violino como instrumento musical hegemônico é um fato incontestável se considerarmos sua presença nos mais diversos âmbitos das práticas da música ocidental. As últimas décadas presenciaram, porém, a emergência de algumas vozes dissonantes: as práticas interpretativas historicamente informadas (Historically Informed Performance ou HIP) redescobriram o violino barroco e todo o seu aparato técnico; no Brasil, a rabeca mostrou suas potencialidades, não mais somente nas mãos de ardorosos defensores da cultura popular, mas de músicos em busca de novas sonoridades. Tomando como exemplo a intersecção do popular e erudito contido nas peças para rabeca escritas por José Eduardo Gramani, pretende-se aqui, sobretudo, mais do que apresentar respostas definitivas, abrir novas questões relacionadas ao ensino do violino no mundo contemporâneo, a partir da inserção de instrumentos esquecidos pela história oficial. Neste sentido, reflete alguns dos aspectos defendidos por Walter Benjamin em Sobre o conceito de história, e traz para a pauta das discussões sobre interpretação musical a questão da padronização imposta pela indústria cultural.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
49

Leite, Vitor, and Luciano Souto. "Do Alaúde Barroco para o Violão: Recursos Técnico-Idiomáticos Empregados como Potencializadores da Expressividade Musical." Revista Vórtex 8, no. 3 (2020): 1–28. http://dx.doi.org/10.33871/23179937.2020.8.3.1.4.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
50

Igayara, Susana Cecília. "Monteverdi e a Invenção de um Estilo: Sobre a Composição do "Combattimento di Tancredi e Clorinda" e a Definição do Stile Concitato." Revista Música 9-10 (December 6, 1999): 77. http://dx.doi.org/10.11606/rm.v10i0.61760.

Full text
Abstract:
Claudio Monteverdi, nascido em Cremona em 1567 e morto emVeneza em 1643, foi um compositor fundamental no processo de passagem da estética renascentista para a estética barroca. Entre 1587 e 1638, Monteverdi edita sua música, que vai ao longo do tempo sofrendo transformações substanciais. É no VIII Livro de Madrigais, publicado em 1638, que se encontra editado o "Combattimento di Tancredi e Clorinda", já apresentado ao público em 1624. A adoção do baixo contínuo, a partir do VII Livro, e a invenção do estilo concitato, no VIII Livro, são inovações significativas que apontam em direção a uma nova proposta composicional, uma nova concepção musical. O Combattimento é incluído no VIII Livro como um opúsculo, que deveria ser apresentado seguido de outros madrigais "senza gesto". O Combattimento pode ser visto como um importante ponto de interesse na produção monteverdiana, que em sua vida longeva apresentou sempre um componente de transformação, experimentação e invenção em sua personalidade criativa como compositor.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
We offer discounts on all premium plans for authors whose works are included in thematic literature selections. Contact us to get a unique promo code!

To the bibliography