Academic literature on the topic 'Niedrożność mechaniczna jelita cienkiego'

Wprowadzenie: Najczęstszą przyczyną wyłonienia stomii jelitowej jest rak jelita grubego. Stomia jelitowa stanowi dla pacjenta nie tylko bardzo duży problem zdrowotny, ale także życiowy. Wyłonienie stomii zmienia dotychczasowe funkcjonowanie, znacznie ogranicza aktywność i w decydujący sposób wpływa na jakość życia. Dlatego też we współczesnym procesie terapeutycznym rozpatrywane są wszystkie sfery życia człowieka, wraz z jego otoczeniem. Ocena jakości życia i stopnia akceptacji choroby wśród pacjentów z wyłonioną stomią pozwala stwierdzić, w której z płaszczyzn pacjenci wymagają uwagi i pomocy, oraz na którą z nich skierować promocję zdrowia. Cel pracy: Zbadanie wpływu akceptacji choroby na jakość życia pacjentów z wyłonioną stomią. Materiał i metody: Badaniem objęto chorych po wyłonieniu stomii przebywających w Wojewódzkim Szpitalu Specjalistycznym we Wrocławiu przy ulicy Kamieńskiego na oddziałach Chirurgii Ogólnej z Pododdziałem Chirurgii Urazowo-Ortopedycznej, Pododdziałem Chirurgii Metabolicznej, Pododdziałem Chirurgii Endokrynologicznej oraz Chirurgii Onkologicznej. W badaniach posłużono się dwoma kwestionariuszami: ankietą oceny jakości życia (HRQOL) oraz skalą akceptacji choroby (AIS). Ankiety były anonimowe. Badania przeprowadzano od lutego 2015 roku do lutego 2016 roku wśród 101 osób z wyłonioną stomią, z czego 60% pacjentów (60,4% osób) stanowiły kobiety, a 40% (39,60% osób) mężczyźni. Średnia wieku osób ankietowanych wyniosła 48 lat. Najmłodszy z respondentów miał 20 lat, natomiast najstarszy 79 lat. Wśród badanych pacjentów: 16,83% (wykształcenie podstawowe) , 24,75% zawodowe, 32,67% średnie i 25,74% wyższe. Wyniki: Najczęstszą przyczyną wyłonienia stomii wśród respondentów był nowotwór jelita grubego (43,56%).Kolejne to: niedrożność mechaniczna jelita (25,74%), uszkodzenie jelita w następstwie urazów (24,75%), nieswoiste zapalenie jelit (5,95%). Jakość życia pacjentów ze stomią oceniano w odniesieniu do stanu zdrowia, sposobu wypoczynku po operacji, występowania utrudnień i ograniczeń w życiu codziennym, samooceny zaobserwowanych zmian w wyglądzie. Na wyraźne obniżenie jakości życia w tych aspektach wskazała większość badanych. Akceptacja choroby była wyższa u mężczyzn (75%) niż u kobiet (61%). Na stopień akceptacji choroby wpływało również wykształcanie – swojego stanu nie akceptowało 41% osób z wykształceniem wyższym oraz zaledwie 6% osób z wykształceniem podstawowym. Prowadząc badania, zwrócono uwagę na czynniki socjologiczne mające wpływ na ocenę poziomu jakości życia i akceptacji choroby: płeć, wiek, wykształcenie, charakter wykonywanej pracy i miejsce zamieszkania. Wnioski: Płeć i wykształcenie pacjentów wpływają na stopień akceptacji choroby, ale nie mają wpływu na jakość życia. Im wyższy stopień akceptacji choroby, tym lepsza jakość życia. Badania wskazują na potrzebę pogłębienia edukacji pacjentów w zakresie ich funkcjonowania w społeczeństwie.

W pracy opisano przypadek 31-letniej kobiety, u której niedroż- ność jelit rozpoczęła się 2 dni po porodzie drogą naturalną. Pacjentka w II trymestrze ciąży miała wykonaną laparotomię z powodu niedrożności mechanicznej dwunastnicy i jelita cienkiego wywołanej połkniętymi ciałami obcymi. Przebieg ciąży od operacji do porodu był niepowikłany. Przedoperacyjna diagnostyka radiologiczna (pasaż) wykazała niedrożność mechaniczną dwunastnicy i jelita cienkiego. Pacjentka była operowana. Śródoperacyjnie stwierdzono bardzo powiększoną, wypełnioną gęstą treścią pokarmową dwunastnicę, poszerzone jelito cienkie w masywnych zrostach międzyjelitowych i znacznie poszerzoną początkową część okrężnicy. W żadnym miejscu nie znaleziono jednak krytycznego zwężenia jelita ani innej przyczyny zaburzenia pasażu treści jelitowej. Jelito cienkie w czasie operacji nie wykazywało perystaltyki, jednak przed operacją osłuchiwanie wykazało jej obecność. Ponieważ uwolnienie jelita ze zrostów nie rozwiązało problemu, zdecydowano się na odbarczenie jelita cienkiego i okrężnicy przez nacięcie kątnicy i następnie na wyłonienie cekostomii. Przebieg pooperacyjny był powikłany epizodem krwawienia z górnej części przewodu pokarmowego i biegunką, które jednak szybko ustąpiły po leczeniu zachowawczym. Pacjentka powróciła do zdrowia, a późniejsza diagnostyka gastroenterologiczna nie wykazała jednoznacznej patologii w przewodzie pokarmowym.