To see the other types of publications on this topic, follow the link: Zachowanie społeczne.
Journal articles on the topic 'Zachowanie społeczne'
Create a spot-on reference in APA, MLA, Chicago, Harvard, and other styles
Consult the top 50 journal articles for your research on the topic 'Zachowanie społeczne.'
Next to every source in the list of references, there is an 'Add to bibliography' button. Press on it, and we will generate automatically the bibliographic reference to the chosen work in the citation style you need: APA, MLA, Harvard, Chicago, Vancouver, etc.
You can also download the full text of the academic publication as pdf and read online its abstract whenever available in the metadata.
Browse journal articles on a wide variety of disciplines and organise your bibliography correctly.
1
Kromka, Małgorzata. "Promocja kultury w polskiej reklamie społecznej." Ogrody Nauk i Sztuk 4, no. 4 (February 15, 2020): 678–85. http://dx.doi.org/10.15503/onis2014.678.685.
Full textAbstract:
Reklama społeczna służy informowaniu opinii publicznej na temat jakiegoś problemu społecznego i ma wpływa na ich zachowanie. Z kolei, marketing społeczny ma na celu rozwój i integracji różnych koncepcji marketingowych do zachowań, które w imię dobra społecznego wpływają korzystanie na jednostki i społeczeństwo. W swoim artykule analizowałam wybrane reklamy społeczne będące środkiem przekazu wartości kulturowych i różnie rozumianych wartości tejże kultury.
2
Czyżkowska, Anna. "Uzależnienie od seksu z perspektywy teorii przywiązania." Studia nad Rodziną 22, no. 4(49) (December 31, 2018): 69–97. http://dx.doi.org/10.21697/snr.2018.49.4.05.
Full textAbstract:
Teoria przywiązania jest jedną z koncepcji psychologicznych wyjaśniających związek wczesnodziecięcych doświadczeń (w relacji z opiekunami) z wieloma problemami w dalszym życiu (zaburzeniami emocjonalnymi, zaburzeniami osobowości, zaburzeniami więzi). Badacze za jej pomocą próbują też wyjaśnić powstawanie uzależnień, w tym zwłaszcza uzależnienia od seksu. Droga od stylu przywiązania w dzieciństwie do uzależnienia może prowadzić poprzez mechanizm zaburzonej regulacji afektu, mechanizm neurologiczny i poznawczy. W literaturze opisana jest także specyfika rodziny pochodzenia (stylu wychowania, klimatu emocjonalnego) osób uzależnionych od seksu. Dodatkowo na plan pierwszy obok doświadczeń wczesnodziecięcych wyłania się etiologia kulturowo-społeczna zachowań seksualnych o cechach uzależnienia. Badacze postulują by spojrzeć na zachowania seksualne z kategorii hiperseksualizmu, OCSB (out-of-control sexual behaviour – zachowanie seksualne poza kontrolą) czy uzależnienia od seksu z nowej perspektywy. Przemiany społeczne, kulturowe i technologiczne sprawiły, że o ile do tej pory w grupie ryzyka uzależnień (w tym uzależnienia od seksu) były głównie osoby z trudnym dzieciństwem, o tyle w obecnej rzeczywistości społecznej wszyscy są w grupie ryzyka, a całe otoczenie staje się wielką kulturą uzależnień.
3
Kavelashvili, Nikoloz, and Aldona Wiktorska-Święcka. "Conserving the Past for Today: Politics of Georgian Government towards Cultural Heritage Protection in the context of Political Uncertainty." Przegląd Politologiczny, no. 3 (October 8, 2019): 93–108. http://dx.doi.org/10.14746/pp.2019.24.3.8.
Full textAbstract:
Ochrona dziedzictwa kulturowego ma nie tylko konsekwencje społeczne, ale także polityczne i gospodarcze. Podczas gdy treść tożsamości narodowej i osobistej jest ściśle związana z odziedziczonym dziedzictwem kulturowym, dziedzictwo to, jeśli chodzi o kulturę materialną, wymaga wsparcia politycznego często poza środkami zainteresowanych krajów. Międzynarodowe wsparcie udzielane jest przez organizacje takie jak UNESCO z listą światowego dziedzictwa, która obejmuje światowe skarby kultury oraz pomniki przyrody. Politycznie dziedzictwo kulturowe może być zarówno spójne, jak i dzielące, gdy wykorzystywane jest do celów politycznych ukierunkowanych na polityczną hegemonię. Z ekonomicznego punktu widzenia koszt zachowania dziedzictwa kulturowego może być intratnym źródłem dochodów w wyniku globalnej promocji turystyki kulturalnej. Dzięki tym badaniom możemy dojść do wniosku, że państwo powinno ułatwić wzmocnienie pozycji społeczności poprzez zachowanie i rozwój dziedzictwa kulturowego – jego środowiska organicznego, ponieważ bez ochrony środowiska kulturowego i niewłaściwego wykorzystania oferowanych przez niego możliwości nie możemy osiągnąć tego prawa, tzn. możliwy, trwały rozwój społeczny i gospodarczy kraju.
4
Sobczak, Sławomir, and Tamara Zacharuk. "Zachowania antyspołeczne a agresja młodzieży nieprzystosowanej i nieprzejawiającej deficytów zachowania." Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio J – Paedagogia-Psychologia 33, no. 4 (January 25, 2021): 263. http://dx.doi.org/10.17951/j.2020.33.4.263-290.
Full textAbstract:
<p>Celem badań było określenie różnic ze względu na przystosowanie i płeć oraz zależności pomiędzy zachowaniami antyspołecznymi a agresją. Badania przeprowadzono wśród młodzieży nieprzystosowanej i nieprzejawiającej deficytów w funkcjonowaniu społecznym na próbie 200-osobowej. Do analizy wykorzystano dwa narzędzia badawcze: Self-Report Delinquency Scale (skala wykolejenia) oraz Buss-Perry Aggression Questionnaire (kwestionariusz agresji) w adaptacji polskiej. Badania wykazały, że określony poziom przystosowania społecznego młodzieży oddziałuje zarówno na zachowania antyspołeczne, jak i na agresję, zatem nieprzystosowanie społeczne charakteryzuje się równocześnie dużą częstością występowania zachowań antyspołecznych i wysokim natężeniem agresji. Zjawiska te występują niezależnie od płci – młode kobiety i mężczyźni nieprzystosowani społecznie cechują się tym samym spektrum wykolejenia i agresji, płeć nie różnicuje badanych symptomów nieprzystosowania. Z przeprowadzonych analiz wynika, że im wyższy stopień agresji przejawia młodzież, tym bardziej wzmaga się natężenie zachowania antyspołecznego. Na podstawie estymacji krzywej należy stwierdzić, że niezależnie od tego, jaki stopień natężenia agresji przejawia młodzież, mogą wystąpić zachowania antyspołeczne, a syndrom agresji jedynie podnosi częstość występowania zachowań antyspołecznych (40% zdarzeń), natomiast wykolejenie społeczne młodzieży należy tłumaczyć innymi czynnikami niż agresja (60% zdarzeń).</p>
5
TARAPATA, Jolanta. "SUSTAINABLE CONSUMPTION AND CONSUMER ECOLOGICAL BEHAVIOR." Nowoczesne Systemy Zarządzania 10, no. 1 (December 18, 2015): 51–59. http://dx.doi.org/10.37055/nsz/129351.
Full textAbstract:
Wyrazem ewolucji w zachowaniach konsumenckich jest przejście od koncepcji społeczeństwa konsumpcyjnego do idei konsumpcji zrównoważonej, której istotną przesłankę stanowi dbałość o stan środowiska naturalnego. Celem opracowania jest propagowanie koncepcji konsumpcji zrównoważonej oraz związanych z nią proekologicznych zachowań konsumentów. Niezrównoważona konsumpcja zagraża dalszej egzystencji ludzi, należy więc rozwijać u nich gotowość i zdolność do działań respektujących harmonijne współżycie z przyrodą, tak aby samoograniczali zbędne potrzeby. Proekologiczne zachowania konsumentów mogą być manifestowane na rynku w różny sposób. Jednym z nich jest świadome ilościowe ograniczanie konsumpcji, tzw. dekonsumpcja. Zachowanie takie wzmacniają różnorodne narzędzia demarketingu kreujące proekologiczne ograniczanie konsumpcji poprzez akcje społeczne o różnym charakterze. Upowszechnianie koncepcji konsumpcji zrównoważonej wymaga nie tylko uświadomienia konsumentów, lecz także stosowania odpowiednich narzędzi wspierających preferencje konsumentów związane z dbałością o środowisko i zakupami dóbr ekologicznych. Powyższe kwestie stanowią przedmiot rozważań podjętych w opracowaniu. Ich podstawę stanowi przegląd dostępnej literatury oraz własne doświadczenia i obserwacje autorki.
6
Klos, Liliia. "Theoretical Basis of Practice and Social Workers Professional Training for the Health Care: Retrospective Review." Roczniki Teologiczne 67, no. 1 (August 13, 2020): 17–37. http://dx.doi.org/10.18290/rt20671-2.
Full textAbstract:
Teoretyczne podstawy praktyk i szkoleń zawodowych pracowników socjalnych zatrudnionych w systemie opieki zdrowotnej: przegląd retrospektywny
Wstęp. Międzynarodowe doświadczenia w zakresie pracy socjalnej w sektorze opieki zdrowotnej pokazują, że czynności wykonywane przez pracownika socjalnego wywierają znaczący wpływ na zdrowie obywateli i są konieczne dla poprawy dobrostanu społeczeństwa.
Cel. Celem badań było przeanalizowanie zaawansowanych rozwiązań teoretycznych opracowanych za granicą, dotyczących szkolenia pracowników socjalnych służby zdrowia pod kątem zastosowania ich na Ukrainie.
Materiały i metody. Wybrano, usystematyzowano i przeanalizowano 53 opracowania naukowe i naukowo-praktyczne dotyczące zagadnień filozoficznych, psychologicznych, pedagogicznych, medycznych oraz problemów pracowników socjalnych zatrudnionych w sektorze ochrony zdrowia. Na podstawie porównania i syntezy otrzymanych informacji dokonano ich uogólnienia, a wyniki przedstawiono w formie wniosków.
Wyniki. Działania pracowników socjalnych zatrudnionych w systemie opieki zdrowotnej bazują na dwóch podstawowych grupach teorii – podstawowych, opierających się na rezultatach działań socjalnych, oraz tych adaptowanych z psychologii, psychiatrii, bioetyki, opieki pielęgniarskiej, opieki zdrowotnej, socjologii i administracji.
Wnioski. W pracy socjalnej w sektorze opieki zdrowotnej najczęściej wykorzystywane są teorie zachowań zdrowotnych (model przekonań zdrowotnych, teoria działań celowych, zachowanie zaplanowane), teorie bazujące na relacjach społecznych (zachowania społeczne, zachowanie w trakcie korzystania z usług medycznych), a także model transteoretyczny. W szkoleniu pracowników socjalnych, zatrudnionych w systemie opieki zdrowotnej, ważne są zarówno teorie podstawowe jak i te adaptowane. W praktyce ważne jest ich wszechstronne zastosowanie, a także wiedza eklektyczna w odniesieniu do interdyscyplinarnego charakteru takiej pracy socjalnej.
7
НАЗАРЕВИЧ, Вікторія. "Ostracyzm – wykluczenie społeczne – niekorzystna sytuacja społeczna." EUROPEAN HUMANITIES STUDIES: State and Society, no. 2 (May 11, 2020): 26–41. http://dx.doi.org/10.38014/ehs-ss.2020.2.03.
Full textAbstract:
Artykuł wyświetla pojęcie wykluczenia społecznego – ostracyzm jako niekorzystną sytuację społeczną, który ze względu na swój charakter i cechy fenomenologiczne zawiera aspekty zagrożenia normatywnego rozwoju jednostki. Autor analizuje cechy i wzorce niezaakceptowania jednostek w środowisku społecznym, co przejawia się w działaniach mających na celu celowe wykluczenie jednostki z grupy społecznej lub procesów wspólnej działalności. Tworzone są psychologiczne mechanizmy powstawania tendencji do ostracyzacji, które polegają na: niedopuszczeniu członków grupy do dyscyplinowania nieprzyjętych, asocjalnych jej członków, rozwoju współpracy w przestrzeni współgrupowej; ukryty rodzaj zastraszania jednostki – agresja relacyjna; tworzenie negatywnej atrybucji przyczynowej, na podstawie własnej interpretacji możliwych działań ofiary, obserwując jej zachowania. Wskazano na współzależność powstawania negatywnej atrybucji, jej rodzajów i społecznego odrzucenia osobowości w przestrzeni międzygrupowej. Stwierdza się, że główną przyczyną zjawiska wykluczenia społecznego jest niedopasowanie zachowania jednostki do jej statusu społecznego, stereotypowych cech i już zdefiniowanych przez grupę ogólnie przyjętych norm.
8
Sekułowicz, Małgorzata. "Pracownicy zakładów karnych wobec zagrożenia wypaleniem zawodowym. Diagnoza zjawiska." Resocjalizacja Polska, no. 18 (April 8, 2019): 191–207. http://dx.doi.org/10.22432/pjsr.2019.18.11.
Full textAbstract:
Celem badań pilotażowych było ustalenie skali ryzyka wypalenia zawodowego funkcjonariuszy zakładów karnych, oraz analiza jakie czynniki mogą pozostawać w związku z ryzykiem wypalenia. Znaczące w tym wypadku było ustalenie jakie style i strategie radzenia sobie stosują badani i jakie to może mieć znaczenie dla poziomu i skali wypalenia. Jaki jest poziom lęku badanych. Ważnym dla oceny dobrostanu badanych pracowników było poczucie własnej skuteczności badanych oraz ich poczucie satysfakcji z życia. Dla oceny ryzyka wypalenia znaczące jest też poczucie wsparcia społecznego, dlatego wśród celów poznawczych znalazła się ocena wsparcia i jego współzależność z wypaleniem zawodowym badanych funkcjonariuszy zakładów karnych. W badaniach wykorzystano Kwestionariusz Wypalenia Zawodowego Maslach, Kwestionariusz STAI – Inwentarz Stanu i Cechy Lęku, Kwestionariusz Radzenia Sobie w Sytuacjach Stresowych CISS, Kwestionariusz COPE – Wielowymiarowy Inwentarz do Pomiaru Radzenia Sobie ze Stresem, Skalę Uogólnionej Własnej Skuteczności GSES, Skalę Satysfakcji z Życia SWLS, Kwestionariusz SSQSR – Wsparcia Społecznego. Wyniki badań pilotażowych pozwoliły na ustalenie, że w grupie przebadanych 30 funkcjonariuszy ochrony z dwóch zakładów karnych, poziom wypalenia jest umiarkowany. Najsilniej zaznaczona jest depersonalizacja. Ich zachowanie cechuje wysoki poziom lęku przy jednoczesnym wykorzystywaniu zadaniowych stylów radzenia sobie i aktywnych strategii. Poczucie własnej skuteczności i satysfakcji z życia pozostają na średnim poziomie. Otrzymywane wsparcie społeczne nie jest w pełni satysfakcjonujące. Nie stwierdzono współzależności pomiędzy tymi zmiennymi i wypaleniem zawodowym badanych.
9
Budyn-Kulik, Magdalena. "Kryminalizacja propagowania totalitaryzmu (faszyzmu) w polskim kodeksie karnym." Studia nad Autorytaryzmem i Totalitaryzmem 42, no. 2 (January 18, 2021): 7–21. http://dx.doi.org/10.19195/2300-7249.42.2.1.
Full textAbstract:
Problem zakresu kryminalizacji z art. 256 k.k. jest istotny w dobie popularności ideologii totalitarnych. Popkultura wykorzystuje symbole totalitarne, co powoduje społeczne oswojenie z nimi i uniewrażliwienie na zagrożenie ideami, z których wyrosły. Taki proces może prowa-dzić w konsekwencji do przygotowania gruntu pod wprowadzanie ideologii totalitarnej w sposób trudny do zauważenia. Takie zachowania powinny podlegać karze (jako przestępstwa lub wykroczenia). Nie jest jasne, czy przepis art. 256 k.k. obejmuje je zakresem kryminalizacji. Celem niniej-szego opracowania nie jest wykładnia pojęć „faszyzm”, „totalitaryzm” czy „ustrój faszystowski”. Taka analiza wymagałaby bardzo dokładnej kwerendy poglądów przedstawicieli nauki o doktrynach, a także nauki o polityce. Polski ustawodawca kryminalizuje zachowanie polegające między innymi na publicznym propagowaniu faszystowskiego lub innego totalitarnego ustroju państwa. Czyn taki zagrożony jest karą grzywny, ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. W art. 256 § 2 k.k. natomiast tą samą karą zagrożone jest produkowanie, utrwalanie lub sprowadzanie, nabywanie, przechowywanie, posiadanie, prezentowanie, przewożenie lub przesyłanie w celu rozpowszechniania druku, nagrania lub innego przedmiotu, zawierających treść określoną w § 1 albo będących nośnikiem symboliki faszystowskiej, komunistycznej lub innej totalitarnej. Kluczowa jest kwestia ustalenia znaczenia i wzajemnej relacji dwóch czasowników — „pochwalać” i „propagować”. W doktrynie i orzecznictwie istnieją wątpliwości odnośnie do tego, czy propagowanie i pochwalanie krzyżują się zakresowo.Jeżeli przyjąć węższą wykładnię przepisu, to faktycznie zachowania polegające na wprowa-dzaniu do przestrzeni publicznej symboli faszystowskich (totalitarnych) nie realizują znamion czynu zabronionego z art. 256 § 1 k.k. Jednak biorąc pod uwagę wykładnię szerszą, należy podkreślić, że nie ma przeszkód do uznania, że sprawca wprowadzający do przestrzeni publicznej nośniki sym-boliki faszystowskiej czy innej totalitarnej propaguje taki ustrój. Niewątpliwie staranniejsza redakcja art. 256 § 1 i 2 k.k. przyczyniłaby się do uniknięcia wielu wątpliwości związanych z wykładnią tych przepisów. Umiejętne posługiwanie się regułami wykładni znanymi prawu karnemu (przede wszystkim zastosowanie wykładni derywacyjnej) pozwala jednak na pociągnięcie do odpowiedzialności karnej sprawców większości społecznie szkodliwych zachowań związanych z pochwalaniem i propagowaniem totalitaryzmu, nie naruszając zasad demokratycznego państwa prawa.
10
Duda, Aneta. "Medialne reprezentacje biedy." Roczniki Kulturoznawcze 10, no. 4 (June 23, 2020): 5–43. http://dx.doi.org/10.18290/rkult.2019.10.4-1.
Full textAbstract:
Przedmiotem badań niniejszego opracowania są medialne obrazy społecznych nierówności, wyznaczające pozycje jednostek w strukturze społecznej, a dokładniej — medialne obrazy biedy. Ważnym pytaniem, na które próbowano odpowiedzieć, to pytanie o siatkę pojęciową w odniesieniu do pomiaru reprezentacji biednych. Stawiane są pytania o to jak w mediach (Rzeczpospolitej i Gazecie Wyborczej) wybrzmiewa problem „konsumentów z usterką” (zgodnie z terminologią Zygmunta Baumana), a jak prezentowani są „społeczni normalsi”, którzy stabilizują społeczno-polityczny system, ale również konserwatywne zachowania? Czy ci drudzy są nadreprezentowani w mediach — jako przykład do naśladowania dla pozostałych? Czy dyskursywna strategia stygmatyzująca biedę dominuje na łamach najpopularniejszych polskich dzienników opiniotwórczych? Czy bieda jest przedstawiana jako zjawisko będące przejawem dysfunkcjonalnego charakteru reguł tworzących mechanizmy sytuowania jednostek w ramach struktury społecznej, czy raczej jako pewien „normalny”, nieusuwalny element ładu zbiorowego? Dyskurs o biedzie okazał się być zróżnicowany w zależności od ideologicznej orientacji danego tytułu prasowego. Biedni byli przedstawieni zarówno jako „winni swojej sytuacji” i niesłusznie otrzymujący świadczenia społeczne, jak i niesprawiedliwie potraktowani przez okoliczności zewnętrzne. Makrostrukturalny obszar różnic w dyskursie na temat ubóstwa został również określony na ideologicznej osi interwencjonizmu (konserwatyzmu) i liberalizmu.
11
Mosz, Jakub. "Pragmatyczne i ideowe aspekty turystyki zrównoważonej." Studia Ecologiae et Bioethicae 16, no. 2 (June 30, 2018): 17–28. http://dx.doi.org/10.21697/seb.2018.16.2.02.
Full textAbstract:
Turystyka zrównoważona nie jest uznawana za formę turystyki. Kategoria „turystyki zrównoważonej” jest zatem kategorią aksjologiczną. Wyraża pewien ideał odnoszący się do obrazu społeczeństwa idealnego. Pojęcie „turystyki zrównoważonej” ma status idei uniwersalnej. W modelu turystyki zrównoważonej akcentuje się potrzeby społeczne, ekonomiczne i estetyczne. Nie są one symetrycznie rozłożone między tymi grupami podmiotów. Turystyka zrównoważona traktowana jako model odnoszący się do całej praktyki turystycznej człowieka musi zawierać w sobie przyzwolenie dla ograniczania rozwoju i form turystyki w imię zachowania dóbr wyjątkowych i dla człowieka uniwersalnych. Istotowym dla problematyki turystyki zrównoważonej wydaje sie byc pytanie: Czy turystyka zrównoważona ma dostosować sie do zasad działania obowiązujących we współczesnej cywilizacji czy ma być wzorem działania, który przyniesie zamiany w całej społecznej przestrzeni współczesności? Hasła odnoszące się do sprawiedliwego i równego podziału dochodu z turystyki mają wydźwięk tak społeczny jak i polityczny, odnajdowany w wielu ideologiach rewolucyjnych. Idea turystyki zrównoważonej wskazuje na związek między możliwościami zaspokojenia powszechnej potrzeby podróżowania a konieczności ochrony i zachowania świata, w którym owe podróże się urzeczywistniają. Koncepcja turystyki zrównoważonej wydaje się mieć charakter etosu społecznego akcentującego gatunkową solidarność człowieka biorącego odpowiedzialność za tworzony przez siebie porządek społeczny i otrzymane dziedzictwo kulturowe i przyrodnicze. Istotną kwestią wydaje się być natura owej ortodoksji zrównoważenia.
12
Szczygieł, Przemysław. "Wytwarzanie kapitałów rodzajowych w procesie edukacji i jego wpływ na funkcjonowanie kobiet i mężczyzn." Ars Educandi, no. 9 (December 8, 2012): 141–51. http://dx.doi.org/10.26881/ae.2012.09.09.
Full textAbstract:
Płeć jest kategorią coraz bardziej podejmowaną w pedagogice na terenie Polski. W tym artykule zostanie przedstawiony problem tworzenia "kapitału płci" studentów w procesie edukacyjnym i zostanie pokazany mechanizm reprodukcji kulturowej i jego społeczne implikacje dla funkcjonowania mężczyzn i kobiet. Szkoła jest miejscem, w którym socjalizacja wzmacnia role społeczne - w tym role stereotypowo przypisywane kobietom i mężczyznom. Szkoła zwiększa i egzekwuje poczucie przynależności danej osoby do określonej płci, ale jednocześnie może być miejscem negocjacji znaczenia płci. Artykuł odwołuje się do teorii społecznej Pierre'a Bourdieu, w której szkołę można opisać jako dziedzinę społeczną, gdzie następuje reprodukcja porządku społecznego pod względem płci. Role związane z płcią w przestrzeni szkolnej realizowane są poprzez formalny i ukryty program nauczania, podręczniki oraz oczekiwania i zachowania nauczycieli skierowane do studentów płci męskiej i żeńskiej. Autor odnosi się do tych zagadnień, wskazując na główne badania socjopedagogiczne. Socjalizacja do "normalnych" ról płciowych jest traktowana przez szkolny system jako proces pożądany i pozytywny, mimo że niesie ze sobą negatywne konsekwencje w postaci zjawisk takich jak dyskryminacja i seksizm.
13
Duśko, Łukasz. "Niedopełnienie obowiązku opłacania składek na ubezpieczenia społeczne jako zachowanie sprawcze czynu zabronionego z art. 218 § 1a kodeksu karnego." Praca i Zabezpieczenie Społeczne 2020, no. 5 (August 20, 2019): 40–44. http://dx.doi.org/10.33226/0032-6186.2019.8.7.
Full text
14
Markowski, Wojciech. "Przyszłość natury ludzkiej." Humanistyka i Przyrodoznawstwo, no. 21 (August 18, 2018): 298–312. http://dx.doi.org/10.31648/hip.424.
Full textAbstract:
Rozwój kulturowy i technologiczny doprowadził ludzi jako gatunek do momentu, kiedy zyskują oni możliwość ingerencji w swój dziedziczny komponent. Konsekwencje tego procesu są wielopoziomowe: od modyfikowania ciała i jego niedoskonałości poprzez eugenikę i potencjalne wpływanie na zachowanie się aż po tworzenie nadczłowieka. Generuje to liczne społeczne i moralne dylematy, jak też nowe wyzwania filozoficzne odnoszące się do samego procesu, jego granic i nowo rodzącej się kondycji ludzkiej. Aby móc zrozumieć powagę całego zagadnienia i go nie zbagatelizować lub zgoła przeoczyć w pędzie obecnego życia, musimy w pierwszej kolejności zrozumieć, czym jest natura ludzka i jak doszło do tego, że jest taka, jaka jest. Próbę rekonstrukcji tego zagadnienia podejmę w oparciu o poglądy Edwarda O. Wilsona, uzupełnione jedynie o idee innych myślicieli i badaczy. Na takiej podstawie postaram się dokonać analizy mnogości problemów związanych z eugeniką liberalną.
15
Brumberg-Chaumont, Julie. "Social Uses of Logic in Medieval and Modern Contexts." Roczniki Kulturoznawcze 11, no. 4 (February 26, 2021): 117–49. http://dx.doi.org/10.18290/rkult20114-5.
Full textAbstract:
Społeczne użycie logiki w kontekstach średniowiecznych i nowoczesnych
W średniowieczu, zwłaszcza od XIII wieku, logika stanowiła dyscyplinę propedeutyczną dla wszelkich form szkolnictwa wyższego, a także osnowę sztuki prowadzenia „sporu” (disputatio), która była zarówno metodą naukową, jak i obowiązkową formą zdobywania stopni uniwersyteckich, co miało społeczną organizację i było kontrolowane przez instytucje edukacyjne. Logika została również niedawno uznana za naukę i technikę doskonalenia ludzkiego intelektu. W ten sposób uzyskała bezprecedensowe znaczenie antropologiczne, prowadząc jednocześnie do zepchnięcia całych grup społecznych, uważanych za pozbawione logiki, do rangi podrzędnych form człowieczeństwa. Średniowieczna logika reprezentowała dominującą kulturę argumentacyjną o silnym znaczeniu normatywnym.
Dzisiaj pozostał tylko normatywny wymiar logiki, ale w dużej mierze oderwany od jej podstaw teoretycznych i wartości edukacyjnej. Naszą epokę charakteryzuje zanik formalnego nauczania logiki i koniec praktyki sporu. Pojęcie inteligencji przeszło poważne ewolucje, podczas gdy praktyki intelektualne i naukowe nie są już zgodne ze sztywnym i zrytualizowanym wzorcem logicznym. Samo pojęcie logiki również uległo radykalnej zmianie wraz z rozdzieleniem logiki formalnej i tak zwanej logiki nieformalnej oraz zniknięciem idei logiki jako jednolitej normy, która pojawiła się wraz z wyłonieniem się nieredukowalnego pluralizmu logicznego. Społeczne zastosowania logiki są zasadniczo dyskryminujące, co można zaobserwować pośrednio w testach inteligencji i bezpośrednio w testach logicznych, zgodnie z programem selekcji opartym w dużej mierze na identyfikacji „rodzimych” umiejętności logicznych kandydatów. Troska jednak o edukację logiczną, ale pod inną nazwą, pojawiła się ponownie w XX wieku wraz z ruchem krytycznego myślenia. Refleksje i praktyki, do których ów ruch doprowadził, oferują interesujące podobieństwa ze średniowiecznym usytuowaniem logiki.
Badanie średniowiecznego usytuowania logiki pozwala wskazać nieodwracalne zmiany, prześledzić długotrwałe dziedzictwo i pobudzające podobieństwa, ale także zastanowić się nad współczesnymi zastosowaniami logiki z innej perspektywy. Historia zastosowań i wartości nadanych logice w czasie i przestrzeni pomaga pluralizować i uhistoryczniać logikę, zwłaszcza gdy jest używana jako narzędzie do oceny na podstawie logiki „uniwersalnej i naturalnej” stopnia racjonalności jednostek i grup, których zachowanie intelektualne nie pasuje do normy.
16
Zielińska, Małgorzata. "The essence of innovative behavior of soldiers in Polish Army." Nowoczesne Systemy Zarządzania 16, no. 1 (March 6, 2021): 13–33. http://dx.doi.org/10.37055/nsz/134026.
Full textAbstract:
Zachowanie się żołnierzy zawodowych w służbie wojskowej w Siłach Zbrojnych RP jest innowacyjne. Dowodem na to są liczne opracowania naukowe. Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie krytycznej analizy literatury przedmiotu oraz dostępnych raportów z badań społecznych w wojsku. Celem utylitarnym jest diagnoza zachowań i postaw utalentowanych żołnierzy zawodowych służących w Siłach Powietrznych RP na podstawie badań własnych. Liczne korelacje między czynnikami stanowią wkład do nauki. Artykuł składa się ze wstępu, analizy literatury przedmiotu, badań Wyższej Szkoły Oficerskiej Sił Powietrznych i Wojskowego Biura Badań Społecznych oraz z części empirycznej badającej postawy wobec służby utalentowanych żołnierzy zawodowych i zakończenia. Badania społeczne na żołnierzach zawodowych oraz krytyczna analiza litera-tury przedmiotu zostały przeprowadzone w latach 1999-2020. Natomiast badania (sondaż diagnostyczny) wśród utalentowanych żołnierzy zawodowych w Siłach Powietrznych RP w 2015 roku. Badani żołnierze spełniali cztery główne kryteria: służyli w Siłach Powietrznych RP, byli postrzegani jako utalentowani przez swoich przełożonych, wyróżniali się wieloma kompetencjami podczas służby wojskowej, osiągali wybitne rezultaty podczas realizacji zadań operacyjno-taktycznych.
17
Tovkanets, Ganna. "Moral values in pedagogical activity." Lubelski Rocznik Pedagogiczny 37, no. 3 (April 19, 2019): 237. http://dx.doi.org/10.17951/lrp.2018.37.3.237-244.
Full textAbstract:
<p>W artykule jest rozpatrywany problem moralności w działalności pedagogicznej. Ustalono, że walory moralne zajmują centralne miejsce w systemie poradnictwa pedagogicznego. Zawierają one wewnętrzny impuls motywacji duchowej pedagoga i występują w relacjach z otaczającymi ludźmi. Głównym narzędziem świadomości moralnej pedagoga jest jego sumienie, które kształtuje się w trakcie samopoznania i jest poczuciem odpowiedzialności przed ludźmi i światem; to poczucie sprawiedliwości, ponieważ pedagodzy powinni obiektywnie traktować uczniów. Walory pedagogiczne są bodźcem do prowadzenia społecznej i zawodowej działalności pedagoga, są humanistyczne w swej istocie, ponieważ skupiają szeroką gamę wszystkich duchowych walorów społeczeństwa. Moralny autorytet pedagoga ma moralny status wśród grupy uczniów i kolegów z pracy – za jego pomocą nauczyciel reguluje zachowanie wychowanków, oddziałuje na ich światopogląd. Podkreśla się, iż duchowość pedagoga ujawnia się w: posiadaniu bogactw kulturowych, które ludzkość zgromadziła; emocjonalnym i zmysłowym wyrażeniu jego osobowości; kulturze pedagogicznego komunikowania się i takcie pedagogicznym. Pedagog może zrealizować swój potencjał jako: fachowiec z przedmiotu, osiągając przy tym głębię wiedzy z konkretnych dyscyplin; metodyk, wykazując swój twórczy potencjał i nieprzeciętność przy podejmowaniu decyzji metodycznych; badacz, pojmując i analizując koncepcje naukowe. Moralność działalności pedagogicznej determinuje moralną świadomość, moralne wizje, moralne relacje, moralną działalność pedagoga. Można założyć, że istota moralności jako zjawiska społeczno-duchowego polega na tym, że ogarnia ona branżę duchową, gdzie ustala się ją jako zestaw standardów, idealnych wzorców zachowania, które stanowią kodeks stosownego, moralnie pozytywnego zachowania, a także branżę społeczną, gdzie moralne normy i zasady ujawniają się w relacjach i działalności ludzi.</p>
18
Koredczuk, Bożena, and Jadwiga Woźniak-Kasperek. "Bibliologia i informatologia w naukach o komunikacji społecznej i mediach – odrębność czy komplementarność?" Studia Medioznawcze 20, no. 3 (July 4, 2019): 212–24. http://dx.doi.org/10.33077/uw.24511617.ms.2019.3.124.
Full textAbstract:
Cel/teza: Tezą artykułu jest potwierdzenie potrzeby i możliwości zachowania specyfiki badań ukierunkowanych na książkę i informację w warunkach nowej klasyfikacji dziedzin nauki i dyscyplin naukowych. Metody badań: Wykorzystano metodę analizy i krytyki piśmiennictwa. Wyniki i wnioski: Autorki opowiadają się za zachowaniem specyfiki i odrębności problematyki badawczej ukierunkowanej na książkę i informację, przy jednoczesnym poszukiwaniu nowych, wspólnych obszarów i sposobów rozwiązywania problemów badawczych we współpracy z badaczami reprezentującymi nauki o komunikacji społecznej i mediach. Wartość poznawcza: Artykuł włącza się w dyskusję naukową zainicjowaną wypowiedzią Marka Jabłonowskiego i Tomasza Mielczarka Komunikowanie społeczne i media – federacja, a nie inkorporacja („Studia Medioznawcze” 2018, (4) 75, 13–29) nad nową klasyfikacją dziedzin nauki i dyscyplin naukowych oraz dyscyplin artystycznych.
19
Lisiecki, Mirosław Jan. "HOMOSEKSUALIZM W ASPEKCIE WYBRANYCH TEORII KRYMINOLOGICZNO-SOCJOLOGICZNYCH." PRZEGLĄD POLICYJNY 1, no. 121 (March 1, 2016): 88–105. http://dx.doi.org/10.5604/01.3001.0013.5678.
Full textAbstract:
Artykuł przedstawia problematykę homoseksualizmu na tle wybranych teorii kryminologiczno-socjologicznych. W pierwszej części ukazano funkcjonowanie mniejszości seksualnych na tle teorii zachowań dewiacyjnych. Realizacja popędu homoseksualnego może czasami naruszać zarówno przyjęte normy moralne, jak i prawne w danej społeczności. Są to tzw. zachowania dewiacyjne uznane za szkodliwe w aspekcie moralnym i obyczajowym. W ocenie opinii społecznej kultury dominującej takim zachowaniem może być właśnie homoseksualizm. Fenomenologię i etiologię tego rodzaju zachowań próbują zgłębić i wyjaśnić różne teorie socjologiczno-kryminologiczne, m.in. teoria naznaczenia społecznego. U homoseksualistów poddanych procesowi stygmatyzacji może wytworzyć się negatywny obraz samego siebie (ang. negative self-image), mający duży wpływ na ich przyszłe aspołeczne zachowanie. Źródłem dewiacji mogą być więc determinanty sytuacyjne lub kulturowe oraz dążenie do ukształtowania własnej tożsamości i stres psychiczny, ale również uleganie normom subkultury uważanej za dewiacyjną. W drugiej części scharakteryzowano homoseksualizm w aspekcie tzw. dewiacji pozytywnej, czyli aprobowanej przez grupę społeczną, której teoria naznaczenia społecznego nie określa. W kategoriach dewiacji pozytywnej można rozpatrywać obecną działalność organizacji gejowskich w Polsce stawiających sobie m.in. za cel szerzenie tolerancji wobec mniejszości seksualnych, kreowanie pozytywnego wizerunku geja i lesbijki w społeczeństwie oraz konsolidację środowiska homoseksualnego, a także prowadzenie w szerokim zakresie działalności prewencyjnej, informacyjnej i populizatorskiej. Cechą dewiacji Keywords: homosexuality, criminology, sociology, deviation, subculture, the dominant culture, the confl ict of cultures Summary: The article presents the problematic aspects of the homosexuality arising in connection with chosen criminological and sociological theories. In the fi rst part one showed the functioning of sexual minorities against the background of the theory of deviation behaviour. The realization of the homosexual urge can sometimes violate accepted moral norms as well as legal norms existing in the community. This is called deviation behaviour and is harmful in the moral aspect. The homosexuality can be perceived as such behaviour in the evaluation of the dominant social culture opinion. Some sociological and criminological theories, for example the theory of social marking, try to deepen the phenomenology and the etiology of this kind of behaviour. These homosexuals who are socially marked may form the negative self-image which has a large impact on their future social behaviour. Thus the source of the deviation can be situational or cultural determinants as well as the aspiration to form their own identity and the psychical stress but also the compliance to standards of the subculture considered that is deviation. In the second part one characterized the homosexuality in the aspect so-called the positive deviation that is approved by the social group whose theory of social marking does not determine. The present activity of gay organizations in Poland which purpose is the propagation of the tolerance towards sexual minorities, creating of the positive image of gays and lesbians in the society and the unifi cation of homosexuals and also conducting the preventive and informational activities, may be considered as positive deviation. However, the unselfi sh character of the mo- Nr 1(121) Homoseksualizm w aspekcie wybranych teorii… 105 pozytywnej powinien być jednak nieegoistyczny charakter motywacji działań nonkonformistycznych wykraczających poza granice tolerancji lub obojętności społecznej oraz dążenie do prospołecznie ukierunkowanego przezwyciężenia sytuacji anomii społecznej. W przeciwieństwie do konformizmu nonkonformizm nie cieszy się popularnością w sytuacji tego rodzaju zachowań. Obecnie homoseksualizm jest traktowany jako normalna orientacja płciowa w tzw. kulturze zachodniej i nie jest uznawany za dewiację społeczną. Wiele środowisk traktuje jednak homoseksualizm jako aberrację z biologicznego punktu widzenia. Trzecia część artykułu omawia problem funkcjonowania mniejszości seksualnej na tle teorii konfl iktu kultur. Społeczeństwo stanowi konglomerat różnych kultur, grup i stylów życia oraz uznawanych wartości nadrzędnych, przy czym jedna z tych podkultur może być dominująca lub nie. Implikuje to traktowanie określonych zachowań jako dewiacyjnych albo nakazanych, względnie tolerowanych w zależności od rodzaju kultury i grupy społecznej. Podkultura homoseksualna domagająca się pewnych praw, a przede wszystkim równego we wszystkim traktowania zgodnie z zasadą konstytucyjną określoną w art. 32 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, wnosi do kultury dominującej sprzeczne z nią normy zachowania, wzory i wartości, które nie są pożądane, ale mogą być tolerowane, o ile nie naruszają dóbr chronionych przez prawo. Domaganie się przez homoseksualistów akceptacji i tolerancji jest obecnie odbierane jako słuszne wobec norm konstytucyjnych, jednak bardzo kontrowersyjne wydają się żądania uznania instytucji małżeństwa i adopcji dzieci, bowiem uderza to w istniejący dotychczas porządek moralny i społeczny, co nie jest jeszcze w Polsce i w większości państw na świecie akceptowane.
20
Piotrowicz, Jerzy, Aneta Soll, Urszula Kielar, Antoni Zwiefka, Agnieszka Guligowska, Małgorzata Pigłowska, Tomasz Kostka, and Donata Kurpas. "ICT and environmental support for patients with frailty syndrome: Carewell Project, Focus Project and SUNFRAIL Project." HIGHER SCHOOL’S PULSE 11, no. 1 (May 6, 2017): 37–43. http://dx.doi.org/10.5604/01.3001.0009.9274.
Full textAbstract:
Zachowania dobrostanu i samodzielności przez osoby starsze wynika z wdrażania zasad „dobrego starzenia się” opartego na aktywności i uczestnictwie w życiu zawodowym i społecznym oraz promocji zdrowego stylu życia. Coraz większe znaczenie przypisuje się rozpowszechnieniu zespołu słabości wśród pacjentów w wieku podeszłym. Pacjenci ci charakteryzują się zwiększoną wrażliwością na bodźce, upośledzoną zdolnością do radzenia sobie z wewnętrznymi i środowiskowymi czynnikami stresogennymi, a także posiadają ograniczoną zdolność do utrzymania stanu fizjologicznej i psychospołecznej homeostazy W takich przypadkach konieczne jest wsparcie pacjentów opieką zintegrowaną polegającą na wsparciu środowiska oraz najnowszej technologii. Zapewnienie mieszkańcom województwa dolnośląskiego wysokiej jakości życia, dopasowanie usług społecznych do potrzeb mieszkańców oraz sama integracja społeczna są zgodne ze Strategia Integracji Społecznej na Dolnym Śląsku. Dlatego też, na Dolnym Śląsku wsparcie takich pacjentów technologią, zostało zapoczątkowane pilotażem projektu CareWell i WRP®. Zastosowanie nowych technologii wymaga kampanii społecznej, informacji w mediach i wzbudzenia społecznego zaciekawienia, wręcz mody na ich stosowanie. Pozwoli to na doskonalenie nowych usług, obniżenie kosztów i poprawę bezpieczeństwa ludzi. W miejsce kosztownej opieki specjalistycznej pacjenci w wieku podeszłym uzyskują opiekę indywidualizowaną, lokowaną w środowisku, mniej kosztowną lecz bardziej intensywną. Projekt FOCUS zajmuje się zmniejszeniem obciążenia zespołem słabości w populacji osób w wieku podeszłym w Europie z uwzględnieniem wzmocnienia wsparcia środowiskowego. Celem projektu SUNFRAIL jest poprawa identyfikacji, zapobiegania i zarządzanie zespołem słabości oraz opieką nad wielochorobowością wśród osób po 65 roku życia mieszkających w społeczności lokalnej przez regionalne ośrodki i instytucje krajów UE.
21
Rynkowska, Dorota. "Rola i znaczenie aktywności społecznej seniorów." Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio I – Philosophia-Sociologia 41, no. 2 (July 28, 2017): 91. http://dx.doi.org/10.17951/i.2016.41.2.91.
Full textAbstract:
<p>Celem artykułu jest ukazanie zorganizowanej formy aktywności społecznej seniorów w środowisku lokalnym na przykładzie lubelskiego Oddziału PCK w ramach realizacji projektu „CZAS na 5”. Współczesne społeczeństwo staje się społeczeństwem „starzejącym się”. Obecnie ten proces mocno dynamizuje się, a wskaźniki demograficzne wskazują, że ten trend w najbliższym czasie będzie się nasilał. Dlatego konieczne jest aktywizowanie zasobów ludzkich, w tym senioralnych. Podstawowym zadaniem człowieka starszego jest przystosowanie się do zmieniających się warunków życia i modyfikowanie ich do własnych, zmieniających się z wiekiem, potrzeb. Aktywność społeczna jest niekwestionowanym czynnikiem wpływającym na zdrowie i kondycję psychofizyczną człowieka. Zachowanie wysokiej aktywności fizycznej, umysłowej i społecznej stanowi jeden z czynników prognozujących dłuższe trwanie życia, umożliwia starszym ludziom zachowanie autonomii i niezależności, a tym samym przyczynia się do poprawy jakości ich życia.</p>
22
Szulist, Janusz. "Społeczny aspekt płci w perspektywy nauczania społecznego Kościoła." Studia Warmińskie 50 (December 31, 2013): 139–54. http://dx.doi.org/10.31648/sw.192.
Full textAbstract:
Jednym z fundamentalnych wymiarów ludzkiej egzystencji, mającym doniosły i niezbywalny wpływ na charakter bycia osoby, jest sfera płciowości. Człowiek jednak egzystuje nie sam, tylko w ramach wspólnoty. Społeczne znaczenie płci dotyczy trzech kwestii szczegółowych, takich jak: moralny aspekt przyrostu naturalnego, role społeczne i polityczne oraz kultura. Ludzka płciowość umożliwia przyrost naturalny, który musi uwzględniać zasady moralności chrześcijańskiej. Płeć definiuje sposób wykonywania ról społecznych i politycznych, właściwych mężczyznom oraz kobietom. Dzisiejsze wspólnoty stoją przed wyzwaniem walki z wszelkimi formami dyskryminacji społecznej i politycznej, których przedmiot stanowi płeć. Ponadto kultura powinna sprzyjać nie tylko zachowaniu naturalnego charakteru ludzkiej płciowości, ale także chronić rodzinę jako najwłaściwsze miejsce realizacji macierzyństwa i ojcostwa.
23
Mózes, Dorottya. "Racial Identity, Black and White Performance in J. M. Coetzee’s "Disgrace"." Język. Komunikacja. Informacja, no. 13 (May 12, 2019): 128–44. http://dx.doi.org/10.14746/jki.2018.13.9.
Full textAbstract:
(Tożsamość rasowa, zachowania czarnych i białych w Hańbie J. M. Coetzee).Poprzez analizę jakościową – na podstawie ram teoretycznych i metodologii trzeciej fali socjolingwistyki – w artykule przeanalizowano, w jaki sposób interpretowane są tożsamość, styl i zachowanie w wybranych dialogach i wypowiedziach w Hańbie J. M. Coetzee. Artykuł ten analizuje dominację językową i opór ze szczególnym uwzględnieniem budowania tożsamości, stylizacji oraz zachowań czarnych i białych konstytuujących akty polityczne. Wykorzystując koncepcję językowego habitusu Pierre’a Bourdieu, pokazuje on, w jaki sposób ponadstandardowo wysokie (kulturalne) zachowania kulturowe białych postaci zachowują rasowe hierarchie i odtwarzają rasową społeczno-semantyczną wersję dyskursu kolonialnego. Z jednej strony czarne postacie wykorzystują socjolingwistyczne zasoby zachowań, stylizacji i naśladowania do kwestionowanie (językowej) dominacji i dyskursu rasowego. Z drugiej strony białe postacie używają antyrasistowskiego języka do krytykowania rasizmu i wyrażania swojej solidarności z grupami zmarginalizowanymi. Artykuł pokazuje więc, w jaki sposób zachowanie jest ucieleśnioną i osadzoną, złożoną i zwyczajną, wysoką i codzienną, spektakularną i nieprzejrzystą praktyką o głębokich konsekwencjach rasowych, politycznych i etycznych.
24
Perepeczko, Barbara. "Ruchliwość społeczna na wsi mazurskiej. Lata minione i współczesne." Wieś i Rolnictwo, no. 1 (178) (March 20, 2018): 141–58. http://dx.doi.org/10.53098/wir012018/08.
Full textAbstract:
Musimy badać wieś jako zbiorowe siedlisko sił społecznych, badać przeszłość wsi polskiej, by zrozumieć jej teraźniejszość, badać pilnie najnowsze kierunki energii i woli w łonie naszej wsi odbywające się (Grabski 1936, s. 2). Streszczenie: Zmiana granic po zakończeniu II wojny światowej wywołała wzmożoną mobilność społeczną, zwłaszcza na nowych terenach naszego kraju. Przesiedlenia miały charakter wymiany ludności na ziemiach nazwanych wpierw Odzyskanymi, a potem Zachodnimi i Północnymi. Różne były sytuacje i motywy przesiedlających się ludzi. Wielu z nich nie miało wpływu na wybór miejsca osiedlenia. Odmienne sytuacje i motywy osadników stały się podstawą weryfikacji tezy o pozytywnym związku pomiędzy mobilnością terytorialną nowych mieszkańców a ich predyspozycją do przedsiębiorczości. Po analizie ich działalności okazało się, że warunkiem niezbędnym dla pozytywnego związku pomiędzy mobilnością terytorialną i zawodową a zachowaniem przedsiębiorczym jest podmiotowość migrantów. Postawy i zachowania przedsiębiorców są przejmowane przez następne pokolenia i urzeczywistniają się w postaci ich ekspansji poza miejsce zamieszkania i poza rolnictwo. Tworzy się nowy kapitał społeczny – wpierw na bazie indywidualnych poczynań nowych przedsiębiorców, potem na zasadzie wspólnoty zawodowej, czasem jako członków grup producenckich czy stowarzyszeń.
25
Pietryczuk, Bożena. "Interakcje w procesie socjalizacji rodzajowej dzieci w przedszkolu." Lubelski Rocznik Pedagogiczny 37, no. 1 (November 6, 2018): 55. http://dx.doi.org/10.17951/lrp.2018.37.1.55-74.
Full textAbstract:
<p>W procesie socjalizacji dziecko uczy się podstaw interakcji społecznych, życia i funkcjonowania w grupie, poznaje społeczne normy postępowania i zachowania, kształtuje swoją osobowość i cechy charakteru. Jednym z najważniejszych zakresów tego rozwoju jest przygotowanie do pełnienia ról kobiety i mężczyzny. W procesie socjalizacji dzieci w zakresie kształtowania ról rodzajowych istotną rolę odgrywa przedszkole. Opisane badania dotyczą interakcji między nauczycielkami a wychowankami w przedszkolu oraz ich wpływu na kształtowanie płci społeczno-kulturowej (rodzaju) dzieci.</p>
26
Gontarz, Marta. "Hazard jako fakt społeczny (współczesne odsłony)." Uniwersyteckie Czasopismo Socjologiczne 24, no. 1 (December 4, 2020): 59–66. http://dx.doi.org/10.21697/ucs.7345.
Full textAbstract:
W artykule przedstawiono hazard jako fakt i zjawisko społeczne w odniesieniu do koncepcji faktu społecznego Emila Durkheima. Omówiono wybrane definicje hazardu, jego różne rodzaje, tj. hazard rekreacyjny, ryzykowny, problemowy i patologiczny, wskazując różnice pomiędzy grą a hazardem. Na podstawie dostępnych badań scharakteryzowano styl życia i typowe zachowania osób uzależnionych od hazardu oraz współuzależnionych. Tytułowe zagadnienie ukazano w kontekście filozofii Georga Simmla, który twierdził, że w nowoczesnych społeczeństwach pieniądz stał się jedną z najważniejszych przyczyn alienacji jednostek.
27
Zioło, Zbigniew. "Kształcenie nauczycieli do nauczania przedsiębiorczości na specjalności „geografia z przedsiębiorczością i gospodarką przestrzenną” w Akademii Pedagogicznej w Krakowie." Przedsiębiorczość - Edukacja 1 (January 1, 2005): 161–66. http://dx.doi.org/10.24917/20833296.1.17.
Full textAbstract:
W celu podniesienia efektywności transformacji gospodarki narodowej, poprzez racjonalne wdrażanie reguł rynkowych, niezbędnym warunkiem jest przygotowanie społeczeń-stwa do nowych zachowań, które rozumie mechanizmy współczesnych tendencji procesu rozwoju społeczno-gospodarczego i kulturowego. Nowe reguły opierają się głównie o zasadykonkurencyjnego zachowania na rynku nie tylko określonych produktów, przedsiębiorstw produkcyjnych, czy usługowych, ale także jednostek ludzkich i przedstawicieli różnych szczebli układów samorządowych (lokalnych, ponadlokalnych, subregionanych, regionalnych)...
28
Horban, Olexander, and Ruslana Martych. "Aksjologiczne determinanty rozumienia „życia” w nowoczesnym dyskursie bioetycznym." Studia Warmińskie 55 (December 31, 2018): 93–106. http://dx.doi.org/10.31648/sw.3064.
Full textAbstract:
Artykuł jest poświęcony prezentacji aksjologicznych determinantów rozumienia „życia” we współczesnych badaniach bioetycznych. Autorzy zauważają, że wielkim przemianom społecznym zazwyczaj towarzyszy zmiana rozumienia określonych wartości. Dokonujące się przemiany społeczne domagają się od ludzi odnalezienia adekwatnych do stojących przed nimi wyzwań odpowiedzi. Autorzy dochodzą też do przekonania, że wśród wartości, wokół których obecnie toczy się wielopłaszczyznowa dyskusja nad ich znaczeniem, jest „życie”. Zdaniem autorów okazuje się, że zwłaszcza w ramach bioetyki można zauważyć, iż proponowane w niej wzorcowe zachowania wobec istot żywych bezpośrednio zależą od przyjętego w danym przypadku paradygmatu świadopoglądowego.
29
Dubiel, Olimpia. "Medialny wizerunek osoby z autyzmem kreowany w filmach." Ogrody Nauk i Sztuk 10 (July 25, 2020): 142–50. http://dx.doi.org/10.15503/onis2020.142.150.
Full textAbstract:
Cel badań. Celem badań było opisanie kreowanego we współczesnych filmach wizerunku osób z zaburzeniami ze spektrum autyzmu, a także określenie obszaru filmowej stygmatyzacji bohaterów z autyzmem oraz ich kulturowej i społecznej dyslokacji.
Metoda badań. Badaniom poddane zostały cztery dzieła: film dokumentalny pt. Komunia (Zamecka, 2008), dramat obyczajowy pt. Czarny balonik (Down, 2008), film biograficzny pt. Temple Grandin (Jackson, 2010) oraz komedia pt. W kosmosie nie ma uczuć (Öhman, 2010). Przy doborze utworów uwzględniono odmienność gatunkową, zróżnicowanie wiekowe bohaterówz autyzmem i poziom ich psychospołecznego funkcjonowania, a także kraj produkcji filmu.W celu realizacji badań zastosowano metodę jakościowej analizy treści.
Wyniki badań. Analiza treści filmów dowiodła, że kreują one wizerunek osób z autyzmem uwypuklający ich anormatywność – intensyfikują zarówno brak cech rozwojowo normatywnych, jak również nadzwyczajne zdolności i umiejętności tych osób. W zakresie samorealizacji społeczno-kulturowej bohaterzy podejmują różnorodne aktywności, które w konfrontacjiz neurotypowym otoczeniem eksponują deficyty poznawcze i społeczne, jak również szczególny poziom umiejętności matematycznych i konstrukcyjnych. Ekspozycja niedoborów i nadmiarów behawioralnych i społecznych ukazuje pejoratywny obraz bohaterów z zaburzeniami ze spektrum autyzmu.
Wnioski. Filmy poddane analizie treści kreują wizerunek osób z autyzmem eksponujący ich atypowość, a tym samym stygmatyzujący, przedstawiając je jako osoby poszkodowane, które wymagają stałej opieki lub osoby genialne bądź dziwaczne. Specyfika funkcjonowania filmowych bohaterów stanowi problem dla społeczności, w której żyją – osoby neurotypowe wykazują dezaprobatę i brak zrozumienia wobec zachowania wynikającego z zaburzeń ze spektrum autyzmu.
30
Windyga-Jastrzębska, Irena. "Postawa przedstawicieli społeczności wiernych Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego wobec pracy." Humanistyka i Przyrodoznawstwo, no. 24 (December 20, 2018): 281–318. http://dx.doi.org/10.31648/hip.2621.
Full textAbstract:
Artykuł przedstawia wyniki badań jakościowych na temat postawy przedstawicieli społeczności wiernych Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego wobec pracy. Badania zostały przeprowadzone metodą wywiadów swobodnych z 22 osobami aktywnymi zawodowo, przynależącymi do tego Kościoła (w tym z 6 duchownymi). Kwestionariusz wywiadu dotyczył następujących kwestii: rola pracy w życiu człowieka, praca a status społeczny, praca a inne sfery życia, praca a moralność i religia, przedsiębiorczość, zaangażowanie w pracę, praca a bogactwo, wydawanie zarobionych pieniędzy, bezrobocie i zatrudnienie, znaczenie wynagrodzenia za pracę, postrzeganie pracodawcy. Artykuł omawia specyfikę zachowania społeczno-religijnego reprezentowaną przez członków tej społeczności wyznaniowej w środowisku i czasie ich aktywności zawodowej.
31
Rawicka, Iwona. "Współczesna młodzież, jej poglądy i wyznawane wartości." Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego 40, no. 1 (June 21, 2020): 135–54. http://dx.doi.org/10.25167/sth.1948.
Full textAbstract:
W wielu dziedzinach ludzkiego życia występują spory doktrynalne, ideologiczne i światopoglądowe. Stanowią one ważną sferę funkcjonowania człowieka. Realizacja niezbędnych społecznych i indywidualnych potrzeb leży u fundamentów rozwoju świata wartości i światopoglądu. Proces realizacji potrzeb światopoglądowych przybiera na sile szczególnie w okresie dorastania, który charakteryzuje się dynamiką rozwoju, odkrywaniem świata, wartości i uczuć. Rozwój świadomości społecznej kształtuje przekonania i postawy moralne. Następuje wówczas dorastanie do samodzielnego życia i określenie swojego światopoglądu. Ważnym problemem związanym z kształtowaniem się hierarchii wartości jest wprowadzenie młodego człowieka w świat wartości. Dojrzewanie młodzieży jest procesem trudnym, skomplikowanym, bolesnym zarówno dla niej samej, jak i otoczenia. Z pokolenia na pokolenie notuje się jej przyspieszony rozwój, czyli akcelerację. Społeczeństwo i jego zachowania często nie sprzyjają harmonijnemu wprowadzeniu młodego człowieka w dorosłe życie. Wiele źródeł medialnych i czynników zewnętrznych powoduje zagrożenia prawidłowego rozwoju młodzieży w sferze psychospołecznej, w tym moralnej. Umiejętne wprowadzenie w świat otaczający młodych ludzi to szczególne zadanie rodziców, nauczycieli i pedagogów, zwłaszcza że nie zawsze system wartości młodych odpowiada społecznym oczekiwaniom. Wielu młodych ulega negatywnym tendencjom w budowaniu systemu wartości. Powoduje to coraz bardziej powszechne występowanie doświadczeń w obszarze ich niedostosowania społecznego.
32
Skoczylas, Kazimierz. "Wartości przekazywane na katechezie kształtujące społeczne zachowania." Teologia i Człowiek 22, no. 2 (June 19, 2013): 139. http://dx.doi.org/10.12775/ticz.2013.021.
Full text
33
Nowicka, Ewa. "Wspólnoty lokalne w Grecji między religią a życiem." Stan Rzeczy, no. 2(3) (November 1, 2012): 157–79. http://dx.doi.org/10.51196/srz.3.10.
Full textAbstract:
Artykuł ukazuje pewien aspekt greckiej kultury, która – nie stosując żadnych ocen – przedstawia w swoich intensywnych przejawach lokalności wzór dla antropologa wyjątkowo interesujący. Wnika on w tajniki i szczegóły ściśle lokalnej i terytorialnej (wioskowej lub wyspowej) więzi społecznej na obszarze Grecji, szczególnie ważnej dla zrozumienia społeczeństwa greckiego. Emil Durkheim znalazłby w tych analizach doskonałą ilustrację swojej tezy, iż religia jest tam, gdzie społeczeństwo uprawia kult samego siebie. Artykuł zawiera refleksję antropologa społecznego nad obrzędowością religijną we współczesnej Grecji zarówno w środowisku wiejskim, jak i miejskim na terenie Macedonii Egejskiej. Materiał empiryczny pochodzi z kilkuletnich badań terenowych przeprowadzonych w latach 2005–2010. Przedmiotem analizy jest stosunek do religii, uczestnictwo w religijnych obrzędach między innymi pewnej specyficznej kategorii Greków, migrantów powrotnych – tych, którzy powrócili (czasem w drugim pokoleniu) do rodzinnego kraju po długim okresie politycznej emigracji w Polsce i innych krajach bloku wschodniego. Wśród badanych określanych zbiorczo jako Grecy, zwłaszcza na północy kraju, to etniczne/narodowe mniejszości. Analizie zostały poddane religijne obrzędy w wioskach Macedonii Egejskiej (Loutra) i Epiru (Samarina), a także zachowania uczestników takich obrzędów jak chrzty czy nabożeństwa wypominkowe w różnych miejscowościach. Wnioskiem jest stwierdzenie, że to poczucie jedności, solidarności i więzi społeczne. Wspólna zabawa, przebywanie razem, odbywanie wspólnie wielu czynności rytualnych, które wprawdzie wiążą się ze świętem religijnym, ale daleko sięgają w życie świeckie, pełnią funkcje integracyjne. Uzasadnia to oparcie się na socjocentrycznej Durkheimowskiej koncepcji religii.
34
Zawada, Anna. "W trosce o dobrą jakość życia w ośrodkach pobytu stałego dla osób starszych." Praca Socjalna 32, no. 2 (April 30, 2018): 76–95. http://dx.doi.org/10.5604/01.3001.0012.4942.
Full textAbstract:
Zapewnienie opieki oraz odpowiedniego poziomu życia osobom w podeszłym wieku to niezwykle istotne aspekty polityki społecznej zarówno państwa, jak i lokalnej. Jednak praktyka wyraźnie pokazuje, że kwestia starości nigdy nie była i nadal nie jest mocną stroną polityki społecznej w naszym kraju. Odnosi się również wrażenie, że nadal funkcjonuje stereotypowe przeświadczenie, iż na starość nie trzeba zwiększać komfortu życia, a nawet może on ulec zmniejszeniu. Takie podejście do kwestii starości musi budzić zdecydowany sprzeciw. Starość to ostatni etap życia, żeby żyć godnie i jednocześnie z zachowaniem poczucia bezpieczeństwa. Szczególna troska i uwaga powinna być zwrócona na osoby samotne, przewlekle chore, mające złą sytuację materialną. Miejscem, które mogłoby uchronić seniora przed wykluczeniem społecznym, a jednocześnie, gdzie miałby zapewnioną profesjonalną opiekę i dobrą jakość życia, jest odpowiednio zarządzany dom pomocy społecznej. Problem jest o tyle ważny, że w Polsce publiczne usługi opiekuńcze są jeszcze słabo rozwinięte, a ich jakość często budzi wiele zastrzeżeń, także natury moralnej. W opracowaniu podjęto dyskurs dotyczący potrzeby instytucjonalnego wsparcia seniorów oraz zwrócono uwagę na jakość życia mieszkańców domu pomocy społecznej.
35
Franckiewicz-Olczak, Izabela. "Interpretacja sytuacji ekonomicznej artystów współczesnych w Polsce w świetle koncepcji anomii i dewiacji społecznej." Acta Universitatis Lodziensis. Folia Sociologica, no. 66 (September 30, 2018): 75–89. http://dx.doi.org/10.18778/0208-600x.66.05.
Full textAbstract:
Przenikanie się świata artystycznego z innymi światami go otaczającymi, szczególnie ze światem wolnorynkowej gospodarki, może powodować anomię i sprzyjać zachowaniom dewiacyjnym. Tekst, w oparciu o typologię mitów związanych z artystami, omawia obszary społecznego ich funkcjonowania, w których zaszły najdalej posunięte zmiany. Odwołując się do teorii dewiacji w interpretatywnym ujęciu Howarda S. Beckera, próbuje wykazać zmienność w czasie i względność dewiacyjności świata artystycznego, a sięgając po Mertonowskie typy idealnego przystosowania, obrazuje sposoby funkcjonowania artystów w bieżącej rzeczywistości społeczno-gospodarczej.
36
Żelazek, Beata. "Archiwa Państwowe w obliczu pandemii wywołanej koronawirusem SARS-CoV-2: Archiwum Pandemii." Wieś i Rolnictwo, no. 3 (188) (December 17, 2020): 205–21. http://dx.doi.org/10.53098/wir032020/10.
Full textAbstract:
W tekście przedstawione zostały działania podjęte przez Naczelną Dyrekcję Archiwów Państwowych oraz państwową sieć archiwalną w ciągu kilku pierwszych miesięcy pandemii COVID-19. Archiwa Państwowe jako instytucje, których misją jest trwałe zachowanie świadectw przeszłości i zapewnienie do nich powszechnego dostępu w celu wspierania rozwoju państwa i społeczeństwa obywatelskiego, zorganizowały akcję Archiwum Pandemii A.D. 2020. Społeczna kolekcja dokumentów pandemii wywołanej koronawirusem (SARS-CoV-2). W efekcie projektu powstanie niepowtarzalna kolekcja materiałów w kompleksowy sposób dokumentujących zjawisko pandemii w Polsce z perspektywy zarówno organizacji, jak i jednostek, mieszkańców miast i wsi. W artykule wskazane zostały również inne działania popularyzujące narodowy zasób archiwalny oraz aktywizujące społeczność zgromadzoną wokół państwowej sieci archiwalnej w czasie izolacji społecznej wprowadzonej w ramach zapobiegania rozprzestrzenianiu się wirusa SARS-CoV-2.
37
Antonów, Kamil. "Zasady równości i sprawiedliwości społecznej w prawie emerytalnym." Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio G (Ius) 62, no. 2 (February 8, 2016): 9. http://dx.doi.org/10.17951/g.2015.62.2.9.
Full textAbstract:
<p>Opracowanie dotyczy zagadnienia wpływu zasad równości i sprawiedliwości społecznej na prawo emerytalne. Autor stwierdza, że równość w prawie emerytalnym jest pojmowana w sposób szczególny, co wynika z naturalnego dla prawa ubezpieczeń społecznych zróżnicowania praw i obowiązków w sferze podlegania ubezpieczeniom, rodzaju wykonywanej pracy czy też z uwagi na płeć. Prowadzi to do odstępowania od nakazu równego traktowania podmiotów równych (podobnych) na rzecz dyferencjacji uprawnień emerytalnych uzasadnianej m.in. zasadą solidarności. Z kolei kwestia sprawiedliwości społecznej wiąże się głównie z ustaleniem reguł partycypacji w środkach pochodzących ze wspólnie tworzonego funduszu. W tym zakresie, aby zapewnić sprawiedliwy podział świadczeń, niezbędne jest wzajemne uzupełnianie się zasad „według pracy” i „według potrzeb” w celu zachowania komplementarności obu formuł sprawiedliwości. Wymiar świadczeń, uwzględniając społeczny charakter systemu emerytalnego, nie może być całkowicie zależny od wcześniej wniesionego wkładu (składki), powinien być bowiem korygowany mechanizmem przesunięcia środków w ramach danej generacji (np. od bogatszych do uboższych czy od krócej żyjących do dłużej żyjących). </p>
38
Dziadul, Paweł Marek. "Kultura serbska w okresie panowania osmańskiego. Płaszczyzny adaptacji – płaszczyzny alienacji." Res Historica, no. 42 (March 23, 2017): 49. http://dx.doi.org/10.17951/rh.2016.42.49-62.
Full textAbstract:
<p style="margin-bottom: 0cm; line-height: 150%;" align="JUSTIFY"><span style="font-family: Times New Roman,serif;"><span style="font-size: medium;">Artykuł dotyczy kultury serbskiej i jej różnych płaszczyzn w okresie osmańskim. Skoncentrowano się zwłaszcza na okresie początkowym panowania osmańskiego, w którym Imperium Osmańskie przejawiało specyficzny pragmatyczny stosunek do chrześcijańskich poddanych, absorbując ich lokalne praktyki i wzorce społeczno-kulturowe. Imperium Osmańskie adaptowało oraz włączało je we własne struktury feudalno-administracyjne i społeczno-polityczne, nawet jeśli były sprzeczne z islamem i prawem szariatu. Turcy osmańscy dążyli przede wszystkim do zachowania politycznej, kulturowej i społecznej ciągłości. W artykule skupiono się również na zjawisku kulturowego i religijnego synkretyzmu, który poddano analizie w relacji do zjawisk związanych z tendencjami antysynkretycznymi. Głównym zaś celem było ukazanie wpływu kultury serbskiej na proces konstruowania wspólnej multietnicznej, multikonfesyjnej i multijęzykowej kultury rozwijającej się w osmańskiej Rumelii. </span></span></p>
39
Rudenko, Lilia, Svitlana Fedorenko, and Myroslav Fedorenko. "Family as a Determinant of Aggresive Behavior in Children with Intellectual Disorders." Roczniki Teologiczne 67, no. 10 (December 29, 2020): 147–58. http://dx.doi.org/10.18290/rt206710-10.
Full textAbstract:
Rodzina jako determinant zachowania agresywnego u dzieci z zaburzeniami intelektualnymi
Artykuł poświęcony jest badaniu przyczyn zachowań agresywnych u dzieci z niepełnosprawnością intelektualną w różnym wieku. Zauważono, że zaburzenia zachowania u dzieci z niepełnosprawnością intelektualną występują w 25%-84% przypadków, a rozwój cech zarówno pozytywnych, jak i negatywnych zależy bezpośrednio od wychowania w rodzinie. Badanie sytuacji społecznej rozwoju dzieci i młodzieży niepełnosprawnej intelektualnie potwierdziło obecność przeważnie negatywnych cech statusu społecznego, kulturowego, edukacyjnego i zawodowego rodzin, w których wychowuje się dzieci niepełnosprawne intelektualnie, co może być źródłem wpływu sprzecznego z normami społecznymi. Niekorzystne warunki w rodzinach dzieci z niepełnosprawnością intelektualną, brak wychowania, niekompetencja rodziców w sprawach wychowania, przejawy agresywnego zachowania w rodzinie i niezapewnienie jej wsparcia powodują również tendencję do zachowań agresywnych tej kategorii dzieci.
Stwierdzono, że postrzeganie sytuacji rodzinnej jako niekorzystnej, konfliktowej u dzieci z niepełnosprawnością intelektualną wzrasta z wiekiem, osiągając najwyższy poziom przed okresem dojrzewania. Udowodniono, że negatywne postrzeganie sytuacji rodzinnej przez dziecko z intelektualnym zaburzeniem, zaburzone więzi emocjonalne między członkami rodziny, poczucie nieprzyjęcia i odrzucenia dziecka przez dorosłych członków rodziny powoduje nie tylko przejawy agresji, ale także powstawanie zachowań agresywnych.
40
Korporowicz, Violetta. "Polityka zdrowotna w systemie nauk o polityce publicznej." Studia z Polityki Publicznej, no. 1(5) (February 2, 2015): 47–62. http://dx.doi.org/10.33119/kszpp.2015.1.3.
Full textAbstract:
Przedmiotem opracowania jest wskazanie na wielowątkowość problemów badanychna gruncie nauk o polityce publicznej, w tym wagę polityki zdrowotnej w wyjaśnianiurzeczywistości społecznej po to, aby poprzez rozwiązywanie problemów o charakterzepublicznym zaspokajać liczne potrzeby społeczeństwa, a wśród nich potrzeby zdrowotne.Jedną z nauk, która wyjaśnia problemy społeczne i mieści się w obszarze zainteresowańpolityki publicznej jest polityka zdrowotna. Polityka ta ma, podobnie jak polityka publiczna, dwa wymiary, tzn. aplikacyjny i teoretyczny. W wymiarze aplikacyjnym istotna jest aktywność wszystkich podmiotów życia społecznego wpływająca na świadomośćkształtowania zasobów zdrowotnych. Zaś w teoretycznym, czyli jako nauka – politykazdrowotna podejmuje teoretyczne problemy związane m.in. z zaspokajaniem potrzebzdrowotnych indywidualnych i zbiorowych ludności. Jednak w istniejących definicjachpolityki zdrowotnej brak jest odniesienia do potrzeb zdrowotnych. Można jedynie zakładać, że ta kategoria występuje intuicyjnie, ponieważ trudno sobie wyobrazić liczne działania i podejmowane decyzje w celu zaspokajania przez system zdrowotny potrzeb– bez ich zidentyfikowania.W polityce zdrowotnej o charakterze praktycznym ważnym zadaniem jest nauczenie społeczeństwa odpowiedzialności za własne zachowania wpływające na zdrowie.Zagadnieniem umiejętności odpowiedzialnego, samodzielnego kształtowania zdrowia zajmuje się edukacja zdrowotna. Ten rodzaj edukacji stanowi ważny fragment działań w zakresiewdrażania polityki publicznej, ponieważ jej zadaniem jest nie tylko przekazanie wiedzy,ale też wykształcenie umiejętności dokonywania świadomych wyborów i podejmowania decyzji w celu kształtowania się społeczeństwa demokratycznego o samodzielnym sposobie myślenia.Aplikacyjnym wątkiem polityki zdrowotnej jest też poprawa zarządzania sektoremochrony zdrowia. W tym aspekcie ważna jest organizacja procesu leczenia, która mazapewnić warunki medyczne do wszechstronnej opieki nad pacjentem, co powinnowpłynąć na poprawę istniejących stosunków o charakterze publicznym
41
Świątkiewicz, Wojciech Krzysztof. "Światy wartości mieszkańców miasta. Na przykładzie badań socjologicznych w Zabrzu." Zeszyty Naukowe KUL 63, no. 1 (October 5, 2020): 5–22. http://dx.doi.org/10.31743/zn.2020.63.1.01.
Full textAbstract:
Wartości należą do porządku kultury i stanowią fundamenty życia społecznego. Poprzez ich internalizację w postawy i zachowania oraz w praktyki życia społecznego ludzi, kształtują one profile kulturowe zarówno całych społeczności, jak i osobowości społecznych poszczególnych jednostek. Społeczności tworzą się wokół wspólnoty wartości i ze względu na nie przybierają konkretne postacie, takie jak na przykład naród, państwo, regiony kulturowe, miasta czy wspólnoty wyznaniowe. Profile kulturowe osobowości społecznej jednostek są konsekwencją internalizacji świata wartości w indywidualnie konstruowane i realizowane projekty życia społecznego. Artykuł prezentuje rekonstrukcję systemów wartości mieszkańców miasta, na podstawie przeprowadzonych badań empirycznych. Skupia się na uwarunkowaniach materialnych deklarowanych orientacji na wartości oraz na hierarchii wartości godnościowych. W hierarchii uznawanych wartości wyodrębnione zostały wartości prymarne, dominujące, nieobojętne, drugorzędne oraz marginalne. Wiele czynników – historycznych i współczesnych, kulturowych i politycznych – determinuje czy modeluje obraz „obywatela miasta” możliwy do rekonstrukcji na podstawie przeprowadzonych badań. Jego najbardziej widoczną cechą jest aksjologiczny dystans, a może nawet przepaść między wartościami prymarnymi a marginalnymi.
42
Kruhlaya, Marta, and Marcin Molenda. "Kapitał społeczny jako determinanta przedsiębiorczości etnicznej wśród białoruskich imigrantów w Polsce." Przegląd Prawno-Ekonomiczny, no. 3 (September 21, 2021): 79–94. http://dx.doi.org/10.31743/ppe.12738.
Full textAbstract:
Imigranci zagraniczni stanowią nieodłączny element Polskiej gospodarki, co wzbudza zainteresowania nie tylko polityków, ale również naukowców. Zmiana miejsca stałego zamieszkania wiąże się m.in. z potrzebą adaptacji społecznej oraz znalezienia stabilnego źródła dochodu w nowym kraju pobytu. Imigranci nierzadko korzystają z pomocy i wsparcia sieci migracyjnej, a zachowanie kultury i tradycji stwarza dla cudzoziemców okazje biznesowe. Z uwagi na doskonałą znajomość preferencji potencjalnych konsumentów działalność przybyszy jest skoncentrowana m.in. na rynku etnicznym. W artykule poddano analizie wpływ kapitału społecznego na rozwój przedsiębiorczości etnicznej wśród białoruskich imigrantów w Polsce. Artykuł został oparty na przeglądzie literatury przedmiotu, danych statystycznych uzyskanych w Ministerstwie Rozwoju, Pracy i Technologii oraz pogłębionych wywiadach indywidualnych wśród imigrantów z Białorusi prowadzących działalność gospodarczą na rynku etnicznym w Polsce.
43
Maliszewski, Bartłomiej. "Mój głos po polsku – elementy wiedzy o społeczeństwie na lekcjach języka polskiego jako obcego." Acta Universitatis Lodziensis. Kształcenie Polonistyczne Cudzoziemców 27 (December 23, 2020): 421–34. http://dx.doi.org/10.18778/0860-6587.27.24.
Full textAbstract:
Na rocznych kursach przygotowawczych dla osób, które zamierzają podjąć studia w Polsce, pojawia się konieczność wprowadzania języka specjalistycznego i harmonijnego łączenia nauki języka z przekazywaniem wiedzy niezbędnej na wybranych kierunkach studiów. Niniejszy artykuł dotyczy nauczania kandydatów na kierunki humanistyczne i przedstawia sposób wprowadzania elementów wiedzy o społeczeństwa do zadań, które służą rozwijaniu oraz sprawdzaniu kompetencji językowych na poziomie B2. Przedstawiane są ćwiczenia leksykalne, gramatyczne, zadania na rozumienie tekstu, a także bodźce wypowiedzi ustnych i pisemnych, które mają przybliżać studentom zasady ordynacji wyborczej, wprowadzać w świat polskiej polityki i propagować pożądane zachowania społeczne. Kształcenie sprawności językowych staje się bowiem dobrą okazją, by upowszechniać wiedzę z określonych dziedzin i kształtować przy tym obywatelską postawę. „Głos po polsku” to zarówno przejaw znajomości języka, jak i aktywności społecznej, do której warto zachęcać młodzież.
44
Nycz, Edward Janusz. "Animacja kultury lokalnej jako inicjatywa instytucjonalna." Lubelski Rocznik Pedagogiczny 38, no. 1 (November 22, 2019): 9. http://dx.doi.org/10.17951/lrp.2019.38.1.9-22.
Full textAbstract:
<p>Artykuł podejmuje zagadnienie przekształceń we współczesnej kulturze, która odchodzi od tradycyjnych wartości. globalizm i dominacja kultury popularnej mają konsekwencje w preferencjach i zachowaniu mieszkańców społeczności lokalnych. Negatywne aspekty indywidualizmu w kulturze mogą być równoważone poprzez działalność placówek kultury w najbliższym miejscu zamieszkania. W tekście ukazana jest działalność kulturalna<br />i animacyjna w odbiorze społecznym w niedużej gminie miejsko-wiejskiej. na uwagę zasługuje animowanie i formowanie przez lokalne placówki w pracy kulturalno-oświatowej kapitału<br />społecznego mieszkańców.</p>
45
Janowski, Maciej. "STRATEGIE MIKROINTERWENCJI Architektura Gryzonii wobec wyzwań współczesności. Cz. 1." BUILDER 279, no. 10 (September 23, 2020): 24–28. http://dx.doi.org/10.5604/01.3001.0014.4011.
Full textAbstract:
Badania dotyczą metod zachowania istotnych wartości krajobrazu kulturowego na terenie Gryzonii. Metody te obejmują zarówno wielostopniowe regulacje planistyczne, jak i postawy twórcze architektów ukierunkowane na rozwój lokalnych tradycji budowlanych oraz ochronę obiektów historycznych. Istotną funkcję pełnią architektoniczne mikrointerwencje, które ograniczają nadmierny rozrost miast oraz wsi przy jednoczesnym zachowaniu historycznych struktur i sylwetki zabudowy. Metoda „cierpliwego poszukiwania” właściwych rozwiązań przestrzenno-formalnych wynika z negocjacyjnego charakteru współpracy architektów z mieszkańcami oraz traktowania wspólnoty jako klienta/inwestora. Tym samym identyfikacja z miejscem jest kontynuowana mimo zmian, tak w sferze społecznej, jak i w architekturze. Konfrontacja nowych kierunków, tendencji, ideologii z silną oraz głęboko przeżywaną tradycją oraz środowiskiem uznanym za istotną wartość powoduje weryfikację ich założeń, a w konsekwencji dostosowanie lub odrzucenie. Zmiany są wprowadzane, ale pod warunkiem, że są wpisane w ciągłość historyczną oraz kulturową.
46
Janowski, Maciej. "STRATEGIE MIKROINTERWENCJI Architektura Gryzonii wobec wyzwań współczesności. Cz. 2." BUILDER 280, no. 11 (October 26, 2020): 36–39. http://dx.doi.org/10.5604/01.3001.0014.4249.
Full textAbstract:
Badania dotyczą metod zachowania istotnych wartości krajobrazu kulturowego na terenie Gryzonii. Metody te obejmują zarówno wielostopniowe regulacje planistyczne, jak i postawy twórcze architektów ukierunkowane na rozwój lokalnych tradycji budowlanych oraz ochronę obiektów historycznych. Istotną funkcję pełnią architektoniczne mikrointerwencje, które ograniczają nadmierny rozrost miast i wsi przy jednoczesnym zachowaniu historycznych struktur oraz sylwetki zabudowy. Metoda cierpliwego poszukiwania właściwych rozwiązań przestrzenno-formalnych wynika z negocjacyjnego charakteru współpracy architektów z mieszkańcami i traktowania wspólnoty jako klienta/inwestora. Tym samym identyfikacja z miejscem jest kontynuowana mimo zmian, tak w sferze społecznej, jak i w architekturze. Konfrontacja nowych kierunków, tendencji, ideologii z silną oraz głęboko przeżywaną tradycją i środowiskiem uznanym za istotną wartość powoduje weryfikację ich założeń, a w konsekwencji dostosowanie lub odrzucenie. Zmiany są wprowadzane, ale pod warunkiem, że są wpisane w ciągłość historyczną oraz kulturową.
47
Popiel, Marcin. "Znaczenie turystyki zrównoważonej w rozwoju społeczno-gospodarczym na przykładzie Chorwacji." Studies of the Industrial Geography Commission of the Polish Geographical Society 29, no. 3 (February 23, 2015): 67–82. http://dx.doi.org/10.24917/20801653.293.5.
Full textAbstract:
Turystyka jest jednym z największych i jednocześnie najszybciej rozwijających się działów wielu gospodarek na świecie. Każdego roku miliony osób na naszej planecie podróżują. Kiedy przyjeżdżają do danego regionu, mają duży wpływ na destynację turystyczną, lokalną społeczność, środowisko naturalne i zagospodarowanie przestrzenne. Równocześnie na wielu terenach turystyka stanowi główne źródło rozwoju gospodarczego. Ale interesy turystów, lokalnej gospodarki oraz środowiska są często sprzeczne. Rozwój turystyki może spowodować dużo pozytywnych zmian, jak choćby wzrost jakości życia mieszkańców czy napływ kapitału, może też jednak sprowadzić zmiany negatywne. W szczególności są one widoczne w zanieczyszczeniu środowiska, jego nadmiernej eksploatacji, w braku poszanowania dla kultury i historii regionu. Przykładem jest nieprzemyślane zagospodarowanie przestrzenne, w tym budowa „drugich domów” przy zabytkach albo na unikatowych terenach zielonych. Dotychczas rozwój turystyki opierał się na spełnianiu aspiracji przedsiębiorców czy turystów, ich wygodzie oraz interesie, bez przejmowania odpowiedzialności za zachowanie zasobów naturalnych czy dbanie o lokalną społeczność. Obecnie kluczowe znaczenie dla skutecznego zarządzania i pozycjonowania poszczególnych gałęzi gospodarki, zwłaszcza turystyki, ma zrównoważony rozwój. Turystyka również może być zrównoważona, jeżeli jej rozwój zaspokaja potrzeby zarówno turystów, jak i lokalnych mieszkańców, przy jednoczesnym zachowaniu i ochronie zasobów materialnych i niematerialnych. Cel niniejszego artykułu jest poznawczy – prezentacja zasad zrównoważonego rozwoju na przykładzie sektora turystycznego w Chorwacji. Przedmiotem badania jest analiza pozytywnego i negatywnego wpływu turystyki na destynację turystyczną, lokalną społeczność, środowisko i gospodarkę. Autor pragnie wykazać, iż poprzez wprowadzenie modelu zrównoważonego rozwoju turystyki można uzyskać wzrost społeczno-gospodarczy oraz ogólną stabilność i równowagę regionu.
48
Szlesińska, Ewelina Maria. "WPŁYW POLICYJNYCH PRZEKAZÓW PROFILAKTYCZNYCH NA ŚWIADOMOŚĆ I ZACHOWANIA OSÓB STARSZYCH W KONTEKŚCIE PRZECIWDZIAŁANIA OSZUSTWOM „NA LEGENDĘ”." Zeszyty Naukowe Pro Publico Bono 1, no. 1 (October 22, 2020): 97–109. http://dx.doi.org/10.5604/01.3001.0014.4652.
Full textAbstract:
Każdego dnia w przestrzeni publicznej ukazują się informacje na temat oszustów, którzy pozbawiali osoby starsze oszczędności ich życia. Jednocześnie coraz częściej można odnaleźć również i takie, które wskazują na nieudane próby oszustw na tzw. „legendę”. Świadome zagrożenia grupy osób nie dają się już oszukiwać. Skąd zatem seniorzy czerpią swoją wiedzę? Jaki efekt przynoszą bezpośrednie spotkania z funkcjonariuszami Policji w środowisku osób szczególnie zagrożonych, współpraca Policji z mediami, przekazy szeptane czy też informacje ze strony podmiotów pozapolicyjnych? Nie ulega wątpliwości, że ciągła ewolucja metod stosowanych przez sprawców oszustw, zmiana opowiadanych historii-legend generuje potrzebę szukania nowych rozwiązań w działaniach służących ograniczaniu tego społecznie niepożądanego zjawiska. Takie działania każdego dnia podejmują policyjni profilaktycy, dzielnicowi, funkcjonariusze zajmujący się komunikacją społeczną. Edukacja seniorów – osób w sposób szczególny zagrożonych tego typu przestępstwem – to przede wszystkim przekazywanie wiedzy na temat mechanizmów działania sprawców. Skutecznie, aby osoby starsze wiedziały, jak poradzić sobie z telefonem od „fałszywego wnuczka”.
49
KOLARZOWSKI, JERZY. "Rozdroża prakseologii w drugiej połowie XX wieku: Tadeusz Kotarbiński i Pierre Bourdieu." Przegląd Krytyczny, no. 1 (September 12, 2019): 17–29. http://dx.doi.org/10.14746/pk.2019.1.1.02.
Full textAbstract:
Pierre Bourdieu i Tadeusz Kotarbiński byli materialistami. Niemniej to francuski badacz społeczny i – w następnej kolejności – myśliciel był materialistą permanent-nie epistemologicznym (kwestionował i po wielokroć rekonstruował także własne projekty). Ludzkie zachowania badał w trybie nieufności, bez aufania do trwałości ustaleń, kwestio-nując, na ile mogło to przynieść sens, znaczenie otrzymywanych wyników. Natomiast Tade-usz Kotarbiński, charakteryzujący się postawą ateisty naukowego, traktował materializm hi-storyczno-dialektyczny w kontekście teorii bytu społecznego, poszukując supremacji prawdy oraz świata trwałej pewności. Owo zestawienie pozwala przedstawić metodologiczne dylematy prakseologii. Dla Kotarbińskiego prakseologia jest samoistną nauką normatywną, dla Bourdieu zaś ujawnia się spod presji aksjologii – instynktu posiadania, stając się częścią socjologicznej analizy działań (w tym działań komunikacyjnych).
50
Godzińska, Ewa Joanna, Julita Korczyńska, and Anna Szczuka. "DYADIC NESTMATE REUNION TEST IN THE RESEARCH ON ANT SOCIAL BEHAVIOR." Kosmos 68, no. 4 (February 8, 2020): 561–74. http://dx.doi.org/10.36921/kos.2019_2615.
Full textAbstract:
Głównym celem tego przeglądu było ukazanie, że nawet stosunkowo proste testy behawioralne mogą umożliwić uzyskanie ważnych wyników. Test spotkania dwójki towarzyszek stosowany w badaniach zachowań społecznych mrówek polega na konfrontacji dwóch towarzyszek z tej samej kolonii i może być poprzedzany różnymi zabiegami, takimi jak izolacja społeczna lub podawanie związków neuroaktywnych. Dwójkowy test badający zachowania ratunkowe polega na konfrontacji swobodnie poruszającej się mrówki z towarzyszką znajdującą się w niebezpieczeństwie. Testy spotkania dwójki towarzyszek umożliwiają uzyskiwanie ogromnego bogactwa wyników poszerzających naszą wiedzę o behawioralnych efektach izolacji społecznej, uwarunkowaniach przyczynowych różnych typów kontaktów społecznych, rozpoznawaniu towarzyszek z tej samej kolonii, roli amin biogennych w sterowaniu zachowaniami społecznymi mrówek, polimorfizmie behawioralnym i podziale pracy w społeczeństwach mrówek, ontogenezie behawioralnej mrówek, różnorodności i zmienności zachowań mrówek, roli czynników ekologicznych w ewolucji zachowań mrówek, oraz biologicznych korzeniach zachowań agresywnych i prospołecznych.