Academic literature on the topic 'Rozwój fizyczny dziecka'

Aktywność fizyczna jest jedną z najbardziej charakterystycznych i naturalnych cech wczesnych faz rozwoju człowieka. U dzieci w wieku przedszkolnym rozwój fizyczny rozpoczyna się od spontanicznej ekspresji ruchowej, od naturalnych, słabo skoordynowanych ruchów, które stopniowo podlegają doskonaleniu i koordynacji, prowadząc często do ich nadmiernej wręcz kontroli czy zahamowania w wieku dorosłym. Cywilizacyjny postęp oraz współczesne modele wczesnej edukacji, zorientowane na intensyfikację przekazywanych treści edukacyjnych, sprawiają że najmłodsi znaczną część czasu spędzają siedząc na przedszkolnym dywanie czy w szkolnych ławkach. W wielu przypadkach zaspokojenie potrzeby ruchu jest ograniczone, rola edukacji fizycznej w rozwoju dziecka podlega marginalizacji, a najmłodszym ogranicza się możliwość podejmowania aktywnych form zachowania, co w konsekwencji prowadzi do postępującej eliminacji naturalnej kinetyki ciała. Proponowane w niniejszym tekście twórcze metody wychowania fizycznego i zdrowotnego w pracy nauczyciela z dziećmi w wieku przedszkolnym zaspakajają ruchowe potrzeby najmłodszych, zorientowane są na „ruch kreatywny”, a dzięki spontaniczności i swobodzie pozwalają dzieciom na twórcze wyrażenie siebie oraz wspierają ich wszechstronny rozwój, realizując w ten sposób elementarne paradygmaty, przesłanki i wyznaczniki charakteryzujące współczesną pedagogikę przedszkolną.

Jednym z aktualnych obszarów rozważań teoretycznych oraz badań naukowych w dziedzinie nauk o kulturze fizycznej jest rozwój kreatywności uczniów (znajdujących się na różnym poziomie edukacji) oraz ich zdolności twórczych, co ma odbywać się poprzez zastosowanie różnych form edukacyjnych – zabaw, gier czy zadań pomagających rozwijać określone cechy dyspozycyjne. W pracach tych bardzo często (mając na uwadze przegląd światowego piśmiennictwa) dużą wagę przykłada się do dostosowanej aktywności fizycznej, która dzięki swojej różnorodności oraz możliwości szerokiego zastosowania może wpływać nie tylko na aspekty dotyczące motoryczności i umiejętności ruchowych dzieci, lecz także – poprzez stymulację wybranych struktur mózgowych – na rozwój różnych funkcji poznawczych. Jednocześnie opisuje się znaczenie ćwiczeń obejmujących trening kreatywności w procesie nowoczesnego wychowania fizycznego, gdzie wprowadzenie wyselekcjonowanych metod dydaktycznych ma przyczyniać się m.in. do wzrostu zainteresowania uczniów aktywnościami opierającymi się u swojej podstawy na zaangażowaniu fizycznym. Przykładem takiej metody są zadania z wykorzystaniem piłek EduBall oraz mini-EduBall, które pozwalają łączyć aktywność fizyczną uczniów (małą i dużą motorykę oraz podstawowe umiejętności ruchowe) z ich edukacją (w obszarze umiejętności językowych, grafomotorycznych oraz matematycznych) czy stymulacją struktur poznawczych, co potwierdzono w licznych badaniach.

Artykuł został poświęcony wizerunkowi i roli nauczyciela edukacji przedszkolnej i wczesnoszkolnej w opinii rodziców. Podjęte starania badawcze miały na celu uzyskanie odpowiedzi na pytanie: Jaki jest wizerunek i rola nauczyciela w edukacji przedszkolnej i wczesnoszkolnej w opinii rodziców? W celu poznania opinii rodziców, zastosowano metodę sondażu diagnostycznego, w grupie reprezentującej wybraną populację, którą stanowili rodzice dzieci uczęszczających do przedszkola i szkoły – klas I-III. Od nauczyciela i od jego umiejętności pedagogicznych i cech osobowych zależy w dużym stopniu rozwój dziecka w zakresie intelektualnym, społecznym, moralnym, kulturalnym, a nawet fizycznym. Badania potwierdziły postawione hipotezy.

Celem badań była próba oceny poziomu wiedzy i świadomości rodziców dzieci z początkowych klas szkoły podstawowej na temat zaburzeń statyki ciała oraz aktywności fizycznej. Badania przeprowadzono w latach 2017–2019 na terenie Łodzi. Poddano im rodziców dzieci z pięciu szkół podstawowych, reprezentujących pięć dzielnic miasta. Zastosowano w nich metodę sondażu diagnostycznego. Łącznie uzyskano 521 prawidłowo wypełnionych kwestionariuszy ankiety. Badani rodzice tylko w ok. ⅓ liczby wszystkich przypadków odpowiadali prawidłowo na pytania dotyczące charakterystyki wad postawy i ich diagnozy. Jednakże w większości mają świadomość znaczenia aktywności fizycznej dla prawidłowego rozwoju dziecka oraz dbają o korygowanie postawy ciała na co dzień.