Journal articles: 'Stronnictwo Narodowe'

1

Sokół, Jakub Jarosław. "Serbołużyckie Stronnictwo Narodowe / Łużycki Alians jako partia narodu i regionu." Sprawy Narodowościowe, no. 38 (February 18, 2022): 145–62. http://dx.doi.org/10.11649/sn.2011.011.

Full text

Abstract:

Sorbian National Party / Lusatian Alliance as a National Minority and Regional PartyLusatian Sorbs are the smallest Slavic ethnic group. They live in Lusatia, which is part of the German states of Saxony and Brandenburg. The Lusatian Sorbs engage in political activities at the local, regional, state and national levels. In 2005, the Sorbian National Party (in the Lower Sorbian language: Serbska ludowa strona, SLS) was founded, and in 2010 its name was changed to the Lusatian Alliance (Łužyska alianca, ŁA). The Party’s leader is Hannes Kell. The organisation is both a national minority and a regional party. The Party’s programme includes the introduction of equal status of both German and Lusatian languages within the Sorbian territory, promotion of the Lusatian language in Lusatia, obtaining political autonomy for Lusatian Sorbs, as well as striving for the reduction and eventual closure of open pit lignite mining, which causes damage to the environment and destroys the region’s villages. The Lusatian Alliance desires to hold a democratic election and appoint Sorbian authorities that would have a budget at their disposal to financially manage and oversee Sorbian education.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

2

Witalec, Robert. "Porozumienie Stronnictw Demokratycznych 1948-1950 – próba konsolidacji polskiej emigracji politycznej." Studia Historyczne 61, no. 2 (242) (December 31, 2018): 53–76. http://dx.doi.org/10.12797/sh.61.2018.02.04.

Full text

Abstract:

Agreement of Democratic Parties in the Years 1948-1950 – an Attempt to Consolidate the Milieu of Polish Political Immigration After his arrival to London in 1947, Stanisław Mikołajczyk undertook endeavors to form a national committee, which would be a projection of the World War II quadruple agreement, which brought together Polish Peasant Party (Polskie Stronnictwo Ludowe), Polish Socialist Party (Polska Partia Socjalistyczna), Labor Party (Stronnictwo Pracy) and National Party (Stronnictwo Narodowe). The creation of the Agreement of Democratic Parties was to be the initial step towards the future cooperation and functioning. Yet the National Party was not interested in such cooperation and the Agreement turned out to be a weak entity, unable to conduct active policy among Polish emigration. Differences between parties proved to be too big a barrier, among others regarding the question of the legality of Polish government in exile. The final blow to Mikołajczyk’s concept was the creation of Political Council by National Party, Polish Socialist Party and the Polish Liberty Movement “Independence and Democracy” (Polski Ruch Wolnościowy „Niepodległość i Demokracja”).

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

3

Kilian, Stanisław. "Ksiądz Michał Poradowski w rodzinie emigracyjnych narodowców." Resovia Sacra 28 (December 31, 2021): 231–46. http://dx.doi.org/10.52097/rs.2021.231-246.

Full text

Abstract:

Od wielu lat centralne miejsce w badaniach historycznych poświęconych dziejom emigracji zajmują publicyści, politycy – liderzy stronnictw politycznych bezpośrednio zaangażowani w życiu politycznym „polskiego” Londynu. Bohaterowie oddaleni od Londynu, osiedleni na półkuli zachodniej ustępują miejsca politykom „Polski na Tamizą”. W gronie zapomnianych bohaterów znalazł się osiadły w 1950 roku w Chile ks. Michał Poradowski, który przez 40 lat wykładał na uniwersytetach w Santiago i Valparaiso; był wybitnym teologiem, filozofem, socjologiem, publikował w kilku językach ( hiszpańskim, portugalskim, francuskim, angielskim), był animatorem życia Polonii jako wiceprzewodniczący Związku Polaków w Chile. W latach młodości organizacyjnie związany z ugrupowaniami obozu narodowego, należał do młodzieży Obozu Wielkiej Polski. Na emigracji utrzymywał kontakty z politykami „polskiego” Londynu, m.in.: Tadeuszem Bieleckim – prezesem Stronnictwa Narodowego, publikował na łamach „Myśli Polskiej” – sztandarowego pisma SN. W Chile, Brazylii i Argentynie). Zyskał uznanie jako krytyk ideologii lewicowych, marksizmu i polityki sowieckiej. Nie będzie przesady w stwierdzeniu, że ks. Poradowski był jedynym przedstawicielem polskiej emigracji politycznej, który w znaczącym stopniu przyczynił się do ukształtowania opinii publicznej kraju osiedlenia, któremu udało się uformować profil ideowy elity politycznej Chile. W 1992 roku po raz pierwszy od czasu wyjazdu (1945 r.) przyjechał do ojczyzny, na stałe osiadł w roku następnym, jako publicysta polityczny włączył się do pracy ideowo-programowej ugrupowań narodowo-katolickich. Z myślą o upowszechnieniu idei narodowej sfinansował z własnych oszczędności wydanie kilku broszur m.in.: Katolickie państwo narodu polskiego (1996). Celem badawczym szkicu jest ukazanie charakteru relacji, jakie łączyły ks. M. Poradowskiego z rodziną emigracyjnych narodowców – Stronnictwem Narodowym oraz przybliżenie tych wątków jego myśli politycznej, które wyróżniają go spośród publicystów „Myśli Polskiej”.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

4

Kaczmarski, Krzysztof. "Obchody rocznicy odzyskania niepodległości oraz innych rocznic historycznych przez Stronnictwo Narodowe w Wielkiej Brytanii." Dzieje Najnowsze 51, no. 2 (September 1, 2019): 105. http://dx.doi.org/10.12775/dn.2019.2.06.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

5

Ospara, Łukasz. "Struktury organizacyjne Stronnictwa Narodowego w okręgu radomskim w latach 1928–1939." Perspektywy Kultury 35, no. 4 (December 30, 2021): 311–36. http://dx.doi.org/10.35765/pk.2021.3504.19.

Full text

Abstract:

Stronnictwo Narodowe było partią polityczną działającą w Polsce w latach 1928–1939. Struktury tej partii funkcjonowały także w okręgu radomskim, który był jednym z 16 okręgów organizacyjnych SN. Partia w pierwszych latach istnienia (1928–1933) tkwiła w stagnacji. Po 1933 r. struktury zaczęły się rozwijać, ponieważ jej szeregi zostały zasilone przez „młodych” działaczy, którzy wcześniej angażowali się w działalność OWP, rozwiązanego przez władze polskie. Najbardziej rozbudowane struktury SN miało w omawianym okręgu, jak również w kraju, w 1936 r. Do 1939 r. niewielka liczba członków opuszczała formację. Okręg radomski obejmował powiaty: radomski, opoczyński, konecki, opatowski, iłżecki i kozienicki. Najbardziej rozbudowane struktury były w powiatach radomskim i opoczyńskim, najsłabsze w iłżeckim i kozienickim. Do najbardziej znanych i aktywnych polityków SN w okręgu radomskim można zaliczyć Stefana Sołtyka i Witolda Borowskiego.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

6

Piwowarczyk, Mirosław. "The Model of the Family and Family Upbringing Propagated By the Local Press of the Greater Poland Region in the Second Republic of Poland." Pedagogika 112, no. 4 (December 23, 2013): 129–34. http://dx.doi.org/10.15823/p.2013.1785.

Full text

Abstract:

During the interwar period, local press played a major role in the socio-cultural life of the local communities in the Greater Poland region. With the high number of periodicals, the local press had a substantial influence on the socio - cultural life and education in the towns and cities of the region. It played a major educational role. It had an educational influence on the local communities, because the periodicals propagated models and forms of social and family life among them. The political and ideological stance of most of the periodicals was clearly defined as Catholic and national, therefore, the models of social activities that they promoted were consistent with this worldview. In consequence, the press propagated educational principles and ideas on upbringing, models of the family, a wife - mother, a husband - father, and children compatible with Catholic Social Teaching and the ideology of National Democratic political parties (Stronnictwo Narodowe [National Party], Narodowa Demokracja [National Democracy]). The model of the farmers’ families and those of the Middle Class was consistent with the clearly defined National Democratic ideology prevalent among the members of the local communities of Greater Poland, with its deep-rooted Catholicism, and with the experiences (characteristics, qualities) that became established in the times of the Partitions of Poland.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

7

Wichmanowski, Marcin. "The Ethnic Minorities in the Political Thought of Polish Peasant Party (Polskie Stronnictwo Ludowe) "Piast" and Wincenty Witos." Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne 6, no. 2 (December 28, 2020): 13–30. http://dx.doi.org/10.17951/we.2020.6.2.13-30.

Full text

Abstract:

Both in the final period of the Partitions and in the Second Republic of Poland, the majority of the society lived in villages. The countryside appeared to be the main area of the linguistic, cultural and religious diversity. Its daily life was marked not only by economic differences, but also ethnic, denominational and cultural ones, which grew in importance by becoming the crucial elements of the social stratification. A relatively amicable cohabitation of various groups was put to the test during a period of wars and other unrests, when existing friendships were losing their significance and the population was forced to explicitly define themselves in terms of their ethnicity or religion. Based on the programme assumptions and the comments or speeches made by the politicians of Polish Peasant Party (Polskie Stronnictwo Ludowe) “Piast”, it can be concluded, that the party tolerated only such aspirations of other ethnic groups, which did not involve any attempts to share political power and which expressed loyalty to the state. In the case of Slavic minorities, it was believed that due to effective government’s policy, they might be drawn to Poland or even assimilated, especially the minority of Belarusians. The assimilation programme of the German minority from the Western Borderlands was considered to be futile and with little chances of success. The solution to the Jewish problem was sought in supporting Polish economic and cultural activity, Polish industry, trade and craft as well as liberal professions and cooperative movement. The remaining minorities dispersed in Poland were not even taken into account under the party’s ideological concepts.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

8

Pielka, Mateusz. "Problematyka żydowska na łamach „Słowa Pomorskiego” w latach 1938–1939." Studia Judaica, no. 1 (49) (September 28, 2022): 161–96. http://dx.doi.org/10.4467/24500100stj.22.006.16300.

Full text

Abstract:

Jewish Issues in the Daily Newspaper Słowo Pomorskie in the Years 1938–1939 The article deals with Jewish issues appearing in the daily newspaper Słowo Pomorskie in the years 1938–1939. The newspaper was published in Toruń in the years 1920–1939 and covered the Pomerania Province (Pomorskie Province) at that time. In the article, the political character of Słowo Pomorskie and its importance for local structures of the National Party (Stronnictwo Narodowe) are discussed. The newspaper usually presented a negative image of the Jewish population, which was connected with the antisemitic attitude of the nationalist groups. The author also describes the role of the Catholic clergy in propagating the anti-Jewish attitudes. The antisemitic contents is divided into thematic categories—foreign and domestic issues are separated. The analysis of the newspaper texts shows, among other things, the affinity of the antisemitic views of the National Party with other movements of this kind in Europe. In the Polish context, the hatred toward Jews did not diminish on the eve of the outbreak of World War II, but rather became radicalized.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

9

Dawidowicz, Aneta. "Polityka społeczna w myśli politycznej Narodowego Odrodzenia Polski, Polskiej Wspólnoty Narodowej‑Polskiego Stronnictwa Narodowego i Obozu Narodowo‑Radykalnego." Politeja 11, no. 28 (2014): 387–414. http://dx.doi.org/10.12797/politeja.11.2014.28.17.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

10

Odziemczyk, Jacek. "Józef Milik (1891–1944) – biografia polityczna podlaskiego posła i działacza społecznego." Res Historica, no. 51 (June 30, 2021): 511. http://dx.doi.org/10.17951/rh.2021.51.511-534.

Full text

Abstract:

Artykuł dotyczy postaci Józefa Milika (1891–1944), parlamentarzysty ruchu narodowego oraz działacza społecznego z Podlasia. Na podstawie dostępnych źródeł archiwalnych, statystycznych, opracowań i pamiętników starano się przedstawić biografię polityczną przedwojennego posła Związku Ludowo-Narodowego i Stronnictwa Narodowego w latach 1928–1935. Badaniami objęto także powiązaną z funkcją polityczną działalność społeczną i samorządową J. Milika, zwłaszcza w odniesieniu do jego rodzinnego powiatu sokołowskiego. J. Milik był bowiem także członkiem Wydziału Powiatowego i Sejmiku Powiatowego oraz organizatorem życia społecznego w swojej rodzinnej gminie Sterdyń. W ten sposób została ukazana jego droga życiowa, która spowodowała, że stał się jedną z ważnych postaci endecji w skali regionu i kraju, wchodząc m.in. w skład centralnych organów władzy Stronnictwa Narodowego.Autor przedstawił również zaangażowanie J. Milika w rozwój struktur konspiracyjnych i działalność w Radzie Jedności Narodowej – parlamencie Polskiego Państwa Podziemnego podczas II wojny światowej. Podkreślił dalszą potrzebę badań zwłaszcza nad tym okresem, którą jednak ogranicza ilość i zawartość źródeł.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

11

CHARCZUK, Wiesław. "O Stronnictwie Narodowym raz jeszcze. Jolanta Mysiakowska-Muszyńska, Zabiegi o legalizację Stronnictwa Narodowego w kraju w latach 1945-1947, Wydawnictwo Neriton, Warszawa 2011, ss. 324." Historia i Świat 2 (September 8, 2013): 323–28. http://dx.doi.org/10.34739/his.2013.02.17.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

12

Kearney, Timothy F. "Democracy’s Long March Through the Institutions of a People’s Republic." Polish Review 57, no. 2 (July 1, 2012): 45–68. http://dx.doi.org/10.2307/41558080.

Full text

Abstract:

Abstract Poland’s struggle for freedom following the Second World War culminated in the Contract Sejm and the Eastern Bloc’s first non-communist government. This paper recognizes that this victory was the result of the strength of the public in fighting totalitarian communism as well as the Polska Zjednoczona Partía Robotnicza’s (PZPR) weakness. However, I argue that political pressure from the Allies post-Yalta gave space to groupings from the pre-war Polska Stronnictwo Ludowe (PSL), Stronnictwo Pracy (SP) and Polska Partía Socjalistyczna (PPS) to create facts on the ground and a bottom-up democratic element which was, against all odds, able to transition into the PRL’s official coalition parties. Over time, that element developed to the point where by the 1980s the satellite parties had created enough autonomy from the PZPR that allowed them to push their own agendas, as noted by, for example, Frederic Zalewski. Ultimately, that ’autonomization" led these parties to leave the Front Jednosci Narodowej (FJN) and join the Solidarity-led National Unity government of Tadeusz Mazowiecki. We consider four loose periods of post-war political history of Poland’s official political factions (Stronnictwa): the 1945-50 period of "Developing Opposition Breathing Space"; 1951-56 of "Fighting for Independent Political Lives"; 1956-84 "Top Down Cooperation with the PZPR, Bottom Up Agitation for Political Freedom"; 1984-89 "Increasingly Autonomous in a People’s Democracy." We consider the role of pre-war leaders in developing Poland’s political institutions, the role of London party members in the newly created Communist political parties, and the experience that members of Solidarity, the Round Table and the Mazowiecki government took from the official parties. We conclude that what is sometimes known as the "Polska droga do socjalizmu" in fact reflected a surprising democratic element even within the ranks of the official political structure.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

13

Kilian, Stanisław. "Motyw „pełnej” suwerenności w myśli politycznej emigracyjnego Stronnictwa Narodowego w latach 1945-1989." Studia Polonijne 42 (November 24, 2021): 239–60. http://dx.doi.org/10.18290/sp2142.11.

Full text

Abstract:

Od pierwszych lat powojennych działalność polityczna emigracji była podporządkowana idei odzyskania pełnej suwerenności. Emigracyjni politycy stali na stanowisku, iż w następstwie układu jałtańskiego Polska utraciła suwerenność, stała się państwem zależnym w sowieckiej strefie wpływów, a polityka rządu warszawskiego, „marionetkowego”, doprowadziła do pogłębienia stanu zależności od ZSRR. W tym kontekście głównym zadaniem polityki emigracyjnej było „cofnięcie Jałty” i przywrócenie suwerenności oraz wzmocnienie więzów tożsamości narodowej. Celem badawczym artykułu jest wyjaśnienie pojęcia „pełnej suwerenności” – ukazanie jej brakujących elementów jako motywu polityki polskiej emigracji. W sferze zainteresowań badawczych sytuuje się analiza czynników kształtujących charakter emigracyjnej batalii o odzyskanie niezależności politycznej: zimnowojennej rywalizacji między Wschodem i Zachodem oraz integracji europejskiej. Charakter wykorzystanych źródeł, głównie materiałów z życia emigracyjnego Stronnictwa Narodowego kwalifikuje treść celu badawczego do obszaru myśli politycznej ugrupowań obozu legalistycznego. Liderzy tych ugrupowań jednym głosem mówili o strategii odzyskania pełnej suwerenności. Wyniki badań upoważniają do stwierdzenia, iż motyw „pełnej suwerenności” stał się fundamentem akcji informacyjnej, organizowanej od pierwszych lat powojennych z zamiarem mobilizacji politycznej emigracyjnej społeczności do aktywności politycznej.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

14

Lubczyńska, Aleksandra. "„Naród. Dodatek ilustrowany” (1906–1907) i jego wkład w upowszechnianie wiedzy wśród ludu w Królestwie Polskim." Studia Medioznawcze 3 (September 4, 2017): 133–44. http://dx.doi.org/10.33077/uw.24511617.ms.2017.70.372.

Full text

Abstract:

Przedmiotem artykułu jest analiza dodatku do dziennika „Naród”, wydawanego przez Narodową Demokrację dla „ludu w Królestwie Polskim”. Zadaniem pisma było upowszechnianie wśród czytelników wiedzy z różnych dziedzin. Działalność wydawnicza endecji1 wśród ludu miała związek z programem stronnictwa zakładającym wykształcenie i pozyskanie tej warstwy oraz uczynienie z niej równoprawnej części narodu. Egzemplifikacją tych działań był m.in. tygodnik „Naród. Dodatek ilustrowany” (1906–1907).

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

15

Dawidowicz, Aneta. "Sprawy międzynarodowe w myśli politycznej Stronnictwa Narodowego (1928–1939)." Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne 4, no. 2 (June 27, 2019): 65. http://dx.doi.org/10.17951/we.2018.4.2.65.

Full text

Abstract:

Zagadnienia związane z polityką międzynarodową polskiego państwa wzbudzały zainteresowanie czołowych działaczy Stronnictwa Narodowego, a zwłaszcza Romana Dmowskiego, Jędrzeja Giertycha, Stanisława Kozickiego, Joachima Bartoszewicza, Zygmunta Berezowskiego, Jerzego Drobnika, Zygmunta Wojciechowskiego. Szczególnie ważne miejsce w gronie specjalistów z zakresu problematyki międzynarodowej zajmował sam Roman Dmowski uznawany za utalentowanego znawcę zagadnień polityki zagranicznej. W gronie znawców spraw międzynarodowych istotne miejsce należy przypisać S. Kozickiemu, który w swoich rozważaniach wiele uwagi poświęcał zwłaszcza europejskim stosunkom międzynarodowym oraz relacjom polsko-niemieckim. Pod koniec lat 30. XX wieku wielu „starych” SN dążyło do poszukiwania porozumienia z centrowymi ugrupowaniami antysanacyjnymi, co zbliżało ich do Frontu Morges i gen. Władysława Sikorskiego. Liderami tej grupy byli Marian Seyda, mający olbrzymie wpływy w poznańskiej endecji oraz prof. Roman Rybarski. Inną grupę działaczy, zdaniem jej lidera Jędrzeja Giertycha, najmłodszą – charakteryzował radykalizm ideologiczny i niechęć do sojuszy, tak z opozycją demokratyczną, jak i z obozem sanacyjnym. „Starych” i najmłodszych radykałów zdominował w strukturach organizacyjnych nurt trzeci, reprezentowany przez Bieleckiego.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

16

Kilian, Stanisław. "Problematyka sąsiedztwa polsko-ukraińskiego w myśli politycznej emigracyjnego Stronnictwa Narodowego." Krakowskie Studia Małopolskie 4, no. 1 (December 31, 2000): 185–200. http://dx.doi.org/10.15804/ksm200014.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

17

Zychowicz, Damian. "Roman Rybarski wobec działań politycznych obozu sanacyjnego w pierwszych latach jego rządów (1926–1930) w świetle publicystyki i wystąpień sejmowych." Klio - Czasopismo Poświęcone Dziejom Polski i Powszechnym 62, no. 2 (July 14, 2022): 123–39. http://dx.doi.org/10.12775/klio.2022.018.

Full text

Abstract:

Roman Rybarski, jako jeden z działaczy obozu narodowego oraz przywódca klubu parlamentarnego Stronnictwa Narodowego (powstałego w 1928 r.), wyrażał się w sposób krytyczny o politycznych działaniach obozu sanacyjnego. Swoją krytykę opierał na argumentach odnoszących się do wartości cywilizacji zachodniej, m.in. poszanowania prawa, wolności osobistej oraz pluralizmu politycznego. Oprócz wysuwania zarzutów o naruszanie tychże wartości Rybarski proponował własne pomysły na naprawę sytuacji w państwie. Miejscami, w których Rybarski wyrażał swoje poglądy, była głównie prasa oraz mównica sejmowa. Niniejsza praca skupia się na okresie kształtowania i umacniania pozycji obozu sanacyjnego, czyli na latach 1926–1930 (od przewrotu majowego do wyborów brzeskich).

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

18

Dawidowicz, Aneta. "The issue of the Jewish minority in the political thought of the National Party (1928–1939)." Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne 3, no. 1 (January 31, 2018): 65. http://dx.doi.org/10.17951/we.2017.3.1.65.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

19

Kijek, Kamil. "Zanim stał się Przytyk. Ruch narodowy a geneza zajść antyżydowskich w wojewódzkie kieleckim w latach 1931–1935." Zagłada Żydów. Studia i Materiały, no. 14 (December 2, 2018): 45–79. http://dx.doi.org/10.32927/zzsim.60.

Full text

Abstract:

Artykuł jest przeglądem przyczyn przemocy antyżydowskiej, która przetoczyła się przez prowincjonalne miasta i wsie centralnej Polski (w województwie kieleckim) w latach 1935–1937 i obejmowała znany pogrom w Przytyku w 1936 r. Autor na podstawie analizy aktywności politycznej Stronnictwa Narodowego i jego radykalnego skrzydła „młodych” w latach 1931–1935 pokazuje ich rolę we wprowadzaniu na polskiej wsi specyϐicznej kultury politycznej, zawierającej przemoc antyżydowską, radykalny nowoczesny antysemityzm, faszyzm i militaryzm; wszystko to stało się kluczowym kontekstem wydarzeń, do których doszło w następnych latach.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

20

Dawidowicz, Aneta. "Pozycja ustrojowa władzy wykonawczej w świetle poglądów ideologów Stronnictwa Narodowego do 1939 roku." Białostockie Studia Prawnicze 20/B (2016): 119–27. http://dx.doi.org/10.15290/bsp.2016.20b.07.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

21

Sielezin, Jan Ryszard. "ANETA DAWIDOWICZ, Myśl polityczna Stronnictwa Narodowego 1928–1939. Wspólnota ideału czy alternacja koncepcji." Wrocławskie Studia Politologiczne 26 (August 23, 2019): 215–19. http://dx.doi.org/10.19195/1643-0328.26.15.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

22

Ospara, Łukasz. "Udział duchowieństwa rzymskokatolickiego diecezji kieleckiej w kampanii wyborczej Stronnictwa Narodowego w wyborach 1930 roku." UR Journal of Humanities and Social Sciences 14, no. 1 (2020): 66–87. http://dx.doi.org/10.15584/johass.2020.1.4.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

23

Sierchuła, Rafał. "Narodowcy w powiecie kolskim w latach 1919-1945." Polonia Maior Orientalis I (2014): 69–78. http://dx.doi.org/10.4467/27204006pmo.14.005.17051.

Full text

Abstract:

Stronnictwo Narodowego w okresie międzywojennym było największą partią polityczną II RP. Również na terenie Wielkopolski Wschodniej, gdzie krzyżowały się wpływy polityczne organizacji narodowych z Łodzi i Poznania, zaobserwować można dynamiczny wzrost tej partii politycznej, pomimo represji i szykan ówczesnych władz. Wzrost organizacyjny SN w Wielkopolsce wschodniej, który można zaobserwować w latach 30-tych, zostaje gwałtownie zahamowany w wyniku najazdu niemiecko –sowieckiego na Polskę w 1939 r. Okupacja niemiecka i wcielenie Wielkopolski Wschodniej do niemieckiego okręgu administracyjnego – Kraju Warty, nie spowodowała zaprzestania działalności konspiracyjnego już wówczas SN. Od 1939 r. na terenie Wielkopolski Wschodniej obserwujemy działalność konspiracyjną podziemia narodowego, które działając tu do końca wojny, w 1944 r. w wyniku scalenia z Armią Krajową, stało się na tym terenie częścią Polskiego Państwa Podziemnego. Polish Nationalists in Kolo disctrict in years 1919-1945 The National Party in interwar period was the biggest political party of the Second Polish Republic. In Eastern Wielkopolska, where the influence of political organizations from Łódź and Poznań met, the dynamic increase of this political party may be observed as well, despite the repressions and harassment of the contemporary authorities. The organizational increase of National Party in Eastern Wielkopolska, which may be observed in the 30s, was violently stopped as a result of German – Soviet invasion of Poland in 1939. German occupation and embodiment of Eastern Wielkopolska into German administrative district – Wartheland, did not put the stop to – at that time - clandestine activity of NP. Since 1939 in Eastern Wielkopolska the activity of national underground movement is observed. In 1944 the movement became a part of Polish Underground State as a result of joining of Home Army.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

24

Perzyna, Paweł. "Praca dla Polski. Działalność niepodległościowa oraz udział Błażeja Stolarskiego w odbudowie struktur państwowych w latach 1914–1922." Zeszyty Wiejskie 26 (December 30, 2020): 87–107. http://dx.doi.org/10.18778/1506-6541.26.04.

Full text

Abstract:

Celem artykułu jest omówienie udziału Błażeja Stolarskiego w budowie zrębów niepodległej Rzeczypospolitej w okresie I wojny światowej i kadencji Sejmu Ustawodawczego, na trzech uzupełniających się płaszczyznach aktywności. Pierwsza odnosi się do działalności konspiracyjnej oraz rozwoju kariery politycznej i parlamentarnej Stolarskiego, członka Polskiej Organizacji Wojskowej, Tymczasowej Rady Stanu Królestwa Polskiego, ministra rolnictwa w rządzie Jędrzeja Moraczewskiego, a także prezesa Polskiego Stronnictwa Ludowego „Wyzwolenie” i szefa jego frakcji parlamentarnej. Drugi obszar jego zainteresowań, szczególnie istotny w momencie odbudowy tożsamości narodowej i instytucji suwerennego państwa, odnosi się do kwestii związanych z szerzeniem oświaty w społeczeństwie, tworzeniem na wsi szkół i bibliotek oraz rozwojem samorządu powiatowego. Trzecia sfera zaangażowania Błażeja Stolarskiego wiąże się z jego pracą w organizacjach społecznych i gospodarczych, w szczególności w Centralnym Związku Kółek Rolniczych. Aktywność na tym ostatnim polu miała głębszy państwowotwórczy podtekst, sprowadzający się do kształtowania wśród chłopów postaw przywiązania do niepodległej ojczyzny przy jednoczesnym zobowiązaniu ich do wypełniania obowiązków wobec państwa.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

25

Rolnik, Dariusz. "Kariera polityczna Leonarda Marcina Świeykowskiego: od podsędka do wojewody – przypadek czy nowe zasady kształtowania się elit w czasach Stanisława Augusta?" Res Historica, no. 46 (April 25, 2019): 181. http://dx.doi.org/10.17951/rh.2018.46.181-201.

Full text

Abstract:

Sposób kreowania elit może mieć wpływ na ich jakość. Tak też myślano często w czasach stanisławowskich. Widać to przy kreacji stronnictwa królewskiego przez Stanisława Augusta. Przykładem tego jest kariera Leonarda Marcina Świeykowskiego. Niekoniecznie o karierze decydowała uległość. Większe znaczenie miały takie cechy, jak: przedsiębiorczość, inteligencja, a dopiero na drugim planie były te, niejako tradycyjne, dobre urodzenie i dziedziczony majątek. Istotna była również postawa wyrażająca zainteresowanie dobrem państwa i współobywateli. To budowało pozycję polityka w prowincji, w której działał i skłaniało króla do współpracy z nim, a ta mogła takiej osobie przynieść godność senatorską. Wbrew pozorom ważnym łącznikiem między kreującym elitę polityczną Stanisławem Augustem a kandydatem do niej był wspólny – przynajmniej teoretycznie – sposób myślenia o budowie silnej Rzeczypospolitej i wolnym narodzie szlacheckim stojącym na jej czele, co było swoistym połączeniem idei silnej władzy królewskiej z republikańskimi przekonaniami ogółu obywateli.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

26

Janakowski, Marcin. "Kierunki działań dyplomacji Rzeczypospolitej Obojga Narodów w latach 1569-1589 - próba analizy." Progress, no. 5 (May 14, 2019): 122–48. http://dx.doi.org/10.26881/prog.2019.5.10.

Full text

Abstract:

Pierwsza Rzeczpospolita, jako efekt porozumienia, unii dwóch różnych narodów, była z całą pewnością wyjątkowym projektem w dziejach Europy. Funkcjonowanie nowego organizmu państwowego musiało opierać się na współpracy i wzajemnych kompromisach, także w odniesieniu do kwestii polityki zagranicznej. Prowadzenie wspólnej dyplomacji stało się nie tylko przywilejem, ale także obowiązkiem klasy politycznej drugiej połowy XVI wieku. Poziom trudności tego zadania ujawnił się już w roku 1572, kiedy wraz ze śmiercią ostatniego Jagiellona polityka Rzeczypospolitej musiała współistnieć z bieżącymi aspiracjami i planami kolejnych królów elekcyjnych. Pojawiające się rozbieżności najlepiej obrazował czas panowania Henryka Walezego, który skupiony na wydarzeniach w rodzimej Francji, niemal wygasił polsko-litewską dyplomację na blisko trzy lata. Elekcja, a następnie panowanie Stefana Batorego wiązało się z przeznaczeniem niemal wszystkich sił na prowadzenie polityki wschodniej i dbanie o możliwe najlepsze relacje z Imperium Osmańskim. Lata 1587–1589 to z kolei czas walki o władzę w Rzeczypospolitej, ale także czas próby wygaszenia wewnętrznych konfliktów poszczególnych stronnictw politycznych. Wszystkie te wydarzenie bardzo mocno oddziaływały na kierunki polityki zagranicznej i determinowały obszar aktywności dyplomatycznej Rzeczypospolitej. Celem niniejszego artykułu jest wskazanie tych kierunków, analiza intensyfikacji podejmowanych misji w określonym czasie, a następnie próba zestawienia ich z bieżącymi działaniami politycznymi. Będzie to więc próba zaobserwowania pewnych prawideł, właściwych dla dynamicznie zmieniającego się okresu pierwszych dwóch dekad po Unii Lubelskiej.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

27

Kwinta, Katarzyna. "Konserwatyści krakowscy a zamach majowy. Ewolucja optyki działaczy Stronnictwa Prawicy Narodowejw stosunku do zamachu stanu z 1926 r." Folia Historica Cracoviensia 24, no. 2 (December 30, 2018): 58. http://dx.doi.org/10.15633/fhc.3308.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

28

Zackiewicz, Grzegorz. "Rewolucja lutowa i jej konsekwencje w propagandzie środowisk lewicy niepodległościowej w Królestwie Polskim w 1917 roku." Res Historica, no. 47 (December 13, 2019): 225. http://dx.doi.org/10.17951/rh.2019.47.225-243.

Full text

Abstract:

Jednym z kluczowych wydarzeń z punktu widzenia sprawy polskiej w czasie I wojny światowej była rewolucja lutowa. Znalazło to w 1917 r. odzwierciedlenie między innymi w propagandzie lewicowych partii niepodległościowych z Królestwa Polskiego (Polska Partia Socjalistyczna, Polskie Stronnictwo Ludowe, Partia Niezawisłości Narodowej i inne), dla których głównym autorytetem pozostawał Józef Piłsudski.Politycy wspomnianych partii twierdzili, że upadek caratu w Rosji był uwarunkowany różnymi czynnikami. Wskazywano tu na takie przede wszystkim kwestie jak: słabość władzy carskiej i klęski wojenne Rosji; braki żywnościowe w miastach; działalność zarówno opozycji liberalnej, jak też ruchu rewolucyjnego w Rosji; a także, zewnętrzna (brytyjska) inspiracja przewrotu.W propagandzie partii lewicy niepodległościowej poddawano zdecydowanej krytyce rosyjskich liberałów, którzy objęli władzę po przewrocie. Paweł Milukow, Aleksander Guczkow i inni politycy z tego kręgu byli oskarżani o imperialistyczne tendencje. Nadzieje działaczy polskiej niepodległościowej lewicy wiązały się z aktywnością rosyjskich demokratycznych socjalistów, zwłaszcza zaś Aleksandra Kiereńskiego. Powszechne było też przekonanie, że rewolucyjne przeobrażenia zakończą się w Rosji dopiero w momencie zawarcia pokoju.Latem i jesienią 1917 r. polscy socjaliści i inni lewicowi sympatycy Piłsudskiego z Królestwa Polskiego byli przekonani, że Rosja znajduje się u progu kolejnego przewrotu, a dni rządu Kiereńskiego są już policzone.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

29

Markwart, Zbigniew. "Erazm Piltz o wojnach i ich skutkach dla sytuacji Polski." Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio G (Ius) 66, no. 2 (August 19, 2019): 139. http://dx.doi.org/10.17951/g.2019.66.2.139-166.

Full text

Abstract:

Erazm Piltz (1851–1929), jeden z liderów stronnictwa „realistów”, zaliczany do tzw. nurtu „ugody” z Rosją uważał, że po powstaniu 1863 r. nie ma szans na suwerenność Polski. Wszystkie próby obrony, a następnie jej odzyskania środkami militarnymi skończyły się klęską. Każde kolejne powstanie zagraża zagładą narodu, a państwa zachodnie nie udzielą pomocy militarnej, gdyż nie zdecydują się na wojnę z zaborcami. Nie dojdzie też do konfliktu między nimi. Dlatego był przekonany, że należy legalnymi środkami starać się o zapewnienie jak najlepszych warunków bytu narodu w każdym z zaborów. Szanse na jego poprawę w Królestwie Polskim widział jedynie w przypadku zreformowania ustroju Rosji, szczególnie w czasie rewolucji 1905–1907, będącej efektem wojny rosyjsko-japońskiej. Podobnie w latach I wojny światowej opowiadał się za takim rozwiązaniem. Z czasem jego poglądy zaczęły ewoluować i od rewolucji 1917 r. dostrzegał szansę na odbudowę suwerenności, lecz także pod egidą Rosji. Opcję tę porzucił po przewrocie bolszewickim z listopada 1917 r. Od tej pory w ramach Komitetu Narodowego Polskiego działał na rzecz uzyskania niepodległości, a w II Rzeczypospolitej, pełniąc szereg funkcji w dyplomacji, starał się wpływać na umocnienie jej pozycji międzynarodowej.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

30

Woźnicki, Marek. "Reformy ceł i podatków w Rzeczypospolitej w latach 1764–1766." Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio F – Historia 69 (October 25, 2016): 151. http://dx.doi.org/10.17951/f.2014.69.151.

Full text

Abstract:

W połowie XVIII w. sytuacja Rzeczypospolitej Obojga Narodów była bardzo trudna. Rzeczpospolita traciła swoją pozycję w Europie i musiała zmierzyć się z problemami wewnętrznymi. Stąd też nie jest zaskoczeniem, że po śmierci króla Augusta III główna frakcja polityczna – Familia (Czartoryskich) – rozpoczęła ambitny program reformy państwa. Jednym z najpoważniejszych problemów Rzeczypospolitej było to, że rządy saskie pozostawiły skarb państwa polsko-litewskiego w opłakanym stanie, dochody skarbu wynosiły ok. 8,5 mln zł. Poziom podatków był niski, a stany uprzywilejowane były w dużej mierze zwolnione z płacenia podatków.Przedelekcyjny Sejm konwokacyjny w 1764 r., kontrolowany przez zwolenników Familii, zreformował istniejące podatki oraz wprowadził nowe podatki i cła. Cło generalne, obejmujące również szlachtę i duchowieństwo, przyniosło w 1765 r. przychód rzędu 2,3 mln zł w Koronie. Niestety, król pruski Fryderyk II uznał, że cło generalne narusza postanowienia traktatu welawskiego z 1657 r. i zaczął pobierać własne nielegalne cła od polskich statków płynących Wisłą. W 1766 r. Rzeczpospolita musiała wycofać się z cła generalnego i przywrócić przywileje celne szlachty, ale jednocześnie wprowadziła nowy podatek od produkcji alkoholu (czopowe). Dokonanie lustracji królewszczyzn pozwoliło na zwiększenie wpływów z kwarty przeznaczonej na wojsko. Sejm zwiększył również wysokość pogłównego żydowskiego.W rezultacie roczny dochód skarbu państwa polsko-litewskiego wzrósł do 13 mln zł. Oszczędności skarbowe wzrosły w ciągu roku z 19 000 złp do 1 800 000 złp. Reformy ceł i podatków z lat 1764–1766 miały istotny wpływ na wzmocnienie państwa polsko-litewskiego. Król Stanisław August Poniatowski i stronnictwo Familii chcieli kontynuować program reform państwa, lecz te plany zostały przerwane przez działania wojenne konfederacji barskiej i I rozbiór Rzeczypospolitej.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

31

Marszalec, Janusz. "Morderstwo na Makowieckich i Widerszalu. Stara sprawa, nowe pytania, nowe wątpliwości." Zagłada Żydów. Studia i Materiały, no. 2 (December 2, 2006): 23–53. http://dx.doi.org/10.32927/zzsim.179.

Full text

Abstract:

Artykuł porusza problem najgłośniejszej zbrodni politycznej, dokonanej w łonie konspiracji niepodległościowej w czasie okupacji ziem polskich przez Niemcy. 13 czerwca 1944 r. zamordowani zostali przez patrol oddziału dywersyjnego „Andrzeja Sudeczki” Ludwik Widerszal i Jerzy Makowiecki wraz z żoną. Obaj byli eksponowanymi oficerami Biura Informacji i Propagandy Komendy Głównej Armii Krajowej, wywierającymi duży wpływ na oblicze ideowe tej ważnej agendy polskiej podziemnej armii. Obaj skrytobójczo zamordowani byli jednocześnie działaczami politycznymi związanymi z lewicującym Stronnictwem Demokratycznym, oskarżanym o sprzyjanie sowietom i kryptokomunizm. Autor wykazuje, że posądzenia o zdradę czy uleganie wpływom komunistycznym kierowane w stronę Makowieckiego i Widerszala nie mają żadnych podstaw w materiale źródłowym. Wynikały one z uprzedzeń i niedomówień, które łatwo rodziły się w dusznej atmosferze konspiracji, gdy nie można było prowadzić otwartej dyskusji politycznej ze względu na terror niemieckich władz okupacyjnych. Od czasu gdy przed kilkunastu laty Andrzej Krzysztof Kunert odrzucił ostatecznie tezę o inspiracji mordu przez Narodowe Siły Zbrojne, wskazując na „głęboko zakonspirowaną grupę mafijną”, wykorzystującą kilku wysoko postawionych konspiratorów, wiemy, że owa grupa składała się z trzech ludzi. Pewne jest również to, że co najmniej dwóch: Witold Bieńkowski i Władysław Jamontt (byli to zasłużeni i dzielni konspiratorzy, a jednocześnie ludzie o dużych ambicjach politycznych) działali całkowicie świadomie, realizujących plan polityczny, który miał – według ich mniemania – zablokować wpływy polityczne BiP-u w podziemiu i zapewnić im jakieś profity. Wskazanie innych winnych – ewentualnego zaplecza spisku jest niemożliwe. Autor szczegółowo analizuje okoliczności śledztwa prowadzonego przez władze podziemia i zastanawia się nad rzeczywistym motywem zbrodni. Odrzuca on tezę o inspiracji ideowej zbrodni przez NSZ. Śmierć zasłużonych konspiratorów i patriotów: Makowieckiego i Widerszala, zastrzelonych w niesławie zdrajców była beznadziejną próbą włączenia się Bieńkowskiego i Jamontta, identyfikujących zagrożenia nie tam gdzie było. Prawdziwy wróg – moskiewska agentura, silnie zakonspirowana w szeregach Delegatury i AK pozostała niewykryta, czekając cierpliwie na przybycie armii sowieckiej.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

32

Grzybek, Dariusz. "Aneta Dawidowicz, Myśl polityczna Stronnictwa Narodowego 1928-1939. Wspólnota ideału czy alternacja koncepcji, Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, 2017, s. 410. ISBN 978-83-7784-934-7." Studia Historyczne 60, no. 3 (239) (December 29, 2018): 123–26. http://dx.doi.org/10.12797/sh.60.2017.03.07.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

Journal articles on the topic 'Stronnictwo Narodowe'

Create a spot-on reference in APA, MLA, Chicago, Harvard, and other styles