To see the other types of publications on this topic, follow the link: Roma Dönemi.
Journal articles on the topic 'Roma Dönemi'
Create a spot-on reference in APA, MLA, Chicago, Harvard, and other styles
Consult the top 50 journal articles for your research on the topic 'Roma Dönemi.'
Next to every source in the list of references, there is an 'Add to bibliography' button. Press on it, and we will generate automatically the bibliographic reference to the chosen work in the citation style you need: APA, MLA, Harvard, Chicago, Vancouver, etc.
You can also download the full text of the academic publication as pdf and read online its abstract whenever available in the metadata.
Browse journal articles on a wide variety of disciplines and organise your bibliography correctly.
1
Yıldız, Sevil. "PRINCIPATUS DÖNEMİ BÜROKRASİSİNDE HUKUKÇULARIN YERİ." İnönü Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi 16, no. 1 (2025): 140–52. https://doi.org/10.21492/inuhfd.1643257.
Full textAbstract:
Roma’da bir bürokratik yapının varlığından ancak Principatus dönemi itibariyle söz edilebilir. Bu, ilk imparator Augustus’un temellerini attığı bir yapıdır. İmparator Augustus, Cumhuriyet Dönemi’nden kalan magistra’lıkların görev tanımlarına yeni bir düzen vermiş, yeni bir memuriyet sistemi ve memurluk makamları kurmuştur. Bu kapsamda özellikle consilium princips, praefectus’lar ve imparatorluğa bağlı bürolar öne çıkmış, dönemin hukukçularının bu memuriyetlerde görevlendirildikleri görülmüştür. İmparator Hadrianus Dönemi’ne dek, yaklaşık olarak 144 yıl boyunca Augustus’un kurduğu sistem büyük bir değişim göstermemiş ancak gelişmiştir. İmparator Hadrianus ise bu sistemde önemli değişiklikler ve yenilikler yapmış, sisteme ileri bir yön vermiştir. İmparator Hadrianus Dönemi’nden İmparator Severus Alexander Dönemi sonuna dek devlet memurlukları oldukça gelişmiş, hukukçuların bu memurluklardaki etkinliği artmıştır. Böylece Klasik Dönem hukukçularının bürokratik yapı içindeki varlıkları Roma İmparatorluğu’nun hukukî ve idarî alanlarında önemli derecede etkili olmuştur. Hadrianus Dönemi’ne dek bürokraside yer alan hukukçuların Roma hukukunun gelişiminde oynadıkları önemli rol, Cumhuriyet Dönemi’nden Geç Principatus Dönemi denebilecek İmparator Hadrianus Dönemi’ni de içine alan zamana ait hukukun “hukukçuların hukuku” olarak tanımlanmasına yol almıştır.
2
Kapuci, Umut. "Aydın Arkeoloji Müzesi’nden Bargasa/Piginda Heykeltıraşlık Eserleri." Denizli İli, Tavas İlçesi, Yaka Mahallesi’ndeki Kilise Kurtarma Kazısı ve Artemis Sibyrallis’e Ait Yeni Bir Yazıtın Ön Değerlendirmesi 1, no. 2 (2021): 23–40. http://dx.doi.org/10.53538/arm.2021.1/02.
Full textAbstract:
Bu çalışmada, günümüzde Aydın Arkeoloji Müzesi’nde korunan ve Aydın ili, Bozdoğan ilçesi, Bozdoğan İlkokulu’ndan getirilerek müzeye kazandırılan bir büst ile birlikte figürlü bir masa ayağı parçası ele alınmıştır. Amaç, tekil örnekler olsa da Karia Bölgesi’nin Roma İmparatorluk Dönemi heykeltıraşlık literatürüne katkı sağlayarak Bargasa/Piginda buluntusu eserleri bilim dünyasına sunmaktır. Bu doğrultuda plastik eserlerin tipolojik ve stilistik açıdan ait oldukları dönem özellikleri ve heykeltıraşlık merkezleri belirlenmeye çalışılmıştır. Figürlü masa ayağı bu çalışmada ilk kez değerlendirilmekte, daha önce kataloğu yayımlanmış büst ise farklı önerilerle yeniden ele alınmaktadır. Çalışma içeriğinde irdelenen eserlerin kazı malzemesi olmaması ve envanter kayıtlarında buluntu durumları ile ilgili bilgi bulunmaması nedeniyle genel olarak Karia Bölgesi ve yakın coğrafyadaki Roma İmparatorluk Dönemi heykeltıraşlık eserleriyle analoji yoluyla tarihlenebilmiştir. Araştırma içeriğinde değerlendirilen figürlü masa ayağı parçası için Roma İmparatorluk Dönemi’nde İS 1. yüzyılın ikinci yarısı -Flaviuslar Dönemi-, privat erkek büstü için İS 3. yüzyılın ikinci çeyreği -Asker İmparatorlar Dönemi- tarihi önerilmektedir. Analojik değerlendirmeler sonucunda, incelenen yontuların Aphrodisias, Tralleis ve Nysa gibi yakın merkezlerdeki eserlerin stil özelliklerini yansıttığı anlaşılmıştır.
3
ALTUNBEĞ TURGUT, Ceren. "Roma Dönemi Şehircilik Anlayışı." Çanakkale Araştırmaları Türk Yıllığı 17, no. 26 (2019): 273–302. http://dx.doi.org/10.17518/canakkalearastirmalari.585372.
Full text
4
Gürler, Binnur. "Tire'de Bulunmuş Erken Roma Devrine Ait Cam Eserlerden Oluşan Mezar Grubu." Belleten 63, no. 236 (1999): 15–22. http://dx.doi.org/10.37879/belleten.1999.15.
Full textAbstract:
İzmir'in ilçelerinden biri olan Tire kent merkezinin güney doğusundadır. Yazılı kaynaklarda adından Tyrra, Apateira ve Arkadiupolis olarak bahsedilmektedir. Roma dönemi kaynaklarındaki adı ise Teira'dır. Son Pergamon kralının ölümünden sonra kent Roma egemenliğine geçmiştir. Bu dönemde kente ait toprakların bir kısmı Ephesos'daki Artemis Tapınağı'nın kutsal alanı içerisinde kalıyordu.
5
Erol, Derya. "Thyateira Kenti Bazilikası Buluntusu Bir Grup Seramik." Journal of Social Science 9, no. 17 (2025): 120–30. https://doi.org/10.30520/tjsosci.1620905.
Full textAbstract:
Thyateira’nın Hellenistik dönemde Seleukos tarafından kurulan bir katoikia olduğu düşünülmektedir. Thyateira, Pergamon krallığına bir kent olarak İ.Ö.133 yılı sonrasında Roma egemenliğine girmiştir. Roma egemenliği altında Asia Minor eyaletinde hem ekonomik hem de siyasi açıdan önemli bir kent olabilmeyi başarmıştır. Roma döneminde Asia Eyaleti'nin önemli kentlerinden biridir. 2024 yılında yeniden başlatılan kazı çalışmaları, 1970'lerde açığa çıkarılan Bazilika'da devam etmiştir. Bu çalışmalarda elde edilen seramik buluntular, özellikle kandiller ve unguentariumlar, bu çalışmanın temelini oluşturmaktadır. İncelenen kandiller, Roma dönemi seramik üretim tekniklerini ve sembolik kullanım alanlarını göstermektedir. Ayrıca, unguentariumlar, bulundukları bağlam ve tarihlendirme yöntemleriyle kentin dönemleri hakkında ipuçları sunmaktadır. Yapılan incelemeler, kentin İ.Ö. 4-3. yüzyıla kadar uzanan geçmişine ışık tutmuştur. Elde edilen verilerle görülmektedir ki Thyateira Hellenistik dönemde sadece bir katoikia olarak kurulan küçük bir askeri karakol olmaktan çıkmış gelişkin bir Hellenistik dönem kentlerinden birisi haline gelmiştir. Roma İmparatorluk döneminde ise kent hem ticaret yollarının kavşak noktasında yer alması hem de pek çok alanda üretimde bulunan bir kent olarak bölgede çok büyük ekonomik ve kültürel etkinliği bulunmaktadır. Bu buluntular, Thyateira’nın üretim ve ticaret ağlarındaki önemini daha iyi anlamaya yönelik değerli veriler sağlamakla birlikte kentin tarihsel gelişimini ortaya çıkarmayı sağlayacak bulgular sunmaktadır.
6
KIZGUT, İsa. "Rhodiapolis Roma Dönemi Anıt Mezarı." PHASELIS, no. 3 (December 29, 2017): 329–42. http://dx.doi.org/10.18367/pha.17020.
Full text
7
BİLİK, Necmettin. "ANADOLU'DA ROMA EYALETLERİ: AUGUSTUS DÖNEMİ." Journal Of History School 10, no. XXIX (2017): 527–36. http://dx.doi.org/10.14225/joh1079.
Full text
8
Kapuci, Umut. "Kuzey Karia’dan Eros Desmios Yontuları." Trakya Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi 15, no. 29 (2025): 155–73. https://doi.org/10.33207/trkede.1467453.
Full textAbstract:
Bu makale içeriğini Aydın Arkeoloji Müzesi’nde korunan iki Eros yontusu oluşturmaktadır. Söz konusu eserler müzeye 1972 ve 1977 yıllarında satın alma yoluyla kazandırılmıştır. Buluntu yeri, dolayısıyla buluntu durumu belirsiz olan Eros yontuları; çalışma kapsamında tipoloji, stil ve ikonografi bağlamında ele alınmaktadır. Bu doğrultuda söz konusu Eros heykelleri için atölye, ekol ve tarihleme önerileri sunulmaktadır. Çalışma içeriğinde incelenen yontuların arkeolojik kazı buluntusu olmaması dolayısıyla buluntu durumları ile ilgili herhangi bir bilgi bulunmamaktadır. Bu bağlamda anılan heykeltıraşlık eserleri Batı Anadolu özelinde Karia Bölgesi ve yakın coğrafyada yer alan yerleşimlere ait Roma İmparatorluk Dönemi plastik eserlerle analoji yöntemi kullanılarak tarihlendirilmektedir. Çalışma kapsamında ele alınan Eros yontularının Attis ikonografisine benzer biçimde Desmios tipinde betimlendiği belirlenmiştir. Söz konusu yontularda Roma İmparatorluk Dönemi içerisinde İS 2. yüzyıl dönem özellikleri görülmektedir. Dolayısıyla E.1 Eros yontusu için Geç Hadrianus-Erken Antoninuslar, E.2 örneği için ise Geç Antoninuslar-Erken Severuslar Dönemi önerilmektedir. Analojik değerlendirmeler sonucunda; stilistik açıdan her iki yontunun da Aphrodisias antik kenti heykeltıraşlık ekolü özelliklerini yansıttığı anlaşılmıştır.
9
Zeynep, Mehlika Uluçam Kırbağ, and Zeynep Kutlutaş Hicret. "Anadolu Figürlerinde Kadın Ayakkabıları: Roma Dönemi." SOCIAL SCIENCES STUDIES JOURNAL 10, no. 11 (2024): 2142–47. https://doi.org/10.5281/zenodo.14218468.
Full textAbstract:
Kadim medeniyetlere ev sahipliği yapan Anadolu topraklarında giyim kuşam kültürünün de oldukça zengin olduğu hem yazılı kaynaklarda hem de görsel vesikalarda yer almaktadır. Bu verilerle ilgili yapılan birçok çalışmada ayakkabı, giyimin bir aksesuarı gibi kabul edilerek incelenmiştir. Ancak ayakkabı kadın, erkek, çocuk başta olmak üzere birçok farklı kategorilerde ve birçok farklı kullanım alanlarında hem tasarım hem de mühendislik bilgisi içeren başlı başına bir bilimdir. Türkiye’de Anadolu’da ayakkabı üretimi ve tarihiyle ilgili çalışmalar son yıllarda hız kazanmış olsa da kaynakların birbirini tekrar etmesi ve çalışmaların spesifik konular çerçevesinde yapılamaması modellerin tarihi gelişimiyle ilgili boşluklara neden olmuştur. Bu çalışmada da betimleme yöntemi kullanılarak Roma döneminden günümüze ulaşan Anadolu figürlerindeki kadın ayak giysileri araştırılmıştır. Böylece hem Roma dönemine ait kültür varlıklarında kadının yerinin yazılı kaynaklarla kıyaslanması amaçlanmış hem de araştırma sınırları içerisinde Roma döneminde kadınların giydiği ayakkabı modelleri belirlenmiştir. Çalışma Afrodisias Müzesi ve Ören Yeri, Hierapolis Müzesi ve Antalya Müzesi’nde bulunan Roma kadın figürlerindeki ayak giysileriyle sınırlandırılmıştır. Görseller yerinde incelenerek fotoğraflanmıştır. <strong>Anahtar Kelimeler:</strong> Ayakkabı, Roma Ayakkabıları, Kadın, Ayakkabı Tasarımı
10
KOÇYİĞİT, Oğuz. "Tabae Roma Dönemi Kırmızı Astarlı Seramikleri." Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi Uluslararası Sosyal Bilimler Dergisi 3, no. 1 (2018): 135–54. http://dx.doi.org/10.31454/usb.419860.
Full text
11
Serkan; ÖZBULUT, ŞAHİN. "Pınarkent Roma Dönemi iskeletlerinin paleoantropolojik analizi." Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi 6, no. 1 (2015): 57–70. http://dx.doi.org/10.1501/sbeder_0000000091.
Full text
12
Derin, Zafer. "İzmir-Yeşilova Höyüğü ve Geç Neolitik Dönem’de Kıyı Ege Mimarisi." Höyük, no. 12 (November 1, 2023): 23–38. http://dx.doi.org/10.37879/hoyuk.2023.2.023.
Full textAbstract:
Bornova Ovası’nın ortasında, Yeşilova Höyüğü kazı çalışmalarıyla birlikte Yassıtepe Höyüğü ve İpeklikuyu Höyüğü’nü de kapsayan, yaklaşık 1200 metre çapındaki alanda ‘İzmir’in Prehistorik Yerleşim Alanı’ ortaya çıkartılmıştır. Yaklaşık 70 bin metrekareden fazla bir alana yayılan Yeşilova Höyüğü’nde ilk yerleşimin günümüzden en az 8500 yıl önce Neolitik Çağ’ın başında başlamış olduğu, Neolitik Dönem’den Roma Dönemi’ne kadar birçok kültürün yaşadığı kazı çalışmaları sonucu ortaya konulmaktadır. Höyükteki ilk yerleşime ait kalıntı ve buluntular, bugünkü ova seviyesinin yaklaşık 4-5 metre altında killi ana toprağın üzerinde yer almaktadır. Yerleşimin kültür dolgusu ise yaklaşık 3-3,5 metredir. Kültür dolgusu 4 kültür katından oluşmaktadır. Kültür katları, yüzeyden başlayarak; I. Kat Roma Dönemi, II. Kat Tunç Çağ, III. Kat Kalkolitik Çağ (1-2 Tabakaları) ve IV. Kat Neolitik Çağ (1a,b,c-8 Tabakaları) olarak saptanmıştır. Dört kültür katında gelişim gösteren höyük genellikle tahribatlardan sonra yeniden inşa edildikleri anlaşılan 15 mimari kata sahiptir. Yeşilova Höyüğü’nde Neolitik Çağ’ın başında başlayan yerleşim, Neolitik Çağ’ın sonuna doğru en zengin dönemine ulaşmıştır. Neolitik yerleşimin MÖ 6000-5700 yılları arasındaki son dönemini temsil eden, kalıntılarıyla en çok verinin elde edildiği yerleşim katlarında, birbirlerinden ayrı inşa edilen mekânlarda genellikle gündelik yaşama ilişkin işlikler ortaya çıkartılmıştır. Yeşilova Höyüğü Geç Neolitik Dönem mimarisi Kıyı Ege kültürlerine özgü niteliklere sahiptir. Mimari özellikler ve plan bakımından İç Batı Anadolu’dan farklıdır.
13
EVCİM, Seçkin. "Eskişehir ve Çevresindeki Bizans Dönemi Yapıları." Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi 23, no. 1 (2023): 325–52. http://dx.doi.org/10.18037/ausbd.1272623.
Full textAbstract:
Eskişehir çağlar boyunca günümüzde olduğu gibi İç Anadolu ile Batı ve Kuzeybatı Anadolu arasında önemli bir kavşak noktası olmuştur. Roma döneminde adı Latinceye dönüşmüş haliyle Dorylaeum ya da Dorlaeum olan yerleşim, Bizans döneminde ise Hellenistik dönemden gelen Grekçe adıyla Dorylaion olarak anılmaktadır. Arap kaynaklarında Darauliya, Adruliya veya Drusilya isimleriyle anılan şehrin Anadolu’daki pek çok şehirden farklı olarak antik ismi korunamamış, yerleşim merkezinin değişmesiyle zamanla Dorylaion ismi unutulmuştur. Günümüzde şehrin Odunpazarı olarak anılan bölgesine yerleşen Türkler terkedilen ve harabeye dönüşen Dorylaion Kalesi’ni Şarhöyük (Şahr / Şehir höyük) çarşı ve hamamların bulunduğu yerleşim merkezini ise eski şehir olarak adlandırmış, zamanla yerleşimin tekrar o bölgeye doğru yayılmasıyla kent merkezi Eskişehir ismini almıştır. Şehrin territoryumuna dahil olup günümüze ulaşabilmiş Bizans dönemine ait en erken kalıntılar İmparator I. Iustinianus dönemine aittir. Günümüzde Dağlık Frigya, Erken Bizans döneminde ise Phrygia Salutaris (Şifalı Frigya) olarak adlandırılan bölge içerisinde yer alan yerleşim bu isme uygun bir şekilde doğal sıcak su kaynaklarının beslediği hamamları ile ünlüdür. Günümüzde halen Sıcaksular bölgesinde pek çok hamam yer almakla birlikte Bizans dönemine ait bir hamamın kalıntısına henüz rastlanmamıştır. Bizans dönemi yapıları yerleşim merkezinde iki kale ile temsil edilirken, günümüze ulaşan dönem eserlerinin büyük bir kısmı Frig Vadisi’nde yer alan kaya yapılarıdır. Bu çalışma Eskişehir ilinin günümüz idari sınırları içerisinde kalan Bizans Dönemi yapılarını genel hatlarıyla tanıtmayı ve Eskişehir’e yönelik olarak gerçekleştirilecek kültür, turizm, tarih, sanat tarihi ve arkeoloji alanlarındaki çalışmalara destek olmayı amaçlamaktadır. Sunulan bilgiler sadece kütüphane çalışması ile kaynaklardan derlenmiş olmayıp yaptığımız yüzey araştırmaları ve belgeleme çalışmaları ile desteklenmiştir.
14
ÖZER, Elif. "Olympos Antik Kenti Roma Dönemi Tonozlu Mezarlar." Höyük, no. 6 (January 1, 2013): 27–38. http://dx.doi.org/10.37879/hoyuk.2013.59.
Full text
15
Anabolu, Mükerrem (. Usman ). "Yunan-Roma Dönemi Anadolu Sanatında Boynuzlu Figürler." Belleten 61, no. 230 (1997): 33–36. http://dx.doi.org/10.37879/belleten.1997.33.
Full textAbstract:
Yunan - Roma Dönemi Anadolu Sanatında güç simgesi olan boğa boynuzları, tanrıların, yarı tanrıların ve karışık yaratıkların başlarını süslemişlerdir. Boğa boynuzlu olarak gösterilmiş olan tanrıların başında, ırmak tanrıları ile Zeus Olbios gelirler. Aiolis bölgesindeki Tisna şehrinin M.Ö. IV. yüzyılda darbettirmiş olduğu sikkeler de, Tisnaios veya Titnaios Irmağı'nın Tanrısı, boğa boynuzlu genç bir erkek başı şeklinde gösterilmiştir.
16
TURAN, Olcay. "ANA HATLARIYLA GEÇ CUMHURİYET DÖNEMİ ROMA KOLONİZASYONU." Journal of History School LV, no. LV (2021): 4291–319. http://dx.doi.org/10.29228/joh.52717.
Full text
17
GÜNGÖR, Selim Sani. "Tarihi Yarımada’daki Roma ve Bizans Dönemi Sarnıçları." Stratejik ve Sosyal Araştırmalar Dergisi 1, no. 2 (2017): 37–72. http://dx.doi.org/10.30692/sisad.362702.
Full text
18
Özmen, Seda. "Kutsal Roma Cermen İmparatorluğu’nun Erken Döneminde Yahudilerle İlgili İmparator Kararnameleri Üzerine Bir İnceleme." Üsküdar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi 9, no. 17 (2023): 43–59. http://dx.doi.org/10.32739/uskudarsbd.9.17.131.
Full textAbstract:
Alman Kralı I. Otto 962 yılında Papa XII. Johannes’in elinden Roma imparatoru tacını giymiş ve böylece Alman krallığı Kutsal Roma Cermen İmparatorluğu’na dönüşmüştür. Krallık geleneğiyle Roma mirasını birleştiren imparatorluk kendine has bir idari yapı ve yasal sistem meydana getirmiştir. Sınıflı toplum yapısı, feodal güçlerin siyasi rolü ve Katolik Kilisesi’nin dünyevi alana uzanan manevi gücüyle tanımlanan imparatorlukta, kararnameler imparator otoritesinin temel dokümanlarını oluşturmuştur. İmparatorluğu ilgilendiren hemen her konuda imparatorların emirlerini içeren kararnamelerin bir kısmı imparatorluk topraklarında yaşayan Yahudilerle ilgili olmuştur. Kararnamelerde imparatora bağlı özel bir halk olarak değerlendirilen Yahudilerin hukuki durumu sürekli değişiklik göstermiş; sonuçta ayrıcalıklar ve kısıtlamalar arasında istikrarsız bir tablo ortaya çıkmıştır. Tanımlanan siyasi ve yasal statünün oluşumunda çeşitli türde faktörler etkili olmuşsa da bunların kökeni ve motivasyonu, her şeyden önce, Yahudilerin dinsel farklılığı olmuştur. Çalışmada, on dokuzuncu asra değin varlığını sürdürmüş ve geniş bir coğrafyaya hükmetmiş olan Kutsal Roma Cermen İmparatorluğu’nun Orta Çağ kapsamına giren erken dönemi -on birinci ve on beşinci asırlar arasındaki dönem- dikkate alınmıştır. Makalenin sınırlılıkları sebebiyle bu süre zarfında iktidara gelen imparatorların genellikle Yahudilere tanıdığı imtiyazlar çerçevesinde şekillenen kararlarından bir kısmı değerlendirilebilmiştir. Kararnamelerde çerçevesi çizilen imtiyazlar, tanınan hak ve özgürlükler, getirilen kısıtlamalar ve yasaklamalar gibi unsurlar kronolojik olarak sunulmuş, karşılaştırmalı olarak ele alınmış ve bunlar üzerinden imparatorluğun içinde bulunduğu dönemde yaşanan dini, ekonomik ve sosyal değişimlerin Yahudilerin yasal durumuna etkisi ortaya koyulmaya çalışılmıştır.
19
Taşkıran, Murat, and Fatih Yılmaz. "Sillyon Roma Dönemi Köprüsü (Ayvalıkemer) Üzerine Bir Değerlendirme." Höyük, no. 13 (May 1, 2024): 165–82. http://dx.doi.org/10.37879/hoyuk.2024.1.165.
Full textAbstract:
Sillyon, Antik Dönem’de Pamphylia Bölgesi’nde, günümüzde ise Antalya ili, Serik ilçesine bağlı Yanköy Mahallesi Kocagözler mevkiinde yer almaktadır. Kent, arkeolojik kültür varlıkları ve sahip olduğu tarihi ve kültürel değerlerle, geçmişten bugüne dek çok katmanlı dokusuyla önemli bir kültürel miras alanı olma özelliğini korumuştur. Tarih boyunca kültür ve uygarlıkların birleşme-çatışma noktasında yer alan Sillyon, birçok medeniyetin izini taşımaktadır. Başka bir ifadeyle, mevcut veriler ışığında Sillyon, Demir Çağı başlarından Osmanlı Dönemi’ne kadar yerleşim gören ve kesintisiz bir tarihsel sürece ev sahipliği yapan çok katmanlı bir kent örneğidir. Bu makalede, Sillyon’un yaklaşık 1,5 km batısında Koducak Deresi üzerinde bulunan ve halk arasında Ayvalıkemer olarak bilinen Roma Dönemi Köprüsü ele alınmaktadır. Roma İmparatorluk Dönemi’ne tarihlenen yapı üç gözlü olup tamamı traverten bloklardan inşa edilmiştir. Karayolları Genel Müdürlüğü’nün destekleriyle 2016-2017 yıllarında restorasyonu gerçekleştirilen yapı, bölgedeki en sağlam köprü örnekleri arasında yerini almaktadır. Çalışmada, öncelikle yapının oryantasyonu ve tüm mimari kurgusu analiz edilmiş ve Anadolu’da inşa edilen çağdaşı köprülerle karşılaştırma yapılarak tarihsel değerlendirmesi yapılmıştır. Onarım müdahaleleri incelenmiş, köprünün restorasyon öncesi ve sonrası durumu ile ilgili bilgiler sunulmuştur. Köprünün Pamphylia Bölgesi yol ağları üzerindeki yeri ve kent için önemi araştırılmış ve Sillyon’un bölgedeki antik yol rotaları ile bağlantısı tartışılmıştır. Bu makalenin hem Sillyon araştırmalarına hem de bölgedeki Antik Dönem ulaşım ağları çalışmalarına yeni bir bakış açısı sunması beklenmektedir.
20
TEMÜR, Akın, and Merve ÇELİK. "BOLU MÜZESİ’NDEN BİR GRUP ROMA DÖNEMİ KORİNTH BAŞLIĞI." Dergi Karadeniz, no. 41 (March 31, 2019): 120–35. http://dx.doi.org/10.17498/kdeniz.478428.
Full text
21
Turan, Olcay. "İMPARATORLUK DÖNEMİ NDE ROMA ORDUSUNDA ASKER ALIM SÜRECİ." History Studies International Journal of History 13, no. 1 (2021): 1–15. http://dx.doi.org/10.9737/hist.2021.974.
Full text
22
Serpil, AYTÜRE. "Roma İmparatorluk Dönemi Smyrnası’nda Demos ve Boule üzerine." Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi Tarih Bölümü Tarih Araştırmaları Dergisi 36, no. 62 (2017): 59–74. http://dx.doi.org/10.1501/tarar_0000000665.
Full text
23
MİMAROĞLU, Sinan. "Letoon Geç Roma-Erken Doğu Roma Dönemi Kırmızı Astarlı Seramikleri nin Ön Değerlendirilmesi." Cedrus, no. 8 (June 1, 2020): 279–97. http://dx.doi.org/10.13113/cedrus.202013.
Full text
24
Köroğlu, Gülgün, and Durmuş Gür. "Balatlar Kilisesi’ndeki Erken Bizans Dönemi Opus Sectileleri." Höyük, no. 15 (May 1, 2025): 143–64. https://doi.org/10.37879/hoyuk.2025.1.143.
Full textAbstract:
Balatlar Kilise olarak tanınan yapı kalıntısındaki arkeolojik kazı çalışmaları, ilk olarak 2010 yılında Gülgün Köroğlu’nun başkanlığında başlamıştır. 2010-2021 yılları arasında, Roma hamamının vestibül (giriş), frigidarium (soğukluk), tepidarium (ılıklık), caldarium (sıcaklık) ve palaestra (oyun/spor alanı) bölümlerinde çalışmalar gerçekleştirilmiştir. 2019 yılı itibarıyla hamamın doğu kesiminde yer alan XVIII, XIX ve XX numaralı mekânlarda kazı çalışmaları başlatılmıştır. Öncelikle Roma hamamının caldariumu olan VIII numaralı mekân, 5 ya da 6. yüzyıl başlarında yeniden düzenlenip kiliseye çevrilmiştir. Latin Haçı planlı caldariumun (VIII numaralı mekân) doğu kesiminde, ortada bir kapı, iki yanda niş olan duvar düzenlemesi değiştirilip XVIII numaralı mekâna içte ve dışta yarım daire planlı bir apsis eklenmiştir. Kazı çalışmaları sırasında yapılan stratigrafik incelemeler, apsisin inşa evreleri, plan özellikleri ve tarihlendirilmesi hakkında önemli veriler sunmuştur. Bu kesimde gerçekleştirilen çalışmalarda, apsis ve bema zemininin opus sectile tarzında mermer plakalarla kaplı olduğu, mermer plakaların henüz belirleyemediğimiz bir tarihte söküldüğü fakat yatak harcının korunarak günümüze ulaştığı görülmüştür. Genelde geometrik kompozisyona sahip opus sectile döşemesi, farklı kompozisyonlardan ve panolardan oluşan bir mimari özelliğe sahiptir. Opus sectile panoların kompozisyon düzenlemeleri, 5-6. yüzyıllara tarihlenen örneklerle benzer özellikler taşımakta olup hamamın kiliseye dönüştürülmesi sırasında, apsisin inşasının ardından apsis zemin döşemesi olarak yapılmış olmalıdır. Bu çalışmada, opus sectile zemin döşemesinin kompozisyon anlayışının çözümlenmesi, tarihlendirilmesi ve çağdaş örneklerle karşılaştırılarak değerlendirilmesi amaçlanmıştır.
25
Çırak, Mustafa Tolga. "AKGÜNEY GEÇ ROMA - BİZANS DÖNEMİ TOPLUMU ÜZERİNE PALEODEMOGRAFİK ÇALIŞMA." Hitit Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi 10, no. 1 (2017): 249–63. http://dx.doi.org/10.17218/hititsosbil.313652.
Full text
26
BÜYÜKYÖRÜK, Ferhan. "Aizanoi Antalya Müzesi ndeki Roma İmparatorluk Dönemi Side Sikkeleri." Cedrus, no. 6 (June 30, 2018): 273–328. http://dx.doi.org/10.13113/cedrus.201814.
Full text
27
AÇIL, Okan. "Helenistik ve Roma Dönemlerinde Ezoterik Bir Yahudi Topluluk." Selçuk Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi, no. 48 (December 25, 2022): 331–48. http://dx.doi.org/10.21497/sefad.1218527.
Full textAbstract:
MÖ II. yüzyıl ila MS I. yüzyıl aralığında Yahudiye’de yaşamış olan Esseniler, modern araştırmacılar tarafından Antik döneme ait bir Yahudi mezhebi olarak kabul edilmektedir. Türkçe literatürde fazla müstakil çalışmaya konu olmamış bu grubu incelemeyi amaçladığımız çalışmada birincil kaynaklardan istifade etmeye azami ölçüde gayret gösterilmiştir. Bunun yanında bir takım ikincil kaynaklardan da faydalanılmıştır. Çalışmada Esseniliğin tanımı, coğrafyası, inanç ve yaşam biçimleri ile teşkilat ve toplumsal yapıları incelenmeye çalışılmıştır. Sonuç olarak şunlar söylenebilir; Esseniler, tek bir cemaat değildir. Aksine, Ölü Deniz’in batı kıyıları yakınlarında bulunan ana cemaatin dışında Yahudiye’de dağınık halde yaşayan başka cemaatlerden oluşmaktadır. Esseni nüfusu MS I. yüzyılda yaklaşık dört bin kişi kadardır. Esseniler, inanç ve yaşayış bakımından çeşitli sebeplerin etkisiyle II. Tapınak Dönemi Yahudiliğinden oldukça farklılaşmıştır. Esseniliğe ait cemaatler ve üyeler içerisinde idari ve mali alanlar başta olmak üzere teşkilatlanmaya gidildiğine dair emareler bulunmaktadır. Esseniliğe aday olanların topluluk kriterleri doğrultusunda çeşitli aşamalardan oluşan bir elemeye tabi tutulması ile eğitim ve bilgi aktarım metotları inisiyasyona başvurulduğu ihtimalini akla getirmektedir. Var olduğu düşünülen inisiyasyon, Essenilere ait derin bilgi ve sırların dışa kapalılığı ve bu bilgilere sadece ehil görülen kimselerin erişebilmesi, katı gizlilik ilkesi ile derin bilgilerin tahrif edilmeden yeni üyelere aktarılması ise Essenileri ezoterik bir topluluk olarak değerlendirilmesinin temelini oluşturmaktadır.
28
Albustanlıoğlu, Tulga, and Hakan Güleç. "Roma İmparatorluk Dönemi Sikkelerinde Yer Alan Gastronomik Unsurlar (Gastronomic Elements in Roman Imperial Coins)." Journal of Tourism and Gastronomy Studies 8, no. 1 (2020): 404–16. http://dx.doi.org/10.21325/jotags.2020.557.
Full text
29
YİLDİZ, Gulsah. "Gaius Valerius Diocletianus Dönemi Siyasi Olaylarının Sikkeler Üzerindeki Yansıması." Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Tarih Dergisi, December 16, 2022. http://dx.doi.org/10.47437/esogutd.1202748.
Full textAbstract:
Gaius Valerius Diocletianus Dönemi,Roma İmparatorluğu’nun III. Yüzyıl krizlerinden sonra, krizin etkilerinin sürdüğü ve savaşların hakim olduğu bir dönem olmuştur. Askeri Anarşi Dönemi’ni sonlandırmak ve Severus’lardan itibaren görülen en uzun ömürlü imparatorluk dönemine sahip olan Diocletianus, Tetrarchia Sistemi ile beraber Maximianus, Constantius ve Galerius’u yönetimine ortak ederek yirmi yıl boyunca yönetimde kalmıştır. Bu süre zarfında, imparatorluğun pek çok bölgesinde savaşlar devam etmiştir. Çalışmada, dönemin siyasi olayları ve değişimlerinin sikkeler üzerindeki yansıması incelenecektir.
30
BURULDAĞ, Erdinç. "ALEXANDRIA TROAS’TAN BİR DOKUMA AĞIRLIĞI." Archivum Anatolicum-Anadolu Arşivleri, June 13, 2022. http://dx.doi.org/10.46931/aran.2022.16.1.5.
Full textAbstract:
Troas’ın liman kentlerinden biri olan Alexandria Troas, bölgede Hellenistik Dönem’de kurulduğu öngörülen tek yerleşim olma özelliğini taşımaktadır. Kent, MÖ 1. yüzyıl sonlarında bir Roma kolonisine dönüştürülmüş ve Roma İmparatorluk çağı boyunca en parlak dönemini yaşamıştır. Bizans Dönemi boyunca varlığını sürdüren kentte halen devam eden kazı çalışmaları ile Alexandria Troas’ın forum ve agora bölümleri gün ışığına çıkarılırken, araştırmalar sırasında bu üç dönemin yani Hellenistik, Roma ve Bizans Dönemlerinden izlere rastlanmaktadır. Bu geniş zaman aralığına tarihlendirilebilen arkeolojik bulguların yanında, ait olduğu dönem hususuna kuşku ile yaklaşılan eserler de mevcut olup, bunların başında, dokuma ağırlıkları gelmektedir. Bu sebepten ötürü, mevcut çalışmanın konusunu, kentin forum ve agorası arasındaki bir noktada bulunan KP Doğu 3 açmasında saptanmış olan bir dokuma ağırlığı oluşturmaktadır. Form ve ağırlığı bakımından değerlendirildiğinde eserin tarihlendirilmesi oldukça güç olsa da tepe noktasında bulunan harflerin oluşturuluş biçimleri, alandaki diğer buluntu grubu ile paralellik göstererek, söz konusu dokuma ağırlığının Roma Devrine ait olduğuna işaret etmektedir.
31
TÜTÜNCÜ, Esra, and Hüseyin KÖKER. "Ariassos Kentine Atfedilen Bazı Geç Hellenistik Dönem Sikkeleri Üzerine Değerlendirme." Cedrus, June 21, 2023. http://dx.doi.org/10.13113/cedrus.202312.
Full textAbstract:
Pisidia Bölgesi sınırları içerisinde yer alan Ariassos, günümüzde Antalya İli Döşemealtı İlçesi Akkoç Köyü yakınlarına konumlanmaktadır. Kent, Magnesia Muharebesi’nin (MÖ 190) ardından imzalanan Apameia Anlaşması’nın (MÖ 188) hemen sonrasında kurulmuştur. Ariassos’un ilk sikkeleri bronz olup Geç Hellenistik Dönem’e (MÖ I. yüzyıl) tarihlenmektedir. Kent Roma İmparatorluk Dönemi sikkelerini üretmeye Augustus döneminde (MÖ 27-MS 14) başlamış ve son sikkelerini de Gallienus döneminde (MS 253-268) darp etmiştir. Kentin söz konusu Geç Hellenistik Dönem sikkeleri bronz ve 6 emisyon olarak 4 seri ve bunlardan sadece birinin 3 varyasyonu olacak şekilde darp edilmişlerdir. Roma İmparatorluk Dönemi şehir sikkeleriyse 55 emisyonda darp edilirlerken 20 farklı arka yüz tipi kullanılmıştır. Bu çalışmada kentin Geç Hellenistik Dönem sikkeleri genel hatlarıyla ele alınırken, esas olarak şimdiye kadar yapılan yayınlarda karşılaşılan bazı yanlış atribüsyonlar üzerinde durulmakta ve düzeltilmektedir.
32
ALBUSTANLIOĞLU, Tulga, Servet Kazım GÜNEY, Nurten BEYTER, and İlkay YILMAZ. "Antik Zeugma Kenti Seramik Kap Örnekleri Kullanılarak Yapılan Roma Yemeği ve Duyusal Analizleri (Roman Food and Sensory Analysis Using The Ancient Cıty of Zeugma Ceramic Vessel Samples)." Journal of Tourism and Gastronomy Studies, March 28, 2023. http://dx.doi.org/10.21325/jotags.2023.1218.
Full textAbstract:
Beslenme insanoğlunun en temel ihtiyacıdır ve insanlığın eski çağlarda nasıl beslendiği sıklıkla merak konusu olmaktadır. Antik Roma yemek kültürü hakkındaki bilgiler kazılarda bulunan seramik kaplar, diğer pişirme kapları, yemek artıkları, mozaikler, kabartmalar, kapların içindeki kömürleşmiş yemek artıkları ve yazılı kaynaklardan elde edilmektedir. Buluntularda elde edilen hayvan kemikleri ve tohumlar da antik dönem beslenme kültürüne dair bilgi vermektedir. Antik dönemin yemek kültürü açısından kurucu özelliği de dikkate alındığında, yemek kültürünün devamlılığı ve bilinirliği bakımından bu döneme ait yapılan çalışmaların önemli olduğu değerlendirilmektedir. Bu temadan hareketle yapılan bu çalışmada; Antik Zeugma Kenti Roma Dönemi pişirme kap örnekleri Başkent Üniversitesi Seramik Sanat ve Uygulama Merkezi tarafından aslına benzer şekilde yeniden yapılmıştır. Bu çalışmanın amacı Antik Dönem Roma kaynaklarından Apicius ve Cato’nun tariflerine uygun olarak antik yemeklerin üretilmesi, antik kaplarda servis edilerek deneyimli panelist grubu ve tüketiciler tarafından duyusal değerlendirmeye tabi tutulmasıdır. Analizlerde görünüş, koku, doku, lezzet ve genel beğeni alt başlıklarla değerlendirilmiştir. Analizler sonucunda eğitimli panelistlerin lactuca patina, vıtellina fricta ve libum’a 9 ‘lu skalaya göre genel beğeni açısından sırasıyla 7.88±0.74, 7.75±0.62, 7.57±0.68 değerleri ile ortalamanın üzerinde puan verdikleri görülmüştür. Tüketici beğeni testinde ise 5’li skalaya göre aynı sırayla 4.66±0.52, 4,62±0.68, 4.09±1.15 değerleri ile genel beğeninin yüksek olduğu bulunmuştur.
33
TÜYSÜZ, Burcu, and Fikri KULAKOĞLU. "Kaniş’ten Anisa’ya: Kültepe’den Hellenistik Dönem Bölge Arkeolojisine Yeni Katkılar." Lycus Dergisi, December 15, 2023. http://dx.doi.org/10.54577/lycus.1379816.
Full textAbstract:
Kültepe, günümüz Orta Anadolu Bölgesi’nin iç kesimlerinde, Kayseri ilinin 21 km kuzeydoğusunda bulunmaktadır. Erken Tunç Çağı’nın ilk safhasından Roma Dönemi’nin sonuna kadar oldukça uzun bir yerleşime sahip olan Kültepe çoğunlukla Tunç Çağı olmak üzere Demir Çağı verileri ile de tanınmaktadır. Hellenistik ve Roma Dönemlerine ait arkeolojik verileri ise Prof. Dr. Tahsin Özgüç zamanında yapılan ilk dönem kazılarından itibaren gelmeye başlasa da söz konusu dönemler üzerinde fazla çalışma yapılmamıştır. Sadece Hellenistik Roma Dönemlerinde de höyüğün yerleşim gördüğüne dair genel bir çerçeve çizilerek bu dönemler höyük stratigrafisinde yerini almıştır. Ancak Prof. Dr. Fikri Kulakoğlu başkanlığında başlanan yeni dönem kazılarıyla birlikte hem Tepe’nin hem de kısmen nekropol olarak kullanılan Karum stratigrafisinin tamamlanabilmesi için Hellenistik-Roma Dönemi tabakalarının ve buluntularının detaylı incelenmesi, böylelikle Klasik Dönem Kültepe’sinin daha net anlaşılması gündeme gelmiştir. Bu doğrultuda bir yandan ilk dönem kazılarının buluntuları incelenirken bir yandan da höyükte kazılara başlanmıştır. Bu çalışmada, Kültepe’nin yerleşim gördüğü tüm dönemler kısaca özetlemiş, ardından 2006 yılında başlayan yeni dönem kazıları ile birlikte Hellenistik Dönem’e yönelik yapılan arkeolojik çalışmalar genel hatları ile ele alınmış ve çalışmalar sonucunda elde edilen veriler özetlenmiştir.
34
ÖZDEMİR, Yurdagül, and M. Tuncay ÖZDEMİR. "Konya Arkeoloji Müzesi nde Bulunan Bronz Kandiller (MS I – MS VII. Yüzyıllar)." Cedrus, June 21, 2023. http://dx.doi.org/10.13113/cedrus.202316.
Full textAbstract:
Çalışmamızın konusunu Konya Arkeoloji Müzesi’nde bulunan Roma Dönemi ve Geç Antik Çağ’a tarihlenen bronz kandiller oluşturmaktadır. Erken dönemlerden itibaren kandillerin, günlük yaşamda evlerin aydınlatılmasında, resmi ve dinî törenlerde kullanıldığı, ayrıca ölü hediyesi olarak da mezarlara konulduğu bilinmektedir. Çalışmamızda Konya Arkeoloji Müzesi’nde bulunan satın alma ve müsadere yoluyla müze koleksiyonuna dâhil edilen 33 adet bronz kandil ele alınmıştır. Bronz kandiller bronzun eritilerek yeniden kullanılabilen bir malzeme olması nedeniyle pişmiş toprak kandillere göre daha az sayıda günümüze ulaşmıştır. Bronz kandil yapımının MS I. yüzyıldan itibaren yaygınlaştığı bilinmektedir. Bu dönem bronz kandillerin Geç Hellenistik Dönem pişmiş toprak kandillere benzedikleri görülmektedir. MS IV-V. yüzyıldan itibaren ise antikçağ kandillerinin üslup özelliklerine Hristiyanlık sembolleri eklenerek dinî ve günlük kullanıma uygun kandillerin yapımı yaygınlaşmıştır. Konya Arkeoloji Müzesi’nde bulunan Roma Dönemi ve Geç Antik Çağ kandillerinde de bu değişimi izlemek mümkündür. Çalışmamızda incelediğimiz eserler, formlarına göre gruplandırılarak Roma Dönemi ve Geç Antik Çağ olmak üzere alt başlıklar altında detaylı bir şekilde ele alınmıştır. Eserler, Türkiye ve yurt dışı müzeleri ile özel koleksiyonlardaki benzer örneklerlerle ilişkilendirilerek tarihlendirme önerileri yapılmıştır.
35
KAYA, Rabia, Ümmü ARDA, Esen KIZILDAĞ KALE, and Umut Davut BAŞOĞLU. "SERBEST ZAMAN VE WELLNESS PERSPEKTİFİNDEN ESKİ ROMA HAMAMLARI." Ankara Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Yüksekokulu SPORMETRE Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, March 31, 2023, 13–23. http://dx.doi.org/10.33689/spormetre.1175886.
Full textAbstract:
Bu çalışma Roma halkının Eski Roma hamamlarına toplumsal boyutta erişimini serbest zaman bakış açısıyla ele alıp Roma hamamlarının günümüz wellness ve SPA (Selus Per Aqua) merkezleriyle olan benzerlik ve farklılıklarını incelemeyi amaçlamaktadır. Bu doğrultuda Roma hamamları ve o dönemin toplumsal yapısıyla ilgili literatür taranmış sonrasında literatürden elde edilen bulgular derlenerek günümüz wellness ve SPA merkezleri karşılaştırılmıştır. Kendi döneminde ileri bir medeniyete ve güce sahip olan Romalılarda toplumsal sınıf açısından da belirgin bir ayrışma bulunmaktadır. Bu ayrışmada, Patriciiler, Plebler, Cliensler ve köleler bulunmaktadır. O dönemde hamamlar halkın kontrolünü sağlamak için kullanıldığından tüm toplumsal gruplara düşük ücretler karşılığında sağlanmaktaydı. Gücü elinde bulunduran sınıf açısından ise bu merkezler köleleriyle birlikte bir arınma zamanını karşılamaktadır. Sanayileşmenin etkisiyle 19. yüzyıldan itibaren üretimin ve iş gücüne olan ihtiyacın artmasıyla da günümüze değin serbest zaman kavramı önem kazanmıştır. Barındırdığı büyük benzerliklere dayanarak Roma hamamlarının günümüz wellness ve SPA merkezi çatısı altında olan işletmelerin antik muadili görünümünde olduğu çıkarımı yapılabilir. Eski Roma hamamlarının ve günümüz wellness SPA merkezlerinin benzerliklerinin yanında iki yapıya olan erişimin ve bu yapıların kamu ve özel işletmeler olması yönüyle de toplumsal sınıf tarafından katılımın farklılaştığı görülmektedir. Roma dönemi hamamları ile günümüz wellness merkezleri arasında spor alanları, havuzlar, yeme-içme alanları ve SPA alanları arasında benzerlik olduğu göze çarpmaktadır. Ayrıca toplumsal sınıf ayrımı olmadan herkes tarafından bu alanların kullanımı geçmiş ile günümüz arasında benzerlik gösterse de maliyet açısından herkesin erişimi günümüzde kısıtlılık göstermektedir. Sonuç olarak günümüzden Eski Roma dönemi hamamlarına bakıldığında amaçları ve biçimleri bakımından farklılıklar olsa da Eski Roma hamamlarının birer antik wellness ve SPA merkezleri olduğu düşünülebilir.
36
Akbaş, Begümay. "SİKKELER IŞIĞINDA KAPPADOKİA’DAKİ KAİSAREİA KENTİNİN SEVERUSLAR DÖNEMİ İMPARATORLUK KÜLTÜ." Erciyes Akademi, November 6, 2024, 863–86. https://doi.org/10.48070/erciyesakademi.1526172.
Full textAbstract:
Kaisareia kenti Roma İmparatorluğu’nun doğusunda oldukça önemli bir kenttir. Kent yerel bronz sikkelerin yanı sıra gümüş sikkeler de basmaktadır. Bununla birlikte doğu siyasetinde stratejik bir konuma sahiptir. Severuslar olarak adlandırılan Septimius Severus ve ardılları döneminde Kaisareia sikkelerinin tiplerinde bir hareketlilik yaşanmıştır. Bunun nedeni bu dönemde kentin iki defa neokoros unvanı almasıdır. Aynı zamanda Kaisareia sikkelerinin Roma askerlerine ödeme amaçlı kullanıldığı düşünülmektedir. Bu sikke tipolojisinin önemini arttırmaktadır. Roma askerinin desteğini almak imparatorlar için oldukça önemli bir durumdur. Bu nedenle Kaisareia sikkeleri üzerinde Severus Hanedanı propagandası görülmektedir. Parth tehlikesinin arttığı dönemlerde ise Roma askerinin gücünü vurgulan sikkeler basılmıştır. Daha öncesinde yerel tipolojide sikke basan Kaisareia kenti Severuslar Dönemi ile imparatorluk siyaseti ve propagandasını içeren sikkeler basmıştır. Bu makalede Severuslar Dönemi imparatorlarının bastırdığı Kaisareia kenti sikkelerinin tipolojisi her bir imparator ayrı ayrı ele alınarak değerlendirilmiştir. Bu değerlendirme sonucu Kaisareia sikke basımının Roma siyasetinden ne kadar etkilendiği ve imparatorluk kültünün bu dönemde öneminin artması üzerine incelemelerde bulunulacaktır.
37
ALANYALI, Hüseyin Sabri. "Side’nin Roma Dönemi Panteonu." Anadolu (Anatolia), 2011, 075–92. http://dx.doi.org/10.1501/andl_0000000383.
Full text
38
Ergürer, Hatice. "Syedra Antik Kenti Büyük Hamam Yapısı’nın Palestra Mozaikleri." Arkeoloji Dergisi, October 12, 2024. http://dx.doi.org/10.51493/egearkeoloji.1531579.
Full textAbstract:
Dağlık Kilikia Bölgesi (Cilicia Tracheia) kentleri içerisinde bulunan Syedra Antik Kenti Antalya İli’nin Alanya İlçesi’nde, ilçe merkezine yaklaşık 20 km uzaklıktaki Seki Köyü’nde yer almaktadır. Denizden 400 m yükseklikteki kent, ismini “Sedre Çayı” ndan almaktadır. Yüksekçe bir tepe ve onun kıyıya uzanan eteklerine konumlandırılmış kentte, 2019 yılında ilk sistemli kazılar gerçekleştirilmiş ve çalışmalar Büyük Hamam’ın frigidaryum bölümüyle eş zamanlı olarak palestrada da yürütülmüştür. Bu çalışmalar sırasında palestranın Roma Dönemi taban mozaikleri ve Geç Antik Çağ havuzu açığa çıkartılmıştır. Söz konusu bu çalışmada palestraya ait taban mozaikleri ve geç dönem havuzu incelenmiş, yapılan analojik, stilistik ve üslupsal değerlendirmeler sonucu Büyük Hamam’ın palestrasına ait Roma Dönemi mozaik döşemin MS 3. yüzyıl başı ya da ortalarına, Geç Antik Dönem havuzunun ise MS 6. yüzyıl başı veya son çeyreğine tarihlenebileceği anlaşılmıştır.
39
YİĞİT, Dilek. "VII. Henry ve VIII. Henry Dönemlerinde İngiltere'nin İskoçya Politikası." Toros Üniversitesi İİSBF Sosyal Bilimler Dergisi, December 12, 2022. http://dx.doi.org/10.54709/iisbf.1123198.
Full textAbstract:
1485 yılında gerçekleştirilen Bosworth Savaşı İngiltere tarihinde bir dönüm noktasıdır; Kral III. Richard savaş meydanında yenilmiş ve savaşın galibi Henry Tudor VII. Henry olarak taç giymiştir. Böylelikle İngiltere’de York hanedanlığı dönemi kapanmış, Tudor hanedanlığı dönemi başlamıştır. Ancak Henry Tudor’ın İngiltere tahtı üzerindeki hak iddiasının meşruiyeti tartışmalı olunca kralın hükümranlığı boyunca en büyük problemi meşruiyet sorunu olmuştur. 1509 yılına kadar İngiltere’yi yöneten VII. Henry’den sonra oğlu VIII. Henry olarak taç giymiş ve 1547 yılına kadar hüküm sürmüştür. VIII. Henry’nin annesinin York hanedanlığının mensubu olması sayesinde bu dönemde meşruiyet sorunu gündemden düşmüş olsa da, İngiltere Protestan reformasyon sürecinin başlamasıyla çalkantılı bir sürece girmiştir. İngiltere’nin yeni hanedanlığının ilk iki monarkının dış politikaları İngiltere açısından sürekliliği mi ya da değişimi mi ifade etmektedir? Söz konusu soruya yanıt arama çabası İngiltere’nin dönemin güçlü aktörleri Fransa, İspanya, Kutsal Roma İmparatorluğu ve Roma Katolik Kilisesi ile ilişkilerini analiz etmek gibi kapsamlı bir çalışmayı gerektirir. Bu makale VII. Henry’nin ve VIII. Henry’nin İngiltere’nin yüzyıllardır çatışma halinde olduğu komşusu İskoçya’ya yönelik politikalarını analiz etmek suretiyle bu soruya kısmi bir yanıt sunmayı amaçlamaktadır.
40
KARASU, Yunus Emre, and Nesrin AYDOĞAN İŞLER. "Late Ottoman Cup and Pipe Finds in Tyana (Kemerhisar) Excavations." Celal Bayar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, September 28, 2022, 269–88. http://dx.doi.org/10.18026/cbayarsos.1098801.
Full textAbstract:
Niğde ilinin Bor ilçesine bağlı Kemerhisar beldesinde yapılan Tyana Antik Kenti kazı çalışmaları 2001 yılında başlamış olup günümüzde de devam etmektedir. Yapılan çalışmalarda Roma, Bizans, Anadolu Selçuklu, Beylikler ve Osmanlı dönemlerine ait kalıntılara ulaşılmıştır. Arap akınları sırasında ve ilk Türk fetihleri döneminde Bizanslarla yapılan mücadeleler sonucunda bölge sık sık el değiştirmiştir. Bu sebeple de bir dönem önemini yitirerek harap bir durumda kalmıştır. Anadolu Selçuklu ve Beylikler dönemlerinde ise mevcut seramik buluntular bölgenin tekrar önemini kazandığını göstermektedir. Beylikler döneminden sonra Geç Osmanlı dönemine kadar bölgedeki buluntu sayısının yok denecek kadar az olduğu görülmektedir. Kazı çalışmalarında ele geçirilen Geç Osmanlı dönemine ait fincan ve lüle buluntuları bölgede bu dönemde aktif yaşamın devam ettiğine işaret etmektedir. Fincanlar yanı sıra serigrafi bezemeli örnekler ile lüleler bölgede bu dönemde ekonomik geliri yüksek kişilerin de yaşamış olabileceğine işaret etmektedir. Çalışmamızda ilk kez ele alınacak ve kapsamlı şekilde incelenecek fincan ve lüle buluntuların bölgedeki Geç Osmanlı dönemi yerleşimine ışık tutacağı düşünülmektedir.
41
KOTAN, Taygun, and Ali Yalçın TAVUKÇU. "Roma Sanatında Koruyucu Ruh: Genius Kişileştirmesi." Amisos, December 24, 2022. http://dx.doi.org/10.48122/amisos.1208828.
Full textAbstract:
Roma’da bir ailenin ve evin atalarının ruhları tarafından korunduğu inancı vardır. Bu inanç başlangıçta evlerin koruyucu tanrısı olan Lares ve ailenin koruyucusu babası olan Pater familias kavramları altında ortaya çıkmıştır. Roma’ya özgü bir kavram olan Genius ise, her insanın ve her yerin bir koruyucu ruhu olarak kabul edilmiştir. Genius kavramı Roma’da Genius ancak Augustus’un ölümünden sonra, Augustus’un ruhunun kişileştirmesi olan Genius Augusti kavramının ortaya çıkmasıyla resmiyet kazanmıştır. Genellikle Roma İmparatorluk Dönemi sanatında betimlemelerine rastlanmaktadır. Bu dönemde çoğunlukla plastik eserler ve sikkeler üzerinde tasvir edilmiştir. Bu betimlemelerde de temsil ettiği kişinin veya grubun cinsiyetine göre kadın ya da erkek olarak tasvir edilmiştir. Roma Dönemine ait bir kavram olsada, daha öncesinde farklı medeniyetlerde farklı isimlerde karşımıza çıkmaktadır.
 Anahtar Kelimeler: Roma, Genius, Ruh, Kişileştirme, Personification.
42
ARLI, Yaşar. "Burdur Müzesi'nden Erkek Portresi." IBAD Sosyal Bilimler Dergisi, December 21, 2022. http://dx.doi.org/10.21733/ibad.1190355.
Full textAbstract:
Günümüze kadar kaleme alınmayan erkek portresi, Burdur Müzesi’nde korunmaktadır. Yerel malzemeden yontulan portrenin buluntu yeri bilinmemektedir. Arkeoloji dünyasına kazandırmak amacıyla kaleme alınan eserin ilk önce durum ve tanımı yapılmıştır. Kendine has karakteristik özellikleriyle yontulan erkek başı, özel bir portredir. Bu portredeki başa yapışık, uzun ve hacimli saç buklelerinin alın merkezinde çatal motifi oluşturacak şekilde tasarlanması da eserin tarihlendirilmesi açısından oldukça önemlidir. Çünkü Roma İmparatorluk dönemi portre sanatının yorumlanmasındaki en önemli etken hüküm süren imparatorun saç stili ve sanatsal anlayışıyla birlikte eşinin saç modasıydı. İrdelenen eserdeki saç stili de önerildiği dönemin imparator portresiyle karşılaştırılmıştır ve ayrıca bu imparatorun portre tipleri de açıklanmıştır. Böylelikle erkek başının, imparatorun hangi portre tipinden esinlenerek yontulduğu da belirtilmiştir. Traianus’un I. tip portrelerinden esinlenerek yontulan Burdur eseri, imparatorun hükümranlık dönemine verilmiştir (MS 98-117). Benzer saç stiliyle doğrudan Traianus dönemine verilen Burdur eserindeki yüz hatlarının işlenişindeki üslup özelliği de eser için önerilen bu dönemi destekler niteliktedir.
43
Gözlük Kırmızıoğlu, Pınar, and Hanife Akbacak. "(ANARSAN) AMASYA ROMA DÖNEMİ İNSANLARI." Hitit Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi Cilt: 11, Sayı: 2 (2018). http://dx.doi.org/10.17218/hititsosbil.460421.
Full text
44
GÜLER, Esra, and Güray ÜNVER. "ROMA DÖNEMİ KARIA KENTLERİNDE DAĞITIMLAR." Journal of International Scientific Researches, June 15, 2017, 30–42. http://dx.doi.org/10.21733/ibad.366765.
Full text
45
GENÇLER GÜRAY, Çiğdem. "ANKYRA ÇEVRESİ’DE ROMA DÖNEMİ İZLERİ." Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi Dergisi, November 24, 2021. http://dx.doi.org/10.33171/dtcfjournal.2021.61.2.18.
Full text
46
BÜYÜKPARMAKSIZ, Mehmet Ali, and Yeşim ERMİŞ. "Roma Dönemi Mozaiklerinin Göstergebilimsel Analizi." ODÜ Sosyal Bilimler Araştırmaları Dergisi (ODÜSOBİAD), February 9, 2022. http://dx.doi.org/10.48146/odusobiad.1033044.
Full text
47
ARLI, Yaşar. "Ödemiş Müzesi'nden Kadın Başı." Amisos, September 23, 2022. http://dx.doi.org/10.48122/amisos.1146551.
Full textAbstract:
Ödemiş Müzesi’nden alınan izinle ilk kez kaleme alınan, buluntu yeri ve yılı bilinmeyen mobilya ayağı parçası, ince tanecikli beyaz mermerden yontulmuştur. İzmir Arkeoloji Müzesi’nden, Ödemiş Müzesi’ne teslim edilen mobilya parçasının ya bir masa ya da sehba ayağı olduğu düşünülmektedir. Bu mobilya parçası üzerinde yüksek kabartma tekniğiyle tasvir edilen yetişkin bir kadın başı yer alır. Kadın başındaki saç modası, karakteristik özelliklerinin aktarılışı ve uygulanan kabartma tekniği de mobilya ayağı için bir dönem önerisi getirilmesini mümkün kılmıştır. Kadın başının her iki yanındaki geçişlerin oldukça sıkı verildiği dalgalı saç bukleleriyle tasarlanan saç modası, Roma İmparatorluğun ilk hanedanlığından, Antoninler Hanedanlığı’ndaki resmi kadın portrelerinde görülen saç modalarıyla karşılaştırılmıştır. Bu karşılaştırmalar neticesinde kadın portresindeki saç modasının, Hadrianus’un eşi Vibia Sabina’yla benzer olduğu görülür. Saç modasıyla Hadrianus dönemine verilen kadın başındaki yüz hatlarının idealize edilerek aktarılması da kadın portresi için önerilen dönemi desteklemektedir. Ayrıca yüksek kabartma tekniğiyle yontulan kadın başındaki bu kabartma tekniği de Hadrianus dönemindendir. İmparator Hadrianus’un sanatsal anlayışının bir sonucu olarak bu dönemin portre ve yontu sanatında Neoklasizm söz konusudur ve bu sanatsal tercihten dolayı da döneminin kadın portrelerinde “Ceres Tipi” saç modası, Roma idealizmi ve yüksek kabartma tekniği gibi üslup özellikleri uygulanır. Aynı zamanda bu dönemin bir diğer önemli üslup özelliklerinden biri de göz bebeği ve irisin, portre sanatında ilk kez matkap yardımıyla işlenmiş olunmasıdır. Bu üslup özelliği de kadın başının tarihlendirilmesinde oldukça önemlidir. Son olarak kadın portresindeki karakteristik özellikler, verildiği dönemin resmi portresiyle de karşılaştırılarak; kadın başına bir kimlik önerisi de getirilmiştir.
48
Kapuci, Umut. "Kuzey Karia'dan Uyuyan Eros Yontuları." Sanat ve Tasarım Dergisi, February 26, 2024. http://dx.doi.org/10.18603/sanatvetasarim.1380231.
Full textAbstract:
Bu çalışma kapsamında Aydın Arkeoloji Müzesi’nde korunan ve 1982-1988 yıllarında müzeye satın alma yoluyla kazandırılan uyuyan Eros yontuları ele alınmaktadır. Bu bağlamda Kuzey Karia Bölgesi’nin Roma İmparatorluk Dönemi heykeltıraşlık literatürüne katkıda bulunularak eserlerin bilim dünyasına sunulması amaçlanmaktadır. Çalışma içeriğinde incelenen eserlerden ilk örneğin buluntu yeri belirsizdir. Diğer Eros yontusu ise Aydın ili, Nazilli İlçesi, Yıldıztepe mahallesi sınırlarında bulunmuştur. Dolayısıyla söz konusu eser Mastaura ad Khrysaorium antik kenti buluntusu olarak değerlendirilmektedir. Bu doğrultuda anılan plastik eserlerin stilistik ve tipolojik özellikleriyle birlikte ait oldukları dönem özellikleri ve heykeltıraşlık merkezlerinin belirlenmesine yönelik öneriler sunulmaktadır. Literatür taraması sonucunda Mastaura ad Khrysaorium antik kenti buluntusu herhangi bir heykeltıraşlık eserin yayımlanmamış olması bu çalışmanın özgünlüğünü göstermektedir. Her iki yontunun da arkeolojik kazı buluntusu olmaması ve buluntu durumları ile ilgili müze envanter kayıtlarında herhangi bir bilgi bulunmaması nedeniyle eserler genelde Batı Anadolu, özelde ise Karia Bölgesi yerleşimlerinin Roma İmparatorluk Dönemi plastik eserleriyle karşılaştırılarak tarihlenebilmiştir. Bu bağlamda araştırma içeriğinde ele alınan, İstanbul ve Malibu tiplerine yeni replikler olarak literatüre kazandırılması amaçlanan Eros yontularında, Roma İmparatorluk Dönemi’nde İS 1. yüzyılın ikinci yarısının dönem özellikleri görülmektedir. Analojik değerlendirmeler sonucunda söz konusu yontuların Tralleis ve Nysa antik kentlerine ait heykeltıraşlık eserlerinin stil unsurlarını yansıttığı belirlenmiştir.
49
ÖZCAN, Sinan. "AİZANOİ ANTİK KENTİ’NDEKİ GLADYATÖR BETİMLERİ." Amisos, June 21, 2022. http://dx.doi.org/10.48122/amisos.1118117.
Full textAbstract:
Aizanoi Antik Kenti, Örencik Ovası platosunda, antik çağda Phrygia Epiktetos Bölgesi’nde yer alan bir Roma kentidir. Bu kentin en parlak dönemi Roma İmparatorluk Çağı’dır. Hadrianus ve Antoninler Dönemi’nde kent, yoğun biçimde imar faaliyetleri geçirdiği için bu dönemde kozmopolit bir yapıdadır. Kentin antik ve kırsal dokuyu aynı anda içinde barındırması, özel bir kültürel miras kimliği oluşturduğu için 2012 yılında “Unesco Dünya Kültürel Mirası Geçici Listesi’ne” kabul edilmiştir. Bu çalışmada, Aizanoi Antik Kentinde 1970-2020 yılları arasındaki çalışmalarda tespit edilen gladyatör betimlemeleri incelenecektir. Bu betimler kentteki çeşitli dönemlerdeki kazılarda tespit edilen bomoslar ve kandiller üzerinde görülmektedir. Özellikle bomoslardaki betimler Aizanoi’daki gladyatörlerin varlığını işaret etmekle beraber burada hangi türde oyunlar oynandığına dair bilgiler sunmaktadır. İncelenen kalıp yapımı kandillerin üzerindeki bezemeler Anadolu’daki diğer örnekler gibi discusta yer almaktadır. İncelenen bu eserlerin MS. 1. ile 3.yy. aralığında olduğu ve Aizanoi’un en parlak dönemini geçirdiği Roma İmparatorluk Çağı’na tarihlendirildiği saptanmıştır.
50
Gur, Durmus, Deniz Demir, and Tolga Çelik. "JULİOPOLİS NEKROPOLÜ’NDE ERKEN BİZANS DÖNEMİ STAUROGRAM TASVİRLİ TEK ODALI MEZAR (ENV. NO.: M392, PRESBYTER PAULOS’A AİT ODA MEZAR)." Türkiye Bilimler Akademisi Kültür Envanteri Dergisi, November 6, 2024. https://doi.org/10.22520/tubaked.1481691.
Full textAbstract:
Juliopolis’te Roma Dönemi’ne tarihlendirilen büyük bir Nekropol alanında ilk defa 1991 yılında kurtarma kazıları yapılmış ve sonlandırılmıştır. 2009’da tekrardan başlatılan çalışmalar günümüzde de devam etmektedir. 2023 yılına kadar nekropol alanında 790 mezar tespit edilmiş, bunların çoğu Roma Dönemi’ne tarihlendirilmiştir. Nekropolde 2012 yılında Roma ve Erken Bizans Dönemi’ne tarihlendirilen tek odalı, iki evreli, staurogram (tau-rho) tasvirli bir mezar tespit edilerek M392 envanter numarasıyla kayıt altına alınmıştır. Oda mezar, tek odalı, karma özellikli (Kuzeydeki tekneli, Doğu ve Batıdaki klineli) ve üç arkosolionludur (arcosolium). Mezardaki duvar resmi, dönemin dekoratif tasarımları, ikonografi ve liturji kapsamında incelenmiştir. Juliopolis’te dini, kültürel ve liturjik açılardan bölgesel bir dil ile yerel üretimin varlığına işaret eden tek odalı mezar, ikonografi ve mimari açıdan Juliopolis’te Erken Bizans Dönemi’ne tarihlendirilen yapılardan biridir. İkonografi, üslup ve mimari bakımından Roma ve Erken Bizans Dönemi’ne tarihlendirilen mezar odası, cenaze törenleri ve Hıristiyan inançları kapsamında Juliopolis açısından değerlendirilmiştir. Kuzeydeki arkosolion nişindeki ünik yazıt ve çelenk ortasındaki staurogram ile batı duvardaki staurogram, dönemin sanat anlayışına dair önemli veriler sunmaktadır. Bu çalışmada mezarın Anadolu ve Anadolu dışındaki paralelleri incelenmiş ve yapılan analojik değerlendirmeler sonucunda Juliopolis’te Erken Bizans Dönemi yerel nekropol zanaatçılığının varlığı tespit edilmiştir. Kronolojik ve sistemli araştırmaların gerçekleştirildiği, M392 numaralı Maria’nın oğlu Presbyter/Papaz Paulos'a ait oda mezar; mimari, form, üslup ve ikonografi özellikleri ile nekropoldeki Roma ve Erken Bizans Dönemi mezarlarından ayrılırken, 6.-7. yüzyıllara tarihlenen mezar dekorasyonu ve Hıristiyan ritüellerindeki ortak noktalarıyla öne çıkmaktadır. Oda mezar Hıristiyanların cenaze süreçlerini ve yaşayanlarla ölenler arasında devam eden sosyo-ekonomik süreçleri çağrıştırmanın yanında ikonografik bilgiler de sunmaktadır.