Academic literature on the topic 'Partii︠a︡ progressistov (Russia)'

Celem publikacji korespondencji Marka Wiszniaka (1883–1976) — rosyjskiego historyka, publicysty, pamiętnikarza, działacza społeczno-politycznego, prominentnego członka partii eserów i sekretarza zlikwidowanej przez bolszewików Konstytuanty z Julijem Margolinem (1900–1974) — dziennikarzem, pisarzem, poetą, filozofem politycznym, krytykiem literackim, antykomunistą i zagorzałym przeciwnikiem totalitaryzmów jest: a) poszerzenie wiedzy na temat ich indywidualnych toposów biograficznych i powiązania ich z wydarzeniami „wielkiej” historii; b) wykazanie ścisłego związku rosyjskojęzycznej kultury Izraela ze światową żydowską diasporą emigrantów rosyjskich; c) dobitne podkreślenie faktu, że istniejąca najpierw w Palestynie, a następnie w Izraelu rosyjskojęzyczna literatura stanowi nieodłączną część ogólnoświatowego zjawiska literackiego, zwanego Russia Abroad.

Celem publikacji korespondencji Marka Wiszniaka (1883–1976) — rosyjskiego historyka, publicysty, pamiętnikarza, działacza społeczno-politycznego, prominentnego członka partii eserów i sekretarza zlikwidowanej przez bolszewików Konstytuanty z Julijem Margolinem (1900–1974) — dziennikarzem, pisarzem, poetą, filozofem politycznym, krytykiem literackim, antykomunistą i zagorzałym przeciwnikiem totalitaryzmów jest: a) poszerzenie wiedzy na temat ich indywidualnych toposów biograficznych i powiązania ich z wydarzeniami „wielkiej” historii; b) wykazanie ścisłego związku rosyjskojęzycznej kultury Izraela ze światową żydowską diasporą emigrantów rosyjskich; c) dobitne podkreślenie faktu, że istniejąca najpierw w Palestynie, a następnie w Izraelu rosyjskojęzyczna literatura stanowi nieodłączną część ogólnoświatowego zjawiska literackiego, zwanego Russia Abroad.

W artykule zostało omówione podejście partii eurosceptycznych, których członkowie zasiadają w Parlamencie Europejskim VIII kadencji, do kwestii polityki zagranicznej, a także ich wizja miejsca Unii w nowym układzie międzynarodowym. Autor prezentuje elementy łączące te ugrupowania stosunek do USA, Rosji, NATO, imigracji oraz obszary, które według nich mogłyby nadal być realizowane w ramach ogólnoeuropejskiej współpracy polityka współpracy rozwojowej, polityka klimatyczna. Na koniec została zaprezentowana wizja „eurosceptycznej tożsamości europejskiej”, która może stanowić podstawę do szukania roli, którą mniej lub bardziej zjednoczona Europa mogłaby odgrywać w nowym ładzie międzynarodowym w przypadku wzrastającego poparcia społecznego dla ugrupowań eurosceptycznych.The role of the European Union in the international arena by the Eurosceptic parties: A new dimension of the community?A Eurosceptical attitude towards EU foreign affairs and an EU position in a new international order is presented in the paper. The author concentrates on Eurosceptic parties whose members are sitting in the European Parliament 8th term. Elements which are common for these politicians are described the attitude toward US, Russia, NATO and immigration. Activities which, in the opinion of the Eurosceptic MEP, could be conducted in the framework of the European cooperation are identified development assistance, environmental policy. At the end we are presented with a “Eurosceptical European identity”, which could be a basis for the international activity of the more or less integrated Europe.

AbstractThe reign of Peter the Great is regarded as one of the most significant and contentious epochs in Russian history. It has been customary to view the reforms of the period as either a progressive transformation of an antiquated society or the destructive suppression of traditional Russian culture. This dichotomy rests on an accepted perception of Peter the Great and his reign as rational and secular.This paper attempts to revise this dichotomy by focussing on the Masonic and occult influence prevalent at the Petrine Court. These two complimentary aspects of Petrine society and culture have been censured or overlooked by successive generations of historians, yet they exerted a considerable hold on some of the most powerful statesmen of the period, including the Tsar himself. The importance of studying Masonic and occult influence in Petrine Russia lies in the fact that it can help to overcome the starkly secular image of Peter the Great, without denying the progressive nature of his reforms.The first section of the article examines the powerful symbolic representations of the Tsar as a "Mason King" and architect of a new Russia. It reveals a concerted campaign to portray Peter the Great as a new King David, leading his people—new Israelites—to their promised land and a New Jerusalem, crystallised by the foundation of St. Petersburg. This is then followed by examining how Peter the Great's worldview—encompassing religious tolerance, a scientific curiosity open to esotericism and a passion for chivalrous societies—was wholly compatible with the ideals of Freemasonry as it developed at the beginning of the eighteenth-century.The second part of the paper focuses on the Masonic links and strong occult interests of Jacob Bruce (1669-1735), Feofan Prokopovich (1681-1736) and Robert Erskine (1677-1718)—three of the most prominent statesmen in Petrine Russia. Bruce came from a Scottish Jacobite family and played an active role in practically all fields of Russian state life, ranging from the military to the promotion of science and education. Prokopovich was the most eminent ecclesiastic figure in Petrine Russia and a loyal stalwart of Peter the Great's state reforms. Erskine, like Bruce, also descended from a powerful Jacobite family in Scotland. He enjoyed a close relationship with Peter the Great and was his Chief Physician and Head of the Russian Medical Chancellery, as well as being Director of the St. Petersburg Kunstkamera and Library.This triumvirate played an active role in transforming the Russian State, but do not represent the archetypal embodiments of purely rational and secular enlighteners. They all displayed a strong religiosity and a marked interest in esoteric matters and Bruce and Erskine, in particular, had strong ties to Jacobite Freemasonry. Peter the Great displayed similar interests and acted as their enthusiastic patron. Thus, it is hoped that this paper will reveal the significant extent to which Masonic ideals and a fascination with the occult were rife at the Petrine Court and helped to shape the transformations enacted during this pivotal period in Russian history. Le règne de Pierre le Grand est considéré comme étant l'une des époques la plus marquante et contestée de l'histoire russe. Les réformes de cette période ont souvent été envisagées en tant que transformation ascendante d'une société désuète ou comme l'abrogation pernicieuse de la culture russe traditionnelle. Cette dichotomie réside dans une idée convenue du rationnel et du séculier de Pierre le Grand et de son règne.Cette communication tente de réévaluer la dichotomie par l'étude de l'influence occulte et maçonnique qui prévalait à la cour de Pierre le Grand. Ces deux aspects complémentaires de la société et la culture pétrine ont été censurés ou mis à l'écart par des générations successives d'historiens, pourtant ceux-ci ont exercé une influence considérable sur certains des hommes d'état les plus puissants de l'époque, y compris le Tsar lui-même. L'examen de l'influence maçonnique et occulte de la Russie pétrine peut aider à surpasser l'image séculière forte de Pierre le Grand, sans remettre en cause la nature progressiste de ses réformes.La première partie de l'article envisage les représentations symboliques solides du Tsar en tant que "Roi Maçon" et architecte d'une nouvelle Russie. Celle-ci dévoile une campagne convergente pour décrire Pierre le Grand comme le nouveau Roi David, conduisant son peuple (les nouveaux Israélites) vers les terres promises et la Nouvelle Jérusalem, concrétisée par la fondation de St. Pétersbourg. Nous examinerons ensuite comment la vision du monde de Pierre le grand (sa tolérance religieuse, sa curiosité scientifique tournée vers l'ésotérisme et sa passion pour les sociétés chevaleresques) était entièrement compatible avec les idéaux de la Franc-Maçonnerie, telle qu'elle se développait au XVIIIIème siècle.Dans la deuxième partie de l'article, nous nous concentrerons sur les liens maçonniques et les forts intérêts occultes de Jacob Bruce (1669-1735), Feofan Prokopovich (1681-1736) et Robert Erskine (1677-1718)—trois des plus grands hommes d'état de la Russie pétrine. Bruce, issu d'une famille jacobite écossaise, jouait un rôle actif dans presque tous les ressorts de la vie d'état russe, de l'armée à la promotion des sciences et de l'éducation. Prokopovich était la figure ecclésiastique la plus éminente de la Russie pétrine et un fidèle partisan des réformes de l'Etat de Pierre le Grand. Erskine, comme Bruce, descendait d'une famille Jacobite puissante d'Ecosse; il appréciait être proche de Pierre le Grand. Il était son Médecin en Chef, Directeur de la Chancellerie Médicale Russe et Directeur de la Kunstkamera de St. Pétersbourg et de la bibliothèque.Ce triumvirat a joué un rôle actif dans la transformation de l'état Russe, toutefois, ils ne symbolisent pas des incarnations archétypes des lumières purement rationnelles et séculières. Ils affichaient tous un grand sentiment religieux et un intérêt marqué pour l'ésotérisme. Bruce et Erskine, en particulier, avaient de fortes attaches avec la Franc-Maçonnerie Jacobite. Pierre le Grand exhibait des intérêts similaires et était leur fervent bienfaiteur. Ainsi, nous espérons que notre article mettra en avant la prédominance nette des idéaux Maçonniques et d'une fascination pour l'occulte dans la Cour pétrine et permettra de façonner les transformations édictées durant cette période pivot de l'histoire russe.

The purpose of this article is to study the problem of the Russian specifics of partogenesis in modern socio-political discourse. Particular attention is paid to the formation and development of the party system in modern Russia. The presence of a meaningful relationship between the stage of the emergence of a multi-party system in the period of the Russian Empire, the post-revolutionary Soviet period when the one-party system was approved, and, finally, the modern multi-party system in the Russian Federation.

The soviet press in the Volga German Autonomous Soviet Socialist Republic in the 1930s. Introduction to the topic and remarks regarding languageThe author presents in brief the most significant facts from the history of Germans in Russia (from the Manifesto of Catherine II through the formation of the Volga German Autonomous Soviet Socialist Republic), outlining on this background the activities of the German language press in the Russia and in the early Soviet Union, with a primary focus on the so-called new ethnicities policy and its consequences for the German minority.In the 1920s and 1930s in the VG ASSR, publication of books, textbooks, brochures, documents and reports in German began on a massive scale, especially press and propaganda materials. The new ethnicities policy of the Soviet authorities naturally boiled down to the rapid and proper indoctrination of ethnic minorities, "educating" them in the spirit of communist ideology. For the Bolshevik party newspapers were instruments of comprehensive propaganda and agitation.Until the mid-1920s, over 70 periodicals were published in German in the entire USSR. In the Volga German Republic, 21 newspapers were published in German, including the specialized Wolgadeutsches Schulblatt, Sei Bereit, Rote Jugend, but mainly press for the canton, the kolkhoz or sovkhoz level, and even papers for machinists (Tempo. Bolschewistisches Alltägl. Bulletin, Lenins Weg). Frequently the periodicals were published in Russian alongside a German-language version, e.g. Трудовая правда and Arbeiterwahrheit, as well as publications in Russian only, including Вперед к победе.The journalists' qualifications were very low. Periodicals frequently contained reports by "rabkors" (worker correspondents) and "selkors" (village correspondents), people for whom only very recently had been quite far removed from pouring out their thoughts on paper. The pages of the papers reflected the degradation of the German language used in the USSR, its mixing with Russianisms, especially Sovietisms, including peculiar acronyms (e.g. Ambar, Arbuse, Batrake, Otlitschnik, Partorg, Smytschka, Rote Tafel, Schwarze Tafel, KK der AP(B)SU, KVA der ASSR der WD, MTS). Prasa radziecka wydawana w latach 30. XX w. w Republice Niemców Powołża. Wprowadzenie do zagadnienia i uwagi o językuAutorka przedstawiła pokrótce najważniejsze fakty z historii Niemców rosyjskich (od Manifestu Katarzyny II po powołanie Autonomicznej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej Niemców Powołża), zarysowując na tym tle dzieje prasy niemieckojęzycznej w Rosji i wczesnym ZSRR. Skupiła się głównie na tzw. nowej leninowskiej polityce narodowościowej i jej konsekwencjach dla mniejszości niemieckiej.W latach 20. i 30. XX w. w ASRR NP zaczęto masowo drukować po niemiecku książki, podręczniki, broszury, dokumenty, sprawozdania, zwłaszcza zaś materiały propagandowe i prasę. Nowa polityka narodowościowa władz radzieckich sprowadzała się oczywiście do szybkiego i sprawnego indoktrynowania mniejszości narodowych, „wychowywania” ich w duchu ideologii komunistycznej. Dla partii bolszewickiej gazety były zbiorowym propagandystą i agitatorem. Do połowy lat 20. XX w. drukowano w całym ZSRR ponad 70 periodyków niemieckojęzycznych. W Republice Niemców Powołża wydawano 21 gazet w języku niemieckim, m.in. specjalistyczne „Wolgadeutsches Schulblatt”, „Sei bereit”, „Rote Jugend”, głównie jednak prasę kantonową, kołchozową, sowchozową, a nawet gazety ośrodków maszynowych („Lenins Weg”, „Tempo. Bolschewistisches Alltägl. Bulletin”). Często wydawano gazety w języku rosyjskim i ich wersje niemieckojęzyczne, np. „Трудовая правда” i „Arbeiterwahrheit”. Wychodziła też prasa w języku rosyjskim, m.in. „Вперед к победе”. Kwalifikacje dziennikarzy były niskie. Gazety nagminnie zamieszczały relacje tzw. „rabkorów” (korespondentów robotniczych) i „sielkorów” (korespondentów wiejskich), ludzi do niedawna bardzo dalekich od przelewania myśli na papier. Na łamach prasy odzwierciedliła się degradacja języka niemieckiego w ZSRR, jego zaśmiecenie rusycyzmami, zwłaszcza sowietyzmami, w tym osobliwymi skrótowcami (np. Ambar, Arbuse, Batrake, Otlitschnik, Partorg, Smytschka, Rote Tafel, Schwarze Tafel, KK der AP(B)SU, KVA der ASSR der WD, MTS).

This review characterises the content and comments on the importance of a collective monograph which can be regarded as the first comprehensive work in the Russian historical science to depict the dynamics of political culture and the stages of party building by almost all the peoples of the multinational Habsburg monarchy in 1848–1914. In a series of essays, the authors demonstrate how Habsburg peoples fought, though with a varying degree of ardour and success, for the recognition of their collective identity and claimed to be recognised as collective subjects of the state. The review reveals the main issues that thwart drawing a comprehensive review of the political culture of the peoples of the monarchy resulting from the composite state structure, the nature of political associations and parties, and the different development stages of the national idea. The authors revise the teleological approach of 20th-century historiography which can be considered a novelty in the Central European studies in Russia. Yet, the book contains occasional weaknesses in the chains of reasoning and evidence. Nonetheless, the strengths of the book make it possible to rank it among the authoritative books on the Central European history of the modern period.