Academic literature on the topic 'Akademik yazı'

Bu çalışmada ergenlerde okul aidiyet duygusu, okul işlevleri ve psikolojik uyum arasındaki ilişki incelenmiştir. Araştırmanın örneklemini yaşları 11 ile 18 arasında değişen, ortaokul ve lisede öğrenci olan 333 ergen oluşturmaktadır (Ortalama = 15.45; ss = 1.75). Katılımcıların %55.9’u (186) kız ve %44.1’i (147) erkektir. Korelasyon analiz sonuçları, ergenlerde okul aidiyeti artarken içselleştirilmiş ve dışsallaştırılmış problemlerin azaldığını ve okul işlevlerinde de anlamlı bir artışın olduğunu ortaya koymuştur. Yol (path) analiz sonuçları, okul aidiyetinin öğrencilerin akademik başarı, öğrenmeden zevk alma, eğitimsel amaçlar, akademik yeterlik, akademik doyum ve prososyal davranımlarını pozitif yönde ve anlamlı düzeyde yordadığını göstermiştir. Ayrıca sonuçlar okul aidiyetinin ergenlerde içselleştirilmiş ve dışsallaştırılmış problemleri negatif yönde ve anlamlı düzeyde yordadığını ortaya koymuştur. Okul aidiyet duygusu, akademik başarı değişkeni hariç, diğer tüm değişkenler üzerinde güçlü bir yordayıcı etkiye sahip olduğu görülmüştür. Araştırma sonuçları alan yazın ışığında tartışılmış ve önerilerde bulunulmuştur.

Bu çalışmanın amacı Türk düşünce dünyasının en üretken isimlerinden biri olan Niyazi Berkes'in sosyolojisini tarihsel bir bağlam içerisinde ele almaktır. Türk sosyolojisinin kurumsallaşması ve gelişimi açısından önemli akademik müdahalelerde bulunan Niyazi Berkes'in sosyoloji alanındaki üretimlerini üç tema altında sınıflandırmak mümkündür: toplumsal yapı, çağdaşlaşma ve aydınlar. Bu çalışmada üç temaya yönelik çözümlemeleri yorumlanacak ve çözümlemelerinin Türkiye'deki sosyal bilim pratiğindeki yeri anlaşılmaya çalışılacaktır.

Bu araştırmanın amacı, Probleme Dayalı Öğrenmenin (PDÖ) ortaokul 5. Sınıf Fen Bilimleri dersine ait “Işık ve Ses” ünitesinin öğrenilmesinde öğrencilerin akademik başarılarına ve fen dersi tutumlarına etkisi olup olmadığını incelemektir. Araştırmanın evrenini Yozgat İl Merkezi’ndeki tüm ortaokul 5. Sınıf öğrencileri, örneklemini ise Yozgat İl Merkezi’nde bulunan bir devlet ortaokulundaki 5. Sınıf öğrencileri oluşturmaktadır. Deney ve kontrol grubu seçkisiz (yansız) atama yöntemi ile 68 öğrenci olarak belirlenmiştir. Araştırmada öntest-sontest kontrol gruplu yarı deneysel desen kullanılmıştır. Uygulama, 2014-2015 eğitim-öğretim yılının ikinci döneminde, haftada 4 ders saati olmak üzere 6 haftada gerçekleştirilmiştir. Veriler Akademik Başarı Testi (ABT), Fen Bilimleri Tutum Ölçeği (FBTÖ) ve PDÖ senaryoları kullanılarak toplanmıştır. Veriler betimsel istatistik, One-Sample K-S Testi, Bağımlı ve Bağımsız t testlerinden faydalanılarak SPSS-13 programıyla analiz edilmiştir. Bulgular, “Işık ve Ses” ünitesinde PDÖ’nün geleneksel yönteme kıyasla öğrencilerin akademik başarılarında ve fen dersi tutumlarında olumlu yönde anlamlı bir artış sağladığını göstermiştir.

Son dönemde Marmara Denizi’nde yoğunlukla gözlemlenen; görsel, ekolojik ve ticari yönlerden sebep olduğu olumsuz etkileri nedeniyle kamuoyunun gündemine oturan deniz salyası sadece bugün değil geleceğimizi için de tehlike oluşturuyor. Bu bağlamda Türkiye Bilimler Akademisi Başkanlığı, konusunda uzman bilim insanları bu çevre sorununu değerlendirmeleri amacıyla düzenlediği Çalıştay’ın ardından çok kısa bir zaman dilimi içeresinde gerçekleştirilen yoğun çalışmalar sayesinde konu hakkında hazırlanan en kapsamlı kitap olmasının yanı sıra aynıı zaman da bir rehber özelliği taşıyor.yayımladı. Kamuoyunun faydasına sunulan ve izlenmesi gereken yol haritasını sunan kitap; farklı bilim disiplinlerinden alanında yetkin bilim insanlarının konu ile ilgili güncel çalışmalarını ve soruna yönelik çözüm önerilerini içeriyor.

Günümüz zorlu rekabet koşullarında şirketlerin başarası ürün ve hizmet stratejilerinin yanında sosyal paydaşlarla olan ilişkilerine de bağlıdır. Bu nedenle, daha yüksek bir marka değerine yol açabilecek güçlü bir imaj ve itibar oluşturmak için kurumsal sosyal sorumluluk (KSS) ve sürdürülebilirlik faaliyetlerinin önemi gittikçe daha fazla artmaktadır. Çalışmada, bilgisayar tabanlı içerik analizi yöntemi kullanılarak, kurumsal sosyal sorumluluk, sürdürülebilirlik hastagler ve anahtar kelimeleri üzerine hangi konu ve temaların yer aldığı ortaya konulacaktır. Çalışma soruları; Kurumsal sosyal sorumluluk ve sürdürülebilirlik tartışmaları, hangi konular ve temalar etrafında işleniyor? Bu konular arasındaki ilişki nedir (ilişki korelasyonu)? Bu konular zaman içinde nasıl değişti? Bu sorular doğal dil işleme teknikleri kullanılarak tartışılacaktır. Twitter’ın seçilme nedeni, küresel şirketler tarafından en yaygın olarak kullanılan sosyal medya aracı olması, işletmelerin % 84’ü tarafından kullanılması (Cooper, 2020).Sürdürülebilirlik gibi ilişkili terimlerle birlikte KSS, akademik araştırma için popüler bir konudur. Dergiler, kurumsal ve hükümet raporları, makaleler, web sayfaları ve sosyal medya gönderileri kurumsal sosyal sorumluluk ve sürdürülebilirlik için büyük miktarda veri üretmektedir (Lee, 2008). Bu konuda yapılan çalışmaların birçoğu el ile veya yarı otomatik içerik analizi kullanılarak yapılma eğilimindedir. Çalışma, otomatik içerik analizi yöntemini kullanarak araştırma alanını genişletecektir. Teknik olarak LDA (Latent Dirichlet Allocation) konu modelleme, kümeleme analizleri teknikleri bir arada kullanılacaktır. Araştırma kapsamında araç olarak, yazarlara farklı fonksiyonlarda kullanım kolaylığı sağladığından dolayı Python ve RStudio programlama dilleri birlikte kullanılacaktır. Örneklem olarak kurumsal sosyal sorumluluk (#kss) ve sürdürülebilirlik (#surdurulebilirlik) kelimeleriyle ilgili Twitter API’dan elde edilen tüm tweetler çalışmanın örneklemini oluşturmaktadır.

Türkiye’de dergicilik tarihi çok uzun bir geçmişe dayanmasına rağmen Avrupa’daki tarihçesine göre daha yeni sayılabilmektedir. Bunun en önemli nedenlerinden biri ise Osmanlı’daki çeşitli karışıklıklar ve mücadeleler nedeniyle matbaanın 200 yıl kadar bu topraklara geç gelmesidir. Dergiler ülkemizde diğer kitle iletişim araçları (örn; gazete, televizyon, radyo vs.) kadar popüler görünmese de dünyada pek çok köklü dergi prestijli bir konuma sahiptir. Dergiler kendi içinde edebiyat, haber, ekonomi, tarih, mizah ve bilim dergileri gibi gruplandırılabilmekte olup, özellikle de akademik dergiler bilim dünyasının ‘olmazsa olmazlarından’ biri olarak kabul ve büyük saygı görmektedir. Yaşayan bir varlık olmanın en temel kurallarından biri de ‘değişimdir’... Değişen ve gelişen teknoloji ve bunların getirdiği alışkanlıklardaki evrilmeler, medya alanında da son yıllarda köklü değişimlere neden olmaktadır. Yeni medya kanallarının gitgide hayatımızda daha da önem kazandığı 21’inci yüzyılda, dergicilik de buna ayak uydurmaktan geri kalmamıştır. Hali hazırda pek çok önemli dergi yayını basılı olarak ve elektronik dergi versiyonlarıyla okurlara ulaşmakta; bu sayede sadece ‘X’ ve ‘Y’ kuşağının değil, yeni medyaya oldukça hakim olan ‘Z’ kuşağının da ilgi odağına girmeyi başarmıştır. Bunun yanı sıra kağıt maliyetlerindeki artış, dağıtım ücretlerinin yükselmesi, pandeminin getirdiği ek sorunlar, çevrecilik, çağımızın gereklilikleri, teknoloji okur yazarlığının artması, tablet ve akıllı telefon satışlarındaki artış, internetin ulaşılabilir ve nispeten daha ucuz hale gelişi, fiber ve 4.5 G altyapılarının yaygınlaşması, telefon operatörlerinin kullanıcılarına ‘e-dergi’ uygulamalarını ücretli veya ücretsiz olarak sunmaları gibi nedenler de günümüzde ‘Elektronik Dergicilik’i biraz daha makul ve yaygın hale getirmiştir. Bu makalede “Enformasyon Kuramı” kapsamında, dergiciliğin dünden bugününe uzanan yolculuğu literatür taramaları ve kalitatif araştırma tekniğiyle incelenecek olup, yeni medya kavramı içinde elektronik dergiciliğin (e-Dergicilik) geldiği son nokta “MF Gentleman Türkiye Dergisi” üzerinden örneklendirilecek.

COVID-19, enfekte olalım ya da olmayalım, en temel duyularımızı kullanma becerilerimizi etkiledi. Bu süreçte enfekte olan kişiler koku ve tat alma duyularını kaybederken, dokunma hissi de hemen hemen hepimiz için en fazla kayba uğrayan duyumuz oldu. Oysa olumlu insan dokunuşu, kişilerarası iletişimin ayrılmaz bir parçasıdır. İster sevdiklerimizle sıcak bir kucaklaşma, ister omuzda güven verici bir el olsun, fiziksel temas kişilerarası iletişimimizin en önemli kısmıdır. Ancak COVID-19’un topluma yayılımının önlenebilmesi için “sosyal mesafe” kuralının uygulamaya koyulması, kişilerarası etkileşimlerimizin temelini oluşturan özlemle sevdiklerimize sarılmalar, tokalaşmalar, dostça dokunuşlar vs. gibi fiziksel temasları neredeyse ortadan kaldırdı. Kişilerarası ilişkilerde fiziksel temas sınırlandırıldığında veya ortadan kalktığında, yani insandan insana olan bu bağ koparıldığında “dokunma açlığı” veya “dokunma yoksunluğu” denilen yeni bir durum ortaya çıktı. Ayrıca konuyla ilgili alan yazın taramalarında, bu durumu ifade eden “dokunma depresyonu”, “dokunma yoksunluğu”, “şefkat yoksunluğu”, “cilt açlığı” gibi kavramların da kullanıldığı görülmektedir.Dokunma açlığı, insanların dokunma veya fiziksel temas özlemini ifade eder ve bir kişi uzun bir süre boyunca çok az veya hiç fiziksel temas yaşamadığında ortaya çıkar. Tıpkı yemek yemek istediği halde çeşitli sebeplerle yiyemeyip açlık çeken insanlar gibi, ruhları ve vücutları birine dokunmak isteyen ancak salgınla ilişkili korku nedeniyle bunu yapamayan kişilerde olduğu gibi. Günlerce evine gidemeyen, ilgiye muhtaç çocuklarını uzak bir mesafeden ya da camın arkasından seyretmek zorunda kalan sağlık çalışanları ya da teknolojiyle aracılanmış iletişimle hasret gidermeye çalışan yaşlıların günlerce medyada haber olması da konunun boyutlarını ve önemini ifade etmesi açısından önemli örneklerdir. Küresel COVID-19 salgını nedeniyle izolasyon uygulamalarının aylarca sürmesi, uzun vadede duygusal özgürlük ve kişilerarası ilişkilere gerçek bir tehdit oluşturabilir. Sosyal uzaklaşmanın “yeni normali”, kişilerarası iletişimin geleneksel bazı sözsüz jestlerini neredeyse ortadan kaldırdı. Bununla birlikte insan dokunuşu hastalıkla ilişkilendirilir oldu ve insanların birbirlerinden ve birbirlerinin bedenlerinden korktuğu günler yaşanır oldu. Dahası dokunma, hastalık ve ölümle eşdeğer bir şey haline geldi ve bu durum insanları yaşadığı krizden yeni arayışlara sürükledi. Sanal çözümler, hayatımızdaki bu boş alanın bir kısmını hızla doldurmaktadır, örneğin Zoom üzerinden sohbet etmek de bizi fiziksel temas için temel insan ihtiyacını karşılamaktan alıkoymaktadır. Dünya ihtiyatlı bir şekilde açılmaya başlasa bile, bu yeni virüsü yanlışlıkla yaymaktan veya kapmaktan korkulduğu için, dokunsal teknolojinin kişilerarası dokunuşun yerini alan birtakım uygulamaları da hayatımıza hızla girdi. Örneğin “Huggy Pajama” gibi kişilerarası dokunuşun özelliklerini taklit edebilen cihazlar tüketime sunuldu. Konu, bu kadar gündelik yaşamımızın ve etkileşimlerimizin merkezindeyken, kişilerarası iletişim boyutuyla yapılan akademik çalışmaların yetersiz kaldığını söylemek yerinde bir tespit olacaktır. Bu çalışmada, Türkiye’de kişilerarası iletişim alanında dokunma (haptik) konusunda yapılmış lisansüstü tezler değerlendirilmiştir. Araştırma, 1991-2020 yılları arasında, YÖK Ulusal Tez Veri Tabanında yer alan, Türkiye’de kişilerarası iletişim alanında yapılan ve “dokunma”, “kişilerarası iletişim”, “kişilerarası ilişkiler” ve “haptik” anahtar kelimeleri ile tarama yapılarak ulaşılabilen lisansüstü tezlerle sınırlıdır. Toplam 232 teze ulaşılmıştır. Ulaşılabilen tezler; tezin yayınlanma yılı, tez adı, tezin türü, konusu, anabilim dalı, enstitüleri, enstitünün bağlı olduğu üniversite ve kullandıkları anahtar kelimeler kapsamında incelenmiştir. Araştırmaya dâhil edilen tezler, ilgili parametreler doğrultusunda analiz edilmiş, 2020 yılına kadar yazılan 232 tezin incelenmesi sonucunda; küresel ölçekte yaşanan COVİD 19 salgınında her bireyi yakından ilgilendiren dokunma konusunu, kişilerarası iletişim veya etkileşimler bağlamında ele alıp işleyen hiçbir akademik çalışmaya rastlanılmamıştır. Bu araştırma ile elde edilen sonuçlardan hareketle, kişilerarası iletişim alanında konuyla ilgili alanın geliştirilmesi ve araştırmacıların bu alanda özgün çalışmalar yapmalarının gerekliliği ortaya konulmuştur.