Academic literature on the topic 'Stomatološki materijali'

<Zakljucak> Jedno od glavnih nastojanja u konzervativnoj stomatologiji je da se pronadje materijal za zamenu izgubljenih i ostecenih zubnih tkiva, koji fizicki i hemijski usko prijanja za zubno tkivo i istovremeno smanjuje rizik daljeg ostecenja. Razvoj glasjonomera znacajan je korak u tom nastojanju. Da bi ova tehnika bila efikasna neophodno je da se omoguci potpuna adhezija tako da se bakterijama preostalim u dnu kaviteta prekine spoljasnji izvor hrane. Kroz klinicku primenu filozofije minimalne intervencije dolazi se do saznanja da invazivna stomatoloska terapija kao sto su ispuni nije efikasan nacin lecenja zubnog karijesa. Neophodno je da se otkrije karijesna lezija u ranom stadijumu jer onda moze da se primeni tehnika hemijske remineralizacije. Kod lezije sa kavitetima potrebno je odstranjivanje, ali cak i u slucaju potpuno otvorenih lezija jos uvek mogu da se primene nacela minimalne intervencije i ocuva maksimalna kolicina prirodnog zubnog tkiva odstranjivanjem samo zarazenog sloja i pokusajem remineralizacije zahvacenog sloja pomocu glasjonomera.

Nove Informaciono-komunikacione tehnologije pronašle su svoju primjenu usvim područjima djelatnosti (prerađivačka industrija, građevinarstvo, trgovina na velikoi na malo, prevoz i skladištenje, informacije i komunikacije, obrazovanje, zdravstvenazaštita i socijalna briga i druge djelatnosti). CAD/CAM aplikacija se koriste u industrijiza projektovanje, izradu prototipova, gotovih proizvoda i realizaciju proizvodnih programa,a u uslužnim djelatnostima kao što je zdravstvena zaštita-stomatologija je proceskojim se postiže završna obrada zuba kroz fi no mljevenje gotovih keramičkih blokova radipostizanja efi kasnijeg rada. CAD/CAM tehnologija u suštini omogućava kreiranje dvodimenzionalnih,trodimenzionalnih, petodimenzionalnih modela i njihovu materijali-zacijunumeričkim kontrolisanim mašinama. Da bi efi kasnije funkcionisali, smanjili troškove,povećali efi kasnost prerađivačke industrije i usluga, postigli zadovolјstvo korisnika- pacijentai na kraju ostvarili profi t, mnoge kompanije i stomatološke ordinacije na svijetuusmjerile su pažnju na implementaciju savremenih IT rješenja u svakodnevnoj praksi. Odnamjenski izgrađenih keramičkih blokova stomatolog može vrlo brzo pružiti uslugu (preciznanadoknadu u vidu mostova i krunica) koristeći CAD/CAM tehnologiju (računarsko--pomoćno-dizajnirani / kompjuterski podržanu proizvodnju). Prednosti ove tehnologijesu predstavlјene u ovom radu. Postoje mnogi sistemi poput PoverMill, PoverShape,DeskProto 3D CAM, DeskProto V 7.0 u industriji kao i Cercon, Celai, Cerec, Lava, Everest,koji predstavlјaju imperativ moderne stomatologije.

Uobičajeni pristup i testiranju biolo&scaron;kog pona&scaron;anja materijala je da se počne sa jednostavnim in vitro testovima baziranim na ćelijskim kulturama. In vitro testovi citotoksičnosti su danas jedan od osnovnih načina za procenu biolo&scaron;kog odgovora na materijal jer su brži, lak&scaron;i za ponavljanje, ocenjivanje i jeftiniji u odnosu na eksperimente koji se izvode na životinjama i ljudima. Koriste se kao neka vrsta skrining testova za procenu biolo&scaron;ke sigurnosti materijala. Za razliku od ćelijskih kultura, istraživanja koja uključuju eksperimentalne životinje pružaju bolji uvid u biokompatibilnost materijala, zbog mogućnosti praćenja kompleksnog imunolo&scaron;kog odgovora živog organizma. Smatraju se neophodnim za ocenu bilo&scaron;kih odgovora na novi materijal, pre nego &scaron;to se on upotrebi na ljudima. Mnogi aspekti biolo&scaron;kog odgovora ne mogu biti reprodukovani in vitro testovima uključujući krvne interakcije, zarastanje rana, reakcije preosetljivosti, karcinogenezu, hroničnu inflamaciju. Eksperimenti na životinjama pružaju informacije o ovim tipovima efekata bez izlaganja ljudi riziku. Cilj ovog istraživanja bio je da se oceni biokompatibilnost objekata od polimera na bazi epoksi smole Accura&reg; ClearVue&trade; (hemijski sastav: 4,4&rsquo;- izopropilidendicikloheksanol, produkti oligomerne reakcije sa 1-hlor-2,3- epoksipropanom(40-65%), sme&scaron;а triaril-sulfonijum soli (50% propilen-karbonata i 50% triaril-sulfonijum heksafluoroantimonatnih soli) (1-10%) i 3-etil-3hidroksimetil-oksetan(10-20%). U oceni citotoksičnosti materijala Accura&reg; ClearVue&trade; kori&scaron;ćeni su agar diguzioni i MTT test. Oba testa rađena sun a ćelijskim kulturama L929 (mi&scaron;iji fibroblasti) i MRC-5 (humani fibroblasti). Ocena biokompatibilnosti testiranog materijala vr&scaron;ena je na osnovu urađenog testa iritacije oralne mukoze na modelu bukalne kesice hrčka, &scaron;to je definisano standardom ISO 10993-10:2010. Biokompatibilnost materijala ispitana je i implantacijom uzoraka u potkožno tkivo dorzuma pacova soja Wistar.<br>Uobičajeni pristup i testiranju biolo&scaron;kog pona&scaron;anja materijala je da se počne sa jednostavnim in vitro testovima baziranim na ćelijskim kulturama. In vitro testovi citotoksičnosti su danas jedan od osnovnih načina za procenu biolo&scaron;kog odgovora na materijal jer su brži, lak&scaron;i za ponavljanje, ocenjivanje i jeftiniji u odnosu na eksperimente koji se izvode na životinjama i ljudima. Koriste se kao neka vrsta skrining testova za procenu biolo&scaron;ke sigurnosti materijala. Za razliku od ćelijskih kultura, istraživanja koja uključuju eksperimentalne životinje pružaju bolji uvid u biokompatibilnost materijala, zbog mogućnosti praćenja kompleksnog imunolo&scaron;kog odgovora živog organizma. Smatraju se neophodnim za ocenu bilo&scaron;kih odgovora na novi materijal, pre nego &scaron;to se on upotrebi na ljudima. Mnogi aspekti biolo&scaron;kog odgovora ne mogu biti reprodukovani in vitro testovima uključujući krvne interakcije, zarastanje rana, reakcije preosetljivosti, karcinogenezu, hroničnu inflamaciju. Eksperimenti na životinjama pružaju informacije o ovim tipovima efekata bez izlaganja ljudi riziku. Cilj ovog istraživanja bio je da se oceni biokompatibilnost objekata od polimera na bazi epoksi smole Accura&reg; ClearVue&trade; (hemijski sastav: 4,4&rsquo;- izopropilidendicikloheksanol, produkti oligomerne reakcije sa 1-hlor-2,3- epoksipropanom(40-65%), sme&scaron;a triaril-sulfonijum soli (50% propilen-karbonata i 50% triaril-sulfonijum heksafluoroantimonatnih soli) (1-10%) i 3-etil-3hidroksimetil-oksetan(10-20%). U oceni citotoksičnosti materijala Accura&reg; ClearVue&trade; kori&scaron;ćeni su agar diguzioni i MTT test. Oba testa rađena sun a ćelijskim kulturama L929 (mi&scaron;iji fibroblasti) i MRC-5 (humani fibroblasti). Ocena biokompatibilnosti testiranog materijala vr&scaron;ena je na osnovu urađenog testa iritacije oralne mukoze na modelu bukalne kesice hrčka, &scaron;to je definisano standardom ISO 10993-10:2010. Biokompatibilnost materijala ispitana je i implantacijom uzoraka u potkožno tkivo dorzuma pacova soja Wistar.<br>The usual approach in testing biological behavior of materials is to start with simple in vitro tests based on cell cultures. In vitro cytotoxicity tests are one of the basic methods of assessing the biological response to material because they are faster, cheaper, easier for repeating and evaluating compared to experiments carried out on animals and humans. They are used as a kind of screening test for evaluating the biosafety of materials. Unlike cell culture, studies involving experimental animals provide better insight into the biocompatibility of materials due to the possibility of monitoring the complex immune response of a living organism. They are considered necessary for assessing the biological response to new material before it is used on humans. Many aspects of a biological response cannot be reproduced with in vitro tests, including blood interaction, wound healing, hypersensitivity reactions, carcinogenesis, chronic inflammation. Animal experiments provide information about these types of effects without exposing humans to risk.&nbsp; The aim of this study was to evaluate the biocompatibility of polymer objects on the basis of epoxy resins Accura&reg; ClearVue &trade; (chemical composition: 4.4&#39; Isopropylidenedicyclohexanol, oligomeric reaction products with 1-chloro-2.3-epoxypropane (40-65%), a mixture of triaryl sulfonium salt (50% propylene carbonate and 50% of a triarylsulfonium hexafluoroantimonate salt) (1- 10%) and 3-ethyl-3-hydroxymethyl-oxetane (10-20%). In the assessment of the cytotoxicity of materials Accura&reg; ClearVue &trade; agar diffusion and MTT tests were used. Both tests were conducted on cell cultures L929 (mouse fibroblasts) and MRC-5 (human fibroblasts). An assessment of the biocompatibility of the tested material was done on the basis of an oral mucosa irritation test on a hamster cheek pouch as defined by ISO 10993-10: 2010. The biocompatibility of the material was also tested with the implantation of a samples into the dorsal subcutaneous tissue of a Wistar rats. The subcutaneous implantation test, as one of the most reliable methods for assessing the biocompatibility of dental materials, is defined by ISO 10993-6: 2010. The study was conducted on 30 rats which were sacrificed in groups

Uvođenje nanočestica u stomatolo&scaron;ke kompozitne materijale predstavlja poku&scaron;aj da se odgovori univerzalnim zahtevima za kvalitetom direktnog zubnog ispuna, i da se stvori materijal koji kombinuje visoku mehaničku otpornost sa dobrim estetskim karakteristikama i zadovoljavajućim kvalitetom poliranja. Cilj sprovedene studije je bio da se ispita uticaj nanočestica, i soft-start metode svetlosne indukcije polimerizacije na mehanička i povr&scaron;inska svojstva savremenih stomatolo&scaron;kih nanokompozita, dostupnih na trži&scaron;tu. Ispitana su četiri stomatolo&scaron;ka nanostrukturisana kompozitna materijala na bazi smola i jedan univerzalni mikrohibridni kompozit, kao referentni materijal (Filtek Z250, 3M ESPE). Kori&scaron;ćena su po dva reprezentativna materijala iz dve podgrupe nanokompozita: nanopunjenih (Filtek Ultimate Body, 3M ESPE i Filtek Ultimate Translucent, 3M ESPE) i nanohibridnih kompozita (Filtek Z550, 3M ESPE i Tetric EvoCeram, Ivoclar Vivadent - TEC). Uzorci su polimerizovani nakon svetlosne aktivacije polimerizacije, uz kori&scaron;ćenje dva svetlosna režima: konvencionalnog i soft start režima. Pritisna i zatezna čvrstoća (dobijena poprečnim sabijanjem valjka, engl. diametral tensile strength) testirane su na Univerzalnoj ma&scaron;ini, kidalici. Tvrdoća uzoraka merena je testom za određivanje tvrdoće po Vickersu. Povr&scaron;inska tekstura i parametri hrapavosti određeni su skeniranjem povr&scaron;ine mikroskopom atomskih sila. Uop&scaron;teno, TEC je pokazao najniže vrednosti pritisne i zatezne čvrstoće, i tvrdoće, i statistićki je značajno bio slabiji od drugih testiranih materijala kroz sve mehaničke testove. Suprotno, TEC je imao najniže vrednosti parametara hrapavosti među testiranim materijalima. Spoj prepolimerizovanog punioca i polimerne baze u ovom materijalu pokazao se kao njegova slaba tačka. Navedeni materijal je iz tog razloga pokazao značajno slabiju otpornost od ostalih na razvijene napone izazvane dejstvom mehaničkih sila. Čestice nanodimenzija u sastavu stomatolo&scaron;kih polimernih kompozita, samostalno, nisu imale značajan uticaj na pobolj&scaron;anje mehaničkih i povr&scaron;inskih svojstava testiranih kompozita. Zaključeno je i da se procentualna zastupljenost neorganskih čestica u polimernoj bazi ne može smatrati apsolutnim kriterijumom kvaliteta kompozita, u pogledu njihovih mehaničkih svojstava. Samo srodni materijali, izrađeni istim tehnolo&scaron;kim postupkom, koji imaju veoma sličan ili isti hemijski sastav, pokazali su se kao mehanički superiorniji ukoliko su sadržali veći procenat neorganske komponente u svom sastavu. Nano prefiks u nazivu klase materijala ne garantuje sigurnu prednost stomatolo&scaron;kih nanokompozita nad univerzalnim mikrohibridnim kompozitima.<br>The introduction of nanoparticles in dental composite materials was an attempt to respond to the universal quality requirements for a direct dental restoration, and to create a material that meets the needs of high mechanical resistance, good aesthetic characteristics and surface properties of tooth restoratives. The aim of this study was to investigate the effect of nanoparticles in materials composition, and the soft start photoactivation method on the mechanical and surface properties of contemporary dental nanocomposites, available in the market. Four dental resin based nanostructured composites were tested along with a universal microhybrid one, as reference material (Filtek Z250, 3M ESPE). Two representative materials from the two classification subgroups were tested, nanofilled (Filtek Ultimate Body, 3M ESPE and Filtek Ultimate Translucent, 3M ESPE) and nanohybrid composites (Filtek Z550, 3M ESPE and Tetric EvoCeram, Ivoclar Vivadent, TEC). Polymerization of the samples was light activated using two light modes: conventional and soft start. Compressive and diametral tensile strength were tested on the Universal testing machine. The Vickers hardness was also determined. Surface texture and roughness parameters were examined by atomic force microscopy. Generally, TEC showed the lowest values of compression, tensile strength and hardness, and was statistically different from the other tested materials throughout all mechanical tests. In contrast, TEC had the lowest values of roughness parameters among the tested materials. In this material, contact zone of prepolimeryzed filler and polymer matrix appeared to be a weak point. For this reason, this material showed significantly lower resistance than the others on mechanically developed stresses. Nanosized particles within the dental polymer composites, individually, did not have a significant influence on improving the mechanical and surface properties of tested composites. It is concluded that the inorganic volume fraction in composites cannot be considered as an absolute criterion of their quality, regarding their mechanical properties. Only similar materials, made using the same technological process, which have very similar or the same chemical composition, and similar technological method of synthesis and optimization of organic and inorganic components, showed improved mechanical strength, if they contained a higher percentage of inorganic components in their composition. Nano prefix in the name of material&rsquo;s class does not guarantee the pure advantage of dental nanocomposites in comparison with the universal microhybrid composites.

Gleđ je supstrat adhezije direktnih i indirektnih ispuna, ljuspi, splintova, zalivača i ortodontskih bravica. Adhezija između materijala i zubnog tkiva je ključna za uspe&scaron;no sprovođenje različitih stomatolo&scaron;kih intervencija. Ova veza, bez obzira na brojnost i raznovrsnost novih materijala nije u potpunosti re&scaron;ena. CILJ: Ispitati mehaničke i hemijske osobine gleđi nakon tretmana različitim kondicionerima za pripremu gleđi. Odrediti tvrdoću i modul elastičnosti, odrediti hemijski udeo minerala kalcijuma i fosfata u povr&scaron;inskom sloju gleđi pre i posle nagrizanja različitim kiselinama i utvrditi uticaj prizmatičnosti gleđi na stepen nagrizanja gleđi primenom različitih kiselina. METODE: Sprovedeno je in vitro istraživanje na ekstrahovanim humanim zubima. U odnosu na primenjeni kondicioner analizirano je 192, od toga 96 uzoraka stalnih zuba i 96 uzoraka mlečnih zuba. Pripremljeni uzorci gleđi su analizirani pre i nakon primene četiri vrste kondicionera: 37% ortofosforne kiseline (Kerr, Gel etchant), 10% poliakrilne kiseline (GC, Dentin Conditioner), monomera estra fosforne kiseline (GC G bond), hidroksietilmetakrilata sa fosfornom kiselinom (3M Unitek, Transbond&trade; Plus Self Etching Primer). Određivana je tvrdoća i modul elastičnosti gleđi nanoindentacijom, struktura povr&scaron;inskog sloja gleđi pomoću skening elektronske mikroskopije, dok je hemijski sastav povr&scaron;inskog sloja gleđi određen metodom energetske disperzione spektroskopije. Rezultati modula elastičnosti unutar grupe mlečnih zuba ukazali su na postojanje statistički značajnih razlika između rezultata netretirane okluzalne povr&scaron;ine i svih tretiranih uzoraka okluzalne povr&scaron;ine, dok analiza tvrdoće gleđi u istoj grupi, ukazala je na statistički značajne razlike između vrednosti netretiranih i svih tretiranih uzoraka, na svim povr&scaron;inama, osim na uzorcima bukalne povr&scaron;ine tretiranih poliakrilnom kiselinom. U grupi stalnih zuba, postoje statistički značajne razlike vrednosti modula elastičnosti između uzoraka tretiranih ortofosfornom kiselinom, bez obzira na povr&scaron;inu zuba, u odnosu na grupe u kojima su kori&scaron;ćeni drugi kondicioneri, osim kada su poređeni uzorci lingvalne povr&scaron;ine stalnih zuba tretirani ortofosfornom kiselinom sa uzorkom - iste povr&scaron;ine tretirane Transbondom. Rezultati tvrdoće gleđi stalnih zuba pokazali su statistički značajne razlike između netretirane, kontrolne grupe i svih grupa testiranih kondicionera, bez obzira na ispitivanu povr&scaron;inu zuba. Svaki primenjeni kondicioner promenio je povr&scaron;insku morfologiju uzorka. Ortofosforna i poliakrilna kiselina, u najvećoj meri su uticala na pojavu polja nagrizanja tipa 1 i tipa 2. Primenom G bonda i Transbonda pored tipa 1, veliki udeo polja nagrizanja bio je tipa 5. Analiza hemijskih elemenata povr&scaron;inskog sloja gleđi uzoraka pre i nakon kondicioniranja ukazala je na smanjenje udela analiziranih elemenata, osim kiseonika čiji se maseni udeo povećao nakon tretmana sa svim kondicionerima u grupi stalnih i mlečnih zuba. ZAKLJUČAK: Vrednosti tvrdoće gleđi i vrednosti modula elastičnosti značajno se smanjuju nakon nagrizanja gleđi u stepenu koji je u zavisnosti od primenjenog kondicionera. Efekat nagrizanja aprizmatične gleđi je značajno manji u odnosu na stepen nagrizanja prizmatične gleđi, primenom svih testiranih kondicionera. Hemijski udeo minerala kalcijuma i fosfata u povr&scaron;inskom sloju gleđi je značajno niži posle nagrizanja u odnosu na vrednosti pre nagrizanja gleđi, međutim sam odnos Ca i P se ne menja.<br>Dental enamel is a substrate for the adhesion of direct and indirect fillings, venners, splints, fissure sealants and orthodontic brackets. Adhesion between the material and dental tissue is key to success of various interventions in dentistry. Despite the abundance and variety of new materials, adhesion has not been fully resolved. OBJECTIVES: To investigate the mechanical and chemical properties of the enamel after treatment with different conditioners. Determine the hardness and modulus of elasticity, the chemical content of calcium and phosphate minerals in the surface layer of the enamel before and after etching with different acids, and define the effect of enamel prismaticity on the degree of demineralisation by applying different acids. METHODS: An in vitro study was performed on extracted human teeth. In relation to the conditioner used, 192 were analyzed, of which 96 were permanent teeth and 96 were decidous teeth. Prepared enamel samples were analyzed before and after the application of four types of conditioner: 37% orthophosphoric acid (Kerr, Gel etchant), 10% polyacrylic acid (GC, Dentin Conditioner), phosphoric acid ester monomer (GC G bond), hydroxyethyl methacrylate with phosphoric acid ( 3M Unitek, Transbond &trade; Plus Self Etching Primer ). The hardness and modulus of elasticity of the enamel were determined by nanoindentation, the structure of the enamel surface layer by scanning electron microscopy, while the chemical composition of the enamel surface layer was determined by energy dispersive spectroscopy. RESULTS: The results of the modulus of elasticity within the group of decidous teeth indicated statistically significant differences between the results of untreated occlusal surface and all treated occlusal surface samples, while the analysis of the hardness of the enamel in the same group indicated statistically significant differences between the values of untreated and all treated samples, on all surfaces except buccal surface samples treated with polyacrylic acid. In the group of permanent teeth, there are statistically significant differences in the value of the modulus of elasticity between the samples treated with orthophosphoric acid, regardless of the tooth surface, compared to the groups in which other conditioners were used, except when the samples of the lingual surface of permanent teeth were treated with orthophosphoric acid in comparison to same sample group treated with Transbond. The results of the hardness of the permanent tooth enamel showed statistically significant differences between the untreated, control group and all groups of conditioners used, regardless of the tooth surface tested. Each conditioner applied changed the surface morphology of the sample. Orthophosphoric and polyacrylic acid, to a large extent, influenced the appearance of etching patterns type 1 and type 2. Using G bond and Transbond alongside to type 1, a large proportion of the etching pattern was type 5. Analysis of the chemical components of the surface layer of the enamel samples before and after conditioning indicated reduction of the proportion of analyzed elements, except for oxygen whose mass fraction increased after treatment with all conditioners in the permanent and deciduous teeth group. CONCLUSION: The values of the hardness of the enamel and the values of the modulus of elasticity decrease significantly after etching of the enamel to a degree that depends on the conditioner applied. The etching effect on aprismatic enamel is significantly smaller than the degree of demineralisation of the prismatic enamel in all conditioners tested. The chemical content of calcium and phosphate minerals in the surface layer of the enamel is significantly lower after the conditioning, however the Ca and P ratio does not change.