Utwórz poprawne odniesienie w stylu Chicago 17 i 16
Chicago Manual of Style określa różne zasady cytowania autorów w bibliografii i przypisach.
Jak cytować w bibliografii
Dane pierwszego autora podajemy za pomocą następującego wzoru:
Nazwisko, Imię Drugie imię
Nazwiska wszystkich kolejnych autorów podano w następujący sposób:
Imię Drugie imię Nazwisko
W przypadku źródeł mających od jednego do dziesięciu autorów, wymienione są nazwiska wszystkich autorów; spójnik „i” jest umieszczany przed nazwiskiem ostatniego autora:
Drobnik, Jacek. Zielnik i zielnikoznawstwo. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2020.
Lewak, Stanisław, Jan Kopcewicz i Krzysztof Jaworski. Fizjologia roślin. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2019.
W przypadku prac, które mają więcej niż 10 autorów, podaje się pełne nazwiska pierwszych siedmiu autorów, po których następuje „i in.”:
Jędzura, Agnieszka, Maria Szczepańska, Aurelia Morawiec-Knysak, Omar Bjanid, Renata Tomaszewska, Lidia Kajdas, Katarzyna Broll-Waśka i in. "Choroba Kimury u chłopca z zespołem nerczycowym – opis przypadku i przegląd piśmiennictwa". Pediatria Polska 88, nr 3 (maj 2013): 273–79. https://doi.org/10.1016/j.pepo.2013.02.010.
W przypadku pracy bez wskazanego autora lub utworu, którego autor jest nieznany, element tytułu umieszczany jest na początku odniesienia; w konsekwencji kolejność tego konkretnego odniesienia w bibliografii jest określana na podstawie tytułu, a nie autora.
Jak cytować w przypisach
Ani nazwiska pierwszego ani kolejnych autorów nie są odwrócone. Ogólny wzór nazwisk autorów jest następujący:
Imię Drugie imię Nazwisko
Jeśli źródło ma od jednego do trzech autorów, podaje się nazwiska wszystkich autorów; spójnik „i” jest umieszczany przed nazwiskiem ostatniego autora:
1. Jacek Drobnik, Zielnik i zielnikoznawstwo (Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2020), 25.
2. Stanisław Lewak, Jan Kopcewicz i Krzysztof Jaworski, Fizjologia roślin (Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2019), 63.
W przypadku pracy z 4 lub więcej autorami podaje się tylko nazwisko pierwszego autora, po którym następuje „i in.”:
3. Agnieszka Jędzura i in., "Choroba Kimury u chłopca z zespołem nerczycowym – opis przypadku i przegląd piśmiennictwa", Pediatria Polska 88, nr 3 (maj 2013): 275, https://doi.org/10.1016/j.pepo.2013.02.010.
W krótkich uwagach obowiązują te same zasady co do liczby autorów. Podaje się jednak tylko nazwisko autora, pomijając jego imię i drugie imię. Jeżeli kilka prac ma autorów o tych samych nazwiskach, podaje się ich inicjały; jeśli inicjały są również takie same, podaje się imiona i nazwiska.
4. Lewak, Kopcewicz i Jaworski, Fizjologia roślin, 64.
Główne zasady
Zamiast autorów na początku odniesienia można wskazać redaktorów lub tłumaczy. W tym przypadku po liście ich nazwisk następuje przecinek i rola tych współpracowników, np. red., red., tłum. itp. W krótkich uwagach pomija się rolę współpracowników, a po ich nazwiskach nie podaje się żadnych dodatkowych informacji.
Corbin, Alain, Jean-Jacques Courtine i Georges Vigarello, red. Historia ciała. Tłumacz Tomasz Stróżyński. Gdańsk: Słowo/obraz/terytoria, 2020.
1. Corbin, Courtine i Vigarello, Historia ciała, 201.
Wspólną cechą przypisów i bibliografii w The Chicago Manual of Style jest to, że CMoS umożliwia podawanie zarówno pełnych nazwisk, jak i inicjałów autorów, bez narzucania jednego schematu, a także wymaga zachowania kolejności autorów podanej w samym źródle.
Warto też zaznaczyć, że autorem pracy może być nie tylko osoba fizyczna, ale także organizacja. W takim przypadku przed tytułem pracy należy podać nazwę organizacji w miejsce nazwisk poszczególnych autorów:
UNICEF. We, the Children. New York: W. W. Norton, 1990.
Aby zacytować organizację jako autora w Grafiati, po prostu wpisz jej nazwę w polu na nazwisko lub imię autora, a nasz program zajmie się wygenerowaniem poprawnej referencji.