Academic literature on the topic 'Ścieżka zawodowa'

Celem pracy jest przedstawienie doświadczeń francuskiej edukacji w zakresie przygotowania uczniów do wyboru zawodu. W tekście zaprezentowano główne działania podejmowane na szczeblu szkoły średniej (école secondaire), na poziomie collège. Na tym etapie uczeń wybiera dalszą ścieżkę edukacyjną. Doradztwo oraz planowanie kariery zawodowej ma we Francji bardzo bogatą tradycję, sięgającą początków XX w. Jednakże dopiero ustawa o edukacji z lipca 1989 r. narzuciła szkole obowiązek prowadzenia poradnictwa i informacji na temat edukacji i pracy zawodowej. Z kolei ustawa o poradnictwie zawodowym z kwietnia 2005 r. zobowiązała szkoły do opracowania własnego projektu edukacyjnego w zakresie poradnictwa zawodowego. W projekt ten – obok szkoły i nauczycieli – powinni być zaangażowani rodzice uczniów, doradcy zawodowi, tzw. conseiller d’orientation, i profesjonaliści z samorządu lokalnego, organizacji branżowych, firm i stowarzyszeń. Organizacjami pomocnymi w wyborze zawodu są także: Krajowa Agencja Pracy (Pôle Emploi), Centrum Informacji i Dokumentacji Młodzieżowej CIDJ (Centre d’Information et de Documentation Jeunesse), Krajowe Biuro Informacji o Kształceniu i Zawodach ONISEP (Office National d’Information sur les Enseignements et les Professions) czy Centrum Studiów i Badań Kwalifikacji Zawodowych CEREQ (Centre d’Etudes et de Recherches sur les Qualifications). W procesie szkolnym wszyscy uczniowie gimnazjum i liceum uczestniczą w programie edukacyjnym, tzw. ścieżce odkrywania drogi zawodowej i edukacyjnej, którego celem jest przedstawienie w miarę szerokiego spektrum dostępnych zawodów oraz dróg kształcenia. Na etapie gimnazjum wspomniana ścieżka jest jednym ze sposobów nabywania wiadomości i kompetencji wspólnych każdej aktywności zawodowej – mowa tu o kompetencjach społecznych i obywatelskich oraz takich cechach, jak niezależność i inicjatywa. Na etapie liceum ścieżka odkrywania drogi zawodowej i edukacyjnej jest kontynuowana i dostosowana do założeń reformy liceów, która weszła w życie w roku szkolnym 2010. W ramach tzw. nowego liceum do dyspozycji ucznia oddano nowe narzędzia: wsparcie spersonalizowane (accompagnement personnalisé, dwie godziny zajęć tygodniowo), mentoring i możliwości korygowania obranej drogi edukacyjnej. Wprowadzenie do programu ostatniej klasy collège opcji odkrywanie zawodów (DP3) w roku szkolnym 2005 było odpowiedzią na coraz bardziej widoczne nieprzystosowanie młodych ludzi do realiów rynku pracy, wynikające z niewystarczającego przygotowania ich na ten ważny w drodze do niezależności i samorealizacji krok. Należy stwierdzić, że chociaż francuska oświata względnie późno zorientowała się w usterkach systemu na linii szkoła – praca, podjęte zostały dość szeroko zakrojone, wszechstronne działania mające tę sytuację poprawić. Za wcześnie jeszcze, by oceniać, na ile reforma z 2005 r. okaże się skuteczna, ale liczba różnych działań i inicjatyw na rzecz zwiększenia świadomości ekonomicznej wśród młodzieży oraz lepszego przygotowania jej do podjęcia pracy zawodowej daje dobry wzór dla innych krajów.

W artykule autorka podejmuje rozważania dotyczące roli karier nieliniowych w początkowym okresie życia zawodowego człowieka. Kariery nieliniowe nie przebiegają systematycznie i w jednolitych sferach działalności zawodowej, ich przebieg nie jest więc łatwy do przewidzenia. Tego typu kariery wpisują się w przestrzeń współczesnego globalnego rynku pracy i stanowią rozwiązania pozwalające na dostosowywanie się do płynnej rzeczywistości. Podstawowe zagadnienia stawiane przez autorkę dotyczą tego, czy realizowane kariery nieliniowe przez młodzież i młodych dorosłych: 1) są postrzegane jako sposób na eksplorację; 2) są wykorzystywane do budowania portfela doświadczeń zawodowych przez młodych ludzi; 3) na ile są świadomie planowane, a na ile są wynikiem przypadku lub przymusu ekonomicznego; 4) jaki jest stosunek młodych ludzi do nieliniowego charakteru kariery, czy tego rodzaju ścieżka zawodowa jest uznawana jako zwiększająca szanse na rynku pracy, czy wręcz przeciwnie. Rozważania literaturowe zamieszczone w pierwszej części artykułu zostały wsparte wynikami badań ankietowych przeprowadzonych wśród 162 studentów studiów niestacjonarnych. Punktem wyjścia prezentowanych badań są wyniki wcześniejszych analiz eksploracyjnych, które pozwoliły na wyodrębnienie dwóch głównych modeli karier nieliniowych. Wyodrębnione modele są wykorzystane w badaniach prezentowanych w artykule do określenia typów karier respondentów oraz ich oceny przez badanych pod względem między innymi przydatności na rynku pracy. Przebieg karier respondentów jest analizowany także pod kątem intencjonalności podejmowanych działań związanych z pracą w kontekście zarządzania własną karierą.

Artykuł dotyczy doświadczeń zawodowych młodych dorosłych, analizowanych w kontekście kariery zawodowej. Teoretyczne ramy analizy stanowią teorie karier: E. Scheina oraz D. Supera, który łączy rozwój zawodowy człowieka z czynnikami roli i czynnikami sytuacyjnymi. W przeprowadzonych badaniach w paradygmacie jakościowym z wykorzystaniem metody studium indywidualnego przypadku (technika wywiadu quasi biograficznego) przedmiotem analiz uczyniono przebieg doświadczeń zawodowych młodych dorosłych łodzian, osiągających demograficzną dorosłość w roku akcesji Polski do UE, realizujących role zawodowe w warunkach rozwoju społeczeństwa rynkowego w Polsce przełomu wieków. Przeprowadzone analizy wskazują, że kariery zawodowe łódzkich trzydziestolatków są karierami poziomymi i w głąb, zróżnicowanymi według płci i poziomu wykształcenia oraz sytuacji w rodzinach pochodzenia na etapie wzrastania bohaterów biografii, ale mają też cechy wspólne. Ścieżki zawodowe badanych obejmują w wielość miejsc pracy i stanowisk, na ogół niestabilnych i niepewnych.

Edukacja zawodowa rozpoznana naukowo na przełomie XX i XXI wieku aktualnie wpisuje się w kierunki reform szkolnictwa ponadgimnazjalnego i wyższego i ich rynkowego orientowania, wyrażając w ten sposób troskę o losy zawodowe absolwentów, rozumiane jako ich szanse na zatrudnienie, czyli wpisanie edukacji w oczekiwania pracodawców. W ich wypełnieniu przydatne będą modele zawodów i ich kształcenia, w tym modułowego, dostosowywanego do efektów kształcenia na różnych jego poziomach i w różnych rozwiązaniach organizacyjnych, starających zapewniać się w ten sposób nie tylko elastyczność ścieżek, ale również adekwatność oferty edukacyjnej do nieustannie zmieniającego się świata pracy. Należy żywić nadzieję, iż powyższe rozwiązania, wdrażane do praktyki edukacyjnej po ponad dwudziestoletnich badaniach, poprawią relację między edukacją a rynkiem pracy, wyrażoną lepszą sytuacją absolwentów na tymże rynku.

W opracowaniu zaprezentowano istotę kariery zawodowej traktowanej jako fundament strategii rozwoju pracownika w organizacji. Przedstawiono zatem karierę zawodową jako proces umożliwiający nabywanie kompetencji ułatwiających osiąganie indywidualnych sukcesów zawodowych. Formalnie określona i udokumentowana ścieżka kariery zawodowej pracownika stanowi podstawę planowania jego kariery w zobiektywizowanym wymiarze. Ścieżka kariery w organizacji może być budowana w różnorodny sposób, zależnie od warunków i możliwości firmy, stąd w opracowaniu scharakteryzowano alokację pracowników, czyli ich przemieszczenia w górę struktury organizacyjnej określane mianem awansu. Podkreślono rolę rozwoju zawodowego pracowników, do którego niezbędne są szkolenia i doskonalenie umiejętności, traktowane jako inwestycja przedsiębiorstwa. W opracowaniu podjęto również istotny temat wyzwań i przyszłych tendencji procesu zarządzania karierą. Wskazano zmianę płaszczyzny postrzegania kariery z ukierunkowania na karierę w pracy na jakość życia i równowagę praca–życie prywatne.

<p>W środowisku rodzinnym rozpoczyna się faktyczny proces preorientacji i wstępnej orientacji zawodowej. Poprzez wychowanie przez pracę i wprowadzanie dzieci w świat zawodów rodzice starają się przygotować młode osoby do podejmowania właściwych i trafnych wyborów edukacyjno-zawodowych wobec wymagań dynamicznie zmieniającego się rynku pracy. Celem prowadzonych badań była analiza uwarunkowań rodzinnych wyborów edukacyjno-zawodowych dzieci, w tym efektów kolejności narodzin jako czynnika formującego i różnicującego aspiracje oraz preferencje zawodowe przedstawicieli poszczególnych pozycji w rodzeństwie. W badaniach retrospektywnych prowadzonych metodą sondażu diagnostycznego przy użyciu autorskiego kwestionariusza ankiety wzięło udział 100 respondentów w wieku produkcyjnym, wywodzących się z rodzin wielodzietnych. W artykule przedstawiono najważniejsze postulaty odnoszące się do postaw rodzicielskich sprzyjających diagnozie i stymulacji predyspozycji zawodowych dzieci oraz do sposobów oddziaływania zawodowego rodziców względem poszczególnych dzieci. Uwagę zwrócono również na ocenę wsparcia rodzicielskiego w trakcie podejmowanych przez dzieci wyborów edukacyjno-zawodowych oraz na relacje między rodzeństwem, które powodują ujawnianie się pewnych specyficznych dla porządku narodzin cech osobowościowych, postaw i sposobów zachowań różnicujących ścieżki edukacyjno-zawodowe dzieci.</p>

Głównym celem artykułu jest znalezienie odpowiedzi na pytanie, czy istnieje zależność między typem osobowości pracownika a wyborem przez niego ścieżki kariery zawodowej. Metoda badań, jaka została zastosowana, to narzędzie MBTI®. Wybór narzędzia został podyktowany jego popularnością zastoso¬wania w biznesie, szczególnie w procesach rekrutacyjnych, a także ze względu na łatwość interpreta¬cji wyników. Artykuł zawiera wyniki badań osobowości pracowników działów finansowych i działów sprzedaży wybranej firmy mediowej oraz zestaw wniosków i rekomendacji dla osób zarządzających zespołami i praktyków biznesu.

Niniejszy artykuł jest krótkim opisem biografii naukowej jednego z najznakomitszych andragogów polskich, Prof. dra hab. Józefa Półturzyckiego. Okres jego życia zawodowego został podzielony na pięć etapów. Opis każdego z nich zawiera: przegląd podstawowych aktywności badawczych, ważne wydarzenia związane ze ścieżką zawodową, główne tematy podejmowane w publikacjach oraz działalność organizacyjną.

Tło: Od około dwudziestu lat Polki mają możliwość dostępu do służby wojskowej w pełnym wymiarze. Oznacza to, że mogą podobnie jak mężczyźni uczestniczyć w rozwoju kariery postrzeganej w kategoriach awansu na wyższe stanowisko/stopień wojskowy. Z drugiej jednak strony nie ulega wątpliwości, że wojsko pozostaje typowo męską przestrzenią zawodową. Tym samym wymaga od kobiet wykraczania poza tradycyjnie rozumiany podział ról społecznych bądź – w przypadku zamężnych kobiet – umiejętnego ich łączenia. Cel: Celem artykułu jest przybliżenie specyfiki funkcjonowania kobiet na ścieżce wojskowej kariery zawodowej w perspektywie dylematów rodzinno-zawodowych. Szczególna uwaga zostanie zogniskowana wokół kategorii macierzyństwa. Metodyka: Niniejszy artykuł ma charakter przeglądowego. Autorka przywołuje dostępne w literaturze przedmiotu wyniki badań poświęconych tematyce kobiet w przestrzeni militarnej, w tym badania własne. Z uwagi na niewielką ich liczbę, w ramach uzupełnienia dokonuje też analizy tekstów internetowych – ściślej wywiadów prasowych z żołnierkami. Wnioski: Charakter trudności na linii służba wojskowa-rodzina, wskazuje na potrzebę regularnego monitorowania partycypacji kobiet w przestrzeni militarnej. Przytoczone badania wskazują, że proces równoważenia roli macierzyńskiej z rolą zawodową żołnierki jest złożony i zależy zarówno od czynników pozazawodowych (relacji z mężem, w tym podziału ról w rodzinie), jak i organizacyjnych. Te drugie wynikają ze specyfiki służby (wymogu mobilności i dyspozycyjności) oraz postaw przełożonych. Okazuje się, że dla części kobiet macierzyństwo staje się obiektem wykluczenia i stereotypizacji ze strony żołnierzy. Brakuje też instytucjonalnych (przynależnych wojsku) form opieki nad dziećmi. W wybranych przypadkach macierzyństwo samo w sobie uruchamia proces samowykluczania się z kariery na rzecz spełnienia się w roli matki.