Academic literature on the topic 'Taksonomie'

Cladistic taxonomists classify organisms with the aid of cladograms. A method is proposed that will serve as an aid to the cladistic taxonomist in drawing up the final most confirmed cladogram. The method is based on the construction of composite preference relations.

Trigodinas (Ciliophora: Peritricha) is eensellige, gesilieerde simbionte wat altyd met meersellige akwatiese gashere geassosieer word. Die spesifieke simbiotiese verhouding waarin trigodinas met hul gashere verkeer is nog ’n enigma, met sekere kenners wat hulle as patogene in akwakultuurboerderye bestempel en ander wat hulle as kommensialiste, en in uiterste gevalle selfs as mutualiste, sien.

Dilin ve kültürün en temel unsurlarından olan “ulamsal sistem”, insan zihninin ulamlaştırma yetisinin bir ürünüdür. Ulamlar, ulamsal sistem içinde çeşitli ilişki biçimleri sergileyerek yer alırlar. Söz konusu ilişki biçimleri genel hatlarıyla “tematik” ve “taksonomik ilişkiler” olarak sınıflandırılabilir. Tematik ilişkiler, ulamlar arasındaki çağrışımsal, işlevsel, biçimsel görünümsel, yapısal ve benzeri ilişkileri kapsar (örn. tabak ile seramik, mutfak, çatal, çorba arasındaki ilişki). Ulamlar birbirleriyle anlamsal içerme veya kapsama ilişkisi üzerinden de ilişkiler kurarlar ki, bu tip ilişkiler, “Taşıt>Araba>Spor araba” örneğinde olduğu gibi “taksonomik ilişkiler” olarak adlandırılır. Taksonomiler bilginin bu ilişki çerçevesinde organize edildiği zihinsel yapılar olarak karşımıza çıkar. Bir taksonomi ÜST, TEMEL ve ALT düzey olmak üzere üç anlamsal düzeyden (katmandan) oluşur. ÜST düzey en genel ve kapsayıcı; TEMEL düzey orta genellikte, en kullanışlı ve en kolay anlaşılabilir; ALT düzey ise en detaylı anlam içeren düzeydir. Bu araştırmada, taksonomik organizasyon yapabilme becerisinin gelişimsel açıdan incelenmesi amacıyla 2, 4, 6. ve 8.sınıf öğrencilerine, birbiriyle bağlantılı üç test uygulanmıştır. Katılımcılardan, “Mobilya>____>____ “ gibi yarı yapılandırılmış taksonomilerde verilen boşlukları uygun ulamlarla doldurup KABUL EDİLEBİLİR DİZİLİŞler (KED) oluşturmaları beklenmiştir. Sonuçlar, KED oluşturma becerisinin yaşla doğru orantılı olarak geliştiğini göstermiştir. KED oluşturamadıkları durumlarda, katılımcıların tematik ilişkilendirmelere başvurduğu gözlemlenmiştir. Diğer yandan, katılımcıların “tamlama” ve “bileşik sözcükler” arasında ayrım yapabilme becerisi, ALT düzey ulamlara ait sonuçlar açısından ilginç görünümler sunmuştur.

Najważniejszym celem przedstawianego artykułu jest sprawdzenie, w jaki sposób pojęcie dyskursu, które można uznać za kluczowe dla humanistyki ostatnich dekad, zakorzeniło się w glottodydaktyce polonistycznej. W części pierwszej artykułu zostały omówione, na podstawie wybranych prac badaczy światowych i polskich, definicje, taksonomie dyskursu, jak też określone kierunki badań dyskursologicznych. W drugiej części pracy podjęto rozważania dotyczące sposobu definiowania dyskursu glottodydaktycznego oraz określono zagadnienia wymagające dalszej dyskusji. Celem trzeciej, analitycznej części artykułu, było określenie kierunków dotychczasowych badań dyskursologicznych w glottodydaktyce polonistycznej. Wnioski zostały sformułowane na podstawie studium krytycznego zawartości wybranych prac naukowych opublikowanych przez przedstawicieli glottodydaktyki polonistycznej; zostało ono przeprowadzone metodą wyszukiwania słów kluczowych w nagłówkach prac.

Denne begrebsartikel søger at bestemme fænomenet undervisning, identificere didaktiske opgaver og udvikle en taksonomi for dannende undervisning. For at bidrage med en ny tilgang introduceres til Sünkels fænomenologisk funderede undervisningsbegreb. Dette synes dog at overse indholdsbegrebets dobbelthed, som der plæderes for ved hjælp af Pranges pædagogiske pegehandling. Det er imidlertid ikke kun læreren, der peger, men også den lærende. Gennem en ny model for didaktikkens indre struktur identificeres de centrale analytiske momenter for undervisning. I kontrast til kendte angelsaksiske taksonomier udvikles til sidst et bud på en deskriptiv taksonomi for dannende undervisning. Den trækker på Klafkis elementarteori og Wagenscheins bud på videnstrin for dannende faglighed.

Denne artikel undersøger et nyt fænomen på Internettet, der kaldes folksonomier. Ordet folksonomi er en sammentrækning af folk, et fællesskab af mennesker, og taksonomi. En folksonomi er en samling ukontrollerede emneord (tags), som brugerne af en dokumentsamling selv tildeler dokumenterne for at kunne genfinde dem. Folksonomier adskiller fra traditionelle taksonomier ved ikke at være styret autorativt, men derimod reguleret af gruppen af brugere i fællesskab. Brugerne tildeler frit tags til informations objekter (brugerne indekserer), og disse tags udgør, sammen med andre brugeres tags, en folksonomi. Et tag adskiller sig yderligere fra emneord i traditionelle taksonomier, ved ikke at være hierarkisk organiseret, men i stedet sideordnet. Folksonomier er opstået som en del af internetbaserede sociale teknologier, som samlet populært kaldes web 2.0. Derfor eksemplificeres folksonomier og collaborative tagging i artiklen af en internetbaseret service, del.icio.us, der er et online værktøj til indeksering og organisering af Internetbogmærker. Artiklen undersøger og diskuterer folksonomiers potentiale i forhold til en organisations formelle informationsarkitektur. Der gives i artiklen en oversigt over undersøgelser indenfor emnet. Det er især anvendeligheden af tags i forhold til kontrollerede emneord som er i fokus i artiklen.

Aktivitas mutasi kepegawaian yang paling menonjol di Kabupaten Gowa adalah dalam rangka promosi jabatan dan pemindahan dalam rangka distribusi pegawai secara merata di jajaran Dinas, Badan dan Kantor di Kabupaten Gowa. Jenis penelitian yang dipilih dan dianggap tepat dalam penelitian ini adalah metode deskriptif dengan pendekatan secara kualitatif, Pengumpulan data penelitian ini dilakukan dengan berpedoman pada observasi, interview, dan dokumen, yaitu pengumpulan data yang dilakukan melalui bahan - bahan tertulis yang ada hubungannya dengan permasalahan yang diteliti. Dalam penelitian ini pihak yang dijadikan informan adalah pegawai yang sementara dalam proses mutasi promosi. Teknik analisis data yang digunakan dalam penelitian ini teknik analisis taksonomis (taxonomis analysis), yaitu membentuk analisis yang lebih rinci dan mendalam dalam membahas suatu tema atau pokok permasalahan. Analisis taksonomi ini digunakan untuk menjabarkan secara rinci proses mutasi promosi jabatan pegawai negeri sipil di Kantor Badan Kepegawaian Daerah Kabupaten Gowa.Berdasarkan hasil penelitian, dalam hal mutasi pegawai negeri sipil, maka kewenangan yang ada pada pemerintah sangat luas. masih ada pegawai yang dipromosikan dalam suatu jabatan tidak relevan dengan disiplin pendidikan yang dimiliki,

<p>Fokus utama dalam tulisan ini adalah untuk mendeskripsikan perubahan Taksonomi Bloom diantaranya perubahan nama dalam taksonomi yang mengambil bentuk menjadi kata kerja, perubahan urutan taksonomi dimana evaluasi dalam taksonomi lama terdapat pada urutan akhir berubah menjadi urutan kelima dan sintesis dalam taksonomi lama diganti menjadi mencipta, dan perubahan sub kategori. Tulisan ini juga menguraikan tentang hal-hal penting dalam revisi taksonomi seperti pengetahuan metakognisi dan tabel taksonomi. Serta manfaat taksonomi revisi dalam belajar bermakna. Taksonomi Bloom menjadi kasifikasi pernyataan-pernyataan yang digunakan untuk memprediksi kemampuan peserta didik dalam belajar sebagai hasil dari kegiatan pembelajaran. Pengaruh taksonomi Bloom lama telah dirasakan sampai saat ini dan memberi manfaat yang sangat berharga. Revisi taksonomi Bloom meliputi perubahan nama dalam taksonomi dari kata benda menjadi kata kerja, urutan taksonomi yang melingkupi perubahan tata letak evaluasi,<br />perubahan sintesa menjadi mencipta.</p>

Sea slugs, or opisthobranch molluscs, are small, colorful, slow-moving, non-aggressive marine animals. This makes them highly photogenic and therefore favorites among divers. The highest diversity is found in tropical waters of the Indo-West Pacific region. Many illustrated guidebooks have been published, but a large proportion of species remain unidentified and possibly new to science. Lack of funding as well as expertise is characteristic for taxonomic research. Most taxonomists work in western countries whereas most biodiversity occurs in developing countries. Cladistic analysis and molecular studies have caused fundamental changes in opisthobranch classification as well as “instability” of scientific names. Collaboration between local and foreign scientists, amateurs and professionals, divers and academics can help discovering new species, but the success may be hampered by lack of funding as well as rigid regulations on collecting and exporting specimens for taxonomic research. Solutions to overcome these obstacles are presented. Siput laut, atau moluska golongan opistobrancia, adalah hewan laut berukuran kecil, berwarna, bergerak lambat, dan tidak bersifat agresif. Alasan inilah yang membuat hewan ini sangat fotogenik dan menjadi favorit bagi para penyelam. Keanekaragaman tertinggi hewan ini ditemukan di perairan tropis Indo-Pasifik bagian Barat. Banyak buku petunjuk tentang hewan ini telah diterbitkan, tetapi sebagian besar spesimen belum teridentifikasi dan bisa menjadi hal baru bagi ilmu pengetahuan. Kekurangan dana dan keahlian merupakan cirikhas dari penelitian taksonomi. Umumnya para taksonom bekerja di negara-negara Barat sedangkan keanekaragaman tertinggi hewan ini berada di negara-negara berkembang. Analisis cladistik dan kajian molekuler menyebabkan perubahan mendasar dalam klasifikasi opistobrancia, demikian juga sering berubahnya nama ilmiah hewan ini. Kerjasama antara ilmuan lokal dan asing, amatir dan profesional, penyelam dan akademisi dapat membantu dalam menemukan jenis-jenis baru, tetapi keberhasilannya dapat dihambat oleh kurangnya biaya dan peraturan yang kaku dalam mengumpul dan mengirim spesimen untuk penelitian taksonomi. Solusi dalam menyelesaikan masalah tersebut disampaikan dalam tulisan ini.

The group of pleurocarpous mosses comprises approximately 5000 species, which corresponds to about half of all mosses. The pleurocarpous mosses (i.e. “the Core Pleurocarps”) form a monophylum, which consists typically of perennial mosses with creeping stems and abundant lateral branches. In pleurocarpous mosses the archegonium and thus also sporophyte development is restricted to the apices of short, specialized lateral branches, in contrast to most other mosses, where archegonia and sporophytes develop terminally on the main axis (acrocarpous) or on major branches (cladocarpous). Traditionally, pleurocarpous mosses have been divided into three orders based mainly on their sporophytic characters. Brotherus described the Neckeraceae in 1925 and placed it into the Leucodontales, later the family has alternatively been divided into two or three separate families: the Thamnobryaceae, the Neckeraceae and the Leptodontaceae. These families have been placed even in different orders (Neckeraceae and Leptodontaceae among the leucodontalean mosses and Thamnobryaceae among hypnalean mosses) according to their peristome structure and the grade of peristome reduction. A growing amount of evidence indicates that a grouping based on sporophytic characters is artificial and based on convergent evolution. According to the latest phylogenetic studies of pleurocarpous mosses, based on molecular data, the Neckeraceae belong to the order Hypnales and share a sister group relationship with the Lembophyllaceae. In the most recent comprehensive classification 28 genera were included in the Neckeraceae family. This classification was based on both morphological and molecular data, but done with limited taxon sampling that did not cover all species of the family. Some previous studies based on molecular data have challenged the family concept of the Neckeraceae, indicating the need for a revision of the family. Here the family concept of the Neckeraceae is revisited, the closest relatives of the family are resolved and its position within pleurocarpous mosses is shown. In addition, new insights into the morphological evolution of the family are provided. Previous phylogenetic studies indicated that branch lengths among pleurocarpous mosses are usually extremely short. Therefore we chose to use mainly non-coding DNA sequences from rapidly evolving DNA regions. The phylogenetic reconstructions are based on extensive sequence data from all genomes: plastid trnS-trnF and rpl16, nuclear ITS1 &amp; 2 and mitochondrial nad5. Both parsimony (PAUP and PRAP2) and Bayesian statistics (MrBayes) were employed for phylogenetic reconstructions. In order to use the information provided by length mutations indels were included in the analyses as binary data using a simple indel coding approach. No severe conflicts appeared between the different methods used, but the indel coding affected the support values of the inferred topologies. Therefore, all support values resulting from different methods are shown along the phylogenetic trees. The morphological features are studied and synapomorphies for each clade formed in the phylogenetic analyses are interpreted. A new delimitation of the family makes it necessary to reconsider the relevance of the morphological description and the morphological features characteristic of the family need to be reconsidered. Due to new groupings, some changes in the morphological circumscriptions of the genera are necessary, resulting in two new genera and several new combinations. Chapter 1 gives a broad overview of the relationships of the pleurocarpous mosses and shows the need for changes in the definition of genera, families and the corresponding nomenclature in this group. Chapter 2 is a population genetic study on the genus Thamnobryum. The main aim of this chapter is to test the species concept in Thamnobryum that are endemic to strictly restricted regions showing only minor differences in the morphological features in comparison to some more common species. In Chapter 3 the monophyly of the Neckeraceae is tested. In addition, in this chapter the ancestral character states of some morphological characters within the Neckeraceae are reconstructed. Chapters 4 and 5 resolve the genus composition and the relationships within the family in more detail. The results of this thesis show that the Neckeraceae need re-circumscription; this includes changes in the genus composition. The Lembophyllaceae is confirmed to be the sister group of the Neckeraceae. In addition to the new phylogeny, the potential evolution of several characters as a result of environmental selection pressures is analyzed. From the ancestral state reconstructions made (using BayesTraits) for both the habitat and a selection of morphological characters, character state distributions and habitat shift appear congruent, peristome reduction being a good example. However, some character states do not correlate with the habitat, suggesting very complex evolutionary patterns underlying these morphological characters. Many widely distributed genera that are composed of several species and seem to be morphologically coherent (Echinodium, Homalia, Thamnobryum, partly Neckera), are shown in this thesis to be polyphyletic. They are replaced by smaller, geographically more restricted genera that at least in some cases (e.g. Thamnomalia, Homalia s.str., Neckera s.str.) seem to form morphologically heterogeneous genera. In other words, morphology can be misleading in the family Neckeraceae even at the genus level and convergent evolution in both morphological and sequence level characters are common within the family. Special habitat conditions have been shown to result in similar morphological structures also in several other moss groups. This kind of convergent evolution occurs in aquatic mosses, and seems to have occurred among the neckeraceous species Thamnobryum alopecurum and its allies. However, similar morphological structure in similar aquatic habitats can also be due to true phylogenetic relationships as is the case within the Neckeraceae for Handeliobryum sikkimense and Hydrocryphae wardii, or the members of Touwia. The geographical grouping seems to be more strongly correlated with the phylogenetic grouping than thought before.

Osolike  muve  predstavljaju  veoma  bitnu  i korisnu  insekatsku  grupu.  Pružaju  nezamenljive ekološke  i  ekonomske  usluge,  kao  i  usluge  za  životnu sredinu.  Navedene  usluge  su  omogućene  njihovom sposobnošću  oprašivanja  biljaka  u  prirodnim  i agroekosistemima,  kao  i  zahvaljujući  larvama– predatorima  lisnih  vaši  i  drugih  insekata,  smanjujući ekonomske  gubitke  u  prinosu  kultivisanih  biljaka. Takođe  mogu  poslužiti  kao  bioindikatori  klimatskih promena  i  stanja  staništa.  Neke  vrste  imaju  i konzervacioni značaj, obzirom da su zbog  antropogenih uticaja postale ugrožene, što zahteva preduzimanje mera za  obezbeđivanje njihovog opstanka. Izuzetno bogatstvo flore i faune na Balkanskompoluostrvu  predstavlja  jedinstveni  ekološki  i biogeografski  fenomen  u  Evropi.  Grčka,  kao  jedna  od najvažnijih  centara  biodiverzita  na  Balkanu  i  u Mediteranu  se  odlikuje  širokim  spektrom  važnih  tipova ekosistema,  od  kojih  su  najbitniji  šumski,  budući  da najveći  broj  osolikih  muva  preferira  upravo  taj  tip staništa.Značaj  faunističkih  istraživanja  se  ogleda  u otkrivanju  sastava  i  brojnosti  vrsta  na  određenim staništima ili područjima. Faunistički sastav pruža uvid u biodiverzitet  istraživane  oblasti,  koja  se  neprekidno menja,  naročito  u  poslednje  vreme  pod  uticajem negativnog  antropogenog  uticaja.  Podaci  o  vrstama mogu  biti  od  velikog  značaja  za  eventualne  programe zaštite  i  oporavka  ugroženih  vrsta,  kao  i  u  planiranju formiranja  novih  zaštićenih  područja  ili  u  uvođenju novih mera zaštite u već postojećim prirodnim dobrima.Prepoznavanje ugroženih vrsta ili ugroženih staništa koje one  naseljavaju,  igra  bitnu  ulogu  u  planiranju konzervacionih strategija za njihovo očuvanje. Rezultati  doktorske  disertacije  upotpunjujuznanje o faunističkom sastavu, taksonomiji, distribuciji i  diverzitetu osolikih muva u Grčkoj. Pomoću sakupljenih  podataka  formiran  je  identifikacioni  ključ  za razlikovanje  kako  rodova  tako  i  vrsta   registrovanih  na  ovom  području,  što  u  velikoj  meri  pomaže  u  daljim faunističkim  istraživanjima.  Kao  rezultat  ove  doktorske  disertacije  dobijena  je  konačna  lista  od  418  vrsta  iz  83 roda.  Od  ukupnog  broja  zabeleženih  vrsta  64  vrste  su  prvi put registrovane na teritoriji Grčke, dok  su 18 vrsta  nove za nauku.Osnovni  cilj  ovog  rada  je  revizija  faune osolikih muva  Grčke  na osnovu prikupljenog materijala iz  publikovanih  i  nepublikovanih  zbirki  i  dopunskihterenskih istraživanja, sastavljanje liste o svim poznatim  vrstama  sa  područja  Grčke,  i  izrada  identifikacionog ključa  za  razlikovanje  zabeleženih  rodova  i  vrsta(praćeni  fotografijama  i  crtežima  dijagnostičkih morfoloških  karaktera  adultnih  jedinki).  Drugi  deo doktorske  disertacije  se  bavi  prepoznavanjem  retkih  iugroženih vrsta Grčke sa naglaskom na njihovu zaštitu i konzervaciju.  U  okviru  disertacije je  izvršena  prostorna analiza distribucije vrsta na području  Grčke, koja su već ugrožena  na  evropskom  i  balkanskom  nivou,  a  u  cilju  određivanja  područja  sa  posebnim  značajem  za  njihovo očuvanje.
Hoverflies  are  a  very  important  and  useful  insect group.  They  provide   irreplaceable  environmental  and economic  services,  as  well  as  environmental  services.  These services  are  enabled  by  their  ability  to  pollinate  plants  in natural  and  agroecosystems,  as  well  as  thanks  to  larvaepredators  of  aphids  and  other  insects,  reducing  economic losses  in  the  yield  of  cultivated  plants. Hoverflies  are extremely important for the environment, as they can serve as bioindicators of climate change and habitat conditions. Some species  also  have  conservation  importance,  since  they  have become  endangered  due  to  anthropogenic  effects,  which requires taking measures to ensure their survival. The extraordinary richness of flora and fauna on the Balkan  Peninsula  represents  a  unique  ecological  and biogeographical phenomenon in Europe. Greece, as one of the most important center of biodiversity in the Balkans and in the Mediterranean,  is  characterized  by  a  wide  spectrum  of important  ecosystem  types,  the  most  important  of  which  are forests, since the largest number of hoverflies prefer this type of habitat.The importance of faunal research is reflected in the discovery  of  the  composition  and  number  of  species  in specific habitats or areas. The faunal composition provides an insight into the biodiversity of the investigated area, which is  constantly  changing,  especially  lately  under  the  influence  of negative  anthropogenic impact. Data about species can be of great importance for possible programs for the protection and recovery of endangered species, as well as in the planning of the formation of new protected areas or in the introduction of new  measures  of  protection  in  already  existing  natural resources.  Identifying  endangered  species  or  endangered habitats  they  inhabit  plays  an  important  role  in  planning conservation strategies for their conservation.The  results  of  these  thesis  complement  the knowledge  of  the  fauna  composition,  taxonomy,  distribution and diversity of hoverflies in Greece. Using the collected data, an  identification  key  was  formed  to  distinguish  both  the genera  and  species  registered  in  this  area,  which  greatly assisted in further faunistic research. As a result of these thesis a final list of 418 species rom 83 genus was obtained. Of the total  number  of  recorded  species,  64  species  were  first  time registered in the territory of Greece, while a total of 18 species are new to science. The main goal of this paper is to revise the fauna of Greek  howerflies  based  on  the  collected  material  from published  and  unpublished  collections  and  additional  field research, compile a list of all known species from  Greece, and create an identification key to distinguish the recorded genera and  species  (accompanied  by  photographs  and  drawings  of diagnostic morphological characters of adult individuals). The second  part  of  the  thesis  deals  with  the  identification  of  rare and endangered species of Greece  with an emphasis on their protection  and  conservation.  Within  the  framework  of  the dissertation, a spatial analysis of the distribution of species in Greece  was  carried  out,  already  threatened  at  the  European and  Balkan  levels,  in  order  to  determine  areas  of  specialsignificance for their preservation.

Šiame darbe iškeltas tikslas išaiškinti Lietuvos kirtiklių paplitimą, populiacijų gausumą ir skirtumus Lietuvos vidaus vandenyse, buveinių pasirinkimą lemiančius veiksnius, morfometriniais ir kariologiniais tyrimais nustatyti taksonominį statusą išskiriant atskiras formas, porūšius ar rūšis. Mokslinis naujumas: Kirtiklis iki šiol Lietuvoje visai netyrinėtas, o ankstesni ichtiocenozių tyrimai neatspindėjo kirtiklių populiacijų būklės, paplitimo, gausumo bei rūšinio statuso. Disertaciniame darbe išnagrinėta kirtiklių populiacijų būklė, paplitimas ir gausumas Lietuvoje. Aprašoma ir nagrinėjama tyrimu metu aptikta nauja Lietuvai rūšis šiaurinis auksaspalvis kirtiklis. Išaiškinta paprastojo kirtiklio populiacijų kompleksinė struktūra, parodanti iki šiol nežinotą poliploidinių hibridų egzistavimą Lietuvoje. Europos mastu, praplėstos žinios apie auksaspalvio kirtiklio paplitimą. Pateikiama nauja informacija apie Cobitis taenia komplekso biotipus bei papildoma jų biogeografija. Disetaciją sudaro: Įvadas, Literatūros apžvalga, Darbo metodika ir medžiaga, Tyrimų rezultatai ir jų aptarimas (6 skyriai), Išvados, Rekomendacijos, Literatūros sąrašas, Disertacijos tema publikuoti darbai bei konferencijų tezės. Visa medžiaga pateikta 168 puslapiuose, Darbo metodika ir medžiaga bei Tyrimų rezultatai ir jų aptarimas sudaro 103 puslapius. Literatūros sąraše pateikiami 137 šaltiniai. Tekste yra 74 paveikslai ir 21 lentelė.
The main objective of this work is to examine distribution of Lithuanian loaches, abundance and difference of their populations in Lithuanian inland waters, as well as factors conditioning selection of habitats, determine the taxonomic status and distinguish forms, subspecies or species. Novelty of the study: Loach has not yet been investigated in Lithuania, and earlier investigations into ichthyocenoses do not reflect the status, distribution, abundance and status of loaches. In dissertation are examined loach population status, distribution and abundance in Lithuania. The northern golden loach which is a new species for Lithuania was detected during this investigation and described and examined. The complex structure of spined loach populations is examined, which reveals the existence of now polyploidy hybrids in Lithuania. The knowledge of distribution of the golden loach is extended on a European scale. New information on biotypes of Cobitis taenia complex is presented and their biogeography is supplemented. The dissertation consists: The dissertation consists of the following chapters: Introduction, Literature Review, Material and Methods, Research Results and Discussion (consisting of 6 subchapters), Conclusions, Recommendations, References, List of Author’s Publications and Conference Abstracts. All the material is presented in 168 pages; Material and Methods, and Research Results and Discussion are presented in 103 pages. The list of references includes 137 sources... [to full text]

Doktorska  disertacija  predstavlja  studiju  faune paukova (Arachnida, Araneae) Makedonije baziranu na  kritičkoj  analizi  publikovanih  podataka  koji obuhvataju  period  od  1907.  do  2018.  godine, taksonomskoj reviziji relevantnih arahnoloških zbirki iz osam evropskih prirodnjačkih muzeja i rezultatima sopstvenih tridesetogodišnjih istraživanja. Terenski  rad  je  baziran  na  sakupljanju  materijalakorišćenjem  standardnih  metoda  kao  što  su  ručno sakupljanje  i  sakupljanje  putem  klopki  i  noviju metodu  upotrebom motornog  usisivača. Materijal jelaboratorijski obrađivan standardnim postupcima uz pomoć binokularne lupe i mikroskopa. Ukupno  su  registrovane  742  vrste  paukova  iz  40 familija.  Pet  taksona  pretstavljaju  nove  vrste  za nauku. Dve vrste predstavljaju nove  nalaze za  faunu paukova  Balkanskog  poluostrva.  Šezdeset  i  dva taksona  su  po  prvi  put  zabeležene  za  faunu Makedonije. Drevna familija Anapidae je sa jednom vrstom po prvi put registrovana u fauni Makedonije. Revizijom publikovanih podataka, ustanovljeno je da je179  vrsta  pogrešno  identifikovano  i  navedeno  zafaunu Makedonije. Vrste  su  kategorisane  prema  trenutnom  poznavanju njihove rasprostranjenosti, na osnovu čega je izvršena zoogeografska  analiza  faune.  Ustanovljena  su  32 horotipa  u  fauni  paukova  Makedonije,  svrstana  u četiri  horološka  kompleksa:  šire  rasprostranjene, evropske, mediteranske i endemske vrste. Najveći broj vrsta registrovano je u kompleksu široko rasprostranjenih  vrsta  (44,3%)  koji  daju  glavni karakter fauni. Visok stepen zastupljenosti evropskih (19,1%)  i  eurosibirskih  (11,3%)  horoloških elemenata,  kao  dva  pojedinačno  najzastupljenija  u fauni  paukova  Makedonije,  je  odraz  dominantnog planinskog  karaktera  reljefa  Makedonije.  Horološki kompleks  mediteranskih  vrsta  zastupljen  je  sa  99 vrsta  (13,3%).  Visok  udeo  vrsta  (11,3%)  koje pripadaju horološkim elementima koji su zastupljeni na prostorima Južne Evrope, Mediterana, Zapadne iSrednje  Azije  govori  o  bogatoj  fauni  paukova kserofilnih,  termofilnih  i  aridnih  terena.  Lokalni karakter faune može se sagledati u relativno velikom broja  vrsta  iz  kompleksa  endemskih  vrsta  (87).  Iz ovog kompleksa najdominantniji su vrste iz horotipa "endemiti užeg područja" sa 45 vrsta.Doktorska  disertacija  predstavlja  studiju  faune paukova (Arachnida, Araneae) Makedonije baziranu na  kritičkoj  analizi  publikovanih  podataka  koji obuhvataju  period  od  1907.  do  2018.  godine,taksonomskoj reviziji relevantnih arahnoloških zbirki iz osam evropskih prirodnjačkih muzeja i rezultatima sopstvenih tridesetogodišnjih istraživanja.Terenski  rad  je  baziran  na  sakupljanju  materijala korišćenjem  standardnih  metoda  kao  što  su  ručno sakupljanje  i  sakupljanje  putem  klopki  i  noviju metodu  upotrebom motornog  usisivača. Materijal je laboratorijski obrađivan standardnim postupcima uz pomoć binokularne lupe i mikroskopa. Ukupno  su  registrovane  742  vrste  paukova  iz  40familija.  Pet  taksona  pretstavljaju  nove  vrste  za nauku. Dve vrste predstavljaju nove  nalaze za  faunu paukova  Balkanskog  poluostrva.  Šezdeset  i  dva taksona  su  po  prvi  put  zabeležene  za  faunu Makedonije. Drevna familija Anapidae je sa jednom vrstom po prvi put registrovana u fauni Makedonije. Revizijom publikovanih podataka, ustanovljeno je da je179  vrsta  pogrešno  identifikovano  i  navedeno  zafaunu Makedonije. Vrste  su  kategorisane  prema  trenutnom  poznavanju njihove rasprostranjenosti, na osnovu čega je izvršena zoogeografska  analiza  faune.  Ustanovljena  su  32 horotipa  u  fauni  paukova  Makedonije,  svrstana  u četiri  horološka  kompleksa:  šire  rasprostranjene, evropske, mediteranske i endemske vrste. Najveći broj vrsta registrovano je u kompleksu široko rasprostranjenih  vrsta  (44,3%)  koji  daju  glavni karakter fauni. Visok stepen zastupljenosti evropskih (19,1%)  i  eurosibirskih  (11,3%)  horoloških elemenata,  kao  dva  pojedinačno  najzastupljenija  u fauni  paukova  Makedonije,  je  odraz  dominantnog planinskog  karaktera  reljefa  Makedonije.  Horološki kompleks  mediteranskih  vrsta  zastupljen  je  sa  99 vrsta  (13,3%).  Visok  udeo  vrsta  (11,3%)  koje pripadaju horološkim elementima koji su zastupljeni na prostorima Južne Evrope, Mediterana, Zapadne iSrednje  Azije  govori  o  bogatoj  fauni  paukova kserofilnih,  termofilnih  i  aridnih  terena.  Lokalni karakter faune može se sagledati u relativno velikom broja  vrsta  iz  kompleksa  endemskih  vrsta  (87).  Iz ovog kompleksa najdominantniji su vrste iz horotipa "endemiti užeg područja" sa 45 vrsta.
The PhD research project is a study of fauna of spiders (Arachnida,  Araneae)  of  Macedonia  based  on  a critical analysis of published data covering the period from   1907  to  2018,  taxonomic  review  of  relevant arachnological  collections  from  eight  European Natural history museums and the results of author’s thirty years of research. Field  work  is  based  on  the  collection  of  materials using standard methods such as manual collection and trapping and a newer method using a motor  vacuum cleaner.  The  material  was  processed  with  standard procedures  using  a  dissecting  binocular  and  a microscope.A total of 742 species of spiders from 40 families have been registered. Five taxa are new species for science. Two species present new findings for the fauna of the spiders of the Balkan Peninsula. Sixty  two taxa were recorded for the first time  for the fauna of Macedonia.An  ancient  family  Anapidae  with  one  species  has been  registered  for  the  first  time  in  the  fauna  of Macedonia. By reviewing  the  published data, it was established  that  179  species  were  incorrectly identified  and  listed  for  the  fauna  of  Macedonia. Species  are  categorized  according  to  the  current knowledge of their distribution, on the basis of which a zoogeographic analysis of the fauna was performed.32  chorotypes  were  established  in  the  fauna  of  the spiders  of  Macedonia,  classified  into  four chorological  complexes:  widespread,  European, Mediterranean and endemic species. The  largest  number  of  species  is  registered  in  the complex of widespread species (44.3%), which give the main character of the fauna. The high degree of representation of European (19.1%) and Eurosiberian (11.3%)  chorological  elements,  as  the  two individually  most  represented  in  the  fauna  of  the spiders of Macedonia, is a reflection of the dominant mountain  character  of  the  relief  of  Macedonia.  The chorological  complex  of  Mediterranean  species  is represented  by  99  species  (13.3%).  The  high proportion  of  species  (11.3%)  belonging  to  the chorological elements that are present on the territory of  Southern  Europe,  the  Mediterranean,  West  and Central  Asia  speaks  of  the  rich  fauna  of  spiders  of  xerophilic,  thermophilic  and  arid  terrain.  The  local character of the fauna can be seen in a relatively large number  of  species  from  the  complex  of  endemic species  (87).  From  this  complex  are  the  most dominant  species  from   the  chorotype  "narrower endemic" with 45 species.Western  Macedonia  is  the  richest  with  fauna  of spiders, with 23 species from the group of endemites of  the  narrower  area,  which  speaks  of  the  great importance of this region as a refugium and space in which  the  processes  of  speciation  were  intensively carried out.

Kaunas sea contains more than 500 mln. m3 of Nemunas water. The Kaunas' sea Regional park was established at 1992. The purpose - to retain ecosystem, landscape, and inheritance of culture. Water molluscs - invertebrate organisms. They are very important in such ecosystem. Outspread of water molluscs is interconnected with climatic and edafical factors and is not influenced by such factors as competition.

Hovedhensikten med denne studien var å identifisere barrierer nordmenn opplever å møte med hensyn til deres energiatferd. Det ble gjennomført åtte fokusgruppeintervju med 70 nordmenn i alderen 18 til 79 år, i fire byer: Oslo, Bergen, Trondheim og Tromsø, og i disse byenes distrikter. Braun og Clarks retningslinjer for tematisk analyse ble benyttet for å analysere datamaterialet. Gjennom analysearbeidet utkrystalliserte det seg to kjernekategorier, interne og eksterne barrierer med til sammen 35 underkonsepter, som representerer de hindringene og begrensningene nordmenn opplever når de skal redusere energiforbruket sitt. Barrieretaksonomien identifisert i denne studien er unik/innovativ i den forstand at den er omfattende og meget detaljert, samt at den fremholder barrierefenomenet som mer differensiert og nyansert enn det tidligere studier har gjort. En detaljert fremstilling tydeliggjør det faktum at ulike barrierer har forskjellige adressanter, samt synliggjør hvilke tiltak som kan tilknyttes en spesifikk barriere. Manglende kapital og økonomisk lønnsomhet, mangel på informasjon som er troverdig og tilpasset brukergrupper, strukturelle barrierer som ikke tilrettelagte forhold og familiesituasjon samt komfort og vaner ble avdekket som de mest vesentlige hindringene for gjennomføring av energieffektiv atferd. Noen barrierer ser ut til å fungere i samspill og forsterke hverandre, og understøtter synet om at barrierer er komplekse, mens andre barrierer også har betydning isolert. På bakgrunn av funnene i denne studien gis det anbefalinger om hvilke tiltak myndighetene kan iverksette for å bygge ned barrierer som ser ut til å hindre folk i å gjennomføre en redusering av energiforbruket sitt. Studien gir også retningslinjer for videre forskning.

Predmet ovog istraživanja su vrste iz  Merodon  aureus,  M.  nanus  i  M. ruficornis  grupe i  M.  avidus  kompleksa sa područja Palearktika. Usled izuzetne morfološke sličnosti pomenutih vrsta, korišćene su tri različite metode u cilju utvrđivanja  prisustva skrivenih taksona i definisanja granica vrsta. Komparativnom geometerijsko-morfometrijskom analizom su obuhvaćene vrste iz  M.  aureus  i  M.  nanus  grupe i  M.  avidus  kompleksa. Interspecijska varijabilnost  M.  aureus  grupe i  M.  avidus  kompleksa je analizirana sa dva geometrijsko-morfometrijska pristupa: analiza oblika krila -  zasnovana na specifičnim tačkama (landmarks) i analiza oblika genitalnog aparata mužjaka  -  zasnovana na pomoćnim tačkama (semilandmarks).Sredinske niše su kvantifikovane i poređene “Point base” metodom i njome su obuhvaćene sve istraživane vrste. Uslovljenost razlika u obliku krila i surstila analiziranih vrsta geografskom distribucijom i klimatskim faktorima je testirana upotrebom Mantel testa. Dobijeni rezultati analize oblika krila i genitalnog aparata mužjaka ukazuju na veliki potencijal geometrijske morfometrije u detekovanju morfološke  varijabilnosti, odnosno kriptičnih vrsta kod sirfida. Na osnovu oblika krila i genitalnog aparata mužjaka, unutar svih istraţivanih grupa vrsta prepoznato je 45 nezavisnih evolucionih jedinica (M. aureus grupa - 36;  M. nanus grupa - 5,  M. avidus  kompleks  -  4). Sve kriptične vrste iz 12 analiziranih kompleksa vrsta su uspešno razdvojene, sa visokim procentom korektne klasifikacije jedinki. Rezultati ukazuju na veću moć diskriminacije oblika genitalnog aparata mužjaka u odnosu na krila. Razlike u obliku krila se odnose prvenstveno na promene u apikalnom delukrila što utiče na promene u dužini i širini ovog dela, dok su razlike u obliku genitalnog aparata mužjaka najvećim delom koncentrisane u posteriornom delu posteriornog lobusa surstila, delu genitalnog aparata mužjaka koja igra ključnu ulogu u pridržavanju ženki tokom kopulacije. Razlike u obliku krila nisu posledica geografske udaljenosti, kao ni razlika u ekološkim nišama vrsta. Uticaj abiotičkih parametara na razlike u obliku genitalnog aparata mužjaka nije zabeležen ni kod jedne od analiziranih vrsta, dok je uticaj geografske distribucije na razlike u obliku surstila zabeležen samo u jednom slučaju, kod  M. luteomaculatus kompleksa vrsta. Ovi rezultati ukazuju da jeizolacija putem distance imala glavnu  ulogu u diverzifikaciji oblika genitalnog aparata mužjaka kod vrsta ovog kompleksa.Rezultati su pokazali da se klimatski profili svih analiziranih parova vrsta razlikuju u makar jednoj sredinskoj niši (PC osi), osim para vrsta  M. rojoi - M. puniceus  i  M.  loewi  -  M. ovaloides. Faktori koji najviše doprinose divergenciji klimatskih profila analiziranih vrsta predstavljaju esktreme tj. limitirajuće faktore poput niskih vrednosti padavina i temperature i fluktuacija temperaure tokom godine. Za razliku od široko rasprostranjenih vrsta, endemske vrste imaju uzak opseg nadmorskih visina na kojima se javljaju i uglavnom su vezane za planinska staništa. Takođe, imaju niske vrednosti standardne devijacije za većinu izdvojenih PC osa što ukazuje na njihovu striktnu klimatsku adaptibilnost. Prema rezultatima analize distribucije i specijskog diverziteta, Balkansko poluostrvo odlikuje najveći divezitet analiziranih vrsta. On predstavlja centar biodiverziteta za M. aureus grupu, a zajedno sa severnim delom Apeninskog poluostrva za M. ruficornis grupu, dok je najveći diverzitet vrsta M. nanus grupe zabeležen na jugozapadu i severoistoku Anadolije. Analize klimatskih profila i specijskog diverziteta zajedno sa rezultatima geometrijske morfometrije ukazuju da je geološka istorija, tj. kontrakcije areala tokom glacijacija i interglacijacija, značajno uticala na diverzifikaciju istraživanih grupa u refugijumima zapadnog Palearktika.
The objects of this study are species from Merodon aureus, M. nanus and M.  ruficornis groups, and M. avidus complex in Palaearctic. These species are characterised by great morphological  similarity, and three different approaches were used to detect cryptic species and establish species boundaries. Species from M. aureus and M.  nanus groups, and M. avidus complex were analysed using geometric morphometry. Interspecific variability of M. aureus group and M. avidus complex were studied using two approaches: landmark based wing shape analysis and semilandmark analysis of male genitalia.  Ecological niche analysis were conducted for all analyzed species.  Correlation between Squared Mahalanobis  distances of both wing and surstylus, and geographic and environmental distances were addressed using  the two tailed Mantel test. Geometric morphometric results indicate that wing and especially surstylus shape, have meaningful interspecific discriminatory power. Based  on these characters 45 evolutionary independent units are recognized (M. aureus group - 36; M. nanus group - 5, M. avidus complex - 4). All cryptic species from 12 analysed species complexes were successfully distinguished with high overall  classification success. Results showed that geometric morphometry of surstylus had a higher classification rate than wing geometric morphometry. The main wing shape differences are connected with apical part of the wing which influences his length and width. The main differences in surstylus shape are connected to the posterior margin of the posterior part of the surstylus lobe, involved in gripping the female during copulation. Mantel tests revealed that geographic and environmental distances exhibited no association with wing and  surstylus shape distance among investigated species, except in M. luteomaculatus  complex. In this complex, Mantel test results suggested that isolation by distance had a major role in the diversification of male genitalia.Ecological niche analysis contributed to the species delimitation. These results demonstrated that among all related species, with the exception of species pairs M. rojoi - M. puniceus and M. loewi - M. ovaloides, overall or partial divergence in environmental  space is present. Distribution patterns of all analyzed species are mainly affected by the limiting effects such as low temperature and precipitation values,  as well as the temperature fluctuation during the year.Endemics and species with a narrow range had smaller altitudinal ranges and were mainly connected with mountainous areas. Additionally, low standard deviation values for endemic species reflect their narrow geographic distribution and very strict climatic adaptations, whereas large values for widely distributed species reflect their broad adaptability.According to the results of distribution and species diversity analysis, the Balkan Peninsula is characterized with highest diversity. It is a centre of biodiversity for M. aureus group, together with the northern part of the Apennine peninsula for M. ruficorn is group, while the largest species diversity of M. nanus group is recorded in the southwest and northeast Anadolia.Distribution and species diversity analyses, together with  the results of geometric morphometry indicate that geological history, i.e. range contraction during glaciations and interglaciations had a significant impact on the diversification of the studied groups in refuges in the Western Palaearctic.

Ornithogalum sect. Heliocharmos je takson izuzetnih karakteristika koje ga čine istovremeno varijabilnim i prostim. Sa rasprostranjenjem na području Severne Afrike, Evrope i jugoistočne Azije jeste takson sa velikim arealom u familiji Hyacinthaceae. Iako je poznat iz pre-Lineovog perioda, sistematičan pristup u istraživa nju je bioredak i vezan za određene geografske oblasti. Kako bi doprineli savremenom poznavanju taksona postavljeni su ciljevi istraživanja koji u osnovi imaju reviziju nomenklature, taksonomije i rasprostranjenja na području Balkanskog poluostrvai Panonske nizije. U istraživanje je uključeno 15 taksona: serija Platyphylla i vrste O. comosum, O.montanum, O. oligophyllum i O. fimbriatum, i serija Tenuifolia i vrste O. exscapum, O. dalmaticum, O. kochii, O. orbelicum, O. umbellatum, O. divergens,O. refractum, O. sibthorpii i neimenovani hibrid. Uz pregled  nomenklature dat je  kritički osvrt na etimologiju roda Ornithogalum. Taksonomski status je određen na osnovu morfometrijskih i citotaksonomskih istraživanja. Morfometrijske analize su uključile morfološke karakteristike ‚herbarskih podataka‘, cveta i plodnika, kao iuporednu anatomsku građu lista i cvetnog stabla. Osim toga posebno su analizirane  kvalitativne morfološke  karakteristike  i mikromorfologija semena i semenjače. Podaci su analizirani standardnim statističkim metodama za definisanje taksonomski informativnih karakteristika i određivanje zasebnih grupa u okviru analiziranih taksona: multivarijantna korespondentna analiza za kvalitativne karaktere i analize varijanse i diskriminantna analiza za kvantitativne karaktere. Za objedinjenu analizu kvalitativnih i kvantitativnih karaktera upotrebljena je Faktorska analiza mešovitih podataka. Rezultati statističke obrade podataka su poslužili za kreiranje dihotomog ključa vrsta sekcije Heliocharmos. Citotaksonomska istraživanja, broj hromozoma i veličina genoma kod odabranih taksona su uključena u istraživanje i naosnovu njih je dat citotaksonmski status za date vrste. Kako bi se ispitao uticaj sredinskih faktora na vrste sekcije Heliocharmos, ispitivana je  korelacija odabranih ekoloških indikatora i fitohemijskih jedinjenja kod vrste Ornithogalum umbellatum.Taksonomskim zaključcima prethodila je i revizija regionalnih i evropskih herbarijumskih kolekcija: BEO, BEOU, BP, BUNS, K, LJS, LJU, MKNH, PO, SARA, SOM, SO, SOA, W, WU, ZA, ZAGR, ZAHG, ZAHO; pregledane su i digitalne kolekcije:B, BM, BRNU, E, F, FI, G, GE, GZU, HAL, JE, MJG, NAP, OXF, PI, U, MW. Na osnovu rezultata i zaključaka prethodnih analiza, i uz rezultate koji se nalaze u kreiranoj bazi podataka herbarskih eksikata, prikazano je rasprostranjenje vrsta Ornithogalum sect. Heliocharmos. Osim pregleda rasprostranjenja dat je osvrt na opšti areal vrsta istaništa. Revizija nomenklature, taksonomije i rasprostranjenja vrsta Ornithogalum sect. Heliocharmos na području Balkanskog poluostrva i Panonske nizije dala je pregled trenutnog znanja o istraživanom taksonu. Potvrđen je nesumnjiv značajistraživanog područja za diverzitet roda Ornithogalum. Sve ispitivane karakteristike supokazale određen stepen varijabilnosti ali su takođe i potvrdile svoj taksonomski značaj. Upotrebom različitih kombinacija taksomomskih karaktera svaka od vrsta sekcije može biti jasno opisana. Takav predlog istovremeno ukazuje i na nedostatkeu sistematskom pristupu Ornithogalum sect. Heliocharmos. 
Ornithogalum sect. Heliocharmos is a taxon of exceptional characteristics that make it concurrently variable and simple. With the distribution in North Africa, Europe and Southeast Asia, it is a large-scale taxon in the Hyacinthaceae family. Although known   from the pre-Linean period, a systematic approach to research was rare and related to certain geographical areas. In order to contribute to the modern knowledge of the taxon, the goals of the research primarly have the revision of the nomenclature, taxonomy and distribution in the area of the Balkan Peninsula and the Pannonian Plain. The study included 15 taxa: ser. Platyphylla and species O. comosum, O. montanum, O. oligophyllum and O. fimbriatum, and ser. Tenuifolia and O. exscapum,  O.dalmaticum, O. kochii, O. orbelicum, O. umbellatum, O. divergens, O. refractum, O. sibthorpii and unnamed hybrid. A review of the nomenclature includes a separate chapter a critical overview of the etymology of the genus Ornithogalum. Taxonomic status is determined based on morphometric and cytotaxonomic studies. Morphometric analyzes included  morphological characteristics of ‘herbarum data', flowers and ovary, as well as comparative anatomical structure of leaf and scape. In addition, qualitative morphological characteristics and micromorphology of seeds and testa were analyzed in particular. Data were analyzed by standard statistical methods for defining taxonomic information characteristics and determining separate  groups within the analyzed taxon: Multivariate correspondent analysis for qualitative characters and analysis of variance and Discriminant analysis for quantitative characters. For the analysis of qualitative and quantitative characteristics, the Factoraial analysis of mixed data was used. The results of statistical data were used to create a dichotomous key of the Heliocharmos section type. Cytotaxonomic studies, the number of chromosomes and the genome size in selected taxons are included in the study, and cytotoxonomic status for the date of the species is presented. In order to examine the influence of the  environmental factors on the section Heliocharmos, the correlation between selected ecological indicators and phytohemical compounds in the species Ornithogalum umbellatum was examined. Taxonomic conclusions were preceded by the revision of regional and European herbarium collections: BEO, BEOU, BP, BUNS, K, LJS, LJU, MKNH, PO, SARA, SO, SO, SOA, V, VU, ZA, ZAGR, ZAHG, ZAHO; digital collections were also revised: B, BM, BRNU, E, F, FI, G, GE, GZU,HAL, JE, MJG, NAP, OKSF, PI, U, MV. Based on the results  and conclusions of the taxonomic part of study, and with the results deposited in the created herbarium database, the distribution of the species Ornithogalum sect. Heliocharmos is shown. In addition to reviewing the distribution of data, there is an overview of the general range of species and habitats preferences.Revision of nomenclature, taxonomy and distribution of the species Ornithogalum sect. Heliocharmos in the Balkan Peninsula and the Pannonian Plain gave an overview of the current knowledge of the investigated taxon. The undoubted importance of the investigated area for the diversity of the genus Ornithogalum was confirmed.  All the characteristics, have shown a degree of variability but they also confirmed their taxonomic significance. Using different combinations of taxonomic characters, each species can be clearly described. Such a proposal also points to disadvantages in the systematic approach of Ornithogalum sect. Heliocharmos, that need to be further investigated.