Log in

Relevant bibliographies by topics / The Greek ancient theater of Filippi

Contents

Journal articles
Dissertations / Theses
Books
Book chapters
Conference papers

Academic literature on the topic 'The Greek ancient theater of Filippi'

Author: Grafiati

Published: 4 June 2021

Last updated: 1 February 2022

Create a spot-on reference in APA, MLA, Chicago, Harvard, and other styles

Select a source type:

Consult the lists of relevant articles, books, theses, conference reports, and other scholarly sources on the topic 'The Greek ancient theater of Filippi.'

Next to every source in the list of references, there is an 'Add to bibliography' button. Press on it, and we will generate automatically the bibliographic reference to the chosen work in the citation style you need: APA, MLA, Harvard, Chicago, Vancouver, etc.

You can also download the full text of the academic publication as pdf and read online its abstract whenever available in the metadata.

Journal articles on the topic "The Greek ancient theater of Filippi"

1

O'Sullivan, Gerald, and Graham Ley. "A Short Introduction to the Ancient Greek Theater." Classical World 87, no. 3 (1994): 238. http://dx.doi.org/10.2307/4351467.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

2

Kropova, Daria Sergeevna. "From Greek Tragedy To Opera-Film." Journal of Flm Arts and Film Studies 7, no. 2 (June 15, 2015): 62–72. http://dx.doi.org/10.17816/vgik7262-72.

Full text

Abstract:

There are some common features between opera (film-opera and theater-opera) and the Greek tragedy. Hereafter a question arises: why theoreticians and artists try to revive tragedy - what is so important in ancient drama that remains actual up to date? The author argues, that musical drama (opera) is the successor to the Greek tragedy, whereas cinema exposes musical and ancient nature of the opera clearer, than theater. The author dwells upon new possibilities of opera: different ways ofcooperation between musical and visual constituents, differences between stage and screen operas; advantages of the film-opera. The screen adaptation of opera is very actual and has special aspects. It is obvious, that opera enriches cinema language and cinema reforms traditional theatrical musical drama. There is a number of works, which are devoted to the problem of the opera- film (mostly written by music experts), but there are no special research on the part of cinema theoreticians. Cinema-opera differs from theater-opera. Cooperation between image and music is defined by specific features of the camera. The opportunities of cinema are wider in some aspects and may advance reform of stage. Integration of arts in opera-film is connected with integration of arts in the Greek tragedy. The Athenian drama, grown up from ancient cults, is connected with ancient rituals. Since the ancient sources of drama find their reflection in film-opera, the latter reaches out these cults.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

3

Arpaia, Maria. "Sounds on Stage: Musical and Vocal Languages and Experiences." Greek and Roman Musical Studies 7, no. 2 (August 20, 2019): 346–69. http://dx.doi.org/10.1163/22129758-12341355.

Full text

Abstract:

Abstract The twenty-four papers delivered at the graduate conference entitled “Sounds on Stage: Musical and Vocal Languages and Experiences” (L’Aquila, 14-16 November 2018) investigated the relationship between music and theatrical performances from a comparative perspective. The presentations dealt with the role of music in several theatrical genres from different cultures and times: ancient Greek drama, musical theater (especially opera), modern and contemporary theater and ancient ritual Sanskrit drama.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

4

Schubert, Gottfried, and Emmanuel G. Tzekakis. "The ancient Greek theater and its acoustical quality for contemporary performances." Journal of the Acoustical Society of America 105, no. 2 (February 1999): 1043. http://dx.doi.org/10.1121/1.424971.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

5

Davydov, Andrey A. "Genesis of the Classic Greek Theater: the Cultural and Philosophical Interpretations." Observatory of Culture, no. 6 (December 28, 2015): 106–11. http://dx.doi.org/10.25281/2072-3156-2015-0-6-106-111.

Full text

Abstract:

The article examines the early stage of development of the classic Greek theater and its tragic basis in close correlation with the ancient culture’s specific features and the ancient Greeks’ worldview. The two best-known interpretations of antiquity elaborated by F. Nietzsche and O. Spengler are emphasized here particularly. While analyzing the roots of tragedy, the author pays special attention to its close relation with rituals and sacrifices. In the context of the subjectness problem, the article raises the question of a specific status of the Greek theater’s spectator, who can be reasonably called an active participant of the spectacle, representing a subject.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

6

Parush, Adi. "The Courtroom as Theater and the Theater as Courtroom in Ancient Athens." Israel Law Review 35, no. 1 (2001): 118–37. http://dx.doi.org/10.1017/s0021223700012103.

Full text

Abstract:

To prevent any misunderstanding, I first would like to clarify that I am not a historian dealing with classical studies; my main disciplines are philosophy and law. However, following a seminar I gave dealing with several philosophical-legal aspects of Greek tragedy, and an article I wrote about the relationship between the concept of guilt in Oedipus Tyrannus and the principle of strict liability in modern criminal law, I have found myself in recent years becoming increasingly interested in the unique culture which emerged in Athens during the classical period, particularly in the 5th century BCE. In the course of that century, Athens was involved in many wars – against the Persians in the early decades, against Sparta (the Peloponnesian War) in the latter decades, and other “minor” wars. And yet despite these wars, during the 5th century BCE Athens was in a state of cultural-social-political ferment that left its mark on the whole history of western culture. In the course of that century, there was in Athens a burgeoning of independent-critical thought in the philosophical domain, nature and medicine were systematically studied, tragedies by the Athenians Aeschylus, Sophocles and Euripides were written and performed, and the democratic regime took shape.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

7

Isakov, Yuriy I. "VITRUVIUS ON THE VALUE OF MUSIC FOR ENHANCING THE ARCHITECTURE OF THE ANTIQUE THEATER’S AUDIENCE SPACE. Part 1." Architecton: Proceedings of Higher Education, no. 4(72) (December 28, 2020): 10. http://dx.doi.org/10.47055/1990-4126-2020-4(72)-10.

Full text

Abstract:

Vitruvius' legacy points to the importance of music in architecture for enhancing the acoustics of ancient theaters. In particular, he described in detail the sounding vessels, or ηχεια – “echea”, the effectiveness of which has not been proven. The effect of “echeas” on the acoustic parameters of a small classical Greek theater is investigated using computer modeling methods. The theater models developed take into account Vitruvius' recommendations and published research and measurements of ancient theater acoustic parameters reconstructed in our time. The descriptions of Vitruvius and the musical theories of Aristoxenus and Pythagoras were considered when developing the “echeas” models. Using the standard algorithm of the EASE4.4 program, the parameters of a small theater were calculated and the C50, C80, STI acoustic parameters of the theater’s sound field were found to benefit from the “echeas” or sounding vessels.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

8

Sanzhenakov, Alexander A. "Can Senecan Theater of Passions Educate a Virtuous Person?" Siberian Journal of Philosophy 17, no. 3 (2019): 245–57. http://dx.doi.org/10.25205/2541-7517-2019-17-3-245-257.

Full text

Abstract:

The article is devoted to the consideration of the pedagogical content of Seneca’s tragedy. The article provides a solution for the problem, which is contained in the controversy – on the one hand, Seneca as other Stoics believes that the passions negatively affect the soul of human being, on the other hand, his tragedies portray plots overrun with passions involving murder, perfidy, betrayal and other crimes. The author suggests that this feature of the plot of dramatic works of Seneca cannot be explained by simple respect of the tradition, according to which the passion is the main driving force of both the ancient Greek and ancient Roman tragedies. The author shows that Seneca intentionally uses certain artistic techniques to achieve the pedagogical effect.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

9

Pichugina, Victoria. "School institutes and mentoring apprenticeship in Ancient tragedies." ΣΧΟΛΗ. Ancient Philosophy and the Classical Tradition 13, no. 1 (2019): 137–52. http://dx.doi.org/10.25205/1995-4328-2019-13-1-137-152.

Full text

Abstract:

Ancient Greek tragedies of the 5th century BC are considered as double texts (texts for scenic incarnation and texts for reading) that ensured the development of school institutions and mentoring apprenticeship and reflected the pedagogical positions of playwrights on these institutions. Texts of tragedies as texts for scenic incarnation were aimed at adult students - townspeople, who continued their education in the theater as a special educational landscape – school on the stage. Texts of tragedies as texts for reading were texts for schoolchildren who used them as notebooks with prescriptions for rewriting or as text-exercises for reading aloud, reciting, memorizing.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

10

Benjamin, Matthew, and Karelisa V. Hartigan. "Greek Tragedy on the American Stage: Ancient Drama in the Commercial Theater, 1882-1994." Classical World 90, no. 6 (1997): 445. http://dx.doi.org/10.2307/4352002.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

More sources

Dissertations / Theses on the topic "The Greek ancient theater of Filippi"

1

Rainsberg, Bethany Rose Banister. "Rewriting the Greeks: The Translations, Adaptations, Distant Relatives and Productions of Aeschylus’ Tragedies in the United States of America from 1900 to 2009." The Ohio State University, 2010. http://rave.ohiolink.edu/etdc/view?acc_num=osu1274473610.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

2

McDonald, Matthew William McDonald. "The Good, the Bad, and the Grouch: A Comparison of Characterization in Menander and the Ancient Philosophers." Ohio University Honors Tutorial College / OhioLINK, 2016. http://rave.ohiolink.edu/etdc/view?acc_num=ouhonors1461335881.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

3

He, Xinyi. "Femmes et rôles féminins dans les oeuvres d'Eschyle." Thesis, Limoges, 2016. http://www.theses.fr/2016LIMO0083/document.

Full text

Abstract:

Dans l’Antiquité, en Grèce, la tragédie joue un rôle important dans la vie des Grecs. Il y avait des concours tragiques pendant des fêtes religieuses ; surtout, pendant les Grandes Dionysies, avait lieu le concours tragique le plus important. Beaucoup de dramaturges y participaient et trois grands tragiques ont émergé, dont Eschyle a été le premier dramaturge illustre et connu. Il s’inspirait des sources mythiques et des légendes antiques. Il posait les questions et présentait sur scène les problèmes que les Athéniens rencontraient. Il faisait réfléchir les citoyens athéniens par ses tragédies. Il a introduit de nombreux personnages féminins dans l’espace théâtral et leur a accordé des rôles importants. Cela ne correspondait pas à la situation réelle des femmes grecques de cette période-là. Les femmes grecques devaient rester toujours dans le gynécée, s’occuper des affaires à l’intérieur de la maison, être en charge du filage et du tissage, rester toujours silencieuses sans se mêler des affaires politiques et donner naissance aux enfants pour assurer le renouvellement des générations. En revanche, les figures féminines du monde créé par Eschyle quittent leur gynécée, voyagent, s’exposent devant le public, s’expriment à haute-voix, se mêlent des affaires politiques, refusent le mariage et la maternité ou montrent peu d’amour maternel envers leurs enfants. Mais pourquoi le dramaturge se décide-t-il à mettre sur scène de si nombreuses figures féminines qui ont un rôle important ? D’abord, il ne faut pas oublier que les personnages féminins sont joués par les acteurs masculins et que les chœurs féminins sont constitués de choreutes masculins ; par conséquent, les figures féminines sont créées par le dramaturge Eschyle. Il y a plusieurs raisons : la beauté scénique qui séduit l’attention de l’auditoire ; la nature de femme qui est à l’origine des maux humains et son irrationalité qui pousse le développement tragique ; et la faiblesse féminine qui entraîne le manque de contrôle et de maîtrise de soi et qui rend les figures féminines aptes à jouer le rôle que les personnages masculins ont du mal à interpréter
In ancient Greece, the tragedy plays an important role in the lives of Greeks. There were tragic contests during the religious holidays. During the Great Dionysia, there was the most important tragedy contest. Many playwrights participated in it and there emerged three great tragedians, the first playwright, Aeschylus included. He was inspired by the mythical sources and ancient legends. He showed the problems met by the Athenians on stage through mythical characters. His tragedies made the Athenians think about the problems. He showed many female roles in theatrical space and put them in an important place, which didn't correspond to the real situation of the Greek women in that period. These Greek women had to remain still in the harem, take care of household affairs, charge the spinning and the weaving, always remain silent without meddling in political affairs and give birth to children for the family. In contrast, the female figures in the world created by Aeschylus leave their harem, travel, expose themselves to the public, express themselves loudly, get involved political affairs, refuse marriage and show little maternal love towards their children. But why the playwright decides to make the many female figures on stage play the important roles? First, we need to notice that the female characters are played by male actors and that the female choirs consist of male choruses, therefore, the female figures are created by the playwright Aeschylus. There are several reasons for this : the beauty in the scene attracted the attention of the audience; woman is the source of human evil ; irrationality of women drives the development of the tragedy ; and the weakness of women decides their lack of self-control and make them more suitable to play the roles that male characters struggle to interpret

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

4

Costa, Natalie. "Ridicule reversed : the failure of aristophanes' mockery and its ironic inspiration." Honors in the Major Thesis, University of Central Florida, 2010. http://digital.library.ucf.edu/cdm/ref/collection/ETH/id/1385.

Full text

Abstract:

This item is only available in print in the UCF Libraries. If this is your Honors Thesis, you can help us make it available online for use by researchers around the world by following the instructions on the distribution consent form at http://library.ucf.edu/Systems/DigitalInitiatives/DigitalCollections/InternetDistributionConsentAgreementForm.pdf You may also contact the project coordinator, Kerri Bottorff, at kerri.bottorff@ucf.edu for more information.
Bachelors
Arts and Humanities
English Literature

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

5

Pukszta, Claire A. "Myrrha Now: Reimagining Classic Myth and Mary Zimmerman's Metamorphoses in the #metoo Era." Scholarship @ Claremont, 2019. https://scholarship.claremont.edu/scripps_theses/1374.

Full text

Abstract:

This paper represents the final culmination of a theater senior project. The project consisted of an analytical research paper, performance in a mainstage department production, and supporting process documentation. I portrayed Myrrha, Hunger, Zeus, and others in a production of the play Metamorphoses. Through research on Mary Zimmerman’s 1998 play Metamorphoses, adapted from the works of Roman poet Ovid, this thesis grapples with the historical meaning of the myth of Myrrha. A polarizing figure, Myrrha was cursed to fall in lust with her father. By exploring of portrayals sexual assault onstage, I tackle themes of audience relationships to trauma and taboo subjects. I seek to understand the importance of her story in a modern context, specifically considering the #metoo movement and increasingly public discussions around sexual violence, rape culture, and systematic oppression. I stress our responsibility to understand how codifying stories on stage impacts audiences. This project also contains my conceptualization for the characters I portrayed in Metamorphoses, my rehearsal journal, and post-show reflections. In these sections, I detail the acting theory behind my characters as well as the steps we took to adapt Metamorphoses for our community.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

6

Marchal-Louët, Isabelle. "Le geste dramatique dans le théâtre d'Euripide : étude stylistique et dramaturgique." Thesis, Montpellier 3, 2011. http://www.theses.fr/2011MON30045/document.

Full text

Abstract:

L'étude du geste dramatique dans le théâtre d'Euripide s'attache principalement à la dimension verbale du geste théâtral. Elle n'envisage pas seulement les mots qui disent le geste comme un moyen de reconstituer le geste de l'acteur mais cherche à éclairer grâce à eux l'art dramaturgique du poète. Une première partie est consacrée à l'étude stylistique des énoncés regroupés en « motifs gestuels » et montre l'importance des gestes pathétiques de la filiav dans les tragédies d'Euripide. Dans une seconde partie, une analyse comparée de gestes dans des séquences parallèles chez les trois grands Tragiques permet de mesurer les variations du rapport entre parole poétique et spectacle dramatique d'un poète à l'autre, afin de mettre en lumière la spécificité de l'expression euripidéenne du geste et le renouvellement du pathétiquedans son théâtre. Y sont interrogées les conséquences qu'ont pu avoir sur l'écriture du geste les modifications de la pratique théâtrale au cours du ve siècle avant J.-C., l'évolution des tendances artistiques et le poids de la sensibilité personnelle et de la vision tragique de chaque poète. Dans la troisième partie sont examinées les expérimentations théâtrales auxquelles s'est livré Euripide autour de l'expression du geste, notamment dans ses dernières pièces, et quiremettent en question la nature du tragique
This study focuses on gestures as indicated by the words in Euripides' tragedies. Words are not only here a means to reconstruct the actor's gesture on stage, but are analysed in order to enlighten the specificity of the poet's dramatic art. The first chapter presents a stylistic study of the gesture formulas, grouped according to « gestural patterns », and reveals theimportance of the pathetic gestures of filiav in Euripides' theatre. In the second chapter, the comparison of gestures in parallel scenes by the three Tragic dramatists sheds light on the differences between them in the relationship between dramatic text and stage action and on the novelty of Euripidean gestural expression and pathos. This comparison is linked to the evolution of tragic performance in the fifth century, to the evolution of artistic tendencies and to the poet's own sensibility. The third chapter is an analysis of Euripides' theatrical experiments involving dramatic gestures, especially in his late plays, and leads to a new definition of the tragic nature of Euripidean theater

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

7

Κοντίδου, Ευτέρπη. "Φεστιβάλ Φιλίππων-Θάσου και παραστάσεις αρχαίου ελληνικού δράματος : η αναζήτηση της ταυτότητας του φεστιβάλ." Thesis, 2015. http://hdl.handle.net/10889/8691.

Full text

Abstract:

Στόχος της παρούσας εργασίας είναι να ανιχνεύσει και να σκιαγραφήσει την πορεία του θεσμού του φεστιβάλ των Φιλίππων από τη χρονιά έναρξής του (1957) έως και σήμερα, δίνοντας έμφαση στην παραστασιακή πολιτική του Φεστιβάλ ως προς τις παραγωγές αρχαίου ελληνικού δράματος και επιχειρώντας παράλληλα να ανιχνεύσει την ιδιαίτερη ταυτότητά του. Σε γενικές γραμμές διακρίνονται τέσσερις περίοδοι στη διαχρονική πορεία του Φεστιβάλ. Η πρώτη ορίζεται από την τετραετία κατά την οποία τίθενται τα θεμέλια του Φεστιβάλ από τον αρχαιολόγο Δημήτριο Λαζαρίδη και τον φιλόλογο Χαράλαμπο Λαλένη (1957-1960). Επόμενο σταθμό συνιστά η πορεία του Φεστιβάλ στο πλαίσιο του νεοσύστατου Κ.Θ.Β.Ε. (1961-1983). Η διοργάνωσή του από τον Δήμο Καβάλας κατά τη διάρκεια της επόμενης δεκαπενταετίας (1984-1999) και, τέλος, η τελευταία δεκαπενταετία κατά την οποία την ευθύνη για τη διοργάνωσή του αναλαμβάνει το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Καβάλας (2000-2014), ορίζουν τις δύο τελευταίες περιόδους.
The aim of this paper is to trace and to outline the way the institution of the Filippi festival evolved through the years, emphasizing the performance policies of the festival regarding the ancient drama production and trying at the same time to detect its special identity. In general four period are discerned through the festival evolution over the years. The first is defined by the four year period through which the foundations of the festival are laid by the archaeologist Dimitrios Lazarides and the philologist Charalabos Lalenis. Next station constitutes the evolution of the festival in the field of the newly set up National Theater of Northern Greece. Its organization by the Municipality of Kavala during the next 25 years period and finally the last 15 years period during which the responsibility for its organization is taken up by the Municipal Peripheral Theater of Kavala mark the last two periods.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

8

Τσαλαπάτης, Νικόλαος. "Η εξέλιξη του σκηνικού οικοδομήματος στο αρχαίο ελληνικό θέατρο." Thesis, 2012. http://hdl.handle.net/10889/5538.

Full text

Abstract:

Με την παρούσα μελέτη αποπειρώμαστε να παρουσιάσουμε την εξελικτική πορεία του σκηνικού οικοδομήματος του αρχαίου ελληνικού θεάτρου. Είναι μια διαδικασία που κρύβει πολλούς και πολύμορφους σκοπέλους, με ποικίλες και πολυδιάστατες ερμηνείες και απόψεις, με προσωπικές εκτιμήσεις, επιχειρηματολογημένες βάσει αρχαιολογικών ενδείξεων και προσωπικών ερευνών των διαφόρων μελετητών, με απώτερο σκοπό να αποσαφηνισθεί κατά το όσον είναι πιο δυνατό η δισεπίλυτη και δυσερμήνευτη εξέλιξη της αρχαίας ελληνικής σκηνής. Για την αμεσότερη εισχώρηση στο θέμα και στην ευρεία διάσταση των στοιχείων που τη συναποτελούν, θεωρήσαμε σκόπιμο να διαμορφώσουμε τη δομή της παρούσης εργασίας κατά χρονολογική προσέγγιση των διαφόρων φάσεων αρχιτεκτονικής εξέλιξης του σκηνικού οικοδομήματος, και όπου κρίναμε πιο σημαντικό, την επί μέρους διάκριση της κάθε χρονολογικής προσέγγισης κατά πιο εξειδικευμένο υπο–θέμα. Σ’ αυτό το σημείο, καλό θα ήταν να διευκρινιστεί πως οι κατατιθέμενες απόψεις των διαφόρων μελετητών παρουσιάζονται είτε με συγκλίνουσα μορφή είτε ως αντίθετες εκτιμήσεις, που στόχος τους είναι η σφαιρική εντύπωση που αποτυπώνεται επί του θέματος. Από την πλευρά μας, σ’ ένα τόσο σύνθετο και τις περισσότερες φορές υποθετικό θέμα, κρίνουμε αναγκαίο να μην προβούμε σε προσωπικές εκτιμήσεις, κάτι που εξάλλου, θα ήταν παρακινδυνευμένο και θα μας οδηγούσε εκτός του σκοπού της παρούσης εργασίας. Έτσι, αρκούμαστε να ακολουθήσουμε την υποδεικνυόμενη βιβλιογραφία του επόπτη καθηγητή μας και να εστιάσουμε όσο το δυνατόν περισσότερο στις προσεγγίσεις, τις έρευνες και τις εκτιμήσεις των ειδικών μελετητών, παρουσιάζοντάς τις συγκριτικά. Επίσης, αξίζει να σημειωθεί ότι οι τίτλοι που διαφαίνονται στα παρακάτω κεφάλαια περιλαμβάνουν ως περιεχόμενο τις φάσεις αρχιτεκτονικής και λειτουργικής εξέλιξης του σκηνικού οικοδομήματος με όλες τις μορφές που έλαβε ανά τους αιώνες. Θα προσπαθήσουμε να εμβαθύνουμε, πέραν των αρχαιολογικών ενδείξεων που προκύπτουν απ’ τα ανασκαφικά στοιχεία, και στις γραπτές μαρτυρίες λογοτεχνικών και μη πηγών. Επίσης, θα αποπειραθούμε, παρουσιάζοντας τις διάφορες θέσεις των μελετητών, να προσδιορίσουμε και τη λειτουργική υπόσταση του σκηνικού κτίσματος, σε σχέση με το αρχαίο ελληνικό δράμα, καθώς είναι δύο στοιχεία αλληλένδετα μεταξύ τους και αλληλοσυμπληρούμενα. Αυτό είναι εύκολο να το κατανοήσουμε, εφόσον συνειδητοποιήσουμε ότι το δράμα προϋπήρχε και της σκηνής και του θεάτρου, με την έννοια του κτηριακού συγκροτήματος. Η ανάγκη της δρώσας πράξης ήταν αυτή που έθρεψε στους αρχαίους Έλληνες την ιδέα να αποπερατώσουν ολόκληρα κτηριακά κατασκευάσματα με σκοπό να εντάξουν σ’ αυτά την ανάγκη τους να παρακολουθήσουν τα πρώιμα αναπτυσσόμενα, τότε, δραματικά είδη. Ως εκ τούτου, θα ήταν μέγιστο σφάλμα και αμέλεια απ’ την πλευρά μας να μην παρακολουθήσουμε από κοινού τη δραματική εξέλιξη σε συνάρτηση με την αρχιτεκτονική. Ακόμη, καλό θα ήταν να τονίσουμε πως η ίδια η εξελικτική πορεία των δραματικών ειδών ήταν αυτή που τροφοδοτούσε την ιδέα για επαναπροσδιορισμό του σχεδίου της αρχιτεκτονικής όψης του θεάτρου και της σκηνής ειδικότερα στην κάθε εποχή. Οι σκηνοθετικές ανάγκες, όπως εξελίσσονταν τα δραματικά είδη, ήταν αυτές που υπαγόρευαν την αναπροσαρμογή και την τροποποίηση της ήδη υπάρχουσας όψης του θεατρικού κτίσματος. Τέλος, ολοκληρώνοντας αυτήν την πρώτη μας επαφή με τα γενικότερα σημεία του θέματος, χρήσιμο θα ήταν να αναφέρουμε ότι τα θέατρα που επιλέχτηκαν να παρουσιαστούν εκτενέστερα από άλλα, ιδίως κατά την περίοδο της ελληνιστικής εποχής, ήταν διότι, βάσει βιβλιογραφικών πηγών, είχαν περισσότερο υλικό για επιμέρους διερεύνηση, και ακόμα, ενείχαν κάποια στοιχεία, προερχόμενα από τεκμηριωμένες αρχαιολογικές πηγές, που έχριζαν πιο ιδιαίτερου ενδιαφέροντος, λόγω κάποιων πρωτοτυπιών που έφεραν.
With this work we try to show the steps taken, in order for the stage of ancient Greek theater to be architecturally developed.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

9

Miner, Jessica Lynn. "Crowning Thersites : the relevance of invective in Athenian forensic oratory." Thesis, 2006. http://hdl.handle.net/2152/29640.

Full text

Abstract:

This dissertation examines the function and relevance of invective in late 4th century oratory. I bring together recent approaches to performance, humor, and legal studies in order to reevaluate the role of character depiction, and especially character assassination, in forensic rhetoric. Both on the comic stage and in the courts, evoking derisive laughter from the audience was an important mechanism for effecting social control. I demonstrate how the orators draw from Old and Middle Comedy to depict opponents as character types, like braggarts (alazones), flatterers (kolakes), and comic prostitutes (male hetairai/pornoi). I argue further that speakers do not use invective to skirt legal issues; rather, they tailor their arguments about character to the legal charge. In the Athenian system, the concept of legal relevance was broad and subject to manipulation. The only mechanism of restraint on a speaker was the threat of being shouted down (thorubos) by the jury. Invective, therefore, was not automatically “out of bounds”. Moreover, issues of character and morality were of increasing public concern in 4th-century Athens (as evidenced by Xenophon, Middle Comedy, and oratory alike). To the minds of Athenian jurors, information about character provided important evidence for reaching a just verdict.
text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

10

Χάλκου, Κατερίνα. "Αρχαιόθεμη νεοελληνική δραματουργία και τεχνικές του θεάτρου εν θεάτρω. "Η βουή" του Παύλου Μάτεσι, "Η τελευταία πράξη" του Ιάκωβου Καμπανέλλη και "Οι ηθοποιοί" του Γιώργου Σκούρτη." Thesis, 2014. http://hdl.handle.net/10889/7657.

Full text

Abstract:

Την εργασία απασχολούν οι τεχνικές του θεάτρου εν θεάτρω στη νεοελληνική δραματουργία που χρησιμοποιεί τον αρχαίο μύθο ως ανακλαστικό καθρέπτη, ο οποίος τέμνει τις πλοκές του έργου-πλαισίου και του εγκιβωτισμένου έργου και αναπτύσσει μια ειρωνική μεταγλώσσα, που διαφοροποιεί αισθητικά και υφολογικά την επική και τραγική ποίηση από τη νεωτερική, μεταπολεμική δραματουργία που τις εγκιβωτίζει. Αφού εκτεθούν τα προβλήματα που προκύπτουν από την ευρυχωρία του όρου μεταθέατρο, που «εγκιβωτίζει» το θέατρο εν θεάτρω, ο τελευταίος εξετάζεται ως ειδική μορφή, φόρμα, υπο-είδος και τεχνική, όπως ορίστηκε από τη δραματουργία του μπαρόκ, εκείνη της ρομαντικής ειρωνείας, του Πιραντέλλο, μέχρι τη μεταμπρεχτική και μεταμπεκετική δραματική παραγωγή, για να δοθεί τελικώς έμφαση στην αποκλειστικά αρχαιόθεμη ελληνική και αλλοδαπή δραματική σχετική παραγωγή. Στο corpus περιλαμβάνονται τρία νεοελληνικά αρχαιόμυθα έργα: Η βουή (1997) του Παύλου Μάτεσι, που εγκιβωτίζει ανολοκλήρωτη παράσταση και την αυτοσχέδια πρόβα της, με απαγγελίες και μίμηση μικροεπεισοδίων από την Ιλιάδα, και ανεκδοτολογικό υλικό από την τρωική περιπέτεια, σε ένα έργο-πλαίσιο που επανεξετάζει το μύθο των Ατρειδών, υιοθετώντας ανοίκειες σε αυτόν δομές˙ Η τελευταία πράξη (1998) του Ιάκωβου Καμπανέλλη, όπου, με αφορμή το επικό οδυσσεϊκό παρελθόν και μια προγενέστερη πραγμάτευση του μύθου από το συγγραφέα, στήνεται ένα τριπλό θέαμα με ένα εξωσκηνικό δράμα, ένα αθέατο εσωσκηνικό δράμα και μια ανοιχτή προς όλους δοκιμή, με κεντρική μορφή τον αθέατο, διηγητικό Οδυσσέα, που διεκδικεί νέα οδύσσεια μέσω του θεάτρου˙ και Οι ηθοποιοί (2001) του Γιώργου Σκούρτη, όπου οι ηθοποιοί-χαρακτήρες του διεκδικούν με το εγκιβωτισμένο έργο εγκατάσταση στη «σοβαρή μυθολογία», εμφανίζοντας τον προς παράσταση Αγαμέμνονα ως Βίβλο, στις διατάξεις της οποίας υπάγονται τα περιστατικά των τριών τους, προκειμένου να ελεγχθούν οι εκλεκτικές τους συγγένειες με τους ήρωες του οίκου των Ατρειδών. Η μελέτη στα εν λόγω θεατρικά έργα, των χρήσεων των εγκιβωτισμών παραστάσεων και προβών, σε καθορισμένα ή συγκεχυμένα χρονικά και χωρικά πλαίσια, επιχειρεί να εξηγήσει τις δυνατότητες μετατόπισης ηθοποιών και εξωκειμενικών θεατών σε ρητές ή άρρητες μυθοπλασίες, καθώς και τις δυνατότητες παραβίασης του συνόρου μύθου και πραγματικότητας. Εξηγείται κατά πόσον σε επίπεδο υπερκειμενικής ζενετικής διακειμενικότητας τα υποκείμενα έργα καθορίζουν τη μυθοπλασία του έργου-πλαισίου, του εγκιβωτισμένου ή και των δύο, και αν δικαιώνεται ο χαρακτηρισμός υποκείμενο ως ενθυλακωμένο έργο στο υπερκείμενό του πρωτεύον. Η συνεξέταση συμβάλλει στον έλεγχο τού κατά πόσον η εγκιβωτισμένη ή η πλαισιωτική μυθοπλασία, που αρδεύεται από την προϋπάρχουσα κειμενική τραγική, επική ή άλλη κλασική παράδοση, κυρώνει ή υπονομεύει τις τραγικές δέσεις και λύσεις ή διανοίγει προοπτικές σε νέους μύθους. Μέσα από την εξέταση, διαφαίνεται πώς ο χειρισμός του θεάτρου εν θεάτρω γίνεται ένας χειρισμός μιας ρητορικής περί της ύπαρξης, της αναβίωσης ή του θανάτου του αρχαίου μύθου στο πεδίο της νεωτερικότητας.
-

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

Books on the topic "The Greek ancient theater of Filippi"

1

Saxena, Asha. Ancient Greek and Indian theatre. Delhi: Parimal Publications, 1997.

Find full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

2

1939-, Walton J. Michael, and J. Paul Getty Museum, eds. The art of ancient Greek theater. Los Angeles, Calif: J. Paul Getty Museum, 2010.

Find full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

3

Theatre in ancient Greek society. London: Routledge, 1994.

Find full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

4

Ley, Graham. A short introduction to the ancient Greek theater. Chicago, IL: University of Chicago Press, 2007.

Find full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

5

A short introduction to the Ancient Greek theater. Chicago: University of Chicago Press, 1991.

Find full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

6

A short introduction to the ancient Greek theater. Chicago: University of Chicago Press, 2006.

Find full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

7

Geōrgousopoulos, Kōstas. Epidaurus: The ancient theater and the performances. Athens: ISP (International Sport Publications), 2004.

Find full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

8

Geōrgousopoulos, Kōstas. Epidaurus: The ancient theater and the performances. Athens: ISP (International Sport Publications), 2004.

Find full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

9

Ancient sun, modern light: Greek drama on the modern stage. New York: Columbia University Press, 1992.

Find full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

10

Greek tragedy on the American stage: Ancient drama in the commercial theater, 1882-1994. Westport, Conn: Greenwood Press, 1995.

Find full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

More sources

Book chapters on the topic "The Greek ancient theater of Filippi"

1

Safran, Meredith E. "Greek Tragedy as Theater in Screen-Media." In A Companion to Ancient Greece and Rome on Screen, 187–207. Hoboken, NJ, USA: John Wiley & Sons, Inc., 2017. http://dx.doi.org/10.1002/9781118741382.ch8.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

2

Moore, Timothy J. "Ludic Music in Ancient Greek and Roman Theater." In Ludics, 181–211. Singapore: Springer Singapore, 2021. http://dx.doi.org/10.1007/978-981-15-7435-1_9.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

3

Ford, Katherine. "What’s Old is New Again: Ancient Greek Theater Alive in the Spanish Caribbean." In The Theater of Revisions in the Hispanic Caribbean, 47–87. Cham: Springer International Publishing, 2017. http://dx.doi.org/10.1007/978-3-319-63381-7_3.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

4

"Taking Theater Home." In Greek Theater in Ancient Sicily, 107–59. Cambridge University Press, 2021. http://dx.doi.org/10.1017/9781108663878.006.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

5

"Bibliography." In Greek Theater in Ancient Sicily, 196–217. Cambridge University Press, 2021. http://dx.doi.org/10.1017/9781108663878.009.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

6

"Drama in Public." In Greek Theater in Ancient Sicily, 160–88. Cambridge University Press, 2021. http://dx.doi.org/10.1017/9781108663878.007.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

7

"Cult and Circumstance." In Greek Theater in Ancient Sicily, 34–79. Cambridge University Press, 2021. http://dx.doi.org/10.1017/9781108663878.004.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

8

"Conclusion." In Greek Theater in Ancient Sicily, 189–95. Cambridge University Press, 2021. http://dx.doi.org/10.1017/9781108663878.008.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

9

"Introduction." In Greek Theater in Ancient Sicily, 1–13. Cambridge University Press, 2021. http://dx.doi.org/10.1017/9781108663878.002.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

10

"Out of the Shadows." In Greek Theater in Ancient Sicily, 14–33. Cambridge University Press, 2021. http://dx.doi.org/10.1017/9781108663878.003.

Full text

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

Conference papers on the topic "The Greek ancient theater of Filippi"

1

Dimarogonas, Andrew D. "Mechanisms of the Ancient Greek Theater." In ASME 1992 Design Technical Conferences. American Society of Mechanical Engineers, 1992. http://dx.doi.org/10.1115/detc1992-0301.

Full text

Abstract:

Abstract The word Mechanism is a derivative of the Greek word mechane (which meant machine, more precisely, machine element) meaning an assemblage of machines. While it was used for the first time by Homer in the Iliad to describe the political manipulation, it was used with its modern meaning first in Aeschylos times to describe the stage machine used to bring the gods or the heroes of the tragedy on stage, known with the Latin term Deus ex machina. At the same time, the word mechanopoios, meaning the machine maker or engineer, was introduced for the man who designed, built and operated the mechane. None of these machines, made of perishable materials, is extant. However, there are numerous references to such machines in extant tragedies or comedies and vase paintings from which they can be reconstructed: They were large mechanisms consisting of beams, wheels and ropes which could raise weights up-to one ton and, in some cases, move them back-and-forth violently to depict space travel, when the play demanded it. The vertical dimensions were over 4 m while the horizontal travel could be more than 8 m. They were well-balanced and they could be operated, with some exaggeration perhaps, by the finger of the engineer. There is indirect information about the timing of these mechanisms. During the loading and the motion there were specific lines of the chorus, from which we can infer the duration of the respective operation. The reconstructed mechane is a spatial three- or four-bar linkage designed for path generation.

APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles

We offer discounts on all premium plans for authors whose works are included in thematic literature selections. Contact us to get a unique promo code!