Log in

Relevant bibliographies by topics / Stanisawa / Journal articles

To see the other types of publications on this topic, follow the link: Stanisawa.

Journal articles on the topic 'Stanisawa'

Author: Grafiati

Published: 4 June 2021

Last updated: 14 February 2022

Create a spot-on reference in APA, MLA, Chicago, Harvard, and other styles

Select a source type:

Consult the top 50 journal articles for your research on the topic 'Stanisawa.'

Next to every source in the list of references, there is an 'Add to bibliography' button. Press on it, and we will generate automatically the bibliographic reference to the chosen work in the citation style you need: APA, MLA, Harvard, Chicago, Vancouver, etc.

You can also download the full text of the academic publication as pdf and read online its abstract whenever available in the metadata.

Browse journal articles on a wide variety of disciplines and organise your bibliography correctly.

1

Tyszkiewicz, Jan. "Początki seminarium turkologicznego prof. Ananiasza Zajączkowskiego: 1933–1936." Almanach Karaimski 3 (December 30, 2014): 107–18. http://dx.doi.org/10.33229/ak.2014.3.10.

Full text

Abstract:

Dokumenty z Archiwum Uniwersytetu Warszawskiego, wspomnienia Ireny Krudowskiej i Stanisławy Płaskowickiej oraz materiały pozostawione przez Stanisława Kryczyńskiego pozwalają rzucić nieco światła na pierwsze lata seminarium prof. A. Zajączkowskiego. Jako kierownik Katedry turkologicznej w Instytucie Orientalistycznym Uniwersytetu Warszawskiego, A. Zajączkowski uruchomił swoje seminarium jesienią 1933 r. Jego pierwszymi słuchaczami byli: Jan Reychman, Józef Szulimowicz, Armand Stefański i Stanisław Szachno-Romanowicz. Reychman ukończył studia historyczne, Szachno-Romanowicz był asyriologiem i archiwistą, a Szulimowicz – Karaimem z Halicza. Profesor Zajączkowski współpracował ściśle z profesorem Tadeuszem Kowalskim z Krakowa i historykami z Warszawy. Prof. Wacław Tokarz skierował na seminarium turkologiczne dwóch swoich studentów (Reychmana i Stefańskiego). W roku akademickim 1934/1935 temat seminarium brzmiał: „Z dziejów kultury i literatury tureckiej XVI-XVIII w.”. Słuchaczami byli: Stanisława Płaskowicka, Halina Kröber i Bohdan Baranowski. W roku 1935/6, na seminarium uczęszczali: J. Szulimowicz, A. Stefański, H. Kröber, S. Płaskowicka, I. Krudowska, A. Murza Murzicz i S. Kryczyński. Prof. Zajaczkowski prowadził wówczas 4 wykłady poświęcone językom i kulturze ludów tureckich, językowi tureckiemu, składni języka arabskiego oraz Gulistanowi Sadiego, a także ćwiczenia seminaryjne z filologii tureckiej, na które uczęszczali jego studenci. Prof. Zajączkowski zabrał ich na wycieczkę do Stambułu (we wrześniu 1934), później S. Płaskowicka przebywała tam na stypendium (1935). Prof. Zajączkowski był również wykładowcą w Wyższej Szkole Wschodoznawczej przy Instytucie Wschodnim w Warszawie, gdzie studiowało również kilku jego seminarzystów. Uczniowie profesora, J. Reychman i S. Płaskowicka, zostali później długoletnimi pracownikami Uniwersytetu Warszawskiego.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

2

Bartoszak, Michał. "Pozostałości księgozbioru prymasa Stanisława Karnkowskiego w Archiwum Archidiecezjalnym w Gnieźnie." Roczniki Biblioteczne 61 (June 4, 2018): 35–65. http://dx.doi.org/10.19195/0080-3626.61.3.

Full text

Abstract:

POZOSTAŁOŚCI KSIĘGOZBIORU PRYMASA STANISŁAWA KARNKOWSKIEGO W ARCHIWUM ARCHIDIECEZJALNYM W GNIEŹNIEKsięgozbiór prymasa Stanisława Karnkowskiego jako przedmiot badań naukowych. Analiza fragmentu jego księgozbioru znajdującego się w Archiwum Archidiecezjalnym w Gnieźnie pod kątem tematyki, proweniencji i opraw. Nieznane lub niereprodukowane warianty wykorzystywanych superekslibrisów. THE REMAINS OF PRIMATE STANISŁAW KARNKOWSKI’S BOOK COLLECTION IN THE ARCHDIOCESAN ARCHIVES IN GNIEZNOThe book collection amassed by Primate Stanisław Karnkowski and regarded as one of the wealthiest Polish libraries in the late 16th and early 17th century comprised 322 books, according to Stanisław Rybandt’s estimates from 1992. 22 more books from the second interrex’s collection were found during a search conducted in the Archdiocesan Archives in Gniezno in 2012–2017.A thematical analysis of the books, which points to the primate’s interest in legal and theological literature, is complemented in the second part of the article by a presentation of the types of ownership marks as well as a discussion of binding-related questions. The author pays particular attention to unknown or never reproduced variants of the supralibros used in the books.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

3

Stefańska, Dorota. "Kółko rolnicze w Szadku w latach 1907–1926." Biuletyn Szadkowski, no. 16 (February 9, 2016): 215–42. http://dx.doi.org/10.18778/1643-0700.16.11.

Full text

Abstract:

Pierwszym kółkiem rolniczym w Szadku było powstałe w 1906 r. Kółko Rolnicze im. Stanisława Staszica założone z inicjatywy właściciela dóbr Wola Krokocka, Jerzego Karola Kurnatowskiego, które jednak ze względu na brak wsparcia finansowego wkrótce upadło. W 1907 r. z inicjatywy właściciela majątku ziemskiego w Prusinowicach, Kazimierza Czarnowskiego, w Szadku powstało większe i dysponujące środkami finansowymi kółko rolnicze, które działało w strukturach Centralnego Towarzystwa Rolniczego i podlegało najpierw terenowemu gubernialnemu oddziałowi tego towarzystwa w Kaliszu, a następnie powiatowemu oddziałowi w Sieradzu. W latach 1907–1926 kolejnymi prezesami kółka rolniczego byli: Kazimierz Czarnowski (1907–1908), ks. Stanisław Mirecki (1908–1911), Franciszek Paczkowski (1911–1914), Hoppe (1914–1920), Jan Wróblewski (1920–1922), Adam Nencki (1923–1925), Stanisław Leopold (1925) i Michał Zabłocki (od 1926). Działalność kółka koncentrowała się na modernizacji i odbudowie rolnictwa przy wsparciu ziemiaństwa i duchowieństwa.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

4

Sowa, Jan Jerzy. "Pióra w służbie buławy. Raz jeszcze o kancelarii i archiwum hetmańskim Stanisława Jabłonowskiego." Czasopismo Prawno-Historyczne 70, no. 2 (July 17, 2019): 195–212. http://dx.doi.org/10.14746/cph.2018.2.7.

Full text

Abstract:

Artykuł przedstawia charakterystykę kancelarii i archiwum hetmańskiego Stanisława Jabłonowskiego jako istotnego narzędzia sprawowania hetmańskiej władzy i kontroli nad siłami zbrojnymi w okresie wojny Rzeczypospolitej z Imperium Osmańskim (1683–1699). Długotrwały konflikt zbrojny niósł ze sobą sporo wyzwań o charakterze logistycznym, finansowym i dyscyplinarnym. Rzetelnie prowadzona dokumentacja mogła być dla hetmana istotną pomocą w przezwyciężeniu tych trudności.Za tworzenie i gromadzenie akt hetmańskich odpowiadała podporządkowana mu kancelaria. Szczególną rolę odgrywali pisarze wojskowi – przełożeni kancelarii hetmańskiej. W okresie hetmaństwa Stanisława Jabłonowskiego pisarzami wojskowymi byli kolejno Wojciech Stanisław Czacki i Szymon Franciszek Pułaski. Pisarze zajmowali się szczegółowym opracowaniem treści wystawianych przez hetmana dokumentów. Pełnili ważną funkcję przy rozdziale largicji – specjalnych wynagrodzeń przyznawanych rokrocznie przez hetmana wyższym oficerom wojska koronnego ze skarbu hibernowego. Wojny toczone przez Rzeczpospolitą w drugiej połowie XVII i na początku XVIII w. sprzyjały rozwojowi archiwów wojskowych jak i wprowadzaniu co raz bardziej biurokratycznych form administrowania armią.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

5

Masłowski, Mateusz. "Arlekin zza kordonu: Z recepcji Nikołaja Jewreinowa w Polsce (1921–1932)." Pamiętnik Teatralny 69, no. 1 (May 12, 2020): 71–144. http://dx.doi.org/10.36744/pt.20.

Full text

Abstract:

Polska kultura teatralna lat dwudziestych XX wieku stała się prawdziwym oknem na Europę dla Nikołaja Jewreinowa, rosyjskiego dramatopisarza, reżysera, teatralnego myśliciela, autora teorii „teatralizacji życia”. Artykuł prezentuje wybrane konteksty polskiej recepcji jego sztuki-manifestu – To, co najważniejsze, od pierwszych inscenizacji w Teatrze im. J. Słowackiego w Krakowie i Teatrze Polskim w Warszawie, poprzez dyskusję nad teoretycznym przesłaniem utworu, aż do prób przyswojenia całości dorobku artystycznego rosyjskiego twórcy. Omawia wpływ twórczości Stanisława Przybyszewskiego na teorię i praktykę gatunku monodramatu Jewreinowa. Porównuje rozumienie naturalizmu oraz poglądy na sztukę aktorską i teatr polskiej aktorki, Stanisławy Wysockiej i Nikołaja Jewreinowa, jej przyjaciela. Przedstawia bilans gościnnych występów rosyjskiego reżysera w Warszawie w 1925: uregulowania prawne, dotyczące jego utworów i nowe kontakty z przedstawicielami świata sztuki, ale też negatywne recenzje. W aneksie ogłoszono wybór korespondencji ludzi polskiego teatru: Zofii Nałkowskiej, Juliana Tuwima, Emila Zegadłowicza, Stanisławy Wysockiej i Eugeniusza Świerczewskiego z Jewreinowem z przełomu lat dwudziestych i trzydziestych XX wieku.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

6

Wodzicki, Stanisław, and Stanisław Wodzicki. "Con los lanceros del emperador Maximiliano en México." Estudios Latinoamericanos 18 (December 31, 1998): 5–128. http://dx.doi.org/10.36447/estudios1998.v18.art1.

Full text

Abstract:

This is the Spanish language edition Stanisław Wodzicki 1931's book "Z ułanami cesarza Maksymiliana do Meksyku". It was translated by Zygmunt Wojski and accompanied by introductions by Maria Paradowska and Joaquín R. González Martínez. Stanislaw Wodzicki was born in 1844 and died in 1931. The book is an account of his participation in emperor Maximilian´s military expedition to Mexico between 1864 and 1867. Short description written by Michal Gilewski

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

7

Wojciechowska, Beata. "Stanisława ze Skarbimierza rozważania o chwale i łasce Bożej w świetle wybranych kazań Super Gloria in Excelsis." Saeculum Christianum 27, no. 1 (September 30, 2020): 73–82. http://dx.doi.org/10.21697/sc.2020.27.1.6.

Full text

Abstract:

Kazania z cyklu Super Gloria in excelsis, autorstwa Stanisława ze Skarbimierza (ok.1360-1431), wybitnego teologa, doktora praw, rektora odnowionego w 1400 r. Uniwersytetu Krakowskiego, poruszają niezwykle ważne kwestie teologiczne. W swoich rozważaniach Stanisław ze Skarbimierza ukazał łaskę jako dar, dla którego warto wszystko utracić, który wymaga nie tylko zachowywania przykazań Bożych, ale przede wszystkim stanowi punkt wyjścia do wielbienia Stwórcy, oddawania Mu czci i chwały. Te fundamentalne kwestie wybitny kaznodzieja zaprezentował z jednej strony w optyce refleksji teologicznej, a z drugiej przedstawił je wspólnocie wiernych tak, by stały się one ważnym i zrozumiałym elementem ich życia religijnego.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

8

Wieczorek, Sławomir. "O historii Opery Robotniczej w Krakowie (1954–1957)." Muzyka 65, no. 3 (November 19, 2020): 69–94. http://dx.doi.org/10.36744/m.569.

Full text

Abstract:

Stanisław Drabik był pomysłodawcą i organizatorem dwóch specyficznych placówek operowych, których historia przez wiele lat pozostawała zapomniana. W latach 1947–1949 we Wrocławiu prowadził Operę Robotniczą, która przygotowała w 1948 wystawienie opery Flis Stanisława Moniuszki. Do pomysłu tego powrócił w 1954 roku w Krakowie, gdzie działała pod jego kierownictwem druga placówka tego rodzaju. Po dwóch latach prób w lipcu 1956 roku krakowska Opera Robotnicza przedstawiła inscenizację Halki Stanisława Moniuszki na scenie Teatru im. Juliusza Słowackiego. Oficjalnie zespół miał składać się z utalentowanych muzycznie robotników Kombinatu Metalurgicznego w Nowej Hucie, jednak rzeczywisty skład zespołu znacznie odbiegał od tych deklaracji. Finalnym celem działań Drabika było zorganizowanie w Krakowie i kierowanie operą zawodową, a nawiązanie do haseł stalinowskiej propagandy o upowszechnianiu sztuki wśród robotników miały mu pomóc uzyskać finansowe i administracyjne wsparcie instytucji państwowych dla jego planów. Przemiany polityczne polskiego Października, destalinizacja i odwilż w życiu artystycznym skutecznie przekreśliła te plany. Opera Robotnicza straciła dyskursywny i instytucjonalny parasol ochronny. Premiera Halki została bardzo negatywnie przyjęta przez krytyków – pisano o profanacji narodowej opery, fatalnym poziomie aktorskim i muzycznym przedstawienia oraz o nadużyciach finansowych. Część z tych krytyk została jednak sformułowana przez przedstawicieli konkurencyjnej wobec Drabika instytucji walczącej o powstanie zawodowej opery w Krakowie. Podjęta przez ponad rok po premierze walka zespołu i Stanisława Drabika o utrzymanie placówki nie zakończyła się powodzeniem, a Opera Robotnicza popadła w całkowite zapomnienie.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

9

Jasiński, Maciej. "Stanisław Lubieniecki – a Dilettante Compiler. Polemic against Sylwia Konarska-Zimnicka’s Paper “Theatrum Cometicum by Stanisław Lubieniecki the Younger as an Example of Astronomical-Astrological Interests of Arians”." Res Historica 44 (August 7, 2018): 289–314. http://dx.doi.org/10.17951/rh.2017.44.289-314.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

10

Mączyński, Ryszard. "Dorobek badawczy Marka Kwiatkowskiego." Biuletyn Historii Sztuki 81, no. 3 (September 2, 2020): 529–42. http://dx.doi.org/10.36744/bhs.485.

Full text

Abstract:

Gromadzony przez ponad półwiecze dorobek badawczy Marka Kwiatkowskiego (1930-2016) jest bardzo obszerny, liczy ponad 250 pozycji – artykułów i monografii, zarówno naukowych, jak też popularnonaukowych. Jedna z ostatnich wydanych przezeń książek została zatytułowana: Moja pasja – architektura. Fakty, hipotezy (2012). Tytuł zdaje się znaczący, gdyż rzeczywiście w jego pisarstwie zagadnienia architektoniczne dominowały w sposób bezwzględny. To niewątpliwie efekt przymiarek z czasów młodzieńczych do podjęcia w przyszłości – co nigdy się ostatecznie nie urzeczywistniło – zawodu architekta projektanta. Spośród wielu możliwych zagadnień architektonicznych najbliższa mu była epoka panowania Stanisława Augusta. W tym przypadku oddziałała siła inspirująca promotora – profesora Stanisława Lorentza, który bardzo skutecznie szczepił swoim uczniom własną predylekcję do architektury Rzeczypospolitej XVIII wieku. Innym czynnikiem, również mającym doniosły wpływ, stało się piastowane stanowisko – najpierw kuratora, a następnie dyrektora Łazienek Królewskich w Warszawie – jednej z najwspanialszych zabytkowych rezydencji owej epoki. Zagadnienia węzłowe, tematy, które w swych poszukiwaniach badawczych podejmował Marek Kwiatkowskich objęły trzy zasadnicze kręgi: poczynania artystyczne monarchy – Stanisława Augusta (zwłaszcza w odniesieniu do Łazienek oraz Zamku Królewskiego); architekturę Warszawy i Mazowsza (choć te granice terytorialne bywały niejednokrotnie przekraczane, sięgając po Wielkopolskę czy aż po Kresy Wschodnie); a także postacie architektów, twórców klasycystycznych budowli zarówno z czasów stanisławowskich, jak i z doby Królestwa Polskiego. Do najznakomitszych osiągnięć Marka Kwiatkowskiego należy zaliczyć cztery jego autorskie książki. Najstarsza z nich – Szymon Bogumił Zug, architekt polskiego klasycyzmu (1971) – przyniosła obszerne opracowanie życia i dokonań jednego z najbardziej oryginalnych twórców doby Oświecenia: Rozprawa Stanisław August król-architekt (1983) po raz pierwszy w polskim piśmiennictwie ujęła wszystko to, co w zakresie architektury – i tej zrealizowanej, i tej pozostawionej w licznych projektach – powstało w kręgu monarchy, z jego inicjatywy, z jego funduszy. Pokłosiem wielu lat prowadzonych badań szczegółowych stała się monumentalna edycja Architektura mieszkaniowa Warszawy. Od potopu szwedzkiego do powstania listopadowego (1989), gdzie nakreślona została szeroka panorama stołecznego budownictwa – pałaców i kamienic – w okresie prawie dwóch stuleci. Podsumowaniem zaś dociekań nad prywatną siedzibą króla Stanisława Augusta jest Wielka księga Łazienek (2000), będąca obszerną monografią tej pałacowo-ogrodowej rezydencji. Z pewnością publikacje owe trwać będą przez następne dekady jako najszlachetniejsza – i ciągle żywa – klasyka polskiej historii sztuki.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

11

Przepałkowska, Izabela. "Polonorum Icones – zbiór „wyobrażeń ludzi w ojczyźnie znakomitych, na hołd potomności zasługujących”. Przyczynek do kształtowania kolekcji Gabinetu Rycin króla Stanisława Augusta." Artifex Novus, no. 4 (March 9, 2021): 182–93. http://dx.doi.org/10.21697/an.7930.

Full text

Abstract:

Zespół portretów sławnych Polaków Polonorum Icones powstał jako część kolekcji Gabinetu Rycin króla Stanisława Augusta. Wbrew dotychczasowym ustaleniom jego kształtowanie przypada na wcześniejsze lata niż rok 1778. W artykule podjęto próbę ukazania wpływu relacji między Poniatowskim a Michałem Mniszchem na formowanie się omawianego zespołu portretów oraz jego zależności od idei utworzenia Museaum Polonicum. Summary: The set of portraits of famous Poles, called Polonorum Icones, was a part of the Print Room of Stanisław August Poniatowski, the king of Poland. In spite of the opinion of previous researchers, this set of portraits was shaped earlier than 1778. This article attempts to reveal the influence of the relation between King Poniatowski and Michał Mniszech on the formation of the discussed set of portraits. The author also raises the issue of the dependence of Polonorum Icones on the idea of creating Museaum Polonicum.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

12

Bajer, Michał. "Tragedia i dwór: Stan faktyczny oraz polemiczne użycie stereotypu w historii polskich przekładów Corneille’a i Racine’a." Pamiętnik Teatralny 67, no. 4 (December 18, 2018): 55–86. http://dx.doi.org/10.36744/pt.292.

Full text

Abstract:

Począwszy od XVII w., przełomem w historii polskiej tragedii była recepcja utworów Pierre’a Corneille’a i Jeana Racine’a przez przekład. Już w czasach Jana Andrzeja i Stanisława Morsztynów uprzywilejowanym kręgiem odbioru francuskiego modelu dramatu poważnego stał się dwór królewski. Wiek osiemnasty przynosi kontynuację tego zjawiska, przy czym zainteresowanie tłumaczy twórczością dwóch tragików rozlewa się na dwory arystokratyczne, później szlacheckie. W czasach saskich na szczególną uwagę zasługuje pochodzący z 1715 roku fragment przekładu La mort de Pompée Corneille’a obecny w sylwie autorstwa Stanisława Wincentego Jabłonowskiego. Twórczość Racine’a inspiruje w kolei innych tłumaczy magnackich, takich jak Udalryk Krzysztof Radziwiłł czy Seweryn Rzewuski. Związki z teatrem dworski wykazuje także pijarska praktyka przedstawień szkolnych, organizowanych przez Stanisława Konarskiego. Czasy stanisławowskie przynoszą kontynuację wcześniejszych inicjatyw. W tej epoce prężnie rozwija się ponadto tradycja francuskojęzycznych teatrów de société. W sferach dworskich przekład francuskiej tragedii klasycystycznej wciąż pojawia się w obiegu rękopiśmiennym (Stanisław Wodzicki) i w druku (Wojciech Turski). W czasach postanisławowskich tradycja teatru dworskich odciska swoje piętno na recepcji francuskich tragedii w sposób nieco bardziej pośredni a czasem zaskakujący: wobec trudnej sytuacji gatunku w repertuarze sceny komercyjnej, wystawiając Horacjuszy Corneille’a (1802), Osiński posługuje się inscenizacją amatorską jako formą promocji gatunku walczącego o popularność. Nakierowana na propagowanie tragedii działalność Iksów wykazuje związki z dworem za sprawą statusu społecznego członków Towarzystwa oraz zakulisowych działań, do których się uciekają. W ostatnim z omawianych okresów - w pewnej mierze za sprawą Iksów, których postępowanie nieświadomie ilustruje pewne tezy krytyki europejskiej, np. Schlegla - wytwarza się negatywny obraz asocjacji francuskiej tragedii i dworu, jako miejsca zepsucia, nadmiernej rytualizacji zachowań i niewrażliwości na problemy ogółu. Nie wyczerpuje to jednak w całości stereotypu dworskości przypisywanej dziełom Corneille’a i Racine’a. W odróżnieniu od Europy zachodniej w Polsce tego okresu wyróżnić można dwa inne warianty zestawienia tragedii z dworem. W twórczości Kopystyńskiego tłumaczenie Racine’a jawi się jako idealne otium wykształconego szlachcica, spędzającego życie w rodzinnym dworze prowincjonalnym. W okresie porozbiorowym kształtuje się też (oparta na błędnych przesłankach) legenda inscenizacji Cyda na dworze Jana Kazimierza. Tragedia francuska ukazana jest jako jeden z ważnych elementów kształtowania się narodowej tradycji.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

13

Topij-Stempińska, Beata. "W trosce o młodzież. Stanisław Podoleński SJ, pedagog (nie)znany." Lubelski Rocznik Pedagogiczny 35, no. 4 (June 22, 2017): 109. http://dx.doi.org/10.17951/lrp.2016.35.4.109.

Full text

Abstract:

<p>Troska o harmonijne wychowanie młodych pokoleń jest wpisana w działalność wychowawczą podejmowaną przez wiele środowisk, zaczynając od rodziny, szkoły, przez państwo i Kościół. W II Rzeczypospolitej wszystkie te środowiska podjęły dyskusję nad właściwym kierunkiem wychowania przyszłych pokoleń. Jednym z priorytetowych zadań była troska o właściwe wychowanie zdrowotne i fizyczne młodzieży.</p><p>W dyskurs o istotnej roli edukacji prozdrowotnej włączył się jezuita Stanisław Podoleński. Problematyka podjęta w artykule dotyczy jego poglądów na istotę wychowania zdrowotnego i fizycznego jako wyraz troski o harmonijne wychowanie młodych w II Rzeczypospolitej.</p><p>Stanisława Podoleńskiego należy zaliczyć do grona aktywnych i zaangażowanych w działalność edukacyjną pedagogów w II Rzeczypospolitej. Bliskie mu były problemy młodych ludzi. W swoich publikacjach podkreślał, że istnieje nierozerwalny związek pomiędzy wychowaniem fizycznym i zdrowotnym a duchowym i intelektualnym człowieka. Jego zdaniem troska o harmonijny rozwój wszystkich sfer młodego człowieka jest podstawowym obowiązkiem rodziców, wychowawców, a nawet całego społeczeństwa.</p>

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

14

Ciesielska, Danuta. "Stypendyści Akademii Umiejętności w Krakowie i Uniwersytetu Jagiellońskiego na Uniwersytecie Georga-Augusta w Getyndze w latach 1891–1914. Matematyka." Studia Historiae Scientiarum 19 (September 30, 2020): 375–422. http://dx.doi.org/10.4467/2543702xshs.20.012.12568.

Full text

Abstract:

Podstawowym celem projektu badawczego jest ocena wpływu studiów i pobytów naukowych polskich uczonych w światowym centrum matematyki, jakim był Uniwersytet w Getyndze, na rozwój ich akademickich karier. W tym artykule skupiono się tylko na matematykach, którzy byli stypendystami Akademii Umiejętności w Krakowie i Uniwersytetu agiellońskiego. Ramy czasowe artykułu wyznaczyły daty pobytów pierwszego i ostatniego stypendysty w Getyndze. Przedstawiono krótko informacje o Fundacji im. Osławskiego, Funduszu im. Dra Władysława Kretkowskiego oraz Funduszu im. Kazimierza Klimowskiego oraz o losach stypendystów: Leona Chwistka, Antoniego Hoborskiego, Stanisława Kępińskiego, Stanisława Ruziewicza, Włodzimierza Stożka, Władysława Ślebodzińskiego i Franciszka Włodarskiego. Przywołane w artykule dokumenty pochodzące z archiwów tych fundacji i korespondencji nie były wcześniej publikowane. Podjęto probę oceny pobudek, które skłoniły młodych polskich uczonych do wyboru Getyngi jako miejsca zagranicznych studiów. Oceniono wpływ odbytych w Getyndze studiów na tematyką prowadzonych przez nich badań naukowych. Przed główną częścią artykułu krótko naszkicowano historię matematyków, matematyki i kształcenia matematycznego w Getyndze w okresie 1885–1914. Fellows of the Academy of Arts and Sciences in Kraków and the Jagiellonian University in Georg-August Univeristy in Göttingen in the period 1891–1914. Mathematics The main goal of the research project is an evaluation of the impact of studies and scientific visits of Polish scientists in the world mathematical centre, which was Georg-August Univeristy in Göttingen, on their careers. The results presented in this report focuses on the scholarship holders of the Academy of Arts and Sciences in Kraków and the Jagiellonian University. A time-frame for the article are the dates of visit of the first and the last scholarship holders in Göttingen. A brief history of the Osławski’s Fund, Dr. Władysław Kretkowski’s and Kazimierz Klimowski’s Fund and the fellows – mathematicians: Leon Chwistek, Antoni Hoborski, Stanisław Kępiński, Stanisław Ruziewicz, Włodzimierz Stożek, Władysław Ślebodziński and Franciszek Włodarski are presented in the article. The archival documents cited in the article are presented in print for the first time. An analysis of the reasons that urged young Polish scholars to choose Göttingen for their foreign studies is given. An evaluation of the impact of their studies in Göttingen on their future research areas was done. An introduction to the article is a very brief history of mathematicians, mathematics and mathematical education in Georg-August University in Göttingen in the period 1885–1914.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

15

Olszewska, Magdalena M. "Widowiska "bitew morskich" wystawione dla Stanisława Augusta Poniatowskiego." Artifex Novus, no. 1 (April 27, 2020): 36–45. http://dx.doi.org/10.21697/an.6319.

Full text

Abstract:

Artykuł prezentuje fenomen atrakcji – spektakli „bitew morskich” przygotowywanych często dla Stanisława Augusta Poniatowskiego, spośród których pięć zostało szerzej omówionych. Najwcześniejsza „bitwa” została zorganizowana przez stolnika koronnego Augusta Moszyńskiego (1731─1786) w podwarszawskim Zwierzyńcu na Młocinach 27 sierpnia 1765 r. w pierwszą rocznicę rozpoczęcia sejmu elekcyjnego. Kolejne odbyły się 22 lipca 1783 r. u Aleksandry Ogińskiej (1730-1798) w Siedlcach i 8 września 1784 r. w Łopatyniu nieopodal Pińska, należącym do Mateusza Butrymowicza (1745-1814). Jedno z najbardziej okazałych widowisk miało miejsce w Nieświeżu, w dobrach Karola Radziwiłła „Panie Kochanku”. Wieczorem, 19 września 1784 r., król śledził dwugodzinne przedstawienie połączone z iluminacją – „bitwę morską”, w której udział brało 30 okrętów. Zaprezentowano obronę Gibraltaru, nawiązując do historycznej bitwy, która rozegrała się 13 września 1782 r. Wieczorem 7 września 1791 r., w rocznicę elekcji, nastąpiło otwarcie Teatru na Wyspie w Łazienkach, projektu Jana Christiana Kamsetzera (1753-1795). Jedną z atrakcji była iluminacja batów i kanału. W kolekcji Fundacji Zbiorów im. Ciechanowieckich w Zamku Królewskim w Warszawie zachowały się cztery rysunki Jeana-Pierre’a Norblina de la Gourdaine’a (1745-1830) przedstawiające to widowisko. Przedstawienia „bitew morskich” miały przede wszystkim charakter rozrywkowy. Dodatkowo widowiska takie, jak to z 1791 r., poza fascynacją antykiem, wskazywało na treści propagandowe przypominające o dążeniach Stanisława Augusta mających na celu wzmocnienie państwa, również w obszarze odbudowy polityki morskiej. Spectacles of the "sea battles" put on for Stanisław August Poniatowski The article presents one of many attractions – the spectacles "sea battles" that were specifically organized for Stanisław August. Here five of them are presented widely. The earliest took place on 27th August 1765. It was held on the first anniversary of the beginning of the electoral parliament in August Moszyński's (1731─1786) estate Zwierzyniec of Młociny (near Warsaw). Another one on22th July 1783, at Aleksandra Ogińska’s (1730─1798) domain in Siedlce and on 8th September 1784 in Łopatyń near Pińsk, belonging to Mateusz Butrymowicz (1745─1814). One of the most magnificent show took place in Nieśwież, in Karol Radziwiłł "Panie Kochanku" (1734─1790) estate. In the evening, on 19th September 1784, the king spent a two-hour spectacle combined with illumination ─ a "sea battle" with participation of 30 ships. It showed the defense of Gibraltar referring to the historic battle which took place on 13th September 1782.In the evening, 7th September 1791 on the anniversary of the election, the Theatre on the Island (Teatr naWyspie) in Łazienki was open, designed by Jan Chrystian Kamsetzer (1753─1795). One of many attractions prepared for that day was the illumination of the bateau and the canal. The event waspicturedon four drawings by Jean-Pierre Norblin de la Gourdaine (1745─1830) (collection of the Ciechanowiecki Foundation at the Royal Castle in Warsaw). The performances of "sea battles" were primarily of an entertaining nature. In addition, such shows as in 1791, apart from the fascination with antiques, pointed to the propaganda content of the actions of Stanisław August who aimed at strengthening the state also in the background of maritime policy.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

16

Wróbel-Lipowa, Krystyna. "Model wychowania w rodzinie ziemiańskiej w pierwszej połowie XIX wieku na przykładzie domu Stanisława Kostki Zamoyskiego i jego córki Celiny Działyńskiej." Biuletyn Historii Wychowania, no. 30 (February 8, 2019): 55–64. http://dx.doi.org/10.14746/bhw.2013.30.4.

Full text

Abstract:

Upbringing of children in aristocratic families in the first half of the 19th century, based on Stanislaw Kostka Zamoyski and his daughter Celina DziałyńskiUpbringing and education was a matter of great importance among the Polish landed gentry. The education of male descendants was particularly essential, because they were expected to hold important office, increase the family’s wealth and possessions and become a source of pride to the family in the future. According to Stanislaw Kostka Zamoyski XII, Majoratsherr in Zamość, the family home set the best example of upbringing to the younger family members. Therefore, children needed to have positive role models in their parents, who would provide them with advice, care and look after them. Small children were introduced to harsh conditions of everyday life. In order to positively shape children’s personalities, to help them to become open, gentle, reasonable, and kind people, teachers were not allowed to set them a bad example. The XII Majoratsherr’s children in Zamość were raised by parents who called for strict obedience and respect. Stanisław Kostka Zamoyski’s daughter Celina Działyńska raised her offspring in the same manner. She taught them respect for ordinary people – service and help for the needy. The above mentioned methods produced a positive effect in the future. Children raised in this way became aware of their responsibilities to the family and homeland.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

17

Dąbrowski, Przemysław. "Wileńska działalność społeczno-kulturalna i oświatowa Stanisława Węsławskiego (1896–1942) – przyczynek do biografii." Res Historica, no. 39 (December 16, 2015): 191. http://dx.doi.org/10.17951/rh.2015.39.191.

Full text

Abstract:

Stanisław Węsławski urodził się w Wilnie 17 września 1896 r. Z wykształcenia był prawnikiem i muzykiem. Zasiadał w wielu stowarzyszeniach i organizacjach oświatowych i kulturalnych Wilna. Komponował dzieła fortepianowe i pieśni, m.in. do wierszy Rainera<br />Marii Rilkego, Kazimiery Iłłakowiczówny, Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej czy Jana Kochanowskiego. Był członkiem zwyczajnym wileńskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk i zasiadał w Wydziale Oświatowym Polskiej Macierzy Szkolnej Ziem Wschodnich.<br />Wybrano go również na wiceprezesa Wileńskiego Związku Towarzystw Śpiewaczych i Muzycznych. Ponadto tworzył muzykę do Rozgłośni Polskiego Radia w Wilnie oraz został jej referentem muzycznym jak i prezesem Zarządu Sekcji Wileńskiej Polskiego Towarzystwa Muzyki Współczesnej (Oddział Wileński). W latach trzydziestych Stanisława Węsławskiego desygnowano również na prezesa Zarządu Centralnego Polskiej Macierzy Szkolnej Ziemi Wileńskiej. Zasiadał początkowo na stanowisku skarbnika w Prezydium, a następnie w składzie Komisji Rewizyjnej Rady Wileńskich Zrzeszeń Artystycznych „Erwuza” (RWZA). Działał też w towarzyskim klubie dyskusyjnym „Smorgonia”, był stałym bywalcem Śród Literackich oraz członkiem Zarządu Wileńskiego Towarzystwa Filharmonicznego, pełniąc w nim funkcję wiceprezesa. Węsławskiego rozstrzelano 2 grudnia 1942 r. w Ponarach pod Wilnem.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

18

Grajek, Marek. "Stanisław Przybyszewski’s messianism." Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio FF, Philologia 33, no. 1 (May 31, 2016): 151. http://dx.doi.org/10.17951/ff.2015.33.1.151.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

19

Grajek, Marek. "Stanisław Przybyszewski’s messianism." Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio FF, Philologia 33 (May 31, 2016): 151. http://dx.doi.org/10.17951/ff.2015.33.151.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

20

Salmonowicz, Stanisław. "Przemówienie Stanisława Salmonowicza." Czasopismo Prawno-Historyczne 64, no. 2 (October 31, 2018): 439–41. http://dx.doi.org/10.14746/cph.2012.64.2.22.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

21

Choroszy, Jan A. "Kresowość Stanisława Vincenza." Konteksty Kultury 17, no. 2 (2020): 199–212. http://dx.doi.org/10.4467/23531991kk.20.016.12450.

Full text

Abstract:

Stanisław Vincenz’s Borderlands Stanisław Vincenz oeuvre, the cycle entitled On the High Uplands, in particular, enriched the borderlands’ tradition with original and separate elements. What is most important for the writer in the history of the borderlands is the multiethnic and multilinguistic social tissue. What emerges to the foreground in his cycle of essays, Dialogi lwowskie [Lviv Dialogues], is the memory of people who considered this city as the top intellectual metropolis of the multinational Polish Republic. The provincial borderland character of Kolomyia and Krivorivnia in Vincenz’s works was subject to the polyphony of cultures within local communities. His hometown, Sloboda Rungurska, became a space of artistic freedom and activity. Borderlands understood in cultural terms were an axiological category, which combined myths and phantasms of Christianity, Polishness in its most noble form and heroic life lived by the ethos of gentry and knighthood. Vincenz’s understanding of the Borderlands touches on axiology, with reference to the Jagiellonian tradition, however, it also transgresses it on the ontological and ethical planes.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

22

Jasiński, Maciej. "Szyfr Stanisława Lubienieckiego." Odrodzenie i Reformacja w Polsce 63 (December 19, 2019): 249. http://dx.doi.org/10.12775/oirwp.2019.09.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

23

Skrodzka, Agnieszka. "Wątki masońskie w sztuce na dworze Stanisława Augusta." Artifex Novus, no. 2 (January 15, 2020): 2–19. http://dx.doi.org/10.21697/an.7823.

Full text

Abstract:

Za panowania Stanisława Augusta Poniatowskiego bardzo wielu polskich luminarzy sztuki i kultury, a także licznych polityków i mężów stanu, należało do masonerii. Ruch ten w Europie XVIII wieku zyskiwał coraz więcej zwolenników, także wśród głów koronowanych. Do wolnomularstwa należał podobno także sam król Stanisław August. Historycy sztuki, próbując odczytywać ukryte treści dzieł sztuki powstających na dworze tego monarchy, dopatrują się w nich wątków masońskich. W niniejszym artykule została przedstawiona próba odrzucenia tych interpretacji. Głównym powodem jest dla autorki brak dowodów w postaci źródeł, które mogłyby potwierdzić słuszność tych twierdzeń. During the reign of Stanislaus Augustus many Polish luminaries of art and culture, and numerous politicians and statesmen belonged to the freemasonry order. In 18th century Europe this organisation was gaining more and more members, including individuals from royalty. It has been presumed that King Stanislaus Augustus was also a member. Art historians have tried to uncover hidden messages in the artwork commissioned by the king in the search for masonic motives. This article is an attempt to refute such interpretations. The author finds no proof in sources researched that would confirm the validity of such interpretations.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

24

Pławuszewski, Piotr. "Ukryte kamery Stanisława Barei." Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication 14, no. 23 (January 13, 2014): 179. http://dx.doi.org/10.14746/i.2014.23.17.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

25

Kajtoch, Wojciech. "Stanisława Baczyńskiego teoria kryminału." Literatura i Kultura Popularna 25 (July 28, 2020): 213–36. http://dx.doi.org/10.19195/0867-7441.25.12.

Full text

Abstract:

Stanisław Baczyński (1890–1939), was the first Polish (and one of the first in Europe) literary critics to reflect on the popular genre of the criminal novel, and to look for the genesis and role of its transformation in social development. In the book Criminal Novel (1932), he points directly to the possibility of the novel’s influence on construction of a hero in social views and moods. There is a link between the development of a democratic state and a criminal novel. A popular novel can help a citizen adapt to a new reality, a less classy and more democratic one. Moreover, in a modern society it performs a catharsis function, “it is a cure and, at the same time, an entertainment”. Baczyński’s attitude towards the criminal novel was not Marxist, but it was the result of an avant-garde way of thinking, the result of the belief that a modern reality can be expressed in art only if the form of the artistic creation is changed. He believed that the artist who creates art of a new style fulfils a socially important task. Criminal fiction having a fast-paced plot, not very elaborate psychologism, and presenting the structures of a modern, democratic country, should make life eas-ier for its readers who live in the 20th century.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

26

Kaliszewski, Wojciech. "Oko Stanisława Trembeckiego. Szkic." Napis Pismo poświęcone literaturze okolicznościowej i użytkowej 1 (2014): 43–50. http://dx.doi.org/10.18318/napis.2014.1.4.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

27

Giemza, Lech. "Ironiczny autoportret Stanisława Barańczaka." Napis Pismo poświęcone literaturze okolicznościowej i użytkowej 1 (2008): 421–31. http://dx.doi.org/10.18318/napis.2008.1.32.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

28

Świeboda, Wojciech. "Błędy krawca Stanisława. Przyczynek do badań nad działalnością antyheretycką Stanisława ze Skarbimierza." Roczniki Historyczne 84 (April 1, 2019): 139. http://dx.doi.org/10.12775/rh.2018.05.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

29

Hamryszczak, Artur. "Muzeum Lat Dziecięcych Prymasa Tysiąclecia Stefana Kardynała Wyszyńskiego w Zuzeli." Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne 114 (December 21, 2020): 97–122. http://dx.doi.org/10.31743/abmk.11773.

Full text

Abstract:

Zuzela to wieś w diecezji łomżyńskiej, gdzie 3 sierpnia 1901 r. urodził się Stefan Wyszyński. Jego ojciec Stanisław był organistą w miejscowej parafii. Rodzina Wyszyńskich mieszkała w budynku organistówki naprzeciw kościoła parafialnego pw. Przemienienia Pańskiego. W 1910 r. przeniosła się do Andrzejewa, gdzie Stanisław Wyszyński otrzymał posadę organisty oraz lepsze warunki lokalowe dla rozrastającej się rodziny. Muzeum w Zuzeli powstało w 1990 r. w budynku dawnej szkoły powszechnej, do której uczęszczał Stefan Wyszyński. Instytucja jest prowadzona przez parafię w Zuzeli, a każdorazowy proboszcz jest kustoszem. Placówką przez ponad dwadzieścia lat opiekowały się bezhabitowe Siostry Służki NMP Niepokalanej. W budynku muzeum zrekonstruowano salę szkoły powszechnej z początku XX wieku, do której uczęszczał Stefan Wyszyński oraz mieszkanie rodziny organisty Stanisława Wyszyńskiego. W aranżacji wnętrz starano się o jak najwierniejsze ich odtworzenie, aby zwiedzający mógł poznać warunki życia i wzrostu religijno-intelektualnego przyszłego prymasa Polski. Do przestrzeni wystawienniczej zalicza się również kościół parafialny pw. Przemienienia Pańskiego w którego budowie uczestniczył Stanisław Wyszyński. W świątyni znajduje się chrzcielnica, przy której przyjął chrzest Stefan Wyszyński oraz ołtarz Matki Bożej Częstochowskiej, przed którym modliła się rodzina Wyszyńskich, a Stefan służył do mszy św. W kościele zainstalowano również 14 witraży, które opisują koleje wydarzenia z życia kardynała Stefana Wyszyńskiego od narodzin do śmierci i pogrzebu. W otoczeniu kościoła znajduje się również kilka upamiętnień ważnych rocznic z życia Prymasa Tysiąclecia, np. urodzin czy przyjęcia święceń kapłańskich. Również jeden z dzwonów nosi imię kard. Stefana Wyszyńskiego. Na placu kościelnym, przed wejściem znajduje się duży spiżowy pomnik Prymasa jako Ojca Narodu. Muzeum Lat Dziecięcych Prymasa Tysiąclecia Stefana Kardynała Wyszyńskiego w Zuzeli jest przykładem palcówki muzealnej, która powstała jako owoc dumy mieszkańców parafii ze swojego najbardziej znanego rodaka, ale stanowi też świadectwo zrozumienia wagi zachowania śladów przeszłości. Miejsce to umiejętnie łączy tradycyjne zwiedzanie muzeum z przeżyciami religijnymi, poprzez proponowaną przez kustosza kolejność poznawania Zuzeli: wizyta w kościele, modlitwa (msza św.), poznanie życia kard. Stefana Wyszyńskiego poprzez witraże w kościele oraz elementy pamiątkowe na placu kościelnym, by na końcu zwiedzić muzeum Lat Dziecięcych Prymasa Tysiąclecia Stefana Kardynała Wyszyńskiego w Zuzeli, czyli dawną szkołę i mieszkanie organisty Wyszyńskiego. To parafialne muzeum jest przykładem realizacji wskazań Papieskiej Komisji Dóbr Kultury czy też polskiego prawodawstwa kościelnego, dotyczących misji muzeów kościelnych. Wspomniana placówka realizuje nie tylko działalność kulturalną, ale i oddziałuje duszpastersko na wspólnotę Kościoła partykularnego.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

30

Papierz, Maria. "Konstrukcje z predykatami percepcji w języku słowackim i ich ekwiwalenty w języku polskim." Studia z Filologii Polskiej i Słowiańskiej 52 (December 31, 2017): 186–96. http://dx.doi.org/10.11649/sfps.2017.009.

Full text

Abstract:

Constructions with predicates of perception in Slovak and theirs equivalents in PolishThe aim of this paper is to present a special type of syntactic constructions in Slovak language, namely, the accusativus cum infinitivo. Constructions of this kind are connected with predicates of visual and auditory perception: Videl Petra bežať., Počul Evu spievať. In the traditional Slovak syntax, the infinitive in this constructions is characterized as a particular sentence element, so-called “doplnok” ‘predicate complement.’ The Polish equivalents of these constructions are subordinate clauses or participle constructions. The second part of the paper presents a Polish-Slovak comparative analysis of these predicates as propositional (semantic) sentence structures, based on Stanisław Karolak’s model. Konstrukcje z predykatami percepcji w języku słowackim i ich ekwiwalenty w języku polskimArtykuł jest próbą opisu szczególnego typu konstrukcji składniowych występujących w języku słowackim, tj. accusativus cum infinitivo, które łączą się z predykatami percepcji wzrokowej i słuchowej: Videl Petra bežať., Počul Evu spievať. Bezokolicznik w takich konstrukcjach jest w tradycji słowackiej opisywany jako odrębna część zdania, tzw. „doplnok”. W języku polskim konstrukcje oddawane są przez zdania podrzędne lub konstrukcje imiesłowowe. W drugiej części artykułu zaprezentowano opis tych predykatów w duchu składni semantycznej w oparciu o model Stanisława Karolaka w ujęciu porównawczym słowacko-polskim.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

31

Miszczyński, Ryszard. "Intuitive foundations of Stanisław Leśniewski’s ontology." Prace Naukowe Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie. Filozofia 14 (2017): 291–303. http://dx.doi.org/10.16926/fil.2017.14.15.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

32

Lesz-Duk, Maria. "Neologisms in Creation of Stanisław Lem." Prace Naukowe Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie. Językoznawstwo 11 (2015): 141–51. http://dx.doi.org/10.16926/j.2015.11.10.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

33

Ganczakowski, M. "Stanislaw Ganczakowski." BMJ 339, jul13 2 (July 13, 2009): b2850. http://dx.doi.org/10.1136/bmj.b2850.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

34

Grzybowski, Jacek. "Paulus Vladimiri and Stanislaus de Scarbimiria – medieval Krakow law school and the Polish contribution to the formation of the rights of nations." Chrześcijaństwo-Świat-Polityka, no. 24 (May 27, 2020): 25–38. http://dx.doi.org/10.21697/csp.2020.24.1.18.

Full text

Abstract:

The formation of medieval national communities constitutes the basis of political and cultural European history. However, it is almost forgotten nowadays that a significant contribution to reflections on sovereignty was made by Polish scholars. Stanisław of Skarbimierz (Stanislaus de Scarbimiria – 1365-1431) and Paweł Włodkowic (Paulus Vladimiri – 1370-1435), medieval Cracovian jurists and philosophers, are rather unknown in the Western milieu. Both of them added their voices to one of the most important disputes for European political culture. The 15th-century debate between Jagiellonian Poland and the Teutonic Order that conquered the Prussian lands became the basis for Polish lawyers to develop an ingenuous theory concerning human rights and the rights of nations. Stanisław of Skarbimierz and Paweł Włodkowic, the founders of the Polish school of law at the Cracow Academy, in their writings and letters, firmly demonstrated injustice, the breaking of basic human rights, injuries, and other crimes perpetrated by the Teutonic knights against the Prussians, Lithuanians, Yotvingians and Poles. The scholars elaborated on the most important problems of law and international relationships, concerning the issues of human rights, the right to self-determination, just war, respect for personal property and human dignity. The doctrine of the Polish School of international law elaborated by Paul Wladimiri and Stanislaw of Skarbimierz have had and still make a considerable impact on the understanding of human rights and rights of nations. Their works and sermons espouse the craving for international justice, while securing national interests, and for a model of Europe as a “family of independent and sovereign nations” whose coexistence is founded on the Christian anthropology according to which a man as endowed by God with dignity and freedom. The works of the Cracovian masters should impress us and make proud of our legacy, while in Europe they should awaken interest and creative thought.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

35

Martyniuk, Svitlana. "STANISŁAW BARAŃCZAK – THE LINGUISTIC POETRY OF GENERATION 68." Polish Studies of Kyiv, no. 35 (2019): 481–85. http://dx.doi.org/10.17721/psk.2019.35.481-485.

Full text

Abstract:

The work focuses on recognizing the features of each individual language-centered poetics, refer ring to philosophy of common person and aesthetics. For instance the Generation 68 of Polish linguistic writers involves opposite results to the imperative “to protect my own language from fabrication and depravation”. The opposition “trustfulness-distrustfulness” does not cover all possible complications within the realm of poetic metareflection. These reflections are located between poetical optimism and pessimism. The latter is highly related to what is called “the crisis of language”. The work investigates the role of linguistic poetry of Stanisław Barańczak in breaking down the conventional optimism of Polish belles-letters style. The article explores the use of irony as a form of linguistic dissidence in the poetry of a Polish poet, Stanislaw Barańczak. It offers an analysis of poems, written in the period between 1968 and 1978 and which expose political and social preoccupations of PRL (Polish People’s Republic) at the time. It shows that the ironic stance serves as a dissenting voice against the politics of the state as well as the social situation, while the employment of extra-literary language serves the purpose of discrediting the “official word”.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

36

Pluta, Paweł. "Bibliomania Stanisława Przyłęckiego 1805–1866." Roczniki Biblioteczne 62 (June 10, 2019): 221–35. http://dx.doi.org/10.19195/0080-3626.62.11.

Full text

Abstract:

BIBLIOMANIA BY STANISŁAW PRZYŁĘCKIThe aim of the article is to present not so much the figure and scholarly activities of Stanisław Przyłęcki 1805–1866, but his interest in broadly defined book questions and ways of collecting books. Analysing the contents of two manuscripts by Przyłęcki, currently kept in the Ossoliński National Institute no. 1838, 1861, the author focuses on his study entitled Bibliomania. The analysis makes it possible to conclude that it is not, in fact, an original work by Przyłęcki but a free translation of a fragment of Léopold-Auguste Constantin’s book Bibliothéconomie. Instructions sur l’arrangement, la conservation et l’administration des bibliothèques, published in Paris in 1839. The article also contains an edition of the translation with a commentary.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

37

Bilinska, Barbara, Jerzy Galas, Andrzej Lukaszyk, and Jerzy Kawiak. "Professor Stanisława Stokłosowa (1927–2019)." Folia Histochemica et Cytobiologica 57, no. 4 (January 3, 2020): 155–56. http://dx.doi.org/10.5603/fhc.a2019.0021.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

38

Winiarska, Aleksandra. "Kształt typograficzny statutu Stanisława Sarnickiego." Terminus 22, no. 1 (54) (2020): 71–97. http://dx.doi.org/10.4467/20843844te.20.004.11956.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

39

Walkusz, Jan. "Twórczość literacka księdza Stanisława Kujota." Zapiski Historyczne lxxxii, no. 4 (December 29, 2017): 53–79. http://dx.doi.org/10.15762/zh.2017.48.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

40

Ratajczak, Wiesław. "„Braterstwo krwi”. Historia Stanisława Aronsona." Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka, no. 22 (January 1, 2013): 83. http://dx.doi.org/10.14746/pspsl.2013.22.6.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

41

Bourkane, Mateusz. "Nieznane drobiny epistolarne Stanisława Wyspiańskiego." Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka, no. 33 (October 26, 2018): 351–57. http://dx.doi.org/10.14746/pspsl.2018.33.20.

Full text

Abstract:

The work concerns two short letters by Stanisław Wyspiański, which haven’t been published before. The letters, adressed to Maria Siedlecka and Eliza Pareńska, seem to be important in context of the artist’s biography.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

42

Mulet, Katarzyna. "Analiza psychokrytyczna poezji Stanisława Barańczaka." Przestrzenie Teorii, no. 16 (January 1, 2011): 157. http://dx.doi.org/10.14746/pt.2011.16.9.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

43

Pawelec, Dariusz. "Nie Stanisława Barańczaka. Interpretacyjne powroty." Przestrzenie Teorii, no. 26 (December 20, 2016): 53. http://dx.doi.org/10.14746/pt.2016.26.3.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

44

Sroka, Stanisław Andrzej. "Zapomniany przodek św. Stanisława Kostki." Klio - Czasopismo Poświęcone Dziejom Polski i Powszechnym 18, no. 3 (September 30, 2011): 131. http://dx.doi.org/10.12775/klio.2011.047.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

45

Olszewska, Maria Jolanta. "Stanisława Witkiewicza marzenia o Niepodległej." Litteraria Copernicana, no. 1(25)/ (March 29, 2018): 17. http://dx.doi.org/10.12775/lc.2018.002.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

46

Kuczkowski, Bartłomiej, and Mirosława Radowska-Lisak. "Dwa aforyzmy – autografy Stanisława Witkiewicza." Litteraria Copernicana, no. 1(25)/ (March 29, 2018): 125. http://dx.doi.org/10.12775/lc.2018.008.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

47

Rydz, Agnieszka. "Nostalgia w poezji Stanisława Barańczaka." Studia Rossica Posnaniensia 44, no. 2 (September 5, 2019): 69–84. http://dx.doi.org/10.14746/strp.2019.44.2.7.

Full text

Abstract:

The article Nostalgia in Stanisław Barańczak’s Poetry was inspired by Douwe Draaisma’s essay, a Dutch psychology theoretician, The Fabric of Nostalgia. About the Phenomenon of Mature Memory’s Age (2010). This model of nostalgia is based on the psychological phenomenon of memory reminiscence. The article presents the evolution of theme of nostalgia in Barańczak’s poetry.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

48

Bruździński, Andrzej. "Działalność duszpasterska prymasa Stanisława Karnkowskiego." Folia Historica Cracoviensia 3 (December 24, 2015): 91. http://dx.doi.org/10.15633/fhc.1283.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

49

Stroynowski, Andrzej. "Zmiany pozycji ordynatów nieświeskich w XVIII wieku." Przegląd Nauk Historycznych 19, no. 1 (April 30, 2020): 103–31. http://dx.doi.org/10.18778/1644-857x.19.01.04.

Full text

Abstract:

Pozycja Radziwiłłów ordynatów na Nieświeżu wyrażała się w koligacjach, pełnionych urzędach, posiadanym majątku i wpływach politycznych. W celu określenia ich pozycji najistotniejsze jest przedstawienie ich wpływów politycznych, które zmieniały się w ciągu całego wieku. Tu omówiono zmiany pozycji trzech kolejnych ordynatów: kanclerza Karola Stanisława, hetmana Michała Kazimierza i wojewody Karola Stanisława, który zdobył największą popularność i pozycję polityczną.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

50

Puchalska, Iwona. "Deus ex machina, czyli o doświadczeniu fonografii w poezji Stanisława Barańczaka / DEUS EX MACHINA, OR THE EXPERIENCE OF PHONOGRAPHY IN THE POETRY OF STANISŁAW BARAŃCZAK." Ruch Literacki 54, no. 4-5 (October 1, 2013): 477–94. http://dx.doi.org/10.2478/v10273-012-0082-3.

Full text

Abstract:

Summary This article deals with a new range of musical topoi that entered the literature of the 20th century following the invention of new techniques of recording and copying of sound. The phonographic revolution led to a wide-ranging revision of traditional musical terms and opened the way for new approaches to the problem of ontology of the musical work of art. Its ripples also reached the realm of poetry, giving rise to new motifs and themes of ‘poetic musicology’. Stanisław Barańczak is without doubt a typical phonographic poet, and his work both reflects the general developments in the world of music and shows a uniquely personal literary-musical profile.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

We offer discounts on all premium plans for authors whose works are included in thematic literature selections. Contact us to get a unique promo code!