Journal articles on the topic 'Operationalisering'

Kan man måle læreres differentieringspraksis, og i så fald hvordan? Hvad kanstørre kvantitative undersøgelser af læreres diff erentieringspraksis vise? Og hvorforer spørgsmålet om operationalisering af diff erentieringsbegrebet interessant ogvigtigt?Ved at præsentere fi re teoretiske forståelser af undervisningsdiff erentieringudfordres den forestilling, at der kun fi ndes ét diff erentieringsbegreb. På dennebaggrund analyseres fem danske, kvantitative spørgeskemaundersøgelser af læreresdiff erentieringspraksis med henblik på en sammenlignende opstilling. Det viser sig, at undersøgelserne måler forskellige ting, og at deres resultater ikke bare kan sammenlignes. Der er behov for en metodisk mere grundig tilgang til den slags målinger, som ofte har uddannelsespolitisk betydning. I kvantitative undersøgelser vedrører operationalisering af den afhængige variabel undersøgelsens validitet og afspejler samtidigt i høj grad et syn på, hvad didaktiske fænomener som undervisningsdifferentiering er eller bør være. Artiklens formål er at diskutere indholdsmæssige og metodiske problemstillinger for, hvordan man kan undersøge differentieringspraksisser på et pædagogisk og dannelsesteoretisk grundlag.

Ook deze maand presenteren wij weer enkele “Audit Research Summaries” uit de database van de American Accounting Association (www.auditingresearchsummaries. org). Het eerste onderzoek is getiteld “The Validity of Auditor Specialization Measures”. Uit dit onderzoek blijkt dat de wijze van meten van industriespecialisatie leidt tot verschillen in de invloed op de audit fee en de kwaliteit van de audit. Bij het interpreteren van eerdere studies naar de invloed van specialisatie dienen de uitkomsten van dit onderzoek dan ook in ogenschouw te worden genomen. Bij dergelijk toekomstig onderzoek naar de effecten van industriespecialisatie moet de operationalisering van de variabelen zorgvuldig worden afgewogen.

Feltet Learning Design har de seneste år inspireret adskillige uddannelsesudviklingsprojekter på de videregående uddannelser i Danmark. Dette er bl.a. synliggjort gennem to numre af Tidsskriftet Læring og Medier (LOM) med dette fokus i 2016. Imidlertid eksisterer der divergerende opfattelser af, hvad Learning Design er. Dette skyldes på den ene side en tilsvarende divergens i den internationale forskning og praksis, der har inspireret udviklingen i Danmark; og på den anden side at Learning Design er blevet integreret med den allerede eksisterende pædagogiske forskning og praksis i dansk kontekst. I denne artikel til jubilæumsnummeret af LOM redegør vi for tre hovedtilgange inden for Learning Design i dansk sammenhæng: "Pedagogical patterns", "Underviseren som designer" og "Didaktisk design". De tre tilgange er eksemplificeret ved hjælp af i alt fire cases fra videregående uddannelsesinstitutioner i Danmark. Vi argumenterer for, at der på tværs af de tre tilgange er seks kendetegn, der gør sig gældende: Inddragelse og operationalisering af pædagogisk teori, Undervisere som aktive og bevidste designere i en designproces, Fokus på de studerendes læring, Inddragelse af designredskaber, Bæredygtighed samt Teknologi i undervisningen.

102 84E JAARGANG MAART Maatschappelijke ontwikkelingen en nieuwe technologie vragen om een accountant die daarop anticipeert en vooruitloopt. De kredietcrisis is typisch een gebeurtenis die de vraag opwerpt of accountants nog wel met de juiste dingen bezig zijn. Naar aanleiding van de kredietcrisis heeft het maatschappelijk verkeer zich kritisch uitgelaten over de kwaliteit van de uitgevoerde controlewerkzaamheden. Ik refereer hierbij aan de uitspraken van de toezichthouder; de Autoriteit Financiële Markten (AFM) naar aanleiding van de rapportage over het onderzoek naar de uitgevoerde accountantscontrole bij financiële instellingen door de Big4. Hierin doet de AFM een beroep op de professioneel kritische houding van de accountant. Het fundament voor een professioneel kritische houding ligt in kennis van de beroepsregels en de toepassing daarvan. Daarnaast zijn er verschillende wijzigingen in de assurancevraag van het maatschappelijk verkeer te onderkennen als uitvloeisel van de kredietcrisis. De hernieuwde aandacht voor risicomanagement en corporate governance voegt een nieuwe dimensie toe aan de traditionele assurancevraag namelijk een vraag die is gekoppeld aan de strategie en de operationalisering daarvan binnen een onderneming. De Commissie Maas en de Bankencode vragen van de externe accountant dat hij zich een grondig oordeel vormt over het feitelijk functioneren van de governance, het risicobeheer en de beheersprocessen binnen een bank.

Den gemensamma europeiska referensramen för språk har sedan den gavs ut av Europarådet år 2001 fått allt större inflytande vad gäller språkutbildning och bedömning, främst i Europa men även i andra delar av världen. I artikeln behandlas referensramen som sådan, liksom den europeiska språkportfolio som kan ses som en didaktisk operationalisering av dokumentet. Efter inledande bakgrundsinformation, som även innehåller ett avsnitt kring diskussioner och dilemman runt referensramen, fokuseras situationen i de nordiska länderna utifrån de tre aspekter som nämns i dokumentets titel, nämligen lärande, undervisning och bedömning. Frågor om mottagande, användning och effekter behandlas från ett såväl deskriptivt som problematiserande perspektiv, baserat på skrivna källor samt upplysningar från informanter i de nordiska länderna. I texten berörs vidare aktuell utveckling och diskussion kring referensramen.Nyckelord: gemensam europeisk referensram för språk; lärande, undervisning och bedömning; europeisk språkportfolio; de nordiska länderna Common European Framework of Reference for Languages: Learning, teaching, assessment - a nordic perspectiveAbstractSince its publication by the Council of Europe in 2001, the Common European Framework of Reference for Languages (CEFR) has gained increasing influence, mainly in Europe but also in other parts of the world. In the current article, the Framework of Reference is focused upon, as is the European Language Portfolio that can be seen as an educational operationalization of the document. After some initial background information, including a section on discussions and dilemmas related to the CEFR, the situation in the Nordic countries is focused upon, based on the three aspects mentioned in the title of the document, namely learning, teaching and assessment. Issues related to reception, use and effects are treated from a descriptive as well as a problematizing perspective, based on written sources and reports from informants in the different countries. Further, current developments and discussion related to the CEFR are touched upon. Keywords: Common European Framework of Reference; learning, teaching and assessment; European Language Portfolio; Nordic countries

Først og fremmest forklarer appendikset operationaliseringen af surveyet. Dernæst præsenteres beregningerne af forskellige skalaer, det drejer sig om religiøsitet og forskellige skalaer der adresserer det psykiske og eksistentielle velvære. Endelig præsenterer og diskuterer vi problemerne ved at sammenligne surveys indsamlet til forskellig tid og med forskellige udvælgelsesprocedurer af informanterne.

Startende ondernemers zijn een snel groeiende groep in Nederland. Voor toezichthouders is het van belang dat zich bij deze groep compliance met de wet- en regelgeving ontwikkelt. Dit artikel geeft een overzicht van de relevante factoren bij het bevorderen van compliance bij startende ondernemers. In het bijzonder wordt de fiscale compliance beschouwd en aan de hand van de Tafel van Elf, een door het ministerie van Justitie ontwikkeld instrument om compliance te operationaliseren, toegepast op de ontwikkelingsfasen van ondernemingen. Belangrijkste conclusie is dat de diverse beleidsinstrumenten om compliance te bereiken zo vroeg mogelijk moeten worden ingezet. Daarnaast is het van belang dat het instrument past bij de ontwikkelingsfase van een onderneming.

Sinds de boekhoudschandalen begin deze eeuw is de aandacht voor het falen of ontbreken van soft controls als oorzaak van onjuistheden in de fi nanciële verantwoording toegenomen. Tegelijkertijd is er nog weinig bekend over wat soft controls zijn, hoe zij zich manifesteren binnen organisaties en op welke wijze zij te operationaliseren en te meten zijn. Dit artikel verkent het belang van soft controls in relatie tot de meer traditionele hard controls. Voor dertig geconstateerde rechtmatigheidsfouten in de jaarverslagen 2006 van de rijksoverheid zijn betrokken auditors geïnterviewd. Bij geen van de fouten is de oorzaak gelegen in het falen van louter hard controls, terwijl bij 17% van de fouten het louter ontbreken van soft controls de oorzaak is. In 80% van de fouten is echter de oorzaak gelegen in het falen van zowel soft als hard controls. Soft controls blijken vooral belangrijk te zijn bij het tegengaan van oneigenlijke druk van de politiek en de ambtelijke leiding.

F&oslash;rste gang publiceret i UNEV nr. 9: Evaluering og feedback i netst&oslash;ttet uddannelse, sept. 2006, red. Simon Heilesen.<br />ISSN 1603-5518. <br /><br />I denne artikel freml&aelig;gger og diskuterer forfatteren resultaterne af et forskningsprojekt, der under delprojektoverskriften &rdquo;Faglige diskussioner i computerkonferencer&rdquo; er en del af forskningsprojektet &rdquo;eLearning i universitetsdidaktisk perspektiv - en unders&oslash;gelse af udvalgte teknologiers l&aelig;ringspotentiale&rdquo;, som gennemf&oslash;res af forskere p&aring; Danmarks P&aelig;dagogiske Universitet (DPU). I projektet &rdquo;Faglige diskussioner i computerkonferencer&rdquo; unders&oslash;ges det empirisk, hvordan masterstuderende anvender forhandling i computerkonferencer i forbindelse med deres individuelle l&aelig;reprocesser. Fremstillingen i denne artikel relaterer sig s&aring;ledes til temaet om erfaringer med feedback i netbaserede undervisningsforl&oslash;b &ndash; her f&oslash;rst og fremmest de studerendes gensidige feedback. I artiklen fremstiller forfatteren baggrunden for unders&oslash;gelsen, unders&oslash;gelsesfeltet, projektets teoretiske forankring og forskningssp&oslash;rgsm&aring;l samt en operationalisering af forhandlingsbegrebet. Derefter freml&aelig;gges og diskuteres projektets resultater.

Aarhus Universitet (AU) vedtog i 2011 en ambitiøs politik for educational it med en række indsatsområder, hvoraf særligt anskaffelsen og implementeringen af en fælles e-læringsplatform, uddannelse af universitetets undervisere samt udvikling af undervisningen er af højeste prioritet (Aarhus Universitet, 2011). Pga. begrænsede midler har der imidlertid været behov for en ekstraordinær systematisk og effektiv måde at håndtere implementerings- og udviklingsarbejdet på. Dette bevirkede, at Science and Technology (ST) i 2013 udviklede et learning design-framework, STREAM (Godsk, 2013), til at guide transformeringen af kurser og som et omdrejningspunkt for uddannelse af undervisere på fakultetets adjunktpædagogikum. I 2015 blev STREAM endvidere adopteret af Faculty of Health (HE) og her yderligere operationaliseret til et såkaldt toolkit vha. Dee Finks castle-top diagram for således at muliggøre eksplicit design af sammenhængende undervisningsforløb (Conole & Fill, 2005; Fink, 2013). En operationalisering, der betød, at learning design-tilgangen også kunne benyttes til at pædagogisk kvalificere implementeringen og ibrugtagningen af universitetets nye e-læringsplatform, Blackboard Learn. I artiklen beskriver vi vores learning design-framework, STREAM, de dertilhørende toolkits ved de våde fag (dvs. fag på HE og ST ved AU), samt tre cases omkring hvorledes framework er anvendt til såvel uddannelse af undervisere og transformering af kurser. Ydermere reflekteres der over learning design-tilgangen som metode til systematisk og effektiv implementering og udvikling af educational it ved et universitet.

Vasterman en Wijfjes hebben ons rapport De weg naar Haren gedetailleerd op de snijtafel ontleed. Veel van hun kritiek is nuttig voor de discussie over de rol van de sociale en traditionele media in sociale bewegingen en mobilisaties, de relatie tussen sociale en traditionele massamedia en het verschijnsel mediahype bij deze relatie. Hun evaluatie dat over de kwaliteiten van het onderzoek het nodige valt af te dingen is echter overtrokken. Zij beseffen het bestaan van de tijdsdruk waaronder het onderzoek moest worden uitgevoerd en zij constateren dat weliswaar ‘in zeer korte tijd indrukwekkend veel materiaal is verzameld en geanalyseerd’. Het rapport kan gezien worden als een beleidsrapport gebaseerd op wetenschappelijk onderzoek. Voor de lezers van beleidsrapporten kan men niet allerlei communicatiewetenschappelijke theorieën, formules van netwerkanalyse, gedetailleerde operationaliseringen van inhoudsanalyse, steekproeftrekkingen enzovoort voorschotelen. Dat hebben wij gedaan in de artikelen voor wetenschappelijke tijdschriften die wij daarna geschreven hebben. Helaas zijn die op het moment van schrijven nog niet gepubliceerd (Van Dijk, Van de Wijngaert & Ten Tije, forthcoming; Van de Wijngaert, Van Dijk & Ten Tije, forthcoming). Bij het schrijven van deze artikelen hadden wij achteraf gezien ook liever bepaalde vraagstellingen en methoden anders aangepakt dan toen onder grote tijdsdruk mogelijk was. Niettemin verdedigen wij de wetenschappelijke kwaliteit van het beleidsrapport.

In 1995 verscheen onder redactie van Jaap Dronkers en Wout Ultee de bundel Verschuivende ongelijkheid in Nederland die een staalkaart bood van de stand van het Nederlandse onderzoek op het gebied van ongelijkheid en sociale mobiliteit. Sindsdien lijkt het onderzoek naar sociale mobiliteit wat naar de achtergrond verdrongen. Dat is merkwaardig, want zowel in de populaire media als in wetenschappelijke literatuur wordt steeds vaker gesuggereerd dat zich een trendbreuk aftekent in de sociale mobiliteit. Waar vijftien jaar geleden de algemene opvatting was dat de samenleving steeds ‘opener’ wordt en veel kinderen in sociaal opzicht (bijv. beroepsstatus) stijgen ten opzichte van hun ouders, heerst er nu een pessimistischer stemming. De kans op sociale stijging lijkt af te nemen, terwijl de kans op sociale daling groeit en de samenleving zou zich voor bepaalde groepen (allochtonen, lagere opleidingen) juist weer steeds meer sluiten. In dit licht is het een prijzenswaardig initiatief van de Raad voor Maatschappelijke Ontwikkeling (RMO) om een project over sociale stijging en daling te starten en twee sociologen van de Radboud Universiteit Nijmegen, Jochem Tolsma en Maarten Wolbers, de opdracht te geven de stand van zaken op dit terrein in kaart te brengen. Het resultaat is een compact en lezenswaardig boekje met de uitkomsten van analyses van de Familie-enquête Nederlandse Bevolking (FNB). Dit survey is in de periode 1992-2009 vijf maal gehouden en biedt niet alleen mogelijkheden om de ontwikkelingen in deze periode in kaart te brengen, maar bevat ook veel gegevens die een vergelijking tussen ouders en kinderen mogelijk maken. Daardoor biedt het uiterst interessant materiaal voor het onderzoeken van zowel intragenerationele als intergenerationele mobiliteit. Het klassieke sociale mobiliteitsonderzoek richt zich vooral op onderwijsdeelname en beroepsstatus. Deze twee terreinen krijgen dan ook ruime aandacht in Naar een open samenleving?, maar daarnaast worden ook de ongelijkheid en sociale mobiliteit op de terreinen culturele participatie, wonen en gezondheid geanalyseerd. Het boek biedt daarmee een breed overzicht van de stand van zaken en trends ten aanzien van sociale mobiliteit. Voor collega-onderzoekers is het boek helaas wat summier in de beschrijving van onderzoeksmethode en operationalisering van variabelen. Hopelijk wordt dit later ondervangen in meer technische papers voor vakgenoten.Wat de uitkomsten van het onderzoek betreft, valt op dat zich niet op alle terreinen vergelijkbare trends voordoen. Daardoor is in algemene zin niet goed te zeggen of de Nederlandse samenleving nog steeds meer open wordt en of sociale daling een meer algemeen verschijnsel wordt.In het onderwijs is, als we opeenvolgende geboortecohorten vergelijken, nog steeds sprake van stijging, vooral bij de vrouwen. Het opleidingsniveau van de ouders blijkt voor de onderwijsprestaties van jongens geleidelijk aan belang in te boeten, maar bij meisjes onverminderd van groot belang te zijn. Als gevolg hiervan komt het bij jongens steeds vaker voor dat zij een lager opleidingsniveau bereiken dan hun ouders, terwijl dit bij meisjes juist minder vaak voorkomt. Overigens behaalt toch nog altijd de helft van de jongens uit de jongste generatie (geboren tussen 1970 en 1984) een hoger opleidingsniveau dan hun ouders.Op het gebied van arbeid blijkt de sociale mobiliteit echter te stagneren: de beroepsstatus van de jongste generaties mannen en vrouwen (in dit geval geboren tussen 1960 en 1969) is lager dan die van oudere generaties. Hierbij gaan de auteurs mijns inziens te snel voorbij aan de mogelijkheid dat deze jongste generatie in de resterende jaren op de arbeidsmarkt nog in status zou kunnen stijgen. Evenmin staan zij stil bij het feit dat de arbeidsparticipatie, vooral van vrouwen, in jongere cohorten aanzienlijk hoger is. Ook als een kleiner percentage van de werkenden in een beroep met een hoge status terechtkomt, zou dit toch een groter percentage van het totale cohort (inclusief niet-werkenden) kunnen zijn. Een haast onvermijdelijke consequentie van de stijging van het opleidingsniveau in combinatie met een daling van de beroepsstatus is dat een hogere opleiding steeds minder garantie biedt voor een hoge beroepsstatus: er treedt diploma-inflatie op. Toch is het opleidingsniveau wel de belangrijkste determinant van de beroepsstatus, aanzienlijk belangrijker dan het beroep van de vader.Op het gebied van culturele participatie kunnen de auteurs helaas geen inzicht bieden in verschillen tussen generaties. Wel laten zij zien dat in de afgelopen tien jaar de verschillen tussen hoger en lager opgeleiden iets kleiner zijn geworden. Ten aanzien van de woonsituatie nemen de verschillen tussen hoog- en laagopgeleiden juist toe, zij het dat dit uitsluitend wordt afgemeten aan het aantal kamers en het bezitten dan wel huren van een woning. Tot slot nemen de verschillen tussen hoog- en laagopgeleiden in overgewicht af, doordat ook bij hoogopgeleiden steeds vaker (in 40 procent van de gevallen) sprake is van overgewicht.Het zal niet verbazen dat er een vrij sterke samenhang bestaat tussen de positie die mensen op verschillende maatschappelijke ‘ladders’ – opleiding, beroep, culturele participatie, woonsituatie en overgewicht – innemen. Het opleidingsniveau lijkt hierbij de belangrijkste determinant, maar de samenhang met beroepsstatus, culturele participatie en overgewicht is in de periode 1992-2009 wel minder sterk geworden. Dit betekent dat wie achterblijft in opleidingsniveau tegenwoordig iets minder dan in het verleden het risico loopt om ook op andere terreinen achterop te raken. Toch stellen de auteurs vast dat de groep die zich op alle ladders op de onderste sporten bevindt, groter is geworden.Het is niet voor niets dat de titel Naar een open samenleving? met een vraagteken eindigt. De vraag is namelijk ook na lezing van het boekje niet zonder meer bevestigend of ontkennend te beantwoorden. Dit vraagt natuurlijk om nader onderzoek om de uitkomsten beter te kunnen duiden. Hopelijk zullen de auteurs ons de komende jaren nog verder uitgewerkte en beter onderbouwde analyses kunnen bieden.