Dissertations / Theses on the topic 'Ustrój'

W kwietniu 1969 roku Charles de Gaulle, pierwszy prezydent V Republiki Francuskiej, po przegranym referendum w sprawie reformy senatu złożył rezygnację z urzędu. Tego samego dnia jedno z najmniejszych państw europejskich, Księstwo Andory, straciło swojego współksięcia, którym był de Gaulle. W literaturze jest stosunkowo niewiele opracowań dotyczących małych państw. Już definicja małego państwa przysparza trudności. Podejmuje się próby zdefiniowania tych państw na podstawie takich kryteriów, jak „wielkość terytorium, liczba ludności, możliwości gospodarcze, faktyczna zdolność do nawiązywania i prowadzenia stosunków dyplomatycznych i inne” (Kosicki, 2002: 106), jednakże definicje i tak są dość ogólnikowe. Dlatego też systemy polityczne tych państw są zwykle mało znane, a fakt, iż prezydent Francji jest jednocześnie współksięciem Andory, może budzić pewne zdziwienie. W ustroju politycznym Andory występuje dwuosobowa głowa państwa w postaci współksiążąt: wspomnianego już prezydenta Republiki Francuskiej i biskupa Urgell. Dwuosobowa głowa państwa występuje również w innym europejskim minipaństwie, jakim jest San Marino, na którego czele stoi dwóch Kapitanów – Regentów mianowanych przez Wielką Radę Generalną (parlament) na okres 6 miesięcy. Zachowanie pewnych oznak feudalizmu w ustroju Andory możliwe było dzięki dwóm czynnikom: uwarunkowaniom geograficznym i historycznym. Położona na stokach Pirenejów, pomiędzy Francją a Hiszpanią, Andora nie była terytorium łatwym do podbicia, jak i bardzo interesującym dla potęg europejskich z punktu widzenia geostrategicznego. Pozwoliło to na przetrwanie przez wieki struktury feudalnej w rozwiązaniach ustrojowych państwa. Uwarunkowania historyczne z kolei to okres walki o władzę, której kres położyło porozumienie z 1278 roku. Część rozwiązań przetrwała w ustroju Księstwa do czasów obecnych, nawet po uchwaleniu pierwszej konstytucji Andory w 1993 roku. […]

Tato disertační práce je zaměřena na analýzu řečového signálu za učelem detekce nemocí ovlivňujících strukturu hlasových orgánů, obzvláště těch, které mění strukturální character hlasivek. Poskytnut je přehled současných technik. Dále jsou popsány zdroje použitých nahrávek pro zdravé a nemocné mlučí. Hlavním učelem této disertační práce je popsat vypočetní postup k odhadu parametrů modelu hlasového zdroje, které umožní následnou detekci a klasifikaci nemocí hlasivek. Poskytujeme detailní popis analýzy řečových signálů, které mohou být odvozeny z parametrických modelů hlasivek.

Praca dotyczy genezy, ustroju oraz orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: NSA) do 1989 r. Wybór tematu pracy jest związany z następującymi zagadnieniami badawczymi: 1) powody niepowołania sądownictwa administracyjnego w państwie polskim bezpośredniego po zakończeniu drugiej wojny światowej; 2) jakie były powody, że na przełomie 1979/1980 r. ówczesne władze PRL (dalej: Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej) wyraziły zgodę i zaangażowały się w tworzenie jednoinstancyjnego sądownictwa administracyjnego, czyli NSA; 3) przebieg prac nad powołaniem NSA; 4) charakter organizacyjny i funkcjonowanie NSA; 5) pozycja NSA w systemie prawnoustrojowym PRL; 6) wpływ orzecznictwa NSA na zakres ochrony prawnej. Wymienione wyżej problemy badawcze nie zostały jeszcze szerzej omówione we współczesnej literaturze przedmiotu. Nie brak natomiast jest prac powstałych przed 1989 r., gdyż zagadnienie sądownictwa administracyjnego, zwłaszcza od powołania NSA, było jednym z najbardziej dyskutowanych zagadnień prawnych. Wówczas jednak z powodu m.in. cenzury, braku dostępu do archiwów, a także zaangażowania polityczno-partyjnego wielu autorów w zdecydowanej większości ówczesne publikacje nie przedstawiają, z dzisiejszej perspektywy, pełnej genezy i znaczenia sądownictwa administracyjnego w systemie ustrojowym PRL. Praca składa się, nie licząc wstępu, zakończenia oraz wykazu źródeł i literatury, z pięciu rozdziałów: Sądownictwo administracyjne w Polsce do 1939 r. (Rozdział I), Zagadnienie sądownictwa administracyjnego na ziemiach polskich w latach 1944-1980 (Rozdział II), Zagadnienie sądownictwa administracyjnego w państwie radzieckim oraz w innych europejskich państwach socjalistycznych (Rozdział III), Naczelny Sąd Administracyjny w latach 1980-1989 (Rozdział IV) oraz Orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego w latach 1980-1989 (Rozdział V). Geneza powstałego w państwie polskim na początku lat 80. XX wieku sądownictwa administracyjnego została ujęta w pracy w sposób szeroki. Obejmuje ona bowiem okres: od upadku I Rzeczypospolitej i zaborów; II Rzeczpospolitej, w tym funkcjonowanie Najwyższego Trybunału Administracyjnego (dalej: NTA); po drugiej wojnie światowej. Przyjęcie takiej konstrukcji pracy jest uzasadnione przedstawieniem mechanizmów sądowej kontroli administracji od okresu zaborów, gdyż wpłynęły one w sposób trwały w funkcjonowanie sądowoadministracyjnej kontroli na ziemiach polskich. Sądownictwo takie, przed wybuchem pierwszej wojny światowej, funkcjonowało bowiem w zaborze pruskim i austriackim. W II RP jego działalność normowała Konstytucja RP z dnia 17 marca 1921 r. jak i Konstytucja RP z dnia 23 kwietnia 1935 r. Konsekwencją tego było powołanie NTA, który funkcjonował w latach 1922-1939. Doświadczenia i tradycja funkcjonowania NTA wpływała z kolei na dyskusje o sądownictwie administracyjnym w państwie polskim po 1944 r., a zwłaszcza w momencie powołania NSA. Rozdział pierwszy pracy dotyczy zagadnienia sądownictwa administracyjnego od I Rzeczypospolitej do upadku państwa polskiego w 1939 r. W kolejnym rozdziale pracy zostały omówione zagadnienia sądownictwa administracyjnego na ziemiach polskich od 1944 r. do 1980 r., czyli od czasów kształtowania się tzw. władzy ludowej do powołania NSA. W pierwszej kolejności zwrócono w nim uwagę na kwestię sądowej kontroli decyzji administracyjnych w kontekście ówczesnego prawa państwowego (konstytucyjnego), a następnie dokonano szczegółowego przedstawienia prób powołania NTA w warunkach powojennych. W następnej części rozdziału przeanalizowano kwestię sądownictwa administracyjnego w PRL po 1956 r. W związku z tym omówiono m.in. koncepcje powołania sądowej kontroli administracji w kontekście funkcjonowania administracji państwa socjalistycznego. Ostatnia część rozdziału dotyczy prac legislacyjnych Sejmu PRL VII Kadencji (1976-1980), które dotyczyły nowelizacji kodeksu postępowania administracyjnego oraz powołania NSA. Rozdział III pracy został poświęcony zagadnieniom sądownictwa administracyjnego w państwie radzieckim oraz w innych europejskich państwach socjalistycznych. Jego uwzględnienie w pracy wynikało m.in. z faktu, że po 1944 r. ustrój państwa polskiego wzorowany był na ustroju ZSRR. Należy zaznaczyć, że różne formy i mechanizmy sądowej kontroli decyzji administracyjnych, które występowały w ZSRR lub innych europejskich państwach socjalistycznych, stanowiły argument na rzecz powołania sądów administracyjnych w PRL. Rozdział IV pracy dotyczy organizacji NSA w latach 1980-1989. Omówiono w nim zagadnienia takie jak: ustrój NSA, postępowanie przed NSA, pozycja ustrojowa NSA wobec naczelnych organów władzy państwowej PRL, pozycja NSA wobec Trybunału Konstytucyjnego, Trybunału Stanu oraz wobec Rzecznika Praw Obywatelskich. Ostatni rozdział został poświęcony zagadnieniom związanym z orzecznictwem NSA w latach 1980-1989. Zawiera on ogólną charakterystykę orzecznictwa, wraz z liczbą skarg wniesionych do NSA oraz analizę orzecznictwa pod kątem jego wpływu na normy postępowania administracyjnego, postępowania sądowoadministracyjnego, także stopień ochrony prawnej obywateli państwa polskiego. Cezurę tematyki poruszanej w pracy określa 1989 r. Związane jest to z przyjęciem założenia, że wraz z rozpoczęciem ówczesnych zmian ustrojowych w państwie polskim zmieniła się również koncepcja oraz pozycja ustrojowa sądownictwa administracyjnego. NSA powstał i funkcjonował do 1989 r., czyli w warunkach ustroju państwa socjalistycznego, w których sądy stanowiły element koncepcji jednolitej władzy państwowej. W związku z tym sądy były podporządkowane naczelnym organom władzy państwowej oraz czynnikom politycznym. Po 1989 r. zaś, NSA, a w praktyce sądownictwo administracyjne, zmienia swoją rolę, stając się podstawowym elementem istnienia i funkcjonowania demokratycznego państwa prawnego. Stąd losy NSA po 1989 r. wymagają odrębnego opracowania.
This work focuses on the genesis, system and jurisprudence of the Supreme Administrative Court (hereinafter: the SAC) until 1989, and is related to the following research topics: 1) reasons for not establishing an administrative judiciary in the Polish state immediately after the end of World War II; 2) why, at the turn of 1979/1980, the then authorities of the Polish People's Republic (hereinafter: the Polish People's Republic) agreed and committed themselves to the establishment of a single-instance administrative judiciary, i.e. the SAC; 3) the course of work on the establishment of the SAC; 4) the organizational nature and functioning of the SAC; 5) the role of the SAC in the legal system of the Polish People's Republic; 6) impact of the jurisprudence of the SAC on the scope of legal protection. Contemporary literature on the topic has not yet discussed the aforementioned research problems in detail. Conversely, there is no absence of work created before 1989, as the issue of administrative judiciary, especially since the establishment of the SAC, has been one of the most discussed legal issues. However, at that time, due to censorship, a lack of access to archives, as well as the political and party involvement of many authors, the vast majority of the publications of that time do not present the full origin and significance of the administrative judiciary in the political system of the Polish People's Republic as seen today. The paper consists of five chapters, not counting the introduction, the conclusion and the list of sources and references: Administrative Judiciary in Poland until 1939. (Chapter I), The Issue of Administrative Courts in Poland in the Years 1944-1980 (Chapter II), The Issue of Administrative Courts in the Soviet State and Other European Socialist Countries (Chapter III), The Supreme Administrative Court in the Years 1980-1989 (Chapter IV) and The Jurisprudence of the Supreme Administrative Court in the Years 1980-1989 (Chapter V). The genesis of the administrative judiciary established in the Polish state at the beginning of the 1980s has been broadly described in the paper. As it covers the following period: from the fall of the First Polish Republic and partitions; the Second Polish Republic, including the functioning of the Supreme Administrative Tribunal (hereinafter: the SAT); after World War II. The reason for the adoption of such a structure of the work is the presentation of mechanisms of judicial review of the administration since the period of the partitions, as they had a lasting impact on the functioning of judicial and administrative control in Poland. Such judiciary, before the outbreak of World War I, functioned in the Prussian and Austrian partition. In the Second Polish Republic, the activities of the judiciary were regulated by the Constitution of the Republic of Poland of 17 March 1921 and the Constitution of the Republic of Poland of 23 April 1935. This resulted in the establishment of the SAT that existed in the years 1922- 1939. The experience and tradition of the SAT, in turn, influenced discussions about the administrative judiciary in the Polish state after 1944, especially when the SAC was established. The first chapter of the paper concerns the issue of the administrative judiciary in the First Polish Republic until the fall of the Polish state in 1939. The next chapter of the work discusses the issues of the administrative judiciary in Poland from 1944 to 1980, i.e. from the time when the so-called People Power was formed, to the establishment of the SAC. First of all, this chapter focuses on the issue of judicial review over administrative decisions in the context of the then state (constitutional) law, followed by a detailed presentation of attempts to establish SAT in post-war conditions. The next part of the chapter examines the issue of the administrative judiciary in the Polish People's Republic after 1956. Therefore, the concepts of establishing a judicial review of administration in the context of the functioning of the administration in the socialist state were discussed. The last part of the chapter concerns the legislative work of the Sejm of the Polish People's Republic of the 7th term (1976-1980), which concerned the amendment of the Code of Administrative Procedure and the establishment of the SAC. Chapter III is devoted to the issues of the administrative judiciary in the Soviet state and other European socialist countries. Its inclusion in the work resulted, inter alia, from the fact that after 1944, the Polish state system was modelled on that of the Soviet system. It should be noted that the various forms and mechanisms of judicial review of administrative decisions that existed in the USSR or other European socialist countries were an argument in favor of establishing administrative courts in the Polish People's Republic. Chapter IV concerns the structural organization of the SAC in the years 1980-1989. It discusses issues such as the SAC system, proceedings before the SAC, the political role of the SAC in relation to the main state authorities of the Polish People's Republic, the role of the SAC in relation to the Constitutional Tribunal, the State Tribunal and the Commissioner for Human Rights. The last chapter is devoted to issues related to the jurisprudence of the SAC in 1980-1989. It contains a general description of the jurisprudence, together with the number of complaints filed with the SAC and an analysis of the jurisprudence in terms of its impact on the standards of administrative proceedings, administrative court proceedings, and the degree of the legal protection of Polish citizens. The caesura of the subject matter dealt with in the work is defined by the year 1989. This is related to the assumption that with the beginning of the then political changes in the Polish state, also the concept and political role of the administrative judiciary has transformed. The SAC was established and functioned until 1989, i.e. under the conditions of the socialist state system, in which the courts were part of the concept of single state authority. As a result, the courts were subordinate to the supreme state authorities and political factors. After 1989, the SAC, and the administrative judiciary, changed its role, becoming a fundamental element in the existence and functioning of a democratic state of law. Therefore, the fate of the SAC after 1989 requires a separate study.

Praca pt. Koncepcje i rozwiązania ustroju samorządu miasta stołecznego Warszawy w latach 1990-2002 składa się z sześciu rozdziałów:1.Kształtowanie ustroju warszawskiego samorządu terytorialnego od odzyskania niepodległości w 1918r. do wejścia w życie ustawy z dnia 15 marca 2002r. o ustroju m.st. Warszawy 2.Idee i proces tworzenia rozwiązań ustrojowych samorządu miasta stołecznego Warszawy w latach 1990-2002 3.Zadania i zakres działania samorządu miasta stołecznego Warszawy w propozycjach i aktach ustawodawczych w latach 1990-20024.Struktura i zakres działania organów miasta stołecznego Warszawy5.Struktura i kompetencje organów części składowych miasta stołecznego Warszawy6.Funkcjonalność rozwiązań w trzech ustawach „warszawskich”: ustrój jednostki samorządu terytorialnego, podział zadań i kompetencji oraz organizacja władzy samorządowejCelem pracy jest przedstawienie rozwiązań normujących ustrój i organizację samorządu terytorialnego w Warszawie na podstawie odrębnych aktów ustawowych przyjętych w latach 1990-2002,ich źródeł i przebiegu procesu legislacyjnego oraz przyczyn wprowadzenia ustroju nie występującego w innych miastach w Polsce. To również ukazanie: rozmaitych idei dotyczących kształtu ustroju i wielkości Warszawy, przesłanek przemawiających za wprowadzeniem innego ustroju niż obowiązujący w danym czasie, pomysłów usprawnienia struktury organów miejskich i różnych modeli podziału zakresu działania pomiędzy miastem, a jego częściami składowymi. Ponadto celem rozprawy jest zaprezentowanie koncepcji zawartych w projektach ustaw. Miały one istotny wpływ na ocenę rozwiązań znajdujących się w ustawach normujących ustrój warszawskiego samorządu terytorialnego, ale przede wszystkim ukazują dążenia do stworzenia sprawnie oraz efektywnie funkcjonującego miasta będącego organizmem wielkomiejskim o zróżnicowanej strukturze przestrzennej, społecznej i ekonomicznej. Poza tym świadczą o ścieraniu się dwóch zasadniczych wizji ustroju Warszawy: scentralizowanego (gmina podzielona na dzielnice) i zdecentralizowanego (związek dzielnic - gmin albo gmin warszawskich).Dodatkowo intencją jestopisanie procesu zmian w ustroju Warszawy, które polegały na przejściu od zdecentralizowanego ustroju do zcentralizowanego i związanych z tym następstw w pozycji i roli miasta oraz jego części składowych.Zakres pracy sprowadza się w pierwszej kolejności do ustroju Warszawy wyrażonego w tzw. ustawach „warszawskich” : ustawa o ustroju samorządu m.st. Warszawy z dnia 18 maja 1990 r., ustawa o ustroju m.st. Warszawy z dnia 25 marca 1994 r. i ustawa o ustroju m.st. Warszawy z dnia 15 marca 2002 r. Wybrany w ustawie model ustroju określał lub nadal to czyni: zakres działania i zadań miasta oraz jednostek wewnętrznego podziału Warszawy, struktury i kompetencje organów wykonawczych i stanowiących miasta oraz jego części składowych. Tym samym umożliwia określenie zasad organizacji i funkcjonowania warszawskiego samorządu terytorialnego na poziomach ogólnomiejskim i lokalnym. Ponadto daje sposobność do opisania i analizy rozwiązań świadczących o odrębności i specyfice ustroju Warszawy. W skład zakresu pracy wchodzą również idee i koncepcje ustrojowe zawarte w projektach ustaw, które dotyczyły wyeliminowania wadliwych rozwiązań i ulepszenia działania miasta w ramach zdecentralizowanego ustroju Warszawy albo zastąpienia go nowym ustrojem miasta (np. jedną gminą podzieloną na dzielnice).Dodatkowo projekty ustaw ułatwiają przedstawienie zalet i wad scentralizowanego oraz zdecentralizowanego ustroju Warszawy, a także trendów w procesie kształtowania ustroju warszawskiego samorządu terytorialnego. Oprócz tego pozwalają na dokonanie oceny rozwiązań zawartych w ustawach „warszawskich” i ich wpływ na funkcjonowanie miasta w obszarach np. podziału kompetencji i zdań, struktury organizacyjnej organów miejskich, liczby radnych, elementów dochodów miasta, składników mienia komunalnego lub pozycji ustrojowej części składowych miasta.
The dissertation consists of six chapters :1. Shaping the Warsaw self-government system since restoring of the independence in 1918 to the law on the Warsaw system of 15 March 20022. The ideas and the process of creating solutions to self-government of the city of Warsaw in the years 1990-20023. Tasks and scope of work of the local government of the City of Warsaw in the proposals and legislative acts in the years 1990-20024. The structure and operation scope of the authorities of the City of Warsaw5. The structure and competences of the authorities of the Capital City's components6. Functionality of the solutions in three Warsaw acts: the system of a local government unit, the division of tasks and responsibilities and the organization of local government.The aim of this dissertation is to present solutions regulating the system and the organization of local government in Warsaw under separate legislative acts adopted in the years 1990-2002 , their origins and the course of the legislative process and the reasons for the introduction of a system not found in other cities in Poland. It also shows: different ideas about the shape of the Warsaw system and the size of the City, reasons to introduce a different system than the binding one at a given time and ideas to improve the structure of municipal bodies and different models of the division of activities between the City and its component parts. Moreover, the aim of this dissertation is to present the conceptions contained in the bills . They had a significant impact on the assessment of the solutions contained in the laws regulating the system of local government in Warsaw , but above all they show the desire to create an efficient and effective functioning of the Capital City which is an organism of diverse urban spatial structure, socially and economically. In addition, it reflects on clashing of the two main visions of the Warsaw system : centralized (municipality divided into districts ) and decentralized one (association of districts - municipalities or communes in Warsaw). In addition, the intention of this paper is to describe the process of change in the system of Warsaw, which included the transition from decentralized to a centralized system and the related consequences in the position and role of the City and its components.The scope of this dissertation comes down first to the system expressed in the so-called Warsaw acts: law on the Capital City local government system of 18 May 1990, the law on the Warsaw system of 25 March 1994 and of 15 March 2002. The system model passed in the act defined or still does : the scope of activities and tasks of the city and the city's internal division units , structures and powers of the executive bodies of the city and its components. Thus, to specify the rules for the organization and functioning of local government in Warsaw on city-wide and local levels. Additionally, it gives an opportunity to describe and analyze solutions proving the autonomy and specificity of the Warsaw system. The scope of this dissertation also covers the ideas and concepts of the city's system contained in the bills, which concerned the elimination of faulty solutions and improving the city's activities in a decentralized system of Warsaw or replacing it with a new one ( eg. a municipality divided into districts ). In addition, the bills make it easier to present the advantages and disadvantages of the centralized and decentralized system of Warsaw , as well as trends in the formation of the Warsaw local government system. In addition, it allows the assessment of the solutions contained in the Warsaw acts and their impact on the functioning of the city in areas such as division of competences and tasks, organizational structure of municipal bodies , number of councillors , elements of the city's income, components of municipal property or system position of the components of the city.

Praca dotyczy dyskursu konstytucyjnego po roku 1989, traktując go w szerszym kontekście funkcjonowania systemu społeczno-politycznego, to jest nie tylko w ujęciu prawnym, ale poprzez ukazanie głównych zależności łączących podejmowaną problematykę z sytuacją społeczną i polityczną. Tym samym dysertacja wpisuje się w szerszą debatę dotyczącą polskich rozwiązań konstytucyjnych oraz praktycznych aspektów działania systemu politycznego. Proponowane podejście wydaje się niezbędne dla pełnego opisu zagadnień poruszanych w niniejszej pracy. Jednocześnie odpowiada ono najważniejszym wyzwaniom, przed którymi stoi obecnie ustrojoznawstwo na gruncie nauk o polityce. W tym sensie przedmiotem badań jest zbiór elementów składających się na społeczeństwo obywatelskie, które z kolei wchodzi w skład szerszego systemu, za jaki uznać należy system polityczny państwa. Badane są relacje pomiędzy tymi elementami, ich wpływ na siebie, a także otoczenie. Celem niniejszej pracy nie jest dokonanie pełnego opisu społeczeństwa obywatelskiego w Polsce, ani ocena stopnia jego rozwoju. Autor stara się przybliżyć ewolucję dyskursu konstytucyjnego dotyczącego społeczeństwa obywatelskiego i wskazać główne elementy odróżniające jakościowo poszczególne jego okresy. Tak zatem oddzielnie potraktowano okres prowizorium konstytucyjnego lat 1989 – 1997 oraz prac nad Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej. Uzupełnieniem tych rozważań jest analiza kluczowych postanowień Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej dotyczących społeczeństwa obywatelskiego oraz jego instytucji. W toku analizy niniejszej dysertacji poszukuje się odpowiedzi na szereg pytań badawczych, które docelowo mają umożliwić zaprezentowanie konstytucyjnego modelu społeczeństwa obywatelskiego w Polsce. Szczególnie ważne jest tutaj ustalenie, jaką pozycję zajmowało społeczeństwo obywatelskie w dyskursie konstytucyjnym po roku 1989, a także jaką rolę w tym procesie odgrywały jego instytucje: 1. Jak po roku 1989 ewoluował dyskurs konstytucyjny dotyczący mechanizmów i instytucji społeczeństwa obywatelskiego? 2. Czy założenia programowe opozycji demokratycznej okresu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej dotyczące upodmiotowienia społeczeństwa znalazły odzwierciedlenie w dyskursie konstytucyjnym lat 90.? 3. Jaką rolę odegrało realne społeczeństwo obywatelskie, które odnieść należy do praktyki funkcjonowania systemu politycznego oraz obywatelskiej partycypacji, w procesie przygotowania i uchwalenia Konstytucji RP z 1997 roku? 4. Czy proces prac nad Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej oraz sposób jej uchwalenia dawał wyraz idei społeczeństwa obywatelskiego? 5. Czy porządek konstytucyjny lat 1989 – 1997 tworzył podstawy rozwoju społeczeństwa obywatelskiego? 6. Czy pomimo braku bezpośredniej konstytucjonalizacji społeczeństwa obywatelskiego wśród zasad ustrojowych Rzeczypospolitej Polskiej można wskazać zasadę społeczeństwa obywatelskiego? 7. Jaki model społeczeństwa obywatelskiego ukształtował się w okresie transformacji ustrojowej (przed 1997 rokiem) oraz w Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej ? 8. Czy porządek konstytucyjny po roku 1989 w zakresie dotyczącym społeczeństwa obywatelskiego można odnieść do klasycznych koncepcji obywatelskości (republikańskiej oraz liberalnej)? Znalezienie odpowiedzi na powyższe pytania miało doprowadzić do weryfikacji, konfirmacji bądź falsyfikacji głównej hipotezy badawczej niniejszej dysertacji: Polski porządek konstytucyjny po roku 1989 stanowi odbicie eklektycznego modelu społeczeństwa obywatelskiego, który łączy w sobie tradycje republikańskie oraz liberalne. Model republikański kładzie nacisk na wspólnotowy wymiar obywatelstwa, stawiając państwo przed jednostką oraz upatrując w nim możliwości pełnej realizacji przez człowieka jego obywatelskiego powołania. U ujęciu liberalnym społeczeństwo obywatelskie staje się sferą indywidualnych uprawnień i wolności jednostki chronionych przez prawo.
This dissertation concentrates on the constitutional discourse after 1989, treating it in the broader context of the functioning of the socio-political system. Not only in legal terms but through showing the main relations between the issues raised by the social and political situation. Thus, the dissertation is part of a wider debate on Polish constitutional solutions. The proposed approach seems to be necessary for making a full analysis of the issues covered in this dissertation. At the same time, it responds to the most important challenges that the political system is facing right now from the point of view of political science. In this sense, the subject of the research is a set of elements that make up civil society, which in turn is part of an even wider entity recognized as the political system of the state. The relations between these elements, their impact on each other, as well as their surroundings are examined. The purpose of this work is not to describe the civil society in Poland in full, nor to assess the level of its development. The author tries to explain the evolution of the constitutional discourse on civil society and indicates the main elements distinguishing its individual periods. Thus, the period of constitutional provisional of 1989-1997 and time of work on the Constitution of the Republic of Poland were treated separately. These considerations are supplemented by the analysis of key provisions of the Constitution of the Republic of Poland regarding civil society and its institutions.The dissertation is looking for answers to a number of research questions that will ultimately enable us to present the constitutional model of civil society in Poland. It is particularly important here to determine what position civil society took in the constitutional discourse after 1989, and what role its institutions played in this process: 1. How did the constitutional discourse on the mechanisms and institutions of civil society evolved after 1989? 2. Did the program assumptions of the opposition of the democratic period of the Polish People's Republic regarding the objectification of society were reflected in the constitutional discourse of the 1990s? 3. What role did real civil society play, which should be referred to the practice of functioning of the political system and civic participation in the process of preparing and adopting the Constitution of the Republic of Poland of 1997? 4. Did the process of work on the Constitution of the Republic of Poland and the manner of its adoption expressed the idea of a civil society? 5. Did the constitutional order of 1989-1997 form the basis for the development of civil society? 6. In spite of the lack of direct constitutionalization of civil society, can the principles of civil society be indicated among the systemic principles of the Republic of Poland? 7. What model of civil society was formed during the political transformation (before 1997) and in the Constitution of the Republic of Poland? 8. Can the constitutional order after 1989 refer to the classic concepts of citizenship (republican and liberal) in the field of civil society? Finding answers to the above questions was aimed at verification, confirmation or falsification of the main research hypothesis of this dissertation: The Polish constitutional order after 1989 reflects the eclectic model of civil society, which combines republican and liberal traditions. The republican model emphasizes the communal dimension of citizenship, placing the state before the individual and seeing in him the possibility of full implementation by a man of his civic vocation. In liberal terms, civil society becomes a sphere of individual rights and freedoms of the individual protected by law.

Ustrój termiczny odgrywa zasadniczą rolę w funkcjonowaniu ekosystemów lotycznych; maksymalne wartości temperatury wody wyznaczają granice występowania poszczególnych gatunków ryb i bezkręgowców, zmienność sezonowa i dobowa temperatury warunkuje ich bioenergetykę oraz tempo procesów fizjologicznych, natomiast czas występowania określonych wartości temperatury w ciągu roku ma duże znaczenie w kontekście tarła i migracji. Pomimo istotnego znaczenia ekologicznego temperatury problematyka dotycząca ustroju termicznego wód płynących stanowi rzadko poruszane zagadnienie badawcze w polskiej literaturze hydrologicznej. Cel niniejszej rozprawy został tym samym ukierunkowany na określenie czasowo-przestrzennego zróżnicowania wybranych cech ustroju termicznego cieków nizinnych. Obszar badań objął zlewnie czterech rzek płynących w okolicy Warszawy: Jeziorki, Rządzy, Świdra oraz Utraty. Źródłem danych empirycznych był własny eksperyment terenowy, prowadzony z wykorzystaniem cyfrowych rejestratorów temperatury wody; składał się on z trzech niezależnych etapów, odznaczających się odmiennym zakresem czasowym oraz przestrzennym. Długoterminowym monitoringiem temperatury (V 2015–X 2017) objęto 9 punktów zlokalizowanych w czterech wspomnianych zlewniach, natomiast w letnich półroczach (V–X) hydrologicznych 2016 i 2017 roku pomiary prowadzono dodatkowo w 8 punktach położonych w profilu podłużnym Świdra i Utraty oraz w 15 niewielkich dopływach Świdra. Na podstawie uzyskanych danych obliczono szereg parametrów termicznych, mających uzasadnienie statystyczne (miary położenia i zmienności) oraz ekologiczne (m. in. czas trwania optymalnej temperatury wody dla ryb zimno i ciepłolubnych). Podobieństwo punktów pod względem poszczególnych parametrów termicznych określono za pomocą metody aglomeracji Warda oraz testów statystycznych. Wyznaczono również względną częstość występowania ekstremalnych wartości temperatury wody w ciągu doby, a średnie dobowe, tygodniowe i miesięczne wartości temperatury wody powiązano z odpowiednimi wartościami temperatury powietrza za pomocą liniowych i logistycznych modeli regresji. Zastosowanie modeli regresji wielokrotnej umożliwiło z kolei określenie związków pomiędzy parametrami termicznymi oraz metrykami krajobrazowymi, obliczonymi na podstawie MPHP, NMT SRTM, mapy pokrycia terenu CLC 2012 oraz ortofotomapy. Wyniki wskazały, że w ujęciu sezonowym najniższe wartości temperatury wody cieków nizinnych występują w styczniu, natomiast najwyższe latem, od czerwca do sierpnia. Największe dobowe wahania temperatury obserwowane są w półroczu letnim, przede wszystkim w maju i czerwcu, najmniejsze z kolei w półroczu zimowym, z minimum w styczniu. W ciągu doby przebieg temperatury wody przyjmował z reguły kształt sinusoidy, osiągając wartości minimalne w godzinach porannych, zazwyczaj od 06:00 do 10:00, natomiast wartości maksymalne po południu, od 14:00 do 18:00. W zlewniach objętych długoterminowym monitoringiem temperatury wody zróżnicowanie parametrów termicznych było nieistotne statystycznie, a główną przyczyną kontrastów termicznych okazała się działalność człowieka. W przypadku niewielkich dopływów Świdra analiza statystyczna pozwoliła na wyróżnienie dwóch głównych grup, odznaczających się odmienną zmiennością temperatury wody. Tam też udowodniono, że parametry termiczne były w sposób istotny statystycznie skorelowane z powierzchnią zlewni, spadkiem koryta, jego zacienieniem oraz współczynnikiem morfometrii koryta. W cechach fizyczno-geograficznych zlewni oraz antropopresji znalazła odzwierciedlenie także jakość dopasowania oraz wartości parametrów liniowych i logistycznych modeli regresji, wiążących temperaturę wody i temperaturę powietrza. Wykazano w końcu, że badane cieki odznaczają się korzystnymi warunkami termicznymi zarówno dla ciepłolubnych, jak i zimnolubnych gatunków ryb. Przedstawione w pracy wnioski, oprócz poszerzenia wiedzy teoretycznej dotyczącej warunków termicznych cieków nizinnych, stanowią cenny materiał dla użytkowników rybackich oraz instytucji ochrony środowiska.
Summary: The thermal regime plays a fundamental role in the functioning of the lotic environment; maximum temperature determines the boundaries of the occurrence of fish species and invertebrates, seasonal and diurnal water temperature variations affect their bioenergetics and the rate of physiological processes, while the timing of specific water temperature values during the year is important in the context of spawning and migrations. Despite the ecological significance of water temperature, stream thermal regime was a rarely discussed research topic in Polish hydrological literature. The purpose of this dissertation was thus focused on determining the spatiotemporal differentiation of selected features of the thermal regime of lowland streams. The research area covered the catchments of four rivers flowing around Warsaw: the Jeziorka, Rządza, Świder, and Utrata rivers. Empirical data was obtained from the field experiment conducted using digital water temperature recorders; it consisted of three independent stages characterized by a different time and spatial range. Long-term temperature monitoring (05.2015 – 10.2017) covered 9 points located in the four mentioned catchments, while in 2016 and 2017 summer half-year measurements were additionally carried out in 8 points located in the longitudinal profile of the Świder and Utrata rivers, as well as in 15 small tributaries of the Świder River. On the basis of the measurement data, thermal parameters were calculated, having both statistical (measures of magnitude and variability) and ecological justification (duration of optimal water temperature for coldwater and warmwater fish guilds). The similarity of points in terms of thermal parameters was determined using cluster analysis (Ward method) and statistical tests. Also, the relative frequency of daily water temperature extremes timing was calculated, as well as linear and logistic regression models, which related the mean daily, weekly, and monthly water temperature values with relevant air temperature values. The use of multiple regression models made it possible to determine the relationships between thermal parameters and landscape metrics, which were calculated on the basis of digital hydrographic map, DEM SRTM, CLC 2012 land cover map, and orthophotomap. The results indicated that seasonally, the lowest temperature values of lowland rivers occur in January, while the highest in the summer, from June to August. The largest daily temperature fluctuations are observed in the summer half-year, mainly in May and June, while the lowest in the winter half-year, with a minimum in January. In the diurnal timescale water temperature has a clear sinusoidal pattern, reaching minimum values in the morning, usually from 6:00 to 10:00, while the maximum values in the afternoon, from 14:00 to 18:00. In catchments covered by the long-term monitoring of water temperature, the differentiation of thermal parameters was statistically insignificant, and the main reason for thermal contrasts was human activity. In the case of small tributaries of the Świder River, statistical analysis allowed for the distinguishing of two main groups, characterized by different variability of water temperature. In such catchments thermal parameters were statistically significantly related with the catchment area and its slope, channel shading, and the width:depth ratio. Landscape metrics and anthropopressure were also the reason for the variability of the fit quality and regression parameters of linear and logistic models. Finally, it was shown that the studied rivers are characterized by favorable thermal conditions for both warmwater and coldwater fish guilds. The conclusions presented in the dissertation, in addition to expanding the theoretical knowledge regarding the thermal conditions of lowland rivers, are considered as valuable material for fisheries managers and environmental protection institutions.

Celem badania jest zdefiniowanie tożsamości międzynarodowej Białorusi, a także konkretyzacja i artykulacja jej interesów w stosunkach międzynarodowych.Praca składa się z pięciu rozdziałów. Pierwszy rozdział, o ambicjach porządkujących, poświęcony jest definiowaniu tożsamości międzynarodowej oraz specyfice tożsamości państw Europy Wschodniej. W drugim rozdziale autor podejmuje problem uwarunkowań cywilizacyjnych i ideologicznych tożsamości Białorusi. Analizie zostanie poddane dziedzictwo historyczne, uwarunkowania geograficzne i geopolityczne, komponent demograficzny oraz specyfika religijna Białorusi. Trzeci rozdział dotyczy atrybutów podmiotowości Białorusi: rangi na arenie międzynarodowej, oblicza ustrojowego, komponentu militarnego oraz kondycji gospodarczej. W czwartym rozdziale autor podejmuje temat uwarunkowań białoruskich interesów narodowych, analizuje białoruski dyskurs o interesach państwa oraz diagnozuje interesy Białorusi na arenie międzynarodowej. Piąty rozdział dotyczy charakterystyki najważniejszych wektorów białoruskiej polityki zagranicznej: relacji z Federacją Rosyjską, próby zachowania więzi z krajami Wspólnoty Niepodległych Państw, poszukiwania modelu relacji z Zachodem, trudnego białorusko-polskiego sąsiedztwa, rozpoznania odległych partnerów na świecie, próby zbliżenia z Chinami oraz aktywności Białorusi w organizacjach międzynarodowych. Dysertacja doktorska przyjmuje trzy podstawowe hipotezy. Po pierwsze, Białoruś jest krajem na pograniczu cywilizacyjnym. Po drugie, takie atrybuty jak ustrój polityczny, stan gospodarki oraz wojsko zmuszają Białoruś do kształtowania innej tożsamości międzynarodowej, niż ta, która istniała w ciągu 25 lat od ogłoszenia niepodległości, a znaczna część interesów narodowych jest zamieniana ze względu na interesy rządzących oraz samego Alaksandra Łukaszenki. Po trzecie, należy zauważyć, iż na arenie międzynarodowej Białoruś dąży do uniezależnienia własnej polityki, co szczególnie widać na przykładzie stosunków z Rosją i Zachodem.
The aim of the study is to define the international identity of Belarus, as well as to specify and articulate its interests in international relations.The work consists of five chapters. The first chapter, a theoretical one, is devoted to the definition of international identity and the specifics of the identity of Eastern European countries. In the second chapter, the author deals with the civilizational and ideological conditions of the identity of Belarus. The analysis covers historical heritage, geographic and geopolitical conditions, the demographic component and the religious specificity of Belarus. The third chapter deals with attributes of subjectivity of Belarus: rank in the international arena, political system, military component and economic condition. In the fourth chapter, the author discusses the determinants of Belarusian national interests, analyzes the Belarusian discourse on the interests of the state and diagnoses Belarus's interests in the international arena. The fifth chapter deals with the characteristics of the most important vectors of Belarusian foreign policy: relations with the Russian Federation, attempts to maintain ties with the countries of the Commonwealth of Independent States, search for a model of relations with the West, a difficult Belarusian-Polish neighborhood, looking for distant partners in the world, attempts to get closer to China and activities of Belarus in international organizations.The doctoral dissertation has three basic hypotheses. First of all, Belarus is a country on the border of civilizations. Secondly, such attributes as the political system, state of the economy and the military force Belarus to shape a different international identity than that existed within 25 years of the declaration of independence, and a significant part of national interests is changed by to the interests of the rulers and Alexander Lukashenka personally. Thirdly, it should be noted that in the international arena, Belarus strives to have more independent foreign policy, which is particularly evident in the examples of relations with Russia and the West.

Tematem pracy są przemiany prawno-ustrojowe zachodzące we współczesnej Rosji od czasu upadku ZSRR. Praca składa sie z pieciu rozdziałów, przedstawiających w chronologicznym porządku kolejne etapy kształtowania ustroju współczesnego państwa rosyjskiego. W rozdziale pierwszym omówiona została ustrojowa geneza współczesnego państwa rosyjskiego. Przeanalizowano proces emancypacji władz RSFRR i przekształcania sie tej republiki związkowej w samodzielne państwo. Proces ten przedstawiony został w aspekcie istniejącego do chwili rozwiązania ZSRR dualizmu prawno-ustrojowego na terytorium Rosji oraz zagadnień związanych z przejeciem kontroli nad strukturami państwa sowieckiego przez władze suwerennej Rosji. Wiele miejsca poswiecono powstawaniu nowych instytucji, w tym przede wszystkim powołaniu urzedu prezydenta Rosji oraz nowej strukturze terytorialnej kraju. Rozdział drugi jest poswiecony przyjetej w 1993 roku konstytucji Federacji Rosyjskiej. Ze wzgledu na dominującą pozycje prezydenta, skupiono sie przede wszystkim na omówieniu jego pozycji ustrojowej oraz na relacjach pomiedzy głową państwa a innymi osrodkami władzy, zwłaszcza regionalnymi. Rozdział trzeci obejmuje okres prezydentury Borysa Jelcyna od wejscia w zycie konstytucji do momentu ustąpienia prezydenta z urzedu 31 grudnia 1999 roku. W tym czasie podjeto w Rosji nieudaną próbe zbudowania demokracji liberalnej. Konflikt pomiedzy prezydentem a komunistyczną opozycją w Dumie Państwowej oraz niepopularne reformy gospodarcze doprowadziły do powaznego osłabienia władzy prezydenckiej. W rozdziale przedstawiono przebieg konfliktu oraz jego konsekwencje dla państwa. Do najwazniejszych nalezało rozproszenie władzy i utworzenie nieformalnych struktur skupionych wokół byłej nomenklatury, oligarchów oraz przywódców regionalnych. Rozdział czwarty jest poswiecony pierwszym dwóm kadencjom prezydenckim Władimira Putina. Te czesć pracy otwiera prezentacja programu silnej władzy ogłoszonego przez Putina po jego zwyciestwie wyborczym w 2000 roku. Praktyczną realizacją tego programu były reformy ustrojowe w Rosji omówione szczegółowo na podstawie aktów normatywnych z tego okresu. Analiza reform została przeprowadzona przede wszystkim pod kątem procesu wzmacniania władzy oraz ponownej centralizacji państwa. Poszczególne reformy: ustrojowe, administracyjne, gospodarcze oraz struktur siłowych zostały opisane w kolejnych podrozdziałach. Przedstawiono takze proces przejmowania przez obóz prezydencki kontroli nad zasobami i instytucjami państwa mającymi kluczowe znaczenie dla utrzymania władzy. W rozdziale piątym został przedstawiony system władzy zbudowany przez Władimira Putina po jego powrocie na urząd prezydenta w 2012 roku. Omówiono kolejne etapy ewolucji prawno-ustrojowej Rosji, do której doszło w odpowiedzi na pogarszającą sie koniunkture polityczną i gospodarczą. Waznym elementami tej ewolucji były m.in. dalsze zmiany ustawodawstwa wyborczego, w tym przywrócenie bezposrednich wyborów gubernatorów i kolejna modyfikacja relacji pomiedzy władzą centralną i regionami. Dalsza czesć rozdziału poswiecona jest kształtowaniu sie dojrzałego autorytaryzmu w Rosji oraz problemowi przestrzegania praw obywatelskich. Zwrócono tu wiele uwagi na proces postepującej personifikacji władzy oraz wzrost znaczenia struktur siłowych. Przedstawiono takze i przeanalizowano akty normatywne ograniczające wolnosć wypowiedzi, w tym ustawodawstwo wprowadzające nowe zaostrzone zasady korzystania z internetu w Rosji. Rozdział kończy prezentacja źródeł oraz głównych załozeń tzw. konserwatywnego zwrotu – ideologii przyjetej przez obóz władzy po powrocie Putina na urząd prezydenta. Prace kończą konkluzje uzasadniające teze o autorytarnym kierunku ewolucji prawno- ustrojowej w Rosji. Zaprezentowano tu również syntetyczną charakterystykę ustroju Federacji Rosyjskiej posiadającego w obecnej formie wszystkie najważniejsze cechy pozwalające zaliczyć go do współczesnych odmian autorytaryzmu, określanych w literaturze jako „rywalizujący autorytaryzm” (competetive authoritarianism).
The subject of the work is legal and constitutional transformations occurring in modern Russia since the collapse of the Soviet Union. The work consists of five chapters, presenting successive stages of shaping the political system of the modern Russian state in chronological order. The first chapter discusses the constitutional origins of the modern Russian state. The analysis includes the process of emancipation of the RSFSR authorities and the conversion of this federal republic into an independent state. This process is presented in terms of the legal and constitutional dualism on the Russian territory, that existed until the dissolution of the Soviet Union and issues related to the acquisition of control over the structures of the Soviet state by the authorities of sovereign Russia. A large part of the chapter was devoted to the establishment of new institutions, especially the appointment of the office of the president of Russia and the new territorial structure of the country. The second chapter is devoted to the Constitution of the Russian Federation, adopted in 1993. Due to the dominant position of the president, the chapter focuses was mainly on discussing his constitutional position and on the relationship between the head of state and other centers of power, especially the regional authorities. Chapter three covers the period of the presidency of Boris Yeltsin from the entry into force of the constitution until the resignation of the president on December 31st, 1999. During that time in Russia, a failed attempt to build a liberal democracy was made. The conflict between the president and the communist opposition in the State Duma as well as unpopular economic reforms led to a serious weakening of the presidential power. The chapter outlines the course of the conflict and its consequences for the state. The most important was disperses of the power and the creation of informal structures centered around the former nomenclature, oligarchs and regional leaders. Chapter four is devoted to the first Vladimir Putin’s two presidential terms. This part of the work starts with a presentation of a strong power program announced by Putin after his election victory in 2000. The practical implementation of this program was the political reforms in Russia, discussed in detail based on the legislative acts from this period. The analysis of the reforms was carried out primarily in terms of the process of strengthening the power and re-centralizing of the state. The particular reforms: political, administrative, economic, military and security force structures were described in the following sections. The chapter covers also the process of taking over the control by the presidential camp over the resources and state institutions, that are essential to maintaining power. Chapter five presents the power system built by Vladimir Putin after his return to the president's office in 2012. It discusses the successive stages of Russia's legal and political evolution, which has occurred in response to the deteriorating policy and economic situation. Important elements of this evolution were m.in. further changes to electoral legislation, including the restoration of direct elections of governors and the subsequent modification of the relationship between the central authority and the regions. The remainder of the chapter is devoted to the development of the mature Russian authoritarianism and the problem of respect for civil rights. Much attention has been paid to the process of progressive personalization of power and the increase in the importance of military and security structures. It also covers and analyses normative acts limiting freedom of expression including legislation introducing new stricter rules for use of the Internet in Russia. The chapter ends with the presentation of the sources and the main assumptions of the so-called conservative return – an ideology adopted by the power camp after Putin's return to the presidential office. The work concludes with conclusions justifying the thesis of the authoritarian direction of legal and systemic evolution in Russia. It also presents the synthetic characteristics of the regime of the Russian Federation, which in its present form has all the most important features allowing it to be counted as contemporary type of authoritarianism, described in the literature as competitive authoritarianism.

碩士
靜宜大學
資訊應用與科技管理碩士在職專班
106
Medical staff is an important component to the hospital operation; it takes dedication and training to achieve certain level of professionalism and know-how. With the increasing difficulties in health care environment such as consumerism (e.g. consent form), medical conflict (such as the death of child caused by vaccine), and tougher health insurance system (reduced imbursement by the national health insurance), medical staff requires to regularly renew license and certificate through attending conferences or educational sessions after work to enhance the service quality. However, the effectiveness of learning was minimized due to the lack of concentration exhaustion from work. The main purpose of implementing education and training is to obtain learning results, to help medical staff improve their knowledge, skills and abilities, to promote organizational performance. Therefore, it is very important to measure employee learning outcomes. Education and training have an impact on learning outcomes. Nowadays, digital learning system becomes a more and more important learning tool; however, little research is yet to be done on the strategic planning, learning material, quality monitor, effectiveness analysis and the cause analysis on the factors that influence digital learning. This research is designed to understand the acceptance of digital learning among medical staff, to identify the effectiveness of digital learning, and to recognize factors that influence digital learning. The research is based on technology acceptance mode. We collect data by questionnaire, and analyze those data by structural equation model to identify factors that affect learning effectiveness. All the efforts are used as a reference for health care organization to plan for a more effective digital learning system. Furthermore, the results also help identifying solutions to improve the learning effectiveness among medical staff.

Zasadniczym celem rozprawy jest ustalenie znaczenia i treści prawa do odpowiedniego ukształtowania ustroju i pozycji organów wymiaru sprawiedliwości wyodrębnionego z treści prawa do sądu przez Trybunał Konstytucyjny w wyroku o sygn. SK 7/06 z 2007 r. oraz ocena realizacji tak ustalonego standardu w polskim systemie prawnym. Rozważania doprowadziły do konkluzji, że analizowane prawo ma charakter wielowymiarowy, wymagając ukształtowania ustroju i pozycji organów wymiaru sprawiedliwości i ich piastunów zgodnie z wymaganiami właściwości, niezależności, bezstronności i niezawisłości. Na jego treść składają się zatem: 1) prawo do rozpatrzenia sprawy przez sąd – konstytucyjny organ wymiaru sprawiedliwości, 2) prawo do właściwego sądu, 3) prawo do niezależnego sądu, 4) prawo do bezstronnego sądu, 5) prawo do niezawisłego sądu. W poszczególnych rozdziałach pracy omówiono treść wymienionych praw z odwołaniem się do orzecznictwa polskiego Trybunału Konstytucyjnego, trybunałów międzynarodowych oraz rekomendacji międzynarodowych. Oceniono także stan ich realizacji na gruncie ustawodawstwa. Analiza prowadzi do wniosku, że prawo do odpowiedniego ukształtowania ustroju i pozycji organów wymiaru sprawiedliwości jest równoprawnym z innymi elementem prawa do sądu, charakteryzującym się bogatą i samodzielną treścią. Wszystkie elementy analizowanego prawa wyznaczają tożsamość konstytucyjną organu wymiaru sprawiedliwości i pozwalają na zakwalifikowanie podmiotu w nie wyposażonego jako sądu w rozumieniu konstytucyjnym. Realizacja prawa do odpowiedniego ukształtowania ustroju i pozycji organów wymiaru sprawiedliwości obejmuje zagadnienia pozornie ze sobą niezwiązane i od siebie odległe (jak np. zasady kształtowania struktury sądownictwa, przesłanki i tryb wyłączenia sędziego, zasady delegacji sędziowskich, sposób odwoływania ławników), ale jednak łącznie przesądzające o kształcie tego prawa. Przeprowadzone w niniejszej pracy badania skłaniają do postawienia generalnego wniosku, że prawo do odpowiedniego ukształtowania ustroju i pozycji organów wymiaru sprawiedliwości jest w aktualnym stanie prawnym realizowane w sposób niewystarczający w odniesieniu do niektórych z jego elementów. O ile prawo do właściwego i prawo do bezstronnego sądu doznają na gruncie prawodawstwa nieznacznych jedynie uszczerbków, a stan ich przestrzegania można ocenić jako zasadniczo wysoki, o tyle prawo do niezależnego i niezawisłego sądu w przypadku sądów powszechnych i pełniących w nich urząd sędziów jest realizowane na zdecydowanie niewystarczającym poziomie. Z analizowanego prawa wynika, iż jednostka ma w stosunku do państwa roszczenie, aby sprawa objęta zakresem przedmiotowym prawa do sądu została rozpatrzona przez organ wymiaru sprawiedliwości odpowiednio ukształtowany, a zatem sąd państwowy legitymujący się kryteriami właściwości, niezależności, bezstronności i niezawisłości o treści określonej w powyższej rozprawie. Zgodnie natomiast z koncepcją tzw. dwuwarstwowego rozumienia publicznych praw podmiotowych, z roszczeniem jednostki skorelowane są odpowiednie obowiązki władz publicznych, które – w zakresie swoich kompetencji – powinny podejmować określone działania w celu realizacji tego prawa. Dla podmiotu prawa analizowanego w niniejszej rozprawie, za najistotniejszą konsekwencję jego wyodrębnienia z treści prawa do sądu można uznać dopuszczalność wniesienia skargi konstytucyjnej. Przysługuje ona po prawomocnym zakończeniu postępowania sądowego, które – zdaniem osoby będącej stroną takiego postępowania – toczyło się przed organem niebędącym konstytucyjnym organem wymiaru sprawiedliwości, nieobsadzonym przez osoby konstytucyjnie do tego legitymowane lub niespełniającym kryteriów właściwości, niezależności, bezstronności i niezawisłości. Z charakteru prawnego prawa do odpowiedniego ukształtowania ustroju i pozycji organów wymiaru sprawiedliwości wynika bowiem, że możliwa jest ocena poszczególnych regulacji prawnych godzących w zasady ustrojowe wymiaru sprawiedliwości nie tylko z punktu widzenia przepisów ustrojowych (jak np. art. 173 czy 178 Konstytucji), ale z perspektywy naruszenia prawa podmiotowego omówionego w niniejszej rozprawie. Konsekwencją wyodrębnienia analizowanego prawa z treści prawa do sądu jest możliwość sformułowania go jako wzorca kontroli w skardze konstytucyjnej, a przepisów ustrojowych wyznaczających pozycję sądu (osób stanowiących substrat osobowy sądów) jako przedmiotu kontroli. The main purpose of the dissertation is to determine the meaning and content of the subjective right to the proper formation of the system and the position of the judicial authorities separated from the content of the right to fair trial by the Constitutional Tribunal in its judgement of 2007 (file ref. no. SK 7/06), as well as evaluation of the implementation of this standard in the Polish legal system. My considerations led to the conclusion that the right under scrutiny is multidimensional and demands that the system and the position of the judicial authorities and judges are shaped in accordance with the requirements of competence, autonomy, impartiality and independence. Its content consists in: 1) the right to hearing a case by the court - a constitutional judicial authority, 2) the right to a competent court, 3) the right to an autonomous court, 4) the right to an impartial court, 5) the right to an independent court. The chapters of the dissertation discuss the content of these rights with reference to the case law of the Polish Constitutional Tribunal, international tribunals and international recommendations. Implementation of these rights is also evaluated on the basis of legislation. The analysis leads to the conclusion that the right to the proper formation of the system and position of the judicial authorities is equal with other elements of the right to fair trial, which is characterized by rich and autonomous content. All elements of the analysed right determine the constitutional identity of a judicial authority and allow to qualify the entity equipped therewith as a court within the meaning of the Constitution. Implementation of the right to the proper formation of the system and position of the judicial authorities encompasses seemingly unrelated and distant issues (such as the rules governing judicial structure, the conditions and mode of exclusion of a judge, the rules concerning secondments of a judge, the dismissal procedure of a juror), but which jointly prejudge the shape of this right. The research conducted in this dissertation points to general conclusion that under the current state of law the right to the proper formation of the system and position of the judicial authorities is insufficiently implemented in relation to some of its elements. While the rights to a competent and impartial court are subject to only minor limitations under the legislation, and the state of their compliance can be assessed as being substantially high, the right to an autonomous and independent court in the case of common courts and their judges is implemented in a markedly insufficient way. It follows from the analysed right that the individual has a claim against the state that a case falling within the scope of the right to fair trial is heard by an appropriately shaped judicial authority, i.e. a state court which satisfies the criteria of competence, autonomy, impartiality and independence as set out in this dissertation. In line with the concept of so called two-tiered understanding of public subjective rights, the individual’s claim is correlated with the respective obligations of public authorities, which, within the scope of their competence, should take specific measures to implement this right. For the holder of the right analysed in this dissertation presumably the most important consequence of the separation of this right from the content of the right to fair trial is the admissibility of filing a constitutional complaint. It is available after the final termination of court proceedings that, in the view of the person who is a party to such proceedings, has been brought before an authority other than a constitutional judicial authority which is composed by persons who are not constitutionally legitimized or do not satisfy the criteria of competence, autonomy, impartiality and independence. It is evident from the legal character of the right to the proper formation of the system and position of the judicial authorities that it is possible to assess specific legal regulations, which undermine the principles of judicial system, not only from the point of view of the constitutional provisions (such as Articles 173 or 178 of the Constitution), but also from the perspective of violation of subjective rights discussed in this dissertation. As a consequence of the separation of the analysed right from the content of the right to fair trial, it is possible to formulate it as a control benchmark in a constitutional complaint, and the constitutional provisions determining the position of the court (persons constituting the court) as the subject of control.

Tkanka nabłonkowa stanowi pierwszą linię obrony przed patogenami. Ze względu na pełnione funkcje jest wyposażona w wiele endogennych białek i peptydów, które odgrywają rolę w kontroli mikrobiomu i utrzymaniu homeostazy miejsc barierowych. Jednym z nich jest chemeryna, wielofunkcyjne białko związane ze stanem zapalnym, które działając jak czynnik antybakteryjny oraz chemotaktyczny może potencjalnie wspierać funkcję ochronną bariery nabłonkowej. Pochodzący z chemeryny, syntetyczny peptyd 4 (p4), który odpowiada wewnętrznej sekwencji chemeryny ($Val^{66}-Pro^{85}$) wykazuje szerokie spektrum działania przeciwdrobnoustrojowego. Głównym celem podjętych badań było określenie roli chemeryny i jej bioaktywnych pochodnych w ograniczaniu rozrostu bakterii zasiedlających tkanki nabłonkowe oraz scharakteryzowanie mechanizmów warunkujących wrażliwość/oporność bakterii na działanie peptydów chemerynowych. W niniejszej pracy opisano znaczenie chemeryny i jej antybakteryjnych pochodnych w jamie ustnej. Peptyd p4 wykazywał właściwości antybakteryjne względem niektórych bakterii, o strategicznym znaczeniu w procesie tworzenia biofilmu jamy ustnej, takich jak F. nucleatum. Bakterie te mogą wpływać na kolonizację jamy ustnej przez typowe mikroorganizmy patogenne. Uzyskane wyniki sugerują, że poprzez hamowanie wzrostu F. nucleatum, chemeryna i p4 mogą wspierać utrzymanie równowagi mikrobiomu jamy ustnej. Co więcej, chemeryna występująca w płynach ze szczelin dziąsłowych, izolowanych od pacjentów z zapaleniem przyzębia była w stanie indukować zależną od swojego receptora migrację leukocytów, co sugeruje również jej pośredni wpływ na mikroflorę jamy ustnej poprzez sprzyjanie napływowi komórek układu odporności. W pracy również wykazano, że dzięki różnicowej aktywności przeciwdrobnoustrojowej względem wybranych bakterii skórnych, chemeryna może wpływać na kształtowanie składu mikrobiomu skóry. Chemeryna i p4 charakteryzowały się podobnym "wzorem działania antybakteryjnego" wobec drobnoustrojów skóry, przy czym p4 wykazywał na ogół wyższy potencjał bakteriobójczy w porównaniu do chemeryny. Ponadto w badaniach nad cytotoksycznością p4 z wykorzystaniem keratynocytów i erytrocytów, udało się wykazać, że peptyd ten jest względnie bezpieczny dla komórek gospodarza. Dane te sugerują, iż p4 może być uznany za nowy czynnik przeciwdrobnoustrojowy w miejscach barierowych. W następnej części pracy podjęto próbę opisu mechanizmu działania p4 w celu poznania przyczyny odmiennej wrażliwości różnych gatunków bakterii na działanie peptydu. Dzięki zastosowaniu technik mikroskopii elektronowej wykazano, że celem ataku peptydu p4 była błona bakterii oraz inne komponenty wewnątrzkomórkowe. Główny mechanizm działania peptydu p4 wynikał z zaburzenia ciągłości i funkcji błony bakterii. W pracy określono rolę dodatnio naładowanych aminokwasów oraz cysteiny w sekwencji peptydu, w kształtowaniu przeciwdrobnoustrojowej aktywności p4. Zaprezentowano unikalny model interakcji miedzy składnikiem łańcucha oddechowego- cytochromem $bc_{1}$, a p4, który stymuluje zależną od mostków dwusiarczkowych dimeryzację p4 i zwiększa skuteczność działania peptydu. Na tej podstawie stwierdzono, że potencjał przeciwdrobnoustrojowy p4 można modulować w określonych warunkach. Dla przykładu, środowisko utleniające zwiększało aktywność p4, podczas gdy fenotyp fazy stacjonarnej sprzyjał oporności bakterii na działanie p4. Jak wiadomo, oprócz klasycznych strategii oporności na antybiotyki, do których zalicza się m.in. wytwarzanie enzymów inaktywujących lub pomp aktywnie usuwających antybiotyki z komórki (efflux), bakterie mogą generować tolerancję lub odporność na warunki stresowe poprzez przeprogramowanie metabolizmu komórkowego i spowolnienie wzrostu. W rezultacie wolno rosnące komórki są bardziej odporne na trudne warunki, w tym na obecność w środowisku p4. RpoS jest kluczowym czynnikiem transkrypcyjnym, który reguluje odpowiedź stresową u E. coli, ulegającym ekspresji głównie w fazie stacjonarnej. Na podstawie przytoczonych danych postawiono hipotezę, że mechanizm odporności na p4 może się opierać na zależnym od RpoS spowolnieniu wzrostu. Pozbawienie E. coli funkcjonalnego RpoS za pomocą modyfikacji genetycznych spowodowało spadek oporności na p4 tylko u bakterii występujących w fazie stacjonarnej. Co więcej, obecność RpoS ograniczała wiązanie p4 z powierzchnią bakterii. Wyniki te wskazują na istnienie zależnego od RpoS mechanizmu oporności bakterii na peptyd chemerynowy, który polega między innymi na blokowaniu interakcji pomiędzy p4 i komórką bakteryjną. Podsumowując, badania przedstawione w tej rozprawie pozwalają na lepsze zrozumienie roli chemeryny i jej pochodnych w kontrolowaniu liczebności i składu drobnoustrojów w jamie ustnej oraz skórze. Przeprowadzone badania doprowadziły do opisania modelu działania peptydu p4 oraz potencjalnego mechanizmu oporności bakteryjnej na p4. Biorąc pod uwagę fakt, że p4 może hamować wzrost szczepów opornych na antybiotyki, w tym metycylinoopornych S. aureus, peptyd ten może w przyszłości stanowić alternatywę dla tradycyjnych leków o działaniu antybakteryjnym.
The epithelium provides an important, first line of defense against pathogens. Epithelial tissue is equipped with many endogenous proteins and peptides, that play a central role in controlling the microbiome and maintaining the homeostasis of the body's barrier sites. These include chemerin, a multifunctional protein associated with inflammation, that likely facilitates protective epithelial barrier function, through acting as an antimicrobial agent and a leukocyte chemoattractant. Chemerin-derived synthetic peptide 4 (p4), that corresponds to internal $Val^{66}-Pro^{85}$ chemerin sequence demonstrates a broad-spectrum antimicrobial activity. The main goal of this study was to examine the role of chemerin and its bioactive derivatives in limiting the growth of bacteria that inhabit the epithelial tissues, and to characterize the mechanisms underlying the sensitivity/resistance of bacteria to chemerin-derived peptides. First, we set to determine a role of chemerin and a chemerin-derived antimicrobial peptide p4 in oral cavity. Peptide p4 was found to act as an antimicrobial agent against a defined spectrum of bacteria, strategically positioned in dental biofilm, like F. nucleatum. These bacteria enable the typical periodontal pathogens to colonize the oral cavity. Through inhibition of the growth of F. nucleatum, chemerin and p4 may help to maintain a healthy balance in the oral microbiota. Moreover, chemerin from gingival crevicular fluids of patients with gingivitis was capable of inducing receptor-dependent leukocyte migration, suggesting its indirect influence on shaping the oral microbiota through a recruitment of immune cells. In this study we also demonstrated that chemerin can modulate the composition, diversity and abundance of skin microbiome due to its differential antimicrobial activity against selected cutaneous bacteria. Although chemerin and p4 shared a similar pattern of antimicrobial activity against skin microbes, p4 displayed higher bactericidal potential, comparing to chemerin. Furthermore, in cytotoxicity experiments performed on keratinocytes and erythrocytes, we showed that p4 is relatively safe to host cells. These data suggest that p4 may be a therapeutic antimicrobial agent in barrier sites. To better understand strain-specific susceptibility to p4, we next focused on defining the mechanism by which the peptide controls microbial growth. Electron microscopy approaches revealed that p4 inhibits bacterial growth by targeting both the membrane and intracellular pathways. The main bactericidal mechanism of p4 action included the loss of membrane integrity and function. We demonstrated crucial role of positively charged amino acids and cysteine in the peptide amino acid sequence, in determining the antimicrobial activity of p4. We described unique crosstalk between cytochrome $bc_{1}$ and p4, that promotes cysteine-dependent dimerization and enhances effectiveness of p4. These data suggested that the antimicrobial potential of p4 can be modulated under specific condition. For example, oxidized environment can boost the p4 activity, whereas stationary phase phenotype can facilitate the development of bacterial resistance to p4. It is known that, in addition to the classical antibiotic resistance strategies, such as production of inactivating enzymes or efflux pumps, bacteria can generate tolerance or resistance to stress conditions through reprogramming cellular metabolism from fast to slow growth. As a consequence, slow growing cells are resistant to harsh conditions, including the p4-treated bacteria. RpoS is a key, stationary phase transcription factor, that regulates the general stress response in E. coli. In this work we proposed the mechanism of resistance to p4, based on RpoS-dependent transition from fast to slow growing phase. When E. coli cells were deprived of functional RpoS by using genetic modifications, the resistance to p4 was decreased only in bacteria from the stationary but not of logarithmic phase of growth. Furthermore, the presence of RpoS limited binding of p4 to the bacterial surface. These results indicate the existence of the RpoS-dependent mechanism of bacterial resistance to the chemerin-derived peptide, that includes blocking the interaction between p4 and the bacterial cell. In conclusion, the studies presented in this dissertation provide a better understanding of the role of chemerin and its derivatives in controlling the microbial composition in oral cavity and skin. We characterized the mode of bactericidal activity of p4, and described the potential mechanism of bacterial resistance to p4. Given that p4 can suppress the growth of antibiotic resistant strains, including methicillin-resistant S. aureus, this peptide seems to be a promising, therapeutic agent to combat resistant bacteria.

Gospodarstwo rolne jako współuczestnik rynku gospodarczego, ulokowane jest w wielopłaszczyznowej regulacji zarówno na gruncie prawa krajowego i wspólnotowego. Klasyczne ujęcie czynników produkcji (praca, kapitał oraz ziemia), klasyfikuje gospodarstwo rolne jako swoistego rodzaju przedsiębiorstwo, które objęte jest odrębną i preferencyjną regulacją prawną, z uwagi na strategiczny charakter i rolę dla każdego Państwa i funkcjonującego w nim społeczeństwa. W pracy poruszono zagadnienia uwarunkowujące procesy legislacyjne w kontekście konkretnych zdarzeń polityczno-gospodarczych, które odzwierciedlały całokształt przybieranych przez Państwo koncepcji i modeli rolnictwa, jak również próbę wyważenie interesu prawa własności względem nakładanych obowiązków administracyjnych. Główny akcent w pracy położono na gospodarstwa rodzinne prowadzone przez rolników indywidualnych, które stanowią egzemplifikacje przyjętej normy programowej, wyrażonej w art. 23 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej. Charakteryzując metody badawcze przybrane w pracy, wymienić należy przeprowadzoną analizę w oparciu o metodę prawno-dogmatyczną, historyczną, prawno-porównawczą z elementami statystycznymi oraz analizy typu SWOT. Dwie pierwsze z nich najpełniej pozwalają wyprowadzić wnioski dotyczące czynników kształtujących ustrój rolny w Polsce. Dwie kolejne ukazują bezpośrednie relację związanie z ówczesnym rolnictwem oraz płaszczyzną ekonomiczno-społeczną-prawną. Rozdział pierwszy został poświęcony zagadnieniom związanym z ewolucją instytucji gospodarstwa rolnego i jego prawnymi uregulowaniami. Przyjrzano się w nim źródłom pojęć oraz definicji gospodarstwa rolnego w ujęciu konstytucyjnym, administracyjnym i cywilistycznym. Podniesiono także kwestie dotyczące polityki rolnej, zasadności regulacji ochronnych i ustawowego wsparcia gospodarstw rolnych. Rozdział drugi zawiera charakterystykę i ocenę korelacji prawa rolnego względem pozostałych dziedzin prawa. W dalszej części ukazano odrębność systemu ubezpieczeń społecznych, podatków, systemu obrotu i ochrony nieruchomości rolnych, odstępstwa rolnego oraz systemów wsparcia i ochrony zasobów środowiska naturalnego w gospodarstwach rodzinnych. Wyjątkowo istotną materią tego rozdziału jest również nadal aktualna kwestia egzekucji świadczeń pieniężnych z majątku gospodarstwa rolnego. Rozdział trzeci odnosi się do zagadnień związanych z prawno-ekonomicznymi regulacjami wsparcia rodzinnych gospodarstw rolnych, w których skoncentrowano się na tematyce wpływu WPR, założeniach EFRROW, PROW w latach lata 2014–2020 i innych systemach wsparcia dla rodzinnych gospodarstw wiejskich. Rozdział czwarty zawiera analizę komparatystyczną ustroju i rozwiązań prawnych zapewniających wsparcie dla rodzinnych gospodarstw rolnych stosowanych w Polsce i wybranych krajach Unii Europejskiej. Postawione w wstępie pracy hipotezy badawcze rozwinięto w tezach i uzasadnieniu zawartym w zakończeniu. Rozważania oparto na twierdzeniu, iż ustawodawca otacza coraz to większym zakresem regulacji tryb i funkcjonowanie gospodarstw rolnych, co determinuje pozycję prawną gospodarstwa rolnego w licznych aktach normatywnych. Wyjątkowość sektora agrarnego dodatkowo ustawodawca uwydatnia poprzez rozwinięcie oddzielnych regulacji oraz odmiennego podejścia i ujęcia sfery majątkowej rolników, jak też ich obowiązków publicznych. Wysoce rozbudowana konstrukcja instrumentów regulacyjnych stawia gospodarstwa rolne jako równoprawny podmiot gospodarczy z zapewnioną uprzywilejowaną pozycją w stosunku do silniejszych kapitałowo podmiotów na rynku gospodarki wolnorynkowej, niemniej czynniki globalizacyjne spowodowały, że do dziś wiele osób traktuje rolnictwo w sposób bagatelizujący, wynikający najprawdopodobniej z niezrozumienia znaczenia i specyfiki tego sektora, w stosunku do ogólnoświatowej części systemu gospodarczego.
An agricultural holding as a co-participant of the economic market, is located in a multifaceted regulation both on the basis of national and EU law. The classic view of production factors (labor, capital and land) classifies an agricultural holding as a kind of enterprise, which is covered by a separate and preferential legal regulation, due to its strategic character and role for each State and the society functioning in it. In the dissertation issues were raised related to legislative processes in the context of specific political and economic events, which reflected the entirety of concepts and models of agriculture adopted by State, as well as an attempt to the balance between interest of property rights with imposed administrative obligations. The main emphasis was put on family farms conducted by individual farmers, which is exemplifications of the accepted program norm, expressed in art. 23 of the Constitution of the Republic of Poland. Characterizing the research methods adopted at work, mention should be made of the analysis based on the legal-dogmatic, historical, legal-comparative method with statistical elements and SWOT analysis. The first two of them allows to draw the most complete conclusions about the factors shaping the agricultural system in Poland. Two next shown a direct relation with the then agriculture and the economic-social-legal plane. The first chapter was devoted to issues related to the evolution of an agricultural institution and its legal regulations. It looked at the sources of concepts and definitions of a farm in constitutional, administrative and civilian terms. Also raised issues related to: agricultural policy, the legitimacy of protective regulations and statutory support for farms. The second chapter contains the characteristics and assessment of the correlation of agricultural law in relation to other areas of law. In the following, the author shows separateness of the social security system, taxes, the system of trade and protection of agricultural real estate, agricultural exemption and support and protection systems for natural resources in family farms. An extremely important matter of this chapter is also the current issue of the judicial execution of cash benefits from farm property. The third chapter refers to issues related to legal and economic regulations for supporting family farms, which focus on the impact of the CAP, EAFRD objectives, RDPs in the years 2014-2020 and other support systems for family rural households. The fourth chapter contains a comparative analysis of the system and legal solutions that provide support for family farms used in Poland and selected European Union countries. The research hypotheses put forward in the introduction were developed in the theses and substantiation contained in the conclusion. The considerations were based on the claim that the legislator surrounds the mode and functioning of farms holdings by increasing range of regulation, what determines the legal position of an agricultural holding in numerous normative acts. The legislator emphasizes the uniqueness of the agrarian sector by developing separate regulations and different approach and recognition of the farmers property sphere, as well as their public duties. The highly developed construction of regulatory instruments places agricultural holdings as an equal economic entity, with a privileged position in relation to stronger capital market players in free market economy. However, globalization factors have caused that many people still treat agriculture in a downplaying manner, probably resulting from a misunderstanding of the importance and specificity of this sector in relation to the global economic system.