Academic literature on the topic 'Osnovna škola u Jarmenovcima'

Predmet ovog eksperimentalnog istraživanja bio je kvalitet pedagoške klime. Cilj istraživanja bio je da se ustanovi postoji li statistički značajna razlika u kvalitetu pedagoške klime u stavovima učenika u klasičnoj vjeronaučnoj nastavi i nastavi u kojoj se primjenom odgovarajućih metoda i tehnika naglašeno razvija kritičko mišljenje.Od istraživačkih metoda korištene su: eksperimentalna metoda, metoda teorijske analize i deskriptivno-analitička metoda, a od istraživačkih – tehnika anketiranje. U istraživanju je korišten ISC-S inventar – Procjena pedagoške klime u školi (Brand et al., 2003: 575).Istraživanje je provedeno u dvije gradske škole u Zenici, od kojih je jedna bila eksperimentalna (Osnovna škola „Mak Dizdar“ Zenica) i jedna kontrolna (Osnovna škola „Musa Ćazim Ćatić“ Zenica). Istraživački uzorak je činilo 300 učenika 6. i 8. razreda osnovne škole: eksperimentalna grupa 150 i kontrolna grupa 150, a obje grupe su imale po 75 učenika muškog spola i po 75 učenika ženskog spola.Rezultati istraživanja pokazali su da u stavovima učenika koji su pratili nastavu u kojoj se primjenom odgovarajućih metoda i tehnika naglašeno razvija kritičko mišljenje postoje statistički značajno veće vrijednosti, nego kod učenika u vjeronaučnoj klasičnoj nastavi na skalama: kvaliteta nastavnikove podršku, jasnosti i dosljednosti u primjeni pravila i podršci učenicima, uključenosti učenika u donošenje odluka i inoviranje nastave. Također, rezultati su pokazali da u stavovima učenika s kojima se nastava izvodila na klasični način postoje statistički značajno veće vrijednosti nego kod učenika koji su pratili nastavu u kojoj se razvija kritičko mišljenje na skalama negativne vršnjačke interakcije i disciplinske odgovornosti.Istraživački rezultati mogu biti osnova za planiranje profesionalnog usavršavanja svih nastavnika Islamske vjeronauke, a koje bi bilo u funkciji razvoja njihovih kompetencija za primjenu odgovarajućih metoda i tehnika za razvoj kritičkog mišljenja u vjeronaučnoj nastavi.

U ovom radu bavimo se uticajem nastavnika na prosocijalno ponašanje učenika. Naime, prosocijalno ponašanje, odnosno pozitivno socijalno ponašanje, čini suštinsku karakteristiku ljudskih odnosa, uzajamnih veza sa drugim osobama. Ponašanje usmereno ka dobrobiti drugog, tj. prosocijalno ponašanje predstavlja jednu od osnovnih vrednosti na kojima se zasnivaju međuljudski odnosi i značajno je za ostvarivanje kompetentnosti pojedinca u različitim sferama života. Kako je škola osnovna i jedna od najznačajnijih institucija vaspitanja u savremenim društvima, i kako pokriva najduže razdoblje organizovanog vaspitanja i obrazovanja ličnosti u toku života, u njoj se ne bi smelo zanemariti područje prosocijalnog ponašanja. Podsticanje prosocijalnog razvoja učenika trebalo bi da bude jedna od važnih područja vaspitnog delovanja škole i nastavnika, te naše istraživanje ima za cilj da utvrdi ulogu nastavnika u podsticanju prosocijalnog ponašanja učenika. Istraživanjem je obuhvaćeno 133 nastavnika. Dobijeni rezultati istraživanja pokazuju postupke i aktivnosti koje nastavnici koriste u svom radu kako bi razvijali i podsticali prosocijalno ponašanje svojih učenika.

Osnovna škola Jure Kaštelana iz Zagreba dio je programa Međunarodne Eko-škole zbog čega njezini učenici aktivno promišljaju o načinima kojima mogu doprinijeti zdravijem okolišu svoje četvrti. U razgovoru s učenicima rodila se ideja o projektu “Tagirajmo #otpad”. Cilj projekta je istražiti svoju blisku životnu okolinu te geofotografskim podacima zabilježiti i mapirati spremnike za otpad, reciklažna dvorišta te moguća ilegalna odlagališta otpada. Kao rezultat toga, želi se ponuditi ostalim četvrtima i lokalnim zajednicama pristup geografsko-informacijskom sustavu “#ekokvart“ i tako omogućiti svakom građaninu i gostu Lijepe naše da bilo gdje u Hrvatskoj može saznati gdje odlagati koji otpad, jednostavno koristeći GPS koordinate putem mobilnih uređaja. Zabilježene geofotografske i druge podatke će prikazati kroz geografski informacijski sustav “#ekokvart“. Kroz projekt učenici uče u skladu s novim Kurikulumom koji sve veći naglasak stavlja na međupredmetno provođenje tema poučavajući učenike na holistički način i uključuje učenike u njihovu blisku životnu i društvenu zajednicu kroz gospodarske, ekonomske i društveno osviještene projekte. Naglasak projekta jest na činjenici što će te podatke iznijeti sami učenici, pa će upravo mlade generacije doprinijeti zdravijem okolišu i primjerom će se prema ostatku zajednice očitovati kao eko učitelji.

U ovom istraživanju učestvovali su učenici dvije osnovne škole: Osnovna škola sa Pala i Osnovnaškola sa Istočne Ilidže.Uzorak ispitanika činili su učenici dvije osnovne škole. Osnovna škola ,,Srbija" Pale sa ispitanicimamuškog pola: učenici VI 1 (10) i VII 2 (13), a drugu grupu ispitanika činili su učenici VI 4 (9) i VII 1(6) – osnovne škole ,,Petar Petrović.Njegoš" Istočna Ilidža.Hronološka dob učenika i učenica VI1 i VI4 razreda iznosila je 13 godina + - 6 mjeseci, dok učenici iučenice VII2 i VII1 razreda pomenutih Osnovnih škola imali su 14 godina +- 6 mjeseci.Uzorak varijabli odnosio se na: morfološke karakteristike i motoričke sposobnosti. Morfološkekarakteristike činili su: visina tijela (AVIS), težina tijela (AMAS), obim nadkoljenice desni (ONKD),obim podkoljenice desni (OPKD), obim nadkoljenice lijevi (ONKL), obim podkoljenice lijevi (OPKL).Motoričke sposobnosti su: skok u dalj iz mjesta i troskok iz mjesta kao kriterijumske.Veoma visok nivo značajnosti na rezultate u skoku u dakj u troskoku iz mjetsa imali su učenici VII 2razreda Osnovna škola ,,Srbija" Pale, sa sa 81%, dok varijabli obim nadkoljenice i potkoljenice desnenoge sa skokom u dalj i troskokom iz mjesta imali su značajnost sa 43% kod učenika VII 1 razredaosnovne škole ,, Petar Petrović Njegoš" Istočna Ilidža.Može se zaključiti da relacijski odnos morfoloških karakteristika sa motoričkim sposobnostima iakozasnovan na manem brojem ispitanika daje potvrdu da morfološke strukture imaju relacijski odnos samotoričkim sposobnostima pojedinim sportskim disciplinama.

U Bosni i Hercegovini, kao i u ostalim državama nastalim na teritoriji bivše Jugoslavije i danas je dominantan model sistema obrazovanja sa kraja XIX i početka XX veka, proistekao iz druge industrijske revolucije čija je osnovna karakteristika bila masovna proizvodnja. Brzi tempo industrijalizacije poljoprivrednog društva, organizacija proizvodnje po sistemu montažne trake uz standardizaciju i eliminaciju ručnog rada su stvorili potrebu za velikim brojem radnika sa ograničenim setom radnih veština. Da bi se zadovoljile potrebe za radnom snagom, obrazovanje je takođe prilagođeno masovnoj proizvodnji kroz sistem osnovnih, srednjih, stručnih i visokih škola, koji je proizvodio kadrove prosečnog kvaliteta i sa ograničenim setom radnih veština. U poslednjih 50 godina, napredak informaciono-komunikacionih tehnologija (IKT), sveopšta digitalizacija i automatizacija proizvodnje, pojava Interneta i međusobno umrežavanje fabričkih postrojenja su eliminisali potrebu za nespecijalizovanom radnom snagom. Nasuprot tome, tempo razvoja novih tehnologija od radnika sa specijalizovanim veštinama zahteva permanentno usavršavanje i usvajanje novih znanja. Nažalost, postojeći obrazovni sistem u državama bivše Jugoslavije nije u stanju da prati tempo koji diktira pojava novih IKT, niti industriji da obezbedi u značajnim količinama radnu snagu koja bi svojim kvalitetom mogla da parira modernim izazovima. Kako IK tehnologije proistekle iz četvrte industrijske revolucije mogu da pomognu da se ovaj problem reši?

The paper explores music preferences of elementary school pupils for classical music and the influence of familiarity with music on their music preferences. As a part of the research, a questionnaire, and a sound questionnaire as its integral part, was administered to 238 pupils attending the second, the fifth and the eighth grade of elementary school. The results confirm that younger pupils, compared to the older ones, show greater preferences for classical music. In addition, the influence of gender on preferences for classical music was also confirmed, while attendance of extracurricular music lessons was not proven to be a significant predictor of the pupils’ preferences for classical music. It was also noted that familiarity with music is a significant factor influencing pupils’ music preferences. The results confirm that pupils show the lowest music preferences for the 20th-century music, which has significant implications for music-pedagogical theory and practice.Key words: classical music; elementary school; music preferences---U ovom radu istražuju se glazbene sklonosti učenika osnovne škole prema klasičnoj glazbi i utjecaj poznavanja glazbe na njihove glazbene sklonosti. U sklopu istraživanja, upitnik i glazbeni upitnik su primijenjeni na 238 učenika drugog, petog i osmog razreda osnovne škole. Rezultati su potvrdili da mlađi učenici pokazuju veće sklonosti prema klasičnoj glazbi od starijih. Osim toga, utvrđen je i utjecaj spola na sklonosti prema klasičnoj glazbi, a pohađanje izvannastavnih glazbenih aktivnosti nije se pokazalo kao značajan prediktor učeničkih sklonosti prema klasičnoj glazbi. Rezultati upućuju na to da učenici pokazuju najmanje sklonosti prema glazbi 20. stoljeća, što ima značajne posljedice za glazbeno-pedagošku teoriju i praksu.Ključne riječi: glazbene sklonosti; klasična glazba; osnovna škola

Rad je zasnovan na teorijsko-empirijskom istraživanju načina kojima je moguće područjem književnosti unaprediti pismeno izražavanje učenika u mlađim razredima osnovne škole primenom korelacijsko-integracijskog sistema pri obradi i utvrđivanju sadržaja iz književnosti. Istražuju se načini kojima se poboljšava recepcija dela i učenici motivišu za stvaralaštvo na osnovu estetskog doživljaja koje je delo kod njih proizvelo. Rad se bavi i motivacijom i istražuje mogućnosti podsticanja učeničkog misaono–emocionalnog potencijala.
Književni tekstovi se mogu sagledavati sa aspekta culture izražavanja, ili jezika, time se ostvaruju bitni programski zahtevi. Istraživanja u našoj disertaciji usmerena su na traganje za inovativnim načinima povezivanja književnosti i kulture izražavanja kako bi se bogatio leksički fond učenika, razvijala, negovala i unapredila njihova kultura pismenog izražavanja. Svi časovi u eksperimentalnim grupama realizovani su u skladu sa korelacijsko-integracijskim metodičkim sistemom u užem smislu funkcionalnim povezivanjem nastavnih područja u okviru predmeta srpski jezik i književnost.
Cilj rada je da istraži, analizira i ukaže na prednosti svrsishodnog, unutarpredmetnog povezivanja sadržaja iz različitih područja srpskog jezika i književnosti u skladu sa programskim zahtevima.
Doktorska disertacija se sastoji iz teorijskog dela i rezultata eksperimentalnog i empirijskog istraživanja. Teorijske hipoteze proverene su putem kauzalne metode, eksperimenta sa paralelnim grupama. Teorijski okvir istraživanja usredsređen je na sagledavanje teorijskih polazišta za definisanje ključnih pojmova istraživanja, utemeljenja metodičkih sistema i sagledavanje metodičkih pristupa obradi književnog teksta u cilju podsticanja učenika na usmeno i pismeno izražavanje. Uz teorijsku analizu, objašnjenja i prikaze date su prikladne metodičke aplikacije.
Za potrebe istraživanja konstruisani su testovi pismenog izražavanja (od I do IV razreda osnovne škole), evidenciona lista sa skalom procene aktivnosti učenika na časovima i metodičke aplikacije. Na osnovu analize dobijenih rezultata uočeno je da se korelacijom i integracijom nastave književnosti i kulture izražavanja književni tekst sagledava sa više stanovišta, omogućuje se raznovrsniji pristup datoj problematici, obogaćuje se leksički fond učenika i povećava motivacija za rad na času. Ovakvim funkcionlalnim načinom pristupanja znanja i veštine se stiču sa više razumevanja, istraživački i stvaralački se prilazi književnom delu. Otkrivanjem značenja nepoznatih,
ili manje poznatih leksema podstiče se kognitivno-emocionalni razvoj učenika. Putem ovakvog pristupa tekstu učenici su motivisani za dublje razumevanje književnog teksta.

Osnovni cilj ove disertacije iz oblasti primenjene lingvistike je da ispita postojanje i uticaj jezičke anksioznosti na učenje engleskog jezika jer su istraživanja pokazala da se veliki broj osoba koje uče engleski jezik, bez obzira da li su to učenici mlađeg uzrasta, adolescenti ili odrasli, susreće se sa problemom jezičke anksioznosti. S obzirom da se dosadašnja istraživanja na ovu temu uglavnom fokusiraju na studente i odrasle polaznike, ova disertacija se bavi proučavanjem problema jezičke anksioznosti među učenicima viših razreda osnovne škole koji se često, učeći jezik u razrednoj situaciji, susreću s nemogućnošću da se adekvatno izraze na engleskom jeziku, što ne samo da utiče na njihov stav prema učenju jezika, već i na uspešnost u savladavanju istog. Uzroci jezičke anksioznosti, kao i situacije koje doprinose pojavi straha od izražavanja na stranom jeziku, dobro su poznate i detaljno opisane u literaturi, a sagledavanje problema sa tačke gledišta onih koji su ga iskusili od izuzetne je važnosti da bi ovaj problem mogaoda se sagleda u celini. Prema tome, u okviru ovog istraživanja, problem jezičke anksioznosti među učenicima viših razreda osnovne škole sagledan je iz više uglova i predstavlja sveobuhvatnu analizu ove pojave na osnovnoškolskom uzrastu.
Istraživanje za ovu doktorsku disertaciju sprovedeno je među učenicima šestog i osmog razreda osnovne škole, a bazirano je na istraživanju mešovitim metodama. Upotrebom ankete čiji je sastavni deo upitnik skaler ispitano je 287 učenika s ciljem da se otkrije da li je i u kojoj meri jezička anksioznost prisutna među učenicima koji engleski jezik uče u razrednoj situaciji. Kvantitativno istraživanje je potom dopunjeno kvalitativnim, gde su putem intervjua ispitana 22 učenika šestog razreda, koji su zahvaljujući ovoj metodi imali priliku da svojim rečima opišu stavove, iskustva i probleme sa kojima se susreću učeći engleski jezik u okviru redovne nastave.
Rezultati dobijeni putem ankete analizirani su kvantitativno, dok su podaci dobijeni putem intervjua analizirani kvalitativno. Na osnovu konačnih rezultata dobijenih u ovom istraživanju može da se zaključi da je jezička anksioznost prisutna među učenicima viših razreda osnovne škole i da je njen uticaj na učenje engleskog jezika u razrednoj situaciji značajan. Drugim rečima, analizom dobijenih rezultata uočeni su stvarni uzroci jezičke anksioznosti u razrednoj situaciji, što daje značajan potencijal ovom istraživanju. Sagledavajući problem jezičke anksioznost iz perspektive učenika jasnije su vidljivi faktori koji direktno utiču na stvaranje pozitivnih stavova prema stranom jeziku što, ukoliko se shvati ozbiljno, može da doprinese smanjenju nivoa jezičke anksioznosti u razrednoj situaciji, a samim tim i da motiviše učenike da engleski jezik što bolje savladaju.

Cilj istraživanja je da pokažem prisustvoimplicitne rodne diskriminacije u skrivenomkurikulumu osnovne škole tokomkomunikacije između nastavnica i učenika iučenica u razredu na srpskom jeziku (u kojempostoje jasni jezički znaci za obeležje roda) i namađarskom jeziku (koji ne poznaje kategorijuroda u tipološkom sistemu jezika).Teorijski okvir čini teorija iz rodnih studija ovišestrukim identitetima (Batler 2010 [1990],2001 [1993] ) i „činjenje roda“ (West,Zimmerman 1987), u kojem se analiza diskursaafirmiše kao najpogodnija.Hipoteza je da je implicitna rodnadiskriminacija deo skrivenog diskursa ieksplicitne diskursne upotrebe jezika nastavnicau razredu.Korpus empirijskih podataka čine: 1.razgovor u razredu (transkripti video i audiozapisa dva školska časa maternjeg jezika usrpskom i mađarskom odeljenju 8. razreda udve osnovne škole u Subotici); 2. tekstovinastavnih programa i čitanki za isti razredsrpskog jezika (kao maternjeg i nematernjeg) imađarskog (kao maternjeg) 3. neverbalno iverbalno ponašanje učenika i učenica naškolskoj priredbi (dva video zapisa snimljenana Danu škole u dvojezičnoj osnovnoj školi sanastavom na srpskom i mađarskom jeziku).Rezultati pokazuju da: 1. nastavni časstrukturiraju i vode nastavnice - njima pripadagovoreni prostor u oba odeljenja, postojerazlike u njihovim diskursnim strategijama(oslovljavanju, prekidanjima, preklapanjima)prema učenicima i učenicama. 2. Rodnoosteljiva analiza nastavnih planova i čitankinije konstatovala integraciju rodneravnopravnosti u udžbeničke koncepcije isadržaje, nego potvrđuje rodne stereotipe iimplicitnu i eksplicitnu diskriminaciju popolu/rodu; 3. Analiza sadržaja i oblikaosnovnoškolskih godišnjih priredbi potvrđujeda je koncepcija priredbi u funkciji razvijanjamultikulturalizma, ali dijalog kultura izostaje.Hipoteza je potvrđena.Zaključujem da razgovor u razredu utiče naformiranje rodnih, jezičkih i kulturnih identitetaučenika i učenica po rodu kao komponentinjihovog identiteta. Zato u dvojezičnimškolama treba organizovani posebne oblikenastavnih sadržaja, strukture časa, razgovornogi pisanog materijala kojim bi se ove kategorijevrednosti i ponašanja i jezički uobličavali zapotrebe rodnog identiteta. Preporuka je da onikoji kreiraju obrazovne politike i kurikulume zaobrazovanje nastavničkog kadra kao i autori_kenacionalnih kurikuluma za škole i udžbenikapodignu svest o važnosti neposredne interakcijeu razredu.
The aim of the research is to show theexistence of implicit gender discrimination in thehidden curriculum in primary education that isreflected in the interaction between the teachersand the pupils in the classes taught in Serbian(with clear grammar gender markers) andHungarian (which does not recognize the gendercategories).The theoretical framework is based on thetheory of multiple identities in gender studies(Batler 2010 [1990], 2001 [1993]) and “doinggender” (West, Zimmerman 1987), wherediscourse analysis is considered to be the mostsuitable tool for investigation of this topic.The paper starts from the hypothesis that theimplicit gender-based discrimination is part ofthe hidden classroom discourse and the explicitlanguage used by teachers in the classroomsetting.The corpus consists of: 1.a classroom talk(the fine transcript of two video and audiorecordings of mother tongue lessons in Serbianand Hungarian classes made in the eighth gradein two primary schools in Subotica), 2. textstaken from the curricula and the eighth gradetextbooks used in classes in Serbian (taughteither as a mother tongue or a second language)and Hungarian (taught as mother tongue); 3.nonverbal and verbal behaviour of pupils duringthe school events (two video recordings madeduring “The School Day” in a bilingual primaryschool where teaching is conducted in bothSerbian and Hungarian).The results of the empirical investigation areas follows: 1. classes in both classrooms werestructured and led by teachers – classroominteraction time was mostly taken by teachers.Also, certain differences have been identifiedconcerning the teacher-pupil discourse strategiesin terms of addressing pupils, interruptions andoverlaps; 2. the gender sensitive analysis of curricula and textbooks has shown that genderequality principle is not their integral part.Instead, textbooks reflect gender bias anddiscrimination by gender/sex; 3. the analysis ofthe types and content of school events has shownthat although these events were aimed atdeveloping multiculturalism, the dialoguebetween cultures was missing.Therefore, the hypothesis has beenconfirmed.It has been concluded that classroominteraction influences the formation of gender,linguistic and cultural identities of both femaleand male pupils. Hence, bilingual schools shouldpay attention to class structure, devising specificteaching contents, and creating spoken andwritten materials which would help to developthe aforementioned values and types ofbehaviour. The general recommendation is thateducational policy makers as well as nationalcurriculum and textbook authors should makeeffort to raise awareness about the importance ofimmediate classroom interaction.