To see the other types of publications on this topic, follow the link: Nick (1957-....).
Journal articles on the topic 'Nick (1957-....)'
Create a spot-on reference in APA, MLA, Chicago, Harvard, and other styles
Consult the top 50 journal articles for your research on the topic 'Nick (1957-....).'
Next to every source in the list of references, there is an 'Add to bibliography' button. Press on it, and we will generate automatically the bibliographic reference to the chosen work in the citation style you need: APA, MLA, Harvard, Chicago, Vancouver, etc.
You can also download the full text of the academic publication as pdf and read online its abstract whenever available in the metadata.
Browse journal articles on a wide variety of disciplines and organise your bibliography correctly.
1
Black, Amy, and Stephen Brooke. "The Labour Party, Women, and the Problem of Gender, 1951–1966." Journal of British Studies 36, no. 4 (1997): 419–52. http://dx.doi.org/10.1086/386144.
Full textAbstract:
Following the 1966 General Election, the Labour Party's Home Policy Committee observed that the party had, “for the first time, obtained a majority of the female vote” and remarked, “it would be very satisfactory if we could retain it.” Two years later, the Report of the Committee of Enquiry into Party Organisation emphasized the “imperative that the Party concerns itself with how to win much more support among women.” These comments not only betrayed a serious weakness in Labour's electoral support between 1951 and 1966 but also acknowledged an important lacuna in its broader political outlook.Given the party's electoral difficulties in the period after 1951, the first concern was particularly apposite. Beatrix Campbell, Nicky Hart, and Ina Zweiniger-Bargielowska have underlined the importance of this gender gap favoring the Conservatives after 1950 (see fig. 1). In the elections of 1951 and 1955, for example, Labour's vote among women lagged twelve and thirteen percentage points behind that of the Conservatives. Only in two elections between 1945 and 1970 did Labour enjoy leads among female voters, and these were much less substantial than those held by the Conservatives in 1951, 1955, 1959, and 1964. In rough numerical terms, this difference was potentially very significant. In 1951, for instance, women made up approximately 51.9 percent of the population of England, Scotland, and Wales and roughly 53.8 percent of those of voting age. With an electorate of 28.5 million, this meant a possible political advantage for the Conservatives of 1.2 million votes in an electoral contest where there were only .2 million votes between the two parties.
2
Szajda, Marek. "Osadnictwo żydowskie we wspomnieniach „Pionierów” tzw. Ziem Odzyskanych. Fragmenty pamiętników z Kamiennej Góry i Szczecina." Rocznik Ziem Zachodnich 1 (December 29, 2017): 557–72. http://dx.doi.org/10.26774/rzz.185.
Full textAbstract:
Tekst prezentuje dwie relacje źródłowe przesłane na konkurs na pamiętnik osadnika Ziem Odzyskanych w latach 1956–1957, zorganizowany przez Instytut Zachodni w Poznaniu. Są to wspomnienia urzędników z Kamiennej Góry (Dolny Śląsk) oraz Szczecina, którzy w pierwszych miesiącach po zakończeniu wojny zajmowali się osadnictwem w tych miastach oraz najbliżej okolicy. Zamieszczone relacje opisują przyjazd na Ziemie Zachodnie ludności żydowskiej z ZSRR oraz proces osadnictwa. Autorzy opisują w nich zarówno warunki życia Żydów, jak i swój osobisty stosunek do migrantów oraz decyzji o zasiedleniu przez nich przeznaczonych im wsi i miejscowości, zwłaszcza znajdujących się tam gospodarstw rolnych.
3
Eklof, Tony. "The Coming together of the Nations of Europe: Sources of Information." International Journal of Legal Information 29, no. 2 (2001): 355–59. http://dx.doi.org/10.1017/s073112650000946x.
Full textAbstract:
The title of this paper comes from the famous ‘Schuman Declaration’ of 1950, which signaled the placing of Franco-German production of coal and steel under a single High Authority. It is quite astonishing that from this humble beginning, evolved the European Union of today. The phrase takes on new relevance as the Treaty of Nice paves the way for the biggest single enlargement of the European Union. The current Treaty, completes the Intergovernmental Conference which began in February, 2000. The founding treaties, signed in Paris and Rome in 1951 and 1957 respectively, and the amending treaties, most notably the Treaty on European Union, (Maastricht), and the Treaty of Amsterdam, form the Constitution of the European Union. It is important to note that while the earlier treaties concentrated on economic integration, the later treaties have shifted towards political questions. Bibliographic references to the various treaties have become quite complicated because the Treaty of Amsterdam brought about a renumbering of the articles to both the Treaty on European Union (EU) and the Treaty establishing the European Community (EC).
4
Grodź, Iwona. "Czas nie mija, czas nie stoi… Krótkie filmy Wojciecha Hasa w perspektywie autobiograficznej." Nauki o Wychowaniu. Studia Interdyscyplinarne 10, no. 1 (2020): 238–49. http://dx.doi.org/10.18778/2450-4491.10.16.
Full textAbstract:
Tematem tekstu są krótkie filmy Wojciecha Hasa, przede wszystkim, takie jak Harmonia (1947), Moje miasto (1950) i poszukiwanie w nich śladów (auto)biografizmu. Celem było pokazanie ich potencjału semantycznego, zwrócenie uwagi na bogactwo możliwych interpretacji. Tylko postawa badawczej otwartości pozwala uniknąć ciężaru wszelkich fundamentalizmów, pewników, całościowych ujęć. Perspektywa edukacyjna ujawniała się w aktualizacji narzędzi badawczych z zakresu tematologii i hermeneutyki.
5
Bronicki, Ronald A., Sana Al-Jundi, Paul S. Lubinsky, Michele Domico, and Jason M. Knight. "Nick George Anas, MD (1950–2018)." Pediatric Critical Care Medicine 19, no. 9 (2018): 800. http://dx.doi.org/10.1097/pcc.0000000000001664.
Full text
6
Gibbons, Geoffrey, Anne Soutar, and Gilbert Thompson. "In Memoriam: Nick Myant (1917–2015)." Journal of Lipid Research 56, no. 6 (2015): 1081–84. http://dx.doi.org/10.1194/jlr.e060129.
Full text
7
Henrici, Alick. "Nick Legon 1953–2017 - an obituary." Field Mycology 18, no. 4 (2017): 143. http://dx.doi.org/10.1016/j.fldmyc.2017.10.010.
Full text
8
Nelson, Anna Kasten. "Secret History: The CIA's Classified Account of Its Operations in Guatemala, 1952-1954 Nick Cullather." Public Historian 23, no. 2 (2001): 95–97. http://dx.doi.org/10.2307/3379664.
Full text
9
Wakar, Marcin. "Dwa listy Karola Małłka do Andrzeja Wakara (napisane w Krutyni 17 VII 1957 r. i Rudziskach Pasymskich 23 I 1958 r.)." Rocznik Ziem Zachodnich 1 (December 29, 2017): 674–81. http://dx.doi.org/10.26774/rzz.191.
Full textAbstract:
Prezentowane materiały źródłowe pochodzą ze spuścizny po olsztyńskim historyku, dziennikarzu i wydawcy – Andrzeju Wakarze, która znajduje się w rodzinnym archiwum spadkobierców. Są to dwa listy Karola Małłka do wymienionego wyżej adresata. Dokumenty pochodzą z 1957 i 1958 r. Dowiedzieć się z nich możemy o przyjaźni, jaka łączyła obu ludzi kultury, którzy wywodzili się z jakże różnych środowisk: Wakar z domu warszawskiej inteligencji, Małłek z chłopskiej chaty na Mazurach. Pokazują one również m.in. skomplikowane relacje „Króla Mazurów” – jak zwano Małłka – z Komitetem Wojewódzkim Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, konflikt pomiędzy Małłkiem a innym działaczem autochtonicznym – Warmiakiem Janem Boenigkiem, a także kulisy uroczystości, jaka odbyła się w Mazurskim Uniwersytecie Ludowym kierowanym przez Karola Małłka.
10
Alves, Iracélli Da Cruz. "Nice Figueiredo, Momento Feminino e o debate feminista no Brasil." Sæculum – Revista de História 40, no. 40 (2019): 265–88. http://dx.doi.org/10.22478/ufpb.2317-6725.2019v0n40.44210.
Full textAbstract:
No artigo, nossa intenção é analisar parte do discurso da advogada feminista Nice Figueiredo, constante no jornal Momento Feminino, organizado e dirigido por mulheres ligadas ao Partido Comunista Brasileiro (PCB). Nice Figueiredo foi responsável pela coluna “Direitos da Mulher” de 1947 até 1950. Na oportunidade, publicou artigos em defesa da modificação do Código Civil brasileiro vigente no período, que restringia os direitos das mulheres casadas, especialmente no campo do trabalho remunerado. Ao reivindicar mais liberdades para as mulheres, especialmente as casadas, a advogada criticou os padrões socioculturais de gênero, pondo em xeque naturalizações correntes sobre a masculinidade e a feminilidade. As linhas que seguem, tem como finalidade demonstrar as reflexões feministas de Nice Figueiredo entre 1947 e 1949, período em que sua atuação como colunista foi mais expressiva. Não deixaremos de apontar os pontos de tensão com o editorial de Momento Feminino. A análise é parte de uma reflexão mais ampla desenvolvida na pesquisa de doutoramento cujo objetivo principal é evidenciar, principalmente a partir do movimento desenvolvido pelas mulheres do PCB, a atuação feminista no Brasil antes da década de 1970, conhecida como a década do feminismo.
11
Narti, Narti, and Bahri Bahri. "Andi Mannappiang: Raja, Pejuang dan Penegak Hukum, 1905-1962." Jurnal Pattingalloang 6, no. 3 (2019): 58. http://dx.doi.org/10.26858/pattingalloang.v6i3.12153.
Full textAbstract:
Penelitian ini bertujuan untuk mendeskripsikan tentang Andi Mannappiang: Raja, Pejuang dan penegak hukum (1905-1962) dengan mengungkapkan latar belakang kehidupan, Pendidikan, kiprah dan pemikiran Andi Mannappiang sebagai raja, serta kiprah dan pemikiran Andi Mannappiang sebagai pejuang dan penegak hukum. Dalam penelitian ini menunjukkan bahwa sebelum kemerdekaan Indonesia Bantaeng di bawah tekanan Belanda dan Jepang namun setelah kemerdekaan kondisi sosial-politik di Bantaengsangat kacau karena kedatangan NICA oleh karena itu dibentuklah laskar perjuangan untuk mempertahankan kemerdekaan Republik Indonesia di Bantaeng. Andi Mannappiang merupakan pejuang yang menggerakkan perlawanan di Bantaeng.Dalam penelitian ini menjelaskan Andi Mannappiang merupakan raja yang memimpin Bantaeng selama 2 kali masa jabatan yakni pada tahun 1939-1945 tetapi karena perjuangan melawan NICA maka Andi Mannappiang ditahan. Periode kedua tahun 1950-1952, setelah mengundurkan diri dari jabatannya beliau bekerja di Kantor Kejaksaan Tinggi Makassar sebagai hakim. Kata Kunci : Raja, Pejuang, Penegak Hukum AbstractThis study aims to describe Andi Mannappiang: King, Warrior and Law Enforcement (1905-1962) by revealing the background of Andi Mannappiang's life, education, and thought as a king, and Andi Mannappiang's gait and thought as a warrior and law enforcer. In this study shows that before Indonesian independence Bantaeng was under pressure from the Netherlands and Japan but after independence socio-political conditions in Bantaeng were very chaotic because of the arrival of the NICA and therefore formed an army of struggle to maintain the independence of the Republic of Indonesia in Bantaeng. Andi Mannappiang is a warrior who stirred up resistance in Bantaeng. In this study explains Andi Mannappiang is the king who led Bantaeng for 2 times a term of office in 1939-1945 but because of the struggle against NICA, Andi Mannappiang was arrested. The second period 1950-1952, after resigning from his position he worked in the Makassar High Prosecutors Office as a judge.Keywords : King, Warrior, Law Enforcement
12
Degler, Janusz, and Wojciech Sztaba. "Listy Ludwika Solskiego do córki, Anny Sosnowskiej: 1945–1954." Pamiętnik Teatralny 68, no. 2 (2019): 111–79. http://dx.doi.org/10.36744/pt.82.
Full textAbstract:
Publikowane listy Ludwika Solskiego do córki – Anny Sosnowskiej (1905–1997) pochodzą z lat 1945–1954. Większość z nich aktor wysyłał z Krakowa, gdzie wtedy mieszkał, kilka z miast, w których przebywał na występach gościnnych (Warszawa, Bielsko) lub wypoczywał (Krynica, Morawin). Anna od 1945 przebywała za granicą. W Paryżu miała kłopoty ze znalezieniem stałej pracy, uczyła się stenografii. Solski pisze o warunkach życia w kraju, pogarszającym się zdrowiu, przekazach pieniężnych dla córki i paczkach od niej, przed którymi się wzbraniał. Towarzyszy mu ciągła troska o córkę. Listy i kartki pocztowe dotyczą przede wszystkim spraw prywatnych, ale dowiadujemy się z nich też wiele o pracy aktora, o objazdach z Grubymi rybami Bałuckiego po całym kraju i reakcjach publiczności, o uroczystościach jubileuszowych w 1951 i 1954. Korespondencja pokazuje pracę artysty teatralnego i funkcjonowanie teatru w Polsce w pierwszych latach powojennych. Listy Solskiej – matki do córki ogłosiła Lidia Kuchtówna (Listy Ireny Solskiej, Warszawa 1984). Teraz możliwa jest lektura listów obojga rodziców do Anny, kierowanych do Paryża. Zamieszczamy 61 listów. Oryginały (rękopisy, przeważnie z kopertami) znajdują się w Muzeum Teatru im. Henryka Tomaszewskiego we Wrocławiu. W 2015 pamiątki po Ludwiku i Irenie Solskich, wśród nich listy, podarował Muzeum Mathias von Poswik, wnuk brata Solskiej, który wszedł w ich posiadanie po śmierci Anny Sosnowskiej.
13
Rogala, Maja. "O wspólnocie stołu w filmach "Siódma pieczęć" i "Tam gdzie rosną poziomki" Ingmara Bergmana." Bibliotekarz Podlaski. Ogólnopolskie Naukowe Pismo Bibliotekoznawcze i Bibliologiczne 38, no. 1 (2018): 291–302. http://dx.doi.org/10.36770/bp.147.
Full textAbstract:
Artykuł omawia problemy przedstawione w filmach Tam gdzie rosną poziomki (1956) i Siódma pieczęć (1957) Ingmara Bergmana z perspektywy stołu, który staje się w nich przestrzenią wspólnoty, dającą szansę na przezwyciężenie śmierci i nawiązanie dialogu z drugim człowiekiem. Arkadius Block, bohater Siódmej pieczęci, przy nim odkrywa sens życia, zwraca się w stronę innych, dzieli się nie tylko posiłkiem, ale i ludzkim doświadczeniem końca. Natomiast bohater Tam gdzie rosną poziomki przywołuje pewne wyobrażenia z przeszłości o wspólnocie stołu, które pomagają mu zrozumieć prawdę o sobie, umożliwiają powrót do nawiązywania relacji z bliźnimi. Szwedzki reżyser ukazuje, że to ludzie wchodzący w jego przestrzeń nadają mu znaczenie, gdyż może stanowić pole porozumienia, ale także podziału. Podkreśla to znaczenie wspólnoty stołu, która jest wyrazem człowieczeństwa.
14
Siwek, Grzegorz Marcin. "Charakterystyka wezbrania opadowego w zlewni górnego Wieprza w maju 2014 roku." Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio B – Geographia, Geologia, Mineralogia et Petrographia 71, no. 1 (2017): 45. http://dx.doi.org/10.17951/b.2016.71.1.45.
Full textAbstract:
<p>Wyżyna Lubelska jest regionem, w którym co kilka lat pojawiają się intensywne opady burzowe powodujące lokalne wezbrania rzek. Szczególnie często zjawiska te pojawiają się w okolicy Krasnegostawu (Ziemnicki 1956, Dębski 1958, Maruszczak, Trembaczowski 1958, Ciepielowski, Dąbkowski 1967, Ciepielowski, Dąbkowski 1968, Górniak 1982, Kaszewski, Siwek 2005, Siwek 2010).</p><p>W świetle dotychczasowych badań (Parczewski 1960, Górniak 1982, Michalczyk 1984, Rodzik 1984, Michalczyk i in. 2008) na Wyżynie Lubelskiej katastrofalne w skutkach są ulewy o średnim natężeniu przekraczającym 1 mm∙min<sup>-1</sup>, a sumie opadu wynoszącej około 100 mm (Teisseyre 1994). Z obliczeń wynika, że prawdopodobieństwo wystąpienia opadów o tej wysokości wynosi około 1% (Suligowski 2004). W latach 1951–2000 zostało odnotowanych na Lubelszczyźnie jedynie 11 opadów o sumie dobowej &gt;100 mm, z czego większość z nich (8 przypadków) w obszarze wyżynnym (Michalczyk i in. 2008, Siwek 2010). Kilka lat wcześniej, w międzyrzeczu Bystrzycy i Giełczwi, opad o wysokości powyżej100 mm wystąpił w nocy z 3 na 4 sierpnia 2005 roku (Michalczyk i in. 2008). Można domniemać, że najprawdopodobniej nie wszystkie epizody opadowe o sumie przekraczającej100 mm i znacznym natężeniu zostały zarejestrowane (Siwek 2006). Często o ich wystąpieniu można było wnioskować tylko na podstawie wysokiego spływu wody lub skutków geomofrologicznych. Przykładem tego są katastrofalne skutki opadów o znacznie niższych zmierzonych sumach (Maruszczak i Trembaczowski 1956, Ziemnicki 1956, Dębski 1958, Ciepielowski i Dąbkowski 1967, Ciepielowski i Dąbkowski 1968, Ciepielowski 1970, Buraczyński i Wojtanowicz 1974, Górniak 1982, Janicki i in. 2010).</p><p>Celem niniejszego opracowania jest analiza warunków powstania oraz charakterystyka hydrologiczna wezbrania w zlewni górnego Wieprza, które zarejestrowano w maju 2014 roku. W dniach 11-17 maja 2014 roku na pograniczu Wyżyny Lubelskiej i Roztocza wystąpiły opady o dużej intensywności. Stacje meteorologiczne położone na tym obszarze zarejestrowały sumy opadów sięgające od 95 do226 mm. Opad o największej intensywności wystąpił w nocy z 16 na 17 maja, kiedy to w ciągu około 3 godzin w stacji Nielisz zanotowano aż110,7 mm. W krótkim czasie nastąpiło znaczne podniesienie stanów wody w rzekach, co spowodowało ogłoszenie w kilku gminach alarmów przeciwpowodziowych (m.in. w gminie Krasnystaw). Intensywny spływ wody wywołał gwałtowne wezbranie, które spowodowało wysokie straty zarówno materialne, jak i przyrodnicze. Woda zalała ponad 2,5 tys. ha upraw, wyrządziła szkody w inwentarzu, zniszczyła dziesiątki budynków oraz odcinek drogi Zamość – Hrubieszów.</p>
15
Filimonova, Anna Igorevna, and Alyona Igorevna Larikova. "Artificial "territorial issue" in the context of Russian-Japanese relations. Scientifi c and methodological materials for the "International relations" training program." Uchenyy Sovet (Academic Council), no. 10 (October 1, 2020): 26–38. http://dx.doi.org/10.33920/nik-02-2010-04.
Full textAbstract:
The article analyzes the beginning and the specifics of the formation of Russian-Japanese relations, the historical foundations of Russia's sovereignty over the Kuril Islands and Sakhalin, the genesis of Japanese claims in the course of the development of the "territorial issue", the provisions of the San Francisco Peace Treaty of 1951 and the Moscow Declaration of 1956, as well as the subsequent development of the "territorial dispute" in the context of Russian-Japanese relations up to the present moment.
16
Calcan, Gheorghe. "Lieutenant-Colonel Constantin Apostol, A Glory of the Romanian Military Sport." International conference KNOWLEDGE-BASED ORGANIZATION 25, no. 2 (2019): 225–29. http://dx.doi.org/10.2478/kbo-2019-0085.
Full textAbstract:
Abstract Lieutenant Colonel Constantin Apostol (1903-1995) was born in a family of wealthy peasants from Săgeata commune, Buzău County. His studies were: primary school in his native town, high school in Buzău, followed by military studies, namely The Cavalry Officers School from Târgoviște, The Special Cavalry School and The Equestrian School in Sibiu. His military career evolved as follows: from a high school student (1924) to being a caporal, a sergeant and a plutonier (1925), a sub-lieutenant (1927), a lieutenant (1930), a captain (1938), a major (1943) and, at the end of his activity, a colonel lieutenant (1946). Constantin Apostol was considered one of the most prestigious representatives of the Romanian horse riding. He was an instructor and a teacher at the Equestrian School in Sibiu and at the Superior School of War. In the interwar period, Constantin Apostol represented Romania at numerous international equestrian contests, winning many awards, including the first prize in tournements such as those from Aachen (The Great Trophy), Brussels, Belgrade, Berlin, Duseldorf, London, Munich, Naples, Nice, Paris, Rome, Warsaw, Vienna, etc. For such results, his name was mentioned several times in the Day Order. Constantin Apostol remained active even after his retirement, when, while in reserve, he prepared the Romanian national team for the Olympics in Helsinki and Stockholm (1952, 1956) and was also the coach of Petrolul Ploiești Sports Club.
17
Rauh, Andreas. "Popular Music, Digital Technology and Society (Nick Prior)." Dancecult 10, no. 1 (2018): 93–95. http://dx.doi.org/10.12801/1947-5403.2018.10.01.08.
Full text
18
Nicola, Deborah De. "Matisse in Nice, 1917-1930." Antioch Review 50, no. 4 (1992): 712. http://dx.doi.org/10.2307/4612605.
Full text
19
Murray-Close, Dianna, Jamie M. Ostrov, and Dante Cicchetti. "Nicki Rae Crick (1958–2012)." American Psychologist 68, no. 3 (2013): 184. http://dx.doi.org/10.1037/a0032144.
Full text
20
Sarlej, Arkadiusz. "Architektura eksperymentalna w strukturach miejskich według ARCHItektonicznych teleGRAMÓW." Mazowsze Studia Regionalne 2019, no. 29 (2019): 81–91. http://dx.doi.org/10.21858/msr.29.04.
Full textAbstract:
Artykuł stara się wskazać przyczyny rozwoju architektury eksperymentalnej w drugiej połowie XX wieku. W tym czasie (po 1950) możemy zaobserwować bardzo dużą aktywność architektów i artystów poprzez projekty dotyczące życia i odczuć związanych z byciem tu i teraz, a także w dużej mierze w przyszłości. Powodami powstawania eksperymentalnych projektów są: – niezadowolenie z sytuacji życiowej oraz politycznej – termin „sytuacja” został opisany oraz bardzo głęboko przeanalizowany przez Guy Deborda, który założył Międzynarodówkę Sytuacjonistyczną (1957), a wszystkie opisy mają charakter buntu, – powstanie nowej filozofii życia, pracy i zabawy (na podstawie książki Johana Huinzingi Homo ludens. Zabawa jako źródło kultury – 1938), – bardzo gwałtowny postęp technologiczny (silna wiara np. w loty w kosmos, ruchome domy, życie pod wodą i nowe materiały budowlane) – pierwszy opis marzenia o ruchomym domu napisał Ivan Chtcheglov w 1953. Bazując na powyższym, w roku 1961 powstaje Grupa Archigram, która w ciągu 13 lat wydała 10 numerów magazynów o tej samej nazwie, co posłużyło jako materiał badawczy (upublicznione oficjalnie pierwszy raz w całości) do przeanalizowania rozwoju myślenia o architekturze eksperymentalnej. Grupa poprzez swoje teksty, projekty, a także bardzo ciekawą oprawę graficzną była jedną z pierwszych, która ukazała inne eksperymentalne oblicze architektury i miast. Cały czas poszukiwała odpowiedzi na pytanie, jak zaprojektować przestrzeń, aby życie było jak najbardziej wygodne, a w związku z tym: szczęśliwe. Członkowie grupy nie znali ograniczeń w swoich futurystycznych projektach i głęboko wierzyli w to, że realizacja ich projektów będzie kwestią czasu. Tym bardziej, że założenia i koncepcje projektów były bardzo proste. Po analizie numerów oraz projektów w nich zawartych widać, jaki duży wpływ grupa Archigram wywarła na współczesne projekty. Natomiast mimo ogromnego postępu technologicznego marzenia o zmiennym i mobilnym domu do dzisiaj są wciąż tylko marzeniem wielu twórców.
21
McCave, Ian Nicholas, and Henry Elderfield. "Sir Nicholas John Shackleton. 23 June 1937 — 24 January 2006." Biographical Memoirs of Fellows of the Royal Society 57 (January 2011): 435–62. http://dx.doi.org/10.1098/rsbm.2011.0005.
Full textAbstract:
Nick Shackleton was an international scientist of great renown who fundamentally changed our understanding of how Earth processes work. His research on ancient oceans and climates was both innovative and pioneering, and he clarified the precise role of carbon dioxide in warming and cooling the Earth's climate. His work contributed greatly to our present understanding of the mechanism and causes of global warming. When he began his research, the investigation of past climatic changes was an area of ‘academic’ interest only. Four decades later, his lifetime achievements define the emergence of our understanding of the operation of Earth's natural climate system. This understanding of the past is now central to efforts to predict the future climate we have begun to create. As well as his many scientific accomplishments, Nick Shackleton excelled in another area, that of music, which was almost as important to him as science, and he was a very accomplished clarinet player. In his work he was spirited and curiosity-driven. He let his students and an entire community share in his brilliance and vision.
22
Skibinska, Alina, and Dariusz Libionka. "„Przysięgam walczyć o wolną i potężną Polskę, wykonywać rozkazy przełożonych, tak mi dopomóż Bóg”. Żydzi w AK. Epizod z Ostrowca Świętokrzyskiego." Zagłada Żydów. Studia i Materiały, no. 4 (November 2, 2008): 287–323. http://dx.doi.org/10.32927/zzsim.275.
Full textAbstract:
Artykuł prezentuje wybór dokumentów z procesu z 1949 r. w którym wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Kielcach skazano trzech członków ZWZ-AK Obwodu Opatowskiego: Józefa Mularskiego, Leona Nowaka i Edwarda Perzyńskiego za udział w zamordowaniu w lesie koło Kunowa 12 Żydów z getta w Ostrowcu Świętokrzyskim. Dwie ciężko ranne osoby powróciły do getta, jedna z nich przeżyła wojnę (Szloma Icek Zwaigman) i po wyjeździe z Polski złożyła obszerną i szczegółową relację z tego wydarzenia. Relacja Zweigmana stała się podstawą śledztwa i aktu oskarżenia. Skazani na karę śmierci Mularski i Nowak zostali ułaskawieni i po 1956 r. wyszli z więzienia, podobnie jak trzeci skazany. Sprawę kończą kolejno: wyrok z 1957 r. ułaskawiający Józefa Mularskiego, następnie wyrok z 2000 r. przyznający mu wysokie odszkodowanie. Prezentowane materiały są nie tylko dowodem na to, że członkowie polskiego podziemia dopuszczali się zbrodni na Żydach, ale i na sposób funkcjonowania polskiego wymiaru sprawiedliwości oraz Głównej Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich w Polsce, która ewidentnie prowadziła politykę tuszowania spraw w których sprawcami zbrodni byli Polacy. Problemy poruszane w tym artykule są słabo zbadanie nie tylko w polskiej historiografii. Prezentowane materiały procesowe pochodzą z Archiwum Instytutu Pamięci Narodowej.
23
Ott, Ricardo, and Ana Paula Ott. "A new species of Fernandezina (Araneae, Palpimanidae) from southern Brazil." Iheringia. Série Zoologia 104, no. 4 (2014): 446–50. http://dx.doi.org/10.1590/1678-476620141044446450.
Full textAbstract:
A new species of Fernandezina Birabén, 1951, F. nica sp. nov. is described from Rio Grande do Sul state, in southern Brazil. Fernandezina pulchra Birabén, 1951, is registered for Brazil and a new geographic record in Brazil is presented for F. pelta Platnick, 1975.
24
Cremona, Marise. "A Policy of Bits and Pieces? The Common Commercial Policy After Nice." Cambridge Yearbook of European Legal Studies 4 (2001): 61–91. http://dx.doi.org/10.5235/152888712802761770.
Full textAbstract:
It is of course by no means certain that the Treaty of Nice will be ratified and that we will face the most radical revision to the EC Treaty provisions on the Common Commercial Policy (CCP) since its inception in 1957. Unlike most other proposed changes, however, this revision was foreshadowed in substance if not in detail by the Treaty of Amsterdam, which by adding a new paragraph 5 to the existing Article 133, allowed for the possibility of the extension of the CCP by Council decision. This aspect of the Treaty of Nice is particularly worth discussing, even in the absence of certainty as to its coming into force, both because some alterations to the CCP would be possible even under the existing regime, and because the issues raised by the Nice amendment are extremely pertinent to any such development. Discussion of the implications of the choices made at Nice are instructive when considering not only the post-Nice CCP but alternative options in the event of other Treaty amendments. The complexity of the Nice amendment is a reminder of just how difficult it is to achieve consensus in this area, and also of how important in practice that consensus is.
25
Cremona, Marise. "A Policy of Bits and Pieces? The Common Commercial Policy After Nice." Cambridge Yearbook of European Legal Studies 4 (2001): 61–91. http://dx.doi.org/10.1017/s152888700000402x.
Full textAbstract:
It is of course by no means certain that the Treaty of Nice will be ratified and that we will face the most radical revision to the EC Treaty provisions on the Common Commercial Policy (CCP) since its inception in 1957. Unlike most other proposed changes, however, this revision was foreshadowed in substance if not in detail by the Treaty of Amsterdam, which by adding a new paragraph 5 to the existing Article 133, allowed for the possibility of the extension of the CCP by Council decision. This aspect of the Treaty of Nice is particularly worth discussing, even in the absence of certainty as to its coming into force, both because some alterations to the CCP would be possible even under the existing regime, and because the issues raised by the Nice amendment are extremely pertinent to any such development. Discussion of the implications of the choices made at Nice are instructive when considering not only the post-Nice CCP but alternative options in the event of other Treaty amendments. The complexity of the Nice amendment is a reminder of just how difficult it is to achieve consensus in this area, and also of how important in practice that consensus is.
26
Jiroušek, Bohumil. "Proměny interpretace vzniku Československa v českém marxisticko-leninském myšlení." Slavica Wratislaviensia 173 (October 7, 2020): 328–39. http://dx.doi.org/10.19195/0137-1150.173.26.
Full textAbstract:
Tekst traktuje o czeskiej refleksji marksistowsko-leninowskiej dotyczącej utworzenia Czechosłowacji w 1918 roku. Podczas gdy w czechosłowackiej kulturze okresu międzywojennego powstanie Czechosłowacji interpretowano w dziełach literackich (poezja, dramat itp.) w kategoriach bohaterstwa, po roku 1948 fakt ten raczej pomijano milczeniem. Historycy marksistowsko-leninowscy (Oldřich Říha, Jaroslav Charvát i inni) traktowali utworzenie Czechosłowacji jako rezultat rewolucji październikowej 1917 roku, dlatego też samo powstanie państwa było dla nich poniekąd nieistotne. Według nich w trakcie tworzenia nowego państwa burżuazja zawłaszczyła zwycięstwo klasy robotniczej (zamieniając idee socjalistyczne na nacjonalizm). Zgodnie z tą interpretacją Czechosłowacja w latach 1945 (wyzwolenie przez Armię Czerwoną) i 1948 (Praski zamach stanu) wkroczyła w końcu na „właściwą” drogę dziejową, zapoczątkowaną w 1917 roku przez rewolucje w Rosji.
27
Mesquita, Batja. "The legacy of Nico H. Frijda (1927–2015)." Cognition and Emotion 30, no. 4 (2016): 603–8. http://dx.doi.org/10.1080/02699931.2015.1132681.
Full text
28
Domínguez, Jorge I. "Secret History: The CIA's Classified Account of Its Operations in Guatemala, 1952–1954. By Nick Cullather (Stanford, Stanford University Press, 1999) 142 pp. $39.50." Journal of Interdisciplinary History 31, no. 2 (2000): 314–15. http://dx.doi.org/10.1162/jinh.2000.31.2.314.
Full text
29
Ilnicki, Stanisław. "Płk dr med. Adolf Malinowski (1891–1962), zasłużony polski psychiatra wojskowy i sądowy." Lekarz Wojskowy 99, no. 3 (2021): 140–54. http://dx.doi.org/10.53301/lw.2069.
Full textAbstract:
Tematem pracy są życie i dokonania płk. dr. med. Adolfa Malinowskiego (1891–1962) w dziedzinie psychiatrii wojskowej i sądowej. Omówiono jego rodowód, przebieg nauki szkolnej i studiów w Cesarskiej Wojskowo-Medycznej Akademii (VMA) w Petersburgu (2010–2014), służbę lekarza pułkowego w armii rosyjskiej podczas I wojny światowej (1914–1918) i w I Korpusie Polskim (1918) oraz pracę cywilną po demobilizacji (1918–1920). Przedstawiono przebieg służby w Wojsku Polskim: w wojnie polsko-bolszewickiej 1920 r., w Szpitalu Obszaru Warownego Wilno (1922–1934), Szpitalu Szkolnym CWSan. w Warszawie (1934–1939) oraz w wojnie obronnej 1939 r. Scharakteryzowano jego pracę w Szpitalu Ujazdowskim w okresie okupacji niemieckiej i podczas powstania warszawskiego (1939–1944). Opisano również przebieg służby wojskowej płk. A. Malinowskiego po II wojnie światowej oraz pracę naukowo-dydaktyczną w Klinice Psychiatrycznej Akademii Medycznej w Gdańsku (1947–1954), po zwolnieniu z wojska. Przedstawiono spis jego publikacji naukowych i wybrane z nich cytaty. Przytoczono opinie przełożonych, współpracowników i kolegów, charakteryzujące osobę dr. med. A. Malinowskiego oraz jego etos jako lekarza i oficera WP.
30
Jasiński, Grzegorz. "Próba likwidacji wyznania Świadków Jehowy w Polsce w drugiej połowie 1950 roku. Zarys zagadnienia." Echa Przeszłości, no. XXI/2 (February 1, 2021): 283–314. http://dx.doi.org/10.31648/ep.6356.
Full textAbstract:
Po 1945 r. Świadkowie Jehowy stanowili w Polsce relatywnie niewielkie wyznanie, liczące kilkadziesiąt tysięcy wiernych, kierowane przez Radę Główną w Łodzi. Ze względu na aktywnośćmisyjną, zasadę neutralności wobec państwa, wyrażającą się nieangażowaniem w jego struktury i odmawianiem udziału w tych jego poczynaniach, które wyznawcy uznawali za niezgodne z prawem Bożym, i wreszcie z uwagi na główną siedzibę mieszczącą się w Stanach Zjednoczonych, od 1946 r. uważano ich za potencjalne źródło niepokojów społecznych. Od 1948 r. władze państwowe zaczęły dostrzegać w nich także zagrożenie dla ustroju komunistycznego oraz środowisko prowadzące działalność szpiegowską na rzecz krajów zachodnich. Idąc za przykładem Czechosłowacji, na przełomie 1949 i 1950 r. podjęto decyzję o zlikwidowaniu wyznania. Intensywne przygotowania do realizacji tego zamiaru trwały od marca 1950 r. W czerwcu 1950 r. przeprowadzono liczne aresztowania, które kontynuowano również w następnych miesiącach (operację tę nazwano „akcją J”). Od czerwca do grudnia 1950 r. do więzień trafiło około trzech tysięcy Świadków Jehowy, ponad trzystu z nich wytoczono procesy, pozostałych stopniowo zwalniano, żądając zerwania z wyznawaną religią. Akcja kasacji wyznania kosztowała życie co najmniej kilkunastu osób. Wyznanie Świadków Jehowy zdelegalizowano formalnie 2 lipca 1950 r. W artykule skupiono się na opisie przygotowań do zniesienia wyznania, przybliżeniu kryteriów, według których dokonywano aresztowań oraz ustaleniu ich zakresu. Pominięto natomiast, z uwagi na obszerność zagadnienia, następstwa tych poczynań: procesy sądowe, skazywanie na pobyt w obozach pracy, zmuszanie do wystąpienia z wyznania, zwolnienia z pracy, wysiedlenia i innego rodzaju działania represyjne.
31
Wyatt, Mark F. "MALDI-TOFMS analysis of coordination and organometallic complexes: a nic(h)e area to work in." Journal of Mass Spectrometry 46, no. 7 (2011): 712–19. http://dx.doi.org/10.1002/jms.1957.
Full text
32
Loubet, Christian. "Vence / Nice (1950-1966) : Les sanctuaires d’un art moderne." Cahiers de la Méditerranée, no. 62 (June 15, 2001): 267–77. http://dx.doi.org/10.4000/cdlm.59.
Full text
33
Min, EunYoung, Yong-Joo Cha, and Ju-Chan Kang. "Physiological Changes of a Pacific abalone, Haliotis discus hannai (Ino, 1953) exposed to Nickel (NiCl₂) solution under thermal stresses." Korean Journal of Malacology 33, no. 4 (2017): 213–22. http://dx.doi.org/10.9710/kjm.2017.33.4.213.
Full text
34
Mróz, Tomasz. "Polscy historycy filozofii greckiej w Atenach. Fascynacje i rozczarowania." Civitas. Studia z Filozofii Polityki 24 (June 28, 2019): 85–104. http://dx.doi.org/10.35757/civ.2019.24.06.
Full textAbstract:
W artykule zaprezentowane zostały postaci czterech polskich historyków filozofii greckiej z okresu przełomu XIX i XX w., a także pierwszej połowy wieku XX, którzy podejmowali wyprawy do Grecji i Aten jako do kolebki filozofii. Są to, w kolejności odbytych wypraw: W. Dzieduszycki (1848-1909), W. Lutosławski (1863-1954), T. Sinko (1877-1966) oraz W. Witwicki (1878-1948). Każdy z nich wyruszył do Aten na innym etapie swej naukowej kariery, każdy inaczej przeżył osobisty kontakt z ojczyzną filozofii i każdy z nich w innej formie sprawozdawał swoje wrażenia i refleksje czytelnikom.
35
Dovizio, Ciro. "Verità o falsificazione? Gli Alleati e la mafia sulle pagine dell’Ora (1958-1963)." Biblos, no. 5 (October 17, 2019): 105–23. http://dx.doi.org/10.14195/0870-4112_3-5_5.
Full textAbstract:
L’articolo esamina la genesi di una storica controversia, avente per oggetto i rapporti che intercorsero tra mafia siculo-americana ed esercito Usa in occasione dello sbarco in Sicilia (luglio 1943). Secondo un noto racconto di Michele Pantaleone, la mafia aiutò militarmente gli Alleati ad invadere l’isola. La prima versione di questa tesi fu pubblicata dal giornalista sul quotidiano L’Ora di Palermo nel 1958. Nel 1963 lo stesso giornale pubblicò, a cura di Felice Chilanti, le memorie del boss Nick Gentile, che proponevano un’interpretazione opposta a quella di Pantaleone, accusata di falsificare la storia. Il contrasto di giudizi inaugurava una disputa che perdura ancora oggi. Il contributo fornisce gli elementi per una ricostruzione storica del dibattito e delle sue origini.
36
Astika Pidada, Ida Bagus. "CARA-CARA NICA MEMPENGARUHI RAKYAT SUPAYA TIDAK BERSIMPATI KEPADA PARA PEJUANG PADA MASA REVOLUSI FISIK DI BALI 1945-1950." KULTURISTIK: Jurnal Bahasa dan Budaya 3, no. 2 (2019): 57. http://dx.doi.org/10.22225/kulturistik.3.2.1194.
Full textAbstract:
[Title: The Ways of Influencing the People of NICA to Understand at Physical Revolution for Balinese People in Bali 1945-1950] Giving up without the conditions of Lieutenant General H. Ter Pooerten (Commander of the Dutch East Indies) to Lieutenant General Hitosyi Imamura (Japanese Army Chief), then the Dutch East Indies government has since ended in Indonesia. Not a long time ago Japan ruled in Indonesia, on August 15th, 1945 surrendered unconditionally to the allies. Then on March 2nd, 1946 the Y Brigade began landed along the Sanur coast. This Y Brigade is nicknamed "Gajah Merah". The arrival of the Gajah Merah in Bali, the situation became unsafe. The arrival of the Dutch (NICA) received resistance from fighters in Bali under the leadership of Lieutenant Colonel I Gusti Ngurah Rai. Sympathy getting from the Dutch people use various ways of influencing. The Dutch (NICA) influences the people in two ways, namely by means of soft and violent methods. In the soft way the Dutch (NICA) gave material to the people such as: giving cigarettes, snacks, money, batik cloth, rice and traveling by car. In providing soft assistance the Dutch also use their accomplices such as: NICA Gandek, AP and others. The Netherlands (NICA) in this case looks good and generous to the people so they get sympathy. Generally, it is influenced by the Dutch, whose economies are poor and whose education is low. By means of violence, the Dutch deliberately exhibited fighters who were captured by the public such as being kicked, beaten, dragged by car, and shot in front of the people. This method is carried out to regions that are pro-republic so that people become deterred and afraid. In this way the Dutch (NICA) hopes that the people will no longer want to help the fighters. To fall on the mentality of the Dutch people (NICA) deliberately stripped their hands or soldiers who were killed in a war that was paraded around the city by using an open truck that was rumored to be a young man who was killed. The mothers and fathers who were provoked by the Dutch propaganda, his soul was shaken. This is the way the Dutch influenced the Balinese people, however, the Balinese people and fighters were not deterred. Evidently the people and fighters remain united so that the physical revolution that took place in Bali can last long enough.
37
Pidada, Astika. "ARMY SYSTEM OF THE BATTLES IN BALI IN THE PHYSICAL REVOLUTION OF THE NICA 1945-1950." KULTURISTIK: Jurnal Bahasa dan Budaya 5, no. 1 (2021): 43–50. http://dx.doi.org/10.22225/kulturistik.5.1.2681.
Full textAbstract:
Cornellis de Houtman is a Dutch sailor who first came to meet the Balinese people. Then followed by the second Dutch visit, namely Cornellis Heemskerck. The purpose of this second visit was to bring Prince Maurits Van Nasau's letter to King Dalem Bekung at the Gelgel palace. The contents of the letter conveyed, namely stating friendship and asking for permission to trade with the king. It turned out that he received permission from Raja Dalem Bekung. In the 19th century this condition changed, the Dutch, who at first declared friendship and asked for permission to trade, instead wanted to control this island. As a result, there was resistance from the kings in Bali, and this resistance continued under the leadership of Lieutenant Colonel I Gusti Ngurah Rai. The weapons used by the fighters in Bali to fight against the Dutch (NICA) were of limited nature both in terms of quality and quantity. The weapons used to fight during the physical revolution in Bali were formerly owned by prayodas, aid from Java, booty belonging to the Dutch (NICA), and made by themselves. The types of weapons that were used by the fighters in Bali during the physical revolution against the Dutch (NICA), such as: Keris, sharpened bamboo, samurai, firecrackers, kitchen ashes, kentongan, yellow iron, bayonet, command knife, keki, stengun, firearms, mortars, hand grenades, carbines, bren, handguns, and heavy submachine guns (12.7). Even though the weapons they had were limited, the Dutch did not dare to underestimate the abilities of the Balinese fighters because they had experience in military education. It is proven that almost every battle was won by Balinese fighters, not a few Dutch soldiers (NICA) died during the physical revolution in Bali. 
 Keywords: NICA; weapons; physical revolution;
38
Ms.Rajwinder Kaur, Ms Rajwinder Kaur. "Staff Nurses (Nicu) Knowledge Regarding Care Of Low Birth Weight Baby." IOSR Journal of Nursing and health Science 1, no. 3 (2013): 1–4. http://dx.doi.org/10.9790/1959-0130104.
Full text
39
Beacroft, Charles. "Nick Baron, ed., Displaced Children in Russia and Eastern Europe, 1915–1953: Ideologies, Identities, Experiences." European History Quarterly 48, no. 2 (2018): 328–29. http://dx.doi.org/10.1177/0265691418765637b.
Full text
40
Kucherenko, Olga. "Nick Baron, ed., Displaced Children in Russia and Eastern Europe, 1915‑1953: Ideologies, Identities, Experiences." Cahiers du monde russe 58, no. 3 (2017): 697–99. http://dx.doi.org/10.4000/monderusse.10157.
Full text
41
Mansi, Luigi, and Francesca Coppola. "Frederik Barkhof, Nick C. Fox, Antonio J. Bastos-Leite, Philip Scheltens (eds): Neuroimaging in Dementia." European Journal of Nuclear Medicine and Molecular Imaging 39, no. 2 (2011): 373–74. http://dx.doi.org/10.1007/s00259-011-1947-1.
Full text
42
Kim, Soo-Hyun, Dongho Kim, Hyun-Gyung Goh, et al. "Correlation of Molecular Response At 18 Month with Survival Benefits As Response-Related Prognostic Factor." Blood 118, no. 21 (2011): 2766. http://dx.doi.org/10.1182/blood.v118.21.2766.2766.
Full textAbstract:
Abstract Abstract 2766 Superior efficacy of Bcr-Abl tyrosine kinase inhibitors in chronic myeloid leukemia (CML) therapy has increased the demand for more sensitive monitoring system in checking clinical response from CML patients. Molecular response measuring Bcr-Abl transcript level by quantitative real-time PCR has been introduced and then widely used as important routine monitoring methodology (Müller et al. Leukemia 2009; 23: 1957–19633; Nick Best Pract Res Clin Haematol 2009; 22:355–65). European LeukemiaNet 2009 guide line recommended achievement of major molecular response (MMR) as optimal response at 18 months after initiation of imatinib (Baccarani et al. J Clin Oncol 2009; 27: 6041–6051). However, several studies have reported different clinical implications of MMR at specific time points to long-term survival outcomes. IRIS study proved MMR at 12 and 18 months can predict significantly better progression free survival (Hughes et al. N Engl J Med 2003; 349: 1423–1432; Druker et al. N Engl J Med 2006; 355: 2408–17). However, other studies reported that such differences may not be clinically relevant and only achievement of CCyR was significant to anticipate survival (de Lavallade et al. J Clin Oncol 2008; 26: 3358–3363, Kantarjian et al. Cancer 2008; 112: 837–84511). To find the level of molecular response (MR) at 18 months which can provide survival benefits, we selected newly diagnosed CP CML patients who registered at Seoul St. Mary's Hospital between January 2001 and June 2011. Selection conditions included initiation of imatinib therapy (400mg/d) within 6 months of diagnosis without prior treatment for leukemia (except for hydroxyurea or anagrelide), treatment with imatinib for more than 18 months and available molecular response record at 18 months. Total 237 patients met the above conditions. Their median age was 40 years (range; 18–74 years) and median duration of imatinib treatment was 44 months (range; 18–119 months).We investigate effect of different levels of MR (0.1%, 0.2%, 0.4% and 0.8% in Bcr-Abl transcript level) at 18 months on survivals including overall survival (OS), progression free survival (PFS) and event free survival (EFS) with these patients. Achievement of MMR did not provide survival benefits in OS, PFS and EFS. However other level of MR showed significant survival benefits in PFS and EFS between patients who achieved the level and patients who did not achieve the level. In achievement of 0.2% in Bcr-Abl transcript level, patients with MR level of 0.2 or less % showed better survival benefit than patients with MR level of more than 0.2% in PFS (98.0% vs.91.1%; P=0.017) and in EFS (94.2% vs. 85.5%; P=0.009) at 84 months. Bcr-Abl transcript level of 0.4% also showed survival benefits at 84 months between the patients with 0.4% or less and patients with more than 0.4% in PFS (97.7 vs. 88.9, P=0.007) and EFS (94.6 vs. 80.8, P=0.005). Similar results were observed in Bcr-Abl transcript level of 0.8%. However, achievement of all the levels of MR investigated in this study failed to provide clear benefit in OS. It may be due to extremely low portion of death (2.5%; 6 of 237 patients). The 0.2% of Bcr-Abl transcript at 18 months was the lowest value which showed clear correlation with survival benefits. MMR is defined as a Bcr-Abl transcript level of 0.1% or lower on international scale (IS), which is equivalent to a reduction in the Bcr-Abl transcript level by at least 3 log from the baseline level. The baseline level was determined as a median ratio of Bcr-Abl to Abl obtained from 116 untreated CP-CML patients in our institution. Survivals according to different level of molecular response (MR)Level of MR at 18 months0.1%0.2%0.4%0.8%Group=,<0.1> 0.1=,< 0.2> 0.2=,<0.4>0.4=,<0.8>0.8Patients117120147901766119443OSDeath24242433Cumulative % at 7 yrs97.494.898.091.197.788.996.987.9P value0.5550.2280.0520.108PFSProgression27273645Cumulative % at 7 yrs97.493.398.091.197.788.996.987.9P value0.1210.0170.0070.005EFSEvent51151161079Cumulative % at 7 yrs92.689.194.285.594.680.893.976.7P value0.1360.0090.00050.0001 Disclosures: No relevant conflicts of interest to declare.
43
Ziółkowska, Olga. "Marginalia w Rozmyślaniach dominikańskich. Prolegomena." Ogrody Nauk i Sztuk 5, no. 5 (2020): 433–41. http://dx.doi.org/10.15503/onis2015.433.441.
Full textAbstract:
W artykule przedstawiono różne typy marginaliów znajdujących się w Rozmyślaniach dominikańskich – średniowiecznej narracji biblijno-apokryficznej, którą w 1958 r. odnalazł Karol Górski. Zarysowano podstawowe problemy badawcze, charakterystyczne dla każdej z wydzielonych grup glos: glosy informujące o dziejach kodeksu; glosy zawierające modlitwy; glosy lokalizujące, odsyłające do Pisma Świętego; glosy komentujące. W artykule zasygnalizowano także zagadnienie wymagające odrębnej analizy – obecność różnego rodzaju dopisków na miniaturach i obok nich.
44
Altieri, Roberto, Alessandro Agnoletti, Riccardo Fornaro, et al. "Postoperative Care of Patients with High-grade Glioma: Is There a Real Need for the Neurocritical ICU and Early CT Scan?" Journal of Neurological Surgery Part A: Central European Neurosurgery 79, no. 01 (2017): 025–30. http://dx.doi.org/10.1055/s-0037-1599238.
Full textAbstract:
Background Pressure on economic resources now requires a careful rationalization of services. For adult patients with supratentorial gliomas, there is no consensus on the real need for care in a postoperative neurocritical intensive care unit (NICU) and on the timing of a postsurgical computed tomography (CT) scan. In this retrospective nonrandomized study, we assessed if and when there is a real need for NICU and if an early CT scan could be justified in the absence of neurologic worsening. Methods Of 264 patients, 21 were admitted to the NICU after the procedure as planned before the surgery for their clinical features (Karnofsky performance status < 70, American Society of Anesthesiologists score > 2, or Charlson Comorbidity Index > 5). Results The mean stay in the NICU was 19.7 hours. One of these patients had developed a postoperative hematoma that was subsequently removed, and died afterward. The other 243 patients were followed clinically after the procedure: 219 underwent a cerebral CT scan 24 hours after the procedure and were discharged in good condition. The other 24 patients had a cerebral CT scan within 24 hours after the procedure. The early CT showed the presence of a local edema in five cases and a hematoma surgically treated with a subsequent admission to the NICU in two cases. Conclusion Considering our data, we suggest that NICU should not always be used after craniotomy for supratentorial gliomas. Clinical observation was sufficient to predict early postoperative complications. A CT scan before 24 hours after surgery is not recommended in the absence of clinical worsening.
45
Chiorean, Andreea, Calan Savoy, Karen Beattie, Salhab el Helou, Maysoon Silmi, and Ryan J. Van Lieshout. "Childhood and adolescent mental health of NICU graduates: an observational study." Archives of Disease in Childhood 105, no. 7 (2020): 684–89. http://dx.doi.org/10.1136/archdischild-2019-318284.
Full textAbstract:
ObjectiveTo investigate the mental health of children and adolescents admitted to neonatal intensive/special care units (NICUs) in infancy.MethodsThis cross-sectional study used a provincially representative cohort from the 2014 Ontario Child Health Study. Parents provided data on psychiatric disorders using the MINI International Neuropsychiatric Interview for Children and Adolescents in 3141 children aged 4–11 years (NICU n=389; control n=2752) and in 2379 children aged 12–17 years (NICU n=298; control n=2081). Additionally, 2235 adolescents aged 12–17 years completed the interview themselves (NICU n=285; control n=1950). Odds of psychiatric disorder were compared in those admitted and controls.ResultsBased on parent reports, NICU graduates aged 4–11 years had increased adjusted ORs (95% CI) of 1.78 (1.39 to 2.28) for any psychiatric disorder, with a marginal prevalence of 32.4% in NICU participants and 27.6% in controls. At this age, NICU graduates also had increased ORs of 1.74 (1.25 to 2.40) for psychiatric comorbidity, 1.48 (1.04 to 2.11) for oppositional defiant disorder, 1.61 (1.19 to 2.19) for attention-deficit hyperactivity disorder, 4.11 (2.33 to 7.25) for separation anxiety disorder and 2.13 (1.37 to 3.31) for specific phobia. At 12–17 years, 40.5% and 30.5% of NICU graduates and 30.6% and 17.9% of controls had any psychiatric disorder as reported by parents and self-report, respectively. Parents and adolescents, respectively, reported increased adjusted ORs (95% CI) of 1.63 (1.18 to 2.26) and 1.55 (1.13 to 2.11) for any disorder, 1.64 (1.06 to 2.54) and 1.74 (1.11 to 2.73) for psychiatric comorbidity, and 1.89 (1.22 to 2.93) and 3.17 (2.03 to 4.95) for oppositional defiant disorder.ConclusionsNICU graduates are at increased risk for psychiatric disorders during childhood and adolescence.
46
Arong, Marie Rose B. "Nick Joaquin’s Cándido’s Apocalypse: Re-imagining the Gothic in a Postcolonial Philippines." Text Matters, no. 6 (November 23, 2016): 114–26. http://dx.doi.org/10.1515/texmat-2016-0007.
Full textAbstract:
Nick Joaquin, one of the Philippines’ pillars of literature in English, is regrettably known locally for his nostalgic take on the Hispanic aspect of Philippine culture. While Joaquin did spend a great deal of time creatively exploring the Philippines’ Hispanic past, he certainly did not do so simply because of nostalgia. As recent studies have shown, Joaquin’s classic techniques that often echo the Hispanic influence on Philippine culture may also be considered as a form of resistance against both the American neocolonial influence and the nativist brand of nationalism in the 1950s and 1960s. Despite the emergence of Gothic criticism in postcolonial writing, Joaquin’s works have rarely received the attention they deserve in this critical area.
 In this context, this paper explores the idea of the Gothic in Joaquin’s writing and how it relates to Joaquin being the “most original voice in postcolonial Philippine writing.” In 1972, the University of Queensland Press featured Joaquin’s works in its Asian and Pacific writing series. This “new” collection, Tropical Gothic (1972), contained his significant early works published in Prose and Poems (1952) plus his novellas. This collection’s title highlights a specific aspect of Joaquin’s writing, that of his propensity to use Gothic tropes such as the blending of the real and the fantastic, or the tragic and the comic, as shown in most of the stories in the collection. In particular, I examine how his novella (Cándido’s Apocalypse) interrogates the neurosis of the nation—a disconnection from the past and its repercussions on the present/future of the Philippines.
47
Astika Pidada, Ida Bagus. "TRANSPORTASI PARA PEJUANG PADA MASA REVOLUSI FISIK DI BALI 1945-1950." KULTURISTIK: Jurnal Bahasa dan Budaya 4, no. 1 (2020): 1. http://dx.doi.org/10.22225/kulturistik.4.1.1554.
Full textAbstract:
On behalf of the Indonesian nation IR. Sukarno who was accompanied by Drs. Mohammad Hatta on August 17th, 1945 proclaimed Indonesian independence on Jalan Pegangsaan Timur No. 56 Jakarta at 10:00 am. News of the proclamation of Indonesian independence was only heard in Bali on August 23rd 1945 since the return of Mr. I Gusti Ketut Puja from Jakarta. News of the proclamation arrived late in Bali due to lack of communication and transportation with the island of Java. At this time Japan was still showing an attitude of power in Bali, therefore on December 13th 1945 a general attack was carried out against Japanese protests throughout Bali. This attack turned out to be a failure because Japan had known in advance. Since it was impossible to get weapons in Bali, I Gusti Ngurah Rai and his friends finally went to Java to report on the situation in Bali and asked for weapons. After some time living on the island of Java on April 4th, 1946 I Gusti Ngurah Rai and his friends finally returned to Bali where it landed at Yeh Kuning. From here I Gusti Ngurah Rai continued his journey to the village of Munduk Malang. From the village of Munduk Malang, I Gusti Ngurah Rai carried out an attack on the Dutch / NICA ambushes around him. Due to the position of I Gusti Ngurah Rai headquarters and its troops being known by the Netherlands / NICA, it was decided to hold a "Long March" or also known as "The June-July Trip". Long March starts by walking from Bengkel Anyar Village by climbing Mount Batukaru to Mount Agung. The purpose of holding a long march is to increase the people's enthusiasm, divert Dutch attention to the east, and facilitate assistance from Java to Bali. In addition to the fighters using walking during the physical revolution in Bali to be able to connect with other fighters also used transportation. Transportation is used by fighters for long trips and when the situation is safe. Transportation that is used at this time besides walking also uses such as truck, sedan, pickup, bus, bicycle, dock, cart, and boat for the sea. With this means of communication between the fighters remain connected so that the struggle in Bali can last long enough to face the Netherlands / NICA.
48
Ching, Erik. "Nick Cullather. Secret History: The CIA’S Classfied Account of Its Operations in Guatemala, 1952-1954. Stanford: Stanford University Press, 1999. Photographs, appendix, bibliography, index, 160 pp.; hardcover $39.50, paperback $14.95." Journal of Interamerican Studies and World Affairs 42, no. 1 (2000): 179–83. http://dx.doi.org/10.2307/166478.
Full text
49
Rydz, Agnieszka. "Z Kresów do Poznania. Mikrohistoria Waldemara Żyszkiewicza." Polonistyka. Innowacje, no. 8 (December 28, 2018): 139–54. http://dx.doi.org/10.14746/2018.8.11.
Full textAbstract:
Artykuł przynosi omówienie wydarzeń politycznych w Polsce w XX wieku zarejestrowane w poezji Waldemara Żyszkiewicza. Ważnym tematem jest zjawisko migracji Polaków z lat: 1944-1947. Poezja ta, mimo że wpisuje się w dyskurs nostalgii, nie przynosi obrazów utraconego Lwowa. Wiersze poruszają temat osiedlenia się przez wysiedleńców z Kresów Wschodnich w Poznaniu, w obcym dla nich mieście, nacechowanym niemiecką kulturą. Inspiracją teoretyczną dla artykułu były przede wszystkim monografie: Beaty Halickiej Polski Dziki Zachód (2016) oraz Ewy Domańskiej Mikrohistorie (1999).
50
Witczak, Krzysztof Tomasz. "Zagadnienie periodyzacji literatury łacińskiej doby republiki rzymskiej." Roczniki Humanistyczne 68, no. 3 (2020): 133–53. http://dx.doi.org/10.18290/rh20683-8.
Full textAbstract:
Artykuł podejmuje problem periodyzacji literatury rzymskiej doby republiki. Autor uznaje tradycyjny podział na 3 okresy literackie: (1) archaiczny; (2) cyceroński; (3) augustowski za częściowo poprawny. Bazując na teorii periodyzacji literatury, opracowanej przez prof. Juliana Krzyżanowskiego (1937), która zakłada cykliczność zjawisk w dziedzinie kultury i literatury, autor proponuje wydzielenie czterech kolejnych faz historycznoliterackich: [1] Okres archaiczny albo „hellenizujący” (240-160 r. przed Chr.); [2] Okres późnoarchaiczny albo „reakcyjny” (160-81 r. przed Chr.); [3] Okres cyceroński (81-31 r. p.n.e.); [4] Okres augustowski (31 r. przed Chr. – 14 r. po Chr.). Poszczególne okresy literackie stoją w wyraźnej opozycji do faz poprzedzających i po nich następujących. Występują w nich dominujące prądy i zjawiska literackie, odmienne niż w fazie poprzedzającej i bezpośrednio po nich następującej. Biorąc pod uwagę kryterium wpływów obcych (helleńskich) i rodzimości, możemy łatwo stwierdzić, że okresy nieparzyste [1, 3] mają charakter wyraźnie prohelleński, co przejawia się między innymi w tłumaczeniu bądź adaptacji najważniejszych dzieł literatury greckiej, wykorzystaniu istniejących w Grecji gatunków literackich, przyswojeniu obcych struktur metrycznych, motywów literackich lub prądów filozoficznych, podczas gdy w okresach parzystych [2, 4] twórcy literatury łacińskiej wprowadzają rodzime wątki i czysto rzymskie motywy, a także rozwijają własne gatunki literackie (np. satyrę, rzymską elegię miłosną).