Academic literature on the topic 'Projekcja siły'

After regaining independence in 1991, Estonia began rebuilding the country after decades of the control of the Soviet Empire. The assumptions of the systemic transformation were crucial to the reborn state. In addition to the fundamental political, economic, and social changes that have been carried out, they allowed, above all, a geopolitical reconfiguration of the country, enabling a steady rise in the republic’s importance in contemporary international relations. The decisions adopted in the 1990s by Estonian governments led to a complete modernization of state management. Aware of their own abilities, the Estonian authorities were on the look-out for optimal ways to create an effective administrative apparatus and to facilitate a rapid economic growth of the state, and to this end they implemented digital solutions. As it was not possible to base one's "strength" on traditional hard power indicators: military, economic or geostrategic potential, it was decided to use soft sources of political influence. Moreover, the necessity to create a new administrative system contributed to the digital development of the state. Contemporary Estonia – equipped with a portfolio of unique soft power resources, is a modern digital state. Dictated by limited human and financial resources, Estonia adopted digitization as the optimal development opportunity, and its success in building an advanced digital society meant that the soft power projection not only strengthened its credibility, but also influenced the preferences of countries (local, regional, state governments) with digital ambitions and those who still want to benefit from the experience of the Estonian e-government.

W graficznym projekcie okładki najnowszego numeru Rocznika Filozoficznego Ignatianum przedstawiono bramę wjazdową na zamek królewski na Wawelu, czyniąc z niej łuk triumfalny otwierający się ku drodze, rozpoznawalnej dla każdego człowieka czującego więź z dziedzictwem kulturowym świata Zachodu. Ta zdefiniowana droga to via Appia, zbudowana niegdyś z woli Appiusza Klaudiusza Ślepego, uchodząca za jeden z najstarszych traktów rzymskich. Nazywana przez samych Rzymian „królową dróg”, u człowieka wychowanego na wartościach, jakie niesie ze sobą cywilizacja Zachodu, jest nierozłącznie związana z Wiecznym Miastem. To o nim pisał w sławnym epitafium Mikołaj Sęp-Szarzyński: „dziś w Rzymie zwyciężonym Rzym niezwyciężony”, dając wyraz narzucającej się świadomości łączenia tego, co przeszłe, z tym, czego doświadczamy jako obecne. To na tej drodze rozegrała się legendarna scena przywołana przez Henryka Sienkiewicza, w której pytanie: Quo vadis, Domine? [dokąd zmierzasz, Panie?] zadaje uciekający z Wiecznego Miasta apostoł Piotr spotkanemu na trakcie apijskim Chrystusowi. Siłę tego pytania rozumie każdy, kto w korzeniach klasycznych i chrześcijańskich potrafi dostrzec to wszystko, co dla kultury zachodniej jest najważniejsze nie tylko w przeszłości, ale również w przyszłości.

Opracowanie prezentuje zagadnienia związane z prawną, moralną i obywatelską odpowiedzialnością kształtowania jakości powinności obronnych w Polsce po zawieszeniu powszechnego obowiązku służby wojskowej. W świadomości społecznej Polaków wyłonił się nowy problem aksjologiczny, zwracający uwagę na zanik partycypacji tradycyjnej powinności wojskowej. 11 lutego 2009 r. weszła w życie kolejna i zarazem doniosła w skutkach politycznych, społecznych i ekonomicznych nowelizacja ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej. W wymiarze politycznym, prawnym i wojskowym był to akt przeniesienia do rezerwy wszystkich obywateli, którzy dotąd nie odbyli służby wojskowej, zrywający historyczną ciągłość poboru do wojska, sięgającego pierwszych chwil funkcjonowania odrodzonej Drugiej Rzeczypospolitej. Zawieszenie odbywania zasadniczej służby wojskowej od 1 stycznia 2010 r. równowało się szybkiemu wprowadzeniu armii zawodowej w Polsce. Okazało się, że wyjątkowo szybko nastąpiło „wypreparowanie” ze świadomości obywatelskiej konieczności kształcenia cnoty żołnierskiej, utrwaliły się w zamian: deprecjacja zachowań proobronnych (mozolnie formowanych na przestrzeni kilkudziesięciu lat); selektywność kształtowania umiejętności żołnierskich i odtwarzania/formowania odpowiednich pod względem jakości i ilości przeszkolonych rezerw wojskowych. Polska jest jedynym krajem europejskim posiadającym „małą konstytucję obronności”, genezą sięgającą lat 60., czyli okresu apogeum zimnej wojny oraz projekcji systemu obronności właściwego dla „armii drugiej fali”. Permanentne przywoływanie w procesie legislacyjnym w Polsce po zmianie ustrojowej, jako podstawy nowych regulacji w dziedzinie bezpieczeństwa i obronności państwa, aktu prawnego sprzed prawie półwiecza wywołuje mieszane odczucia. Rodzi poczucie niedookreśloności polityki obronnej państwa i roli „sił zbrojnych trzeciej fali”, korespondującej z koncepcjami działań i środków właściwych dla sztuki wojennej ery informacyjnej, popartymi odpowiednimi, nowoczesnymi rozwiązaniami normatywnymi.

CEL/TEZA: Celem artykułu jest charakterystyka i porównanie formatów danych wykorzystywanych do strukturyzacji metadanych dotyczących treści zasobów World Wide Web w ramach systemu języka znacznikowego HTML. Przedmiotem badań są wybrane formaty danych strukturalnych (mikroformaty, RDFa, mikrodane i JSON-LD) oraz zakres ich wykorzystania na potrzeby reprezentacji informacji w środowisku WWW. Punktem wyjścia do rozważań są tezy, że rozdzielenie warstwy treści zasobów sieciowych od sposobu ich prezentacji jest jedną z fundamentalnych cech środowiska World Wide Web oraz że poziom strukturyzacji treści zasobów sieciowych jest czynnikiem determinującym zakres ich wyszukiwalności.KONCEPCJA/METODY BADAŃ: Scharakteryzowano koncepcję formatów danych strukturalnych (FDS), która zakłada formalną reprezentację informacji o treści zasobów sieciowych bezpośrednio wewnątrz dokumentów HTML. Analizie poddano formaty danych najszerszej wykorzystane w środowisku WWW. Przyjęto również założenie, że FDS może być interpretowany jako środek ekspresji metadanych dokumentu oraz że reprezentacja informacji ma miejsce nie na poziomie samego dokumentu, ale na poziomie faktów go konstytuujących. Analiza FDS została przeprowadzona z punktu widzenia sposobów formalnej ekspresji metadanych (poziom syntaktyczny) oraz zastosowanych do opisu struktur pojęciowych wraz z ich językowymi wykładnikami (poziom semantyczny). WYNIKI I WNIOSKI: FDS przeznaczone do reprezentacji treści stron internetowych zapewniają nowe możliwości strukturyzacji treści w ramach systemu znaczników języka HTML i tym samym rozszerzają zakres możliwych funkcjonalności mechanizmów wyszukiwawczych. Wyniki badań nad implementacją FDS w latach 2012–2016 pokazują wzrost zainteresowania tą formą strukturyzacji treści w zasobach WWW. Największą szczegółowość w reprezentacji wiedzy zapewnia RDFa, jednak to mikrodane wydają się być kompromisem między pożądaną siłą ekspresji a prostotą implementacji, na co wskazują wyniki badań szczegółowych uzyskanych w projekcie Web Data Commons. ORYGINALNOŚĆ/WARTOŚĆ POZNAWCZA: Przedstawione porównanie wybranych elementów FDS daje obraz ich możliwości w głębokiej strukturyzacji treści zasobów WWW, ze szczególnym uwzględnieniem wykorzystania istniejących schematów metadanych i ontologii. Analiza dokumentacji projektu Web Data Commons z lat 2014–2016 pozwala sądzić, że to mikrodane będą FDS, który będzie miał istotne znaczenie w kontekście zastosowania technologii semantycznych na potrzeby strukturyzacji treści zasobów WWW.

W artykule przedstawiono ryzyko towarzyszące inwestycjom realizowanym na zasadach project finance w polskiej energetyce cieplnej. Posłużono się przykładem projektu unowocześnienia systemu zaopatrzenia w energię cieplną obiektów Spółdzielni Mieszkaniowej realizowanego metodą project finance. Przedstawiono rodzaje ryzyka (techniczne, rynkowe, finansowe, infrastruktury, ochrony środowiska, prawne, polityczne, siły wyższej) wraz z zastosowanymi przez strony inwestycji sposobami ich ograniczania. Zwrócono również uwagę na przyjętą w projekcie alokację ryzyka między uczestnikami inwestycji.

Od dekady obserwujemy w Polsce popularyzację oraz profesjonalizację amatorskiego biegania. Dynamicznie wzrasta liczba imprez biegowych, które z uwagi na konkurencję muszą być zarządzane profesjonalnie, zgodnie z metodyką zarządzania projektami. Analiza literatury potwierdziła znaczenie zarządzania ryzykiem w zarządzaniu projektami, w tym projektami sportowymi, a jednocześnie niedocenianie tego elementu w praktyce. W artykule zaprezentowano wyniki badań, których celem była identyfikacja czynników ryzyka oraz oszacowanie ryzyka związanego z organizacją półmaratonów w Polsce.Przedstawione w niniejszej publikacji badania po raz pierwszy obejmowały systemowe, metodyczne szacowanie ryzyka organizacji biegów długodystansowych w Polsce i pozwoliły na wypracowanie bazy kilkudziesięciu czynników ryzyka oraz ich uporządkowanie. Dokonano szacowania ryzyka z uwzględnieniem skutku oraz prawdopodobieństwa wobec każdego z czynników ryzyka. Największe ryzyka to finansowanie imprezy, zagadnienia organizacyjne oraz siła wyższa. Organizatorzy podkreślali także obawy o ochronę danych osobowych uczestników (kradzież tożsamości wskutek niedostatecznego zabezpieczenia danych), a także na warunki startu i na trasie pod kątem bezpieczeństwa oraz komfortu uczestników. Skoncentrowanie prac wokół rezultatów szacowaniu ryzyka (kolejnych edycji) daje podstawę do podejmowania najwłaściwszych decyzji na rzecz bezpieczeństwa i jakości imprez sportowych. Kompleksowy charakter badania pozwala na wykorzystanie zaproponowanej metodyki przez każdego z organizatorów masowych imprez biegowych oraz szerzej - imprez sportowych.