To see the other types of publications on this topic, follow the link: Tire Müzesi.
Journal articles on the topic 'Tire Müzesi'
Create a spot-on reference in APA, MLA, Chicago, Harvard, and other styles
Consult the top 30 journal articles for your research on the topic 'Tire Müzesi.'
Next to every source in the list of references, there is an 'Add to bibliography' button. Press on it, and we will generate automatically the bibliographic reference to the chosen work in the citation style you need: APA, MLA, Harvard, Chicago, Vancouver, etc.
You can also download the full text of the academic publication as pdf and read online its abstract whenever available in the metadata.
Browse journal articles on a wide variety of disciplines and organise your bibliography correctly.
1
UZUNOĞLU, Hüseyin. "Tire Müzesi nden Yeni yazıtlar." Cedrus, no. 7 (June 30, 2019): 545–55. http://dx.doi.org/10.13113/cedrus.201924.
Full text
2
UZUNOĞLU, Hüseyin. "Tire Müzesi nden Bazı Yeni Mezar Yazıtları." PHASELIS, no. 6 (December 29, 2020): 191–201. http://dx.doi.org/10.18367/pha.20012.
Full text
3
Gürler, Binnur. "Tire'nin Eski Oba Köyü'nde Bulunmuş Bir Mezar Grubu." Belleten 63, no. 238 (December 1, 1999): 721–24. http://dx.doi.org/10.37879/belleten.1999.721.
Full textAbstract:
İzmir'in Tire İlçesinin Eski Oba Köyü'nde 9.1.1951 tarihinde Tire Müzesi tarafından yapılan kurtarma kazısında, bir mezar içinde ele geçmiş olan üç lekythos, iki Ephesos tipi kandil ve bir fenerin oluşturduğu grup geç Hellenistik seramik kronolojisi ve buna bağlı tipolojik gelişim açısından önem taşır.
4
EROL, Derya. "TİRE MÜZESİ TERRAKOTTA KOLLEKSİYONU İÇERİSİNDE YER ALAN HERME FİGÜRİNLERİNİN İŞLEVLERİ VE STİL ÖZELLİKLERİ AÇISINDAN DEĞERLENDİRİLMESİ." Journal of Social Sciences 55, no. 55 (2021): 565–76. http://dx.doi.org/10.29228/sobider.54695.
Full text
5
Abrak, Esra, and Banu Küçüksaraç. "Digital public relations and experiential marketing practices in postmodern museums: A qualitative research on postmodern museums in IstanbulPostmodern müzelerde dijital halkla ilişkiler ve deneyimsel pazarlama pratikleri: İstanbul'daki postmodern müzelere yönelik nitel bir araştırma." Journal of Human Sciences 14, no. 4 (January 12, 2018): 5040. http://dx.doi.org/10.14687/jhs.v14i4.5156.
Full textAbstract:
Along with the development of information and communication technologies, the phenomenon of leisure time, the transformation of everyday life practices and the effects of changing consumer identity have brought about transformations and new approaches in the understanding of museology as well as in almost every area of social life. Until recently, the museum, which was defined as preserving and exhibiting works of art with its basic functions, has now become a vital space based on user experience, based on the leisure time activities of life, beyond the work of preserving the works it hosts. In this transformation conceptualized as contemporary museology or postmodern museology, the museum which has become a consumption object, has excitement and open details that interact with the day that it is unforgettable to live apart from a constant and chronological journey. These are practices consisting of digital public relations and experiential marketing strategies that are designed and planned to bring and interact with the museum's collection and the creative elements that enable the user experience, as well as the desired visitor experience.In this study, it was aimed to determine digital public relations and experiential marketing practices of contemporary art museums in Turkey which are postmodern. The study is limited to the postmodern museums in Istanbul (Istanbul Modern, Pera Museum and Sakıp Sabancı Museum), which have emerged as extensions of the big holdings in our country and have been working on art management for many years and aiming to offer a multi-service approach. In the study in which in-depth interviews and descriptive analysis methods were used, the result of the obtained data reveals the place and usage of digital public relations and experiential marketing practices in postmodern museum.Extended English abstract is in the end of Full Text PDF (TURKISH) file. ÖzetBilgi ve iletişim teknolojilerinin gelişmesiyle birlikte serbest zaman olgusu, gündelik hayat pratiklerinin dönüşümü ve değişen tüketici kimliğinin etkileri, toplumsal yaşamın hemen her alanında olduğu gibi müzecilik anlayışında da dönüşümleri ve yeni yaklaşımları beraberinde getirmiştir. Yakın tarihe kadar, temel işlevleri geçmişe ait sanat eserlerinin muhafaza edilip sergilenmesi olarak belirlenen müzeler, günümüzde, barındırdığı eserleri muhafaza eden bir yapının ötesinde, hayatın serbest zaman uğraşılarına odaklı, kullanıcı deneyimini temel alan ve tercih edilebilir yaşamsal bir alan haline dönüşmüştür. Çağdaş müzecilik anlayışı ya da postmodern müzecilik şeklinde kavramsal-laştırılan bu dönüşümde, tüketim nesnesi haline gelen müzeler sabit, kronolojik bir gezinin haricinde, ziyaretçiye heyecan veren ve o günü yaşamasını unutulmaz kılan, etkileşime açık detaylar barındırmaktadır. Bunlar müzenin koleksiyonunun ve sergileme biçimlerinin kullanıcı deneyimine imkan veren yaratıcı unsurlarının yanı sıra, bu deneyimi yaşaması arzu edilen ziyaretçiyi müzeye getirmeye ve onunla etkileşim kurmaya yönelik hazırlanmış ve planlanmış olan dijital halkla ilişkiler ve deneyimsel pazarlama stratejilerinden oluşan pratiklerdir.Bu çalışmada, postmodern nitelik gösteren Türkiye'deki çağdaş sanat müzelerinin dijital halkla ilişkiler ve deneyimsel pazarlama pratiklerini belirlemek amaçlanmıştır. Çalışma, ülkemizdeki büyük holdinglerin uzantısı olarak ortaya çıkan, uzun yıllardır sanat yönetimi konusunda çalışmalar yapan ve çoklu hizmet anlayışını bir arada sunmayı hedefleyen İstanbul’daki postmodern müzeler (İstanbul Modern, Pera Müzesi ve Sakıp Sabancı Müzesi) ile sınırlandırılmıştır. Derinlemesine görüşme, gözlem ve betimsel analiz yöntemlerinin kullanıldığı çalışmada elde edilen veriler sonucunda dijital halkla ilişkiler ve deneyimsel pazarlama pratiklerinin postmodern müzecilik anlayışı içindeki yeri ve kullanım şekilleri ortaya konulmuştur.
6
Ebadi, Gheis. "Hacı Bektaş Veli’nin Nafileler Hakkındaki Açıklaması." Edeb Erkan 3 (June 19, 2023): 189–94. http://dx.doi.org/10.59402/ee003202308.
Full textAbstract:
This translation consists of a two-page risale, which is the subject of Hacı Bektaş Veli's answer to the question asked by his followers/murids. The work is on the last two pages of the work named Rubaiyyat-ı Hayyam, in the Mevlana Museum Specialized Library/Mevlana Müzesi İhtisas Kütüphanesi, No 2599. His followers asked questions and asked for answers to Hacı Bektaş Veli in order to benefit from his fayz in a conversation assembly. He answered the question asked about voluntary prayer and fasting by quoting the same expressions in Hace Abdullah Ensari's İlahi-name. Missing and spelling errors in the text have been corrected. The work is given here, along with a photograph and translation of the original. The work has not attracted much attention so far and has not been evaluated sufficiently in the literature. In this respect, for the first time, with this study, the work was shared with its translation and text. Keywords: Hacı Bektas Veli, Hace Abdullah Ensari, İlahi-name.
7
Хироюки, Нагаминэ. "«Мунтахаб ат-тауарих-и Муʻини» жадуалы мен «Topkapı Sarayı Müzesi Kütüphanesi, B. 411» қолжазбасындағы Жошы туралы мәліметтер." Qazaq Historical Review 1, no. 4 (December 27, 2023): 527–35. http://dx.doi.org/10.69567/3007-0236.2023.4.527.535.
Full textAbstract:
The article analyzes information about Jochi, the eldest son of Chinngis Khan, contained in two medieval Persian-language works, in the jadwal ([dynasty] table) Muntakhab al-Tawārīkh-i Mu‘īnī and the anonymous manuscript B.411 from the collection of the Topkapi Palace Museum Library (Topkapı Sarayı Müzesi Kütüphanesi, B. 411). Both works are attributed to the same author of Timurid times. The history of the study is given, a brief and comparative description of both works and their information, commented fragments about Jochi translated from Persian are published. Information from fragments of these works that have not previously been translated into Russian, introduced into scientific circulation, contains interesting examples of the perception of the history of the Ulus of Jochi in Timurid sources of the 15th century. Their further analysis will contribute to the understanding and characterization of the historical significance of Muntakhab al-Tawārīkh-i Mu‘īnī and Topkapı Sarayı Müzesi Kütüphanesi, B. 411. The article points out obvious historical errors, confusion and anachronisms in the published information from these works. At the same time, they are of significant source study and historiographical interest. The article is accompanied by the publication of photocopies of the relevant fragments in Persian
8
WHITE, JAMES. "A Sign of the End Time: ‘The Monastery’, Topkapı Sarayı Müzesi H.2153 f.131b." Journal of the Royal Asiatic Society of Great Britain & Ireland 27, no. 1 (October 3, 2016): 1–30. http://dx.doi.org/10.1017/s1356186316000444.
Full textAbstract:
AbstractStudies of visual culture in the Persian-speaking world of the fourteenth and fifteenth centuries frequently discuss the literary contexts in which painting was often produced, yet scant attention has been paid to understanding how the visual can engage with the verbal beyond representing a sequential narrative. Arguing that paintings and literary texts are autonomous, yet can engage with similar ideas, this article focuses on a painting in the album TSMK H.2153 that is generally perceived to lie outside the frameworks of narrative poetry: ‘The Monastery’ (f.131b). The article investigates how the painting employs techniques of representation similar to those used in lyric and panegyric poetry, to connect individual motifs and thereby explore ideas. An engagement with the continuities between literary and visual cultures reveals a chronogram, giving the year in which ‘The Monastery’ was produced, and allows us to understand how it constructs a vision of unorthodox kingship.
9
Gürler, Binnur. "Tire-Ayaklıkırı'ndan Bir Lagynos." Belleten 65, no. 243 (August 1, 2001): 541–46. http://dx.doi.org/10.37879/belleten.2001.541.
Full textAbstract:
Ayaklıkırı Köyü Tire ilçe merkezinin batısındadır. Yakınında bulunan Hasançavuşlar, Kurşak, Kumtepe ve Darmara köyleri ile civarlarında nekropol alanları, tümülüsler ve yerleşimlere ait yapı kalıntıları saptanmıştır. Söz konusu lagynos Tire Müzesi'ne 779 envanter numarası ile kayıtlıdır ve Tire'nin Ayaklıkırı Köyü'nde bulunmuş olup Fahri Bulgurcu tarafından müzeye hediye edilmiştir. Tire'nin Ayaklıkırı Köyü'nde bulunmuş olan bu lagynos 13, 1 cm. yüksekliğe, 3 cm. ağız çapına ve 6, 3 cm. kaide çapına sahiptir. Kiremit rengi ve mikalı hamuru vardır. Hafif dışa çekik ağızlı, ince-uzun boyunlu ve yivli kulpludur. Gövdenin en geniş yeri ortadadır. Kaide halka biçimlidir. Omzunda fırça vuruşlarıyla yapılmış oranj renkte girlandlar, gövdenin en geniş yerinde kalın bir bant ve gövde altında ince tek bir bant yer alır. Kaide tek bir bant halinde boyanmıştır. Büyük bir kısmı kireçle kaplı olan lagynos tamdır.
10
Нагаминэ, Хироюки. "JADWAL IN THE PARIS MANUSCRIPT OF THE MUNTAKHAB AL-TAWĀRĪKH-I MU‘ĪNĪ AND TOPKAPI SARAYI MÜZESI KÜTÜPHANESI, B. 411*." Научно-практический журнал MUSEUM.KZ 1, no. 2 (June 30, 2023): 31–42. http://dx.doi.org/10.59103/muzkz.2023.02.04.
Full textAbstract:
Abstract. In this paper, we analyze the jadwal (table [of the dynasty]) in the Paris manuscript of Mu‘īn al-Dīn Naṭanzī’s Muntahab at-Tawārīkh-i Muʻīnī (hereinafter MTM) and the section of the Jochid Ulus in the manuscript Topkapı Sarayı Müzesi Kütüphanesi, B. 411 (Synoptic Account, hereinafter B. 411), probably by the same author as the MTM, both of which have received little attention so far, comparing and examining the information contained in them, and reevaluate the problem of the «Aq Orda» and «Kök Orda» and characteristics of the MTM. As is well known, there are several problems with the information about the Jochid Ulus in the MTM, but from an analysis of this paper it becomes clear that its author did possess a lot of important information about the Jochid Ulus, more than can be found in the MTM text. On the other hand, it is assumed that the author did not have accurate information about the early history of the «Left Hand» (Ordaids). In addition, the author could have had more accurate information about the «Aq Orda» and «Kök Orda» at the time of writing the B. 411, but the information was already confused. A further comparison and study of the jadwal and the B. 411, as well as the MTM text will allow us to clarify the history of the information contained in them regarding the Jochid Ulus in the future.
11
Ersoy, İlhan. "Türk Sanat Müzikleri ve Türk Halk Müzikleri Dikotomisinde Önemli Bir Dinamik: “Toplumsal Katmanlar” / The Dichotomy between Art Music and Folk Music in the Framework of Turkish Traditional Music and its Relation with Social Layers." Journal of History Culture and Art Research 7, no. 2 (July 2, 2018): 639. http://dx.doi.org/10.7596/taksad.v7i2.1449.
Full textAbstract:
<p><strong>Abstract</strong></p><p>This article examines the diversity in music with a “sociological/social” centered perspective. Based on the fact that music has a social basis independent of all other musical components, the article asserts that different societies have different kinds of music at both the national and international scale. In other words, the differentiation of societies also differs the music they produce and consume. This approach theoretically carries the subject over to the grounds of ethnomusicology which is a musical discipline that leans against anthropology.</p><p>The article first examines the relationship between music-society providing examples regarding the fact that there is a differentiation in music just as societies are separated into different layers. Afterwards, the relationships of <em>Turkish Art Music </em>and <em>Turkish Folk Music </em>with different social layers at different geographies are taken into consideration.</p><p>Secondly, the article also carries out evaluations on the differentiation of <em>Turkish Art Music </em>and <em>Turkish Folk Music</em> on a social basis as two different musical traditions of Turkey. It has been put forth through various examples in the article that Turkish Art Music is a music type that has developed under the auspices of the ruling class. Whereas Turkish Folk Music has not received sufficient attention from the ruling class even if it has been supported from time to time. In addition, it has been argued that Turkish Folk Music is a type of music that contains different cultures and local traces instead of being the only type of music adopted by the public.</p><p>The cultural context of music has been examined in the final section of the article thereby making evaluations by way of concepts such as public culture, learned culture and hybrid culture.</p><p><strong>Öz</strong></p><p>Bu makale, müzikteki çeşitliliği, “sosyolojik/toplumsal” merkezli bir bakış açısıyla incelemektedir. Yani makale, var olan diğer müziksel bileşenlerden bağımsız bir biçimde, müziklerin toplumsal bir zemini olduğundan hareket ederek hem ulusal hem de uluslararası ölçekte, farklı toplumların farklı müziklere sahip olduğunu savunmaktadır. Bir başka ifadeyle, toplumların farklılaşması, onların ürettikleri ve tükettikleri müzikleri de farklılaştırır. Bu yaklaşım, konuyu kuramsal olarak, antropolojiye yaslanan müziksel bir disiplin olan, etnomüzikoloji zeminine de taşımaktadır.</p><p>Makalede öncelikle müzik-toplum ilişkisi incelenerek toplumların farklı tabakalara ayrılması gibi müzikte de bir farklılaşmanın olduğu konusunda örnekler sunulmaktadır. Sonrasında ise <em>Türk Sanat Müziği</em> ve <em>Türk Halk Müziği</em> türlerinin farklı coğrafyalarda farklı toplumsal katmanlar ile ilişkisi ele alınmaktadır. </p><p>Makale ikinci olarak, Türkiye’deki iki farklı müzik geleneği olan <em>Türk Sanat Müziği</em> ve <em>Türk Halk Müziği</em> türlerinin toplumsal zemindeki farklılıkları üzerine değerlendirmeler yapmaktadır. Makalede, Türk Sanat Müziğinin yönetici sınıfın himayesinde gelişen bir müzik türü olduğu ile ilgili örneklere yer verilmiştir. Türk Halk Müziği ise zaman zaman yönetici sınıf tarafından desteklense de bu kesimden yeterli ilgiyi görememiştir. Buna ilaveten, Türk Halk Müziğinin halkın bütünü tarafından benimsenen tek bir müzik türü olmak yerine farklı kültürleri içerisinde barındıran ve yöresel izler taşıyan bir tür olduğu savunulmuştur.</p><p>Makalenin son bölümünde ise müziğin kültürel bağlamı incelenerek halk kültürü, öğrenilmiş kültür ve melez kültür gibi kavramlar üzerinden değerlendirmeler yapılmıştır.</p>
12
İslamoğlu, Özge. "Tarihi Yapıların Yeniden Kullanılmasında Yapı-İşlev Uyumu: Rize Müzesi Örneği / The Structure-Function Coherence in the Reuse of Historical Buildings: Rize Museum Sample." Journal of History Culture and Art Research 7, no. 5 (December 31, 2018): 510. http://dx.doi.org/10.7596/taksad.v7i5.1573.
Full textAbstract:
<p><strong>Abstract</strong></p><p>The reuse of historic buildings for the purpose of protection is an important tool in the preservation of the historic buildings. With this understanding of protection, the building continues its life and, at the same time, economic and cultural continuity is ensured. In this study, Sarı Ev which have been refunctioned today and known as Rize Museum, reflecting architectural texture of Eastern Black Sea and representing the architectural heritage of the city, has been evaluated in the context of reutilization. The aim of the study is to draw attention to the importance of function selection in reuse by showing this structure, which originally used to function as a house, that can be compatible with the new function. The aim of the study is to draw attention to the importance of function selection in reuse by showing this structure, which originally used to function as a house, that can be compatible with the new function. The suitability of the structure considering its spatial and functional requirements for reuse has been assessed. The adaptation of the building to its new function was examined by the observation and spatial analysis method and evaluated qualitatively. The result of the evaluation showed that the original spatial installations of the construction were adaptable to the new function with very little intervention. In this study, a positive example of the proper function selection for the reuse of construction has been presented and emphasized as an important way for preservation in the face of rapidly changing circumstances of present conditions.</p><p><strong>Öz</strong></p><p>Tarihi yapıların koruma amaçlı olarak yeniden kullanımı, yapıların sahip olduğu değerlerin korunmasında önemli bir araçtır. Değerlerin yaşatıldığı bu koruma anlayışı ile yapı yaşamına devam etmekte, aynı zamanda ekonomik ve kültürel açıdan süreklilik sağlanmaktadır. Bu çalışmada, Doğu Karadeniz’in mimari dokusunu yansıtan ve kentin mimari mirasları arasında yer alan <em>Sarı Ev</em> incelenmiş ve Rize müzesi olarak yeniden kullanıma açılması ile ilgili değerlendirmeler yapılmıştır. Çalışmanın amacı özgün işlevi konut olan bu yapının yeni işlev ile uyumunun ortaya koymak ve yeniden kullanımda işlev seçiminin önemine dikkat çekmektir. Bunun için yapının yeniden kullanımındaki mekânsal ve işlevsel gereksinimlerine uygunluğu değerlendirilmiştir. Yapının yeni işleve olan uyumu, yapılan gözlem ve mekânsal analiz yöntemiyle sorgulanmış, niteliksel açıdan bir değerlendirme yapılmıştır. Yapılan değerlendirme sonucu, yapının özgün mekânsal kurgularının değişime uğramadan, çok az müdahale ile yeni işleve uyum sağladığını göstermiştir. Yeniden kullanımda yapıya uygun işlev seçiminin olumlu bir örneğinin ortaya konulduğu çalışmada, bu yöntemin günümüz koşullarında hızla değişen koşullar karşısında korumada izlenebilecek önemli bir yol olduğu vurgulanmaktadır.</p>
13
TÜYSÜZ, Burcu. "Güray Müze Koleksiyonu'nda Bulunan Pişmiş Toprak Kandiller." Nevşehir Hacı Bektaş Veli Üniversitesi SBE Dergisi 12, no. 4 (December 30, 2022): 2537–61. http://dx.doi.org/10.30783/nevsosbilen.1202564.
Full textAbstract:
Kandil, Antik Çağ’da içine yağ konularak bir fitil yardımıyla yakılan, küçük, kolay taşınabilen ve çoğunlukla pişmiş topraktan yapılmış aydınlatma aracını tanımlamaktadır. Kandillerin kökeni, yapım tekniği, malzemesi, tipleri, süsleme teknikleri ve kronolojik gelişimleri gibi konuları yüzyılı aşkın bir süredir bilimsel çalışmalara konu edinilmiş, hem arkeolojik kazılarda hem de müze koleksiyonlarında bulunan kandiller değerlendirilerek literatüre kazandırılmıştır. Güray Müze envanterine kayıtlı pişmiş toprak kandiller de bu çalışmanın konusunu oluşturmaktadır. Çalışmanın amacı makaleye konu olan kandillerin teknik ve tipolojik özelliklerinin belirlenmesi, tarihlendirilmesi ve bilim dünyasına tanıtılmasıdır. Bu amaç doğrultusunda yapılan çalışma sonucunda Güray Müze envanterine kayıtlı kandillerin dönemlerine ve formlarına göre on ana tipe ayrıldığı tespit edilmiştir. Bazı ana tiplerin de kendi içinde alt tiplere ayrıldığı görülmüştür. Değerlendirilen kandiller çark ya da kalıp olmak üzere iki farklı teknikte yapılmış olup bezemeli ve bezemesiz örnekleri bulunmaktadır. Bezemeli örneklerin şemaları, discus ve omuz üzerine yerleştirilen kabartma şeklinde yapılmış çizgi bezekler, içleri nokta bezemeli yarım daire motifleri, ıon kymationu ve mimari yapı kompozisyonundan oluşmaktadır. Genel olarak Hellenistik, Roma ve Bizans Dönemi’ne ait olan kandillerin en erken örnekleri MÖ 4. yüzyılın sonları ile MÖ 3. yüzyılın başlarına, en geç örnekleri ise MS 4. yüzyılın ikinci yarısı ile MS 7. yüzyılın ilk yarısına tarihlenmektedir.
14
KARACA, Mertkan. "Geç Osmanlı Döneminde Müzelerin Eğitimsel Rolü Üzerine Giriş Niteliğinde Bir İnceleme (1839-1915)." MSGSÜ Sosyal Bilimler, no. 25 (May 31, 2022): 68–77. http://dx.doi.org/10.56074/msgsusbd.1123733.
Full textAbstract:
The Ottoman elite functionalized museums beyond being a signifier of the modern empire over time, and museums’ role gradually ascended and diversified towards the late 19th century. The vein comprised of scholars such as Wendy Shaw and Zeynep Çelik, argues that Müze-i Hümâyun (the Ottoman Imperial Museum) had directly taken part in the image and identity politics of the Empire. To extend the borders of this argument, I would like to point out the educative and intellectual role of museums in Istanbul from the late 19th to the early 20th centuries. In the light of archival documents, I suggest an examination of the aims of local visitors, and the circulation of objects. This examination will indicate that, when the focus shifts from the museum as an institution to adventures of the objects displayed, museums draw a more dynamic panorama as active participants in the education process and intellectual activities.
15
Tuğcular, Erdal. "Analitical study of simple, compound and asymmetric mesures in tradational Turkish folk musicGeleneksel Türk halk müziğinde basit, bileşik ve aksak ölçülerin analitik incelenmesi." Journal of Human Sciences 14, no. 2 (April 19, 2017): 1181. http://dx.doi.org/10.14687/jhs.v14i2.4542.
Full textAbstract:
In this research, it is aimed to analytically investigate simple compound and asymmetric measures in Traditional Turkish folk music. Despite various shortcomings, mistakes and controversial aspects, the "TRT Turkish Folk Music Repertory", which has about 5,000 folk songs, is also an important source for such purposes as research and investigation. In this research, based on this source, the simple, compound and error measures discussed are reclassified and used in Turkish Folk Music; beats, time and sequence. Approximately five thousand folk songs and seven hundred non-verbal melody are supported by selected examples from the air, explained with figures and tables. In this research, which is carried out in a scaning model and a descriptive approach, the data are presented with an analysis of sources and an analytical point of view. As a result of the research, it is found that the compound which is written in simple, compound and faulty measurements is very different from the compound 9/8, the measurements of 10/16 are very few, 6/8, 12/8, 9/4, 9/16, 7/16 measurements were found to be widely used in certain regions 2/4, 4/4, 9/8 and it was also found that one of the main determinants of the metrics was the metronome speed. ÖzetBu araştırma, Geleneksel Türk halk müziğindeki basit, bileşik ve aksak ölçülerin analitik incelenmesini amaçlamıştır. Çeşitli eksikleri, yanlışları ve tartışmalı yanlarına rağmen, yaklaşık 5000 türküden oluşan “TRT Türk Halk Müziği Repertuarı” araştırma ve inceleme gibi amaçlara yönelik olarak önemli bir kaynak oluşturmaktadır. Bu araştırmada, bu kaynağa dayalı olarak, ele alınan basit, bileşik ve aksak ölçüler yeniden sınıflandırılarak, Türk halk müziğindeki kullanım biçimleri; vuruş, zaman ve dizilim olarak belirlenmiştir. Yaklaşık 5000 türkü ve yedi yüz sözsüz oyun havası içerisinden seçilmiş örneklerle de desteklenerek, şekil ve tablolarla açıklanmıştır. Tarama modelinde ve betimsel bir yaklaşımla gerçekleştirilen bu araştırmada veriler, kaynak taraması yapılarak ve analitik bir bakış açısıyla ortaya konmuştur. Araştırma sonucunda, incelenen basit, bileşik ve aksak ölçüyle yazılmış oldukça çeşitli türküler olduğu, bunlardan bileşik 9/8, 10/16’lık ölçülerin çok az, 6/8, 12/8, 9/4, 9/16, 7/16’lık ölçülerin belirli bölgelerde, 2/4, 4/4, 9/8’lik ölçülerin oldukça yaygın olarak kullanıldığı belirlenmiş, ayrıca ölçülerle ilgili temel belirleyici unsurlardan birinin de metronom hızı olduğu anlaşılmıştır.
16
Doğan, Tekin, and Barış Erdal. "Which one is your the favoritte instrument? A Study on the demographic and socio-cultural factors that affect the instrument preferenceSenin favori çalgın hangisi? Çalgı tercihini etkileyen demografik ve sosyo-kültürel faktörler üzerine bir araştırma." Journal of Human Sciences 13, no. 3 (December 29, 2016): 6050. http://dx.doi.org/10.14687/jhs.v13i3.4122.
Full textAbstract:
Music, which is a part of the cultural expression, can be seen in all of the communities or societies of the world. Undoubtedly, instruments are among the most important elements that put music into being. Every culture from past to present has produced numerous musical instruments depending on the geography inhabited, production format, level of access to the technology, their varied customs and traditions. This diversity was also contribute to the formation of various kinds of music in a sense. Especially during the last fifty years research on the diversity of music preferences/tastes gained great momentum but it is amazing that there is limited research on musical instrument taste. In this study, people's musical instrument tastes were examined in accordance with certain demographic and social variables. Research was conducted among participants of 130 female and 102 male who are 18-27 years old (n = 232). Participants were asked to evaluate the selected 10 different instruments from four different continents (Pan Flute, Violin, Sitar, Kavala, Morin Khuur, Classical Guitar, Flute, Erhu, Lute, and Piano) with four predetermined simple melodies. The melodies used were selected of 4 different audio systems (tonal, modal, modal, pentatonic). In addition, the instruments were also evaluated with authentic melodies of culture each one belongs to. As a result of the study, a significant relationship has emerged between the levels of musical instrument tastes of the participants and their age, gender, income level and choice of music genre. Based on the relationship between gender and the music genre listened to, it has been identified that women prefer more pop music, while men choose to listen to Turkish music. In addition, while most women prefer the Calssical Guitar, the Flute and Piano, the men chose the lute. The instrument that men and women have preferred least was Morin Khuur. The low-income participants preferred more piano, the middle-income participants preferred Classical Guitar, while high-income participants preferred Oud mostly. At the same time, across all income levels, Morin Khuur was the least popular instrument. As the average age of participants decreases, like for the guitar grows, but as the average age increases, like for the Kavala grows. Özetİfade kültürünün bir parçası olan müzik bütün dünya topluluk ya da toplumlarında görülebilir. Bunun yanı sıra kuşkusuz müziğe varlık kazandıran en önemli öğelerden biri de çalgılardır. Geçmişten günümüze her kültür, yaşadığı coğrafyaya, üretim biçimine, erişmiş olduğu teknolojik düzeye, birbirinden farklı adet, örf ve geleneklere bağlı olarak sayısız çalgı üretmiştir. Bu çeşitlilik bir anlamda bir çok müzik türünün oluşmasına da katkı sağlamıştır. Özellikle son elli yılda müzik tercihi/beğenisi üzerine yapılan araştırmaların büyük bir ivme ve çeşitlilik kazanmasına rağmen çalgı beğenisine yönelik araştırmaların sınırlı olması şaşırtıcıdır. Bu çalışmada, insanların çalgı beğenileri belirli demografik ve sosyal değişkenler çerçevesinde incelenmiştir. Araştırma 18-27 yaş arasında 102 erkek 130 kadın (n=232) katılımcı ile gerçekleştirilmiştir. Katılımcılardan belirlenmiş dört yalın ezgiyi, dört farklı kıtadan seçilen 10 farklı çalgı ile (Pan Flüt, Keman, Sitar, Kaval, Morin Khuur, Klasik Gitar, Yan Flüt, Erhu, Ud, Piyano) değerlendirmeleri istenmiştir. Kullanılan ezgiler 4 farklı ses sisteminden (tonal, modal, makamsal, pentatonik) seçilmiştir. Ayrıca çalgıların her biri ait olduğu kültürün otantik ezgileriyle de değerlendirilmiştir. Çalışma sonucunda katılımcıların çalgı beğeni düzeyleriyle yaş, cinsiyet, gelir düzeyi ve dinlenen müzik türü arasında anlamlı ilişkiler olduğu ortaya çıkmıştır. Dinlenilen müzik türü ve cinsiyet arasındaki ilişkiye göre kadınların daha çok Pop müzik, erkeklerin ise daha çok Türk müziği dinlemeyi tercih ettikleri tespit edilmiştir. Buna ek olarak kadınlar en çok Gitar, Yan Flüt ve Piyano’yu tercih ederken, erkekler Ud’u tercih etmiştir. Toplamda erkek ve kadınların en az tercih ettiği çalgı ise Morin Khuur olmuştur. Gelir düzeyi düşük katılımcılar daha çok Piyano’yu, orta gelir düzeyindeki katılımcılar daha çok Klasik Gitar’ı, yüksek gelir düzeyindeki katılımcılar ise daha çok Ud’u tercih etmiştir. Aynı zamanda tüm gelir düzeyleri arasında en az beğenilen çalgı Morin Khuur olmuştur. Katılımcıların yaş ortalaması küçüldükçe Gitar beğenisi, yaş ortalaması büyüdükçe Kaval beğenisi artmıştır.
17
HAZINEDAR COSKUN, TUMAY. "A GROUP OF GLASS BOTTLES IN TIRE MUSEUM COLLECTION." Türkiye Bilimler Akademisi Kültür Envanteri Dergisi, December 30, 2018, 50–61. http://dx.doi.org/10.22520/tubaked.2018.18.004.
Full text
18
EROL, Derya. "İZMİR VE TİRE MÜZESİ TERRAKOTTA ÖRTÜLÜ KADINLAR FİGÜRİNLERİ." Journal of Social Science, September 16, 2023. http://dx.doi.org/10.30520/tjsosci.1349987.
Full textAbstract:
Örtülü kadın figürinleri, İ.Ö.4 yy. da ilk kez Boeotia’da Tanagra’da üretilmeye başlanmıştır. Antik Yunan kadınlarının günlük yaşamlarına ilişkin önemli bulgular sunan bu figürinlerin üretimleri dini amaçlıdır. Demeter ya da Artemis gibi kadınlarla ilişkili tanrıçaların tapınaklarına sunu olarak bırakılmaktaydı. Aynı zamanda Yunanlı kadınlarının mezarlarına çok sayıda konulmaktaydı.
Antik Yunan toplumunda kadınların çok sınırlı hakları bulunmaktaydı. Sadece kabul ettikleri dini etkinlikler için ve tiyatro gösterileri için dışarı çıkabilmekteydiler. Dışarı çıktıklarında kapanmak gibi zorunlulukları olmamakla birlikte, erdemli ve iffetli kadınlar chiton üzerine himation giymekte yüzlerini de tegidion ile örtmekteydiler.
19
EKER, Kasım. "Tokat Müzesi Cam Örneklerinden Bir Grup; Unguentariumlar." Karamanoğlu Mehmetbey Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi, December 25, 2023. http://dx.doi.org/10.47948/efad.1400488.
Full textAbstract:
Cam unguentariumlar MÖ 1. yüzyılın ikinci yarısından itibaren karşımıza çıkan, serbest üfleme tekniğinde üretilen ve üretildiği dönemlerde hem kozmetik hem de tıp alanında yaygın olarak kullanılan bir form olarak karşımıza çıkmaktadır. Çalışmanın konusunu Tokat Müzesi Cam Koleksiyonu içerisinde yer alan 27 adet unguentarium oluşturmaktadır.
Unguentariumlar kendi içlerinde formlarına göre 7 farklı tipe ayrılmıştır. Tipler de benzer örnekleri ile karşılaştırılarak tarihlendirilmiştir. Teknik ve formlarına göre incelenen unguentariumların tamamı serbest üfleme ve tüp üfleme tekniğinde yapılmış ve aletle şekillendirilmiştir. Çalışma içerisinde eserlerin 3D modelleme çalışmaları yapılarak renk ve formları daha anlaşılır hâle getirilmiştir. Toplamda 27 unguentarium arasında 1 tüp biçimli, 6 soğan gövdeli, 5 konik gövdeli, 2 oval gövdeli, 4 çan (şamdan) gövdeli, 6 makara tipli ve 3 iğ gövdeli unguentarium yer almaktadır. Niksar-Leylekler Çeşmesi mevkii kurtarma kazısı ve satın alma yolu ile müzeye kazandırılan bu eserlerin bilgisayar ortamında çizimleri ve modellemeleri yapılmış, benzer örnekleri ile karşılaştırılarak MS 1.-4. yüzyıllar arasına tarihlendirilmiştir.
20
ÖZ, Elif. "Diyarbakır Arkeoloji Müzesi’nden Bir Grup Pişmiş Toprak Unguentarium." Seramik Araştırmaları Dergisi, December 6, 2022. http://dx.doi.org/10.55061/srmka.1192091.
Full textAbstract:
Diyarbakır Arkeoloji Müzesi’nde bulunan pişmiş toprak unguentariumların incelendiği bu çalışmada, 25 adet eser iki farklı tipte değerlendirilmiştir. Unguentariumların çoğunun satın alma yoluyla müzeye kazandırılması, bunların ele geçtiği yerlerin belirlenmesini imkânsız hale getirmektedir. Fusiform olarak adlandırılan ilk tipe ait 19 adet unguentarium bulunmaktadır. Bunlar genel olarak MÖ 4. yüzyılın sonu ile MS 2. yüzyılın son çeyreği arasına tarihlenmektedir. Oldukça geniş tarih yelpazesine sahip fusiform unguentariumların killeri gri, kırmızımsı sarı, kırmızı, kahverengi, kırmızımsı kahverengi ve pembe renkte iken, astarları kırmızımsı kahverengi, kırmızı, gri, kırmızımsı sarı ve kahverengi tonlarındadır. Bu tipe ait 4 örnekte ağızdan boyna doğru inen kahverengi, kırmızımsı kahverengi ve kırmızı renkte akıtma vardır. Fusiforma ait örneklerin killeri kireç, gümüş ve altın mika ve siyah kum katkılıdır. Ağız çapları 0.9-2.9 cm, yükseklikleri 9.5-28 cm, kaideleri ise 2-2.6 cm arasında değişmektedir. Müzede ikinci tip olan bulbous forma ait 6 adet unguentarium bulunmaktadır. Kil renkleri kahverengi ve kırmızımsı sarı tonlarındadır. Astarları ise kırmızımsı sarı, kahverengi, kırmızımsı kahverengi ve sarımsı kahverengindedir. Yükseklikleri 8.8-14 cm, ağız çapları 1.5-3 cm, kaide çapları ise 1.8-3 cm’dir. Bahsedilen unguentariumlar MÖ 1. yüzyılın ilk yarısı ile MS 1. yüzyılın ortalarına tarihlendirilmiştir. Bazı unguentariumların müzeye aynı tarihlerde ve aynı kişiler tarafından sağlam olarak getirilmiş olması, bunların aynı yapı kompleksinde (mezar?) bulunmuş olabileceklerini düşündürmektedir.
21
YOLUN, Murat. "THE VISUALIZATION OF THE REVOLUTIONS IN NATION STATE BUILDING PROCESS IN TURKEY: SEEKING MUSEUM OF REVOLUTION IN ANKARA." Belgi Dergisi, June 13, 2022. http://dx.doi.org/10.33431/belgi.1072161.
Full textAbstract:
People’s Houses that served as a bridge between the state and people carried out activities of museology and exhibition across the country to popularize the revolutions during the early Republican era. One of the most important parts of such activities were the exhibition of “Ankara in Revolution” organized in the capital in 1934. This exhibition aimed to preserve the historical memory while displaying how the Republic was founded to the citizens. There was a cultural dynamism in the fields of language and history in the 1930s and efforts made to the visualization of such developments. In fact, this exhibition was the first seed of the long standing efforts. In other words, It was assumed that this exhibition would form the basis of the Revolution Museum, which was planned to be established in the following years. The documents and items related with Liberation War and Republican revolutions were collected in the exhibition so that the visitors could encounter authentic items as much as possible. Raising the citizens’ awareness of history through the visualization of the revolutions was not special to Turkey.The Revolutionary Museum of the Soviet Union in Moscow, the Die Front exhibition in Germany and the Mostra Della Rivoluzione Fascista museum in Italy set an example for the young Republic. The idea of the establishment of a revolution museum was subsumed under the programme of the Republican People’s Party and it drawed firm support from the state. Thus, it flourished as an idea supported by many state apparatus. However, such an idea would take many years to be acceptably materialized. The collection of the items related with the Turkish Liberation War and Revolutions took a long time due to bureaucratic reasons. Nevertheless, visualization and museology loomed large in the making of Turkish national identity and its consolidation. The museology branch of People’s House that took roots like a tree across the country played a leading role for the adoption of the Republican revolutions by all the citizens.
22
ŞARDAĞ, Ayşe, and İsmail KERVANKIRAN. "Being commoditized of tourist space through reproduction: Mevlana museum and its site." Türk Coğrafya Dergisi, May 8, 2022. http://dx.doi.org/10.17211/tcd.1079438.
Full textAbstract:
Which are among the most important touristic attractions of Konya have constantly been subjected to change and conversion especially with neoliberal policies applied since 1980. The reproduction of the markets which are in the historical city centre hasn't only changed the markets but also changed the tradesmen's relationship and customer's attitudes. The change experienced in the social space has reflected the consumption culture and it's included the fund through space and meta. The pattern of phenomenology which is one of the methods of quantitative research is used on this research in order to fathom the process occured during the research and analyze the results. I had an interview with 10 tradesmen who have been working in the area for a long time as a sample in order to perceive the change and conversion process. According to the findings of the interview with the participants, the inadequacy of the participants' numbers on the applied change and conversion caused that they don't have the right to comment on it, the process has always remained on the agenda that it's turned it into a uncertain situation. The meanings attributed to the space has changed due to the conversion activities that have been experienced. The usage of "Mevlana" factor as meta used on the city image and its identity has brought with the commodification due to the space's being seen as fund and an important tourist attraction.
23
Gül, Nurcan, and Sevilay Erk. "Naval museum spaces a study on accessibility and visibility based on the relationship between the sea and land." Journal of Design for Resilience in Architecture and Planning, December 29, 2021. http://dx.doi.org/10.47818/drarch.2021.v2i3031.
Full textAbstract:
The relationship between location and context, design, and usage gains importance in architectural structures. The interrelated patterns of different syntactic and semantic layers compose the built space especially museums or exhibition spaces. The museum spaces have a considerable part of everyday life in terms of social interaction. The accessibility, visibility, and circularity of the museum spaces are affecting the integration of the human-space activity. The museums by the sea are recognized with the silhouette of the city. These museums are accessible from the seaway and overland routes. It is important that the museums as an exhibition space in the city are visible from both the sea and the land and provide two different accesses. For this reason, the study investigates two naval museums which emphasize the importance of location belonging and the type of the museum. Within the scope of the study, Genova Galata Museo Del Mare in Italy and the Istanbul Deniz Müzesi in Turkey with a similar location and function are examined. The museums are close to the seaway and visible from the sea. However, Istanbul Deniz Müzesi’s access is provided from the motorway due to the actual usage. On the other hand, in the case of Galata, the situation is the opposite. Thus, the museum structure is passed through in it and creates the connection space between the sea and land. The aim of the study is not only a representation of the maritime structure of the museum in a city that is the sea but also to highlight the importance of access from both sides. Furthermore, with the examination of the visibility, accessibility and circularity affect, the usage and time-related changes in the museum to be focused. For this purpose, use from the sea and the land, the relationship between the land and the sea will be evaluated as a bridge of the ground floor. In this study, the space syntax analysis method is applied. Space syntax provides an analytical analysis of human-environment relations, accessibility, and movement values. (Hillier et al., 1987). The relevant results will create a research base for further use and change over time. In conclusion, in two different sea countries’ naval museums are evaluated with the context of location and usage comparatively. The accesses of the museums and exhibitions areas are also evaluated by the visibility, accessibility, circularity analyses. A scientific base has been created to examine past, present, and future usage.
24
ERPEHLİVAN, Hüseyin. "Lydia from Bilecik Museum found in Afyonkarahisar and Bursa." Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, February 24, 2022. http://dx.doi.org/10.32709/akusosbil.952297.
Full textAbstract:
Bu makale Afyonkarahisar ve Bursa bölgesinden bulunmuş Lydionların incelemelerini içermektedir. Eserler bugün Bilecik Müzesi’nde korunmaktadır. Buluntu noktalarına dair kayıtlar eksik olsa da tüm olarak elde olan eserlerin mezar buluntusu olması muhtemeldir. Bursa civarından bulunmuş olan bölgedeki ve yakınlardaki Daskyleion çevresindeki mezarlardan bulunmuş olabilir. Afyonkarahisar buluntusu olanlar ise Dinar çevresinden, Kelainai yakınlarından bulunmuş olmalıdır. Her iki satraplık merkezinin de önemi tarihi ve arkeolojik kaynaklardan bilinir. Bu yerleşmelerden gelen benzer buluntular daha önce de yayınlanmıştır. Makale kapsamında yapılan araştırmalar ile Bilecik Müzesi lydionlarının Greenwalt Jr.’ın yaptığı sınıflandırma ile geçiş tipi ve geç tipe ait olduğu anlaşılmıştır. Üç grup halinde incelenebilecek eserlerden ilk grup (Kat. 1-3) M.Ö. 6. yüzyılın son çeyreği ile M.Ö. 5. Yüzyıl başları arasına tarihlendirilmiştir. İkinci grup (Kat. 4) M.Ö. 5. yüzyıl başlarına, üçüncü grup (Kat. 5-7) ise M.Ö. 5. yüzyılın ortalarına tarihlendirilir. Dolayısıyla bu eserlerin Anadolu’nun Geç Demir Çağı içinde Pers hakimiyeti altında olduğu Akhaimenid Dönemi’ne ait olduğu anlaşılmıştır. Egzotik içerikleri ile lydionlar varsıl kişilerin muhtemelen Pers ya da yerel elitlerin mezarlarına hediye olarak bırakılmış olmalıdır. İçeriklerin azalmasına paralel olarak azalan lydion ihracatının, M.Ö. 5. yüzyıl sürecinde Anadolu’daki merkezlere devam ettiği görülmektedir. Gerek Daskyleion gerekse Kelainai çevresinden bilinen tümülüs ve kaya mezarlar bu eserlerin orijinal kontekstleri olabilir.
25
DURMAZ, Atalay. "BAKİ KEMANCI YORUMUYLA TÜRK MÜZİĞİ KEMAN İCRASINDA DUATE." Motif Akademi Halk Bilimi Dergisi, February 16, 2024. http://dx.doi.org/10.12981/mahder.1378654.
Full textAbstract:
Öz: Keman hakkında yapılan araştırmalarda ilk defa XVI. yüzyılın başında Kanuni Sultan Süleyman'ın veziri İbrahim Paşa tarafından kemanın kullanıldığından bahsedilir. Batı müziğinde kullanılıp daha sonra müziğimize dahil olan keman Rebab, Kemençe ve Sinekemanın yerine kullanılmıştır. Elimize ulaşan sesli kaynaklardan anlaşıldığı üzere ve keman icracılarının verdikleri bilgiler ile kemanın Türk müziğinde ilk olarak Sol Re La Re akorduyla kullanıldığı bilinmektedir. Bu akordun kullanılmasıyla ilgili birçok farklı görüş bulunmaktadır. Mikrotonal seslerin rahat icra edilmesi, rebab ve İstanbul kemençesi gibi Türk müziğinde kullanılan diğer yaylı sazlar ile akort benzerliği bunların başında gelir. Parmaklandırma olarakta isimlendirilen duate, enstrüman icrası sırasında parmak kullanım tercihine verilen isimdir. Türk müziği keman icrasında pozisyonlardan ve mikrotonal seslerden dolayı bir takım parmaklandırma tercihlerinin yanı sıra, akort farklılığından dolayı da birçok duate farklılıkları ortaya çıkmaktadır. Türk müziği keman icrasında kullanılmış olan “Sol Re La Re” akordunda, kimi zaman 2 numaralı la telindeki re sesi 3 numaralı parmakla, kim zaman ise aynı re sesi boş tel ile icra edilir. Bu çalışmada Sol Re La Re akordunun günümüz son temsilcilerinden Baki Kemancı’nın Göksel Baktagir’e ait olan Hicaz saz semaisi yorumu, kullanmış olduğu akort üzerinden incelenecektir. Eser içerisinde mikrotonal sesler, süslemeler pozisyon tercihleri ve kaliteli ses elde etmek için kullanmış olduğu duateler eser üzerinde tespit edilecektir.
Anahtar Kelime: Duate, Parmaklandırma, Türk müziği, Keman, Baki Kemancı
Abstract: Research on the violin was made for the first time in the 16th century. It is mentioned that the violin was used by İbrahim Pasha, the vizier of Suleiman the Magnificent, at the beginning of the century. The violin Rebab, which was used in Western music and was later included in our music, was used instead of Kemençe and Sinekema. As understood from the audio sources available to us and the information given by violin players, it is known that the violin was first used with the Sol Re La Re tuning in Turkish music. There are many different opinions about the use of this tuning. The most important of these are the comfortable performance of microtonal sounds and the similarity in tuning with other string instruments used in Turkish music, such as rebab and Istanbul kemenche. Duate, also called fingering, is the name given to the preference of using fingers during instrument performance. In Turkish music violin performance, in addition to some fingering preferences due to positions and microtonal sounds, many duet differences emerge due to tuning differences. In the "Sol Re La Re" tuning used in Turkish music violin performance, sometimes the re sound on the number 2 la string is performed with the number 3 finger, and sometimes the same re sound is performed with the empty string. In this study, Baki Kemancı's interpretation of Göksel Baktagir's Hijaz saz semai, one of the last representatives of the Sol Re La Re tuning, will be examined through the tuning he used. Microtonal sounds, ornaments, position preferences and the duates used to obtain quality sound will be determined on the work.
Key Words: Duate, Fingering, Turkish music, Violin, Baki Violinist
26
AVCI AKBEL, Burcu. "Review of the Effectiveness of Flipped Classroom Model in Turkish Music Theory Classes." Ege Eğitim Dergisi, September 28, 2022. http://dx.doi.org/10.12984/egeefd.1106640.
Full textAbstract:
This study examines the effectiveness of the Flipped Classroom (FC) model in Turkish Music Theory classes. The data obtained through observation and focus group interviews during and after the twelve-week teaching process and under this study were subjected to content analysis on Atlas.ti22 software and interpreted as themes and categories. The aim was to determine how suitable the FC model is for the teaching of Turkish Music Theory, and how and in what way it affects success and learning. The advantages of the flipped classroom model were identified as “ease of access”, “practice in class” and “materials” in this study. The findings obtained from the research reveal that students can easily have access, without time-space constraints, to the preparation videos and materials prepared by the instructors, which is seen as the strongest aspect of the FC model. However, during this process, it was found out that some students had a lack of self-control, some had problems with focusing, and some had problems with student-teacher or student-computer interaction. Participants suggested that practitioners should prepare the content of preparation videos in line with the target audience, collective reading exercises should be done in practice classes, and the FC model should also be used in other classes. Participants also suggested that students should come to class prepared, repeat the subjects learned in the classes, and study by writing and recording.
27
BÜKÜLMEZ, Haluk. "Çifte Kiriş performance technique in Turkish music violin performance: The example of Rast taksim of violinist blind Recep." Rast Müzikoloji Dergisi, May 8, 2022. http://dx.doi.org/10.12975/rastmd.20221021.
Full textAbstract:
Due to its structure, the violin is an instrument that is used in the performance of many musical genres and has an important place today. The violin, which has also found a place in Turkish music culture, has become one of the most important string instruments in Turkish music performance over time. Another factor that makes the violin popular in Turkish music performance is the training of important performers in the field of Turkish music with violin performance. The main reason for the need for technical mastery and the attitude characteristics One of the performance techniques used to strengthen the musical expression in Turkish music violin performance is the Çifte Kiriş performance technique.used by the performers is to create personal expression and strengthen the musical expression. The fact that instrument performance was mostly used as an accompaniment to oral music until the 20th century and the Çifte Kiriş performance technique was almost never used in accompaniment performances, and the fact that there are very few existing sound recordings performed with the aforementioned performance technique causes the Çifte Kiriş performance technique to be forgotten by violin players today. The most important source we have for the Çifte Kiriş performance technique is the example of the taksim in the Rast makam, performed by the violinist blind Recep with the Çifte Kiriş technique. In this study, it is aimed to determine how the Çifte Kiriş performance technique was created in Turkish music violin performance, and why it is being forgotten today when we look at the Turkish music violin performance history and qualitative research method was used to determine the other technical features required in the Çifte Kiriş performance technique by analyzing the violinist blind Recep's Çifte Kiriş performance technique and the taksim performance in Rast maqam. Looking at the archives of audio recordings performed with the Çifte Kiriş performance technique, it is seen that the mentioned performance technique is used only in the performance of two (2) forms. One of them is Taksim performances and the other is Oyun Havası performances. Although the Çifte Kiriş performance technique used in Turkish music violin performance is similar to the Western music violin performance techniques, Double stops (Fr. Double cordes), there are differences in the way it is formed and the Çifte Kiriş performance technique will be created for the Turkish music style. found to be suitable for execution. It has been revealed that the string arrangement created for the Çifte Kiriş performance technique is formed by lifting the second string from the lower bridge and bringing it closer to the first string, and then tuning the second string at half the frequency of the first string. It has been revealed that there is no existing symbol for the Çifte Kiriş performance technique and the transcripts transferred to the notes for the relevant sound recordings will create difficulties for the reader, therefore, a symbol suggestion for the Double Beam performance technique has been made. In line with the analysis of the taksim in Rast maqam, which was performed by the violinist blind Recep using the Çifte Kiriş technique, it has been determined that the position change is of great importance in order to use all notes of any maqam's scale to be performed with the Çifte technique. In order to realize the aforementioned performance technique, the necessity of mastering especially the 1st, 3rd and 4th position changes has been put forward.
28
KAYA DİLMEN, Hilal, and Nazan KIRCI. "Müze Eğitimciliğinde Aktif Öğrenmenin Mimarlığa Yansıması, Bilim Müzeleri." Uluslararası Müze Eğitimi Dergisi, May 23, 2022. http://dx.doi.org/10.51637/jimuseumed.1074224.
Full textAbstract:
In addition to preserving the important works they contain, museums have the function of informing their visitors about their collections through exhibitions. With these features, the differences in the conservation-oriented or educational-oriented approaches of the museums, which are cultural-educational environments, draw attention. In museums where protection is at the forefront, visitors are positioned as a passive observer as the works are kept as far away from the visitor as possible. The question of the research is how museums, which are the other group, prioritizing the educational mission, are affected by the studies on learning methods. For this reason, active learning, constructivist and experiential learning methods, which are a current approach, have been researched and the relationship between the museum setup and the visitor has been examined. Then, science museums with a dominant educational mission were selected to be examined with this perspective Science Museums have been examined in terms of exhibition methods and architectural constructs. In these museums, it has been observed that multi-sensory experience is given importance while providing the opportunity for active participation to the visitor. It has been understood that there is a strong bond between the visitor and the museum, both through these experiences and the new programs and functions added to the museums. In the architectural setups of such museums, the importance of the exhibition's ability to offer new experiences each time, its spatial flexibility, the potential for changeability, and the architectural technologies that support the experience have been understood.
29
ASAN, Hakan. "Development of Awareness on Cultural Herıtage in Dıyarbakır Provınce: Muze-i Humayun Honorary Offıcer Natık Efendy and Its Actıvıtıes." Belgi Dergisi, June 13, 2022. http://dx.doi.org/10.33431/belgi.1106797.
Full textAbstract:
The Ottoman Empire hosted many culturally different civilizations and maintained dominance over rich lands in terms of both quality and quantity. In the field of cultural heritage, although a path was followed in accordance with the methods of law and fiqh at the beginning, progress was made in the field of regulations over time, and a contribution was made to the development of the awareness of museology and antiquities. The foundation of modern museology in the Ottoman Empire was laid during the reign of Sultan Abdülmecit and with the efforts of Fethi Ahmet Pasha. However, In the period of II. Abdülhamit and Osman Hamdi Bey’s directorship of the museum, deep-rooted legal and institutional arrangements were made. There upon, the cultural heritage consciousness that emerged in the Ottoman center was reflected in the countryside in a short time. This study was written in order to determine the development of antiquities consciousness in the Ottoman provinces, especially in the context of the attitude Honorary Officer of the Diyarbakir Müze-i Hümayun (imperial museum) of Natik Efendy, as well as the local officials. Also, in the XIX. the end of the century and the XX. covers the first years of the century. In the said process and in line with the stated purpose, a general evaluation was made on the development of the cultural heritage consciousness in Diyarbakir Province and the activities of Diyarbakir Müze-i Hümayun Honorary Officer Natik Efendy were also examined in depth. According to this; How the cultural heritage consciousness emerged in Diyarbakir, how the antiquities policies implemented in the center reflected on Diyarbakir, what processes were passed and what kind of path was followed, the position of Natik Efendy in the field of antiquities and his activities in Diyarbakir were discussed. Subsequently, the efforts to determine what kinds of artifacts were transferred from Diyarbakir to the Müze-i Hümayun and how they were preserved were evaluated. In order to find answers to these questions, this process has been followed through the documents that the Ottoman Empire kept during that period and which are in the Ottoman archives today, as well as the press life of the period and the annuals. In addition, the works written in the mentioned period and in the following periods were also consulted.
30
ELİÜŞÜK, Mevlüt. "Musaca Nekropolü Kazıları Cam Buluntuları." Selçuk Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi, March 28, 2022, 141–64. http://dx.doi.org/10.21497/sefad.1313275.
Full textAbstract:
Manisa ili Akhisar ilçesi Musaca mahallesi 103 ada, 1-2 parsellerde Gürdük Barajı yol güzergahı ve etki alanında, yol çalışmalarında tespit edilen nekropol alanında Manisa Müze Müdürlüğü’nce kurtarma kazılarında 34 mezar içerisinde 47 yetişkin bireye ait iskelet tespit edilirken, alanda bebek/çocuk mezarına rastlanmamıştır. Bebek/çocuk mezarlarının bulunmamış olması Thyateira kazılarında sadece çocuklara ait mezarların tespit edildiğinden, buradaki çocuk mezarlarının olasılıkla başka bir alanda olduğu ile açıklanmıştır. Musaca mahallesinin antik yerleşimi hakkında herhangi bir bulguya ulaşılamamıştır. Antik Dönem’de Polis’lerin hinterlandı dâhilinde ki tarımsal yerleşimler Kome olarak adlandırılmaktadır. Nekropolün 15 km güney batısındaki Thyateira “Akhisar” antik kenti varlığı olası Musaca yerleşim yerinin, Thyateira antik kentinin bir komesi olduğu anlaşılmaktadır. Nekropoldeki mezarlar basit toprak ve sandık mezar olarak iki grup altında değerlendirilmiş olsa da mezarların taş kapaklarının aynı olduğu anlaşılmıştır. Mezarlarda ele geçen cam buluntular unguentarium ve şişe olarak iki grupta değerlendirilmiştir. Buluntular ölü gömme ritüeli içerisinde libasyon ile ilişkilendirilmiştir. Mezarlardan ele geçen cam buluntular genel olarak MS 2-3. yüzyıllar arasına tarihlendirildiğinden, Musaca Nekropolü’nün kullanım dönemleri için de bu tarih aralığını vermek mümkündür. Tespit edilen cam formlarının Anadolu’nun genel cam tipolojisiyle uyumlu olduğu görülürken; şamdan biçimli unguentariumların yerel özellikler gösterdiği anlaşılmaktadır. Kırsal bir yerleşimdeki mezarlarda ele geçen cam eserlerin birebir benzerlerinin Bergama ve Tire gibi koleksiyonlarda belgelenmiş olması Batı Anadolu’da bu formların yaygın olarak kullanıldığını göstermektedir. Nekropolün yerleşim yeri tespit edilemediğinden kırsal alanda yaşayan halkın ekonomik durumu hakkında kesin yargıda bulunmak mümkün olmamakla birlikte mezar hediyesi olmayan örneklerin fazlalığı ve hediye bulunan mezarlardaki hediye sayısının azlığı, ekonomik seviyenin çok da iyi olmadığına da işaret etmektedir.