Academic literature on the topic 'Służba Bezpieczeństwa'

Zapewnienie bezpieczeństwa państwa oraz jego obywateli należy do żywotnych interesów narodowych Rzeczypospolitej Polskiej. Bezpieczeństwo narodowe oznacza zdolność państwa i jego społeczeństwa do zapewnienia warunków jego istnienia i rozwoju, integralności terytorialnej, niezależności politycznej, stabilności wewnętrznej oraz jakości życia. Zdolność ta jest kształtowana poprzez działania polegające na wykorzystaniu szans, podejmowaniu wyzwań, redukowaniu ryzyka oraz eliminowaniu zagrożeń zewnętrznych i wewnętrznych, co zapewnia trwanie, tożsamość, funkcjonowanie i swobody rozwojowe państwa i narodu (społeczeństwa). Służba Więzienna jest umundurowaną i uzbrojoną formacją apolityczną podległą Ministrowi Sprawiedliwości, a jej paramilitarny charakter nadaje jej własną, choć zbliżoną do wojskowej strukturę organizacyjną. Więziennictwo pełni istotną rolę w działaniach podejmowanych na rzecz zapewnienia porządku i bezpieczeństwa publicznego. Chroni społeczeństwo przed sprawcami przestępstw osadzonymi w zakładach karnych i aresztach śledczych, nie tylko izolując ich od społeczeństwa, ale przygotowując do poprawnego w nim funkcjonowania, bez wchodzenia w konflikt z prawem, powstrzymywania się od powrotu do przestępstwa, prowadząc oddziaływania resocjalizacyjne i readaptacyjne.Służba Więzienna pełniąc bardzo ważną funkcję w strukturach bezpieczeństwa państwa, współpracuje z innymi formacjami mundurowymi: Policją, Strażą Pożarną, Strażą Graniczną, ABW, CBA, Siłami Zbrojnymi. W realizacji zadań resocjalizacyjnych współdziała ze stowarzyszeniami, organizacjami pożytku publicznego i instytucjami, kościołami i związkami wyznaniowymi, kuratorami. Opracowanie ma na celu przedstawienie identyfikacji bezpieczeństwa jako fundamentalnej wartości, charakterystyki systemu bezpieczeństwa narodowego oraz przybliżenie charakterystyki i zakresu działania Służby Więziennej oraz ukazanie jej roli w systemie bezpieczeństwa narodowego.

Służba więzienna pełni istotną rolę w działaniach podejmowanych na rzecz zapewnienia bezpieczeństwa wewnętrznego państwa. Chroni społeczeństwo przed sprawcami przestępstw, nie tylko izolując ale i przygotowując ich do powrotu do społeczeństwa, prowadząc oddziaływania resocjalizacyjne i readaptacyjne. Realizujący służbowe zadania funkcjonariusze Służby Więziennej stają na przeciw zagrożeniom i wyzwaniom kreowanym szczególnymi warunkami służby zarówno z uwagi na miejsce, jak też konieczność kontroli i nadzoru osób uznanych przez wymiar sprawiedliwości za przestępców. Celem artykułu jest przedstawienie unormowań prawnych, które zapewniają środki ochrony prawnej stanowiące element bezpieczeństwa funkcjonariuszy Służby Więziennej, oraz wskazanie konieczności podnoszenia świadomości ochrony prawnej w trakcie wykonywania przez nich swoich obowiązków służbowych. Zagadnienia dotyczące ochrony prawno-sądowej omówione zostały na podstawie różnych gałęzi prawa, w szczególności prawa konstytucyjnego, prawa karnego, prawa cywilnego i prawa pracy.

W artykule przedstawiono rolę oraz zadania Służby Ochrony Państwa jako formacji odpowiedzialnej za bezpieczeństwo oraz ochronę personelu dyplomatyczno-konsularnego, a także polskich misji dyplomatycznych. Zaprezentowano aktualną kategoryzację placówek zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej w oparciu o przepisy prawne Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej. Zagwarantowanie bezpieczeństwa polskim dyplomatom oraz ich rodzinom na całym świecie stało się nadrzędną wartością, która zdominowała wszystkie wcześniejsze cenione wartości materialne i niematerialne. Szerokie spectrum wymagań, które są niezbędne do zapewnienia odpowiedniego poziomu bezpieczeństwa i ochrony osób i obiektów podlegających szczególnej ochronie, niewątpliwie ma istotny wpływ na sposób planowania, organizowania i realizowania działań ochronnych przez instytucje do tego powoływane. Nie bez znaczenia pozostaje stale zmieniający się katalog zagrożeń dla osób sprawujących kierownicze funkcje w państwie, w tym dla personelu dyplomatyczno- konsularnego Rzeczypospolitej Polskiej. Scharakteryzowane zostały wybrane zagrożenia dla placówek zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej. Przedstawiono i przeanalizowano dotychczasowe zamachy oraz próby pozbawienia życia polskich dyplomatów. Podczas przygotowania artykułu wykorzystane zostały teoretyczne metody badawcze. Rozważania przedstawione przez autora publikacji wskazują jednoznacznie, iż system ochrony placówek zagranicznych RP oraz system ochrony kluczowych osobistości wymaga badań naukowych oraz wyciągania odpowiednich wniosków, co w efekcie ma zoptymalizować bezpieczeństwo i ochronę kierowniczych organów państwa, w tym personelu dyplomatyczno-konsularnego.

Wojewódzkie Komitety Obrony w okresie tzw. Polski Ludowej, obok innych zadań, miały przede wszystkim sprawować władzę na podległym im obszarze w czasie wojny, podejmować działania zmierzające do zorganizowania obrony w oparciu o jednostki terytorialne i powszechną samoobronę. W stanach bezpośredniego zagrożenia lub wojny działać miały w miejscach ukrytych, zamaskowanych, spełniających dość surowe wymogi dotyczące bezpieczeństwa. Wytypowanie miejsc lokalizacji stanowisk kierowania i ich przygotowanie stało się niezwykle ważnym zadaniem Wojewódzkich Komitetów Obrony. Służba Bezpieczeństwa zajęła się zabezpieczeniem kontrwywiadowczym stanowisk kierowania. W ramach tych działań dążono do zachowania w tajemnicy ich lokalizacji i właściwego przeznaczenia. Analiza dokumentów wytworzonych przez Służbę Bezpieczeństwa skłania do refleksji na temat motywów, którymi kierowano się w wyznaczaniu ich lokalizacji (m.in. w obiektach o funkcjach edukacyjnych), a także ogromnej roli jaką przypisywały tym obiektom ówczesne władze centralne i lokalne.

Zachowanie, zrównoważone użytkowanie oraz odnawianie zasobów, tworów i składników przyrody są jednym z ogniw składających się na sferę bezpieczeństwa ekologicznego postrzeganego poprzez pryzmat ochrony przyrody. W ramach tego systemu wyróżnić należy służby ochrony przyrody, których zadania i kompetencje będą się mieściły w tej przestrzeni. Zadania w zakresie ochrony przyrody na terenie parku narodowego wykonuje Służba Parku Narodowego. Osoby, którym powierza się zadania w ramach instytucji, jaką jest Służba Parku Narodowego, nie realizują ich na podstawie stosunku służbowego (stosunek administracyjnoprawny), a na podstawie stosunku pracy, gdyż są to pracownicy zatrudnieni na poszczególnych stanowiskach w tej strukturze. Pracownicy ci wykonują czynności związane z ochroną przyrody, badaniami naukowymi oraz działalnością edukacyjną, jak również związane z ochroną mienia parku narodowego, czy zwalczaniem przestępstw i wykroczeń w zakresie ochrony przyrody.

Poruszanym w publikacji problemem naukowym jest określenie jakiego rodzaju czynności kontrolne mogą być podejmowane przez organy administracji skarbowej na podstawie regulacji ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. o Krajowej Administracji Skarbowej oraz ocena znaczenia omawianych kontroli z punktu widzenia bezpieczeństwa ekonomicznego państwa. W pracy wykorzystano metodę formalno-dogmatyczną polegającą na analizie aktów prawnych, jest to główna metoda stosowana w naukach prawnych. Posłużono się także metodą krytycznej analizy piśmiennictwa. Służba Celno-Skarbowa została powołana z dniem 1 marca 2017 r. Tworząc Służbę Celno-Skarbową przyznano jej uprawnienia należące wcześniej do Służby Celnej oraz organów kontroli skarbowej, ponadto przyznano również dodatkowe uprawnienia. Przepisy ustawy o KAS przede wszystkim nakierowane są na przeciwdziałanie przestępczości podatkowej. Analizując kwestię bezpieczeństwa państwa z punktu widzenia regulacji prawnych należących do gałęzi prawa podatkowego na pierwszy plan wysuwa się bezpieczeństwo ekonomiczne. Bezpieczeństwo ekonomiczne będzie zagrożone wówczas, gdy nastąpi spadek wpływów do budżetu państwa lub też do budżetów jednostek samorządu terytorialnego, spowodowany działalnością niezgodną z prawem. Naruszenie przepisów prawa podatkowego może mieć charakter działalności przestępczej , unikania opodatkowania , jak i nieświadomego naruszania prawa przez podatników z racji na niejasność regulacji prawnych i niejednolitość co do ich wykładni po stronie organów podatkowych oraz sądów. Instrumenty przewidziane w ustawie o KAS to oprócz kontroli przestrzegania przepisów przez podatników także takiego rodzaju kontrole, które są przeprowadzane przed przyznaniem podatnikowi wybranych uprawnień. Przede wszystkim kontrole te mają za cel weryfikację dotychczasowego stopnia przestrzegania prawa, jak i ustalenie spełniania nakazanych prawem warunków, zanim podatnikowi zostanie przyznane określona preferencja lub status, z którym będą się wiązać uprawnienia. Ustawa o KAS przewiduje: kontrolę celno-skarbową, audyt, czynności audytowe, urzędowe sprawdzenie, kontrolę wyrobów akcyzowych przeznaczonych na cele specjalne oraz ocenę wykorzystania środków budżetowych i mienia państwowego przeznaczonych na cele specjalne.

Służba Bezpieczeństwa Reichsführera SS (SD) była organizacją wywiadowczą SS i NSDAP w III Rzeszy. Po przejęciu władzy przez NSDAP w Niemczech w 1933, rosły wpływy SD, która rozciągnęła swoją kontrolę na wszystkie najważniejsze stanowiska w aparacie bezpieczeństwa III Rzeszy. Od 1939 r. SD stała się częścią Głównego Urzędu Bezpieczeństwa Rzeszy (Reichssicherheitshauptamt; RSHA). Podlegały jej również grupy operacyjne Policji Bezpieczeństwa i SD, które działały w Polsce po niemieckiej inwazji (1 września 1939 r.). Podczas okupacji (m.in. w Generalnym Gubernatorstwie) SD stanowiła wsparcie dla Gestapo.SD odpowiadała za zbieranie informacji służących badaniu stosunku obywateli III Rzeszy i terytoriów okupowanych do władz Rzeszy, lecz również bieżących wydarzeń politycznych i przebiegu wojny. Opinie społeczeństwa Generalnego Gubernatorstwa (Polaków, Żydów, Ukraińców i Niemców) były nie tylko probierzem aktualnego stosunku ludności wobec władz Rzeszy, lecz również pozwalały na ocenę efektywności oficjalnej propagandy.

W opracowaniu przedstawiono zadania wybranych służb i instytucji odpowiedzialnych za bezpieczeństwo placówek zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej a także scharakteryzowano współczesne zagrożenia dla polskiego personelu dyplomatyczno – konsularnego. Szerokie spektrum zadań związanych z zapewnieniem odpowiedniego poziomu bezpieczeństwa placówkom zagranicznym Rzeczypospolitej Polskiej a także polskiemu personelowi dyplomatyczno-konsularnemu determinuje służby oraz instytucje do tego powołane do planowania, organizowania i realizowania zadań ochronnych w ścisłej między sobą kooperacji. Podczas przygotowania pracy wykorzystano teoretyczne metody badawcze. Zaprezentowane w artykule rozważania potwierdzają, że system ochrony placówek zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej wymaga badań naukowych, a wnioski konfrontowane z doświadczeniami różnych służb i instytucji powinny służyć optymalizacji oraz poprawie poziomu bezpieczeństwa polskich misji dyplomatycznych na całym świecie.

Poprzez ogólne zdefiniowanie bezpieczeństwa starano się ukazać kwestię wielowymiarowości zadań polskiej Policji wodnej. Celem artykułu w związku z przedstawionymi założeniami, jest wskazanie sposobu zarządza bezpieczeństwem Policji wodnej nad wodą na przykładzie funkcjonowania Komendy Miejskiej Policji w Kaliszu. Kształtowanie, a zarazem utrzymywanie przez władze państwowe właściwego stanu bezpieczeństwa, zobowiązuje do postawienia w stan najwyższej efektywności zaangażowanych organów. Policja wodna, będąca jednym z filarów służb mundurowych, stanowi kluczową rolę w zapewnieniu bezpieczeństwa na obszarach wodnych. W artykule opisano zadania oraz wyzwania, z którymi Policja wodna spotyka się w codziennej służbie, a dokładniej: nadzór nad żeglugą – za sprawą kontroli i regulacji ruchu jednostek pływających na rzekach, jeziorach i morzach, zwalczanie przestępczości morskiej – przemyt i kradzieże, co wymaga skoordynowanych działań z innymi służbami, także na poziomie międzynarodowym, specjalistyczne umiejętności i wyzwania – umiejętność pływania, znajomość prawa, obsługa sprzętu oraz prowadzenie działań ratowniczych często w niesprzyjających warunkach atmosferycznych. Skuteczność zadań wykonywanych przez Polską Policję wodną uzależniona jest od prawidłowo działającego systemu doboru kandydatów do służby wraz z ich specjalistycznym przeszkoleniem zawodowym. W artykule zostały przedstawione najistotniejsze kwestie organizacyjne dotyczące tej formy służby policyjnej, obsady – kadry, zadań, sprzętu i regulacji prawnych. Podkreślono również, że praca w policji wodnej jest wymagająca i wiąże się z ryzykiem zawodowym, na co wpływają nielegalne połowy czy katastrofy morskie. Istotnym są także zmiany klimatyczne, które wpływają na warunki pogodowe na wodach, czego konsekwencją może być zwiększone ryzyko powstawania incydentów morskich. To sprawia, iż funkcjonariusze powinni wyróżniać się ogromną elastycznością i gotowością na szybkie reagowania w różnorodnych sytuacjach. Zatem zasadniczy problem badawczy brzmi: jakie metody zarządzania bezpieczeństwem wykorzystują funkcjonariusze Policji wodnej na przykładzie Komendy Miejskiej w Kaliszu?