Academic literature on the topic 'O¨zen'

Create a spot-on reference in APA, MLA, Chicago, Harvard, and other styles

Select a source type:

Consult the lists of relevant articles, books, theses, conference reports, and other scholarly sources on the topic 'O¨zen.'

Next to every source in the list of references, there is an 'Add to bibliography' button. Press on it, and we will generate automatically the bibliographic reference to the chosen work in the citation style you need: APA, MLA, Harvard, Chicago, Vancouver, etc.

You can also download the full text of the academic publication as pdf and read online its abstract whenever available in the metadata.

Journal articles on the topic "O¨zen"

1

Salgueiro, Wilberth Clayton Ferreira. "O verbo, e o voco, no visual: dois exemplos de poesia-zen." O Eixo e a Roda: Revista de Literatura Brasileira 13 (December 31, 2006): 159–70. http://dx.doi.org/10.17851/2358-9787.13.0.159-170.

Full text
Abstract:
Leitura do poema visual “Zen”, publicado no livro Logogramas(1966), de Pedro Xisto, e do videoclipoema “Armazém”, lançado novídeo Nome (1993), de Arnaldo Antunes, a partir, sobretudo, da noçãode tempo-e-espaço nas referidas obras e na filosofia zen-budista..
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
2

Cooper, Paul C. "Zen Musings on Bion's “O” and “K”." Psychoanalytic Review 103, no. 4 (2016): 515–38. http://dx.doi.org/10.1521/prev.2016.103.4.515.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
3

Kossakowski, Radosław. "Zen w pomadce. Rzecz o sacrum w reklamie." Dialogi Polityczne, no. 8 (September 1, 2007): 193. http://dx.doi.org/10.12775/dp.2007.032.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
4

Copeliovitch, Andrea. "Dançar o Zen: Aprendizado e poéticas de um processo." Todas as Artes Revista Luso-Brasileira de Artes e Cultura 3, no. 3 (2020): 85–99. http://dx.doi.org/10.21747/21843805/tav3n3a6.

Full text
Abstract:
This article discusses an experimental creative process that relates Zen Buddhism, Antonin Artaud, Jerzy Grotowski and Brazilian dances (bumba-meu-boi, cavalo marinho, and coco), using the study of a symbolic body proposed by Graziela Rodrigues; taking as an example the choreography The Bull and the Void, based on the Buddhist tale, The Monk and the Bull (by Monja Coen Roshi and Fernando Zenshô Figueiredo). The choreography is a composition that incorporates zen buddhist rites elements, Japanese anime aesthetics and dances from Brazilian north and northeast, organized by theatre techniques, where the impulse towards physical action is the starting point of the score. This union of techniques and apprenticeships translates the history of the dancing body. The dancer, the Zen Buddhist practitioner andthe bull meet in poiesis´ circular movement, always in search of a poetic happening.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
5

Veras, Roberto Peres. "Ilumina-Ação: diálogos entre a Gestalt-terapia e o Zen-Budismo." PHENOMENOLOGICAL STUDIES - Revista da Abordagem Gestáltica 14, no. 1 (2008): 135. http://dx.doi.org/10.18065/rag.2008v14n1.18.

Full text
Abstract:
The main purpose of this study is to establish the relationship between Gestalt-therapy and Zen-Buddhism universes, based on a conceptual analysis for contributing to Gestalt-therapy theoretical development. Gestalt model has been adopted as investigation methodology using the creation and destruction figures (gestalten). Initially it was determined Perls as the start up reference or initial figure, due to his interest in Zen-Buddhism. The analysis of his collected works and auto-biography has defined his contact with Buddhism and, as consequence, its reverberation in Gestalt-therapy creation. Within Gestalt-therapy theoretical content, some concepts are related to Zen and others illustrate a close interaction, as the awareness flow/continuum awareness and meditation. Both Gestalt-therapy and Zen-Buddhism have been investigated on the human being conceptual analysis perspective, as well as “self”, ‘I’, ‘here and now’, temporality, addressing their similarities and differences. Situations captured from Gestalt-Therapy clinical practice, stories and Zen-Buddhism ‘mondos’ have contributed for the understanding of concepts presented in this study. This relationship establishment has allowed the identification of main articulation structures between Gestalt-therapy and Zen-Buddhism, pointing out the fundamental topics that differentiate their identities
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
6

VASIĆ, NEBOJŠA. "SOCRATES’ ZEN BUDDHISM." ARHE 11, no. 21 (2015): 33. http://dx.doi.org/10.19090/arhe.2014.21.33-43.

Full text
Abstract:
<p>Zen budizam je samo jedan od mnogih puteva prosvećenja koji, kao snažan pokušaj direktnog kretanja ka cilju, sve prepreke ostavlja po strani. Poput Sokratove filozofije, zen budizam odbacuje verbalizam i puka opisivanja; on nema strpljenja za akademske finese dok, lišen doktrinarnosti, insistira na dijalogu umesto na racionalnom izlaganju metafizičkih pitanja. U zen budizmu (kao ni u Sokratovoj filozofiji) uobičajene norme logike i ispravnog rasuđivanja ne igraju presudnu ulogu; povrh toga, tipični <em>ex cathedra </em>pristup napušten je u korist premošćivanja jaza između pojma i neposrednog iskustva. Reči i prikazi samo nagovešćuju ono „nepoznato“, koje je daleko iznad teorije, beseda i poučavanja. Stoga je zen često označen kao</p><p>„direktnost”, odnosno kao neposredna svesnost o večito menjajućem toku života, miljama udaljenom od pukih racionalizacija, koje kao takve nisu ništa drugo nego mrtvi simboli žive zbiljnosti. Sokratovo učenje i zen neguju ideju neposrednosti čina, čime izražavaju kako ideju „duhovnog siromaštva“, tako i besmislenost definicija koje velom prekrivaju „konačnu istinu“, a tražioca odvraćaju od najkraćeg puta ka <em>satoriju</em>. Ideja posedovanja je iluzorna (bilo da je reč o materijalnom ili duhovnom posedu), a sledstveno tome, život nikada ne može biti pojmljen, niti precizno definisan – drugim rečima, neuhvatljiva supstancija života bliska je pojmu ne-vezanosti. Duhovna sloboda se otkriva u čovekovoj urođenoj sposobnosti da sledi večito promenljivi tok života izbegavajući obe krajnosti – onu slepog prihvatanja sudbine, kao i jalove, grozničave užurbanosti našeg modernog sveta.</p>
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
7

Luz, Aline Pires. "Comentários sobre o grupo concretista: a tecnologia, a arte contemporânea e o Zen." Domínios da Imagem 7, no. 12 (2013): 27. http://dx.doi.org/10.5433/2237-9126.2013v7n12p27.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
8

Stockler, Leonardo. "O Silêncio do som." Sacrilegens 16, no. 2 (2020): 144–65. http://dx.doi.org/10.34019/2237-6151.2019.v16.27925.

Full text
Abstract:
Este artigo procura interpretar os usos dados à experiência transcendental do budismo Zen, o satori, no contexto da música de vanguarda do compositor americano John Cage. É possível dizer que um dos grandes temas e pesquisas de sua obra, e de sua vida, é o silêncio. Na criação de um espaço de escuta aberto para a espontaneidade, pelo qual se permite a “escuta” do silêncio, Cage redefiniu para si novos meios e formas para lidar com a organização do material sonoro, estruturando-o a partir do acaso. O Zen servirá, para Cage, como justificativa teórica capaz de evocar o Outro da sociedade na qual se encontra, a ser incorporado em seu método composicional – um método que tenciona borrar as fronteiras entre a arte e a práxis vital, e formular uma crítica à categoria de “obra”, na esteira daquele que seria, por excelência, o projeto das vanguardas históricas.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
9

Durazzo, Leandro. "Peleja entre dois mestres zen-budistas: poemas para o quinto Patriarca." Cadernos de Literatura em Tradução, no. 14 (April 24, 2015): 197–200. http://dx.doi.org/10.11606/issn.2359-5388.i14p197-200.

Full text
Abstract:
Apresentamos, neste pequeno texto, nossa proposta de tradução para os poemas já famosos de dois discípulos do quinto Patriarca do budismo Chan/Zen, um dos quais passou à posteridade como o sexto e talvez mais radical Patriarca da tradição. A importância de tais poemas está no fato de, expressando a compreensão que cada um detinha do Dharma, da doutrina do Buda, terem servido de evidência literária para uma contenda doutrinária bastante importante no budismo do extremo oriente: a disputa entre iluminação súbita, na esteira de Huineng, e gradual, com Shenxiu.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
10

Dantas, Renan Baptistin. "CATOLICISMO E TRADIÇÕES ORIENTAIS: ENFOQUE INTRODUTÓRIO SOB O PARADIGMA DA ORIENTALIZAÇÃO." Revista Relegens Thréskeia 8, no. 1 (2019): 85. http://dx.doi.org/10.5380/rt.v8i1.67860.

Full text
Abstract:
Este trabalho parte de questionamentos que acompanham as reflexões iniciais de minha pesquisa de mestrado, na qual investigo interfaces entre membros e grupos oficialmente ligados a ICAR (Igreja Católica Apostólica Romana) e filosofias e práticas orientais asiáticas. Observamos diferentes casos empíricos neste sentido, que entrelaçam elementos e significados tradicionalmente católicos e orientais (como Zen e Yoga) em experiencias hibridas, tais quais o “Zen Católico” e a “Yoga Cristã”. Tendo em vista esse universo, nos propomos a discuti-lo a partir de uma revisão crítica da tese defendida pelo sociólogo Colin Campbell a respeito da “orientalização do ocidente” (1997), levando também em consideração processos de “(re)invenção de tradições” (HOBSBAWM, 1984) nele imbricados.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
More sources

Dissertations / Theses on the topic "O¨zen"

1

Salomão, Norma Ribeiro Nasser. "Thomas Merton e o Zen Budismo." Universidade Federal de Juiz de Fora (UFJF), 2014. https://repositorio.ufjf.br/jspui/handle/ufjf/4498.

Full text
Abstract:
Submitted by isabela.moljf@hotmail.com (isabela.moljf@hotmail.com) on 2017-05-15T12:25:28Z No. of bitstreams: 1 normaribeironassersalomao.pdf: 2554843 bytes, checksum: 8eb85afd198857663b5d583aefa1dc6f (MD5)<br>Approved for entry into archive by Adriana Oliveira (adriana.oliveira@ufjf.edu.br) on 2017-05-17T15:53:45Z (GMT) No. of bitstreams: 1 normaribeironassersalomao.pdf: 2554843 bytes, checksum: 8eb85afd198857663b5d583aefa1dc6f (MD5)<br>Made available in DSpace on 2017-05-17T15:53:45Z (GMT). No. of bitstreams: 1 normaribeironassersalomao.pdf: 2554843 bytes, checksum: 8eb85afd198857663b5d583aefa1dc6f (MD5) Previous issue date: 2014-12-17<br>Este trabalho propõe-se a lançar um olhar sobre o ver em Thomas Merton ao deixar-se tocar pela espiritualidade Zen budista na sua trajetória cristã. O eixo central desta tese será, portanto, o foco na sua via mística em comunhão com a natureza. A rigorosa tradição monástica Zen e o monasticismo trapista da Ordem Cisterciense assemelham-se na rígida disciplina de sua vida cotidiana. A criação para Merton está associada à visão de sacralidade, sendo que este amor é compartilhado pela perspectiva do Zen Budismo, no qual Natureza/Despertar são inseparáveis. A sede de Deus e de aprendizado levou o monge a uma peregrinação pelo continente asiático. Na sua busca da grande compaixão, ele encontrou o outro lado da montanha e viveu experiências místicas definitivas em sítios sagrados da Ásia.<br>This study proposes one sharp “looking” at Thomas Merton’s “seeing” considering how he let himself to be touched by the Zen Buddhist spirituality on his Christian journey. The axis of this thesis will be, therefore, to promote a focus on his mystic life lived in a great communion with the nature. The strict Zen monastic tradition and the trapist monasticism of the Cisters are really alike on their rigid disciplines taken seriously for the everyday living by the monks. The Creation in accordance with Merton’s thoughts is extremely associated with the vision of sacrality, furthermore the divine love is shared through a Zen perspective where nature/ to awake are inseparable. Thirsty of God and learning he has done a pilgrimage around the eastern continent and on his search for the great compassion he finally found the “other side of the mountain”, or in another words: he has lived many remarkable mystic experiences indeed while visiting some Asian sacred places.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
2

Braga, Tainá Wandelli. "O que pode a música do Arma-Zen?" reponame:Repositório Institucional da UFSC, 2014. https://repositorio.ufsc.br/xmlui/handle/123456789/128861.

Full text
Abstract:
Dissertação (mestrado) - Universidade Federal de Santa Catarina, Centro de Filosofia e Ciências Humanas, Programa de Pós-Graduação em Psicologia, Florianópolis, 2014<br>Made available in DSpace on 2015-02-05T20:25:31Z (GMT). No. of bitstreams: 0 Previous issue date: 2014<br>Esta pesquisa buscou investigar o potencial estético-político da música apartir do grupo de Rap Arma-Zen, da periferia de Florianópolis, e suarelação de visibilidade e invisibilidade com outros coletivos,comunidades, bairros e a cidade. Partimos do referencial pósestruturalistade Jacques Rancière para construir a discussão estéticopolítica que questiona/desorganiza a configuração social vigente, epressupõe fazer ouvir a voz, que até então se fazia ruído, a voz dosexcluídos na busca pela igualdade de direitos. A partir de Rancièredebatemos a história do Arma-Zen, o lugar no in between entre contadoe não contado, suas performances, shows e debates. E nos encontramoscom a perspectiva histórico-dialética de Vigotski, Bakhtin e Vázquez,que nos deram subsídios para entender estética como uma relação deestranhamento com a realidade. Por este viés trabalhamos a música, seustemas e a composição das letras e dos movimentos corporais.Compreendemos que existe uma divergência entre os pressupostosteóricos e epistemológicos entre os autores. Nesse sentido, a presençadestes autores é um esforço de trazer uma reflexão do campo público dapolítica para singular dos sujeitos e da música, no entanto, sem reduzilose respeitando suas divergências. O método desta pesquisa foi decunho etnográfico, no qual transitamos por espaços, construímosrelações, trocamos experiências, atentando-se aos discursos, ações,valores e visões de mundo. As ferramentas metodológicas foram:observação participante de ensaios, shows e debates do grupo; pesquisadocumental em vídeos, sites, redes sociais, notícias e letras de músicas;e uma entrevista com o grupo. Para proceder a análise das informações,trabalhamos a construção de temas e, a partir destes, a construção decategorias. A cidade nos permitiu pensar sobre as visibilidades einvisibilidades do Arma-Zen que circula pelas periferias, teatros,universidades e casas noturnas, buscando espaços de visibilidade.Florianópolis, para o Arma-Zen, é música, o grupo canta sobre a cidade,denunciando desigualdades, miséria e violências, destoando das belaspraias e da visão de um lugar exclusivamente turístico e bom de viverpropagandeado pela mídia. O Arma-Zen quer mostrar a periferia(valorizada e criticada), a violência, a desigualdade, a poluição, asinvisibilidades e ruídos, aquilo que se não quer ver, ouvir e pensar sobre.Em um mesmo território é possível não ter voz e, em seguida, ter vozquando as partilhas do sensível são reconfiguradas. A possibilidades damúsica de tensionar as partilhas dos espaços instaurados na cidadedependem de como o Rap do Arma-Zen mobiliza modos de ser, pensar eagir que atravessam suas músicas, performances, apresentações, debates,festas, parcerias, gestos e outras linguagens. Possibilidades estas deredistribuir as vozes das periferias entre visíveis e invisíveis, levando-asa ocupar espaços historicamente negados, produzindo resistências nocontexto urbano e provocando dissensos na partilha. Uma vezrepartilhados, estes novos modos do sensível rapidamente sãoabsorvidos pela ordem em normas, regras e lugares sociais.<br><br>This research has tried to investigate the music`s aesthetic-politicalpotential from a Rap group called Arma-Zen from Florianopolis and itsrelation to visibility and invisibility with other collectives, communities,neighborhoods and city. We start from Jacques Rancière`s poststructuralistframework to build a discussion between aesthetics andpolitics which questions/disrupts existing social setting, and presupposesto make the voice to be listening, a voice witch until then was noise, thevoice of minorities in the quest for equal rights. From Rancière we arediscussing Arma-Zen history, the place in in between, between countedand not counted their performances, concerts and debates. And we metwith the historical-dialectical perspective of Vygotsky, Bakhtin andVazquez, who gave us subsidies for understanding aesthetics as arelationship of estrangement from reality. By this bias we worked withthe music, with the themes of the songs and with songwriting and bodymovements. We understand that there is a discrepancy betweentheoretical and epistemological assumptions of the authors, so thepresence of these authors is an effort to bring a reflection of the publicrealm of politics to natural subjects and music, however, withoutreducing the authors and without forcing the dialogue to differentconcepts. This research?s method was close to an ethnographic study inwhich we transition by spaces, build relationships, exchangeexperiences, paying attention to those speeches, actions, values andworldviews. The methodological tools were participant observation ofrehearsals, concerts, debates and group activities in general;documentary research in videos, websites, social networking, news andlyrics, and an interview with the group that emerged in the vicinity ofFlorianopolis. To carry out analysis of information, we worked onthemes constructions and, from these, we build categories. The cityallowed us to think about the visibility and invisibility of Arma-Zen thatcirculate through neighborhoods, theaters, universities and clubs,seeking spaces of visibility. Florianopolis to Arma-Zen, is music, thegroup sings about the city, denouncing inequalities, poverty andviolence, diverging from the beautiful beaches and the vision of anexclusively touristic and good place to live touted by the media. Arma-Zen wants to show the periphery (valued and criticized), violence,inequality, pollution, noise and invisibility, what you do not want to see,hear and think about. In the same territory is not possible to have a voiceand then have a voice when sensitive share is reconfigured. The musicpossibilities to reconfigure the shares of opened spaces in the citydepend on how the Arma-Zen Rap mobilizes ways of being, thinkingand acting that cross their songs, performances, presentations, debates,parties, partnerships, gestures and other languages. These possibilitiesare to redistribute the voices of the peripheries between visible andinvisible, leading them to occupy spaces historically denied, producingresistances in the urban context and causing dissension in sharing. Onceshared, these new sensitive modes are rapidly absorbed in the ordernorms, rules and social places.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
3

Reel, Irem Secil. "Translation/Adaptation, Direction and Production of Ambling Riders, a Turkish Play by Özen Yula." Fogler Library, University of Maine, 2010. http://www.library.umaine.edu/theses/pdf/ReelIS2010.pdf.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
4

Silva, Moacir Ribeiro da. "Vacuidade e desprendimento : Zen Budismo e Cristianismo no livro A Religião e o Nada de Keiji Nishitani." Pós-Graduação em Ciências da Religião, 2016. http://ri.ufs.br/jspui/handle/riufs/7151.

Full text
Abstract:
Abstract: At Kyoto University, since Japan’s opening to the West at the Meiji Era, a great intellectual work stablished a productive dialogue between Eastern and Western thought in the ambits of philosophy and religion, the so called “Kyoto School”, founded by Nishida Kitaro (1870 – 1945) and his disciples Tanabe Hajime (1885 – 1962) and Keiji Nishitani (1900 – 1990). The Kyoto School opened a new discussion, from the problem of Nothingness, between the fundaments of religion and its confrontation with the nihilistic crises of values. In Keiji Nishitani’s work Religion and Nothingness, a profound reflection is stablished from the concepts of Emptiness and Deity taking them as a dialogue with the thought of Meister Eckhart and providing a fruitful encounter between Zen Buddhism and Christianity. In this sense, the Nothingness is a question for philosophy and religion accordingly to the Nishitani’s thought and consists in an experience marked by a confluence of factors such as: a widening of the world view through a trans-conceptual understanding of reality, which is identified by the thinker as The point of view of Emptiness. Thus, our work’s aim is to understand to what extent Nishitani’s thought allows us, in confluence with Eckhart’s thought, to rethink the religious condition of man and its relation with the divine in the context of the work of the Kyoto School’s philosopher.<br>Na Universidade de Kyoto, a partir da abertura do Japão para Ocidente na Era Meiji, um grande trabalho intelectual estabeleceu um diálogo produtivo entre o pensamento oriental e ocidental nos âmbitos da filosofia e da religião, a chamada “Escola de Kyoto”. Iniciado por Nishida Kitarō (1870 - 1945) e por seus discípulos Tanabe Hajime (1885 - 1962) e Keiji Nishitani (1900 - 1990) a Escola de Kyoto abriu uma nova discussão, a partir da problemática do Nada, entre os fundamentos da religião e seu confronto com a crise niilista dos valores. Na obra A Religião e o Nada de Keiji Nishitani estabelece-se uma profunda reflexão a partir dos conceitos de Vacuidade e Deidade, tomando-os como interlocução com o pensamento de Mestre Eckhart (1260-1328), proporcionando um frutuoso encontro entre o Zen-budismo e o Cristianismo. Neste sentido, o Nada como uma questão posta para a religião e para a filosofia, de acordo com o pensamento nishitaniano, consiste em uma experiência marcada pela confluência de fatores como: um alargamento da visão de mundo mediante a compreensão transconceitual da realidade, identificada, pelo pensador, como O ponto de vista da Vacuidade. Nosso trabalho tem como finalidade, portanto, compreender em que medida o pensamento de Nishitani permite, em confluência com o pensamento eckhartiano, repensar a condição religiosa do homem e sua relação com o divino no contexto da obra do filósofo da escola de Kyoto.<br>São Cristóvão, SE
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
5

Moutinho, Luciana. "Diálogos com o Oriente: psicanálise e Zen, dois métodos para além do sentido - a dimensão do ato." Pontifícia Universidade Católica de São Paulo, 2015. https://tede2.pucsp.br/handle/handle/17095.

Full text
Abstract:
Made available in DSpace on 2016-04-29T13:31:15Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Luciana Moutinho.pdf: 908896 bytes, checksum: e75539f9a05e378aa556c9a9212b578f (MD5) Previous issue date: 2015-03-13<br>Conselho Nacional de Desenvolvimento Científico e Tecnológico<br>We can find in the work of Jacques Lacan several references to Zen Buddhism, which are, however, little explored by researchers in Psychoanalysis. Considering such references relate to important elements of Lacanian theory, we seek to locate them in Lacan's texts, specifically in his seminars and writings. At the same time, we also seek to understand historically the emergence of Zen Buddhism in the East and which were its main philosophical and methodological principles, searching in anthropologists texts, in texts of other scholars of the East as well as in texts by Zen Buddhist authors. This made it possible to identify the possible similarities and differences between Lacanian psychoanalysis and Zen Buddhism. The elements that stood out in this study were those concerned with the method of the Lacanian clinical analyst and the Zen master method. Thus, we see the similarities between the transmission method of Lacanian Psychoanalysis and the method used by Buddhist Zen masters in their transmission. Both cherish for a language that breaks the Aristotelian logic, both stand as non-dualistic (but with their respective specificities) and both cherish for an emptying of the "I" (also with their respective specificities). We also observed differences between both methods, such as the specificity of the analytical Act regarding to Nirvana as an "end" that Zen Buddhism aims. Zen, as a school of Buddhism, would propose to its practitioner reach a state of "no longer desire" or "do not give in to his/her desire"; while in psychoanalysis is understood that "not to want" is not possible for it being a constituent factor of the subject as a missing being , and therefore the end of the analysis is given by the accountability and the empowerment of the subject facing a jouissance wich he was subjected to. The specificity of the analytical act stipulates that the subject remains barred, divided, not being refunded the small object "a", and not being taken as part of a whole or a not barred big Other (A). The pass, or act of completion of an analysis, has as specific feature being what qualifies the analysand to occupy the analyst place<br>Podemos encontrar na obra de Jacques Lacan diversas menções ao Zen Budismo, mas que são pouco exploradas pelos pesquisadores em Psicanálise. Considerando que essas menções dizem respeito a elementos importantes da teoria lacaniana, buscamos localizá-las nos textos de Lacan, especificamente em seus seminários e escritos. Concomitantemente, também buscamos compreender historicamente o aparecimento do Zen Budismo no Oriente e quais seus principais princípios filosóficos e metodológicos em textos de antropólogos, em textos de outros estudiosos do Oriente, bem como em textos de autores do próprio Zen. Isso possibilitou identificar as possíveis semelhanças e diferenças entre a Psicanálise de Lacan e o Zen Budismo. Os elementos que se destacaram nesta pesquisa foram os que diziam respeito ao método do analista clínico lacaniano e o método do mestre Zen. Assim, verificamos as semelhanças entre o método de transmissão da Psicanálise lacaniana e o método utilizado pelos mestres Zen budistas em sua transmissão, que ambos prezam por uma linguagem que quebra a lógica aristotélica, ambos se colocam como não-dualistas (mas com suas respectivas especificidades) e ambos prezam por um esvaziamento do eu (também com suas respectivas especificidades). Também observamos as diferenças entre ambos os métodos, tal como a especificidade do Ato analítico em relação ao Nirvana enquanto um fim a que visa o Zen Budismo. O Zen, como escola de Budismo, proporia ao seu praticante chegar a um estado de não mais desejar ou ceder de seu desejo ; enquanto que em Psicanálise se entende que não desejar não é possível por ser um fator constituinte do sujeito enquanto ser faltante, e sendo assim o fim de análise se dá pela responsabilização e pelo empoderamento do sujeito perante um gozo que antes o assujeitava. A especificidade do ato analítico preconiza que o sujeito permanece barrado, dividido, não sendo restituído do objeto pequeno a, e nem sendo tomado como parte de um todo ou de um grande Outro não barrado (A). O passe, ou ato de conclusão de uma análise tem como especificidade ser o que qualifica o analisante a ocupar o lugar de analista
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
6

Mello, Ivone Maia de. "O ser-tempo em Dogen e a educação transdisciplinar." reponame:Repositório Institucional da UFBA, 2009. http://www.repositorio.ufba.br/ri/handle/ri/10175.

Full text
Abstract:
156 f.<br>Submitted by Edileide Reis (leyde-landy@hotmail.com) on 2013-04-25T14:13:47Z No. of bitstreams: 1 Ivone Melo.pdf: 2175867 bytes, checksum: 1f4b7aabff4e46d77adb56deba8b1c02 (MD5)<br>Approved for entry into archive by Maria Auxiliadora Lopes(silopes@ufba.br) on 2013-04-30T16:52:08Z (GMT) No. of bitstreams: 1 Ivone Melo.pdf: 2175867 bytes, checksum: 1f4b7aabff4e46d77adb56deba8b1c02 (MD5)<br>Made available in DSpace on 2013-04-30T16:52:08Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Ivone Melo.pdf: 2175867 bytes, checksum: 1f4b7aabff4e46d77adb56deba8b1c02 (MD5) Previous issue date: 2009<br>Este trabalho se constitui como relato de um percurso em que caminhamos através de uma hermenêutica em que estão implicados corpo e mente, aspectos teóricos e práticos, como parte de um esforço de conhecer a si mesmo através da leitura do texto. O pensamento de Eihei Dogen remonta ao século XIII, no contexto de um Japão medieval, mas só recentemente suas ideias começaram a se tornar conhecidas fora do âmbito de sua escola religiosa. Para ele, estudar o budismo é tornar-se budismo. Não é valorizada uma apreensão intelectual que não encontre correspondência numa ação concreta, refletindo a apreensão teórica. Ao escrever, ele o faz a partir de sua própria realização dos ensinamentos e, ao ensinar, pretende que cada aprendiz encontre seu caminho próprio de realização. O educar se configura como expressão da concepção que assumimos, permitindo que as condições favoreçam a realização do que compreendemos como importante para nossas vidas. A compreensão do sentido de ‘impermanência’ em seu pensamento é fundamental para compreender sua visão do tempo. A contribuição de Dogen, a partir de sua visão da impermanência, vai na direção de tencionar a contingência de forma profunda e radical, com uma disposição para aceitar, confrontar e encontrar liberdade em termos da própria impermanência mais o que de fugir dela. Para Dogen, é inútil discutir o Tempo como tema filosófico separado de uma implicação na ação como resposta ao problema da impermanência. Nosso estudo articula momentos de investigação teórica da obra de Dogen, aprofundando nossa compreensão acerca da ideia de Tempo presente em sua proposta educativa, com momentos dialógicos com a perspectiva transdisciplinar da educação. A dialética budista ressalta a importância da realidade, e de uma hermenêutica polissêmica necessária à sua compreensão como parte do absoluto. Neste estudo, trabalhamos com uma racionalidade que percebe uma relação complementar entre ciência e tradição, e que aponta para uma relação necessária entre conhecimento e sustentabilidade da vida, no sentido de que o saber deve estar em sintonia com a preservação das condições fundamentais de bem-estar e renovação da vida de todos os seres. A formulação do tempo como simultaneidade apresenta a natureza dinâmica do movimento como interconexão entre todos os seres, e a conexão entre os momentos como a interpenetração entre passado, presente e futuro no instante. Para Dogen, o ser-tempo possui características de continuidade e de descontinuidade, simultaneamente. Cada ser é inteiramente o que é em seu instante absoluto e ao mesmo tempo está conectado a tudo que existe, através do ser-tempo presente. Temos então momentos do ser-tempo, descontínuos e uma profunda interconexão entre tudo o que existe. O ensinamento de Dogen não pretende acabar com o problema da impermanência, mas levar a uma realização genuína, que penetre o sentido ontológico e existencial da transitoriedade. Sem chegar a experimentar esse exato aqui do tempo, esse exato ser do instante, a proposição é palavra morta, o ato educativo é alijamento do sentido profundo implicado no ensinar-aprender. Conhecer a intensa atividade da quietude silenciosa, no diálogo com o ir e vir da caminhada singular e coletiva, como proposta que assume coletivamente a habilidade de responder aos desafios presentes do viver, procurando compreender e integrar aspectos da impermanência, interdependência e simultaneidade nas elaborações que visam resolver os problemas colocados pelas situações cotidianas.<br>Salvador
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
7

Araujo, Rodrigo Michell dos Santos. "Haikai do mundo haikai de mim : o nada na poesia de Paulo Leminski." Pós-Graduação em Letras, 2014. https://ri.ufs.br/handle/riufs/5750.

Full text
Abstract:
Esta dissertação investiga a produção de haikais do poeta curitibano Paulo Leminski, tomando como corpus de análise sua produção das décadas de 1970 e 1980, período de maior intensidade artística, a partir das obras Caprichos e Relaxos (1983) e La vie en close (1994). A investigação será possível mediante a constituição - pelo caminho das críticas literárias brasileira e francesa, de Benedito Nunes a Maurice Blanchot - de um espaço interseccional em que (i) a obra literária possa se abrir para o mundo, reatando os liames com o real; (ii) a literatura e a filosofia possam dialogar, sem nenhuma relação antipodal; (iii) a poesia se encontre com o pensamento oriental e com o Zen-budismo. Deste modo, defendemos a tese de que o haikai, pela sua estética do ver, do sentir e do experienciar o mundo, é a fina flor da poesia, e que os haikais de Leminski, em diálogo com a tradição nipônica e com a filosofia Zen, são carregados de experiência mística e contemplativa, um caminho em direção ao Nada.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
8

Oliveira, Daiane Nara de. "O universo teatral de Zeno Wilde." reponame:Repositório Institucional da UNISUL, 2013. http://www.riuni.unisul.br/handle/12345/446.

Full text
Abstract:
Made available in DSpace on 2016-11-30T14:52:44Z (GMT). No. of bitstreams: 2 108097_Daiane.pdf: 30130446 bytes, checksum: e6c2ebd50d6df3890c042e2770d2c723 (MD5) license.txt: 214 bytes, checksum: a5b8d016460874115603ed481bad9c47 (MD5) Previous issue date: 2013<br>Este trabalho tem como objetivo estudar a trajetória do dramaturgo Zeno Wilde (1947-1998) a partir da análise de uma seleção de peças teatrais do autor com ênfase em Blue Jeans (1980), drama vivido por jovens travestis e garotos de programa, que na vida noturna optaram pela prostituição como sobrevivência. Além de Blue Jeans (1980), cuja relevância foi fundamental para consolidar, no cenário dramatúrgico, os textos posteriores do autor, nove foram as peças teatrais comentadas neste trabalho, sendo elas: Uma lição longe demais (1986), Anjos da Guarda (1987), Salve o Prazer (1992), A segunda morte de Pedro e Paulo (1996), Os olhos cor de mel de James Dean (1992), Zero de Conduta (1994), Quem te fez saber que estavas nu? (1989), Ritos de infância (1988) e Sabe quem dançou?(1990). Dividida em dois capítulos, esta pesquisa traz, primeiramente, uma reflexão sobre o que é marginalidade, contextualizando-a no teatro brasileiro para, posteriormente, comentar os anos 80, trazendo um questionamento sobre se a década foi, de fato, "perdida" ou se significou uma pluralidade de tendências, decorrente das inúmeras transformações pelas quais a época passou. Sequencialmente são comentadas as peças Blue Jeans (1980), Uma lição longe demais (1986) e Anjos da Guarda (1987), ainda no primeiro capítulo. O segundo capítulo tem por objetivo traçar as experiências de Zeno Wilde com outros universos, ao mesclar, nas peças teatrais, a temática do marginal já presente nas peças do primeiro capítulo, porém, com referências ao cinema (James Dean e Pasolini), à música (Assis Valente), ao próprio teatro (Nelson Rodrigues), entre outros temas abordados. Tendo como ponto de partida a análise das peças de Zeno, este trabalho comenta a produção teatral do autor e sua posição na dramaturgia nacional, considerando o texto teatral como importante instrumento para a leitura, análise e interpretação do gênero literário dramático considerando os acontecimentos políticos, culturais e artísticos brasileiros dos anos 80 e 90 do século XX. Para a dramaturgia brasileira dos anos 80, os trabalhos dos críticos como Alberto Guzik e Fauzi Arap são de grande valia e se fazem presentes nesta pesquisa, além do pensamento de autores como Sábato Magaldi e Silviano Santiago. Sobre contextualização e entendimento da modernidade e seus desdobramentos, faz-se uso das contribuições de teóricos como Fredric Jameson, Stuart Hall, Néstor Garcia Canclini, Beatriz Sarlo, Marshall Berman e Zygmunt Bauman<br>This work aims study the trajectory of playwright Zeno Wilde (1947-1998) from the analysis of a selection of the author plays with emphasis on Blue Jeans (1980), drama lived by young transvestites and hustlers, who opted for the nightlife prostitution as an alternative survival. Apart from Blue Jeans (1980), whose relevance was essential to consolidate the dramaturgical scenario, the later writings of the author, nine were commented plays in this work, namely: Uma lição longe demais (1986), Anjos da Guarda (1987), Salve o Prazer (1992), A segunda morte de Pedro e Paulo (1996), Os olhos cor de mel de James Dean (1992), Zero de Conduta (1993), Quem te fez saber que estavas nu?(1989), Ritos de infância (1988) e Sabe quem dançou?(1990) .Divided into two chapters, this research brings primarily a reflection on what is marginality, contextualizing it in Brazilian theater for later review 80, bringing questions about whether the decade was, in fact, "lost " or is meant a plurality of trends arising from the numerous transformations that the time spent. Parts are discussed sequentially Blue Jeans (1980), Uma lição longe demais (1986) e Anjos da Guarda (1987), in the first chapter. The second chapter aims at tracing the experiences of Zeno Wilde with other universes to merge, the plays, the theme already present in the marginal parts of the first chapter, however, with references to the movies (James Dean and Pasolini), music (Assis Valente), the theater itself (Nelson Rodrigues) and other topics discussed. Taking as its starting point the analysis of Zeno´s plays, this work comments the theatrical production of the author and his position in the national drama, considering the theatrical text as an important tool for reading, analysis and interpretation of literary genre considering the political, artistic and cultural Brazilian events from 80s to 90s of the twentieth century. For the Brazilian drama 80s, the work of critics such as Alberto Guzik and Fauzi Arap are of great value and are present in this research, beyond thinking of authors like Sabato Magaldi and Silviano Santiago. About contextualization and understanding of modernity and its consequences, there are important contributions of theorists such as Fredric Jameson, Stuart Hall, Nestor Garcia Canclini, Beatriz Sarlo, Marshall Berman and Zygmunt Bauman
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
9

Grazziano, Gustavo. "Códice: o tempo em suspensão." Universidade de São Paulo, 2017. http://www.teses.usp.br/teses/disponiveis/16/16134/tde-01062017-161736/.

Full text
Abstract:
Refletindo sobre uma sensação de leveza e dilatação da passagem temporal, a pesquisa elabora a expressão \"tempo suspenso\" e analisa de que maneira essa singular percepção pode ser transmutada em códices. Para sua compreensão, dialoga sobretudo com duas produções artísticas: Em busca do tempo perdido (1908-1922), de Marcel Proust, e A última tempestade (1991), de Peter Greenaway. A primeira foi escolhida por discutir uma sensação como estopim para a elaboração de uma poética. A segunda, por colocar o códice artesanal como receptáculo de um assunto. O campo formado pelas duas referências aglutina a temática levantada e representa princípios geradores e norteadores no desenvolvimento de uma sintaxe visual composta de referências históricas e formais da estrutura do códice. Ademais, para a compreensão da dilatação do tempo foram analisadas obras clássicas japonesas onde se encontram características próprias dos termos wabi-sabi e ma. Elas são a representação estética de um método no qual a práxis poética é um momento decisivo na estruturação do objeto final. A partir dos diálogos estabelecidos, foram realizados sete livros de artista, chamados de códices, cada um apresentado separadamente em capítulos formados por registros fotográficos e textos contextualizadores dos assuntos elaborados.<br>Reflecting upon a soft and expanding sense of the passage of time, this re- search elaborates the term \"suspended time\", analyzing how this singular perception is possibly transformed into codex art. It dialogues mainly with two artistic works for further comprehension: Marcel Proust\'s In Search of Lost Time (1908-1922) and Peter Greenway\'s Prospero\'s Book (1991). The first one has been chosen for debating a sensation as the trigger for the elaboration of poetics. The second one for setting the handicraft codex as receptacle of a subject. The field formed by both works ties together the presented topic and represents the generative and guiding principles of a visual syntax made up of formal and historical references from the codex structure. Furthermore, in order to comprehend the expansion of time, classical Japanese works in which specific characteristics of the terms wabi-sabi and ma appear, have been analyzed. They are the aesthetic representation of a method in which the poetic praxis has a major role in the final object construction. Seven artists\' books named codex have been created out of the established discussion, each one is presented separately in chapters formed by photographic records and guiding texts about the formulated topics.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
10

Cencig, Paula Vanina. "O menino ? o pai do homem: ra?zes crianceiras do conhecimento." Universidade Federal do Rio Grande do Norte, 2009. http://repositorio.ufrn.br:8080/jspui/handle/123456789/14327.

Full text
Abstract:
Made available in DSpace on 2014-12-17T14:36:17Z (GMT). No. of bitstreams: 1 PaulaVC_capa_pag78.pdf: 5438961 bytes, checksum: a374476ceab5923496de29ec5737588a (MD5) Previous issue date: 2009-09-15<br>This dissertation is a work on playing and its relation with the knowledge production process. It is the result of a set of personal experiences with the cultural universe of children which have instigated a look into the way they explore the world and questions about the very nature of the games they play. Could we consider those games hide, or rather reveal important strategies used in the knowledge production process and in making science. In light of several studies concerning the complexity of science, this questioning has also led to the development of a toy (a box), which consists of a range of pieces (photos, video, audio, stones, seeds, rags, envelopes, etc.). My intention is to show in a practical manner a strategy of thinking similar to the sensitive logic bricolage present in the playing, in order to instigate the reflection on the possibility of its inclusion in the production of the knowledge and science making processes<br>Esta disserta??o ? um trabalho sobre o brincar e sua rela??o com a produ??o de conhecimento. Ela ? resultado de um conjunto de experi?ncias pessoais ligadas ao universo da cultura da crian?a que instigaram um olhar direcionado ? forma como elas exploram o mundo e que me fizeram questionar se por tr?s das brincadeiras n?o estariam estrat?gias importantes de produ??o de conhecimento que poderiam ser inclu?das no fazer ci?ncia. Como fruto dessa reflex?o e orientado pelos estudos da ci?ncia da complexidade, o trabalho contemplou tamb?m a elabora??o de um brinquedo. Este foi produzido a partir de diversos materiais (fotos, v?deos, grava??es em ?udios, pedras, sementes, trapos, envelopes, etc...). Minha inten??o ? mostrar na pr?tica uma estrat?gia de pensamento mais pr?xima da l?gica do sens?vel - a bricolagem - presente no brincar, para instigar a reflex?o sobre a possibilidade de sua inclus?o na produ??o do conhecimento e no fazer cient?fico
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
More sources

Books on the topic "O¨zen"

1

Furuta, Shōkin. Zen no geibun o kangaeru. Shunjūsha, 1989.

Find full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
2

Zen de miru Zen de shiru: Kokoro o hiraku. 3rd ed. Kanki Shuppan, 1987.

Find full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
3

Nihon no rekishi o yominaosu (zen). Chikuma Shobō, 2005.

Find full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
4

Sawaki, Kōdō. Zen no satori: Shōdōka o kataru. Daihōrinkaku, 1999.

Find full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
5

Tō, Sei. Zen o no ser: Una guía espiritual. Plaza & Janés, 2002.

Find full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
6

Junsui keiken to zen: Haiku to "Zen no kenkyū" o meguru danshō. Ronsōsha, 2000.

Find full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
7

Zen no genkai o koete: Kū to hyūmanizumu. Mizu Shobō, 1987.

Find full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
8

Poética connativa o zen: El libro de Samuel. Casa Esenia, 2010.

Find full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
9

Uchinaru fūkei e: Zen no genzaigata o saguru. Zen Bunka Kenkyūjo, 2007.

Find full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
10

Akizuki, Ryōmin. "Hannya shingyō" o toku: Zen to Kirisutokyō no taiwa. Kōdansha, 1985.

Find full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
More sources

Book chapters on the topic "O¨zen"

1

Cooper, Seiso Paul. "Zen musings on Bion’s “O” and “K”." In Zen Insight, Psychoanalytic Action. Routledge, 2018. http://dx.doi.org/10.4324/9780429458606-8.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
2

Schneider, G., W. Schliemann, B. Schaller, and E. Jensen. "Identification of native gibberellin-O-glucosides in Zea mays L. and Hordeum vulgare L." In Progress in Plant Growth Regulation. Springer Netherlands, 1992. http://dx.doi.org/10.1007/978-94-011-2458-4_67.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
3

EMANUEL D´ARAÚJO RIBEIRO DE, CEITA, MERCÊS JÚLIA KAROLINE RODRIGUES DAS, COUTINHO IURI ELIVALDO BARBOSA, FREITAS JOZE MELISA NUNES, and NETO CÂNDIDO FERREIRA DE OLIVEIRA. "PARÂMETROS PRODUTIVOS DE MILHO (Zea mays L.) SUBMETIDOS A DIFERENTES CONCENTRAÇÕES DE Azospirillum brasilense." In PERSPECTIVAS DAS CIÊNCIAS AGRÁRIAS NA SOCIEDADE 5.0: EDUCAÇÃO, CIÊNCIA, TECNOLOGIA E AMOR. Instituto Internacional Despertando Vocações, 2020. http://dx.doi.org/10.31692/978-65-88970-07-2.274-281.

Full text
Abstract:
O milho (Zea mays L.) possui elevada importância econômica no cenário de produção agrícola mundial. Atualmente o Brasil é considerado o terceiro maior produtor precedido apenas pelo Estados Unidos e China, e também o segundo maior exportador desse grão (USDA, 2017). O milho é utilizado de diversas maneiras que vai desde a alimentação animal, na alimentação humana, à indústria de alta tecnologia, como na produção de biocombustível (SANTOS; AMARAL; NUNES, 2018). A utilização de variedades melhoradas de milho, controle rígido de pragas e doenças, adubação equilibrada estão entre os principais fatores para o aumento do rendimento da cultura (KOTOWSKI, 2015). No quesito adubação, o milho é considerado uma das culturas mais exigentes em fertilizantes, principalmente os nitrogenados sendo que a utilização é essencial para o rendimento da cultura e possui efeitos expressivos no aumento da produção de grãos (COSTA, 2017). Um método de fornecimento de N para as plantas de milho que vem sendo estudado recentemente é a utilização de bactérias diazotróficas do gênero Azospirillum em culturas de grande interesse econômico visto que são capazes de promover o crescimento vegetal e gerar incrementos no desenvolvimento e na produtividade das culturas (BALDANI et al. 1997). Dessa maneira, o objetivo do presente trabalho foi avaliar parâmetros produtivos em plantas de milho (Zea mays L.) submetidas a diferentes concentrações de Azospirillum brasiliense
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
4

"The Better vor Zeèn o' You." In The Complete Poems of William Barnes, Vol. 2: Poems in the Modified Form of the Dorset Dialect. Oxford University Press, 2018. http://dx.doi.org/10.1093/oseo/instance.00258023.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
5

DE SOUZA LOPES, RENATA, IVANA V, and INES TREVISAN. "ENSINO DE BOTÂNICA NO CURSINHO POPULAR: CONTRIBUIÇÕES METODOLÓGICAS E FORMATIVAS." In Itinerários de resistência: pluralidade e laicidade no Ensino de Ciências e Biologia. Editora Realize, 2021. http://dx.doi.org/10.46943/viii.enebio.2021.01.241.

Full text
Abstract:
RESUMO: ESTE TRABALHO TRATA-SE DE UM RELATO DE EXPERI?NCIA E TEM COMO FINALIDADE ANALISAR ACERCA DE UMA AULA REALIZADA POR DUAS GRADUANDAS DO CURSO DE CI?NCIAS NATURAIS-BIOLOGIA ENVOLVENDO BOT?NICA. ESSA ATIVIDADE OCORREU COM UMA TURMA DO CURSINHO POPULAR DA UNIVERSIDADE DO ESTADO DO PAR?, CAMPUS DE MOJU. A AULA FOI SOBRE O TEMA ?MORFOLOGIA E FISIOLOGIA VEGETAL? SENDO DESENVOLVIDA EM DOIS MOMENTOS: AULA EXPOSITIVA DIALOGADA E UMA TRILHA PELO CAMPUS, ABRANGENDO O CONTE?DO DE RA?ZES, CAULES, FOLHAS E FLORES. CONSTATOU-SE QUE OS CURSISTAS SE SENTIRAM INSTIGADOS COM A PROPOSTA DESEMPENHADA E QUE A PARTIR DA TRILHA REALIZADA ELES TIVERAM MAIS CLAREZA PARA COMPREENDER O ASSUNTO ABORDADO. CONCLUI-SE QUE O USO DA AULA EXPOSITIVA DIALOGADA E A UTILIZA??O DA TRILHA PARA DEMONSTRA??O DAS ESP?CIES DA FLORA EXISTENTES NO CAMPUS AUXILIARAM NA APROPRIA??O DO CONTE?DO ESTUDADO. QUANTO A COLABORA??O FORMATIVA AS GRADUANDAS/PROFESSORAS DESENVOLVERAM SABERES CORRESPONDENTE ? DOC?NCIA E ORGANIZA??O ENVOLVENDO PARCERIA, SABERES QUE AUXILIAM NA SOLIDIFICA??O DA PR?TICA DOCENTE.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
6

Rojek, Marcin. "Uczenie się w przestrzeni życia w świetle filozofii racjowitalizmu. Ku pedagogicznej konceptualizacji życia." In Pedagogika Filozoficzna. T. IV. Metamorfozy filozofii wychowania. Od antyku po współczesność. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, 2012. http://dx.doi.org/10.18778/7525-690-1.18.

Full text
Abstract:
Autor tekstu w swojej pracy zwraca uwagę, że mimo tego, iż życie i uczenie się są ze sobą nierozerwalnie związane, to literatura pedagogiczna mocno ukierunkowana jest na "uczenie się", zaś o życiu pedagodzy zdają się nie myśleć i się nim nie zajmują. W swojej całej historii pedagogika jak dotąd nie stworzyła terminologii, która pozwalałaby formalnie mówić o ludzkim życiu, a we współczesnej literaturze pedagogicznej brak jest nawet najogólniejszych konceptualizacji problematyki życia. Żaden ze współczesnych słowników pedagogicznych nie zawiera definicji „życia”. Dominuje rozumienie intuicyjne. Dlatego też autor stawia trzy hipotezy, które w swojej pracy omawia.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
7

Witek, Maciej. "Między inferencjonizmem i antyinferencjonizmem: spór o naturę kompetencji komunikacyjnej po odkryciu zjawiska niedookreślenia językowego." In Metodologie językoznawstwa. Filozoficzne i empiryczne problemy w analizie języka. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, 2010. http://dx.doi.org/10.18778/7525-352-8.05.

Full text
Abstract:
Spór między inferencjonizmem oraz antyinferencjonizmem — dwoma konkurencyjnymi ujęciami natury kompetencji komunikacyjnej — toczy się w ramach paradygmatu postgriceowskiego w wyniku sformułowania tezy o niedookreśleniu językowym. Autor niniejszego rozdziału omówi tezy o niedookreśleniu językowym ze szczególnym uwzględnieniem konsekwencji, do których prowadzi ona w ramach griceowskiego myślenia o komunikacji. Zwróci jednocześnie uwagę na prezentację dwóch stanowisk inferencjonistycznych oraz dwóch stanowisk antyinferencjonistycznych. Do grona tych pierwszych zaliczy teorię relewancji oraz teorię rozbudowanego schematu aktów mowy.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
8

Dymarczyk, Waldemar. "„Hej! Kto Polak na bagnety” kontra „Obronimy zdobycze Października”. Polskie i radzieckie plakaty wojenne – próba zrozumienia." In Socjologia wizualna w praktyce. Plakat jako narzędzie propagandy wojennej. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, 2011. http://dx.doi.org/10.18778/7525-616-1.03.

Full text
Abstract:
Autor w niniejszej analizie odnosi się do ograniczonego zbioru plakatów. Chodzi mianowicie o polskie i radzieckie obrazy propagandowe, tworzone na użytek kampanii wojennej 1919–1920. Wskazane zostanie występowanie kilku podstawowych motywów, rozwiązań formalnych i strategii komunikacyjnych obecnych w przedstawieniach realizowanych przez obie strony, inne zaś świadczyć będą o specyfice każdego ze zbiorów. Podjęta została próba objaśnienia, skąd brały się owe podobieństwa i różnice.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
9

Małkowska, Zuzanna. "Czytelność historii kompleksu przemysłowego po jego adaptacji do nowej funkcji. Omówienie na kilku bydgoskich przykładach." In Integracja sztuki i techniki w architekturze i urbanistyce. T. 6/2. Wydawnictwa Uczelniane Uniwersytetu Technologiczno-Przyrodniczego w Bydgoszczy, 2020. http://dx.doi.org/10.37660/integr.2020.6.2.5.

Full text
Abstract:
Adaptacja kompleksów poprzemysłowych do nowych funkcji użytkowych niesie ze sobą szereg specyficznych trudności. Człowiek, będący punktem odniesienia dla niemal wszystkich funkcji użytkowych budynków, w architekturze przemysłowej schodzi na drugi plan. Skala i organizacja obiektów fabrycznych dostosowana jest wyłącznie do wymagań maszyn i przebiegu linii produkcyjnych. Dlatego kiedy przestrzenie te trzeba adaptować do nowej funkcji użytkowej, podstawą jest zapewnienie komfortu jego nowym użytkownikom, przy jednoczesnym zachowaniu najważniejszych wartości dziedzictwa przemysłowego. Dziedzictwo przemysłowe – jako pełnoprawny element dziedzictwa kulturowego – stanowi element tożsamości mieszkańców. Z tego względu jego zachowanie po ustaniu funkcji produkcyjnej nie powinno podlegać dyskusjom (mowa oczywiście o wybranych kompleksach o wysokich wartościach kulturowych). Ponadto istniejące już budynki przemysłowe stanowią wartość materialną, której wtórne wykorzystanie, również ze względów ekonomicznych, wydaje się zasadne. Co więcej, w ostatnich latach pojawiła się wyraźna moda na industrialną stylistykę w architekturze, która mobilizuje inwestorów do adaptowania przestrzeni poprzemysłowych. Czy jednak współczesne adaptacje obiektów poprzemysłowych potrafią przekazać użytkownikowi informacje na temat historii miejsca? Czy zachowują najważniejsze wartości kulturowe adaptowanych zespołów? Czy moda na industrialną stylistykę w architekturze pomaga przekazywać prawdziwe informacje o dziedzictwie przemysłowym czy jedynie sprzyja scenograficznym aranżacjom? Autorka w publikacji stara się odpowiedzieć na te pytania w oparciu o kilka przykładów adaptacji kompleksów poprzemysłowych do współczesnych funkcji użytkowych z terenu miasta Bydgoszczy.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
10

Popović, Milan. "Pomiar zagrożenia płynności faktoranta." In Finanse, rachunkowość i zarządzanie. Polska, Europa, Świat 2020. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, 2013. http://dx.doi.org/10.18778/7525-827-1.18.

Full text
Abstract:
W artykule zaprezentowano autorską metodę estymacji sytuacji finansowej faktoranta, która stanowi odzwierciedlenie ryzyka nadużycia ze strony tego podmiotu. Zaproponowana metoda ilościowa została oparta o dane historyczne, z użyciem wskaźników statystycznych obrazujących zmianę zmiany w kulturze płatności faktoranta i jego dłużników.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

Conference papers on the topic "O¨zen"

1

JUNIOR, Claudinei de Freitas, and Crislayne Fátidos dos ANJOS. "REBELDIA DE UMA GERAÇÃO: O ZEN-BEAT ATRAVÉS DA LITERATURA DE JACK KEROUC." In XI Seminário de Pesquisa em Ciencias Humanas. Editora Edgard Blücher, 2016. http://dx.doi.org/10.5151/sosci-xisepech-gt21_259.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
2

MACIEL, ANDRÉ DAVID DA SILVA, HORTÊNCIA AIRES DA SILVA, ROSA MARIA MEDEIROS, and FRANCISCO ROBERTO DIAS DE FREITAS ROBERTO DIAS. "A Importância do ZEE para o município do Crato-CE." In ENEGEP 2018 - Encontro Nacional de Engenharia de Produção. ENEGEP 2018 - Encontro Nacional de Engenharia de Produção, 2018. http://dx.doi.org/10.14488/enegep2018_tn_wic_268_532_35955.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
3

Meirelles, Célia Regina Moretti, and Renata Pereira de Oliveira. "O potencial dos Edifícios ZEB - Zero Energia na Construção de Cidades Sustentáveis." In 15ª Conferência Internacional da LARES. Latin American Real Estate Society, 2015. http://dx.doi.org/10.15396/lares_2015_1133-1349-1-rv.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
4

Gęborek, Łukasz. "O przekładzie opisów ilustracji w cyklu „Bruderszaft ze śmiercią“ Borisa Akunina." In Slavica Iuvenum 2021. University of Ostrava, 2021. http://dx.doi.org/10.15452/slavicaiuvenum.xxii.34.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
5

Suski, Robert. "Kobieta, miłość i władza z nagrodą w tle. „Erasistratos odkrywa przyczynę choroby Antiocha” Jacquesa-Louisa Davida." In Ogólnopolska Konferencja Naukowa pt. „Ruchy kobiece na ziemiach polskich w XIX i XX w. Stan badań i perspektywy (na tle porównawczym)”. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku, 2020. http://dx.doi.org/10.15290/rknzp.2020.10.

Full text
Abstract:
Erasistratos odkrywa przyczynę choroby Antiocha nie należy do najważniejszych dzieł Jacquesa-Louisa Davida. To jego wczesny obraz (artysta malując go miał 26 lat), dzięki któremu otrzymał on Prix de Rome. Tematem obrazu jest romantyczna historia młodego Antiocha zakochanego w swojej macosze Stratonice. Młody książę był bliski śmierci z miłości, ale uratował go lekarz, który wykrył przyczynę słabnięcia Antiocha. Opowieść kończy się happy endem, Seleukos I rozwiódł się ze swoją żoną, dzięki czemu Antioch I mógł ożenić się ze Stratoniką. Ta narracja znana była głównie z dzieł Plutarcha. W moim tekście chcę przedstawić jak obecnie reinterpretuje się tę opowieść, ukazując rzeczywiste przyczyny niecodziennej decyzji Seleukosa I o rozwodzie z córką Demetriusza Poliorketesa, a następnie wydaniu jej za swojego syna.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
6

Sokołowska, Urszula. "Feminizm na łamach „Kobiety i Życia” (1970-1989)." In Ogólnopolska Konferencja Naukowa pt. „Ruchy kobiece na ziemiach polskich w XIX i XX w. Stan badań i perspektywy (na tle porównawczym)”. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku, 2020. http://dx.doi.org/10.15290/rknzp.2020.09.

Full text
Abstract:
Na łamach „Kobiety i Życia” w publikacjach z lat 1970-1989 unikano pojęcia „feminizm”. Pomimo tego, upowszechniano w periodyku hasła będące podstawowymi założeniami ideologicznymi wspomnianego ruchu społeczno-politycznego. Emancypacja kobiet w świetle materiałów zamieszczanych w „Kobiecie i Życiu” postrzegana była jako możliwość swobodnego decydowania o wyborze przestrzeni działalności Polek oraz ewentualnego godzenia obowiązków związanych ze sferą prywatną i publiczną. Redakcja periodyku propagowała wizerunek Polek posiadających równe prawa oraz jednakową pozycję społeczną co mężczyźni. Wielokrotnie przekonywano czytelników o słuszności partnerskiego modelu małżeństwa oraz realizacji zasady równości kobiet i mężczyzn w przestrzeni pozadomowej, m.in. przejawiającej się w jednakowym dostępie do wyższych stanowisk i możliwości awansowania, otrzymywaniu takiej samej płacy za wykonywaną pracę.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
7

Malta, Paôla da Conceição Campos, and Juliano De Carvalho Cury. "REAPROVEITAMENTO DO BAGAÇO DE MALTE PROVENIENTE DA PRODUÇÃO DE CERVEJA ARTESANAL PARA A PRODUÇÃO DE COMPOSTO ORGÂNICO." In I Congresso Nacional On-line de Conservação e Educação Ambiental. Revista Multidisciplinar de Educação e Meio Ambiente, 2021. http://dx.doi.org/10.51189/rema/1774.

Full text
Abstract:
Introdução: O bagaço de malte é o principal resíduo da indústria cervejeira e normalmente é descartado como lixo comum pelos cervejeiros artesanais caseiros. Objetivo: Este estudo teve como objetivo realizar a compostagem em média escala de bagaço de malte obtido de microcervejarias da região de Sete Lagoas- MG, com restos de capina da Universidade Federal de São João Del Rei – Campus Sete Lagoas, a fim de testar a eficiência agronômica do composto orgânico final na adubação de plantas. Material e métodos: Foi utilizada a metodologia de FERNANDES e CHOHFI (2010) para calcular a quantidade de cada material para compor a pilha de compostagem com relação C/N inicial de 30/1, o que resultou na quantidade de 8,180 Kg de bagaço de malte úmido para 105 Kg de capim. Foram montadas três pilhas de compostagem misturando os materiais e monitorou-se semanalmente a temperatura, umidade, pH, Carbono Orgânico Total, Nitrogênio Total e relação C/N. Com o composto orgânico produzido realizou-se bioensaios com as plantas Pinhão-manso (Jatropha curcas L.), Salsa-lisa (Petroselinum crispum) e Milho (Zea mays), através de delineamento experimental inteiramente casualizado, com cinco tratamentos e três repetições, sendo os tratamentos: 1) Controle positivo; 2) Duas partes de composto e uma de solo; 3) Uma parte de composto e uma parte de solo; 4) Uma parte de composto e duas partes de solo; 5) Controle negativo. Aos 54 dias após a semeadura foram medidos os diâmetros do caule e as alturas das plantas. Resultados: A duração da fase termófila da compostagem foi de 37 dias. Os resultados de pH, Carbono orgânico, Nitrogênio total e relação C/N atenderam o mínimo exigido pela legislação brasileira para comercialização. Os bioensaios mostraram que a aplicação do composto orgânico no solo estimula o crescimento, principalmente da parte aérea das plantas. Não houve diferença significativa entre o controle positivo e o tratamento contendo duas partes de composto e uma de solo. Conclusão: O composto orgânico resultante da compostagem de bagaço de malte e restos de capina incrementou no crescimento das plantas.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
8

Karpat, Yigit, and Tugrul O¨zel. "An Analytical-Thermal Modeling Approach for Predicting Forces, Stresses and Temperatures in Machining With Worn Tools." In ASME 2005 International Mechanical Engineering Congress and Exposition. ASMEDC, 2005. http://dx.doi.org/10.1115/imece2005-81035.

Full text
Abstract:
In this paper, predictive modeling of cutting and ploughing forces, stress distributions on tool faces and temperature distributions in the presence of tool flank wear are presented. The analytical and thermal modeling of orthogonal cutting that is introduced in Karpat, Zeren and O¨zel [3] extended for worn tool case in order to study the effect of flank wear on the predictions. Work material constitutive model based formulations of tool forces and stress distributions at tool rake and worn flank faces are utilized in calculating non-uniform heat intensities and heat partition ratios induced by shearing, tool-chip interface friction and tool flank face-workpiece interface contacts. In order to model forces and stress distributions under the flank wear zone, a force model from Waldorf [4] is adapted. Model is tested and validated for temperature and force predictions in machining of AISI 1045 steel and AL 6061-T6 aluminum.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
9

Silva, Laísa Lira Caldas, and Solange Maria Bonaldo. "FUNGICIDAS MULTISSÍTIOS: EFEITO NA INCIDÊNCIA DE GRÃOS ARDIDOS EM MILHO." In I Congresso Nacional de Ciências Agrárias On-line. Revista Multidisciplinar de Educação e Meio Ambiente, 2021. http://dx.doi.org/10.51189/rema/1602.

Full text
Abstract:
Introdução: O milho (Zea mays L.) principal cultura destinada à alimentação humana e animal, utilizada como matéria-prima para a produção de diversos tipos de produtos que apresentam relevância no setor comercial de vários países. As doenças na cultura do milho no Brasil, tem se tornado mais efetivas ao longo do tempo, acarretando perdas na qualidade dos grãos como também na produtividade, principalmente devido à formação de “grãos ardidos”. Objetivos: Diante disso, este trabalho teve como objetivo quantificar a incidência de grãos ardidos, em função da aplicação de fungicidas multissítios em campo. Materiais e métodos: Foram retirados da amostra geral uma sub-amostra de 300 gramas cada para quantificar os grãos ardidos, sendo considerados aqueles que apresentaram pelo menos ¼ de sua superfície com descolorações, e para o teste de sanidade foram dispostos 20 grãos por caixa gerbox, contendo papel filtro autoclavado embebido com meio ágar-água. O delineamento utilizado foi o Inteiramente Casualizado (DIC), com 22 tratamentos e quatro repetições e os dados obtidos foram submetidos a análise de variância sendo as médias comparadas pelo teste de Scott-Knott a 5% de probabilidade. Resultados: Nas porcentagens de grãos ardidos, os maiores percentuais ocorreram nos tratamentos Priori Xtra + Score Flexi, Nativo, Miravis Duo e Abacus + Support e os menores nos tratamentos Azimut + Carbendazim, Azimut e Azimut + Fortuna. A incidência de patógenos sobre a massa de grãos ardidos, apontam Aspergillus spp., Fusarium spp., Penicillium spp., Nigrospora spp.; Rhizopus spp. e Bipolaris spp., como os mais incidentes sobre a massa de grãos. Conclusão: Os fitopatógenos Aspergillus spp.; Fusarium spp. e Penicillium spp.; apresentaram maiores incidências nas amostras de grãos de milho.Os tratamentos 5- Azimut + Carbendazim, 2- Azimut e 3- Azimut + Fortuna apresentaram menores incidências de grãos ardidos, sendo os mais indicados para o controle de grãos ardidos.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
10

Maj, Ewa. "Kultura organizacyjna społecznych ruchów kobiet: na podstawie publicystyki „Ziemianki Polskiej” (1926-1939)." In Ogólnopolska Konferencja Naukowa pt. „Ruchy kobiece na ziemiach polskich w XIX i XX w. Stan badań i perspektywy (na tle porównawczym)”. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku, 2020. http://dx.doi.org/10.15290/rknzp.2020.18.

Full text
Abstract:
Czasopismo „Ziemianka Polska” miało podtytuł: „organ zrzeszeń ziemianek wszystkich ziem polskich”. Ukazywało się w Warszawie w latach 1926-1939. Hasłem przewodnim było „Z Bogiem i Narodem”. Pod względem tematycznym pismo zajmowało się zagadnieniami instytucjonalizacji ruchu kobiet z uwzględnieniem ideologii ziemiańskiej. Emanacją ruchu były organizacje jak Stowarzyszenie Zjednoczonych Ziemianek oraz struktury szczególne na przykładzie Kongregacji Ziemianek pod wezwaniem Matki Boskiej Kochawińskiej. Redakcja „Ziemianki Polskiej” upowszechniała wartości narodowe, religijne, konserwatywne. Kreowała obraz Polki-katoliczki, hołdującej tradycjonalistycznemu i zachowawczemu oglądowi świata. Funkcje informacyjne i perswazyjne realizowano z wykorzystaniem faktografii dotyczącej działalności organizacji. Obok spraw instytucjonalnych w sferze zainteresowań publicystycznych była aktywność członkiń zrzeszeń ziemiańskich. Pokazywano różne rodzaje aktywności kobiet z wyższych warstw społecznych, zamożnych, wykształconych, mających predyspozycje do pracy pro bono. Problem kultury organizacyjnej społecznych ruchów kobiet był prezentowany w ujęciu statycznym (struktura organizacyjna, statutowa działalność stowarzyszenia, program) oraz dynamicznym (inspirowanie aktywności kobiet ze środowiska ziemiańskiego). Zajęto się stopniem formalizacji działań oraz rodzajem centralizacji pracy formacyjnej. Przedstawiono grupę miękkich czynników organizacyjnych, spożytkowano wiedzę o relacjach międzyludzkich wewnątrz ruchu, o sposobach hierarchizowania członkiń zrzeszeń, o metodach zarządzania sytuacją kryzysową. Zwrócono uwagę na istnienie symboli i rytuałów organizacyjnych, mających znaczenie w procesie integrowania uczestniczek.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

Reports on the topic "O¨zen"

1

Łapińska, Justyna, Agata Sudolska, Joanna Górka, Iwona Escher, Grzegorz Kądzielawski, and Paweł Brzustewicz. Zaufanie pracowników do sztucznej inteligencji w przedsiębiorstwach przemysłowych funkcjonujących w Polsce. Raport z badania. Institute of Economic Research, 2020. http://dx.doi.org/10.24136/eep.rep.2020.1.

Full text
Abstract:
Sztuczna inteligencja (SI) coraz częściej wpływa na życie jednostek oraz funkcjonowanie społeczeństw jako całości. W ostatnim czasie rośnie również znaczenie sztucznej inteligencji w biznesie, w którym posiada ona coraz szerszy zakres zastosowań. Definicje sztucznej inteligencji różnią się w zależności od kontekstu, w którym to pojęcie jest używane. W najprostszym ujęciu przez sztuczną inteligencję rozumie się systemy lub maszyny na nich oparte, które naśladują ludzką inteligencję podczas wykonywania określonych zadań i dodatkowo mogą się interaktywnie doskonalić (uczyć) na podstawie zbieranych informacji. Postrzegane korzyści i zagrożenia związane z wdrażaniem w przedsiębiorstwach rozwiązań z zakresu sztucznej inteligencji mogą różnić się w zależności od tego, kto dokonuje oceny zjawiska. To, co dla pracodawcy stanowi korzyść (np. obniżenie kosztów pracy), przez pracowników może być postrzegane jako realne zagrożenie związane z utratą pracy (zastąpienie pracownika przez rozwiązania oparte o sztuczną inteligencję). Ograniczenie wspomnianych obaw będzie możliwe tylko wówczas, gdy sztuczna inteligencja będzie rozwijana i wdrażana w firmach w sposób właściwy, pozwalający zdobyć zaufanie pracowników. Zaufanie ukierunkowane na technologię jawi się jako niezwykle ważna i interesująca poznawczo kategoria. Zaufanie do technologii przejawia się w gotowości człowieka do bycia pod wpływem technologii, wynikającej z użyteczności tej technologii, przewidywalności skutków jej działania a także wiarygodności jej dostawców. Pojęcie zaufania do technologii odnosi się zatem do wiary, iż druga strona relacji – w tym przypadku technologia – będzie działać w sposób przewidywalny i niezawodny, zapewniający pozytywne rezultaty. Nie bez znaczenia jest tu również indywidualna skłonność jednostki do korzystania z technologii, będąca efektem jej cech osobowościowych, związanych m.in. z wcześniejszymi doświadczeniami, otwarciem na nowe doświadczania, chęcią ciągłego poznawania i uczenia się. Identyfikacja oraz pomiar zaufania do sztucznej inteligencji, rozumianej jako najbardziej zaawansowanej formy rozwoju technologii, jest swoistym wyzwaniem z uwagi na latentną naturę rozważanej zmiennej. Biorąc pod uwagę, że zaufanie pracowników do sztucznej inteligencji w przedsiębiorstwie jest konstruktem złożonym, wielowymiarowym i nieidentyfikowalnym bezpośrednio w zrealizowanym badaniu podjęto próbę jego opisu poprzez inne konstrukty badawcze złożone z elementów (zmiennych) identyfikowalnych, które odnoszą się do obserwowalnych cech. Konstrukty badawcze niższego szczebla to: ogólne zaufanie technologiczne, zaufanie do zaawansowanej technologii w przedsiębiorstwie, zaufanie wewnątrzorganizacyjne, indywidualne zaufanie kompetencyjne. Celem przeprowadzonego badania była ocena poziomu zaufania do sztucznej inteligencji pracowników przedsiębiorstw przemysłowych funkcjonujących w Polsce. Poziom wspomnianego zaufania zbadano w oparciu o cztery, wymienione wyżej, konstrukty badawcze niższego szczebla. Z uwagi na stosunkowo niski stopień rozpoznania w teorii i praktyce problematyki zaufania pracowników do sztucznej inteligencji, przeprowadzone badanie miało charakter eksploracyjny. Zostało zrealizowane w okresie luty–kwiecień 2020 r. w 29 przedsiębiorstwach funkcjonujących na terenie Polski. Ich dobór miał charakter celowy i wynikał z możliwości uzyskania w nich zgody na realizację pomiaru. Dobór respondentów w każdym z przedsiębiorstw miał także charakter celowy. Pomiar z udziałem wybranych w ten sposób osób zrealizowano metodą ankiety bezpośredniej. Wzięło w nim udział łącznie 792 respondentów. Opisane jednostki poddano pomiarowi w miejscu pracy. Stosownie do zaproponowanej metody zbierania danych, instrumentem pomiarowym wykorzystanym w badaniu był kwestionariusz ankietowy. Uzyskane wyniki poddano analizie w każdym z czterech zaproponowanych obszarów (konstruktów badawczych niższego rzędu), dokonano także syntetycznej oceny konstruktu złożonego, jakim jest zaufanie pracowników do sztucznej inteligencji w przedsiębiorstwie. Ocena syntetyczna wyniosła S=6,63 (w skali od 0 do 10) . Wynik ten należy interpretować z ostrożnym optymizmem, świadczy bowiem o umiarkowanie wysokim ogólnym zaufaniu pracowników do zaawansowanej technologii, w tym sztucznej inteligencji. Odwołując się do ocen cząstkowych dotyczących poszczególnych obszarów warto podkreślić, że owo zaufanie jest wspierane głównie przez indywidualne zaufanie kompetencyjne oraz zaufanie wewnątrzorganizacyjne. Te dwa komponenty zaufania są ze sobą ściśle powiązane. Wyniki badania wskazują jednocześnie na niższy poziom ocen uzyskanych w dwóch pozostałych komponentach opisywanego konstruktu, jakimi są ogólne zaufanie technologiczne oraz zaufanie do zaawansowanej technologii w przedsiębiorstwie.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
We offer discounts on all premium plans for authors whose works are included in thematic literature selections. Contact us to get a unique promo code!

To the bibliography