Academic literature on the topic 'Textile Reinforced Mortars (TRM) overlays'

Textile Reinforced Mortar (TRM) is a composite material that has already been successfully used as an externally bonded strengthening means of existing structures. The bond of TRM with various substrates is of crucial importance for determining the degree of exploitation of the textile. However, little is known on the effect of elevated/high temperatures on the TRM-to-substrate bond characteristics while relevant testing protocols are also lacking. This study focuses on the experimental assessment of the TRM-to-masonry bond after exposure of masonry wallettes unilaterally furnished with TRM strips at 120 °C and 200 °C for 1 h. The shear bond tests on cooled-down specimens were carried out using the single-lap/single-prism set-up. Two TRM systems were investigated sharing the same type of textile, which is a dry AR glass fiber one (either in a single-layer or in a double-layer configuration) and different matrices: one normal weight (TRNM) and another lightweight (TRLM) of equal compressive strengths. At control conditions (non-heated specimens) and after exposure at a nominal air temperature of 120 °C, both single-layer TRM systems exhibited similar bond capacities. After exposure at a nominal air temperature of 200 °C single-layer and double-layer TRNM overlays outperformed their TRLM counterparts. A critical discussion is based on phenomenological evidence and measured response values.

Among masonry buildings characterized by a complex architecture, a significant portion is represented by heritage buildings. A significant seismic vulnerability is due to the presence of thrusting elements like as arches and vaults. Their ultimate capacity can be improved by means of several strengthening techniques. However the advantages of using Textile Reinforced Mortars (TRM) are well highlighted in the scientific literature.The present work focuses on ultimate behaviour of masonry barrel vaults, in the framework of incremental analysis, including the strengthening effect. The analytical model is compared in terms of ultimate capacity and failure mode with a full scale masonry barrel vault dynamically tested. After the first tests, the vault has been strengthened with Textile Reinforced Mortar (TRM) and tested again.

This work presents a method of strengthening concrete structures based on textiles of high strength and mortars. The combination of textiles and mortars produces a new composite material with cementitious matrix. This material can be used for the reinforcement of concrete beams under bending loads. We tested several combinations of fibers: glass, Poliparafenil Benzobisoxazol (PBO), steel and carbon fibers with mortar and we used them to reinforce precast concrete beams. All the specimens were tested with a four-point load test. We discuss the performance of the specimens and we compare the ultimate results with the formulae from FRP codes.

Textile Reinforced Mortar (TRM) composite systems are gaining consensus within the scientific and technical communities as a viable and advantageous alternative to the most conventional Fibre-Reinforced Polymer (FRP) composites. Due to the good compatibility both in terms of stiffness and vapor permeability between the inorganic matrix and the substrate, the TRMs appear to be particularly well suited for strengthening masonry members and enhancing their capacity to withstand tensile and shear stresses, such as those induced by seismic shakings. This paper aims to investigate the mechanical response of a TRM system featuring an internal reinforcement made of basalt fiber textile. Therefore, the paper reports the results of an experimental campaign carried out by single-lap shear bond tests on masonry substrate reinforced by TRM strips. Three different kinds of TRM have been taken into account, each one characterized by a variable number of fabric plies. The results show that, in all cases, TRMs fail prematurely due to debonding between fabric and matrix. However, the aforementioned premature failure is the main concern emerging from these test results, and further work is requested in reformulating the matrix composition towards enhancing their tensile strength and, hence, restraining the occurrence of fabric-to-matrix debonding.

Textile Reinforced Mortars (TRM) include a series of innovative strengthening systems suitable for conservation interventions since inorganic matrixes, instead of polymeric resins, are employed. Recent research supported the definition of guidelines on testing methods for TRM systems applied to masonry, but further investigation is needed to clear out the role played by the numerous factors affecting the strengthening capacity. In this study, an experimental campaign on basalt-fibre TRM systems was carried out. A series of tensile and single-shear bond tests are compared. Samples differ for fibre reinforcement ratio, textile layout and the number of textile layers, while the lime-based mortar matrix is the same for all specimens. For tensile tests, results show that, after a mortar-cracking phase, a third, substantially linear phase, during which the textile response is dominant, occurred for specimens failed both for textile tensile rupture and textile slippage. For shear bond tests, results showed that increasing the reinforcement ratio tightening textile mesh is not as beneficial as increasing textile layers, i.e. active bond surfaces.

Rammed earth constructions are widely found worldwide, but they are endangered by their recognised high seismic vulnerability. As compatible and affordable reinforcement approaches are important requirements for these constructions, a strengthening solution based on low cost textile reinforced mortars (LC-TRM) is proposed here, within the framework of a large research project. This paper presents the results of an experimental program aimed at characterising low cost meshes available in the market (glass fibre, plastic, metallic and nylon) and at assessing possible mortars (unstabilised earth, stabilised earth, commercial earth and cement-based) capable of integrating the LC-TRM strengthening system. In general, the results obtained seem to indicate that the glass fibre meshes and the earth mortar are good options.

This paper presents a nonlinear finite element analysis (FEA) of textiles reinforced mortars (TRM)-confined reinforced concrete (RC) columns through jacketing, under combined axial and cyclic loadings. The FEA models were validated with an experimental study in the literature that was conducted on full-scale square columns reinforced with continuous steel bars (no lap splices). Subsequently, parametric study was performed on the validated FEA models. The parameters considered include various jacket’s lengths and mortar strengths. Moreover, semiempirical models were developed to evaluate the plastic hinge length (LP) and the ultimate drift ratio of RC columns confined with TRM and FRP jackets, while considering the jacket length effect. The FEA models and experimental results were in good agreement. The finite element results revealed that the increase in the jacket length improved the lateral deformation capacity and increased the plastic hinge length linearly up to a confinement ratio of 0.2. Beyond this point, the plastic hinge length shortened as the confinement ratio raised. Moreover, mortars with higher flexural strength resulted in a slightly higher deformation capacity. However, the difference in the mortar compressive strength did not affect the ultimate lateral deformation capacity. The semiempirical models show that the average difference in the predicted LP and the ultimate drift ratio values as compared to the experimental and simulated columns was 3.19 and 16.06%, respectively.

The need for retrofitting existing masonry structures is progressively becoming more important due to their continuous deterioration or need to meet the current design requirements of Eurocodes. Textile-Reinforced Mortar (TRM) composite systems have emerged as a sustainable repair methodology suitable for structure retrofitting. Nevertheless, their mechanical performance is still far from being fully investigated. This paper presents an experimental study on the tensile and bond behaviors of a new mortar-based composite consisting of mineral additives, blended cement mortar, and stainless-steel grid. Three different mineral additives (silica fume, fly ash, and blast furnace slag), in binary and ternary systems were used. The experimental study included uniaxial tensile coupon testing on composite specimens and bond tests on composite material applied to clay-brick substrate. The results obtained with the different textile-reinforced cement-based mortars were compared and are discussed here. It was found that, for mortar formulations containing mineral additives—such as fly ash or blast-furnace slag—with high tensile and bond strengths, an adequate adherence between the constituents was obtained. The developed mortar presents mechanical performances equivalent to traditional mortars without additives. The study contributes to the existing knowledge regarding the structural behavior of TRM and promotes the development of a low impact carbon cementitious matrix.

Taking into consideration the seismic vulnerability of older buildings and the increasing need for reducing their carbon footprint and energy consumption, the application of an innovative system is investigated; the system is based on the use of textile-reinforced mortar (TRM) and thermal insulation as a means of combined seismic and energy retrofitting of existing masonry walls. Medium-scale tests were carried out on masonry walls subjected to out-of-plane cyclic loading. The following parameters were investigated experimentally: placement of the TRM in a sandwich form (over and under the insulation) or outside the insulation, one-sided or two-sided TRM jacketing and/or insulation, and the displacement amplitude of the loading cycles. A simple analytical method is developed and found in good agreement with the test results. Additionally, numerical modeling is carried out and also found in good agreement with the test results. From the results obtained in this study, the authors believe that TRM jacketing may be combined effectively with thermal insulation, increasing the overall strength and energy efficiency of the masonry panels in buildings.

It is clear that the fiber-to-mortar bond behavior plays a major role on the performance of Textile Reinforced Mortars (TRMs) used for strengthening of existing structures. This aspect, however, has been only the subject of few studies and require further attention.This paper presents an analytical model for extraction of the textile-to-‎mortar bond-slip laws from pull-out tests. The ‎objective is to ‎characterize the parameters that ‎influence the ‎pull-out behavior of TRM ‎systems. ‎In the formulation of the ‎pull-out model, a ‎modified approach ‎based ‎on a mathematical model by Naaman ‎is applied. Firstly, based on ‎the ‎experimental ‎results, a relationship between the bond shear stress and the ‎relative slip ‎along the fiber-mortar ‎interface is obtained. Then, based on the ‎shear stress-slip law, the ‎boundary conditions, equations ‎of equilibrium, and ‎the equation of ‎compatibility and hooke’s ‎law, the bond response ‎between ‎textile and mortar is predicted and modeled.

An innovative strengthening technique is applied for the first time in this study to provide flexural strengthening in two-way reinforced concrete (RC) slabs supported on edge beams. The technique comprises external bonding of textiles on the tension face of RC slabs through the use of polymer-modified cement- based mortars. The textiles used in the experimental campaign comprised fabric meshes made of long stitch-bonded fibre rovings in two orthogonal directions. The specimens measured 2 x 2 m in plan and were supported on hinges at the corners. Three RC slabs strengthened by textile reinforced mortar (TRM) overlays and one control specimen were tested to failure. One specimen received one layer of carbon fibre textile, another one received two, whereas the third specimen was strengthened with three layers of glass fibre textile having the same axial rigidity (in both directions) with the single-layered carbon fibre textile. All specimens failed due to flexural punching. The load-carrying capacity of the strengthened slabs was increased by 26%, 53%, and 20% over that of the control specimen for slabs with one (carbon), two (carbon) and three (glass) textile layers, respectively. The strengthened slabs showed an increase in stiffness and energy absorption. The experimental results are compared with theoretical predictions based on existing models specifically developed for two-way slabs and the performance of the latter is evaluated. Based on the findings of this work the authors conclude that TRM overlays comprise a very promising solution for the strengthening of two-way RC slabs.

The effectiveness of a new structural material, namely textilereinforced mortar (TRM), was investigated experimentally in this study as a means of confining old-type reinforced concrete columns with limited capacity due to bar buckling or due to bond failure at lap splice regions. Comparisons with equal stiffness and strength fiber-reinforced polymer (FRP) jackets allow for the evaluation of the effectiveness of TRM versus FRP. Tests were carried out on full scale non-seismically detailed RC columns subjected to cyclic uniaxial flexure under constant axial load. Thirteen cantilever-type specimens with either continuous longitudinal reinforcement (smooth or deformed) or lap splicing of longitudinal bars at the floor level were constructed and tested. Experimental results indicated that TRM jacketing is quite effective as a means of increasing the cyclic deformation capacity of old-type RC columns with poor detailing, by delaying bar buckling and by preventing splitting bond failures in columns with lap spliced bars. Compared with their FRP counterparts, TRM jackets used in this study were found to be equally effective in terms of increasing both the strength and deformation capacity of the retrofitted columns. From the response of specimens tested in this study, it can be concluded that TRM jacketing is an extremely promising solution for the confinement of reinforced concrete columns, including poorly detailed ones with or without lap splices in seismic regions.

Αντικείμενο της παρούσας διατριβής αποτελεί η πειραματική διερεύνηση της συμπεριφοράς διατάξεων ενίσχυσης πλακοδοκών (Τ-δοκοί) οπλισμένου σκυροδέματος, σε τέμνουσα δύναμη με χρήση πλεγμάτων συνεχών ινών άνθρακα δύο διευθύνσεων 0°/90°, σε ανόργανη μήτρα κονιάματος με βάση το τσιμέντο (Ινοπλέγματα Ανόργανης Μήτρας). Η διεξαγωγή των πειραματικών δοκιμών γίνεται σε ανακυκλιζόμενη φόρτιση σταθερού βήματος (κύκλοι φόρτισης). Ζητούμενο της πειραματικής διαδικασίας είναι η διερεύνηση της αποτελεσματικότητας ανοικτών μανδύων από ινοπλέγματα σε ανόργανη μήτρα στην αύξηση της ικανότητας ανάληψης τέμνουσας δύναμης από το στοιχείο. Ειδικότερα, διερευνάται η σχέση του αριθμού των στρώσεων σε μια πιθανή αύξηση καθώς και η τυχόν ευεργετική επίδραση μίας ειδικής τεχνικής για την αγκύρωση των άκρων του μανδύα. Η εξεταζόμενη τεχνική αγκύρωσης αποτελείται από καμπύλα μεταλλικά ελάσματα, μικρού σχετικά πάχους, που τοποθετούνται στα άκρα του μανδύα συγκρατώντας τον, ενώ μηχανικά αγκύρια αναλαμβάνουν να μεταφέρουν τις αναπτυσσόμενες δυνάμεις στη θλιβόμενη ζώνη του στοιχείου, στην πλάκα της δοκού. Από τις πειραματικές δοκιμές εξήχθησαν σημαντικά αποτελέσματα αναφορικά με την αποτελεσματικότητα της μελετηθείσας τεχνικής ενίσχυσης σε τέμνουσα δύναμη πλακοδοκών οπλισμένου σκυροδέματος με χρήση ινοπλεγματών ανόργανης μήτρας (ΙΑΜ), αγκυρωμένων ή μη.
-

Στόχος της διατριβής αυτής είναι η διερεύνηση της μηχανικής συμπεριφοράς των στοιχείων ΙΑΜ (Ινοπλέγματα Ανόργανης Μήτρας), η μελέτη της εφαρμογή τους για την ενίσχυση των κατασκευών και η χρήση τους με διάφορους άλλους τρόπους στο αντικείμενο του πολιτικού μηχανικού. Η εργασία αυτή αποτελεί μια συγκέντρωση ερευνών και μελετών που έχουν πραγματοποιηθεί κατά καιρούς και αφορούν τα βασικά στοιχεία των ΙΑΜ σε διάφορους τομείς. Πιο συγκεκριμένα η παρούσα εργασία αποτελείται από τα παρακάτω εννιά κεφάλαια: 1. Στο πρώτο κεφάλαιο γίνεται εκτενής αναφορά στα υλικά από τα οποία αποτελούνται τα ΙΑΜ. Πιο συγκεκριμένα γίνεται αναφορά στις ίνες, όσον αφορά το είδος τους, καθώς και τις μεθόδους παραγωγής τους, αλλά και τις μεθόδους με τις οποίες οι κλώνοι ινών μετατρέπονται σε πλέγματα. Επίσης μελετούνται η μήτρα του σύνθετου υλικού, όπως και η παραγωγή των στοιχείων ΙΑΜ όταν πλέον έχουν παραχθεί τα επιμέρους υλικά του. 2. Στο δεύτερο κεφάλαιο μελετάται η ανθεκτικότητα, που παρουσιάζουν τα στοιχεία ΙΑΜ υπό την επίδραση διαφόρων παραγόντων, όπως είναι αυτοί του χρόνου, των υψηλών θερμοκρασιών, της υγρασίας κλπ. Στη μέση του κεφαλαίου γίνεται αναφορά στην εφαρμογή προεμποτισμένων κλώνων ινών για την παραγωγή των ΙΑΜ. 3. Στο τρίτο κεφάλαιο γίνεται αναφορά στη συνάφεια ή αλλιώς στον δεσμό που δημιουργείται μεταξύ των ιδίων των ινών, των ινών με τη μήτρα κονιαμάτων και των στοιχείων ΙΑΜ με το σκυρόδεμα της κατασκευής που απαιτείται η ενίσχυση. Παράλληλα δίνονται τα προσομοιώματα του δεσμού- συνάφειας αλλά και οι δοκιμές, οι οποίες πραγματοποιούνται για τον έλεγχο των δεσμών αυτών. Στο τέλος του κεφαλαίου γίνεται αναφορά στην επιρροή των συνθηκών του περιβάλλοντος, της προέντασης και του εμποτισμού των ινών στη συνάφεια μεταξύ ινών και μήτρας. 4. Στο τέταρτο κεφάλαιο παρατίθεται η μηχανική συμπεριφορά των στοιχείων ΙΑΜ όπως έχει μελετηθεί από διάφορους ερευνητές κατά καιρούς, καθώς και οι παράγοντες που την επηρεάζουν. Στη συνέχεια παρουσιάζονται τα προσομοιώματα σχεδιασμού σε εφελκυσμό, κάμψη και διάτμηση. 5. Στο πέμπτο κεφάλαιο γίνεται αναφορά σε μία καινούργια εφαρμογή των ΙΑΜ στις κατασκευές, αυτή της δημιουργίας προκατασκευασμένων στοιχείων. Στο κεφάλαιο αυτό περιλαμβάνονται οι απαιτούμενες εξισώσεις σχεδιασμού καθώς και η μελέτη των πειραματικών δεδομένων που υπάρχουν, για τις περιπτώσεις υποστυλωμάτων και πλακολωρίδας. Τέλος παρουσιάζεται η συνάρτηση κόστους της παραγωγής παραμενόντων τύπων από ΙΑΜ. 6. Στο έκτο κεφάλαιο μελετάται η ενίσχυση των κατασκευών από σκυρόδεμα με την χρήση ινοπλεγμάτων ανόργανης μήτρας. Μέσα σε αυτό περιλαμβάνονται, οι μηχανισμοί αστοχίας του ενισχυμένου σκυροδέματος, η περίσφιγξη του με την συμπεριφορά της, καθώς και τα προσομοιώματα της, η ενίσχυση έναντι τέμνουσας, η σύγκριση τους με τα αντίστοιχα για την περίπτωση εφαρμογής ινοπλισμένων πολυμερών (ΙΟΠ), καθώς και η εφαρμογή των ΙΑΜ για την ενίσχυση των πλακών. 7. Στο έβδομο κεφάλαιο μελετάται η ενίσχυση της τοιχοποιίας με την χρήση ινοπλεγμάτων ανόργανης μήτρας, περιλαμβάνοντας τις καταπονήσεις από φορτίσεις κάμψης και διάτμησης εκτός και εντός επιπέδου. Στο κεφάλαιο αυτό γίνεται επίσης αναφορά στα συστήματα ενίσχυσης της, καθώς και στις περιπτώσεις ενίσχυσης ιστορικών κτιρίων αλλά και τόξων για την αύξηση της ανθεκτικότητας τους. Τέλος γίνεται μία σύγκριση των ΙΑΜ με τα ΙΟΠ βάση των πειραματικών μελετών που έχουν γίνει στην καταπόνηση τοιχίων. 8. Στο όγδοο κεφάλαιο δίνονται διάφορες εφαρμογές των στοιχείων ΙΑΜ, όσον αφορά το αντικείμενο των πολιτικών μηχανικών, κάποιες από τις οποίες έχουν σκοπό την κάλυψη επιφανειών, την προστασία του περιβάλλοντος, την μόνωση αλλά και την παραλαβή φορτίων. 9. Τέλος, στο ένατο κεφάλαιο γίνεται ο σχολιασμός και τα συμπεράσματα στα οποία καταλήγουμε από την μελέτη των ΙΑΜ σε όλα τα προηγούμενα κεφάλαια σε σύγκριση με τα στοιχεία από ΙΟΠ. Στο τέλος του κεφαλαίου παρατίθενται πιθανά αντικείμενα για περαιτέρω μελλοντική έρευνα των ινοπλεγμάτων ανόργανης μήτρας.
--

Αντικείμενο της παρούσας Διατριβής Διπλώματος Ειδίκευσης αποτελεί η πειραματική διερεύνηση της αποτελεσματικότητας της περίσφιγξης υποστυλωμάτων οπλισμένου σκυροδέματος με μεγάλο λόγο πλευρών με μανδύες ινοπλισμένων πολυμερών και με μανδύες ινοπλεγμάτων σε ανόργανη μήτρα. Για το σκοπό αυτό διενεργήθηκε εκτενές πειραματικό πρόγραμμα στο Εργαστήριο Μηχανικής και Τεχνολογίας Υλικών του Τμήματος Πολιτικών Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών. Το πειραματικό πρόγραμμα περιελάμβανε 18 υποστυλώματα υπό κλίμακα 3/5 ύψους 770 mm τα οποία χωρίστηκαν σε δύο ομάδες, ανάλογα με το λόγο των πλευρών τους (1η ομάδα: με λόγο πλευρών 1:3, 150×450mm, 2η ομάδα: με λόγο πλευρών 1:4, 150×600mm). Δύο από τα υποστυλώματα παρέμειναν χωρίς ενίσχυση και αποτέλεσαν τα δοκίμια αναφοράς για τα ενισχυμένα δοκίμια, τα οποία περισφίχθηκαν με μανδύες ΙΟΠ και ΙΑΜ. Τα συστήματα ενίσχυσης που χρησιμοποιήθηκαν περιελάμβαναν μανδύες ΙΟΠ ινών άνθρακα με μια, δύο ή τρεις στρώσεις, χωρίς ή με αγκύρια ινών άνθρακα μορφής θυσάνου καθώς και μανδύα με δύο στρώσεις περιμετρικά του δοκιμίου και μανδύα μορφής U και αγκύρια ινών. Επιπλέον, εξετάστηκαν και μανδύες με τέσσερεις στρώσεις ινοπλέγματος με ίνες άνθρακα σε ανόργανη μήτρα με και χωρίς αγκύρια ινών άνθρακα μορφής θυσάνου εμποτισμένων σε εποξειδική ρητίνη. Η παρούσα διατριβή αποτελείται από οχτώ κεφάλαια, κάθε ένα από τα οποία διαχωρίζεται σε κατάλληλες ενότητες, υποενότητες και παραγράφους. Στο πρώτο και δεύτερο Κεφάλαιο γίνεται μια εισαγωγή στα σύνθετα υλικά με περιγραφή των επιμέρους συστατικών τους, των χαρακτηριστικών ιδιοτήτων τους καθώς και των παραγόντων που επηρεάζουν τη συμπεριφορά τους. Στο τρίτο Κεφάλαιο πραγματοποιείται βιβλιογραφική ανασκόπηση για την περίσφιγξη υποστυλωμάτων, όπου αρχικά περιγράφονται συμβατικές τεχνικές ενίσχυσης που περιλαμβάνουν νέους μανδύες οπλισμένου σκυροδέματος, μεταλλικά ελάσματα, μεταλλικούς μανδύες κλπ και στη συνέχεια περιγράφονται τεχνικές ενίσχυσης με σύνθετα υλικά. Περιγράφεται ο καταστατικός νόμος που διέπει τη συμπεριφορά του περισφιγμένου με μανδύες σύνθετων υλικών σκυροδέματος και παρουσιάζονται συνοπτικά πειραματικές μελέτες από τη διεθνή βιβλιογραφία που αφορούν τη διερεύνηση της αποτελεσματικότητας της μεθόδου ενίσχυσης µε ΙΟΠ σε υποστυλώματα με μικρό και μεγάλο λόγο πλευρών. Τέλος, το κεφάλαιο ολοκληρώνεται με συνοπτική αναφορά πειραματικών μελετών σε δοκίμια περισφιγμένα με μανδύες σε ανόργανη μήτρα. Στο τέταρτο Κεφάλαιο παρουσιάζεται η πειραματική διαδικασία που ακολουθήθηκε για την κατασκευή των δοκιμίων καθώς και οι παράμετροι που διερευνήθηκαν. Συγκεκριμένα, περιγράφονται όλα τα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν, τα διάφορα συστήματα ενίσχυσης που εφαρμόστηκαν καθώς και οι διαδικασίες που ακολουθήθηκαν από την προετοιμασία των δοκιμίων μέχρι την ενίσχυσής τους. Στο τέλος του κεφαλαίου γίνεται μια σύντομη περιγραφή της πειραματικής διάταξης και του επιμέρους μηχανικού εξοπλισμού που χρησιμοποιήθηκε για την υλοποίηση των δοκιμών μονοαξονικής θλίψης. Στο πέμπτο Κεφάλαιο παρουσιάζονται διεξοδικά τα αποτελέσματα όλων των δοκιμίων που συμμετείχαν στο πειραματικό πρόγραμμα. Πιο συγκεκριμένα, περιγράφονται οι τρόποι αστοχίας των δοκιμίων συνοδεία φωτογραφικού υλικού και παρατίθενται οι καμπύλες τάσης – παραμόρφωσης τόσο για κάθε ένα ξεχωριστά όσο και συγκεντρωτικά για κάθε ομάδα. Στο έκτο Κεφάλαιο γίνεται σύγκριση των αποτελεσμάτων όλων των πειραμάτων που διεξήχθησαν στο Εργαστήριο Μηχανικής και Τεχνολογίας Υλικών σε υποστυλώματα με λόγους πλευρών 1:3 και 1:4 περισφιγμένα με μανδύες ΙΟΠ και ΙΑΜ προκειμένου να εξαχθούν γενικότερα συμπεράσματα πάνω στην επίδραση του υλικού της μήτρας, του αριθμού των στρώσεων και της ύπαρξης αγκυρίων στην αποτελεσματικότητα της περίσφιγξης. Στο έβδομο Κεφάλαιο παρουσιάζονται τα αποτελέσματα από ένα αναλυτικό προσομοίωμα που χρησιμοποιήθηκε για την πρόβλεψη του μέγιστου θλιπτικού φορτίου και της οριακής παραμόρφωσης αστοχίας των περισφιγμένων με μανδύες ΙΟΠ και ΙΑΜ. Επιπλέον, γίνεται σύγκριση των αποτελεσμάτων του αναλυτικού προσομοιώματος με τα πειραματικά δεδομένα και εξετάζεται κατά πόσο αυτό το προσομοίωμα μπορεί να χρησιμοποιείται για υποστυλώματα με μεγάλο λόγο πλευρών, μετά από αλλαγή κάποιων παραμέτρων του. Στο όγδοο και τελευταίο Κεφάλαιο, παρουσιάζονται συνοπτικά τα τελικά συμπεράσματα που προέκυψαν αρχικά από την πειραματική διαδικασία και στη συνέχεια από τη χρήση του αναλυτικού προσομοιώματος. Τέλος, γίνονται και μερικές προτάσεις για περαιτέρω έρευνα πάνω σε υποστυλώματα με μεγάλο λόγο πλευρών.
The present study investigates experimentally the effectiveness of the confinement of reinforced concrete (RC) columns with high aspect ratio (wall-like RC columns) retrofitted either with fiber-reinforced polymer (FRP) or with textile-reinforced mortars (TRM) jackets. For this purpose an extensive experimental program was conducted at the Structural Materials Laboratory of the Civil Engineering Department at the University of Patras. A total of 18 identical rectangular reinforced concrete columns were constructed in a scale of 3/5 and 770 mm height so that the slenderness effects could be eliminated and tested in uniaxial compression. The columns were separated in two groups according to their aspect ratio; the first group consisted of seven RC column specimens with cross section dimensions 150mm by 450mm and an aspect ratio equal to 3, and the second group consisted of eleven RC column specimens with cross section dimensions 150mm by 600mm and an aspect ratio equal to 4. To facilitate FRP and TRM wrapping, the four corners were chamfered with a radius equal to 20mm. A number of parameters were investigated such as the kind of the matrix material (organic and inorganic), the number of layers of the jackets (1, 2, 3 and 4), the role of different cross section aspect ratios (3 and 4), the effectiveness of spike anchors (resin-impregnated fiber rovings) and local strengthening with U shape jacketing placed at the smaller sides of the columns. The first chapter provides general information on FRP materials describing their individual components, their characteristic properties, the factors affecting their behavior as well as the basic techniques for their application. The second chapter describes the composite materials in inorganic matrix (TRM) and presents a comparison between the two composite material strengthening systems. In the third chapter a brief literature review is provided about the confinement of columns with conventional techniques (e.g. steel plating, steel jacketing, RC jacketing) as well as with composite materials. The constitutional law of confined concrete with jackets of composite materials is described. Furthermore some experimental studies from the international literature are presented concerning the effectiveness of the confinement with FRP jackets of columns with small and high aspect ratio. Finally, the chapter concludes with a brief reference to experimental studies on specimens confined with jackets in inorganic matrix (TRM jackets). The fourth chapter presents the procedure for constructing and retrofitting the specimens including the materials used (carbon fiber fabric and textile, carbon fiber spike anchors, epoxy resin, inorganic matrix) as well as the equipment used for uniaxial compression tests. In the fifth chapter the results for each specimen are given presenting their failure mode and the corresponding load - displacement curve. In the following chapter the results for each group are compared in order to establish general conclusions on the effect of the kind of the matrix material, the number of layers and the existence of FRP anchors in confinement of wall-like RC columns. The seventh chapter presents the results of an analytical model used to predict the maximum compressive load and the ultimate deformation of specimens confined with FRP or TRM jackets. A comparison between the experimental and the analytical results is made and it is examined whether this model can be used for columns with high aspect ratio after modifying some of the parameters. The eighth chapter summarises the most important conclusions of all investigations carried out by the present project for both the experimental procedure and the analytical model. Finally, some suggestions for further research on columns with high aspect ratio are listed.

When strengthening reinforced concrete slabs with textile reinforced mortars (TRM), the “correct” consideration of the global bond behaviour between textile and cementitious matrix is identified as the main challenge in determining the most appropriate global analytical model. The first model evaluated here is based on classical assumptions for structural concrete design. The second model, as another extreme assumption, is completely neglecting textile bond in the cracked zone, thus assuming it as unbonded, end-anchored, external reinforcement. The third model is based on the simplifying assumption of the textile reinforcement being only significantly activated when the internal steel reinforcement is yielding. Analytical results from these approaches are compared to a database containing more than 130 test results reported in literature, and are statistically evaluated.