Relevant bibliographies by topics / Wojsko Polskie II Rzeczypospolitej

Contents

  1. Journal articles
  2. Books
  3. Book chapters

Academic literature on the topic 'Wojsko Polskie II Rzeczypospolitej'

Author: Grafiati
Published: 27 February 2023
Last updated: 27 February 2023

Create a spot-on reference in APA, MLA, Chicago, Harvard, and other styles

Select a source type:

Consult the lists of relevant articles, books, theses, conference reports, and other scholarly sources on the topic 'Wojsko Polskie II Rzeczypospolitej.'

Next to every source in the list of references, there is an 'Add to bibliography' button. Press on it, and we will generate automatically the bibliographic reference to the chosen work in the citation style you need: APA, MLA, Harvard, Chicago, Vancouver, etc.

You can also download the full text of the academic publication as pdf and read online its abstract whenever available in the metadata.

Journal articles on the topic "Wojsko Polskie II Rzeczypospolitej"

1

Jarno, Witold. "Wojsko Polskie w życiu gospodarczym Łodzi w latach II Rzeczypospolitej." Studia z Historii Społeczno-Gospodarczej XIX i XX Wieku 20 (June 18, 2018): 89–102. http://dx.doi.org/10.18778/2080-8313.20.04.

Full text
Abstract:
Artykuł opisuje rolę Wojska Polskiego w życiu gospodarczym miasta Łodzi w latach 1918–1939. W mieście stacjonowało w tym czasie wiele jednostek i instytucji wojskowych, dzięki czemu garnizon łódzki należał w latach II Rzeczypospolitej do grupy największych w Polsce. Wojsko było ważnym czynnikiem wpływającym na rozwój gospodarczy miasta. Jednostki wojskowe kupowały na lokalnym rynku wiele różnych produktów niezbędnych dla ich normalnego funkcjonowania. Armia kupowała przykładowo: elementy oporządzenia, żywność, zwierzęta pociągowe, materiały budowlane, meble i inne elementy wyposażenia koszarowego. Zamówienia składane przez armię oraz prywatne zakupy żołnierzy zapewniały pracę dużej grupie robotników i rzemieślników. Korzyści ekonomiczne z obecności wojska w łódzkim garnizonie mieli także właściciele zakładów szewskich, krawieckich, fryzjerzy, restauratorzy, czy właściciele kin i teatrów. Duże zyski mieli także właściciele prywatnych kamienic za wynajmowanie mieszkań dla oficerów. Wszystkie te czynniki powodowały, iż władze miejskie były zainteresowane stacjonowaniem w Łodzi jak największej liczby jednostek wojskowych, co znacząco wpływało na rozwój gospodarczy miasta.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
2

Mokrauz, Jerzy. "Prawosławne duszpasterstwo wojskowe w okresie międzywojennym i w trakcie II wojny światowej." Roczniki Teologiczne 68, no. 7 (September 27, 2021): 129–38. http://dx.doi.org/10.18290/rt21687-8.

Full text
Abstract:
Powyższy artykuł prezentuje w zarysie trudny okres rozwoju Prawosławia na terenie II Rzeczypospolitej, czyli lata 1918-1945. Problemy z uksztaltowaniem jednoznacznej myśli państwowej, ustalenie profilu konfesyjnego czy wreszcie tragedia II wojny światowej ukazywały już wcześniej istniejące problemy bądź ewokowały nowe. Naturalna skłonność do kultywowania tradycji chrześcijaństwa zachodniego na ziemiach polskich musiała wreszcie ustąpić powojennym uwarunkowaniom programu ateistycznego, gdy wojsko stanęło na straży wierności narzuconym treściom traktatowym, by strzec wolności w jej nowych semantycznie ograniczeniach.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
3

Woźnicki, Marek. "Reformy ceł i podatków w Rzeczypospolitej w latach 1764–1766." Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio F – Historia 69 (October 25, 2016): 151. http://dx.doi.org/10.17951/f.2014.69.151.

Full text
Abstract:
<p>W połowie XVIII w. sytuacja Rzeczypospolitej Obojga Narodów była bardzo trudna. Rzeczpospolita traciła swoją pozycję w Europie i musiała zmierzyć się z problemami wewnętrznymi. Stąd też nie jest zaskoczeniem, że po śmierci króla Augusta III główna frakcja polityczna – Familia (Czartoryskich) – rozpoczęła ambitny program reformy państwa. Jednym z najpoważniejszych problemów Rzeczypospolitej było to, że rządy saskie pozostawiły skarb państwa polsko-litewskiego w opłakanym stanie, dochody skarbu wynosiły ok. 8,5 mln zł. Poziom podatków był niski, a stany uprzywilejowane były w dużej mierze zwolnione z płacenia podatków.</p><p>Przedelekcyjny Sejm konwokacyjny w 1764 r., kontrolowany przez zwolenników Familii, zreformował istniejące podatki oraz wprowadził nowe podatki i cła. Cło generalne, obejmujące również szlachtę i duchowieństwo, przyniosło w 1765 r. przychód rzędu 2,3 mln zł w Koronie. Niestety, król pruski Fryderyk II uznał, że cło generalne narusza postanowienia traktatu welawskiego z 1657 r. i zaczął pobierać własne nielegalne cła od polskich statków płynących Wisłą. W 1766 r. Rzeczpospolita musiała wycofać się z cła generalnego i przywrócić przywileje celne szlachty, ale jednocześnie wprowadziła nowy podatek od produkcji alkoholu (czopowe). Dokonanie lustracji królewszczyzn pozwoliło na zwiększenie wpływów z kwarty przeznaczonej na wojsko. Sejm zwiększył również wysokość pogłównego żydowskiego.</p><p>W rezultacie roczny dochód skarbu państwa polsko-litewskiego wzrósł do 13 mln zł. Oszczędności skarbowe wzrosły w ciągu roku z 19 000 złp do 1 800 000 złp. Reformy ceł i podatków z lat 1764–1766 miały istotny wpływ na wzmocnienie państwa polsko-litewskiego. Król Stanisław August Poniatowski i stronnictwo Familii chcieli kontynuować program reform państwa, lecz te plany zostały przerwane przez działania wojenne konfederacji barskiej i I rozbiór Rzeczypospolitej.</p>
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
4

Niewada, Szymon. "Prawne aspekty odbudowy szkolnictwa wojskowego w II Rzeczypospolitej." Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego 14, no. 1 (January 3, 2023): 123–36. http://dx.doi.org/10.32084/sawp.2019.14.1-8.

Full text
Abstract:
Przedmiotem artykułu jest zarys historii odrodzenia szkolnictwa wojskowego II Rzeczypospolitej, ze szczególnym uwzględnieniem wybranych prawnych aspektów rozwoju struktur organizacyjnych powstałych w tym czasie szkół wojskowych. Ramy czasowe rozważań rozpoczynają się wraz z odzyskaniem niepodległości w 1918 r., a kończą wraz z wybuchem II wojny światowej. Autor przedstawia wybrane zagadnienia z zakresu odbudowy i rozwoju polskiego szkolnictwa wojskowego w okresie międzywojennym, z uwzględnieniem okresu powojennego i pokojowego. Okupione ogromnym wysiłkiem odzyskanie niepodległości umożliwiło dwutorowe odrodzenie się polskich szkół wojskowych: na kanwie kadry oficerskiej dawnych państw zaborczych oraz w formie kształcenia oficerów na kursach w kraju. W latach 1921–1923 doszło do zmiany charakteru systemu szkolenia żołnierzy z wojennego na pokojowy. Wojskowy system edukacyjny zorganizowany w tym czasie pozostał względnie stabilny do wybuchu II wojny światowej. Dziedzictwo historyczno-prawne obejmujące powstanie i ewolucję systemu polskich szkół wojskowych po I wojnie światowej stanowi znaczącą część dziejów Wojska Polskiego. Również współcześnie poziom, jaki reprezentuje kadra zawodowa świadczy o wartości sił zbrojnych jako całości. Przywołanie stosownego kontekstu historycznego w zakresie prawnych aspektów odbudowy systemu edukacyjnego żołnierzy w II Rzeczypospolitej wydaje się zasadne z punktu widzenia przeprowadzanej obecnie reformy wyższego szkolnictwa wojskowego w Polsce.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
5

Adamczewski, Marek. "Geneza rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z 29 marca 1930 r. w sprawie oznak władz, urzędów, zakładów, instytucji i przedsiębiorstw państwowych. Orzeł Biały Zygmunta Loreca (Loretza)." Rocznik Polskiego Towarzystwa Heraldycznego. Seria nowa, no. 18 (December 31, 2019): 279–302. http://dx.doi.org/10.36693/rpther.2019.19.

Full text
Abstract:
W marcu 1930 r. do zespołu urzędowych znaków Rzeczypospolitej zostały wprowadzone oznaki złożone z owalnej tablicy z polskim herbem państwowym i prostokątnej tablicy z napisem identyfikującym władzę lub urząd. Oznaki miały być montowany na budynkach, w których znajdowały się pomieszczenia władz lub urzędów państwowych. Rozporządzenie o oznakach z marca 1930 r. zamykało okres, w którym w Polsce jednocześnie funkcjonowały różne wzory urzędowych tablic. Niektóre z nich zaprojektowane były w czasie Wielkiej Wojny i okupacji Królestwa Polskiego przez wojska państw centralnych. Zunifikowane znaki identyfikacyjne władz i urzędów państwowych zostały zaprojektowane przez artystę malarza Zygmunta Loreca i opublikowane w „Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej” w wersji przetworzonej przez wydawców „Dziennika”. Na owalnej tablicy o krawędzi ozdobionej polskimi barwami państwowymi w formie paska czerwono-białego był umieszczony herb Rzeczypospolitej, który formą przypominał Orła Białego z 13 grudnia 1927 r. Orzeł Biały z grudniowego rozporządzenia z 1927 r. (orzeł Kamińskiego) wykonany był w technice imitującej głębię, trzeci wymiar kompozycji, a orzeł z 1930 r. z owalnej tablicy miał postać płaską, konturową, dwuwymiarową. Oba orły różniły się także kilkoma drugorzędnymi szczegółami rysunku. Po wejściu w życie rozporządzenia w sprawie urzędowych oznak z orłem Loreca (1930) i wobec utrzymania w mocy rozporządzenia o godłach z orłem Kamińskiego w systemie prawnym II Rzeczypospolitej obowiązywały — przynajmniej formalnie — dwa wzory herbów. Otwarte pozostaje pytanie, czy stworzenie systemu prawnego, w którym obok siebie występowały dwa różne wzory polskiego orła państwowego było konsekwencją przemyślanej polityki władz państwowych, czy też skutkiem nieprzemyślanych czynności podjętych przez wydawców „Dziennika Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, którzy — aby zaoszczędzić na druku załącznika — zastąpili barwny wzór tablicy czarno-białym rysunkiem naśladowczym. W piśmiennictwie szeroko zostały omówione rzekome błędy popełnione przez twórcę herbu Rzeczypospolitej z 13 grudnia 1927 r. Autorzy krytycznych wystąpień zwracali uwagę m.in. na zbędne w heraldyce cieniowanie imitujące głębię, czyli trzeci wymiar orła. Analizy, które doprowadziły do tych krytycznych konkluzji zazwyczaj prowadzone były na podstawie kanonicznej wersji herbu Rzeczypospolitej z grudnia 1927 r. i bez uwzględnienia wariantów konturowych opracowanych na początku 1927 r. przez prof. Zygmunta Kamińskiego i w 1929 r. przez Zygmunta Loreca. Orzeł Loreca z 1929 r. (w druku z 1930 r.) i projekty prof. Zygmunta Kamińskiego z początku 1927 r. z orłami konturowymi, płaskimi i dwuwymiarowymi można wykorzystać podczas obecnie prowadzonych prac nad ukonturowieniem polskiego orła państwowego.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
6

Stefańska, Dorota. "Mieszkańcy Nowego Kromolina w walce o niepodległość i granice II Rzeczypospolitej." Biuletyn Szadkowski, no. 17 (November 20, 2017): 161–80. http://dx.doi.org/10.18778/1643-0700.17.11.

Full text
Abstract:
Artykuł prezentuje sylwetki żołnierzy Wojska Polskiego, którzy brali udział w walkach o niepodległość Polski, także na froncie wschodnim w latach 1919– 1920, a po powrocie z wojny osiedlili się we wsi Kromolin należącej do gromady Wielka Wieś w gminie Szadek. W latach 20. wieś tę zamieszkiwali osadnicy-żołnierze, którzy uprawiali zakupioną tu ziemię. Wśród nich byli m.in. Władysław Winiarski – żołnierz, kapitan 5 pułku piechoty I Brygady Legionów Polski, podpułkownik dyplomowany, szef sztabu Dowództwa Okręgu Korpusu nr I w Warszawie, Kazimierz Lenc – żołnierz 29 pułku Strzelców Kaniowskich, 2 Kompanii Karabinów Maszynowych, 2 baon oraz Jan Kwiram – żołnierz 6 pułku Legionów Polskich.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
7

Jarno, Witold. "Podpułkownik Stanisław Żuprański (1874–1938) – oficer służby poborowej armii II Rzeczypospolitej." Przegląd Nauk Historycznych 21, no. 1 (June 28, 2022): 197–222. http://dx.doi.org/10.18778/1644-857x.21.01.06.

Full text
Abstract:
Artykuł opisuje życie i przebieg kariery wojskowej podpułkownika Stanisława Żuprańskiego, oficera wojskowej służby poborowej. Urodził się w Łęczycy w polskiej rodzinie katolickiej. Po ukończeniu kaliskiego gimnazjum rozpoczął w 1892 r. służbę w armii rosyjskiej. Brał udział w wojnie rosyjsko-japońskiej oraz w I wojnie światowej, walcząc na froncie kaukaskim. Po powrocie do Polski wstąpił do Wojska Polskiego i służył jako oficer wojskowej służby poborowej kolejno w Kaliszu, Łodzi, Kielcach i Poznaniu, a także w Ministerstwie Spraw Wojskowych. Był jednym z autorów uchwalonej w 1924 r. ustawy o powszechnym obowiązku służby wojskowej. W 1927 r. został przeniesiony w stan spoczynku i zamieszkał w Kaliszu, gdzie zmarł w roku 1938.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
8

WARCHAŁ, Arnold, and Dawid ZAJKO. "FORMATION AND EVOLUTION OF THE POLISH INTELLIGENCE STRUCTURES IN THE SECOND POLISH REPUBLIC." National Security Studies 9, no. 1 (June 1, 2016): 283–300. http://dx.doi.org/10.37055/sbn/129830.

Full text
Abstract:
Głównym przedmiotem rozważań w artykule jest proces kształtowania się służb wywiadowczych II Rzeczypospolitej Polskiej w przełomowym okresie między 1918 a 1939 rokiem. Prześledzono przebieg formowania się i ewolucji powstałych wtedy instytucji wywdadu i kontrwywiadu. W pracy podjęto próbę scharakteryzowania struktury organizacji i działalności polskiego wywiadu oraz kontrwywiadu w tamtych latach przed II WŚ. Przy założeniach analitycznych treści dotyczących specyficznych instytucji wywiadowczych i kontrwywiadowczych możemy zaobserwować rolę, jaką pełniły w systemie bezpieczeństwa państwa. Ewolucja systemu bazowała na patriotycznym uczestnictwie osób działających wcześniej w organizacjach wolnościowych i na polskich żołnierzach obcych wojsk, którzy pracując wcześniej w komórkach sztabowych, byli w stanie wykorzystać swoje doświadczenie w budowaniu nowych struktur. Oczywiście wpływ na rozwój tych struktur miało również odwołanie się do polskich tradycji wojskowych sprzed utraty niepodległości.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
9

Tym, Juliusz. "Wyższe szkolnictwo wojskowe Rzeczypospolitej a sztuka myślenia strategicznego." Kwartalnik "Bellona" 697, no. 2 (August 21, 2019): 98–109. http://dx.doi.org/10.5604/01.3001.0013.3629.

Full text
Abstract:
W dwudziestym wieku Polska tylko nieco ponad trzydzieści lat cieszyła się niepodległością. W okresie II Rzeczypospolitej samodzielnie kształtowała swoją strategię przez dwadzieścia lat. W czasie II wojny światowej władze Rzeczypospolitej, działające w Paryżu, a później w Londynie, próbowały formułować strategię zgodną z ówczesną polską racją stanu. W wyniku zdrady zachodnich sojuszników Polska po II wojnie światowej znalazła się w sowieckiej strefie wpływów, co oznaczało kres rozwoju niczym nieskrępowanej polskiej myśli strategicznej. Po ponownym odzyskaniu niepodległości w latach 1989–1990 koniecznością stało się sformułowanie strategii bezpieczeństwa niepodległego i suwerennego państwa w zmienionym położeniu geopolitycznym. Nowe wyzwania i nowe zagrożenia, wynikające z turbulentności środowiska bezpieczeństwa, wymagały prowadzenia intensywnej, wielopłaszczyznowej polityki bezpieczeństwa. Potrzebny był więc korpus generalski profesjonalnie przygotowany do podejmowania strategicznych decyzji w skomplikowanym środowisku bezpieczeństwa. W tym celu utworzono Podyplomowe Studia Polityki Obronnej, które miały przygotować kandydatów na stanowiska o stopniu etatowym generała brygady (kontradmirała). Studia te przez dwanaście lat były prowadzone w Akademii Obrony Narodowej, a obecnie są kontynuowane w Akademii Sztuki Wojennej. Jednym z największych wyzwań dla słuchaczy tych studiów jest zmiana perspektywy postrzegania bezpieczeństwa narodowego, a przede wszystkim zrozumienie istoty myślenia strategicznego.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
10

OSTANEK, Adam. "THE HEADQUARTERS OF THE DISTRICTS OF THE CORPS IN THE SECURITY SYSTEM OF THE SECOND REPUBLIC (1921-1939)." National Security Studies 9, no. 1 (June 1, 2016): 261–81. http://dx.doi.org/10.37055/sbn/129829.

Full text
Abstract:
Główny problem badawczy pracy stanowi zagadnienie miejsca i roli dowództw okręgów korpusów w systemie bezpieczeństwa II Rzeczypospolitej. Powołane w 1921 roku okręgi były terenowymi organami administracji Wojska Polskiego. Posiadając różne kompetencje w poszczególnych latach, dowództwa okręgów stanowiły jeden z istotnych elementów bezpieczeństwa II Rzeczypospolitej. Mimo zmian organizacyjnych, dowództwa w ciągu całego okresu międzywojennego odpowiadały m.in. za sprawy związane z współpracą z władzami cywilnymi w zakresie szeroko rozumianego bezpieczeństwa. W pierwszej części pracy wskazano na uwarunkowania polityczne i wojskowe, które przyczyniły się do powstania dowództw okręgów korpusów, oraz pokrótce scharakteryzowano ich ogólne zadania. Wskazano także na szereg wojsk i instytucji im podległych. W głównej części analizie poddano budowę struktur wewnętrznych DOK oraz przekształcenia tych struktur, wskazując jednocześnie, że wiele z nich wiązało się ze zmianą zakresu zadań. Każdorazowo starano się wskazać na związek działania poszczególnych komórek organizacyjnych z bezpieczeństwem tak w rozumieniu bezpośrednim, jak i pośrednim. W zakończeniu pracy podkreślono, że DOK, choć z pozoru zajmujące się głównie zadaniami administracyjnymi w armii, miały olbrzymi wpływ na kwestie bezpieczeństwa państwa i regionu, co widoczne stało się choćby w okresie poprzedzającym wybuch II wojny światowej, jak i po jej rozpoczęciu. Podstawę źródłową niniejszej pracy stanowią materiały archiwalne zgromadzone w Centralnym Archiwum Wojskowym oraz literatura przedmiotu.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
More sources

Books on the topic "Wojsko Polskie II Rzeczypospolitej"

1

Saperzy II Rzeczypospolitej. Krakow: Agencja Reklamowo-Uslugowa "PAT", 2005.

Find full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
2

Wyszczelski, Lech. Skrywane oblicza II Rzeczypospolitej. Warszawa: Bellona, 2015.

Find full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
3

Kukawski, Lesław. Konne Mistrzostwa Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej. Grajewo: Wydawca: "Eko-Dom", 2006.

Find full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
4

Pepłoński, Andrzej, and Piotr Kołakowski. Wywiad wojskowy II Rzeczypospolitej: Materiały. Warszawa: AVALON, 2011.

Find full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
5

Wyszczelski, Lech. Armia Rezerwowa II Rzeczypospolitej: Społeczeństwo pod bronią 1918-1939. Warszawa: Bellona, 2014.

Find full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
6

Wiesław, Słupczyński, ed. 9 Pułk Artylerii Lekkiej: (Dęblin-Zajezierze, Biała Podlaska, Bereza Kartuska, Siedlce). Siedlce: Muzeum Regionalne, 2012.

Find full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
7

Kształtowanie się i główne kierunki działalności służb wojska II Rzeczypospolitej w systemie bezpieczeństwa militarnego lat 1921-1927. Warszawa: Akademia Obrony Narodowej, 2011.

Find full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
8

Andrzej, Chmielarz, and Pawłowski Edward, eds. Wojsko Polskie w II wojnie światowej. Warszawa: Wydawn. Bellona, 1994.

Find full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
9

Jasiewicz, Krzysztof, and Andrzej Budzyński. Polskie Radio na Kresach Wschodnich II Rzeczypospolitej. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Aspra-JR, 2015.

Find full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
10

Garnizon Poznań w II Rzeczypospolitej: Wojsko w życiu miasta. Poznań: Dom Wydawn. Rebis, 2013.

Find full text
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
More sources

Book chapters on the topic "Wojsko Polskie II Rzeczypospolitej"

1

Czernielewski, Konrad. "Służba meteorologiczna i hydrograficzna armii II Rzeczypospolitej." In Oblicza wojny. Tom 2 – Armia kontra natura. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, 2020. http://dx.doi.org/10.18778/8220-057-7.13.

Full text
Abstract:
Autor artykułu omówił dzieje służby meteorologicznej i hydrograficznej Wojska Polskiego w latach 1919–1939. Na początku swych rozważań przedstawił krótki zarys rozwoju obserwacji meteorologicznych i hydrograficznych w Polsce od końca średniowiecza do wybuchu I wojny światowej. Ukazał początki formowania państwowej i wojskowej służby meteorologicznej i hydrograficznej w 1919 r. Szczególnie dużo uwagi poświęcił działalności Państwowego Instytutu Meteorologii – instytucji ściśle współpracującej z Ministerstwem Spraw Wojskowych, Sztabem Generalnym Wojska Polskiego i jego oddziałami. Przedstawiono także historię służb hydrograficznych Polskiej Marynarki Wojennej. Polska miała przed 1939 r. duże osiągnięcia w badaniach hydrograficznych. Już w 1926 r. została członkiem Międzynarodowego Biura Hydrograficznego z siedzibą w Monako. Oficjalnym reprezentantem Polski w Międzynarodowym Biurze było Biuro Hydrograficzne Marynarki Wojennej. Autor dużo uwagi poświęcił działalności służb meteorologicznych na rzecz polskiego lotnictwa – głównie wojskowego, ale także współpracy meteorologów wojskowych z polską artylerią oraz służbą uzbrojenia. Omówił problematykę szkolenia służb meteorologicznych i hydrograficznych w Polsce w latach 1918–1939. Przedstawił również strukturę organizacyjną wspomnianych służb oraz ich kadrę dowódczą. Przybliżył czytelnikom kwestie techniczne: przedstawił oprzyrządowanie, sposoby i metody obserwacji zjawisk przyrodniczych, a także ich zapisywanie. We wnioskach końcowych przedstawił swoją ocenę działalności służb meteorologicznych oraz hydrograficznych Wojska Polskiego. Ocenił je bardzo wysoko – były dobrze zorganizowane i dobrze wyposażone w sprzęt specjalistyczny, współpracowały z licznymi instytucjami naukowymi. Wysoko oceniane były w okresie międzywojennym przez przedstawicieli armii europejskich. Świadczy o tym fakt, iż o informację o organizacji polskich służb meteorologicznych i hydrograficznych poprosił na początku marca 1938 r. attaché wojskowy Finlandii.
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
2

Banaszak, Bogusław, and Grzegorz Kulka. "Obrona oficerskiego honoru czy zwykłe zabójstwo? Kontrowersje i dyskusja wokół wybranych orzeczeń wojskowego sądownictwa w II Rzeczypospolitej (do 1926 r.)." In Zagadnienia prawa konstytucyjnego. Polskie i zagraniczne rozwiązania ustrojowe. Księga jubileuszowa dedykowana Profesorowi Dariuszowi Góreckiemu w siedemdziesiątą rocznicę urodzin. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, 2016. http://dx.doi.org/10.18778/7969-841-7.03.

Full text
Abstract:
Po odzyskaniu po ponad stu latach niepodległości przez Polskę doszło do zmian w sferze kulturalno-obyczajowej. Jednym z elementów owej strefy było m.in. honor, a zwłaszcza honor oficerski. Trudności, jeżeli chodzi o zdefiniowanie go wywodziły się z rozmaitego rodowodu pochodzenia kadry oficerskiej II RP (armie zaborców, Legiony Polskie czy błękitna armia gen. Hallera). Granica naruszenia honoru stała się dla każdej osoby własnym psychoetycznym elementem, która była wypadkową najróżniejszych czynników. W celu rozwiązania owych problemów powstało wówczas kilka poradników, w tym m.in. „Poradnik w sprawach honorowych” ppłk. Witolda Filimowskiego. Autorzy w niniejszej pracy zastawiają się na bazie kilku spraw z czasów II RP, czy wymieniona „ciężka obraza” przez twórcę poradnika i ogólna porada, aby „użyć broni przeciw obrażającemu” mogła dawać pozwolenie na zabicie osoby obrażającej w celu ochrony honoru oficerskiego czy to już byłoby zabójstwo?
APA, Harvard, Vancouver, ISO, and other styles
You might also be interested in the extended bibliographies on the topic 'Wojsko Polskie II Rzeczypospolitej' for particular source types:
Journal articles Books
We offer discounts on all premium plans for authors whose works are included in thematic literature selections. Contact us to get a unique promo code!

To the bibliography