Dissertations / Theses on the topic 'Przemyt'

W XXI wieku każdy człowiek bez względu na różnice dzielące jednostki ma zagwarantowane prawo do wolności i godnego życia. Jest to jedna z podstawowych kategorii regulujących życie społeczne. Wolność do działania i do nieczynienia niczego co jest niezgodne z naszą wolą. Jest to także prawo do ochrony przed działaniami innych, które mogą to prawo naruszyć. Jednak to tylko stworzenie warunków do wolności, a nie sama wolność. Nasze działania dopiero realizują ideę tego pojęcia, urzeczywistniają je. Z wolnością związane jest również pojęcie odpowiedzialności szczególnie za prawo do wolności innych. Dlatego nasze działania są ograniczone poprzez przepisy prawne, normy moralne oraz nakazy religijne. W każdym społeczeństwie są jednak jednostki, które nie respektują tych praw. Przemoc postrzegana jest jako akt agresji, który zagraża naszej wolności i godności człowieka. W tym ujęciu przemoc wewnątrz rodziny godzi w podstawową wartość społeczeństwa demokratycznego. Ten naturalny system społeczny, jakim jest rodzina powinien zapewnić bezpieczeństwo i wychowanie potomstwa w środowisku wolnym od przemocy. Inni członkowie rodziny również mają prawo do życia warunkach zapewniających im bezpieczny i godny byt. Przemoc występująca w wychowaniu dostarcza dziecku wadliwych wzorców zachowań, niszczy jego godność, poczucie bezpieczeństwa. Często staje się przyczyną ucieczek młodzieży z domu rodzinnego czy ze szkoły, wagarowania, przystępowania do agresywnych grup. Krzywdzone psychicznie i fizycznie dzieci przejawiają często w swoim zachowaniu cechy nadpobudliwości, agresji i cynizmu. Z kolei te bardziej wrażliwe cierpią z powodu apatii, depresji, poczucia bezsensu życia. Jeśli dziecko jest świadkiem brutalnych zachowań, nierzadko rękoczynów, awantur między rodzicami, jeśli jest bite, ostro karane, to również przyjmuje te intencje, uczy się jak to robić, jak być złym. W trakcie wychowania w domu, młodzież nie otrzymuje wystarczającej informacji o sposobach radzenia sobie z tkwiącymi w ich psychice skłonnościami do agresji. Poszukuje różnorakich form jej tłumienia samodzielnie bądź w grupie rówieśniczej. Może to wywoływać sytuację, w której młodzi ludzie odreagowując stresy, frustracje nagromadzone w czasie, zaczynają stosować przemoc fizyczną. Sytuacja, o której mowa, stała się przyczyną, dla której obszar ten stał się obiektem badań w niniejszej pracy. Praca składa się w sumie z siedmiu rozdziałów. W rozdziale pierwszym przedstawiono rozważania na temat aspektów funkcjonowania dziecka w rodzinie. Natomiast w rozdziale drugim poruszono problem przemocy w rodzinie jako przejaw patologizacji stosunków międzyludzkich. Rozdział trzeci i czwarty poświęcono analizie zachowań agresywnych i dewiacyjnych dzieci i młodzieży w środowisku społecznym. Rozdział piąty opisuje metodologię badań nad zachowaniami agresywnymi młodzieży przebywającej w młodzieżowych ośrodkach wychowawczych województwa śląskiego. W kolejnych częściach pracy, a więc w rozdziałach szóstym i siódmym prezentowane są wyniki szczegółowych analiz odnośnie zachowań agresywnych i dewiacyjnych badanej młodzieży. W bibliografii zostały zawarte wszystkie publikacje, które umożliwiły przygotowanie niniejszej pracy.

In the last 30 years in Poland, the number of female suspects and women convicted of engaging in aggressive crime has significantly increased. At the same time Poland faced a number of socio-cultural changes, which led to changes of stereotypes and beliefs in society and probably also affected the increase of women's aggressiveness. The goal of this PhD Thesis was to analyze the relationship between the beliefs of women committing violent crimes and their readiness for aggression. Three patterns of readiness are distinguished: emotional-impulsive, habitual-cognitive and personality-immanent. The research used a sample of 173 women, who were detained in a prison or custody; women were then divided into two groups. The basic study group, (group A), included 96 accused or convicted of a violent crime, while the comparative group, (group B), included 77 women convicted of committing a non-violent crime. The study was conducted by the questionnaire method. Research examined the differences between imprisoned female offenders of violent crimes and women convicted of non-violent crimes in three patterns of readiness for interpersonal aggression and particular beliefs of the respondents concerning themselves, the world, people, and time frames. Furthermore, the dissertation determined risk factors and mechanisms shaping the high intensity of individual forms of readiness for aggression of women detained for committing crimes involving violence. The research revealed that women detained for committing crimes with the use of violence show a higher intensity of emotional-impulsive, habitual-cognitive, and personality-immanent readiness for aggression than the female perpetrators of crimes that do not bear the marks of violence. Among the cognitive variables, the strongest associated with readiness for aggression were present and future temporal orientations, the dimension of psychological masculinity, revenge and active entitlement, and self-esteem. Conducted regression analysis indicated that the most important predictors of emotional-impulsive readiness for aggression were: youth age, the high present hedonistic and a low past-positive time perspectives. The most important predictors of habitual-cognitive readiness for aggression turned out to be the dimension of psychological masculinity, experiencing violence in childhood, and positive valuation of factors influencing the use of violence. The most important predictors of personality-immanent readiness for aggression were: experiencing violence in childhood, youth age, and the dimension of psychological masculinity. The dissertation also presents detailed path models explaining partially the variability of each form of readiness for aggression. These models have obtained satisfactory matching indicators for empirical data. The obtained results may be applied in the area of prophylactic, rehabilitation, and therapeutic interactions dedicated to women with high level of readiness for aggression in order to minimize the risk of taking criminal behaviors.

Przedłożona dysertacja dotyczy problemu przemocy domowej w konkretnym środowisku społecznym, oraz wpływu jaki terapia wywrzeć może na funkcjonowanie kobiet – ofiar tejże przemocy. Problematyka przemocy jest przedmiotem intensywnych badań w psychologii, socjologii, czy pedagogice. Wydawać by się mogło, że na tym polu eksploracji empirycznej trudno osiągnąć zaskakujące, czy nowatorskie rezultaty. Nie mniej, niewiele jest wyników badań, które dotyczą efektywności pomocy psychologicznej w ramach tego niepokojącego zjawiska. Pomoc psychologiczna może mieć różne oblicza, od poradnictwa poprzez profilaktykę, interwencję kryzysową, aż do planowych, długotrwałych oddziaływań o charakterze korekcyjnym i terapeutycznym. W badaniach własnych skoncentrowałam się na tym ostatnim aspekcie – próbie doprowadzenia do trwałych zmian w psychospołecznym funkcjonowaniu kobiet doświadczających przemocy. Temu też ukierunkowaniu podporządkowałam tok pracy badawczej. W rozdziale teoretycznym dokonałam analizy literatury przedmiotu z perspektywy tematu pracy, dążąc do obiektywnego zaprezentowania tych prawidłowości, które uzasadniałyby podjętą problematykę badawczą. Konceptualizacja tematu zakłada oparcie analiz wyników badań o prawidłowości ogólne, z uwzględnieniem specyfiki środowiska powiatu polkowickiego, którego szczególne cechy opisałam w pracy. Analiza literatury była podstawą opracowania metodologii badań własnych - ich celów, problemów badawczych oraz hipotez roboczych. W konsekwencji metodologia zawiera dwa problemy główne oraz szereg problemów szczegółowych, rozwiązania których zaprezentowałam wcześniej – w kontekście weryfikacji hipotez. Wstępny aspekt badań stanowiła analiza akt sądowych, dotyczących postępowań w zakresie przemocy na terenie powiatu głogowskiego i polkowickiego, w dwu kolejnych latach kalendarzowych. Dowiodła ona, że zjawisko przemocy domowej wskazuje wzrostowe tendencje, co uzasadnia dodatkowo zasadność pogłębionych badań. Badaniom poddano 30 kobiet zakwalifikowanych do długotrwałego procesu terapeutycznego, zaś po roku terapii przeprowadziłam „post-test”, dający możliwość ustalenia zmian w funkcjonowaniu kobiet i dynamikę procesu tych zmian.

Zjawiska niegrzeczności językowej, języka tabu i agresji werbalnej przez długi czas były niedoceniane w głównym nurcie analizy językoznawczej. Jednakże w ostatnich latach pojawienie się szeregu ważnych publikacji takich autorów jak Jay (1992; 2000), Allan i Burridge (2006), Pinker (2008) i Bousfield (2008) spowodowało wzmożone zainteresowanie językoznawców tą problematyką. Celem niniejszej dysertacji jest kognitywna analiza obelg w języku angielskim. Twierdzę w niej, że narzędzia językoznawstwa kognitywnego pozwalają na adekwatny i wyczerpujący opis różnych kategorii wyrażeń obelżywych. Materiałem badawczym pracy jest korpus złożony ze 130 scen wyselekcjonowanych ze współczesnych filmów anglojęzycznych, które analizuję z czterech różnych perspektyw teoretycznych: koncepcji idealizowanych modeli kognitywnych Lakoffa, kognitywnej teorii aktów mownych, modeli sieciowych Langackera i teorii dynamiki siły Talmy’ego. Praca podzielona jest na dwie części: cześć teoretyczna składa się z rozdziałów 1-4, część badawcza przedstawiona jest w rozdziale 5. Rozdział 6 stanowi próbę omówienia najważniejszych wniosków z przeprowadzonych badań oraz podsumowanie głównych punktów dysertacji. W rozdziale 1 skupiam się na krótkim opisie najważniejszych założeń autonomicznego podejścia do języka, w opozycji do którego formułowane są główne zasady językoznawstwa kognitywnego. Rozważam tu również tradycyjne podejście do semantyki językowej oparte na logice formalnej i analizie składnikowej i wykazuję – za Lakoffem (1987) – że wywodzą się one z obiektywistycznej teorii kategoryzacji. Rozdział drugi opisuje najważniejsze założenia językoznawstwa kognitywnego i przedstawia narzędzia teoretyczne użyte w praktycznej części pracy. Językoznawcy kognitywni stoją na stanowisku, że język jest nieautonomiczną ludzką zdolnością i częścią ludzkiego systemu ojęciowego. Dlatego też różne procesy percepcji, kategoryzacji, schematów wyobrażeniowych i pojmowania obecne w języku odnoszą się również do innych pól ludzkiej działalności. W rozdziale drugim prezentuję również narzędzia analizy kognitywnej użyte w części praktycznej dysertacji: teorię idealizowanych modeli kognitywnych, koncepcję modeli sieciowych i kognitywną teorię dynamiki siły. W rozdziale trzecim prezentowane są różne zjawiska pragmatyczne odnoszące się do problemu agresji werbalnej. W szczególności skupiam się tu na problematyce (nie)grzeczności językowej i analizie aktów mownych. Podsumowanie różnych teorii dotyczących grzeczności i niegrzeczności językowej ukazuje szerszą perspektywę pragmatyczną omawianych zagadnień. W opisie teorii aktów mownych skupiam się na teoretycznych podstawach tej teorii i jej aplikacji w ramach paradygmatu kognitywnego. Przedstawiam również pracę Grzegorczykowej (1991), która proponuje cztery warunki aktu mownego obelgi: 1. Wypowiedź X-a zawierająca sąd negatywny o Y-ku. 2. Intencja X-a wywołania w Y-ku poniżenia 3. Obecność słów nacechowanych ekspresją negatywną aksjologicznie i emocjonalnie 4. Perlokucja w postaci stanu psychicznego Y-ka: Y poczuł się zelżony Kognitywna analiza tych warunków stanowi kolejną perspektywę teoretyczną użytą w praktycznej analizie wyrażeń obraźliwych w niniejszej pracy. Rozdział czwarty prezentuje szersze neurologiczne, psychologiczne i społeczno-kulturowe uwarunkowania obelg. Poprzez dyskusję pojęcia tabu językowego, przeklinania i agresji werbalnej wyrażenia obelżywe ukazane są jako złożone zjawisko o podłożu neurologicznym, psychologicznym i społeczno-kulturowym. W rozdziale czwartym opisuję również pięcioetapowy model agresji werbalnej Jay’a (2000): ETAP 1: OBRAŹLIWE WYDARZENIE ETAP 2: STOPIEŃ GNIEWU ETAP 3: PRÓBY KONTROLI GNIEWU ETAP 4: UTRATA KONTROLI ETAP 5: UKARANIE SPRAWCY Model Jay’a użyty jest w rozdziale piątym jako prototypowy scenariusz obelg. Rozdział piąty stanowi praktyczną realizację teoretycznych wywodów prowadzonych w poprzednich rozdziałach. W rozdziale tym opisuję analizę obelg w oparciu o korpus 130 scen ze współczesnych filmów anglojęzycznych przy użyciu czterech narzędzi językoznawstwa kognitywnego prezentowanych powyżej. Analiza agresji werbalnej w ramach teorii idealizowanych modeli kognitywnych pozwala na wyłonienie szeregu prototypowych i nieprototypowych kategorii obelg. Na podstawie powyższych rozważań definiuję prototypowe wyrażenia obelżywe jako akty werbalne które wyczerpują model Jay’a. Do nieprototypowych obelg wyszczególnionych w pracy należą kategorie nie-ludzkiego sprawcy, nieobecnego sprawcy, odłożonej kary, obelgi odruchowej, obelgi przekierowanej, obelgi intensyfikującej, łańcucha obelg, obelgi przypadkowej, auto-obelgi, pojedynku na obelgi, przyjacielskiej obelgi, obelgi bez komponentu tabu językowego i obelgi niewerbalnej. Praktyczna aplikacja kognitywnej teorii aktów mownych skupia się na studium prototypowych i nieprototypowych aktów obelżywych pod kątem ich warunków zaproponowanych przez Grzegorczykową. Warunki te, zgodnie z założeniami kognitywnej teorii aktów mownych, ukazane są jako z natury prototypowe. Prezentacja obelg w ramach modeli sieciowych ukazuje obszerną, lecz spójną perspektywę omawianych problemów. Wreszcie analiza prototypowych i nieprototypowych kategorii wyrażeń obelżywych jako modeli dynamiki siły ukazuje wzajemne oddziaływanie intra- i interpersonalnych czynników odgrywających rolę w aktach agresji werbalnej. W rozdziale szóstym prezentuję konkluzje płynące z części badawczej pracy przedstawionej w rozdziale 5. Zjawisko obelgi jest nie-marginalną czynnością językową i jako taka powinna być przedmiotem dalszych rozważań akademickich. Jestem przekonany, że teoretyczne narzędzia językoznawstwa kognitywnego w sposób zadowalający i wyczerpujący opisują tą problematykę. W rozdziale szóstym proponuje się również szereg zagadnień dotyczących zjawisk niegrzeczności językowej, przeklinania i agresji werbalnej które mogą być podejmowane przez autorów zainteresowanych tymi dziedzinami.

The critical components of aircraft gas turbine work under high mechanical loads at temperatures near their melting point and aggressive corrosive environment. These elements, such as high pressure turbine blades, are obtained in single crystal form by directional crystallization from nickel-base superalloys. The microstructure after solidification process shows parallel dendrites with uniform crystallographic orientation. Turbine blades after crystallization process possess structural defects such as low angle boundaries, random grains or strain areas. These defects can not be removed during heat treatment, and their presence decreases mechanical properties. It is therefore of great importance to know the mechanisms of defect formation during the crystallization process of key elements of aircraft engines and power turbines. In the dissertation the characteristics of the structural defects and the mechanisms of their formation were described during solidification of single crystal turbine blades from CMSX-4 superalloy. It has been shown that during the directional crystallization process of the blades the macroscopic low-angle boundaries can form along the axis of dendrite growth. As a result of the formation of these boundaries, macroscopic subgrain structure is formed. Subgrains consist of dendrites with similar crystallographic orientation. It has been found that the significant widening of the crystallization front is conducive to the formation of low-angle boundaries. They are located in the interdendritic regions in the y phase and consist of a dislocation grid located near the Y phase precipitation. The presence of the subgrain boundary also results in disarrangement of the dendritic structure in its vicinity. In addition, it has been shown that dendrites which growth was blocked by the mold walls can cause local strain. In the thin-walled area of the airfoil, crystallization proceeds with the successive growth of secondary dendrite arms due to the continuous constrain of dendrites growth on the mold walls. Such mechanism of dendrite growth causes gradual increase in defect formation and gradually change the crystallographic orientation along the direction of crystallization. The present quality control techniques used in industry are based on the previous generation casting technology, such as etching of whole surfaces of the blades supported by crystallographic orientation determination at several points on the surface of the element. However, recent years have described a number of structural defects associated with the local changes in crystallographic orientation that have a significant impact on strength. For this reason, new research methods are still being developed to allow more accurate and comprehensive investigation of the single crystal casting quality. X-ray topography methods, in particular with Auleytner geometry, are one of the few methods using conventional X-ray sources, which has been successfully used for investigation of the dendritic single crystal superalloys. It has been shown that this method can successfully detect even the subtle defects of the crystalline structure of such castings. One of the aims of the work was use of the EFG prototype diffractometer to characterize single crystal turbine blades and to compare the results obtained with the Auleytner X-ray topography method. In addition, the use of electron microscopy allowed the proper interpretation of the X-ray topography results and the microscale characterization of the low-angle boundaries. New ways of visualizing defects for different diffraction methods have been developed which reveal the correlation between misorientation defects and images of dendritic microstructure. The paper presents new ways of using X-ray diffraction methods, adapted to investigation of dendritic single crystal nickel-base superalloys, which can be successfully applied in the industry.

The main subject of the presented research was family and school situation of pupils having a different level of social competences. The aim of the dissertation was to compare family and school situation of two extreme groups of pupils, which means pupils having high and low level of social competences (...). The statistic analysis showed that the family factors considerably affecting the connection between the level of social competences of the pupils and their positive or negative family situation are: conditions of the pupil to learn; atmosphere at family home, comfort of the pupil at home, a degree of interests in children by their mothers and the attitude of the parents towards school and education (the attitude towards the teachers; monitoring the preparation of the pupil to school; taking care of buying necessary school aids and equipment). The school factors considerably affecting the connection between the level of social competences of the pupils and their positive or negative school situation of the pupil are: the relationship between the pupil and the class, the relationship between the pupil and the teachers; quality of the relationship the pupils and the teachers, atmosphere at school, motivation of the pupil to learn, comfort of the pupil at school. As a result of the conducted research there was proved that: the better the family and school situation of the pupils was, the higher the level of their social competences was. This connection, though statistically essential, was the connection of an average importance, which suggests that there are other, not described in the dissertation, factors affecting the level of social competences of the pupils.

Tematem mojej pracy doktorskiej jest „Górnictwo węgla kamiennego w Zagłębiu Dąbrowskim w latach 1945-1949”. W tytule użyłem terminu Zagłębie Dąbrowskie , choć moja praca mówi o Zjednoczeniu Dąbrowskim Przemysłu Węglowego . Stało się tak gdyż początkowa część mojej pracy omawia sytuację panującą na wyżej wymienionym terenie przed powołaniem do życia Zjednoczenia Dąbrowskiego , co miało miejsce w marcu 1945 roku. Początek mojej pracy sięga jednak głębiej. Zostały w niej przedstawione bowiem pokrótce dzieje górnictwa węglowego w Zagłębiu Dąbrowskim jeszcze przed tą data. Są to najważniejsze wydarzenia w rozwoju górnictwa węglowego na tym terenie sięgające przełomu wieków XVIII i XIX. Charakteryzując okres od 1945 do 1949 roku potrzebne były również nawiązania do okresu przedwojennego i okupacji niemieckiej. Przedstawiając okres 1945 roku należało przedstawić ponadto kluczowe wydarzenia z początku tego roku , a mające miejsce przed powstaniem Dąbrowskiego Zjednoczenia Przemysłu Węglowego. Znaczna większość pracy koncentruje się jednak na latach 1945-1949 jako okresie opisywanym w niniejszej rozprawie. Zastosowałem jednak odniesienia do okresów wcześniejszych w celu porównania danych statystycznych dotyczących między innymi takich problemów jak wielkość produkcji i wydajności. Nawiązania do czasów poprzedzających II Wojnę Światową i okupacji niemieckiej nie mogły zostać pominięte ze względu na to , że dzieje górnictwa w Zagłębiu Dąbrowskim stanowią ciągłość , a nieuwzględnienie ich sugerowałoby początek eksploatacji węgla na interesującym mnie terenie w roku 1945. A tak przecież nie było. Jednym z problemów , którym się zajmowałem była wielkość produkcji. W tym przypadku porównanie danych statystycznych dotyczących tego zagadnienia przynajmniej z kilku okresów ( lata trzydzieste XX wieku , okupacja hitlerowska i lata stanowiące czas omawianych wydarzeń ) było nieodzowne. Ramy chronologiczne pracy zamykają następujące wydarzenia : początek to okres tuż przed wyzwoleniem spod okupacji niemieckiej , czas tworzenia komitetów kopalnianych w celu ratowania zakładów przed zniszczeniem przez wycofującego się okupanta , działania mające na celu realizację tego zadania i początkowy okres administracji polskiej i tworzenia nowych struktur zarządzających takich jak Centralny Zarząd Przemysłu Węglowego i Zjednoczenia Rejonowe. Pracę zamyka uchwalenie tak zwanej Karty Górnika , która zmieniła realia panujące w polskim górnictwie i stanowi początek nowego okresu w jego historii. Pomiędzy tymi wydarzeniami najważniejszymi sprawami była odbudowa przemysłu węglowego , wyrównanie wielkości produkcji do poziomu przedwojennego i realizacja Planu Trzyletniego. Te trzy zagadnienia stanowią główną oś mojej pracy. Kolejnym problemem są ramy terytorialne mojej rozprawy. Koncentruję się w tym przypadku na Zagłębiu Dąbrowskim , ale nawiązuję do terenów Zagłębia Górnośląskiego , Dolnośląskiego i Krakowskiego. Robię to w celach porównawczych , na przykład opisując osiągnięcia Zjednoczenia Dąbrowskiego na polu produkcji , czy wydajności lub opisując wielkość Zjednoczenia ( ilość pracowników , zakładów itp.). W tym momencie słowa wyjaśnienia przez co rozumiem pojęcie Zagłębia Dąbrowskiego i krótka charakterystyka tego regionu. Zagłębie Dąbrowskie obejmuje obszar o powierzchni około 300 kilometrów kwadratowych. Zamyka go linia przebiegająca poprzez Ząbkowice , Strzemieszyce , Maczki , Sosnowiec , Czeladź , Grodziec , Będzin , Dabrowę Górniczą , Ząbkowice . Nazwa Zagłębie wzięła swój początek od gospodarczego charakteru regionu , w którym prowadzona była eksploatacja węgla kamiennego ( „była” gdyż obecnie na tym terenie znajduje się tylko jedna czynna kopalnia „Kazimierz-Juliusz” ). Drugi człon nazwy powstał od Dąbrowy Górniczej , która była na początku głównym ośrodkiem górnictwa w tym rejonie . Termin Zagłębie Dąbrowskie nie jest nazwą geograficzną , gdyż omawiany obszar jest częścią Wyżyny Śląskiej . Jest to termin powstały w wyniku przemian historyczno-politycznych mających miejsce na tym obszarze . Rodowód granicy między terenem Zagłębia i Śląska sięga czasów Kazimierza Sprawiedliwego , który w 1179 roku cofnął granicę między Śląskiem a Ziemią Krakowską na wschód oddając Mieszkowi Raciborskiemu kasztelanię bytomską i oświęcimską . W ten sposób powstała granica oparta o Czarną Przemszę i Brynicę . W połowie XIV wieku po przejęciu Śląska przez Czechy granica ta nabrała charakteru międzypaństwowego i przetrwała z małymi korektami do końca Pierwszej Rzeczypospolitej . Różnice etniczne i społeczno- gospodarcze zaczęły się pojawiać w wieku XIX . Omawiana granica stała się wtedy granicą pomiędzy Cesarstwem Rosyjskim i Królestwem Pruskim . Stosunki panujące w tych państwach zrodziły różnice kulturowe i społeczne między terenami Zagłębia i Śląska i stworzyły świadomość odrębności ich mieszkańców . Doszły do tego różnice w zagospodarowywaniu terenów obu obszarów , odmienne typy gospodarki i poziom cywilizacyjny ludności . Powstałe róznice stanowią podstawę odrębności Zagłebia i Górnego Śląska również w czasach obecnych . Cele pracy doktorskiej . Z uwagi na zachowanie porządku i uniknięcie powtórzeń zostaną one podane w punktach . 1) Przedstawienie problemów polskiego górnictwa w latach 1945-1949 na przykładzie Dąbrowskiego zjednoczenia Przemysłu Węglowego i charakterystyka tego okresu . 2) Omówienie okresu od końca okupacji niemieckiej poprzez przejęcie zakładów przez władze polskie do utworzenia Centralnego Zarządu Przemysłu Węglowego . 3) Ukazanie Zjednoczenia Dąbrowskiego jako całości w strukturach Przemysłu Węglowego . Działalności wszystkich 10 kopalń w połączeniu w jeden organizm , a nie każdej z osobna . 4) Ukazanie różnic w podokresach 1945 i 1946-1949 . Uzasadnienie tego podziału . 5) Przedstawienie przemian w górnictwie Zagłębia w 1945 roku i pełna charakterystyka tego okresu . 6) Charakterystyka Zjednoczenia Dąbrowskiego – struktur i organizacji w latach 1946- 1949 . 7) Przedstawienie problemów Zjednoczenia Dąbrowskiego – braków kadrowych i personalnych , szkolenia nowych kadr , warunków pracy w omawianym okresie . 8) Omówienie Planu Trzyletniego i jego realizacji , wielkości produkcji , wydajności w latach Planu , bezpieczeństwa pracy , dyscypliny pracy , zbytu surowca – porównanie Zjednoczenia Dąbrowskiego w latach 40- tych XX wieku z okresami wcześniejszymi i przyrostu produkcji i wydajności w omawianym okresie . 9) Ukazanie problemu współzawodnictwa pracy i jego roli , zachęt i gróźb kierownictwa i roli Związków Zawodowych w tym ruchu . 10) Przedstawienie położenia załóg ze zwróceniem uwagi na płace , aprowizację , warunki mieszkaniowe i socjalne . Omówienie Karty Górnika. 11) Ukazanie roli organizacji partyjnych , związkowych i młodzieżowych działających w Zjednoczeniu Dąbrowskim . 12) Omówienie przypadków protestów robotniczych , strajków , sabotaży i ich przyczyn. Najważniejszym powodem podjęcia tematu mojej pracy było przedstawienie problemu Zjednoczenia Dąbrowskiego w latach czterdziestych XX wieku , ponieważ ten okres jest ważny dla historii górnictwa regionu i zajmuje w opracowaniach mało miejsca . Ponadto jest opisywany w sposób mało dokładny . Dzieje się tak gdyż monografie Zjednoczenia i kopalń opisują kilkadziesiąt lat działalności tychże i okres pięcioletni stanowi w nich siłą rzeczy tylko krótki fragment sprowadzający się do jednego rozdziału . Monografie kopalń koncentrują się wyłącznie na jednym zakładzie pomijając zagadnienie całego Zjednoczenia , co powoduje wrażenie iż zakłady te stanowiły samodzielne jednostki nie zrzeszone w większą całość . Ponadto w opisach okresu stanowiącego temat mojej pracy autorzy koncentrują się na działalności zakładowych komórek PPR i PPS przedstawiając dzieje kopalń przez ich pryzmat . Wyjątkiem są najnowsze prace Bolesława Ciepieli pod tytułem „Najstarsze i ostatnie kopalnie węgla w Zagłębiu Dąbrowskim , czyli końcowa synteza zagłębiowskiego górnictwa” ( będąca monografią tej gałęzi przemysłu w regionie ) , „Zlikwidowane zagłębiowskie kopalnie węgla w fotografii” i „O kopalniach węgla . Zagłębiowskie Górnicze Spotkania „Po latach pracy”. W opracowaniach podejmujących temat kopalń dąbrowskich okres 1945-1949 ujęty jest w mało szczegółowy sposób . Bardziej dogłębna analiza rozpoczyna się dopiero od lat 50-tych XX wieku . Tak jest w monografii kopalni „Generał Zawadzki” pod red . Jerzego Jarosa , kopalni „Sosnowiec” pod red . Henryka Rechowicza i kopalni „Czerwona Gwardia” pod red . Andrzeja Topola . Podobnie jest w przypadku prac pana Ciepieli choć ten autor w szczegółowy sposób opisuje również okres do końca II Wojny Światowej , a następnie Problem przemysłu w Zagłębiu Dąbrowskim stanowi również temat opracowań dotyczących miast regionu . W pracach „Sosnowiec . Drogi rozwoju miasta” Janusza Ziółkowskiego , „Sosnowiec . Zarys rozwoju miasta” pod red. Henryka Rechowicza i „Dąbrowa Górnicza . Zarys rozwoju miasta” pod red .Wacława Długoborskiego problem górnictwa jest opracowany w sposób fragmentaryczny w powiązaniu z całością zakładów przemysłowych miast , których prace dotyczą . Tematyką regionu i jego historii zajmowało się nieistniejące już wydawnictwo „Sowa Press”, ale okres powojenny stanowił jedynie margines jego publikacji , które szczegółowo opisywały lata wcześniejsze . Najnowsze prace dotyczące historii Zagłębia Dąbrowskiego i przemysłu tego regionu są autorstwa wspomnianego wyżej Bolesława Ciepieli i Stefana Góry . Problematyka przemysłu Zagłębia Dąbrowskiego nie jest dokładnie opracowana w literaturze i to stanowiło główny argument do podjęcia tematu mojej pracy . Zwłaszcza okres powojenny zasługuje na szczegółową analizę ze względu na przemiany zachodzące w górnictwie i w przemyśle polskim w tym czasie , a jak już była mowa jest on w dostępnej literaturze marginalizowany . Inaczej sprawa wygląda jeśli chodzi o całość górnictwa węglowego w Polsce . Tutaj szczegółowe opracowania napisał nieżyjący już profesor Jaros . Jego prace traktują jednak górnictwo w ujęciu całościowym , ogólnokrajowym a temat poszczególnych Zjednoczeń stanowi tylko ich fragment . Wyjątkiem jest „Słownik historyczny kopalń węgla na ziemiach polskich”. W mojej pracy wykorzystałem materiały pochodzące z Archiwum Państwowego w Katowicach ( dalej APKat ) . W tej instytucji znajdują się dokumenty dotyczące Zjednoczenia Dąbrowskiego od chwili jego powstania . Niestety zespół archiwalny Zjednoczenia nie został jeszcze uporządkowany i opracowany , co powoduje , że materiały te nie są udostępniane do celów naukowych . Podobna sytuacja jest z zespołem Okręgowego Urzędu Górniczego w Dąbrowie Górniczej . Likwidowane w latach 90-tych XX wieku kopalnie rejonu dąbrowskiego również przesłały swoje zbiory archiwalne do APKat . Podobnie stało się z archiwum Spółki Restrukturyzacji Kopalń , w którym znajdowały się przejściowo materiały dotyczące kopalń Zjednoczenia Dąbrowskiego . W inwentarzu figurują odpowiednie zespoły , ale są one niedostępne w pracowni naukowej z powodów tych samych co w przypadku dokumentów z zespołu o nazwie Zjednoczenie Dąbrowskie Przemysłu Węglowego . Według uzyskanych informacji każdy z tych zespołów liczy kilkanaście metrów dokumentów przemieszanych i nie sprawdzonych . Wielokrotne próby skorzystania z wymienionych zbiorów kończyły się odmową ze strony pracowników pracowni naukowej Archiwum . W związku z tym w swojej pracy wykorzystałem zespół Centralnego Zarządu Przemysłu Węglowego ( CZPW ) . Okazało się , że znajdują się w nim materiały potrzebne do napisania niniejszej rozprawy . Dokumenty tam zawarte dotyczą jednak wszystkich dziesięciu Zjednoczeń Rejonowych , ale informacje odnoszące się do Zjednoczenia Dąbrowskiego okazały się dokładne . Ponadto możliwe okazało się porównanie osiągnięć kopalń dąbrowskich z zakładami z innych Zjednoczeń . Do napisania mojej pracy wykorzystałem dokumenty Naczelnych Dyrekcji CZPW : Socjalnej , Ekonomicznej , Technicznej , Komisji Norm Produkcyjnych , uchwały i rozporządzenia Rady Ministrów i Dyrekcji CZPW. Ponadto dokumenty dotyczące Zjednoczeń Rejonowych CZPW i central Przemysłu Węglowego , sprawozdania i raporty Działu Kontroli CZPW po inspekcjach przeprowadzanych w Zjednoczeniu Dąbrowskim i poszczególnych jego kopalniach . Ponadto wykorzystałem tomy akt dotyczące spraw produkcji , wydajności , oszczędności w tychże , planowania , bezpieczeństwa pracy , spraw socjalnych , aprowizacji , współzawodnictwa pracy , zatrudnienia pracowników etatowych i przymusowych . Wszystkie te materiały zawarte były w zespole CZPW. Oprócz wyżej materiałów wykorzystałem zespoły Komitetów Wojewódzkich PPR i PZPR ( dokumenty dotyczące obsady kierowniczych stanowisk w Zjednoczeniu Dąbrowskim i poszczególnych kopalniach , spraw personalnych i opinii o pracownikach ) . Wykorzystałem również dokumenty , zbiory dokumentów i wydawnictwa źródłowe . Najważniejsze z nich to „Statystyki Przemysłu Węglowego w Polsce” za lata : 1945 , 1946 i 1947 , 1948-1960 wydawane przez CZPW , w których znajdują się dane dotyczące najważniejszych problemów górnictwa takich jak wielkość produkcji , wydajności , zatrudnienia , wypadkowości , dyscypliny pracy itp. Ponadto wykorzystałem zbiory dokumentów PPR pod tytułem „PPR . Rezolucje , odezwy , instrukcje i okólniki KC” za okres I 1946 – I 1947 i I 1947 – XII 1948 , zbiory dokumentów Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego pod tytułem „Biuletyny Informacyjne Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego” za rok 1947 i 1948 oraz „Ustawę o planie 3-letnim” pod red. J. Kalińskiego . Ponadto pomocne mi były następujące tytuły prasowe : „Górnik” , „Węgiel” i „Dziennik Zachodni” z lat czterdziestych XX wieku . Dwa pierwsze tytuły były to czasopisma branżowe . Miesięcznik „Węgiel” publikował artykuły naukowe z dziedziny górnictwa , oraz na końcu każdego numeru dział pod tytułem „Statystyka” , w którym przedstawiano osiągnięcia całego sektora i poszczególnych Zjednoczeń odnoszące się do popszedniego miesiąca . Dwutygodnik „Górnik” był natomiast organem Centralnego Związku Zawodowego Górników w Polsce . Z tego względu koncentrował się na omawianiu działalności tegoż , oraz bieżących problemów pracowników sektora . Nie zabrakło w tym piśmie artykułów politycznych , zwłaszcza w okresach poprzedzających ważne dla górnictwa wydarzenia takie jak wybory do Rad Zakładowych . Związek zawodowy kierowany głównie przez działaczy PPR lansował światopogląd tej partii co uwidacznia się w omawianym piśmie . Wiele artykułów ma bowiem oddźwięk propagandowy . Uwidacznia się to na przykład w artykułach dotyczących współzawodnictwa pracy . W „Górniku” znajdowały się również działy poświęcone codziennemu życiu pracowników , dział rozrywki , poświęcony listom do redakcji itp. . Omawiano również problemy socjalne załóg górniczych i działalność związku na polu kultury ( działalność zespołów teatralnych , chórów pod patronatem związku ) . „Dziennik Zachodni” natomiast był gazetą omawiającą codzienne życie regionu we wszelkich jego aspektach , stąd zdarzały się w nim artykuły poświęcone również gospodarce w tym i górnictwu . Do napisania niniejszej rozprawy posłużyły mi również opracowania takich autorów jak Jerzy Jaros , Henryk Rechowicz , Jan Kantyka . Wykorzystałem po kilka prac tych autorów lub będących pod ich redakcją . Potrzebne były zwłaszcza prace profesora Jarosa , który zajmował się dogłębnie tematyką historii górnictwa w Polsce . Wykorzystałem następujące pozycje tego autora : „Dzieje polskiej kadry technicznej w górnictwie ( 1136 – 1976 )”, „Historia górnictwa węglowego w Polsce Ludowej ( 1945 – 1970 )”, „Słownik historyczny kopalń węgla na ziemiach polskich”, „Zarys dziejów górnictwa węglowego”. Wykorzystane przeze mnie prace Henryka Rechowicza i Jana Kantyki odnoszą się natomiast do historii ruchu socjalistycznego i robotniczego , oraz działalności partii PPR i PPS . Opracowania Henryka Rechowicza : „ Historia ruchu robotniczego w Zagłębiu Dąbrowskim”, „Czerwone Zagłębie”, „Pierwsze wybory”, „Polska Partia Robotnicza w województwie śląsko-dąbrowskim”. Prace Jana Kantyki : „Na drodze do jedności”, „PPS na Śląsku i w Zagłębiu Dąbrowskim w latach 1939-1948 ”, „Z dziejów ruchu socjalistycznego na Śląsku i w Zagłębiu Dąbrowskim w latach hitlerowskiej okupacji”. Prace te były mi pomocne do napisania rozdziału trzeciego i części pierwszego . Kolejnym autorem , którego pracami posłużyłem się był Marian Kantor- Mirski . Co prawda zajmował się on historią Zagłębia Dąbrowskiego przed wybuchem wojny w 1939 roku , ale opracowania te okazały się niezbędne do napisania części wstępnej rozdziału pierwszego opisującej okres przed rokiem 1945 . Prace tego autora zajmują się poszczególnymi miastami regionu . Są to „Dąbrowa Górnicza”, „Królewskie miasto Będzin” i „Sosnowiec”. Tematykę historii miast i miejscowości Zagłębia poruszają następujące pozycje , z których także skorzystałem : „Dąbrowa Górnicza . Zarys rozwoju miasta” pod red. Wacława Długoborskiego , praca zbiorowa „Sosnowiec – 100 lat dziejów miasta”, „Sosnowiec . Zarys rozwoju miasta” pod red. Henryka Rechowicza , „Sosnowiec . Drogi rozwoju miasta przemysłowego” Janusza Ziółkowskiego , ponadto prace Jana Zielińskiego : „Sosnowiec znany i nieznany” i „Sosnowiecka Encyklopedia Historyczna”, oraz Bolesława Ciepieli : „Grodziec dawniej i dziś”, „Gródków . Historia i teraźniejszość”, „Góra Siewierska”, „Dzieje Sarnowa”. Wykorzystałem również monografie kopalń zagłębiowskich : „Kopalnia Czerwona Gwardia” pod red. Andrzeja Topola , „Kopalnia Generał Zawadzki” pod red. Jerzego Jarosa , „Kopalnia Sosnowiec” pod red. Henryka Rechowicza ; oraz monografie górnictwa w Zagłębiu Dąbrowskim Bolesława Ciepieli : „Najstarsze i ostatnie kopalnie węgla w Zagłębiu Dąbrowskim , czyli końcowa synteza zagłębiowskiego górnictwa”, „Zlikwidowane zagłębiowskie kopalnie węgla w fotografii”, „O kopalniach węgla . Zagłębiowskie Górnicze Spotkania „Po latach pracy” . W celu przedstawienia problemów gospodarczych Polski powojennej pomocne mi były następujące pozycje : „Bitwa o handel” , „Plan odbudowy gospodarczej” i „Gospodarka Polski Ludowej 1944 – 1945” Janusza Kalińskiego ( ta ostatnia pozycja napisana wspólnie z Z. Landau . Ponadto : „40 lat planowania w Polsce . Problemy, ludzie , refleksje” Andrzeja Karpińskiego , „Polskie reformy gospodarcze” Jana Zielińskiego , „Dochód narodowy Polski 1937 – 1960” L. Zienkowskiego , „Historia gospodarcza Polski Ludowej 1944 – 1985” Andrzeja Jezierskiego . Ponadto skorzystałem z następujących opracowań : „Upadek III Rzeszy” Franciszka Bernasia i Julitty Mikulskiej – Bernaś ( ukazanie przebiegu walk między Armią Czerwoną a Niemcami o zajęcie Śląska i Zagłębia ) , „Pierwsze lata” Janusza Gołębiowskiego , „Z Niwki do Genewy” Roberta Jarockiego , „Historia samorządu robotniczego w PRL 1944-1989” K . Kłoca , „W cieniu Jeneralskiej Góry” Andrzeja Koniecznego , „Obozy pracy przymusowej na Górnym Śląsku” pod red. Andrzeja Topola , „Legenda Zagłębia” Jana Pierzchały , „Najnowsza Historia Polski” Wojciecha Roszkowskiego . Moja praca doktorska składa się ze wstępu , czterech rozdziałów , zakończenia , spisu tabel i bibliografii . Rozdział pierwszy nosi tytuł : „Górnictwo węgla kamiennego w Zagłębiu Dąbrowskim w 1945 roku . Omawiam w nim następujące problemy : skrócone dzieje górnictwa w Zagłębiu do roku 1945 ; wyzwolenie spod niemieckiej okupacji ; stan kopalń po wyzwoleniu ; przejęcie kopalń przez władze polskie i utworzenie Centralnego Zarządu Przemysłu Węglowego oraz Zjednoczeń rejonowych ; zatrudnienie i produkcja w 1945 roku ; położenie załóg i ich rodzin w tymże roku ; płace i aprowizacja . Rozdział drugi zatytułowany jest : „Charakterystyka Zjednoczenia Dąbrowskiego w latach 1946 – 1949” . Przedstawia on następujące zagadnienia : wielkość zatrudnienia , stan kadry technicznej i kierowniczej ; szkolnictwo zawodowe ; obozy pracy i kwestia robotników przymusowych ; dyscyplina pracy i warunki pracy ; współzawodnictwo pracy i przodownicy pracy ; płace i warunki socjalne ; bezpieczeństwo pracy i wypadki oraz przywileje górnicze i Karta Górnika . Rozdział trzeci pod tytułem : „Organizacje związkowe i społeczno polityczne w zjednoczeniu Dąbrowskim oraz protesty robotnicze w latach 1945 – 1949” poświęcony jest sprawom politycznym związanym z górnictwem w Zagłębiu Dąbrowskim . Zawiera rozwinięcie następujących zagadnień : organizacje związkowe , młodzieżowe , społeczno – polityczne i ich rola ; strajki , sabotaże , protesty i ich przyczyny . Kończący pracę rozdział czwarty nosi tytuł : „Produkcja , inwestycje i zbyt węgla kamiennego w Zjednoczeniu Dąbrowskim w latach 1946 – 1949” Omawiam w nim zagadnienia zawarte w tytule oraz problemy wydajności , rentowności i wykonania planów produkcyjnych , w tym założeń Planu Trzyletniego . Rozdział ten poświęcony jest w większości Planowi Trzyletniemu i jego realizacji w kopalniach dąbrowskich ponieważ lata Planu pokrywają się z okresem opisywanym w tej części mojej pracy . Przedstawiona konstrukcja pracy jest spowodowana koniecznością ustalenia granicy kiedy w Zjednoczeniu Dąbrowskim zakończył się okres powojennej odbudowy i kiedy kopalnie rozpoczęły pracę na swoim normalnym poziomie . Otóż w literaturze przedmiotu okres odbudowy obejmuje lata 1945 – 1946 . Teza ta ma odzwierciedlenie między innymi w pracach prof. Jarosa . W przypadku rejonu dąbrowskiego była inna sytuacja gdyż okres odbudowy i zmniejszonej przez to produkcji to rok 1945 . W roku następnym produkcja osiągnęła poziom przedwojenny . Również zlikwidowano niedobory związane z wielkością załóg i praca kopalń od tego momentu mierzona w wydajności stale wzrastała . Rok 1946 zamyka więc okres przejściowy , okres rozruchu zakładów . Od tego momentu zaczyna się czas przygotowań do Planu Trzyletniego i czas jego realizacji . Dlatego , by podkreślić różnicę między rokiem 1945 a okresem późniejszym poświęciłem mu osobny rozdział pierwszy . Za takim podziałem pracy przemawia również wyjątkowość wydarzeń zaszłych w tym roku . Były to zmiany w sposobie zarządzania , strukturze własnościowej kopalń , całkowicie zmieniona sytuacja polityczna , która miała decydujący wpływ na kształt polskiego górnictwa , powołanie do życia nowych struktur takich jak CZPW i Zjednoczeń i przez to zmiana struktury sektora górniczego . Oprócz tego w kwietniu 1945 roku górnictwo polskie weszło de facto w okres gospodarki planowej ( „uchwała kwietniowa” ) . Zmieniły się warunki polityczne , gospodarcze, ekonomiczne . Te wszystkie zmiany wprowadzone w okresie jednego roku powodują , że okres ten musiał być w mojej pracy wyróżniony osobnym rozdziałem . Kolejne rozdziały poświęcone są okresowi lat 1946 – 1949 czyli przygotowań do Planu Trzyletniego i jego realizacji . Rozdział drugi zawiera omówienie najważniejzszych problemów Zjednoczenia Dabrowskiego , jego struktur , budowy i czynników determinujacych jego funkcjonowanie w tym czasie . Rozdział trzeci przedstawia problemy polityczne i działalność partii politycznych oraz organiacji działających w Zjednoczeniu Dąbrowskim . Rozdział czwarty poświęcony jest sprawom związanym z produkcją kopalń dąbrowskich , oczywiście w latach 1946 – 1949 . Podział taki jest konieczny ze względu na obszerność omawianych tematów i zachowanie porządku .

Przeciwdziałanie handlowi ludźmi w prawie międzynarodowymPrzedmiotem pracy „Przeciwdziałanie handlowi ludźmi w prawie międzynarodowym” jest problematyka walki z handlem ludźmi z prawno-dogmatycznego i kryminologicznego punktu widzenia. Handel ludźmi, a zwłaszcza handel kobietami to poważny i wciąż narastajmy problem. Przez wiele lat handel ludźmi traktowano jako coś naturalnego. Człowiek był towarem. Obecnie niewolnictwo nigdzie nie jest akceptowane. Jednak handel ludźmi wciąż kwitnie. Konferencja Praw Człowieka ONZ w Wiedniu z 1993 r. w przyjętej Deklaracji Wiedeńskiej uznaje handel ludźmi za współczesną formę niewolnictwa. Handel ludźmi przybiera różne formy od zorganizowanego żebractwa, przez nielegalną adopcję do handlu ludzkimi organami. Współcześnie stał się jednak synonimem prostytucji, jako że jest to jego najbardziej widoczne oblicze. Oszacowanie tego zjawiska jest niezwykle trudne. W statystykach nie są ujęte osoby które uciekły, ale nie chcą zgłaszać przestępstwa policji, czasem ofiary popełniają samobójstwo, brak w statystykach osób które zaginęły lub zniknęły w niewyjaśnionych okolicznościach, czy osoby które pogodziły się ze swoim losem i uprawiają prostytucję. Dane odnośnie handlu ludźmi są w większości nieoficjalne, maja charakter jedynie szacunkowy. Zróżnicowanie w statystykach wynika ze specyfiki przestępstwa. Ofiary są zastraszane, boją się ujawnić prawdy. Dodatkowo, przebywają nielegalnie na terenie państwa docelowego. Dane organizacji pozarządowych są zwykle wyższe od danych organów władzy państwowej. Organizacje pozarządowe są zwykle skuteczniejsze. Celem pracy jest ukazanie złożoności problemu, ze zwróceniem szczególnej uwagi na te działania, które podejmowane są w celu zwalczania handlu ludźmi, które wiążą się z wykorzystaniem instrumentów karnych podejmowanych na forum międzynarodowym. Głównym zadaniem jest próba odpowiedzi na pytanie, czy podejmowane działania stanowią skuteczne i wystarczające działania zwalczające ten proceder. Praca składa się z czterech rozdziałów. Rozdział pierwszy odnosi się do zjawiska handlu ludźmi w skali międzynarodowej. W rozdziale tym dokonano rozróżnienia nielegalnej migracji od handlu ludźmi, niekiedy te zjawiska krzyżują się. Rozróżnienie tych dwóch zjawisk powinno być punktem wyjścia dla wszelkich rozważań na temat nielegalnej migracji i handlu ludźmi. W rozdziale tym wskazano także na formy tego przestępstwa. W rozdziale drugim zawarta jest ogólna wiedza na temat międzynarodowych regulacji prawnych, przyczyniających się do zwalczania handlu ludźmi. W pracy wyróżniono trzy główne płaszczyzny analizy: system powszechny stworzony przez ONZ, oraz dwa systemy regionalne Radę Europy oraz Unie Europejską. Wspomniano także o prawno-międzynarodowym instrumentem powstałym w okresie międzywojennym Rozdział wzbogacony jest o informacje na temat funkcjonowania Grupy Ekspertów, która wspiera unijne instytucje oraz programy nastawione na zwalczanie handlu ludźmi. Przegląd rozwiązań podejmowanych przez państwa obce w celu zwalczania handlu ludźmi, zawiera rozdział trzeci. Na szczególna uwagę zasługuje współdziałanie aktorów na poziomie krajowym jak i korzystania z pomocy instytucji międzynarodowych.Dalsza część rozdziału dotyczy prawnych sposobów eliminowania handlu ludźmi w Polsce. Ze szczególnym uwzględnieniem roli prawa karnego. W tym rozdziale podjęto kwestię legalnej definicji handlu ludźmi w polskim kodeksie karnym. W rozdziale tym wskazano również na działanie La Strady oraz znaczenie Krajowego Systemu Postępowania z ofiarami handlu ludźmi.Uzupełnieniem i ważnym narzędziem pracy jest treść wybranych aktów i dokumentów prawnych, które stanowią najważniejsze źródło wiedzy prawnej, są to jednocześnie podstawowe instrumenty pracy, dla każdego kto zajmuje się tym procederem. Akty prawne są uporządkowane według systemu w ramach których powstały
Counteraction to human trafficking on the grounds of international lawThe subject matter of this work „Counteraction to human trafficking on the grounds of international law” is the issue of human trafficking from legal, dogmatic and criminal point of view. Human trafficking especially as regards women still is a heavyweight problem.Initially human trafficking was considered something natural where a man was a commodity. Nowadays slavery is not accepted anywhere but human trafficking prospers. The United Nations International Bill of Rights including the Vienna Declaration enacted in 1993 recognizes human trafficking the contemporary form of slavery. Human trafficking takes a variety of forms beginning from organized beggary and ending with the human organs trafficking.In the present times it has become the synonym of prostitution as it is its the most visible aspect.Evaluation of this phenomenon is extremely difficult.General statistics does not include the people who fled or do not want to report crime to the police. Sometimes the victims commit suicide. The statistics are also lacking information on people who are reported missing or who disappeared in unknown circumstances or on the people who accepted their fate and are engaged in prostitution.The figures regarding human trafficking are estimated values and mostly remain unofficial. Differentiation of statistics results from the specificity of crime. The victims are intimidated and they fear revealing the truth. In addition they illegally dwell on the territory of a target country. The figures presented by non-government organizations are usually higher that the ones reported by state authorities as NGOs are far more efficient. The objective of this elaboration is to show the complexity of the problem with a special emphasis on implementation of international penal instruments fighting human trafficking. The main task is trying to answer a question whether the undertaken actions are efficient enough to combat this sort of crime. This elaboration consists of three chapters.The first chapter refers to human trafficking on international scale . The chapter points out a difference between illegal migration and human trafficking, however both phenomena are supplementary to each other. Making a distinction between them should be considered a starting point for any deliberation as regards illegal migration and human trafficking. The forms of this sort of crime have also been pointed out in this chapter. The second chapter contains a general knowledge on international legislation that contribute to fighting human trafficking. Three major planes of analysis were distinguished: the common system implemented by the UN and the two regional systems: by European Council and European Union. International legal instrument enacted in between World Wars period was also mentioned. Some information on the activities of The Group of Experts supporting EU institutions and programs have been added, especially the programs the aim of which is fighting human trafficking.A review of solutions implemented by foreign countries in order to combat human trafficking encloses chapter three. Cooperation of participants on national level and using the international organizations support deserves special attention. The rest of this chapter is related to the legal methods of human trafficking elimination in Poland and takes into special consideration the role of the Polish Penal Code. The chapter reflects on the issue of human trafficking definition in Polish Penal Code as well as on the activities of La Strada and the relevance of National System of Human Trafficking Victims Care . The contents of selected legislative acts and legal documents belongs to the most important source of legal knowledge. At the same time this is a weighty tool for everybody who is in charge of solving the above problem.Legislation is put in order according to the system in which it has been enacted.

Temat rozprawy doktorskiej brzmi: "Przemoc wobec osób starszych na wsi. Wskazania dla oddziaływań pedagogicznych". W Polsce problem przemocy wobec ludzi starych nie doczekał się do dnia dzisiejszego zbyt wielu opracowań. Literatura na temat przemocy wobec ludzi starych na wsi jest bardzo uboga. Istnieją zaledwie nieliczne badania na ten temat. Wyniki badań dotyczą trzech wybranych gmin wiejskich województwa podlaskiego, zróżnicowanych pod pod względem materialnym, kulturowym i religijnym. Badano przemoc wobec osób starych w zależności od zamieszkiwanego środowiska, a także czynniki, które sprzyjają jej powstaniu. Wskazania dla oddziaływań pedagogicznych opracowane zostały na podstawie przeprowadzonych badań i zawierały takie treści i przykładowe rozwiązania, które mogą wspomóc zmianę postaw i zachowań młodszych generacji wobec seniorów. Przedmiotem badań prezentowanych w rozprawie jest zjawisko przemocy wobec osób starszych na wsi, natomiast jej cele koncentrują się na ocenie zjawiska przemocy wobec ludzi starych zmieszkujących wybrane środowiskawiejskie województwa podlaskiego, a także uzyskaniu wiedzy na temat postrzegania ludzi starych i starości przez dzieci i młodzież, zamieszkujących środowiska wiejskie w tym województwie. W rozprawie przyjęto także cel utylitarny, to jest opracowanie wskazań dla oddziaływań pedagogicznych, których zadaniem będzie podnoszenie poziomu wiedzy dzieci i młodzieży na temat starości, przemocy wobec osób starych, uwrażliwienie na ich problemy ludzi starych, a tym samym minimalizowanie ryzyka występowania sytuacji przemocowych wobec nich. Ze względu na sposób sformułowania przedmiotu badań oraz celów badawczych zaplanowano dwie fazy badania: diagnozę zjawiska przemocy w środowisku życiowym osób starych oraz ocenę sposobu postrzegania osób starszych przez młodsze pokolenie. Badaniami objęte zostały dwie grupy osób, tj. ludzie starzy oraz dzieci i młodzież. Wszyscy badani zamieszkiwali te same środowiska wiejskie województwa podlaskiego, tj. gminę Zbójna, Krynki i Kleszczele. Dotyczące przemocy wobec osób starszych na wsi (w wieku 60 i więcej lat) realizowano w dwóch etapach. Pierwszy etap dotyczył rozpoznania zjawiska przemocy wobec osób starszych w wybranych celowo trzech środowiskach wiejskich w województwie podlaskim, zróżnicowanych pod względem religijnym i kulturowym. Drugi etap badań to wielokrotne studium przypadków, opisujące w sposób bardziej pogłębiony nadużycia i zaniedbania wobec osób starszych. Wywiad pogłebiony przeprowadzony został z ofiarami przemocy. Badania wśród dzieci i młodzieży zostały przeprowadzone w tych gminach, gdzie realizowano badania nad przemocą w stosunku do osób starszych. Badania dotyczyły postrzegania starości i człowieka starego przez młodsze pokolenie, jak i stosunku młodszego pokolenia do starości i ludzi starych. Uwzględniono także problem postrzegania przemocy w stosunku do ludzi starych. Wybór uczniów nie był przypadkowy, gdyż uzależniony był od wieku, w którym przejawiają oni zdolność do myślenia bardziej logicznego, potrafią brać pod uwagę jednocześnie kilka różnych perspektyw oraz formułować sądy względem otaczającej rzeczywistości społecznej i wychowawczej. W kontekście planowanej strategii oddziaływań pedagogicznych okres między 10 a 16 rokiem życia jest czasem, w którym można najpełniej oddziaływać na osobowość i zachowanie dzieci i młodzieży. W celu znalezienia odpowiedzi na postawione problemy badawcze przyjęte zostały następujące metody badawcze: metoda sondażu diagnostycznego oraz metoda indywidualnych przypadków. Uwzględniając wybrane metody badawcze oraz zasadę postępowania badawczego umożliwiającą jednoczesne posługiwanie się wieloma technikami badawczymi, zastosowane zostały następujące techniki badawcze: ankieta oraz wywiad pogłębiony. Do wyżej wymienionych technik badawczych opracowane zostały, o czym wspomniałam wcześniej, narzędzia badawcze takie jak: kwestionariusz ankiety oraz scenariusz wywiadu pogłębionego, opracowania wyników w badaniach ilościowych posłużono się analizą statystyczną. Natomiast w przypadku badań jakościowych opracowanie rezultatów badań polegało na analizie treści uzyskanego materiału, zebranego materiału empirycznego oraz jego teoriami i koncepcjami przyjętymi w pracy pozwoliła na przedstawienie końcowych wniosków.
The title of dissertation is: "Violence against elderly people in rural areas. Indications for pedagogical interactions". In Poland, the problem of violence against the elderly did not exist to this day many studies. The literature about violence against old people in rural areas is inappreciable. Thesis undertaken in the dissertation assesses the phenomenon of violence against older people living in rural environment, as well as present indications.for pedagogical interactions which favor the formation of sympathetic attitudes towards the older generation. The results refer to the three selected rural communities of Podlaskie voivodeship which are diversified in terms of material, cultural, religious. During the research it were studied violence against elderly people, depending on the inhabited environment, as well as factors that contribute to its formation for pedagogical interactions have been developed on extensive research and contain such content and examples of solutions that can help change the attitudes and behavior of the younger generation towards seniors.subject of the research presented in the dissertation is the phenomenon of violence against the elderly in the rural communities, but its objectives are focused on the evaluation of violence against old people living in selected rural environment of Podlaskie voivodeship. The subject is also involved with obtaining knowledge about the perception of old people and old age from children and young people living in rural environment in the province (or countryside). The hearing also adopted a utilitarian objective, that is to develop guidelines for pedagogical interactions, whose task will be to raise the level of knowledge of children and young people about old age, raise the level of knowledge of violence against elderly people, sensitize them to the problems of the elderly, thus minimizing the risk of violent situation ti them .regard to the object of study and research objectives it were planned two phases of the study: the diagnosis of violence against (or towards) elderly (or old people) and the evaluation of the perception of the elderly by the younger generation. Research included two groups of respondents: elderly (or elderly, or old people)and children and youth. All respondents lived in the same rural environment of Podlaskie voivodesip, in community as: Zbójna, Krynki and Kleszczele.on elder abuse in the country was carried out in two stages The first phase concerned the recognition of violence against the elderly in selected purposely three rural communities in Podlaskie voivodeship, which were diversed in terms of religious and cultural backgrounds. Research were conducted among people aged 60 years and more. The second stage of the research was a multiple case study, describing in more depth abuse and neglect of the elderly. In-depth interview was conducted with victims of violence, among children and adolescents (or youth) have been conducted in those communities where the study was carried out over violence against the elderly. The studies with students attending primary schools and junior high schools from three Podlasie rural areas. There were the same communities that were conducted research on violence against old people. Studies related to the perception of old age and an old people by the younger generation. Studies also concentrated on the perception of violence against the elderly. Selection of students was not accidental, it was dependent on the age at which they exhibit the ability to think more logically, are able to consider several different perspectives, and formulate arguments with respect to the surrounding social and educational reality. In the context of the planned strategy of pedagogical interaction term between 10 and 16 years of age is the time where people can most fully affect the personality and behavior of children and adolescents.order to find answers to the research problems were adopted following test methods: the method of diagnostic survey and the method of individual cases. Including the selected (or chosen) research methods and the principle research procedure that allows the simultaneous use of multiple research techniques have been applied following research techniques: a survey and in-depth interview. For the above-mentioned research techniques have been developed research tools such as a questionnaire and in-depth interview questionnaire.develop the in quantitative research was used statistical analysis. However, in the case of qualitative research the compilation of the results of studies were consisted in analysis of empirical material. analysis of the collected empirical material and its correlation of assumptions and theories and methodological approaches adopted in the work allowed me to present the final conclusions.
Uniwersytet w Białymstoku. Wydział Pedagogiki i Psychologii

Praca doktorska miała na celu wykazanie, że używane w art. 207§1 KK pojęcie „znęca się” ma znacznie węższe znaczenie niż pojęcie „przemocy w rodzinie” zdefiniowane w art. 2 pkt. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie. Błędne jest zatem często w literaturze i publikacjach przedstawianie poglądu, że przemoc w rodzinie jest przestępstwem. Nie ma bowiem w polskim prawie przestępstwa, którego znamiona pokrywałyby się z zakresem definicji przemocy w rodzinie. Dodatkowo praca doktorska wskazuje na posługiwanie się przez sądy rejonowe w orzecznictwie dotyczącym art. 207§1 KK pojęciem konfliktu. W sprawach, w których sprawca zostaje uniewinniony zdarza się, że sądy nazywając relacje łączące strony określają je jako konflikt. Praktyka w ocenie autora pracy jest negatywna. Powoduje bowiem, że sytuacje, które mogą spełniać przesłanki z definicji przemocy w rodzinie są nazywane konfliktem. W dalszej konsekwencji praktyka taka może negatywnie wpływać na ochronę praw osób doznających przemocy, gdyż sprawca będzie miał możliwość powoływania się na ustalenia sądu karnego i wskazywać, że strony pozostają w konflikcie, a nie dochodzi do przemocy w rodzinie. Kolejnym elementem pracy było przedstawienie obowiązującego brzemienia art. 207§1 KK z uwzględnieniem głosów doktryny oraz orzecznictwa w zakresie wykładni pojęcia „znęca się”. W tej części pracy zawarto również statystyki dotyczące skazań z tego artykułu oraz rodzaju orzekanych kar. Osobna część pracy dotyczy opisu badań przeprowadzonych przez autora w roku 2010, a obejmujących analizę akt sądowych spraw prawomocnie zakończonych, a dotyczących art. 207§1 KK. Badania przeprowadzono w 11 sądach rejonowych wybierając jeden sąd z obszaru każdej apelacji mającego siedzibę w mieście, w którym również siedzibę ma sąd apelacyjny. Do badania starano się pozyskać wszystkie prawomocnie zakończone w danym sądzie sprawy z lat 2008 – 2009. Łącznie przebadano 341 spraw. W 21 przypadkach sąd wydał wyrok uniewinniający, z czego w 10 przypadkach w uzasadnieniu wyroku sąd użył określenia konflikt. W żadnym wypadku sąd nie wskazał w jakim znaczeniu używa określenia konflikt oraz nie odniósł się do ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie. Ostatni rozdział pracy został poświęcony zdefiniowaniu używanego w orzecznictwie pojęcia konflikt oraz wskazanie na różnice w znaczeniu określeń konflikt, przemoc w rodzinie, znęcanie. The purpose of this doctoral thesis was to illustrate that the scope of the term “ to mistreat” used in article 207 para 1 of the Criminal Code is in fact narrower than the scope of the term “ violence in the family” as defined in art. 2.2 of Act of 29 July 2005 on counteracting domestic violence. As a consequence the view, which is commonly presented in literature and publications, that violence in the family is a crime is in fact false. The fact is that currently in Polish law there is no offence the constituents of which would be identical to “violence in the family” definition. In addition this doctoral dissertation shows an existence of a trend in regional court decisions mentioning the concept of conflict when relating to art. 207 para 1 cases. Often, when the accused is found not guilty, the court may in fact while defining the relations between the parties refer to the existence of conflict. In the opinion of the author this practice is harmful, because instances where clearly violence in the family occurs are being branded as conflict. As a consequence and in practice persons who fall victim to violence are not protected as the offender can state that in accordance with the judicial decision there was no domestic violence but rather just conflict .

Praca została poświęcona badaniu orzecznictwa sądów powszechnych dotyczącego przestępstwa znęcania się, jako spektakularnego przykładu przemocy wobec osób najbliższych. Tematem pracy jest przyjrzenie się sposobu kształtowania się orzecznictwa sądów powszechnych w tym zakresie, podejścia i ocen dokonywanych przez sądy, zwłaszcza poprzez wymiar kary, czynów polegających na znęcaniu nad osobami najbliższymi, istnienia oraz kształtu polityki karnej sądów w tym zakresie, a także podstaw podejmowania przez sąd decyzji procesowych i ostatecznego kształtu orzecznictwa. Analizie poddano także, czy wymiar sprawiedliwości, a także i organy ściągania mają odpowiednie oprzyrządowanie prawne, w jaki sposób reagują na występującą przemoc, a także, czy współpracują w ramach systemu z innymi organami czy też służbami, realizującymi zadania z zakresu przeciwdziałania przemocy w rodzinie. Praca składa się z dwóch części, teoretycznej i badawczej. W części teoretycznej omówiona została m.in. istota pojęcia i zakres przemocy w rodzinie, symptomatologię przemocy w rodzinie, przegląd dotychczasowych badań naukowych, a także badań statystyczno-kryminologicznych. Dokonany został przegląd aktów prawa międzynarodowego oraz krajowego dotyczących przemocy wobec osób najbliższych oraz ocena regulacji prawa karnego materialnego przez pryzmat tej problematyki. W części badawczej omówione zostały wyniki badań własnych statystyki publicznej oraz akt sądowych dotyczących spraw z art. 207 § 1 k.k. Badania te zostały przedstawione w ujęciu przebiegu postępowania przygotowawczego, rozpoznawczego, wraz z omówieniem polityki karnej sądów w tego rodzaju sprawach oraz postępowania wykonawczego. Nadto badania objęły zagadnienia dotyczące oskarżonego oraz aspekty wiktymologiczne. Celem niniejszej pracy była kryminologiczna ocena orzecznictwa sądów powszechnych w sprawach dotyczących przemocy w rodzinie oraz sformułowanie wniosków dla praktyki wykonawczej i wypracowanie postulatów de lege ferenda.

Głównym celem rozprawy jest całościowa analiza i ocena normatywnego kształtu przestępstwa znęcania się, w tym także w odniesieniu do aspektów przemocy w rodzinie. Realizacja celu badawczego przebiegała z wykorzystaniem zarówno teoretycznych, jak i empirycznych metod badawczych. W części teoretycznej rozprawy przedstawiam przede wszystkim prawno – dogmatyczną analizę przestępstwa znęcania się na gruncie obowiązującego kodeksu karnego oraz analizę zjawiska przemocy w rodzinie z perspektywy innych nauk społecznych. W części empirycznej ukazuję statystyczny obraz przestępstwa znęcania się oraz zjawiska przemocy w rodzinie, w tym także z punktu widzenia opinii społecznej. Poza tym w tej części rozprawy prezentuję wyniki własnych badań aktowych, w sprawach kwalifikowanych o przestępstwo znęcania się. Jako główną hipotezę badawczą przyjmuję pogląd, iż na gruncie prawa karnego przestępstwo znęcania się jest podstawowym instrumentem zwalczania zjawiska przemocy w rodzinie. Rozprawa składa się z dziewięciu rozdziałów: Rozdział I „Przemoc w rodzinie jako zjawisko społeczne”. Rozdział II „Przeciwdziałanie przemocy w rodzinie w świetle dokumentów międzynarodowych”. Rozdział III „Ustawowe znamiona przestępstwa znęcania się typu podstawowego”. Rozdział IV „Ustawowe znamiona przestępstwa znęcania się typu kwalifikowanego”. Rozdział V „Formy stadialne i zjawiskowe przestępstwa znęcania się”. Rozdział VI „Zbieg przepisów ustawy i zbieg przestępstw”. Rozdział VII „Konsekwencje prawno – karne przestępstwa znęcania się”. Rozdział VIII „Przestępstwo znęcania się w świetle danych statystycznych”. Rozdział IX „Przestępstwo znęcania się w świetle wyników badań aktowych”.
The major objective of the dissertation is an overall analysis and assessment of the normative construction of the crime of abuse, including the reference to domestic violence. The research purpose was achieved with the use of both theoretical and empirical research methods. In the theoretical part of the dissertation, I present the legal and dogmatic analysis of abuse against the background of the current penal code and the analysis of domestic violence from the perspective of other social sciences. In the empirical part, I present the statistics of abuse and domestic violence, including the point of view of the general public. Additionally, in this part of the thesis I present the results of my own research into the files of the cases qualified as abuse cases. My main research hypothesis is a statement that according to the penal law, considering abuse a crime is the key instrument of fighting domestic violence. The thesis consists of nine chapters, the first two of which concern domestic violence, while the remaining seven refer to the crime of abuse. Chapter 1 'Domestic violence as a social phenomenon'. Chapter 2 'Counteracting domestic violence in international documents'. Chapter 3 'Statutory features of a crime of basic abuse'. Chapter 4 'Statutory features of abuse as an aggravated felony'. Chapter 5 'The stages of abuse and the forms of accessory liability'. Chapter 6 'The concurrence of the provisions of the act and the concurrence of crimes'. Chapter 7 'Legal and penal consequences of abuse'. Chapter 8 'Abuse and the statistical data'. Chapter 9 'Abuse in the light of the research into the files'.
Wydział Prawa Uniwersytetu w Białymstoku

Niniejsza praca poświęcona jest biografii i dorobkowi pisarskiemu klasyka literatury ukraińskiej Ulany Krawczenko (1860-1947) ze szczególnym uwzględnieniem późnego tzw. przemyskiego okresu jej życia – od roku 1920 do 1947. Literatka jest znana z tego, że jako pierwsza kobieta w dziejach piśmiennictwa ukraińskiego wydała drukiem zbiór własnych wierszy (Prima Vera, 1885). Z wielkim zaangażowaniem wiele lat pracowała też jako nauczycielka w szkołach ludowych. W literaturoznawstwie stereotypowo kojarzy się ją z postacią słynnego ukraińskiego pisarza Iwana Franki, który był przyjacielem i mentorem poetki w latach jej młodości. Wielu krytyków rozpatrywało i nadal rozpatruje twórczość Ulany Krawczenko przez pryzmat jej bliskich relacji z tym wybitnym przedstawicielem literatury ukraińskiej, przez co z pola widzenia znika solidny dorobek pisarki z okresu międzywojennego, zaś w centrum uwagi badaczy pozostaje ten z końca XIX w. Do końca pierwszej dekady XXI w. badania nad późnym okresem życia i twórczości Ulany Krawczenko były utrudnione z braku dostępu do większej części jej prywatnego archiwum, które na skutek skomplikowanych wydarzeń powojennych znalazło się w Archiwum Klasztoru Ojców Bazylianów w Warszawie i do niedawna nie było uporządkowane. Niniejsza praca jest pionierską pod względem wykorzystania licznych nieznanych i nigdy wcześniej nie publikowanych materiałów dotyczących biografii i dorobku literackiego znanej pisarki ukraińskiej. Celem rozprawy doktorskiej jest naświetlenie białych plam w życiorysie klasyka literatury ukraińskiej, a także analiza jej bogatej spuścizny międzywojennej, w tym reinterpretacja jej utworów w kontekście wcześniej niewiadomych szczegółów biografii literatki. W uwagach wstępnych autorka szkicuje tło historyczne i teoretyczne oraz przedstawia założenia metodologiczne. Zastosowano metodę analizy dokumentów osobistych, metodę biograficzną (autobiograficzną), z wykorzystaniem listów, autobiografii, pamiętnika – notesu, luźnych zapisek, notatek, fotografii, ale również ustnych i pisemnych świadectw najbliższych Ułany Krawczenko. Zebrane źródła umożliwiają zastosowanie metody analizy treści, a także metody typologicznej. Pierwszy rozdział przedstawia początki biografii twórczej poetki o mieszanym austriacko-ukraińskim pochodzeniu (nazwisko panieńskie Schneider), pokazuje proces jej dojrzewania światopoglądowego oraz źródła poglądów na misję i zadania pisarza ukraińskiego. Przeanalizowano również wpływ fatalnych wydarzeń w życiu osobistym Ulany Krawczenko (nieudane życie małżeńskie, tragiczna śmierć syna, zabitego w walce o niepodległość Polski z rąk Ukraińca) na tematykę i walory estetyczne utworów literackich tej piewczyni ukraińskiej niepodległości. Rozdział drugi przybliża okoliczności życia pisarki w okresie międzywojennym, kiedy po przejściu na emeryturę zamieszkała ona w Przemyślu. Był to trudny, a zarazem niezwykle twórczy okres jej życia: po niezwykle bolesnych doświadczeniach I wojny światowej znalazła w sobie siły, by zająć się twórczością literacką, w tym uporządkowaniem swojego dotychczasowego dorobku, jak i tworzeniem nowych dzieł. Podkreślono fakt znacznej dysproporcji między liczbą książek, wydanych przez pisarkę w latach młodości oraz w okresie przemyskiej „jesieni życia”, kiedy to Ulana Krawczenko wykazała się niezwykłą aktywnością twórczą. Analizie poddano liczne utwory (poezje, prozę i dramat), które wydane były lub powstały w międzywojniu. Uwagę zwrócono również na działalność publicystyczną i społeczną pisarki, która w latach 20.-30. XX w. była swoistą żywą legendą dla Ukraińców Galicji Wschodniej. Jako pionierka ukraińskiego ruchu kobiecego i członkini wielu organizacji społecznych, była autorką licznych wierszy okolicznościowych i wspomnień z lat młodości. W rozdziale trzecim został przedstawiony ostatni okres życia Ulany Krawczenko – czasy II wojny światowej i pierwszych lat powojennych. Pokazano jak stalinowska machina propagandowa próbowała wykorzystać jej autorytet – jako znanej pisarki ukraińskiej i przyjaciółki Iwana Franki – dla swoich celów. Na podstawie materiałów archiwalnych zrekonstruowano ostatnie lata życia pisarki, kiedy powojenne władze komunistyczne postanowiły deportować ją z Polski do ZSRR. Naświetlono także fakt, dlaczego leciwej literatce udało się uniknąć wysiedlenia z Przemyśla. Dodatkowym walorem pracy – poza analizą literaturoznawczą, jest wprowadzenie do obiegu naukowego zupełnie nieznanych dotychczas dokumentów osobistych Ulany Krawczenko, które posłużyć mogą jako materiał źródłowy do kolejnych badań zarówno biograficznych (nie tyle samej pisarki, co osób ją otaczających), literaturoznawczych, społeczno-kulturowych, historycznych i innych. W aneksie rozprawy doktorskiej zostały umieszczone nigdy wcześniej nie publikowane listy wysłane do Ulany Krawczenko przez znanych ukraińskich literatów, redaktorów oraz działaczy społecznych. W zakończeniu podsumowano wnioski pracy. Według autorki, aktywność i dorobek Ulany Krawczenko z późnego okresu życia przeczą jej stereotypowemu obrazowi na którym przedstawia się ją jako satelicki fenomen Iwana Franki. Bogata i różnorodna międzywojenna twórczość literacka pisarki z Przemyśla, jej działalność społeczna oraz barwna biografia zasługują na większą uwagę tak na Ukrainie jak i w Polsce.
This work is devoted to the biography and writings of the classic of Ukrainian literature, Ulana Kravchenko (1860-1947), with particular emphasis on the late of the Przemyshl period of her life – from 1920 to 1947. The writer is known for being the first woman in the history of Ukrainian literature to publish a collection of her own poems (Prima Vera, 1885). She also worked as a teacher in folk schools for many years. In literature, she is stereotypically associated with the figure of the famous Ukrainian writer Ivan Franko, who was a poetess' friend and mentor in her youth. Many critics have considered and still consider the work of Ulana Kravchenko through the prism of her close relations with this outstanding representative of Ukrainian literature, that disappears from the field of view of the writer's solid output from the interwar period, while the focus of researchers remains from the end of the 19th century. Until the end of the first decade of the 21st century, research on the late period of life and work of Ulana Kravchenko was hampered by the lack of access to most of her private archive, which due to complicated post-war events was found in the Archives of the Basilian Monastery in Warsaw and until recently was not ordered. This work is a pioneer in the use of numerous unknown and never published materials on the biography and literary output of a well-known Ukrainian writer. The goal of the doctoral dissertation is to illuminate the white spots in the biography of a classic of Ukrainian literature, as well as to analyse her rich interwar heritage, including reinterpreting her works in the context of previously unknown details of the literary biography. In the introductory remarks, the author sketches historical and theoretical background and presents methodological assumptions. The method of analysing personal documents, the biographical (autobiographical) method was used, using letters, autobiography, diary – notebook, loose notes, notes, photographs, but also oral and written testimonies of the closest to Ulana Kravchenko. The collected sources enable the use of content analysis methods as well as typological methods. The first chapter presents the beginnings of the creative biography of the poetess of mixed Austrian-Ukrainian descent (maiden name Schneider), shows the process of her ideological maturation and sources of views on the mission and tasks of the Ukrainian writer. The impact of fatal events in the personal life of Ulana Kravchenko (unsuccessful marital life, the tragic death of her son killed in the fight for Poland's independence at the hands of an Ukrainian) on the subject and aesthetic values of the literary works of this Ukrainian independence girl was also analysed. The second chapter introduces the writer's circumstances in the interwar period, when she moved in Przemyshl after she retired. It was a difficult and unusually creative period of her life: after the extremely painful experiences of the First World War, she found strength to engage in literary work, including the organization of her previous achievements, as well as the creation of new works. The fact of significant disproportion between the number of books published by the writer in her youth and during the Przemyśl 'autumn of life' was emphasized, when Ulana Kravchenko showed an extraordinary creative activity. Numerous works (poetry, prose and drama) that were published or created in the interwar period were analysed. Attention was also paid to the writer's journalistic and social activity, which was in the 1920s-30s. The twentieth century was a kind of living legend for the Ukrainians of Eastern Galicia. As a pioneer of the Ukrainian women's movement and a member of many social organizations, she was the author of numerous occasional poems and memories of her youth. The third chapter presents the last period of Ulana Kravchenko's life – the times of World War II and the first post-war years. It was shown how the Stalinist propaganda machine tried to use her authority – as a well-known Ukrainian writer and a friend of Ivan Franko – for their purposes. Based on archival materials, the writer's last years of life were reconstructed when the post-war communist authorities decided to deport her from Poland to the USSR. The fact that the old writer managed to avoid being expelled from Przemyśl was also highlighted. An additional advantage of the work – apart from literary analysis, is the introduction into the scientific circulation of completely unknown personal documents of Ulana Kravchenko, which can be used as a source material for further biographical (not only the writer's research, but surrounding persons), literature, socio-cultural studies, historical and others. The annex to the doctoral dissertation includes previously not published letters sent to Ulana Kravchenko by well-known Ukrainian writers, editors and social activists. Finally, the conclusions of the work were summarized. According to the author, the activity and achievements of Ulana Kravchenko from a late period of life contradict her stereotypical image in which she is portrayed as the satellite phenomenon of Ivan Franko. The rich and diverse inter-war literary output of the writer from Przemyśl, her social activities and colourful biography deserve more attention both in Ukraine and Poland.

Przedmiotem dysertacji jest proces transferu technologii w przedsiębiorstwach przemysłu spożywczego. Inspiracją do podjęcia badań będących przedmiotem tej pracy było przeświadczenie, że transfer technologii jest głównym czynnikiem wzrostu gospodarczego, a jego wybór ma kluczowe znaczenie dla rozwoju firmy. W pracy tej oprócz szerokich studiów literaturowych oraz wtórnych danych statystycznych GUS oraz US województwa łódzkiego, w części empirycznej pracy wykorzystano szereg danych pierwotnych uzyskanych w badaniach w ramach projektu "Stworzenie narzędzi do monitorowania innowacyjności regionu łódzkiego, z wykorzystaniem procesu przedsiębiorczego odkrywania na potrzeby aktualizacji RIS LORIS 2030". Autor był członkiem zespołu badawczego i realizatorem 25 wywiadów stanowiących podstawowy pakiet pierwotnych danych wykorzystanych w części empirycznej. Badania te, a także prowadzone w ramach tego projektu badania ankietowe 120 przedsiębiorstw, pozwoliły na poszukanie uogólnionych sądów, praw i reguł występujących w gospodarce, możliwe dzięki zastosowaniu metod analogicznych do metody analizy przypadku. Ich wyniki stanowiły założenia modelu transferu technologii w przedsiębiorstwach produkcji artykułów spożywczych integrującego kolejne fazy procesu badań nad technologiami z procesem uruchomienia produkcji i powiązanie tych działań z procesami inwencji w zakresie wyboru technologii, jej komercjalizacji oraz współpracy z otoczeniem naukowo-badawczym i biznesowym. Analiza wyników badań oraz relacji ukazanych w modelu integracji techniki i organizacji procesu transferu technologii w przemyśle produkcji artykułów spożywczych i warunkach w jakich przedsiębiorstwa tego przemysłu funkcjonują w województwie łódzkim, były podstawą do sformułowanie szeregu wniosków. Wnioski te stanowią odpowiedź na postawione w tej pracy pytania badawcze oraz są podstawą weryfikacji hipotez badawczych.

W ramach rozprawy doktorskiej została przeprowadzona analiza przepisów polskiego prawa ukierunkowanych na przeciwdziałanie przemocy w pracy. Dodatkowo, autor rozprawy przedstawił kluczowe informacje dotyczące prewencyjnych regulacji przyjętych przez zagranicznych legislatorów, co pozwoliło na udzielenie odpowiedzi na pytanie czy polskie standardy ochrony prawnej przed przemocą w pracy zapewniają porównywalny poziom ochrony, jaki został przyjęty przez zagranicznych ustawodawców. Przepisy polskiego prawa zostały również ocenione przez pryzmat konwencji Międzynarodowej Organizacji Pracy nr 190 dotyczącej walki z przemocą i molestowaniem w świecie pracy.

The contemporary art seems to transform violence into kind of a critical gesture that engages aesthetic relations. In this text, we will try to explore - based on the example of the key representative of contemporary British art: Damien Hirst - how contemporary art re-assimilates this debate by forcing the viewer to a radical experience in which the shock, sensation becomes the moment of a certain critical intelligence. Confrontation with the work of art thus opens the space of a "productive paradox" in which the sensation becomes intelligence. Contemporary artists, must confront with this paradox of contemporary art. At the same time, it is more and more clearly visible that the category of violence gained a privileged place in contemporary aesthetics. The aestheticization of violence carried out mainly by the media is thus a challenge to the autonomy of art and the function of the work of art itself. In the presented work, we try to reconstruct the representation of violence in the mainstream art. We decided to do this by analyzing the works of the British artist Damien Hirst, representative of the movement referred to as Young British Artists. The choice of Hirst is motivated not only by the fact that at least once he publicly drew attention to the visual nature of terrorism, but also because of the way in which Hirst has transformed violence into the basic modus operandi of his work; his theory as well as artistic praxis.

Streszczenie Zadaniem niniejszej dysertacji doktorskiej jest przybliżenie historii rozwoju firmy zegarmistrzowskiej Gustav Becker, która funkcjonowała w XIX i XX wieku. Ponadto opierając się działalności założyciela firmy, którym był Gustav Becker postaram się przybliżyć charakterystyczne cechy branży oraz kierunki jej rozwoju w omawianym okresie. Cezura czasowa nie został sztywno określona, a zabieg ten został poczyniony umyślnie. Zabieg ten zastosowany został z uwagi na fakt naszkicowania procesu rozwoju zegarmistrzostwa na przestrzeni dziejów. Ponadto dodatkowym atutem pracy jest również posłużenie się graficzną formą, która z pewnością pomoże lepiej zilustrować poruszane kwestie. Praca poprzez przekrojową analizę firmy Gustav Becker obrazuje również branżę zegarmistrzowską jak i konkurencyjne firmy, dzięki którym można było posłużyć się analizą porównawczą. Podczas badań nad dysertacją doktorska analizą objęta została szeroko rozumiana literatura o charakterze interdyscyplinarnym. Ponadto zwróciłem również uwagę na dotychczasowy stan badań, gdzie znajduje się wolne pole do badań odnośnie dogłębnej analizy prezentowanego tematu. Tym samym zamierzam niniejszą pracą wypełnić ten obszar. Dysertacja została podzielona na rozdziały, tak by każdy z nich odnosił się do najważniejszych wydarzeń w biografii Gustava Beckera jak i dziejów firmy. Co znacząco wpłynie na dogłębną analizę tematu oraz pozwoli odpowiedzieć na postawione pytania badawcze. W pierwszym rozdziale będziemy mieli możliwość zapoznać się z krótkim zarysem rozwoju zegarmistrzostwa, który wprowadzi nas w historię branży zegarmistrzowskiej. Ponadto będę się również koncentrować na rodzinie Beckerów, gdzie najistotniejszą częścią będzie okres, w którym młody Gustav zdobywał doświadczenie w branży. Pozwoli to tym samym przybliżyć dotychczas nieznane elementy biograficzne z życia Gustava Beckera. W drugim rozdziale przeanalizuję początki firmy Beckera oraz zarysuję warunki gospodarcze, w momencie powstawania pierwszej fabryki. Uwagę zwrócę również na wydarzenia, które miały bardzo istotny wpływ na dalsze losy firmy. Kolejny rozdział przedstawiający losy fabryki już po śmierci założyciela, był etapem samodzielnego działania oraz walki z trudnym rynkiem i konkurencją. W rozdziale tym poruszone zostały istotne kwestie konkurencji „wewnętrznej”, która wyrosła na fundamentach firmy Gustav Becker. Rozdział czwarty, jest swego rodzaju końcem i początkiem nowej „ery”. Kiedy to firmy poprzez porozumienia i połączenia staje się w 1899 roku wielkim przedsiębiorstwem Vereinigte Freiburger Uhrenfabriken Aktiengesellschaft inkl. vormals Gustav Becker. Istotną częścią tego jak i pozostałych rozdziałów będzie analiza dokumentów archiwalnych. Pozwoli nam to przyjrzeć się poszczególnym wydarzeniom, oraz jak były one odbierane przez ówczesnych włodarzy firmy, gdyż popularnym było odnotowywanie wszelkich zmian na różnego rodzaju notatkach. Dodatkowo zachowane dokumenty odnoszą się również do finansów firmy, co pozwoli nam zwrócić uwagę na pewne wydarzenia historyczne, które miały wpływ na kondycję przedsiębiorstwa. Kolejnym kluczowym elementem w branży zegarmistrzowskiej była polityka, która odgrywała nie mała rolę. Była nieodłącznym czynnikiem dla rozwoju gospodarki. Ponadto poruszone zostaną również kwestie zatrudnienia i warunków pracy kobiet w zakładach zegarmistrzowskich jak i wynagrodzenia za wykonywaną pracę. Istotny rozdział zatytułowany Osiągnięcia firmy w latach 1850-1930, który pozwoli nam bliżej zobrazować historię rozwoju „marki” Gustav Becker poprzez analizę w wystawach światowych. Gdzie firma prezentowała swoje produkty oraz rywalizowała na arenie międzynarodowej. Tym samym wychodząc daleko poza rynek lokalny. Rywalizacja na arenie międzynarodowej pozwoliła dotrzeć do odbiorców na całym świecie, a produkty firmy tym samym zyskały również rozpoznawalność. Jednak działaniem takim firma zwróciła również na siebie uwagę silnej konkurencji co było dość zauważalne w XX wieku, a efektem końcowym był nawiązanie nierównej współpracy z firmą Junghans. W pracy odnoszę się często do analizy porównawczej odnośnie konstrukcji czasomierzy jak i historii zegarów. Natomiast na podstawie załączonych ilustracji staram się wyeksponować poszczególne zmiany, rozwiązania czy trendy, które miały istotny wpływ na dalszy rozwój czasomierzy w omawianym okresie. Dodatkową częścią pracy jest załączony do niej katalog produktów Firmy Gustav Becker. Jest on istotnym elementem całej pracy, gdyż dzięki niemu mamy możliwość przyjrzenia się produktom jak ofercie przedsiębiorstwa skierowanej do klienta. Tego typu materiały wydawane przez różne firmy niestety zachowały się do czasów współczesnych w znikomej ilości. Tym samym uważam, iż koniecznym było dołączenie wspomnianego katalogu do niniejszej pracy. Zakończenie mojej pracy doktorskiej zawiera przedstawienie analizy poruszanych zagadnień oraz zaprezentowanie otrzymanych wyników badań. Sama historia opisywanego przedsiębiorstwa osadzona była w burzliwym okresie XIX i XX wieku i to zarówno w ujęciu politycznym jak i gospodarczym . Tym samym miał to zasadniczy wpływ na rozwój całej branży zegarmistrzowskiej.

W dzisiejszych czasach przykład „logiki asocjacyjnej” daje ogromny impuls do rozwoju sztucznej inteligencji. Ten przykład upraszcza zasadę działania ciężkich urządzeń zrobotyzowanych w przedsiębiorstwie w trybie offline i tworzy zasadę działania, która wykorzysta każdą kroplę informacji napływającą do systemu i podejmie właściwy krok w rozwiązywaniu problemów, które mogą się pojawić. Badanie dotyczy branży tworzenia jednostek nanoelektronicznych przeznaczonych do wdrożenia urządzenia procesora neuronowego, będącego platformą sprzętową sieci neuronowych i złożonej architektury biomorficznej, np. symulującej pracę kolumny korowej mózgu.