Relevant bibliographies by topics / Synodus episcoporum

Contents

  1. Journal articles
  2. Dissertations / Theses
  3. Books
  4. Book chapters

Academic literature on the topic 'Synodus episcoporum'

Author: Grafiati
Published: 4 June 2021
Last updated: 30 July 2024

Create a spot-on reference in APA, MLA, Chicago, Harvard, and other styles

Select a source type:

Consult the lists of relevant articles, books, theses, conference reports, and other scholarly sources on the topic 'Synodus episcoporum.'

Next to every source in the list of references, there is an 'Add to bibliography' button. Press on it, and we will generate automatically the bibliographic reference to the chosen work in the citation style you need: APA, MLA, Harvard, Chicago, Vancouver, etc.

You can also download the full text of the academic publication as pdf and read online its abstract whenever available in the metadata.

Journal articles on the topic "Synodus episcoporum"

1

Jaśkiewicz, Sylwester. "Synody według świadectw św. Augustyna – rozumienie ich roli i znaczenia w Kościele afrykańskim." Verbum Vitae 41, no. 1 (March 20, 2023): 33–56. http://dx.doi.org/10.31743/vv.14835.

Full text
Abstract:
Spojrzenie na Kościół Afryki przełomu IV i V wieku przez pryzmat instytucji synodu pozwala dobrze uwydatnić nie tylko jego kondycję, ale i żywotność. Szczególnie cenne w tym względzie jest świadectwo św. Augustyna, biskupa Hippony. Jego eklezjologii zawdzięczamy ważny rozdział nauki o synodach na chrześcijańskim Zachodzie, która była mocno osadzona w dwu węzłowych problemach: schizmie donatystycznej i herezji pelagianizmu. Augustyn, mówiąc o synodach, posługuje się kilkadziesiąt razy terminem synodus i aż kilkaset razy terminem concilium. Termin ten rozumie zasadniczo jako zebranie, zgromadzenie w jedno (in unum congregare) biskupów (coetus episcoporum). Czasami na zgromadzeniach tych byli obecni kapłani i diakoni. W swojej nauce o synodach biskup Hippony podejmuje wiele ważnych kwestii: powagi, autorytetu (auctoritas) synodów; stojących przed nimi zadań, zwłaszcza w kontekście prawowierności nauki i zasad życia Kościoła; kolegialności biskupów; roszczeń Kościoła Afryki do autonomii. Synody, nie ciesząc się taką powagą jak Pismo Święte czy sięgające tradycji apostolskiej zwyczaje obecne w Kościele, odgrywały jednak w jego życiu niezastąpioną rolę, gdyż ich zdecydowane i wiążące postanowienia (constitutionis, gesta concilii) wzmocniły nie tylko jego powagę, ale uczyniły go także na arenie Kościoła powszechnego Kościołem wiodącym.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
2

Graulich, Markus. "Die Neufassung des Ordo Synodi Episcoporum." Archiv für katholisches Kirchenrecht 176, no. 1 (June 24, 2007): 154–76. http://dx.doi.org/10.30965/2589045x-17601012.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
3

Graulich, Von Markus. "Die Neufassung des Ordo Synodi Episcoporum." Archiv für katholisches Kirchenrecht 176, no. 1 (December 13, 2007): 154–76. http://dx.doi.org/10.30965/2589045x-176-01-90000014.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
4

Canonicum, Ius. "Ordo Synodi Episcoporum, 29.IX.2006 (texto bilingüe)." Ius Canonicum 47, no. 94 (December 20, 2017): 619–55. http://dx.doi.org/10.15581/016.47.14768.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
5

Sztafrowski, Edward. "W sprawie układu materiału w księdze drugiej Kodeksu Jana Pawła II." Prawo Kanoniczne 32, no. 1-2 (June 5, 1989): 59–77. http://dx.doi.org/10.21697/pk.1989.32.1-2.04.

Full text
Abstract:
Ordo systematicus cuiuscuiusque collectionis res magni momenti constituitur. Longum et multis in modificationibus dives erat iter, quo divisio materiae hoc in libro, subsequentibus schematibus transiit, donec in novo Codice ultimam formam induit. Ex his conatibus una ex parte maxima diligentia et cura Pontificiae Commissionis, ut divisio materiae, in quantum fieri possit, optima sit, ex altera vero ipsam rem revera quam maxime difficilis esse, apparet. Auctor huius articuli hoc sibi proposuit, ut non solum simplicem informationem de itinere ordinis systematici illius Libri praesentare, sed etiam aliquam criticam aestimationem ac nonnulae alternativae propositiones proponere vult. Tota materia sic disposita est: I. Priora schemata, II. Schema de anno 1977, III. Schemata 1980 et 1982 a., IV. Ordo systematicus in Codice Ioannis Pauli II. En una ex propositionibus aliae divisionis partis saecundae Libri de Populo Dei De Ecclesiae contitutione hierarchica: Sectio I — De regimine Ecclesiae universae, tit. I. De Romano Pontifice deque Collegoi Episcoporum (c. I. De Romano Pontifice et c. II. De Collegio Episcoporum), tit. II. De Romani Pontificis in munere pastorali cooperatoribus (c. I. De Synodo Episcoporum etc., ut in Codice). Sectio II — De regimine Ecclesiarum particularium, tit. I. De Ecclesiis particularibus et de Episcopis (c. I. De Ecclesiis particularibus et c. II. De Episcopis in genere), tit. II. De Ecclesiarum particularium coetibus (ut in Codice), tit. III. De Episcopis dioecesanis, tit. IV. De Episcopis coadiutoribus et auxiliaribus, tit. V. De sede impedita et de sede vacante, tit. VI. De interna ordinatione Ecclesiarum particularium (c. I. De synodo dioecesana ... ut in Codice, c. IX. De diaconis permamenter constitutis).
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
6

Rozktur, Tomasz. "Zebranie Synodu Biskupów według Regulaminu z 2006 roku." Annales Canonici 7 (December 31, 2011): 113–31. http://dx.doi.org/10.15633/ac.0708.

Full text
Abstract:
Dopo aver terminato il Concilio Vaticano II, il Sinodo dei Vescovi rimane un’istituzione che, avendo le radici nel Concilio, forma l’immagine della Chiesa post-conciliare. Perciò uno dei più significativi contributi del Concilio Vaticano II alla struttura organizzativa e al sistema amministrativo della Chiesa è indubbiamente proprio il Sinodo dei Vescovi, ciò viene confermato dal periodo post- conciliare insieme alle riunioni di questa istituzione che sono state già ventitre. Contemporaneamente il Sinodo dei Vescovi ha svolto e svolge ancora un importante ruolo anche durante i pontificati dei papi post-conciliari, in particolare negli anni del lungo ponificato di Giovanni Paolo II (1978–2005), anche il pontificato attuale dimostra che il papa Benedetto XVI dà molta importanza a questa istituzione convocando regolarmente il Sinodo dei Vescovi. Nell’articolo viene presentato il nuovo regolamento del Sinodo dei Vescovi (Ordo Synodi Episcoporum) approvato da Benedetto XVI nel 2006. Gli articoli del Regolamento del 2006 ci dimostrano che abbiamo a che fare con un’istituzione nella Chiesa postconciliare, dal punto do vista giuridico, organizzata molto bene.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
7

Archiv für Katholisches Kirchenrech, Editors. "1. Ordo Synodi Episcoporum - Ordnung für die Bischofssynode vom 29. September 2006." Archiv für katholisches Kirchenrecht 175, no. 2 (June 24, 2006): 507–27. http://dx.doi.org/10.30965/2589045x-17502010.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
8

Hack, Achim Thomas. "Dies natalis papae – der „Geburtstag“ des Papstes." Quellen und Forschungen aus italienischen Archiven und Bibliotheken 101, no. 1 (November 1, 2021): 151–69. http://dx.doi.org/10.1515/qufiab-2021-0009.

Full text
Abstract:
Abstract The dies natalis papae has received little attention in the previous literature. This is not the actual birthday of the Roman chief pastor, but the anniversary of his consecration as bishop. Explicit evidence of this has been available since the second half of the 4th century (Damasus I), mainly in letters. However, the recording of the exact consecration dates since the 250s suggests that the day was also celebrated earlier. In any case, it is certain that the dies natalis papae was celebrated as a festival of joy and gratitude for the (albeit undeservedly conferred) Petrine office. Numerous bishops from all over Italy are invited to attend, and, if necessary, these gatherings can also be used for synods. While Leo I regularly exploits this opportunity to preach – five „Sermones“ have survived, after all – 150 years later Gregory the Great flatly rejects the celebration as „superfluous vanity“ and instead refers to the „birthday celebration“ of St. Peter himself. The Roman „Liber Diurnus“ has its own forms of epistolary „invitatoria in natale papae“ as well as „excusatoria quando episcopus infirmatur“, and the sacramentaries of this time contain models for the celebration, i. e. „Orationes in natale papae“ or „in natale episcoporum“.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
9

Ribas-Bracons, José M. "La jerarquía de fuentes en el ordenamiento canónico." Ius Canonicum 13, no. 26 (March 28, 2018): 287–327. http://dx.doi.org/10.15581/016.13.21356.

Full text
Abstract:
Notio sic dicta Status lurls, orta patrocinio doctrinae de tripartita potestatum separatione (legislativae, exsecutivae et iudicialis), pro Summo legjs imperio est; Status scilicet iuris Status quidem est legi pi ene subiectus. Haec notio Status necessario fontium hierarchiam ponit. Fons dicitur veluti productionis iuridicae; si autem normae iuridicae effectus fontium iuridicae pro ductionis intelliguntur, distinguendae sunt fontium productionis hierarchia (ordo cum sit fontium productionis secundum potestatem qua complectuntur et ordo etiam sit potestatum atque munerum) ac normarum iuridlca rum formalis hierarehia. Hierarchia fontium, principii legalitatis quod in statu iuris regit postulatio, via est apta ad iuridicam securitatem consequendam ac civium iurium tutelam adversus potestatis exercitationem arbitrariam. In ordinamento Ecclesiae fontium hierarchia non est nec normarum forma'lis hierarchia; quoquo modo organorum hierarchia gradu innixa quo in organizatione potitur. Sed ecclesiasticum magisterium uberius est in petitionibusa civili societate de iuridica curan da securitate civium ac de tutela iurium fundamentalium personae humanae. Huius doctrinae conscia sunt Principia quae Codicois luris Canoniei recognitionem dirigant, in I Synodo Episcoporum anno 1967 disputata. Ouamobrem necesse est in ordinamentum canonicum fontium hierarchiam indu. cere, ad huius rei partes transitis maximi nominis viris in doctrina canonica. Ouod in 'Ecclesia nec separatio potestatum exsistat huic proposito obex non est quia in eius sinu possibilis distinctio munerum et ea de causa legiferorum organorum, exsecutionis et iudicialium. De hoc sensu quidem servanda semper divinae constitutionis Ecclesiae structura et ordinamenti Ecclesiae species. Haec indagatio concluditur plurimis suggestis de iure ¡contiendo super ratione ordinamenti ECclesiae applicandi principii fontium hierarchiae. Fontium hie. rarchia in canonico ordinamentoesset: 1) lex funda. mentalis; 2) Ordinarie leges normativae; 3) Normae pro administratione; 4) Negotia administrativa; 5) Consue. tudo. Ut vero fidem nullam normam inferiorem aliae superioriexcellere opus est fontium hierarchiae iuris• dictionalem vigilantiam etiam introducere.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
10

Białkowski, Michał. "Początki odnowy posoborowej w Kosciele katolickim w Polsce (do 1972). Zarys wybranych problemów." Nasza Przeszłość 128 (December 30, 2017): 229–72. http://dx.doi.org/10.52204/np.2017.128.229-272.

Full text
Abstract:
Recepcja Soboru Watykańskiego II to jeden z najważniejszych, żywych procesów eklezjalnych zachodzących w Kościele katolickim począwszy od drugiej połowy lat sześćdziesiątych XX w. Analiza faktograficzna zjawiska pozwala na wyodrębnienie – w historii Kościoła w Polsce – trzech faz recepcji Vaticanum II. Są to kolejno: 1) faza wczesna (lata 1966-1978) z wyraźnie wyodrębnionymi dwoma podokresami: 1966-1972 oraz 1972-1978; 2) faza dojrzała (lata 1978-1989); 3) faza późna (lata 1989-1999). Niebagatelny wpływ na przebieg recepcji w Polsce, jej specyfikę, dynamikę oraz konkretne możliwości aplikacji nauczania w życie wspólnot kościelnych miały uwarunkowania związane z funkcjonowaniem Kościoła w warunkach państwa totalitarnego. W niniejszym artykule przedstawione zostały kolejno: uwarunkowania polityczno-systemowe; uwarunkowania prawno-kanoniczne; uwarunkowania społeczno-religijne. Jako instytucjonalne narzędzia recepcji Soboru Watykańskiego należy postrzegać należy powołane przez Konferencję Episkopatu Polski specjalne komisje, na czele z Komisją Soborową. Dla zobrazowania procesu recepcji Vaticanum II w Polsce – w pierwszej fazie obejmującej podokres lat 1966-1972 – dokonano wyboru kilku charakterystycznych obszarów odnowy posoborowej. Widocznym znakiem wprowadzania posoborowych zmian była odnowa liturgii i studiów biblijnych (zapoczątkowano nową edycję ksiąg liturgicznych w języku polskim oraz wydano nowe krytyczne tłumaczenie ksiąg Pisma św. – „Biblią Tysiąclecia”). Odnowa kolegialności i synodalności polegała na opracowaniu i wejściu w życie Statutu Konferencji Episkopatu Polski (1969 r.); umocnieniu i pogłębieniu charakteru duszpasterskiego instytucji synodów diecezjalnych oraz prowincjonalnych; przywróceniu Rad Kapłańskich. Wiele uczyniono również by nadać nowe, ożywcze impulsy ruchowi ekumenicznemu. Podjęto prace przygotowawcze w celu przeprowadzenia nowoczesnej odnowy struktur kościelnych (projekt opracowany przez zespół arcybiskupa Bolesława Kominka w 1967 r.). Ostatecznie urzeczywistnienie – tego istotnego wymiaru recepcji nauczania soborowego – nastąpiło częściowo poprzez postanowienia bulli Pawła VI „Episcoporum Poloniae coetus” z 1972 r. Sobór Watykański II przyniósł także zasadnicze zmiany w postrzeganiu roli świeckich w Kościele. Nastąpiła rewolucyjna zmiana paradygmatu udziału świeckich w życiu Kościoła (od obecności do zaangażowania). Na polskim gruncie prześledzono ją na przykładzie dwóch odmiennych formacyjnie ruchów katolickich (odgrywającego rolę prekursora idei soborowych środowiska ZNAK oraz stworzonego przez ks. Franciszka Blachnickiego Ruchu Światło-Życie). Przedstawione w ogólnym zarysie przykłady były pewnymi propozycjami i nie wyczerpały bogatych oraz różnorodnych doświadczeń recepcji Soboru Watykańskiego II w Kościele w Polsce.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

Dissertations / Theses on the topic "Synodus episcoporum"

1

Muhindo, Matiri Benoît. "Le Synode pour l'Afrique, émergence d'un projet d'évangélisation." Master's thesis, Université Laval, 2003. http://hdl.handle.net/20.500.11794/44281.

Full text
Abstract:
Tenue à Rome du 10 avril au 8 m ai 1994, l’Assem blée spéciale pour l’Afrique du synode des évêques a été un m om ent favorable qui a perm is aux Pères synodaux de faire le bilan de l’œuvre évangélisatrice en Afrique au seuil du troisièm e millénaire. D ans ce présent travail, nous som m es revenus sur l’histoire récente de Pévangêlisation en Afrique et sur la dynamique qui avait conduit à la convocation et à la célébration d’une telle rencontre. Nous avons essayé de faire ressortir les enjeux, de dégager les m éthodes d’évangélisation et les « théologies » qui ont été développées au cours de cette période d’avant et après Vatican II. En situant par la suite l’essentiel de notre travail dans les grands débats qui ont entouré le Synode pour l’Afrique, notre deuxièm e préoccupation a été d’analyser 1 Exhortation apostolique post-synodale E cdesia in Africa. Nous avons pu faire ressortir les avancées et les reculs d’un tel docum ent par rapport aux autres docum ents du Synode. Enfin, nous avons essayer de préciser le projet qui émerge de l’Exhortation : ÉgliseFamille de Dieu. L’enjeu a été de montrer la pertinence d’un tel projet avant de proposer les bases théologiques qui le fonde et les orientations pratiques qu’il suscite.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

Books on the topic "Synodus episcoporum"

1

Caprile, Giovanni. Il Sinodo dei vescovi: Ottava assemblea generale ordinaria (30 settembre-27 ottobre 1990). [Roma]: La Civiltà cattolica, 1991.

Find full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
2

Catholic Church. Synodus Episcoporum (1983), ed. Il Sinodo dei vescovi: Sesta assemblea generale (29 settembre - 29 ottobre, 1983). [Roma]: La Civiltà cattolica, 1985.

Find full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
3

Caprile, Giovanni. Il Sinodo dei vescovi: Ottava assemblea generale ordinaria (30 settembre-27 ottobre 1990). [Roma]: Edizioni "La Civiltà cattolica", 1991.

Find full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
4

Caprile, Giovanni. Il Sinodo dei vescovi: Settima assemblea generale ordinaria (1-30 ottobre 1987). [Roma]: La Civiltà cattolica, 1989.

Find full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
5

Episcoporum, Catholic Church Synodus, ed. Il Sinodo dei vescovi: Assemblea speciale per l'Europa (28 novembre-14 dicembre 1991). [Roma]: Edizioni "La Civiltà cattolica", 1992.

Find full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
6

Episcoporum, Catholic Church Synodus, ed. Il Sinodo dei vescovi: Seconda assemblea generale straordinaria (24 novembre-8 dicembre 1985). [Rome]: La Civiltà cattolica, 1986.

Find full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
7

Caprile, Giovanni. Il Sinodo dei vescovi: Assemblea speciale per l'Europa (28 novembre-14 dicembre 1991). [Roma]: Edizioni "La Civiltà cattolica", 1992.

Find full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
8

Caprile, Giovanni. Il Sinodo dei vescovi: Settima assemblea generale ordinaria (1-30 ottobre 1987). [Roma]: Edizioni "La Civiltà Cattolica", 1989.

Find full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
9

Caprile, Giovanni. Il Sinodo dei vescovi: Ottava assemblea generale ordinaria (30 settembre-27 ottobre 1990). [Roma]: Edizioni "La Civiltà cattolica", 1991.

Find full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
10

Caprile, Giovanni. Il Sinodo dei vescovi: Seconda assemblea generale straordinaria (24 novembre-8 dicembre 1985). [Rome]: La Civiltà cattolica, 1986.

Find full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
More sources

Book chapters on the topic "Synodus episcoporum"

1

"CAPUT VIII. De electione Patriarchae et episcoporum." In Synodus Sciarfensis Syrorum, edited by Ioannes Simeoni and S. Cretoni, 217–25. Piscataway, NJ, USA: Gorgias Press, 2012. http://dx.doi.org/10.31826/9781463227043-028.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
2

"CAPUT IX. De Episcoporum ofoligationibus, iuribus et privilegiis." In Synodus Sciarfensis Syrorum, edited by Ioannes Simeoni and S. Cretoni, 225–42. Piscataway, NJ, USA: Gorgias Press, 2012. http://dx.doi.org/10.31826/9781463227043-029.

Full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
3

Ferme, Brian. "The Decree on the Bishops’ Pastoral Office in the Church, Christus Dominus." In Vatican II, 187–204. Oxford University PressNew York, NY, 2008. http://dx.doi.org/10.1093/oso/9780195332681.003.0010.

Full text
Abstract:
Abstract Christus Dominus was approved on October 28, 1965, by a vote of 2,139 placet, 2 non placet, and 1 invalid vote and was approved immediately by Paul VI. The decree was the result of the integration of two schema: De cura animarum and De episcoporum munere pastorali and reflected the work of the commission De episcopis. Unlike the other documents of Vatican II, Christus Dominus 44 concludes with a specific reference to the proposed revision of the Code of Canon Law: ‘‘This most sacred synod prescribes that in the revision of the Code of Canon Law suitable laws be drawn up in keeping with the principles stated in this decree.’’ This general directive underscores not only the particularly practical nature of Christus Dominus but also its essential link with the revision of the Church’s canon law. On January 25, 1959, John XXIII, after a solemn celebration in the Patriarchal Basilica of Saint Paul outside the walls, announced his intention of holding a synod for the diocese of Rome, of celebrating an ecumenical council, and of revising the (1917) Code of Canon Law. It is thus not without some historical relevance that the present Code of Canon Law was promulgated on January 25, 1983. In the apostolic constitution Sacrae disciplinae leges, with which John Paul II promulgated the code, the pontiff stated that ‘‘In so doing, my thoughts go back to the same day of the year 1959 when my predecessor of happy memory, John XXIII, announced for the first time his decision to reform the existing corpus of canonical legislation which had been promulgated on the feast of Pentecost in the year 1917.’’
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
You might also be interested in the extended bibliographies on the topic 'Synodus episcoporum' for particular source types:
Books
We offer discounts on all premium plans for authors whose works are included in thematic literature selections. Contact us to get a unique promo code!

To the bibliography