Log in

Relevant bibliographies by topics / Rozkaz / Journal articles

To see the other types of publications on this topic, follow the link: Rozkaz.

Journal articles on the topic 'Rozkaz'

Author: Grafiati

Published: 4 June 2021

Last updated: 27 April 2022

Create a spot-on reference in APA, MLA, Chicago, Harvard, and other styles

Select a source type:

Consult the top 50 journal articles for your research on the topic 'Rozkaz.'

Next to every source in the list of references, there is an 'Add to bibliography' button. Press on it, and we will generate automatically the bibliographic reference to the chosen work in the citation style you need: APA, MLA, Harvard, Chicago, Vancouver, etc.

You can also download the full text of the academic publication as pdf and read online its abstract whenever available in the metadata.

Browse journal articles on a wide variety of disciplines and organise your bibliography correctly.

1

Jałoszyński, Kuba, and Michał Stępiński. "ARTYKUŁ 23 USTAWY O DZIAŁANIACH ANTYTERRORYSTYCZNYCH — SPECJALNE UŻYCIE BRONI — W OCENIE EKSPERTÓW PODODDZIAŁÓW ANTYTERRORYSTYCZNYCH POLICJI." PRZEGLĄD POLICYJNY 2, no. 126 (June 1, 2017): 5–29. http://dx.doi.org/10.5604/01.3001.0013.6077.

Full text

Abstract:

Artykuł przedstawia wyniki badań przeprowadzone wśród funkcjonariuszy jednostek kontrterrorystycznych Policji w zakresie specjalnego użycia broni. Pokazuje jak policjanci rozumieją swoje uprawnienia i czy są z nich zadowoleni. Specjalne użycie broni to polskie rozwiązanie obejmujące strzał ratunkowy i strzał na rozkaz stosowane w działaniach kontrterrorystycznych.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

2

Włodarczyk, Zdzisław. "Translokacja eskadronu majora von Granera (4. pułk huzarów ks. Eugena von Württemberg) z Bolesławca do Radomska (1804)." Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica, no. 99 (December 30, 2017): 171–80. http://dx.doi.org/10.18778/0208-6050.99.09.

Full text

Abstract:

W początkach 1793 r. wojska pruskie wkroczyły do Wielkopolski, II rozbiór Rzeczypospolitej stał się faktem. Z zajętych ziem utworzono niezwłocznie nową prowincję – Prusy Południowe (Südpreussen). Jednym z elementów nowej rzeczywistości była widoczna obecność wojska w przestrzeni społeczno-gospodarczej prowincji. Wiele miast i miasteczek, rzecz niespotykana w okresie przedrozbiorowym, stało się siedzibami garnizonów. Wielokrotnie też oddziały zmieniały miejsca swego postoju. Na terenie departamentu kamery kaliskiej stacjonowały szwadrony 4. pułku huzarów. Jeden z nich, dowodzony przez majora Granera, otrzymał rozkaz translokacji z Bolesławca nad Prosną do Radomska (wrzesień 1804). Przemieszczenie oddziału następowało na podstawie zatwierdzonego przez zwierzchników dokumentu z opisem trasy (Marsch Route).

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

3

Sitarek, Adam. "W obliczu „trudnej konieczności”. Administracja żydowska getta łódzkiego wobec wsiedleń Żydów z Rzeszy i Protektoratu (październik–listopad 1941 r.)." Zagłada Żydów. Studia i Materiały, no. 8 (December 2, 2012): 331–47. http://dx.doi.org/10.32927/zzsim.692.

Full text

Abstract:

Jesienią 1941 r. kierowana przez Chaima Mordechaja Rumkowskiego administracja żydowska getta łódzkiego otrzymała rozkaz przyjęcia dwudziestotysięcznej grupy przesiedleńcow z Rzeszy i Protektoratu Czech i Moraw. Rumkowski przystąpił niezwłocznie do przygotowań. Do akcji zaangażowano znaczne siły i środki żydowskiej administracji getta łódzkiego. Z dokumentacji Przełożonego Starszeństwa Żydów wyłania się obraz sprawnego organizatora, osobiście śledzącego przebieg prac, odbywającego liczne konferencje z podległymi mu urzędnikami. Podjęte przez niego działania wpisują się w pewien model postępowania przedstawicieli administracji dzielnic zamkniętych wobec grup przybyszów z Rzeszy i Protektoratu. Osoby takie zostały m.in. odseparowane od pozostałej ludności i umieszczono je w tzw. kolektywach. Do obsługi przybyszów Rumkowski utworzył specjalną agendę administracji – Wydział dla Wsiedlonych

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

4

SMOLAREK, Katarzyna. "ANALIZA HISTORYCZNO-PRAWNA WYŁĄCZENIA ODPOWIEDZIALNOŚCI KARNEJ PODWŁADNEGO DZIAŁAJĄCEGO NA ROZKAZ PRZEŁOŻONEGO W PRAWIE KARNYM." Journal of Science of the Gen. Tadeusz Kosciuszko Military Academy of Land Forces 168, no. 2 (April 1, 2013): 56–67. http://dx.doi.org/10.5604/1731-8157.1115436.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

5

Kalinowska, Jadwiga A. "Siostry benedyktynki misjonarki w Libii - misja milczenia w latach 1976-1998 (w świetle zbiorów archiwalnych Zgromadzenia)." Studia Warmińskie 49 (December 31, 2012): 329–40. http://dx.doi.org/10.31648/sw.272.

Full text

Abstract:

Artykuł składa się ze trzech rozdziałów i krótkiego zakończenia. W pierwszym rozdziale przedstawiam genezę wyjazdu polskich sióstr, w tym benedyktynek misjonarek do pracy pielęgniarskiej w libijskim szpitalu w El Beida. W drugim - stan wspólnoty benedyktyńskiej w chwili wyjazdu via Rzym do Libii oraz podjęcie pracy w szpitalu w El Beida. W trzecim - prezentuję przebieg pracy w szpitalu arabskim, życie zakonne w arabskim kraju, zmiany personalne: w pracy i w domu zakonnym na stanowisku przełożonej oraz wizytacje kanoniczne. W końcu przypominam, że benedyktynki, zgodziły się na wyjazd do pracy w Libii na wyraźny rozkaz hierarchii kościelnej w Polsce. Otrzymały w Afryce godziwe warunki życia i pracy. Klimat afrykański trudny był do zaakceptowania przez niektóre nasze siostry. Misja milczenia w Libii stała się preludium do podjętej przez nasze siostry misji w Ameryce Południowej, w Brazylii i w Ekwadorze.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

6

Nowicka, Ewa. "Rozkaz ojców. Dyskurs żalu i entuzjazmu w walce Arumunów o język i tożsamość w wieloetnicznych społeczeństwach Bałkanów." Poznańskie Studia Slawistyczne, no. 8 (January 1, 2015): 107. http://dx.doi.org/10.14746/pss.2015.8.7.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

7

Rokita, Jan Gustaw. "Medale koronacyjne Augusta II Wettyna w konfrontacji ze współczesnymi dziełami sztuki malarskiej i graficznej oraz ze spuścizną medalierską pozostałą po Janie III Sobieskim. Uwagi ikonograficzne." Przegląd Nauk Historycznych 19, no. 2 (December 30, 2020): 31–69. http://dx.doi.org/10.18778/1644-857x.19.02.02.

Full text

Abstract:

Autor opisuje 16 przykładów dzieł sztuki medalierskiej, malarskiej, graficznej i rzeźbiarskiej mających związek z tytułowymi medalami. Jak wykazuje autor, podstawowym celem przekazu propagandowego wszystkich przedstawionych w artykule medali było uzasadnienie praw dotychczasowego elektora saskiego do tronu polskiego. Odbiorca po nawet pobieżnym zapoznaniu się z przedstawionym materiałem medalierskim mógł utwierdzić się w przekonaniu co do znakomitego pochodzenia Augusta II i jego antenatów (np. medal, datowany na 1697 rok i sygnowany na awersie: C. W. [Christian Wermuth?]), licznych przymiotów panującego utożsamianego z Herkulesem (np. medal autorstwa Georga Hautscha z 1697 r.) czy heraldycznych związków między herbem Wettynów a oficjalnymi emblematami Korony i Litwy (np. niesygnowany medal z 1697 r.). Autor ponadto wyodrębnił i szczegółowo przeanalizował medale o charakterze: heraldycznym, mitologiczno-alegorycznym, emblematycznym i genealogicznym. Wyjaśnił również powody, dla których w zachowanej spuściźnie medalierskiej po Auguście II przeważają medale, na których władca saski został utrwalony w stroju zachodnioeuropejskim, nie zaś – jak w przypadku prac medalierskich wykonywanych na rozkaz dworu królewskiego Sobieskich – w ubiorze wzorowanym na antycznym.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

8

Bralewski, Sławomir. "Siła i bezsilność cesarza Walensa, gorliwego chrześcijanina a zarazem wroga chrześcijan w ujęciu Sokratesa z Konstantynopola." Przegląd Nauk Historycznych 18, no. 2 (October 30, 2019): 175–88. http://dx.doi.org/10.18778/1644-857x.18.02.07.

Full text

Abstract:

Cesarza Walensa, sprawującego rządy w latach 364–378, łączy się przede wszystkim ze straszliwą i brzemienną w skutki klęską poniesioną przez wojska rzymskie w starciu z Gotami pod Adrianopolem 9 sierpnia 378 r., w której on sam poniósł śmierć. Chrześcijanie, zwolennicy nicejskiego credo z roku 325, odczytywali jego nagły zgon jako karę Bożą za prześladowanie prawowiernych chrześcijan, za których oni sami się uważali. Sokrates z Konstantynopola, autor Historii kościelnej, będącej kontynuacją dzieła Euzebiusza z Cezarei, dostrzegł w postępowaniu cesarza Walensa sprzeczność. Historyk ów widział w nim zarówno zagorzałego chrześcijanina, który w swej wierze kierował się gorliwością, jak i wroga chrześcijan, prowadzącego przeciwko nim wojnę. Sprzeczność tę Sokrates kładł na karb samego władcy, który choć przekonany o swej wielkiej gorliwości religijnej, za nic miał zasady religii chrześcijańskiej, którymi winien się kierować. Jeśli chodzi natomiast o tytułową siłę i bezsilność, to stwierdzić trzeba, że w przekonaniu Sokratesa z Konstantynopola siła cesarza Walensa była tylko pozorna, choć na jego rozkaz przelano niemało chrześcijańskiej krwi. Bezsilność wspomnianego władcy obnażyli najpierw sami prześladowani przez niego chrześcijanie, a ostatecznie uczynił to sam Bóg, zsyłając na Imperium Romanum różnorakie kataklizmy, a na samego Walensa śmierć niegodną cesarza bez należnego mu pochówku.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

9

Wróbel, Piotr. "Dramat w rodzinie. Ostatnie lata życia Hürrem zwanej Roksolaną." Perspektywy Kultury 36, no. 1 (March 30, 2022): 19–34. http://dx.doi.org/10.35765/pk.2022.3601.03.

Full text

Abstract:

Hürrem (ur. ok. 1505, zm. 1558), zwana w zachodnich źródłach Roksolaną (lub Roksaną), należy do najbardziej barwnych postaci związanych z Turcją. Historia branki i niewolnicy, która w czasie swego pobytu w haremie sułtańskim (prawdopodobnie w latach 1521–1558) awansowała do roli żony sułtana i jednej z najbardziej wpływowych osób w imperium Osmanów, wywoływała żywe zainteresowanie już u jej współczesnych. Z czasem stała się inspiracją dla licznych artystów, pisarzy i twórców, wchodząc na trwałe do europejskiej kultury. W rzeczywistości wiarygodnych informacji na jej temat jest niewiele. Wynika to z faktu, iż harem był miejscem izolowanym, a kronikarze osmańscy niechętnie pisali o kobietach. Pewniejsze informacje pochodzą od ludzi z Zachodu, ale oni mieli trudny dostęp do dworu sułtana. Dyplomaci weneccy i francuscy, często działający jak szpiedzy, gromadzili jednak starannie wiadomości z dworu, na marginesie donosząc o żonie sułtana. Głównie na podstawie ich relacji w artykule dokonano próby naszkicowania sytuacji Roksolany w ostatnich latach jej życia. Autor dochodzi do konkluzji, że choć udało się jej zdobyć i do końca życia utrzymać niezwykle silną, jak na kobietę, pozycję na dworze, jednak wprowadzone zmiany nieuchronnie prowadziły do rodzinnego dramatu, jakim było zamordowanie na rozkaz syna Selima jej drugiego syna Bajezyda wraz z wnukami.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

10

Marczewska-Zagdańska, Hanna. "Amerykanie w wojnie domowej w Hiszpanii (1936–1938)." Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica, no. 97 (December 30, 2016): 87–106. http://dx.doi.org/10.18778/0208-6050.97.05.

Full text

Abstract:

W artykule na podstawie jednostkowych przykładów zostały przedstawione losy Amerykanów biorących udział w wojnie domowej w Hiszpanii (2800 żołnierzy) po stronie republikanów. Wbrew amerykańskiej ustawie o neutralności i oficjalnym zakazom amerykańscy ochotnicy nielegalnie, różnymi kanałami przerzutowymi, przedostawali się, by zasilić szeregi Batalionu „Abraham Lincoln” i Batalionu „George Washington”, wchodzących w skład XV Brygady Międzynarodowej, zwanej potocznie Brygadą Abrahama Lincolna. Grupa ochotników amerykańskich była zróżnicowana zarówno pod względem statusu społecznego, wykształcenia, jak i pochodzenia narodowego, tzn. korzeni narodowych. Wśród nich byli zarówno zaangażowani, ideowo wyszkoleni w Moskwie dowódcy (R.H. Merriman) czy komunistyczni instruktorzy (S. Nelson), jak i młodzi ludzie, żądni przygód, podatni na propagandę. Byli nauczyciele, artyści, dziennikarze (J.Ph. Lardner), pisarze (Ph.L. Detro), aktorzy (A. Bessie), a także farmerzy, robotnicy (D.M. Reiss) i bezrobotni. Byli biali i Afroamerykanie (O. Law), mężczyźni i kobiety, Słowianie w pierwszym pokoleniu (M. Markovics) i obywatele USA pochodzenia żydowskiego (M. Wolff). Odrębną, specyficzną grupę stanowili piloci (A. Baumler, F. Tinker, J. Allison) oraz lekarze i pielęgniarki. W Hiszpanii, po krótkim, zupełnie niewystarczającym treningu, otrzymywali rozkaz do wyjścia na front, gdzie ginęli (800 zabitych), odnosili rany, dostawali się do niewoli, a nawet dezerterowali (Ph. Crane, B. Abramofsky). Ci, którym udało się przeżyć, w chwili zakończenia działań wojennych powracali do USA z minimalną pomocą administracji F.D. Roosevelta. Ich dalsze losy były nie mniej złożone i dramatyczne, uwarunkowane politycznie (okres maccartyzmu).

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

11

Degórski, Bazyli. "Le nozze di Cana nell'esegesi di san Gaudenzio di Brescia." Vox Patrum 44 (March 30, 2003): 285–99. http://dx.doi.org/10.31743/vp.8079.

Full text

Abstract:

Artykuł uwypukla nauczanie św. Gaudentego z Brescii odnośnie do boskości Ducha Świętego na podstawie egzegezy biblijnej Godów w Kanie Galilejskiej. Zważywszy, iż perykopa ta była chętnie wyjaśniana przez Ojców Kościoła, artykuł stara się także porównać egzegezę Biskupa Brescii z egzegezą innych Ojców czy pisarzy kościelnych, aby w ten sposób jeszcze wyraźniej ukazać wartość nauczania św. Gaudentego. Według Biskupa Brescii, gdy nadeszła pełnia czasów, Chrystus pojawił się na weselu w Kanie Galilejskiej, którą to Kanę św. Gaudenty nazywa possessio gentium, ziemią pogan. Wokół pana młodego znajdują się: Mojżesz, którego symbolizuje gospodarz weselny; Maryja, która streszcza i zawiera w sobie patriarchów, proroków i wszystkich sprawiedliwych Starego Testamentu; apostołowie, którym zostanie zlecone posłannictwo głoszenia Ewangelii i szafowania chrztu. W takim to właśnie otoczeniu Chrystus czyni z Kościoła zgromadzonego z narodów pogańskich swoją oblubienicę, udziełając mu za wstawiennictwem Maryi daru nowego wina, którym jest Duch Święty. W Chrystusie-Oblubieńcu znajdują swe wypełnienie oczekiwania sprawiedliwych Starego Testamentu, których figurą jest Maryja, która wstawia się, aby Oblubieniec udzielił spragnionym narodom pogańskim, których symbolem jest Kana - miasto pogan - daru zaślubin małżeńskich, którym jest Duch Święty. Rozkaz dany sługom, aby napełniłi kamienne stągwie wodą, symbolizuje powołanie apostołów do udzielania chrztu i do nauczania Dobrej Nowiny. Usuwając z nauczania św. Gaudentego niektóre składniki nieco może niekiedy przesadzonej egzegezy alegorycznej, nałeży stwierdzić, iż egzegezą ta jest szczególnie oryginalna i cenna z tego powodu, iż widzi w ewangelicznym Oblubieńcu postać, która jednoczy Stary i Nowy Testament i zapoczątkowuje okres zaślubin w dziejach świata i Kościoła, okres Ducha Świętego - jedyny i niepowtarzałny dies lucis.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

12

Sicińska, Katarzyna. "Formuła zalecenia służb jako wyraz grzeczności językowej w epistolografii polskiej XVII i XVIII wieku." Język Polski 101, no. 2 (September 2021): 87–99. http://dx.doi.org/10.31286/jp.101.2.7.

Full text

Abstract:

In the paper, a formal form of proposing services evidenced in Polish epistolography of the 17th and 18th cen-turies is described. The formal and semantic structure of the formula and its evolution has been presented to show, among other things, that in the 17th century the said formula was an integral whole with the formula of applying oneself to grace, e.g. oddawać (zalecać) usługi łasce (‘apply (propose) service to grace’) whereas in the 18th century it was associated with the category of responsibility, e.g. być w obowiązku usług (‘be obliged to serve’) and it assumed new forms such as czekać na rozkazy or czekać rozkazów (‘await orders’). Moreover, it has been indicated that the service formula was also related to other acts of Middle Polish epistolary eti-quette and the nobility politeness model at that time.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

13

Rzeczycki, Michał. "Chaos potrzebuje rozkazu." Civitas. Studia z filozofii polityki 20 (June 30, 2017): 245–55. http://dx.doi.org/10.35757/civ.2017.20.12.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

14

Znamierowski, Cz. "Z socjologii rozkazu." Przeglad socjologiczny, T. 59, N 1 (2010): 25–42.

Find full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

15

Kusto, Agata. "Echa międzywojnia w muzycznym folklorze powojennej Lubelszczyzny. Na podstawie zapisów Włodzimierza Dębskiego." Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio L – Artes 16, no. 1/2 (June 14, 2019): 63. http://dx.doi.org/10.17951/l.2018.16.1/2.63-86.

Full text

Abstract:

<p>Artykuł jest próbą uchwycenia wpływów pieśniowej tradycji międzywojnia, jakim podlegał repertuar udokumentowany po drugiej wojnie światowej na terenie Lubelszczyzny. Inspiracją dla podjęcia tematu stały się niepublikowane zapiski rękopiśmienne Włodzimierza Dębskiego (1922-1998) – kompozytora, teoretyka muzyki, etnomuzykologa, animatora edukacji muzycznej. W latach 1963-1976 Dębski aktywnie współtworzył szkolnictwo muzyczne w Lublinie, jednocześnie dokumentował i badał lubelski folklor muzyczny. Większość wykonawców, których Dębski uwzględnił w swoich badaniach, to osoby urodzone w przedziale lat 1910-1925. Byli to więc przedstawiciele pokolenia, którego wiek szkolny przypadł na okres międzywojenny. Konstrukcja niniejszego tekstu opiera się na porównaniach kultury muzycznej w międzywojennym Lublinie i regionie lubelskim z repertuarem lat 70-tych i 80-tych XX w. Na pieśniowy materiał z Lubelszczyzny utrwalony fonicznie i w przekazach pisanych (teksty) w okresie powojennym składają się śpiewy kilku wykonawców. W repertuarze Teresy Sołtys z podlubelskich Zemborzyc znajdowały się pieśni harcerskie, patriotyczne, żołnierskie/wojenne, obrzędowe, m.in.: <em>Cicho w stepie</em>, <em>Do polskiego wojska chłopców zaciągają</em>,<em> Gdy kogut zapiał w kurniku</em>, <em>Gdybym był hulaką</em>,<em> Hej, tam w karczmie, za stołem</em>, <em>Na nowej górze jadą żołnierze</em>,<em> Pod Krakowem czarna rola</em>, <em>Przyszedł nam rozkaz stanąć do boju</em>, <em>Szabla dzwoni o ostrogę</em>, <em>W suterynie daleko za miastem</em>, <em>Wesoła marynarska pragnie powitać nas wiara</em>, <em>Zmarł biedaczysko w szpitalu wojskowym</em>. Innym źródłem powojennego repertuaru przechowującego pieśni z okresu przedwojennego są nagrania Józefa Struskiego, obejmujące śpiewy kolędowe (<em>Za kolędę dziękujemy</em>, <em>Nie bój się królu żadnej</em>), weselne (<em>Już ci teraz, Kasiuleńko, welon zdejmiemy</em>,<em> Uklęknijże, córko</em>), biesiadne (<em>Chociaż są na świecie różne alkohole</em>, <em>Przyjacielu mój, rób bimber swój</em>), żołnierskie/wojenne (<em>Chcąc podwyższyć kadrę armii Beselera</em>, <em>Zawodzą dzwony w kościele</em>), zalotne/miłosne (<em>Szedłem sobie drożyneczką</em>, <em>Zaszło słonko, zaszło za góry</em>) i inne. Do cennych informatorów, zwłaszcza gdy chodzi o tradycję muzyki wojskowej, należeli Bolesław Strawa i Stanisław Zdybała. Ten ostatni pomięta wiele tytułów przedwojennych pieśni, które żyły w powojennym śpiewie wojskowym (<em>Było późno z wieczora</em>, <em>Do polskiego wojska</em>,<em> </em><em>Oj, bieda, bieda</em>,<em> Karpaccy górale</em>,<em> Tam we pękach bzu altana</em>).</p><p><strong>Echoes of the Interwar Period in Music Folklore of Postwar Lublin Province. On the Basis of Włodzimierz Dębski’s Notes</strong></p>SUMMARY<p>The article is an attempt to present the infl uences of the song tradition of the interwar period on the repertoire documented after World War 2 on the Lublin province territory. The unpublished handwritten notes of Włodzimierz Dębski (1922- 1998), a composer, theoretician of music, ethnomusicologist, animateur of music education, were the inspiration for undertaking this subject. In 1963-1976 Dębski actively co-created the music education in Lublin; simultaneously he documented and studied Lublin’s musical folklore. The majority of performers included in Dębski’s studies were born between 1910 and 1925. Therefore, they were the representatives of the generation whose school age fell on the interwar period. The construction of this paper is based on the comparison of musical culture in interwar Lublin and in the Lublin region with the repertoire of the 1970s and 1980s. The song material from the Lublin region phonically recorded and in written form (texts) in the interwar period consists of the singing of several performers. In her repertoire, Teresa Sołtys from Zemborzyce near Lublin had scouts’, patriotic, military/war, and ritual songs, inter alia, Cicho w stepie, Do polskiego wojska chłopców zaciągają, Gdy kogut zapiał w kurniku, Gdybym był hulaką, Hej, tam w karczmie,za stołem, Na nowej górze jada żołnierze, Pod Krakowem czarna rola, Przyszedł nam rozkaz stanąć do boju, Szabla dzwoni o ostrogę, W suterynie daleko za miastem, Wesoła marynarska pragnie powitać nas wiara, Zmarł biedaczysko w szpitalu wojskowym. Another source of the postwar repertoire that includes songs from the pre-war period are the recordings of Józef Struski, which comprised Christmas carols (Za kolędę dziękujemy, Nie bój się królu żadnej), wedding songs (Już ci teraz, Kasiuleńko, welon zdejmiemy, Uklęknijże córko), drinking songs (Chociaż są na świecie różne alkohole, Przyjacielu mój, rób bimber swój), military/war songs (Chcąc podwyższyć kadrę armii Beselera, Zawodzą dzwony w kościele), courtship/love songs (Szedłem sobie drożyneczką, Zaszło słonko, zaszło za góry) and others. Bolesław Strawa and Stanisław Zdybała were precious informants, especially as far as military music was concerned. The latter remembers many titles of the pre-war songs which were present in post-war military singing (Było późno z wieczora, Do polskiego wojska, Oj, bieda, bieda, Karpaccy górale, Tam we pękach bzu altana).</p>

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

16

Włodarczyk, Zdzisław. "Losy zakonników i zakonnic z klasztorów skasowanych w Wielkim Księstwie Poznańskim (do 1841 r.)." Przegląd Archiwalno-Historyczny 8 (December 2021): 7–27. http://dx.doi.org/10.4467/2391-890xpah.21.001.15306.

Full text

Abstract:

Na mocy postanowień kongresu wiedeńskiego zachodnie tereny Księstwa Warszawskiego z Poznaniem i Bydgoszczą włączono do monarchii pruskiej jako Wielkie Księstwo Poznań- skie / Prowincja Poznańska. Nowy władca — Fryderyk Wilhelm III — zapewniał wprawdzie poszanowanie religii katolickiej wyznawanej przez większość mieszkańców, nie dotyczyło to jednak wspólnot zakonnych (57 domów, 454 zakonników i 119 zakonnic), których liczbę postanowiono sukcesywnie zmniejszać, z czasem zaś zlikwidować. Okoliczności nie pozwalały przy tym na wykorzystanie radykalnych wzorów śląskich z 1810 r. Władze pruskie postanowiły dokonać likwidacji przez stopniową redukcję stanów osobowych, m.in. drogą naturalną, za sprawą likwidacji nowicjatu czy wreszcie sekularyzacji. Procesy te uległy przyspieszeniu po wybuchu powstania listopadowego i mianowaniu naczelnym prezesem Eduarda Flottwella. Rozkaz gabinetowy z 31 marca 1833 r. nakazywał likwidację, w okresie trzech lat, pozostałych jeszcze na terenie Księstwa zgromadzeń. Ostatecznie, w roku 1841, stanowiącym cezurę końcową, zmarł ostatni komisarz reformacki, niedługo potem dokonano kasaty klasztoru bernardynów w G órce pod Łobżenicą. Na terenie Księstwa pozostały tylko domy: szarytek w Poznaniu i filipinów w G ostyniu — uznane przez pruskich decydentów za użyteczne. The history of monks and nuns from dissolved monasteries and convents in the Grand Duchy of Posen (until 1841) Pursuant to the decisions of the Congress of Vienna, western parts of the Duchy of Warsaw (with Poznań and Bydgoszcz) were incorporated into the Kingdom of Prussia as the Grand Duchy of Posen/the Province of Posen. Although the new ruler, Frederick William III , guaranteed tolerance for the Catholic religion practiced by most of the region’s inhabitants, this did not extend to monasteries and convents (a total of 57 sites with 454 monks and 119 nuns). These were to be gradually reduced in number, and ultimately — dissolved altogether. At the same time, circumstances did not allow for radical solutions of the kind adopted in Silesia in 1810. The plan of Prussian authorities involved a “natural” dissolution of monasteries and convents through a gradual reduction in the numbers of monks and nuns (for example by eliminating novitiate) and secularization. The implementation of these solutions accelerated after the outbreak of the November Uprising, and the subsequent designation of Eduard Flottwell as the governor. Under an administrative decision of March 31, 1833, the remaining congregations in the Grand Duchy were to be completely dissolved within 3 years. The process ultimately ended in 1841 with the death of the last reformation commissioner, and the dissolution of the Bernardine monastery in Górka (near Łobżenica) soon after. The only congregations left in the territory of the Duchy were the Daughters of Charity of Saint Vincent de Paul in Poznań and the Congregation of the Oratory of Saint Philip Neri in Gostyń, as the Prussian authorities considered them useful.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

17

Rowell, Charles H. "[Iona] Rozeal [Brown]." Callaloo 38, no. 4 (2015): 805–10. http://dx.doi.org/10.1353/cal.2015.0128.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

18

Szpak, Agnieszka. "ZBRODNIE W SREBRENICY I SARAJEWIE PRZED MIĘDZYNARODOWYM TRYBUNAŁEM KARNYM DS. ZBRODNI W B. JUGOSŁAWII. CASUS RATKO MLADICIA." Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny 74, no. 4 (November 3, 2018): 79–91. http://dx.doi.org/10.14746/rpeis.2012.74.4.7.

Full text

Abstract:

Celem artykułu jest przedstawienie prognozy wyroku Międzynarodowego Trybunału Karnego ds. Zbrodni w b. Jugosławii (MTKJ) w sprawie Ratko Mladicia, generała armii bośniackich Serbów odpowiedzialnego za zbrodnie popełnione w Srebrenicy oraz Sarajewie. Po wskazaniu stawianych mu zarzutów autorka próbuje wykazać, że – biorąc pod uwagę dotychczasowe orzecznictwo MTKJ – Mladić zostanie uznany winnym zbrodni ludobójstwa w Srebrenicy oraz bezprawnych ataków i terroryzowania ludności cywilnej (te ostatnie jako zbrodnie wojenne). Mladić jako szef sztabu głównego armii bośniackich Serbów wydawał rozkazy swoim podwładnym (m.in. generałom Krsticiowi i Galiciowi). W artykule zostały przeanalizowane ich sprawy w takim zakresie, w jakim mają znaczenie dla sprawy Mladicia. Ten ostatni jako ich przełożony wydający im rozkazy powinien zostać uznany winnym takich samych zbrodni jak oni, to jest tych wymienionych wyżej.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

19

Stone, Adrienne. "Unconstitutional Constitutional Amendments: Between Contradiction and Necessity." ICL Journal 12, no. 3 (November 27, 2018): 357–68. http://dx.doi.org/10.1515/icl-2018-0043.

Full text

Abstract:

Abstract In Unconstitutional Constitutional Amendments, Yaniv Roznai seeks to unscramble the apparent contradictions in the idea of an unconstitutional constitutional amendment. This argument is ambitious in its scope and its global comparative reach. Roznai does not limit himself to justifying explicit limitations placed on the power of amendment nor to limitations that go only to process. Rather, Roznai argues that amendment powers are always subject to limitations of substance and procedure and that these limitations may be implicit as well as explicit. In this short essay, I will argue that the form of argument deployed by Roznai cannot fully justify the doctrine of unamendability as Roznai elaborates upon it. It allows Roznai to establish that unamendability is a conceptual possibility but it does not follow, as he seeks to argue, that unamendability is a necessary consequence of constitutionalism.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

20

Pregelj, Barbara. "Cruce de miradas sobre Lepa Vida (Hermosa Vida)." Ars & Humanitas 9, no. 1 (April 30, 2015): 192–203. http://dx.doi.org/10.4312/ah.9.1.192-203.

Full text

Abstract:

Los eslovenos tenemos varios héroes míticos marcados por la experiencia de la interculturalidad: el buen soberano Kralj Matjaž (el Rey Matías) que duerme bajo el monte de Peca, esperando a que le crezca lo suficientemente la barba para poder entrar en acción; Martin Krpan, hombre fuerte como un roble que liberó Viena del mal y a cambio consiguió un permiso especial para traficar con sal; Peter Klepec, un chico humilde que compartía con los demás su fuerza; y Lepa Vida (Hermosa Vida), la joven madre que por engaño abandona a su hijo y su hogar para viajar en barco al extranjero. Todos ellos tienen origen en el bagaje cultural popular y todos ellos posteriormente han sido objeto de nuevas y distintas adaptaciones artísticas. Entre las adaptaciones literarias por frecuencia sobresale Hermosa Vida, que a su vez ha tenido eco (aunque mucho menor) en la pintura: sobresale la obra de Maksim Gaspari, y la obra de Marko Kociper (2010) en cómic ‒recogida en una de las versiones literarias más recientes, Hermosa Vida en acción de Andrej Rozman Roza.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

21

Pregelj, Barbara. "Cruce de miradas sobre Lepa Vida (Hermosa Vida)." Ars & Humanitas 9, no. 1 (April 30, 2015): 192–203. http://dx.doi.org/10.4312/ars.9.1.192-203.

Full text

Abstract:

Los eslovenos tenemos varios héroes míticos marcados por la experiencia de la interculturalidad: el buen soberano Kralj Matjaž (el Rey Matías) que duerme bajo el monte de Peca, esperando a que le crezca lo suficientemente la barba para poder entrar en acción; Martin Krpan, hombre fuerte como un roble que liberó Viena del mal y a cambio consiguió un permiso especial para traficar con sal; Peter Klepec, un chico humilde que compartía con los demás su fuerza; y Lepa Vida (Hermosa Vida), la joven madre que por engaño abandona a su hijo y su hogar para viajar en barco al extranjero. Todos ellos tienen origen en el bagaje cultural popular y todos ellos posteriormente han sido objeto de nuevas y distintas adaptaciones artísticas. Entre las adaptaciones literarias por frecuencia sobresale Hermosa Vida, que a su vez ha tenido eco (aunque mucho menor) en la pintura: sobresale la obra de Maksim Gaspari, y la obra de Marko Kociper (2010) en cómic ‒recogida en una de las versiones literarias más recientes, Hermosa Vida en acción de Andrej Rozman Roza.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

22

BOGUSIAK, MAŁGORZATA. "Wyrażanie rozkazu w trzech hausańkich tłumaczeniach Ewangelii według sw. Łukasza." Annales Missiologici Posnanienses, no. 17 (December 15, 2010): 107–14. http://dx.doi.org/10.14746/amp.2010.17.07.

Full text

Abstract:

Hausa in one of the most important and well known African language. It is used in northern Nigeria and in the south of Niger. There were several attempts to translate Bible into Hausa. It is believed that every next translation should be better, because languages are in permanent change and the biblical knowledge is still developing. In this text I would like to examine, which versions of Luke Gospel in Hausa (translated in 1932, 1979 or in 1996), take into consideration nuances in building imperative forms. There are two ways to express imperative in Hausa, but only one in Greek(the original language of Luke Gospel). I present several examples to show, that translators choose different imperative forms in the same verse. I examine which version takes into account context of given example.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

23

Haseman, Joseph K. "Response to Waddell & Rozman." Toxicologic Pathology 31, no. 6 (October 2003): 715–16. http://dx.doi.org/10.1080/01926230390257975.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

24

Bezemek, Christoph. "Introduction: The popular Mr. Roznai." ICL Journal 12, no. 3 (November 27, 2018): 305–6. http://dx.doi.org/10.1515/icl-2018-0065.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

25

Kołakowski, Leszek. "Rozpad komunizmu jako wydarzenie filozoficzne." Etyka 27 (December 1, 1994): 59–68. http://dx.doi.org/10.14394/etyka.770.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

26

Haseman, Joseph. "Response to Waddell & Rozman." Toxicologic Pathology 31, no. 6 (November 2003): 715–16. http://dx.doi.org/10.1080/714044709.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

27

Brown, Iona Rozeal. "Iona Rozeal Brown: U.S. American Artist." Callaloo 29, no. 3 (2006): 837–42. http://dx.doi.org/10.1353/cal.2006.0131.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

28

Chrzan, Krystian. "Rozkład gęstości wyładowań piorunowych w Polsce." WIADOMOŚCI ELEKTROTECHNICZNE 1, no. 6 (June 5, 2020): 26–28. http://dx.doi.org/10.15199/74.2020.6.4.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

29

Ścibisz, Marek. "Rozkład wilgotności w mieszaninie materiałów organicznych." Agronomy Science 63, no. 2 (June 23, 2008): 8–14. http://dx.doi.org/10.24326/as.2008.2.2.

Full text

Abstract:

Wilgotność jest parametrem nierozerwalnie związanym z obróbką materiałów pochodzenia roślinnego. Dotyczy to zarówno zbioru, transportu, jak i przetwarzania materiałów organicznych. Dlatego ten czynnik jest ciągle kontrolowany w procesie technologicznym. Dotychczas nie było możliwości szybkiego pomiaru wilgotności niewielkich obiektów roślinnych, takich jak pojedyncze ziarna. Ostatnio w Zakładzie Elektrotechniki i Systemów Pomiarowych Katedry Podstaw Techniki w Akademii Rolniczej w Lublinie został opracowany miernik mikrofalowy dedykowany do tych celów. W artykule zostały zaprezentowane badania zmian rozkładu wilgotności mieszaniny 2 próbek soi o różnej wilgotności wraz z upływem czasu ich leżakowania. Zaobserwowano, że nawet po tygodniu leżakowania obserwowano próbki o dużych odchyleniach wilgotności od wartości średniej mierzonej typowym miernikiem.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

30

Zelenka, Vladimír. "Disclosure of Non-controlling Interests in the Statement of Financial Situation." Český finanční a účetní časopis 2011, no. 3 (October 1, 2011): 125–29. http://dx.doi.org/10.18267/j.cfuc.129.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

31

Schramm, Tomasz. "The Versailles System and its Decay." Studia Maritima 29 (2016): 115–25. http://dx.doi.org/10.18276/sm.2016.29-06.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

32

Respondek, Zbigniew. "Rozkład obciążeń środowiskowych w wielokomorowej szybie zespolonej." Budownictwo o Zoptymalizowanym Potencjale Energetycznym 19, no. 1 (2017): 105–10. http://dx.doi.org/10.17512/bozpe.2017.1.15.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

33

Grządziel, A. Rembielak, and K. Ślosarek. "53 Wpływ normalizacji na rozkład planowanej dawki." Reports of Practical Oncology & Radiotherapy 4, no. 4 (1999): 126. http://dx.doi.org/10.1016/s1507-1367(99)70052-0.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

34

Korab-Karpowicz, Włodzimierz Julian. "Federaliści i rozłam między klasycznością a modernością." Ruch Filozoficzny 71, no. 1 (April 9, 2015): 45. http://dx.doi.org/10.12775/rf.2014.003.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

35

Banowska, Lidia. "Rozpacz i pragnienie cudu - Miłosz wobec Zdziechowskiego." Porównania 10 (December 1, 2012): 39. http://dx.doi.org/10.14746/p.2012.10.11255.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

36

Burda, Eduard. "Predmet a rozsah dokazovania insolvenčných trestných činov." Štát a právo 8, no. 2-3 (September 1, 2021): 121–33. http://dx.doi.org/10.24040/sap.2021.8.2-3.121-133.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

37

Przymuszała, Lidia. "„Rozkosz dla zmysłów”, czyli język kart dań." LingVaria 31, no. 1 (May 10, 2021): 225–34. http://dx.doi.org/10.12797/lv.16.2021.31.17.

Full text

Abstract:

“Delight for the Senses” or the Language Used in Menus This article is about language used in menus. The recently changing approach to cooking and eating is also reflected in language that describes food. Restaurant menus are a clear example of this. It is because eating, i. e. experiencing the taste of dishes, does not only take using our tongue, but it also involves using language. Some restaurant owners are aware of the relationship between taste and word, which is reflected in the way some dishes are described in menu cards offered to customers. The purpose of the article is to analyse menus of selected restaurants and to show some linguistic tricks used by restaurant owners to encourage customers to eat in their restaurants.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

38

Baczkowski, Michał. "Rozkład armii austro-węgierskiej w 1918 r." Folia Historica Cracoviensia 25, no. 2 (December 31, 2019): 69. http://dx.doi.org/10.15633/fhc.3601.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

39

JASIŃSKI, Grzegorz. "SECURITY OF CONSPIRATORY WORK OF THE ARMED COMBAT - THE DOMESTIC ARMY IN 1939-1945." National Security Studies 13, no. 1 (July 2, 2018): 69–86. http://dx.doi.org/10.37055/sbn/129898.

Full text

Abstract:

Autor, wykorzystując literaturę przedmiotu oraz źródła archiwalne, wskazuje najważniejsze kwestie związane z bezpieczeństwem pracy konspiracyjnej w czasie drugiej wojny światowej ZWZ-AK. Nie skupia się wyłącznie na opisaniu struktur i działania kontrwywiadu, na czym w większości koncentrują się badacze przedmiotu, ale zajmuje się również wytycznymi do służby pojedynczego żołnierza i ich realizacją przez żołnierzy podziemia. Ważną częścią artykułu jest wskazanie na wciąż nie do końca wyjaśnioną kwestię, jak wielki wpływ miał kontrwywiad ZWZ-AK na ukazujące się w podziemiu rozkazy oraz instrukcje dotyczące zasad postępowania konspiracyjnego.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

40

Zarzyński, Paweł. "The influence of phenolic compounds injections to the stems of living trees on wood decay caused by fungi." Forest Research Papers 70, no. 3 (September 1, 2009): 205–11. http://dx.doi.org/10.2478/v10111-009-0019-9.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

41

Grzywaczewski, Józef. "Bishop appointing in the patristic time." Vox Patrum 55 (July 15, 2010): 233–56. http://dx.doi.org/10.31743/vp.4337.

Full text

Abstract:

W artykule podjęte zostało zagadnienie wyboru kandydata na biskupa. W okresie patrystycznym zasady w tym względzie nie były ujednolicone dla całego Kościoła, nie było też – jak wiadomo – szkół, które by przygotowywały do kapłaństwa czy do biskupstwa. Dlatego kandydatów do posługi w Kościele należało szukać we wspólnocie chrześcijańskiej. Zdarzało się, że na biskupa powoływano ludzi pełniących funkcje publiczne. W ten sposób wyświęcony został Synezjusz z Cyreny, znany jako filozof oraz mający doświadczenie w sprawach politycznych. Podobnie Ambroży został okrzyknięty biskupem, gdy jako rzymski konsul wszedł do kościoła w Mediolanie w czasie debaty nad wyborem pasterza dla tego miasta. Również Sydoniusz Apolinary, który był poprzednio prefektem Rzymu, gdy wrócił do Galii został wybrany na biskupa. Wielokrotnie zdarzało się, że ten, kogo upatrzono na biskupa nie czuł się na siłach, by podjąć to odpowiedzialne stanowisko w Kościele i w społeczności; w takim przypadku stosowano perswazję (tak było w przypadku Sydoniusza oraz Ambrożego), a czasem nawet swego rodzaju przymus. Grzegorz z Nazjanzu przyjął godność biskupią, ponieważ nie potrafił sprzeciwić się presji swego ojca, który też był biskupem, a zapewne i całej rodziny. Jan Chryzostom wzbraniał się przed przyjęciem święceń kapłańskich, a potem, gdy dał się poznać jako wybitny kaznodzieja, na rozkaz cesarza został porwany i przewieziony do Konstantynopola, gdzie bez swej zgody wprowadzono go na urząd patriarchy. Również św. Augustyn został kapłanem, a potem biskupem pod presją ówczesnego biskupa Hippony, a także wiernych świeckich. Od czasu, gdy pojawił się monastycyzm, zaczęto znajdować kandydatów na biskupa wśród mnichów, którzy bardzo często nie wyrażali chęci do podjęcia proponowanej funkcji. Do wybitnych przedstawicieli biskupów o monastycznym doświadczeniu można zaliczyć Bazylego z Cezarei, Grzegorza z Nyssy, wspomnianego Jana Chryzostoma, Marcina z Tours, Hilarego z Arles, Cezarego z Arles. W Galii istniały głównie trzy ośrodki monastyczne, które stanowiły miejsce formacji dla przyszłych biskupów, były to Ligugé, Marmoutier, a przede wszystkim Lérins. Istniała tradycja, szczególnie w Afryce, że sędziwy biskup mógł wyznaczać swego następcę. Tak biskup Waleriusz wprowadził św. Augustyna na swoje miejsce, a potem Augustyn oświadczył publicznie wobec ludu, że jest jego życzeniem, by po jego śmierci stolicę w Hipponie objął Herakliusz, który wówczas był kapłanem. Podobnie, tuż przed śmiercią, św. Honorat wyznaczył Hilarego na biskupa Arles. Kościół dopuszczał tego rodzaju możliwość, preferował jednak, by biskup był wybrany przez lokalną wspólnotę, zaaprobowany przez biskupów z danej prowincji kościelnej, a konsekrowany przez metropolitę lub innego biskupa za wiedzą metropolity. Z kapłaństwem wiąże się celibat. W tej dziedzinie obserwuje się ewolucję. W czasach apostolskich nie było problemu pogodzenia kapłaństwa (w tym biskupstwa) z małżeństwem. Sw. Paweł nawet wprost polecał, by biskup był mężem jednej żony. Dość wcześnie wytworzyła się tradycja, że żonaty mężczyzna może przyjąć święcenia diakonatu, kapłaństwa i biskupstwa, a potem wykonywać swą posługę jako mąż i ojciec. Jednakże ten, kto już przyjął święcenia nie może wstąpić w związek małżeński. Sobór Nicejski zaakceptował tę tradycję. Jest ona także poświadczona w zbiorze pouczeń dyscyplinarnych zwanym Konstytucje Apostolskie. Jednocześnie podejmowano wysiłki, by ci, którzy zostali wyświęceni jako żonaci, złożyli ślub wstrzemięźliwości, co nie było równoznaczne z rozwodem ani z separacją. Małżeństwo uważane było za ważne, duchowny mógł nadal mieszkać z żoną, jednakże domagano się, by żonę traktował jak siostrę. Za złamanie ślubu wstrzemięźliwości groziła kara utraty godności kościelnej. Z akt synodalnych dowiadujemy się, że pozycja żony biskupa, zwanej episcopa, była dość skomplikowana. Jej obecność dawała okazję do różnych posądzeń, a czasem i konfliktów. Pisze o tym także Grzegorz z Tours. Dlatego po upadku cesarstwa zaczęto podejmować wysiłki, by ograniczyć liczbę żonatych biskupów. Pojawiło się więcej kandydatów ze środowisk monastycznych, inni pochodzili z możnych rodów, przy czym pierwszeństwo dawano tym, którzy nie byli żonaci. Każdy ze sposobów wybierania biskupa miał pozytywne i negatywne strony; żaden nie dawał gwarancji, że nowo mianowany biskup spełni oczekiwania wszystkich wierzących. Ogólnie jednak liczba tych, którzy odpowiednio spełnili swe zadania jako biskupi była w okresie patrystycznym dość duża. Do głównych zadań biskupa należało sprawowanie Eucharystii, nauczanie oraz organizowanie życia religijnego w diecezji, czasem wypadało angażować się w sprawy społeczne, a nawet polityczne. Biskup, przez to, że pozostawał w łączności z innymi biskupami oraz z Papieżem, był dla duchownych niższych stopni oraz dla wiernych świeckich znakiem jedności Kościoła oraz jego powszechności.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

42

Szczepkowski, Andrzej. "Resistance of wood of European beech (Fagus sylvatica L.) trees representing various health conditions to decay caused by fungi." Forest Research Papers 71, no. 1 (March 1, 2010): 29–38. http://dx.doi.org/10.2478/v10111-010-0001-6.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

43

Szczepkowski, Andrzej. "Resistance to decay caused by fungi of common oak (Quercus robur L.) wood from trees of different health status." Forest Research Papers 71, no. 2 (June 1, 2010): 125–33. http://dx.doi.org/10.2478/v10111-010-0009-y.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

44

Benvindo, Juliano Zaiden. "Resenha: Unconstitutional Constitutional Amendments: The Limits of Amendment Power (Oxford University Press, 2017), de Yaniv Roznai." Revista de Investigações Constitucionais 5, no. 3 (September 5, 2018): 349. http://dx.doi.org/10.5380/rinc.v5i3.60171.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

45

Musielak, Marika. "Historia zastosowania promieniowania protonowego w radioterapii." Letters in Oncology Science 18, no. 4 (January 21, 2022): 99–106. http://dx.doi.org/10.21641/los.2021.18.4.211.

Full text

Abstract:

Historia terapii protonowej rozpoczęła się w 1946 roku kiedy Robert Wilson opublikował artykuł, w którym zaproponował wykorzystanie akceleratorów formujących wiązkę protonową do leczenia głęboko zlokalizowanych guzów. W konwencjonalnej radioterapii wykorzystywane jest promieniowanie fotonowe. Opisując przewagę promieniowania protonowego nad fotonowym należy zwrócić uwagę na jego aspekty fizyczne m.in. rozkład głębokościowy dawki. Rozkład dawki w ośrodku maleje wykładniczo dla fotonów, natomiast dla protonów rozkład głębokości dawki ma charakterystyczny kształt, zwany pikiem Bragga. Celem pracy jest przedstawienie historii terapii protonowej rozpoczynając od odkrycia protonu, a kończąc na współczesnej radioterapii klinicznej. W 1990 rozpoczęła się nowoczesna era terapii wykorzystujących cząstki, kiedy został otwarty pierwszy specjalistyczny szpital leczący terapią protonową w Centrum Medycznym Uniwersytetu Loma Linda w Kalifornii. Od tamtej pory leczenie protonowe było przeprowadzane w placówkach szpitalnych używając technologii i technik, które były porównywalne z nowoczesną radioterapią fotonową. Dane kliniczne jednoznacznie potwierdzały, że terapia protonowa jest przodującą i lepszą metodą leczenia od konwencjonalnej radioterapii. W tym okresie pacjenci byli leczeni w kilku ośrodkach na świecie, gdzie metody i techniki napromieniania były różne, a nowe technologie były stale implementowane. Finalnie, dane kliniczne uzyskane w naukowych placówkach wykazały dobrą powtarzalność i wydajność terapii protonowej.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

46

Cazzola, M. "Ciril Rozman. El reto asumido (The challenge accepted)." Haematologica 94, no. 2 (January 30, 2009): 305–6. http://dx.doi.org/10.3324/haematol.13841.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

47

KUBIAK, Kamil. "Projekt reflektora iluminacyjnego realizującego wyrównany rozkład luminancji obiektu." PRZEGLĄD ELEKTROTECHNICZNY 1, no. 9 (September 5, 2016): 165–70. http://dx.doi.org/10.15199/48.2016.09.42.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

48

Klejnowska, Katarzyna. "Termiczny rozkład wielomateriałowych odpadowych opakowań po produktach farmaceutycznych." PRZEMYSŁ CHEMICZNY 1, no. 9 (September 5, 2019): 72–74. http://dx.doi.org/10.15199/62.2019.9.11.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

49

Poradowska, Konstancja, and Mirosław Wójciak. "Uogólniony rozkład trójkątny w analizie wyników badania foresight." Acta Universitatis Nicolai Copernici Ekonomia 39 (July 15, 2009): 167. http://dx.doi.org/10.12775/aunc_econ.2009.036.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

50

Chennappa, D. "The Prime Minister Rozgar Yojana (PMRY) Scheme: Recoveries." Arthaniti-Journal of Economic Theory and Practice 3, no. 1-2 (June 2004): 66–83. http://dx.doi.org/10.1177/0976747920040105.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

We offer discounts on all premium plans for authors whose works are included in thematic literature selections. Contact us to get a unique promo code!