Дисертації з теми "Tartarus"

Щоб переглянути інші типи публікацій з цієї теми, перейдіть за посиланням: Tartarus.

Оформте джерело за APA, MLA, Chicago, Harvard та іншими стилями

Оберіть тип джерела:

Ознайомтеся з топ-50 дисертацій для дослідження на тему "Tartarus".

Біля кожної праці в переліку літератури доступна кнопка «Додати до бібліографії». Скористайтеся нею – і ми автоматично оформимо бібліографічне посилання на обрану працю в потрібному вам стилі цитування: APA, MLA, «Гарвард», «Чикаго», «Ванкувер» тощо.

Також ви можете завантажити повний текст наукової публікації у форматі «.pdf» та прочитати онлайн анотацію до роботи, якщо відповідні параметри наявні в метаданих.

Переглядайте дисертації для різних дисциплін та оформлюйте правильно вашу бібліографію.

1

Silva, Tiago Lucena da. "Estudo morfológico e citogenético em duas espécies de jabutis do gênero Chelonnoidis (FITZIGER, 1835)(Testudnines) /." São José do Rio Preto : [s.n.], 2011. http://hdl.handle.net/11449/87636.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Resumo: Os répteis sofreram redução do número de espécies desde a época em que dominavam a Terra até os dias atuais. Os quelônios são pouco estudados, principalmente quanto à sua caracterização citogenética e morfológica. O presente projeto teve por objetivo estabelecer a análise das características morfológicas e citogenéticas, efetivas para a diferenciação das espécies Chelonoidis carbonaria e Chelonoidis denticulata, quelônios terrestres representativos de dois biomas brasileiros (Cerrado e Amazônia); avaliar a existência de um morfotipo de Chelonoidis carbonaria, além de descrever o cariótipo das espécies em estudo. Os animais foram coletados no criatório "Reginaldo Uvo Leone", localizado na cidade de Tabapuã- SP. O presente trabalho possui licença do IBAMA/RAN e aprovação da Comissão de Ética em Experimentação Animal (CEEA) UNESP/IBILCE. Foram realizadas aferições da morfologia externa, avaliando-se as características morfológicas efetivas para a diferenciação das duas espécies de jabutis brasileiras, Chelonoidis carbonaria e Chelonoidis denticulata, dando ênfase à comparação com um grupo de Chelonoidis carbonaria*, que apresenta tamanho e coloração diferenciada do padrão estabelecido para a espécie. As características morfológicas foram avaliadas no intuito de caracterizar as diferenças entre as espécies, além de verificar quais são as características sexualmente dimórficas entre os grupos avaliados. Os dados obtidos permitiram o reconhecimento de um morfotipo de C. carbonaria, que apresentou características morfológicas intermediárias entre as duas espécies clássicas. Os estudos citogenéticos permitiram o reconhecimento do número cromossômico 2n= 52 para os três grupos avaliados. O bandamento G não mostrou boa reprodutibilidade e constância... (Resumo completo, clicar acesso eletrônico abaixo)
Abstract: The reptiles were reduced in number of species since the time that they ruled the earth until nowadays. The tortoises are poorly studied, particularly regarding its morphological and cytogenetics features. This project aimed to establish the analysis of morphology and cytogenetics, effective to differentiate the species Chelonoidis carbonaria and Chelonoidis denticulata, terrestrial tortoises representative of two biomes (Cerrado and Amazonia), to evaluate the existence of a possible Chelonoidis carbonaria morphotype, and describe the karyotype of the studied species. The animals were collected in the "Reginaldo Uvo Leone" breeding farm, located in Tabapuã-SP. This work is licensed by IBAMA/RAN and approval by the Ethics Committee on Animal Experiments (ECAE) UNESP/IBILCE. We conducted measurements of external morphology, in order to evaluate the morphological characteristics effective for the differentiation of two species of Brazilian tortoises Chelonoidis carbonaria and Chelonoidis denticulata, emphasizing the comparison with a Chelonoidis carbonaria* group, which differ in color and size patterns established for the species. The morphological characteristics were evaluated in order to characterize differences between species, and check which characteristics are sexually dimorphic between the groups. The data obtained allowed the recognition of a C. carbonaria morphotype, which showed morphological characteristics intermediate between the two classic species. Cytogenetic studies led to the recognition of the chromosome number 2n= 52 for all three groups. The G-banding did not show good reproducibility and consistency in the banding patterns. In Chelonoidis carbonaria males, the C banding technique revealed the presence of constitutive heterochromatin in two microchromosomes and in two centromeric region of macrochromosomes, in females only two microchromosomes showed... (Complete abstract click electronic access below)
Orientador: Maria Tercília Vilela de Azeredo Oliveira
Coorientador: Claudia Regina Bonini Domingos
Banca: Fabiano Gazzi Taddei
Banca: Luiz Henrique Florindo
Mestre
2

Scarda, Fabiana Massoca. "Cultivando tartarugas." Florianópolis, SC, 2004. http://repositorio.ufsc.br/xmlui/handle/123456789/87512.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Dissertação (mestrado) - Universidade Federal de Santa Catarina, Centro de Ciências Agrárias. Programa de Pós-graduação em Agroecossistemas
Made available in DSpace on 2012-10-21T21:16:16Z (GMT). No. of bitstreams: 1 213646.pdf: 5083343 bytes, checksum: 307ba8c1bc2f468880eb77cb2e21384d (MD5)
Este estudo foi desenvolvido entre agosto e dezembro de 2003 junto à comunidade Marirana, na Reserva de Desenvolvimento Sustentável (RDS) Mamirauá, área de várzea pertencente ao estado do Amazonas, Brasil. As praias da região formadas no período da seca são utilizadas pelos moradores locais para agricultura e são também usadas por espécies de quelônios, para nidificação. Neste trabalho, investigamos a relação, supostamente negativa, entre o cultivo dessas praias e a reprodução das espécies de quelônios Podocnemis expansa (tartaruga), P. unifilis (tracajá) e P. sextuberculata (iaçá). Estudamos a ocorrência e predação das espécies em quatro praias com atividades agrícolas. Foi notada 152 vezes a presença de quelônios nas praias, e em 70 delas houve desova. A espécie com maior incidência foi a iaçá, seguida da tartaruga e do tracajá. Os dados de predação mostram que apenas três covas ficaram intactas; a maioria foi predada pelo homem e apenas algumas pelo lagarto jacuraru. Para se verificar a interferência da presença humana (nas épocas de plantio e colheita) e de espécies agrícolas sobre a desova dos quelônios, foi calculada a densidade de covas por unidade de área (agrícola e não agrícola). Em três das quatro praias, a densidade de covas foi maior nas áreas agrícolas. Estudou-se, ainda, a temperatura do solo em diversos pontos da praia (distâncias perpendicularmente ao rio) e a influência da cobertura das plantas da roça na temperatura do solo, já que a temperatura de incubação altera a razão sexual das três espécies de quelônios (temperaturas mais baixas induzem a uma maior proporção de nascimento de machos). Contrariamente à expectativa, a média mais alta de temperatura foi registrada no locais com presença de plantas cultivadas. Foram também conduzidas entrevistas semi-estruturadas com famílias da comunidade. Ficou evidente que os os ribeirinhos compreendem o impacto do histórico consumo de carne e ovos de quelônios sobre as suas populações. Hoje, entretanto, é lícito afirmar, e também isso os ribeirinhos reconhecem, que os coletores de fora da Reserva são a principal ameaça às espécies. Da soma de todas informações quantitativas e qualitativas obtidas neste estudo, ficou evidente que o desenvolvimento de atividades agrícolas de forma tradicional nas praias não está prejudicando as populações das espécies estudadas. Ainda que não seja uma prioridade do IBAMA envolver os ribeirinhos da Reserva em um programa de conservação dos quelônios nas praias locais, esses mostraram disposição em participar de tais projetos e vêem essa possível parceria como de todo desejável.
3

Hahn, Anelise Torres. "Filogeografia global da tartaruga oliva (Lepidochelys olivacea)." Pontifícia Universidade Católica do Rio Grande do Sul, 2011. http://hdl.handle.net/10923/5381.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Made available in DSpace on 2013-08-07T19:12:47Z (GMT). No. of bitstreams: 1 000440888-Texto+Completo-0.pdf: 1750102 bytes, checksum: 2d4b0ddd911b604f135c53931233d8f2 (MD5) Previous issue date: 2011
The first chapter of this thesis is the first study about the olive ridley turtle’s (Lepidochelys olivacea) genetic diversity and population structure in Brazil. The olive ridley is the most abundant species of marine turtle and is listed as vulnerable by the IUCN. Olive ridleys had a strong history of harvest in the Atlantic Ocean, with some populations being severely depleted; in Brazil the egg exploitation was intense until before 1982. However, a single study with a very low sample size so far investigated the species´ mtDNA diversity in the region. Herein we characterize the genetic diversity and population structure of the olive ridley nesting populations in the Brazilian coast based on 92 samples sequenced for the mtDNA control region and 67 samples genotyped for fifteen microsatellite loci. Although three mtDNA haplotypes were found, two previously unknown but very rare, the Brazilian nesting population presented one of the lowest mtDNA diversity known for the species. Contrary, our newly described microsatellite data showed moderate to high genetic diversity for olive ridleys from Brazilian nesting sites, similar to the few other nesting populations studied so far, suggesting that the high level of egg harvest in Brazil did not result in a recent genetic bottleneck. mtDNA data indicated a population expansion following a population decline in the past while microsatellite data suggested a scenario of demographic stability, supporting the scenario of colonization of Atlantic Ocean via a founder effect. Since results from both markers present no evidence of significant genetic differences between the studied olive ridleys nesting areas in the Brazilian coast, conservation strategies should consider the Brazilian olive ridleys as a single interbreeding population. The second chapter is a global phylogeographic study of the olive ridley. It was proposed that the ridley turtles diverged after the closure of the Isthmus of Panama during the Pliocene, and then L. olivacea has spread from the Pacific Ocean into the Indo-Pacific, Indian and only recently to the Atlantic Ocean. Genetic analyses have been consistent with this scenario although some authors have proposed the Indo-Pacific region as the center of origin for the ridley turtles instead. To address this and other questions on the population structure patterns and demographic changes through time, we used mtDNA sequence and the STRs for 300 samples of ridley turtles across their range. The olive ridley nesting sites are well structured for the mtDNA, while for STRs the population divergences are lower for regional rookeries but highly significant among oceans, suggesting male-mediated gene flow within oceans. Beyond a kemp’s clade, we corroborated the existence of four geographic mtDNA clades for the olive ridleys: the K clade only found in Indian Ocean, and the East Pacific, Indo- Pacific and Atlantic clades. The K clade originated around 1. 6 Mya, the East Pacific clade about 0. 61 Mya, and the split between the Indo-Pacific and Atlantic lineages around 0. 36 Mya. These results are mostly consistent with the recent colonization of East Pacific and the Atlantic and suggest a model of recurrent extinction/colonization for most ridley nesting sites that may be explained by the climatic changes, especially during the Pleistocene. Diversification times within all five clades are very similar, ranging between 221 Kya and 342 Kya, suggesting the most recent demographic events for most oceanic regions may have been concurrent. Significant statistics for the STR data and similarly shaped star trees in each of the four major olive ridley clades suggested a population expansion, a scenario partially corroborated by the Bayesian Skyline Plot analysis which is indicating a population expansion for L. olivacea after the last glacial maximum.
O capítulo inicial desta tese é o primeiro estudo sobre a diversidade genética e estrutura populacional de Lepidochelys olivacea (tartaruga oliva) no Brasil. O litoral de Sergipe e do norte da Bahia correspondem as principais áreas de desova da tartaruga oliva no Brasil. Desde 1992, o número de desovas de tartaruga oliva vem crescendo nestas áreas, indicando um aumento populacional; porém, a espécie continua ameaçada, principalmente devido às atividades de pesca e ao desenvolvimento costeiro desordenado. Neste estudo foram utilizadas sequências do DNA mitocondrial (mtDNA), além de 15 loci de microssatélites (STRs) para avaliar a diversidade genética e a estrutura populacional da tartaruga oliva em sítios de desova no Brasil. Além disso, utilizaram-se sequências previamente publicadas do mtDNA do Suriname para comparações populacionais. Identificou-se baixa diversidade genética no mtDNA da tartaruga oliva, com registro de apenas três haplótipos (F, F1 e F2), sendo o mais comum deles (F) encontrado em quase 95% dos indivíduos amostrados. Por outro lado, os loci de STRs mostraram maior diversidade genética. Os resultados também evidenciaram a falta de diferenciação genética entre as praias de desova na costa do Brasil, tanto para o mtDNA quanto para os STRs, sugerindo assim, a existência de uma única população de desova da tartaruga oliva no Brasil. As análises de diferenciação populacional entre Brasil e Suriname indicaram baixa distinção genética entre estas duas áreas, porém características biológicas sugerem que as duas populações atualmente estejam isoladas.O segundo capítulo estuda a filogeografia global de L. olivacea, utilizando um segmento do mtDNA e 15 loci de STRs em 330 e 291 indivíduos amostrados, respectivamente. Foram encontradas quatro clados mitocondriais correspondentes aos oceanos Índico, Indo-Pacífico, Pacífico leste e Atlântico. As idades de separação foram 1,6, 0,6 e 0, 32 milhão de anos atrás para o clado exclusivo do oceano Índico, do Pacífico leste e do Indo-Pacífico e Atlântico, respectivamente, ou ainda, mais recente que isto. Nossos resultados corroboram um modelo de extinção/colonização recorrentes para a maioria dos sítios de desova da espécie. A estruturação genética entre os oceanos foi altamente significativa, bem como entre a maior parte dos diferentes sítios de desova intra-oceânicos. Da mesma forma, a análise dos STRs demonstrou que a diferenciação entre os oceanos é alta, no entanto, dentro dos oceanos esta diferenciação é consideravelmente menor e não significativa entre a maior parte das áreas de desova, indicando os machos como importantes veículos para o fluxo gênico. Nossos resultados indicam que as linhagens atuais se diversificaram há aproximadamente 200 mil anos atrás com uma expansão populacional para a espécie há aproximadamente 15 mil anos, sendo que, este cenário é parcialmente corroborado quando analisamos as linhagens separadamente. Os resultados com STRs indicaram crescimento populacional quando as análises foram realizadas agrupando as populações dentro dos oceanos. Os resultados obtidos neste estudo indicam que as populações de desova de L. olivacea dos oceanos Índico, Indo-Pacífico, Pacífico leste e Atlântico são distintas e devem ser manejadas separadamente.
4

De, Bonis Benedetta <1986&gt. "Métamorphoses de l'Image des Tartares dans la littérature européenne du XXème siècle." Doctoral thesis, Alma Mater Studiorum - Università di Bologna, 2015. http://amsdottorato.unibo.it/7061/.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Ce travail doctoral analyse le changement de l’image des Tartares dans la littérature européenne en langue allemande, anglaise, française et italienne du XXe siècle par l’étude de trois figures : la horde mongole, Gengis-khan et Khoubilaï-khan. Il soutient la thèse que, grâce à quelques facteurs historico-culturels comme la remise en question du concept de barbarie, l’essor des totalitarismes, l’ouverture de la Mongolie vers l’Occident, la redécouverte de l’Histoire secrète des Mongols et la fortune de Le divisament dou monde, au cours du XXe siècle, l’image littéraire des gengiskhanides de négative devient positive. Cette étude se compose d’une introduction, de trois chapitres et d’une conclusion. Dans l’introduction, on analyse la formation de l’image des Tartares et son évolution jusqu’à la fin du XIXe siècle, on retrace les facteurs historico-culturels qui la remettent au goût du jour et en provoquent le changement au XXe siècle et on présente le travail. Dans le premier chapitre, on se penche sur la prosopographie des Tartares dans les textes littéraires du XXe siècle, en la confrontant avec leur représentation dans l’art contemporain. Dans le deuxième chapitre, on étudie la façon des Tartares de se rapporter aux autres au sein de la société dans les textes littéraires du XXe siècle. Dans le troisième chapitre, on examine les lieux des gengiskhanides dans les textes littéraires du XXe siècle. Enfin, dans la conclusion, les données acquises au moyen de l’analyse conduite sont confrontées et interprétées. Le changement de l’image des Tartares va de pair avec une Europe qui, après avoir fait l’expérience de deux guerres mondiales, avoir assisté aux revendications de la décolonisation et avoir introjecté la thèse freudienne du « malaise dans la civilisation », remet en discussion sa façon de concevoir la barbarie et l’Altérité.
The aim of this doctoral dissertation is to analyse the evolution of the image of Tartars in European literature in German, English, French and Italian language of the Twentieth century through the study of three figures: the Mongolian horde, Gengis-khan and Khoubilaï-khan. It advances the thesis that, with the help of some historical and cultural factors during the Twentieth century such as the transformation of the concept of barbarity, the rise of totalitarianisms, the opening of Mongolia to the West, the rediscovery of the Secret History of the Mongols and the fortune of Le divisament dou monde, the literary image of Gengis-khan and his following turns from negative to positive. This case study is comprised of an introduction, three chapters and a concluding statement. In the introduction, we analyse the birth of the image of the Tartars and its evolution up until the end of the Nineteenth century, we define the historical and cultural factors that caused the shift of its meaning and present the work. In the first chapter, we take into consideration the portrayal of Tartars in Twentieth century literature, comparing it with the manner they were represented in contemporary art. In the following chapter, we analyse the way Tartars interacted with others in society through Twentieth century literary texts. Said texts are presented again in the final chapter, in which they are yet again used to study the locations in which Tartars roamed. Finally, the data acquired from these studies is compared and interpreted. The change for the better of the Tartars’ image goes hand in hand with a new Europe which, after having been through two worldwide wars, having witnessed the claims of decolonization and after having digested the Freudian concept of « civilisation and its discontents », rethinks its own concept of barbarity and Otherness.
5

Emereuwa, Chigoziem A. "Homogenization of partial differential equations : from multiple scale expansions to Tartar's H-measures." Diss., University of Pretoria, 2015. http://hdl.handle.net/2263/53488.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Homogenization theory has emerged over the last decades as a fundamental tool in the study of mathematical problems arising in processes taking place in highly heterogeneous media, such as composite materials, ow through porous medium, living tissues, just to cite a few. The main feature of these problems is the presence of multiple scales, notably microscopic and macroscopic scales. A prominent and simpli ed theory of homogenization is period homogenization based on assumptions of periodic structure in the problems investigated. Since its inception, several challenges had to be overcome in the evolution of the theory. My dissertation was aimed at covering these challenges and the corresponding deep methods that were invented subsequently. First, we study elliptic partial di erential equations with periodic coe cients using the multiscale expansion and Tartar's method of oscillating test functions. Then we discuss nonlinear homogenization using the div-curl lemma, compensated compactness, Young measures and H-measures. We shall endeavour to motivate the emergence of these methods along their historical flow.
Dissertation (MSc)--University of Pretoria, 2015.
Mathematics and Applied Mathematics
MSc
Unrestricted
6

Dias, Analice Gomes de Lima. "O jogo da tartaruga : um jogo para encenar LOGO." [s.n.], 1998. http://repositorio.unicamp.br/jspui/handle/REPOSIP/251353.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Orientador: Afira Vianna Ripper
Dissertação (mestrado) - Universidade Estadual de Campinas, Faculdade de Educação
Made available in DSpace on 2018-07-24T16:38:15Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Dias_AnaliceGomesdeLima_M.pdf: 882719 bytes, checksum: daecca97e3fa89dec5735c78edb8c713 (MD5) Previous issue date: 1998
Mestrado
7

CARVALHO, Anny Rafaela de Araújo. "Morfologia, taxonomia e paleoecologia de tartarugas fósseis de Pernambuco." Universidade Federal de Pernambuco, 2015. https://repositorio.ufpe.br/handle/123456789/25284.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Submitted by Fernanda Rodrigues de Lima (fernanda.rlima@ufpe.br) on 2018-07-26T19:57:34Z No. of bitstreams: 2 license_rdf: 811 bytes, checksum: e39d27027a6cc9cb039ad269a5db8e34 (MD5) DISSERTAÇÃO Anny Rafaela de Araújo Carvalho.pdf: 5811334 bytes, checksum: 94bee3f605a044cd1bbf8c2e9812f782 (MD5)
Approved for entry into archive by Alice Araujo (alice.caraujo@ufpe.br) on 2018-07-30T21:57:15Z (GMT) No. of bitstreams: 2 license_rdf: 811 bytes, checksum: e39d27027a6cc9cb039ad269a5db8e34 (MD5) DISSERTAÇÃO Anny Rafaela de Araújo Carvalho.pdf: 5811334 bytes, checksum: 94bee3f605a044cd1bbf8c2e9812f782 (MD5)
Made available in DSpace on 2018-07-30T21:57:15Z (GMT). No. of bitstreams: 2 license_rdf: 811 bytes, checksum: e39d27027a6cc9cb039ad269a5db8e34 (MD5) DISSERTAÇÃO Anny Rafaela de Araújo Carvalho.pdf: 5811334 bytes, checksum: 94bee3f605a044cd1bbf8c2e9812f782 (MD5) Previous issue date: 2015-07-24
CAPES
O Brasil possui um considerável registro fóssil de quelônios. Muito embora, já tenham sido nomeadas 24 espécies de tartarugas fósseis no país, no estado de Pernambuco, até o presente momento, só são conhecidas breves citações de ocorrência do grupo na Formação Maria Farinha (Daniano da Bacia da Paraíba), sem informações sobre afinidades taxonômicas, paleoecológicas e paleobiogeográficas. Já a Formação Romualdo, Cretáceo Inferior, Bacia Sedimentar do Araripe é famosa mundialmente por possuir alta diversidade e excelente preservação de fósseis (Konservat-Lagerstätte), apresentando, entre outros grupos taxonômicos, importante registro de quelônios no Estado do Ceará. No entanto, até o momento, sem registro da ocorrência desses répteis na porção SW da Bacia, no estado de Pernambuco. O presente estudo teve como objetivo a identificação e descrição osteológica de dois exemplares de quelônios da Formação Romualdo do Araripe pernambucano e outro exemplar, coletado na Formação Maria Farinha, Daniano da Bacia da Paraíba, proveniente da Pedreira Poty, Paulista, PE. A pesquisa realizada ampliou a ocorrência geográfica de Araripemys barretoi, apresentando os municípios de Araripina e Ouricuri como novas localidades para o estudo desses fósseis da Formação Romualdo. Enquanto que para a Formação Maria Farinha, foi descrito a primeira espécie de quelônio totalmente marinha nomeada para o Brasil, Inaechelys pernambucensis, gênero e espécie novos. Assim sendo, a pesquisa contribuiu para ampliar a diversidade, compreensão da paleoecologia e distribuição paleobiogeográfica da hiperfamília Pelomedusoides no Estado de Pernambuco.
Brazil has considerable fossil record of chelonians. Although, there are 24 species of fossil turtles in the country, for the state of Pernambuco it is only known brief quotes of occurrence in Maria Farinha Formation (Danian of Paraiba Basin), without any information on taxonomic, paleoecological and paleobiogeographic affinity. On the other hand, Romualdo Formation, Lower Cretaceous, Sedimentary Basin of Araripe is famous worldwide for having high diversity and excellent preservation of fossils (Konservat-Lagerstätte), presenting among other taxonomic groups, important turtles occurrence in the State of Ceará. However, the occurrence of these reptiles in the SW portion of the Basin, in the state of Pernambuco, has not yet been registered. This study aimed the identification and osteological description of two chelonians specimens from Romualdo Formation in Pernambuco area, and another specimen from Maria Farinha Formation, in the Poty Quarry (Paulista). This work extended the geographic distribution of Araripemys barretoi, presenting the cities of Araripina and Ouricuri as new locations for the study of these fossils from Romualdo Formation. While for Maria Farinha Formation, we described the first fully marine species of chelonia for Brazil, Inaechelys pernambucensis, a new genus and species. Therefore, the research contributed to increase the diversity, understanding the paleoecology and paleobiogeographic distribution from Pelomedusoides hiperfamily in the state of Pernambuco.
8

Salvarani, Patricia Ishisaki. "Diagnóstico da conservação das tartarugas marinhas em ambiente escolar." Master's thesis, Universidade de Aveiro, 2011. http://hdl.handle.net/10773/8339.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Mestrado em Biologia Aplicada - Ecologia, Biodiversidade e Gestão de Ecossistemas
Devido à exploração dos recursos naturais pelo homem, espécies de animais e plantas sofrem a ameaça de extinção. O impacto humano sobre os habitats das tartarugas marinhas é reconhecido há décadas, sendo que todas as espécies estão catalogadas como “vulneráveis” ou “em perigo”. Uma das formas de sensibilizar a sociedade sobre a sua importância e riscos é através da informação sobre essas questões. A Educação Ambiental surgiu na década de 60 e na Conferência de Estocolmo foi apontada como uma das estratégias para a solução dos problemas ambientais e para a educação dos indivíduos. Para que a educação seja efetiva, é necessário que o professor relacione os conteúdos aprendidos com o cotidiano dos alunos, para que os mesmos pensem as suas atitudes junto aos problemas ambientais. Este trabalho tem por objetivo identificar e caracterizar através da utilização de inquéritos, a percepção dos alunos de duas escolas em Aveiro, quanto aos conceitos ambientais focando a Conservação das Tartarugas Marinhas. Com base no levantamento da percepção dos alunos, foi possível identificar a necessidade de sensibilizá-los sobre as questões ambientais, principalmente na conservação de animais marinhos, pois a maioria não possui conhecimento da importância de sua preservação. Os inquéritos aplicados foram considerados uma boa ferramenta na avaliação para diagnosticar a percepção ambiental dos alunos. Resultados obtidos no inquérito experimental mostram que em relação ao conhecimento sobre o meio ambiente alunos do 1º Ciclo obtivem um maior conhecimento sobre o assunto do que alunos do 3º Ciclo (inquérito inicial e final), entretanto no inquérito de controle alunos do 1º e 3º Ciclos obtiveram o mesmo nível de conhecimento sobre o mesmo tema. Em relação ao conhecimento sobre a biologia das tartarugas marinhas alunos do 1º e 3º Ciclos tanto no inquéritos experimetal e controle obtiveram o mesmo nível de conhecimento no inquérito inicial e um aumento significativo no inquérito final.
Due to mankind’s exploitation of natural resources, animal and plant species face the threat of extinction. Human impact on sea turtle’s natural habitats has been acknowledged for decades, with all species listed as "vulnerable" or "endangered". A way to make society aware of the importance and the risks is through the spread of information on these issues. Environmental education emerged in the 60’s, and in the “Stockholm Conference”, it was named one of the strategies for solving environmental problems and to educate people. For education to be effective, it is imperative that teachers relate the content learned in the classroom to the students’ daily lives so that they can apply what they learn to real environmental issues. This research aims to identify and illustrate the awareness of students through the use of surveys, with a focus on environmental concepts regarding the Conservation of Sea Turtle from two schools in Aveiro. Based on the survey results on the students’ awareness, it was possible to identify the need to familiarize them on environmental issues, especially in the conservation of sea animals, as most student do not have knowledge of the importance of its preservation. The surveys used were considered a good tool in the assessment to diagnose students' environmental awareness. Results obtained in the survey experiment show that concerning the knowledge about the environment, students from the 1st cycle got a better understanding of the subject than students in the 3rd cycle (the original and final). However, in the survey control students of the 1st and 3rd cycles achieved the same level of knowledge on the same topic. Concerning the knowledge about the biology of sea turtles, students from the 1st and 3rd cycles in both surveys (experimental and control surveys) achieved the same level of knowledge in the original survey and a significant increase in the final survey.
9

Werneck, Max Rondon [UNESP]. "Estudo da helmintofauna de tartarugas marinhas procedentes da costa brasileira." Universidade Estadual Paulista (UNESP), 2011. http://hdl.handle.net/11449/100587.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Made available in DSpace on 2014-06-11T19:30:57Z (GMT). No. of bitstreams: 0 Previous issue date: 2011-07-04Bitstream added on 2014-06-13T19:19:41Z : No. of bitstreams: 1 werneck_mr_dr_botib.pdf: 1132173 bytes, checksum: e56774c8162b731dd27f108153d7e298 (MD5)
O presente estudo teve como objetivo realizar um levantamento da fauna de helmintos parasitas de tartarugas marinhas da Costa brasileira. Foram estudados 590 quelônios pertencentes a cinco espécies: Chelonia mydas (n = 508), Caretta caretta (n = 31), Eretymochelys imbricata (n = 31), Lepidochelys olivacea (n = 12) (Cheloniidae) e Dermochelys coriacea (n = 8) (Dermochelidae). Somente animais mortos ou que vieram a óbito nos Centros de Reabilitação das Bases do Projeto Brasileiro de conservação e manejo de tartarugas marinhas (TAMAR-ICMBIO) foram incluídos no estudo. A análise parasitológica foi realizada no trato digestório, sistema circulatório e cavidade dos animais. Um total de 36.186 helmintos parasitas das classes Trematoda e Nematoda foram encontrados, sendo que a maior predominância foi observada para os trematódeos. Treze famílias, 34 gêneros e 41 espécies foram identificados. Dados sobre prevalência, riqueza, intensidade de infecção e abundância de parasitas são apresentados para cada parasita encontrado e por hospedeiro estudado. Os resultados obtidos representam uma importante contribuição para o conhecimento da fauna de helmintos parasitas de tartarugas marinhas e sobre a distribuição geográfica destes helmintos ao longo da Costa brasileira
The present study aimed to evaluate the helminth parasites of sea turtles from Brazilian Coast. A total of 590 chelonians from five species were studied: Chelonia mydas (n = 508), Caretta caretta (n = 31), Eretymochelys imbricata (n = 31), Lepidochelys olivacea (n = 12) (Cheloniidae) and Dermochelys coriacea (n = 8) (Dermochelidae). Only dead animals or that died in TAMAR-ICMBio Project Marine Sea Turtle Rehabilitation Center were included in the study. The parasitological analysis was performed in the animal’s digestive tract, circulatory system and cavity. A total of 36,186 helminthes of the classes Trematoda and Nematoda were found, with great predominance of the trematodes. Thirteen families, 34 genera and 41 species were identified. Data on prevalence, richness, intensity of infection and abundance of parasites are presented for every helminthes species, for each studied host. The obtained results represent an important contribution to the knowledge of helminth fauna of sea turtles and on the geographic distribution of these helminthes in the Brazilian Coast
10

Fabr?cio, Mar?lia Anielle da Silva. "Aspectos reprodutivos em tartarugas marinhas da bacia potiguar RN/CE." PROGRAMA DE P?S-GRADUA??O EM BIOLOGIA ESTRUTURAL E FUNCIONAL, 2016. https://repositorio.ufrn.br/jspui/handle/123456789/22661.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Submitted by Automa??o e Estat?stica (sst@bczm.ufrn.br) on 2017-04-04T19:56:26Z No. of bitstreams: 1 MariliaAnielleDaSilvaFabricio_DISSERT.pdf: 3688508 bytes, checksum: 5f01a70876dd9ae37f19f323e534b5a3 (MD5)
Approved for entry into archive by Arlan Eloi Leite Silva (eloihistoriador@yahoo.com.br) on 2017-04-12T23:55:10Z (GMT) No. of bitstreams: 1 MariliaAnielleDaSilvaFabricio_DISSERT.pdf: 3688508 bytes, checksum: 5f01a70876dd9ae37f19f323e534b5a3 (MD5)
Made available in DSpace on 2017-04-12T23:55:10Z (GMT). No. of bitstreams: 1 MariliaAnielleDaSilvaFabricio_DISSERT.pdf: 3688508 bytes, checksum: 5f01a70876dd9ae37f19f323e534b5a3 (MD5) Previous issue date: 2016-12-19
Existem no mundo apenas sete esp?cies de tartarugas marinhas. Dentre essas, h? registros de ocorr?ncia de cinco esp?cies no litoral do Brasil: Dermochelys coriacea, Chelonia mydas, Caretta caretta, Eretmochelys imbricata e Lepidochelys olivacea. De acordo com a Lista Vermelha da Uni?o Internacional para a Conserva??o da Natureza, todas as esp?cies de tartarugas marinhas existentes no Brasil se encontram amea?adas de extin??o. A maioria dos trabalhos relacionados a propor??o sexual desses r?pteis indicam um desequil?brio populacional, havendo um n?mero excessivo de f?meas. Assim, pesquisas sobre a biologia reprodutiva desses animais s?o extremamente necess?rias e importantes para conserva??o de gera??es futuras dessas esp?cies. Este trabalho tem como objetivo estudar diferentes aspectos morfohistol?gicos das g?nadas de machos e f?meas de tartarugas marinhas na Bacia Potiguar. Foram avaliados animais vivos e mortos, provenientes de encalhes entre as praias de Icapu?/CE e Cai?ara do Norte/RN, totalizando aproximadamente 300 km. Os animais encalhados mortos ou que vieram a ?bito na Base de Reabilita??o do Projeto Cet?ceos da Costa Branca-UERN foram necropsiados por uma equipe veterin?ria. As g?nadas foram coletadas e fixadas em formol a 10%, e posteriormente submetidas a prepara??o histol?gica, atrav?s das t?cnicas de Hematoxilina-Eosina, sendo analisadas em microsc?pio ?ptico. No per?odo de janeiro de 2011 a dezembro de 2015 foram registrados 3.960 encalhes de tartarugas marinhas na ?rea estudada. A amostra apresentou propor??o sexual de 3:1, com predom?nio de f?meas. Oitenta e cinco por cento dos animais registrados foram classificados como pertencentes a fase de desenvolvimento "juvenil". Foram analisadas microscopicamente 86 amostras de tecido gonadal, sendo 53 f?meas e 25 machos da esp?cie Chelonia mydas, 3 f?meas e 3 machos de Eretmochelys imbricata e 2 f?meas de Caretta caretta. Foi poss?vel estabelecer tr?s est?gios de matura??o gonadal: pr? pubescente, pubescente e maduro. O predom?nio das g?nadas analisadas foi de indiv?duos pr? pubescentes, com f?meas apresentando ov?citos homog?neos e machos com t?bulos semin?feros de pequeno di?metro com aus?ncia de espermatozoides. Os esp?cimes pr? pubescentes f?meas apresentaram comprimento curvil?neo da carapa?a (CCC) m?dio de 37,07 cm e os machos 38,68 cm; Pubescentes f?meas 77,04 cm e machos 89,92 cm, F?meas maduras com 101,35 cm e um indiv?duo macho maduro com 105 cm. Pesquisas sobre aspectos histol?gicos relacionados ao desenvolvimento ovariano e testicular de tartarugas marinhas s?o escassas, mas, os resultados obtidos est?o em concord?ncia com o que j? foi descrito. Considera-se a necessidade de continuidade de trabalhos como esse, associando os dados morfol?gicos e biom?tricos ?s an?lises histol?gicas para o melhor entendimento sobre a matura??o sexual das tartarugas marinhas e implementa??o de propostas de conserva??o para essas esp?cies.
Among the seven species of sea turtles, five occurs on the Brazilian coast: Dermochelys coriacea, Chelonia mydas, Caretta caretta, Eretmochelys imbricata e Lepidochelys olivacea. According to the Red List of the IUCN, all species of sea turtles in Brazil are endangered. The majority of works related that the sexual proportion of these animals indicate a population imbalance, having a number excessive of females. Thus, studies of reproductive biology of sea turtles are extremely necessary and important for the conservation of these species for future generations. This work aims to study different morphohistological aspects of male and female's gonads of sea turtle in Potiguar Basin. For this, were evaluated dead and living animals, from strandings between the beaches of Icapu?/CE and Cai?ara do Norte/RN, totaling approximately 300 km. The dead animals were necropsied. During the procedure, the gonads were collected and fixed in formalin 10%, then submitted to histological process, through the techniques of hematoxylin-eosin, according Tolosa (2005), being analyzed in an optical microscope. Between January 2011 and December 2015 were recorded 3.960 stranding of sea turtles in the study area. The sample showed sex ratio of 3:1, with a predominance of females. . Eighty-five percent of the animals were classified juvenile. 86 samples of gonadal tissue wereanalized microscopically, being 58 females and 28 males, of Chelonia mydas, Eretmochelys imbricata e Caretta caretta. It was possible to establish three stages of maturation: pre-pubertal, pubertal and mature. The predominance was of pre-pubertal individuals, females presenting homogeneous oocytes and males with seminiferous tubules with a small diameter with absence of sperm. The pre-pubertal females specimens exhibit an average of 37,07 cm (CCC) and the males 38,68 cm (CCC); Pubertal females with an average of 77,04 cm and males 89,92 cm; mature females with 101,9 cm (CCC) and a single mature male with 105 cm. Researches on histological aspects related to ovarian and testicular development of sea turtles are scarce, but, the obtained results are in agreement with what has already been described. Researches like this, associating morphological and biometric data to histological analyzes, are necessary for the best knowledge about sexual maturity of these animals and implementation of conservation proposals for these species.
11

Werneck, Max Rondon. "Estudo da helmintofauna de tartarugas marinhas procedentes da costa brasileira /." Botucatu : [s.n.], 2011. http://hdl.handle.net/11449/100587.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Orientador: Reinaldo José da Silva
Banca: Eliana Reiko Matushima
Banca: Luciano Alves dos Anjos
Banca: Cecília Baptistotte
Banca: Rodney Kozlowiski de Azevedo
Resumo: O presente estudo teve como objetivo realizar um levantamento da fauna de helmintos parasitas de tartarugas marinhas da Costa brasileira. Foram estudados 590 quelônios pertencentes a cinco espécies: Chelonia mydas (n = 508), Caretta caretta (n = 31), Eretymochelys imbricata (n = 31), Lepidochelys olivacea (n = 12) (Cheloniidae) e Dermochelys coriacea (n = 8) (Dermochelidae). Somente animais mortos ou que vieram a óbito nos Centros de Reabilitação das Bases do Projeto Brasileiro de conservação e manejo de tartarugas marinhas (TAMAR-ICMBIO) foram incluídos no estudo. A análise parasitológica foi realizada no trato digestório, sistema circulatório e cavidade dos animais. Um total de 36.186 helmintos parasitas das classes Trematoda e Nematoda foram encontrados, sendo que a maior predominância foi observada para os trematódeos. Treze famílias, 34 gêneros e 41 espécies foram identificados. Dados sobre prevalência, riqueza, intensidade de infecção e abundância de parasitas são apresentados para cada parasita encontrado e por hospedeiro estudado. Os resultados obtidos representam uma importante contribuição para o conhecimento da fauna de helmintos parasitas de tartarugas marinhas e sobre a distribuição geográfica destes helmintos ao longo da Costa brasileira
Abstract: The present study aimed to evaluate the helminth parasites of sea turtles from Brazilian Coast. A total of 590 chelonians from five species were studied: Chelonia mydas (n = 508), Caretta caretta (n = 31), Eretymochelys imbricata (n = 31), Lepidochelys olivacea (n = 12) (Cheloniidae) and Dermochelys coriacea (n = 8) (Dermochelidae). Only dead animals or that died in TAMAR-ICMBio Project Marine Sea Turtle Rehabilitation Center were included in the study. The parasitological analysis was performed in the animal's digestive tract, circulatory system and cavity. A total of 36,186 helminthes of the classes Trematoda and Nematoda were found, with great predominance of the trematodes. Thirteen families, 34 genera and 41 species were identified. Data on prevalence, richness, intensity of infection and abundance of parasites are presented for every helminthes species, for each studied host. The obtained results represent an important contribution to the knowledge of helminth fauna of sea turtles and on the geographic distribution of these helminthes in the Brazilian Coast
Doutor
12

Zago, Carlos Eduardo Saranz [UNESP]. "Análise citogenética clássica e molecular em Chelonoidis carbonaria e Phrynops geoffroanus (Testudines)." Universidade Estadual Paulista (UNESP), 2011. http://hdl.handle.net/11449/102758.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Made available in DSpace on 2014-06-11T19:32:15Z (GMT). No. of bitstreams: 0 Previous issue date: 2011-02-25Bitstream added on 2014-06-13T20:23:18Z : No. of bitstreams: 1 zago_ces_dr_sjrp.pdf: 788530 bytes, checksum: 89b7d90c8425d118302029508727dae3 (MD5)
Os répteis sofreram redução do número de espécies desde a época em que dominavam a Terra até os dias atuais. Os quelônios são poucos estudados, principalmente quanto à sua caracterização citogenética. O presente trabalho objetivou estudar, por meio das técnicas de citogenética clássica e molecular, os cromossomos de Chelonoidis carbonaria, espécie terrestre e Phrynops geoffroanus, espécie ameaçada de extinção que vive nas margens dos rios no continente Sul Americano. As amostras de sangue foram coletadas de animais do criatório, “Reginaldo Uvo Leone”, em Tabapuã-SP. Todos os procedimentos foram aprovados pelo Comitê de Ética Animal (nº 50/07-CEEA – Botucatu – SP) e pelo IBAMA/RAN (nº 14729-1). Para obter as metáfases, o sangue foi inoculado em meio de cultura de linfócitos que foram estimulados a se dividirem pela adição de fito-hemaglutina. Após esse procedimento, a colchicina foi adicionada para inibir a formação das fibras do fuso, mantendo as células em metáfase. Foram avaliados machos e fêmeas de Chelonoidis carbonaria, que apresentaram número de cromossomos igual a 2n = 52, e de Phrynops geoffroanus, descrito pela primeira vez, cujas fêmeas apresentaram 2n = 58 e os machos com 2n = 57 cromossomos. Pela metodologia de bandamento G, foi possível identificar os pares de cromossomos homólogos, e pela técnica de bandamento C, a presença de regiões de heterocromatina constitutiva em macrocromossomos e em microcromossomos. Pela impregnação com íons prata, foram detectadas Regiões Organizadoras Nucleolares (RONs) em dois microcromossomos nos machos e em apenas um microcromossomo nas fêmeas de Chelonoidis carbonaria. O mesmo padrão foi encontrado em Phrynops geoffroanus. A técnica de FISH revelou a presença dos sítios de RNAr marcados na Região Organizadora Nucleolar. O presente estudo permitiu, pelas técnicas de citogenética...
The reptiles were reduced in number of species since the time that they ruled the Earth until the present day. The turtles have been little studied, particularly regarding its cytogenetics. The present study investigated, using the techniques of classical cytogenetics and molecular chromosomes of Chelonoidis carbonaria terrestrial species and Phrynops geoffroanus, endangered species that lives along the rivers in the South American continent. Blood samples were collected from animals in the breeding Reginaldo Uvo Leone in Tabapuã-SP. All procedures were approved by the Animal Ethics Committee (nº 50/07-CEEA - Botucatu – SP) and IBAMA/RAN (nº. 14729-1). For the metaphases, the blood was inoculated into the culture medium of lymphocytes that were stimulated to divide by the addition of phyto-hemagglutinin. After this procedure, colchicine was added to inhibit the formation of spindle fibers, maintaining the cells in metaphase. We assessed male and female Chelonoidis carbonaria, which had the same number of chromosomes 2n = 52 and specimens of Phrynops geoffroanus, first described, whose females had 2n = 58 and males with 2n = 57 chromosomes. By G-banding methodology, it was possible to identify pairs of homologous chromosomes and the C banding technique, the presence of regions of constitutive heterochromatic in macrochromosomes and microchromosomes. By impregnation with silver ions were detected Nucleolar Organizer Regions (NORs) in two microchromosomes in males and females in only one of microchromosomes Chelonoidis carbonaria.The same pattern was found in Phrynops geoffroanus. The FISH technique revealed the presence of sites of rRNA marked Nucleolar Organizing Region. This study allowed for the techniques of classical and molecular cytogenetics to identify the chromosomes of males and females of Chelonoidis carbonaria and Phrynops geoffroanus, terrestrial and aquatic... (Complete abstract click electronic access below)
13

Dullea, John Gerard. "The decrees of the ecumenical councils of the Middle Ages regarding jews, muslims and tartars /." Romae, 2007. http://opac.nebis.ch/cgi-bin/showAbstract.pl?sys=000253512.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
14

Rosa, Liana 1982. "Estudo da biologia reprodutiva na fase juvenil da tartaruga-verde (Chelonia mydas) no litoral do estado do Parana." reponame:Repositório Institucional da UFPR, 2010. http://hdl.handle.net/1884/21789.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
15

Basaran, Tolga Yener. "Ion Exchangers In The Recovery Of Tartaric Acid From Aqueous Solutions." Master's thesis, METU, 2006. http://etd.lib.metu.edu.tr/upload/12607367/index.pdf.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Tartaric acid is a dicarboxylic acid naturally present in grapes, and has many application areas with its salts. It can be produced synthetically, manufactured as a by-product in wine industry, or can be recovered by electrodialysis and solvent extraction methods. Since, ion exchange is one of the oldest processing techniques for the recovery and purification of valuable materials, it can be applied to obtain this valuable organic acid. In this study it is aimed to investigate the effects of resin basicity, initial concentration, and initial pH of the solution on ion exchange equilibrium. The model tartaric acid solutions were prepared for the equilibrium analysis with two different anion exchange resins in a batch type system. A shaker bath at 28 oC with 300-rpm agitation rate was used. The weakly basic resin Lewatit MP62, and strongly basic resin Lewatit M511, which are in polystyrene structure, was obtained from the producer Bayer AG. In the analysis, Shimadzu PDA Detector at 210 nm with Waters Atlantis dC18 column was used. 20 mM NaH2PO4 at pH = 2.7 was introduced to the HPLC as the mobile phase at 0.5 ml/min flow rate. In the investigation of the resin basicity, MP62 presented better performance than M511. The equilibrium experiments were performed at three different initial acid concentrations (0.01, 0.02, and 0.10 M) for both resin, and in the pH ranges pH <
pKa1, pKa1 <
pH <
pKa2, and pKa2 <
pH for weakly basic resin, and in the pH ranges pH <
pKa1, pKa1 <
pH <
pKa2 for strongly basic resin at each concentration. Results show that the pH of the solution is a more important parameter than the initial concentration that affects the ion exchange equilibrium. Also, Langmuir and Freundlich isotherms were plotted, and it was shown that they were in good agreement with the experimental data especially for the systems that are at low total ion concentrations.
16

Bakka, Thomas Aleksander. "Synthesis and Mechanistic Studies of Optically Active Tartaric Acid Based Surfactants." Thesis, Norges Teknisk-Naturvitenskaplige Universitet, 2013. http://urn.kb.se/resolve?urn=urn:nbn:no:ntnu:diva-20995.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Gaining knowledge of the isomerization mechanisms are of pivotal importancefor stereochemically pure synthesis. Optically pure tartaric acid basedsurfactants are seen as important precursors for optically active superstructures.From these superstructures, liposomes are known canditates for drugdelivery nanovessels in the human body.A number of optically pure reference compounds were synthesized and severalanalysis methods were outlined.A mechanistic route for formation of cyclic tartrimides in nonpolar solvents have beenproposed on the background of various mechanistic assessment techniques.
17

Pitol, Dimitrius Leonardo. "Caracterização de fagócitos mononucleares do sangue tartaruga Phrynops hilarii (Chenolia; chelidade) /." Rio Claro : [s.n.], 2008. http://hdl.handle.net/11449/100570.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Orientador: Flávio Henrique Caetano
Banca: Ana Maria Costa Leonardo
Banca: Maeli Dal Pai Silva
Banca: Maria Tercilia Vilela de Azeredo Oliveira
Banca: Carmem Silvia Fontanetti Christofoletti
Resumo: O presente estudo teve como objetivo analisar os leucócitos circulantes em microscopia de luz e eletrônica e sua distribuição sazonal, além de procurar estabelecer o período de renovação celular desses leucócitos, e principalmente de caracterizar os fagócitos mononucleares do sangue de tartaruga, e sua capacidade de fagocitose frente a material inerte. Neste trabalho utilizou-se seis tartarugas Phrynops hilarii, originárias de ilhas do estuário do rio Guaíba Porto Alegre (RS), que estavam ambientadas em nosso biotério. A coleta de sangue foi realizada em todos os períodos sazonais, por punção de vasos laterais do pescoço e coletados em tubos de ensaio heparinizados. Foram realizados esfregaços sanguíneos, corados com Leishmann e Giemsa, contando-se quinhentas células de cada animal e após a obtenção dos dados, foi aplicado o teste estatístico de Bonferroni. Para a análise autorradiográfica foi injetado 1000μCi / kg de thymidine-H A. Para microscopia eletrônica processamos a nata leucocitária obtida por meio de centrifugação do sangue, para a analise citoquímica incubamos com citidina-5'-monofosfato, betaglicerofosfato de sódio, Trimetafosfatase, para averiguar a resposta fagocitária utilizamos 0,01% de carvão coloidal.Os resultados mostram que os leucócitos de Phrynops hilarii tem descrição de leucócitos semelhantes às outras espécies, somente os basófilos e linfócitos não sofreram alterações em sua distribuição sazonal. Todos os leucócitos com exceção dos basófilos apresentaram renovação celular após sete dias. Caracterizamos monoblasto, promonócito, monócitos e macrófago no sangue circulante bem como a capacidade dos fagócitos mononucleares de fagocitar células mortas e materiais inerte.
Abstract: The aim of this study was to analyze the leukocytes in the blood using electronic and light microscopy and their seasonal distribution, also to characterize the leukocyte cells replacement and mainly to characterize the mononuclear phagocytes in the blood and their phagocytic capacity. In this study, it was used six turtles (Phrynops hilarii), caught at the Guaíba river estuary, Porto Alegre, Rio Grande do Sul, Brazil and lodged for 1 week at the Central Animal House, University of São Paulo, Ribeirão Preto, São Paulo, Brazil. Blood was obtained during the seasonal periods by puncturing the lateral vessels of the neck. The blood samples were stained by Leishmann and Giemsa, counting five hundred cells in each animal. After the obtained data, it was applied the Bonferroni test as statistical method. For the autoradiographic analysis, it was injected in the circulating blood 1000 μCi/kg of 3Hthymidine. For electronic microscopy, it was processed the leukocyte substrate by circulating blood centrifugation. For cytochemical analyses, blood smears were air dried, post-fixed in 4% formalin and submitted to the determination of the following enzyme activities: acid phosphatases (β-g1ycerophosphatase and citidine-5′-sodium monophosphatase), and trimetaphosphatase. The results showed that the leukocytes of Phrynops hilarii have the leukocytes description similar to the other species, only the basophiles and lymphocytes did not suffer alterations in their seasonal distribution. All the leukocytes, in exception of the basophiles showed cells replacement after seven days. It was characterized the monocytes and macrophages in the circulating blood as well as the phagocytes capacity.
Doutor
18

Pitol, Dimitrius Leonardo [UNESP]. "Caracterização de fagócitos mononucleares do sangue tartaruga Phrynops hilarii (Chenolia; chelidade)." Universidade Estadual Paulista (UNESP), 2009. http://hdl.handle.net/11449/100570.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Made available in DSpace on 2014-06-11T19:30:56Z (GMT). No. of bitstreams: 0 Previous issue date: 2009-02-11Bitstream added on 2014-06-13T20:21:25Z : No. of bitstreams: 1 pitol_dl_dr_rcla.pdf: 2375764 bytes, checksum: 1ce362e81dd4a2ee6f04869e84243e98 (MD5)
O presente estudo teve como objetivo analisar os leucócitos circulantes em microscopia de luz e eletrônica e sua distribuição sazonal, além de procurar estabelecer o período de renovação celular desses leucócitos, e principalmente de caracterizar os fagócitos mononucleares do sangue de tartaruga, e sua capacidade de fagocitose frente a material inerte. Neste trabalho utilizou-se seis tartarugas Phrynops hilarii, originárias de ilhas do estuário do rio Guaíba Porto Alegre (RS), que estavam ambientadas em nosso biotério. A coleta de sangue foi realizada em todos os períodos sazonais, por punção de vasos laterais do pescoço e coletados em tubos de ensaio heparinizados. Foram realizados esfregaços sanguíneos, corados com Leishmann e Giemsa, contando-se quinhentas células de cada animal e após a obtenção dos dados, foi aplicado o teste estatístico de Bonferroni. Para a análise autorradiográfica foi injetado 1000μCi / kg de thymidine-H A. Para microscopia eletrônica processamos a nata leucocitária obtida por meio de centrifugação do sangue, para a analise citoquímica incubamos com citidina-5'-monofosfato, betaglicerofosfato de sódio, Trimetafosfatase, para averiguar a resposta fagocitária utilizamos 0,01% de carvão coloidal.Os resultados mostram que os leucócitos de Phrynops hilarii tem descrição de leucócitos semelhantes às outras espécies, somente os basófilos e linfócitos não sofreram alterações em sua distribuição sazonal. Todos os leucócitos com exceção dos basófilos apresentaram renovação celular após sete dias. Caracterizamos monoblasto, promonócito, monócitos e macrófago no sangue circulante bem como a capacidade dos fagócitos mononucleares de fagocitar células mortas e materiais inerte.
The aim of this study was to analyze the leukocytes in the blood using electronic and light microscopy and their seasonal distribution, also to characterize the leukocyte cells replacement and mainly to characterize the mononuclear phagocytes in the blood and their phagocytic capacity. In this study, it was used six turtles (Phrynops hilarii), caught at the Guaíba river estuary, Porto Alegre, Rio Grande do Sul, Brazil and lodged for 1 week at the Central Animal House, University of São Paulo, Ribeirão Preto, São Paulo, Brazil. Blood was obtained during the seasonal periods by puncturing the lateral vessels of the neck. The blood samples were stained by Leishmann and Giemsa, counting five hundred cells in each animal. After the obtained data, it was applied the Bonferroni test as statistical method. For the autoradiographic analysis, it was injected in the circulating blood 1000 μCi/kg of 3Hthymidine. For electronic microscopy, it was processed the leukocyte substrate by circulating blood centrifugation. For cytochemical analyses, blood smears were air dried, post-fixed in 4% formalin and submitted to the determination of the following enzyme activities: acid phosphatases (β-g1ycerophosphatase and citidine-5′-sodium monophosphatase), and trimetaphosphatase. The results showed that the leukocytes of Phrynops hilarii have the leukocytes description similar to the other species, only the basophiles and lymphocytes did not suffer alterations in their seasonal distribution. All the leukocytes, in exception of the basophiles showed cells replacement after seven days. It was characterized the monocytes and macrophages in the circulating blood as well as the phagocytes capacity.
19

Santos, Robson Guimarães dos. "Variação na dieta da tartaruga verde, Chelonia mydas, e o impacto da ingestão de lixo ao longo da costa brasileira." reponame:Repositório Institucional da UFES, 2014. http://repositorio.ufes.br/handle/10/1237.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Submitted by Elizabete Silva (elizabete.silva@ufes.br) on 2014-12-10T19:17:31Z No. of bitstreams: 2 license_rdf: 23148 bytes, checksum: 9da0b6dfac957114c6a7714714b86306 (MD5) Tese.Robson Guimaraes dos Santos.pdf: 1685297 bytes, checksum: 9eabcfc14646215df3e3dd246bf2f3e7 (MD5)
Approved for entry into archive by Elizabete Silva (elizabete.silva@ufes.br) on 2014-12-19T18:22:41Z (GMT) No. of bitstreams: 2 license_rdf: 23148 bytes, checksum: 9da0b6dfac957114c6a7714714b86306 (MD5) Tese.Robson Guimaraes dos Santos.pdf: 1685297 bytes, checksum: 9eabcfc14646215df3e3dd246bf2f3e7 (MD5)
Made available in DSpace on 2014-12-19T18:22:41Z (GMT). No. of bitstreams: 2 license_rdf: 23148 bytes, checksum: 9da0b6dfac957114c6a7714714b86306 (MD5) Tese.Robson Guimaraes dos Santos.pdf: 1685297 bytes, checksum: 9eabcfc14646215df3e3dd246bf2f3e7 (MD5) Previous issue date: 2014
Neste trabalho nós estudamos a dieta da tartaruga verde, Chelonia mydas, e os fatores envolvidos na variação de sua ecologia alimentar. Avaliamos também o impacto da ingestão de lixo, e os fatores que podem explicar a elevada ingestão destes resíduos entre os animais marinhos. No estudo da ecologia alimentar, nós avaliamos mais de 400 indivíduos, entre dados originais e da literatura, distribuídos ao longo de um gradiente latitudinal e diversos ambientes. As tartarugas se alimentaram majoritariamente de macroalgas, porém apresentaram uma grande plasticidade alimentar, tanto em relação à estratégia de forrageamento quanto à dieta. Nas regiões mais frias e com menor disponibilidade de algas, as tartarugas mudaram de uma dieta herbívora, para uma dieta baseada em matéria animal. Esta mudança de dieta acarretou também em uma mudança de estratégia de forrageamento, saindo da alimentação bentônica para uma alimentação pelágica. Estratégia esta que também foi encontrada nas áreas estuarinas. A plasticidade alimentar se deve à interação de fatores intrínsecos (restrições fisiológicas) e extrínsecos (regionais e locais). As diferenças nas estratégias de forragenamento acarretam também em diferenças na exposição a ameaças. Um exemplo disso é a ingestão de lixo, que apesar de ter sido registrada em mais de 70% das tartarugas (N = 265), representou uma ameaça maior aos animais com estratégia de forrageamento pelágica. O plástico foi o material mais ingerido, tendo como principal fonte itens relacionados à alimentação e sacolas plásticas. O estudo também mostrou que uma quantidade pequena de lixo (0,5 g) é suficiente para causar a morte. Este resultado revelou que o potencial de letalidade por ingestão de lixo é muito maior que a mortalidade observada. A verdadeira ameaça da ingestão de lixo está sendo mascarada pela elevada mortalidade relacionada às atividades pesqueiras. A ingestão de lixo é normalmente atribuída à confusão de um item alimentar específico com o resíduo, como águas-vivas e sacolas plásticas. Porém, nós mostramos que se trata de uma questão mais ampla, e usamos a tartaruga verde, aves marinhas e peixes para ressaltar a importância de outros fatores como: abundância do lixo no ambiente, estratégia de forrageamento, capacidade de detecção do resíduo e amplitude da dieta. Nós acreditamos que a ingestão de lixo ocorre devido a uma armadilha evolutiva muito mais ampla do que a previamente sugerida, e que deve afetar muito mais espécies que as que foram até hoje reportadas. Desarmar esta armadilha será particularmente difícil devido ao contínuo e crescente despejo de plástico no ambiente marinho e sua alta persistência no ambiente.
We studied the diet of green turtle, Chelonia mydas, and the factors involved in diet variation. We also evaluated the impact of debris ingestion and thefactors that may explain debris ingestionby many marine animals. In the diet study, we evaluated more than 400 turtles, including original data and data from the literature, distributed in a latitudinal gradient and different environments. Turtles fed mainly on algae, however,they showed a high foraging plasticity, regarding both foraging strategy and diet items. In cold waters with low algae availability, turtles shifted from an herbivore diet to a more carnivore one. This diet shift also resulted in a change in the foraging strategy, in which, turtles shifted from a benthic foraging to a pelagic foraging. This foraging strategy shift was also found in turtles from the estuarine areas. The green turtle foraging plasticity was due to intrinsic (physiological restrains) and extrinsic (regional and local) factors. Differences in foraging strategy also mean differences in exposure to threats, such as debris ingestion, which was higher in animals that exhibit a pelagic foraging strategy, despite being a widespread phenomenon (70.6%; N = 265). Plastic was the most ingested material, and it comes mainly from food related items and plastic bags. Our study also showed that a very small amount of debris (0.5 g) is sufficient to kill a turtle. This result indicated that the mortality potential of debris ingestion is much higher than the observed mortality. The real threat imposed bydebris ingestion is masked by the high mortality caused by fishery, because the former derived from a chronicle process. A common hypothesis to explain debris ingestion is that debris resembles a typical prey item (e.g. jellyfish and plastic bags). However, we showed that the debris ingestion involves broader reasons, and we used green turtles, seabirds and fishes to show the importance of other factors, such as: debris availability, foraging strategy, debris detectability and diet amplitude. We believe that the ingestion of debris occurs due to a broad evolutionary trap, and may affect much more species than it has been reported. Disarming this trap will be particularly difficult due to continuous and intense release of plastics in the ocean and their high persistence in the environment.
20

Huang, Tingyu Tina, and 黄亭语. "Systematic review: effect of tartary buckwheat in controlling blood cholesterol." Thesis, The University of Hong Kong (Pokfulam, Hong Kong), 2011. http://hub.hku.hk/bib/B46937298.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
21

Lopez, Martinez Marco Antonio. "Studies of tartaric acid modified nickel supported catalysts for enantioselective hydrogenation reactions." Thesis, University of Birmingham, 2011. http://etheses.bham.ac.uk//id/eprint/1491/.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
This thesis investigates the catalytic properties of tartaric acid‐nickel supported catalysts, obtained from hydrotalcite‐like compound precursors, in the enantioselective hydrogenation of methyl acetoacetate to methyl 3‐hydroxybutyrate. Variables of reaction during modification such as pH and tartaric acid concentration, as well as Ni particle size above a minimum threshold of ca. 20 nm, proved not to have a major effect on enantioselectivity. However, the nature of the cations constituting the catalyst support was found to influence the enantioselectivity observed. Specifically, when iron or chromium were constituents of the supporting oxide matrix, enantioselectivities were found to be much higher. For systems containing nickel, magnesium (or zinc) and aluminium as the cations present in the parent hydrotalcite phase, when a series of materials of the same composition obtained from different synthetic methods, the urea hydrolysis method leads to catalysts with enantiodifferentiation ability, whereas materials prepared by the coprecipitation method does not. Also, this thesis researches the use of different types of ordered mesoporous silicas as supports of tartaric‐acid nickel in the aforementioned reaction. Even though the techniques of metal deposition explored did not allow incorporation of Ni in the internal surface of the materials, it was found that the morphology of the support plays an important role in enantioselectivity. In addition, for a given material, the incorporation of Ni via solid state reaction resulted in a catalyst with improved catalytic properties compared to one prepared by wet impregnation techniques.
22

Baptistotte, Cecilia. "Caracterização espacial e temporal da fibropapilomatose em tartarugas marinhas da costa brasileira." Universidade de São Paulo, 2007. http://www.teses.usp.br/teses/disponiveis/91/91131/tde-11032008-153152/.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Fibropapilomatose (FP) é uma doença caracterizada por múltiplas massas de tumores cutâneos variando de 0,1 a mais de 30 cm em diâmetro. Afeta primariamente tartarugas-verdes (Chelonia mydas), mas também outras espécies de tartarugas marinhas ao redor do mundo. O objetivo deste estudo é, através de dados já sistematicamente coletados pelo Programa Brasileiro de Proteção, Pesquisa e manejo das Tartarugas Marinhas - Projeto TAMAR-IBAMA, caracterizar, no tempo e no espaço, a ocorrência desta doença em tartarugas marinhas na costa brasileira, entre os anos de 2000 a 2005. As tartarugas encontradas, vivas ou mortas, foram identificadas, medidas e examinadas quanto à presença ou ausência de tumores. Nesse período foram examinadas 10.170 tartarugas marinhas, sendo 1.243 tartarugas-de-pente, (Eretmochelys imbricata), das quais 2 apresentaram tumores; entre as 250 tartarugas- cabeçudas, (Caretta caretta), 5 apresentaram tumores; entre as 288 tartarugas-oliva (Lepidochelys olivacea), 3 apresentaram tumores; nenhuma das 30 tartarugas-gigantes, (Dermochelys coriacea) examinadas tinham tumores. A maior parte dos registros (82,20 %; 8.359 de 10.170) correspondeu a tartarugas-verdes (Chelonia mydas), das quais 1.288 apresentavam tumores. Foram coletadas amostras de tumores de 80 tartarugas para análise histopatológica; todas foram positivas para fibropapilomatose. A média da prevalência nacional geral para Chelonia mydas foi de 15.41%; apenas nas áreas costeiras a doença foi verificada. Nenhuma ocorrência foi registrada nas ilhas oceânicas do Atol das Rocas e do Arquipélago de Fernando de Noronha. Os resultados das freqüências de tumores por estado foram: Bahia, 15,81% (211/1335); Ceará, 36,94% (181/490); Espírito Santo, 27,43% (469/1710); Pernambuco-Arquipélago de Fernando de Noronha, 0,00% (0/501); Rio de Janeiro, 5,96% (9/151); Rio Grande do Norte-região costeira, 31,43% (33/105); Rio Grande do Norte-Atol das Rocas, 0,00% (0/486); Sergipe, 18,46% (12/65); São Paulo, 10,73 % (371/3456). Os animais afetados variaram de juvenis com comprimento curvilíneo de carapaça (CCC) mínimo de 30,0 cm, subadultos a adultos com máximo de 112 cm. A prevalência de tumores associado a fibropapilomatose aumentou com o CCC até 80,0 cm e decresceu abruptamente. A caracterização da doença foi realizada com um grupo de 202 tartarugas verdes afetadas em uma agregação no Estado do Espírito Santo. Nesse grupo, o número de tumores variou de 1 a 179 tumores em um único animal, tendo como média 21 tumores por tartaruga afetada. 72,5 % dos tumores estavam localizados na região anterior corpórea do animal, 25,2% na região posterior e 2,3% na carapaça e plastrão. Nenhuma tartaruga apresentou tumores na cavidade oral. Para análise de escore de tumor em tartarugas afetadas com FP, o escore de tumor 1 e 2 foi predominante, com 40,61% (80 de 197) e 51,27% (101 de 197) respectivamente. Apenas 8,12% (16 de 197) das tartarugas tiveram escore de tumor 3.
Fibropapilomatosis (FP) is a disease characterized by multiple masses of cutaneous tumors varying from 0,1 to more than 30 cm in diameter. It has affected primarily green turtles (Chelonia mydas), but also other species of sea turtles around the world. The aim of this study is, through the data already systematically collected by the Brazilian Sea Turtle Protection, Research and Management Program - Projeto TAMAR - IBAMA to characterize the occurrence of this disease in marine turtles along the Brazilian coast to within time and space, from 2000 to 2005. Turtles found alive or dead were identified as for the species, measured and examined as for the presence or absence of tumors. 10.170 sea turtles were examined: 1.243 of them were Hawksbills (Eretmochelys imbricata), two of which showed tumors; five of the 250 loggerhead turtles (Caretta caretta) and three of 288 olive ridley\'s turtles (Lepidochelys olivacea), showed tumors; none of the 30 leatherback (Dermochelys coriacea) carried tumors. Mostly of the records, (82,20%; 8.359/10170) corresponded to green turtles (Chelonia mydas), 1.288 of which had tumors. Samples of tumors were collected from 80 turtles for histopathologycal analysis; all examined samples were positive for fibropapillomatosis. The average nationwide tumor prevalence in Chelonia mydas was 15.41%; the disease was detected only in coastal areas: no occurrence was recorded for the oceanic islands of Atol das Rocas and Fernando de Noronha Archipelago. The tumor frequencies by state were: Bahia, 15,81% (211/1335); Ceará, 36,94% (181/490); Espírito Santo, 27,43% (469/1710); Pernambuco - Archipelago of Fernando de Noronha, 0,00% (0/501); Rio de Janeiro, 5,96% (9/151); Rio Grande do Norte- coastal area, 31,43% (33/105); Rio Grande do Norte - Atol das Rocas, 0,00% (0/486); Sergipe, 18,46% (12/65); São Paulo, 10,73% (371/3456). The affected animals varied from juvenile, with minimum curved carapace length (CCC) 30,0 cm to sub-adults, adults with a maximum 112 cm. The prevalence of tumours associated to fibropapillomatosis increased with CCC up to 80,0 cm and then decreased abruptly. The number of tumors in 202 affected green turtles from an aggregation in the state of Espírito Santo varied from 1 to 179 tumors in a single animal, with an average of 21 tumors per affected turtle. 72,5% of tumors were located in the anterior half of the animal\'s bodies, 25,2% in the posterior area, 2,3% on the shell and plastron. No turtle had tumors in the oral cavity. A predominance of turtles was registered with tumors score 1, 40,61% (80 of 197) and score 2, 51,27% (101/197). Only 8,12% (16/197) of the turtles that had score 3. For analysis of tumor score in affected turtles with FP, the tumors score 1 and 2 was predominant, with (40,61%; 80 of 197) and (51,27%; 101/197) respectively. Only 8,12 % (16/197) of the turtles attained tumors score 3.
23

Silva, Josilene da. "Ocorrência de Pesticidas Organoclorados e Bifenilos Policlorados em tartarugas marinhas Chelonia mydas." Universidade de São Paulo, 2009. http://www.teses.usp.br/teses/disponiveis/21/21133/tde-22092009-155001/.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Os compostos organoclorados (OCs), como pesticidas e bifenilos policlorados (PCBs), são persistentes, tóxicos e amplamente distribuídos através do transporte atmosférico e correntes oceânicas. Poucos são os estudos realizados de OCs em tartarugas, sendo que nenhum foi realizado na costa brasileira. A Chelonia mydas é a maior tartaruga marinha de carapaça dura, que se distribue por todos os oceanos, nas zonas de águas tropicais e subtropicais. O presente trabalho visa verificar a ocorrência de organoclorados na espécie C. mydas, bem como sua possível relação com algum tipo de alteração morfológica ou fisiológica. Foram coletadas amostras de gordura, fígado, rim e músculo em 27 espécimes juvenis do litoral de Ubatuba, São Paulo. Os organoclorados foram extraídos com solventes orgânicos e o extrato foi purificado com ácido concentrado. A identificação e quantificação dos PCBs e pesticidas foram realizadas em cromatógrafo a gás com espectrômetro de massas e com detector de captura de elétrons, respectivamente. Os pesticidas organoclorados não foram detectados em nenhuma amostra. As concentrações de PCBs totais em peso úmido foram de: <1,6 48,9 ng.g-1 em gordura, <1,6 17,4 ng.g-1 no fígado e <1,6 9,2 ng.g-1 no rim. Os baixos níveis encontrados estão relacionados principalmente a sua dieta alimentar, uma vez que a C. mydas é basicamente herbívora, e ao local de coleta, que é uma região não industrializada.
Organochlorine compounds, such as pesticides and polychlorinated biphenyls (PCBs), are persistent, toxics and widely distributed due to the atmospheric transport and oceanic currents. Few studies have reported the occurrence of these compounds in turtles, but none from the Brazilian Coast. Chelonia mydas is the biggest marine turtle with hard carapace that extends throughout tropical and subtropical seas around the world. The present study aims to assess the concentrations of organochlorines in the C. mydas as well as any relationship with morphological or physiological variations. Fat, liver and kidney samples were collected from 27 juvenile specimens found dead in Ubatuba Coast, São Paulo State. Organochlorine were extracted with organic solvents and the extracts were purified with concentrated acid. PCBs and pesticides were identified and quantified using a gas chromatograph with mass spectrometer and with electron capture detector, respectively. Pesticides were not detected in any sample analyzed. PCBs concentrations in wet weight were: <1.6 48.9 ng.g-1 in fat, <1.6 17.4 ng.g-1 in liver and <1.6 9.2 ng.g-1 in kidney. The low levels detected are related, especially, to the feeding habits of the species since C. mydas is mainly herbivore, and to a non industrialized sampling area.
24

Silva, J?nior Edson Soares da. "Incid?ncia de fibropapilomatose em tartarugas marinhas na Bacia Potiguar RN/CE." PROGRAMA DE P?S-GRADUA??O EM BIOLOGIA ESTRUTURAL E FUNCIONAL, 2016. https://repositorio.ufrn.br/jspui/handle/123456789/22650.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Submitted by Automa??o e Estat?stica (sst@bczm.ufrn.br) on 2017-04-04T18:42:15Z No. of bitstreams: 1 EdsonSoaresDaSilvaJunior_DISSERT.pdf: 3462839 bytes, checksum: 8d21d202beb3732a0d6b66bd9394d7cc (MD5)
Approved for entry into archive by Arlan Eloi Leite Silva (eloihistoriador@yahoo.com.br) on 2017-04-12T21:58:14Z (GMT) No. of bitstreams: 1 EdsonSoaresDaSilvaJunior_DISSERT.pdf: 3462839 bytes, checksum: 8d21d202beb3732a0d6b66bd9394d7cc (MD5)
Made available in DSpace on 2017-04-12T21:58:14Z (GMT). No. of bitstreams: 1 EdsonSoaresDaSilvaJunior_DISSERT.pdf: 3462839 bytes, checksum: 8d21d202beb3732a0d6b66bd9394d7cc (MD5) Previous issue date: 2016-12-19
As cinco esp?cies de tartarugas marinhas que ocorrem no litoral brasileiro est?o classificadas como esp?cies em risco de extin??o pelas listas mundiais de esp?cies amea?adas. Tal status ? decorrente das diferentes amea?as que esses animais v?m sofrendo no decorrer das ?ltimas d?cadas, dentre estas a destrui??o do habitat, fotopolui??o, pesca incidental, tr?fego de ve?culos e preda??o de ovos. Outra consider?vel amea?a a esses animais, descrita na literatura, ? a ocorr?ncia da fibropapilomatose. Esta doen?a acomete as tartarugas marinhas, em especial indiv?duos juvenis da esp?cie Chelonia mydas, embora tenha sido descrito tamb?m nas demais esp?cies. Este trabalho pretende investigar a distribui??o espacial e temporal dos registros de tartarugas marinhas com fibropapilomatose que encalham, vivos ou mortos, entre as praias dos munic?pios de Icapu?/CE at? Cai?ara do Norte/RN, bem como analisar os aspectos histopatol?gicos das les?es. Para isso foram realizados monitoramentos di?rios, utilizando-se quadriciclos, a fim de registrar a ocorr?ncia de tartarugas marinhas nas praias da Bacia Potiguar RN / CE. Os animais que foram encontrados mortos, dependendo do estado da carca?a, foram avaliados quanto ? esp?cie, ao n?mero e posicionamento dos tumores, fotografados e georreferenciados. Os animais vivos foram resgatados e translocados para a Base de Reabilita??o do Projeto Cet?ceos da Costa Branca/UERN-Areia Branca onde foi realizado o procedimento de contagem e localiza??o dos tumores. Para o desenvolvimento da pesquisa est?o sendo utilizados dados coletados entre os anos de 2011 e 2015. Dentre as 3.960 tartarugas marinhas encalhadas, 680 apresentaram tumores sugestivos de fibropapilomatose, valores estes que apresentaram crescimento durante os anos estudados. No que diz respeito a varia??o por trecho de monitoramento, a maior frequ?ncia de animais acometidos pela doen?a foi registrada no trecho C correspondente a "Guamar?-Macau?. Quanto a fase de desenvolvimento, a maior parte dos indiv?duos acometidos estavam no est?gio juvenil, por?m tamb?m houve registro de animais adultos e subadultos acometidos pela doen?a. As les?es se configuram por apresentarem hiperplasia da epiderme, do conjuntivo, desorganiza??o de fibras col?genas, hiperqueratiniza??o de regi?es dentro do tecido conjuntivo e vacuoliza??o no citoplasma. Al?m disso, foram observados ovos de parasitas presentes dentro da estrutura do fibropapiloma, al?m das proje??es papilares que marcam de maneira peculiar a estrutura tumoral. A Bacia Potiguar RN / CE mostrou-se como sendo um trecho com caracter?sticas compartilhadas por outras ?reas de registros da fibropapilomatose e com fatores que podem ter contribu?do para o aumento dos registros de animais acometidos. Por se tratar de uma doen?a debilitante, que acomete principalmente animais juvenis e com etiologia ainda n?o bem definida, a fibropapilomatose impulsiona pesquisas que visam melhor entendimento da doen?a para conserva??o das esp?cies de tartarugas marinhas.
The five species of sea turtles that occur in the brazilian coast are classified as species at risk of extinction by global lists of threatened species. Such status is due to the different threats that these animals have suffered over the past decades, among them the destruction of natural habitat, fotopolui??o, incidental fishing, vehicle traffic and predation of eggs. Another significant threat to these animals, described in the literature, is the occurrence of fibropapillomatosis. This disease affects sea turtles, especially juveniles of the species Chelonia mydas, although it was also described in other species. This work intends to investigate the spatial and temporal distribution of records of sea turtles with fibropapilamatose stranding, living or dead, from the beaches of the municipalities of Icapu? / CE by Cai?ara do Norte / RN, and to characterize the histology of these lesions. For this daily monitoring were performed, using quads in order to record the occurrence of sea turtles in the Bacia Potiguar RN / CE of beaches. Dead animals, depending of the decomposition state, they were evaluated for the type, number and positioning of tumors, photographed and georeferenced. The live animals were rescued and translocated to the rehabilitation base of the project Cet?ceos da Costa Branca / UERN-Areia Branca where we performed the count procedure and location of the tumors. For the development of the research are being used data collected between 2011 and 2015. Among the 3.960 stranded sea turtles, 680 had tumors caused by fibropapillomatosis, values which grew during the years studied. In relation to the variation between the monitored sectors, the highest frequency of animals affected by the disease was recorded in the sector ?C? "Guamar?-Macau." As the development phase, most of the affected individuals were in the immature stage, but there were also adult animals record and subadult affected by the disease. The lesions are configured for presenting papillary projections and epidermal hyperplasia, hyperkeratinisation regions within the connective tissue and points with suggestive of inflammation erythrocyte clusters. In addition, we observed parasites and leech eggs present within tumor structure. The Bacia Potiguar RN / CE has been shown to be an excerpt with features shared by other areas of fibropapillomatosis occurrence and with factors that may have contributed to the increase of the records of affected animals. Because it is a debilitating disease, which affects mainly juvenile animals with etiology not yet well defined, fibropapillomatosis promotes research aimed at a better understanding of the disease for the conservation of sea turtle species.
25

FRAGA, N. S. "Distribuição Global de Metais Pesados Utilizando Tartarugas Marinhas (chelonia Mudas) Como Bioindicador." Universidade Federal do Espírito Santo, 2017. http://repositorio.ufes.br/handle/10/9126.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Made available in DSpace on 2018-08-01T23:42:36Z (GMT). No. of bitstreams: 1 tese_10182_Dissertação Nairana20170505-95913.pdf: 1572322 bytes, checksum: ddc0c976c376e25ef03a9b362e8ef6c0 (MD5) Previous issue date: 2017-03-16
As tartarugas marinhas são animais que se encontram ameaçados de extinção. Das espécies existentes a tartaruga verde Chelonia mydas é a mais comumente encontrada na costa dos continentes. Estes animais estão sujeitos à influência antrópica de diversas formas, seja por pesca incidental, captura de ovos, caça e poluição marinha. Da poluição encontrada nos oceanos os metais pesados são relevantes por apresentarem potencial de toxicidade e bioacumulação nos animais, como ocorre em tartarugas marinhas. Metais pesados como o cádmio, cobre e zinco é de grande toxicidade e disponibilizados nos oceanos de forma antrópica e natural, porém a distribuição global destes metais nas tartarugas marinhas é desconhecido. Estes animais possuem vida longa o que os possibilita a bioacumulação destes metais ao longo da vida, e por existirem estudos dosando estas concentrações em tecidos por todo o mundo, permitem que comparações e inferências sejam realizadas acerca da distribuição destes metais pesados. Espera-se a partir deste estudo que seja determinado o padrão de distribuição destes metais em todo o mundo utilizando a C. mydas como organismo teste, em diversos locais do mundo, para avaliar a importância de fontes locais ou globais na contaminação de metais pesados na biota marinha.
26

FONTINELLI, D. S. "Santa Tartaruga! Invenções e Mudanças Ontológicas no Litoral Norte do Espírito Santo." Universidade Federal do Espírito Santo, 2016. http://repositorio.ufes.br/handle/10/9914.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Made available in DSpace on 2018-08-02T00:15:15Z (GMT). No. of bitstreams: 1 tese_9981_DISSERTACAO Davi Scárdua Fontinelli20161216-95045.pdf: 2880914 bytes, checksum: 5582adf67d7500586d955c1f0f7a9aed (MD5) Previous issue date: 2016-06-28
A presente dissertação é fruto de uma pesquisa de campo realizada durante os meses de março e novembro de 2015 nas vilas de Regência e Povoação, situadas no Espírito Santo. Seu objetivo é contribuir para o conhecimento sobre a relação de humanos e não-humanos em meio a conflitos socioambientais que envolvem o manejo e a conservação da fauna silvestre carismática. Para tal, busquei identificar movimentos, tendências, convenções, categorias e divergências compartilhadas, ou não, pelos participantes dos espaços, e dos tempos, nos quais a estadia se deu. Em busca da possibilidade de uma análise empírica, abordei (sem me restringir a ele) o caso das tartarugas marinhas no litoral norte do Espírito Santo (ES). Mais precisamente, verifiquei as diferentes formas pelas quais agentes locais, como cientistas, técnicos governamentais e não governamentais, inventam suas relações (entre si e com as tartarugas), em meio a tais conflitos. A maioria destes agentes está vinculada ao principal projeto ambiental em atividade na região, o Projeto de Proteção das Tartarugas Marinhas TAMAR. Após a estadia em campo e a leitura do material bibliográfico reunido, foi possível perceber a grande variedade e a complexidade que abarcam as relações, antigas e contemporâneas, entre humanos e tartarugas. Considerando o caso empírico aqui tratado, destaco que o litoral norte do estado do Espírito Santo passa por um momento marcado por divergências políticas, econômicas e ambientais relacionadas à utilização de recursos e da paisagem local. Sendo assim, acredito que as tartarugas marinhas podem ser vistas como polos irradiadores e convergentes de inúmeras relações que, direta ou indiretamente, são pertinentes para os desdobramentos de tais tensões. Além disso, estas relações não se apresentaram de formas estáticas e/ou homogêneas dentro dos grupos citados. PALAVRAS-CHAVE: Tartarugas marinhas; Projeto TAMAR; não-humanos
27

Duarte, Filipa Pinho. "Reavaliação da captura acidental de tartarugas marinhas na Região Autónoma da Madeira." Master's thesis, Universidade de Évora, 2021. http://hdl.handle.net/10174/29053.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
O Este do Oceano Atlântico Norte, é abundante em tartarugas marinhas Caretta caretta (Linnaeus, 1758), em fase pelágica. Esta zona oceânica constitui uma região fundamental para o conhecimento desta fase vital, pouco estudada, mas de elevada relevância para a espécie. Nesta dissertação foi quantificada a captura acidental de C. caretta, através da elaboração de questionários aos mestres da frota de pesca dirigida ao peixe-espada-preto, baseados na ilha da Madeira. O valor médio da captura por unidade de esforço obtido, foi de 0,016 ± 0,117 tartarugas por cada 1000 anzóis. Os valores conseguidos foram inferiores aos estudos anteriores, com metodologia semelhante. O modelo linear generalizado revelou que só o mês e o comprimento da embarcação influenciam a variação da variável dependente analisada. Por fim, o estudo do domínio pelágico das tartarugas marinhas, aliado à monitorização dos impactos antropogénicos e às análises de abundância, permitirão estabelecer prioridades, em relação às áreas a conservar; Reassessment of sea turtles bycatch in the Autonomous Region of Madeira Abstract: The Eastern Atlantic Ocean presents an abundance of sea turtles Caretta caretta (Linnaeus, 1758) with individuals in full pelagic phase. In this dissertation the accidental capture of this species was quantified through the elaboration of questionnaires made to masters of the fishing fleet directed to the capture of the black scabbardfish, based on the Island of Madeira. The average value of the catch per unit of effort, obtained in this study, was 0,016 ± 0,117 for every 1000 hooks. The values obtained were lower than studies previously carried out, with similar methodology. The generalized linear model revealed that the month and the vessel´s length are the only variables that influence the variation of the analysed dependent variable. The study of the pelagic domain of sea turtles, combined with the monitoring of anthropogenic impacts and the analysis of abundance, will allow the establishment of priorities in relation to the preservable areas.
28

Zejfart, Martin. "Comparison between a Polyaspartate based additive and conventional techniques for tartaric stabilisation." Master's thesis, ISA/UL, 2018. http://hdl.handle.net/10400.5/17934.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Mestrado Vinifera Euromaster - Viticulture and Enology - Instituto Superior de Agronomia
Among the various enological products authorized by the European legislation, metatartaric acid (MTA) and carboxymethyl cellulose (CMC) are the most widely used to prevent tartrate salts instability, although showing some drawbacks concerning long-term efficacy the former, and colour instability the latter. Recently, an additive based on potassium polyaspartate (KPA) has been evaluated with regards to tartaric stabilisation, to obtain the admission of its use by the European Commission in 2017. The following thesis project developed at the Research Centre of Laimburg (Italy) aims to test the stabilisation effectiveness of potassium polyaspartates (KPA) on local red and white wines, in comparison with the two most widely used additive agents (MTA and CMC) and a subtractive technique (cold stabilisation). Analysis of stability were carried out over a period of six months, as well as chemical-physical parameters (turbidity, tartaric acid, chromatic characteristics) and sensory evaluations of each treatment. Statistical analysis between all trials’ results confirmed the importance of time in recognising the different performances of the used additives aimed to inhibit the crystallisation process of tartaric acid salts, whose behaviour produced different responses with regard to tartrate stability, turbidity and sensory profile. Best results were observed in wines treated with potassium polyaspartate (KPA) and cold stabilisation, although the latter is considered to bring some drawbacks related to operating costs, thus sustainability. Storage temperature effect (35°C) on the different treatments was also evaluated, obtaining again good responses from the polyaspartate based product, although depending on the dose applied. Sensory evaluation confirmed that the debate is still current, expressing greater preference towards cold stabilisation rather than any additive treatment
N/A
29

Xie, Wei. "Thermodynamic and structural studies of aqueous chelating agents and their metal complexes at various temperatures and pressures : diethylenetriaminepentaacetic acid (DTPA) and tartaric acid /." Thesis, National Library of Canada = Bibliothèque nationale du Canada, 1999. http://www.collectionscanada.ca/obj/s4/f2/dsk1/tape7/PQDD_0030/MQ47491.pdf.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
30

Mateus, Inês Farias. "Patologia e clínica de animais exóticos e autóctones." Master's thesis, Universidade de Évora, 2014. http://hdl.handle.net/10174/13995.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
O trabalho apresentado resulta do estágio decorrido de novembro de 2011 a março de 2012 no Parque Biológico de Gaia. Ao longo dos anos, desde o início do comércio intensivo de tartarugas exóticas observou-se a libertação clandestina de muitos destes animais de estimação. A ausência de estudos sobre o estado sanitário destas tartarugas no nosso país e o impacto que a sua libertação provoca na fauna e flora portuguesas, serviu como motivação para o presente estudo, que incidiu sobre a população de tartarugas exóticas ingressadas no Parque Biológico de Gaia. Para melhor conhecer o estado sanitário foram realizados necrópsias e exames histopatológicos. Verificou-se que o fígado apresentava alterações em 69% dos cadáveres examinados. Do ponto vista microscópico, o fígado (74%), o rim (74%) e a bexiga (67%) foram os órgãos mais frequentemente alterados. As afeções mais frequentes foram a lipidose hepática (74%), a septicémia (48%) e a doença ulcerativa cutânea septicémica (41%); ABSTRACT: Pathology and clinical of exotic and autochthonous animals The activity developed in the period from November 2011 to March 2012 at Gaia Biological Park resulted on the present work. Since the beginning of the trade of exotic turtles, it has been observed the clandestine release of many of these pets. The absence of studies on the health status of these exotic turtles and on the impact of their release on the ecosystems motivated this study. It is focused primarily on necropsies and histopathological examinations of exotic turtles captured from the wild or left in Gaia Biological Park. On necropsy, the liver showed a higher percentage of macroscopic changes (69%). The liver (74%), kidney (74%) and bladder (67%) were the most frequently affected by microscopic changes. In this study the most frequent disorders observed were hepatic lipidosis (74%), septicaemia (48%) and septicemic cutaneous ulcerative disease (41%).
31

Magalhães, Marcela dos Santos. "Desenvolvimento embrionário de Podocnemis expansa (Testudines: Podocnemididae): descrição do pronefro e mesonefro e diferenciação gonadal em ambiente natural, Balbina, Amazonas." Instituto Nacional de Pesquisas da Amazônia, 2017. http://bdtd.inpa.gov.br/handle/tede/2324.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Submitted by Gizele Lima (gizele.lima@inpa.gov.br) on 2017-07-21T12:56:48Z No. of bitstreams: 2 Tese Marcela dos Santos Magalhaes.pdf: 8462724 bytes, checksum: bbde77c37a0d2c63a7ab3ee481cde294 (MD5) license_rdf: 0 bytes, checksum: d41d8cd98f00b204e9800998ecf8427e (MD5)
Made available in DSpace on 2017-07-21T12:56:48Z (GMT). No. of bitstreams: 2 Tese Marcela dos Santos Magalhaes.pdf: 8462724 bytes, checksum: bbde77c37a0d2c63a7ab3ee481cde294 (MD5) license_rdf: 0 bytes, checksum: d41d8cd98f00b204e9800998ecf8427e (MD5) Previous issue date: 2017-06-13
Conselho Nacional de Pesquisa e Desenvolvimento Científico e Tecnológico - CNPq
This study aimed to describe embryo, pronephros and mesonephros development, gonadal differentiation and to evaluate the thermosensitive period (TSP) in Podocnemis expansa in the natural environment. To do so, ten nests of P. expansa were randomly selected on an artificial beach in Balbina, Amazonas, and embryos were collected daily throughout the incubation period. Macroscopic analyzes were carried out with the aid of a stereoscope, light microscopy with paraffin and paraplast inclusion, and staining with Hematoxylin and Eosin, in addition to analyses by transmission and scanning electron microscopy, and immunohistochemistry for cytochrome P450 aromatase. The thermosensitive period (TSP) of embryonic development for gender determination was calculated based on the reaction norm for embryonic growth. The incubation period was 58 to 64 days, with a mean nest incubation temperature of 30.3°C. The main characteristics used to describe and compare embryonic development were: eye development, mandibular process, limbs, carapace and plastron. Based on the descriptions, 26 stages were proposed for P. expansa. Throughout embryonic development of P. expansa, the pronephros was first visualized on the 5th day of development, composed of external glomeruli that are devoid of a capsule and protrude into the coelomic cavity and internally composed of a network of capillaries. The pronephros was already degenerated at 23 days of development. The first indication of mesonephros appearance occurred around the 7th day of incubation by the onset of the renal corpuscle formation. The mesonephros is composed by the renal corpuscles, neck segment, proximal tubule, distal tubule, intermediate segment, collecting tubule and collecting duct. From the 20th day, a significant increase in the width and number of glomeruli of the mesonephros can be observed and a continuous decrease of these parameters is observed from the 40th day onwards, indicating degeneration. The TSP ranged between the 24th and the 42nd day of incubation in nest 4, and between the 32nd and the 51 st day of incubation in nest 1 . Regarding gonadal development, primordial germ cells (PGCs) were only visualized from the 5th day of incubation when they were observed in the yolk sac, and it was possible to observe the migration of PGCs from the vitelline sac toward the ventromedial region of the presumptive mesonephros wall (genital crest region) between days 5 and 10 of incubation. On the 14th day, the PGCs were established in the ventromedial region of the mesonephros, initiating formation of the undifferentiated gonad with two distinct regions being identified; the external cortical region characterized by the presence of PGCs, and the inner medullary region where the primitive sexual cords were present. From day 35 of incubation, it was possible to more clearly identify the organization of the gonad into testis through light microscopy, while ovary differentiation was observed at 36 days of incubation. Low aromatase immunoreactivity was observed in the gonads and mesonephros at 33 days. The marking intensified after the beginning of the TSP and gonadal differentiation. At 45 days, the ovaries presented heavily marked epithelium lining and interstitial tissue, whereas this positive marking in the testicles was restricted to the interstitial cells between the seminiferous tubules. The time of appearance and disappearance of the structures in P. expansa was generally more advanced than in other species of chelonians during embryonic development in the natural environment. Pronephros lasted approximately 13 days with functional characteristics, even if for a short period, while the mesonephros was the embryonic kidney and remained functional even after hatching. TSP started after the onset of the middle third and ended only in the last third of development, while the onset of testicular differentiation did not vary significantly in relation to the ovaries.
Esse trabalho teve como objetivo descrever o desenvolvimento dos caracteres morfológicos externos do embrião, do pronefro e mesonefro e a diferenciação gonadal em Podocnemis expansa em ambiente natural, Balbina, Amazonas. Para tal, foram selecionados aleatoriamente dez ninhos de P. expansa em uma praia artificial em Balbina, Amazonas, e coletados embriões diariamente durante todo o período de incubação. Foram realizadas análises macroscópicas com auxílio de estereoscópio e por microscopia de luz com inclusão em parafina e paraplast e coloração com Hematoxilina e eosina. Além de análises por microscopia eletrônica de transmissão e de varredura e imunohistoquímica para citocromo P450 aromatase. O período termosensível (TSP) do desenvolvimento embrionário para determinação do sexo foi calculado a partir da norma de reação para o crescimento embrionário. O período de incubação foi de 58 a 64 dias, com temperatura média de incubação do ninho de 30,3ºC. As principais características utilizadas para descrição e comparação do desenvolvimento embrionário foram: desenvolvimento dos olhos, processo mandibular, membros, carapaça e plastrão. A partir das descrições foram propostos 26 estádios para P. expansa. Ao longo do desenvolvimento embrionário de P. expansa, o pronefro foi visualizado pela primeira vez no 5º dia do desenvolvimento, sendo composto por glomérulos externos desprovidos de uma cápsula, protusos para a cavidade celomática e internamente composta por uma rede de capilares. E aos 23 dias do desenvolvimento o pronefro já estava degenerado. O primeiro indício do aparecimento do mesonefro ocorre por volta do 7º dia de incubação pelo início da formação dos corpúsculos renais. O mesonefro foi composto pelos corpúsculos renais, segmento curto, túbulo proximal, túbulo distal, segmento intermediário, túbulo coletor e ducto coletor. A partir do 20º dia ocorre um aumento significativo da largura e do número de glomérulos do mesonefro, e a partir do 40º dia é observada diminuição contínua desses parâmetros, o que indica degeneração. O TSP variou entre 24° e 42° dia de incubação no ninho 4, a 32º e 51º dia de incubação no ninho 1. No desenvolvimento gonadal as células germinativas primordiais (CGPs) só foram visualizadas a partir do 5º dia de incubação, no momento em que elas se encontravam no saco vitelino e entre os dias 5 e 10 de incubação foi possível observar a migração das CGPs a partir do saco vitelínico em direção a região ventromedial da parede do mesonefro presuntivo (região da crista genital). No 14º dia CGPs se estabeleceram na região ventromedial do mesonefro dando início a formação da gônada indiferenciada, sendo identificada duas regiões distintas, a região cortical externa caracterizada pela presença de CGPs, e a região medular interna onde os cordões sexuais primitivos foram presentes. A partir do dia 35 de incubação foi possível identificar mais claramente, através da microscopia de luz, a organização da gônada em testículo, enquanto a diferenciação em ovário foi observada com 36 dias de incubação. Até os 33º dia foi observada baixa imunoreatividade a aromatase nas gônadas e mesonefro. A marcação se intensificou, após a metade do início do período termosensível e após a diferenciação gonadal. Aos 45 dias, o ovário apresentou epitélio de revestimento e tecido intersticial fortemente marcado, enquanto nos testículos essa marcação positiva foi restrita as células intersticiais entre os túbulos seminíferos. Ao longo desenvolvimento embrionário em ambiente natural o tempo de aparecimento e desaparecimento das estruturas em P. expansa foi geralmente mais avançado do que em outras espécies de quelônios. O pronefro durou aproximadamente 13 dias e apresentou características funcionais, mesmo que por um curto período. Enquanto que o mesonefro foi o rim embrionário e permaneceu funcional mesmo após a eclosão. O TSP começou após o início no terço médio e só terminou no último terço do desenvolvimento, e o início da diferenciação do testículo não variou significativamente em relação ao ovário.
32

Bortolini, Zara [UNESP]. "Descrição anatomotomográfica do esqueleto apendicular de Chelonoidis carbonaria (SPIX, 1824)." Universidade Estadual Paulista (UNESP), 2011. http://hdl.handle.net/11449/94574.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Made available in DSpace on 2014-06-11T19:27:15Z (GMT). No. of bitstreams: 0 Previous issue date: 2011-02-16Bitstream added on 2014-06-13T20:55:58Z : No. of bitstreams: 1 bortolini_z_me_botfmvz.pdf: 834121 bytes, checksum: 3a5ee60ae19ce917f942b4a8dd125dd0 (MD5)
Fundação de Amparo à Pesquisa do Estado de São Paulo (FAPESP)
Os quelônios estão na lista dos répteis mais populares para animais pets. Atualmente a rotina no atendimento destes animais nas clinicas veterinárias vem aumentando consideravelmente. As principais doenças que os acometem estão relacionados ao sistema músculo esquelético. Os exames auxiliares nos diagnósticos das enfermidades centram-se no diagnóstico por imagem, que estão limitadas ao uso da radiografia convencional e da ultrassonografia. Hoje, com o avanço das novas técnicas de diagnóstico por imagem tem-se utilizado protocolos mais avançados como a Tomografia Computadorizada (TC) e a Ressonância Magnética (RM), técnicas que tem como principal vantagem evitar a sobreposição das estruturas anatômicas. A clínica veterinária de quelônios ainda depara-se com a falta de literatura referente à anatomia e anatomia imaginológica normal destes animais, que é a base para análise de comparação para o diagnóstico por imagem das alterações que os acometem. O presente estudo teve como objetivo fornecer descrições anatômicas, anatomotomográficas e radiográficas do esqueleto apendicular do jabuti-piranga (Chelonoidis carbonaria), em animais jovens e adultos, de diferentes tamanhos, idade, sexo e peso, propiciando assim, subsídios para as clinicas veterinárias e zoológicos que necessitam de informações mais precisas para avaliação das possíveis lesões ósseas que os acometem. Os cortes foram remontados utilizando o programa VOXAR 3D® versão 6.3, e demonstrados tridimensionalmente para melhor visualização das estruturas anatômicas, porém, abaixo do rádio e ulna, tíbia e fíbula as estruturas não puderam ser diferenciadas; sendo assim, foram descritas a partir das radiografias e peças anatômicas
The chelonians are among the most popular reptile pets. Nowadays, the number of these animals in veterinary practice is rising considerably. The main diseases affecting chelonians are related to the musculoskeletal system. In the practitioner routine, the diagnosis of these diseases is limited to the use of survey radiographs and ultrasonography. With the progress of the imaging technology, new techniques such as computed tomography (CT) and magnetic resonance (MRI) have been implemented. The main advantage of these techniques is to avoid superimposition of anatomical structures. There is a gap in the literature regardi objective of this study is to perform anatomic, radiographic and tomographic descriptions of the appendicular skeleton of red-footed tortoises (Chelonoidis carbonaria) of different age, sex, size and body weight, in order to provide information for the veterinary practitioner and zoos for the accurate evaluation of bone lesions affecting this species. The three-dimensional reconstruction of the CT images was done using the VOXAR 3D® program, version 6.3. The differentiation of the anatomical structures distal to radius and ulna in the forelimb and to the tibia and fibula in the hindlimb was not possible through CT, so the description of the distal structures was achieved using survey radiographs and anatomical parts
33

Ferrarezi, Ana Lúcia. "Estudos estruturais e funcionais das hemoglobinas de Phrynops geoffroanus (Schweigger, 1812) /." São José do Rio Preto : [s.n.], 2006. http://hdl.handle.net/11449/87592.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Resumo: O presente trabalho tem por motivação efetuar a análise das hemoglobinas do 'cágado-de-barbicha', P. geoffroanus, realizando uma caracterização inédita na literatura e que contribuirá com os estudos de hemoglobinas de quelônios. Na medida em que a espécie estudada é capaz de permanecer por longos períodos submersa, quisemos observar as propriedades de transporte de oxigênio de suas hemoglobinas, e o controle alostérico exercido sobre elas. Para isso, traçamos o perfil das isoformas de hemoglobinas em amostras de sangue de Phrynops geoffroanus por procedimentos eletroforéticos em diferentes sistemas, efetuamos a caracterização funcional em relação às propriedades de transporte de oxigênio, fizemos análises da agregação ocasionada pela oxidação de cisteínas livres e também efetuamos análise enzimática de LDH em tecidos musculares.
Orientador: Gustavo Orlando Bonilla Rodriguez
Coorientador: Claudia Regina Bonini Domingos
Banca: Maria Luisa Schwantes
Banca: Carlos Roberto Ceron
Mestre
34

Rodenbusch, Carla Rosane. "Detecção e caracterização do herpesvírus associado à fibropapilomatose em tartarugas -verdes (Chelonia muydas) na costa brasileria." reponame:Biblioteca Digital de Teses e Dissertações da UFRGS, 2012. http://hdl.handle.net/10183/40078.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
A fibropapilomatose (FP) é uma doença emergente com alta prevalência em tartarugas, caracterizada por múltiplos papilomas, fibromas e fibropapilomas cutâneos ou viscerais. Essa doença foi denominada inicialmente de “green turtle fibropapillomatosis” (GTFP) por ter sido registrada pela primeira vez em tartarugasverdes (Chelonia mydas). Na costa brasileira, o primeiro registro de FP foi em 1986 no Estado do Espírito Santo (ES) e, durante o período de 2000 a 2004, das 4.471 tartarugas-verdes examinadas, 14,96% apresentavam tumores. O agente etiológico da FP nas tartarugas-verdes ainda é incerto, mas acredita-se que seja de caráter multifatorial uma vez que poluição, temperatura da água e outros fatores interferem na ocorrência dos tumores. Um herpesvírus tem sido isolado de fibropapilomas e está presente em 95% das infecções naturais e 100% dos tumores induzidos experimentalmente. O objetivo deste estudo foi investigar a presença e caracterizar o vírus associado à FP em tartarugas-verdes, determinar a carga viral, pigmentação e escore de tumores e verificar a condição corporal das tartarugas; além de fazer a associação entre essas características. Este estudo foi dividido em três manuscritos. No primeiro, documentamos a ocorrência da FP em uma tartaruga-verde no Estado do Rio Grande do Sul (RS). O segundo e o terceiro trabalhos foram realizados com amostras de fibropapilomas de tartarugas-verdes encontradas nos estados do Ceará (CE), Bahia (BA), Espírito Santo (ES) e São Paulo (SP) porque esses estados apresentam uma frequência alta de FP e/ou um grande número de animais capturados em anos anteriores. O segundo estudo relata o sequenciamento de um fragmento de DNA do gene da DNA polimerase do herpesvírus em 38 amostras de fibropapilomas que revelam a ocorrência de seis variantes do vírus no Brasil. O último estudo relata a analise, por PCR e PCR em tempo real, de 175 amostras de fibropapilomas coletados nos estados de CE, BA, ES e SP e faz a associação da carga viral com o tipo de superfície dos tumores (lisa ou verrucosa), presença de pigmentação, condição corporal e escore de tumores nas tartarugas. Quarenta e três amostras foram submetidas à análise histopatológica para determinar o tipo de lesão. Quarente e cinco amostras de pele de tartarugas coletadas na Ilha de Trindade (livre de FP) foram analisadas em busca da presença do vírus. Todas as amostras de Trindade foram negativas para a presença do vírus e 87% das amostras foram positivas na PCR em tempo real. A maioria das amostras (75%) foi coletada de tartarugas sadias, 33% tinham escore de tumores 1, 28% escore 2 e 39% escore 3. Setenta por cento dos tumores eram verrucosos e 41% eram pigmentados. A carga viral máxima foi de 889.674,98 cópias/mg de tumor e animais com tumores de escore 3 apresentaram as mais altas cargas virais. Altas cargas virais também estavam associadas de forma significativa aos animais com fibropapilomatose encontrados mortos em SP e BA e a superfície verrugosa dos tumores nas tartarugas amostradas no CE.
The fibropapillomatosis (FP) is an emerging disease with high prevalence in turtles, characterized by multiple cutaneous or visceral papillomas, fibromas and fibropapillomas. The disease was initially called green turtle fibropapillomatosis (GTFP) because it was first recorded in green turtles (Chelonia mydas). In the Brazilian coast, the FP was first recorded in 1986 in the State of Espirito Santo, and during the period of 2000 until 2004, 14.96% of the 4471 green turtles examined had tumors. The etiologic agent of FP in green turtles is still uncertain, but is believed to be multifactorial, as pollution, water temperature and other factors. A herpesvirus has been isolated from fibropapillomas and is present in 95% of the natural FP and 100% of the experimentally induced tumors. The objective of the present study was to investigate the presence of the virus associated with FP in green turtles and characterize FP lesions, as viral load, pigmentation, body condition and score of tumors, in addition to making the association between these traits. The study was divided into three manuscripts. The first documented the occurrence of FP in green turtles in RS. The second and third study was performed with samples of fibropapillomas of green turtles from the states of Ceará (CE), Bahia (BA), Espírito Santo (ES) and São Paulo (SP) because these states have a high incidence of FP and/or a large number of animals captured in previous years. The second study reports the sequence of a DNA fragment of the herpesvirus from 38 samples of FP, which revealed the occurrence of six virus variants in Brazil. The final study reports the analysis thought PCR and real time PCR of 175 fibropapillomas collected from turtles in the states of CE, BA, ES and SP, and makes the association of viral load with the surface of tumors (smooth or warth), pigmentation, body condition and score of the tumors. Fortythree samples were subjected to histopathological analysis to determine the type of injury and skin samples from 45 turtles collected in the Ilha de Trindade (free FP) were analyzed for the presence of the virus. All samples of the Ilha de Trindade were negative for the virus and 87% of samples were positive in real-time PCR. The majority of the samples (75%) was collected from healthy turtles, 33% had tumors with score 1, 28% score 2 and 39% score 3. Seventy percent of the tumors were warty and 41% were pigmented. The maximum viral load was 889,674.98 copies/mg of tumor and tumors with score 3 had the highest viral loads. High viral loads were also significantly associated with FP from the animals dying in SP and BA, and to tumors with warty surface from the CE.
35

Serafini, Thiago Zagonel. "Seleção do local de desova das tartarugas marinhas Eretmochelys imbricata e Caretta caretta na praia de Arembepe, Bahia, Brasil: conseqüências sobre o sucesso de eclosão e para o manejo das desovas." reponame:Repositório Institucional da UFBA, 2007. http://www.repositorio.ufba.br/ri/handle/ri/12672.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Submitted by Mendes Eduardo (dasilva@ufba.br) on 2013-08-21T15:40:14Z No. of bitstreams: 1 Dissertação Thiago Serafini 2007.pdf: 736516 bytes, checksum: 605d16e4fd58944101c9e58d50f26dbd (MD5)
Approved for entry into archive by Vilma Conceição(vilmagc@ufba.br) on 2013-08-21T18:58:26Z (GMT) No. of bitstreams: 1 Dissertação Thiago Serafini 2007.pdf: 736516 bytes, checksum: 605d16e4fd58944101c9e58d50f26dbd (MD5)
Made available in DSpace on 2013-08-21T18:58:26Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Dissertação Thiago Serafini 2007.pdf: 736516 bytes, checksum: 605d16e4fd58944101c9e58d50f26dbd (MD5) Previous issue date: 2007
Fapesb, Tamar BA
A seleção do local de desova pelas tartarugas marinhas representa um aspecto importante de seu processo reprodutivo, pois poderá influenciar o sucesso de eclosão dos ninhos. A posição do ninho ao longo do perfil da praia e o efeito da presença e quantidade de vegetação sobre o ninho são variáveis potencialmente relevantes nesse aspecto. A praia de Arembepe, no estado da Bahia, Brasil, é área de desova de Caretta caretta e Eretmochelys imbricata. Nas temporadas reprodutivas de 2004/2005 e 2005/2006, avaliamos, para ambas as espécies, a influência das características da praia e da cobertura vegetal na escolha dos locais de desova e no sucesso de eclosão.C. caretta apresentou preferência por desovar na zona de areia e E. imbricata não apresentou preferência por nenhuma das zonas (areia e vegetada). A vegetação praial foi importante na modulação do comportamento de seleção do local de desova para ambas as espécies. Em nenhuma das espécies o sucesso de eclosão foi influenciado pela sua posição ao longo do perfil da praia. Para E. imbricata, o sucesso foi influenciado negativamente pelo aumento da densidade de cobertura de vegetação. O padrão de distribuição dos ninhos das espécies refletiu em uma maior necessidade de manejo de ninhos em risco de erosão pela maré de C. carttea do que de E. imbricata. Para a conservação das espécies, ressalta-se a importância da preservação da vegetação praial. Ninhos em risco de erosão podem ser manejados para qualquer posição ao longo do perfil da praia, sem efeito relevante sobre o sucesso de eclosão, devendo-se apenas evitar altas densidades de cobertura de vegetação para desovas de E. imbricata.
Salvador, Bahia.
36

BINOTI, E. "Helmintofauna de Chelonia mydas (Linnaeus, 1758) no sul do Estado do Espírito Santo e descrições de lesões teciduais." Universidade Federal do Espírito Santo, 2015. http://repositorio.ufes.br/handle/10/7751.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Made available in DSpace on 2018-08-01T22:56:50Z (GMT). No. of bitstreams: 1 tese_7261_Érika Binoti.pdf: 2486141 bytes, checksum: 5958bb14d8906836874c5e3aa8b2cde1 (MD5) Previous issue date: 2015-02-09
Dentre as espécies de tartarugas marinhas existentes, todas estão classificadas em algum grau de extinção, inclusive as cinco espécies que ocorrem na costa brasileira. As ameaças são várias, incluindo a ação antrópica, e dentre as enfermidades que as fazem aparecer mortas ou debilitadas nas praias, está o parasitismo. Devido a falta de conhecimento acerca dos patógenos que acometem esses animais, objetivou-se com este estudo avaliar a helmintofauna das tartarugas marinhas da espécie Chelonia mydas que vieram a óbito no litoral Sul do Estado do Espírito Santo e descrever as lesões teciduais nos animais parasitados. Foi realizado um estudo retrospectivo utilizando 212 fichas das tartarugas que foram necropsiadas. E um estudo prospectivo, onde das 212 tartarugas, 50 parasitadas foram selecionadas para coleta de amostras de parasitos, e 16 para coleta de amostra de tecidos. Um total de 106 tartarugas apresentou uma ou mais espécies de parasitos. Foram identificados 21 espécies diferentes e um gênero de trematódeos distribuídos em nove famílias. Dentre as espécies identificadas, três delas são relatadas pela primeira vez na costa brasileira, Deuterobaris intestinalis, Enodiotrema reductum e Rhytidodoides similis. Não houve associação significativa do parasitismo com os animais debilitados. Dos tecidos avaliados no exame histopatológico, foram observados ovos de trematódeos, associados ou não a células gigantes, em vários órgãos, principalmente em baço e pulmões. No entanto, as lesões por ovos não foram relacionadas à debilidade ou morte dos animais e não foi possível afirmar que os ovos pertenciam à família Spirorchiidae, devido as lesões serem crônicas e os parasitos adultos desta família não terem sido encontrados em todos os animais que apresentaram os ovos nos tecidos. Estes resultados contribuem de forma importante para o conhecimento da fauna helmintológica das tartarugas marinhas da costa do Espírito Santo.
37

Biancucci, Nico. "Valutazione delle proteine in tartare di pesce trattate ad alte pressioni." Bachelor's thesis, Alma Mater Studiorum - Università di Bologna, 2019. http://amslaurea.unibo.it/18567/.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Il presente elaborato ha avuto lo scopo di valutare l’effetto dell’applicazione delle alte pressioni idrostatiche (HHP) sulla solubilità delle proteine sarcoplasmatiche e totali di tartare di cefalo e mazzancolla, valutandone il cambiamento durante la conservazione refrigerata protratta per 35 giorni o fino al raggiungimento di 7 Log UFC/g di batteri mesofili totali. In seguito allo scongelamento, cefali e mazzancolle sono stati ridotti in frammenti e confezionati sottovuoto. Successivamente, i prodotti confezionati ottenuti da ciascuna delle due materie prime considerate, sono stati suddivisi in quattro gruppi sperimentali: uno non trattato mentre gli altri sottoposti ad HHP alla pressione di 400, 500 e 600 MPa. Trascorsi 1, 6, 9, 14, 21, 28 e 35 giorni dall’applicazione del trattamento è stata determinata la solubilità delle proteine sarcoplasmatiche e totali. L’applicazione delle HHP su tartare di cefalo e mazzancolla consente di allungarne notevolmente la shelf-life microbica, soprattutto con trattamenti a pressioni elevate (600 MPa). Tuttavia, è stato osservato un notevole effetto negativo sulla solubilità delle frazioni sarcoplasmatiche e totali, molto presumibilmente associato ai fenomeni di ossidazione. Dal confronto fra le due matrici considerate (cefalo e mazzancolla), emerge che la solubilità delle proteine sarcoplasmatiche e miofibrillari dei macinati di mazzancolla è meno influenzata dal trattamento con HHP e quindi si adatta meglio all’impiego di questa tecnologia; al contrario i macinati di cefalo hanno presentato una riduzione notevole della funzionalità proteica. In generale, è stato confermato che i prodotti ittici dotati di un tenore di lipidi ed emepigmenti molto ridotto, come i crostacei (es. mazzancolla), sono più adatti ad essere sottoposti a trattamento con le HHP che ne rallenta i fenomeni degradativi durante la successiva fase di conservazione refrigerata.
38

Riggs, Nathan D. "The Death and Subsequent Decomposition of the Vegetable Lamb of Tartary." Bowling Green State University / OhioLINK, 2012. http://rave.ohiolink.edu/etdc/view?acc_num=bgsu1332007560.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
39

Silva, Alanna do Socorro Lima da [UNESP]. "Aspectos reprodutivos do muçuã (Kinosternon scorpioides) em cativeiro." Universidade Estadual Paulista (UNESP), 2011. http://hdl.handle.net/11449/98197.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Made available in DSpace on 2014-06-11T19:29:15Z (GMT). No. of bitstreams: 0 Previous issue date: 2011-02-23Bitstream added on 2014-06-13T18:58:53Z : No. of bitstreams: 1 silva_asl_me_jabo_parcial.pdf: 2687109 bytes, checksum: 4a9da01c1f4ac418df3e71140a00d0a3 (MD5) Bitstreams deleted on 2014-11-14T12:16:58Z: silva_asl_me_jabo_parcial.pdf,Bitstream added on 2014-11-14T12:17:45Z : No. of bitstreams: 1 000687902.pdf: 10599910 bytes, checksum: 8c88496f3479be7989fe894823c7598c (MD5)
Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior (CAPES)
O presente trabalho relaciona-se à pesquisa experimental com Kinosternon scorpioides adultos em cativeiro e teve como objetivo descrever e analisar aspectos da biologia reprodutiva e do comportamento de Kinosternon scorpioides adultos em cativeiro, mediante parâmetros relacionados ao ciclo sexual e desempenho reprodutivo de exemplares adultos de Kinosternon scorpioides do Criadouro Científico de Muçuã do Projeto Bio-Fauna, no Campus Sede da Universidade Federal Rural da Amazônia — UFRA, em Belém, Pará. Foram formados dois lotes de machos e fêmeas, na proporção de 1:3, compreendendo 18 reprodutores e 54 matrizes. Os animais foram alimentados às segundas, quartas e sextas-feiras, na proporção de 1% PV/dia, entre 11h e 14h. A alimentação foi constituída de 70% ração para peixe (22%PB) + 30% mix (subprodutos de origem animal). Ao longo de três anos, mensalmente foi realizada biometria dos animais e, diariamente, o monitoramento dos animais e da areia dos recintos para identificação de ninhos e ovos. Registros radiográficos das fêmeas foram realizados durante uma estação reprodutiva, mediante exame mensal individual, compreendendo 12 meses. Foram realizadas análises de variância (ANOVA) e correlações e regressões lineares simples, estabelecendo-se relações alométricas entre femêas e ovos. Para kinosternideos em cativeiro nas condições deste trabalho destacam-se alguns resultados. 0 comportamento agonístico apresentado pela espécie foi determinante, de maneira geral, para ordenar o acesso à área de forrageio, ao alimento, aos locais de descanso e, no caso de machos, o acesso às fêmeas. Verificou-se que a hierarquia social entre indivíduos da espécie está relacionada com o peso e tamanho corporal (p<0,05). Fêmeas mais pesadas realizaram posturas em maior número e tamanho, verificando-se...
This study is related to experimental research with Kinosternon scorpioides adults in captivity and aimed to describe and analyze aspects of the reproductive biology and behavior of these animals through the assessment of parameters related to sexual reproductive cycle and performance of adult specimens. The animals in the study were from the Criadouro Científico de Muçuã in the Bio-Fauna Project at the Main Campus of the Universidade Federal Rural da Amazônia — UFRA in Belém, State of Pará. Two groups of animals were formed in the ratio of 3:1 including a total of 54 females and 18 males . The animals were fed on Mondays, Wednesdays and Fridays between 11 am and 2pm, in the proportion of 1% PV/day. The food was constituted of 70% fish food (22% PB) + 30% mix (by-products of animal origin). During the course of 3 years the animals were biometrically measured monthly and the sand in the cages monitored daily for the presence of nests and eggs. Radiographic records of females were performed during one reproductive season through individual monthly examination, comprising 12 months. Analyses of variance (ANOVA) and simple linear correlation and regression were conducted establishing allometric relationships between females and eggs. Some results are highlighted for this study with the Kinostemidae turtles in the captivity conditions used. The agonistic behavior presented by the species was in general decisive for an orderly access to the foraging area, food, resting areas and, in the case of males, to females. It was observed that the social hierarchy among individuals is related to body weight and size (p<0.05). Heavier females laid eggs in greater numbers and size and a positive correlation between these variables was evident. The body mass proved to be a limiting factor for the females to be a cyclic female in... (Complete abstract click electronic access below)
40

Mhatre, Bharat Suresh. "Super-enantiospecific Autocatalytic Decomposition of Tartaric Acid and Aspartic Acid on Cu Surfaces." Research Showcase @ CMU, 2013. http://repository.cmu.edu/dissertations/232.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Autocatalytic reaction mechanisms are observed in a range of important chemical processes including catalysis, radical-mediated explosions, and biosynthesis. Because of their complexity, the microscopic details of autocatalytic reaction mechanisms have been difficult to study on surfaces and heterogeneous catalysts. Autocatalytic decomposition reactions of tartaric acid (TA) enantiomers adsorbed on Cu(110) offer molecular-level insight into these processes, which until now, were largely a matter of speculation. The decomposition of TA/Cu(110) is initiated by a slow, irreversible process that forms vacancies in the adsorbed TA layer, followed by a vacancy-mediated, explosive decomposition process that yields CO2 and small hydrocarbon products. Initiation of the explosive decomposition of TA/Cu(110) was studied by measurement of the reaction kinetics, time-resolved low energy electron diffraction (LEED), and time-resolved scanning tunneling microscopy (STM). Initiation results in a decrease in the local coverage of TA and a concomitant increase in the areal vacancy concentration. Once the vacancy concentration reaches a critical value, the explosive, autocatalytic decomposition step dominates the subsequent TA decomposition rate. Aspartic acid is an excellent probe molecule for investigating the surface chemistry of autocatalytic reactions . Because a wide range of isotopically labeled varieties of aspartic acid are commercially available, we have been able to conduct a detailed investigation of its autocatalytic reaction mechanism. Experimental data obtained for variable initial coverage, variable heating rate and isothermal TPRS experiments, while monitoring CO2 desorption is in excellent agreement with a rate law which explicitly accounts for an initiation step and an explosion step which is second order in vacancy concentration Autocatalytic surface explosion mechanisms can be exploited to attain extremely high enantiospecificities in the case of TA decomposition on naturally chiral Cu(hkl)R&S surfaces. Interaction energies of chiral molecules with naturally chiral surfaces are small and typically lead to modest enantioselectivities. However, the highly non-linear kinetics of autocatalytic reaction mechanism amplifies these small differences to result in high enantiospecificities. The observed phenomenon has the characteristics of autocatalytic processes that have been postulated to lead to biomolecular homochirality in life on Earth; processes with relatively small differences in reaction energetics that, nonetheless, lead to extremely high enantioselectivity.
41

Torsoni, Marcio Alberto 1967. "Multiplicidade e propriedades funcionais da hemoglobina de Geochelone carbonaria (Spisc,1924)(tartaruga terrestre)." [s.n.], 1994. http://repositorio.unicamp.br/jspui/handle/REPOSIP/314650.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Orientador: Satie H. Ogo
Dissertação (mestrado) - Universidade Estadual de Campinas, Instituto de Biologia
Made available in DSpace on 2018-07-19T15:47:04Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Torsoni_MarcioAlberto_M.pdf: 12383432 bytes, checksum: 55c7560b08c5d521c6907cc2cf9d2eaf (MD5) Previous issue date: 1994
Resumo: O hemolisado de Geochelone carbonaria apresentou heterogeneidade eletroforética. No hemolisado foram observados 8 componentes e o oitavo componente foi completamente reduzido quando a amostra foi tratada com agente redutor, indicando que tenha sido originado pela polimerização através da formação de pontes de dissulfeto entre as hemoglobinas. O hemolisado tratado com agente alquilante (iodoacetamida), apresentou apenas 3 frações em cromatografia de troca iônica. A determinação das cadeias que constituem estes componentes demonstrou que apenas dois componentes são estruturalmente diferentes e constituídos pelas cadeias de globina (G1G2)2 e (G1G3)2. Baixa afinidade da hemoglobina pelo oxigênio foi observada tanto para o hemolisado total como para o hemolisado "stripped". O hemolisado "stripped" na presença de ATP ou IHP, mostrou ligeira alteração com relação ao valor de P50. Em concentrações fisiológicas o efeito destes polifosfatos foi ainda menor. No entanto, o sítio para ligação de polifosfatos mostrou maior afinidade pelo IHP. Todas as formas do hemolisado apresentaram efeito Bohr e os valores de nH foram sensivelmente maiores em pH próximos de 7,5 e em presença de ATP. A polimerização iniciou-se logo após a hemólise e após 210 dias de estoque do hemolisado "stripped", 73% do hemolisado era constituído pelo polímero maior (256.000 Da) e 27% por hemoglobina tetramérica. O número de grupos -SH reativos encontrados para o hemolisado "stripped" logo após a hemólise (5,3 SH/mol de Hb), corrobora os dados eletroforéticos e de peso molecular. O hemolisado total apresentou 7,3 SH/mol de Hb, logo após a hemólise. A diferença observada entre o hemolisado "stripped" e total, pode ser devido a presença de tióis não protêicos no hemolisado total, possivelmente glutationa. A ligação de glutationa a hemoglobina pode aumentar a heterogeneidade eletroforética, originando componentes GS-SHb. As pontes de dissulfeto mistas foram menos acessíveis ao agente redutor
Abstract: G. carbonaria hemolysate shows electrophoretic heterogeneity. In hemolysate 8 components were observed. The eighth component was completely reduced when the sample was treated with a reducing agent, indicating that it originated through polymeryzation induced by dissulphide bridge formation between hemoglobins. Hemolysate treated with an alkylating agent (iodoacetamide) presented only 3 fraction in ion exchange chromatography. The determination of constituent globin chains demonstrated that only two types of structurally distinct components exist, constituted by globin chains (G1G2)2 e (G1G3)2. Low hemoglobin oxygen affinity was observed for total and stripped hemolysate and both were dependent of pH. Stripped hemolysate showed a slight alteration in P50 values in the presence of ATP or IHP. In physiological concentration, the effect of these polyphosphate was even smaller. The polyphosphate binding site demonstrated higher affinity for IHP. The nH values were considerably higher in pH dose to 7,5 and in the presence of ATP. Polymeryzation initiated soon after hemolysis, and after 210 days of stocking the stripped hemolysate showed 73% the larger polymer (256.000 Da) and 27% of tetrameric hemoglobin. The number of reactive -SH groups found for the stripped hemolysate following hemolysis (5,3 SH/moles of Hb) corroborates the electrophoretic and molecular mass data. Total hemolysate presented 7,3 SH/moles of Hb following hemolysis. The observed difference between total and stripped hemolysate may be due to non-proteic thiol, present in total hemolysate, possibly glutathione. The binding of glutathione to hemoglobin can raise electrophoretic heterogeneity, originating GS-SHb components. The mixed dissulphide bridges were less acessible to the reducing agent
Mestrado
Bioquimica
Mestre em Ciências Biológicas
42

Jordão, Juliana Costa. "Estrutura populacional e história demográfica da tartaruga-verde (Chelonia mydas) no Atlântico Oeste." Universidade de São Paulo, 2013. http://www.teses.usp.br/teses/disponiveis/41/41131/tde-24032014-103353/.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
As tartarugas marinhas são répteis de vida longa que realizam extensas migrações entre áreas de alimentação e desova, resultando em estágios sucessivos de mistura e isolamento de estoques genéticos, espacial e temporalmente. A tartaruga-verde (Chelonia mydas) está ameaçada de extinção, e é fundamental entender sua dinâmica populacional e distribuição para o manejo e conservação da espécie. O objetivo deste estudo foi analisar a diversidade genética, estrutura populacional, origens dos indivíduos e história demográfica de C. mydas em três locais do Oceano Atlântico (estado do Rio de Janeiro, Brasil - área de alimentação; Guadalupe e Guiana Francesa - áreas de desova), com base em sequências da região controle do DNA mitocondrial (mtDNA) e 10 loci de microssatélites. As análises de mtDNA demonstraram que a área amostrada no Brasil tem perfil genético semelhante às outras áreas de alimentação da costa brasileira. De maneira semelhante, o perfil genético das duas áreas de desova é bastante similar ao de outros sítios reprodutivos na região do Caribe. As análises de estoque misto revelaram que os indivíduos juvenis no Brasil são provenientes principalmente da Ilha Ascensão, Guiana Francesa e Guiné Bissau. Os microssatélites detectaram estrutura genética entre as três populações, apesar de haver um fluxo de migrantes entre elas, especialmente de indivíduos da Guiana Francesa em direção ao Brasil e Guadalupe. Guiana Francesa, Guadalupe e Brasil apresentaram declínio populacional severo, detectado pelos microssatélites. Apesar da distribuição global, as populações de tartarugas-verdes estão sujeitas a diferentes pressões nos habitats que ocupam, e é importante entender quais populações estão ameaçadas. Este estudo enfatiza a importância da conectividade entre áreas de alimentação e desova que podem estar amplamente distribuídas de acordo com oportunidades ou restrições ecológicas, adicionando informações a respeito da dispersão e a dinâmica de tartarugas-verdes que frequentam o Oceano Atlântico
Sea turtles are reptiles with a long lifespan that undertake wide-ranging migrations through feeding and nesting sites, resulting in successive stages of mixing and isolating genetic stocks, both spatially and temporally. The green sea turtle (Chelonia mydas) is threatened with extinction, and it is essential to understand its population dynamics and distribution in order to manage and preserve the species. The aim of this study was to analyze the genetic diversity, population structure, natal origins and demographic history of C. mydas in three sites in the Atlantic Ocean (Rio de Janeiro state, Brazil - feeding ground; Guadeloupe and French Guiana - nesting sites), based on sequences of the mitochondrial DNA (mtDNA) control region and 10 microsatellites loci. The mtDNA analyses demonstrated that Brazilian samples have the same genetic profile of others collected in feeding grounds in the Brazilian coast. Similarly, the genetic profile of the nesting sites has resemblances to others in the Caribbean region. The mixed stock analyses revealed that most of the juveniles in Rio de Janeiro state come from Ascension Island, French Guiana and Guinea Bissau. Microsatellites detected genetic structure among the three populations, even with migration flows, especially in individuals from French Guiana to Brazil and Guadeloupe. French Guiana, Guadeloupe and Brazil presented a severe population decline, detected by the microsatellites analyses. Despite the worldwide distribution, green sea turtle populations undergo different pressures at the habitats they occupy, and it is important to understand which populations are threatened. This study emphasizes the importance of connecting nesting and feeding areas that can be widely distributed according to ecological opportunities or constraints, adding information on dispersion and population dynamics of green sea turtles on Atlantic Ocean
43

Cantarelli, Vitor Hugo. "Alometria reprodutiva da tartaruga-da-Amazônia (Podocnemis expansa): bases biológicas para o manejo." Universidade de São Paulo, 2006. http://www.teses.usp.br/teses/disponiveis/91/91131/tde-16102006-163143/.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Este trabalho objetivou estudar a reprodução da tartaruga-da-Amazônia (Podocnemis expansa) através dos resultados obtidos em 25 anos de manejo executados pelo Projeto Quelônios da Amazônia. Para tanto foi descrito um capítulo introdutório que situa o histórico e atual situação da espécie na Amazônia brasileira destacando a importância do manejo de quelônios para a conservação e alternativas de uso sustentável. No capitulo dois, o Projeto é apresentado e analisado, tendo como objetivo a proteção e manejo da reprodução dos quelônios amazônicos, principalmente da tartaruga. Neste trabalho apresentamos os resultados obtidos do manejo nos rios Purus (AC e AM), Juruá e Uatumã (AM), Amazonas (AP, PA), Araguaia (GO, TO), Crixás- Açú (GO), das Mortes (MT), Xingú, Trombetas e Tapajós (PA), Guaporé (RO) e Branco (RR). Os resultados de 52 milhões de filhotes mostram os principais incrementos no recrutamento de fêmeas e no manejo da produção de filhotes tendo como referências os rios Tapajós (PA), Xingu (PA), Branco (RR), das Mortes (MT), Purus (AM) e Amazonas (AP). No capitulo três foi estudada alometria reprodutiva em P. expansa em três praias nos rios Branco (RR), Trombetas (PA) e Araguaia (GO), entre setembro de 2002 a fevereiro de 2003. Relações alométricas foram obtidas através de regressão linear. As fêmeas com classe de massa corpórea entre 25 e 30 kg produziram mais ovos. As classes de massa corpórea das fêmeas variando de 20 a 30 kg para o Araguaia, 25 a 40 kg para Roraima, e 25 a 35 kg para Trombetas, produziram mais filhotes. Os resultados subsidiarão planos de manejo com a espécie, possibilitando ajustes em programas de ranching e farming existentes.
This study aimed to analyze the reproduction of Giant Amazon Turtle (Podocnemis expansa) based on the results from 25 years of management carried out by the Projeto Quelônios da Amazônia (Project of Chelonian species in the Amazon). The historic process and the situation in nowadays of the species in the Brazilian Amazon, pointing out the importance of chelonian management for their conservation and sustainable use is presented in the introductory chapter. The objectives of the Project related to the protection and management of the reproduction of Chelonian species in the Amazon, specially the Giant Amazon, is presented and analyzed in the chapter two. The results obtained from the management of the turtle in the Purus River (AC, AM), Juruá and Uatumã Rivers (AM), Amazonas River (AP, PA), Araguaia River (GO, TO), Crixás-Açú River (GO), das Mortes River (MT), Xingú, Trombetas and Tapajós Rivers (PA), Guaporé River (RO) and Branco River (RR) are presented in this chapter. The results from the 52 millions of young turtles showed the main increments in the females recruitment and in the management of the production of young turtles in the Tapajós River (PA), Xingu River (PA), Branco River (RR), das Mortes River (MT), Purus River (AM) and in the Amazonas River (AP). The allometry of reproduction of P. expansa in the three beaches in the Branco River (RR), Trombetas River (PA) and Araguaia River (GO) between December 2002 and December 2003 is presented in the chapter three. Allometric relationships were obtained by linear regression. The females with body mass varying from 25 to 30 kg produced more eggs. The classes of females varying from 20 to 30 kg in the Araguaia, from 25 to 40 kg in the Roraima, and from 25 to 35 kg in the Trombetas produced more young turtles. The results could be used as a basis for the species management plan, allowing the improvement of ranching and farming programs.
44

Fiedler, Fernando Niemeyer. "As pescarias industriais de rede de emalhe de superfície e as tartarugas marinhas." reponame:Repositório Institucional da UFPR, 2009. http://hdl.handle.net/1884/19478.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
45

Farias, Daniel Solon Dias de. "Tartarugas marinhas da Bacia Potiguar/RN: diagn?stico, biologia alimentar e amea?as." Universidade Federal do Rio Grande do Norte, 2014. http://repositorio.ufrn.br:8080/jspui/handle/123456789/13103.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Made available in DSpace on 2014-12-17T14:10:30Z (GMT). No. of bitstreams: 1 DanielSDF_DISSERT.pdf: 2531528 bytes, checksum: d49ec62287719664b6c710e8fc8aa8da (MD5) Previous issue date: 2014-03-19
Coordena??o de Aperfei?oamento de Pessoal de N?vel Superior
This work aimed to study the diversity and distribution of marine sea turtles stranded in Potiguar Basin, Rio Grande do Norte, as well as aspects related to feeding behavior associated with human impacts. The study was conducted through the analysis of data from stranded animals, recorded in a daily monitoring in an area bounded on the north by the municipality of Aquiraz, in the state of Cear?, and the east by the municipality of Caicara do Norte, in the state of Rio Grande do Norte. Stranded dead animals were necropsied and for the analysis of the diet of animals, esophagus, stomach and intestines were fixed in 10% formalin and after that, the stomach contents were sorted and stored in 70% alcohol. Representative fragments of these organs were removed for making histological slides, with a view to histological characterization of the digestive tract. 2.046 occurrences of turtles were recorded during the period from 01/01/2010 to 31/12/2012. The Chelonia mydas species showed the highest number of records and it was observed in 66.81 % (N = 1,367) of cases; followed by Eretmochelys imbricata with 4.45 % (N = 91) and by Lepidochelys olivacea with 1.22% (N = 25). The Caretta caretta and Dermochelys coriacea species were, respectively, 0.93 % (N = 19) and 0.05 % (N = 1) records of strandings. In 26.54 % of cases, it was not possible to identify the species. Regarding the spatial distribution, the stretch A was the one that had the highest number of strandings and a larger number of records were registered in the warm months of the year. The dietary analysis showed that C. mydas fed preferentially on algae; C. caretta had a diet with a predominance of the item "coral?s fragments" and E. imbricata species showed preference for an animal origin material. Related to this anthropic interaction, 57.14 % (n = 76) of animals that died at the rehabilitation s base, showed cause of death due to complications from ingesting debris. According to the data presented, the Potiguar Basin presents itself as an area with important diversity and distribution of marine sea turtle as well is characterized as a feeding and nidification area for these species
Este trabalho objetivou estudar a diversidade e distribui??o das tartarugas marinhas encalhadas na Bacia Potiguar, RN, bem como os aspectos relacionados ao comportamento alimentar associados aos impactos antr?picos. O estudo foi realizado com animais encalhados, registrados por monitoramento di?rio, na ?rea delimitada a noroeste pelo munic?pio de Aquiraz, Cear?, e a leste pelo munic?pio de Cai?ara do Norte, RN. Os animais encalhados mortos foram necropsiados e coletados es?fago, est?mago e intestinos, fixados em formol a 10%, sendo posteriormente o conte?do estomacal triado e armazenado. Destes mesmos ?rg?os foram retirados fragmentos para confec??o de l?minas histol?gicas. Foram registradas 2.046 ocorr?ncias de tartarugas marinhas durante o per?odo de 01/01/2010 a 31/12/2012. A esp?cie Chelonia mydas apresentou o maior n?mero de registros (66,81%, N = 1.367); seguido de Eretmochelys imbricata (4,45%, N = 91) e Lepidochelys olivacea com 1,22% (N = 25). Caretta caretta e Dermochelys coriacea apresentaram, respectivamente, 0,93% (N = 19) e 0,05% (N = 1) registros. Tanto a distribui??o espacial, como a temporal, variaram evidenciando maior ocorr?ncia de encalhes no trecho A- Grossos-RN/Icapu?-CE e um maior n?mero de registros nos meses quentes do ano. A an?lise da dieta das tartarugas demonstrou que Chelonia mydas alimentou-se preferencialmente de algas; Caretta caretta de resto calc?rio e Moluscos e E. imbricata de material de origem animal. Dos animais que vieram a ?bito, 57,14% (n = 76) apresentaram como causa mortis ? ingest?o de detritos. A an?lise da histologia demonstra que o es?fago apresenta papilas esof?gicas, revestidas de epit?lio pavimentoso estratificado queratinizado, igualmente a mucosa deste ?rg?o. Aus?ncia de sub mucosa e camada muscular com m?sculos estriados e liso em diferentes dire??es. Est?mago e intestino apresentam as quatro camadas: mucosa, submucosa, muscular e serosa, com destaque para as fossetas g?stricas no est?mago e a presen?a de vilos nos intestinos. De acordo com os dados apresentados, a Bacia Potiguar apresenta-se como uma ?rea de grande diversidade de esp?cies de tartarugas marinhas, sendo caracterizada como ?rea de alimenta??o para essas esp?cies
46

SILVA, Guilherme Pereira da. "O campo magnético natural terrestre como parâmetro da movimentação oceânica de tartarugas marinhas." Universidade Federal de Pernambuco, 2013. https://repositorio.ufpe.br/handle/123456789/10687.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Submitted by Amanda Silva (amanda.osilva2@ufpe.br) on 2015-03-05T14:03:58Z No. of bitstreams: 2 license_rdf: 1232 bytes, checksum: 66e71c371cc565284e70f40736c94386 (MD5) TESE Guilherme Pereira da Silva.pdf: 4164449 bytes, checksum: 8b0ddf1113ce0b1676ea96992f3a813a (MD5)
Made available in DSpace on 2015-03-05T14:03:58Z (GMT). No. of bitstreams: 2 license_rdf: 1232 bytes, checksum: 66e71c371cc565284e70f40736c94386 (MD5) TESE Guilherme Pereira da Silva.pdf: 4164449 bytes, checksum: 8b0ddf1113ce0b1676ea96992f3a813a (MD5) Previous issue date: 2013
Neste estudo relaciona-se o campo magnético natural terrestre, a movimentos oceânicos de tartarugas marinhas. Utilizou-se mapas e dados de posição geográfica, referentes a rotas oceânicas de tartarugasverdes (Chelonia mydas) e tartarugas-de-couro (Dermochelys coriacea), publicados em periódicos especializados. Construiu-se tabelas, contendo dados relativos ao campo geomagnético, em softwares dos modelos globais WMM2010 e EMM2010. Além de comparativos, com gráficos e tabelas numéricas, entre as posições ocupadas por animais e a intensidade do campo magnético total (F), da contribuição dada pela crosta. Inicialmente, foi identificada a presença de múltiplas anomalias magnéticas (variações irregulares do campo), próximas às posições ocupadas pelas tartarugas marinhas. Localizadas as posições geográficas e intensidades destas anomalias, constatou-se que as tartarugas-verdes deslocaram-se no sentido de evitarem estas regiões. O estudo aplicou a metodologia, à trilhas oceânicas de onze regiões distintas, verificando ser este comportamento comum a todas elas. Um estudo matemático específico, relativo às intensidades de anomalias magnéticas, nas proximidades das Ilhas de Ascensão (no Oceano Atlântico) e da Ilha Europa (Canal de Moçambique), mostrou que, além de desviarem de anomalias, os animais navegaram por uma faixa cuja intensidade oscilou entre - 50 e +50 nanoTesla (nT). Isto sugere haver uma “faixa de conforto geomagnético”, relativo à contribuição gerada pela crosta terrestre, na qual os animais buscam se posicionar. Cinco tartarugasverdes na Ilha de Ascensão estiveram em regiões a 85% desta faixa, e três animais na Ilha Europa, a 81%. Assim, na maior parte das posições ocupadas pelos animais, o campo de anomalias variou entre - 50 e +50 nT. Foram realizados mais dois estudos comparativos, utilizando o campo magnético da crosta, porém considerando-se as componentes Norte-Sul, Leste-Oeste e Vertical, do campo total. Um primeiro estudo, comparou posições geográficas de sete tartarugas-verdes, que depositaram ovos em Galápagos e migravam para o continente, com a intensidade do campo total da crosta oceânica. Neste caso, os animais também mantiveram o mesmo comportamento, evitando regiões de maior variabilidade geomagnética. Ao analisar-se a região do entorno de cada posição ocupada, verificou-se que os animais optaram por ocupar posições com intensidade relativa próxima à média local. Uma projeção georreferenciada, de regiões do entorno (limites meio por meio grau), mostrou que os animais estavam, na maior parte das vezes, mais próximos das intensidades médias do que das máximas e mínimas. Numéricamente, a diferença entre as médias locais e as intensidades nas posições dos animais variou entre 1,4 e 8,5%. A diferença relativa de intensidade para máximos e mínimos locais estão, em média, entre 44,3 e 55,7%, indicando que os animais optaram por posições intermediárias. Um último estudo, repetiu a metodologia para duas tartarugas-de-couro, um macho e uma fêmea, que navegaram no Oceano Atlântico Sul, próximo à costa brasileira. Além de percorrem rotas que evitavam regiões com maior variabilidade do campo da crosta oceânica, estes animais mantiveram-se em posições cujas intensidades eram relativamente medianas ao entorno. Durante o trajeto, os animais posicionaram-se em locais onde a intensidade é mais próxima das médias locais, do que das máximas e mínimas. O espécime fêmea esteve em pontos que diferiam de intensidade, em média, em 1,75% do valor médio local de campo; enquanto o espécime macho em 0,42%. Assim, através de avaliações realizadas por regiões oceânicas distintas, espécies diferentes e épocas diversas, pode-se apontar a intensidade do campo magnético gerado pela crosta terrestre como um parâmetro componente da orientação e navegabilidade de tartarugas marinhas em mar aberto.
47

Nicolau, Lídia Ventura Ramos. "Influência de fatores antropogénicos na comunidade de tartarugas marinhas em águas continentais portuguesas." Doctoral thesis, Universidade de Aveiro, 2017. http://hdl.handle.net/10773/22807.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Doutoramento em Biologia e Ecologia das Alterações Globais – ramo Biologia e Ecologia Marinha
As tartarugas marinhas são um dos grupos da megafauna marinha que mais sofreram com os impactos das atividades antropogénicas. As ameaças mais significativas incluem a captura direta, o desenvolvimento costeiro, a poluição e agentes patogénicos, o aquecimento global e os impactos das pescas. As tartarugas marinhas encontram-se protegidas por vários protocolos internacionais, incluindo a Convenção CITES, as Convenções de Bona e de Berna e a Diretiva Habitats. Recentemente foram definidas a nível global as “Unidades de Gestão Regionais” (RMU’s) para as várias espécies de tartarugas marinhas. Nas águas continentais portuguesas existem registos de ocorrência de 5 espécies de tartarugas marinhas, sendo que as mais abundantes são a tartaruga comum (Caretta caretta) e a tartaruga de couro (Dermochelys coriacea). As tartarugas comuns que ocorrem na costa continental portuguesa pertencem às RMU’s do Atlântico Noroeste e do Mediterrâneo, que se encontram classificadas como unidades de “Risco Baixo – Ameaça Elevada”. Enquanto, as tartarugas de couro que ocorrem na costa continental portuguesa pertencem à RMU do Atlântico Noroeste e esta unidade de gestão encontra-se classificada como “Risco baixo - Ameaça baixa”. O presente trabalho pretende aprofundar vários aspetos da ecologia das tartarugas marinhas ao longo da costa continental portuguesa, onde a informação era anteriormente bastante escassa. Foi dado um maior enfoque à tartaruga comum por ser a espécie mais abundante ao longo desta costa. Para esta espécie, foram estudados aspetos relacionados com a distribuição e causa dos arrojamentos, dieta e principais ameaças, de modo a promover e a poder contribuir para a sua conservação nas águas continentais portuguesas. No que se refere à análise dos arrojamentos de tartarugas marinhas em Portugal Continental, de 1978 a 2013 contabilizaram-se 806 arrojamentos dos quais 57.1% corresponderam a indivíduos de tartaruga comum e 41.8% corresponderam a indivíduos de tartaruga de couro. Embora se pensasse anteriormente que estas duas espécies de repteis marinhos eram visitantes ocasionais na costa continental portuguesa, os resultados do presente estudo mostram pela primeira vez que as águas continentais portuguesas são importantes corredores migratórios para a tartaruga comum e para tartaruga de couro na região do Atlântico Norte. Foi também possível verificar que a densidade relativa de arrojamentos de tartaruga comum tem vindo a aumentar nos últimos anos, sendo que a maior densidade relativa de arrojamentos de tartaruga comum ocorre na costa Sul de Portugal durante a primavera e o verão. A análise das causas de arrojamento e mortalidade revelaram que a interação com as pescas é uma ameaça importante a ter em conta na definição de futuras medidas de conservação para as tartarugas marinhas na costa portuguesa.Relativamente à ecologia alimentar das tartarugas comuns, foram analisados 95 tratos digestivos de tartarugas comuns arrojadas na costa continental Portuguesa entre 2010 e 2013. Os crustáceos são o principal grupo de presas na dieta da tartaruga comum na costa continental Portuguesa, sendo o pilado (Polybius henslowii) e os caranguejos eremitas (Pagurus spp.) as espécies mais importantes. Neste estudo, 41 espécies e 6 géneros constituíram novos registos para a dieta da tartaruga comum. As tartarugas comuns na costa continental portuguesa têm uma estratégia alimentar oportunista, embora pareça existir uma certa especialização relativamente ao pilado, a qual pode estar relacionada com a abundância deste caranguejo ao longo da costa continental portuguesa. Assim, além de ter sido demonstrada a importância das águas continentais portuguesas como corredor migratório para a tartaruga comum e para a tartaruga de couro, foi também demonstrado pela primeira vez que as águas continentais portuguesas são importantes zonas de alimentação para a tartaruga comum. As tartarugas marinhas foram recentemente propostas a nível Europeu como indicadores de bom estado ambiental (GES) no âmbito da MSFD (2008/56/CE), com maior importância para a monitorização do descritor D10 referente à variação de abundância de lixo marinho. Neste âmbito, e considerando ainda as 95 tartarugas comuns cujos tratos digestivos foram analisados, foi verificado que 56 indivíduos (59.0%) apresentaram lixo no trato digestivo, dos quais mais de metade das tartarugas comuns com lixo ingerido (56.8%) tinha ingerido itens de plástico. Além do lixo marinho, foi ainda possível aprofundar outro tema relacionado com a poluição dos oceanos, neste caso a contaminação por elementos inorgânicos em vários tecidos de tartarugas comuns. Neste estudo foram analisadas 38 tartarugas comuns e os resultados evidenciaram concentrações elevadas de cádmio (34.67 ± 3.21 μg/g, peso húmido tecido renal), que poderão contribuir para a deterioração da saúde dos indivíduos. A ocorrência de cádmio poderá estar relacionada com o consumo de caranguejo pilado, Polybius henslowii, a presa principal da tartaruga comum em Portugal, com possíveis implicações no futuro para a monitorização da poluição por cádmio no meio marinho. O presente estudo, envolvendo vários aspetos da ecologia das tartarugas marinhas, é pioneiro em Portugal e fornece uma importante base para o desenvolvimento de futuros esforços de conservação das tartarugas marinhas na costa continental Portuguesa. A elevada frequência de ocorrência de lixo nos tratos digestivos observada neste estudo sustenta o uso da tartaruga comum como um indicador adequado para a monitorização de padrões de ocorrência de lixo marinho, conforme requerido para uma correta implementação da MSFD (2008/56/CE). No seu conjunto, os trabalhos de monitorização dos arrojamentos, da evolução da dieta, da presença de lixo marinho nos tratos digestivos e dos níveis de contaminação das tartarugas marinhas, poderão ajudar a delinear medidas para a sua conservação no âmbito da aplicação de Diretivas Europeias, nomeadamente no âmbito da já referida Diretiva 2008/56/EC que estabelece diretrizes no campo da política para o ambiente marinho na União Europeia.
Among marine megafauna, sea turtles were highly impacted by anthropogenic activities. The most significant threats include direct take, coastal development, pollution and pathogens, global warming and the impacts of fisheries. Sea turtles are protected by various international protocols, including CITES, the Bonn Convention, the Bern Convention and the Habitats Directive. Recently "Regional Management Units" (RMU's) were defined for several sea turtle species worldwide. In portuguese continental waters the occurrence of 5 species of sea turtles were recorded, and the most abundant are the loggerhead sea turtle (Caretta caretta) and the leatherback turtle (Dermochelys coriacea). Loggerhead turtles that occur in the Portuguese coast belong to Northwest Atlantic RMU and the Mediterranean RMU, which are classified as units of "Low Risk - High Threat". As for the leatherback turtles that occur in the Portuguese coast, they belong to the Northwest Atlantic RMU and this management unit is classified as "Low risk - Low threat" This work shed light onto various aspects of the ecology of sea turtles along the Portuguese coast, where information was previously very scarce. A greater focus was put on loggerhead sea turtles since this is the most abundant species along this coast. As such, aspects related with loggerhead distribution and causes of strandings, their diet and major threats were evaluated in order to promote and contribute to their conservation in Portuguese continental waters. With respect to the analysis of marine turtle strandings in Portugal, in the period 1978-2013 806 strandings were recorded including mostly loggerheads (57.1%) and leatherbacks (41.8%). Although these two species of marine reptiles had been previously considered occasional visitors in the Portuguese coast, the present study shows for the first time that the Portuguese continental waters are important migratory corridors for the loggerhead sea turtle and leatherback turtle in the North Atlantic region. It was also possible to verify that the relative density of loggerhead sea turtle strandings has been increasing over the recent years. Also, higher relative density values of loggerhead sea turtle strandings occur in the south coast of Portugal during spring and summer. The analysis of the causes of stranding and mortality revealed that interaction with fisheries is a major threat, which should be taken into account when defining future conservation measures for sea turtles in the Portuguese coast. Regarding the feeding ecology of loggerhead sea turtles, we analyzed 95 digestive tracts of loggerhead turtles, stranded along the Portuguese continental coast, between 2010 and 2013. In the Portuguese continental coast, crustaceans are the main loggerhead preys. The Henslow’s swimming crab (Polybius henslowii) and hermit crabs (Pagurus spp.) are the most important species. In this study, 41 species and six genera constituted new records for the diet of loggerhead sea turtles in the Portuguese coast. Loggerhead sea turtles have an opportunistic feeding strategy, although they appear to show a cerain specialis character with respect to Henslow’s swimming crab, which may be related with the abundance of this crab in this area. Apart from demonstrating the importance of Portuguese continental waters as a migratory corridor for both loggerhead leatherback turtle, the present study also demonstrated for the first time that Portuguese continental waters are important feeding grounds for loggerhead sea turtles. Sea turtles have recently been proposed at European level as good environmental status indicators (GES) under the MSFD (2008/56/EC), particularly with respect to monitoring descriptor D10 relating to changes in abundance of marine debris. In this context, out of the 95 loggerhead sea turtles whose digestive tracts were analyzed, 56 turtles (59.0%) had marine litter in their tracts, and more than half of the loggerhead turtles with ingested litter (56.8%) had ingested plastic items. In addition to marine debris, it was also possible to deepen other aspects related with ocean pollution, such as the levels of inorganic elements in various tissues of loggerhead turtles. This study analyzed 38 loggerhead sea turtles and the results showed high concentrations of cadmium (34.67 ± 3.21 μg/g, ww kidney tissue), which may contribute to the deterioration of turtle health. The occurrence of high cadmium concentrations may be related to the consumption of Henslow’s swimming crab, the main prey of the loggerhead sea turtle in Portugal, with possible implications in the future for monitoring cadmium pollution in the marine environment. This study, involving various aspects of the ecology of marine turtles, is a pioneer in Portugal and provides an important basis for the development of future sea turtle conservation efforts in the Portuguese mainland coast. The high marine litter frequency of occurrence in the digestive tracts in this study supports the use of the loggerhead sea turtle as a suitable indicator for monitoring marine debris occurrence patterns as required for a proper implementation of the MSFD (2008/56/EC). Overall, monitoring marine turtle strandings, the evolution of their diet, the presence of marine litter in their digestive tracts and their contamination levels may help to outline measures for their conservation whitin several European Directives frameworks, particularly in the context of the aforementioned Directive 2008/56/EC which establishes guidelines for marine environment policies in the European Union.
48

Coelho, Valéria Fernanda. "O que a morfologia craniana pode dizer sobre variabilidade intraespecífica, evolução e comportamento das tartarugas-verde juvenis? : uma ferramenta importante para a conservação das tartarugas marinhas no sudoeste do Oceano Atlântico." reponame:Repositório Institucional da UFPR, 2015. http://hdl.handle.net/1884/46189.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Orientadora : Draª. Camila Domit
Coorientador : Dr. Mauricio Garcia de Camargo
Dissertação (mestrado) - Universidade Federal do Paraná, Setor de Ciências da Terra, Programa de Pós-Graduação em Sistemas Costeiros e Oceânicos. Defesa: Pontal do Paraná, 25/03/2015
Inclui referências : f. 40-50
Área de concentração: Biologia e ecologia de sistemas
Resumo: Ecossistemas marinhos e sua biodiversidade enfrentam diversas ameaças decorrentes de atividades antrópicas. O conhecimento quanto às variações morfológicas é a base para a avaliação do grau de impacto e de ameaça de extinção a que estão submetidas às diferentes espécies. A morfologia craniana dos animais é resultado da interação entre a expressão gênica e a ação ambiental, sendo este um parâmetro essencial na avaliação populacional. A tartaruga-verde é uma espécie ameaçada de extinção, migratória, de ampla área de vida e que apresenta variações genéticas entre sítios de nascimento. Neste contexto, o objetivo deste estudo foi analisar em uma área de alimentação composta por estoque genético misto, as variações na forma do crânio de tartarugas-verde juvenis considerando o sexo, a idade e a origem genética como fatores de variação. Os animais analisados provieram de encalhes no litoral do Paraná e o sexo e idade dos indivíduos foram determinados em estudos prévios. A determinação de origem foi avaliada neste estudo a partir do DNA mitocondrial (10 haplótipos identificados). A análise de estoque misto sugere que as tartarugas-verde juvenis da área de alimentação do Paraná são originadas principalmente na Ilha de Ascensão (65%), com menor contribuição dos sítios de nidificação de Suriname (10%), São Tomé (9%) e Bioko (6%). A origem foi o principal fator de diferenciação morfológica, onde os indivíduos oriundos do sul do Caribe possuem um alongamento na porção anterior do crânio e estreitamento na região posterior em relação às populações do Atlântico Sul e África. Tais resultados trazem informações sobre aspectos evolutivos, ecológicos e biogeográficos da espécie, que indicam a conectividade entre as áreas de alimentação do sudoeste do oceano Atlântico com as áreas de nidificação do Atlântico Sul, África e do sul do Caribe, destacando a importância dos corredores migratórios e de ações de manejo integradas em âmbito internacional. Dessa forma, a análise da morfologia craniana é uma importante ferramenta na avaliação de estoques populacionais e para subsidiar o estabelecimento de unidades de manejo para a conservação das tartarugas-verde. PALAVRAS-CHAVE: Chelonia mydas - variação intraespecífica - origem - área de alimentação - unidades de manejo
Abstract: Marine ecosystems and biodiversity are under threats because of human activities. Knowledge about intra-specific morphological variations is required to evaluate levels of impact and the threat of species extinction. The cranial morphology is a result of interactions between gene expression and environmental action, which is an essential parameter in population assessments. The present study aimed to analyze skull shape and size variation in stranded juvenile green turtles along beaches in Parana, Brazil considering the sex, age and genetic origin as variation factors. The origin determination was evaluated in this study from the mitochondrial DNA (10 haplotypes) and showed that the samples originated mainly from Ascension Island (65%), with a lower contribution from Suriname (10%), São Tomé (9%) and Bioko (6%) rookeries. There were differences in skull shape between males and female; which did not necessarily reflect sexual dimorphism, but rather, could be a genetic factor. When evaluating age, the skull size was structurally larger in 5+ year-old green turtles than younger juveniles, which suggests an ontogenetic phase change. The origin was the main factor explaining intraspecific variation in skull morphology, which individuals from the southern Caribbean (CM-A5) having a more protracted anterior skull and narrower posterior skulls than those from the South Atlantic (CM-A8). Molecular studies suggest distinct evolutionary lineages among Atlantic green turtles affecting skull shape and size. These results contribute evolutionary, ecological and with biogeographic information about the species. In addition to indicating the connectivity between the feeding areas in southwestern Atlantic Ocean with the nesting areas of the south Atlantic, Africa and the southern Caribbean, the results highlight the importance of migratory corridor and integrated management actions. Thus, the analysis of cranial morphology is an important tool in the evaluation of population stocks and to support the establishment of management units for green turtle conservation. ADDITIONAL KEYWORDS: Chelonia mydas - intraspecific variation - origin - feeding ground - management unit.
49

Hayes, Monty. "Chiral and racemic calix[6]arenes and their self-assembly /." View online, 2008. http://ecommons.txstate.edu/bchemtad/5.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
50

Rodrigues, Guth Berger Falcon. "Padrões de diversidade (riqueza, filogenética e funcional) de quelônios continentais da América do Sul, seus processos geradores e suas consequências para a conservação." reponame:Repositório Institucional da UnB, 2014. http://repositorio.unb.br/handle/10482/15627.

Повний текст джерела
Стилі APA, Harvard, Vancouver, ISO та ін.
Анотація:
Dissertação (mestrado)—Universidade de Brasília, Instituto de Ciências Biológicas, Programa de Pós-Graduação em Ecologia, 2014.
Submitted by Vinícius Cordeiro Galhardo (viniciuscg123@gmail.com) on 2014-05-15T17:06:09Z No. of bitstreams: 1 2014_GuthBergerFalconRodrigues.pdf: 1881062 bytes, checksum: fcb145bcb0bcc9606308e705e00603e5 (MD5)
Approved for entry into archive by Patrícia Nunes da Silva(patricia@bce.unb.br) on 2014-05-20T15:59:14Z (GMT) No. of bitstreams: 1 2014_GuthBergerFalconRodrigues.pdf: 1881062 bytes, checksum: fcb145bcb0bcc9606308e705e00603e5 (MD5)
Made available in DSpace on 2014-05-20T15:59:14Z (GMT). No. of bitstreams: 1 2014_GuthBergerFalconRodrigues.pdf: 1881062 bytes, checksum: fcb145bcb0bcc9606308e705e00603e5 (MD5)
Compreender os padrões e os determinantes da distribuição da biodiversidade é uma questão central em ecologia, que deixou de ser somente teórica para se tornar subsídio para tomadores de decisão, em especial pela necessidade de medidas urgentes para conter a crise da biodiversidade de forma planejada e sistemática. O presente estudo investiga padrões de diversidade de quelônios continentais da América do Sul, bem com suas singularidades e determinantes. Foram compilados da literatura registros de ocorrência e informações biológicas (filogenia e traços funcionais) de 46 espécies, para identificar padrões de riqueza, diversidade filogenética e diversidade funcional. Essas três métricas tiveram sua estruturação espacial definida por mapeamento de autovetores espaciais, para retirar o viés da autocorrelação espacial. Foram empregadas regressões lineares para investigar as relações entre as métricas; regressões múltiplas de cada métrica com preditores ambientais para testar hipóteses de processos contemporâneos que determinam a diversidade; e regressões parciais para definir a contribuição espacial, ambiental e residual dos modelos. As três métricas seguiram o gradiente latitudinal de diversidade e foram fortemente correlacionadas entre si. A análise dos preditores ambientais corroborou as hipóteses dinâmica água-energia e disponibilidade de energia como determinante das três métricas de diversidade. Preditores de importância secundária corroboraram as hipóteses de estresse e estabilidade ambiental como responsáveis pela distinção dos três componentes da diversidade. Singularidades observadas pela espacialização dos resíduos das regressões lineares indicaram locais onde as métricas diferem do esperado, sugerindo prioridades secundárias para a conservação. Os preditores ambientais e espaciais explicaram grande parte dos padrões de diversidade, mas indícios da influência de aspectos históricos devem ser considerados para a compreensão da diversidade de uma linhagem antiga e com baixas taxas evolutivas. ______________________________________________________________________________ ABSTRACT
Understanding the biodiversity distribution patterns and process is a central issue in ecology, that is no longer merely theoretical to be a source for decision makers, especially because the necessity of urgent measures to contain the biodiversity conservation crisis in a systematic and plain way. This present study investigates patterns of diversity of continental South American turtles, as well as their singularities and determinants. Occurrence records and biological information (phylogenies and functional traits) were compiled from literature of 46 species of turtles to find patterns of richness, phylogenetic diversity and functional diversity. These three diversity metrics were spatially structured by spatial eigenvector mapping which allowed removing the spatial autocorrelation bias, the linear regression between metrics and of the multiple regressions of each metric explained by environment predictors that represent the hypothesis of the determinants contemporary process of the diversity; and partial regressions to define environmental, spatial and residuals contribution of the models. The three metrics followed the latitudinal gradient and were strongly correlated. The environment predictors corroborate the hypothesis water-energy dynamic and availability-of-energy as determinants of South American turtles diversity. The predictors of secondary representativity indicate that the hypothesis of the environmental stress and stability are the reason of distinction among the three metrics of diversity. These singularities have been observed with spatialization of the residuals of the linear regression, indicating where the metrics differ of the richness expected for the continent, and suggest secondary priorities for turtles conservation, the most threatened vertebrates group in the world on the continent over the strong anthropic impact. The environmental and spatial predictors explained the most part of diversity patterns. Anyhow evidences of the influence of historical aspects should be considered for understanding the biodiversity patterns of an ancient lineage with low evolutionary rates.

До бібліографії