To see the other types of publications on this topic, follow the link: Przestrzenne.
Journal articles on the topic 'Przestrzenne'
Create a spot-on reference in APA, MLA, Chicago, Harvard, and other styles
Consult the top 50 journal articles for your research on the topic 'Przestrzenne.'
Next to every source in the list of references, there is an 'Add to bibliography' button. Press on it, and we will generate automatically the bibliographic reference to the chosen work in the citation style you need: APA, MLA, Harvard, Chicago, Vancouver, etc.
You can also download the full text of the academic publication as pdf and read online its abstract whenever available in the metadata.
Browse journal articles on a wide variety of disciplines and organise your bibliography correctly.
1
Duć-Fajfer, Olena. "«Заспівати свою пісню на своім подвірю». Достоменніст простору/достоменніст в просторі." Rocznik Ruskiej Bursy 17 (December 26, 2021): 59–80. http://dx.doi.org/10.12797/rrb.17.2021.17.02.
Full textAbstract:
„Zaśpiewać swoją pieśń na swoim podwórzu” – tożsamość (w) przestrzeni
W artykule ujęte zostały kwestie dynamicznej relacji przestrzenno-tożsamościowej w kontekście destrukcji łemkowskiej przestrzeni etnicznej po wysiedleniach lat 1945-1947. W pierwszej części nakreślone zostało tekstualne wyrażanie się symbiozy, konsolidowania łemkowskiego świata wspólnotowego przez wartości i symbole przestrzenno-pejzażowe, mające cechy archetypiczne. Następnie rozpoznany i wskazany został mechanizm mitu reinwencyjnego, który dąży do ocalenia mocy przestrzeni ojczystej poprzez skontrastowanie jej z przestrzenią obcą z zastosowaniem podziału sacrum- -profanum. Powolne wyczerpywanie się tego mechanizmu w świecie odczarowanym wprowadza do symbolicznego uniwersum coraz więcej obrazów przestrzeni pragmatycznej. Mechanizm mitu uaktywnia się natomiast w rytualnej migracji kolistej, która łączy rozbity świat łemkowski poprzez celebrowanie dorocznych rytuałów/ świąt wspólnotowych ustanawiających nowe sensy przestrzenne. Termin „nowe” nie oznacza ich oderwania od tożsamości przestrzeni i tożsamości przestrzennej bazowej dla łemkowskiej podmiotowości. W części drugiej zasygnalizowany został wpływ czynnika przestrzennego na tożsamość językową Łemków. W oparciu o dane statystyczne, korzystanie z praw językowych oraz zaobserwowane postawy i praktyki językowe wysunięta została teza o zasilaniu przez rodzime wartości przestrzenne mechanizmów i działań rewitalizacyjnych w zakresie języka łemkowskiego.
2
Lamprecht, Mariusz. "Ubóstwo w Łodzi. Ujęcie przestrzenne." Space – Society – Economy, no. 31 (September 21, 2020): 61–81. http://dx.doi.org/10.18778/1733-3180.31.04.
Full textAbstract:
Artykuł poświęcony jest przestrzennemu wymiarowi ubóstwa w Łodzi. Podstawą przeprowadzonych analiz są dane Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w Łodzi, zawierające informacje o rozmieszczeniu zasiłkobiorców, zagregowane przestrzennie do poziomu kwartałów. Zmienność przestrzenną poziomu ubóstwa badano za pomocą wskaźnika lokalizacji oraz lokalnej statystyki Morana (LISA). Wyniki badań pozwoliły wskazać wyraźny wzorzec przestrzenny manifestujący się w postaci podwyższonego poziomu ubóstwa w centrum Łodzi. Wyróżniono także szereg klastrów, tj. skorelowanych przestrzennie kwartałów o wysokim udziale zasiłkobiorców oraz towarzyszące im obszary wysokich kontrastów analizowanego zjawiska.
3
Biłozor, Andrzej, Małgorzata Renigier-Biłozor, and Natalia Julia Zielińska. "PRZESTRZENNE I SPOŁECZNO-GOSPODARCZE SKUTKI BUDOWY DROGI EKSPRESOWEJ S7 NA ODCINKU OLSZTYNEK – NIDZICA WRAZ Z OBWODNICĄ OLSZTYNKA W CIĄGU DROGI EKSPRESOWEJ S51 – STUDIUM NA PRZYKŁADZIE WSI SUDWA." Acta Scientiarum Polonorum Administratio Locorum 16, no. 1 (May 6, 2018): 5–17. http://dx.doi.org/10.31648/aspal.3.
Full textAbstract:
Rozwój transportu samochodowego przyczynił się do budowy nowoczesnej infrastruktury drogowej. Planowanie nowych dróg, szczególnie szybkiego ruchu, wywiera jednak znaczący wpływ na strukturę przestrzenną terenów niezurbanizowanych. Przeprowadzenie tak dużego przedsięwzięcia, którym jest budowa nowej drogi ekspresowej, pociąga za sobą wiele trwałych skutków dotyczących zarówno przestrzeni, środowiska, jak i aspektów społecznych i gospodarczych. Gospodarowanie przestrzenią na obszarach wiejskich wymaga kompleksowego ujęcia elementów struktury przestrzennej z uwzględnieniem wszystkich czynników społecznych, gospodarczych i przyrodniczych. W artykule przedstawiono przestrzenne oraz społeczno-gospodarcze skutki budowy drogi ekspresowej S7 na odcinku Olsztynek – Nidzica wraz z obwodnicą Olsztynka w ciągu drogi ekspresowej S51 na przykładzie wsi Sudwa. Badania dotyczyły analizy stanu władania i użytkowania gruntów oraz rozdrobnienia i rozproszenia gruntów indywidualnych. Oceniono również wpływ wybudowanej drogi ekspresowej na strukturę przestrzenną wsi Sudwa oraz strukturę przestrzenną gruntów wybranego gospodarstwa. Społeczno-gospodarcze skutki budowy drogi określono na podstawie przeprowadzonych badań sondażowych wśród mieszkańców wsi Sudwa i okolic.
4
Olszewski, Marcin. "Bliskość przestrzenna jako determinanta współpracy uczelni wyższych i przedsiębiorstw sektora usługowego – studium empiryczne." Studies of the Industrial Geography Commission of the Polish Geographical Society 34, no. 1 (March 30, 2020): 49–61. http://dx.doi.org/10.24917/20801653.341.4.
Full textAbstract:
Problematyka uwarunkowań współpracy uczelni i przedsiębiorstw budzi coraz większe zainteresowanie. Wynika to z faktu, że z jednej strony istnieją duże oczekiwania związane z efektami kooperacji, np. w formie wzrostu innowacyjności, a z drugiej strony, szczególnie w przypadku przedsiębiorstw usługowych, zakres współpracy jest nadal niewielki. Do istotnych czynników mających wpływ na nawiązanie współpracy należy bliskość przestrzenna. Dzięki osobistym kontaktom i efektywnej komunikacji opartej na zaufaniu mały dystans przestrzenny ułatwia transfer złożonej i nieskodyfikowanej wiedzy akademickiej. Celem artykułu jest identyfikacja roli bliskości przestrzennej jako determinanty współpracy uczelni i przedsiębiorstw. Osiągnięcie tego celu wymagało przeprowadzenia badania empirycznego na próbie 383 losowo wybranych przedsiębiorstw. Uzyskane wyniki wskazują, że związek między bliskością przestrzenną a skalą i intensywnością współpracy jest niejednoznaczny. Z uczelniami współpracują najczęściej przedsiębiorstwa zlokalizowane najbliżej i najdalej w stosunku do ośrodków akademickich. Bliskość przestrzenna sprzyja natomiast intensyfikacji współpracy. Praca poszerza rozumienie bliskości przestrzennej jako determinanty współpracy, dzięki uwzględnieniu w analizie nie tylko bezpośredniego wpływu dystansu na podejmowanie i intensywność współpracy, ale także przez identyfikację przestrzennego zróżnicowania sposobów, motywów i efektów zaangażowania się przedsiębiorców we współpracę z uczelniami.
5
Stryjakiewicz, Tadeusz, Robert Kudłak, Jędrzej Gadziński, Bartłomiej Kołsut, Wojciech Dyba, and Wojciech Kisiała. "Czasoprzestrzenna analiza rynku nowych samochodów osobowych w Polsce." Studies of the Industrial Geography Commission of the Polish Geographical Society 31, no. 3 (September 27, 2017): 64–79. http://dx.doi.org/10.24917/20801653.313.5.
Full textAbstract:
Celem artykułu jest próba czasowej i przestrzennej analizy rynku nowych samochodów osobowych w Polsce (zakupionych przez indywidualnych użytkowników), wykorzystującej różnorodny aparat metodologiczny. Analiza ta obejmuje trzy główne grupy problemów: -ogólną charakterystykę rynku samochodów osobowych w Polsce w wymiarze czasowym i przestrzennym, –identyfikację czynników wpływających na sprzedaż nowych samochodów osobowych klientom indywidualnym oraz ich przestrzenne zróżnicowanie, –wyróżnienie różnych typów zmienności popytu na nowe samochody osobowe w wymiarze przestrzennym i prognozowanie przyszłego popytu. Na podstawie przeglądu literatury zidentyfikowano czynniki, które mogą wpływać na wielkość popytu na samochody, a następnie określono ich rolę za pomocą modeli ekonometrycznych. Regresja wielokrotna wykazała, że na wielkość efektywnego popytu na nowe samochody w Polsce w latach 2008–2015 największy wpływ miały: poziom dochodów konsumentów, uwarunkowania demograficzne, poziom rozwoju lokalnego oraz poziom nasycenia rynku. Dalsze analizy dokonane za pomocą lokalnych modeli geograficznie ważonej regresji ujawniły ogólne trendy przestrzenne oddziaływania zidentyfikowanych czynników. W ostatnim etapie badań za pomocą analizy harmonicznej dokonano próby typologii powiatów z punktu widzenia zmienności popytu na nowe samochody osobowe oraz estymacji przyszłego popytu.
6
Zysk, Elżbieta, and Patrycja Wawrowska. "INSTRUMENTY PLANISTYCZNE – KREOWANIE POLITYKI PRZESTRZENNEJ W ODNIESIENIU DO ZABUDOWY JEDNORODZINNEJ I WIELORODZINNEJ W WYBRANYCH GMINACH PODMIEJSKICH OLSZTYNA." Acta Scientiarum Polonorum Administratio Locorum 17, no. 1 (March 30, 2018): 87–100. http://dx.doi.org/10.31648/aspal.475.
Full textAbstract:
W ostatnich dziesięcioleciach podmiejskie obszary wiejskie zmieniają swój charakter, dotyczy to głównie ich funkcji rolniczej, którą zastępuje funkcja mieszkaniowa. Czynniki społeczne, ekonomiczne i przestrzenne oddziałują na transformację tych terenów. W istotny sposób na obszary wiejskie wpływają migracje ludności z miasta na obszary wiejskie gmin podmiejskich. Prezentowany artykuł ma na celu wskazanie problemu, który dotyka większość gmin podmiejskich w Polsce: przyrost ludności pociąga za sobą zmiany w zagospodarowaniu przestrzeni. Polityka przestrzenna stosowana przez władze samorządowe stara się sprostać napływowi potencjalnych mieszkańców. Gminy podmiejskie, jeśli mogą (posiadają tereny atrakcyjne do zamieszkania), przekształcają przestrzeń dotychczas użytkowaną jako rolnicza na tereny z przeznaczeniem pod zabudowę mieszkaniową za pomocą miejscowych planów zagospodarowaniu terenu oraz decyzji o warunkach zabudowy. Do badań wytypowano dwie gminy podmiejskie – Dywity i Stawigudę. Analiza dotyczy instrumentów planistycznych w zakresie zabudowy jednorodzinnej i wielorodzinnej: studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania terenu, miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego oraz decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu.
7
Dyba, Wojciech. "Klastry meblarskie na tle struktury przestrzennej przemysłu meblarskiego w Polsce." Studies of the Industrial Geography Commission of the Polish Geographical Society 31, no. 1 (March 29, 2017): 38–51. http://dx.doi.org/10.24917/20801653.311.3.
Full textAbstract:
Przemysł meblarski to ważna gałąź polskiej gospodarki, a meble w 2016 roku były jednym z trzech głównych produktów eksportowanych z Polski (obok samochodów i komponentów branży motoryzacyjnej oraz artykułów spożywczych). Celem artykułu jest przedstawienie wyników badań nad strukturą przestrzenną przemysłu meblarskiego w Polsce, ze szczególnym uwzględnieniem klastrów. Klastry rozumiane są dwojako: jako przestrzenne skupienia (koncentracje) firm meblarskich i zatrudnienia w me- blarstwie, jak również jako sformalizowane porozumienia: inicjatywy i organizacje klastrowe zrzeszające podmioty branży meblarskiej na pewnym obszarze. Analizę przeprowadzono z wykorzystaniem zarówno metod wskaźnikowych (iloraz lokalizacji, wskaźnik koncentracji Florence’a), jak i metod klasycznie stosowanych w geografii ekonomicznej oraz metod ekonometrii przestrzennej – lokalnych związków przestrzen- nych stanowiących terytorialne rozwinięcie tzw. autokorelacji przestrzennej. Wyniki badania wskazują ponadprzeciętną – w stosunku do innych branż przemysłu – koncentrację przestrzenną przemysłu meblarskiego w Polsce: na poziomie regionalnym i subregionalnym (powiatowym, np. w południowej i środkowej Wielkopolsce oraz w zachodniej części województwa warmińsko-mazurskiego). Inicjatywy i organizacje klastrowe są rozmieszczone na terenie siedmiu województw, nie tylko na tych obszarach, w których wystę- pują klastry – skupienia firm meblarskich. Szczegółowa analiza zrzeszonych w nich przedsiębiorstw oraz ich funkcjonowania pozwala jednak stwierdzić, że jakkolwiek zatrudnienie w trzech największych klastrach stanowi ok. 20% zatrudnienia w kraju, w meblarskich inicjatywach i organizacjach klastrowych zrzeszonych jest mniej niż 1% firm obejmujących niespełna 1% wszystkich osób zatrudnionych w meblarstwie w Polsce.
8
Kossowski, Tomasz M. "Wybrane zagadnienia modelowania matematyczno-statystycznego struktur i procesów przestrzennych." Rozwój Regionalny i Polityka Regionalna, no. 50 (October 15, 2020): 159–74. http://dx.doi.org/10.14746/rrpr.2020.50.09.
Full textAbstract:
Niniejsze opracowanie jest przeglądem wybranych zagadnień z zakresu modelowania matematyczno-statystycznego struktur i procesów przestrzennych. Ogólny charakter tego artykułu obejmuje dyskusję nad podstawowymi pojęciami, takimi jak: układ przestrzenny, struktura przestrzenna, proces przestrzenny, i ich wzajemnymi relacjami. Następnie definiowany jest w sposób ogólny (stochastyczny) proces przestrzenny i jego składniki, ze szczególnym uwzględnieniem reprezentacji struktury przestrzennej. Artykuł omawia sposób budowy modelu stochastycznego procesu przestrzennego, analizując jednocześnie najważniejsze problemy pojawiające się na etapie jego specyfikacji, estymacji i weryfikacji. Uwypuklono również wkład poznańskich geografów w rozwiązywanie problemów teoretycznych związanych z modelowaniem struktur i procesów przestrzennych.
9
Zuziak, Zbigniew. "Węzły miejskości a modele przestrzenne struktur miejskich. Z notatek nt. synergii w urbanistycznych konstrukcjach śródmieść." Budownictwo i Architektura 17, no. 3 (December 10, 2018): 107–29. http://dx.doi.org/10.24358/bud-arch_18_173_08.
Full textAbstract:
Artykuł dotyczy roli miejsc węzłowych w planistycznych modelach przestrzennej struktury miasta. Wiodący temat monografi i, czyli: problem synergii w teorii architektury i urbanistyki, jest tu rozważany w kontekście problemu dezintegracji przestrzeni urbanistycznej badanych miast. Akcent położono na współczesne kwestie modelowania struktur tworzących śródmiejskie rdzenie obszarów metropolitalnych. Po krótkim wprowadzeniu do zagadnień synergetyki w urbanistyce oraz przeglądzie modeli struktur miejskich w teorii i praktyce urbanistycznej w Polsce, autor prezentuje modelowe interpretacje stosowane w planach zagospodarowania przestrzennego i studiach uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego sporządzonych dla Krakowa w ostatnim półwieczu. Na tym tle przedstawia rozwiązania modelowe opracowane w ramach projektu badawczego wykonanego ostatnio na zlecenie Urzędu Miasta Krakowa przez zespół z Politechniki Krakowskiej. W modelu tym uwagę skupiono na węzłach mobilności, które dzięki odpowiedniemu uformowaniu przestrzeni publicznej przejmują funkcje węzłów miejskości. Identyfi kacja tej kategorii miejsc węzłowych, ich typologia i ocena potencjału strukturotwórczego tych miejsc, to istotne składowe procedur badawczych opisywanego modelu. Zasada synergii oznacza w tym przypadku, że wzdłuż śródmiejskich korytarzy transportu publicznego będących również głównymi elementami sieciowej konstrukcji urbanistycznej należałoby skupiać strategiczne projekty miejskie. W podsumowaniu zaproponowano, aby prezentowaną koncepcję metodologiczną potraktowano jako punkt wyjścia do badań porównawczych na temat zmian strukturalnych w przestrzeni śródmiejskiej polskich miast pełniących metropolitalnych.
10
Churski, Paweł. "Wprowadzenie." Rozwój Regionalny i Polityka Regionalna, no. 52 (December 30, 2020): 5–9. http://dx.doi.org/10.14746/rrpr.2020.52.01.
Full textAbstract:
Przedstawiamy Państwu numer 52 czasopisma „Rozwój Regionalny i Polityka Regionalna” przygotowywanego przez Wydział Geografii Społeczno-Ekonomicznej i Gospodarki Przestrzennej Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Stanowi on czwarty zeszyt serii poświęconej wyzwaniom rozwojowym naszego regionu. Dostrzegając niedostatek aktualnych opracowań dotyczących problemów społecznych i ekonomicznych Wielkopolski, Redakcja, przy aprobacie wówczas Rady Instytutu Geografii Społeczno-Ekonomicznej i Gospodarki Przestrzennej Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, postanowiła, że począwszy od 2016 r. każdy czwarty w danym roku zeszyt naszego czasopisma będzie miał charakter tomu zbierającego wyniki badań regionalnych odnoszących się do naszego województwa. Zakładamy, że podjęta inicjatywa przyczyni się do powstania cennego poznawczo zbioru wyników analiz, których zakres przestrzenny będzie dotyczył województwa wielkopolskiego. W numerze tym zebraliśmy aż 15 artykułów, których problematyka obejmuje zróżnicowanie przestrzenne rozwoju społeczno-gospodarczego Wielkopolski, zagadnienia osadnicze i demograficzne regionu, czynniki lokalizacji działalności przemysłowej, zróżnicowanie działalności rolniczej, wyzwania środowiskowe oraz możliwości wykorzystania turystycznego zasobów środowiskowych i kulturowych województwa.
11
Śliwa, Aleksandra. "O architektonice przestrzeni. Struktura przestrzenna term w Vals." BUILDER 288, no. 7 (June 30, 2021): 70–73. http://dx.doi.org/10.5604/01.3001.0014.9469.
Full textAbstract:
Celem badań jest wyodrębnienie czynników architektonicznych kształtujących systemy przestrzenne poparte przykładem term w Vals Petera Zumthora. Esencjonalna analiza zmian w postrzeganiu zjawiska architektury wskazuje na istotność pojęcia architektoniki autorstwa Immanuela Kanta implikującego determinujące znaczenie relacji po między elementami systemów przestrzennych. Architektoniczny – identyfikowany powszechnie jako pochodny słowa architektura, jest wieloznacznym określeniem, wielokrotnie nadużywanym przez samych architektów. Architektoniczny – pochodny pojęcia architektonika staje się czytelnym określeniem bazującym na precyzyjnej podstawie semantycznej. Punktem wyjścia dla badań tego, co w architekturze jest istotnie architektoniczne, a więc systemowe, jest założenie, że każda wydzielona przestrzeń, wraz z otaczającym ją kontekstem, stanowi intencjonalnie regulowany system – systemy przestrzenne są zaś ramami dla odbywających się w nich zdarzeń. Stąd architektoniczny – to taki, który kształtuje relacje pomiędzy elementami systemów przestrzennych, a w następstwie – zachodzące w nich zdarzenia.
12
Gołąb-Korzeniowska, Monika. "Rozwój przestrzenny małego miasta – forma miejska czy podmiejska przykład Słomnik." Space – Society – Economy, no. 17 (September 30, 2016): 29–47. http://dx.doi.org/10.18778/1733-3180.17.02.
Full textAbstract:
Artykuł koncentruje się na zagadnieniach formy małego miasta, której ewolucja jest determinowana wprowadzaniem ustaleń miejscowego planu. Badania aktualnego zagospodarowania terenu i jego uwarunkowań przestrzennych pozwalają na diagnozowanie najistotniejszych problemów struktury miasta. Analiza miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego umożliwia określenie charakteru przestrzeni, która może pojawić się w trakcie jego realizacji, skutków dla porządkowania zabudowy i czytelności układu. Badania przeprowadzono dla miejscowości Słomniki, która jest przykładem małego miasta o zachowanym średniowiecznym rozplanowaniu i typowymi dla małych miast przekształceniami tkanki miejskiej. Równocześnie miasto jest w całości objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego uchwalonym w 2015 roku. Celem podjętych badań jest określenie, czy forma przestrzenna jaką przyjmą Słomniki w wyniku realizacji ww. planu będzie kontynuacją ich miejskiego charakteru czy zostanie zdominowana jednorodzinnymi osiedlami upodabniając się do podmiejskiego osiedla. Badania stanowiły rozpoznanie aktualnego stanu zagospodarowania, diagnozujące obecne tendencje w rozmieszczaniu zabudowy oraz zapisy planu sprawdzane pod kątem przyszłego kształtu przestrzeni miasta. Konkluzją artykułu jest stwierdzenie, że realizacja planu daje możliwość utrzymania małomiejskiego charakteru przestrzeni, jednak elastyczność zapisów nie jest tego gwarantem. Dlatego niezwykle istotnym elementem lokalnej polityki przestrzennej jest konsekwencja w przedstawionej w planie polityki przestrzennej.
13
Lamprecht, Mariusz, and Dawid Jankowski. "Składnia przestrzeni a ruch pieszy. Próba zastosowania i oceny wybranych narzędzi analitycznych." Space – Society – Economy, no. 31 (September 21, 2020): 137–55. http://dx.doi.org/10.18778/1733-3180.31.08.
Full textAbstract:
Celem prezentowanych badań jest próba zastosowania i oceny wybranych narzędzi składni przestrzeni w analizie konfiguracyjnej ciągów pieszych na terenie wielorodzinnego osiedla mieszkaniowego. Zakres przestrzenny badań obejmuje Teofilów B, jedną z trzech części wielorodzinnego osiedla mieszkaniowego Teofilów w Łodzi. Realizacja celu składała się z trzech etapów: konstrukcji teoretycznej reprezentacji ciągów pieszych na obszarze badań oraz obliczenia ich wybranych parametrów konfiguracyjnych, obserwacji rzeczywistego ruchu pieszych na obszarze badań oraz oceny zgodności pomiędzy realnie występującym ruchem pieszych a miarami teoretycznymi. Otrzymane wyniki wskazują na istotną korelację pomiędzy wartościami teoretycznymi a rzeczywistym ruchem pieszych na badanym obszarze. Świadczy to o tym, że model teoretyczny sieci ciągów pieszych oraz zastosowane miary wypracowane na gruncie składni przestrzeni cechują się wysokim dopasowaniem do realnego natężenia ruchu pieszego. Dzięki temu są one wartościowym narzędziem wspomagającym planowanie i organizację układów urbanistycznych, pozwalając nie tylko testować rozwiązania przestrzenne w fazie projektowej, ale także uzasadniać reorganizację istniejących układów.
14
Borucińska-Bieńkowska, Hanna. "Budownictwo mieszkaniowe a polityka funkcjonalno-przestrzenna – wybrane zagadnienia." BUILDER 279, no. 10 (September 23, 2020): 29–32. http://dx.doi.org/10.5604/01.3001.0014.4020.
Full textAbstract:
Artykuł omawia wybrane zagadnienia funkcjonalno-przestrzenne dotyczące procesu suburbanizacji. Procesy badane są w okresie transformacji społeczno-gospodarczej Polski. Rozwój samorządności lokalnej i społeczeństwa obywatelskiego oraz urynkowienie procesów gospodarczych przyczyniły się między innymi do przekształcania terenów gmin wiejskich graniczących z dużymi miastami. Analizowano wybrane zjawiska społeczne oraz przestrzenne dotyczące funkcji mieszkaniowych zarówno w mieście, jak i na terenach wiejskich. Struktura funkcjonalna, a także przestrzenna obszarów mieszkaniowych gmin charakteryzuje się przewagą terenów zabudowy jednorodzinnej wpływających na zmiany krajobrazu wiejskiego. Urbanizacja gmin wiejskich graniczących z miastem centralnym jest powiązana między innymi z migracją ludności na ich tereny. Procesy występujące na terenach gmin wiejskich zachodzą w kontekście ekologicznym, ekonomicznym i społecznym.
15
Ganczar, Małgorzata. "Wdrożenie dyrektywy INSPIRE do krajowego porządku prawnego w zakresie budowy infrastruktury informacji przestrzennej." Studia Prawnicze KUL, no. 3 (September 30, 2020): 91–115. http://dx.doi.org/10.31743/sp.7327.
Full textAbstract:
Artykuł zawiera rozważania na temat infrastruktury informacji przestrzennej. Celem publikacji jest wskazanie, w jakim stopniu wdrożono przepisy unijne w zakresie infrastruktury informacji przestrzennej w Polsce. W zasadzie wszystkie obszary działalności administracji publicznej na szczeblu krajowym, jak i samorządowym wiążą się w mniejszym lub większym stopniu z wykorzystaniem danych przestrzennych. W artykule omówiono pojęcia: dane przestrzenne, system informacji przestrzennej. Ponadto zwrócono uwagę na prace Unii Europejskiej nad zwiększeniem integracji systemów informacji przestrzennej, a także dokonano analizy polskich przepisów prawnych w tym zakresie. Przedstawiono i oceniono stan obecny w zakresie wdrażania infrastruktury informacji przestrzennej.
16
Trammer, Hubert. "Inna codzienność. Funkcjonowanie Wenecji jako miasta bez samochodów." Budownictwo i Architektura 16, no. 4 (January 9, 2018): 127–39. http://dx.doi.org/10.24358/bud-arch_17_164_08.
Full textAbstract:
W kształtowaniu przestrzeni zazwyczaj przyjmowane są standardy wynikające z przyjętych powszechnie rozwiązań mających zaspokajać ludzkie potrzeby. Niestety często środki okazują się ważniejsze niż cele. Dążąc do zapewnienia mobilności i jednocześnie ochrony przed uciążliwościami transportu ogromne przestrzenie przeznacza się na wyalienowane z otoczenia trasy komunikacyjne i przestrzenie izolujące. Są jednak inne rozwiązania. Spektakularnym przykładem jest Wenecja – miasto, którego spora część jest niedostępna dla samochodów. Zatem pozbawiona jest związanych z ich obecnością uciążliwości, ale także możliwości wykorzystania ich w wielu różnych celach. W Wenecji w rolach w większości świata zarezerwowanych dla samochodów występują różnego rodzaju łodzie i statki. Warto zwrócić uwagę na szereg codziennych sytuacji z funkcjonowania części Wenecji pozbawionej samochodów. Zastępuje je nie tylko transport wodny, ale także pieszy. Znaczenie dla codzienności Wenecji ma także kameralna skala pieszych placów i uliczek. Wenecja boryka się z problemem utraty mieszkańców wypieranych przez turystów, oraz wypierania funkcji służących mieszkańcom przez przeznaczone dla turystów. Jednakże te problemy nie powinny dyskredytować organizacji przestrzeni w mieście. Są one bowiem skutkiem ubocznym sukcesu turystycznego wynikającego z wyjątkowej jakości miejsca. Przykłady rozwiązań opartych na odrzuceniu podporządkowania przestrzeni samochodom można znaleźć także w wielu innych miejscowościach, na terenie których odrzucenie dominacji samochodu nie przybrało takiej skali jak w Wenecji. Przykłady można znaleźć także w Polsce. Inne relacje przestrzenne powodują inne relacje między różnymi użytkownikami, a także inne relacje między przebywaniem w mieście, a przemieszczaniem się przez nie.
17
Janiszewska, Anna, and Karolina Dmochowska-Dudek. "Przestrzenne zróżnicowanie starzenia się ludności w Łodzi." Space – Society – Economy, no. 20 (June 30, 2017): 9–22. http://dx.doi.org/10.18778/1733-3180.20.02.
Full textAbstract:
Opracowanie podejmuje problematykę związaną ze zjawiskiem starzenia się ludności. W artykule przedstawiono starzenie się ludności w Łodzi, w której obecnie obserwuje się najwyższy poziom zaawansowania procesu starzenia wśród największych miast Polski. W tym celu poddano analizie nie tylko poziom i tempo tego procesu w mieście, ale także zróżnicowanie przestrzenne starzenia się ludności w Łodzi. Analiza procesu starzenia się ludności została przeprowadzona na podstawie danych statystycznych pochodzących z bazy BDL (poziom i tempo starzenia), jak również z NSP 2011 (dywersyfikacja przestrzenna).
18
Rosiński, Cezary. "Sytuacje przestrzenne literatury." Forum Poetyki, no. 22 (December 31, 2020): 6–25. http://dx.doi.org/10.14746/fp.2020.22.27422.
Full textAbstract:
Artykuł omawia kategorię sytuacji przestrzennej – ufundowanego na pojęciu uważności specyficznego doświadczenia podmiotu ludzkiego, który znajduje się w konkretnej lokalizacji geograficznej, współdzieli to usytuowanie z miejscem kumulującym heterochronię i zostaje wystawiony na sprawstwo materii. Termin rozpatrywany jest na podstawie heterotopii Michela Foucaulta, powrotu do materialności Bjørnara Olsena oraz kultury znaczenia i kultury obecności Hansa Ulricha Gumbrechta.
19
Krzyśko, Mirosław, Wojciech Łukaszonek, Waldemar Ratajczak, and Waldemar Wołyński. "Analiza nieliniowych składowych głównych dla danych czasowo‑przestrzennych geograficznie ważonych." Acta Universitatis Lodziensis. Folia Oeconomica 4, no. 337 (September 20, 2018): 169–81. http://dx.doi.org/10.18778/0208-6018.337.11.
Full textAbstract:
Schölkopf, Smola i Müller (1998) zaproponowali analizę nieliniowych składowych głównych (NPCA) dla ustalonych danych wektorowych. Niniejszy artykuł zawiera rozszerzenie tej metody na dane czasowo‑przestrzenne oraz czasowo‑przestrzenne geograficznie ważone. Każdy obiekt jest scharakteryzowany za pomocą macierzy Xi, rozmiaru T × p, zawierającej wartości p cech zaobserwowanych w T momentach czasowych, i = 1, …, n. Macierze te są przekształcane nieliniowo do przestrzeni Hilberta i budowana jest scentrowana macierz jądrowa. Ostatecznie macierz ta jest podstawą konstrukcji nieliniowych składowych głównych. W przypadku danych geograficznie ważonych macierz Xizostaje zastąpiona macierzą wiXi, gdzie wijest dodatnią wagą geograficzną związaną z i‑tym miejscem obserwacji, i = 1, …, n. Teoria zilustrowana jest przykładem dotyczącym stanu szkolnictwa wyższego w 16 polskich województwach, notowanego w latach 2002–2016.
20
Kleszcz, Justyna. "Niemiejskie funkcje w strukturach zurbanizowanych jako katalizator życia w mieście." Budownictwo i Architektura 17, no. 2 (August 12, 2018): 081–90. http://dx.doi.org/10.24358/bud-arch_18_172_07.
Full textAbstract:
Niniejszy tekst ma za zadanie przybliżyć rolę wielofunkcyjnych struktur łączących funkcje typowo miejskie z niemiejskimi w jedną formę przestrzenną, dzięki którym stają się one punktami węzłowymi w skali lokalnej oraz ponadlokalnej. Do punktów tych należeć będą obiekty architektoniczne w różnej skali – zarówno te budujące przestrzeń poprzez kubaturę, jak i tworzące jedynie ramy przestrzenne – „antykubaturę”. Wprowadzenie do miast funkcji zwyczajowo kojarzonych z terenami wiejskimi, jak np. agrokultura w różnej postaci, hodowla zwierząt, przetwórstwo czy przemysłowa produkcja rolna staje się inspiracją do tworzenia nieoczywistych połączeń z funkcją mieszkaniową, komunikacyjną, biurową, edukacyjną, nie tylko zaś z obszarem zieleni rekreacyjnej w mieście. Coraz częściej też budynki tego typu stają się elementami ikonicznymi, zarówno w warstwie realnej, jak i w wirtualnej przestrzeni miasta „niezrealizowanego”. Przykłady utopijnych wizji tworzonych dla największych metropolii, jak Nowy Jork, Paryż, czy Vancouver ukazują znaczenie niewielkiej korekty programu funkcjonalnego danej przestrzeni, pozwalającej przekształcić ją z pobocznej w węzłową. Pasona Urban Farm w Tokio, wizje Vincenta Callebaut, pracowni WORK Architecture Company czy grupy Terreform, lecz również bardziej kameralne realizacje Amersfoort oraz Villa Augustus w holenderskim Dordrecht, Hoeve Biesland ukazują potęgę drzemiącą w niemiejskich funkcjach centrotwórczych.
21
Rzeńca, Piotr. "Iwonicz Zdrój – przykład koegzystencji funkcji uzdrowiskowej i wypoczynkowej z innymi funkcjami miasta." Turyzm/Tourism 7, no. 1 (June 30, 1997): 73–95. http://dx.doi.org/10.18778/0867-5856.7.1.05.
Full textAbstract:
Badania diagnostyczne przeprowadzone przez autora w 1993 r. wykazały zróżnicowanie jakościowe i przestrzenne funkcji uzdrowiska. Celem pracy jest przedstawienie struktury funkcjonalno-przestrzennej Iwonicza Zdroju i stopnia jego rozwoju funkcjonalnego, w odniesieniu do społeczno-ekonomicznych i przyrodniczych warunków regionu, a także udowodnienie tezy o koegzystencji różnych funkcji w tym ośrodku. Na tle modelowej struktury funkcjonalnej autor identyfikuje potencjalne czynniki konfliktogenne.
22
Bieda, Agnieszka, and Anna Brzozowska. "ANALIZA SWOT/TOWS JAKO METODA OKREŚLANIA KIERUNKÓW ROZWOJU PRZESTRZENNEGO." Acta Scientiarum Polonorum Administratio Locorum 16, no. 3 (September 30, 2017): 151–60. http://dx.doi.org/10.31648/aspal.454.
Full textAbstract:
Podstawą do określenia celów polityki przestrzennej jest analiza stanu czynników oraz kierunków rozwoju zagospodarowania przestrzeni, która poprzedza powstanie miejscowego planu zagospodarowani przestrzennego. Analiza taka prowadzona może być na różne sposoby. Jedną z wykorzystywanych w tym celu metod postępowania jest analiza SWOT/TOWS.
Zamierzeniem autorów było sprawdzenie czy służącą do porządkowania i analizy informacji heurystyczną metodę SWOT/TOWS, przeprowadzoną w pełnym wymiarze, można zastosować do identyfikacji czynników wpływających na rozwój przestrzenny oraz do wskazania kierunków jego rozwoju. W artykule przedstawiono analizę dla miasta Niepołomice (gmina Niepołomice, powiat wielicki, województwo małopolskie).
23
Morawska, Ilona, and Magdalena Zalasińska. "Zielona infrastruktura jako element skutecznego planowania przestrzennego." Urban Development Issues 67, no. 1 (December 8, 2020): 107–18. http://dx.doi.org/10.2478/udi-2020-0039.
Full textAbstract:
AbstraktPlanowanie przestrzenne, zarówno na szczeblu krajowym, regionalnym, jak i lokalnym, wymaga podejmowania szeregu działań i szeroko zakrojonych analiz na wielu płaszczyznach. Jednym z elementów zagospodarowania przestrzeni, tak wiejskich, jak i miejskich, są tereny zieleni. Współcześnie coraz więcej mówi się o powiązanej z nimi tzw. zielonej infrastrukturze. Na tę chwilę nie istnieje jedna, konkretna definicja zielonej infrastruktury, nie ma również dokładnych, jednoznacznych wytycznych co do identyfikowania jej elementów składowych. Daje to możliwość badaczom, planistom i urbanistom na szeroką jej interpretację i włączanie w jej zasięg coraz to nowych elementów. W ostatnich latach działania lokalne skupiają się coraz bardziej na ochronie zieleni, w głównej mierze spowodowane jest to restrykcjami ze strony polityki zarówno międzynarodowej, jak i krajowej, uwarunkowanymi między innymi przez zmiany klimatu. Jednym z elementów, które mogą skutecznie działać na korzyść obszarów zielonych, jest odpowiednia polityka przestrzenna, której jednym z zadań i głównych celów jest prowadzenie zrównoważonego rozwoju.
24
Fogel, Piotr. "Metody tworzenia analiz zmian w zagospodarowaniu przestrzennym w trybie art. 32 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w oparciu o dokumenty sporządzane przez gminy." Urban Development Issues 66, no. 1 (November 4, 2020): 111–21. http://dx.doi.org/10.2478/udi-2020-0015.
Full textAbstract:
AbstraktAnaliza zmian w zagospodarowaniu przestrzennym, ocena postępów w opracowywaniu planów miejscowych i opracowanie wieloletnich programów ich sporządzania w nawiązaniu do ustaleń studium opracowywana w trybie art. 32 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym jest dokumentem, który w założeniu odgrywać ma ważną rolę w ocenie aktualności realizowanej polityki przestrzennej gminy oraz aktualności miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego. Jej główna funkcja – ocena – polega na zbadaniu skali zmian w zagospodarowaniu przestrzennym i wynikającej z tego potrzeby dokonywania korekt obowiązujących aktów planowania przestrzennego. Analiza ta ma także zawierać ocenę postępów w opracowywaniu planów miejscowych i ustalać wieloletnie programy ich sporządzania. Artykuł jest przeglądem różnych metod tworzenia analiz zmian w zagospodarowaniu przestrzennym poprzez analizę zawartości przygotowywanych przez samorządy dokumentów. Badanie wykazało, że w zdecydowanej większości przypadków analizy te mają charakter ułomny, niewiele wnoszący do gospodarowania przestrzenią w gminie. Są one nierzadko atrapą dokumentu planistycznego, który ma za zadanie spełnić podstawowy ustawowy wymóg – być. Jednocześnie wskazać należy, że na drugim biegunie znajdują się mądre, przemyślane i wnikliwe opracowania, z których wynikają dla władz konkretne wnioski i powiązane z nimi zadania. W podsumowaniu artykułu zawarto także rekomendacje metodyczne dotyczące tworzenia analiz zmian w zagospodarowaniu przestrzennym. Ich źródłem są najlepsze zastosowane przez gminy rozwiązania oraz doświadczenia własne autora.
25
Zwęglińska-Gałecka, Dominika. "Gentryfikacja wsi i jej zasięg." Wieś i Rolnictwo, no. 2 (183) (June 20, 2019): 57–87. http://dx.doi.org/10.53098/wir022019/03.
Full textAbstract:
Celem artykułu jest opis zmian, jakie w wiejskiej społeczności zachodzą pod wpływem naporu miasta, składających się na zjawisko-proces wiejskiej gentryfikacji. Scharakteryzowane zostały przemiany społeczne, gospodarcze, przestrzenne oraz, dotąd nieopisywane w polskiej literaturze, przemiany kulturowe i psychospołeczne. W artykule podjęto próbę zidentyfikowania cech specyficznych polskiej gentryfikacji wsi oraz wskazania jej przestrzennego zasięgu w gminach wiejskich i miejsko-wiejskich.
26
Trębacz, Paweł. "Projektowanie struktury przestrzeni publicznej jednostek urbanistycznych jako warunek skutecznego przekształcenia terenów poprzemysłowych na przykładzie obszaru Pelcowizny w Warszawie." Środowisko Mieszkaniowe, no. 34 (2021): 96–111. http://dx.doi.org/10.4467/25438700sm.21.007.13646.
Full textAbstract:
W obecnie funkcjonującym systemie planistycznym brakuje opracowań pozwalających na określenie głównej struktury przestrzennej większych jednostek urbanistycznych. W wyniku analizy procesu planowania struktury przestrzeni publicznej i czynników wpływających na skuteczne przekształcenie terenów poprzemysłowych autorzy dowodzą, że właściwym narzędziem do przekształcenia większych i zintegrowanych jednostek urbanistycznych miasta byłby odpowiednik dawnego planu ogólnego. Podstawową treścią, która powinna być zawarta w takim planie jest struktura funkcjonalno-przestrzenna, definiująca w szczególności formę i układ przestrzeni publicznej miasta. Analizowane w tekście przykłady planów Pelcowizny o charakterze ogólnym w powiązaniu z planem operacyjnym, w których wyodrębniono hierarchiczne struktury przestrzenne, wykazują konieczność objęcia ogólnymi wytycznymi całej jednostki urbanistycznej i są przykładem na jej efektywniejsze zagospodarowanie. Artykuł kończy propozycja metody dotyczącej sposobu konstruowania struktury przestrzeni publicznej miasta i warunkującej skuteczne przekształcenie terenów poprzemysłowych. Designing of the public space structure of urban units as the condition for effective transformations of post-industrial zone on the example of Pelcowizna area in Warsaw In the currently functioning planning system there is a lack of studies enabling to determine the main spatial structure of larger urban units. As a result of the analysis of the process of planning the public space structure and the factors influencing the effective transformation of post-industrial areas, the authors argue that the appropriate tool for the transformation of larger and integrated urban units of the city would be an equivalent of the former master plan. The basic content that should be included in such a plan is the functional and spatial structure, defining in particular the form and the layout of the city’s public space. The examples of master plans of Pelcowizna area in conjunction with the development plan analyzed in the text, in which hierarchical spatial structures have been distinguished, show the necessity to cover the entire urban unit with general guidelines and are an example of its more effective development. The article ends with a proposal of a method concerning the manner of constructing the city’s public space structure and being a condition for an effective transformation of post-industrial areas.
27
Pluta, Jacek, Łukasz Damurski, Jerzy Ładysz, Wawrzyniec Zipser, Magdalena Mayer-Wydra, and Agnieszka Kriesel. "Struktura potrzeb użytkowników lokalnych centrów usługowych w różnych kontekstach osadniczych. Studium porównawcze pl. I.L. Pereca we Wrocławiu i rynku w Siechnicach." Studies of the Industrial Geography Commission of the Polish Geographical Society 32, no. 2 (June 28, 2018): 229–44. http://dx.doi.org/10.24917/20801653.322.16.
Full textAbstract:
Celem pracy jest rozpoznanie codziennych potrzeb mieszkańców obszarów zurbanizowanych w Polsce oraz ocena możliwości ich zaspokojenia w lokalnych (osiedlowych) centrach usługowych, rozumianych jako wielofunkcyjne przestrzenie publiczne zapewniające dostęp do podstawowych usług, sprzyjające integracji społecznej i budowaniu tożsamości lokalnej mieszkańców. Mając na uwadze zróżnicowaną dynamikę rozwoju osadniczego kraju, do badania wytypowano tereny reprezentujące różne formy przestrzenne obszarów zurbanizowanych: część dużego miasta i część miejscowości podmiejskiej. Badanie przeprowadzone metodą ankietową w czerwcu i lipcu 2017 roku na pl. I.L. Pereca we Wrocławiu i na rynku w Siechnicach (łącznie 232 respondentów) pozwala określić strukturę potrzeb użytkowników, praktyki ich zaspokajania oraz deficyty w zakresie usług. Zestawienie wyników dla społeczności lokalnych w mieście i na przedmieściach daje szeroki obraz relacji między sposobem zagospodarowania przestrzeni publicznych a codziennym funkcjonowaniem ich użytkowników w różnych kontekstach osadniczych. Artykuł potwierdza potrzebę tworzenia lokalnych centrów usługowych jako istotnego narzędzia w kształtowaniu jakości życia w obszarach zurbanizowanych i staje się przyczynkiem do wypracowania uniwersalnych rozwiązań funkcjonalno-przestrzennych sprzyjających budowaniu silnych społeczności lokalnych w Polsce.
28
Korporowicz, Violetta. "Przestrzenne zróżnicowania zachowań zdrowotnych dorosłej młodzieży w województwie mazowieckim." Studia z Polityki Publicznej, no. 2(22) (April 2, 2019): 9–25. http://dx.doi.org/10.33119/kszpp/2019.2.1.
Full textAbstract:
Celem polityki przestrzennej jest zarówno ochrona określonych wartości przestrzeni, jak i racjonalne jej kształtowanie przez stymulowanie procesów społecznych i gospodarczych. Działania ochronne obejmują dążenie do zachowania równowagi pomiędzy elementami gospodarczymi, społecznymi czy środowiskowymi. Aby planowanie przestrzenne było skutecznym narzędziem polityki publicznej, musi ono obejmować wszystkie aspekty życia społeczno-gospodarczego. W nurcie społecznym jednymi z najistotniejszych są decyzje w zakresie kształtowania zdrowia poprzez zmniejszanie różnic w dostępie do usług zdrowotnych i edukacyjnych w regionach, w tym do edukacji zdrowotnej. Edukacja ta może się przyczynić do kształtowania prawidłowych postaw zdrowotnych oraz eliminować zróżnicowania w tym zakresie między młodzieżą mieszkającą w miastach a mieszkającą na wsiach.
Dla określenia przestrzennych (miasto–wieś) zróżnicowań w kształtowaniu postaw zdrowotnych zrealizowano badanie terenowe pełnoletniej młodzieży różnego typu szkół ponadpodstawowych, tzn. szkół zawodowych, techników i szkół ogólnokształcących w województwie mazowieckim. W świetle badania założona teza o istnieniu zróżnicowań w zachowaniach zdrowotnych między młodzieżą mieszkającą w miastach a mieszkającą na wsiach nie została potwierdzona, natomiast różnice pojawiły się w zachowaniach zdrowotnych uczniów różnych typów szkół. Okazało się, że badana młodzież z województwa mazowieckiego ucząca się w szkołach zawodowych słabiej niż młodzież uczęszczająca do liceów ogólnokształcących i techników rozpoznaje sytuacje grożące zdrowiu w postaci czy to gorszego sposobu odżywiania, np. spożywania mniej warzyw, czy częstotliwości kontaktów z substancjami psychoaktywnymi.
Ogólnym wnioskiem z badań jest to, że najistotniejsze wydaje się promowanie i kształtowanie wiedzy na temat zdrowia poprzez edukację stylu życia, szczególnie młodzieży uczęszczającej do szkół zawodowych, jako tych potrzebujących najsilniejszego wsparcia merytorycznego i infrastrukturalnego.
29
Rosiński, Cezary. "Geokultura(?)." Forum Poetyki, no. 2 (December 2, 2015): 130–37. http://dx.doi.org/10.14746/fp.2015.2.26699.
Full textAbstract:
Recenzja śledzi najnowsze losy terminu geopoetyka. Celem artykułu jest usytuowanie koncepcji badawczej Elżbiety Rybickiej na tle dotychczasowych badań zajmujących się przestrzenią. Wykorzystując zaproponowane przez badaczkę odsłony geopoetyki, teoria zostaje rozbita na aspekt poetologiczny, geograficzny, antropologiczny oraz performatywny. Geopoetyka zostaje zestawiona z rozważaniami przestrzennymi Petera Sloterdijka (przestrzeń rozrastająca się) i „kulturą obecności” Hansa Ulricha Gumbrechta, co pozwala rozszerzyć rozważania przestrzenne o ujęcie humanistyki nieantropocentrycznej.
30
Kopacz-Wyrwał, Iwona. "Przedsiębiorczość a poziom życia na obszarach wiejskich Polski Wschodniej." Przedsiębiorczość - Edukacja 11 (September 15, 2015): 82–97. http://dx.doi.org/10.24917/20833296.11.6.
Full textAbstract:
Celem niniejszej pracy jest analiza przestrzennego zróżnicowania poziomu przedsiębiorczości oraz poziomu życia ludności na obszarach wiejskich Polski Wschodniej. Ponadto podjęto próbę określenia zależności między poziomem życia ludności wiejskiej a przedsiębiorczością. Badaniem objęto wszystkie gminy wiejskie oraz część wiejską w gminach miejsko-wiejskich z obszarów pięciu województw, tj. świętokrzyskiego, podkarpackiego, lubelskiego, podlaskiego i warmińsko-mazurskiego. W sumie analizie poddano 639 gmin. Poziom życia wyrażono syntetycznym wskaźnikiem Perkala, natomiast do przedstawienia poziomu przedsiębiorczości wykorzystano wskaźnik przedsiębiorczości. Przeprowadzona analiza wykazała, że zarówno obecny poziom przedsiębiorczości, jak i poziom życia na obszarach wiejskich Polski Wschodniej są wypadkową oddziaływania wielu czynników i wykazują duże przestrzenne zróżnicowanie, co wynika z ogólnego rozwoju społeczno-ekonomicznego tych obszarów. Ponadto przeprowadzone badania wykazały, że wysokim poziomem życia ludności oraz wysokim poziomem przedsiębiorczości charakteryzują się jednostki przestrzenne zlokalizowane w sąsiedztwie największych ośrodków miejskich, położone wzdłuż głównych szlaków komunikacyjnych oraz te o dobrze rozwiniętych funkcjach turystycznych.
31
Schneider-Skalska, Grażyna. "Miejsca węzłowe jako elementy krystalizujące obszary mieszkaniowe powstałe w XX i XXI wieku." Budownictwo i Architektura 17, no. 2 (August 12, 2018): 005–12. http://dx.doi.org/10.24358/bud-arch_18_172_01.
Full textAbstract:
Wzrost ilości ludności miejskiej to wzrost ilości mieszkań, powiększanie terenów zajętych przez zespoły mieszkaniowe, to również wyraźnie widoczne zjawisko chaosu przestrzennego, braku kompozycji urbanistycznej oraz form i miejsc krystalizujących przestrzeń. Diagnozy opracowane dla środowiska mieszkaniowego mówią o takich cechach nowo kreowanych przestrzeni osiedlowych jak: brak ciągłości układów komunikacyjnych, nieoptymalne powiązania terenów czy nieoptymalne lokalizowanie usług publicznych i terenów zielonych. Obszary mieszkaniowe w strukturze miasta dominują zarówno pod względem zajmowanego obszaru jak i wielkości substancji zabudowy. Stąd ich rozmieszczenie nie powinno być przypadkowe, a przynależny im program usługowy nie może być szczątkowy i rozmieszczony chaotycznie. Miejsca węzłowe jako jeden z elementów krystalizujących przestrzeń miasta wydają się być szczególnie pożądane w niekształtnych, nowych obszarach mieszkaniowych, powstałych po 1989. Problem wydaje się być szerszy, bo w badaniach wskazywany jest też brak miejsc krystalizujących w dużych osiedlach wielorodzinnych z lat 60. i 70. Myślenie o systemie miejsc węzłowych prowadzi wprost do powrotu do modeli w planowaniu urbanistycznym. Miejsca węzłowe tworzące sieć to wyznaczniki funkcjonalno-przestrzenne, które mogą pomóc w kontynuacji i uczytelnieniu struktury miejskiej w bezładnie rozwijających się obszarach. Mogą wyznaczać skalę i miejsce w hierarchii, wprowadzać wyróżniający wyraz architektoniczny pozostawiając dużo swobody w kształtowaniu przestrzeni miedzy węzłami.
32
Janiszek, Monika. "WITALNOŚĆ TERENÓW ZDEGRADOWANYCH NA PRZYKŁADZIE KATOWIC." Acta Scientiarum Polonorum Administratio Locorum 16, no. 2 (June 30, 2017): 67–76. http://dx.doi.org/10.31648/aspal.462.
Full textAbstract:
Celem artykułu jest sprawdzenie możliwości przypisania cech miasta witalnego, tj. powiązane terytorialnie kreatywne działania prowadzące do integracji i równoważenia rozwoju na rzecz społeczności lokalnej, przestrzeni i gospodarki Katowic, obszarom przeznaczonym do rewitalizacji w latach 2016–2022. Zaprezentowano możliwości wyprowadzenia ze stanu kryzysowego terenów zdegradowanych, w obrębie których występuje silna koncentracja negatywnych zjawisk społecznych oraz problemy przestrzenne (opisane dzielnice miasta). Za pomocą narzędzi GIS przeprowadzono analizę lokalizacji terenów zdefiniowanych jako zdegradowane w Lokalnym programie rewitalizacji miasta Katowice... (2014) oraz terenów poprzemysłowych udostępnionych w ogólnodostępnej platformie informacji „Tereny poprzemysłowe i zdegradowane” w celu wyłonienia wspólnych terytorialnie przestrzeni.
33
Stelmaszewska, Natalia. "Konsekwencje suburbanizacji dla miast i stref podmiejskich w świetle literatury krajowej i zagranicznej." Urban Development Issues 66, no. 1 (November 4, 2020): 25–34. http://dx.doi.org/10.2478/udi-2020-0008.
Full textAbstract:
AbstraktArtykuł obejmuje analizę wpływu suburbanizacji na sferę społeczną, kulturową, funkcjonalno-przestrzenną, gospodarczą oraz na środowisko naturalne Polski. Opracowanie rozpatruje konsekwencje zjawiska z perspektywy suburbiów oraz miasta centralnego. Dla celów niniejszej publikacji dokonano analizy publikacji krajowych opisujących badania procesu w miastach Polski oraz publikacji zagranicznych. Pozycje anglojęzyczne obejmowały badaniami skutki suburbanizacji w miastach Europy, Azji, Ameryki Północnej, Ameryki Łacińskiej oraz Afryki. Na podstawie przeglądu literatury przedmiotu zaproponowano kategoryzację konsekwencji suburbanizacji. Kategoryzacja obejmuje skutki gospodarcze, funkcjonalno-przestrzenne, społeczno-kulturowe oraz przyrodnicze.
34
Adamus, Justyna, Tomasz Kępski, and Mirosław Mika. "Aglomeracja a park narodowy. Trudna relacja w warunkach afrykańskich – przypadek Nairobi i Parku Narodowego Nairobi." Konwersatorium Wiedzy o Mieście 31, no. 3 (December 30, 2018): 23–30. http://dx.doi.org/10.18778/2543-9421.03.03.
Full textAbstract:
W artykule omówiono wybrane relacje między rozwojem aglomeracji Nairobi a funkcjonowaniem położonego w jej granicach Parku Narodowego Nairobi. Zwrócono szczególną uwagę na rozwój społeczno-ekonomiczny i przestrzenny Nairobi, który wywiera coraz silniejszą presję na ekosystem parku. Wśród głównych czynników antropopresji wymieniono przestrzenne rozlewanie się (sprawl) miasta oraz blokowanie korytarzy migracji ssaków na tereny poza parkiem. Potrzeby rozwojowe miasta stawiają pod znakiem zapytania przyszłość PN Nairobi, która w znacznym stopniu jest uzależniona od decyzji politycznych władz krajowych.
35
Przesmycka, Natalia. "KRAJOBRAZ KULTUROWY NOWYCH SUBURBII LUBLINA." Teka Komisji Architektury, Urbanistyki i Studiów Krajobrazowych 8, no. 1 (June 29, 2012): 93–103. http://dx.doi.org/10.35784/teka.2496.
Full textAbstract:
Tereny podmiejskie są w ostatnich latach przestrzenią zmieniającą się dynamiczniei bezpowrotnie. Niekontrolowany lub źle planowany rozwój większych miast poza ich granicami administracyjnymi oraz powstawanie zabudowy mieszkaniowej w gminach ościennych powodują zjawisko suburbanizacji. Planowanie przestrzenne często nie nadąża za inwestycjami, a do rzadkości należą spójne opracowania planistyczne dla regionów podmiejskich, gwarantujące ich harmonijny i zrównoważony rozwój. Artykuł zarysowuje problemy i tendencje rozwoju terenów podmiejskich na przykładzie Lublina, w aspekcie przeobrażeń krajobrazu kulturowego.
36
Wilczyński, Piotr L. "Układy przestrzenne wielkich kompleksów zbrojeniowych Europy." Studies of the Industrial Geography Commission of the Polish Geographical Society 31, no. 4 (December 21, 2017): 103–19. http://dx.doi.org/10.24917/20801653.314.7.
Full textAbstract:
W artykule przedstawione zostało rozmieszczenie największych zakładów zbrojeniowych w Europie, a także specyfika ich zagospodarowania przestrzennego. Celem jest znalezienie różnic i podobieństw między zakładami w tej branży. Biorąc pod uwagę specyfikę każdego z nich, podjęto próbę odnalezienia cech wspólnych. Analiza dokonana została poprzez porównanie zdjęć satelitarnych przedstawiających rozmieszczenie poszczególnych elementów danych kompleksów. Ze względu na ograniczenie objętościowe do analizy wybrane zostały cztery największe zakłady działające w poszczególnych gałęziach branży: stoczniowej, lotniczej, pancerno-zmechanizowanej oraz strzeleckiej. Wyniki odzwierciedlają współczesną rolę przemysłu zbrojeniowego w kształtowaniu układów przestrzennych miast, w których działają te zakłady. Temu poświęcono ostatnią część artykułu. Wynikające wnioski, uwagi, konkluzje przedstawiono w zakończeniu. Zawierają one również porównanie z największymi polskimi kompleksami zbrojeniowymi, dużo mniejszymi w stosunku do największych firm w Europie. Pozwoliło to na stwierdzenie, czy rozwój polskich ośrodków zbrojeniowych jest, czy też nie, blokowany poprzez uwarunkowania geograficzne i przestrzenne
37
Latosińska, Jolanta, and Marta Nalej. "Zastosowanie systemów informacji geograficznej (GIS) w dydaktyce geograficznej przykład ćwiczeń terenowych „Geografia turyzmu i hotelarstwa”." Acta Universitatis Lodziensis. Folia Geographica Socio-Oeconomica, no. 34 (December 10, 2018): 77–93. http://dx.doi.org/10.18778/1508-1117.34.05.
Full textAbstract:
Celem artykułu jest przedstawienie możliwości zastosowania Systemów Informacji Geograficznej (GIS) dla celów dydaktycznych na kierunku Turystyka i Rekreacja na przykładzie ćwiczeń terenowych „Geografia turyzmu i hotelarstwa”. Zasięg przestrzenny badań terenowych, prowadzonych w ramach ćwiczeń, obejmował obszar sołectwa Spała. Podczas ćwiczeń zastosowano dwie przestrzenne metody określenia funkcji turystycznej: zdjęcie użytkowania ziemi oraz bonitację punktową. Ćwiczenia zrealizowano z użyciem technologii i narzędzi GIS, w tym oprogramowania ArcGIS 10.4 (desktop) oraz umożliwiającego pracę w chmurze portalu ArcGIS Online. Przeprowadzone ćwiczenia pozwoliły na scharakteryzowanie funkcji turystycznej sołectwa Spała.
38
Rewers, Ewa. "Przestrzeń kulturowa: poszukiwanie nowych epistemologii." Rozwój Regionalny i Polityka Regionalna, no. 56 (November 30, 2021): 81–97. http://dx.doi.org/10.14746/rrpr.2021.56s.07.
Full textAbstract:
Przedmiotem artykułu są zmiany zachodzące w badaniach nad przestrzeniami kulturowymi wywołane kryzysem teoriopoznawczym w obszarze badań nad kulturą i przebiegające równolegle z dyskusjami dotyczącymi nowych teorii miejskich. W artykule postawiono cztery tezy: 1) nauka poznaje i performuje przestrzenie; 2) studia kulturowe rozwijają zwrot przestrzenny, zwrot topograficzny i zwrot geograficzny; 3) zwrot przestrzenny uaktywnia pułapki w badaniach transdziedzinowych; 4) urbanizacja jest planetarną praktyką kulturalizacji przestrzeni. Wychodząc z założenia, że przestrzeń stanowi nie tylko przedmiot poznania, lecz także konstrukt badań naukowych (zwroty: przestrzenny, geograficzny, topograficzny i ekologiczny), poszukuje się odpowiedzi na pytanie, jakie miejsce zajmują czynniki i przestrzenie kulturowe w nowych epistemologiach miejskości.
39
Dzieciuchowicz, Jerzy. "Regionalne budownictwo mieszkaniowe na świecie: cechy dystynktywne i ich zmienność przestrzenna." Space – Society – Economy, no. 32 (March 30, 2022): 183–207. http://dx.doi.org/10.18778/1733-3180.32.08.
Full textAbstract:
Przedmiotem tego opracowania jest regionalne budownictwo mieszkaniowe na świecie. Przeprowadzona analiza dotyczy w głównej mierze odrębnych typów domów wernakularnych. Podstawowe zagadnienia badawcze poprzedzone zostały omówieniem kierunków geograficznych badań domu i mieszkania Podstawowym celem pracy jest ustalenie wyróżniających cech regionalnych typów domów oraz identyfikacja ich zróżnicowania przestrzennego.
Pod wpływem różnorodnych czynników: przyrodniczych, społecznych, ekonomicznych i kulturowych wykształciły się regionalne i lokalne typy tradycyjnych domów, reprezentujące odrębne kombinacje podobnych cech i specyficzne zasięgi przestrzenne. Równocześnie wytworzyły się regiony architektoniczne zdefiniowane, jako obszary zdominowane przez formy budowlane i plastyczne reprezentujące podobne cechy.
Wśród geografów problematyką domu i mieszkania w różnych regionach świata w powiązaniu z warunkami naturalnymi i społeczno-kulturowymi interesują się przede wszystkim przedstawiciele geografii kultury, geografii społecznej oraz geografii osadnictwa. Współczesne badania geograficzne w tej dziedzinie dotyczą głównie różnorodnych znaczeń i funkcji domu. Nowym problemem badawczym, stało się doświadczanie domu, jako miejsca pracy, przemocy, oporu, negacji i kontestacji. W polskiej geografii społeczno-ekonomicznej liczne prace badawcze, odwołujące się często do wyników badań z dziedzin pokrewnych, zostały poświęcone środowisku mieszkaniowemu oraz strukturze przestrzennej zasobów mieszkaniowych i warunków mieszkaniowych w miastach i regionach miejskich.
Regionalna zabudowa mieszkaniowa określana jest też mianem budownictwa wernakularnego. Budynki, wernakularne są świadectwem historii, reprezentując obiekty wznoszone przy użyciu tradycyjnych materiałów i stylów, przez miejscowych budowniczych, odwołujących się do dziedzictwa regionalnego i lokalnego. Typowe budownictwo wernakularne reprezentują przede wszystkim małe, proste konstrukcje, bazujące na miejscowych surowcach i materiałach budowlanych, które wyróżnia harmonia pomiędzy naturą i rdzennymi mieszkańcami. Budownictwo to, ukształtowane pod wpływem treści kulturowych przekazywanych z pokolenia na pokolenie, przetrwało głównie na obszarach wiejskich i słabo zurbanizowanych. Wielu wybitnych architektów inspirowały walory estetyczne regionalnej zabudowy mieszkaniowej. Jej geneza i ewolucja wiąże się z procesem personalizacji domu. Regionalne typy domów różnicują się przestrzennie przede wszystkim z uwagi na rodzaj stosowanych do ich budowy materiałów budowlanych, a także formę budynków, ich wielkość, kształt i pokrycie dachów. Do materiałów najczęściej wykorzystywanych w tym budownictwie – w zależności od określonych warunków miejscowych – należą drewno, kamień, piasek, glina i cegła. Domy budowane w stylu regionalnym przybierają przy tym różnorodne formy, upodabniające się do prostopadłościanu, sześcianu, walca bądź stożka. Ich dachy różnią się kształtem, przy czym najczęściej są to dachy: jednospadowe, dwuspadowe i czterospadowe. Do ich pokrycia wykorzystywana jest wszystkim słoma, trzcina, gont i dachówka. Warto też zauważyć, iż budownictwo to wyróżnia się często interesującym zdobnictwem architektonicznym. Regionalny typ domów inspirował twórczość wielu wybitnych architektów.
Szczególnie charakterystyczną cechę zmienności przestrzennej regionalnych typów domów na świecie stanowi układ strefowy. Jest on zdeterminowany przez kompleks warunków naturalnych i społeczno-kulturowych. Nader istotne ograniczenie dla form budowanych domów stwarzają warunki termiczne. Szata roślinna i budowa geologiczna decyduje o dostępności szczególnie popularnych materiałów budowlanych, takich jak drewno i surowce skalne. Na obszarach zalesionych odrębne strefy obejmują domy z drewna i liści roślin, przeważnie prostokątne z wysokimi dachami, domy z poziomo kładzionych belek z drzew iglastych, a także domy z drewna oraz słomy, zazwyczaj okrągłe z dachami półkolistymi lub stożkowymi. W regionach, gdzie do najłatwiej osiągalnych materiałów budowlanych należy kamień, cegła i glina, indywidualne zasięgi przestrzenne znamionują domy z kamienia ciosanego i cegły, budynki wznoszone z kamienia nieciosanego i wykute w skale, domy konstruowane z cegły lub gliny i drewna (mur pruski), a także domy budowane z gliny lub niewypalonych cegieł.
Budownictwo regionalne zawsze odzwierciedla przede wszystkim tradycje historyczne i formy przystosowania do warunków środowiska przyrodniczego. Stąd też w regionach o podobnym środowisku naturalnym występują nierzadko różne typy domów wernakularnych. Specyficzne kombinacje typów wernakularnego budownictwa mieszkaniowego są przypisane każdej z wielkich współczesnych cywilizacji.
Typologie regionalne tradycyjnej zabudowy mieszkaniowej bazują na różnolicznych zbiorach cech diagnostycznych. Z uwagi na odmienny zasięg przestrzenny i przemyślany dobór tych cech, wyróżniają się m.in. typologie opracowane przez: P. Vidal de la Blache’a, S.A. Tokariewa, I. Tłoczka i T. Czerwińskiego.
40
Myna, Artur. "Przestrzenne zróżnicowanie efektywności kanalizacji sanitarnej." Roczniki Ekonomii i Zarządzania 9(45), no. 3 (2017): 33–44. http://dx.doi.org/10.18290/reiz.2017.9.3-3.
Full text
41
Rogatka, Krzysztof, Stefania Środa-Murawska, Jadwiga Biegańska, Elżbieta Grzelak-Kostulska, and Justyna Chodkowska-Miszczuk. "Środowisko przyrodnicze a planowanie przestrzenne." Nierówności społeczne a wzrost gospodarczy 3, no. 43 (2015): 302–12. http://dx.doi.org/10.15584/nsawg.2015.3.24.
Full text
42
Czechowski, Paweł, and Adam Niewiadomski. "Obszary wiejskie a planowanie przestrzenne." Studia Iuridica Agraria 10 (2012): 227–38. http://dx.doi.org/10.15290/sia.2012.10.14.
Full text
43
Wierzbowski, Błażej. "Aspekty przestrzenne kształtowania ustroju rolnego." Studia Iuridica Agraria 14 (2016): 29–45. http://dx.doi.org/10.15290/sia.2016.14.02.
Full text
44
Halamska, Maria. "Przestrzenne zróżnicowanie struktury społecznej wsi." Acta Universitatis Lodziensis. Folia Sociologica, no. 63 (December 30, 2017): 7–27. http://dx.doi.org/10.18778/0208-600x.63.02.
Full textAbstract:
W ostatnim trzydziestoleciu struktura społeczna polskiej wsi gruntownie się zmieniła. Sprawiły to trzy, nakładające się, procesy: dezagraryzacja/depezantyzacja, proletaryzacja oraz burżuazyjnienie/gentryfikacja. Autorka, na podstawie danych z reprezentatywnych badań prowadzonych w latach 1991, 2003 oraz 2013, ukazuje zmiany w zakresie podstawowych elementów położenia społecznego ludności wiejskiej: źródeł dochodów, poziomu wykształcenia oraz struktury zawodowej. Dominującym segmentem w strukturze społecznej wsi są obecnie robotnicy (45,6%), natomiast udział rolników i tzw. nowej klasy średniej równoważy się i wynosi po 27,2%. Istnieje jednak duże przestrzenne zróżnicowanie tej struktury, co ukazane zostało na przykładzie regionów historycznych (byłe zabory), obszarów wielofunkcyjnych zurbanizowanych i głównie rolniczych oraz regionów polityczno-administracyjnych (województwa). Największe różnice w strukturze społecznej i dynamice zmian istnieją między obszarami wielofunkcyjnymi zurbanizowanymi a obszarami głównie rolniczymi.
45
Pszczyński, Mateusz. "Park kulturowy a planowanie przestrzenne." Opolskie Studia Administracyjno-Prawne 16, no. 2 (September 17, 2019): 203–14. http://dx.doi.org/10.25167/osap.1187.
Full textAbstract:
The article presents the institution of a cultural park, which is a form of protection of historical monuments. The influence of cultural park assumptions on spatial planning in the commune was pointed out. At the same time, it was shown that the creation of a cultural park is to a large extent dependent on existing planning documents.
46
Sochacka-Sutkowska, Eliza. "DEGRADACJA KRAJOBRAZU A PLANOWANIE PRZESTRZENNE." Teka Komisji Architektury, Urbanistyki i Studiów Krajobrazowych 8, no. 2 (December 19, 2012): 89–107. http://dx.doi.org/10.35784/teka.2510.
Full textAbstract:
Rewitalizacja obszarów miejskich wymaga z jednej strony sformułowania trafnej i realnej wizji rozwoju opartej na zdiagnozowanym potencjale miejsca: historyczno-kulturowym, społeczno-gospodarczym, krajobrazowym i przyrodniczym, z drugiej skutecznych narzędzi jej wdrożenia. Plan miejscowy wydaje się być gwarantem osiągnięcia ładu przestrzennego, ochrony tożsamości miejsca, w tym wartości historyczno-kulturowych i walorów krajobrazowych, a w odniesieniu do terenów rewitalizowanych również poprawy warunków życia mieszkańców. Wymagane prawem prognozy finansowe i środowiskowe skutków uchwalenia planów nie mogą ilustrować wymienionych, tak ważnych kwestii kulturowych i społecznych kształtowania krajobrazu. Przeprowadzona analiza MPZP „Bolinko-Niemierzyńska” objętego programem rewitalizacji śródmiejskiego obszaru Szczecina posiadającego wysokie walory kulturowo-krajobrazowe wskazuje na zagrożenia, jakie niesie dla tożsamości miejsca i jakości życia jego mieszkańców uchwalenie planu.
47
Dorocki, Sławomir, Monika Borowiec, and Marta Boguś. "Przestrzenne zróżnicowanie rozwoju przemysłu biotechnologicznego." Studies of the Industrial Geography Commission of the Polish Geographical Society 21 (November 21, 2013): 94–120. http://dx.doi.org/10.24917/20801653.21.6.
Full textAbstract:
Współcześnie przemysł biotechnologiczny uznawany jest za z najważniejszych sektorów gospodarki wysokich technologii oraz stanowi istotny czynnik rozwoju społeczno-gospodarczego i procesów kształtowania gospodarki opartej na wiedzy. Charakteryzuje się on innowacyjnością i szybkim rozwojem, które są związane z zaangażowaniem wysoko wykwalifikowanej kadry specjalistów, centrów badawczych, różnorodnych źródeł informacji i inwestycji, jak również powiązań gwarantują- cych przepływ informacji. Przemysł ten ma wiele zastosowań w branży spożywczej, produkcji orga- nizmów zmodyfikowanych genetycznie, w sektorze farmaceutycznym, w służbie zdrowia, w sektorze detergentów i bioremediacji, leśnictwie oraz rolnictwie.Celem prowadzonych badań było określenie zróżnicowania procesów rozwoju przemysłu biotechnolo- gicznego, zmiany jego potencjału oraz struktury na świecie i w Polsce. Największe znacznie w kształ- towaniu tego przemysłu mają najwyżej rozwinięte państwa na świecie. Współcześnie pojawiają się także nowe centra przyspieszonego rozwoju tego przemysłu, m.in. na Litwie, w Hiszpanii, w Turcji, na Słowacji. W Polsce możliwości rozwoju przemysłu biotechnologicznego zależą w dużym stopniu od dostępności wysoko wykwalifikowanej kadry, rozwiniętego technologicznie zaplecza badawczo-rozwojowego, polityki proinnowacyjnej państwa, współpracy międzynarodowej i dostępności do kapitału.
48
Górka, Anna. "Landscape as the tool of coherence in the land management of rural communes." Annals of Warsaw University of Life Sciences - SGGW - Horticulture and Landscape Architecture, no. 39 (November 21, 2018): 27–35. http://dx.doi.org/10.22630/ahla.2018.39.3.
Full textAbstract:
Transformacja gospodarcza i społeczna obszarów wiejskich w Polsce po 1990 roku ujawnia się poprzez rozpad dotychczasowego porządku przestrzennego. Budowanie nowego ładu potrzebuje wizji, która przeciwdziałałaby złożonym przyczynom dezintegracji. Należą one do instytucjonalnej sfery strategii planistycznych oraz do obszaru codziennych praktyk. Stąd wniosek, że uzgodnienie celów i środków między strategiami polityki przestrzennej oraz taktykami użytkowników przestrzeni sprzyjałoby ochronie i zrównoważonemu kształtowaniu zasobów środowiska. Podejście, które scali obie wymienione płaszczyzny życia, może być skutecznie realizowane jedynie na płaszczyźnie krajobrazu oraz na poziomie gminy, w której przebiega rozwój lokalny. Treścią artykułu są przejawy i przyczyny deformacji krajobrazów wiejskich. Opisana została wiejskość krajobrazu w roli poszukiwanej wizji rozwoju oraz użyteczność narzędzi krajobrazu w zarządzaniu przestrzenią małej gminy.
49
Magdziak, Monika. "Zaadaptowana przestrzeń publiczna – innowacyjne miejsce rozrywki i integracji." Budownictwo i Architektura 17, no. 2 (August 12, 2018): 133–42. http://dx.doi.org/10.24358/bud-arch_18_172_11.
Full textAbstract:
Celem pracy jest zobrazowanie szeregu możliwości tworzenia lub ożywienia przestrzeni miejskich w celu budowania tożsamości i wizerunku miasta, ale także w celu scalenia fragmentów i wykorzystania potencjału miejskich nieużytków. Istotny jest również aspekt potencjału samych użytkowników przestrzeni – jako inicjatorów, organizatorów i uczestników procesu tworzenia przestrzeni publicznej. W niniejszej pracy, autorka koncentruje uwagę na znaczeniu alternatywnych sposobów adaptacji miejsca oraz tworzenia relacji przestrzennych i społecznych. Cele działań projektowych powinny bowiem wynikać z potrzeb i preferencji różnych grup mieszkańców i wykorzystywać realne zasoby przestrzenne. W artykule poruszono kwestie aktywizowania przestrzeni i mieszkańców poprzez działania architektoniczne, działania kulturalne i akcje partycypacyjne. Celem było ukazanie siły oddziaływania i korzyści płynących z oddolnych inicjatyw społecznych, tymczasowych interwencji przestrzennych oraz działań proekologicznych, jako skutecznych metod odnowy krajobrazu miejskiego w krótkim czasie i po niskich kosztach.
50
Lamprecht, Mariusz. "Osoby starsze w strefie wielkomiejskiej Łodzi. Ujęcie przestrzenne." Space – Society – Economy, no. 20 (June 30, 2017): 23–41. http://dx.doi.org/10.18778/1733-3180.20.03.
Full textAbstract:
Rozważania podjęte w prezentowanym artykule koncentrują się na problemie starzenia się mieszkańców śródmiejskiego obszaru Łodzi. Miasto to należy do grona jednostek osadniczych szczególnie mocno dotkniętych procesem depopulacji. Jednocześnie populację Łodzi cechuje znaczący wzrost udziału osób najstarszych wśród mieszkańców. Skala tych zjawisk wymaga poszukiwania i wdrażania rozwiązań poprawiających m.in. jakość życia obecnych i nowych mieszkańców miasta. Celem badań jest analiza przestrzennego rozkładu populacji osób w wieku 60+ w centralnej części Łodzi. Jej wyniki wskazują m.in., że ta stosunkowo niewielka część terytorium miasta cechuje się istotnym wewnętrznym zróżnicowaniem populacji wg wieku, a dysproporcje w udziale osób najstarszych wśród ogółu populacji mogą wskazywać na kształtujące się procesy segregacji przestrzennej tej grupy wiekowej.