Academic literature on the topic 'Romans z tekstem'

Create a spot-on reference in APA, MLA, Chicago, Harvard, and other styles

Select a source type:

Consult the lists of relevant articles, books, theses, conference reports, and other scholarly sources on the topic 'Romans z tekstem.'

Next to every source in the list of references, there is an 'Add to bibliography' button. Press on it, and we will generate automatically the bibliographic reference to the chosen work in the citation style you need: APA, MLA, Harvard, Chicago, Vancouver, etc.

You can also download the full text of the academic publication as pdf and read online its abstract whenever available in the metadata.

Journal articles on the topic "Romans z tekstem"

1

Poręba, Karol. "Żadnej krytyki. Przyjemność lekturowa a krytyka literacka w Polsce." Forum Poetyki, no. 28-29 (December 29, 2022): 198–209. http://dx.doi.org/10.14746/fp.2022.28-29.36759.

Full text
Abstract:
Artykuł poświęcony jest funkcjonowaniu kategorii przyjemności lekturowej oraz jej wariantów w rodzimym dyskursie krytycznoliterackim. Autor przypomina w zarysie koncepcje lektury afektywnej w myśli Rolanda Barthes’a, opierając się przede wszystkim na głośnych esejach Od dzieła do tekstu oraz Przyjemność tekstu; rekonstruuje także przekonania wyrażone przez Jana Błońskiego w programowym eseju Romans z tekstem. Stawia tezę, że ujęcia te od lat 60. XX wieku zdążyły stać się domyślnymi punktami odniesienia w postrzeganiu kategorii przyjemności w polskiej krytyce literackiej, mimo że często pojmowane są w sposób intuicyjny.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
2

Pilszczikow, Igor. "Jakobsonowska „metryka rozszerzona”." Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Poetica 12 (December 23, 2024): 58–80. https://doi.org/10.24917/23534583.12.4.

Full text
Abstract:
Artykuł prezentuje konsekwencje wynikające z wykorzystania opozycji wzorca wersowego i przypadku wersowego Romana Jakobsona do analizy wierszowanych tekstów poetyckich istniejących wraz z towarzyszącym im tekstem muzycznym. Korzystając z koncepcji pobocznego, wtórnego rytmu Michaiła Łotmana oraz Jakobsonowskiego rozróżnienia, rozszerza tę opozycję o kolejną diadę: wzorca muzycznego przypadku muzycznego oraz pokazuje, jak w przypadku wiersza poezji śpiewanej współistnieją porządki rytmiczne wiersza i muzyki, które wspólnie kształtujących aktualną rytmikę tekstu poetyckiego.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
3

Bolesławska-Lewandowska, Beata. "Roman Palester i Jerzy Giedroyc – o wzajemnych kontaktach w świetle zachowanej korespondencji." Muzyka 64, no. 1 (2019): 69–82. http://dx.doi.org/10.36744/m.240.

Full text
Abstract:
Faktem powszechnie znanym jest praca Romana Palestra w rozgłośni Radia Wolna Europa, o jego kontaktach z paryską Kulturą oraz jej redaktorem naczelnym, Jerzym Giedroyciem, wiadomo natomiast bardzo niewiele. Tymczasem, poza opublikowanymi na łamach tego najważniejszego polskiego pisma emigracyjnego tekstami Palestra, w archiwum Instytutu Literackiego w Maisons-Laffitte zachowała się korespondencja kompozytora z Jerzym Giedroyciem. Pisane w latach 1951–87 listy pozostają świadectwem ich długoletniej znajomości, skupionej na sprawach ważnych dla polskiej muzyki i kultury. Celem artykułu jest przybliżenie relacji Romana Palestra z Jerzym Giedroyciem w świetle zachowanej korespondencji.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
4

Ingarden, Roman Witold, and Leon Chwistek. "Polemika Romana Witolda Ingardena z Leonem Chwistkiem (teksty źródłowe)." Ruch Filozoficzny 76, no. 1 (2020): 105. http://dx.doi.org/10.12775/rf.2020.009.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
5

Chojnacka, Wiktoria. "Konstrukty cywilizacji i metafizyka transfiguracji w twórczości Romany Kaszczyc." Czytanie Literatury. Łódzkie Studia Literaturoznawcze, no. 12 (December 21, 2023): 157–68. http://dx.doi.org/10.18778/2299-7458.12.11.

Full text
Abstract:
W twórczości Romany Kaszczyc – artystki przyrody, pogranicza, peryferii, ziemi zachodniopomorskiej i lubuskiej, Puszczy Barlineckiej – w perspektywie sąsiedztwa, współzależności i różnorodności, status granicy traci swoje ontologiczne znaczenie. Puszcza trwa, niezależnie od umownych granic wyznaczonych na administracyjnej mapie Polski. Jednocześnie warto zadać pytanie, czy kultura staje się – powiększającą zachłannie swoje terytorium – sąsiadką natury, a może jej ciemiężycielką? Barlinecka Roma kreuje w swojej twórczości świat, w którym schematy i role społeczne stają się więzieniem. Natomiast w oczach artystki współistniejąca binarność nocy i dnia, mroku i jasności, życia i śmierci jest metafizyczna. Czy zatem granica byłaby transcendentna, epistemologicznie wydarzająca się oraz niezależna od człowieka? Chciałabym przede wszystkim nie tylko przedstawić zasługującą na upamiętnienie artystkę, która świadomie wybrała życie na terenach pogranicza, ale i przyjrzeć się granicy samej w sobie, w jaki sposób wytwarzają się i konstytuują antagonizmy między kulturą i naturą, centrum i peryferiami, światowym uznaniem i regionalnością. Głównym moim celem badawczym jest natomiast stworzenie interpretacji wybranych tekstów kultury Romany Kaszczyc w świetle rozważań semantycznego doświadczenia pogranicza. Krytyczne opracowanie dzieł literackich i plastycznych przedstawię w perspektywie neoregionalnej oraz ekokrytycznej. Interpretacje staną się jednocześnie pre-tekstem do rozważań związanych z problematyką sąsiedztwa, granicy oraz ekocydu. Inspiracje badawcze czerpać będę z dorobku naukowego m.in. Julii Fiedorczuk, Aleksandry Ubertowskiej, Tatiany Czerskiej, Elżbiety Rybickiej.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
6

Magryś, Roman. "Gry polityczne z tekstami literackimi Romana Bratnego w polskich czasopismach społeczno-kulturalnych z lat osiemdziesiątych XX wieku." Dydaktyka Polonistyczna 12, no. 3 (2017): 7–34. http://dx.doi.org/10.15584/dyd.pol.12.2017.1.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
7

Rozkrut, Tomasz. "Papieska Rada ds. Tekstów Prawnych: interpretacja autentyczna kanonów Kodeksu z 1983 roku." Prawo Kanoniczne 52, no. 1-2 (2009): 115–37. http://dx.doi.org/10.21697/pk.2009.52.1-2.04.

Full text
Abstract:
Dopo il breve cenno storico del Pontificio Consiglio per l’Interpretazione dei Testi Legislativi, che parte dal motu proprio „Cum iuris canonici” (1917) di Benedetto XV fino alla Costituzione apostolica „Pastor bonus” (1988) di Giovanni Paolo II, vengono presentate le competenze del Dicastero secondo art. 154-158 della „Pastor bonus” (funzione interpretativa, aiuto tecnico-giuridico agli altri Dicasteri della Curia Romana, esame dei decreti generali degli organismi episcopali, giudizio di conformità delle leggi particolari e dei decreti emanati dai legislatori inferiori con le leggi universali della Chiesa) e anche le sue altre attività nella Chiesa (incontri con vescovi, rapporti con istituzioni scientifiche, simposi, pubblicazioni, etc.). Successivamente vengono presentate: dichiarazioni, note esplicative, istruzione „Dignitas connubii”, ma specialmente interpretazioni autentiche dei canoni del Codice di Giovanni Paolo II, sistemate secondo i libri del CIC del 1983, ricordando, che ogni interpretazione della legge ha sempre una componente di creazione. Alla fine vengono convocati eventuali alcuni casi, dove sembra che la legge non sia chiara o sarebbe bene domandare il Pontificio Consiglio per l’Interpretazione dei Testi Legislativi sulla conformità della legge particolare con la legge universale.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
8

Kożyczkowska, Adela. "„Etniczność dzieciństwa” w kontekście refleksji nad (nie)pamięcią dzieciństwa (przypadek dzieciństwa kaszubskiego)." Edukacja Elementarna w Teorii i Praktyce 18, no. 3(70) (2023): 13–25. http://dx.doi.org/10.35765/eetp.2023.1870.01.

Full text
Abstract:
Celem artykułu jest próba rozpoznania znaczenia etniczności dzie-ciństwa dla kulturowego konstruowania tożsamości dzieci etnicznych i tym samym – dla ich kulturowego trwania w ich etnicznej wspólno-cie. Autorka podejmuje problem etniczności dzieciństwa na podstawie analizy zachowanych w kaszubskiej pamięci doświadczeń dzieci. Doświadczenia te są istotne dla konstruowania kaszub-skiego dziedzictwa kulturowego i są ważne dla poczucia tożsamości Kaszubów. Teoretyczną podstawą namysłu są: (1) Teoria kulturowości dzieciństwa (Hannah Arendt, Romana Miller, Jerzy Nikitorowicz). (2) Teoria pamięci i miejsc pamięci Pierre’a Nory. Tekst składa się z trzech części: Pierwsza to rekonstrukcja koncepcji kulturowego dzieciństwa. Druga jest próbą rekonstrukcji obecnego w pamięci kaszubskiej dzieciństwa przeszłego. Najistotniejszymi tekstami tej części są wybrane dzieła literackie Stanisława Jankego. Twórczość autora posłużyła do rekonstrukcji utopii dzieciństwa kaszubskiego. Trzecia stanowi podsumowanie i jest próbą końcowej refleksji.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
9

Shkurgan, Oksana. "Pieśni ihumena krystynopolskiego o. Kornela Sroczyńskiego w nowo odnalezionym druku „Chwała Boga cudownego w świętym Onufrym” (Lwów 1773)." Muzyka 62, no. 1 (2024): 90–126. http://dx.doi.org/10.36744/m.2955.

Full text
Abstract:
W zbiorach Biblioteki Prowincji oo. Bernardynów w Krakowie zachował się unikatowo wydany w tysiącu egzemplarzy druk Chwała Boga Cudownego w Świętym Onufrym (Lwów 1773). Wydawnictwo przygotowane przez bazylianina, misjonarza i ihumena krystynopolskiego o. Kornela Sroczyńskiego (1731–1790) do publikacji w oficynie lwowskich oo. franciszkanów, zadedykowane Stanisławowi Szczęsnemu Potockiemu (1752–1805), powstało na potrzeby introdukcji bractwa św. Onufrego do cerkwi bazyliańskiej w Krystynopolu. Zawiera ono przekazy pieśni nabożnych, których teksty dotąd nie były przedmiotem badań. W piśmiennictwie, poczynając od prac historyka Zakonu Św. Bazylego Wielkiego o. Romana Łukania (1907–1943), druk ten jest określany jako „książeczka o św. Onufrym”. Dzięki odnalezieniu przez autorkę artykułu egzemplarza druku Chwała Boga Cudownego w Świętym Onufrym (Lwów 1773) obecnie jest możliwe stwierdzenie, że wydawnictwo zawiera przekazy poetyckich tekstów (bez zapisów nutowych) siedmiu pieśni nabożnych – pięć utworów opublikowano w języku polskim (pieśń do św. Onufrego O, Ojczyzno niespokojna! Głód, powietrze, ogień, wojna, dwie pieśni poświęcone obrazowi Pana Jezusa ukrzyżowanego znajdującemu się w cerkwi bazyliańskiej w Krystynopolu – O, Jezu umęczony oraz Zalewaj się łzami, jedną pieśń do Matki Bożej Bolesnej Pękaj się serce na te wieści, a także jedną pieśń ku czci obrazu św. Mikołaja znajdującego się w cerkwi bazyliańskiej w Krystynopolu W Patarześ zrodzon i tam wychowany) i dwa w języku ukraińskim (pieśń do św. Onufrego Pomoszcznyka kto yszczeszy oraz pieśń poświęcona św. Bazylemu Wielkiemu Soberyte sia z wsełennyia, wsia piwcew łyki) w transliteracji alfabetem łacińskim. Z informacji podanej w rękopiśmiennej kronice „Dziejopis monasteru krystynopolskiego Zakonu S. Bazylego Wielkiego, od R.P. 1766” sporządzonej przez Sroczyńskiego wynika, że był on autorem tylko sześciu pieśni opublikowanych w omawianym lwowskim wydaniu, natomiast pieśń Pomoszcznyka kto yszczeszy, określił on jako „dawnieyszą”. Pieśni poświęcone świętym (św. Onufremu, św. Bazylemu Wielkiemu, św. Mikołajowi) zostały opatrzone w edycji adnotacją „Nowa”, co świadczy o tym, że Sroczyński ułożył je specjalnie na potrzeby tej publikacji. Natomiast pozostałe trzy utwory (dwie pieśni do Pana Jezusa ukrzyżowanego i jedną pieśń do Matki Bożej Bolesnej) Sroczyński mógł napisać wcześniej, aczkolwiek ani w tym druku, ani w innych sporządzonych przez niego pracach nie ma informacji o czasie ich powstania (być może utwory w momencie ich publikacji już funkcjonowały w środowisku bazylianów krystynopolskich). Szczególne znaczenie miała rozpoczynająca blok pieśniowy w wydaniu Chwała Boga Cudownego w Świętym Onufrym (Lwów 1773) polskojęzyczna pieśń do św. Onufrego O, Ojczyzno niespokojna! Głód, powietrze, ogień, wojna. Już sam jej początek wyraźnie nawiązuje do niedawnego (pierwszego) rozbioru Rzeczypospolitej (1772), która wiele ucierpiała z powodu pożarów, morowego powietrza, najazdu obcych wojsk (rosyjskich i austriackich). Zakończenie tego utworu cechuje silne zabarwienie patriotyczne. Do dwóch pieśni zalecono „tony”, na jakie należało je wykonywać. Do polskojęzycznej pieśni O, Jezu umęczony Sroczyński zaproponował wykorzystać „ton” ukraińskojęzycznej maryjnej pieśni O Wsepitaia Maty! Hdy na sud każut staty!, wykonywanej przez wiernych Kościoła greckokatolickiego w czasie misji bazyliańskich, a z kolei w przypadku polskojęzycznej pieśni do św. Mikołaja W Patarześ zrodzon i tam wychowany autor zalecił śpiewać ją na melodię pieśni poświęconej św. Franciszkowi Ksaweremu Wielki podziemnych krajów Apostole z polskiego repertuaru rzymskokatolickiego. Opublikowane pieśni z tekstem w języku polskim autorstwa Sroczyńskiego potwierdzają fakt tworzenia przez oo. bazylianów polskojęzycznych pieśni nabożnych, a w szczególności świadczą o powstaniu nowych utworów przy wykorzystaniu melodii znanych pieśni zarówno z repertuaru Kościoła greckokatolickiego, jak i rzymskokatolickiego. Wykonywane ówcześnie w świątyni bazyliańskiej w Krystynopolu pieśni nabożne miały z pewnością bardzo ważną rolę w duszpasterskiej działalności superiora i misjonarza o. Sroczyńskiego. Zachowane w odnalezionym druku franciszkańskim pieśni w języku polskim i ukraińskim świadczą o ich wykonywaniu w trakcie wspomnianych uroczystości introdukcyjnych, na których obok szlachty obecne było duchowieństwo oraz licznie zgromadzeni wierni wyznania unickiego i rzymskokatolickiego. Wspólny śpiew pieśni poświęconych miejscowym obrazom otaczanym szczególną czcią przez wiernych integrował społeczności obu obrządków oraz ludzi wszelkich stanów społecznych. Ułożony i wydany przez o. Sroczyńskiego tekst pieśni do św. Bazylego Wielkiego Soberyte sia z wsełennyia, wsia piwcew łyki został następnie, po niemal dwudziestu latach, anonimowo przedrukowany przez poczajowskich oo. bazylianów w obszernym nutowych zbiorze pt. Bohohłasnyk (1790–1791). W związku z tym nazwisko bazylianina o. Kornela Sroczyńskiego można dołączyć do grona znanych dziś twórców pieśni religijnych opublikowanych w Bohohłasnyku.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
10

Wierzbicka-Trwoga, Krystyna, and Izabela Winiarska-Górska. "Język dwóch siedemnastowiecznych drukowanych przekazów Historii o Magielonie, królewnie neapolitańskiej w odniesieniu do pytań o pochodzenie i modernizację polskiej wersji tekstu." Prace Filologiczne, October 21, 2024, 423–57. https://doi.org/10.32798/pf.1580.

Full text
Abstract:
Artykuł jest kontynuacją badań nad podstawą polskiego romansu o pięknej Magielonie. Rozważamy, na ile właściwości typograficzne, gramatyczne i leksykalne dwóch najstarszych przekazów polskiego tekstu (z XVII wieku) mogą mieć wartość dowodową dla badań nad niemiecką lub czeską podstawą polskiej wersji romansu z XVI wieku. W tym celu prześledziłyśmy zakres potencjalnych modernizacji polskich wydań XVII-wiecznych, skupiłyśmy się na wybranych kategoriach, które w polszczyźnie XVI i XVII wieku miały charakter dynamiczny. Określiłyśmy też „językowe residua” poprzednich warstw tekstu, następnie sprawdziłyśmy, czy warstwy leksykalne, frazeologiczne i kolokacje wyrazowe zdradzają biegłą znajomość przez tłumacza niemieckiego lub czeskiego. Pozwala to wnioskować, że polski przekład powstał najprawdopodobniej z wersji niemieckiej.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

Dissertations / Theses on the topic "Romans z tekstem"

1

Sieradzka-Krupa, Aldona. "„Przykładne z wiernej i statecznej miłości małżeństwo” Elżbiety Drużbackiej. Komentowana edycja krytyczna i studium o utworze." Doctoral thesis, 2022. https://depotuw.ceon.pl/handle/item/4120.

Full text
Abstract:
Praca obejmuje edycję krytyczną XVIII-wiecznego romansu autorstwa Elżbiety Drużbackiej pt. "Przykładne z wiernej i statecznej miłości małżeństwo" oraz część monograficzną analizującą utwór pod kątem strategii perswazyjnych i dydaktyki. Edycja krytyczna jest oparta na 4 przekazach dostępnych w Polsce i została opracowana w zgodzie z powszechnie przyjętymi zasadami edycji tekstów staropolskich, szczegółowo omówionymi, zgodnie ze sztuką, na końcu wstępu. Pod tekstem znajdują się objaśnienia do konkretnych partii utworu oraz słownik trudniejszych wyrazów. W aparacie krytycznym znajduje się część poświęcona skolacjonowaniu dostępnych przekazów. Za podstawę wydania został przyjęty przekaz sygnowany ręką autorki. Edycja w zamierzeniu ma umożliwić czytelnikom o różnym stopniu doświadczenia w kontaktach z polską literaturą dawną (czyli zarówno pasjonatom niezwiązanym z uniwersytetem, jak i, na przykład, studentom) zapoznanie się nie tylko z samą treścią utworu (przez rekonstrukcję tekstu, wyjaśnienie trudniejszych słów i zwrotów), lecz także z bogactwem odniesień do ówczesnej kultury w nim zawartych. Studium poprzedzające utwór za główny cel stawia sobie opracowanie romansu zarówno pod kątem treści ideowej, jak i poetyki. Omówiona została budowa dzieła w odniesieniu do zasad teoretycznych gatunku i rozwiązań (np. fabularnych, poetyckich) stosowanych przez autorkę w innych utworach. Szczególna uwaga została również poświęcona rekonstrukcji zamysłu dydaktycznego autorki zawartego w utworze. Drużbacka napisała dzieło, które nie ograniczyło się do „awanturnych przygód”, lecz potraktowała formę romansu jako sposobność do realizacji zadań wychowawczych. Dyskusje postaci, konstrukcja fabuły i wypowiedzi narratora w świecie przedstawionym poruszają tematy wolności osobistej, prawa do miłości, granic między przekonywaniem a narzucaniem woli, pożądanych i niepożądanych wartości (z perspektywy społecznej i jednostkowej), a także „właściwego” sposobu przeżywania miłości. W wyniku badań stało się jasne, że Drużbacka duże partie tekstu ukształtowała zgodnie z zasadami retoryki. Nie tylko stosowała środki retoryczne w treści, lecz także kształtowała wypowiedzi postaci zgodnie z szablonem mowy i włączała pomniejsze gatunki retoryczne w strukturę romansową. Spostrzeżenia te każą przypuszczać, że poetka nie była tak słabo wykształcona, jak się to na ogół przyjmuje. Utwór został zanalizowany także ze względu na heterogeniczną formę. Jej dominantę stanowi romans, całość utworu otwiera poemat opisowy, który jest dopełnieniem części romansowej (choć mógłby być utworem osobnym), natomiast zamykający całość wiersz wskazuje kierunek interpretacji dzieła, spajając poemat opisowy z częścią fabularną. Analiza szczegółowych rozwiązań poetyckich również znalazła miejsce w części monograficznej pracy. Jeśli chodzi o źródła "Przykładnego małżeństwa", analiza ujawniła inspirację "Kroniką wszytkiego świata" Marcina Bielskiego, "Nowymi Atenami" Benedykta Chmielowskiego, filozofią Jana Jakuba Rousseau, utworami typu descriptio gentium, podaniami antytureckimi, dialogami, przygodami hagiograficznymi oraz "Nadobną Paskwaliną" Samuela Twardowskiego. Pozwala to przyjąć, że utwór Drużbackiej nie jest adaptacją utworu obcego, ale autorskim dziełem, która podane źródła przetworzyła zgodnie z własną inwencją. W pracy zawarto również rozdział streszczający stan badań nad utworami romansowymi Drużbackiej, w którym zostały przeanalizowane wzmianki na temat jej utworów fabularnych sięgające XIX wieku. W tym samym rozdziale autorka zaproponowała modyfikacje istniejącej typologii utworów poetki. Twórczość romansowa Drużbackiej nie została dotychczas wystarczająco wnikliwie opracowana, przez co poetka jest niedostatecznie obecna w badaniach nad dawnym romansem. Praca wychodzi naprzeciw sugestiom badaczy, którzy sygnalizują konieczność osobnego opracowania twórczości Drużbackiej jako autorki wyjątkowej, i ma na celu stworzenie przyczynku do dalszych badań nad jej twórczością.<br>The presented dissertation comprises of a critical edition of an XVIII-century romance "Przykładne z wiernej i statecznej miłości małżeństwo" by Elżbieta Drużbacka and a monographic section dedicated to analysis of this romance in terms of persuasive strategies and didactics. The critical edition is based on 4 manuscripts of this romance available in Poland and it was prepared in accordance with generally accepted principles of editing old Polish texts. Mentioned principles are discussed in detail at the end of the Introduction. Below the text, there are explanations to specific parts of the romance and there is a glossary of more difficult words. The edition is based on a copy signed by the author's hand. The introduction to the work also includes a section dedicated to the collation of the manuscripts. The edition is intended to enable readers with varying degrees of experience in dealing with early Polish literature (i.e., both non-academic enthusiasts and, for example, students) to become familiar not only with the content of the romance itself (by reconstructing the text and explaining more difficult words and phrases), but also with its wealth of references to the culture and literature. The main goal of the study preceding the work is a thorough analysis of the romance from the perspective of both its ideological content and poetics. The structure of the work is discussed in relation to the theoretical principles of the genre and the poetic solutions used by the author in her other works. Particular attention was also given to reconstructing the author's didactic intentions. Drużbacka created a piece of literature that was not limited to "adventurous adventures", but she treated the romance form as an opportunity to implement educational agenda. The characters' discussions, plot construction, and narrator's statements in the romance's depicted world touch on themes of personal freedom, the right to love, the boundaries between persuading and imposing one's will on them, desirable and undesirable values (from a social and individual perspective), and the "correct" way to experience love. As a result of the research, it became clear that Drużbacka shaped large parts of the text according to the rules of rhetoric. Not only did she use rhetorical devices in the content, but she also shaped the characters' utterances according to speech patterns and incorporated minor rhetorical genres into the romance structure. These observations suggest that the poetess was not as poorly educated as it is generally assumed. The analysis of detailed poetic solutions of the heterogeneous form of the piece is included in the monographic part of the work. As far as the sources of "Przykładne małżeństwo" are concerned, the analysis revealed inspiration from M. Bielski's "Kronika wszytkiego świata", B. Chmielowski's "Nowe Ateny", the philosophy of J.J. Rousseau, poems of the descriptio gentium type, anti-Turkish poems, rhetorical dialogues, hagiographic adventures and S. Twardowski's "Nadobna Paskwalina". This allows us to assume that Drużbacka's work is not an adaptation of a foreign work, but an authorial work, and that she has processed the sources according to her own invention. The work also includes a chapter summarizing the state of research on Drużbacka's romance works, in which references to her poetry are dating back to the XIX century are analyzed. In the same chapter the author proposes modifications to the existing typology of the poet's works. Drużbacka's romances have not been thoroughly researched so far, which makes her insufficiently present in contemporary research on old Polish romances. This work meets the suggestions of scholars specializing in history of romance genre in Poland, who signal the necessity of a separate study of Drużbacka's works as an exceptional author, and aims at creating, on the basis of an extensive comparative analysis, a contribution to further research on the author's oeuvre.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

Book chapters on the topic "Romans z tekstem"

1

Dąbek, Tomasz Maria. "W służbie Słowu Życia." In Moc Słowa Życia w pismach św. Pawła. Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie Wydawnictwo Naukowe, 2024. https://doi.org/10.15633/9788383700625.04.

Full text
Abstract:
Artykuł Tomasza Marii Dąbka OSB zatytułowany „W służbie Słowu Życia” został przygotowany ku czci ks. bpa prof. dra hab. Romana Pindla, zainspirowany jego biskupią dewizą „Trzymajcie się mocno Słowa Życia” (Flp 2,16). Tekst analizuje dwa kluczowe aspekty tej dewizy: „Słowo Życia” oraz „Mocno się trzymać”. Pierwsza część artykułu skupia się na teologicznym znaczeniu Słowa Bożego jako źródła życia, odwołując się do tekstów biblijnych, takich jak Prolog Ewangelii św. Jana i Pierwszy List św. Jana. Autor omawia rolę Chrystusa jako Wcielonego Słowa, które przynosi życie wieczne, oraz podkreśla związek słowa z życiem w nauczaniu św. Pawła i tradycji biblijnej. W drugiej części analizuje znaczenie wierności Bożemu Słowu, opierając się na tekstach Nowego Testamentu, które zachęcają do trwania przy nauce Chrystusa i jej wiernego przekazywania. Autor zwraca uwagę na odpowiedzialność głosicieli Słowa, takich jak biskupi, prezbiterzy, katecheci i rodzice, którzy pełnią rolę pierwszych nauczycieli wiary. Podsumowując, artykuł wskazuje na uniwersalne zadanie wiernych, by trwać przy Słowie Życia, czerpiąc z niego siłę do życia chrześcijańskiego i głoszenia Ewangelii. Tekst jest hołdem dla Jubilata, podkreślając jego działalność jako naukowca, duszpasterza i biskupa, który pozostaje wierny swojej dewizie.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
We offer discounts on all premium plans for authors whose works are included in thematic literature selections. Contact us to get a unique promo code!