Relevant bibliographies by topics / Postanowienie o wszczęciu postępowania

Contents

  1. Journal articles
  2. Dissertations / Theses

Academic literature on the topic 'Postanowienie o wszczęciu postępowania'

Author: Grafiati
Published: 24 April 2022

Create a spot-on reference in APA, MLA, Chicago, Harvard, and other styles

Select a source type:

Consult the lists of relevant articles, books, theses, conference reports, and other scholarly sources on the topic 'Postanowienie o wszczęciu postępowania.'

Next to every source in the list of references, there is an 'Add to bibliography' button. Press on it, and we will generate automatically the bibliographic reference to the chosen work in the citation style you need: APA, MLA, Harvard, Chicago, Vancouver, etc.

You can also download the full text of the academic publication as pdf and read online its abstract whenever available in the metadata.

Journal articles on the topic "Postanowienie o wszczęciu postępowania"

1

Szewczyk, Ewa, and Marek Szewczyk. "ODMOWA WSZCZĘCIA POSTĘPOWANIA ADMINISTRACYJNEGO W KONTEKŚCIE ART. 61A KODEKSU POSTĘPOWANIA ADMINISTRACYJNEGO." Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny 74, no. 1 (November 2, 2018): 37–51. http://dx.doi.org/10.14746/rpeis.2012.74.1.3.

Full text
Abstract:
Niniejszy artykuł dotyczy problemu określanego, jako odmowa wszczęcia postępowania administracyjnego. Powyższe zagadnienie jest niezwykle istotne dla podmiotu administrowanego, gdyż wydanie przez organ administracji publicznej aktu w przedmiocie wszczęcia postępowania administracyjnego otwiera podmiotowi administrowanemu możliwość poddania tego aktu weryfikacji poprzez uruchomienie środków prawnych. Autorzy oparli swoje rozważania na treści niedawno dodanego do Kodeksu postępowania administracyjnego art. 61a, nakazującego wydać postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania w dwóch sytuacjach: 1) gdy żądnie zostało wniesione przez osobę nie posiadającą legitymacji procesowej strony w postępowaniu oraz 2) gdy postępowanie z innych uzasadnionych przyczyn nie może być wszczęte.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
2

Gerecka-Żołyńska, Anna. "Prawomocność decyzji prokuratorskich kończących postępowanie przygotowawcze w świetle dyrektywy ne bis in idem." Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny 81, no. 2 (June 28, 2019): 83–96. http://dx.doi.org/10.14746/rpeis.2019.81.2.7.

Full text
Abstract:
Artykuł dotyczy procesowych skutków prawomocnych decyzji prokuratora o zakończeniu postępowania karnego w konfrontacji z stosowaniem zakazu ne bis in idem. Analiza problemu przeprowadzona została w obrębie dwóch płaszczyzn tematycznych wyznaczonych zakresem obowiązywania zakazu ne bis in idem, tzn. w warunkach krajowych i w ramach współpracy z państwami członkowskimi Unii Europejskiej. W rozważaniach przyjęto, że prawomocne decyzje prokuratorskie o zakończeniu postępowania karnego stwarzają warunki do stosowania zakazu ne bis in idem, gdy pojawia się próba ponownego wszczęcia postępowania karnego wobec tej samej osoby o ten sam czyn. Tendencja ta nie jest charakterystyczna wyłącznie dla systemu polskiego, ale widoczna jest także w ustawodawstwie karnoprocesowym innych państw członkowskich UE, budzi aprobatę w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, ale ostrożną. W ramach współpracy karnej państw członkowskich UE dla wykładni art. 54 Konwencji wykonawczej do układu z Schengen pierwszoplanowe znaczenie ma orzecznictwo TSUE, w którym przede wszystkim wykorzystywana jest zasada wzajemnego uznawania wyroków i orzeczeń sądowych. Związek stosowania zakazu ne bis in idem z zasadą wzajemnego uznawania wyroków i orzeczeń sądowych w ramach współpracy karnej państw członkowskich UE wynika z fundamentalnej roli, jaką zasada ta pełni wobec regulacji przyjętych w Traktacie o funkcjonowaniu UE (Dział: Przestrzeń wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości). W artykule wykazano, że w przyjęta w polskim systemie karnoprocesowym koncepcja klasyfikowania zakazu ne bis in idem jako ujemnej przesłanki procesowej określonej w art. 17 § 1 pkt 7 Kodeksu postępowania karnego jest rozwiązaniem optymalnym przy założeniu, że skutek res iuducata systemowo zastrzeżony jest wyłącznie dla oceny orzeczeń sądowych. Zwrócono też w odpowiednim zakresie uwagę na znaczenie kwestii tożsamości czynu jako jednego z kryteriów stosowania zakazu ne bis in idem, aprobując powielaną, zwłaszcza w orzecznictwie TSUE, tezę, że w zaistniałej sytuacji niezbędne jest ustalenie, czy czyn, którego dotyczy prawomocne orzeczenie, jest tożsamy z podstawą faktyczną śledztwa lub dochodzenia, w którym postanowienie o umorzeniu postępowania ma zostać wydane z pominięciem oceny przyjętej kwalifikacji prawnej czynu lub interesu prawnego państwa.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
3

Dalkowska, Anna. "Wpis ostrzeżenia jako forma zabezpieczenia czynności sprawdzających przed Komisją Weryfikacyjną." Nieruchomości@ : kwartalnik Ministerstwa Sprawiedliwości 2 (September 11, 2019): 25–42. http://dx.doi.org/10.5604/01.3001.0014.0237.

Full text
Abstract:
Wpis ostrzeżenia jako procesowa forma administracyjnego zabezpieczenia czynności sprawdzających pełni ważną funkcję nie tylko dla zabezpieczenia prawidłowego toku czynności sprawdzających podejmowanych przez Komisję Weryfikacyjną. Stanowi także instrument ochrony interesu prywatnego i publicznego oraz gwarancji realizacji konstytucyjnej zasady praworządności. Ostrzeżenie o czynnościach sprawdzających jest odrębną instytucją praw ną w stosunku do określonego art. 8 u.k.w.h. ostrzeżenia o niezgodności stanu prawnego nieruchomości z rzeczywistym stanem prawnym. Zabezpieczenie ustanawiane jest postanowieniem Komisji Weryfikacyjnej wydawanym przed wszczęciem postępowania rozpoznawczego, a następnie realizowane w postępowaniu wieczystoksięgowym. Nie wywołuje skutku wyłączenia rękojmi wiary ksiąg wieczystych i nie wzrusza domniemania zgodności stanu prawnego ujawnionego w księdze wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym. Wymienione skutki następują natomiast z chwilą wszczęcia postępowania rozpoznawczego. Pełniąc funkcję ostrzegawczą, ostrzeżenie o czynnościach sprawdzających nie prowadzi do nabycia prawa podmiotowego ani zmiany w stosunkach materialnoprawnych, nie wyłącza ani nie ogranicza rozporządzenia prawem, przeciwko któremu jest skierowane. Konstrukcja zabezpieczenia czynności sprawdzających nie stoi w sprzeczności z konstytucyjną zasadą ochrony własności, ponieważ nie pozbawia uprawnionego możliwości rozporządzenia prawem wpisanym do księgi wieczystej, nie wywołuje zatem negatywnych dla niego skutków związanych z istnieniem zabezpieczenia. Realizuje zasadę ochrony interesu osób trzecich, dając im poprzez informację sygnał o istniejącym zagrożeniu prawidłowości stanu prawnego nieruchomości i prawdopodobieństwie wydania decyzji reprywatyzacyjnej z naruszeniem prawa. Stanowi element ochrony interesu publicznego w sprawach dotyczących reprywatyzacji nieruchomości warszawskich i aksjologiczną podstawę jawności systemu ksiąg wieczystych.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
4

Błotnicki, Maciej. "PRZESŁANKI WYDANIA I TREŚĆ DECYZJI O PRZEDSTAWIENIU ZARZUTÓW." Zeszyty Prawnicze 20, no. 1 (June 30, 2020): 137–66. http://dx.doi.org/10.21697/zp.2020.20.1.06.

Full text
Abstract:
Przedstawienie zarzutów pełni ważne funkcje na gruncie procesu karnego. W toku śledztwa przybiera ono co do zasady postać decyzji, którą należy ogłosić osobie, przeciwko której kierowane jest postępowanie. W ten sposób kreuje się bierną stronę procesu. W konsekwencji, stawiając zarzut, nie tylko informuje się podejrzanego o zarzucanym mu czynie, lecz również zapewnia mu wiele gwarancji procesowych, umożliwiających podjęcie rzeczowej obrony. Z powyższych względów łączne rozważenie zarówno przesłanek uzasadniających wszczęcie fazy in personam, jak i treści postanowienia jawi się jako niezbędne, aby móc w pełni urzeczywistnić regułę rzetelnego procesu karnego.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
5

JAKUBIAK, TOMASZ. "Czy zawsze po uzyskaniu informacji o możliwości popełnienia przestępstwa, należy wszczynać karne postępowanie sądowe, lub administracyjne, dla realizacji sankcji karnej?" Prawo Kanoniczne 59, no. 1 (January 25, 2017): 119. http://dx.doi.org/10.21697/pk.2016.59.1.06.

Full text
Abstract:
Życie dostarcza wielu sytuacji, w których sprawą publiczną jest fakt naruszenia przez wiernego ustawy karnej, do której została dołączona obligatoryjna sankcja karna. W związku z tym konieczne staje się ustalenie, czy zawsze po uzyskaniu informacji o możliwości popełnienia przestępstwa, za które ustawodawca przewiduje obligatoryjne wymierzenie kary (albo karę latae sententiae) należy wszczynać karne postępowanie sądowe – lub administracyjne – dla realizacji sankcji karnej? Aby odpowiedzieć na to pytanie, autor artykułu analizując cele kary kościelnej ukazuje, że intencją ustawodawcy jest, by stosowanie kar w Kościele było zjawiskiem rzadkim. Zanim przystąpi się do ukarania przestępcy, należy wyczerpać wszelkie inne środki natury duszpasterskiej, czy prawnej. Dzieje się tak dlatego, że cała działalność Kościoła powinna być podporządkowana najwyższej zasadzie wyrażonej w ostatnim kanonie Kodeksu prawa kanonicznego. Według niej, zbawienie dusz winno być zawsze w Kościele najwyższym prawem (por. kan. 1752 KPK). W realizacji tego celu – jakim jest zbawienie dusz – muszą uczestniczyć wszyscy, którzy działają w imieniu Kościoła.Ordynariusz – odpowiedzialny za karność kościelną w powierzonej mu wspólnocie – musi być rzecznikiem prawa kościelnego pojętego teologicznie, a nie tylko formalnie. Nawet decyzja o wszczęciu postępowania karnego na drodze procesowej lub administracyjnej ma pomóc oskarżonemu wejść na drogę zbawienia. Podejmując decyzję o odstąpieniu od drogi procesu karnego, należy jednak pamiętać, że środki pozakarne mogą okazać się niewystarczające, jeśli za karą przemawia ciężar przestępstwa oraz zasada słuszności i sprawiedliwości, rozpatrzona w kontekście potrzeby społecznej.Na to, że dany czyn nie będzie ukarany na drodze postępowania procesu karnego bądź administracyjnego – może wpłynąć również fakt przedawnienia skargi karnej.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
6

Woźniak, Grzegorz. "ENFORCEABILITY OF A COURT DECISION AMENDING A DECISION OF A COURT ENFORCEMENT OFFICER FOR REIMBURSEMENT OF THE ENFORCEMENT PROCEEDINGS COSTS – COMMENTARY ON THE DECISION OF REGIONAL COURT IN SZCZECIN DATED ON MARCH 11TH, 2019 (II CZ 461/19)." Acta Iuris Stetinensis 26 (2019): 129–38. http://dx.doi.org/10.18276/ais.2019.26-09.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
7

Kurowski, Michał. "Brak skargi uprawnionego oskarżyciela a konstrukcja konsumpcji skargi publicznej w zakresie postępowania przygotowawczego, którego wszczęcia odmówiono." Studia Prawnoustrojowe, no. 54 (December 29, 2021). http://dx.doi.org/10.31648/sp.7207.

Full text
Abstract:
Przedmiotem opracowania jest próba ustalenia zakresu oddziaływania przesłanek procesowych – braku skargi uprawnionego oskarżyciela i konsumpcji skargi publicznej w sytuacji postępowania, co do którego pierwotnie podjęto decyzję o odmowie jego wszczęcia. W pierwszej kolejności podjęto próbę ustalenia, która z tych przesłanek może zachodzić w ujęciu abstrakcyjnym. W dalszej kolejności celem artykułu jest odpowiedź na pytanie czy zaniechanie skorzystania z instytucji nadzoru prokuratorskiego (w szczególności podjęcia na nowo umorzonego postępowania) może wywoływać skutek w postaci umorzenia postępowania. W konkluzji autor dochodzi do wniosku, że postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania przygotowawczego powoduje powstanie sytuacji, w której uprawniony podmiot pozbawia się prawa oskarżania. Zachodzi zatem przesłanka konsumpcji skargi publicznej. Jednocześnie odzyskanie prawa do oskarżania wymaga bądź wydania postanowienia o podjęciu postępowania sprawdzającego bądź postanowienia o wszczęciu śledztwa lub dochodzenia pod warunkiem zachowania legitymacji dla dokonania tej czynności.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
8

Papiernik-Wojdera, Marzena. "Prawo naprawcze w praktyce gospodarczej polskich przedsiębiorstw." Przegląd Organizacji, April 30, 2006, 38–41. http://dx.doi.org/10.33141/po.2006.04.10.

Full text
Abstract:
Celem artykułu jest analiza wykorzystania prawa naprawczego w praktyce gospodarczej polskich przedsiębiorstw. Badaniu poddane zostały okoliczności składania przez przedsiębiorców oświadczeń o wszczęciu postępowania naprawczego, ich treść oraz skutki wniesienia. Badaniami empirycznymi objęto przedsiębiorstwa, które złożyły oświadczenia o wszczęciu postępowania naprawczego w okresie od 1.10.2003 r. do 31.12.2004 r.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
9

Geszprych, Marek, and Paulina Kozińska. "Dyskrecjonalna władza organów administracji publicznej przy określaniu zakresu raportu o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko - w świetle wybranych orzeczeń sądowo-administracyjnych." Studia Prawnicze KUL, no. 3 (April 15, 2019). http://dx.doi.org/10.31743/sp.4590.

Full text
Abstract:
Raport stanowi jeden z najważniejszych elementów postępowania w sprawie przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko, mający ułatwić zidentyfikowanie wszystkich potencjalnych zagrożeń związanych z realizacją planowanego przedsięwzięcia. Zobowiązanie inwestora do przedłożenia raportu o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko jest jednym z najważniejszych obowiązków organu administracji wynikającym z wszczęcia postępowania ocenowego. Na tym etapie dyskrecjonalność władzy organów administracji publicznej przy określaniu zakresu raportu związana jest z samodzielnością oceny raportu przez organy administracji publicznej, nawet wówczas, gdy nikt nie kwestionuje prawidłowości sporządzenia raportu oraz danych w nim zawartych. Organy administracji publicznej muszą dokonać przy tym rzetelnej oceny raportu, gdyż pobieżna ocena raportu, z niedostrzeżeniem braku opisu racjonalnego wariantu alternatywnego oraz braku wskazania argumentacji pozwalającej na uznanie danego wariantu za najkorzystniejszy dla środowiska każdorazowo stanowi istotną wadę pozbawiającą tego rodzaju dowód przydatności dla postępowania, co w konsekwencji - przy związaniu organu wydającego decyzję o środowiskowych uwarunkowaniach danego przedsięwzięcia na środowisko postanowieniem uzgodnieniowym regionalnego dyrektora ochrony środowiska – może doprowadzić do uchylenia decyzji organu I instancji. Organy administracji publicznej oceniając planowaną inwestycję weryfikują dane zwarte w raporcie. Organy te powinny przenalizować oraz ocenić inwestycję bezpośredni i pośredni wpływ danego przedsięwzięcia na środowisko oraz zdrowie i warunki życia ludzi, dobra materialne, zabytki, dostępność do złóż kopalin oraz wzajemne oddziaływania między tymi czynnikami. Ze względu na brak precyzyjności przepisów prawnych dokonanie tej oceny nie zawsze jest proste.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

Dissertations / Theses on the topic "Postanowienie o wszczęciu postępowania"

1

Olaś, Andrzej. "Umorzenie procesu cywilnego." Praca doktorska, 2015. https://ruj.uj.edu.pl/xmlui/handle/item/44974.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
We offer discounts on all premium plans for authors whose works are included in thematic literature selections. Contact us to get a unique promo code!

To the bibliography