Academic literature on the topic 'Zondagsrust'

In de maatschappelijke discussie over verschuivende en (on)gewenste arbeidstijden worden de termen 'zondagsrust' en 'vrije zaterdag' nog wel gebezigd, maar ze lijken uit vervlogen tijden. En wie kent nog de spreekwoorden 'zondagssteek houdt geen week' of iets 'met zaterdagse steken maken'? Beide uitdrukkingen komen erop neer dat men beter niet in het weekend kan werken. Het niet hoeven werken op zaterdag en zondag gold dan ook als een belangrijke verworvenheid van de moderne samenleving. Het is in meerdere opzichten een interessante vraag of het weekendwerken momenteel juist aan een opkomst bezig is en de verworvenheid van de weekendrust langzaam maar zeker wordt ingelost. Wanneer we debatteren over de regulering van arbeidstijden, wordt dit meestal eerst gerelateerd aan economische krachten en mechanismen. Economische krachten zijn primair gebaseerd op het belang dat werkschema's van mensen en organisaties op elkaar afgestemd zijn om informatie-, geld- en goederenstromen efficiënt te laten verlopen. Decennialang heeft dit ertoe geleid dat 'kantooruren' van negen tot vijf voor de meeste sectoren leidend waren. Naarmate meer op internationale schaal zaken worden gedaan, zorgt hetzelfde economische argument er echter voor dat werknemers vaker 's avonds en in het weekend werkzaam zijn. En ook het marktmechanisme zorgt ervoor dat bedrijven steeds meer inspelen op de behoefte van klanten om juist buiten kantooruren boodschappen te doen, verzekeringen af te sluiten en andere diensten af te nemen. Op basis van economische krachten zouden we dus verwachten dat binnen een aantal sectoren en beroepsgroepen in Nederland de trend om buiten kantooruren te werken zich in snel tempo voltrekt. Dit zouden dan met name de internationaal en op klantcontact gerichte dienstverlenende beroepen moeten zijn. Zij voegen zich bij de traditionele avond-, nacht- en weekendwerkers, zoals personeel in de horeca, zorginstellingen, politie, transport, bewaking en dergelijke.