Academic literature on the topic 'Nirsimloo, Ananda Devi (1957-....)'

Manipur, a small state in the North-Eastern India, is traditionally regarded in the Indian classics and epics such as Ramayana and Mahabharata as the home of gandharvas (the celestial dancers). Manipuri is one of the eleven dance styles of India that have incorporated various techniques mentioned in such ancient treatises as the Natya Shastra and Bharatarnava and has been placed by Sangeet Natak Akademi within ‘a common heritage’ of Indian classical dance forms (shastriya nritya): Bharatanatyam, Kathak, Kathakali, Kuchipudi, Manipuri, Mohiniyattam, Odissi, Sattriya, Chhau, Gaudiya Nritya, and Thang Ta. In the late-1950s Louise Lightfoot, the ‘Australian mother of Kathakali,’ visited Manipur to study and research different styles of Manipuri dance. There she met Ibetombi Devi, the daughter of a Manipuri Princess; she had started dancing at the age of four and by the age of twelve, she had become the only female dancer to perform the Meitei Pung Cholom on stage––a form of dance traditionally performed by Manipuri men accompanied by the beating of the pung (drum). In 1957, at the age of 20, Ibetombi became the first Manipuri female dancer to travel to Australia. This paper addresses Ibetombi Devi's cross-cultural dance collaboration in Australia with her impresario, Louise Lightfoot, and the impression she and her co-dancer, Ananda Shivaram, made upon audiences.

The article endeavours to characterize key issues raised by Ananda Devi (1957), a francophone writer and poet born in Mauritius who has been living in France for many years. The analysis is based primarily on two novels that were translated into Polish by Krzysztof Jarosz: Le sari vert / Zielone sari and Ève de ses décombres / Ewa ze swych zgliszcz. Already these two novels enable us to perceive the uniqueness of Devi’s writings, whose clear commitment to the discussion about burning social problems equals its commitment to the discussion with literature: its tradition, present status quo, planned future. Devi poses questions about national, linguistic, cultural, and sexual identity; about wasted opportunities of emancipation from the shackles of colonialism; about possibilities of freedom in the environment of systemic subjugation. The micro perspective enables her to show some macro phenomena: continuous production of “dispensable people,” human robots exploited to produce goods for the rich North and the rich West, sacked overnight when using cheap labour force stops bringing profit; systemic racism used by the law-observing state to perform illegal acts. In the world based on the economy of profit, literature, and particularly poetry, becomes a unique weapon, because it serves no purpose. Reading and writing are revolutionary activities, looking for brothers and sisters in poetry is a chance to build a radical International that includes also (or rather, first of all) men and women who have experienced rupture, life in two different dimensions, languages, groups (choosing French by a Mauritian was a declaration, Devi describes the experience of splitting when portraying Sad in Ève de ses décombres). Devi is particularly concerned with the fate of children doomed to failure due to their “bad” descent, skin colour, or sex, children who are guilty from birth. Systemic inequalities and inherited violence in humiliated and ashamed communities mainly afflict women, who are reduced to bodies that may be conquered, beaten, exploited as labour force. Devi succeeds in presenting silent or nameless women not as victims (although she does not underplay their suffering, on the contrary), but as heroes who become reborn after traumas or in next generations, able to take revenge, risking the scraps of stability and false safety to show their presence, to exert influence, to reverberate. The flame of wrath experienced by Devi’s characters, also those burnt alive, as the character in Le sari vert, should (and will) be a seedbed of change, because you cannot burn all women pregnant with silence. Devi accuses (like the author of Les Misérables), she is not afraid of elevation, as panache is necessary for a coup, for changing the status quo, the order based on lawlessness, for social, common awakening.

Le déploiement de la monstruosité chez Devi dénonce le fantasme du « Lien Primordial » sur lequel reposent les communautés mauriciennes. Ce lien est ancré dans un redoublement statique, une défense du sang soi-disant pur, une peur de la déformation. Devi critique la société mauricienne qui interprète le mélange – monstruosité sociale – comme une menace de souillure. Cette société, violente, a atteint un point de non-retour et doit passer du modèle du même clôturé à celui du métissage et de la créolisation. Devi renverse le paradigme de l’identité pure et étanche et propose un nouveau Lien Primordial unissant tous les êtres vivants. Son écriture, surgie de la nécessité de mettre en garde contre la déchirure, tisse une œuvre liante qui redéfinit le Lien Primordial tant du point de vue théorique qu’esthétique. En recherchant le mélange, elle refuse un fonctionnement social et une idéologie délétères ; elle s’oppose à la figure stérile du double et poursuit celle féconde de l’hybride. Le dynamisme de la poussière de vivant crée un courant qui relie les continents, une « carnalité » qui révèle la Communauté, terme restauré dans son sens non communaliste. L’identité ne peut plus être conçue comme identique au fil des générations, comme une chaîne qui emprisonne l’individu dans un groupe et un passé idéalisés. Au contraire, la poussière fécondante conçoit l’identité comme un échange et un mélange qui caractérisent l’écriture de Devi elle-même. Cette poétique novatrice de la parcellisation, de la dissémination et de l’hybridation célèbre le travail des particules de vivant en quête d’une nouvelle forme de visage et de corps au fil d’un travail des mots en quête d’un style engagé
Monstrousness in Devi’s university and literary work denounces the illusion of the Primordial Link on which the Mauritian communities rely. This link is based on a repeating fixity, defends a so-called purity of descent and deeply fears any kind of change and merging. Devi criticises the Mauritian society which considers mixing as a social pollution and monstrousness. This violent society, having reached a point of no-return, must shift from a pattern promoting an isolated, identical self to a model of creolisation. Devi replaces the obsolete paradigm of a pure and endogamic identity by another kind of Primordial Link that unites every living being. Devi’s urge to write stems from the duty to warn against the on-coming wrench of humanness, to weave a linking work that can repair, at least on an imaginary level, our torn relationships. The Primordial Link is thus redefined, both theoretically and aesthetically. Devi refuses a morbid social system and a dangerous ideology; she rejects the sterile image of the double to pursue a dynamic hybridity. The fertile life-dust she imagines reveals the Commonness that binds all living creatures. Identity can no longer be understood as an identical, static concept, as a chain that imprisons an individual in an immutable group and in the myth of an idealised past. Identity is described by Devi as an exchange, a mixing stream that seems to define her very own literary creation. This new poetics tries to achieve dissemination and hybridisation. As a writer engaged in the society, Devi praises the quest for a diffusion and a new layout of the particles, a new configuration of the human body, in a quest for a tolerant, inventive identity

Les littératures caribéennes et océano-indiennes des dernières décennies ont mis en lumière, par le trajet poétique, l’ambivalence inhérente à la circonscription de la réalité géographique insulaire qui permet d’accéder à la conscience îlienne. L’insularité s’impose alors comme le motif contenant le lancinement géographique mais également mémoriel. Lieu duquel surgit l’imaginaire, l’île est instaurée en tant que terreau commun des textes de Patrick Chamoiseau, Ananda Devi, V. S. Naipaul qui, à travers le déploiement poétique, exhibent le tiraillement de l’ancrage et de la fuite, de l’enfermement et de l’ouverture. Ainsi, dans une approche diachronique, le dessein est de saisir l’inscription de cet élément fondateur de la poésie et de sa praxis afin d’entendre le dépassement initié par ces poétiques de la Mondialité, concept-clé de la philosophie poétique d’Édouard Glissant. L’édifice de Glissant irrigue, en effet, les textes, tantôt dans la résonance avec l’oeuvre de Naipaul, tantôt par le legs perceptible dans celles de Chamoiseau et de Devi. La poétique de la Relation constitue alors l’arsenal exégétique qui permet d’accéder aux propositions de contemporanéité des auteurs. Le traitement de la malemort, la fondation de l’ouvrage total, la praxis poétique de la monstruosité désaliénant le corps protéiforme, sont alors les imprévisibles générés. La création tend ainsi à s’affranchir des catégorisations et assignations, car elle est un écho au mouvement du monde
The Caribbean and Indian Ocean literatures of the last few decades has brought to light, through its poetic journey, the inherent ambivalence of the circumscription of island geographical reality, which allows access to the island consciousness. Insularity appears as the metaphor of a chronic pain caused by the torn between geographical and memory issues. The island, the place from which the imaginary emerges, is established as a common breeding ground for the texts of Patrick Chamoiseau, Ananda Devi and V. S. Naipaul who, through their poetic process, show the conflict of anchoring and escape, of confinement and openness. Thus in a diachronic approach, the aim is to grasp the inscription of this founding element of poetry and its praxis in order to hear the overtake initiated by these poetics of Mondialité, a key concept of Edouard Glissant's poetic philosophy. Glissant’s work echoes with Naipaul’s writing, as they are contemporaries, while Chamoiseau and Devi have inherited of Glissant’s poetic and philosophical thought. Then, the poetics of the Relation constitutes the exegetical arsenal that allows access to the authors'propositions of contemporaneity. The description of the malemort, the creating process of a memorial masterpiece, the poetic praxis of the monstrosity which release the body (physical, social, and literature), are the « unpredictable » generated. Creation thus tends to free itself from categorizations and assignments, because it is an echo of the movement of the world

Les littératures émergentes franco-créolophones comme la littérature mauricienne sont en évolution permanente. Nous avons décidé de travailler sur la problématique langues/identités/littératures car elle constitue le socle commun de la production littéraire contemporaine et sur quatre auteurs mauriciens : Ananda Devi Anenden (français), Lindsey Collen (anglais/créole), Abhimanyu Unnuth (hindi/bhojpouri) et Dev Virahsawmy (créole/anglais). L'objet de cette recherche n'est pas de faire un inventaire des littératures francophones du bassin océan Indien. Nous voulons montrer qu'à travers la multi-langue, la multi-écriture et la multi-culture, les littératures mauriciennes émergent comme des contre-pouvoirs reposant sur la force des discours, des paroles et des mots. Quelle(s) langue(s)? Qu'elle(s) identité(s)? Qu'elle(s) littérature(s)? Peut-on construire une mauricianité sans recourir à l'espace littéraire qui serait l'unique lieu de réconciliation et de création d'une patrie imaginaire?
Emerging literatures using French or Creole as in the case of Mauritian literature undergo continuous change. We have chosen to study the interactions between languages/identities and literatures as they seem to constitute the common denominator of contemporary literary production in relation with work of four Mauritian writers : Ananda Devi Anenden (French), Lindsey Collen (English/ Mauritian Creole), Abhimanyu Unnuth (Hindi/Bhojpuri) and Dev Virahsawmy (Mauritian Creole/English). The aim of the study is not to undertake an inventory of literatures using French as a medium of creation in the Indian Ocean. Our objective is to show that the multilingual and multicultural Mauritian literatures emerge as counter forces using words, discourses and letters as their major creative energy. How does a writer chose a literary language? Of what identities and literatures are we talking about? Is it possible to build a Mauritian identity or entity by transcending the literary sphere which seems to be the unique space where one can manage differences and build an imaginary homeland?

Notre recherche vise à cerner la quête identitaire de la femme dans les romans d’Ananda Devi, auteur mauricien, d’origine indienne. D’après nos analyses, nous constatons que l’individuation féminine se déploie à travers les trois phases suivantes : « l’identité-idem », l’aspect identitaire qui se fonde sur une identification collective ; « l’identité-ipsé », par opposition à cette quête de similitude, est un élan vers la spécificité personnelle ; et l’ »animus » que nous définissons comme la part de différence ou les désirs les plus refoulés qui sont rejetés par les normes sociales. Parallèlement à ces trois phases identitaires, ce qui caractérise l'évolution féminine chez Devi, c’est que la femme opprimée, dans son effort d’émancipation, s’inspire des figures mythiques hindoues. Au cours de notre recherche nous avons exploité les bribes mythiques, afin de mettre en lumière une communion prédominante entre les femmes de Devi et les figures mythiques hindoues : Sitā, Draupadi et Kālī. Or, cette expérience d’identification avec les figures mythiques recoupe les trois phases identitaires dans la mesure où la femme s’identifie à une figure mythique dans chacune de ces phases d’individuations. L’accouplement figure mythique et phase identitaire se présente ainsi : Sitā-identité-idem, Draupadi-identité-ipsé, et Kālī-animus
The aim of this research is to study the quest of identity in the women characters in Ananda Devi’s novels. Devi is a Mauritian author of Indian origin. Our study reveals that the evolution of the women passes through three major stages : “l’identité-idem” or collective identification, the desire of identifying oneself to a particular group; “l’identité-ipsé” on the contrary is the desire to see oneself as unique within a certain group of individuals; l’”animus”, we define this term as the suppressed desires which are condemned by the society. Along with these three phases of identification, what characterises Devi’s women is that in their serge for emancipation they identify themselves with the Hindu mythical figures. In our study we have explored various images in Devi’s writings in order to reveal the existing links between Devi’s women and the following mythical figures : Sitā, Draupadi, Kālī. In fact, this experience of identification with the mythical figures is closed interlinked with the evolutionary phases defined above. In each of her evolutionary phase the woman identifies to one particular mythical figure : Sitā-identité-idem, Draupadi-identité-ipsé, and Kālī-animus

Cette étude comparatiste et interdisciplinaire se situe au point de convergence de trois aires littéraires : la littérature mauricienne francophone et les littératures indiennes d’expression anglaise et hindi. Elle examine la place du sujet littéraire féminin dans des romans d’Ananda Devi, d’Arundhati Roy et de Krishna Sobti, où le sujet est en crise dans une société phallogocentrique. L’écriture féminine met ici en relief la valeur du corps : la sexualité féminine, considérée comme l’élément précipitant la chute de la femme du modèle au contre-modèle, est redoutée. La négociation de la paradoxalite�� du statut de la femme (à la fois objet et sujet du discours), à travers la langue et la société du regard, détermine sa construction et la revendication d’une identité propre passant par la révolte et la prise de parole ainsi que par la gestion de l’espace, mettant de ce fait en péril les frontières des interdits. En s’appuyant sur les études culturelles et les gender studies, on s’efforce ainsi de problématiser la subalternatité dans des contextes postcoloniaux et patriarcaux
At the meeting point of three literatures: Mauritian Francophone and Indian literature in English and Hindi, the focus is placed on the construction of female agency in the Indiaoceanic narrative space. Ananda Devi, Arundhati Roy and Krishna Sobti depict female protagonists, defined through their personal crisis, in a social structure dominated by the male logos. Their écriture feminine exposes the terror felt vis-à-vis the female body and female sexuality, seen as the operating cause of the fall of the woman, from model to counter-model. Furthermore, the subject/object dialectics motivated by power, is so fragile that very often the negotiation of this fine line determines the construction of the female protagonist, as well as her claiming of an identity of her own. Cultural studies and gender studies used as theoretical and aesthetic tools help us understand the problematic subalternity of the female character in both postcolonial and patriarchal contexts. Her emergence as subject of discourse takes place via revolt and through the reappropriation of language against “the gaze”, she thus redefines space in a way that destabilizes borders

La thèse s'appesantit sur le style littéraire de plusieurs auteurs mauriciens, dans une tentative de mettre en exergue les différents courants littéraires, dans un souci de révéler la modernité de ces auteurs phares du paysage littéraire mauricien. Le post-colonialisme a -t-il apporté un renouvellement des genres dans la littérature mauricienne ? Les oeuvres étudiées sont-elles restées dans un certain cloisonnement ou alors y-a-t-il eu une tentative de secouer les jougs « imposés » par l'Occident ?
The thesis is an attempt to study the different authors of Mauritius, their literary techniques and the varions writing skills developed by some of the post-colonial writers? Has there been a change in the way of writing or have the authors been unable to emancipate from the occidental literature?

Cette réflexion se propose de cerner, les diverses modalités par lesquelles la quête de l’identité s’impose comme matière privilégiée de la structure du récit des quatre romans. Parti de l’interrogation : qu’est-ce que la littérature ?, nous entendons démontrer que la quête de l’identité se signale comme le motif central dans la composition du roman francophone postcolonial. Le choix pour ces quatre écrivains repose sur la volonté de montrer le fonctionnement romanesque du thème de la quête de l’identité. En effet, appliqué à la dynamique interne des récits qui structure les récits, la quête de l’identité surgit comme la problématique qui traverse l’écriture du roman francophone postcolonial, notamment dans l’écriture d’Alain Mabanckou, Tahar Ben Jelloun, Ananda Dévi et Suzanne Dracius. Par exigence scientifique, cette étude est divisée en trois axes. D’abord l’axe historiographique. Il s’attache à faire une compréhension assez simple des notions de cette étude et à illustrer les différentes facettes dans l’histoire littéraire. Ensuite l’axe poétique où analytique. Il a pour titre les « figures de la quête de l’identité ». Il s’attèle à montrer comment le motif de la quête de l’identité se déploie dans le corpus. Enfin, le troisième axe herméneutique ou d’interprétation qui entreprend de poursuivre l’analyse et de porter un certain nombre d’interrogation sur les notions abordées lors de la séquence analytique
This study addresses the titled "The Quest for identity in the francophone postcolonial novel : Comparative approach of African literatures, island, north African and Caribbean. Broken glass case Alain Mabanckou, Ananda Devi Sigh, The Other Dancing Dracius Suzanne and The Sacred Night Tahar Ben Jelloun". It proposes to identify the various ways in which the quest for identity itself as privileged material of the structure of the four novels narrative. Party of the question: what does theliterature, we intend to demonstrate that the quest for identity is distinguished as the central motif in the composition of francophone postcolonial novel?. The choice for these four writers based on the desire to show the romantic theme of the operation of the search for identity. Indeed, applied to the internal dynamics of stories that structure the stories, the quest for identity emerges as the issue that crosses the writing of francophone postcolonial novel, especially in the writing of Alain Mabanckou, Tahar Ben Jelloun, Ananda Devi and Suzanne Dracius. By scientific standards, this study is divided into three areas. First historiographical axis. It attaches to a fairly simple understanding of the concepts of this study and illustrate the different facets in literary history. Then poetic axis where analytical. He has the title of "figures of the search for identity." It is striving to show how the pattern of the search for identity unfolds in the corpus. The third axis hermeneutic or interpretation undertaking further analysis and carry a number of interrogation on the concepts covered in the analytical sequence

Przedmiotem rozprawy doktorskiej jest analiza i próba klasyfikacji głównych postaci w powieściach maurytyjskiej pisarki Anandy Devi. Jako model teoretyczny posłużył opracowany przez Vincenta Jouve’a schemat odbioru postaci literackiej przez czytelnika, który jest zaliczany do badań postaci literackiej w ujęciu semio-pragmatycznym. We wstępie wskazano cele badawcze pracy, przedstawiono karierę literacką Anandy Devi oraz uzasadniono wybór modelu teoretycznego. W pierwszym rozdziale została przedstawiona historia Mauritiusa, ze zwróceniem szczególnej uwagi na podział populacji wyspy na różne grupy etniczne, jej wielojęzyczność i wielokulturowość, jak i problemy społeczne młodego państwa, wynikające częściowo z przeszłości kolonialnej. Biorąc pod uwagę, że pisarka w dziesięciu na dwanaście opublikowanych powieści wybrała swoją rodzimą wyspę jako miejsce akcji, a bohaterowie jej powieści są Indo-Maurtyjczykami i Kreolami, przedstawianie historii wyspy i zwrócenie uwagi na jej specyfikę wydaje się być uzasadnione. W drugim rozdziale przedstawiono historię literatury maurytyjskiej w języku francuskim, która stanowi interesującą odmianę literatury frankofońskiej, mało na razie znanej na świecie. W rozdziale tym zamieszczono również krótkie omówienie literatury maurytyjskiej w językach angielskim, kreolskim jak i w innych językach orientalnych. Trzeci rozdział poświęcony został omówieniu poetyki Anandy Devi, która jest jedną z najważniejszych współczesnych pisarek maurytyjskich, jej twórczość literacka może być analizowana zarówno w świetle teorii badań postkolonialnych, jak i feministycznych. W rozdziale czwartym zamieszczono historię badań nad postacią literacką poczynając od prac formalistów rosyjskich. Przedstawione różne modele teoretyczne opracowane do analizy postaci literackiej, takie jak: model semiotyczny R. Barthesa i A. J. Greimasa, model semiologiczny Ph. Hamona i model semio-pragmatyczny opracowany między innymi przez U. Eco, M. Picarda i V. Jouve’a. Model teoretyczny Vincenta Jouve’a -„l’effet-personnage” w powieści, który pozwala na dokonanie szczegółowej analizy odbioru postaci literackiej przez czytelnika, został omówiony w rozdziale piątym. Pierwszym elementem analizy jest sposób postrzegania postaci przez czytelnika - „la perception”, następnie odbiór postaci - „la réception” i „l’implication” czyli badanie strategii głównie narracyjnych, dzięki którym pisarz wywiera pożądany wpływ na czytelnika. Odbiór postaci literackiej (la „réception”) został podzielony na trzy poziomy lektury. Pierwszym poziomem odbioru jest „l’effet-personnel”, w którym wyróżniono dwa różne typy czytelnika. Jeden z nich nazwany „le lectant jouant” dokonuje analizy postaci wpisanej w projekt narracyjny utworu natomiast drugi - „le lectant interprétant” ocenia ją w ramach projektu semantycznego. Następnym poziomem lektury jest „l’effet-personne” i czytelnik nazwany „le lisant”, który postrzega postać literacką jako istotę żywą, istniejącą w rzeczywistości. Trzeci poziom lektury stanowi „l’effet-prétexte” i czytelnik nazwany „le lu”, który podświadomie identyfikuje się z postacią literacką i przeżywa dzięki niej sytuacje zabronione lub źle postrzegane przez społeczeństwo. W rozdziale szóstym zaproponowano podział powieści Anandy Devi na trzy cykle powieściowe. Pierwszy cykl stanowią powieści indo-maurytyjskie: Le Voile de Draupadi, L’Arbre fouet, Moi, l’interdite, Pagli, Indian tango i Le sari vert. Na drugi cykl składają się powieści kreolskie: Soupir i La vie de Joséphin le fou, stanowiące pierwszą wyróżnioną podgrupę. Rue la Poudrière i Ève de ses décombres należą do drugiej podgrupy wyodrębnionej w ramach tego cyklu. Ostatni cykl powieści to powieści o charakterze uniwersalnym: Jours vivants i Manger l’autre, w których pisarka nie skupia się już na problematyce Mauritiusa, ale wykazuje zainteresowanie tematyką bardziej uniwersalną. W centrum jej zainteresowań znajduje się jednak nieodmiennie kobieta i osoby wykluczone z powodu odmienności, wieku, ubóstwa, żyjące na marginesie społeczeństwa. W siódmym rozdziale zawarto szczegółowe analizy głównych postaci powieści Anandy Devi przeprowadzone zgodnie z modelem teoretycznym V. Jouve’a. Wybrana metoda badawcza umożliwiła ustalenie sposobu konstrukcji postaci, ich wpisania w projekt literacki pisarki maurytyjskiej, jak i pozwoliła na wykazanie ich podobieństw i ewolucji. Powieści Anandy Devi charakteryzuje oryginalna nielinearna forma, poetycki język (dotyczy to szczególnie powieści Pagli). Analiza głównych postaci powieści Anandy Devi wykazała, że pisarka tworzy bohaterów swoich powieści opierając się na podobnym schemacie. Większość postaci przedstawiona jest fragmentarycznie, co szczególnie widoczne jest w przypadku ostatniej powieści pisarki, w której anonimowa główna bohaterka mieszka w nieznanym, nienazwanym miejscu. Imiona i nazwiska bohaterów, szczególnie z cyklu indo-maurytyjskiego, mające swe źródła w sanskrycie, są symboliczne. W dziesięciu powieściach główni bohaterowie pełnią jednocześnie funkcję narratorów. Jedynie w dwóch na dwanaście powieści, główne postacie są mężczyznami przedstawionymi w bardzo niekorzystnym świetle. Możliwe jest dostrzeżenie podobieństw i relacji między niektórymi bohaterami. W przypadku Mouny z Moi, l’interdite i Joséphina z La vie de Joséphin le fou czytelnik odnosi wrażenie, że czyta podobną historię opowiedzianą z męskiego i kobiecego punktu widzenia. Ève, główna bohaterka Ève de ses décombres, może być uznana za dojrzałą wersję Paule z Rue la Poudrière. Wraz z kolejnymi powieściami Anandy Devi jej główne bohaterki stają się bardziej pewne siebie, nie są już jedynie ofiarami, broniąc się, same wymierzają sprawiedliwość. Przyroda, życie na łonie natury i zgodne z jej rytmem, bliskość morza to elementy bardzo ważne w świecie fikcji Anandy Devi. W aneksie poprzedzającym bibliografię zamieszczono streszczenia powieści autorki maurytyjskiej, stanowiących korpus rozprawy doktorskiej.