To see the other types of publications on this topic, follow the link: Urządzanie.
Journal articles on the topic 'Urządzanie'
Create a spot-on reference in APA, MLA, Chicago, Harvard, and other styles
Consult the top 21 journal articles for your research on the topic 'Urządzanie.'
Next to every source in the list of references, there is an 'Add to bibliography' button. Press on it, and we will generate automatically the bibliographic reference to the chosen work in the citation style you need: APA, MLA, Harvard, Chicago, Vancouver, etc.
You can also download the full text of the academic publication as pdf and read online its abstract whenever available in the metadata.
Browse journal articles on a wide variety of disciplines and organise your bibliography correctly.
1
Lorey, Isabell. "Urządzanie i samoprekaryzacja. O normalizacji wytwórców kultury." Praktyka Teoretyczna 14, no. 4 (January 1, 2014): 133. http://dx.doi.org/10.14746/prt.2014.4.5.
Full text
2
PIJANOWSKI, Jacek. "Kompleksowe urządzanie obszarów wiejskich jako aktualne wyzwanie rozwojowe Polski." PRZEGLĄD GEODEZYJNY 1, no. 9 (September 5, 2017): 24–29. http://dx.doi.org/10.15199/50.2017.9.5.
Full text
3
Lewicki, Jakub. "POLSKIE MIEJSCA PAMIĘCI - ZMIANY INTERPRETACJI I PROBLEMY OCHRONY W XXI WIEKU." Protection of Cultural Heritage, no. 5 (February 28, 2018): 103–13. http://dx.doi.org/10.35784/odk.862.
Full textAbstract:
W pracy omówiono pojęcie miejsce pamięci, jego zakres, i wiążące się z nim skojarzenia i społeczny w kolejnych okresach historycznych. Przedstawiono też zmiany rozumienia tego terminu i odmienne kształtowanie różnych miejsc pamięci w kolejnych okresach historycznych, a także zwrócono uwagę na odmienne interpretacje wydarzeń, które upamiętniały, co wpływało na ich różne urządzanie i odmienny odbiór społeczny.Analizując funkcjonowanie polskich miejsc pamięci w XX wieku należy zauważyć częste i gruntowne zmiany ich znaczenia i odbioru społecznego. Interpretacja wydarzeń i form upamiętnienia była zależna od aktualnej sytuacji społecznej i politycznej. Nawet niewielka zmiana sytuacji politycznej powodowała znaczące zmiany interpretacji miejsc pamięci i dotyczącej ich propagandy. Mimo to miejsca pamięci stały się ważnymi nośnikami pamięci. Ich przejawem były bardzo nowatorskie projekty upamiętnień zarówno w formie pomników (pomniki w danych obozach koncentracyjnych - Oświęcim, Majdanek, Treblinka), jak i wielkich kompozycji przestrzennych (nowa zabudowy upamiętniająca warszawskie getto), które powstawały po 1945 roku.Rozumienie polskich miejsc pamięci znacząco zmieniało się w XX wieku, podobnie jak cała tradycja kulturowa. Zmieniało się także ich postrzeganie, rozumienie, jak i sposób odbioru społecznego, niezależnie od dużej akceptacji społecznej. Także i dzisiaj rozumienie miejsc pamięci nie jest ostatecznie zdefiniowane i nadal będzie podlegało ono zmianom interpretacji i odbioru, co ma wpływ na ich znaczenie i formy ochrony.
4
Lisiecki, Mirosław Jan. "Motywy zabójstw homoseksualnych. Część II — motywy racjonalne." PRZEGLĄD POLICYJNY 4, no. 124 (December 1, 2016): 110–26. http://dx.doi.org/10.5604/01.3001.0013.5800.
Full textAbstract:
Niniejsze opracowanie prezentuje motywy racjonalne zabójstw homoseksualnych. W ogólnej strukturze tych motywów, tylko 35 wykrytych sprawców, tj. 42,2 % (z tego 15 uprawiało prostytucję homoseksualną) popełniło 23 (tj. 30,7 %) zabójstwa z motywów racjonalnych na tle ekonomicznym. Ofiarami tych zabójstw padło 25 osób, w tym 23 mężczyzn o homo- lub biseksualnej orientacji płciowej oraz jeden heteroseksualista i jedna kobieta. Ponad połowa tych zabójstw (tj. 13) była uprzednio zaplanowana przez sprawców. Pozostałe zostały popełnione pod wpływem nagłych impulsów po zorientowaniu się sprawcy w sytuacji materialnej ofiary. W badanych sprawach zabójstw homoseksualnych z motywów racjonalnych zanotowano 8 (tj. 10,7 %) zabójstw popełnionych na tle seksualno-ekonomicznym (w tym jedno usiłowanie). Żaden ze sprawców nie uprawiał prostytucji homoseksualnej. Ofiarami dwóch sprawców padło 8 osób płci męskiej. Na podstawie analizy ekonomicznych motywów racjonalnych można wyodrębnić czynniki sprzyjające popełnianiu zabójstw homoseksualnych, takich jak: — sprowadzanie przez homoseksualistów do swych mieszkań nieznanych sobie mężczyzn, często o przeszłości kryminalnej, — utrzymywanie kontaktów z elementem kryminalnym, — korzystanie z usług prostytutek homoseksualnych, — chwalenie się swoją zamożnością, — pozostawanie pod działaniem alkoholu i narkotyków, — prowadzenie tzw. „otwartego domu”, urządzanie gay party z niesprawdzonymi partnerami. Te czynniki pozwalają potencjalnym sprawcom rozpoznać się w zamożności poszczególnych homoseksualistów, a następnie zaplanować napad lub zabójstwo w celu przywłaszczenia mienia. Z przeprowadzonych badań wynika też, że odnotowano 4 (tj. 5,3 %) zabójstwa homoseksualne popełnione z motywów seksualnych, tj. na tle seksualnym. Zabójstw tych dopuściło się trzech sprawców, w tym jeden zabójca seryjny dokonujący mordów z lubieżności na małoletnich chłopcach w wieku 11 do 13 lat. Ofiary to 5 młodych chłopców i jeden dorosły heteroseksualny mężczyzna. Żaden ze sprawców nie uprawiał prostytucji homoseksualnej.
5
Szczepska-Pustkowska, Maria, Longina Strumska-Cylwik, and Małgorzata Lewartowska-Zychowicz. "Makarenkowskie odczyty o wychowaniu dla rodziców w optyce Foucaultowskiej kategorii urządzania." Problemy Wczesnej Edukacji 39, no. 4 (September 28, 2017): 31–39. http://dx.doi.org/10.26881/pwe.2017.39.03.
Full textAbstract:
The subject of our interest is the rhetoric of Makarenko’s readings/interpretations of upbringing designated for parents. We would like to subject it to consideration in the prospect/perspective of Foucault’s governmentality category, understood as a specific metacategory/joint category connecting the axes of power (the Soviet power), knowledge (political economy), and the subject (homo sovieticus). Applying the governmentality category provides for the possibility of attempting to reconstruct traces of tangle/discursive relations and undiscursive elements of the policy of arranging a family which is a component of a broader policy of the Soviet state aimed at “forging” the new Soviet man. In this context, we will recognize Makarenko’s pedagogy as a kind of conceptualization and implementation of the policy of the Soviet state at the family level, having the goal of shaping a man of collective mentality, completely subordinated to the Soviet state, with standardized and ideologized consciousness.
6
Franczak, Karol, and Magdalena Nowicka. "Od redaktorów: Perspektywa Foucaultowska we współczesnej refleksji badawczej." Przegląd Socjologii Jakościowej 12, no. 1 (February 29, 2016): 6–15. http://dx.doi.org/10.18778/1733-8069.12.1.01.
Full textAbstract:
Wprowadzenie do tomu Perspektywa Foucaultowska we współczesnej refleksji badawczej składa się z dwóch części. Celem pierwszej z nich jest zwięzłe zaprezentowanie głównych kierunków współczesnych inspiracji bogatym dorobkiem Michela Foucaulta, do których należą między innymi studia nad biopolityką, rządomyślnością/urządzaniem (governmentality), krytyczne analizy neoliberalizmu, analiza dyspozytywu oraz refleksja nad kategoriami krytyki i parezji. W drugiej części charakteryzowany jest tematyczny zakres tomu, który odzwierciedla wieloaspektowość i wielowątkowość postfoucaultowskiej refleksji badawczej.
7
Siuta, Jan, and Bogusław Żukowski. "Rural land consolidation and management – the Polish dilemmas. Part 2." Inżynieria Ekologiczna 19, no. 4 (August 1, 2018): 1–11. http://dx.doi.org/10.12912/23920629/90247.
Full text
8
Siuta, Jan, and Bogusław Żukowski. "Rural land consolidation and management – the Polish dilemmas. Part 1." Inżynieria Ekologiczna 19, no. 3 (June 1, 2018): 1–16. http://dx.doi.org/10.12912/23920629/91604.
Full text
9
Ostrowicka, Helena, and Justyna Spychalska-Stasiak. "Uodpowiedzialnianie akademii – formacje wiedzy i władza parametryzacji w dyskursie akademickim." Nauka i Szkolnictwo Wyższe, no. 1(49) (June 15, 2017): 105–32. http://dx.doi.org/10.14746/nisw.2017.1.6.
Full textAbstract:
Artykuł przedstawia rezultaty analizy dyskursu akademickiego na temat parametryzacji, prowadzonego w latach 2011-2014 na łamach Forum Akademickiego i Nauki. Celem badań było uchwycenie, w jaki sposób formacje wiedzy-władzy regulują, wytwarzają i podtrzymują określoną „prawdę” o akademii. Przedmiotem analizy uczyniono przedmioty wypowiedzi, pojęcia, modalności i strategie dyskursu. Postfoucaultowska analiza ukazała m.in. różne rodzaje krytyki parametryzacji, tematyczne rozproszenie i konsolidację oraz dynamiczny charakter badanego dyskursu. Poprzez wgląd w dyskurs o parametryzacji zostały zrekonstruowane racjonalności urządzania (defensywna, adaptacyjna i przedsiębiorcza) oraz dwie dyskursywnie podtrzymywane i konstruowane „prawdy” o uniwersytecie: dyskurs represjonowanej i uodpowiedzialnionej (konstruującej własną odpowiedzialność) akademii.
10
Skowronek, Grzegorz. "Finansowe aspekty prowadzenia działalności w zakresie zakładów wzajemnych." Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio G (Ius) 67, no. 1 (May 21, 2020): 99. http://dx.doi.org/10.17951/g.2020.67.1.99-113.
Full textAbstract:
<p>Niniejsze opracowanie zostało poświęcone analizie warunków urządzania zakładów wzajemnych – regulacji, na podstawie których prowadzona jest działalność w tym zakresie oraz zasad ich opodatkowania podatkiem od gier hazardowych. Niewątpliwie zakłady wzajemne, stanowiąc rodzaj hazardu, muszą podlegać ścisłym regulacjom oraz – w niektórych przypadkach – ograniczeniom. Powodem tych ograniczeń jest fakt, że hazard niesie za sobą zagrożenia, w tym w szczególności uzależnienie od gier. Odpowiedzią na niebezpieczeństwo uzależnienia jest wprowadzanie szeregu barier i restrykcji finansowych dla działalności związanej z organizowaniem zakładów wzajemnych. Jednocześnie należy mieć świadomość, że wprowadzenie reglamentacji jakiejkolwiek sfery działalności gospodarczej musi pozostawać w zgodzie z regulacjami Unii Europejskiej dotyczącymi swobód np. w zakresie przepływu usług. Istotna jest zatem analiza finansowych aspektów związanych z zakładami wzajemnymi oraz poddanie jej ocenie z punktu widzenia orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.</p>
11
Majewski, Maciej. "Sprzedaż produktów o losowej zawartości, w tym tzw. loot boxes. Zjawisko i jego podobieństwo do urządzania gier hazardowych." Konteksty Społeczne 7, no. 2 (May 25, 2019): 110–31. http://dx.doi.org/10.17951/ks.2019.7.2.110-131.
Full text
12
Stachurska-Szczesiak, Katarzyna. "Czynnik „arabskiej wiosny” w stosunkach Unia Europejska–Algieria." Rocznik Integracji Europejskiej, no. 15 (December 31, 2021): 107–23. http://dx.doi.org/10.14746/rie.2021.15.7.
Full textAbstract:
W 10 rocznicę masowych protestów zwanych „wiosną arabską”, jakie przeszły przez państwa południowej flanki basenu Morza Śródziemnego (BMŚ), rozumienie świata staje się bardziej złożone. Dla Unii Europejskiej (UE) rewolty dokonane w państwach z nią sąsiadujących były „strategicznym zaskoczeniem” i zburzyły jej dotychczasowe założenia wobec regionu, zmuszając ją do ich rewizji i szybkiego reagowania. Dla społeczeństw arabskich były wyrazem „przebudzenia”, przełamując uczucie strachu oraz buntu wobec panujących reżimów autorytarnych, a także próbą odrzucenia neoliberalnego sposobu „urządzania świata”. Algieria zajmuje strategiczne miejsce na mapie bilateralnych relacji, jakie UE utrzymuje z państwami dotkniętymi „wiosną arabską. Bliskość geograficzna, przeszłość historyczna oraz potencjał jaki posiada to państwo sprawiają, że UE jest „na nowo” obecna w Algierii, wspierając ją w trudnej drodze przekształceń polityczno-gospodarczych.
Celem niniejszego artykułu jest analiza wpływu „wiosny arabskiej” na kształt współczesnych stosunków UE–Algieria, zwracając uwagę na ramy wyznaczone przez „Wspólne Priorytety Partnerstwa”, koncentrując się na trzech kluczowych sektorach współpracy ustalonych na lata 2018–2020.
13
Ćwikła, Leszek. "Prawne aspekty rozwoju turystyki pielgrzymkowej w Polsce w latach 1918-1939." Studia z Prawa Wyznaniowego 23 (December 30, 2020): 223–44. http://dx.doi.org/10.31743/spw.9692.
Full textAbstract:
W Drugiej Rzeczypospolitej ważnym zjawiskiem religijnym, kulturowym oraz społeczno-ekonomicznym była – tak jak i dzisiaj – turystyka pielgrzymkowa. Zamierzeniem autora artykułu było dokonanie analizy przepisów prawa obowiązujących w tym okresie oraz udzielenie odpowiedzi na pytanie, czy ustawodawstwo państwowe miało pozytywny wpływ na rozwój tego rodzaju turystyki. Podstawowymi aktami normatywnymi, których przepisy zostały poddane analizie, są Konstytucja Marcowa z 1921 r. oraz Konstytucja Kwietniowa z 1935 r. Przepisy ustaw zasadniczych gwarantowały obywatelom m.in. wolność kultu, zaś związkom wyznaniowym, uznanym przez państwo, prawo do urządzania zbiorowych i publicznych nabożeństw. W zakresie ustawodawstwa zwykłego przeanalizowano przepisy kodeksu karnego z 1932 r., ustawy o zgromadzeniach z 1932 r. oraz przepisy odnoszące się do czasu wolnego od pracy (ustanawiające dni wolne od pracy oraz wprowadzające instytucję urlopu wypoczynkowego). Zwrócono też uwagę na projekt „ustawy turystycznej”, który zawierał regulacje mogące mieć wpływ na rozwój turystyki pielgrzymkowej. W dalszej kolejności przeanalizowano akty prawne wydane przez ministra komunikacji, przewidujące ulgi dla pielgrzymów podróżujących koleją, a także akty prawne wydane przez inne organy, zawierające przepisy obowiązujące pielgrzymów wyjeżdżających za granicę lub przyjeżdżających z zagranicy do Polski. Przeprowadzona analiza przepisów prawa pozwoliła na stwierdzenie, że działania władz państwowych, uznających doniosłą rolę religii w funkcjonowaniu państwa i społeczeństwa, sprzyjały rozwojowi turystyki pielgrzymkowej. Przepisy nie przewidywały ograniczeń i uprawianie tego rodzaju turystyki mogło odbywać się swobodnie.
14
Wójcik, Agata. ""Czegoś podobnego dotychczas w Warszawie nie było". Wystawa Towarzystwa Polska Sztuka Stosowana w Zachęcie w 1908 r." Biuletyn Historii Sztuki 81, no. 2 (April 2, 2020): 253–73. http://dx.doi.org/10.36744/bhs.318.
Full textAbstract:
W lutym i marcu roku 1908 warszawskie Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych prezentowało wystawę podsumowującą działalność, istniejącego od 1901 roku, krakowskiego Towarzystwa Polska Sztuka Stosowana (TPSS). Jak pisano: „celem wystawy było wykazanie, że sztuka stosowana polska jest, że jest już szereg artystów, który kilkoletnią świadomą celu pracą dowiedli, że w zakresie urządzania wnętrz mieszkalnych, a więc przede wszystkiem w meblarstwie i dekoracji ścian, można i u nas własnemi środkami (…) zająć stanowisko samodzielne i artystyczne w całem słowa tego znaczeniu”. Ekspozycja zajęła dziesięć sal, siedem z nich było aranżacjami wnętrz mieszkalnych. Zaprezentowano projekty Karola Tichego, Edwarda Trojanowskiego, Stanisława Wyspiańskiego, Ludwika Wojtyczki i Józefa Czajkowskiego. Zaaranżowanie Zachęty na ciąg wnętrz mieszkalnych wzbudził duży podziw i zainteresowanie krytyki. Wystawa dowiodła, że TPSS osiągnęło stawiane sobie cele: rozbudziło zainteresowanie sztuką stosowaną, skłoniło artystów malarzy i architektów do podjęcia prób z zakresu projektowania wnętrz, mebli i tkanin, podniosło rangę sztuki dekoracyjnej, zaprezentowało modele spójnie zaprojektowanych wnętrz, które osiągnęły rangę dzieł sztuki. Krytycy w meblach i wnętrzach dostrzegali znamiona odrębnego, charakterystycznego dla TPSS stylu, który nie był jedynie biernym powielaniem motywów zaczerpniętych ze sztuki ludowej (co zarzucano wcześniej Towarzystwu). TPSS, mimo licznych sukcesów, musiało stawić również czoła zarzutom, recenzenci wskazywali, że projektanci mebli nie brali pod uwagę aspektów utylitarnych, a także ewentualnych kosztów produkcji masowej.
15
Płachciński, Krzysztof. "Służba zdrowia w Wielkopolsce Wschodniej w czasie powstania styczniowego (1863-1864)." Polonia Maior Orientalis 7 (2020): 29–44. http://dx.doi.org/10.4467/27204006pmo.20.002.15488.
Full textAbstract:
Powstanie styczniowe (1863-1864) było zrywem niepodległościowym, w którym strona polska organizowała nie tylko oddziały zbrojne, ale również starała się zapewnić swoim żołnierzom opiekę medyczną. Oprócz licznych instrukcji dla polskich partii, dotyczących dbania o zdrowie i higienę, władze powstańcze organizowały szpitale dla rannych w boju. Urządzane one były najczęściej w rejonach, gdzie dochodziło do krwawych walk powstańców z Rosjanami. Opiekę nad rannymi sprawowali nie tylko miejscowi lekarze i felczerzy, ale także kobiety. Nierzadko ciężko rannych powstańców operowali znani warszawscy chirurdzy. Niektórzy medycy nie tylko nieśli pomoc swoim potrzebującym towarzyszom broni, ale brali bezpośrednio udział w walce. Władze carskie za udział w powstaniu prześladowały nie tylko lekarzy, ale i inne osoby z personelu medycznego. Wielu medyków zaangażowanych w powstanie, którzy przeżyli carskie represje, zasłynęło w późniejszych czasach wiedzą medyczną. Insurrectionary health service in Eastern Greater Poland (1863-1864) January Uprising (1863-1864) it was a rebellious bid for independence, in which the Polish side established not only armed branches, but also tried to provide its soldiers with the medical care. Apart from numerous manuals for Polish parties, concerning caring about health and hygiene, insurrectionary authorities established hospitals for the injured in fights. The hospitals were suited most often in areas, where have been reached to bloody fights of insurgents against Russians. Not only the local doctors and paramedics, but also women took care of the injured. Frequently well-known Warsaw surgeons operated on seriously injured insurgents. Some physicians not only came to their needing comrades’ in arms aid, but participated directly in the fight. Tsarist authorities for the participation in the uprising persecuted not only doctors, but also other persons from the medical staff. Many physicians involved in the January Uprising which survived tsarist repressions, became famous in late times because of their medical knowledge.
16
Beilharz, Peter. "The Power of Culture: A Map, a Manifesto and a Message in a Bottle." Prace Kulturoznawcze 20 (March 27, 2017): 19–28. http://dx.doi.org/10.19195/0860-6668.20.2.
Full textAbstract:
Potęga kultury: mapa, manifest i wiadomość w butelceKultura oraz refleksje o niej to zjawiska wszechobecne. Po zwrocie lingwistycznym nastąpił zwrot kulturowy; jednak fenomen ten zdaje się dużo bardziej powszechny, jeśli spojrzymy na jego popularne i intelektualne konsekwencje. Sytuacja ta jest jednocześnie wymowna lub wręcz symptomatyczna oraz zagmatwana, żeby nie powiedzieć niepokojąca — albowiem coś, co jest wszędzie w pewnym sensie i niejako z definicji, nie istnieje nigdzie. W dzisiejszych czasach z niezwykłą łatwością mówimy o kulturze wysokiej lub niskiej bądź o popkulturze, ze szczególnym naciskiem na jej główny nurt oraz subkultury czy wielokulturowość. Kultura wzbudza zainteresowanie nie tylko z punktu widzenia krytyki, lecz także jej praktycznego lub zarządczego zastosowania, w którym pojęcie „kultura” traktowane jest jak magiczne słowo klucz. Niniejsze opracowanie to podróż do wnętrza tego skomplikowanego labiryntu, gdzie za kompas posłużą nam trzy inne prace. Pierwszą będzie klasyczne już opracowanie autorstwa Raymonda Williamsa pt. Culture and Society, w którym kultura postrzegana jest jako klucz do zrozumienia całości stylu życia oraz, może w jeszcze większym stopniu, jako obszar, z którego wyłoniła się nowoczesność. Drugim dziełem będzie praca czy manifest ogłoszony w ramach Mocnego programu socjologii kultury, realizowanego przez szkołę Jeffreya Alexandra w Yale, gdzie kultura postrzegana jest przez pryzmat neodurkheimowski jako główny punkt, na którym skupiają się nauki społeczne. Ostatnie dzieło to długoterminowy projekt oraz efekty pracy Zygmunta Baumana, który kulturę traktuje zarówno jako zjawisko stwarzające możliwości, jak i ograniczające niczym więzienie. Owe trzy kroki — lub lepiej ujęcia kultury — nie są w zamyśle teleologiczne inie mają prezentować postępu w czasie. Stwarzają one raczej okazję do uwypuklenia przedmiotu lub podmiotu dyskusji, a zatem użyto ich tutaj jako metod ujęcia podobnych bądź takich samych problemów związanych z określeniem sensu kultury. W pierwszym przypadku jest to sens historyczny i lokalny oraz, naturalnie, imperialny, z racji swego brytyjskiego rodowodu. Drugi przykład to również ujęcie lokalne lub narodowe, choć o globalnych aspiracjach. Trzeci zaś, wywodząc się z regionu Europy Wschodniej, zawiera aspiracje kontynentalne i kosmopolityczne. Poza ramami reprezentowanymi przez wymienione ujęcia punktem odniesienia będą też dwa kolejne, stosowane w różnym stopniu: filozofia Gramsciego oraz teoria krytyczna, a dokładniej koncepcja szkoły frankfurckiej. W tych ujęciach kultura jest powszechnie postrzegana jako kwestia czynienia/robienia/bycia. Odnosi się to zarówno do plastyczności, jak i wspólnych sposobów urządzania życia codziennego, do trwałości i spójności współdzielonego repertuaru zachowywania, naśladowania, tworzenia oraz odtwarzania naszych światów społecznych. W tym ujęciu kultura jest w rzeczy samej wszechobecna.
17
Kubanek, Anita. "Urządzanie nielegalnych gier losowych w mediach społecznościowych przez przedsiębiorców." Studia Prawnoustrojowe, no. 51 (March 31, 2021). http://dx.doi.org/10.31648/sp.6395.
Full textAbstract:
Maksymalizacja zysków w firmach jest celem, który powszechnie przyświeca przedsiębiorcom. Niektórzy z nich korzystają z dobrodziejstw sieci Internet, jakim są social media, aby jeszcze skuteczniej docierać do klientów. Organizują tam również aktywności, którym przyświeca rzeczywiście cel promocyjny jednak niekiedy działania te są poza granicami prawa, jak jest w przypadku organizacji różnych losowań i loterii. Celem niniejszego artykułu jest zbadanie czy loteria organizowana w mediach społecznościowych jest rzeczywiście grą hazardową w rozumieniu ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych. Ponadto poddano analizie podstawy prawne (zarówno prawo powszechnie obowiązujące jak i regulaminy wewnętrzne) urządzania loterii oraz zgłębiono problematykę odpowiedzialności w przypadku naruszenia przepisów prawa. Artykuł został wzbogacony o część empiryczną, zawierającą badania własne z województwa kujawsko-pomorskiego. Jak wykazała analiza przepisów prawa, orzeczeń i literatury przedmiotu nie wszystkie organizowane na Facebooku loterie są niezgodne z prawem. Głównym wyznacznikiem zakwalifikowania loterii na Facebooku jako gry hazardowej jest nabycie produktu lub usługi jako warunku udziału w grze. Tym samym wymóg polubienia postu lub wpisania komentarza nie narusza ustawy o grach hazardowych.
18
Dominiak, Łukasz. "Urządzanie ciał, czyli władza w epoce biopolityki (Michel Foucault, Bezpieczeństwo, terytorium, populacja, tłum. M. Herer, PWN, Warszawa 2010, ss. 513. oraz Michel Foucault, Narodziny biopolityki, tłum. M. Herer, PWN, Warszawa 2011, ss. 417)." Klio. Czasopismo Poświęcone Dziejom Polski i Powszechnym 20, no. 1 (March 1, 2012). http://dx.doi.org/10.12775/klio.2012.009.
Full text
19
Biały, Kamila. "Ile splotu w splocie klasa-kapitał-coaching?" Widok. Teorie i Praktyki Kultury Wizualnej, no. 31 (2021). http://dx.doi.org/10.36854/widok/2021.31.2429.
Full textAbstract:
Recenzja książki Michała Mokrzana „Klasa, kapitał i coaching w dobie późnego kapitalizmu. Perswazja neoliberalnego urządzania” (Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, Toruń 2019) napisana jest z jednej strony z perspektywy socjologicznych badań późnego kapitalizmu w Polsce, a z drugiej w duchu badań fenomenologicznych. Te ostatnie w sposób bezpośredni nawiązują do interesującej badacza kategorii splotu wychodzącej z filozofii różnicy, stawania się, procesu. Autor, wierny tej tradycji, próbuje opisać w specyficznym kontekście neoliberalne urządzenie. Jak autorka recenzji stara się pokazać, Mokrzanowi udaje się to połowicznie.
20
Mokrzan, Michał. "Jałowy nastrój poróżnienia. Odpowiedź na recenzję Kamili Biały." Widok. Teorie i Praktyki Kultury Wizualnej, no. 31 (2021). http://dx.doi.org/10.36854/widok/2021.31.2434.
Full textAbstract:
Prezentowany tekst jest odpowiedzią na recenzję mojej książki „Klasa, kapitał i coaching w dobie późnego kapitalizmu. Perswazja neoliberalnego urządzania” (Wydawnictwo Naukowe UMK, seria Monografie FNP, Toruń 2019) napisaną przez Kamilę Biały. W tekście odnoszę się do wątpliwości zgłaszanych przez Biały, wskazując, że niektóre fragmenty recenzji potwierdzają rozpoznanie Hansa-Georga Gadamera, iż z czytanych tekstów wyciągamy to, co uprzednio do nich włożyliśmy, czyli nasze przedrozumienia z warunkującymi je przesądami. Odwołując się do myśli hermeneutycznej, argumentuję, że w przypadku recenzji Biały przesądy nie tyle umożliwiają rozumienie, ile je blokują, czego efektem są cztery problematyczne strategie recenzyjne. W wielu miejscach recenzja nie dyskutuje z książką, lecz z tworzonym na własny użytek wyobrażonym oponentem. Źródeł tego gestu upatruję w jałowym nastroju poróżnienia, czyli ideach i afektach wytwarzanych w ramach sporu między zwolennikami podejścia, które uprzywilejowuje „przedmiotowe” ujęcie zjawisk społecznych a jego oponentami – wybierającymi ujęcie „podmiotowe”.
21
Słodkowska, Elżbieta. "Księgozbiory domowe w pierwszej połowie XIX wieku." Z Badań nad Książką i Księgozbiorami Historycznymi, September 22, 2020, 5–17. http://dx.doi.org/10.33077/uw.25448730.zbkh.1981.392.
Full textAbstract:
Życie kulturalne na ziemiach polskich w XIX w. skupione było wokół domu, gdzie koncentrowało się życie towarzyskie. Urządzano tu spotkania sąsiedzkie i zjazdy rodzinne, podczas których były okazje do rozmów o polityce, gospodarce, o wydarzeniach kulturalnych, m.in. o nowych polskich wydawnictwach. Autorka podjęła badania nad księgozbiorami domowymi, gromadzonymi do osobistego użytku właściciela i członków jego otoczenia. Poza zasięgiem jej zainteresowań pozostały kolekcje bibliofilów, gromadzone dla samej satysfakcji posiadania, a także biblioteki prywatne zakładane z myślą o społecznym ich udostępnianiu, a nawet w przyszłości o przekazaniu społeczeństwu. Autorka ograniczyła się do omówienia problematyki bibliotek domowych we dworach, ponieważ są one udokumentowane w XIX-wiecznym piśmiennictwie i stanowią typowe zjawisko dla kultury polskiej pierwszej połowy XIX stulecia. Skoncentrowała się na zaborze rosyjskim, charakteryzujące wybrane biblioteki w oparciu o dostępne ich opisy bądź inwentarze, a także źródła dotyczące czytelnictwa tego okresu.