Academic literature on the topic 'Zapobieganie i zwalczanie'

Tworzenie niezależnych agencji, biur lub komisji antykorupcyjnych staje się częstą praktyką stosowaną przez państwa zmierzającą do kompleksowej walki z korupcją. Tego rodzaju rozwiązania instytucjonalne wprowadziło wiele państw w Europie, Afryce, Azji i Ameryce, również w Polsce utworzono antykorupcyjną agencję pod nazwą Centralne Biuro Antykorupcyjne. Na potrzebę tworzenia agencji antykorupcyjnych zwrócono również uwagę na płaszczyźnie międzynarodowej. Szereg konwencji dotyczących zapobiegania i zwalczania korupcji zobowiązuje strony do tworzenia odpowiedniego organu lub organów, których głównym celem będzie zapobieganie i zwalczanie korupcji.
 W opracowaniu dokonano przeglądu rozwiązań instytucjonalnych przyjmowanych w różnych państwach, zwracając szczególną uwagę na wiodące w świecie agencje antykorupcyjne (w Hong Kongu, Singapurze i Australii) oraz na te państwa, które wg indeksu percepcji korupcji szacującego ogólny poziom korupcji w państwie nie osiągnęły najwyższych wyników, by wykazać, że instytucje takie per se nie likwidują korupcji. Istotną rolę bowiem odgrywa wiele innych czynników, w szczególności trójwymiarowa strategia: wykrywania, zapobiegania i edukacji społecznej.

The article scrutinises the issue of right-wing extremism in Germany in recent years. The analysis leads to the conclusion that this problem is gathering in force in the UE while in Germany it is tending to diminish. The anti-extremism actions undertaken in Germany are so significant that they may provide a sui generis model for the other EU states and the European Commission to follow. The article describes, how right-wing extremism is prevented and countered, in particular as exemplified by Germany. Anti-extremist actions are carried out with regard to various entities and in various fields, namely, legislation, justice, administration, education, the media and NGOs. The article provides a review of anti-extremism strategies applied by the state bodies to the extreme right-wing parties, from marginalising them, in the case of Germany, to accepting them into ruling coalitions, in the case of Austria. The author’s considerations lead her to the conclusion that the main target groups in anti-extremist actions should be the youth and journalists.

W artykule przedstawiono problematykę darowizn dla kościelnych osób prawnych zajmujących się działalnością charytatywną na zapobieganie, przeciwdziałanie i zwalczanie skutków epidemii COVID-19.Punktem wyjścia było przedstawienie ogólnych podstaw darowizny. Następnie przedstawiono osobisty i merytoryczny aspekt darowizn przekazywanych na walkę z COVID-19. W tym zakresie podkreślono zmiany wprowadzone podczas epidemii. W artykule przedstawiono również praktyczne uwagi dotyczące umowy darowizny.Najważniejsze wnioski zostały przedstawione w podsumowaniu.

Zarówno w świecie realnym, jak i w cyberprzestrzeni przestępcy wykorzystują nowoczesne technologie do popełniania złych czynów. Zapobieganie i zwalczanie zagrożeń występujących w Internecie wymaga współpracy organów ścigania, wymiaru sprawiedliwości, placówek edukacyjno-wychowawczych oraz organizacji pozarządowych. W artykule podjęto próbę spojrzenia na aspekt bezpieczeństwa internetowego małoletnich i zawarto w nim podstawowe informacje dotyczące wybranych zagrożeń internetowych, a także porady dotyczące zapewnienia dziecku bezpieczeństwa w Internecie.

W 1807 r. największe zagrożenia zdrowotne dla żołnierzy i ludności cywilnej wynikały z prowadzonej wojny. Dlatego zwiększoną zapadalność i śmiertelność zauważamy na bezpośrednim zapleczu armii francuskiej i polskiej walczących na Pomorzu. Natomiast nie były to zagrożenia na skalę spotykaną wcześniej, kiedy trzeba było się borykać z epidemiami dżumy, jak również później, w warunkach epidemii cholery. Zagrożenia zdrowotne mobilizowały władze i środowisko lekarskie do działania. Wydane wówczas zarządzenia i podjęte wysiłki organizacyjne kierowane były zarówno na doraźne zwalczanie i zapobieganie chorobom, jak i tworzenie zrębów przyszłych stosunków sanitarno-zdrowotnych.

Bezpieczeństwo powszechne to dziedzina, z którą skojarzony jest obszerny katalog zagrożeń naturalnych i antropogenicznych, które w swym niszczycielskim rozwoju nie uznają żadnych granic administracyjnych, w tym międzypaństwowych. Eskalację ich negatywnego oddziaływania determinują uwarunkowania geograficzno-przyrodnicze panujące w miejscu ich materializacji oraz prawa fizyki. Zależności te sprawiają, że kształtowanie tegoż bezpieczeństwa to złożony proces obejmujący rozpoznawanie, zapobieganie oraz zwalczanie ich negatywnych skutków. Proces wymagający łączenia wysiłków różnych podmiotów w wymiarze wewnętrznym (krajowym), jak i zewnętrznym (z sąsiadującymi państwami), szczególnie w obszarach przygranicznych. W niniejszym artykule podjęto próbę przedstawienia diagnozy bilateralnej współpracy Państwowej Straży Pożarnej z kompetentnymi partnerami z sąsiednich krajów podejmowanej na rzecz zapewniania bezpieczeństwa powszechnego w obszarach.

Zapobieganie i zwalczanie nieregularnej imigracji było jednym z zasadniczych celów unijnej polityki imigracyjnej, od uzyskania przez UE kompetencji w tej dziedzinie. I chociaż na gruncie tej polityki imigracja nieregularna definiowana jest szeroko i obejmuje zjawiska dotyczące nielegalnego wjazdu, tranzytu oraz pobytu imigrantów w państwach członkowskich, UE zdecydowanie skoncentrowała swoje wysiłki na eliminowaniu nielegalnego wjazdu. W tym celu podejmowano działania w obszarach bezpośrednio z tym związanych, jak zwalczanie przemytu i walka z handlem ludźmi, a także takich, które stopniowo wykształciły własną logikę polityk szczegółowych jak: zarządzanie granicami zewnętrznymi, polityka wizowa czy polityka azylowa. Oznaczało to, że od początku aktywność UE wobec imigracji nieregularnej była rozproszona i stanowiła elementy kilku szczegółowych polityk, strategii i planów działania. Kryzys migracyjny lat 2015–2016 jedynie nieznacznie zweryfikował unijne podejście do nieregularnej imigracji. Priorytetem nadal pozostało eliminowanie nieregularnego wjazdu poprzez walkę z przemytem (prowadzoną środkami kontroli granic zewnętrznych z wykorzystaniem nawet instrumentów polityki bezpieczeństwa i obrony), przy wzmocnieniu wysiłków na rzecz drugiego celu, jakim stało się zwiększenie realizacji powrotów imigrantów, którzy nie uzyskali zgody na pobyt w państwach członkowskich. Ponadto, unijna uwaga w większym stopniu została też zwrócona w kierunku eliminowania pierwotnych przyczyn nieregularnej imigracji. W tym zakresie UE postawiła przede wszystkim na różne instrumenty polityki zewnętrznej, by współpracować z krajami pochodzenia i tranzytu imigrantów.

Celem artykułu jest przedstawienie unormowań prawnych oraz stanowiska doktryny i orzecznictwa dotyczących zwolnienia lekarza z obowiązku zachowania tajemnicy lekarskiej w zakresie zapobiegania oraz zwalczania chorób zakaźnych i zakażeń. Zgodnie z ustawą z dnia 5.12.1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty lekarz zobowiązany jest do zachowania tajemnicy lekarskiej. Artykuł 40 ust. 1 stanowi, że lekarz ma obowiązek zachowania w tajemnicy informacji związanych z pacjentem, a uzyskanych w związku z wykonywaniem zawodu. Ustęp 2 natomiast głosi m.in., że przepisu ust. 1 nie stosuje się, gdy zachowanie tajemnicy może stanowić niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia pacjenta lub innych osób. Gwarancje ustawowe dotyczące zwolnienia z obowiązku zachowania tajemnicy lekarskiej powinny skutecznie służyć zwalczaniu chorób zakaźnych i zakażeń. Także możliwość poniesienia odpowiedzialności prawnej przez lekarza za złamanie tych obwarowań prawnych, wydawać by się mogło, sprzyja ich wykluczaniu i ograniczaniu.

COVID-19 to nowa choroba zakaźna układu oddechowego wywoływana przez wirus SARS-CoV-2, patogen należący do rodziny koronawirusów, odpowiedzialny za wywołanie światowej pandemii. Obecnie nie ma zatwierdzonych metod leczenia, a jedynym sposobem zapobiegania pandemii są masowe szczepienia. Równocześnie na całym świecie trwają poszukiwania leku na COVID-19, testowane są głównie znane substancje lecznicze, w tym produkty naturalne. Do grupy tej zalicza się miód, produkt znany z właściwości przeciwbakteryjnych, przeciwwirusowych i immunomodelujących. Właściwości przeciwwirusowe miodu obejmują działanie wirusobójcze, hamowanie replikacji wirusa, blokowanie adhezji i wnikania do komórek gospodarza, aktywację układu odpornościowego i indukcję przeciwciał oraz wzmacnianie leków przeciwwirusowych. Za aktywność przeciwwirusową miodu odpowiadają występujące w nim składniki, głównie flawonoidy, kwasy fenolowe i nadtlenek wodoru. Aktywność przeciwutleniająca miodów jest skorelowana z całkowitą zawartością polifenoli i zróżnicowana odmianowo. Ciemne miody odmianowe jednokwiatowe (gryczany, wrzosowy, faceliowy) wykazują silniejsze właściwości przeciwutleniające w porównaniu z miodami wielokwiatowymi i miodami odmianowymi jednokwiatowymi o jasnej barwie (nawłociowym, mniszkowym, rzepakowym, akacjowym). W badaniach in vitro i in silico wykazano skuteczność miodu i jego składników bioaktywnych w unieszkodliwianiu wirusa SARS-CoV-2, ale wciąż brakuje dowodów na skuteczność miodu w zwalczaniu COVID-19. Potencjalne mechanizmy działania miodu w terapii COVID-19 obejmują: redukcję stresu oksydacyjnego, wzmacnianie układu odpornościowego, zapobieganie wtórnym infekcjom oraz łagodzenie objawów chorób współistniejących. W pracy dokonano przeglądu aktualnych badań naukowych, w tym klinicznych, obejmujących zastosowanie miodu w leczeniu COVID-19.

Celem pracy było przedstawienie w przekrojowy sposób rozwoju przestępczości zorganizowanej we Włoszech, oraz jego wpływu na powstanie organizacji przestępczych w innych państwach na świecie. Starałem się wymienić oraz scharakteryzować główne fale emigracji włoskiej na świecie, jak również ukazać organizacje przestępcze przybyłe wraz z emigrantami. Przedstawiłem prawnokarne środki zwalczania oraz zapobiegania przestępczości zorganizowanej we Włoszech jak i w wybranych państwach na świecie, w których działają członkowie włoskich grup przestępczych, lub w których działają grupy przestępcze współpracujące z innymi włoskimi organizacjami przestępczymi z Włoch. Przedstawiłem główne organizacje przestępcze oraz kierunki ich działania. Dokonałem również analizy metod, za pomocą których ustawodawca włoski stara się zapobiegać powstawaniu przestępczości zorganizowanej. W celu porównawczym przedstawiłem również rozwiązania prawne stosowane w innych państwach na świecie. W tym kontekście opisałem również organy wykorzystywane do jej zwalczania. Praca zawiera również informacje dotyczące międzynarodowych instytucji zwalczania przestępczości zorganizowanej. Moim celem było również ukazanie ewolucji członka organizacji przestępczej od „mafioso” zajmującego się głównie haraczami, dbającego o szacunek oraz honor - do wpływowego przedsiębiorcy, lub polityka starannie ukrywającego swoje powiązania z organizacją przestępczą. W pracy starałem się przedstawić również sylwetki członków organizacji przestępczych działających na terenie Polski, jako przykład na realne zagrożenie płynące od tego typu organizacji.<br>Organized crime has always been a serious issue in almost every country all over the world. But Italian organized crime is the “One” known by most, to the point that the term ‘Mafia’ is now understood across the globe as referring to the organized criminal underworld. In my work I tried to show an evolution of the best know Italian organized crime groups (Mafia, Sacra Corona Unita, Camorra ‘Ndrangheta) from “mobsters” collecting “Pizzo” (extortion) of honest men - as shown in the film of Francis Ford Coppola “The God Father”, through entrepreneurs participating in Italian public procurement auctions and owners of not 100% legal limited liability companies, to finally international businessman participating in an international organized crime groups dealing with money laundering, corruption, economical crime, human traffic, exotic animal traffic and many other. I also tried to show the evolution of an organization member, from the fusty uneducated proud of his membership in an organized group full of despise for people even just knowing how to write, to an intelligent well educated entrepreneur often a member of a political party that works hard to keep his secret life well hidden. The literature about the Italian organized crime is abundant. The “Mafiosi” have been described, analyzed and explained making everybody familiar with Italian organized crime. My work is much different from everything written so far. It is based on materials collected from the University of Catania, Italian Embassy of Warsaw, Italian Institute of Culture, Italian Ministry of the Interior and on interviews with convicts found guilty of organized crime. It defines the recent organized crime as the planned project to gain belongings of great value as well as high profit with minimum risk. Today legal companies are being used for the purpose of money laundering, all types of economic crimes, smuggling and worst of all - human trafficking. The work focuses on international groups run by Italians. I have proved that groups run by Italians were among all, the best organized and with a potential to adapt to a variety of different legal conditions. But what is transnational organized crime? By the year 2000 there was no such definition and countries had to deal with organized crime on their own. The United Nations Convention against Transnational Organized Crime, adopted by General Assembly resolution 55/25 of 15 November 2000, is the main international instrument in the fight against transnational organized crime. Even though it was signed by a broad number of states it does not contain a precise definition of organized crime. This lack of definition was intended to allow for a broader applicability of the Organized Crime Convention to new types of crime that emerge constantly as global, regional and local conditions changing over time. There is though a definition of a organized criminal group. It is a group of three or more persons that was not randomly formed, existing for a certain period of time acting in concert with the aim of committing at least one crime punishable by at least four year's incarceration in order to obtain, directly or indirectly, a financial or other material benefit. As the convention held place in Palermo the definition is a copy of the art 416 bis of the Italian Penal Code. Italian Mafia sometimes used to be run from inside the prison. Mafia lords used to commit crimes punishable by maximum 2-3 years of incarceration. Then they could run the organization by giving orders during visiting hours. For that reason Italians introduced art 41 of the Italian Penal Code. It states that people convicted of rug-trafficking; homicide; aggravated robbery and extortion; kidnapping; importation, buying, possession or cession of huge amounts of drugs; and crimes committed for terrorism or for subversion of the constitutional system may be treated as a threat to the society and be held with extra caution. They are banned on: 1.the use of the telephone; 2. interaction in any way with any other prisoners; 3. meeting with third party members during the visitation; 4. receiving parcels; 5. organizing cultural, recreational or sporting activities; 6. voting or standing in elections for prisoner representatives; 7. taking part in arts-and-crafts activities, Even with such sever laws Italian criminal groups remain active. The one that is considered the most dangerous is the ‘Ndrangheta. It is a Calabrian organization that holds a dominant position in the cocaine market in Europe, and is involved in many other criminal fields, including weapon trafficking, fraud, corruption, intimidation and environmental crime. The clever use of the legitimate businesses structures created by the Clans permits them to hide the criminal nature of their profits and, combined with corruption to infiltrate the economic and political environments in which they operate. According to the studies of Interpol ‘Ndrangheta besides Italy remains active in Spain, France, the Netherlands, Germany, Switzerland and Eastern Europe. It is powerful in Canada, the United States and Australia as well. In my work I have shown that the Polish legal system may learn from the Italian legal solutions and may benefit from a closer cooperation. Many investigations are successfully conducted in Italy against Mafias every year. Many of them contain links to groups, clans, fugitives, straw men, professionals and companies located abroad. These links should be systematically exploited in a coordinated way through Europol’s dedicated projects.

Wydział Prawa.<br>Dysertacja poświęcona jest problematyce kompleksowej antyterrorystycznej polityki informacyjnej, rozumianej jako konglomerat różnorodnych działań, które nie tylko miałyby oddziaływać prewencyjnie na obywateli, uświadamiać im pożądane zachowania w sytuacji zamachu terrorystycznego, uczyć rozpoznawać symptomy zjawisk patologicznych, mogących świadczyć o przygotowywaniu takiego ataku, ale także pomagać w integracji społecznej środowisk mniejszościowych, które dyskryminowane i niewłaściwie traktowane mogą stać się źródłem terroryzmu. Celem badań prezentowanej dysertacji było przedstawienie – ma bazie dogłębnej analizy istniejących uwarunkowań prawnych, organizacyjnych, stosowanych w Polsce narzędzi polityki informacyjnej w obszarze tematyki terrorystycznej oraz porównania ich z rozwiązaniami prawno-organizacyjnymi w innych krajach, a także diagnozy oczekiwań społecznych – kompleksowego modelu antyterrorystycznej polityki informacyjnej wraz z projektem koniecznych zmian prawnych i organizacyjnych. Rozprawa doktorska dała odpowiedź na zadany problem badawczy i zweryfikowała postawioną hipotezę główną udowadniając nie tylko brak systemowej krajowej polityki antyterrorystycznej, ale ukazując, iż taka skoordynowana, długofalowa polityka informacyjna byłaby znakomitym narzędziem, które nie tylko pozwoliłoby sprawnie opanować sytuację kryzysową związaną z zamachem czy atakiem terrorystycznym, ale w perspektywie długofalowej stanowiłaby jedno z narzędzi zapobiegania przestępstwom terrorystycznym w Polsce.<br>PhD thesis is devoted to problematic of antiterrorist information policy, as a useful tool of terrorist offenses and reducing the potential consequences of such event. A comprehensive anti-terrorist information policy is a conglomerate of various activities, which not only would dissuasive for citizens, to realize the desired behavior in the event of a terrorist attack, learn to recognize the symptoms of pathological phenomena, which may indicate the preparation of such an attack. But also assist in social integration of minority communities, which discriminated against and treated inappropriately can become a source of terrorism. The aim of research of the thesis was to introduce a comprehensive model of counter-terrorism informative policy including the draft of required legal and organizational changes – on the basis of in-depth analysis of the existing legal and organizational conditions applied in Poland tools of informative policy in the area of terrorist subjects and to compare them with the legal and organizational solutions in other countries, as well as the diagnosis of social expectations. PhD thesis gave an answer to a given research problem and verified the main hypothesis. Proving not only the absence of a system national counter-terrorism policy, but showing that such coordinated, long-term information policy would be an excellent tool which not only would be able to control the crisis situation associated with the assassination or terrorist attack. Yet in the long term constitute one of the preventive tools of terrorist crimes in Poland.