To see the other types of publications on this topic, follow the link: The ancient theater of Ephesus.
Dissertations / Theses on the topic 'The ancient theater of Ephesus'
Create a spot-on reference in APA, MLA, Chicago, Harvard, and other styles
Consult the top 28 dissertations / theses for your research on the topic 'The ancient theater of Ephesus.'
Next to every source in the list of references, there is an 'Add to bibliography' button. Press on it, and we will generate automatically the bibliographic reference to the chosen work in the citation style you need: APA, MLA, Harvard, Chicago, Vancouver, etc.
You can also download the full text of the academic publication as pdf and read online its abstract whenever available in the metadata.
Browse dissertations / theses on a wide variety of disciplines and organise your bibliography correctly.
1
Abou-Aly, Amal Mohamed Abdullah. "The medical writings of Rufus of Ephesus." Thesis, Online version, 1992. http://ethos.bl.uk/OrderDetails.do?did=1&uin=uk.bl.ethos.246073.
Full text
2
Bungard, Christopher William. "Playing with Your Role in Plautine Theater." The Ohio State University, 2008. http://rave.ohiolink.edu/etdc/view?acc_num=osu1211552932.
Full text
3
Slaughter, Megan Michelle. "The Hippocratic Corpus and Soranus of Ephesus: Discovering Men's Minds Through Women's Bodies." Scholar Commons, 2011. http://scholarcommons.usf.edu/etd/3351.
Full textAbstract:
This thesis addresses what cultural influences and social circumstances shaped the works of the Hippocratic Corpus and Soranus's Gynecology. This thesis will illustrate how these medical texts are representative of how women were viewed by men in Classical Greece and Early Imperial Rome, respectively. It deals additionally with how these gynecological works in turn impacted the way in which society viewed and treated women. In particular, these medical writers' changing views of the act of conception shed light on the differing attitudes of their cultures. Thus far research on these time periods and works has focused too narrowly on one aspect of society to do them justice, nor has there been an effort to separate Soranus's work from the Hippocratic Corpus as representative of a completely different culture and time period. Scholarship has not before discussed the importance of who controls power over conception, men or women, as the key to understanding why women were treated they way they were by men.
Using a feminist approach, this thesis examines the culture, mythology, literature, history, and medicine of these cultures, employing cultural morphology to understand how and why they changed. Greek men feared the women in their lives because they believed that women controlled conception. Roman men did not fear the women in their lives but respected them as mothers, for the important reason that women did not control or contribute to conception. All of the cultural evidence examined inclines one to believe that the way women were treated and viewed by men in the Classical period of Greece and the early Imperial period in Rome, is related directly to who held the power over conception of children, men or women.
4
Gilfillan, Upton Bridget. "'For they were afraid....' : towards an aural hermeneutic for ancient popular texts; Speech Act readings of the endings of Xenophon of Ephesus; an Ephesian tale and the Gospel of Mark." Thesis, King's College London (University of London), 1999. http://ethos.bl.uk/OrderDetails.do?uin=uk.bl.ethos.313896.
Full text
5
Harrison-Snyder, Jill Elizabeth. "Pink Lines and Yellow Tables: A Production of Charles L. Mee's BIG LOVE." Master's thesis, Temple University Libraries, 2011. http://cdm16002.contentdm.oclc.org/cdm/ref/collection/p245801coll10/id/208821.
Full textAbstract:
Theater<br>M.F.A.<br>A dramatic analysis and directorial reflection on Temple Theaters' production of Charles L. Mee's BIG LOVE, a modern rendering of Aeschylus' THE SUPPLIANT WOMEN. This thesis explores the entire process of directing the production, from research and text analysis, to visual collaboration and rendering, to casting and rehearsal, to tech and production. Ultimately, it is the author's intention to reveal a specific directorial perspective of BIG LOVE and the corresponding creative process utilized to render this interpretation.<br>Temple University--Theses
6
Litwak, Jessica. "My Heart is in the East: Exploring Theater as a Vehicle for Change, Inspired by the Poetic Performances of Ancient Andalucía." Antioch University / OhioLINK, 2015. http://rave.ohiolink.edu/etdc/view?acc_num=antioch1432152428.
Full text
7
Rainsberg, Bethany Rose Banister. "Rewriting the Greeks: The Translations, Adaptations, Distant Relatives and Productions of Aeschylus’ Tragedies in the United States of America from 1900 to 2009." The Ohio State University, 2010. http://rave.ohiolink.edu/etdc/view?acc_num=osu1274473610.
Full text
8
Nobre, Milena. "Tecendo o universo feminino em Lisístrata: entre guerreiras divinas e mortais." www.teses.ufc.br, 2013. http://www.repositorio.ufc.br/handle/riufc/8660.
Full textAbstract:
NOBRE, Milena. Tecendo o universo feminino em Lisístrata: entre guerreiras divinas e mortais. 2013. 79f. – Dissertação (Mestrado) – Universidade Federal do Ceará, Programa de Pós-graduação em Letras, Fortaleza (CE), 2013<br>Submitted by Márcia Araújo (marcia_m_bezerra@yahoo.com.br) on 2014-08-08T17:07:00Z
No. of bitstreams: 1
2013_dis_mnobre.pdf: 1052767 bytes, checksum: aaf81e874411616e1191b77fd2a4eb0c (MD5)<br>Approved for entry into archive by Márcia Araújo(marcia_m_bezerra@yahoo.com.br) on 2014-08-08T17:37:43Z (GMT) No. of bitstreams: 1
2013_dis_mnobre.pdf: 1052767 bytes, checksum: aaf81e874411616e1191b77fd2a4eb0c (MD5)<br>Made available in DSpace on 2014-08-08T17:37:43Z (GMT). No. of bitstreams: 1
2013_dis_mnobre.pdf: 1052767 bytes, checksum: aaf81e874411616e1191b77fd2a4eb0c (MD5)
Previous issue date: 2013<br>Our thesis aims to analyze the relationship between the divine and the human, political and sexual, as well as the relationships established between these plans and the dramatic text from the comedy skit Lysistrata, written by the Greek poet Aristophanes. It is due to show how textual and discursive elements are crucial for the development of the female characters who are opposed to the male characters, either by speech or symbolic images, since the ideal hero to the public administration of the city. It dialogues to some aspects of comic irony, such as the exaggeration and pun, to demonstrate how these elements work together as a discourse, which is an important characteristic for the composition of the part and which by women take the power of the city. We try to analyze the images related to the weave- spin that exemplifies the relationship between creating / narration, in order to demonstrate the feminine imagery that makes up the work. We used, as a guide for our research, the concepts of hero, arete, identity and imagination to confirm our thinking about the social and political aspects of women in ancient Greece. Among the theoretical underpinning our research are the classic reference works such as Homer and Hesiod , the studies of Vernant (1977, 2001) , Silva (1983, 2007), Brandão ( 1985, 1987 ) and POMPEU (1997, 2004).<br>A presente dissertação tem como objetivo analisar as relações entre os planos divino e humano, político e sexual, como também as relações que se estabelecem entre esses planos e o texto dramático, a partir da peça cômica Lisístrata, do poeta grego Aristófanes. Buscaremos mostrar como os elementos textuais e discursivos são preponderantes para a elaboração das personagens femininas que se contrapõem às personagens masculinas, seja através do discurso ou das imagens simbólicas, desde o ideal de herói até a administração pública da cidade. Abordaremos dentre alguns aspectos do cômico a ironia, o exagero, o trocadilho, buscando demonstrar como esses elementos colaboram como discurso, que constitui importante particularidade para a composição da peça e com o qual as mulheres tomam o poder da cidade. Analisaremos as imagens relacionadas ao tecer/ fiar que exemplificam a relação entre criar/narrar, para procurar comprovar o imaginário feminino que compõe a obra. Utilizaremos como norteadores de nossa investigação os conceitos de herói, areté, identidade e imaginário para confirmar nosso pensamento sobre os aspectos social e político da mulher na Grécia antiga. Dentre os teóricos que sustentam nossa pesquisa estão, além das obras de referência clássica como Homero e Hesíodo, os estudos de VERNANT (1977, 2001), SILVA (1983, 2007), BRANDÃO (1985, 1987) e POMPEU (1997, 2004).
9
Lindsey, Renee J. "The Truth of Night in the Italian Baroque." UKnowledge, 2015. http://uknowledge.uky.edu/art_etds/10.
Full textAbstract:
In the sixteenth century, the nocturne genre developed in Italian art introducing the idea of a scene depicted in the darkness of night. This concept of darkness paired with intense light was adopted by Caravaggio in the late sixteenth century and popularized by himself and his followers. The seemingly sudden shift towards darkness and night is puzzling when viewed as individual occurrences in artists’ works. As an entire genre, the night scene bears cultural implications that indicate the level of influence culture and society have over artists and patrons. The rising popularity of the theater and the tension between Protestantism and Catholicism intersected to create a changing view on the perception of darkness and light. This merging of cultural phenomena affected Caravaggio and his contemporaries, prompting them to develop the nocturne genre to meet the growing demands for darker images.
10
Nobre, Milena. "Weaving the feminine universe in Lysistrata: between divine and mortal warriors." Universidade Federal do CearÃ, 2013. http://www.teses.ufc.br/tde_busca/arquivo.php?codArquivo=11865.
Full textAbstract:
CoordenaÃÃo de AperfeiÃoamento de Pessoal de NÃvel Superior<br>Our thesis aims to analyze the relationship between the divine and the human, political and sexual, as well as the relationships established between these plans and the dramatic text from the comedy skit Lysistrata, written by the Greek poet Aristophanes. It is due to show how textual and discursive elements are crucial for the development of the female characters who are opposed to the male characters, either by speech or symbolic images, since the ideal hero to the public administration of the city. It dialogues to some aspects of comic irony, such as the exaggeration and pun, to demonstrate how these elements work together as a discourse, which is an important characteristic for the composition of the part and which by women take the power of the city. We try to analyze the images related to the weave- spin that exemplifies the relationship between creating / narration, in order to demonstrate the feminine imagery that makes up the work. We used, as a guide for our research, the concepts of hero, arete, identity and imagination to confirm our thinking about the social and political aspects of women in ancient Greece. Among the theoretical underpinning our research are the classic reference works such as Homer and Hesiod , the studies of Vernant (1977, 2001) , Silva (1983, 2007), BrandÃo ( 1985, 1987 ) and POMPEU (1997, 2004).<br>A presente dissertaÃÃo tem como objetivo analisar as relaÃÃes entre os planos divino e humano, polÃtico e sexual, como tambÃm as relaÃÃes que se estabelecem entre esses planos e o texto dramÃtico, a partir da peÃa cÃmica LisÃstrata, do poeta grego AristÃfanes. Buscaremos mostrar como os elementos textuais e discursivos sÃo preponderantes para a elaboraÃÃo das personagens femininas que se contrapÃem Ãs personagens masculinas, seja atravÃs do discurso ou das imagens simbÃlicas, desde o ideal de herÃi atà a administraÃÃo pÃblica da cidade. Abordaremos dentre alguns aspectos do cÃmico a ironia, o exagero, o trocadilho, buscando demonstrar como esses elementos colaboram como discurso, que constitui importante particularidade para a composiÃÃo da peÃa e com o qual as mulheres tomam o poder da cidade. Analisaremos as imagens relacionadas ao tecer/ fiar que exemplificam a relaÃÃo entre criar/narrar, para procurar comprovar o imaginÃrio feminino que compÃe a obra. Utilizaremos como norteadores de nossa investigaÃÃo os conceitos de herÃi, aretÃ, identidade e imaginÃrio para confirmar nosso pensamento sobre os aspectos social e polÃtico da mulher na GrÃcia antiga. Dentre os teÃricos que sustentam nossa pesquisa estÃo, alÃm das obras de referÃncia clÃssica como Homero e HesÃodo, os estudos de VERNANT (1977, 2001), SILVA (1983, 2007), BRANDÃO (1985, 1987) e POMPEU (1997, 2004).
11
McDonald, Matthew William McDonald. "The Good, the Bad, and the Grouch: A Comparison of Characterization in Menander and the Ancient Philosophers." Ohio University Honors Tutorial College / OhioLINK, 2016. http://rave.ohiolink.edu/etdc/view?acc_num=ouhonors1461335881.
Full text
12
He, Xinyi. "Femmes et rôles féminins dans les oeuvres d'Eschyle." Thesis, Limoges, 2016. http://www.theses.fr/2016LIMO0083/document.
Full textAbstract:
Dans l’Antiquité, en Grèce, la tragédie joue un rôle important dans la vie des Grecs. Il y avait des concours tragiques pendant des fêtes religieuses ; surtout, pendant les Grandes Dionysies, avait lieu le concours tragique le plus important. Beaucoup de dramaturges y participaient et trois grands tragiques ont émergé, dont Eschyle a été le premier dramaturge illustre et connu. Il s’inspirait des sources mythiques et des légendes antiques. Il posait les questions et présentait sur scène les problèmes que les Athéniens rencontraient. Il faisait réfléchir les citoyens athéniens par ses tragédies. Il a introduit de nombreux personnages féminins dans l’espace théâtral et leur a accordé des rôles importants. Cela ne correspondait pas à la situation réelle des femmes grecques de cette période-là. Les femmes grecques devaient rester toujours dans le gynécée, s’occuper des affaires à l’intérieur de la maison, être en charge du filage et du tissage, rester toujours silencieuses sans se mêler des affaires politiques et donner naissance aux enfants pour assurer le renouvellement des générations. En revanche, les figures féminines du monde créé par Eschyle quittent leur gynécée, voyagent, s’exposent devant le public, s’expriment à haute-voix, se mêlent des affaires politiques, refusent le mariage et la maternité ou montrent peu d’amour maternel envers leurs enfants. Mais pourquoi le dramaturge se décide-t-il à mettre sur scène de si nombreuses figures féminines qui ont un rôle important ? D’abord, il ne faut pas oublier que les personnages féminins sont joués par les acteurs masculins et que les chœurs féminins sont constitués de choreutes masculins ; par conséquent, les figures féminines sont créées par le dramaturge Eschyle. Il y a plusieurs raisons : la beauté scénique qui séduit l’attention de l’auditoire ; la nature de femme qui est à l’origine des maux humains et son irrationalité qui pousse le développement tragique ; et la faiblesse féminine qui entraîne le manque de contrôle et de maîtrise de soi et qui rend les figures féminines aptes à jouer le rôle que les personnages masculins ont du mal à interpréter<br>In ancient Greece, the tragedy plays an important role in the lives of Greeks. There were tragic contests during the religious holidays. During the Great Dionysia, there was the most important tragedy contest. Many playwrights participated in it and there emerged three great tragedians, the first playwright, Aeschylus included. He was inspired by the mythical sources and ancient legends. He showed the problems met by the Athenians on stage through mythical characters. His tragedies made the Athenians think about the problems. He showed many female roles in theatrical space and put them in an important place, which didn't correspond to the real situation of the Greek women in that period. These Greek women had to remain still in the harem, take care of household affairs, charge the spinning and the weaving, always remain silent without meddling in political affairs and give birth to children for the family. In contrast, the female figures in the world created by Aeschylus leave their harem, travel, expose themselves to the public, express themselves loudly, get involved political affairs, refuse marriage and show little maternal love towards their children. But why the playwright decides to make the many female figures on stage play the important roles? First, we need to notice that the female characters are played by male actors and that the female choirs consist of male choruses, therefore, the female figures are created by the playwright Aeschylus. There are several reasons for this : the beauty in the scene attracted the attention of the audience; woman is the source of human evil ; irrationality of women drives the development of the tragedy ; and the weakness of women decides their lack of self-control and make them more suitable to play the roles that male characters struggle to interpret
13
Moser, Heather S. "Silencing the Revelry: An Examination of the Moral Panic in 186 BCE and the Political Implications Accompanying the Persecution of the Bacchic Cult in the Roman Republic." Kent State University / OhioLINK, 2014. http://rave.ohiolink.edu/etdc/view?acc_num=kent1398073604.
Full text
14
Costa, Natalie. "Ridicule reversed : the failure of aristophanes' mockery and its ironic inspiration." Honors in the Major Thesis, University of Central Florida, 2010. http://digital.library.ucf.edu/cdm/ref/collection/ETH/id/1385.
Full textAbstract:
This item is only available in print in the UCF Libraries. If this is your Honors Thesis, you can help us make it available online for use by researchers around the world by following the instructions on the distribution consent form at http://library.ucf.edu/Systems/DigitalInitiatives/DigitalCollections/InternetDistributionConsentAgreementForm.pdf You may also contact the project coordinator, Kerri Bottorff, at kerri.bottorff@ucf.edu for more information.<br>Bachelors<br>Arts and Humanities<br>English Literature
15
Hardenberg, Benedict Ralph. "City centres of the apostle Paul." Thesis, Stellenbosch : Stellenbosch University, 2002. http://hdl.handle.net/10019.1/52732.
Full textAbstract:
Thesis (MPhil)--Stellenbosch University, 2002<br>On title page: Master of Philosophy (Bible Skills)<br>ENGLISH ABSTRACT: The apostle Paul was called and commissioned to the city centres of the eastern
Mediterranean world. These city centres were places of power, trade, wealth and travel.
They were the nerve centres of civilisation in the East. People from various parts of the
Roman Empire were found in these major cities. The city was therefore a highly significant
institution in the Roman Empire. The governing authorities wanted hellenization and
romanization to spread from these cities. The Christian leaders also decided that
Christianity had to spread in the Roman Empire from its city centres. The apostle Paul's
Christian mission was therefore to the various cities in the Roman Empire. The sociohistorical
realities in these cities therefore formed the context of Paul's life and apostolic
work and determined his relation to a city. The political, social, cultural and religious
factors in a city could therefore impinge on his life and work. The apostle Paul was usually
drawn to these large cities where he could find Jewish communities. As Christianity was
resting on a Jewish foundation, his initial strategy was his work in the synagogues amongst
the Jews. Paul also needed an alternative venue for his Christian work in the city. These
alternate venues were usually the private homes of individuals who had become Christians.
In these homes Paul established his church in a city. The hosts in these homes would
usually become the benefactors and leaders in the church. Paul's apostolic work in a city
was also done in the city streets. His church therefore became thoroughly mixed in terms of
social status, however, the church gave all equal rights and privileges. When Paul left a
city, he also placed on them the responsibility to reach their surrounding regions and
provinces with the Christian message. These cities therefore had to be strategically located.
The apostle Paul chose five specific cities that had an advantageous geographical position
in the Roman provinces to complete his apostolic work in the eastern Mediterranean world.<br>AFRIKAANSE OPSOMMING: Die apostel Paulus was geroep en opgedrag vir die stedelike sentrums van die ooste
Middellandse wereld. Hierdie stedelike sentrums was plekke van invloedryke mag,
ekonomiese handel, rykdom en reis aktiwitiete. Hulle was ook die kern van menslike
beskawing in die Ooste. Bevolkings groepe vanuit verskeie dele van die Romeinse ryk was
in hierdie groot stede te vinde. Stede was 'n hoogs betekensvolle instelling in die Romeinse
ryk. Die politieke owerhede wou he dat hellenization en romanization moes sprei van
hierdie stede. Die Christelike leiers het ook besluit dat Christendom moes in die stede van
die Romeinse ryk sprei. Die apostel Paulus se Christelike sending was dus tot die
verskillende stede in die Romeinse ryk. Die sosio-historiese realiteite in hierdie stede was
die samehang van Paulus se apostoliese werk en het ook sy verhouding met die betrokke
stede bepaal. Die politieke, maatskaplike, kulturele en godsdienstige faktore in 'n stad kon
dus 'n invloed uitoefen op sy lewe en werk. Paulus was gewoonlik aangetrokke tot hierdie
groot stede waar Joodse gemeenskappe te vinde was. Aangesien Christendom in die Joodse
geloof gegrondves was, was sy aanvanklike strategie om sy werk te loots in sinagoge waar
Joode te vinde was. Paulus het ook 'n alternatiewe ontmoetings plek vir sy Christelike werk
in die stede nodig gehad. Hierdie alternatiewe ontmoetingsplekke was gewoonlik in die
huise van indiwidue wat Christene geword het. Die eienaar van hierdie huishouding het
gedien as gasheer, weldoener en leier in die kerk. Paulus het ook sy apostoliese werk
voortgesit in die stedelike strate. Sy kerke het as gevolg hiervan 'n gemende samelewing
status gehad, nogtans het hy gepoog om alle Christene gelykwaardig te stel. Wanneer
Paulus 'n stad verlaat het, het hy het ook aan hulle die verantwoordelikheid gegee om uit te
reik na hulomliggende streke en provinsies met die Christen boodskap. Hierdie stede moes
dus strategies gelee wees. Paulus het vyf spesifieke stede wat 'n voordelig geologiese
posisie in die Romeinse provinsies uitgeken om sy apostoliese werk te voltooi in die ooste
Middellandse wereld.
16
Salamone, Oreste. "Le papyrus de Derveni : de la formation du cosmos à la genèse des mots : introduction, édition critique, traduction, notes et étude monographique des fragments du papyrus." Thesis, Aix-Marseille, 2016. http://www.theses.fr/2016AIXM3078/document.
Full textAbstract:
Dès sa découverte en 1962, le Papyrus de Derveni, le plus ancien manuscrit d'Europe, n'a pas cessé de soulever des interrogations majeures relatives à la transmission, à l'interprétation et à la fonction des textes orphiques. Le Papyrus de Derveni nous fournit aussi un témoignage de premier ordre quant à l'influence de la philosophie présocratique sur les doctrines orphiques. Cette thèse est la première édition critique française du Papyrus de Derveni. Celle-ci comprend un apparat critique complet ainsi que des notes au texte. Ce travail de recherche propose aussi une étude monographique du Papyrus de Derveni. Nous avons porté une attention toute particulière à l'analyse du poème orphique, aux techniques exégétiques employées et aux thématiques philosophiques de l'écrit contenu dans le Papyrus de Derveni. Nous avons, en outre, comparé les doctrines cosmologiques et philosophiques proposées par son auteur avec les théories d'Héraclite d’Éphèse, d'Anaxagore de Clazomènes, de Diogène d'Apollonie et Archélaos d’Athènes<br>Since his discovery in 1962, the Derveni Papyrus, the most ancient manuscript of Europe, has rase full of major questions about the transmission, the interpretation and the function of the orphic texts. The Derveni Papyrus offers us an emblematic testimony about the influence of Presocratic Philosophy on the orphic doctrines. This thesis is the first french critical edition of the Derveni Papyrus with a critical apparatus and notes on the text. This research paper also provides a monographic study of this document. We especially focused our attention on the orphic poem quoted by the author of the Derveni Papyrus, on the exegetical technics he employed and on the philosophical doctrines he proposed. We particularly compared the cosmological and philosophical theories of the Derveni Papyrus author with that of Heraclitus of Ephesus, Anaxagoras of Clazomenae, Diogenes of Apollonia and Archelaus of Athens
17
Delile, Hugo. "Signatures des paléo-pollutions et des paléo-environnements dans les archives sédimentaires des ports antiques de Rome et d’Éphèse." Thesis, Lyon 2, 2014. http://www.theses.fr/2014LYO20065/document.
Full textAbstract:
Rome et Éphèse sont deux villes portuaires emblématiques de la Méditerranée antique ; la première fut le centre de l’Empire romain et la seconde devint la capitale romaine d’Asie mineure à la fin du 1er s. av. J.-C. Leur rayonnement économique et commercial en Méditerranée reposa notamment sur leur système portuaire. Cette étude a pour vocation de retranscrire le développement économique de ces deux cités par le signal des paléo-pollutions. Pour mener à bien ces travaux, nous avons prélevé des carottes dans les archives sédimentaires des bassins portuaires sur lesquels les isotopes du plomb ont été mesurés. La reconstitution des paléo-environnements par la géochimie élémentaire a été un préalable indispensable. Sur le temps long, la dynamique des masses d’eau portuaires fut visiblement soumise à la progradation des systèmes deltaïques, ainsi qu’aux interventions humaines qui modifièrent les environnements aquatiques initialement ouverts et bien oxygénés au profit de milieux fermés en déficit de dioxygène. Ce confinement des bassins portuaires franchit un seuil irréversible pour la navigation dès lors qu’un régime épilimnique se mit en place en raison d’une trop faible profondeur de la colonne d’eau. Les niveaux de contamination au plomb ont relativement bien enregistré l’état de santé économique de Rome et d’Éphèse qui évolua notamment au gré des périodes de prospérité et de troubles. Cependant, l’évolution des conditions environnementales et les multiples dragages semblent avoir altéré une partie de ces enregistrements. Les données isotopiques du plomb, converties en paramètres géologiques (Tmod, μ et к), nous ont également permis d’émettre des hypothèses sur les sources d’approvisionnement en minerais de plomb à l’origine de ces pollutions. On peut en retenir que les stratégies d’alimentation en plomb à l’époque romaine furent locales. En effet, il semble assez logique que ces deux cités aient dominé les espaces économiques environnants avec lesquelles elles étaient en contact. En revanche, alors que l’entrée dans le Moyen Âge s’accompagne du déclin de Rome, Éphèse retrouve sa prospérité passée avec l’importation de plomb hercynien d’Europe de l’Ouest produit massivement à la suite de la révolution économique médiévale<br>Rome and Ephesus are two iconic harbor cities of the ancient Mediterranean; the first was the center of the Roman Empire and the second became the Roman capital of Asia Minor at the end of the 1st c. BC. The economic and commercial influence of these two ports in the Mediterranean depended heavily on their harbor systems. The aim of this study is to discern the economic development of Rome and Ephesus from the geochemical signals of the pollution they were exposed to. To this end, we drilled cores through the sedimentary archives of the two ancient harbors and measured major and trace element concentrations and Pb isotope compositions. Both harbors were subject to delta progradation, Rome by the Tiber and Ephesus by the Caÿster, which changed the aquatic environments from being initially open and well oxygenated to becoming closed and anoxic. The harbor basins finally shut down for shipping when an epilimnic system came into place due to too shallow a depth of the water column. Although changing environmental conditions and multiple dredgings appear to have altered some parts of the geochemical record, the pollution levels of lead quite accurately reflect the state of the economic health of Rome and Ephesus, which evolved the most during periods of prosperity and disorder. Pb isotope data, converted into geological parameters (Tmod, μ and к), further allowed deducing the provenance of the geological sources of lead ores at the origin of the pollution. Based on these results, it appears that lead ore supplies during the Roman period were of local origins, reflecting how Rome and Ephesus dominated the surrounding economic areas with which they were in contact. However, while the beginning of the Middle Ages is accompanied by a decline of Rome, Ephesus regains its past prosperity with the importation of Hercynian lead from western Europe. It was produced massively as a result of the medieval economic revolution that Europe experienced from the 10th century onward
18
Pukszta, Claire A. "Myrrha Now: Reimagining Classic Myth and Mary Zimmerman's Metamorphoses in the #metoo Era." Scholarship @ Claremont, 2019. https://scholarship.claremont.edu/scripps_theses/1374.
Full textAbstract:
This paper represents the final culmination of a theater senior project. The project consisted of an analytical research paper, performance in a mainstage department production, and supporting process documentation. I portrayed Myrrha, Hunger, Zeus, and others in a production of the play Metamorphoses.
Through research on Mary Zimmerman’s 1998 play Metamorphoses, adapted from the works of Roman poet Ovid, this thesis grapples with the historical meaning of the myth of Myrrha. A polarizing figure, Myrrha was cursed to fall in lust with her father. By exploring of portrayals sexual assault onstage, I tackle themes of audience relationships to trauma and taboo subjects. I seek to understand the importance of her story in a modern context, specifically considering the #metoo movement and increasingly public discussions around sexual violence, rape culture, and systematic oppression. I stress our responsibility to understand how codifying stories on stage impacts audiences.
This project also contains my conceptualization for the characters I portrayed in Metamorphoses, my rehearsal journal, and post-show reflections. In these sections, I detail the acting theory behind my characters as well as the steps we took to adapt Metamorphoses for our community.
19
Marchal-Louët, Isabelle. "Le geste dramatique dans le théâtre d'Euripide : étude stylistique et dramaturgique." Thesis, Montpellier 3, 2011. http://www.theses.fr/2011MON30045/document.
Full textAbstract:
L'étude du geste dramatique dans le théâtre d'Euripide s'attache principalement à la dimension verbale du geste théâtral. Elle n'envisage pas seulement les mots qui disent le geste comme un moyen de reconstituer le geste de l'acteur mais cherche à éclairer grâce à eux l'art dramaturgique du poète. Une première partie est consacrée à l'étude stylistique des énoncés regroupés en « motifs gestuels » et montre l'importance des gestes pathétiques de la filiav dans les tragédies d'Euripide. Dans une seconde partie, une analyse comparée de gestes dans des séquences parallèles chez les trois grands Tragiques permet de mesurer les variations du rapport entre parole poétique et spectacle dramatique d'un poète à l'autre, afin de mettre en lumière la spécificité de l'expression euripidéenne du geste et le renouvellement du pathétiquedans son théâtre. Y sont interrogées les conséquences qu'ont pu avoir sur l'écriture du geste les modifications de la pratique théâtrale au cours du ve siècle avant J.-C., l'évolution des tendances artistiques et le poids de la sensibilité personnelle et de la vision tragique de chaque poète. Dans la troisième partie sont examinées les expérimentations théâtrales auxquelles s'est livré Euripide autour de l'expression du geste, notamment dans ses dernières pièces, et quiremettent en question la nature du tragique<br>This study focuses on gestures as indicated by the words in Euripides' tragedies. Words are not only here a means to reconstruct the actor's gesture on stage, but are analysed in order to enlighten the specificity of the poet's dramatic art. The first chapter presents a stylistic study of the gesture formulas, grouped according to « gestural patterns », and reveals theimportance of the pathetic gestures of filiav in Euripides' theatre. In the second chapter, the comparison of gestures in parallel scenes by the three Tragic dramatists sheds light on the differences between them in the relationship between dramatic text and stage action and on the novelty of Euripidean gestural expression and pathos. This comparison is linked to the evolution of tragic performance in the fifth century, to the evolution of artistic tendencies and to the poet's own sensibility. The third chapter is an analysis of Euripides' theatrical experiments involving dramatic gestures, especially in his late plays, and leads to a new definition of the tragic nature of Euripidean theater
20
Delile, Hugo. "Signatures des paléo-pollutions et des paléo-environnements dans les archives sédimentaires des ports antiques de Rome et d’Éphèse." Electronic Thesis or Diss., Lyon 2, 2014. http://www.theses.fr/2014LYO20065.
Full textAbstract:
Rome et Éphèse sont deux villes portuaires emblématiques de la Méditerranée antique ; la première fut le centre de l’Empire romain et la seconde devint la capitale romaine d’Asie mineure à la fin du 1er s. av. J.-C. Leur rayonnement économique et commercial en Méditerranée reposa notamment sur leur système portuaire. Cette étude a pour vocation de retranscrire le développement économique de ces deux cités par le signal des paléo-pollutions. Pour mener à bien ces travaux, nous avons prélevé des carottes dans les archives sédimentaires des bassins portuaires sur lesquels les isotopes du plomb ont été mesurés. La reconstitution des paléo-environnements par la géochimie élémentaire a été un préalable indispensable. Sur le temps long, la dynamique des masses d’eau portuaires fut visiblement soumise à la progradation des systèmes deltaïques, ainsi qu’aux interventions humaines qui modifièrent les environnements aquatiques initialement ouverts et bien oxygénés au profit de milieux fermés en déficit de dioxygène. Ce confinement des bassins portuaires franchit un seuil irréversible pour la navigation dès lors qu’un régime épilimnique se mit en place en raison d’une trop faible profondeur de la colonne d’eau. Les niveaux de contamination au plomb ont relativement bien enregistré l’état de santé économique de Rome et d’Éphèse qui évolua notamment au gré des périodes de prospérité et de troubles. Cependant, l’évolution des conditions environnementales et les multiples dragages semblent avoir altéré une partie de ces enregistrements. Les données isotopiques du plomb, converties en paramètres géologiques (Tmod, μ et к), nous ont également permis d’émettre des hypothèses sur les sources d’approvisionnement en minerais de plomb à l’origine de ces pollutions. On peut en retenir que les stratégies d’alimentation en plomb à l’époque romaine furent locales. En effet, il semble assez logique que ces deux cités aient dominé les espaces économiques environnants avec lesquelles elles étaient en contact. En revanche, alors que l’entrée dans le Moyen Âge s’accompagne du déclin de Rome, Éphèse retrouve sa prospérité passée avec l’importation de plomb hercynien d’Europe de l’Ouest produit massivement à la suite de la révolution économique médiévale<br>Rome and Ephesus are two iconic harbor cities of the ancient Mediterranean; the first was the center of the Roman Empire and the second became the Roman capital of Asia Minor at the end of the 1st c. BC. The economic and commercial influence of these two ports in the Mediterranean depended heavily on their harbor systems. The aim of this study is to discern the economic development of Rome and Ephesus from the geochemical signals of the pollution they were exposed to. To this end, we drilled cores through the sedimentary archives of the two ancient harbors and measured major and trace element concentrations and Pb isotope compositions. Both harbors were subject to delta progradation, Rome by the Tiber and Ephesus by the Caÿster, which changed the aquatic environments from being initially open and well oxygenated to becoming closed and anoxic. The harbor basins finally shut down for shipping when an epilimnic system came into place due to too shallow a depth of the water column. Although changing environmental conditions and multiple dredgings appear to have altered some parts of the geochemical record, the pollution levels of lead quite accurately reflect the state of the economic health of Rome and Ephesus, which evolved the most during periods of prosperity and disorder. Pb isotope data, converted into geological parameters (Tmod, μ and к), further allowed deducing the provenance of the geological sources of lead ores at the origin of the pollution. Based on these results, it appears that lead ore supplies during the Roman period were of local origins, reflecting how Rome and Ephesus dominated the surrounding economic areas with which they were in contact. However, while the beginning of the Middle Ages is accompanied by a decline of Rome, Ephesus regains its past prosperity with the importation of Hercynian lead from western Europe. It was produced massively as a result of the medieval economic revolution that Europe experienced from the 10th century onward
21
Vieilleville, Claire. "Aspects de la représentation de l'autre dans les romans grecs et les Métamorphoses d'Apulée." Thesis, Lyon, École normale supérieure, 2015. http://www.theses.fr/2015ENSL1059.
Full textAbstract:
Les romans grecs et les Métamorphoses d’Apulée – même si les modalités sont différentes pour ce dernier – sont des fictions en prose qui fonctionnent autour de topoi auxquels la figure de l’Autre n’échappe pas. Bien que le monde grec soit alors radicalement différent de ce qu’il était au Ve siècle avant J.-C., période à laquelle l’identité grecque est construite par opposition à la figure du barbare, les romanciers qui prennent la plume à partir du Ier siècle avant notre ère utilisent un certain nombre de stéréotypes hérités de l’époque classique, alors mise à l’honneur par le mouvement de la Seconde Sophistique. Il s’agit d’étudier dans le détail certains éléments de la représentation de l’Autre pour déterminer qui il est, comment il se comporte, ce qui le constitue en Autre. Puis, à partir de cette esquisse, nécessairement incomplète, d’évaluer ce que cette représentation peut induire sur l’image de l’identité grecque à l’époque impériale, par le jeu de miroir que F. Hartog a décelé dans l’œuvre d’Hérodote. Une première partie est consacrée aux rapports entre l’homme et l’animal ainsi qu’à l’image de la sauvagerie, ce qui permet d’explorer les bornes romanesques de l’humanité. La seconde partie s’attache à des éléments que l’époque classique a plus particulièrement mis en avant pour distinguer les Grecs des non-Grecs : le critère de la langue, l’art de faire la guerre et le discours politique qui est tenu sur les institutions barbares. La troisième partie étudie la place des dieux et des pratiques religieuses dans la définition de l’Autre. J’espère ainsi contribuer à la compréhension du genre romanesque et des représentations culturelles de l’empire « gréco-romain »<br>The Greek novels and The Metamorphoses of Apuleius, even if it is in different terms for the last, are prose fictions which are based on topoi, and the figure of the Other is one of them. Although the Greek world was radically different of what it was in the fifth century BC, time during which Greek identity is contructed as opposed to the figure of the barbaros, the authors of novels, who wrote from the first century BC onward, used some stereotypes inherited from classical period, which was celebrated by the Second Sophistic movement. The aim of this thesis is to study in detail some elements of the representation of the Other to determine who it is, how he behaves, what makes him other. Then, from this sketch, necessarily incomplete, to evaluate what this representation says about the image of Greek identity in the imperial age, according to the play of the mirror detected by F. Hartog in the text of Herodotus. The first part of the thesis is dedicated to the relationship between man and animal and to the image of savagery, in order to explore the novelistic limits of humanity. The second part concentrates on elements that classical period had particularly insisted on to promote the distinction between Greeks and non-Greeks : the linguistic criterion, the way to make war, and the politic discourse on the barbaric institutions. The third part study the place of the gods and of religious practices in the definition of the Other. I hope to contribute to the understanding of novel genre and of cultural representations of the « greco-roman- empire »
22
Baker, Ronald A. "Mythology and the dualist debate in Parmenides and Heraclitus and their context in early Greek thought." Master's thesis, 1996. http://hdl.handle.net/1885/146006.
Full text
23
Τσαλαπάτης, Νικόλαος. "Η εξέλιξη του σκηνικού οικοδομήματος στο αρχαίο ελληνικό θέατρο". Thesis, 2012. http://hdl.handle.net/10889/5538.
Full textAbstract:
Με την παρούσα μελέτη αποπειρώμαστε να παρουσιάσουμε την εξελικτική πορεία του σκηνικού οικοδομήματος του αρχαίου ελληνικού θεάτρου. Είναι μια διαδικασία που κρύβει πολλούς και πολύμορφους σκοπέλους, με ποικίλες και πολυδιάστατες ερμηνείες και απόψεις, με προσωπικές εκτιμήσεις, επιχειρηματολογημένες βάσει αρχαιολογικών ενδείξεων και προσωπικών ερευνών των διαφόρων μελετητών, με απώτερο σκοπό να αποσαφηνισθεί κατά το όσον είναι πιο δυνατό η δισεπίλυτη και δυσερμήνευτη εξέλιξη της αρχαίας ελληνικής σκηνής.
Για την αμεσότερη εισχώρηση στο θέμα και στην ευρεία διάσταση των στοιχείων που τη συναποτελούν, θεωρήσαμε σκόπιμο να διαμορφώσουμε τη δομή της παρούσης εργασίας κατά χρονολογική προσέγγιση των διαφόρων φάσεων αρχιτεκτονικής εξέλιξης του σκηνικού οικοδομήματος, και όπου κρίναμε πιο σημαντικό, την επί μέρους διάκριση της κάθε χρονολογικής προσέγγισης κατά πιο εξειδικευμένο υπο–θέμα. Σ’ αυτό το σημείο, καλό θα ήταν να διευκρινιστεί πως οι κατατιθέμενες απόψεις των διαφόρων μελετητών παρουσιάζονται είτε με συγκλίνουσα μορφή είτε ως αντίθετες εκτιμήσεις, που στόχος τους είναι η σφαιρική εντύπωση που αποτυπώνεται επί του θέματος. Από την πλευρά μας, σ’ ένα τόσο σύνθετο και τις περισσότερες φορές υποθετικό θέμα, κρίνουμε αναγκαίο να μην προβούμε σε προσωπικές εκτιμήσεις, κάτι που εξάλλου, θα ήταν παρακινδυνευμένο και θα μας οδηγούσε εκτός του σκοπού της παρούσης εργασίας. Έτσι, αρκούμαστε να ακολουθήσουμε την υποδεικνυόμενη βιβλιογραφία του επόπτη καθηγητή μας και να εστιάσουμε όσο το δυνατόν περισσότερο στις προσεγγίσεις, τις έρευνες και τις εκτιμήσεις των ειδικών μελετητών, παρουσιάζοντάς τις συγκριτικά.
Επίσης, αξίζει να σημειωθεί ότι οι τίτλοι που διαφαίνονται στα παρακάτω κεφάλαια περιλαμβάνουν ως περιεχόμενο τις φάσεις αρχιτεκτονικής και λειτουργικής εξέλιξης του σκηνικού οικοδομήματος με όλες τις μορφές που έλαβε ανά τους αιώνες. Θα προσπαθήσουμε να εμβαθύνουμε, πέραν των αρχαιολογικών ενδείξεων που προκύπτουν απ’ τα ανασκαφικά στοιχεία, και στις γραπτές μαρτυρίες λογοτεχνικών και μη πηγών. Επίσης, θα αποπειραθούμε, παρουσιάζοντας τις διάφορες θέσεις των μελετητών, να προσδιορίσουμε και τη λειτουργική υπόσταση του σκηνικού κτίσματος, σε σχέση με το αρχαίο ελληνικό δράμα, καθώς είναι δύο στοιχεία αλληλένδετα μεταξύ τους και αλληλοσυμπληρούμενα. Αυτό είναι εύκολο να το κατανοήσουμε, εφόσον συνειδητοποιήσουμε ότι το δράμα προϋπήρχε και της σκηνής και του θεάτρου, με την έννοια του κτηριακού συγκροτήματος. Η ανάγκη της δρώσας πράξης ήταν αυτή που έθρεψε στους αρχαίους Έλληνες την ιδέα να αποπερατώσουν ολόκληρα κτηριακά κατασκευάσματα με σκοπό να εντάξουν σ’ αυτά την ανάγκη τους να παρακολουθήσουν τα πρώιμα αναπτυσσόμενα, τότε, δραματικά είδη. Ως εκ τούτου, θα ήταν μέγιστο σφάλμα και αμέλεια απ’ την πλευρά μας να μην παρακολουθήσουμε από κοινού τη δραματική εξέλιξη σε συνάρτηση με την αρχιτεκτονική. Ακόμη, καλό θα ήταν να τονίσουμε πως η ίδια η εξελικτική πορεία των δραματικών ειδών ήταν αυτή που τροφοδοτούσε την ιδέα για επαναπροσδιορισμό του σχεδίου της αρχιτεκτονικής όψης του θεάτρου και της σκηνής ειδικότερα στην κάθε εποχή. Οι σκηνοθετικές ανάγκες, όπως εξελίσσονταν τα δραματικά είδη, ήταν αυτές που υπαγόρευαν την αναπροσαρμογή και την τροποποίηση της ήδη υπάρχουσας όψης του θεατρικού κτίσματος.
Τέλος, ολοκληρώνοντας αυτήν την πρώτη μας επαφή με τα γενικότερα σημεία του θέματος, χρήσιμο θα ήταν να αναφέρουμε ότι τα θέατρα που επιλέχτηκαν να παρουσιαστούν εκτενέστερα από άλλα, ιδίως κατά την περίοδο της ελληνιστικής εποχής, ήταν διότι, βάσει βιβλιογραφικών πηγών, είχαν περισσότερο υλικό για επιμέρους διερεύνηση, και ακόμα, ενείχαν κάποια στοιχεία, προερχόμενα από τεκμηριωμένες αρχαιολογικές πηγές, που έχριζαν πιο ιδιαίτερου ενδιαφέροντος, λόγω κάποιων πρωτοτυπιών που έφεραν.<br>With this work we try to show the steps taken, in order for the stage of ancient Greek theater to be architecturally developed.
24
Galvin, Mary Gabrielle. "BIOΣ ~ APTEMIΣ". Thesis, 2007. http://hdl.handle.net/1959.13/807586.
Full textAbstract:
Research Doctorate - Doctor of Philosophy (PhD)<br>ΒΙΟΣ as written by the classical Greeks an ambiguous word when read alone is it βίός the way of life ? or is it βίός the instrument of death ? unaccentuated it embodies both – a pair of opposites? ΑΡΤΕΜΙΣ a goddess of ambiguous and liminal zones nurturer of life, of birth and the young bringer of death in the hunt and the home - a contradiction ? Yet life has no meaning unless death exists and death is only meaningful if once there was life - co-dependent concepts. ΒΙΟΣ - one word symbolic of two interdependent concepts, ΑΡΤΕΜΙΣ - one goddess powerful in two inter-related realms. Karl Kerényi gives a comprehensive explanation of the Greek understanding of βίος where he makes the distinction between the finite property of βίος which exists between birth and death compared to the infinite properties of ζωή which means the opposite of death. This distinction is then used by him to characterise Dionysos as ζωή, the indestructible thread of continuous life. His dissertation on the meaning and use of these words is equally applicable to this assessment of Artemis, where her role is that of βίος, each discrete and individual life, a finite entity bounded by the milestones of birth and death. These two concepts of life co-existed in the Greek world. It is this concept of βίος, the finite span of life, with which both Artemis and this thesis are concerned.
25
Miner, Jessica Lynn. "Crowning Thersites : the relevance of invective in Athenian forensic oratory." Thesis, 2006. http://hdl.handle.net/2152/29640.
Full textAbstract:
This dissertation examines the function and relevance of invective in late 4th century oratory. I bring together recent approaches to performance, humor, and legal studies in order to reevaluate the role of character depiction, and especially character assassination, in forensic rhetoric. Both on the comic stage and in the courts, evoking derisive laughter from the audience was an important mechanism for effecting social control. I demonstrate how the orators draw from Old and Middle Comedy to depict opponents as character types, like braggarts (alazones), flatterers (kolakes), and comic prostitutes (male hetairai/pornoi). I argue further that speakers do not use invective to skirt legal issues; rather, they tailor their arguments about character to the legal charge. In the Athenian system, the concept of legal relevance was broad and subject to manipulation. The only mechanism of restraint on a speaker was the threat of being shouted down (thorubos) by the jury. Invective, therefore, was not automatically “out of bounds”. Moreover, issues of character and morality were of increasing public concern in 4th-century Athens (as evidenced by Xenophon, Middle Comedy, and oratory alike). To the minds of Athenian jurors, information about character provided important evidence for reaching a just verdict.<br>text
26
Κοντίδου, Ευτέρπη. "Φεστιβάλ Φιλίππων-Θάσου και παραστάσεις αρχαίου ελληνικού δράματος : η αναζήτηση της ταυτότητας του φεστιβάλ". Thesis, 2015. http://hdl.handle.net/10889/8691.
Full textAbstract:
Στόχος της παρούσας εργασίας είναι να ανιχνεύσει και να σκιαγραφήσει την πορεία του θεσμού του φεστιβάλ των Φιλίππων από τη χρονιά έναρξής του (1957) έως και σήμερα, δίνοντας έμφαση στην παραστασιακή πολιτική του Φεστιβάλ ως προς τις παραγωγές αρχαίου ελληνικού δράματος και επιχειρώντας παράλληλα να ανιχνεύσει την ιδιαίτερη ταυτότητά του. Σε γενικές γραμμές διακρίνονται τέσσερις περίοδοι στη διαχρονική πορεία του Φεστιβάλ. Η πρώτη ορίζεται από την τετραετία κατά την οποία τίθενται τα θεμέλια του Φεστιβάλ από τον αρχαιολόγο Δημήτριο Λαζαρίδη και τον φιλόλογο Χαράλαμπο Λαλένη (1957-1960). Επόμενο σταθμό συνιστά η πορεία του Φεστιβάλ στο πλαίσιο του νεοσύστατου Κ.Θ.Β.Ε. (1961-1983). Η διοργάνωσή του από τον Δήμο Καβάλας κατά τη διάρκεια της επόμενης δεκαπενταετίας (1984-1999) και, τέλος, η τελευταία δεκαπενταετία κατά την οποία την ευθύνη για τη διοργάνωσή του αναλαμβάνει το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Καβάλας (2000-2014), ορίζουν τις δύο τελευταίες περιόδους.<br>The aim of this paper is to trace and to outline the way the institution of the Filippi festival evolved through the years, emphasizing the performance policies of the festival regarding the ancient drama production and trying at the same time to detect its special identity. In general four period are discerned through the festival evolution over the years. The first is defined by the four year period through which the foundations of the festival are laid by the archaeologist Dimitrios Lazarides and the philologist Charalabos Lalenis. Next station constitutes the evolution of the festival in the field of the newly set up National Theater of Northern Greece. Its organization by the Municipality of Kavala during the next 25 years period and finally the last 15 years period during which the responsibility for its organization is taken up by the Municipal Peripheral Theater of Kavala mark the last two periods.
27
Πολυκάρπου, Πολύκαρπος. "Ακουστικός σχεδιασμός του αρχαίου θεάτρου Κουρίου της Λεμεσού Κύπρου". Thesis, 2011. http://nemertes.lis.upatras.gr/jspui/handle/10889/4591.
Full textAbstract:
Το αντικείμενο της διπλωματικής αυτής εργασίας είναι ο σχεδιασμός και η ακουστική προσομοίωση του Αρχαίου Θεάτρου του Κουρίου της Λεμεσού Κύπρου. Σκοπός της προσομοίωσης αυτής είναι ο υπολογισμός κάποιων χρήσιμων ακουστικών παραμέτρων. Επιπρόσθετα δημιουργείται μια εικονική ακρόαση του θεάτρο, σe αρχεία αναπαραγωγής '.WAV'.<br>The object of this thesis is the design and acoustic simulation of the Kourion Ancient Theater of Limassol - Cyprus. The purpose of this simulation is the calculation of some relevant acoustic parameters. Additionally, a virtual hearing (auralization) of the theater is created in '.WAV' files.
28
Χάλκου, Κατερίνα. "Αρχαιόθεμη νεοελληνική δραματουργία και τεχνικές του θεάτρου εν θεάτρω. "Η βουή" του Παύλου Μάτεσι, "Η τελευταία πράξη" του Ιάκωβου Καμπανέλλη και "Οι ηθοποιοί" του Γιώργου Σκούρτη". Thesis, 2014. http://hdl.handle.net/10889/7657.
Full textAbstract:
Την εργασία απασχολούν οι τεχνικές του θεάτρου εν θεάτρω στη νεοελληνική δραματουργία που χρησιμοποιεί τον αρχαίο μύθο ως ανακλαστικό καθρέπτη, ο οποίος τέμνει τις πλοκές του έργου-πλαισίου και του εγκιβωτισμένου έργου και αναπτύσσει μια ειρωνική μεταγλώσσα, που διαφοροποιεί αισθητικά και υφολογικά την επική και τραγική ποίηση από τη νεωτερική, μεταπολεμική δραματουργία που τις εγκιβωτίζει. Αφού εκτεθούν τα προβλήματα που προκύπτουν από την ευρυχωρία του όρου μεταθέατρο, που «εγκιβωτίζει» το θέατρο εν θεάτρω, ο τελευταίος εξετάζεται ως ειδική μορφή, φόρμα, υπο-είδος και τεχνική, όπως ορίστηκε από τη δραματουργία του μπαρόκ, εκείνη της ρομαντικής ειρωνείας, του Πιραντέλλο, μέχρι τη μεταμπρεχτική και μεταμπεκετική δραματική παραγωγή, για να δοθεί τελικώς έμφαση στην αποκλειστικά αρχαιόθεμη ελληνική και αλλοδαπή δραματική σχετική παραγωγή. Στο corpus περιλαμβάνονται τρία νεοελληνικά αρχαιόμυθα έργα: Η βουή (1997) του Παύλου Μάτεσι, που εγκιβωτίζει ανολοκλήρωτη παράσταση και την αυτοσχέδια πρόβα της, με απαγγελίες και μίμηση μικροεπεισοδίων από την Ιλιάδα, και ανεκδοτολογικό υλικό από την τρωική περιπέτεια, σε ένα έργο-πλαίσιο που επανεξετάζει το μύθο των Ατρειδών, υιοθετώντας ανοίκειες σε αυτόν δομές˙ Η τελευταία πράξη (1998) του Ιάκωβου Καμπανέλλη, όπου, με αφορμή το επικό οδυσσεϊκό παρελθόν και μια προγενέστερη πραγμάτευση του μύθου από το συγγραφέα, στήνεται ένα τριπλό θέαμα με ένα εξωσκηνικό δράμα, ένα αθέατο εσωσκηνικό δράμα και μια ανοιχτή προς όλους δοκιμή, με κεντρική μορφή τον αθέατο, διηγητικό Οδυσσέα, που διεκδικεί νέα οδύσσεια μέσω του θεάτρου˙ και Οι ηθοποιοί (2001) του Γιώργου Σκούρτη, όπου οι ηθοποιοί-χαρακτήρες του διεκδικούν με το εγκιβωτισμένο έργο εγκατάσταση στη «σοβαρή μυθολογία», εμφανίζοντας τον προς παράσταση Αγαμέμνονα ως Βίβλο, στις διατάξεις της οποίας υπάγονται τα περιστατικά των τριών τους, προκειμένου να ελεγχθούν οι εκλεκτικές τους συγγένειες με τους ήρωες του οίκου των Ατρειδών. Η μελέτη στα εν λόγω θεατρικά έργα, των χρήσεων των εγκιβωτισμών παραστάσεων και προβών, σε καθορισμένα ή συγκεχυμένα χρονικά και χωρικά πλαίσια, επιχειρεί να εξηγήσει τις δυνατότητες μετατόπισης ηθοποιών και εξωκειμενικών θεατών σε ρητές ή άρρητες μυθοπλασίες, καθώς και τις δυνατότητες παραβίασης του συνόρου μύθου και πραγματικότητας. Εξηγείται κατά πόσον σε επίπεδο υπερκειμενικής ζενετικής διακειμενικότητας τα υποκείμενα έργα καθορίζουν τη μυθοπλασία του έργου-πλαισίου, του εγκιβωτισμένου ή και των δύο, και αν δικαιώνεται ο χαρακτηρισμός υποκείμενο ως ενθυλακωμένο έργο στο υπερκείμενό του πρωτεύον. Η συνεξέταση συμβάλλει στον έλεγχο τού κατά πόσον η εγκιβωτισμένη ή η πλαισιωτική μυθοπλασία, που αρδεύεται από την προϋπάρχουσα κειμενική τραγική, επική ή άλλη κλασική παράδοση, κυρώνει ή υπονομεύει τις τραγικές δέσεις και λύσεις ή διανοίγει προοπτικές σε νέους μύθους. Μέσα από την εξέταση, διαφαίνεται πώς ο χειρισμός του θεάτρου εν θεάτρω γίνεται ένας χειρισμός μιας ρητορικής περί της ύπαρξης, της αναβίωσης ή του θανάτου του αρχαίου μύθου στο πεδίο της νεωτερικότητας.<br>-