Relevant bibliographies by topics / Neorealizmus / Journal articles
To see the other types of publications on this topic, follow the link: Neorealizmus.

Journal articles on the topic 'Neorealizmus'

Author: Grafiati
Published: 4 June 2021
Last updated: 15 February 2022

Create a spot-on reference in APA, MLA, Chicago, Harvard, and other styles

Select a source type:

Consult the top 15 journal articles for your research on the topic 'Neorealizmus.'

Next to every source in the list of references, there is an 'Add to bibliography' button. Press on it, and we will generate automatically the bibliographic reference to the chosen work in the citation style you need: APA, MLA, Harvard, Chicago, Vancouver, etc.

You can also download the full text of the academic publication as pdf and read online its abstract whenever available in the metadata.

Browse journal articles on a wide variety of disciplines and organise your bibliography correctly.

1

Benczes, István. "Az eurózóna (lehetséges) szétesésének értelmezései az államközpontú elméletekben." Külgazdaság 62, no. 7-8 (2018): 4–29. http://dx.doi.org/10.47630/kulg.2018.62.7-8.4.

Full text
Abstract:
Az eurózóna válsága, a grexit lehetősége, a brexit ténye, vagy éppen az Európa-szkeptikus pártok erősödése szerte az unióban arra kell, hogy figyelmeztessenek: az európai integráció immáron nem egy-, hanem kétirányú folyamat. Ennek ellenére a diskurzusnak ma még alig része a dezintegráció és így nem is alakultak ki e folyamat értelmezésének elméleti, fogalmi és módszertani keretei. A cikk a nemzetközi kapcsolatok, valamint az integrációelméletek ún. államközpontú elméleteinek perspektívájából vizsgálja a dezintegrációt. Azt vizsgálja, hogy a neorealizmus, a klasszikus kormányköziség, a neoliberális institucionalizmus, valamint a liberális kormányköziség használható megközelítések-e a dezintegráció (pontosabban az eurózóna dezintegrációja) értelmezésében, segítségünkre vannak-e egy ilyen rendszerszintű folyamat megértésében. A cikk fő megállapítása, hogy az államközpontú elméletek leginkább a tagállamok közötti törésvonalak és alkuk magyarázatában segíthetik az érdeklődőt, középpontba állítva mindazon elosztási konfliktusokat, amelyek korábban nem vagy csak másodlagosan voltak jelen az európai (gazdasági) integrációban.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
2

Ковтун, Наталья. "Софиологическая парадигма в творчестве Т. Толстой (на материале рассказа «Cоня»)." Literatūra 51, no. 2 (January 1, 2009): 90. http://dx.doi.org/10.15388/litera.2009.2.7771.

Full text
Abstract:
Straipsnyje pateikiama Tatjanos Tolstajos apsaky­mo intertekstuali analizė. Apsakymas analizuojamas šiuolaikinio neorealizmo kontekste. Straipsnyje pa­teiktos centrinių modernistinių mitologemų (pir­miausia Amžinojo moteriškumo mito, kurį pasitelkus ir perskaitomi pagrindiniai personažai bei kolizijos) travesti versijos.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
3

Mladić, Damir. "Kritička teorija međunarodnih odnosa i neorealizam." Obnovljeni život 75, no. 4 (October 7, 2020): 441–56. http://dx.doi.org/10.31337/oz.75.4.1.

Full text
Abstract:
Autor u ovom članku uspoređuje kritičku teoriju međunarodnih odnosa Andrewa Linklatera i neorealizam Kennetha Waltza. Taj je odnos analiziran u prvom redu pod vidom etike, a u manjem dijelu se osvrće i na različitost pristupa međunarodnim problemima. Budući da Linklater u nekoliko navrata napominje da je kritička teorija međunarodnih odnosa superiorna strukturalnomu realizmu ili neorealizmu, autor ovoga članka nastoji otkriti ima li opravdanih razloga za takvu tvrdnju.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
4

Popović, Petar. "Trumpova doktrina i realistička tradicija." Političke perspektive 8, no. 3 (May 23, 2019): 41–68. http://dx.doi.org/10.20901/pp.8.3.02.

Full text
Abstract:
Polazište ovog rada nedavni je prijepor suvremenih realista oko aktualne dvojbe je li vanjskopolitička doktrina američkog predsjednika Donalda Trumpa realistička. Autor ukazuje da je navedena polemika posljedicom zastarjelog, tautološkog, ali još uvijek i neprevladanog dualističkog diskursa u teorijama međunarodnih odnosa, koji dijeli teoriju i vanjskopolitičku praksu na dva dominantna pravca: realizam i liberalizam. Na temelju dosadašnje teorijske kritike novog realizma, ili neorealizma, članak potvrđuje da ovaj suvremeni realistički pravac epistemološki ne pripada tradiciji realizma na koju se poziva, nego se svojim predodžbama o moći, državi i međunarodnom sustavu utemeljuje u političkom idealizmu: pravcu mišljenja koji se redovno pripisuje liberalima I kojemu je tradicionalni, ili „klasični“ realizam bitno suprotstavljen. Analizirajući glavne podudarnosti između pretpostavki neorealizma i načela Trumpove doktrine, ovaj rad navodi na zaključak da Trump nije realist nego protuliberalni idealist. Pojam „protuliberalni idealizam“ prikladniji je za razmatranje aktualne američke vanjske politike u kontekstu njene hegemonijske pozicije u liberalnom međunarodnom poretku.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
5

Milenkovic, Milos. "Etnicki konflikt u Ukrajini sa stanovista neorealizma." Vojno delo 69, no. 2 (2017): 24–36. http://dx.doi.org/10.5937/vojdelo1702024m.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
6

TETİK, KEVSER. "RUS EDEBİYATINDA MODERNİST BİR EĞİLİM OLARAK NEOREALİZM." Modernism and Postmodernism Studies Network 1, no. 2 (December 31, 2020): 66–83. http://dx.doi.org/10.47333/modernizm.2020265878.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
7

KÖKYAY, Ferhat. "Neorealizm Kuramı ve Türkiye’nin Doğu Akdeniz Enerji Politikası." İnsan ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi 9, no. 3 (September 30, 2020): 2504–28. http://dx.doi.org/10.15869/itobiad.755012.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
8

Sezemanas, Vosylius. "Gnoseologija." Problemos 46 (September 30, 2014): 104–9. http://dx.doi.org/10.15388/problemos.1994.46.7056.

Full text
Abstract:
Perspausdinamas V. Sezemano enciklopedinis straipsnis, kuriame pristatoma gnoseologija kaip filosofinė disciplina. Tai pažinimo teorija, nagrinėjanti pažinimo kilmę, vyksmą, sudėtį, rūšis, santykį su tikrove, vaidmenį žmogaus gyvenime. Gnoseologijos išeities taškas yra pažinimo fenomenologija, t. y. tikslus pirmykščių pažinimo duomenų ir tuos duomenis apdorojančių mąstymo procesų aprašymas. Apžvelgiamas subjekto ir objekto santykis pažinimo procese, pristatomos svarbiausios gnoseologijos kryptys – racionalizmas ir empirizmas bei žymiausi jų atstovai. Pažinimas yra transcendentinis aktas: subjektas pagauna būtį, kuri nepriklauso nuo pažinimo akto. I. Kanto kriticizmas priskiriamas imanentinėms gnoseologijos teorijoms. Kritiškasis realizmas, arba neorealizmas, pažinimui priskiria tik simbolinę reikšmę: mūsų pagaunami fenomenai ne atvaizduoja pačią būtį, bet tik jai atstovauja, nes jų kokybė ir sudėtis neatsiejamai susieta su žmogaus psichofizine organizacija. Nuo gnoseologijos reikia skirti žinojimo teoriją, kuri nagrinėja žinojimo (kaip pažinimo akto rezultato) sudėtį bei sąrangą.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
9

ÖZDOĞAN, Mücahit. "REALİZM VE NEOREALİZM BAĞLAMINDA SOĞUK SAVAŞ SONRASI GÜVENLİK ANLAYIŞININ DEĞERLENDİRİLMESİ." Güvenlik Bilimleri Dergisi 8, no. 1 (May 13, 2019): 1–24. http://dx.doi.org/10.28956/gbd.562934.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
10

Juršėnas, Nikodemas. "Apie Nikolajų Hartmanną." Problemos 50 (September 29, 2014): 121–28. http://dx.doi.org/10.15388/problemos.1996.50.6983.

Full text
Abstract:
Straipsnis skirtas žymaus vokiečių mąstytojo, kritinės ontologijos (neorealizmo) kūrėjo N. Hartmanno gyvenimo ir kūrybos svarbiausiems bruožams pristatyti. Aptariami jo ir Lietuvos filosofo V. Sezemano ryšiai. N. Hartmanno ontologija remiasi keturių pasaulio sluoksnių sąrangos samprata: pasaulis yra neorganinis, organinis, psichinis ir dvasinis. Ontologija yra objektyvių tikrovės procesų, dėsnių, reiškinių sąveika. Kiekvienas būties sluoksnis turi savo kategorijas, principus, dėsnius. Aukštesnieji sluoksniai visada remiasi žemesniaisiais, nes jie atsiranda pastarųjų pagrindu. Kritinė ontologija grindžiama stipresniųjų kategorijų dėsniu: jis ir aukštesniųjų kategorijų laisvė sudaro kategorinę priklausomybę, apimančią visų sluoksnių struktūrą nuo viršaus iki apačios. Logiškumas siejamas su apibrėžtumu. N. Hartmannas skyrė realią ir idealią būtį: realiai būčiai būdingas individualumas ir laikas, ideali būtis yra belaikė, amžina, visuotinė, universali. Sąmonė yra neerdvinė sritis, atribota nuo reiškinių, daiktų vaizdai sąmonėje gali sutapti arba nesutapti su daiktais.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
11

PODRAZA, ANDRZEJ. "Instytucjonalne dylematy transatlantyckich stosunków bezpieczeństwa: Unia Europejska partnerem Stanów Zjednoczonych czy prymat NATO?" Rocznik Integracji Europejskiej, no. 11 (July 11, 2018): 9–26. http://dx.doi.org/10.14746/rie.2017.11.2.

Full text
Abstract:
Celem artykułu jest analiza dwóch układów instytucjonalnych, które rozwinęły się w ramach transatlantyckich stosunków bezpieczeństwa. Po pierwsze, jest to NATO, które powstało w 1949 r. jako sojusz wojskowy, którego pierwotnym celem było przeciwdziałanie zagrożeniu ze strony Związku Radzieckiego i kontrola Niemiec dzięki zakotwiczeniu Stanów Zjednoczonych na kontynencie europejskim. Od tego czasu, a w szczególności od końca zimnej wojny, NATO przeszło proces transformacji, ale szereg pierwotnych funkcji nadal ma ogromne znaczenie. Poszczególne teorie stosunków międzynarodowych (neorealizm, neoliberalny instytucjonalizm, konstruktywizm społeczny) w odmienny sposób interpretują zmiany w NATO. Po drugie, alternatywnym układem instytucjonalnym dla NATO mogą być relacje w dziedzinie bezpieczeństwa i obrony pomiędzy Unią Europejską a Stanami Zjednoczonymi. Ma on bardziej charakter potencjalny, gdyż nadal Unia ma problemy ze swoją podmiotowością w polityce międzynarodowej.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
12

Kossowska, Irena. "Strategia państwowej autoprezentacji: sztuka ZSRS w Warsza­wie 1933 r." Roczniki Humanistyczne 68, no. 4 (August 25, 2020): 205–35. http://dx.doi.org/10.18290/rh.2020.68.4-8.

Full text
Abstract:
Artykuł zawiera analizę krytycznej recepcji wystawy sztuki sowieckiej, która została zorganizowana w warszawskim Instytucie Propagandy Sztuki w marcu 1933 r. Ekspozycja wpisywała się w nasilającą się w latach 30. tendencję do akcentowania specyfiki kulturowej poszczególnych państw narodowych poprzez odpowiednio sformatowane wystawy sztuki rodzimej, podróżujące po europejskich ośrodkach. Warszawski pokaz współczesnej sztuki Kraju Rad, przywieziony z odbywającego się w 1932 r. w Wenecji Biennale Internazionale d’Arte, można zarazem postrzegać jako próbę poprawy wzajemnych relacji między II Rzeczypospolitą a ZSRS w kontekście podpisanego 25 lipca 1932 r. paktu o nieagresji. Propozycja pokazania ekspozycji polskiej publiczności wyszła od Borysa Nikołajewa, reprezentującego Wszechzwiązkowe Stowarzyszenie Łączności Kulturalnej z Zagranicą, będące de facto instrumentem komunistycznej propagandy. Warszawska wystawa cieszyła się olbrzymim zainteresowaniem publiczności. Spodziewano się sztuki rewolucyjnej, radykalnie awangardowej, sprzężonej ze społeczno-politycznym przewrotem bolszewickim. Tymczasem ujrzano sztukę proletariacką, opiewającą w realistycznej najczęściej konwencji wielkość zwycięskiego ustroju komunistycznego. Większość krytyków oceniła ekspozycję negatywnie, widząc w niej propagandowo sformatowaną wizytówkę Kraju Rad, a nie reprezentację sowieckiej sceny artystycznej. Dla recenzentów wspierających awangardę uderzające było zerwanie z pryncypiami rewolucyjnej estetyki. Dla komentatorów sympatyzujących z trendami nowego klasycyzmu, neorealizmu czy koloryzmu rażące było polityczne sprofilowanie tematyki prac. Konsensus osiągnięto natomiast odnośnie niskiego poziomu artystycznego prezentowanego materiału. Komentatorzy poszukiwali bowiem stylu rozumianego jako oryginalna jedność formalno-tematyczna wyrażająca istotę nowego ustroju ZSRS. Konkluzja Konrada Winklera brzmiąca: „Lenin sztuki sowieckiej jeszcze się nie narodził”, zaświadcza o tym, że takiego stylu nie odnaleźli.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
13

Yatsenko, Anna, and Tatiana T. Davydova. "Russkii neorealizm: Ideologiia, poètika, tvorcheskaia èvoliutsiia: E. Zamiatin, I. Shmelev, M. Prishvin, A. Platonov, M. Bulgakov i drugie. Uchebnoe posobie." Slavic and East European Journal 51, no. 4 (December 1, 2007): 794. http://dx.doi.org/10.2307/20459586.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
14

ALEMDAROĞLU, Semra. "Gök Kırmızı ve Neorealizm." Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi Dergisi, 2003, 025–42. http://dx.doi.org/10.1501/dtcfder_0000000153.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
15

SERDAR, İskender. "Neorealizm, Neoliberalizm, Konstraktivizm ve İngiliz Okulu Modellerinde Uluslararası Sistemsel Değişikliklere Bakış." Journal of Europe - Middle East Social Science Studies 1, no. 1 (June 1, 2015). http://dx.doi.org/10.21085/jemsos.40622.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
We offer discounts on all premium plans for authors whose works are included in thematic literature selections. Contact us to get a unique promo code!

To the bibliography