To see the other types of publications on this topic, follow the link: Selenio.

Dissertations / Theses on the topic 'Selenio'

Create a spot-on reference in APA, MLA, Chicago, Harvard, and other styles

Select a source type:

Consult the top 50 dissertations / theses for your research on the topic 'Selenio.'

Next to every source in the list of references, there is an 'Add to bibliography' button. Press on it, and we will generate automatically the bibliographic reference to the chosen work in the citation style you need: APA, MLA, Harvard, Chicago, Vancouver, etc.

You can also download the full text of the academic publication as pdf and read online its abstract whenever available in the metadata.

Browse dissertations / theses on a wide variety of disciplines and organise your bibliography correctly.

1

Subirana, Manzanares Maria Àngels. "Selenium biofortification of wheat: Distribution and spatially resolved selenium speciation by synchrotron-based techniques." Doctoral thesis, Universitat Autònoma de Barcelona, 2018. http://hdl.handle.net/10803/666886.

Full text
Abstract:
El seleni és un micronutrient essencial pels humans. Té diversos rols en la salut i per tant, el seu consum a nivells òptims és altament beneficial. Tot i així, 500-1000 milions de persones al món pateixen dèficit de seleni, degut als baixos nivells de seleni als sòls del camps de conreu. La biofortificació dels cultius amb fertilitzants rics en seleni és la manera més efectiva de contrarestar la deficiència de seleni. Tot i així, la especiació de seleni és fonamental: les plantes són capaces de transformar el seleni inorgànic del sòl, com els ions selenit i selenat, en seleni orgànic, com els selenoamino àcids, que són menys tòxics i més biodisponibles. El blat és el cereal més consumit al món i és capaç de tolerar i acumular més de 100 mg de Se per Kg de pes sec, i per tant, és un candidat adequat per la biofortificació amb seleni per produir un aliment funcional. El seleni en el blat es troba en forma de cinc espècies principals: selenit, selenat, selenometionina, metilselenocisteina i selenocistina. A la present tesis, el contingut i la distribució d’aquestes espècies en el blat s’ha determinat amb el tàndem de cromatografia líquida d’alta precisió (HPLC-ICP-MS) després de una apropiada digestió enzimàtica de la mostra, i per espectroscòpia d’absorció de raig-X (XAS) amb radiació de sincrotró, entre d’altres tècniques. La especiació i la concentració de seleni, les condicions de creixement de la planta, i el temps in que el seleni és aplicat a la planta, defineixen el grau d’absorció, metabolització i distribució de seleni a través dels diferent òrgans de la planta. El selenit es redueix ràpidament a les arrels, i per tant s’acumula en els teixits subterranis. D’altra banda, el selenat és molt mòbil a través del xilem de la planta i la seva translocació és més ràpida que la seva reducció, i per tant s’acumula a la part aèria. La aplicació d’altes concentracions de seleni pot resultar en l’acumulació excessiva als teixits, provocant estrès i toxicitat, fent decréixer la producció de biomassa a la planta i reduint el rendiment del gra. Tan mateix, la fitotoxicitat en el blat pot ser reduïda amb la aplicació del seleni a la florescència, i tot i així aconseguint un enriquiment del gra i una metabolització del seleni similars. El selenit va ser casi completament reduït a espècies orgàniques, principalment a les arrels, on la toxicitat induïda va produir un ambient altament oxidant a la planta, i per tant va resultar en una acumulació de seleni orgànic en forma de selenocistina. En contra, el selenat va mostrar una metabolització més lenta i una acumulació significativa en forma inorgànica a les tiges i fulles, tot i que en el gra el seleni es va trobar com a espècies orgàniques en forma de selenometionina, la qual es pot incorporar de forma no específica a les proteïnes. D’altra banda, la aplicació de els dos anions de forma simultània va contribuir a anivellar l’enriquiment de seleni, degut a les seves vies metabòliques separades. La mescla va causar una distribució més equilibrada de seleni en els teixits vegetals, reduint la seva fitotoxicitat, però resultant en la mateixa concentració total en el gra i uns nivells intermedis de selenometionina i selenocistina. A més, l’anàlisi espacialment resolt de la especiació als grans de blat va mostra una alta acumulació de seleni en l’embrió, el segó i l’àrea vascular pigmentada, i una baixa concentració al endosperma, que correlaciona amb la concentració de proteïnes a les diferents parts del gra. Finalment, s’ha mostrat l’efecte protector del seleni en front de la toxicitat del mercuri, la qual sembla que és deguda a la formació d’un complex proteïna-Se-Hg a les arrels. Aquest complex redueix la translocació del mercuri a les parts aèries i al gra, la mobilitat dels selenat i la reducció del selenit a les arrels, al mateix temps que afavoreix l’acumulació d’amino àcids amb la estructura de C-Se-C com la selenometionina en el gra. D’aquesta forma, el seleni pot contrarestar la fitotoxicitat del mercuri i reduir el risc en conreus exposats a sòls contaminats amb mercuri.
Selenium, as an essential micronutrient for humans, has several roles in health and thus, its intake at optimum levels is highly beneficial. However, 500-1000 million of people worldwide suffer selenium deficiency, due to the low Se levels in soils of agricultural lands. Biofortification of crops with Se-rich fertilizers is the most effective approach to counteract selenium deficiency. However, the selenium speciation is also fundamental: plants are able to transform the soil inorganic selenium, i.e. selenite and selenate ions, into organic selenium, such as selenoamino acids, which are less toxic and more bioavailable. Wheat is the most consumed cereal worldwide and is able to tolerate and accumulate over 100 mg Se per kg of dry weight, thus being a suitable candidate for Se biofortification to produce an enriched functional food. Selenium in wheat is found in the form of five major selenium species: selenite, selenate, selenomethionine, methylselenocysteine and selenocystine. In the present thesis, the content and distribution of these species in wheat was determined by the tamdem of high-performance liquid chromatography with inductively coupled plasma mass spectrometry (HPLC-ICP-MS) after appropriate enzymatic sample digestion, and by X-Ray Absorption Spectroscopy (XAS), using synchrotron radiation, among other techniques. The speciation and concentration of Se, the plant growth conditions and the stage in which selenium is applied to the plant define the degree of selenium uptake, metabolization and distribution through the different plant organs. Selenite is readily reduced in wheat roots, and thus, it accumulates preferentially in underground tissues; on the other hand, selenate is highly mobile through the plant xylem and its translocation is faster than its reduction, therefore accumulating in shoots. The application of high Se concentrations may result in excessive tissue accumulation, and thus, plant stress and Se-induced toxicity, decreased plant biomass production and reduced grain yield. However, wheat phytotoxicity may be reduced by the application of selenium at florescence time, but still achieving similar enrichment of grain and Se metabolization. Selenite was almost completely reduced into organic species, especially in roots, where the induced toxicity effects produced a strong oxidizing environment within the plant, thus producing a high accumulation of organic selenium in grain in the form of selenocystine. Oppositely, selenate showed slower metabolization and a significant accumulation of selenium in inorganic forms in shoots, although in grain selenium was found as organic species in the form of selenomethionine, which can be unspecifically incorporated into proteins. On the other hand, the application of both anions simultaneously contributed to balance the Se enrichment due to their separate metabolic pathways. The mixture caused a more equilibrated distribution of Se in the plant tissues, reducing its phytotoxicity, but resulting in the same total selenium concentration in grain and an intermediate amount of selenomethionine and selenocystine. Furthermore, the spatially resolved speciation analysis of wheat grains, showed high selenium accumulations in the germ, bran and pigment strand, and a low selenium concentration in the endosperm, which correlated positively with the concentration of proteins in the different parts of the grain. Finally, the protective effect of selenium against mercury toxicity was shown and it seems that it was due to the formation of a protein-Se-Hg complex in roots. This complex reduced the translocation of mercury to shoots and grain, the selenate mobility and the selenite reduction in roots, but at the same time it enhanced the accumulation of C-Se-C amino acids, such as selenomethionine, in wheat grain. As a result, selenium counteracted mercury phytotoxicity and reduced the risk in crops exposed to mercury polluted soils.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
2

Illanes, Pérez Javier Eduardo. "Diseño y evaluación de sustratos de bajo costo para la extracción de selenio desde residuos líquidos mineros vía procesos de adsorción." Tesis, Universidad de Chile, 2016. http://repositorio.uchile.cl/handle/2250/142076.

Full text
Abstract:
Magíster en Ciencias de la Ingeniería, Mención Metalurgia Extractiva
Dada la normativa ambiental vigente en nuestra legislación, disponer de procesos de remoción eficientes sobre los elementos químicos presentes en los efluentes de una faena industrial se vuelve determinante para la sustentabilidad de ésta. Entre éstos destaca la adsorción, un proceso probado a nivel industrial. En cuanto a los elementos presentes en la norma, destaca por su complejidad el selenio dado que es aceptable una concentración menor a 0,01 mg/L de éste para el descarte del RIL. El desafío, entonces, está en el diseño de adsorbentes que sean capaces de lograr concentraciones bajo la norma y a bajo costo. Esta tesis toma la problemática planteada, sintetizando el oxi hidróxido de hierro ferrihidrita (Fh), un adsorbente de probada capacidad en la remoción de selenio, en presencia de sustratos de tipo orgánico y sintético, como la corteza de pino (CP) y silicato de calcio nanoestructurado (CaSil), respectivamente, ambos de bajo costo, en virtud de generar o activar sitios de alta reactividad sobre éstos y potenciar así la adsorción del no metal. Todos estos sustratos fueron caracterizados sobre su porcentaje de hierro, tamaño de partícula, superficie específica y mineralogía presente. Estudios de adsorción preliminares de pH fueron realizados, para sobre éste pH y con el objetivo de evaluar la capacidad de los sustratos, desarrollar experimentos de adsorción con una dosis del orden de 10 g/L de adsorbente y dentro de un rango inicial de 1.000 a 1 mg/L de selenio, en forma de ión selenito en solución. El pH óptimo, con excepción del sustrato mixto Fh-CaSil, fue 3, dada la predominancia de especies neutras de selenio en solución junto a una carga superficial neutra de los adsorbentes. Para la corteza de pino no se observó adsorción en ningún pH del rango estudiado (1-7). Todos los sustratos con contenido de hierro fueron capaces de lograr una concentración de equilibrio bajo la norma desde una solución inicial de 1 mg/L de selenio. El sustrato mixto Fh-CP además lo logró para una concentración inicial de 10 mg/L. En el aspecto cinético, y en general, la constante cinética aumentaba al disminuir la concentración de selenito; los valores más altos fueron obtenidos para el sustrato Fh-CP. Del estudio del escalamiento del proceso se plantea un diseño operativo de dos etapas, con dos reactores de 40 m3 aproximadamente por cada una, para tratar 10 m3/día de una corriente contaminada con 100 mg /L de selenio, concentración del orden de un RIL de una planta de tratamiento de barro anódico de refinería de cobre.
Este trabajo ha sido parcialmente financiado por Codelco Ventanas y el Grupo de Investigación M2CS del Departamento de Ingeniería de Minas de la Universidad de Chile
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
3

Xiao, Tingting. "Chemical and synchrotron techniques for the characterization and development of functional foods. Plant biostimulant effects on Se enriching wheat." Doctoral thesis, Universitat Autònoma de Barcelona, 2020. http://hdl.handle.net/10803/670984.

Full text
Abstract:
El seleni és essencial per a la salut humana Les fonts de Se s’obtenen en gran mesura del consum de vegetals, ja que el cos humà no pot sintetitzar de forma eficaç les espècies de Se orgànic assimilables. El selenit i el selenat són les formes inorgàniques predominants de Se que les plantes poden aborbir i metabolitzar en la seva major part en formes orgàniques assimilables per als animals i la ingesta humana. L’ús de fertilitzants amb Se s’està convertint en una pràctica comú en regions deficients en aquest element per poder obtenir així cultius i aliments enriquits amb Se. Malgrat això, encara hi ha qüestions que s’han d’abordar en relació a la toxicitat induïda pel Se a la planta. En aquest sentit, els bioestimulants vegetals s’utilitzen per millorar la nutrició, la tolerància a l’estrès abiòtic i la qualitat dels cultius. En aquest estudi hem aplicat un bioestimulant basat en un conjunt d’heteropolioxometalats híbrids de molècules amb l’estructura de Keggin barrejades amb àcids húmics. El nostre primer objectiu és avaluar l’efecte d’aquest producte en contrarestar la toxicitat del Se en el desenvolupament normal del blat i, en segon lloc, avaluar la possible modificació de l’especiació del Se en la seva presència. L’estudi de la saba del xilema va demostrar que l’especiació inorgànica de Se té diferents vies metabòliques a la planta. La translocació és un procés clau per controlar l’acumulació d’elements nutritius i de Se a la part aèria. S’ha establert un mètode ràpid i de baix cost, basat en titracions potenciomètriques d’àcid-base, per determinar la resposta de la saba a les espècies de Se. A més, l’estudi de l’aplicació del biostimulant es va realitzar en diferents períodes de creixement del blat; a curt i a llarg termini. Les plantes de l’assaig a curt termini van ser exposades a Se(IV), Se(VI) o a una barreja d’ambdues espècies (Se(MIX)) en presència com en absència del biostimulant, aplicat via foliar (FA) o a través de les arrels (RA). Els nostres resultats mostren que FA no va modificar la biomassa de la planta però que RA va fer augmentar significativament la biomassa de l’arrel en tots els tractaments, així com la biomassa de la tija de plantes exposades a Se(VI) i Se(MIX). El biosestimulant va accelerar la translocació de Se en presència de Se(VI) i Se(MIX). Mitjançant XAS es va identificar el Se orgànic com a l’espècie principal de Se formada en tiges, essent la influència del biostimulant gairebé insignificant en l’especiació Se. Aquests resultats indiquen el potencial d’aquest biostimulant en l’enriquiment dels conreus amb Se evitant al mateix temps l’estrès induït per aquest element. L’assaig a llarg termini ens va centrar en la co-aplicació dels tractaments de Se i l’aplicació foliar del biostimulant (FA) en diferents etapes de creixement (afillament i emergència de la inflorescència) fins a la collita. El biostimulant va tenir un paper fonamental en l’increment tant de la quantitat de gra produït per espiga com de la seva biomassa sense disminuir la quantitat total de Se i mantenint la seva especiació igual que en absència del biostimulant. L’ús d’espectroscòpia de raigs X va mostrar que el Se orgànic és l’espècie principal de Se en el gra de blat i que l’estadi de creixement en el que es realitza l’aplicació del Se afecta a la proporció d’aquest Se orgànic. Aquesta informació serà útil en els programes de biofortificació per minimitzar els costos econòmics y aconseguir un enriquiment de Se més eficient ja que la productivitat dels cultius no es veuria afectada i la quantitat dietètica necessària de formes orgàniques de Se en parts comestibles assoliria un rang adequat.
El selenio es vital para la salud humana. Las fuentes de Se se obtienen en gran medida del consumo de vegetales ya que el cuerpo humano no puede sintetizar eficazmente las especies orgánicas asimilables. El selenito y el selenato son las formas inorgánicas predominantes que las plantas pueden absorber y metabolizar en su mayor parte en formas orgánicas asimilables para los animales y la ingesta humana. El uso de fertilizantes con Se se está convirtiendo en una práctica común en regiones con deficiencias en este elemento para obtener cultivos y alimentos enriquecidos con Se. Pese a ello, todavía hay cuestiones que deben abordarse en relación a la toxicidad inducida por el Se en la planta. En este sentido, los bioestimulantes se utilizan para mejorar la nutrición, la tolerancia a estrés abiótico y la calidad de los cultivos. En este estudio hemos aplicado un bioestimulante basado en un complejo de heteropolioxometalatos híbridos de moléculas con estructura de Keggin mezcladas con ácidos húmicos. Nuestro objetivo es evaluar el efecto de este producto en contrarrestar la toxicidad del Se en el desarrollo normal del trigo y, en segundo lugar, evaluar una posible modificación de la especiación del Se en su presencia. El estudio de savia de xilema demostró que las especies inorgánicas de Se tienen diferentes vías metabólicas en la planta. La translocación es un proceso clave para controlar la acumulación de Se y de elementos nutritivos en la parte aérea. Se ha establecido un método rápido y de bajo costo basado en titriaciones potenciométricas ácido-base para ensayar la respuesta de la savia a las especies de Se. Además, los estudios relativos a la aplicación del bioestimulante se realizaron en distintos períodos de crecimiento del trigo; a corto y a largo plazo. Las plantas del ensayo a corto plazo fueron expuestas a Se(IV), Se(VI) o a una mezcla de ambas especies (Se(MIX)) en presencia y en ausencia del bioestimulante, aplicado por vía foliar (FA) o por vía radicular (RA). Nuestros resultados muestran que FA no modificó la biomasa de la planta, mientras que RA aumentó significativamente la biomasa de las raíces en todos los tratamientos, así como la biomasa de los tallos bajo Se(VI) y Se(MIX). El bioestimulante aceleró la translocación de Se en presencia de Se(VI) y Se(MIX). Mediante XAS se identificó el Se orgánico como la principal especie de Se formada en los tallos, siendo la influencia del bioestimulante casi insignificante en la especiación de Se. Estos resultados indican el potencial de este biostimulant en el enriquecimiento de cultivos con Se evitando al mismo tiempo el estrés inducido por este elemento. El ensayo a largo plazo se centró en la co-aplicación de los tratamientos de Se y de la aplicación foliar del bioestimulante en diferentes etapas de crecimiento del trigo (ahijamiento o emergencia de la inflorescencia) hasta la cosecha. El bioestimulante tuvo un papel clave en el aumento tanto de la cantidad de granos producidos por espiga como de su biomasa sin disminuir la cantidad total de Se y manteniendo la especiación de Se igual como en ausencia de bioestimulante. El uso de espectroscopia de rayos X mostró que el Se orgánico es la principal especie de Se en el grano de trigo y que la etapa de aplicación del Se afecta a la proporción de este Se orgánico. Esta información será útil en los programas de biofortificación para minimizar los costos económicos y lograr una suplementación de Se más efectiva ya que la productividad de los cultivos no se vería afectada y la cantidad dietética necesaria de formas orgánicas de Se en las partes comestibles alcanzaría un rango adecuado.
Selenium is vital to human health. The resources of Se are largely obtained from edible plants since the human body cannot synthesize assimilable organic Se species effectively. Selenite and selenate are the predominant inorganic Se forms that are taken up by plants. Afterwards, they are mostly metabolized to organic forms which are the forms of Se effectively assimilable for animals and human intake. Although crop enrichment with Se-containing fertilizers to obtain Se-biofortified food in Se-deficient regions is becoming a common practice, there are still issues to be addressed regarding the Se-induced toxicity to the plant itself. In this respect, plant biostimulants are used to enhance nutrition efficiency, abiotic stress tolerance and crop quality. In this study we have applied a biostimulant based on a complex of hybrid hetero-polyoxometalates of Keggin structure molecules mixed with humic acids. Our aim is to assess the effect of this product in counteracting the toxicity of Se which hampers the normal development of wheat plants, and second, to evaluate a possible modification on the Se speciation in the presence of the biostimulant. Xylem sap analysis showed that inorganic Se species have different metabolic pathways in the plant tissue. Translocation is a key process to control Se and nutrient elements accumulation in wheat shoots. A quick and low-cost method based on acid-base potentiometric titrations for testing the sap response to the Se species has been established. Furthermore, the studies regarding the application of the biostimulant on wheat plants are performed on short-term and long-term plant growth periods. Short-term wheat plants were exposed to either selenite, selenate or a mixture of both species (Se(MIX)) in presence or absence of the biostimulant either by foliar (FA) or by root application (RA). Our results show that the FA did not modify the plant biomass but RA significantly increased the root biomass in all treatments as well as the shoot biomass under Se(VI) and Se(MIX). The biostimulant accelerated the translocation of Se in the presence of Se(VI) and Se(MIX). XAS allowed to identify organic Se as the main Se species formed in the shoots being the influence of the plant biostimulant almost negligible on the Se speciation. These results indicate the potential of this biostimulant in the Se-enrichment of crops while avoiding the possible stress induced by this element. In a long-term assay we targeted on the co-application of the Se-treatments together with the foliar application of the biostimulant at different growth stages (tillering or heading stage) until harvesting. The biostimulant had a key role in the enhancement of both the amount of grains produced per spike and their biomass without diminishing the total amount of Se and maintaining Se speciation as in the absence of the biostimulant. The use of μ-XAS showed that organic Se is the main Se species in wheat grain and that, Se application stage influence the proportion of organic Se. This information will be useful for biofortification programs to minimize economic costs towards a more effective Se supplementation since the productivity of crops would not be affected and the necessary dietary amount of organic Se forms in edible parts will reach an adequate range.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
4

Garcia, Civit Marc. "Activation of B-interElement (E=S, Se) reagents towards selective C-S and C-Se bond formation." Doctoral thesis, Universitat Rovira i Virgili, 2017. http://hdl.handle.net/10803/454746.

Full text
Abstract:
Aquetsa tesi descriu el treball realitzat amb reactius que contenen enllaços bor-sofre o bor-seleni. Aquest reactius s’han fet servir en reaccions de tioboració i selenoboració de substrats amb insaturacions conjugades a cetones o esters i en reaccions d’inserció amb grups diazo per a sintetitzar nous compostos organosulfurats i organoselenats. La tesi es divideix en quatre capítols. El primer d’ell és una breu introducció al compostos organosulfurats i organoselenats, parlant sobre les seves principals aplicacions i els mètodes per sintetitzar-los més representatius fins al moment. En aquest primer capítol també és parla de la síntesis dels reactius de bor-sofre i bor-seleni i les reaccions en les que s’han fet servir. El segon capítol parla de la reactivitat dels compostos de bor-sofre amb cetones i aldehids α,β-insaturats. S’ha observat que el propi grup carboxil és capaç d’activar el reactiu i fer entrar la unitat de sofre en la posició beta. El tercer capítol parla de la reacció amb triples enllaços conjugat a cetones i esters per sintetitzar vinil sulfats i vinil selenats. Aquesta mateixa reacció en presència d’una fosfina permet obtenir compostos anti-3,4-selenoborats que són precursors de compostos amb el grup seleni en la posició alfa. L’últim capítol parla sobre les reaccions d’inserció de compostos diazo en l’enllaç bor-sofre que permet obtenir molècules molt funcionalitzades amb grups Si, B, S i H que degut a les seves diferents propietats químiques poden continuar sent funcionalitzades per sintetizar una gran varitat de compostos orgànics.
Esta tesis describe el trabajo realizado con reactivos que contienen enlaces boro-azufre o boro-selenio. Estos reactivos se han usado en reacciones de tioboración y selenoboración de sustratos con insaturaciones conjugadas a cetonas o esteres y en reacciones de inserción con grupos diazo para sintetizar nuevos compuestos organosulfurados y organoselenados. La tesis se divide en cuatro capítulos. El primero es una breve introducción a los compuestos organosulfurados y organoselenados, hablando sobre sus principales aplicaciones y los métodos para sintetizarlos más representativos hasta el momento. En este primer capítulo también se presenta el método de síntesis de los reactivos de boro-azufre y boro-selenio y las reacciones en las que se han usado. El segundo capítulo habla de la reactividad de los compuestos de boro-azufre con cetonas y aldehídos α,β-insaturados. Se ha observado que el propio grupo carboxilo es capaz de activar el reactivo y hacer entrar la unidad de azufre en la posición beta. El tercer capítulo habla de la reacción con triples enlaces conjugado a cetonas y esters para sintetizar vinilo sulfatos y vinilo selenatos. Esta misma reacción en presencia de una fosfina permite obtener compuestos anti-3,4-selenoborats que son precursores de compuestos con el grupo selenio en la posición alfa. El último capítulo habla sobre las reacciones de inserción de compuestos diazo en el enlace boro-azufre que permite obtener moléculas muy funcionalizadas con los grupos Si, B, S y H que debido a sus diferentes propiedades químicas pueden continuar siendo funcionalizados.
This thesis describes the work done with reagents that contain links boron-sulphur or boron-selenium. These reagents have used in reactions of thioboration and selenoboration of substrates with unsaturation conjugated to ketones or esters and in reactions of insertion with diazo compounds to synthesize new organosulfides and organoselenides compounds. The thesis is divided in four chapters. The first is a brief introduction to the organosulfides and organoselenides compounds, reporting its main applications and its more representative methods of synthesis. The first chapter also reported the synthesis of the boron-sulphur and boron-selenium reagents and the reactions where they have been used. The second chapter is about the reactivity of the compounds of boron-sulphur with α,β-unsaturated ketones and aldehydes. It has observed that the carboxyl group is able to activate the B-S reagent and deliver the sulphur unit in the beta position. The third chapter shows the reactivity with triple bonds conjugated to ketones and esters to synthesise vinyl sulphates and vinyl selenates. The same reaction in presence of a phosphine allow to obtain anti-3,4-selenoborated compounds that they are precursors of compounds with the selenium moiety in the alpha position. The last chapter is about the insertion reactions of diazo compounds into the boron-sulphur bond that allow to obtain molecules very functionalized with groups Si, B, S and H than due to its different chemical behaviour can be further functionalized.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
5

Silva, Cristina Rebolho da. "Avaliação do estado nutricional relativo ao selenio de pre-escolares institucionalizados." [s.n.], 2006. http://repositorio.unicamp.br/jspui/handle/REPOSIP/256031.

Full text
Abstract:
Orientador: Celio Kenji Miyasaka
Dissertação (mestrado) - Universidade Estadual de Campinas, Faculdade de Engenharia de Alimentos
Made available in DSpace on 2018-08-07T18:30:23Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Silva_CristinaRebolhoda_M.pdf: 775744 bytes, checksum: 2de04d8e059cead4970632a337e372c6 (MD5) Previous issue date: 2006
Resumo: O selênio é um elemento traço com importante função antioxidante, por ser um componente da enzima glutationa peroxidase. O objetivo deste estudo foi avaliar o estado nutricional relativo ao selênio de pré-escolares de 4 a 6 anos matriculados em um Centro de Educação Infantil do Município de São Paulo, SP. A população foi estratificada em dois estágios de vida: 2 a 3 anos e 4 a 6 anos. Foram avaliados o consumo alimentar, os dados antropométricos e a concentração de selênio nas unhas das crianças. Para a avaliação do consumo alimentar foi utilizado o método de registro alimentar, com a aplicação da pesagem direta dos alimentos. A determinação do valor energético e de macronutrientes foi obtida pela Tabela Brasileira de Composição de Alimentos - TACO do Núcleo de Estudos e Pesquisas em Alimentação (NEPA) da Universidade Estadual de Campinas (UNICAMP), além da informação nutricional contida na rotulagem dos produtos industrializados. Os teores de selênio na dieta e nas unhas foram determinados por espectrofotometria de absorção atômica em forno de grafite acoplado (GFAAS). Os resultados encontrados referentes ao consumo de energia, macronutrientes e selênio foram comparados às ingestões dietéticas de referência: Recommended Dietary Allowances do National Research Council (NRC-RDA, 1989) e Dietary Reference Intakes do Institute of Medicine (IOM-DRI, 2000). Para a classificação antropométrica adotou-se como padrão de referência as curvas de crescimento e os pontos de corte para percentis preconizados pelo Center for Disease Control / National Center for Health Statistic (CDC/NCHS-2000) para os índices Peso para Estatura (P/E), Estatura para Idade (E/I) e Índice de Massa Corpórea para a Idade (IMC/I). O consumo alimentar apresentou déficit de energia, alta ingestão de proteínas, adequada contribuição percentual de carboidratos e inadequada contribuição percentual de lipídeos. As médias de ingestão dietética de selênio foram de 18,7 e 29,5 ug/dia para as crianças de 2 a 3 anos e 4 a 6 anos, respectivamente, consideradas adequadas à EAR. As médias dos teores de selênio nas unhas foram 0,50 e 0,48 ug/g para os estágios de vida de 2 a 3 anos e 4 a 6 anos, respectivamente. A análise dos parâmetros antropométricos demonstrou adequado estado nutricional dos pré-escolares
Abstract: Selenium is a trace element with an antioxidant function being one component of glutathione peroxidase. The purpose of this study was to evaluate the nutritional status by preschool with 4 to 6 years of public nursery school in São Paulo, SP, Brazil. The children were divided by age: 2 to 3 and 4 to 6 years. Evaluation was dietary intake, anthropometry, and selenium levels in children nails. The food intake was evaluated through direct food weighing. The values of food energy and macronutrients were determined by using the Brazilian Table of Food Composition - TACO of the Núcleo de Estudos e Pesquisas em Alimentação (NEPA) of the Campinas State University (UNICAMP) and label foodstuff. Selenium content of diet and nails was determined by using graphite furnace atomic absorption spectrometry (GFAAS). The values of food energy, macronutrients and selenium were compared with the Recommended Dietary Allowances - National Research Council (NRC-RDA, 1989) and the Dietary Reference Intakes - Institute of Medicine (IOM-DRI, 2000). The Center for Disease Control / National Center for Health Statistic (CDC/NCHS-2000) growth charts and cutoff points based on percentiles were adopted as reference for the index weight/height, height/age and body mass index/age. The food consumption of energy was below and protein was above recommendation. The percentual contribuition of carbohydrates was adequate to the total energy content on the diet, however it was inadequate for lipids. The average selenium intake found were 18,7 ug/day for children with 2 to 3 and 29,5 ug/day for children with 4 to 6 years, what was according to EAR. The average nail selenium concentration were 0,50 ug/g for children with 2 to 3 and 0,48 ug/g for children with 4 to 6 years
Mestrado
Nutrição Experimental e Aplicada à Tecnologia de Alimentos
Mestre em Alimentos e Nutrição
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
6

Putarov, Thaila Cristina [UNESP]. "Avaliação de fontes de selênio e seus efeitos no perfil metabólico e condição reprodutiva de cães." Universidade Estadual Paulista (UNESP), 2010. http://hdl.handle.net/11449/95273.

Full text
Abstract:
Made available in DSpace on 2014-06-11T19:27:30Z (GMT). No. of bitstreams: 0 Previous issue date: 2010-06-17Bitstream added on 2014-06-13T19:56:23Z : No. of bitstreams: 1 putarov_tc_me_botfmvz.pdf: 721403 bytes, checksum: db6f049facb392575d608e413f06d369 (MD5)
Fundação de Amparo à Pesquisa do Estado de São Paulo (FAPESP)
Universidade Estadual Paulista (UNESP)
O objetivo do trabalho foi comparar a biodisponibilidade e os efeitos antioxidantes de fontes de selênio na forma orgânica e inorgânica em dietas para cães. Foram utilizados 24 cães machos da raça Beagle distribuídos em três tratamentos: controle (TC-0,11 ppm de Se), inorgânico (TI-0,30 ppm de Se na forma de selenito de sódio) e orgânico (TO-0,30 ppm de Se na forma de seleno levedura). O experimento seguiu um delineamento em blocos casualizados com medidas repetidas no tempo, os animais foram blocados por idade. Os animais foram mantidos por 10 dias em gaiolas metabólicas e submetidos à coleta total de fezes e urina, e mais 70 dias em baias para demais análises. Nas amostras de ração, fezes, urina e pêlos foram feitas análises de selênio. No sangue total foi determinada a atividade da GSH-Px e no 11º dia do experimento foi realizada a curva pós-prandial de absorção de selênio, até doze horas após a ingestão das dietas. O status oxidativo e a capacidade antioxidante foram avaliados no soro sanguíneo através da metodologia de TBARS (substâncias reativas ao ácido tiobarbitúrico) e a capacidade antioxidante total (TAC), respectivamente. Os dados foram submetidos à análise de variância e as médias comparadas pelo teste de Tukey (P≤0,05). Para as varáveis ingestão de Se, excreção de Se nas fezes e retenção de Se o os animais do TC apresentaram menores valores quando comparados aos animais do TI e TO (P≤0,05). Não houve diferença para a excreção urinária e biodisponibilidade. Houve efeito de período para a concentração de selênio no plasma sanguíneo ocorrendo aumento para todos os animais. As concentrações de Se no pêlo dos animais dos grupos TI e TO foram maiores que as do TC ao final do experimento (P≤0,05). A área abaixo da curva do Se plasmático dos animais TO foi maior do que as dos demais, mostrando uma maior absorção...
The aim of this study was to compare the bioavailability of organic and inorganic selenium sources and their antioxidants functions in diets to dogs. Twentyfour male dogs were used and distributed in three treatments: control (TC-0,11 ppm of Se), inorganic (TI-0,30 ppm of sodium selenito) and organic (TO-0,30 ppm of Sel- Plex®). The experimental design was in a randomized blocks, the blocking factor was age. The experimental period was 80 days, the selenium balance trial was conducted at the first 10 days then the animals were transferred to kennels and the experiment lasted more 70 days. Feces, hair, urine, blood plasma and food were analyzed for selenium concentrations. The GSH-Px was determined in whole blood and at the 11th day a curve of selenium plasmatic absorption was conducted, the samples of blood plasma were obtained each 2 hours after feeding per 12 hours. The methodologies to access oxidative stress and antioxidant capacity were TBARS and total antioxidant capacity, respectively. The results were performed by analysis of variance and the means were compared by Tukey test (P≤0.05). For Se intake, fecal excretion of Se and Se retention, dogs from TC group showed lower values then TI and TO animals. There were no difference for urinary excretion of Se and Se bioavailability. For Se concentration in blood plasma the animals showed a higher value within 80 days even for animals from TC group. The concentration of selenium in hair increased within 80 days for animals from the TI and TO group. TO group had the major area under the curve differing statistically from the others groups showing a better absorption. The supplemented groups had the better values for GSH-Px activity. However, there were no significant differences among treatments for TBARS. For TAC there were no differences among the treatments, but during the experimental time the TAC values increased... (Complete abstract click electronic access below)
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
7

Monroy, Cruz Aarón. "EL SELENIO COMO MICRONUTRIENTE EN LA PRODUCCIÓN OVINA." Tesis de Licenciatura, Universidad Autónoma del Estado de México, 2017. http://hdl.handle.net/20.500.11799/94394.

Full text
Abstract:
Para la estructuración del presente trabajo, que corresponde a una revisión bibliográfica, se recopiló información sobre el micronutriente selenio (Se), metaloide que se encuentra en la naturaleza en estado puro o asociado al azufre, hierro y cadmio; esencial para plantas y animales, previene miódistrofias del ganado, diátesis hemorrágica exudativa en aves, alteraciones hepáticas en rata y cerdo; también interviene en el crecimiento, fertilidad y es un efectivo agente terapéutico en enfermedades severas de la glándula mamaria, reduciendo la incidencia de mastitis. El Se involucrado con la vitamina E mantiene las funciones de las paredes celulares y de las membranas orgánicas. El Se tiene un efecto positivo sobre la ganancia de peso e incremento en la fertilidad de las ovejas, el número de corderos nacidos, así como un mayor peso vivo al nacimiento, cuando se mantienen niveles adecuados de selenio en la dieta o por la aplicación de una dosis óptima de selenito de sodio (0.05 ppm). En algunos países se ha vuelto una práctica normal dosificar a ovejas con selenito de sodio como preventivo, principalmente contra el desarrollo de enfermedades de músculo blanco, en ovejas a razón de 10 mg de Se antes del mes de apareamiento y nuevamente 5 mg de Se un mes antes del nacimiento del cordero, mientras que en corderos la recomendación es dosificar con 5 mg de Se al marcado o destete y a los 6 meses de edad. En estudio para evaluar la toxicidad aguda del Se administrado en forma parenteral, se demostró que la dosis DL50 fue de 0.8 mg Se/kg de peso corporal, encontrándose por arriba de la reportada en la literatura bajo la misma forma de administración con dosis de DL50 0.455 mg Se/kg de peso corporal, determinando, que esta variación es debida a factores asociados con la dieta y la susceptibilidad individual del animal. Estudios que correlacionan la suplementación de Se, con la ganancia de peso corporal, en áreas designadas como marginalmente selenodeficientes, los corderos mostraron una pequeña pero significativa respuesta en el peso con la dosis de selenito de sodio de 10 mg Se/cordero por mes, en la cual se obtuvo un promedio de ganancia de peso de 1.2 kg para el grupo control y de 2.3 kg para el grupo tratado con Se, desde el inicio de la prueba hasta 6 semanas después, estableciendo que la respuesta no es evidente hasta antes de los 3 meses de edad, donde la pequeña significancia en la respuesta al peso con la dosis de Se está asociada con el promedio de los niveles de Se en sangre; mientras que en otro estudio, en el que aplicaron Se-vit. E con un tratamiento antihelmíntico simultáneo se obtuvo una ganancia de peso de 5.48 kg (17.35%) más que el grupo control. El Se puede ser responsable de alterar la respuesta inmune, en corderos que muestran niveles bajos de Se y vitamina E en sangre, con baja actividad de GSH-Px presentaron una disminución de los niveles de inmunoglobulinas, baja actividad fagocitaria, y mayor destrucción de los macrófagos; la pobre actividad de la GSH-Px sanguínea incrementan la destrucción de las células linfoides por los altos niveles de peróxidos circulantes. En estudio usando como modelo la afección por bacterias que causan gabarro (Dichelobacter nodosus, bacteria que en muchos casos se encuentra asociada a Fusobacterium necrophorum), en ovinos estabulados y en pastoreo, demostraron que la suplementación superior a los niveles recomendados en ovejas con Se-levadura a razón de 24.5 mg Se/kg mejoró el crecimiento de los corderos y la salud de las ovejas en comparación con los niveles máximos permitidos por la FDA. En este estudio, la suplementación de Se no previno la infección de gabarro, sino que, mejoró la función inmune innata y humoral que había sido valorada, en donde se encontraban afectadas negativamente por la infección. Se necesita continuar evaluando la suplementación de Se, y determinar si tiene efecto adicional sobre la respuesta inmune innata y adaptativa y proporciona protección contra otros patógenos bacterianos o virales.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
8

Hemkemeier, Marcelo. "Recuperação de selenio a partir de oxido de ferro resultante de procesamento de pirita." [s.n.], 1994. http://repositorio.unicamp.br/jspui/handle/REPOSIP/255454.

Full text
Abstract:
Orientador: Ranulfo Monte Alegre
Dissertação (mestrado) - Universidade Estadual de Campinas, Faculdade de Engenharia de Alimentos
Made available in DSpace on 2018-07-19T15:26:25Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Hemkemeier_Marcelo_M.pdf: 2661531 bytes, checksum: 47d2229ca186dbf05573fbf1fefbca18 (MD5) Previous issue date: 1994
Resumo: A extração de selênio a nível mundial se dá basicamente de Iodos anódicos de refinarias de cobre e rei eitos industriais de ácido sulfúrico, já que, na maioria dos casos, selênio não é encontrado em depósitos independentes, mas sim, como impurezas de outros metais e minerais. 0 selênio é encontrado nos lodos de óxido de ferro ria forma elementar (Se0), ou como seleneto (Se-2), sendo que esta última forma reage com o hidrogênio formando compostos voláteis e muito tóxicos. Sua utilização é intensa nas áreas de elétrica, eletrônica, cerâmica, xerografia, alimentos e química. Foi determinada a cinética de extração de selênio, usando como solubilisador o cianeto de potássio. Para tanto variou-se concentração inicial de selênio no óxido de ferro (0,148; 0,113; 0, 056%) , temperatura (25, 40, 60, 80ºC) e tempo de reação (5, 15, 30, 50, 30, 120 min). Foi utilizado um excesso de 1100% de cianeto em relação à quantidade de selênio presente na amostra de óxido de ferro. O lodo de oxido de ferro estudado foi obtido de uma fábrica que processa pirita (FeS2). O método para extrair selênio do óxido de ferro para análise com espectrofotometria de absorção atômica consistiu de uma digestão básica com cianeto de potássio por três horas a 80ºC. Uma digestão com ácido fluorídrico também foi feita, no entanto os resultados não apresentaram boa reprodutibilidade. A extração de selênio aumentou com o tempo e a temperatura, atingindo 99, 32% de extração quando a temperatura foi de 80ºC, tempo de reação de 120 min e concentração iniciai de selênio no óxido de 0,14%; quando se utilizou temperatura de 25ºC à extração caiu para 41,69%, no mesmo tempo de reação. Para as outras duas concentrações iniciais de selênio, a 80ºC e 120 min, a extração chegou a 97,70% (0,113%) e 90,18% (0,056%). Observação: O resumo, na íntegra, poderá ser visualizado no texto completo da tese digital
Abstract: Selenium is extracted from anodic sludge¿s of copper purification and from others industrial wastes of sulfuric acid production. It is not encountered in natural deposits, but only like impurity of metals and minerals. In iron oxides the selenium is encountered in elementary form (Se0) or selenide (Se-2). The ion selenide reacts with hydrogen producing substances volatiles and toxics. Its utilization is very intense in electrical, electronic, xerography, foods and chemical areas. To determinate the selenium kinetics extraction it was used potassium cianide. The initial selenium, concentration in iron oxide (0.15, 0.11, 0.056%), temperature (25, 40, 60, 80°C) and reaction time (5, 15, 30, 50, 80, 120 min) was changed. The potassium cianide was utilized in excess of 11001 with respect to selenium present in iron oxide. The iron oxide was obtained in a setting lagoon of one factory which processes goethite (FeS2). Se lenium from goethite was extracted with clan id and potassium hydroxide at 80°C during three hours and analyzed by atomic absorption. When it was used fluoride acid to digest the goethite, the results were not reproducible. The selenium extraction increase with time and temperature and 99.72v- of extraction was obtained when the temperature 'was S0° C during 120 minutes for initial selenium concentration at' 0.1481 in the iron oxide. When the temperature utilized was 25 °C the extraction decreased to 40.80% in the same time. For the others two initial selenium concentration in the iron oxide, 0.1131 and 0.056%, in the same conditions it was extracted 97,6% and respectively. Note: The complete abstract is available with the full electronic document
Mestrado
Mestre em Engenharia de Alimentos
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
9

Funes, Collado Virginia. "Estudios de bioaccesibilidad de selenio y sus especies en matrices ambientales y alimentarias." Doctoral thesis, Universitat de Barcelona, 2014. http://hdl.handle.net/10803/279267.

Full text
Abstract:
El selenio es un elemento considerado esencial y a la vez tóxico para el organismo humano. Para establecer una correlación con la biodisponibilidad del elemento in vivo, se pueden emplear diversos métodos de bioaccesibilidad in vitro que simulen condiciones de digestión. De entre los métodos in vitro utilizados en la literatura, el método Physiologically Based Extraction Test (PBET) es uno de los métodos más sencillos y más ampliamente utilizado. La mayor parte del presente trabajo ha tratado sobre los estudios de bioaccesibilidad de selenio basados en el consumo de vegetales comestibles. Para determinar el contenido de Se en los vegetales, se diseñaron diferentes sistemas de crecimiento con condiciones controladas. En este estudio, las plantas comestibles (3 tipos de brotes y 9 tipos de vegetales) se cultivaron en dos medios suplementados (hidropónico y turba, respectivamente) para obtener plantas con un contenido de Se similar a aquéllas que crecen en zonas con una concentración de Se elevada. Para ello, se utilizaron suplementos de sales solubles de Se y el aditivo Selcote Ultra ®. Otra parte del estudio ha sido sobre la bioaccesibilidad de selenio en suelos. En el presente estudio los suelos analizados fueron procedentes del suroeste de los Estados Unidos y su contenido natural fue de 6,8 ± 0,1 mg kg - 1 y 7,6 ± 0,2 mg kg - 1. Durante el presente estudio, el contenido total de selenio y la concentración de las especies de selenio se determinaron en los diferentes materiales utilizando diversas técnicas y procedimientos. Respecto al medio hidropónico, se comprobó que el Se (VI) era más fácilmente absorbido por las plantas que la especie de Se (IV). Respecto a la determinación de Se total se observó que todos los vegetales estudiados absorbieron más cantidad de selenio a medida que aumentaba la concentración de este elemento en el medio fortificado con sales solubles, apareciendo síntomas de deterioro y de inhibición del crecimiento de los vegetales con las fortificaciones de selenio más elevadas. También se observó que las plantas crecidas en presencia del aditivo Selcote Ultra® absorbieron más lentamente el selenio presente en la turba, que las plantas crecidas con sales solubles de selenio. El selenio inorgánico absorbido por las plantas fue transformado principalmente en SeMet, excepto para las plantas del género Allium que contenían principalmente la especie γ-glutamil-Se-MeSeCys. Con respecto al trabajo experimental llevado a cabo durante la estancia de investigación en el Laboratorio de Química Analítica, Bio-Inorgánica y Medio Ambiente (LCABIE), de la Université de Pau et des Pays de l’Adour, se trabajó con diferentes técnicas y procedimientos y se consiguió ampliar la información obtenida con respecto a la especiación de Se. El método PBET se utilizó para estudiar la fracción bioaccesible de Se en suelos y plantas. Mediante la extracción PBET se comprobó que, para los suelos estudiados, la fracción considerada como bioaccesible fue atribuida principalmente a la etapa gastrointestinal del método PBET y correspondió al 50% de Se, incluyendo las especies de Se (IV) y Se (VI). Además, el método PBET de las especies de Se presentes en suelos, se equiparó a una extracción simple con ácido fosfórico. Respecto a los vegetales analizados (col y ajo), se consiguieron extraer las especies de selenio predominantes: selenometionina y γ-glutamil-Se-MeSeCys. También se observó que un porcentaje de este segundo selenocompuesto se degrada a Se-MeSeCys debido a la acción enzimática. En el caso de los vegetales, también se estudió el efecto de diferentes tratamientos aplicados previamente al método PBET (como el proceso de cocción). Se observó que el tratamiento de cocción de las muestras de col favoreció el incremento de la concentración de la especie selenometionina y redujo la concentración de Se (VI) en los extractos gastrointestinales del método PBET, debido a que un gran porcentaje de Se inorgánico se extrajo previamente en el proceso de cocción. Finalmente se han puesto de manifiesto los resultados más importantes obtenidos en el presente estudio y se han comparado con los datos encontrados en la literatura.
Selenium is considered both an essential and toxic element for the human health. Therefore, it is of great interest to study the presence and bioavailability of the selenocompounds in foods and the possible toxic effects from the ingestion of contaminated materials, which depend on their absorption and metabolism. Therefore, given the effects that different Se species can have in the organism, it is necessary to establish a method to study the bioaccessibility of this element, as a step prior to determining bioavailability. Among the in vitro methods used in the literature, the Physiologically Based Extracted Test (PBET) seems to be the easiest and most widely used method. A broader part of this study concerned Se bioaccessibility based on plant consumption. To determine the Se content in plants, different growth systems involving controlled conditions were designed. In this study, the edible plants (3 kinds of sprouts and 9 kinds of vegetables) were grown in two media supplemented (hydroponic and peat, respectively) to obtain plants with a natural Se content similar to those growing in areas with a high Se concentration. Another part of the study was about the Se bioaccessibility in soils. Little information is known about this topic, since most studies on bioaccessibility have concerned heavy metals (such as Pb, Cd, or Cr). In the present study the soils analyzed were obtained from the southwestern United States with Se natural content. During the present study, the total Se content and the concentration of the Se species were determined in the different materials using various techniques and procedures. The PBET method was then used to study the bioavailable fraction of Se in soils and plants. Finally, we highlighted the most important results obtained in the present study and we compared our results with data found in the literature.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
10

Pontual, Maria Luiza dos Anjos. "Avaliação ultra-estrutural do efeito radioprotetor do selenito de sodio em glandulas submandibulares de ratos." [s.n.], 2005. http://repositorio.unicamp.br/jspui/handle/REPOSIP/290158.

Full text
Abstract:
Orientador: Solange Maria de Almeida
Tese (doutorado) - Universidade Estadual de Campinas, Faculdade de Odontologia de Piracicaba
Made available in DSpace on 2018-08-04T04:01:35Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Pontual_MariaLuizadosAnjos_D.pdf: 19820473 bytes, checksum: dbd5a33178ca3a999b3af5968d746de7 (MD5) Previous issue date: 2005
Resumo: Avaliou-se o efeito radioprotetor do selenito de sódio nas células secretoras das glândulas submandibulares de ratos, por meio da análise ultraestrutural. Foram utilizados 57 ratos subdivididos em quatro grupos experimentais: controle, irradiado, selenito de sódio e selenito de sódio/irradiado. Os animais, pertencentes aos grupos irradiado e selenito de sódio/irradiado, foram submetidos a 15 Gy de radiação gama na região de cabeça e pescoço. Nos animais correspondentes aos grupos selenito de sódio e selenito de sódio/irradiado foi administrado 0,5 mg/kg de peso de selenito de sódio por via intraperitonial 24 horas antes da irradiação e nos grupos controle e irradiado, injetou-se solução salina. As glândulas submandibulares foram removidas após 4, 8, 12, 24, 48 e 72 horas da irradiação. Os resultados mostraram que a radiação causou danos, desde o primeiro tempo, nas células secretoras, sendo maior para as células serosas. Os danos intensificaram-se até o período de 12 horas, com início do processo de reparo no tempo de 24 horas, sem recuperação completa nos últimos tempos avaliados. O grupo selenito de sódio também apresentou alterações celulares nos tempos estudados, porém com menor dano em relação ao causado pela radiação. Foram observados vacuolização, lise de inclusões citoplasmáticas e alterações nucleares. O grupo selenito de sódio/irradiado apresentou maior semelhança com o grupo controle que os outros grupos tratados durante todos os tempos estudados. Foi concluído que, apesar das alterações observadas no grupo selenito de sódio, o selenito de sódio possui ação radioprotetora nas células secretoras das glândulas submandibulares
Abstract: The radioprotective effect of sodium selenite in the secretory cells of submandibular glands of rats was assessed by ultrastructural analysis. A total of 57 rats were used, which were divided into four experimental groups: control, irradiated, sodium selenite and sodium selenite/irradiated. The animals belonging to the irradiated and sodium selenite /irradiated groups were submitted to 15 Gy of gamma radiation at the head and neck. The animals in the sodium selenite and sodium selenite/irradiated groups received intraperitoneal injections of sodium selenite, 0.5mg/kg of body weight, at 24 hours before irradiation; the control and irradiated groups received injection of saline solution. The submandibular glands were removed at 4, 8, 12, 24, 48 and 72 hours after irradiation. The results demonstrated that the radiation induced damages to the secretory cells, especially the serous cells, since the first period. The damages were increased up to the 12- hour period, with onset of the repair process at 24 hours, without complete recovery at the last periods. The sodium selenite group also presented cellular alterations in the study periods, yet with less damage compared to that caused by radiation. There was vacuolization, lysis of cytoplasmic inclusions and nuclear alterations. The sodium selenite/irradiated group was more similar to the control group than the other groups treated at all study periods. It was concluded that, despite the alterations observed in the sodium selenite group, the sodium selenite has a radioprotective action on the secretory cells of submandibular glands
Doutorado
Radiologia Odontologica
Doutor em Radiologia Odontológica
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
11

Fonseca, Leandro Abreu da [UNESP]. "Avaliação hematológica, bioquimica e hormonal em equinos submetidos à atividade de policiamento sob influência da suplementação de vitamina E, selênio e cromo." Universidade Estadual Paulista (UNESP), 2008. http://hdl.handle.net/11449/89297.

Full text
Abstract:
Made available in DSpace on 2014-06-11T19:23:59Z (GMT). No. of bitstreams: 0 Previous issue date: 2008-12-05Bitstream added on 2014-06-13T18:20:02Z : No. of bitstreams: 1 fonseca_la_me_botfmvz.pdf: 1011021 bytes, checksum: fb95abcb9e3e92fdfd7d1fea74329e0f (MD5)
Outros
Animais de policiamento possuem alterações no ritmo de cortisol condizente com uma situação de estresse crônico, portanto, avaliou-se a influência da atividade de policiamento urbano antes e após a suplementação com vitamina E, selênio e cromo sobre parâmetros hematológicos, bioquímicos e hormonais. O experimento foi realizado no Regimento de Polícia Montada da Polícia Militar, localizado no Município de Serra-ES. Foram utilizados 22 eqüinos adultos, todos mestiços da raça Crioula, machos, com idades entre dez e vinte anos. Todos os animais foram mantidos em semelhantes condições de estabulação, alimentação e manejo higiênico-sanitário. Cada animal recebia uma dose diária de 2,8mg/400kg de peso vivo de selênio e 2.000 UI/400kg de peso vivo de vitamina E, ou 11mg/400kg de peso vivo de cromo, via oral, seguindo normas da National Research Council (NRC), 2007, durante 30 dias. Foram analisadas as atividades séricas das enzimas marcadoras de lesão muscular (CK, AST e LDH), de cortisol e insulina, glicose e lactato plasmáticos, além dos parâmetros hematológicos dos animais em repouso e após o exercício. Concluiu-se que os cavalos submetidos à atividade de policiamento sofrem os efeitos do exercício físico, refletidos pelo aumento na atividade sérica da CK e AST, na concentração plasmática de lactato e glicose e na diminuição dos valores de insulina. Concluiu-se ainda que a suplementação com vitamina E e selênio contribuiu para a diminuição do valores médios de CK, cortisol e lactato e que a suplementação com cromo contribuiu para a diminuição do valores médios de lactato e insulina. A suplementação contribuiu ainda para uma melhor adaptação dos animais a atividade física do policiamento urbano e os fatores externos que levam o animal a situação de estresse crônico.
Policing animals have changes in rate of cortisol compatible with situation of chronic stress. The influence of activity policing urban before and after the vitamin E, selenium and chrome supplementation on hematological, biochemical and hormonal parameters were evaluated. The experiment was carried out in Regimento de Polícia Montada da Polícia Militar, located in Serra- ES. Were used, 22 equines, adults, cross Crioula, male, between 10 and 20 years old. All animals were kept in similar conditions of stable, food and healthhygienic management. Each animal received 2,8mg/400kg live weight of selenium and 2000UI/400kg live weight of vitamin E, or 11mg/400kg of chromium live weight, oral, following the rules of National Research Council (NRC), 2007, during 30 days. Were analyzed the serum activities of injury muscle markers (CK, AST and LDH), cortisol and insulin, plasma glucose and lactate and hematological parameters of animals at rest and after the exercise. It was concluded that the horses submitted to the activity of policing suffer the effects of physical exercise, reflected by the increase in activity of serum CK and AST, and plasma lactate and glucose and decrease of insulin. It was concluded that the supplementation with selenium and vitamin E contributed to the decrease serum cortisol, plasma lactate and CK serum activities and supplementation with chromium contributed to the decrease the values of plasma lactate and insulin. In addition supplementation contributed to better adaptation of the animals to physical activity policing urban and external factors that take the animal the situation of chronic stress.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
12

Rocha, Anna Silvia Penteado Setti da. "Efeito do selenito de sodio na reparação ossea em tibias de ratos irradiados." [s.n.], 2005. http://repositorio.unicamp.br/jspui/handle/REPOSIP/290156.

Full text
Abstract:
Orientador: Solange Maria de Almeida
Tese (doutorado) - Universidade Estadual de Campinas, Faculdade de Odontologia de Piracicaba
Made available in DSpace on 2018-08-04T06:49:17Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Rocha_AnnaSilviaPenteadoSettida_D.pdf: 3382405 bytes, checksum: ac0363e76c4f0a9223b1427cc5dcf489 (MD5) Previous issue date: 2005
Resumo: Sendo a radiação ionizante causador de efeitos deletérios no processo de reparação tecidual e o selenito de sódio um agente antioxidante, atuando contra os radicais livres no organismo, a realização deste trabalho de pesquisa teve como objetivo avaliar o efeito radioprotetor do selenito de sódio no processo de reparação óssea em tíbias de ratos fêmea (Rattus Norvergicus, Albinus, Wistar). A amostra, constituída por 100 ratos, foi dividida em quatro grupos experimentais: controle, irradiado, selênio e selênio/irradiado. Todos os animais foram submetidos a um ato cirúrgico que teve como finalidade a produção de um defeito ósseo nas tíbias direita e esquerda. Os animais dos grupos selênio e selênio/irradiado receberam dose única, via intraperitoneal, de 1 mg/Kg de peso corpóreo de selenito de sódio, sendo que nos animais do grupo selênio/irradiado, a dose foi injetada 15 horas antes destes serem irradiados. A irradiação para os grupos irradiado e selêniolirradiado foi realizada por um aparelho de Cobalto terapia (C06o) com dose simples de 8 Gy nos membros inferiores, após três dias do procedimento cirúrgico. Transcorridos 7, 14, 21, 28 e 45 dias, o processo de reparação óssea foi avaliado em cortes histológicos corados com Hematoxilina Eosina e Tricrômico de Mallory; pela análise ultra-estrutural por microscopia eletrônica de varredura; e quantitativa mente pela densidade volumétrica. Morfologicamente, observou-se que o grupo selênio/irradiado aos 7 dias apresentava-se mais atrasado que o grupo controle, entretanto aos 28 dias os Efeito do Selenito de Sódio na Reparação Óssea em Tíbias de Ratos Irradiados grupos controle, selênio e selênio/irradiado apresentavam um padrão de reparação óssea semelhante, o que também foi observado pela microscopia eletrônica de varredura, aos 45 dias. Quantitativamente, foi observada diferença estatisticamente significante entre as médias de densidade volumétrica para os grupos selênio e selênio/irradiado aos 7, 14 e 28 dias e entre os grupos controle e selênio aos 14 dias. Assim, concluiu-se que o selenito de sódio, apesar de ter-se mostrado tóxico aos sete dias do processo de reparação tecidual, agiu como um eficaz radioprotetor na reparação óssea de tíbias de ratos
Abstract: Considering that the ionizing radiation may cause deleterious effects on the process of tissue repair and sodium selenite is an antioxidant agent, acting against the free radicals in the organism, this study aimed at evaluating the radioprotective effect of sodium selenite on the process of bone repair in tibiae of Wistar rats. The sample comprised 100 rats and was divided into four experimental groups: control, irradiated, selenium and selenium/irradiated. Ali animals were submitted to a surgical procedure for production of a bane defect in the right and left tibiae. The animals in the selenium and selenium/irradiated groups received a single dose of sodium selenite (1 mg/kg of body weight) via intraperitoneal injection; the animals in the selenium/irradiated group received the injection 15 hours before irradiation. The irradiation for the irradiated and selenium/irradiated groups was applied with a cobalt therapy machine (CO60) with simple dose at 8 Gy on the lower limbs, three days after surgery. After 7, 14, 21, 28 and 45 days, the process of one repair was morphologically evaluated by Hematoxylin Eosin and Mallory Trichrome staining; ultrastructural analysis by scanning electron microscopy; and quantitatively evaluated by the volumetric density. As to morphology, it was observed that the selenium/irradiated group at 7 days presented a Iate repair compared to the control group; however, at 28 days, the control, selenium and selenium/irradiated groups presented a similar pattern of bone repair, which was also revealed by scanning electron microscopy at 45 days. Quantitatively, there was a statistically significant difference between the means of volumetric density for the selenium and seleniumlírradiated groups at 7, 14 and 28 days and between the control and selenium groups at 14 days. Thus, it was concluded that sodium selenite, despite being toxic at the seventh day of tissue repair, was an effective radioprotective agent for bone repair in tibiae of rats
Doutorado
Radiologia Odontologica
Doutor em Radiologia Odontológica
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
13

Silva, Luana. "Síntese de glicosil amidas e glicoconjugação via utilização de selenocarboxilatos como reagentes traceless." reponame:Biblioteca Digital de Teses e Dissertações da UFRGS, 2016. http://hdl.handle.net/10183/143838.

Full text
Abstract:
A química de carboidratos têm sido um importante link entre a síntese orgânica, a biologia e a química medicinal devido ao papel fundamental que açúcares apresentam na glicobiologia. Neste contexto, a ligação amida glicosídica é uma importante conexão encontrada na natureza, sendo uma das formas de ligar um núcleo de carboidrato a outras biomoléculas e produtos naturais, como glicopeptídeos e N-glicosil amidas. Dessa forma, o desenvolvimento de métodos sintéticos para a introdução de núcleos de carboidratos em diferentes estruturas é fundamental. Tendo em vista o interesse do nosso grupo de pesquisa em desenvolver novas estratégias utilizando a química de selênio na funcionalização de derivados de carboidratos, o presente projeto descreve uma metodologia de síntese de N-glicosil amidas e de glicoconjugação via formação de ligação amida, envolvendo a reação entre selenocarboxilatos, gerados in situ, com azidas glicosídicas. Foi possível sintetizar com sucesso uma série de derivados de carboidratos, para uma variedade de substratos que incluíram: N-glicosil amidas furanosídicas (20 exemplos), piranosídicas (13 exemplos) e também N-glicoconjugados graxos (10 exemplos). A metodologia foi baseada na geração in situ de selenocarboxilatos de lítio, a partir de Se0/ LiEt3BH e derivados de ácidos carboxílicos, e suas reações com azidas derivadas de açúcares. Um aspecto importante deste protocolo é que a reação se inicia com selênio elementar e apresenta como subprodutos N2 e Se0. O isolamento e manipulação de espécies intermediárias reativas de selênio são evitadas durante o curso reacional, conferindo ao selenocarboxilato o status de reagente traceless.
Carbohydrate chemistry has been an important link between organic synthesis, biology and medicinal chemistry due to the fundamental roles that sugars play in glycobiology. In this context, the glycosyl amide linkage is an important connection found in nature, since it is one of the ways in which a sugar unit can be found attached to other biomolecules and natural products, such as N-glycosyl amides and glycopeptides that are known for possessing a wide range of bioactivities. Therefore, the development of synthetic methods for the introduction of sugar moieties into various different scaffolds is of paramount importance. In connection with our interest on the development of new strategies using selenium chemistry for the functionalization of carbohydrate derivatives, we describe herein an efficient synthesis of glycosyl amides and glycoconjugation methodology via amide bond-formation, enabled by the reaction of in situ generated selenocarboxylates with glycosyl azides. Carbohydrate-derived amides were successfully prepared in good yields for a broad range of substrates, including: furanosyl (20 examples), pyranosyl (13 examples) N-glycosil amides derivatives and also fatty acids glycoconjugates (10 examples). The methodology relied in the in situ generation of lithium selenocarboxylates, from Se/LiEt3BH and acyl chlorides or carboxylic acids and their reaction with sugar azides. A key aspect of the present protocol is that we start from elemental selenium and as by-products we have harmless gaseous nitrogen and elemental selenium. Isolation and handling of all reactive and sensitive seleniumcontaining intermediates is avoided, therefore assigning to the selenocarboxylate the status of a traceless reagent.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
14

Dutra, Alexson Filgueiras. "Selênio no desempenho fisiológico e biofortificação agronômica da couve-flor." Universidade Estadual Paulista (UNESP), 2017. http://hdl.handle.net/11449/152276.

Full text
Abstract:
Submitted by ALEXSON FILGUEIRAS DUTRA null (alexsonbrejo@hotmail.com) on 2017-12-06T13:54:46Z No. of bitstreams: 1 Tese_Alexson_Filgueiras_Dutra.pdf: 1878635 bytes, checksum: f8d5902f17d40824b2fda4baa95a9ac2 (MD5)
Submitted by ALEXSON FILGUEIRAS DUTRA null (alexsonbrejo@hotmail.com) on 2017-12-11T18:47:11Z No. of bitstreams: 1 Tese_Alexson_Filgueiras_Dutra.pdf: 1878635 bytes, checksum: f8d5902f17d40824b2fda4baa95a9ac2 (MD5)
Approved for entry into archive by Alexandra Maria Donadon Lusser Segali null (alexmar@fcav.unesp.br) on 2017-12-13T10:07:01Z (GMT) No. of bitstreams: 1 dutra_af_dr_jabo.pdf.pdf: 1878635 bytes, checksum: f8d5902f17d40824b2fda4baa95a9ac2 (MD5)
Made available in DSpace on 2017-12-13T10:07:01Z (GMT). No. of bitstreams: 1 dutra_af_dr_jabo.pdf.pdf: 1878635 bytes, checksum: f8d5902f17d40824b2fda4baa95a9ac2 (MD5) Previous issue date: 2017-11-16
O selênio (Se) é um elemento essencial para os seres humanos, no entanto, em plantas é considerado benéfico. O Se pode atuar como antioxidante de células vegetais, melhorando o crescimento das plantas. A aplicação de Se em culturas para fins de biofortificação tem sido uma estratégia eficaz para aumentar o fornecimento do elemento na dieta da população. Entretanto, para ter sucesso é fundamental estudar a aplicação de Se, conhecendo a fonte e concentração adequadas, de forma que não prejudique o crescimento, os aspectos nutricionais, bioquímicos e produtivos da planta. Assim, objetivou-se avaliar o efeito de fontes e concentrações de Se na biofortificação e aspectos nutricionais, fisiológicos e enzimáticos de plantas de couve-flor. O estudo foi realizado em ambiente protegido, com plantas de couve-flor cultivadas em sistema hidropônico, sob concentrações de Se (0, 5, 15, 30 e 60 μmol L-1) nas fontes selenato e selenito de sódio. Os tratamentos foram organizados em delineamento inteiramente casualizado, em esquema fatorial 5 x 2, com quatro repetições. Verificou-se que a aplicação de Se na concentração de 5 μmol L-1 na solução nutritiva promoveu crescimento das plantas e teor do elemento na inflorescência da couve-flor foi superior ao limite considerado adequado pelo Codex Alimentarius. O fornecimento de Se, na fonte selenato, pode ter contribuído para inibir a peroxidação lipídica e a produção de espécies reativas de oxigênio, uma vez que com esse elemento houve melhora na taxa de fotossíntese e na regulação da atividade enzimática das plantas. Em altas concentrações, o Se fornecido principalmente na fonte selenito, afeta negativamente o equilibrio nutricional das plantas e, em consequência, o crescimento, os apectos fisiológicos, enzimáticos e produtivos da couve-flor, depreciando a qualidade do produto.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
15

Nascimento, Vanessa do. "Síntese e avaliação do potencial antioxidante de compostos biologicamente importantes contendo selênio." reponame:Repositório Institucional da UFSC, 2015. https://repositorio.ufsc.br/xmlui/handle/123456789/134671.

Full text
Abstract:
Tese (doutorado) - Universidade Federal de Santa Catarina, Centro de Ciências Físicas e Matemáticas, Programa de Pós-Graduação em Química, Florianópolis, 2015.
Made available in DSpace on 2015-09-01T04:08:53Z (GMT). No. of bitstreams: 1 333940.pdf: 10419541 bytes, checksum: e07b356c49e78b2d40b68aed19ff96cf (MD5) Previous issue date: 2015
O presente trabalho trata do planejamento e síntese de moléculas biologicamente importantes contendo selênio. Foram preparadas duas classes destes compostos: disselenetos derivados de anfetaminas e compostos heterocíclicos derivados do ebselen. Além da preparação, estudaram-se as aplicações biológicas destas substâncias, como antioxidantes. Inicialmente é apresentada a síntese dos disselenetos derivados de anfetaminas. A estratégia sintética adotada para a preparação destes compostos permitiu a obtenção dos produtos desejados em poucas etapas reacionais e com rendimentos globais elevados, através de reações de acoplamento entre disselenetos contendo ácidos carboxílicos e aminas apropriadas com atividades biológicas. Em seguida, esses compostos foram avaliados quanto ao seu potencial antioxidante. Inicialmente, testados como miméticos da enzima GPx, que atua no nosso organismo, na oxidação de tióis a dissulfetos, utilizando peróxido de hidrogênio como agente oxidante. Os resultados encontrados evidenciaram que a maior parte dos compostos sintetizados foi capaz de reduzir o peróxido de hidrogênio por meio da oxidação do tiofenol, sendo que o disseleneto mais ativo apresentou velocidade cerca de 9 vezes maior que o ebselen. Adicionalmente, todos os compostos sintetizados se mostraram eficientes na inibição da formação de espécies reativas ao ácido tiobarbitúrico (TBARS), induzidas por ferro e, muitos deles foram capazes de atuar como substratos da enzima tiorredoxina redutase (TrxR). Através dos estudos de ressonância magnética nuclear de selênio e hidrogênio foi demonstrada a interação intramolecular existente entre o átomo de selênio e o oxigênio presente na molécula, bem como, encontrou-se evidências do possível mecanismo da reação de redução de peróxido de hidrogênio, utilizando ditiotreitol (DTT) como cofator, respectivamente, sendo este um teste alternativo para análise GPx like. Na segunda parte do trabalho, foi desenvolvida uma metodologia sintética simples e rápida para a obtenção de uma série de benzisoselenazol-3(2H)-onas N-substituídas (derivados do ebselen) e benzisosulfonazol-3(2H)-onas N-substituídas. Este método consistiu na formação de anéis heterocíclicos de cinco membros pela ciclização intramolecular de disselenetos e dissulfetos contendo amidas, na presença de iodo molecular e trietilamina em quantidades equivalentes. Além disso, foi avaliada a capacidade desses compostos de atuarem como miméticos da enzima glutationa peroxidase (GPx). Um cenário muito promissor foi observado para o uso catalítico dos compostos derivados do ebselen como miméticos desta enzima, uma vez que todos apresentaram atividade superior ao ebselen.

Abstract : The present study deals with the design and synthesis of selenium-containing biological relevant compounds. Two distinct classes of compounds were designed and synthesized: amphetamine containing diselenides and ebselen like derivatives. Besides the preparation, the biological application of these compounds as antioxidants has been evaluated. The first part of this work reports the synthesis of diselenides containing an amphetamine core. The synthetic strategy involves a coupling between preformed aryl diselenide bearing a free carboxylic acid with a series of biologically relevant amines, affording the formation of the desired products in few steps and high overall yields. The obtained compounds were fully investigated in terms of antioxidant properties. The GPx like activity was studied evaluating the ability of these new compounds on catalyze the oxidation of thiophenol into the corresponding disulfide in the presence of hydrogen peroxide as stoichiometric oxidant. The most active diselenide showed to be 9 times more effective than ebselen, a well studied selenium containing drug. Additionally, all the obtained diselenides showed an interesting inhibition of lipid peroxidation in brain homogenates and some of them acted also as substrate of the enzyme thioredoxin reductase (TrxR). Nuclear Magnetic Resonance analysis showed the presence of a non bonding interaction between the selenium and oxygen atom that can modulate the GPx-like activity. The same technique has been used to study the mechanism as well as the ongoing catalytic oxidation of dithiothretol (DTT) in the presence of hydrogen peroxide as an alternative test for the evaluation of the antioxidant activity. The second part of this study refers to a simple, fast and efficient synthesis of a series of N-substituted benzisoselenasol-3(2H)-ones and benzisosulfonazol-3(2H)-ones starting from the corresponding diselenides and disulfides, respectively. The cyclization is activated by the iodine-mediated oxidation of the chalcogen-chalcogen bond in the presence of triethylamine and occurs in all the cases in almost quantitative yields. The evaluation of the GPx-like activity disclosed an interesting scenario, once that all the tested compounds exhibited superior activity compared to the standard and well known ebselen.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
16

Affeldt, Ricardo Ferreira. "Desenvolvimento de metodologias sintéticas para glicoconjugação envolvendo selênio." reponame:Biblioteca Digital de Teses e Dissertações da UFRGS, 2015. http://hdl.handle.net/10183/131693.

Full text
Abstract:
O presente trabalho descreve o desenvolvimento e aplicação de metodologias para glicoconjugação utilizando o átomo de selênio como conexão entre uma porção derivada de carboidrato e uma biomolécula quiral. Para tal foram realizadas modificações em D-carboidratos disponíveis comercialmente (D-galactose, D-xilose, D-ribose e D-manose) para a reação com dicalcogenetos de organoíla levando à obtenção de produtos arilcalcogenocarboidratos não glicosídicos, moléculas que apresentaram atividade biológica promissora. No âmbito da obtenção de produtos de maior complexidade estrutural, foram sintetizados disselenetos derivados de carboidratos e sua posterior aplicação como espécies para a glicoconjugação. Foi possível realizar a subtituição nucleofílica em carboidratos ou ainda em aziridinas preparadas a partir de L-aminoácidos, levando à obtenção de pseudodissacarídeos e neoglicoconjugados. Foi desenvolvida uma estratégia de introdução do selenocarboidrato em esteroides em diferentes posições a partir da abertura nucleofílica de 5,6--epóxidos e ainda por substituição na posição 3, levando à estruturas análogas à de produtos naturais glicoconjugados. A caracterização espectroscópica das novas moléculas foi realizada através de ressonância magnética nuclear de hidrogênio e carbono, as quais foram úteis para a observação de efeitos estereoeletrônicos no caso dos arilcalcogenocarboidratos. Para os derivados esteroidais, técnicas bidimensionais foram aplicadas para a comprovação da estereosseletividade das reações de abertura de epóxido e substituição nucleofílica, que corroboram com o mecanismo proposto para a obtenção dos derivados 6B- e 3x- selenoesteroides glicoconjugados.
The present work describes the development and application of methodologies for glycoconjugation by using selenuim atom as a linker between a carbohydrate moiety and a chiral biomolecule. Thus it was performed modifications on commercially available D-carbohydrates (D-galactose, D-xylose, D-ribose and D-mannose) by reaction with organoyl dichalcogenides leading to non-glycosidic arylchalcogenocarbohydrates, molecules that have shown promising biological activity. In the context of achievement of products with higher structural complexity, carbohydrate-derived diselenides were synthesized and its prior application as glycoconjugation species. It was possible to perform nucleophilic substitution on carbohydrates or even in aziridines prepared from Laminoacids, leading to pseudodisacharides and neoglycoconjugates. A strategy of introducing selenocarbohydrates into different position of steroids was developed from nucleophilic 5,6--epoxides opening and also from substitution at position 3, affording structures analogous to glycoconjugated natural products. Spectroscopyc characterization of the novel molecules was made by nuclear magnetig ressonance of hydrogen and carbon, which were useful for observing stereoelectronic effects in the case of arylchalcogenocarbohydrates. For steroid derivatives, bidimensional techniques were employed to prove the stereoselectivity of epoxide opening and nucleophilic substitution reactions, which supports the proposed mechanism of obtention of glycoconjugated 6B- and 3x-selenosteroids.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
17

Batistioli, Julianna Santos. "Suplementação da dieta de poedeiras comerciais com diferentes fontes de selênio saúde, desempenho e qualidade de ovos /." Botucatu, 2019. http://hdl.handle.net/11449/182547.

Full text
Abstract:
Orientador: José Roberto Sartori
Resumo: Para avaliar os efeitos de diferentes fontes de selênio nos parâmetros produtivos, de qualidade dos ovos e seu potencial antioxidante, imunidade das aves, bem como a concentração de selênio na musculatura (Pectoralis major) e nos ovos, foram utilizadas 150 poedeiras da linhagem Dekalb White de 35 semanas de idade, distribuídas ao acaso em aviário convencional com 3 tratamentos e 10 repetições cada: Dieta controle (DC); DC + Selenito de Sódio (0,2 mg de Se/kg de ração) e DC + Levedura Selenizada (0,2 mg de Se/kg de ração), formuladas segundo recomendações do manual da linhagem. Foram avaliados o consumo de ração, produção de ovos, peso de ovos, massa de ovos produzida e conversão alimentar. Para qualidade dos ovos foram avaliadas a gravidade específica, porcentagem e coloração de gema, resistência da casca à quebra, porcentagem e espessura de casca, porcentagem de albume, unidades Haugh e índice de gema. As quantificações de selênio foram realizadas por espectrometria de absorção atômica em forno de grafite (GF-AAS). A Unidade Haugh foi realizada nos dias 7, 14, 21, 28 dias pós-armazenamento dos ovos. A atividade da glutationa peroxidase (GPx) no sangue e fígado foram analisadas ao término do periodo experimental. Foi realizado hemograma completo com diferencial de leucócitos e produção de reativos de oxigênio e nitrogênio por macrófagos peritoneais. Os dados foram submetidos a ANOVA seguida de teste de médias de Tukey (5%), as contagens sanguíneas foram submetidas ao teste de... (Resumo completo, clicar acesso eletrônico abaixo)
Mestre
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
18

Maciel, Bruna Caroline Miranda 1988. "Proteômica e metalômica comparativas em folhas de Arabidopsis thaliana transgênica e não transgênica." [s.n.], 2014. http://repositorio.unicamp.br/jspui/handle/REPOSIP/248593.

Full text
Abstract:
Orientador: Marco Aurélio Zezzi Arruda
Dissertação (mestrado) - Universidade Estadual de Campinas, Instituto de Química
Made available in DSpace on 2018-08-25T14:38:07Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Maciel_BrunaCarolineMiranda_M.pdf: 2287580 bytes, checksum: 69534e40c093aed8660eb365cf0fa8f6 (MD5) Previous issue date: 2014
Resumo: Tendo em vista que a prática da transgenia reflete uma realidade mundial no setor agrícola, o principal objetivo desse trabalho de Dissertação é avaliar algumas espécies de proteínas diferenciais entre folhas de Arabidopsis thaliana não transgênica (NT) e transgênica (T), ambas irrigadas com uma solução de Selênio (Se), frente a uma condição controle. De maneira a averiguar as diferenças entre as folhas NT e T, usando como parâmetros o efeito da transgenia e do estresse oxidativo induzido por Se, um estudo proteômico comparativo foi desenvolvido por meio da metodologia 2-D DIGE, uma variante da técnica de separação por 2-D PAGE, que oferece vantagens, tais como na detectabilidade das proteínas de baixa abundância e precisão para análise quantitativa entre as intensidades diferenciais dos spots proteicos, resultando, com efeito, um mapa proteômico mais representativo destas folhas. Quatro grupos de plantio foram combinados para análise comparativa, de tal forma que NT x T, NT x Se-NT, Se-NT x Se-T e T x Se-T. Embora não tenha sido detectadas espécies de proteínas diferencias no grupo T x Se-T, para os outros, 68 proteínas diferenciais foram detectadas, usando um fator de regulação 1,5 baseado no teste de t para p < 0,05. Dentre este total, 27 proteínas diferenciais foram precisamente identificadas por ESI-QTOF-MS/MS. Estas proteínas estão classificadas quanto às funções metabólicas, energéticas, de transdução de sinal, doenças/defensa vegetal, e algumas delas estão envolvidas nas vias da Glicólise, Fotossistema I e II, e combate à ERO (espécies reativas de oxigênio). Adicionalmente, um imageamento por ablação a laser foi feito para avaliar a distribuição de Se e Enxofre (S) em folhas dos grupos diferentes, corroborando com alguns resultados obtidos, principalmente àquelas proteínas envolvidas nas vias da Glicólise. A partir destes resultados é possível concluir que o vetor inserido também confere à planta a resistência ao estresse oxidativo, no qual o Selênio adicionado foi o efeito mais influente comparado com o efeito da transgenia
Abstract: In view of the techniques related to transgenesis show the global reality in the agricultural sector, the main goal of this Thesis work is to evaluate some differential protein species in non-transgenic (NT) and transgenic (T) Arabidopsis thaliana leaves, both they irrigated with Selenium (Se) solution in front of control condition. In order to estimate the differences between NT and T leaves, using as parameters the transgenesis effect and the oxidative stress induced by Se, a comparative proteomic study was performed using 2-D DIGE methodology, a variant technique of separation by 2-D PAGE that offers ideal advantages, such as detectability of low abundance proteins and accuracy to quantitative analysis among differential intensities of protein spots, resulting in a more representative proteomic map these leaves. Four plant groups were combined to comparative analysis, so that NT x T, NT x Se-NT, Se-NT x Se-T e T x Se-T. Although there differential protein species from T x Se-T group were not detected, for the others, 68 differential protein species were detected, using regulation factor of 1.5, which was based in t test to p < 0.05. Among them, 27 differential proteins were accurately identified by ESI-QTOF-MS/MS. These proteins are classified regarding functions as metabolism, energy, signal transduction, diseases/vegetal defense and some of these were involved in the Glycolysis pathway, Photosystem I and II, and combat the ROS (reactive oxygen species). Additionally an imaging by laser ablation was done to evaluate the Se and Sulfur (S) distribution in leaves of different groups corroborating with some obtained results, mainly those proteins involved in the Glycolysis pathway. From these results, it is possible to conclude that insert vector confers resistance to the T plant regarding oxidative stress where the added Se was the effect more influential than compared with transgenesis effect
Mestrado
Quimica Analitica
Mestra em Química
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
19

Ferreira, Raphael Leone da Cruz. "Biofortificação e toxicidade de selênio na cultura da alface em solução nutritiva /." Jaboticabal, 2016. http://hdl.handle.net/11449/144363.

Full text
Abstract:
Orientador: Renato de Mello Prado
Coorientador: Flávio José Rodrigues Cruz
Banca: Carmen Rosa Betancourt Aguilar
Banca: Wanderley José de Melo
Resumo: As informações sobre fontes de selênio (Se) em alface são incipientes na literatura, sobretudo, com relação ao limite entre biofortificação e toxicidade. Assim, o objetivo deste estudo foi determinar níveis críticos de Se na solução nutritiva e foliar, e a melhor fonte que aumente a biofortificação da alface hidropônica sem causar toxicidade. O delineamento experimental utilizado foi inteiramente casualizado representado por duas fontes de selênio, selenito de sódio (Na2SeO3) e selenato de sódio (Na2SeO4), dez concentrações de selênio (0; 2; 4; 6; 8; 16; 32; 64; 96; 128 μM) com quatro repetições por tratamento, totalizando 80 unidades experimentais. As concentrações adequadas estão entre 5,6 e 16 μM de selênio na forma selenato em solução nutritiva e teores foliares adequados de 10,2 a 41,8 mg kg-1 de selênio
Abstract: Information on sources of selenium (Se) in lettuce are scarce in the literature, especially with respect to the boundary between Biofortification and toxicity. The objective of this study was to determine critical levels of Se in the nutrient solution and leaf and the best source to increase biofortification of hydroponic lettuce without causing toxicity. The experimental design was completely randomized represented by two sources of selenium, sodium selenite (Na2SeO3) and sodium selenate (Na2SeO4) ten selenium concentrations (0. 2. 4. 6. 8. 16. 32. 64. 96. 128 M) with four replicates per treatment, totaling 80 experimental units. The concentrations are between 5.6 and 16 M selenium selenate form the nutrient solution and appropriate foliar 10.2 to 41.8 mg kg-1 of selenium
Mestre
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
20

Tondo, i. Colomer Mireia. "Estudi de l’estat de seleni en sang i en líquid cefaloraquidi de pacients pediàtrics amb malalties neurològiques." Doctoral thesis, Universitat de Barcelona, 2012. http://hdl.handle.net/10803/78902.

Full text
Abstract:
L’objectiu principal d’aquesta tesis doctoral ha estat estudiar l’estat del Se en sang i LCR de pacients amb errors congènits del metabolisme amb tractament dietètic i altres trastorns neuropediàtrics de diferent etiologia. En el primer treball ens plantejàvem l’establiment de valors de referència per a determinats elements traça en sang total. La necessitat venia de la inexistència d’estudis sobre l’estat d’aquests elements en poblacions pediàtriques afectades de diferents errors congènits del metabolisme. En el segon treball ens plantejàvem l’establiment de valors de referència per a seleni en LCR. La necessitat venia de la inexistència d’estudis sobre l’estat d’aquest element en poblacions pediàtriques i de la possible associació entre una alteració de l’estat de Seleni i algunes disfuncions neurològiques. Un cop establerts els valors de referència de Se en LCR, el tercer treball consistia en valorar l’estat de Se en pacients amb malalties neurològiques per intentar detectar alguna deficiència o excés de Se en els líquids d’aquests pacients. A part de valorar l’estat de Se, preteníem valorar també altres paràmetres bioquímiques com HVA, 5-MTHF, 5-HIAA, proteïnes, activitat de GPx i pterines, per tal de veure si les correlacions observades en l’anterior treball es mantenien. Finalment, l’últim treball es centrava en l’estudi d’un grup de pacients amb uns valors de Se en LCR permanentment elevats sense tenir-ne una explicació clara. Aquests pacients (que s’havien identificat en el tercer treball) estaven afectats de la síndrome de Kearns-Sayre (malaltia mitocondrial que es manifesta per deleció del DNA mitocondrial). En aquest nou treball ens plantejàvem l’estudi d’uns paràmetres bioquímics que ens permetessin detectar la disfunció del plexe coroïdal en pacients afectats d’aquesta síndrome. Així doncs i a títol de discussió, una de les nostres principals necessitats pel control regular dels pacients amb malalties metabòliques i tractament dietètic era la monitorització de diferents elements traça en diferents fluids biològics. Tradicionalment s’havia descrit deficiències d’alguns d’aquests elements en pacients que tenen com a base del seu tractament les dietes restrictives. De tots els elements, el Se semblava un candidat ideal, ja que prèviament s’havien descrit deficiències en algunes malalties, com la fenilcetonúria.La importància del Se radica en que és un element essencial per al correcte funcionament de les selenoproteïnes. Per tant, ens semblava d’interès monitoritzar les concentracions de Se tant en sang (com a marcador de dèficit nutricional) com en LCR (com a marcador potencial de mecanismes fisiopatològics en malalties d’àmbit neuropediàtric). Les fites més importants del nostre treball han estat tres: 1. L’estandardització del procediment en sang ha permès establir la tècnica de forma rutinària per al control de trastorns nutricionals al nostre centre. Des d’un punt de vista científic, la conclusió més important és que el dèficit de seleni és comú a les malalties metabòliques amb tractament dietètic i que per tant el seu estudi i suplementació són necessàries per a l’òptim control de les malalties. 2. Respecte a l’estudi del seleni a nivell central, les aportacions han estat més rellevants ja que era un camp poc estudiat. Hem establert per primera vegada valors normals de Se en LCR per a una població pediàtrica i confirmat que el cervell es un òrgan que regula mot bé l’homeòstasi d’aquest element traça, ja que els valors eren independents dels observats en sang. 3. Especialment rellevant creiem que és el perfil que ens va permetre valorar la funció del plexe coroïdal en la síndrome de KSS i el diagnòstic directe d’un cas. Aquest resultats no tan sols tenen un valor per a la pràctica diagnòstica, sinó que obren la porta a la investigació d’altres malalties en les que s’afecta el plexe coroïdal.
PhD STUDENT NAME Mireia Tondo Colomer TESIS TITLE Blood and cerebrospinal fluid selenium status in paediatric patients affected with neurological diseases. SUMMARY Our objective was to study blood and CSF Se status in patients with IEM with dietary treatment and other neurological disorders with different clinical aetiology. In this first study our objective was the establishment of reference values for some trace elements in whole blood. At that time, studies of several trace element status for a paediatric population with different inborn errors of metabolism were scarce. To achieve this aim, we used an Induced Couple Plasma Mass Spectrometer (ICP-MS), which allowed multiple analyses of different trace elements using a small sample volume. Leftover samples form patients who came to our hospital for minor surgery were used as reference population. In this second study our objective was the establishment of cerebrospinal fluid selenium reference values. At that time, no previous studies of Se central nervous system status for a paediatric population existed in the scientific literature. CSF Se concentrations had to be considered in order to find out any possible association between Se status and some neurological functions. Moreover, the implications of Se in the synthesis and function of more than 20 selenoproteins indicated that central nervous system Se status was important. After the establishment of CSF Se reference values for a paediatric population, the next step was to evaluate Se CSF concentrations in paediatric patients with different neurological disorders. Previous studies demonstrated the tight regulation of Se homeostasis in brain as well as the evidence of the role of Se in CNS disorder pathophysiology. In spite of growing evidence of the role of Se in CNS, no studies of Se CNS status in a large cohort of paediatric patients affected with different neurological disorders had been carried out. Finally, our last study derived from the one before which allowed us to identify a group of patients with clearly high CSF Se values. The main common feature was that all patients had a mitochondrial DNA deletion syndrome (Kearns Sayre Syndrome). This group of patients was not included in the previous work and was treated separately.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
21

Baldissarri, Mattia. "Studio di un impasto acido funzionale ad elevata biodisponibilita di selenio." Master's thesis, Alma Mater Studiorum - Università di Bologna, 2013. http://amslaurea.unibo.it/6185/.

Full text
Abstract:
Dal 2008, sono evidenti che i benefici del selenio nell'organismo dipendono dalla forma in cui è ingerito, stabilendo che quella organica è migliore dell'inorganica. L’introduzione di selenio raccomandato a livello internazionale è di 55-70 μg/giorno e la sua specie chimica efficace dal punto di vista biologico è la seleniometionina. Infatti, si può affermare che il selenio in forma inorganica possieda una bassa bioattività rispetto al selenio legato agli aminoacidi (Se-metionina e Se-cisteina) di maggiore bioattività. Nell’ambito dei prodotti lievitati da forno, uno dei fattori che desta maggior interesse è l’effetto esercitato dal processo tecnologico (che include fermentazione e cottura) sull’aumento della biodisponibilità dei composti antiossidanti e nutrizionali. In particolare, attraverso il processo fermentativo, è possibile aumentare sia l’azione degli enzimi digestivi sul substrato alimentare, che la stabilità del selenio inorganico e organico presente modificandone le caratteristiche chimiche e fisiche (es. organicazione). Nello specifico, i processi fermentativi che caratterizzano gli impasti acidi (basati sulle interazioni metaboliche tra batteri lattici e lieviti) sono stati riconosciuti efficaci per modificare la composizione delle micro e macromolecole responsabili del miglioramento non solo delle caratteristiche qualitative ma anche di quelle nutrizionali, come il selenio. Lo scopo della mia tesi era lo sviluppo di un prodotto funzionale a base di cereali arricchito con selenio bioattivo tramite un processo di natura biotecnologica di tipo fermentativo. L’aggiunta di selenio alla farina attraverso un impasto acido arricchito favorisce la sua organicazione da parte dei batteri lattici presenti che trasformano parte del selenio additivato (SeIV) in forme organiche come SeMet e MeSeCys e in parte in altri frammenti organici non rilevati dall’analisi. D’altra parte la quantità di selenio inorganico rilevato nei digeriti di piadina ottenuta con impasto acido è risultata essere drasticamente ridotta. Dalla mia sperimentazione ho ottenuto molteplici indicazioni che riguardano la possibilità di produrre un alimento fermentato a base di cereali ed a elevato contenuto di selenio bioattivo. Dal punto di vista applicativo questo sperimentazione costituisce una base sia per la comprensione del ruolo dei processi fermentativi nella generazione di alimenti o ingredienti funzionali ma anche per l’individuazione di nuovi microrganismi probiotici con potenziali attività antiossidante ricchi di selenio bioattivo.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
22

Quilodrán, Cortés Claudia Andrea. "Caracterización y Purificación de Dos Bioindicadores del Estado Funcional de Selenio." Tesis, Universidad de Chile, 2008. http://www.repositorio.uchile.cl/handle/2250/103099.

Full text
Abstract:
El selenio es un nutriente esencial para los seres vivos. Recientemente se ha demostrado que la selenometilselenocisteína, forma orgánica de selenio, presenta efectos quimiopreventivos en cáncer de colon, pulmón, próstata y mama. Dado esto, se hace necesaria la identificación de biomarcadores capaces de indicar el estado funcional de selenio. Mediante el uso de una aproximación proteómica en un modelo animal, se han determinado dos posibles bioindicadores. Ellos son las proteínas Transtiretina (TTR) y Apolipoproteína E (ApoE). Ambos presentaron un aumento en su expresión proporcional a la ingesta de selenometilselenocisteína. El presente trabajo de título pretende determinar las propiedades fisicoquímicas, peso molecular (PM), punto isoeléctrico (pI) e hidrofobicidad superficial promedio (HSP) de estos bioindicadores y estudiar un método de purificación preeliminar para la Transtiretina. Para la determinación del PM y pI, se desarrollaron técnicas de SDS-PAGE e IEF en el equipo PhastSystem, escogido por su elevada sensibilidad de detección. Dado que esto fue infructuoso, se obtuvieron las propiedades desde geles bidimensionales realizados por la Profesora Andrea Mahn. Así, se estimó que el PM para TTR es de 13 KDa y el de ApoE 20 KDa, mientras que el pI de TTR se encuentra entre 5,6 a 6,0 y el pI de ApoE entre 5,0 y 5,6. Para estimar la hidrofobicidad superficial promedio, obtenida como la contribución de todos los aminoácidos expuestos en la superficie de la proteína, se utilizaron las estructuras disponibles en bases de datos para TTR y se construyeron modelos para ApoE. Como resultado del modelamiento por homología utilizando el programa MODELLER se obtuvieron dos modelos ligeramente diferentes para la estructura tridimensional de ApoE. Ambos presentan más del 90% de los aminoácidos en las zonas permitidas del gráfico de Ramachandran, además otros parámetros evaluados también resultaron ser positivos. Así, se concluye que los modelos presentan buenas probabilidades de asemejarse a la estructura real de la proteína. Finalmente, se obtuvo que la hidrofobicidad superficial promedio para TTR es de 0,24 ± 0,01 y de 0,33 ± 0,02. Como proceso de purificación de TTR, se postularon dos etapas. La primera corresponde a un sistema de dos fases acuosas (ATPS) formados por PEG-1000 y Fosfato, cuyo largo de línea de equilibrio fuera de 45, y la segunda etapa corresponde a la aplicación de una muestra tomada de la fase inferior del ATPS a una resina de afinidad usando como ligado tiroxina. Como resultado, se obtuvo un ATPS capaz de remover proteínas de elevado peso molecular y parcialmente albúmina (migran preferentemente hacia la fase superior) desde muestras de suero de rata, de manera reproducible. Se postula que TTR migra preferentemente hacia la fase inferior, sin embargo sería necesario realizar a futuro ensayos Western Blot o espectrometría de masa para comprobarlo. Con respecto a la cromatografía de afinidad realizada, tampoco es posible asegurar concluyentemente que TTR queda adsorbida o no en la matriz, sin embargo los resultados presentan algunos indicios positivos, cuyo análisis en profundidad permitiría determinar si los resultados obtenidos fueron positivos o no.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
23

CARRILLO, NIETO OSCAR, and VARA IGNACIO ARTURO DOMINGUEZ. "EFECTOS DE UN BOLO DE CRISTAL SOLUBLE CON SELENIO EN VARIABLES HEMÁTICAS, ACTIVIDAD DE GLUTATIÓN PEROXIDASA, CONCENTRACIÓN SÉRICA DE SELENIO Y CALIDAD SEMINAL DE MORUECOS SUFFOLK Y HAMPSHIRE." Tesis de maestría, UNIVERSIDAD AUTÓNOMA DEL ESTADO DE MÉXICO, 2017. http://hdl.handle.net/20.500.11799/68548.

Full text
Abstract:
En México se han diagnosticado deficiencias de minerales traza en ovinos, pero no se han establecido estrategias para corregirlas y evaluar su respuesta. El objetivo del estudio fue evaluar, en moruecos (9 Hampshire PV 80.6 ± 7.6 kg y 9 Suffolk PV 86.3 ± 9.3 kg), el efecto de un bolo de cristal soluble con selenito de sodio, sobre el PV, circunferencia escrotal, condición corporal, variables hemáticas, actividad de glutatión peroxidasa, concentración de selenio y características del eyaculado. El diseño experimental fue completamente al azar con arreglo factorial 2x2x3 de tratamientos: 1) con y sin Se (bolo de cristal soluble), 2) razas (Hampshire y Suffolk) y, 3) meses de la época reproductiva (noviembre, diciembre y enero). Los datos se analizaron con el procedimiento MIXTO de SAS y la prueba de Tukey para comparar las medias (p ≤ 0.05). El estudio se realizó de julio del año 2005 a febrero de 2006. Las muestras de sangre se obtuvieron en las semanas uno (previo al tratamiento), dos y tres de julio de 2005, y después en la cuarta semana de cada mes (de agosto de 2005 a febrero de 2006). De noviembre de 2005 a enero de 2006, mediante vagina artificial, semanalmente se evaluó el eyaculado de los moruecos. Los moruecos pastaron, durante el día, praderas de Pennisetum clandestinum, con confinamiento nocturno. Diariamente (08:00 h) previo al pastoreo, recibieron un concentrado (1% PV). El Se aumentó (p ≤ 0.05) la actividad de GSH-Px, la movilidad y los espermatozoides vivos y normales. La calidad del eyaculado fue mayor (p ≤ 0.05) en volumen, densidad, concentración y viabilidad para la raza Suffolk. En conclusión, los bolos con Se aumentaron la actividad de GSH-Px, la movilidad y viabilidad del semen de moruecos Hampshire y Suffolk en la época reproductiva.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
24

Putarov, Thaila Cristina 1983. "Avaliação de fontes de selênio e seus efeitos no perfil metabólico e condição reprodutiva de cães /." Botucatu : [s.n.], 2010. http://hdl.handle.net/11449/95273.

Full text
Abstract:
Resumo: O objetivo do trabalho foi comparar a biodisponibilidade e os efeitos antioxidantes de fontes de selênio na forma orgânica e inorgânica em dietas para cães. Foram utilizados 24 cães machos da raça Beagle distribuídos em três tratamentos: controle (TC-0,11 ppm de Se), inorgânico (TI-0,30 ppm de Se na forma de selenito de sódio) e orgânico (TO-0,30 ppm de Se na forma de seleno levedura). O experimento seguiu um delineamento em blocos casualizados com medidas repetidas no tempo, os animais foram blocados por idade. Os animais foram mantidos por 10 dias em gaiolas metabólicas e submetidos à coleta total de fezes e urina, e mais 70 dias em baias para demais análises. Nas amostras de ração, fezes, urina e pêlos foram feitas análises de selênio. No sangue total foi determinada a atividade da GSH-Px e no 11º dia do experimento foi realizada a curva pós-prandial de absorção de selênio, até doze horas após a ingestão das dietas. O status oxidativo e a capacidade antioxidante foram avaliados no soro sanguíneo através da metodologia de TBARS (substâncias reativas ao ácido tiobarbitúrico) e a capacidade antioxidante total (TAC), respectivamente. Os dados foram submetidos à análise de variância e as médias comparadas pelo teste de Tukey (P≤0,05). Para as varáveis ingestão de Se, excreção de Se nas fezes e retenção de Se o os animais do TC apresentaram menores valores quando comparados aos animais do TI e TO (P≤0,05). Não houve diferença para a excreção urinária e biodisponibilidade. Houve efeito de período para a concentração de selênio no plasma sanguíneo ocorrendo aumento para todos os animais. As concentrações de Se no pêlo dos animais dos grupos TI e TO foram maiores que as do TC ao final do experimento (P≤0,05). A área abaixo da curva do Se plasmático dos animais TO foi maior do que as dos demais, mostrando uma maior absorção... (Resumo completo, clicar acesso eletrônico abaixo)
Abstract: The aim of this study was to compare the bioavailability of organic and inorganic selenium sources and their antioxidants functions in diets to dogs. Twentyfour male dogs were used and distributed in three treatments: control (TC-0,11 ppm of Se), inorganic (TI-0,30 ppm of sodium selenito) and organic (TO-0,30 ppm of Sel- Plex®). The experimental design was in a randomized blocks, the blocking factor was age. The experimental period was 80 days, the selenium balance trial was conducted at the first 10 days then the animals were transferred to kennels and the experiment lasted more 70 days. Feces, hair, urine, blood plasma and food were analyzed for selenium concentrations. The GSH-Px was determined in whole blood and at the 11th day a curve of selenium plasmatic absorption was conducted, the samples of blood plasma were obtained each 2 hours after feeding per 12 hours. The methodologies to access oxidative stress and antioxidant capacity were TBARS and total antioxidant capacity, respectively. The results were performed by analysis of variance and the means were compared by Tukey test (P≤0.05). For Se intake, fecal excretion of Se and Se retention, dogs from TC group showed lower values then TI and TO animals. There were no difference for urinary excretion of Se and Se bioavailability. For Se concentration in blood plasma the animals showed a higher value within 80 days even for animals from TC group. The concentration of selenium in hair increased within 80 days for animals from the TI and TO group. TO group had the major area under the curve differing statistically from the others groups showing a better absorption. The supplemented groups had the better values for GSH-Px activity. However, there were no significant differences among treatments for TBARS. For TAC there were no differences among the treatments, but during the experimental time the TAC values increased... (Complete abstract click electronic access below)
Orientador: José Roberto Sartori
Coorientador: Aulus Cavalieri Carciofi
Coorientador: Ricardo Souza Vasconcellos
Banca: Maria Denise Lopes
Banca: Fernando Rutz
Mestre
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
25

Fonseca, Leandro Abreu da. "Avaliação hematológica, bioquimica e hormonal em equinos submetidos à atividade de policiamento sob influência da suplementação de vitamina E, selênio e cromo /." Botucatu : [s.n.], 2008. http://hdl.handle.net/11449/89297.

Full text
Abstract:
Resumo: Animais de policiamento possuem alterações no ritmo de cortisol condizente com uma situação de estresse crônico, portanto, avaliou-se a influência da atividade de policiamento urbano antes e após a suplementação com vitamina E, selênio e cromo sobre parâmetros hematológicos, bioquímicos e hormonais. O experimento foi realizado no Regimento de Polícia Montada da Polícia Militar, localizado no Município de Serra-ES. Foram utilizados 22 eqüinos adultos, todos mestiços da raça Crioula, machos, com idades entre dez e vinte anos. Todos os animais foram mantidos em semelhantes condições de estabulação, alimentação e manejo higiênico-sanitário. Cada animal recebia uma dose diária de 2,8mg/400kg de peso vivo de selênio e 2.000 UI/400kg de peso vivo de vitamina E, ou 11mg/400kg de peso vivo de cromo, via oral, seguindo normas da National Research Council (NRC), 2007, durante 30 dias. Foram analisadas as atividades séricas das enzimas marcadoras de lesão muscular (CK, AST e LDH), de cortisol e insulina, glicose e lactato plasmáticos, além dos parâmetros hematológicos dos animais em repouso e após o exercício. Concluiu-se que os cavalos submetidos à atividade de policiamento sofrem os efeitos do exercício físico, refletidos pelo aumento na atividade sérica da CK e AST, na concentração plasmática de lactato e glicose e na diminuição dos valores de insulina. Concluiu-se ainda que a suplementação com vitamina E e selênio contribuiu para a diminuição do valores médios de CK, cortisol e lactato e que a suplementação com cromo contribuiu para a diminuição do valores médios de lactato e insulina. A suplementação contribuiu ainda para uma melhor adaptação dos animais a atividade física do policiamento urbano e os fatores externos que levam o animal a situação de estresse crônico.
Abstract: Policing animals have changes in rate of cortisol compatible with situation of chronic stress. The influence of activity policing urban before and after the vitamin E, selenium and chrome supplementation on hematological, biochemical and hormonal parameters were evaluated. The experiment was carried out in Regimento de Polícia Montada da Polícia Militar, located in Serra- ES. Were used, 22 equines, adults, cross Crioula, male, between 10 and 20 years old. All animals were kept in similar conditions of stable, food and healthhygienic management. Each animal received 2,8mg/400kg live weight of selenium and 2000UI/400kg live weight of vitamin E, or 11mg/400kg of chromium live weight, oral, following the rules of National Research Council (NRC), 2007, during 30 days. Were analyzed the serum activities of injury muscle markers (CK, AST and LDH), cortisol and insulin, plasma glucose and lactate and hematological parameters of animals at rest and after the exercise. It was concluded that the horses submitted to the activity of policing suffer the effects of physical exercise, reflected by the increase in activity of serum CK and AST, and plasma lactate and glucose and decrease of insulin. It was concluded that the supplementation with selenium and vitamin E contributed to the decrease serum cortisol, plasma lactate and CK serum activities and supplementation with chromium contributed to the decrease the values of plasma lactate and insulin. In addition supplementation contributed to better adaptation of the animals to physical activity policing urban and external factors that take the animal the situation of chronic stress.
Orientador: Roberto Calderon Gonçalves
Coorientador: Graziela Barione
Banca: Paulo Ricardo de Oliveira Paes
Banca: Simone Biagio Chiacchio
Mestre
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
26

Machado, Miriana da Silva. "Avaliação dos mecanismos de ação dos novos agentes Zalypsis, Tryptamicidin e 3´3-ditrifluormetildifenil disseleneto." reponame:Biblioteca Digital de Teses e Dissertações da UFRGS, 2011. http://hdl.handle.net/10183/33235.

Full text
Abstract:
Os novos agentes alquilantes Zalypsis e o Tryptamicidin são moléculas estruturalmente relacionadas à trabectedina e possuem a habilidade de ligarem-se à volta menor do DNA. Por apresentarem potente atividade antitumoral em modelos in vitro e in vivo, estes agentes estão atualmente sendo avaliados em ensaios clínicos I e II para o tratamento de diferentes tipos de tumores sólidos e hematológicos. Por outro lado, o 3’3-ditrifluometildifenil disseneleto (DFDD) é um composto orgânico de selênio que demonstra interessantes atividades antioxidantes em modelos biológicos in vitro e in vivo e está em fase inicial de desenvolvimento. No presente trabalho, buscou-se avaliar os mecanismos de ação dos três novos agentes principalmente em relação à maquinaria macromolecular. Dentre os principais resultados encontrados, destaca-se a potente atividade citotóxica do Zalypsis e Tryptamicidin em diferentes linhagens tumorais e a capacidade de indução de quebras duplas no DNA (DSB) de maneira dependente de replicação por esses agentes. Além disso, a utilização de linhagens celulares deficientes em genes que codificam proteínas envolvidas nos sistemas de reparação por recombinação homóloga (HRR) e não-homóloga (NHEJ), permitiu a identificação do sistema HRR como a principal via implicada na reparação das lesões induzidas pelo Zalypsis e Tryptamicidin. Por outro lado, embora o NER não seja capaz de reparar as lesões induzidas pelo Tryptamicidin, este agente mostrou interferir na maquinaria do NER, impedindo a reparação de lesões induzidas pelo UV, como verificado pelo teste UDS. Considerando que linhagens tumorais resistentes a agentes platinados possuem uma alta atividade das enzimas do NER, buscou-se investigar a ação do Tryptamicidin nestas células. Como esperado, o Tryptamicidin, assim como a trabectedina, demonstrou potente atividade citotóxica nestas linhagens e ainda mostrou efeito sinérgico quando associado à cisplatina em linhagens resistentes a este agente platinado. Adicionalmente, usando linhagens celulares tumorais e extratos de ovos de Xenopus laevis, foi verificado que o Zalypsis, mesmo em baixas concentrações e curtos períodos de tratamento, também é capaz de bloquear a replicação sem causar, no entanto, parada no ciclo celular e ativação das vias clássicas de sinalização de danos no DNA (DNA damage response). Adicionalmente, foi observado pela primeira vez que o DFDD foi capaz de proteger o DNA contra os efeitos genotóxicos e mutagênicos do peróxido de hidrogênio (H2O2) em diferentes modelos biológicos. Estes resultados reforçam as atividades antioxidantes deste composto de selênio que parecem estar relacionadas à ação direta do DFDD na molécula do H2O2. Os dados apresentados nesta tese elucidaram aspectos importantes dos mecanismos de ação dos novos agentes Zalypsis, Tryptamicidin e DFDD, ressaltando a importância dessas moléculas que, como agentes únicos ou em associação, poderão contribuir para a melhoria da terapia antitumoral.
Zalypsis and Tryptamicidin are new covalent minor groove binders structurally related to trabectedin. Both compounds have shown potent antitumoral activities in vitro and in vivo tumor models and are currently under clinical phase I and II in patients with different haematological and solid tumors. 3’3- ditrifluoromethyldyphenil diselenide (DFDD) is an organic selenium compound that demonstrated interesting antioxidant activities both in vitro and in vivo and is under early phase of development. The aim of this work was evaluate the mechanism of action of these new products focusing on the macromolecular machinery. Interestingly, Zalypsis and Tryptamicidin display strong cytotoxic activities in different tumor cell lines and these drugs are able to induce replication-dependent double strand breaks (DSB). Using homologous recombination repair (HRR) and nonhomologous end-joining repair (NHEJ) deficient and proficient cell lines, it was found that the HRR is the principal pathway implicated in the repair of the DNA lesions induced by Zalypsis and Tryptamicidin. Our results also demonstrate that although Tryptamicidin is not repaired by NER, this compound is able to interfere with the NER machinery thereby attenuating the repair of specific NER substrates, as verified by UDS test. Importantly, Tryptamicidin and trabectedin show unchanged or even enhanced activity towards all four cisplatin- and oxaliplatin-resistant cell lines and combinations of these drugs and cisplatin were mostly synergistic toward both parental and cisplatin-resistant ovarian carcinoma cells. We also demonstrate for the first time that Zalypsis, even in low doses and short treatment periods, was able to block the replication in tumor cell lines and Xenopus laevis egg extracts. Interestingly, this blockage did not trigger cell cycle arrest or DNA damage response and, as a result, leads to early cell death. On the other hand, DFDD is able to protect the DNA against the genotoxicity and mutagenicity induced by hydrogen peroxide in bacteria, yeast and cultured mammalian cells. Using in vitro tests, we also illustrated that DFDD directly acts on H2O2 molecule mimicking catalase-like activity. Indeed, these results reinforce the antioxidant property of DFDD that probably play a fundamental role in the DNA protection showed by this selenium compound. Taken together, our findings elucidate important aspects of the mechanism of action of the new agents Zalypsis, Tryptamicidin and DFDD, highlighting the promising activities of these drugs which, employed as single or in association, might contribute for the antitumoral therapy.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
27

Frizon, Tiago Elias Allievi. "Selenetos e disselenetos contendo N-heterociclos ou colesterol." Florianópolis, 2012. http://repositorio.ufsc.br/xmlui/handle/123456789/99353.

Full text
Abstract:
Tese (doutorado) - Universidade Federal de Santa Catarina, Centro de Ciências Físicas e Matemáticas. Programa de Pós-Graduação em Química
Made available in DSpace on 2013-03-04T19:32:51Z (GMT). No. of bitstreams: 1 305546.pdf: 6940389 bytes, checksum: 7c6ef07f5c3d9da73d89226497a011ba (MD5)
A síntese e caracterização de novos materiais funcionais baseados em moléculas orgânicas contendo átomos de selênio em sua estrutura são descritas. Essas moléculas foram desenvolvidas de maneira a exibir propriedades líquido-cristalinas. Suas propriedades térmicas, avaliadas por DSC, TGA e por MOLP, e suas propriedades ópticas, investigadas através de seus espectros de absorção e emissão, são descritas. A presente tese apresenta duas séries de compostos: 1) Seleno-Oxadiazóis: Esta série é composta por selenetos e disselenetos líquido cristalinos, contendo N-heterociclos, que mostram ser novos materiais moleculares luminescentes, com arquitetura molecular não-convencional. Foi desenvolvida uma nova condição reacional para o acoplamento de ânions selenolatos com haletos de arila contendo o heterociclo 1,2,4-oxadiazol ou o heterociclo 1,3,4-oxadiazol, utilizando CuO nanoparticulado como catalisador. Esses compostos exibiram forte fluorescência azul e fases líquido-cristalinas esméticas, típicas de CLs calamíticos; 2) Seleno-Colesterol: Preparou-se uma série de compostos simétricos e não-simétricos derivados do esteróide colesterol, com átomos de selênio em sua estrutura. Por último, os seleno-colesterois foram obtidos através da reação de esterificação entre o colesterol e diferentes ácidos carboxílicos contendo as funções selenetos ou disselenetos, utilizando o sistema DCC/DMAP para ativar o grupo carboxila. Esses compostos apresentaram comportamento líquido cristalino, predominando as fases esméticas.
Synthesis and characterization of new functional materials based on organic molecules containing selenium in its structure are described. These molecules were designed in order to show liquidcrystalline properties. Their thermal properties were evaluated by DSC, TGA and POM, and their optical properties have been investigated through their absorption and emission spectra. This thesis present two series of compounds: 1) Seleno-Oxadiazoles: this series comprises liquid crystalline selenides and diselenides, containing N-heterocycles, which appeared to be new molecular luminescent materials with unconventional molecular composition. We developed new reaction conditions for the coupling of selenolate anions with aryl halides containing the heterocycle 1,2,4-oxadiazol or 1,3,4-oxadiazol, using CuO nanoparticulate as catalyst. These compounds exhibited strong blue fluorescence and smectic liquidcrystalline phases, typical of calamitic LCs; 2) Seleno-Cholesterol: a new series of symmetrical and non-symmetrical compounds derivative of the steroid cholesterol was prepared, containing selenium atoms in then structures. The compounds were obtained through esterification reaction between cholesterol and different carboxylic acids containing selenides and disselenides functions, using DCC/DMAP to activate the carboxyl group. These compounds showed a liquid crystalline behavior, predominantly smectic phases.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
28

Spinelli, Viviane Aparecida. "Preparação do sal de amônio quaternário de quitosana reticulado, caracterização e estudos cinéticos de equilíbrio dos oxiânions de cromo (VI), molibdênio (VI) e silênio (VI)." Florianópolis, SC, 2005. http://repositorio.ufsc.br/handle/123456789/101840.

Full text
Abstract:
Tese (Doutorado) - Universidade Federal de Santa Catarina, Centro de Ciências Fisicas e Matematicas. Programa de Pós-graduação em Química
Made available in DSpace on 2013-07-15T23:20:56Z (GMT). No. of bitstreams: 1 221997.pdf: 1544340 bytes, checksum: 525031ff9aa87acefc7820f23db455be (MD5)
O presente trabalho teve como objetivo modificar quimicamente a superfície do polímero quitosana (QTS) com cloreto de trimetil glicidil amônio para obter um sal de amônio quaternário de quitosana (SAQQ), e realizar estudos de equilíbrio de adsorção dos íons metálicos Cr (VI), Mo (VI) e Se (VI). A modificação química foi caracterizada por IV, RMN de 13C e 1H, DSC, TGA e a determinação dos grupos quaternários presentes na matriz polimérica por titulação condutimétrica com solução padrão de AgNO3. As análises dos espectros na região infravermelho, RMN de 13C e 1H, DSC e TGA permitiram identificar o sal de amônio quaternário de quitosana sintetizado. A quantidade determinada dos grupos quaternários foi de 2,90 mmol de grupos quaternários por grama de polímero. Após a caracterização, o SAQQ foi reticulado com glutaraldeído para torná-lo insolúvel em água e realizar os estudos de adsorção dos íons metálicos. Nesta fase, foi realizada uma nova titulação condutimétrica para determinar a quantidade dos grupos quaternários, obtendo-se um valor de 2,09 mmol de grupos quaternários por grama de polímero. Avaliou-se o efeito do pH na adsorção dos íons metálicos considerando a melhor faixa de pH para a adsorção de cada metal. A análise dos dados experimentais mostrou que a faixa ótima de adsorção dos íons Cr (VI) e Se (VI) ocorreu no mesmo intervalo de pH, isto é, em pH menor que 6,0. Para o Mo (VI), os experimentos não foram conduzidos em pH menor que 6,0 e assim, evitou-se a precipitação de MoO3. A capacidade de adsorção permaneceu quase constante em pH entre 6,0 e 11,5 e diminuiu significativamente em pH 12,0. Os estudos cinéticos de adsorção dos metais, pelo novo material adsorvente, revelaram que o equilíbrio de adsorção foi alcançado após de 200 minutos, tanto para o Mo (VI) como para o Se (VI) e após 300 minutos para o Cr (VI). O modelo cinético de pseudo segunda-ordem forneceu os melhores ajustes dos dados experimentais, e os valores das constantes de velocidade determinados para Cr (VI), Mo (VI) e Se (VI) foram: 1,0 x 10-3; 3,0 x 10-2 e 4,1 x 10-3 g (mg min)-1, respectivamente. A velocidade inicial de adsorção dos íons metálicos também foi calculada e os valores para o Cr (VI), Mo (VI) e Se (VI) foram: 0,446; 8,929 e 0,797 mg (g min)-1, respectivamente. Experimentos em batelada foram usados para interpretar o equilíbrio de adsorção e os dados foram analisados segundo os modelos de isoterma de Langmuir e Freundlich. A isoterma de Langmuir forneceu o melhor ajuste dos dados experimentais de adsorção. A capacidade máxima de saturação da superfície do adsorvente (qmax.) obtida para cada metal foi de: 1,30 mmol g-1 (68,3 mg g-1) de Cr (VI); 0,66 mmol g-1 (63,4 mg g-1) de Mo (VI) e 1,10 mmol g-1 (90,0 mg g-1) de Se (VI). Pôde-se também observar pelos valores obtidos que a capacidade máxima de adsorção dos íons metálicos foi: Cr (VI) > Se (VI) > Mo (VI). Os valores de fração de superfície ocupada, ?, foram de 0,63; 0,32 e 0,53 para o Cr (VI), Mo (VI) e Se (VI), respectivamente. Deste modo a ordem decrescente de ? ficou: ?Cr > ?Se> ?Mo. Foram realizados estudos de dessorção dos íons metálicos com vários eluentes e para o Cr (VI) o melhor eluente foi representado pela solução de NaOH/NaCl 1 mol L-1 com 99,8 % de dessorção; enquanto para o Mo (VI) foi a solução de HCl 3 mol L-1 com 91,7 % de dessorção. Para o Se (VI) o melhor eluente foi a solução de KCl 3 mol L-1 com 94,5 % de dessorção. Análise do material sólido foi realizada contendo os metais adsorvidos por energia dispersiva de raios-X (EDX). O espectro de EDX mostrou, a partir das porcentagens atômicas, que a ordem de seletividade foi: Cr (VI) > Mo (VI) > Se (VI). O mecanismo de adsorção foi confirmado pelos espectros de EDX do Cr (VI) adsorvido. Evidenciou-se um mecanismo de troca iônica entre os contra íons cloreto do trocador iônico com os íons CrO42-. Na etapa final deste trabalho, foi empregado um efluente industrial de galvanoplastia para analisar a porcentagem de adsorção pelo SAQQR. Foi observado pelos resultados experimentais que aproximadamente 0,5 g SAQQR foram suficientes para remover 90 % de Cr (VI) de um litro do efluente.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
29

CAMPOS, MONICA S. de. "Estudo da correlacao mercurio-selenio em amostras de cabelos de indios Wari." reponame:Repositório Institucional do IPEN, 2001. http://repositorio.ipen.br:8080/xmlui/handle/123456789/10946.

Full text
Abstract:
Made available in DSpace on 2014-10-09T12:45:56Z (GMT). No. of bitstreams: 0
Made available in DSpace on 2014-10-09T14:04:42Z (GMT). No. of bitstreams: 1 07539.pdf: 5143917 bytes, checksum: 6a88cd56ee216361faf630a8563ee875 (MD5)
Dissertacao (Mestrado)
IPEN/D
Instituto de Pesquisas Energeticas e Nucleares - IPEN/CNEN-SP
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
30

Floor, Geerke Henriette. "Selenium cycling in volcanic environments: the role of soils as reactive interfaces." Doctoral thesis, Universitat de Girona, 2011. http://hdl.handle.net/10803/31831.

Full text
Abstract:
Selenium (Se) is an element with important health implications that is emitted in significant amounts from volcanoes. Attracted by the fertility of volcanic soils, around 10% of the world population lives within 100 km of an active volcano. Nevertheless, the behaviour of Se in volcanic environments is poorly understood. Therefore, the main aim of this thesis is to investigate the role of soils in the Se cycling in volcanic environments. Prior to the geochemical studies, precise and accurate methods for the determination of Se contents, speciation and isotopic signatures were developed. Afterwards, a combination of field studies and lab controlled experiments were performed with soils from two contrasting European volcanic settings: Mount Etna in Sicily (Italy) and Mount Teide in Tenerife (Spain). The results showed a strong link between Se behaviour and soil development, indicating that Se mobility in volcanic soils is controlled by sorption processes and soil mineralogy.
El selenio (Se) tiene afectas sobre la salud y es emitido por los volcanes. Atraída por la fertilidad de los suelos volcánicos, un 10% de la población mundial vive <100 km de volcanes activos. Sin embargo, el comportamiento geoquímico del Se en ambientes volcánicos es aún poco conocido. El objetivo de esta tesis es contribuir a la comprensión del papel del suelos en el ciclo del Se en medios volcánicos. En una primera etapa se desarrollaron métodos analíticos para determinar el contenido, la especiacíon y las relaciónes isotópicas del Se. Los estudios geoquímicos se realizaron con suelos de dos lugares con características muy distintas: el Monte Etna (Italia) y el volcán Teide (Tenerife). Los estudios de terreno y de laboratorio revelaron una gran interrelación entre el comportamiento del Se y el desarrollo de suelos, y que la movilidad de Se está controlado por los procesos de adsorción y la mineralogía en suelos volcánicos.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
31

Silva, Vinícius Martins. "Characterization of genotype variation and agronomic biofortification of cowpea with selenium : impacts on phytic acid and nutritional quality of grains /." Ilha Solteira, 2019. http://hdl.handle.net/11449/180710.

Full text
Abstract:
Orientador: André Rodrigues dos Reis
Resumo: O selênio (Se) é um nutriente para humanos e animais e um elemento benéfico para as plantas, sua baixa concentração nos solos do Brasil pode gerar deficiência nos animais e humanos. O fitato é a principal forma de reserva de fósforo (P) encontrado nas sementes de plantas, sendo considerado um “anti-nutriente” por formar complexos não digeríveis com nutrientes como Fe, Ca e Zn. Desta forma, existe a necessidade de se buscar alternativas para aumentar os teores de Se e reduzir o teor de fitato nas partes comestíveis de cultivares modernos. O objetivo do trabalho foi avaliar doses e fonte ótimas de Se a serem aplicadas em condições brasileiras, bem como a influência do Se na produção e qualidade nutricional em 29 genótipos de feijão-caupi. Para isso, foram desenvolvidos dois experimentos a seguir: Experimento 1: Foi avaliada a eficiência da biofortificação agronômica utilizando 2 fontes de Se (selenato e selenito) e 7 doses de Se (0; 2,5; 5,0; 10,0; 20,0; 40,0 e 60 g ha-1) aplicados via solo, foi realizada analise de fitatos nos grãos. Experimento 2: Foi realizado um experimento para caracterizar a absorção e acúmulo de Se, teor de fitatos, açucares, proteínas de reversa e amino ácidos nos grãos de diferentes genótipos de feijão-caupi, nesse experimento, 29 genótipos foram avaliados na presença e ausência de Se (0 e 25 kg ha-1), cultivados até o final do ciclo para a obtenção dos grãos. No experimento 1, observou-se que a aplicação de selenato proporciona maiores concentrações d... (Resumo completo, clicar acesso eletrônico abaixo)
Mestre
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
32

Ferreira, Anna Laura Bechara Jacob. "Interação toxicogenética de polimorfismos da metaloproteinase-9 (MMP-9) da matriz extracelular e exposição ao mercúrio = efeitos sobre a atividade plasmática da MMP-9." [s.n.], 2010. http://repositorio.unicamp.br/jspui/handle/REPOSIP/310027.

Full text
Abstract:
Orientador: José Eduardo Tanus dos Santos
Tese (doutorado) - Universidade Estadual de Campinas. Faculdade de Ciências Médicas
Made available in DSpace on 2018-08-16T09:07:18Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Ferreira_AnnaLauraBecharaJacob_D.pdf: 12479529 bytes, checksum: a0414f163dce135319bdfb549308977a (MD5) Previous issue date: 2010
Resumo: A exposição ao mercúrio (Hg) causa efeitos deletérios à saúde, incluindo doenças cardiovasculares. Embora os mecanismos não estejam precisamente definidos, metaloproteinases (MMPs) -2 e -9 podem estar envolvidas. Expressão e atividades aumentadas destas MMPs são demonstradas em diversas condições patológicas, e estudos demonstraram que os níveis circulantes de MMPs poderiam ser usados como marcadores de risco cardiovascular. O gene que codifica a MMP-9 apresenta polimorfismos que afetam a expressão e o nível de atividade desta enzima, sendo que dois deles, presentes na região promotora [C- 1562T e (CA)n], são funcionalmente importantes, tendo sido associados a diversas doenças. Investigamos se existe associação entre os níveis circulantes de MMP-2, MMP-9 e seus inibidores endógenos (TIMPs) -2 e -1 com os níveis circulantes de Hg, em indivíduos expostos ao metal por consumo de peixes, na Amazônia Brasileira. Em seguida, examinamos se os polimorfismos da MMP-9 afetam os níveis circulantes de MMP-9, nestes indivíduos. Para isso, analisamos as concentrações de Hg no sangue e plasma desses indivíduos por espectrometria de massas com plasma indutivamente acoplado (ICP-MS). As concentrações de MMPs e TIMPs foram medidas nas amostras de plasma por zimografia e ELISA, respectivamente. Espécies reativas ao ácido tiobarbitúrico (TBARS) foram medidas no plasma, para dosar estresse oxidativo. Os níveis de selênio (Se) foram determinados por ICP-MS, por este ser um antioxidante. O DNA genômico foi extraído das amostras de sangue e os genótipos dos polimorfismos C- 1562T e (CA)n foram determinados. A relação entre os bioindicadores de Hg e os níveis de MMPs, assim como a relação entre os genótipos da MMP-9 e os níveis de MMP-9 foram examinados usando modelos de regressão múltipla. Não foi encontrada relação entre Hg no sangue ou plasma e MMPs. Contudo, Hg no plasma foi negativamente associado com os níveis de TIMPs, resultando em aumento nas razões MMP-9/TIMP-1 e MMP-2/TIMP-2, o que indica uma associação positiva entre Hg no plasma e o grau de atividade de MMP-9 e MMP-2. Os polimorfismos da MMP-9 não se relacionaram aos níveis de MMP-9 quando todos os indivíduos foram analisados juntos. No entanto, quando dividimos a população estudada em terços, com base nas concentrações plasmáticas de Hg, o polimorfismo (CA)n afetou o grau de atividade da MMP-9 no grupo com níveis mais baixos de Hg no plasma. Os níveis de MMP-9 foram mais altos em pessoas com genótipos que incluíam o alelo com mais de 21 repetições CA (alelos H), e menos naqueles cujo genótipo incluía alelos com menos de 21 repetições CA (alelos L). Nos grupos com níveis intermediários ou altos de Hg no plasma, este polimorfismo não teve efeito. Nenhuma associação foi encontrada entre o polimorfismo C- 1562T e os níveis de MMP-9, nos três grupos. Esses achados mostram o efeito do Hg sobre o grau de atividade de MMPs,e que o efeito do Hg sobre a MMP-9 é modulado pelo polimorfismo (CA)n da MMP- 9. O aumento do grau de atividade poderia aumentar o risco de desenvolvimento de doenças cardiovasculares em pessoas expostas ao Hg, principalmente nas que apresentam o genótipo HH.
Abstract: Mercury (Hg) exposure causes health problems, including cardiovascular diseases. Although the mechanisms are not precisely defined, metalloproteinases (MMP) -2 and -9 may be involved. Increased expression and activities of these MMPs are demonstrated in several pathological conditions, and recent studies have demonstrated that circulating levels of MMPs could be used as a blood-borne biomarker for cardiovascular risk, even in healthy individuals. The gene encoding MMP-9 presents genetic polymorphisms which affects the expression and activity level of this enzyme, two of them, present in the promoter region [C- 1562T and (CA)n] are functionally relevant, having been involved in several diseases. We investigated if the association between circulating levels of MMP-2, MMP- 9 and their endogenous inhibitors (TIMPs) -2 and -1 with circulating levels of Hg in individuals exposed to metal through consumption of fish in the Brazilian Amazon. Then, we examined whether these MMP-9 polymorphisms affect circulating MMP-9 net levels in persons exposed to mercury. For this purpose, we analyzed the concentrations of blood and plasma Hg by inductively coupled plasma-mass spectrometry (ICP-MS). MMPs and TIMPs concentrations were measured in plasma samples by zymography and ELISA, respectively. Thiobarbituric acid-reactive species (TBARS) were measured in plasma to assess oxidative stress. Selenium (Se) levels were determined by ICPMS, because it is an antioxidant. Genomic DNA was extracted from whole blood, and genotypes for the C- 1562T and the microsatellite (CA)n polymorphisms were determined. The relationships between biomarkers of Hg and MMPs levels, as well as the relationship between MMP-9 genotypes and MMP-9 levels, were examined using multivariate regression models. No relationship was found between Hg in blood or plasma and MMPs. However, plasma Hg levels were negatively associated with TIMPs levels, and thereby with increasing MMP-9/ TIMP-1 and MMP-2/TIMP-2 ratios, thus indicating a positive association between plasma Hg and circulating net MMP-9 and MMP-2 activities. The polymorphisms of MMP-9 were not related to MMP-9 net levels when all subjects were analyzed together. However, when we divided the population into tertiles of plasma Hg concentrations, the polymorphism (CA)n affected MMP-9 concentrations and MMP-9/TIMP-1 ratios in people with lower levels of Hg. MMP-9 levels were higher in persons with genotypes including alleles with more than 21 CA repeats (H alleles) and lower in those whose genotype including alleles with less than 21 CA repeats (L alleles). Conversely, this polymorphism had no effects in persons with intermediate or high plasma Hg level. No association was found between the C-1562T polymorphism and MMP-9 levels in the three groups. These findings show the effect of Hg on MMP-9 net, and that this effect is modulated by the (CA)n polymorphism of MMP-9. The increase in MMPs levels could increase the risk of developing cardiovascular diseases in persons exposed to Hg, especially those with HH genotype.
Doutorado
Doutor em Farmacologia
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
33

Watanabe, Lígia Moriguchi [UNESP]. "Influência da infecção pelo HIV e do uso da terapia antirretroviral nas concentrações de selênio, selenometionina e proteção antioxidante." Universidade Estadual Paulista (UNESP), 2015. http://hdl.handle.net/11449/139400.

Full text
Abstract:
Made available in DSpace on 2016-06-07T17:12:26Z (GMT). No. of bitstreams: 0 Previous issue date: 2015-11-13. Added 1 bitstream(s) on 2016-06-07T17:17:09Z : No. of bitstreams: 1 000865794.pdf: 288082 bytes, checksum: 4caa937ffe33b2b4487a6a35ea700ffd (MD5)
Fundação de Amparo à Pesquisa do Estado de São Paulo (FAPESP)
Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior (CAPES)
As deficiências nos compostos antioxidantes podem acelerar a progressão da doença por HIV influenciando no aumento do estresse oxidativo, que tem sido relacionado tanto com o uso da terapia antirretroviral (TARV) quanto com a própria infecção pelo HIV. O selênio tem um papel importante na infecção pelo HIV, sobretudo devido ao seu envolvimento na regulação do estresse oxidativo. Seus efeitos são dependentes da sua forma química e concentração, destacando-se a importância da especiação química. O presente estudo buscou avaliar se a infecção pelo HIV e o tempo de uso da TARV estão associados com maior dano oxidativo, baixas concentrações de selênio e seus metabólitos e uma menor proteção antioxidante da glutationa e da glutationa peroxidase. Trata-se de um estudo transversal, constituído por 120 indivíduos de ambos os sexos agrupados em: Grupo Controle (GC), HIV negativo, n=40; Grupo 1 (G1) HIV positivos em uso de TARV há mais de 5 anos, n=40; e Grupo 2 (G2), HIV positivos em uso de TARV há menos de 5 anos, n=40. Foram avaliados o selênio plasmático, selênio eritrocitário e a selenometionina. Os parâmetros antioxidantes foram a concentração da glutationa e a atividade da glutationa peroxidase. O estresse oxidativo foi medido por meio do malondialdeído. Avaliou-se ainda a ingestão alimentar e antropometria. A análise atual indicou que os indivíduos do presente estudo possuem a ingestão de selênio adequada e que a ausência de deficiência de selênio plasmático está associada ao uso da TARV. Foi observado que a infecção pelo HIV e o uso da TARV influenciam no estresse oxidativo, que por sua vez promove um aumento na expressão das defesas antioxidantes, medidas pela glutationa e glutationa peroxidase. Em relação a selenometionina, é possível que o aumento na sua concentração esteja relacionado à forma química...
The antioxidant components deficiencies may hasten the progression of HIV disease increasing the oxidative stress, which has been associated with both use of antiretroviral therapy (ART) and HIV infection. Selenium has an important role in HIV infection mainly due to its involvement in oxidative stress regulation. Its beneficial effects are dependent on their chemical form and concentration, highlighting the importance of selenium speciation. The present study aimed to evaluate whether HIV infection and ART time of use are associated with increased oxidative damage, low concentrations of selenium and its metabolites, and reduced antioxidant protection of glutathione and glutathione peroxidase. This is a cross-sectional study consisted of 120 individuals that were classified as: Control Group (GC), HIV negatives, n=40; Group 1 (G1), HIV positives under ART for more than 5 years, n=40; and Group 2 (G2), HIV positives under ART for less than 5 years, n=40. Plasma selenium, erythrocyte selenium and selemethionine were evaluated. The antioxidant parameters were glutathione concentration and glutathione peroxidase activity. Oxidative stress was measured by malondialdehyde. In addition, we evaluated the dietary intake and anthropometry. The current analysis indicated that the subjects in this study had adequate selenium ingestion and the absence of plasma selenium deficiency was associated with the use of ART. We observed that HIV infection and use of ART influence oxidative stress, which in turn promotes an increase of the expression of antioxidant defenses, measured by glutathione and glutathione peroxidase. About selenomethionine, it is possible that its concentration increase is related to the chemical form of the ingested selenium and that the use of ART contributes to its decrease. However, further studies are necessary to understand the influence of ...
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
34

Watanabe, Lígia Moriguchi. "Influência da infecção pelo HIV e do uso da terapia antirretroviral nas concentrações de selênio, selenometionina e proteção antioxidante /." Araraquara, 2015. http://hdl.handle.net/11449/139400.

Full text
Abstract:
Orientador: Anderson Marliere Navarro
Banca: Fernando Barbosa Junior
Banca: Thaís Borges César
Resumo: As deficiências nos compostos antioxidantes podem acelerar a progressão da doença por HIV influenciando no aumento do estresse oxidativo, que tem sido relacionado tanto com o uso da terapia antirretroviral (TARV) quanto com a própria infecção pelo HIV. O selênio tem um papel importante na infecção pelo HIV, sobretudo devido ao seu envolvimento na regulação do estresse oxidativo. Seus efeitos são dependentes da sua forma química e concentração, destacando-se a importância da especiação química. O presente estudo buscou avaliar se a infecção pelo HIV e o tempo de uso da TARV estão associados com maior dano oxidativo, baixas concentrações de selênio e seus metabólitos e uma menor proteção antioxidante da glutationa e da glutationa peroxidase. Trata-se de um estudo transversal, constituído por 120 indivíduos de ambos os sexos agrupados em: Grupo Controle (GC), HIV negativo, n=40; Grupo 1 (G1) HIV positivos em uso de TARV há mais de 5 anos, n=40; e Grupo 2 (G2), HIV positivos em uso de TARV há menos de 5 anos, n=40. Foram avaliados o selênio plasmático, selênio eritrocitário e a selenometionina. Os parâmetros antioxidantes foram a concentração da glutationa e a atividade da glutationa peroxidase. O estresse oxidativo foi medido por meio do malondialdeído. Avaliou-se ainda a ingestão alimentar e antropometria. A análise atual indicou que os indivíduos do presente estudo possuem a ingestão de selênio adequada e que a ausência de deficiência de selênio plasmático está associada ao uso da TARV. Foi observado que a infecção pelo HIV e o uso da TARV influenciam no estresse oxidativo, que por sua vez promove um aumento na expressão das defesas antioxidantes, medidas pela glutationa e glutationa peroxidase. Em relação a selenometionina, é possível que o aumento na sua concentração esteja relacionado à forma química...
Abstract: The antioxidant components deficiencies may hasten the progression of HIV disease increasing the oxidative stress, which has been associated with both use of antiretroviral therapy (ART) and HIV infection. Selenium has an important role in HIV infection mainly due to its involvement in oxidative stress regulation. Its beneficial effects are dependent on their chemical form and concentration, highlighting the importance of selenium speciation. The present study aimed to evaluate whether HIV infection and ART time of use are associated with increased oxidative damage, low concentrations of selenium and its metabolites, and reduced antioxidant protection of glutathione and glutathione peroxidase. This is a cross-sectional study consisted of 120 individuals that were classified as: Control Group (GC), HIV negatives, n=40; Group 1 (G1), HIV positives under ART for more than 5 years, n=40; and Group 2 (G2), HIV positives under ART for less than 5 years, n=40. Plasma selenium, erythrocyte selenium and selemethionine were evaluated. The antioxidant parameters were glutathione concentration and glutathione peroxidase activity. Oxidative stress was measured by malondialdehyde. In addition, we evaluated the dietary intake and anthropometry. The current analysis indicated that the subjects in this study had adequate selenium ingestion and the absence of plasma selenium deficiency was associated with the use of ART. We observed that HIV infection and use of ART influence oxidative stress, which in turn promotes an increase of the expression of antioxidant defenses, measured by glutathione and glutathione peroxidase. About selenomethionine, it is possible that its concentration increase is related to the chemical form of the ingested selenium and that the use of ART contributes to its decrease. However, further studies are necessary to understand the influence of ...
Mestre
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
35

He, Liu. "Development of reagent-less processes for water decontamination. Tuning of temperature and redox parameters to remove toxic oxyanions." Doctoral thesis, Universitat Autònoma de Barcelona, 2015. http://hdl.handle.net/10803/326753.

Full text
Abstract:
Los estudios que se han llevado a cabo en esta tesis se basan en el desarrollo de métodos para la eliminación de contaminantes en aguas mediante procesos en lo que no se utilizan reactivos, lo que proporcionan un valor añadido al tratamiento del agua contaminada. En nuestro caso, los métodos utilizados se centrar en la eliminación de oxoaniones de arsénico y selenio en disoluciones acuosas mediante procesos de adsorción-desorción. Estos procesos caracterizados por la no utilización de reactivos se desarrollaron mediante el estudio de parámetros termodinámicos, como por ejemplo, la temperatura y/o el potencial redox de las disoluciones de estudio. Por tanto, estos métodos no solo nos proporcionarán un ahorro de reactivos en la recuperación del adsorbente, sino que permitirán el reciclado de dicho adsorbente y su reutilización. La capacidad de adsorción del arsenito/arsenato en la esponja cargada con nanoparticulas de óxido de hierro superparamagneticas (SPION) está influenciada por el pH, el tiempo de contacto, la concentración inicial, cantidad de adsorbente, la temperatura y por el potencial redox. La adsorción máxima para el arsenato en el sistema esponja-SPION se ha obtenido en medio ácido (pH 3.6) tras 1 hora a 20ºC, mientras que el equilibrio de desorción se alcanzó a las 2h a 70ºC. Las constantes del equilibrio de adsorcion se determinaron como logK20=4,198 y logK70=1.023 a 20°C y 70°C respectivamente. La disminución de estos valores se relacionan un valor de ∆G negativo, lo que indica un aumento de la adsorción de As(V) cuando la temperatura disminuye. Los valores de ∆H y ∆S calculados son -122,150 kJ mol-1 y 337 J mol-1 K-1 respectivamente, lo que indica que el proceso de adsorción es exotérmico. La oxidación de As(III) a As(V) y el proceso de reducción correspondiente fueron caracterizados para probar el concepto de potencial redox como parámetro clave en estos procesos. La oxidación de As(III) a As(V) mediante dicromato de potasio (tasa de conversión>91%) y la reducción de As(V) a As(III) mediante zinc en polvo o estaño laminado (tasa de conversión>90%) en presencia del adsorbente han mostrado el efecto que tiene el potencial redox en el proceso de adsorción. Por otro lado, también se han estudiado las características del proceso de adsorción/desorción de los aniones selenito/selenato utilizando como adsorbente nanoesferas de γ-Al2O3 y esponja cargada con SPION. La máxima adsorción que presentan selenato y selenito sobre γ-Al2O3 se alcanzó a las 6 horas en un medio ácido (pH 2) a 20ºC y a las 14h a 70ºC, respectivamente. Los estudios cinéticos y termodinámicos muestran que los datos se ajustan a una cinética de pseudo-segundo orden y a una isoterma de Frendlich. El valor de ∆H obtenido para Se(IV) y Se(VI) entre 20ºC y 70ºC fue de 13,955 KJ mol-1 y -3,927 KJ mol-1 respectivamente. Por tanto, el sistema esponja-SPION tiene una mayor capacidad de adsorción para arsenato y selenato que para arsenito y selenito. La máxima adsorción para selenato en el sistema esponja-SPION se alcanzó tras 1h en medio ácido (pH 3,6) a 20ºC y tras 6h a 70ºC respectivamente, mientras que el tiempo necesario para alcanzar el equilibrio en el caso del selenito fue de 14h a 20ºC y 24h a 70ºC. En conclusión, se han estudiado el efecto que tiene sobre el proceso de adsorción-desorcion la combinación de los aspectos que depende de la temperatura con el potencial redox. El modo en columna utilizado para el tratamiento de aguas residuales, que contienen arsenato/arsenito o selenato/selenito, confirma que estos oxoaniones tóxicos se pueden eliminar con estos adsorbentes, que además pueden ser regenerados y reutilizados controlando combinando la temperatura y el uso de un agente reductor.
The studies that have been carried out in the present PhD thesis project are based on the development of methods to remove water pollutants by using reagent-less processes and to provide and added value to the contaminated water treatment. In our case, the methods are related to arsenic or selenium oxyanions removal in aqueous solution. Methods are based on sorption-desorption processes for the indicated oxyanions. Nanostructured materials have been implemented as adsorption substances, being either iron or aluminum oxides the nanoparticles active constituents. Reagent-less processes were developed by using intensive thermodynamic parameters, e.g, temperature and/or redox potential of the target solution. Appropriate tuning of these parameters will allow both process selectivity and regeneration of the adsorption material. Synergic interaction of thermo-tuning with redox variation will provide such results. Thus, this reagentless method could not only provide reagent savings for recovering the adsorbent, but also the adsorbent recycling to be reused will contribute to a-cost efficient process. The results show as follows: The adsorption capacity of arsenate/arsenite on sponge loaded with superparamagnetic iron oxide nanoparticles (SPION) is influenced by pH, contact time, initial concentration, adsorbent dosage, temperature as well as redox potential. The maximum adsorption for arsenate on sponge-SPION was obtained in an acid media (pH 3.6) in 1 hour contact time under 20ºC while desorption equilibrium was achieved with 2 hours under 70ºC. Equilibrium adsorption constants were determined as log K20=4.198 and log K70=1.023 under 20ºC and 70ºC respectively. These values correlate with the decrease of related negative ∆G° values, indicating the adsorption increase of As(V) when temperature decreases. ΔH° and ΔS° were found to be -122.150 kJ mol-1 and 337 J mol-1 K-1 respectively, indicating the adsorption reaction to be exothermic. The oxidation of As (III) to As(V) and the respective reduction processes were characterized to prove the concept of using redox potential as key parameter for a reagent-less process. Oxidation of As(III) to As(V) by potassium dichromate (conversion rate>91%) and reduction As(V) to As(III) by Zn powder or Sn foil (conversion rate>90%) in presence of the adsorbent, have shown the effect on the adsorption when tuning the solution redox potential, being As(V) of higher adsorption capacity than As(III). In addition, aqueous selenate/ selenite adsorption/desorption characteristics by γ-Al2O3 nanospheres or SPION loaded sponge were also investigated. The maximum adsorption for selenate and selenite on γ-Al2O3 nanospheres was achieved at pH 2 in 6 hours under 20ºC and 14 hours under 70ºC, respectively. The kinetic and thermodynamic studies show that they are fitted very well to the pseudo-second order and Frendlich isotherm model. The ∆H value of Se (IV) and Se (VI) between 20ºC and 70ºC were -13.955 KJ mol-1and -3.927 KJ mol-1,respectively. It shows that lower temperature favor removal of aqueous selenium. The results represent very similar adsorption phenomenon of selenate/selenite on sponge- SPION as that of arsenate/arsenite on sponge-SPION, thus, sponge-SPION has much higher adsorption capacity for arsenate or selenate than that of arsenite or selenite. The maximum adsorption for selenate and selenite on sponge loaded with SPION was achieved at pH 3.6 in 1 hour under 20ºC and 6 hours under 70ºC, respectively, while time for obtaining equilibrium of selenite needs 14 hours under 20ºC and 24 hours under 70ºC. More importantly, the temperature dependence aspects combined with the redox potential effect for controlling the adsorption-desorption process have been studied. The column mode for treating the waste water, which contains the arsenate/ arsenite or selenate/selenite systems, confirms that toxic oxyanions could be removed by the related adsorbent, which could be regenerated and reused by controlling the temperature combined with the tuning of the reducing reagent.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
36

Ribeiro, Raíssa de Cassia Pinheiro. "Uso do selênio como modulador do estresse, sistema imune inato e antioxidante em juvenis de pacu Piaractus mesopotamicus Holmberg, 1887 /." Jaboticabal, 2019. http://hdl.handle.net/11449/181888.

Full text
Abstract:
Orientador: Elisabeth Criscuolo Urbinati
Resumo: Com o aumento intensivo da produção de peixes advindos da piscicultura, torna se necessário minimizar os danos causados por agentes estressores decorrentes do processo de manejo, tais como: biometrias, transporte, alta densidade, alimentação, etc. Estes danos incluem respostas metabólicas e imunológicas, características do estresse, que envolvem alteração do estado redox celular e imunossupressão. Assim, este estudo teve como objetivo de avaliar, em pacus (Piaractus mesopotamicus), o efeito modulador do selênio, um antioxidante de origem orgânica, conhecido por melhorar o sistema antioxidante e estimular o sistema imunológico de humanos e outros animais. Para isso, os peixes foram alimentados com ração suplementada com o mineral (0,5; 1,0 e 2,0 mg de selênio/kg ração) submetidos a um estressor agudo (perseguição e exposição aérea). Foram avaliados os indicadores de estresse (cortisol e glicose plasmáticos), do sistema imune inato (atividade respiratória dos leucócitos, sistema complemento e lisozima) e do sistema antioxidante (superóxido dismutase (SOD), glutationa reduzida (GSH), glutationa S-transferase (GST)). Os resultados preliminares demonstraram que a glicose plasmática aumentou 1 hora e retornou aos valores iniciais 6 h após o estresse agudo, no mesmo tempo em que a atividade respiratória dos leucócitos aumentou. O sistema complemento não foi modulado pelo estresse agudo e o selênio aumentou as concentrações de lisozima 24 h após o agente estressor. A atividade enzimá... (Resumo completo, clicar acesso eletrônico abaixo)
Abstract: The intensive increase of fish production from fish farming, it is necessary to minimize the damages caused by stressors due to the management process, such as biometrics, transportation, high density, food, etc. These damages include metabolic and immune responses, stress characteristics, which involve alteration of the cellular redox state and immunosuppression. Thus, the aim of this study was to evaluate the modulating effect of selenium, an antioxidant of organic origin, known to improve the antioxidant system and stimulate the immune system of humans and other animals in pacus (Piaractus mesopotamicus). For this, the fish were fed with mineral supplemented ration (0.5, 1.0 and 2.0 mg selenium / kg feed) submitted to an acute stressor (chase and aerial exposure). Stress indicators (plasma cortisol and glucose), the innate immune system (leukocyte respiratory activity, complement system and lysozyme) and the antioxidant system (superoxide dismutase (SOD), reduced glutathione (GSH), glutathione S-transferase GST)). Preliminary results showed that plasma glucose increased by 1 hour and returned to baseline 6 h after acute stress, at the same time that the leukocyte respiratory activity increased. The complement system was not modulated by acute stress and selenium increased the concentrations of lysozyme 24 h after the stressor. The enzymatic activity of GSH, CAT and SOD were stimulated by selenium, while GST decreased from the stressor agent.
Mestre
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
37

Coelho, Nivia Maria Melo. "Pre-concentração e determinação de selenio por espectrometria de absorção atomica com geração de hidreto em um sistema de analise por injeção em fluxo." [s.n.], 1995. http://repositorio.unicamp.br/jspui/handle/REPOSIP/248966.

Full text
Abstract:
Orientador: Nivaldo Baccan
Tese (doutorado) - Universidade Estadual de Campinas, Instituto de Quimica
Made available in DSpace on 2018-07-21T02:58:12Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Coelho_NiviaMariaMelo_D.pdf: 3027974 bytes, checksum: 9538235be9bed071e20ea4921c009633 (MD5) Previous issue date: 1995
Doutorado
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
38

Dias, Vera Maria da Costa. "Quantificação de baixos teores de selenio em alimentos por espectrometria de absorção atomica com atomização eletrotermica." [s.n.], 2002. http://repositorio.unicamp.br/jspui/handle/REPOSIP/248971.

Full text
Abstract:
Orientadores : Nivaldo Baccan, Solange Cadore
Tese (doutorado) - Universidade Estadual de Campinas, Instituto de Quimica
Made available in DSpace on 2018-08-03T15:24:31Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Dias_VeraMariadaCosta_D.pdf: 3913829 bytes, checksum: 37f6784fb5950cd92289b5b9695576a5 (MD5) Previous issue date: 2002
Doutorado
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
39

Rosa, Renato Moreira. "Citotoxicidade, genotoxicidade e potencial mutagênico do diseleneto de difenila em células de mamíferos." reponame:Biblioteca Digital de Teses e Dissertações da UFRGS, 2008. http://hdl.handle.net/10183/12712.

Full text
Abstract:
O diseleneto de difenila, objeto de estudo desse trabalho é um composto orgânico simples e estável, utilizado como reagente eletrofílico em indústrias de síntese química, com interessantes atividades farmacológicas e vários efeitos tóxicos. O objetivo desse estudo é aumentar o conhecimento a respeito dos efeitos do DPDS em células de mamíferos em cultura, com intuito de investigar novos efeitos farmacológicos e entender os mecanismos envolvidos em sua toxicidade. A abordagem experimental foi realizada em fibroblastos de pulmão de hamster chinês em cultura e em órgãos e tecidos de camundongos, avaliando-se o estado redox celular, citotoxicidade, genotoxicidade e potencial mutagênico. Esse trabalho avaliou os efeitos citotóxicos, pró-oxidantes, genotóxicos e mutagênicos dessa molécula em células V79 (fibroblastos de pulmão de hamster chinês). A citotoxicidade em células V79 foi avaliada por quatro ensaios metabólicos diferentes e observou-se efeito tóxico somente em concentrações acima de 50 μM, em maneira dose e tempo dependente. O ensaio de redução do MTT sugeriu a possível geração de espécies reativas de oxigênio. O tratamento das células por 3h em doses citotóxicas de DPDS aumentou o nível de substâncias reativas ao ácido tiobarbitúrico (TBARS) e aumentou a sensibilidade ao tratamento com mutágenos oxidativos, indicando um efeito pró-oxidante. Esses efeitos devem-se a redução dos níveis intracelulares de glutationa reduzida sem aumento de taxa de formação de glutationa oxidada, ou seja, a depleção de GSH ocorre por formação de adutos, reforçando os resultados prévios. Utilizando-se o ensaio cometa em condições alcalinas, verificou-se que o tratamento com diseleneto de difenila em altas concentrações é capaz de induzir quebras de cadeias de DNA. O teste de micronúcleos mostra que as lesões geradas pelo composto organoselenado em doses citotóxicas em células V79 não são eficientemente reparadas e fixam-se como quebras cromossômicas. Considerando-se também a proteção conferida pela N-acetilcisteína, um precursor da biosíntese de glutationa, em termos de depleção do tripeptídeo, é compreensível entender o seu potencial protetor observado contra as lesões ao DNA e mutagênese induzida pelo diseleneto de difenila. No ensaio de sobrevivência clonogênica, em concentrações no intervalo 1.62- 12.5 μM, DPDS não foi citotóxico, enquanto em concentrações a partir de 25 μM, essa molécula significativamente reduziu a sobrevivência das células V79. Nesse sentido, investigou-se o efeito antioxidante do DPDS nas concentrações não-citotóxicas em células V79. O potencial antioxidante do diseleneto nas concentrações empregadas aumentou a sobrevivência e bloqueou a genotoxicidade e mutagenecidade de metilmetanosulfonato e radiação ultravioleta de 254 nm, dois mutágenos capazes de causar danos oxidativos à molécula de DNA. Além disso, o tratamento não não impediu os danos ao DNA induzidos por 8-metoxipsoraleno fotoativado, o qual não induz lesões oxidativas. O pré-tratamento das células V79 com a molécula organoselenada em concentrações inferiores a 12,5 μM foi capaz de reduzir os níveis de substâncias reativas ao ácido tiobarbitúrico após exposição ao peróxido de hidrogênio, MMS e radiação UVC em maneira dose-resposta e aumentou a atividade da glutationa peroxidase das células V79.Dessa maneira, os resultados mostram claramente que DPDS, em baixas concentrações, apresenta propriedades antimutagênicas, as quais devem-se, provavelmente, a sua capacidade antioxidante. Os efeitos genotóxicos do DPDS em diversos órgãos (cérebro, rins, fígado, baço, testículos e bexiga urinária) e tecidos (medula óssea, linfócitos) de camundongos, usando o ensaio cometa in vivo, foi usado para determinar o limiar de dose no qual a molécula exerce efeitos benéficos ou tóxicos em animais. DPDS induziu danos ao DNA em cérebro, fígado, rins e testículos em modo dose-resposta, no espectro de dose 75-200 μmol/Kg em dose única por via intraperitonial, sendo os maiores níveis observados no cérebro. Nossas análises demonstraram uma alta correlação com a redução dos níveis de GSH e um aumento na peroxidação lipídica e dano ao DNA. Dessa forma, esse estudo estabeleceu uma relação entre os efeitospró-oxidantes e genotóxicos para o DPDS em camundongos. DPDS não foi genotóxico e não induziu peroxidação lipídica em nenhum dos órgãos avaliados em doses menores que 50 μmol/kg. O pré-tratamento com N-acetilcisteína foi capaz de impedir os efeitos genotóxicos sistêmicos do composto. Em resumo, cérebro, fígado, rins e testículos são órgãos potenciais para a genotoxicidade sistêmica do DPDS, sendo o cérebro o principal órgão-alvo. Em razão das propriedades genotóxicas observadas, investigou-se o efeito do tratamento com DPDS na manutenção da integridade estrutural do DNA em células de adenocarcinoma mamário humano MCF-7, usando o ensaio cometa alcalino. O efeito genotóxico do DPDS em células MCF-7 foi idêntico àquele verificado em células V79, indicando que os mecanismos operantes na produção das quebras da fita de DNA são semelhantes e possivelmente baseados no efeito pró-oxidante por depleção de glutationa reduzida. Reforçando essa proposição, o pré-tratamento da linhagem MCF- 7 nos mesmos moldes realizados em V79 também potencializou as lesões ao DNA induzidaspelo peróxido de hidrogênio. Esses achados sugerem que os efeitos genotóxicos do DPDS podem ser investigados para o uso na terapia antiproliferativa.
Diphenyl diselenide (DPDS) is an organoselenium compound with interesting pharmacological activities and various toxic effects. As it is an electrophilic reagent, it is used in the synthesis of a variety of pharmacologically active OS compounds. This study aimed at deepening our knowledge on the effects of DPDS on mammalian cultured cells in order to investigate new pharmacological possibilities for its application and the mechanisms underlying its toxicity. These assays were performed in mammalian cultured cells, using a permanent cell line derived of Chinese hamster lung fibroblasts- V79 cells- and mice organs and tissues, focusing on effects of DPDS on cell redox status, cytotoxicity, genotoxicity, and mutagenicity. This work evaluated the cytotoxic, pro-oxidant, genotoxic, and mutagenic properties of this molecule in V79 Chinese lung fibroblast cells. When cells were treated with increasing concentrations of DPDS, its cytotoxic activity, as determined using four cell viability endpoints, occurs in doses up to 50 μM. The MTT reduction was stimulated, which may indicate reactive oxygen species (ROS) generation. Accordingly, the treatment of cells for 3hr with cytotoxic doses of DPDS increased TBARS levels, and sensitized cells to oxidative challenge, indicating a pro-oxidant effect. The measurement of total, reduced, and oxidized glutathione showed that DPDS can lead to lower intracellular glutathione depletion, with no increase in the oxidation rate in a dose- and time-dependent manner. At the higher doses, DPDS generates DNA strand breaks, as observed using the comet assay. The treatment also induced an increase in the number of binucleated cells in the micronucleus test, showing mutagenic risk by this molecule at high concentrations. In addition, the pre-incubation with Nacetylcysteine, this restored GSH to normal levels, annulled DPDS pro-oxidant and genotoxic effects. These findings show that DPDS-induced oxidative stress and toxicity are closely related to intracellular level of reduced glutathione. In the clonal survival assay, at concentrations ranging from 1.62-12.5μM, DPDS was not cytotoxic, while at concentrations up to 25μM, it significantly decreased the survival of V79 cells. In this respect, the treatment with this organoselenium compound at non-cytotoxic dose range increased cell survival after challenge with hydrogen peroxide, methyl-methanesulphonate, and UVC radiation, but did not protect against 8- methoxypsoralen plus UVA-induced cytotoxicity. Moreover, the treatment prevented induced DNA damage, as verified in the comet assay. The mutagenic effect of these genotoxins, as measured by the micronucleus test, similarly attenuated or prevented cytotoxicity and DNA damage. Treatment with DPDS also decreased lipid peroxidation levels after exposure to hydrogen peroxide MMS, and UVC radiation, and increased glutathione peroxidase activity in the extracts. In this manner, the results clearly demonstrate that DPDS at low concentrations presents antimutagenic properties, which are most probably due to its antioxidant properties. The genotoxic effects of DPDS in multiple organs (brain, kidney, liver, spleen, testes and urinary bladder) and tissues (bone marrow, lymphocytes) of mice using in vivo comet assay, was used to determine the threshold of dose at which it has beneficial or toxic effects in animals. DPDS induced DNA damage in brain, liver, kidney and testes in a dose response manner, in a broad dose range at 75-200 μmol/Kg with the brain showing the highest level of damage. Overall, our analysis demonstrated a high correlation among decreased levels of GSH content and an increase in lipid peroxidation and DNA damage. This finding establishes an interrelationship between pro-oxidant and genotoxic effects. In addition, DPDS was not genotoxic and did not increase lipid peroxidation levels in any organs at doses < 50 μmol/kg. Finally, pre-treatment with N-acetyl-cysteine completely prevented DPDSinduced oxidative damage by the maintenance of cellular GSH levels, reinforcing the positive relationship of DPDS-induced GSH depletion and DNA damage. In summary,DPDS induces systemic genotoxicity in mammals as it causes DNA damage in vital organs like brain, liver, kidney and testes. In view of its genotoxic properties, we investigated whether DPDS might be inducing DNA damage in MCF7 cells, a mammary adenocarcinoma cell line, using the in vitro alkaline comet assay. DPDS did not generate significant DNA damage in a dose response manner but the pre-treatment with DPDS potentiates the DNA damage induced by hydrogen peroxide, reinforcing a clear pro-oxidant ability. This finding supports the genotoxic effects of DPDS in mammalian tumor cells and suggests its potential in antiproliferative therapy.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
40

Ardais, Ana Paula. "Inibição da captação de glutamato pelo disseleneto de difenila : alterações no imunoconteúdo dos transportadores de glutamato e proteínas sinápticas." reponame:Biblioteca Digital de Teses e Dissertações da UFRGS, 2009. http://hdl.handle.net/10183/16279.

Full text
Abstract:
A descoberta do papel essencial do selênio no centro ativo da enzima antioxidante glutationa peroxidase despertou o interesse científico por este elemento, que até então tinha sua toxicidade como o único alvo de estudos biológicos. Muitas propriedades farmacológicas foram descobertas a partir de então, e isto motivou a síntese de compostos orgânicos de selênio que apresentassem menor toxicidade e maior potencial terapêutico. Nesta busca, o disseleneto de difenila, (PhSe)2, tem merecido destaque desde a década de 80 principalmente por ser um mimético da enzima glutationa peroxidase. Estudos têm revelado que além de antioxidante, este composto possui propriedades neuroprotetoras, antiinflamatórias e antiúlcera. No entanto, sua habilidade em oxidar proteínas sulfidrílicas lhe confere características tóxicas. Alterações importantes causadas por este composto sobre o sistema glutamatérgico vêm sendo relatadas. Entretanto, estudos que avaliem mecanismos moleculares da ação do (PhSe)2 sobre o sistema nervoso central ainda estão sendo investigados. Neste trabalho, a administração aguda de (PhSe)2 pela via oral causou uma inibição na captação de glutamato em fatias de hipocampo. Mecanismos moleculares foram avaliados na tentativa de compreender como este composto atua sobre a neurotransmissão glutamatérgica. O efeito do (PhSe)2 sobre o imunoconteúdo de todos os transportadores de glutamato mostrou, de um modo geral, que este composto orgânico de selênio pode afetar a neurotransmissão glutamatérgica por alterar o imunoconteúdo dos transportadores de glutamato. Seus efeitos sobre a captação de glutamato foram atribuídos a uma redução no imunoconteúdo de GFAP e do transportador vesicular de glutamato 1 (VGLUT1), associados a uma redução no imunoconteúdo da SNAP-25. Estes resultados demonstram que os efeitos do (PhSe)2 atingem tanto os terminais nervosos quanto as células gliais, ambos responsáveis pela remoção do glutamato extracelular. O transportador neuronal EAAC1 e o glial GLAST tiveram seus imunoconteúdos aumentados, o que nos leva a sugerir um mecanismo compensatório condicionado por estes transportadores com o objetivo de reduzir os níveis de glutamato extracelulares. O possível envolvimento das espécies reativas de oxigênio no efeito inibitório da captação de glutamato também foi testado. Entretanto, como nenhuma alteração foi encontrada a influência do estresse oxidativo sobre a inibição da captação poderia ser descartada pelo menos nas doses e via de administração testadas neste trabalho.
The essential role of selenium was firstly described as the active center of the antixiodant enzyme glutathione peroxidase. Since then, the biological research have been increased specially concerning the pharmacological properties, which lead to the synthesis of new organo seleno compounds that present lower toxicity and higher therapeutic potential. In this way, diphenyl diselenide (PhSe)2 has deserved attention since the 80’s, mainly because it is a glutathione peroxidase-mimetic. Besides the antioxidant activity, some studies have shown that this compound has neuroprotector, anti-inflammatory and anti-ulcer properties. Its ability to oxidize sulphydryl proteins has been shown to be the major mechanismo for toxicity. Recently, it was reported that (PhSe)2 administered in rodents was able to modify some parameters of glutamatergic system. However, studies that evaluate molecular mechanisms of (PhSe)2 action on central nervous system were not quite elucidated. In this work, oral acute administration of (PhSe)2 caused an inhibition on glutamate uptake in hippocampal slices. Molecular mechanisms were evaluated for understanding how this compound acts on glutamatergic neurotransmission. Altogether, the effect of (PhSe)2 on immunocontent of all glutamate transporters showed that this organo seleno compound altered the immunocontent of glutamate transporters. Its effects on glutamate uptake were attributed by a reduction on glial fibrilar acid protein (GFAP) and vesicular glutamate transporter 1 (VGLUT1) immunocontent, associated with a reduction on SNAP-25 immnunocontent. These results demonstrate that (PhSe)2 affect terminal nerves and also glial cells, both responsible by removing extracellular glutamate. On the other hand, the neuronal (EAAC1) and glial (GLAST) transporters presented and increase in their immunocontent by the treatment with (PhSe)2, which may suggest a compensatory mechanism conditioned by these transporters in order to reduce the extracellular glutamate levels. The possible involvement of oxygen reactive species in inhibitory effect of glutamate uptake was also tested. Because no alterations were found, the influence of oxidative stress on inhibition glutamate uptake could be discarded, at least in doses and administration route tested in this work.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
41

Ellwanger, Joel Henrique. "Efeitos do selênio sobre a neurotoxicidade, genotoxicidade, função locomotora e alterações teciduais em ratos wistar submetidos a um modelo experimental da doença de Parkinson induzido por paraquat." reponame:Biblioteca Digital de Teses e Dissertações da UFRGS, 2015. http://hdl.handle.net/10183/117884.

Full text
Abstract:
O selênio (Se) é um nutriente essencial para o funcionamento adequado do organismo humano e também interfere na fisiopatologia de diversas doenças, principalmente daquelas que possuem o estresse oxidativo nas suas bases patológicas. Esse é o caso da doença de Parkinson (DP), que causa diversos distúrbios do movimento e afeta principalmente indivíduos idosos no mundo todo. Além do estresse oxidativo, vários outros fatores contribuem para a patogênese da DP, entre eles a exposição ao pesticida paraquat (PQ). Por causar a morte seletiva dos neurônios dopaminérgicos da substância negra do mesencéfalo, que é considerada a neurodegeneração característica da DP, o PQ pode ser utilizado para induzir modelos animais da doença. Neste contexto, o objetivo deste trabalho é investigar os efeitos do Se sobre a neurotoxicidade, genotoxicidade, função locomotora e alterações teciduais em ratos Wistar submetidos a um modelo experimental da DP induzido por PQ. Ainda, uma ampla revisão bibliográfica sobre os efeitos do Se sobre a DP também foi conduzida. Os principais resultados experimentais deste estudo indicaram que o PQ induziu danos no DNA dos leucócitos dos animais testados, mas não às células do encéfalo, sendo que o uso do Se protegeu contra os danos no DNA encontrados nos leucócitos (dados obtidos com a aplicação do Ensaio Cometa). O PQ causou dano locomotor nos animais, que também foram evitados através do uso do Se (conforme indicou os dados do Teste da Barra Estreita). Com a realização de análises histopatológicas verificou-se que o PQ ocasionou alterações teciduais no tecido pulmonar dos ratos, mas não no fígado, testículos e cerebelo. Os efeitos tóxicos do PQ ao pulmão foram minimizados pelo Se. Através de análise histomorfométrica, não foi encontrada diferença significativa na espessura da camada granular do cerebelo entre os grupos experimentais testados. De forma integrada, os resultados obtidos experimentalmente neste trabalho associados à pesquisa bibliográfica realizada indicaram que o uso do Se é promissor para combater os efeitos tóxicos do PQ. Ainda, sugeriram que o mineral possui potencial para ser usado no tratamento dietoterápico da DP e em estratégias de prevenção da mesma em indivíduos com histórico familiar da doença.
Selenium (Se) is an essential nutrient for the proper functioning of the human body, and interferes in the pathophysiology of various diseases, particularly those that have oxidative stress in their pathological bases. This is the case of Parkinson's disease (PD), which causes movement disorder and affects mainly elderly individuals worldwide. In addition to oxidative stress, several other factors contribute to the pathogenesis of PD, including exposure to pesticide paraquat (PQ). By causing the selective death of dopaminergic neurons in the substantia nigra of the midbrain, which is considered the characteristic neurodegeneration of PD, PQ can be used to induce animal models of the disease. In this context, the aim of this study is to investigate the effects of Se on neurotoxicity, genotoxicity, locomotor function and tissue changes in Wistar rats submitted to an experimental model of PD induced by PQ. Still, a broad literature review on the effects of Se on PD was conducted. The main experimental results of this work indicated that the PQ induced DNA damage in leukocytes of the animals tested, but not in the brain cells, and the use of Se protected against DNA damage found in leukocytes (data obtained using the Comet Assay). The PQ caused locomotor damage in the animals, which was also avoided by the use of Se (as indicated by the data from Narrow Beam Test). By performing histopathological analysis, it was found that PQ caused injury in the lung tissue of rats, but not in liver, testis, and cerebellum. Se attenuated the toxic effects of PQ to the lung. By histomorphometric analysis, there was no significant difference in the thickness of the granular layer of the cerebellum between the tested experimental groups. In an integrated manner, the results obtained experimentally in this work associated to the performed literature review indicated that the use of Se is promising to combat the toxic effects of PQ. Also suggested that the mineral has the potential to be used in the dietary treatment of PD and in prevention strategies of the disease in individuals with a family history of the PD.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
42

Hort, Mariana Appel. "Disseleneto de difenila." reponame:Repositório Institucional da UFSC, 2012. http://repositorio.ufsc.br/xmlui/handle/123456789/95851.

Full text
Abstract:
Tese (doutorado) - Universidade Federal de Santa Catarina, Centro de Ciências Biológicas, Programa de Pós-Graduação em Farmacologia, Florianópolis, 2011
Made available in DSpace on 2012-10-26T06:31:21Z (GMT). No. of bitstreams: 1 288714.pdf: 1529404 bytes, checksum: 691274f054853c4f49b51329f2595552 (MD5)
A aterosclerose é uma doença progressiva caracterizada pelo acúmulo de lipídios e elementos fibrosos nas artérias de médio e grande calibre. As doenças cardiovasculares decorrentes da aterosclerose, dentre elas o infarto agudo do miocárdio e o acidente vascular cerebral, são a principal causa de mortalidade e morbidade mundial. O estresse oxidativo e a deficiência da enzima glutationa peroxidase (GPx) possuem um importante papel no desenvolvimento da aterosclerose. Neste contexto, o objetivo deste trabalho foi avaliar o efeito do disseleneto de difenila (DD), um composto orgânico de selênio, em modelos experimentais de aterosclerose, in vivo e in vitro. O tratamento com baixas doses de DD (0,1 e 1 mg/kg/dia, v.o.) por 30 dias reduziu a formação de lesões ateroscleróticas em camundongos com deleção gênica para o receptor da lipoproteína de baixa densidade (LDLr -/-) submetidos a uma dieta hipercolesterolêmica. Esta redução foi acompanhada por melhora na vasodilatação dependente do endotélio, diminuição da expressão de 3-nitrotirosina e malondialdeído (marcadores de estresse oxidativo), redução da razão colesterol não-HDL/HDL, diminuição da infiltração de células inflamatórias na lesão e dos níveis sistêmicos de MCP-1. Em cultura de células endoteliais de aorta bovina (BAECs), o pré-tratamento por 24 horas com DD (0,5 e 1 M) atenuou a apoptose induzida por LDL humana isolada associada à diminuição da formação de EROs e o consumo de GSH, e restabelecer o aumento do potencial de membrana mitocondrial. Os estudos em macrófagos murinos da linhagem J774 expostos a oxLDL (100 g/mL), demonstraram que o DD (1 M) reduziu significativamente a formação de células espumosas, a produção de EROs e de mediadores inflamatórios (MCP-1 e TNF- ). Este conjunto de resultados revela o potencial antiaterogênico do DD, tanto em modelos experimentais in vivo quanto in vitro. Os efeitos demonstrados pelo composto sugerem ser relacionados às suas propriedades antioxidante, mimética da GPx e anti-inflamatória.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
43

Botteselle, Giancarlo Di Vaccari. "Desenvolvimento de novas metodologias para a preparação de disselenetos orgânicos funcionalizados." reponame:Repositório Institucional da UFSC, 2013. https://repositorio.ufsc.br/xmlui/handle/123456789/122985.

Full text
Abstract:
Tese (doutorado) - Universidade Federal de Santa Catarina, Centro de Ciências Físicas e Matemáticas, Programa de Pós-Graduação em Química, Florianópolis, 2013.
Made available in DSpace on 2014-08-06T17:38:48Z (GMT). No. of bitstreams: 1 322394.pdf: 8446669 bytes, checksum: 6b922cac4d17e16986d3ba0a203f1a51 (MD5) Previous issue date: 2013
No presente trabalho desenvolveram-se novas rotas sintéticas para a síntese de disselenetos orgânicos funcionalizados através de metodologias rápidas e simples. Inicialmente, foram preparados disselenetos de diarila/dialquila, por reação de acoplamento utilizando CuO nanoparticulado e sob irradiação de micro-ondas. As reações foram realizadas em um sistema one pot, pela mistura de iodetos de arila ou alquila, Se0, KOH, e CuOnano em DMSO. Os produtos foram obtidos em 52 a 94% de rendimento, em somente 7 min de reação. Por essa metodologia, também foram preparados diteluretos e dissulfetos orgânicos. Na segunda etapa do trabalho, foram preparados disselenetos de diarila, com a presença do grupo amino na posição orto do anel aromático, a partir de uma metodologia robusta e eficiente. Inicialmente, foram preparados disselenetos de o-bis-nitrobenzenos, via reação de subsituição nucelofílica aromática de o-halonitrobenzenos e uma espécie dinucleofílica de selênio (K2Se2), gerada pela reação de Se0 e KOH. Após, os nitrocompostos foram reduzidos com FeSO4.7H2O, levando a obtenção de uma série de disselenetos o-bis-anilinas em bons rendimentos. Por fim, os disselenetos de o-bis-anilinas foram avaliados quanto a sua atividade GPx-like, os quais apresentaram resultados satisfatórios, e empregados como materiais de partida para a preparação de compostos heterocíclicos contendo selênio.

Abstract : In the present work, a fast and simple approach for the synthesis of a series of organic diselenides with high structural diversity was developed. In the first step the preparation of the organic diselenides was performed by microwave-assisted cross coupling reaction catalyzed by CuO nanoparticles. In this methodology, the reactions were carried out in one pot system by a mixture of aryl or alkyl iodides with elemental selenium in the presence of KOH and CuO nanoparticles in DMSO. This synthetic route afforded the desired diselenides 2a-l in 52 to 94 % yield in short reaction time. Furthermore, by using the same methodology the organic ditellurides 3a-f and disulfides 4a-f were prepared in moderated to good yields. In the second part of this work, functionalized organic diselenides with the indispensable presence of amino group in the orto position of aromatic ring were prepared. These compounds are difficult to obtain mainly in scale-up, but are important intermediates for the preparation of others compounds with useful synthetic and/or biologic proprieties. Initially, the o-bisnitrobenzene diselenides 6a-g was prepared by nucleophilic aromatic substitution (SNAr) of o-halonitrobenzenes 5 with selenium nucleophilic specie (K2Se2), generated by the reaction of selenium and potassium hydroxide. Next, the o-bisnitrobenzene diselenides 6a-f were reduced to a series of o-bisaniline diselenides 7a-f using iron(II) sulfate (FeSO4.7H2O), in good yields. The o-bis-aniline diselenides 7a-b were used as starting materials for the preparation of selenium heterocycle compounds. Thus, in preliminary studies it was observed that CuO nanoparticle-catalyzed the reaction of diselenides 7a-b with 2- bromo-1-iodobenzene giving of phenoselenazines 8a-b in moderated yields. In addition, the structure-activity relationships for o-bisaniline diselenides 7a-e was evaluated as a potential glutatione peroxidase mimetics. Noteworthy, it was observed that the diselenide 7c with electron donating group was the most active compound of the series 7a-e and it was four times more efficient than the Ebselen standard.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
44

Ferreira, Natasha Londero. "Síntese ambientalmente adequada de 3-selenil-indóis." reponame:Repositório Institucional da UFSC, 2014. https://repositorio.ufsc.br/xmlui/handle/123456789/128667.

Full text
Abstract:
(Dissertação (mestrado) - Universidade Federal de Santa Catarina, Centro de Ciências Físicas e Matemáticas, Programa de Pós-Graduação em Química, Florianópolis, 2014
Made available in DSpace on 2015-02-05T20:13:26Z (GMT). No. of bitstreams: 1 329183.pdf: 2109794 bytes, checksum: 0551203703d1e33a12efcdc7e1fc6328 (MD5) Previous issue date: 2014
No presente trabalho desenvolveu-se uma nova metodologia sintética ambientalmente amigável, eficiente e simples para preparação de uma série de 3-selenil-indóis. A metodologia desenvolvida envolve a reação entre indóis funcionalizados e diferentes tipos de disselenetos orgânicos, na presença de K2CO3 em quantidade catalítica por um período de 2 horas a 60°C. Nessa metodologia utilizou-se etanol como solvente, que é de fonte renovável e não tóxico. A estratégia sintética adotada permitiu a obtenção de diferentes 3-selenil-indóis com rendimentos que variaram de moderados a excelentes. Cabe salientar que a metodologia desenvolvida está de acordo com vários princípios da química verde, tais como: reação catalítica, economia atômica, uso de solventes de fontes renováveis e não tóxicos, contempla a prevenção de resíduos e é realizada em atmosfera aberta.

Abstract: In the present work, it was developed a new, efficient and simple environmentally friendly synthetic methodology to prepare a series of 3-selenyl-indoles.The developed methodology involves the reaction of functionalized indoles of with different types of organic diselenide, employing catalytic amounts K2CO3 in 2 hours at 60 °C. In this methodology ethanol was used as a solvent which is renewable and nontoxic.The synthetic strategy used allowed to preparation of different types of3-selenyl-indoles in moderate to excellent yields. It should be emphasized that this methodology is in agreement with several principles of green chemistry, such as atomic economy, use of renewable and nontoxic solvents, waste prevention, open to air and catalysis.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
45

Pieniz, Simone. "Caracterização, bioacumulação e especiação de selênio na biomassa de Enterococcus durans." reponame:Biblioteca Digital de Teses e Dissertações da UFRGS, 2013. http://hdl.handle.net/10183/115531.

Full text
Abstract:
O objetivo deste estudo foi caracterizar o potencial probiótico, antimicrobiano e antioxidante, bem como analisar os genes envolvidos em relação aos fatores de virulência e de resistência. Do mesmo modo, objetivouse avaliar a capacidade de bioacumulação e a especiaçao de selênio (Se(IV)) na biomassa microbiana. O micro-organismo utilizado neste estudo foi isolado de queijo “Minas Frescal” e caracterizado por métodos fenotípicos (Vitek® 2 system) e moleculares (sequenciamento do gene 16s rRNA e análise pelo gene ddl (D-Ala–D-Ala ligase)). O isolado LAB18s foi identificado fenotipicamente e genotipicamente como Enterococcus durans. Além disso, apresentou características probióticas; atividade antimicrobiana e capacidade antioxidante. Quando analisados os genes relacionados aos fatores de virulência (ace, agg, asa, bopA, bopB, bopC e bopD), e de resistência à vancomicina (vanA, vanB, vanC1 e vanC2/3) não foi verificada a presença destes genes pela E. durans LAB18s. Da mesma forma, o isolado mostrou-se sensível aos antibióticos testados (eritromicina, tetraciclina, vancomicina, gentamicina e penicilina) e apresentou ainda capacidade de adesão e hidrofobicidade, assim como forte capacidade para a formação de biofilme. Para a bioacumulação de Se(IV) pelo isolado E. durans LAB18s foram encontrados como parâmetros ótimos de crescimento a temperatura de 30°C e pH 7. Através da especiação foi demonstrado que em todas as análises o isolado E. durans LAB18s pode bioacumular concentrações consideráveis de Se(IV), sendo que a maior percentagem de selênio orgânico foi encontrada na fração de proteínas totais e, quando analisada as extrações por diferentes solventes, observou-se maior conteúdo de selênio em meio alcalino. As análises de Microscopia Eletrônica de Varredura (MEV), Microscopia Eletrônica de Transmissão (MET) e Espectrometria de Energia Dispersiva (MEV-EDS) corroboraram com os resultados obtidos em termos de bioacumulação de selênio pelo E. durans LAB18s. De acordo com os resultados obtidos pode-se inferir que o isolado E. durans LAB18s pode ser considerado um micro-organismo com potencial probiótico, biologicamente seguro e com ampla capacidade em bioacumular selênio na biomassa microbiana.
The aim of this study was to characterize the potential probiotic, antimicrobial and antioxidant activity as well as analyze the genes involved in virulence factors and resistance. Similarly, it was aimed to evaluate the ability of selenium (Se (IV)) bioaccumulation and speciation through the microbial biomass. The micro-organism used in this study was isolated from "Minas Frescal" cheese and characterized by phenotypic (Vitek® 2 system) and molecular methods (16S rRNA gene sequencing and analysis by gene ddl (DAla- D-Ala ligase)). The isolate LAB18s was identified phenotypically and genotypically as Enterococcus durans. Moreover, it exhibited probiotic characteristics, antimicrobial and antioxidant activity. The genes related to virulence factors (ace, agg, asa, bopA, bopB, bopC e bopD), and vancomycin resistance (vanA, vanB, vanC1 e vanC2/3) were not verified the presence of these genes by LAB18s. Likewise, the isolate showed susceptibility to the antibiotics tested (erythromycin, tetracycline, vancomycin, gentamicin and penicillin) and also it showed adhesion and hydrophobicity ability, as well as a strong ability to form biofilms. For the Se(IV) bioaccumulation by isolated Enterococcus durans LAB18s have been found as optimal parameters growth by isolate at temperature of 30°C and pH 7. Analysis for Se(IV) speciation had shown in all analyzes that the isolate E. durans LAB18s can bioaccumulate considerable concentrations of Se(IV), and the highest percentage of organic selenium was found in the fraction of total protein; and when analyzed different solvent extractions, it was observed a higher content of selenium in alkaline medium. Analyses from Electron Microscopy (SEM), Transmission Electron Microscopy (TEM) and Energy Dispersive Spectroscopy (SEM-EDS) corroborate with the results obtained with Se(IV) bioaccumulation by E. durans LAB18s. In according to the obtained results it can be infer that the isolated E. durans LAB18s can be considered a micro-organism with potential probiotic, biologically safe and with wide capacity to bioaccumulate selenium in microbial biomass.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
46

Tuji, Fabricio Mesquita. "Avaliação do efeito radioprotetor do selenito de sodio no processo de reparação tecidual : estudo experimental em ratos." [s.n.], 2001. http://repositorio.unicamp.br/jspui/handle/REPOSIP/290149.

Full text
Abstract:
Orientador: Solange Maria de Almeida
Dissertação (mestrado) - Universidade Estadual de Campinas, Faculdade de Odontologia de Piracicaba
Made available in DSpace on 2018-07-27T22:54:20Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Tuji_FabricioMesquita_M.pdf: 5423447 bytes, checksum: 84bcd6875b2d00ec922f90e456db78d8 (MD5) Previous issue date: 2001
Resumo: O presente trabalho teve como finalidade avaliar a ação do Selenito de Sódio (Selênio) como substância radioprotetora através do processo de reparação tecidual. Para isto, foram produzidas feridas retangulares (2,5X 1,5 em) na região dorsal de ratos, que foram então divididos em quatro grupos: Controle, onde foram feitos somente as feridas; Selênio, no qual foram administrados 2,0 mg de Selenito de Sódio; Irradiado, onde as bordas das feridas foram irradiadas (6 MeV de radiação de elétrons em dose única) e; Selênio irradiado, no qual administrou-se o selênio 24 horas antes da exposição à radiação. Após 4, 7, 13 e 21 dias da produção das feridas, todos os animais, controle e irradiados, foram sacrificados e a ação radioprotetora do Selênio foi avaliada através da análise morfológica, histoquímica e avaliação por luz polarizada. Os resultados obtidos mostraram que a aplicação de selenito de sódio administrado 24 horas antes de altas doses de irradiação de elétrons (6 MeV) em tecido de granulação apresentou-se como radioprotetror eficaz, visto que o grupo irradiado no qual foi administrado o selenito de sódio comportou-se histologicamente semelhante ao grupo controle
Abstract: The aim of this study was to evaluate the Sodium Selenite as protection substance. It were made rectangular wounds (2,5 X 1,5 cm) in the dorsal region of the rats, in order to stimulate the growing of the repair process. The rats were then divided into four groups as follows: control group, where only were made the wounds; selenium group, where 2 mg of sodium selenite were administrated to the animals; irradiated group, where the border of the wounds were irradiated (6 MeV of electron radiation in a single dose) and; irradiated plus selenium group, where the selenium was administrated 24 hours before the irradiation. The animals from all the groups were sacrificed at 4, 7, 13 and 21 days after the procedures above, and histological and structural observations of the granulation tissue were made by means of morphological, histoehemical and polarized light investigation. The results showed that the administration of sodium selenite made 24 hours before the irradiation through high doses (6 MeV) of electron radiation on the granulation tissue has produced a remarkable radioprotection effect, as showed through the methods which were employed.
Mestrado
Radiologia
Mestre em Ciências
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
47

Fiorentini, Emiliano Franco. "Desarrollo de métodos separativos y determinativos para el análisis de especiación de arsénico y selenio en alimentos y bebidas asistidos por líquidos iónicos y técnicas instrumentales híbridas." Bachelor's thesis, Universidad Nacional de Cuyo. Facultad de Ciencias Exactas y Naturales, 2017. http://bdigital.uncu.edu.ar/14002.

Full text
Abstract:
La presente tesis de grado tiene como propuesta central el desarrollo de metodologías analíticas de alta eficiencia de separación y sensibilidad, utilizando técnicas instrumentales híbridas (HPLC y detección elemental) para resolver el problema analítico de la determinación de especies de As y Se en muestras con alta complejidad matricial, tales como las que pueden presentarse en alimentos y ciertas bebidas. El carácter más novedoso del trabajo residirá en la realización de un estudio comprensivo sobre el rol de diversos líquidos iónicos a emplearse como aditivos de fases móviles en HPLC para la separación de especies de As y Se con posterior detección mediante la técnica HGAFS. Las metodologías desarrolladas serán aplicadas para el análisis de especiación de As y Se en muestras de gran relevancia para el desarrollo económico y productivo de la región de Mendoza de modo que puedan constituirse en tecnologías aliadas de la productividad de laboratorios analíticos de rutina.
Fil: Fiorentini, Emiliano Franco. Universidad Nacional de Cuyo. Facultad de Ciencias Exactas y Naturales.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
48

Vargas, Jaqueline Pinto. "Síntese de novos compostos seleno-carboidratos e de novos métodos de síntese de selenoésteres sob condições ambientalmente sustentáveis." reponame:Biblioteca Digital de Teses e Dissertações da UFRGS, 2015. http://hdl.handle.net/10183/129755.

Full text
Abstract:
Os compostos seleno-carboidratos são intermediários úteis para a síntese de produtos naturais e também para estudos das rotas metabólicas nos seres vivos. Além disso, o átomo de selênio é um elemento traço e está presente nos aminoácidos selenocisteína e selenometionina. Serão apresentados os resultados obtidos para a síntese de 8 novos compostos do tipo seleno-carboidratos, partindo-se de diferentes monossacarídeos (D-xilose, D-ribose e D-galactose) ou do dissacarídeo sacarose e de disselenetos de dialquila e de difenila para a obtenção dos produtos. E ainda, serão apresentados os resultados obtidos durante o período de doutorado sanduíche. Nesse período, trabalhou-se na forma de tornar a síntese de compostos organosselênio menos agressiva ambientalmente. Assim, serão apresentados novos métodos para a síntese do complexo difenildisseleneto de zinco e de 8 exemplos de selenoésteres. As sínteses foram realizadas sob condições aquosas ou na ausência de solventes, de forma atomicamente econômica, de baixo custo energético e com tempos curtos de reação.
The seleno-carbohydrates compounds are useful intermediates for natural products synthesis and for metabolic studies. Furthermore, the selenium atom is a trace element and it is present in the selenocysteine and selenomethionine aminoacids. This work will present the results for the 8 new selenium-carbohydrates compounds synthesis. The reagents used were the monosaccharides (D-xilose, D-ribose e D-galactose), sucrose, dialkyl diselenides and the diphenyl diselenide. In addition, this work will present the results obtained during the PhD sandwich period. In this period, the work’s objective was to turn the organoseleno compounds synthesis an environmental ecofriendly pathway. Then, it will present the new methods to synthetize the diphenyldiselenide zinc complex and 8 examples of selenoesters. The reactions were realized under water or neat conditions, by atom efficiency, low energy costs and shorter times.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
49

Posser, Thaís. "Efeitos biológicos e moleculares de compostos orgânicos sintéticos de selênio sobre o sistema nervoso central e neurotoxicidade do manganês." Florianópolis, SC, 2009. http://repositorio.ufsc.br/xmlui/handle/123456789/92515.

Full text
Abstract:
Tese (doutorado) - Universidade Federal de Santa Catarina, Centro de Ciencias Biológicas. Programa de Pós-Graduação em Neurociências.
Made available in DSpace on 2012-10-24T09:37:35Z (GMT). No. of bitstreams: 1 262482.pdf: 2464435 bytes, checksum: 50ce73712dd06e2df347fb6c893b0017 (MD5)
No presente estudo foi analisado o potencial antioxidante e protetor do composto orgânico sintético de selênio difenil disseleneto contra dano oxidativo induzido por H2O2 em fatias hipocampais de ratos adultos. Além disso, o efeito pró-apoptótico deste composto foi testado na linhagem de neuroblastoma humano SH-SY5Y. Paralelamente, o potencial antidepressivo do composto de selênio ebselen foi investigado em modelos animais de depressão. Neste estudo foi também avaliado o efeito do manganês sobre a fosforilação e atividade de tirosina hidroxilase em células PC12.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
50

Castilho, Ivan Nikolai Barkow. "Determinação de elementos traço em material particulado e em amostras de solo e feijão usando diferentes estratégias de introdução da amostra por espectrometria de absorção atômica em forno de grafite." Florianópolis, 2012. http://repositorio.ufsc.br/xmlui/handle/123456789/96114.

Full text
Abstract:
Dissertação (mestrado) - Universidade Federal de Santa Catarina, Centro de Ciências Físicas e Matemáticas. Programa de Pós-Graduação em Química
Made available in DSpace on 2012-10-26T08:57:09Z (GMT). No. of bitstreams: 1 303361.pdf: 1129862 bytes, checksum: 0c4ad27ce268a013bd958dc6f90e5149 (MD5)
O presente trabalho descreve, em sua primeira seção, três diferentes procedimentos usados na preparação de amostra para a determinação de Cu, Mo e Sb em material particulado atmosférico coletado em filtros de fibra de vidro usando espectrometria de absorção atômica de alta resolução com fonte contínua e forno de grafite. Para tanto, foram comparadas a análise direta dos filtros com a digestão parcial via microondas e a extração parcial com ultrassom, ambas usando água régia. Na determinação de Cu, dependendo do teor do analito nas amostras, foram usadas a linha principal de absorção em 324,754 nm ou a linha secundária em 216,509 nm. A linha principal de absorção em 313,259 nm foi usada para Mo e a linha secundária em 212,739 nm para a determinação de Sb. O limite de detecção (LOD, 3s) encontrado para o método de análise direta de sólidos, baseado em dez atomizações de um filtro não usado, foi de 15 µg g-1 para os três analitos, correspondendo a 40 ng m-3 para um volume típico de ar de 1440 m³ coletado em um período de 24 horas. A repetibilidade das medidas variou entre 3% e 9% (n = 5) e os resultados obtidos com os três métodos não mostraram nenhuma diferença significativa. A razão entre os três analitos nos filtros de áreas com intenso tráfego de veículos foi em torno de Cu:Mo:Sb ~ 4:1:1,4, sugerindo que a fonte dos três elementos esteja nas lonas e pastilhas dos freios dos veículos, isto é, relacionado ao tráfego. Quando a razão encontrada é diferente dos valores mencionados, sugere-se que a fonte da contaminação possui outra origem. A segunda parte deste trabalho descreve uma investigação preliminar de uma iniciativa para preparar um mapa regional da abundância natural de selênio em várias áreas do Brasil, baseada na análise de amostras de feijão e solo. A técnica de espectrometria de absorção atômica com geração de hidretos e atomização em forno de grafite com aprisionamento in situ em um tubo de grafite recoberto de irídio foi escolhida devido a sua alta sensibilidade e relativa simplicidade. A digestão ácida por micro-ondas para as amostras de solo e feijão foi testada para a recuperação completa dos compostos orgânicos (selenometionina) e inorgânicos de selênio. A redução de Se(VI) para Se(IV) foi otimizada para garantir que não ocorresse a oxidação de retorno, o que é importante quando amostras digeridas não são analisadas imediatamente após a etapa de redução. Os limites de detecção e quantificação do método para Se foram 30 ng L-1 e 101 ng L-1, respectivamente, correspondendo a cerca de 3 ng g-1 e 10 ng g-1, respectivamente, em amostras sólidas, considerando um fator de diluição típico de 100 para o processo de digestão. Os resultados obtidos para dois materiais certificados de referência de alimentos, soja e arroz, e outros dois de solo e sedimento confirmaram a exatidão do método investigado. O conteúdo de selênio encontrado em um número de amostras selecionadas de feijão variou entre 5,5 ± 0,4 ng g-1 e 1726 ± 55 ng g-1, enquanto que nas amostras de solo variou entre 113 ± 6,5 ng g-1 e 1692 ± 21 ng g-1.
The present work describes, in its first section, three different procedures for sample preparation that have been used for the determination of Cu, Mo and Sb in airborne particulate matter collected on glass fiber filters using high-resolution continuum source graphite furnace atomic absorption spectrometry. Direct solid sampling analysis of the ground filters was compared with microwave-assisted acid leaching and ultrasound-assisted extraction, both using aqua regia. Depending on the analyte content in the samples, the main absorption line at 324.754 nm or the secondary line at 216.509 nm was used for the determination of Cu. The primary absorption line at 313.259 nm was used for Mo and the secondary line at 212.739 nm for Sb determination. The limits of detection (LOD, 3s) found for the direct solid sampling method, based on ten atomizations of an unused filter were 15 µg g-1 for all three analytes, corresponding to 40 ng m-3 for a typical air volume of 1440 m3 collected over a period of 24 h. The repeatability of the measurements was between 3% and 9% (n = 5), and the results obtained with the three methods did not show any significant difference. The ratio between the three analytes on the filters from areas of intense traffic was found to be around Cu:Mo:Sb ~ 4:1:1.4, which suggests that the source of all three elements is brake linings, i.e., related to automobile traffic. When the ratio deviated significantly from the above values, the source of contamination was assumed to be of different origin. The second part of the work describes a preliminary investigation of an initiative to prepare a regional map of the natural abundance of selenium in various areas of Brazil, based on the analysis of bean and soil samples. Continuous-flow hydride generation graphite furnace atomic absorption spectrometry with in-situ trapping on an iridium-coated graphite tube has been chosen because of its high sensitivity and relative simplicity. The microwave-assisted acid digestion for bean and soil samples was tested for complete recovery of inorganic and organic selenium compounds (selenomethionine). The reduction of Se(VI) to Se(IV) was optimized in order to guarantee that there is no back-oxidation, which is of importance when digested samples are not analyzed immediately after the reduction step. The limits of detection and quantification of the method were 30 ng L-1 Se and 101 ng L-1 Se, respectively, corresponding to about 3 ng g-1 and 10 ng g-1, respectively, in the solid samples, considering a typical dilution factor of 100 for the digestion process. The results obtained for two certified food reference materials, soybean and rice, and for a soil and sediment confirmed the validity of the investigated method. The selenium content found in a number of selected bean samples varied between 5.5 ± 0.4 ng g-1 and 1726 ± 55 ng g-1, and that in soil samples varied between 113 ± 6.5 ng g-1 and 1692 ± 21 ng g-1.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
We offer discounts on all premium plans for authors whose works are included in thematic literature selections. Contact us to get a unique promo code!

To the bibliography