Relevant bibliographies by topics / Teatru i Sztuk Audiowizualnych

Contents

  1. Journal articles
  2. Books

Academic literature on the topic 'Teatru i Sztuk Audiowizualnych'

Author: Grafiati
Published: 4 June 2021
Last updated: 14 February 2022

Create a spot-on reference in APA, MLA, Chicago, Harvard, and other styles

Select a source type:

Consult the lists of relevant articles, books, theses, conference reports, and other scholarly sources on the topic 'Teatru i Sztuk Audiowizualnych.'

Next to every source in the list of references, there is an 'Add to bibliography' button. Press on it, and we will generate automatically the bibliographic reference to the chosen work in the citation style you need: APA, MLA, Harvard, Chicago, Vancouver, etc.

You can also download the full text of the academic publication as pdf and read online its abstract whenever available in the metadata.

Journal articles on the topic "Teatru i Sztuk Audiowizualnych"

1

Kościewicz, Katarzyna. "Lista sztuk wycofanych: Lista sztuk niezaleconych do wystawienia." Pamiętnik Teatralny 67, no. 1-2 (June 30, 2018): 163–203. http://dx.doi.org/10.36744/pt.614.

Full text
Abstract:
Prezentowane źródła odsłaniają kulisy cenzurowania amatorskiego ruchu scenicznego na przełomie lat 40. i 50. XX wieku. Jednym z istotnych narzędzi stosowanym przez aparat kontroli do okiełznania tego wówczas jeszcze żywiołowego zjawiska było umieszczanie niepoprawnych politycznie sztuk na indeksie. „Lista sztuk wycofanych” oraz „Lista sztuk niezaleconych do wystawienia” stanowią spektakularny przykład wprowadzania tej procedury w życie. Na podstawie innych materiałów archiwalnych można założyć, że powstanie list miało miejsce w drugiej połowie 1950 roku i było efektem pracy dwóch instytucji zajmujących się cenzurowaniem teatru w PRL-u, czyli Głównego Urzędu Kontroli Prasy, Publikacji i Widowisk oraz Ministerstwa Kultury i Sztuki. Umieszczone na listach sztuki różnią się pod względem gatunkowym. Są to operetki, wodewille, krotochwile, obrazki, dramaty obyczajowe, historyczne, ludowe i inne. Utwory, na które cenzorzy wprowadzili zapis, w większości nie przynależą do tekstów wysokoartystycznych, ale popularnych, wydawanych na przełomie wieku XIX i XX i w międzywojniu.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
2

Kościewicz, Katarzyna. "Lista sztuk wycofanych: Lista sztuk niezaleconych do wystawienia." Pamiętnik Teatralny 67, no. 1-2 (June 30, 2018): 163–203. http://dx.doi.org/10.36744/pt.614.

Full text
Abstract:
Prezentowane źródła odsłaniają kulisy cenzurowania amatorskiego ruchu scenicznego na przełomie lat 40. i 50. XX wieku. Jednym z istotnych narzędzi stosowanym przez aparat kontroli do okiełznania tego wówczas jeszcze żywiołowego zjawiska było umieszczanie niepoprawnych politycznie sztuk na indeksie. „Lista sztuk wycofanych” oraz „Lista sztuk niezaleconych do wystawienia” stanowią spektakularny przykład wprowadzania tej procedury w życie. Na podstawie innych materiałów archiwalnych można założyć, że powstanie list miało miejsce w drugiej połowie 1950 roku i było efektem pracy dwóch instytucji zajmujących się cenzurowaniem teatru w PRL-u, czyli Głównego Urzędu Kontroli Prasy, Publikacji i Widowisk oraz Ministerstwa Kultury i Sztuki. Umieszczone na listach sztuki różnią się pod względem gatunkowym. Są to operetki, wodewille, krotochwile, obrazki, dramaty obyczajowe, historyczne, ludowe i inne. Utwory, na które cenzorzy wprowadzili zapis, w większości nie przynależą do tekstów wysokoartystycznych, ale popularnych, wydawanych na przełomie wieku XIX i XX i w międzywojniu.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
3

Pitrus, Andrzej. "Pozbawiony tytułu esej o podróży do domu, którego nie ma i może nigdy nie będzie, albo do domu, który kiedyś należał do kogoś zupełnie innego." Kwartalnik Filmowy, no. 107 (December 31, 2019): 206–14. http://dx.doi.org/10.36744/kf.174.

Full text
Abstract:
Autor podejmuje problem imigracji z perspektywy opartej na założeniu, że człowiek zmieniający – z różnych powodów – miejsce zamieszkania odgrywa pewną rolę. Inną rolę ma z kolei do wykonania „swój” spotykający się z „obcym”. Pitrus skupia się na utworach z pogranicza sztuk – są to zawsze dzieła łączące elementy kina i teatru czy też – szerzej – sztuk performatywnych. Artyści wypowiadający się na temat różnego rodzaju „wędrówek ludów” używają takiej hybrydowej formy, by skłonić widza do wejścia w rolę obcego lub tego, kto się z nim spotyka. Andrzej Pitrus pisze między innymi o pracach Ariane Mnouchkine, Romea Castellucciego i Pippo Delbono.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
4

Kręglewska, Katarzyna. "Być (albo nie być) jak Chojka: Wspomnienie o Joannie Puzynie-Chojce (1969–2018)." Pamiętnik Teatralny 67, no. 4 (December 20, 2018): 175–84. http://dx.doi.org/10.36744/pt.282.

Full text
Abstract:
Tekst stanowi próbę nakreślenia drogi zawodowej oraz opisu rozmaitych związanych z teatrem zatrudnień Joanny Puzyny-Chojki (1969-2018) – badaczki teatru, nauczyciela akademickiego, a przede wszystkim aktywnej uczestniczki polskiego życia teatralnego. W 1993 roku Puzyna-Chojka rozpoczęła pracę na Uniwersytecie Gdańskim. Na przestrzeni 25 lat pracy naukowej opublikowała kilkaset rozproszonych artykułów, poświęconych przede wszystkim najnowszym strategiom dramaturgicznym, obecności nowych mediów w teatrze czy rozmaitym odmianom realizmu teatralnego. Jest autorką monografii Gra o zbawienie: o dramatach Tadeusza Słobodzianka (Kraków 2008) oraz redaktorką czterech tomów zbiorowych. Joanna była także nader aktywną krytyczką teatralną: swój pierwszy tekst opublikowała w 1989 roku na łamach „Dziennika Bałtyckiego”, a na przestrzeni niemalże trzech dekad napisała kilkaset recenzji i rozmaitych tekstów krytycznych, publikowanych na łamach bodaj wszystkich ważniejszych czasopism dokumentujących polskie życie teatralne. Wreszcie, badaczkę zajmował również teatr postrzegany od strony praktycznej. Pracowała jako kierownik literacki Teatru Muzycznego w Gdyni, Teatru im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu i Teatru Miejskiego im. Witolda Gombrowicza w Gdyni, a także kierownik literacki i selekcjoner Kaliskich Spotkań Teatralnych oraz kierownik literacki i dyrektor programowy Festiwalu Polskich Sztuk Współczesnych R@Port w Gdyni (gdzie również współtworzyła projekt Gdyńskiej Nagrody Dramaturgicznej). W ostatnich latach pełniła funkcję dyrektora programowego Rzeszowskich Spotkań Teatralnych – Festiwalu Nowego Teatru w Rzeszowie.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
5

Popczyk-Szczęsna, Beata Maria. "Dzicy i tropiki, czyli transfer kulturowy w polskich tekstach dla teatru." Er(r)go. Teoria - Literatura - Kultura, no. 39 (December 16, 2019): 115–35. http://dx.doi.org/10.31261/errgo.7648.

Full text
Abstract:
W polskiej twórczości dramatycznej XXI wieku wyróżnić można grupę tekstów poświęconych zjawisku mobilności kulturowej. Stanowią one literackie świadectwo istnienia dynamicznych „stref kontaktu” między tym, co lokalne i globalne, narodowe i światowe, swojskie i obce. Niniejszy artykuł jest próbą omówienia wybranych utworów dramatycznych w nawiązaniu do koncepcji transferu kulturowego. Przedmiotem analizy są trzy teksty napisane dla teatru (Życie seksualne dzikich Marcina Cecko, Śmierć Kalibana Magdy Fertacz oraz Smutki tropików Mateusza Pakuły). Podjęty w nich na różne sposoby temat konfrontacji Europejczyka z przedstawicielami innych kultur świadczy o zainteresowaniach autorów założeniami postkolonializmu i posthumanistyki. Jest to twórczość silnie uwarunkowana kontekstem społeczno-cywilizacyjnym; stanowi artystyczną formę reakcji na głębokie przemiany migracyjne w obszarze kontynentu europejskiego. Autorzy wykorzystali w swych utworach różne kody symboliczne i strategie reprezentacji świata nie w celu porównania odmiennych kultur, ale jako punkt wyjścia refleksji o dynamice procesu przenikania się kultur. Jednym z nadrzędnych problemów jest również kwestia tożsamości poszczególnych jednostek ukazanych w sytuacji kontaktu z Innym. W rozważaniach na temat wspomnianych sztuk dramatycznych, oprócz kategorii transferu kulturowego, wykorzystane zostały: idea transkulturowości Wolfganga Welscha, koncepcja poetyki kulturowej Stephena Greenblatta oraz ustalenia etnopoetyki.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
6

Dobrowolski, Piotr. "My, widzowie // «We, the people»." Pamiętnik Teatralny 69, no. 4 (December 31, 2020): 181–92. http://dx.doi.org/10.36744/pt.609.

Full text
Abstract:
Tekst jest omówieniem książki Davida Wilesa Theatre and Citizenship: the History of a Practice (Cambridge 2011), której lektura inspiruje autora do rozważań dotyczących historycznego i aktualnego znaczenia praktyki teatralnej dla propagowania idei obywatelskich. Krytyczna refleksja inicjowana jest pytaniami odnoszącymi się do zmieniającego się charakteru więzi społecznych w dobie komunikacji cyfrowej. We współczesnej, zatomizowanej perspektywie społecznej postulowane przez Wilesa uznanie wspólnotowego charakteru estetycznego i etycznego doświadczenia teatralnego wydaje się w pewnej mierze archaiczne. Ma jednak istotne znaczenie z historycznego punktu widzenia, wskazując źródła przekonań dotyczących teatralności, które do dziś warunkują oczekiwania odbiorcze wobec sztuk widowiskowych. Historyczne prezentacje Wilesa stanowią punkt wyjścia do krytycznej dyskusji dotyczącej polityczności teatru i znaczenia sposobów jego organizacji instytucjonalnej.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
7

Jarząbek-Wasyl, Dorota. "Wincenty Lutosławski i Juliusz Osterwa: Dzieje kontaktów." Pamiętnik Teatralny 69, no. 2 (August 13, 2020): 99–152. http://dx.doi.org/10.36744/pt.131.

Full text
Abstract:
Artykuł jest próbą rekonstrukcji historii przyjaźni znanego filozofa Wincentego Lutosławskiego (1863–1954) i Juliusza Osterwy (1885–1947) poprzez zachowane ślady listowe i diarystyczne. Przyjmując porządek chronologiczny, autorka przedstawia okoliczności ich spotkania w Wilnie w 1925 oraz trajektorię podróży i zetknięć aż do śmierci Osterwy. Przy okazji wyłania się krąg ważnych miejsc, wydarzeń i postaci, które wywarły wpływ na obu korespondentów, m.in. Kraków i prapremiery sztuk Wyspiańskiego, Kosów Huculski i zakład przyrodoleczniczy Apolinarego Tarnawskiego. Wśród problemów poruszanych w tekście najważniejsze dotyczą charakteru wzajemnego wpływu Lutosławskiego i Osterwy: poprzez dzieła (słowo pisane, grę aktorską), bezpośredni, osobisty kontakt i formowanie poglądów, wspólne przedsięwzięcia (szczególnie istotne w okresie okupacji, gdy obaj mieszkali w Krakowie lub okolicach). W tekście pojawiają się też mało znane przykłady promowania teatru Reduta za granicą, którego podjął się Lutosławski. W aneksie do artykułu znalazła się edycja dwudziestu listów i kartek od Osterwy do Lutosławskiego z lat 1925–1943 przechowywanych w spuściźnie filozofa w archiwum Nauki PAN i PAU w Krakowie.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
8

Pilátová, Jana, Pavel Štourač, Biljana Golubovič, and Martin Frys. "Kontynuacje i migawki: Wspomnienia o Lechu Raczaku (1946-2020)." Pamiętnik Teatralny 69, no. 1 (May 12, 2020). http://dx.doi.org/10.36744/pt.222.

Full text
Abstract:
Lecha Raczaka (1946–2020) wspomina profesorka Wydziału Teatralnego praskiej Akademii Sztuk Scenicznych, Jana Pilátová i studenci. Znany reżyser teatralny, teatrolog, dramatopisarz, wykładowca akademicki był dla nich przede wszystkim nauczycielem i przyjacielem. Wizytę w Pradze Teatru Ósmego Dnia, pod jego kierownictwem, Pilátová zapamiętała nie tylko jako ważne wydarzenie artystyczne, ale też lekcję organizacji i ekonomii. Przez kilkadziesiąt lat współpracy sama czerpała inspirację ze spotkań z Raczakiem, obserwowała też, jak kontakty z nim otwierają innych na nowe możliwości twórcze i życiowe. Dzisiaj autorzy wspomnień działają w obszarach jego zainteresowań, kontynuują jego pracę. Pavel Štourač założył grupę teatralną – Teatr Continuo. Biljana Golubovič badała bałkańskie rytuały i prowadzi działalność arteterapeutyczną w sytuacjach kryzysowych. Martin Frys przezwyciężył ograniczenia własnego ciała i realizuje program autorskiego stosunku do siebie i teatru jako terapeuta. Wszystkie teksty pokazują Lecha Raczaka jako kreatywnego artystę i fachowego pedagoga, ale przede wszystkim wrażliwego człowieka.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

Books on the topic "Teatru i Sztuk Audiowizualnych"

1

Grzegorz, Gazda, ed. Historia i trwanie: 60 lat Katedry Teorii Literatury/Instytutu Teorii Literatury, Teatru i Sztuk Audiowizualnych Uniwersytetu Łódzkiego (1945-2005). Łódź: Wydawn. Uniwersytetu Łódzkiego, 2005.

Find full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
2

Historia i trwanie: 60 lat Katedry Teorii Literatury - Instytutu Teorii Literatury, Teatru i Sztuk Audiowizualnych Uniwersytetu Lodzkiego (1945-2005). Lodz: Wydawnictwo Uniwersytetu Lodzkiego, 2005.

Find full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
We offer discounts on all premium plans for authors whose works are included in thematic literature selections. Contact us to get a unique promo code!

To the bibliography